Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik archiwista
  • Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych
  • Data rozpoczęcia: 4 czerwca 2025 06:19
  • Data zakończenia: 4 czerwca 2025 06:33

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaką jednostkę miary należy użyć do określenia rozmiaru zespołu archiwalnego?

A. metr bieżący
B. kilobajt
C. metr sześcienny
D. kilogram
Metrem bieżącym najlepiej określisz, ile miejsca potrzebujesz na zespół archiwalny. To jednostka długości, która w archiwistyce jest używana do szacowania wielkości dokumentów. Na przykład, jeśli masz 100 teczek, a każda zajmuje 1 metr bieżący, to razem będą potrzebować 100 metrów. Dzięki temu łatwiej zaplanujesz przestrzeń w archiwum. Takie podejście jest zresztą zgodne z tym, co zalecają profesjonaliści w tej branży. Warto dodać, że standardy takie jak ISO 15489 mówią o tym, jak istotne jest dobre zarządzanie przestrzenią dla wszystkich materiałów, które trzymasz.
Pytanie 2

Podczas wprowadzania do systemu ZOSIA informacji z zamkniętych inwentarzy kartkowych do wstępu do inwentarza nie będą odnotowane dane dotyczące

A. charakterystyki archiwalnej grupy
B. schematów i materiałów twórcy zespołu
C. historii twórcy zespołu
D. zawartości grupy
Odpowiedź wskazująca na to, że do wstępu do inwentarza nie zostaną wprowadzone dane dotyczące schematów i materiałów twórcy zespołu jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami archiwalnymi, wprowadzenie danych z zamkniętych inwentarzy kartkowych koncentruje się na kluczowych informacjach, które są niezbędne do tworzenia pełnego obrazu zespołu archiwalnego. W kontekście archiwizacji, dzieje twórcy zespołu, charakterystyka archiwalna zespołu oraz zawartość zespołu stanowią fundamenty do późniejszego opisu i analizy. Schematy i materiały, jako bardziej szczegółowe lub techniczne informacje, nie są wymagane w podstawowej dokumentacji wstępu. W praktyce archiwalnej, takie dane mogą być przechowywane w odrębnych dokumentach lub bazach danych, ale nie wpływają na formalny opis zespołu, który ma na celu ułatwienie dostępu i zrozumienia jego zawartości. Zgodnie z zasadami dobrych praktyk, informacje, które nie są istotne dla identyfikacji i lokalizacji zasobów archiwalnych, nie są wprowadzane do inwentarza, co podkreśla skuteczność i zwięzłość operacji archiwalnych.
Pytanie 3

Materiał dźwiękowy lub filmowy zarejestrowany oraz odtwarzany za pomocą urządzeń mechanicznych nosi nazwę dokumentu

A. aktowy
B. cyfrowy
C. audiowizualny
D. techniczny
Odpowiedź "audiowizualny" jest poprawna, ponieważ dokumenty audiowizualne to materiały, które łączą w sobie zarówno dźwięk, jak i obraz, co jest kluczowe w kontekście ich zapisu i odtwarzania. W praktyce dokumenty audiowizualne są niezwykle ważne w wielu dziedzinach, takich jak edukacja, media czy archiwizacja. Na przykład, filmy edukacyjne lub nagrania wykładów stanowią doskonałe źródło informacji, które może być wykorzystywane w różnych formatach, takich jak CD, DVD czy streaming online. W branży filmowej standardy dotyczące produkcji i archiwizacji dokumentów audiowizualnych są ściśle określone przez organizacje takie jak SMPTE (Society of Motion Picture and Television Engineers), co podkreśla ich znaczenie w zachowaniu jakości i dostępności materiałów. Dobrą praktyką jest również stosowanie metadanych, które pozwalają na lepsze katalogowanie i wyszukiwanie tego typu dokumentów. Użytkownik powinien w pełni rozumieć, jak ważne są dokumenty audiowizualne w procesie komunikacji wizualnej i jak efektywnie można je wykorzystywać w codziennym życiu oraz w pracy.
Pytanie 4

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż niewłaściwie dobraną metodę opracowywania zbiorów archiwalnych.

Rodzaj dokumentacjiMetoda opracowywania
A.aktowastrukturalno-organizacyjna
B.geodezyjnaschematyczno-rzeczowa
C.fotograficznaschematyczno-rzeczowa
D.technicznakancelaryjna

A. C.
B. B.
C. A.
D. D.
Odpowiedź D jest prawidłowa, ponieważ metoda kancelaryjna, choć powszechnie stosowana w administracji i biurach do zarządzania bieżącymi dokumentami, nie jest adekwatna w kontekście opracowywania zbiorów archiwalnych, w szczególności dokumentacji technicznej. Dokumentacja techniczna często obejmuje rysunki, schematy oraz specyfikacje, które wymagają bardziej złożonych technik opracowania, takich jak metodologia archiwizacji, która uwzględnia zarówno aspekty techniczne, jak i kontekst historyczny tych dokumentów. Przykładowo, w archiwizowaniu rysunków technicznych stosuje się zasady zachowania integralności dokumentów oraz ich kontekstu, co jest kluczowe dla późniejszej analizy i wykorzystania. Dostosowanie metod do charakterystyki dokumentów jest istotnym elementem dobrych praktyk archiwalnych, co znajduje potwierdzenie w wytycznych międzynarodowych, takich jak standard ISO 15489 dotyczący zarządzania dokumentacją. Zrozumienie różnorodności metod opracowania jest fundamentem dla skutecznego zarządzania zbiorami archiwalnymi.
Pytanie 5

Lista dokumentacji pracowniczej – akta osobowe, jest tworzona w porządku alfabetycznym według

A. nazwisko.
B. nazw komórek organizacyjnych.
C. ostatnio zajmowanych stanowisk.
D. imię.
Dokumentacja personalna, w tym akta osobowe pracowników, jest kluczowym elementem zarządzania zasobami ludzkimi w każdej organizacji. Układanie tych dokumentów alfabetycznie według nazwisk jest standardową praktyką, która zapewnia łatwiejszy dostęp do informacji o pracownikach. W kontekście zarządzania dokumentacją, alfabetyczny system katalogowania oparty na nazwiskach umożliwia efektywną organizację oraz szybką lokalizację akt. Przykładem może być sytuacja, w której kadrowa potrzebuje szybko znaleźć dokumenty dotyczące konkretnego pracownika w sytuacji awaryjnej lub podczas audytu. Stosowanie nazwisk jako kryterium sortowania wspiera także zgodność z przepisami prawnymi dotyczącymi przechowywania danych osobowych, które wymagają, aby dane były dostępne i uporządkowane. W praktyce, pomagają w tym również narzędzia informatyczne, które automatyzują proces archiwizacji i katalogowania dokumentów, co zwiększa efektywność zarządzania dokumentacją personalną.
Pytanie 6

Na jakim etapie porządkowania dokumentacji powinno się zaznajomić ze strukturą organizacyjną aktotwórcy?

A. Etap systematyzacji materiałów
B. Etap studiów wstępnych
C. Etap segregacji dokumentacji
D. Etap kwalifikacji archiwalnej
Studia wstępne to kluczowy etap w procesie porządkowania dokumentacji. W tym czasie należy szczegółowo zapoznać się ze strukturą organizacyjną aktotwórcy, co jest niezbędne do efektywnego zrozumienia kontekstu, w jakim powstały dokumenty. Poznanie struktury organizacyjnej ułatwia identyfikację odpowiednich kategorii dokumentów oraz ich hierarchii, co wpływa na sposób, w jaki dokumentacja jest klasyfikowana i zarządzana. Na przykład, w instytucji publicznej różne sekcje mogą odpowiadać za różne typy dokumentów, co powinno być uwzględnione w procesie archiwizacji. Standardy archiwalne, takie jak normy ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją, podkreślają znaczenie analizy kontekstu organizacyjnego w procesie klasyfikacji dokumentów. Dobre praktyki archiwalne zalecają również, aby zrozumienie struktury organizacyjnej miało miejsce na wczesnym etapie, aby uniknąć późniejszych problemów w segregacji i systematyzacji materiałów.
Pytanie 7

Jak określa się zespół archiwalny, którego bardzo niski stan zachowania umożliwia zidentyfikowanie twórcy zespołu, lecz uniemożliwia pełne zrozumienie jakichkolwiek kluczowych aspektów jego działalności?

A. Szczątkowy
B. Elementarny
C. Skomplikowany
D. Dostępny
Odpowiedź "szczątkowy" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do zespołu archiwalnego, którego zachowane materiały są minimalne, co uniemożliwia pełne zrozumienie działalności twórcy. W archiwistyce termin "szczątkowy" jest używany do opisania zbiorów, które posiadają skąpe lub zniszczone dokumenty, co skutkuje ograniczoną zdolnością do analizy historycznej. Na przykład, jeśli archiwum zawiera jedynie kilka listów lub notatek, to mimo że możemy zidentyfikować autora, brakuje nam kontekstu, który pozwoliłby na pełniejsze zrozumienie jego pracy i wpływu. Praktyczne zastosowanie tego pojęcia jest istotne przy tworzeniu strategii archiwizacji i selekcji dokumentów. W ramach standardów ISO 15489 dotyczących zarządzania dokumentacją, ważne jest, aby archiwiści zrozumieli, kiedy zestaw dokumentów ma charakter szczątkowy i jakie kroki należy podjąć, aby zabezpieczyć to, co zostało.
Pytanie 8

Jakie urządzenie powinno być użyte do otwierania dokumentacji zapisanej na płytach CD?

A. Ploter
B. Komputer
C. Kserokopiarka
D. Skaner
Aby odtwarzać dokumentację przechowywaną na płytach CD, najodpowiedniejszym urządzeniem jest komputer. Komputery są wyposażone w napędy CD, które umożliwiają odczyt danych oraz ich interpretację przez odpowiednie oprogramowanie. Dzięki temu użytkownicy mogą przeglądać, edytować oraz zarządzać dokumentami zapisanymi na płytach. Komputery obsługują różne formaty plików, co czyni je uniwersalnym narzędziem do pracy z dokumentacją. Na przykład, korzystając z systemów operacyjnych takich jak Windows czy macOS, wystarczy umieścić płytę w napędzie, a system automatycznie rozpozna zawartość, umożliwiając jej łatwy dostęp. Dodatkowo, komputery pozwalają na zapisanie danych z płyt CD na dysku twardym, co ułatwia organizację dokumentów oraz ich późniejsze archiwizowanie. W związku z tym, wykorzystanie komputera w kontekście odtwarzania dokumentacji z płyt CD jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu informacją.
Pytanie 9

Wskaź termin odnoszący się do działań archiwalnych zmierzających do przygotowania materiałów archiwalnych do udostępnienia?

A. Nadzór archiwalny
B. Brakowanie archiwalne
C. Opracowanie archiwalne
D. Zasób archiwalny
Opracowanie archiwalne to kluczowy proces w cyklu życia archiwaliów, który ma na celu przygotowanie dokumentów do ich udostępnienia dla użytkowników. Proces ten obejmuje m.in. klasyfikację, inwentaryzację, opis oraz digitalizację dokumentów. Przykładowo, w instytucjach publicznych, takich jak archiwa państwowe, każde archiwum musi być odpowiednio opracowane, aby spełniać wymagania dotyczące dostępności informacji oraz ochrony danych. Opracowanie archiwalne pozwala na uporządkowanie zasobów, co ułatwia zarówno pracownikom archiwum, jak i użytkownikom dostęp do interesujących ich informacji. W kontekście standardów, warto zauważyć, że Międzynarodowe Standardy Opisu Archiwalnego (ISAD(G)) oraz normy krajowe, takie jak PN-ISO 15489, określają zasady dokumentacji archiwalnej, co podkreśla znaczenie skrupulatnego opracowania archiwaliów. Wiedza na temat odpowiednich metod opracowania archiwalnego przyczynia się do efektywnego zarządzania zasobami oraz ich ochrony przed zniszczeniem.
Pytanie 10

Układ archiwalnych materiałów w zespole, który do stworzenia schematu struktury oparł się na organizacyjnym schemacie aktotwórcy, to klasyfikacja

A. schematyczno-organizacyjny
B. strukturalno-rzeczowy
C. funkcyjny
D. rzeczywisty
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi odzwierciedla szereg nieporozumień dotyczących klasyfikacji materiałów archiwalnych oraz ich kontekstu organizacyjnego. Układ rzeczywisty zakłada, że materiały archiwalne są rozmieszczane w oparciu o ich fizyczną lokalizację. Taki system może prowadzić do chaosu i utrudnień w dostępie do informacji, gdyż nie uwzględnia struktury organizacyjnej oraz kontekstu wytwarzania dokumentów. Z kolei podejście funkcyjne koncentruje się na funkcjach wykonawczych organizacji, co może być użyteczne, ale nie zawsze odzwierciedla rzeczywistą hierarchię czy relacje między dokumentami. Zastosowanie schematu organizacyjnego nie oznacza automatycznego przekształcenia go w układ strukturalno-rzeczowy; może to prowadzić do nieścisłości w klasyfikacji i identyfikacji dokumentów. Ostatecznie, układ schematyczno-organizacyjny, pomimo że podkreśla organizację, nie bierze pod uwagę konkretnego kontekstu rzeczowego, co jest kluczowe w archiwistyce. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla skutecznego zarządzania informacją oraz jej archiwizacji, zgodnie z dobrymi praktykami i standardami branżowymi.
Pytanie 11

Mapy, które tworzą serię wydawniczą, powinny być uporządkowane według

A. tematycznej wydania
B. oznaczeń numerów ewidencyjnych
C. chronologicznej wydania
D. numerów map w serii
Odpowiedź "chronologicznej wydania" jest prawidłowa, ponieważ mapy w serii wydawniczej powinny być uporządkowane według daty ich publikacji. Taki sposób organizacji umożliwia użytkownikom śledzenie zmian w danych geograficznych i tematach z biegiem czasu. Na przykład, w atlasie historycznym mapy mogą ilustrować rozwój terytorialny krajów, co jest kluczowe dla zrozumienia przeszłych wydarzeń. Ponadto, czasami wydawcy dołączają do map notatki chronologiczne, które pozwalają badaczom na analizowanie ewolucji danych w kontekście historycznym. Praktyczne zastosowanie tego podejścia w produkcji map obejmuje również zarządzanie zasobami i planowanie przestrzenne, gdzie chronologia wydania map może odzwierciedlać aktualność informacji, co jest istotne dla podejmowania decyzji w zakresie rozwoju urbanistycznego. W związku z tym, uznawanie chronologii wydania jako kluczowego kryterium porządkowania map jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie kartografii i geoinformacji.
Pytanie 12

Dokumentacja aktowa uporządkowana zgodnie z systemem dziennikowym jest właściwa

A. z klasami jednolitego wykazu akt.
B. z alfabetem.
C. z chronologią.
D. z numerami dziennika podawczego.
Dokumentacja aktowa uporządkowana według systemu dziennikowego z numerami dziennika podawczego jest zgodna z powszechnie stosowanymi standardami zarządzania dokumentacją. System dziennikowy polega na rejestrowaniu dokumentów w sposób umożliwiający ich łatwe odnalezienie i identyfikację. Numer dziennika podawczego jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do każdego dokumentu, co pozwala na śledzenie jego historii oraz statusu. W praktyce, każdy dokument, który trafia do jednostki organizacyjnej, jest rejestrowany w dzienniku, co ułatwia zarządzanie obiegiem dokumentów i zapewnia ich integralność. Zastosowanie numerów dziennika podawczego zwiększa efektywność pracy w biurze, ponieważ umożliwia szybkie odnajdywanie informacji oraz wspomaga archiwizację. W kontekście dobrych praktyk branżowych, efektywne zarządzanie dokumentacją zgodne z systemem dziennikowym jest kluczowym elementem utrzymania porządku oraz transparentności w działalności instytucji.
Pytanie 13

W dokumentacji geodezyjnej mapa boczna (uzupełniająca), związana z mapą zasadniczą, umieszczona w granicach arkusza mapy, nie funkcjonująca jako odrębna jednostka archiwalna, to

A. atlas
B. karton
C. plan sytuacyjny
D. operat ewidencyjny
Karton, jako dokumentacja kartograficzna, odgrywa kluczową rolę w organizacji i prezentacji informacji geograficznych. Jest to mapa boczna, która jest powiązana z mapą główną, umieszczona w obrębie arkusza mapy. Z perspektywy praktycznej, karton służy do przedstawienia szczegółowych danych, które są istotne dla użytkowników takich jak geodeci, urbaniści czy planisty miejscy. W związku z tym, karton nie jest odrębną jednostką archiwalną, ale raczej integralnym elementem szerszej dokumentacji. W standardach kartograficznych, takich jak ISO 19115, szczegółowo opisuje się wymagania dotyczące opisu metadanych map, co podkreśla znaczenie kartonów w kontekście identyfikacji i zarządzania danymi geograficznymi. Dobrą praktyką jest stosowanie kartonów w procedurach planowania przestrzennego, gdzie dostarczają one niezbędnych informacji o lokalnych zasobach i infrastrukturze, co wspiera podejmowanie decyzji w zakresie zagospodarowania przestrzennego.
Pytanie 14

Jaką metodę powinno się zastosować do organizacji dokumentacji technicznej?

A. Chronologiczną
B. Schematyczno-rzeczową
C. Kancelaryjną
D. Strukturalno-organizacyjną
Odpowiedź na temat schematyczno-rzeczowej dokumentacji jest całkiem dobra. Ta metoda organizacji pomaga w szybkiej orientacji się w treści, co jest mega ważne, zwłaszcza w technice. Jak dokumentacja jest dobrze podzielona na różne sekcje, to dużo łatwiej znaleźć potrzebne info. Z własnych doświadczeń wiem, że spisy treści, różne diagramy czy tabele naprawdę ułatwiają przeszukiwanie. W IT albo inżynierii to wręcz kluczowe, bo jak zespół dobrze rozumie dokumenty, to praca idzie sprawniej. Kiedy mamy na przykład instrukcję obsługi, to dobrze, żeby była napisana w jasny sposób, właśnie dzięki tej metodzie. No i normy ISO 9001 mówią, że porządna dokumentacja to nie tylko wymóg, ale też najlepsza praktyka, która poprawia efektywność działania.
Pytanie 15

Która z poniższych opcji nie stanowi jednostki inwentarzowej dla materiałów filmowych?

A. zbiór tematów, które razem z komentarzem tworzą całość
B. indywidualny temat filmowy
C. odrębnie zapakowany fragment taśmy filmowej
D. jednolity film, posiadający jeden tytuł
Odpowiedź 'odrębnie opakowany odcinek taśmy filmowej' jest poprawna, ponieważ nie odpowiada na definicję jednostki inwentarzowej w kontekście materiałów filmowych. Jednostka inwentarzowa to podstawowy element, który można zidentyfikować, skatalogować i zarządzać w systemach archiwizacyjnych i produkcyjnych. W branży filmowej jednostką inwentarzową zazwyczaj jest jednolity utwór filmowy, objęty jednym tytułem lub samodzielny temat filmowy. Przykładem może być pełnometrażowy film, który jest traktowany jako całość, a nie jako zestaw pojedynczych odcinków. Uznawanie pojedynczych odcinków taśmy filmowej jako jednostek inwentarzowych może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami oraz chaosu w archiwizacji. Standardy branżowe, takie jak ISAD(G) (International Standard Archival Description), podkreślają znaczenie klasyfikacji materiałów w sposób, który umożliwia ich łatwe wyszukiwanie i identyfikację, co powinno być priorytetem w każdej organizacji zajmującej się materiałami filmowymi.
Pytanie 16

Zestawienie kolejnych oznaczeń jednostek inwentarzowych zbioru, które porównuje nowe sygnatury z dawnymi lub dawną z nową to

A. indeks.
B. archiwizacja.
C. spis.
D. konkordancja.
Konkordancja to termin stosowany w archiwistyce i zarządzaniu informacją, oznaczający zestawienie dwóch lub więcej zbiorów danych, które pozwala na porównanie i odnalezienie odpowiadających sobie elementów. W kontekście jednostek inwentarzowych, konkordancja jest nieocenionym narzędziem, które umożliwia organizację oraz zarządzanie dokumentacją. Przykładowo, w sytuacji, gdy archiwum przeszło reorganizację i jednostki inwentarzowe zmieniły swoje sygnatury, konkordancja pozwala na łatwe odnalezienie nowych sygnatur w odniesieniu do dawnych. W praktyce stosuje się ją w archiwach, bibliotekach i wszelkich instytucjach, gdzie istotne jest utrzymanie porządku w dokumentacji. Dobrze zorganizowana konkordancja może również przyczynić się do efektywniejszego przeszukiwania zbiorów oraz oszczędności czasu, co stanowi element dobrych praktyk w archiwistyce i zarządzaniu informacją, zgodnych z normami ISO 15489 dotyczącymi zarządzania dokumentacją.
Pytanie 17

Zespół dokumentów, powstały w wyniku pasji jego autora, można zdefiniować jako

A. zbiorem
B. kolekcją
C. kancelarią
D. spuścizną
Wybór innych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia definicji i kontekstu zbiorów archiwalnych. Pojęcie "kancelaria" odnosi się do zbioru dokumentów, które są tworzone w ramach działalności instytucjonalnej, co nie ma związku z osobistymi zainteresowaniami twórcy danego zbioru. Kancelarie gromadzą dokumenty w związku z działalnością administracyjną, co różni się od kolekcji, gdzie najważniejszym aspektem jest intencjonalność i pasja kolekcjonera. Z kolei termin "zbiór" jest zbyt ogólny i nie oddaje specyfiki archiwaliów powstałych w wyniku hobbystycznych zainteresowań. Może on odnosić się do każdego zestawu obiektów, co czyni go mniej precyzyjnym w kontekście tego pytania. Ostatnia z odpowiedzi, "spuścizna", zazwyczaj odnosi się do dziedzictwa twórcy po jego śmierci, co również nie pokrywa się z ideą kolekcji, która może być aktywnie rozwijana podczas życia kolekcjonera. Przykłady błędnych koncepcji pokazują, że ważne jest, aby jasno rozróżniać różne kategorie zbiorów archiwalnych oraz zrozumieć ich konteksty, co jest niezmiernie istotne w praktyce archiwistycznej oraz w pracy z dokumentami i ich konserwacją.
Pytanie 18

Aby uzyskać cyfrową kopię dokumentu papierowego, należy ten dokument

A. zeskanować
B. skserować
C. zafoliować
D. wydrukować
Zeskanowanie dokumentu papierowego to kluczowy proces, który umożliwia jego przekształcenie w formę cyfrową. Podczas skanowania, urządzenie skanujące rejestruje obrazy dokumentu, a następnie przekształca je na formaty plików, takie jak PDF, JPEG czy TIFF. Ten proces nie tylko pozwala na archiwizację dokumentów, ale również ułatwia ich udostępnianie i przeszukiwanie. W praktyce, skanowanie jest stosowane w biurach, bibliotekach oraz instytucjach, które muszą zarządzać dużymi zbiorami dokumentów. W ramach dobrych praktyk, ważne jest również zapewnienie odpowiedniej jakości skanowania poprzez stosowanie urządzeń o wysokiej rozdzielczości oraz odpowiednich ustawień, co wpływa na czytelność i użyteczność cyfrowych kopii. Zgodnie z normami ISO, dbałość o jakość skanowanych materiałów jest zatem kluczowa, zwłaszcza w kontekście długoterminowego przechowywania i dostępu do informacji.
Pytanie 19

Podczas organizowania listy wynagrodzeń konieczne jest nadanie dokumentom określonego układu

A. alfabetyczny
B. logiczy
C. chronologiczny
D. strukturalny
No, odpowiedź alfabetyczna, strukturalna i logiczna to już trochę inna bajka. Uporządkowanie alfabetyczne może się sprawdzić w wielu sytuacjach, ale gdy mówimy o płacach i dokumentach, gdzie czas ma znaczenie, to nie najlepszy wybór. Szukanie dokumentów związanych z konkretnym okresem płatności w takim układzie to prawdziwe wyzwanie. Można się pogubić i to może prowadzić do rozmaitych błędów w rozliczeniach. Strukturalne porządkowanie może być użyteczne w innych przypadkach, ale w kontekście płac to nie zawsze trafiony pomysł. Przykład audytu? Tutaj lepiej mieć dokumenty poukładane chronologicznie, bo wtedy łatwiej znaleźć potrzebne informacje. Zastosowanie złego porządku to prosta droga do pomyłek, a to już nie są żarty, szczególnie gdy chodzi o wypłaty dla pracowników. Jak widać, ważne jest, żeby zrozumieć, dlaczego chronologiczne podejście jest kluczowe i unikać tych błędów, bo to ma duże znaczenie dla sprawnej administracji płacowej.
Pytanie 20

Jakie jest określenie dla materiałów archiwalnych w formie elektronicznej pochodzących z jednostki, która nie wprowadziła systemu EZD?

A. aktowa teczka
B. sprawa
C. klasa z wykazu akt
D. elektroniczny dokument
Wybór odpowiedzi związanych z dokumentem elektronicznym, teczką aktową czy sprawą może wydawać się intuicyjny, jednak w kontekście archiwizacji materiałów elektronicznych, takie klasyfikacje nie są właściwe. Dokument elektroniczny jest terminem ogólnym, który obejmuje wszelkie formy dokumentacji w wersji elektronicznej, ale nie wskazuje na specyfikację archiwalną. Teczka aktowa to zbiór dokumentów dotyczących konkretnej sprawy lub tematu, jednak w tym przypadku, jeżeli jednostka nie stosowała EZD, teczka nie spełnia kryteriów archiwalnych wymaganych dla materiałów elektronicznych. Ponadto, pojęcie sprawy, choć powiązane z konkretnym zagadnieniem, nie odnosi się do systematyzacji archiwalnej w kontekście elektronicznych materiałów archiwalnych, a zamiast tego powinno być powiązane z procedurami obiegu dokumentów. Klasyfikacja dokumentów na poziomie klas z wykazu akt uwzględnia nie tylko ich treść, ale także kontekst ich powstania oraz przechowywania, co jest kluczowe dla skutecznego zarządzania archiwami. Przy wyborze odpowiedzi należy uwzględnić aspekty prawne oraz normatywne dotyczące archiwizacji, w tym klasyfikację dokumentów zgodnie z wytycznymi archiwalnymi, które są niezbędne dla prawidłowego przechowywania i udostępniania dokumentacji.\
Pytanie 21

Jakie oznaczenie jednostki miary używa się do wskazania ilości dokumentacji aktowej?

A. min.
B. mb.
C. cm
D. godz.
Odpowiedź "mb." to skrót od "megabajt", który jest jednostką miary stosowaną szczególnie w kontekście ilości danych czy dokumentacji elektronicznej. W przypadku dokumentacji aktowej, określenie jej objętości w megabajtach pozwala na lepsze zrozumienie, ile miejsca zajmują zbiory danych. W praktyce, jednostka ta jest szczególnie przydatna w działach IT, archiwizacji oraz zarządzaniu dokumentami cyfrowymi, gdzie objętość plików ma kluczowe znaczenie dla efektywności przechowywania oraz transferu danych. Ponadto, w kontekście przepisów dotyczących ochrony danych osobowych, często wymagane jest monitorowanie ilości danych przetwarzanych w organizacji, co czyni znajomość jednostek takich jak megabajt istotną dla spełnienia norm prawnych. Warto również zauważyć, że w dobie cyfryzacji, umiejętność oceny objętości dokumentacji w MB jest niezbędna w zarządzaniu projektami IT oraz w analizie efektywności operacyjnej.
Pytanie 22

Każdy wpis w indeksie archiwalnym stworzonym dla grupy dokumentów, po haśle, powinien zawierać

A. liczbę stron
B. dawne sygnatury
C. opis materialny oraz daty skrajne
D. sygnaturę oraz numer karty
Sygnatura i numer karty to kluczowe elementy, które powinny znaleźć się w każdej pozycji indeksu archiwalnego sporządzonego dla zespołu akt. Sygnatura jest unikalnym identyfikatorem dokumentów, który pozwala na ich precyzyjne zlokalizowanie w archiwum. Jest to istotne, aby uniknąć pomyłek w identyfikacji akt oraz umożliwić ich sprawne wydobycie na żądanie użytkowników. Numer karty natomiast odnosi się do konkretnej pozycji w dokumentacji archiwalnej, co jest pomocne podczas przeszukiwania zbiorów oraz przy pracy z dużymi ilościami akt. W praktyce, każdy archiwista powinien dążyć do jak najdokładniejszego opisu akt, aby zapewnić ich łatwe wyszukiwanie oraz dostępność. Posiadanie standardowych formatów indeksowania, w tym sygnatury i numeru karty, jest zgodne z najlepszymi praktykami archiwalnymi, co zwiększa efektywność pracy archiwum oraz satysfakcję jego użytkowników.
Pytanie 23

Określ typ dokumentu, którego opis zewnętrzny powinien być uzupełniony o wskazanie nośnika informacji?

A. Papierowy
B. Pergaminowy
C. Audiowizualny
D. Elektroniczny
Pergaminowy to taki materiał, na którym można zapisywać różne treści, ale warto dodać, że jego opis powinien zawierać informację o tym, na jakim nośniku jest zapisany. Pergamin ma długą historię i był używany już w starożytności i średniowieczu, np. do tworzenia ważnych dokumentów i manuskryptów. Jego trwałość jest naprawdę imponująca, dlatego wiele starych dokumentów przetrwało do naszych czasów. W archiwistyce bardzo ważne jest, żeby takie dokumenty były przechowywane w odpowiednich warunkach, bo to znacząco wpływa na ich stan. Co ciekawe, dziś pergamin wciąż ma swoje miejsce w sztuce, kaligrafii, a nawet przy produkcji certyfikatów czy dyplomów. Zrozumienie roli pergaminu jako nośnika informacji może pomóc lepiej zarządzać dokumentami, co jest istotne, gdy chodzi o archiwizację i ich konserwację.
Pytanie 24

Która czynność kończy proces porządkowania właściwej dokumentacji?

A. Przepakowanie dokumentacji
B. Nadanie sygnatury archiwalnej
C. Wycofanie dokumentacji
D. Przeprowadzenie konserwacji
Nadanie sygnatury archiwalnej to kluczowy krok kończący etap porządkowania właściwego dokumentacji. Sygnatura archiwalna pełni rolę unikalnego identyfikatora, który umożliwia łatwe odnalezienie i klasyfikację dokumentów w przyszłości. Jest to zgodne z zasadami zarządzania dokumentacją oraz archiwizacji, które nakładają obowiązek organizowania i opisania dokumentów w sposób systematyczny. Przykładowo, w instytucjach publicznych i przedsiębiorstwach prywatnych, każda kategoria dokumentów, takie jak umowy czy raporty, powinna otrzymać indywidualną sygnaturę, co pozwala na efektywne zarządzanie informacjami. Nadanie sygnatury archiwalnej jest również istotne z perspektywy prawnej, gdyż ułatwia późniejsze audyty oraz kontrolę zgodności z regulacjami, jak np. Ustawa o archiwizacji. Dodatkowo, sygnatury pozwalają na lepsze zrozumienie kontekstu dokumentu oraz jego znaczenia w szerszej strukturze organizacyjnej, co jest fundamentem dobrych praktyk archiwizacji i zarządzania informacją.
Pytanie 25

Skorowidz archiwalny nie stanowi

A. sumariusz
B. katalog
C. indeks
D. repertorium
Repertorium, indeks i sumariusz to formy, które w kontekście archiwów pełnią rolę narzędzi wyszukiwawczych, organizujących i klasyfikujących informacje w sposób umożliwiający ich efektywne przetwarzanie i odnajdywanie. Repertorium jest zorganizowanym zbiorem wpisów dotyczących dokumentów archiwalnych, który umożliwia śledzenie wszystkich jednostek w danym archiwum. Indeks z kolei stosuje systematyczne podejście do klasyfikacji, pozwalając na szybkie odnajdywanie informacji według różnych kryteriów, co jest kluczowe w procesie zarządzania dokumentacją. Sumariusz, z drugiej strony, to skrócony opis zawartości dokumentów, który ułatwia ich zrozumienie i identyfikację bez konieczności przeglądania całości materiałów. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji katalogu z funkcją skorowidza. Katalogi są bardziej statyczne i służą głównie do prezentacji zasobów, podczas gdy repertoria, indeksy i sumariusze umożliwiają dynamiczne zarządzanie informacjami, co ma kluczowe znaczenie w archiwistyce i zarządzaniu dokumentami. Współczesne archiwa powinny opierać się na tych zasadach, by skutecznie zarządzać dużymi zbiorami informacji w zgodzie z międzynarodowymi standardami.
Pytanie 26

Jak nazywa się proces, który prowadzi do zarejestrowania zespołu archiwalnego oraz sporządzenia dla każdej jednostki fizycznej opisu informacyjnego z myślą o udostępnieniu tego zespołu archiwalnego?

A. Ekstradycja
B. Akcesja
C. Inwentaryzacja
D. Selekcja
Inwentaryzacja to naprawdę ważny proces w archiwistyce. To chodzi o to, żeby systematycznie spisać wszystkie zbiory archiwalne i przygotować dla każdej jednostki opis. Dzięki temu wszystko staje się bardziej przejrzyste i łatwo dostępne. Przykład? Weźmy jakieś archiwum w instytucji publicznej. Każdy zespół archiwalny jest dokładnie opisany, co później ułatwia szukanie i korzystanie z nich przez różne osoby. Jak mówimy o archiwizacji, warto pamiętać o międzynarodowych normach, jak ISAD(G), które pomagają w zachowaniu autentyczności i integralności tych zbiorów. To fundamentalne dla każdej instytucji, która gromadzi takie dokumenty. Z mojego doświadczenia, dobrze zorganizowane archiwa mogą naprawdę skuteczniej dokumentować naszą historię, a to przecież nie tylko obowiązek, ale też moralny aspekt.
Pytanie 27

Który typ dokumentacji fotograficznej wymaga paginacji?

A. Fotografie luzem
B. Odbitki pozytywne
C. Stykówki
D. Strony w albumie
Strony albumu podlegają paginacji, co oznacza, że każda strona jest numerowana i sekwencyjnie uporządkowana. Paginacja jest niezbędna w kontekście albumów fotograficznych, ponieważ umożliwia łatwe nawigowanie po zawartości oraz odnalezienie konkretnej fotografii. Dobrze zaprojektowany album powinien mieć spójną strukturę, co sprzyja estetyce oraz użyteczności. W praktyce, paginacja stron albumu pomaga w organizacji materiału, podczas gdy fotografie luźne, odbitki pozytywowe i stykówki zwykle nie są numerowane i mogą być przechowywane w sposób chaotyczny. Paginacja jest szczególnie ważna w archiwizacji dokumentacji fotograficznej, gdzie precyzyjne odniesienia do poszczególnych stron mogą ułatwić późniejsze przeszukiwanie oraz identyfikację zdjęć. Ponadto, zgodnie z branżowymi standardami, takie jak ISO 12647, prawidłowe dokumentowanie i katalogowanie materiałów wizualnych ma kluczowe znaczenie dla zachowania ich jakości oraz dostępności.
Pytanie 28

Mikrofilm w postaci negatywnej lub pozytywnej, który ma być trwale archiwizowany, to mikrofilm

A. przezroczysty
B. użytkowy
C. uzupełniający
D. archiwalny
Mikrofilm archiwalny to forma dokumentacji, która została zaprojektowana do długoterminowego przechowywania i ochrony informacji. Odpowiednie normy mówią, że mikrofilmy archiwalne powinny być wykonane z materiałów odpornych na degradację, aby zapewnić ich trwałość przez wiele lat, a nawet stuleci. Takie mikrofilmy są zazwyczaj produkowane z wysokiej jakości emulsji srebra, które charakteryzują się dużą stabilnością i odpornością na światło oraz zmiany chemiczne. Przykładem zastosowania mikrofilmów archiwalnych są zbiory bibliotek i instytucji państwowych, które archiwizują dokumenty historyczne, umowy, akty prawne i inne ważne materiały. Dobrą praktyką jest także stosowanie odpowiednich metod przechowywania takich mikrofilmów, w tym kontrola temperatury i wilgotności, aby zapewnić ich dalszą użyteczność. Mikrofilmy archiwalne odpowiadają na potrzeby zachowania dziedzictwa kulturowego oraz dokumentacji administracyjnej, co czyni je niezbędnym elementem w zarządzaniu archiwum.
Pytanie 29

Jak często powinny być wykonywane przeglądy płyt CD zawierających dokumentację elektroniczną?

A. Co sześć miesięcy
B. Każdego roku
C. Co dwa lata
D. Co pięć lat
Przegląd płyt CD zawierających dokumentację elektroniczną co pięć lat jest zalecany zgodnie z najlepszymi praktykami zarządzania informacją oraz standardami archiwizacji. Taki okres jest uzasadniony, ponieważ pozwala na regularne aktualizowanie informacji oraz zapewnienie, że dokumentacja pozostaje w odpowiedniej formie przez długi czas. W ciągu pięciu lat technologie mogą się zmieniać, a formaty plików mogą stać się przestarzałe, co sprawia, że konieczne jest ponowne sprawdzenie i, w razie potrzeby, migracja danych do nowszych nośników lub formatów. Przykładowo, organizacje często stosują ten cykl przeglądów, aby upewnić się, że ich dokumentacja jest zgodna z aktualnymi regulacjami prawnymi oraz wymaganiami branżowymi, takimi jak ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją. Regularne przeglądy pomagają także w identyfikacji i eliminacji nieaktualnych lub niepotrzebnych informacji, co przyczynia się do zwiększenia efektywności zarządzania danymi.
Pytanie 30

Kartotekowy wykaz nagrań dźwiękowych nie jest podstawą do sporządzenia

A. indeksu osobowego
B. inwentarza książkowego
C. katalogu rzeczowego
D. protokołu brakowania
Inwentarz kartkowy nagrań dźwiękowych, choć jest użytecznym narzędziem do zarządzania zbiorami, nie jest wystarczającą podstawą do sporządzenia wielu formalnych dokumentów, w tym inwentarza książkowego, indeksu osobowego czy katalogu rzeczowego. Inwentarz książkowy zazwyczaj wymaga bardziej szczegółowego podejścia, które obejmuje klasyfikację i systematyzację danych, co nie jest możliwe w przypadku prostego inwentarza kartkowego. Indeks osobowy z kolei wiąże się z tworzeniem bazy danych, w której osoby są klasyfikowane i zorganizowane w sposób umożliwiający szybkie wyszukiwanie, co również nie może być zrealizowane wyłącznie na podstawie kartkowych zapisów. Katalog rzeczowy wymaga zdefiniowanych kategorii i pełnych opisów przedmiotów, co oznacza, że inwentarz kartkowy, który może być jedynie zbiorem podstawowych informacji, jest niewystarczający. Problemy z interpretacją inwentarza kartkowego mogą prowadzić do błędów w zarządzaniu zasobami, takich jak niewłaściwe brakowanie, co negatywnie wpływa na organizację oraz jej efektywność. Warto podkreślić, że dobre praktyki w zakresie zarządzania dokumentami i zasobami podkreślają znaczenie wnikliwej analizy danych i tworzenia pełnej dokumentacji, co jest kluczowe dla zachowania integralności zbiorów oraz zgodności z obowiązującymi standardami.
Pytanie 31

Który z poniższych elementów jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania archiwum elektronicznego?

A. System zarządzania dokumentacją
B. Drukarki laserowe
C. Wagi elektroniczne
D. Telewizory plazmowe
System zarządzania dokumentacją to kluczowy komponent każdego archiwum elektronicznego. Taki system umożliwia organizowanie, przechowywanie oraz szybkie odnajdywanie dokumentów w formie cyfrowej. W praktyce oznacza to, że dokumenty są skanowane, indeksowane i przechowywane w cyfrowych repozytoriach. Dzięki temu proces zarządzania dokumentami staje się bardziej efektywny i bezpieczny. Systemy te często wspierają również workflow, co pozwala na automatyzację niektórych procesów w organizacji, jak np. obieg i zatwierdzanie dokumentów. Korzystanie z systemu zarządzania dokumentacją zgodne jest z najlepszymi praktykami branżowymi oraz obowiązującymi normami, co jest niezwykle istotne dla zachowania zgodności prawnej i bezpieczeństwa danych. Implementacja takiego systemu może również przynieść korzyści finansowe, redukując koszty związane z przechowywaniem i zarządzaniem dokumentacją papierową. Moim zdaniem, w dzisiejszym cyfrowym świecie, żadna nowoczesna firma czy instytucja nie może funkcjonować bez dobrze zorganizowanego systemu zarządzania dokumentacją.
Pytanie 32

Podaj jednostkę inwentarzową stosowaną w dokumentacji kartograficznej?

A. Dokument geodezyjny
B. Schemat organizacyjny
C. Atlas geograficzny
D. Matryca topograficzna
Atlas geograficzny stanowi jednostkę inwentarzową dla dokumentacji kartograficznej, ponieważ jest to zorganizowany zbiór map i informacji geograficznych, które ukazują różne aspekty terenu, takie jak ukształtowanie powierzchni, sieć hydrograficzna, granice administracyjne czy zagospodarowanie przestrzenne. Przykładowo, atlas geograficzny może być wykorzystywany w pracach geodezyjnych do analizy przestrzennej danego obszaru lub w planowaniu urbanistycznym, gdzie istotne jest zrozumienie relacji między różnymi elementami środowiska. W kontekście standardów branżowych, atlas geograficzny powinien być zgodny z wytycznymi, takimi jak norma ISO 19110 dotycząca opisu obiektów geograficznych, co zapewnia jego użyteczność i zgodność w szerokim zakresie zastosowań. Atlas jest również ważnym narzędziem w edukacji, umożliwiającym naukę geografii poprzez wizualizację i analizy danych przestrzennych.
Pytanie 33

Którą z podanych metod powinno się wykorzystać do organizacji nagrań?

A. Chronologiczną
B. Alfabetyczną
C. Rzeczową
D. Strukturalną
Choć porządkowanie nagrań za pomocą metod alfabetycznej, strukturalnej czy chronologicznej może wydawać się sensowne, w rzeczywistości nie uwzględniają one kluczowego aspektu, jakim jest kontekst tematyczny nagrań. Metoda alfabetyczna, która polega na uporządkowaniu treści według pierwszych liter, nie daje użytkownikowi jasnego obrazu tematyki materiałów, co może prowadzić do frustracji podczas próby znalezienia konkretnego nagrania. Podobnie, strukturalne podejście, które koncentruje się na organizacji w ramach złożonych hierarchii, może być zbyt skomplikowane dla użytkowników, którzy nie są zaznajomieni z danym systemem klasyfikacji. Metoda chronologiczna, choć przydatna w kontekście śledzenia wydarzeń w czasie, nie jest odpowiednia dla nagrań, które można interpretować i używać w różnych kontekstach, niezależnie od daty ich nagrania. Zastosowanie tych podejść często prowadzi do błędów w klasyfikacji i może skutkować chaotycznym zarządzaniem treściami. Użytkownikom łatwiej jest odnaleźć nagrania, które są uporządkowane według ich tematycznych kategorii, a nie według innych, mniej związanych z treścią kryteriów. W efekcie, aby skutecznie porządkować nagrania, warto zainwestować w metodę rzeczową, która umożliwia intuicyjny dostęp do informacji i poprawia efektywność pracy zespołowej.
Pytanie 34

Podstawowym dokumentem ewidencyjnym uporządkowanych akt jest

A. indeks rzeczowy
B. inwentarz książkowy
C. spis zdawczo-odbiorczy
D. inwentarz kartkowy
Spis zdawczo-odbiorczy stanowi kluczowy dokument w procesie ewidencji uporządkowanych akt, służący do udokumentowania przekazania i odbioru określonych zbiorów dokumentów. Jest to formalne narzędzie, które potwierdza, że określone materiały zostały przekazane z jednej jednostki organizacyjnej do drugiej, co jest niezbędne dla zachowania ciągłości i przejrzystości w zarządzaniu dokumentacją. W praktyce, spis ten jest szczególnie ważny w instytucjach publicznych oraz w firmach, gdzie dbałość o dokumentację ma kluczowe znaczenie dla audytów i kontroli. Dzięki niemu możliwe jest szybkie ustalenie, kto odpowiada za dany zbiór akt, co ułatwia identyfikację zagubionych lub nieprawidłowo zarchiwizowanych dokumentów. Standardy archiwizacyjne, takie jak normy ISO i wytyczne krajowe, zalecają stosowanie spisów zdawczo-odbiorczych jako elementu dobrych praktyk w zarządzaniu dokumentacją, co podkreśla ich znaczenie w procesie ewidencyjnym.
Pytanie 35

Aby nadać zespołowi zdjęć zamierzony układ, konieczne jest przeprowadzenie

A. systematyzacji
B. skontrum
C. scalania
D. inwentaryzacji
Systematyzacja jest kluczowym etapem w procesie zarządzania dokumentacją fotograficzną, który ma na celu nadanie zdjęciom odpowiedniego układu oraz ułatwienie ich późniejszego wyszukiwania i przechowywania. Proces ten obejmuje segregację, klasyfikację oraz organizację zasobów wizualnych w logiczny system, co sprzyja efektywnemu wykorzystaniu fotografii w różnych kontekstach, takich jak archiwizacja, prezentacja czy publikacja. Na przykład, w przypadku dużych zbiorów zdjęć, takich jak archiwa instytucji kulturalnych czy firm, systematyzacja pozwala na łatwe odszukiwanie konkretnych materiałów w oparciu o różne kryteria, takie jak data wykonania zdjęcia, lokalizacja, tematyka czy autor. W praktyce, dobrym przykładem systematyzacji może być zastosowanie metadanych, które umożliwiają przypisywanie informacji do zdjęć, co znacząco ułatwia ich późniejsze zarządzanie. Dążenie do systematyzacji jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania informacją i dokumentacją, co ma na celu zwiększenie efektywności operacyjnej organizacji oraz poprawę dostępności zasobów.
Pytanie 36

Jakie określenie charakteryzuje dane cyfrowe używane do przywracania oryginalnych informacji w przypadku ich utraty lub uszkodzenia?

A. Dublet
B. Wtórnik
C. System elektroniczny
D. Kopia bezpieczeństwa
Kopia bezpieczeństwa to termin odnoszący się do danych cyfrowych, które są tworzone w celu zabezpieczenia oryginalnych danych przed ich utratą lub uszkodzeniem. W praktyce, kopie bezpieczeństwa są niezbędnym elementem strategii zarządzania danymi, szczególnie w kontekście ochrony informacji osobistych i biznesowych. Wiele organizacji stosuje polityki tworzenia kopii zapasowych w regularnych odstępach czasu, co może obejmować codzienne, tygodniowe lub miesięczne tworzenie kopii. Przykładem może być korzystanie z oprogramowania do automatycznego tworzenia kopii zapasowych, które zapisuje dane na zewnętrznych dyskach twardych, w chmurze lub na serwerach dedykowanych. Standardy takie jak ISO 27001 zalecają implementację solidnych procedur tworzenia kopii bezpieczeństwa, aby zapewnić ciągłość działania i minimalizować ryzyko utraty danych. Regularne testowanie przywracania danych z kopii zapasowych jest również kluczowym aspektem tej praktyki, co pozwala upewnić się, że proces ten działa poprawnie w razie potrzeby.
Pytanie 37

Jaką informację powinno się umieścić w początkowym fragmencie inwentarza "Dzieje twórcy zespołu"?

A. Dokumentacja została zarejestrowana w księdze akcesji pod numerem 212/89
B. Brakowanie miało miejsce w roku 1992
C. W skład zespołu wchodzi dokumentacja fotograficzna dotycząca kluczowych wydarzeń w historii Stowarzyszenia
D. Stowarzyszenie zostało założone w 1922 roku i funkcjonowało do 1939 roku
Odpowiedź, że Stowarzyszenie powstało w 1922 roku i działało do 1939 roku, jest kluczowa dla wstępu do inwentarza "Dzieje twórcy zespołu", ponieważ dostarcza niezbędnego kontekstu historycznego. Wstęp do inwentarza powinien zawierać podstawowe informacje o dacie powstania i działalności danej instytucji, co pozwala na zrozumienie jej znaczenia oraz wpływu na wydarzenia kulturalne i społeczne w danym okresie. W przypadku stowarzyszeń, które często odgrywają ważną rolę w lokalnych społecznościach, umiejscowienie ich działalności w odpowiednim czasie historycznym jest niezbędne dla przyszłych badaczy i zainteresowanych. W praktyce dobrze skonstruowany wstęp do inwentarza powinien również odnosić się do wpływu, jaki stowarzyszenie miało na rozwój swojej dziedziny, co może być istotne dla analizy dokumentów archiwalnych. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie archiwizacji, gdzie kontekst historyczny jest równie ważny jak zawartość materiałów archiwalnych. Dobrze sformułowane wprowadzenie pomaga również w identyfikacji i wartościowaniu dokumentów w inwentarzu.
Pytanie 38

Całość materiałów pozostawionych przez aktotwórcę, bez względu na rodzaj nośnika i techniki ich utrwalania, to

A. przewodnik archiwalny
B. zespół archiwalny
C. inwentarz archiwalny
D. zasób archiwalny
Odpowiedź 'zespół archiwalny' jest poprawna, ponieważ definiuje całość materiałów spuścizny aktotwórcy, niezależnie od nośnika i technik utrwalenia. Zespół archiwalny to zbiór dokumentów stworzonych przez jednostkę organizacyjną lub osobę fizyczną, które mają wspólny kontekst twórczy i są przechowywane w archiwum. W praktyce, zespół archiwalny pozwala na efektywne zarządzanie dokumentacją, a także ułatwia jej wyszukiwanie i wykorzystanie w przyszłości. Przykładem może być zespół archiwalny urzędów miejskich, w skład którego wchodzą akta dotyczące decyzji administracyjnych, protokoły sesji, czy dokumenty finansowe. Zgodnie z zasadami archiwizacji i dobrymi praktykami, takie zespoły są poddawane klasyfikacji oraz inwentaryzacji, co pozwala na zachowanie porządku i zapewnienie dostępu do informacji. Ważnym aspektem jest również zabezpieczenie dokumentów przed zniszczeniem oraz ich konserwacja, co jest niezbędne dla zachowania dziedzictwa kulturowego.
Pytanie 39

Jakiego typu dokumenty są klasyfikowane jako materiały archiwalne?

A. Dokumenty finansowe
B. Protokoły z posiedzeń kolegium
C. Rejestracja środków trwałych i nietrwałych
D. Podania o urlop
Protokoły posiedzeń kolegium są dokumentami, które dokumentują przebieg i wyniki spotkań organów decyzyjnych w instytucjach. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa oraz standardami archiwizacji, dokumenty te mają charakter materiałów archiwalnych, gdyż są niezbędne do analizy procesów decyzyjnych i są dowodem działalności instytucji. Dobrą praktyką w zarządzaniu dokumentacją jest systematyczne archiwizowanie takich protokołów, co pozwala na zachowanie ciągłości informacji oraz ułatwia pracę w przyszłości. Przykładem zastosowania tych protokołów może być sytuacja, w której potrzebujemy odtworzyć przebieg podjętych decyzji w odpowiedzi na audyt lub kontrolę, co jest kluczowe dla transparentności działań instytucji. Dodatkowo, protokoły te mogą być wykorzystywane do celów szkoleniowych oraz jako materiał dowodowy w przypadku sporów prawnych, co podkreśla ich znaczenie w kontekście archiwizacji. W związku z tym, ich właściwe przechowywanie i klasyfikacja są niezbędne dla efektywnego zarządzania informacją w organizacji.
Pytanie 40

Mapy używane w planowaniu przestrzennym powinny być najpierw uporządkowane według jednostek

A. rzeczowych
B. obszarowych
C. tematycznych
D. alfabetycznych
Mapy dotyczące planowania przestrzennego powinny być w pierwszej kolejności segregowane według jednostek obszarowych, ponieważ to właśnie obszar stanowi podstawowy kontekst dla wszelkich działań związanych z planowaniem przestrzennym. Jednostki obszarowe, takie jak gminy, powiaty czy regiony, są kluczowe dla analizy i podejmowania decyzji, ponieważ różne obszary mogą mieć odmienną charakterystykę, potrzeby oraz plany rozwoju. Dobrą praktyką jest, aby w procesie planowania przestrzennego uwzględniać mapy, które jasno przedstawiają granice jednostek obszarowych, co ułatwia identyfikację zasobów, analizę zagrożeń oraz efektywne zarządzanie przestrzenią. Na przykład, w planowaniu terenów pod zabudowę, istotne jest zwrócenie uwagi na lokalne warunki, takie jak ukształtowanie terenu, infrastrukturę oraz istniejące plany zagospodarowania przestrzennego, które często różnią się w zależności od jednostki obszarowej. Rekomendowane normy, takie jak wytyczne Ministerstwa Infrastruktury oraz lokalne strategie rozwoju, podkreślają znaczenie planowania obszarowego jako podstawa do skutecznego zarządzania przestrzenią.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej