Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
  • Kwalifikacja: PGF.05 - Drukowanie cyfrowe i obróbka druków
  • Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 15:28
  • Data zakończenia: 15 maja 2025 15:29

Egzamin niezdany

Wynik: 6/40 punktów (15,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Podaj średnicę materiału termoplastycznego, która jest najczęściej stosowana w technologii FDM?

A. 1,50 mm
B. 1,00 mm
C. 1,30 mm
D. 1,75 mm
Średnice filamentu 1,30 mm, 1,50 mm oraz 1,00 mm nie są standardowymi wartościami w technologii FDM. W przypadku 1,30 mm, choć nieco zbliżona do popularnych średnic, nie jest powszechnie stosowana, co ogranicza dostępność materiałów i kompatybilność z drukarkami. Użytkownik, wybierając ten rozmiar, może napotkać trudności w znalezieniu odpowiednich filamentów oraz akcesoriów. Odpowiedź 1,50 mm, choć bliska standardowi 1,75 mm, również nie jest uznawana za standardową średnicę w branży, co może prowadzić do problemów z wydajnością i jakością druku. W praktyce, filamenty o średnicy 1,50 mm mogą być trudniejsze do skonfigurowania w drukarkach zaprojektowanych do pracy z 1,75 mm. Na koniec, 1,00 mm to znacznie mniejsza średnica, która jest używana w specyficznych zastosowaniach, takich jak drukowanie detali o wysokiej precyzji, ale w technologii FDM na skalę masową nie jest uznawana za standard. Wybór nieodpowiedniej średnicy filamentu może prowadzić do problemów z ekstrudowaniem, takich jak zatykanie głowicy, co skutkuje nieudanym wydrukiem. Warto zatem zwrócić uwagę na standardy branżowe, które w tym przypadku wyraźnie wskazują na 1,75 mm jako najczęściej stosowaną średnicę filamentu w technologii FDM, co zapewnia zarówno wydajność, jak i jakość druku.
Pytanie 2

Celem aktywacji koronowej podłoża drukowego wykonanego z plastiku jest

A. wzmocnienie wytrzymałości polimeru
B. zwiększenie chłonności podłoża
C. ulepszenie wydruków
D. zwiększenie przyczepności farby
Wybór odpowiedzi dotyczącej poprawy chłonności podłoża jest błędny, ponieważ aktywacja koronowa nie ma na celu zwiększenia zdolności materiału do absorpcji cieczy. Chłonność podłoża jest istotna w kontekście materiałów porowatych, gdzie zdolność do wchłaniania cieczy wpływa na procesy malarskie. W przypadku podłoży z tworzyw sztucznych, kluczowe jest, aby ich powierzchnia była odpowiednio przygotowana pod kątem przyczepności, a nie chłonności. Dodatkowo, poprawa trwałości polimeru nie jest bezpośrednim celem aktywacji koronowej; ta metoda skupia się na modyfikacji powierzchni, a nie na zmianie właściwości materiału w głębi. Uszlachetnienie wydruków może być związane z poprawą ich zewnętrznego wyglądu lub tekstury, jednak nie jest to rezultat działania aktywacji koronowej, lecz konsekwencją zastosowania odpowiednich farb i technik druku. Wiele osób myli te koncepcje, nie dostrzegając, że procesy te są ze sobą powiązane w szerszym kontekście produkcji, aczkolwiek pełnią różne funkcje. Kluczowe jest zrozumienie, że skuteczne przygotowanie podłoża na etapie aktywacji koronowej ma bezpośredni wpływ na jakość końcowego produktu, a nie na właściwości samego materiału.
Pytanie 3

Jaką maksymalną liczbę użytków o wymiarach 148 x 210 mm brutto można umieścić na arkuszu SRA3 (320 x 450 mm) podczas realizacji impozycji?

A. 4 użytki
B. 8 użytków
C. 6 użytków
D. 2 użytki
Jak widzę, przy błędnych odpowiedziach to zwykle chodzi o to, że nie do końca rozumiesz zasady impozycji i rozmiary SRA3 w kontekście użytków. Kiedy ktoś mówi, że zmieści się 2 lub 6 użytków, to nie zwraca uwagi na właściwą analizę wymiarów. Jak ktoś myśli, że tylko jedna orientacja użytków działa, to niewłaściwe. W rzeczywistości orientacja jest kluczowa przy planowaniu, a źle to wpływa na efektywność zagospodarowania przestrzeni. Z kolei pomysł na 6 użytków to wynik błędnego przeliczenia, które pomija marginesy i przestrzeń między użytkami – a to jest naprawdę ważne w produkcji. Każdy arkusz potrzebuje odpowiednich odstępów i marginesów cięcia, co jeszcze bardziej ogranicza liczbę użytków, które można w niego wpakować. Dlatego nie wystarczy znać wymiary, ale i zrozumieć zasady impozycji i optymalizacji w produkcji, co jest mega istotne, gdy chodzi o pracę w branży drukarskiej.
Pytanie 4

Wskaż drugą najczęściej stosowaną średnicę materiału termoplastycznego w technologii druku FDM.

A. 2,20 mm
B. 2,85 mm
C. 2,40 mm
D. 3,50 mm
Wybór niewłaściwej średnicy filamentu może prowadzić do różnych problemów w procesie druku 3D. Odpowiedzi, które wskazują wartości takie jak 2,20 mm, 2,40 mm czy 3,50 mm, nie są standardowymi wymiarami stosowanymi w technologii FDM. Średnica 2,20 mm nie jest powszechnie stosowana w druku 3D, co może rodzić pytania dotyczące jej zastosowania. W przypadku materiałów do druku, taka średnica nie jest zgodna z normami branżowymi, co może prowadzić do trudności w dostosowaniu ustawień drukarki oraz do problemów z jakością wydruków. Z kolei średnica 2,40 mm także nie znajduje szerokiego zastosowania, co może być mylące dla nowych użytkowników technologii FDM. Z perspektywy użytkownika, zrozumienie, dlaczego te wymiary są niepoprawne, jest kluczowe - może to wynikać z braku znajomości norm i standardów obowiązujących na rynku filamentów, co skutkuje błędnym doborem materiałów. Zbyt duża średnica, jak 3,50 mm, może powodować zacinanie się filamentu w ekstruderze oraz powodować inne problemy techniczne, takie jak niestabilność przepływu materiału. Dlatego kluczowe jest, aby przed zakupem materiałów do druku 3D dokładnie zapoznać się z wymaganiami technicznymi sprzętu oraz standardami branżowymi, co pozwoli na uniknięcie kosztownych błędów i optymalizację procesu druku.
Pytanie 5

Jakie podłoże nadaje się do druku wizytówek?

A. Papier syntetyczny 80 g/m2
B. Karton powlekany 280 g/m2
C. Bibuła krepowana 45 g/m2
D. Papier offsetowy 100 g/m2
Papier offsetowy 100 g/m2 nie jest odpowiedni do druku wizytówek, ponieważ jego gramatura jest zbyt niska, co prowadzi do braku sztywności i trwałości. Wizytówki powinny być wystarczająco solidne, aby wytrzymać codzienne użytkowanie, a papier offsetowy, który jest często wykorzystywany do druku materiałów takich jak ulotki czy gazetki, nie spełnia tych wymagań. Jego delikatna struktura sprawia, że wizytówki mogą się łatwo zginać i łamać, co negatywnie wpływa na ich profesjonalny wygląd. Papier syntetyczny 80 g/m2, chociaż bardziej odporny na wodę i uszkodzenia mechaniczne, również nie jest optymalnym wyborem. Jego niska gramatura sprawia, że wizytówki mogą wyglądać na mniej solidne i nieprzyjemne w dotyku. Bibuła krepowana 45 g/m2 jest całkowicie niewłaściwym materiałem do druku wizytówek, ponieważ jest to papier o bardzo niskiej gramaturze, który nie nadaje się do profesjonalnej aplikacji. Bibuła krepowana ma tendencję do łatwego rozrywania i nie zapewnia odpowiedniej powierzchni do druku, co prowadzi do słabej jakości wydruku i nieczytelnych informacji. Klienci często poszukują wizytówek, które wywołują pozytywne wrażenie, a wybór niewłaściwego materiału może przyczynić się do negatywnego postrzegania marki. W kontekście branży poligraficznej istotne jest zrozumienie, że odpowiedni wybór podłoża ma kluczowe znaczenie dla jakości końcowego produktu.
Pytanie 6

Jak długo zajmie zrealizowanie druku 20 000 plastikowych identyfikatorów, jeżeli maszyna do druku cyfrowego działa z efektywnością 5 000 sztuk na godzinę?

A. 5 godzin
B. 10 godzin
C. 4 godziny
D. 2 godziny
Zarówno odpowiedź 2 godziny, jak i 5 godzin, a także 10 godzin, są niepoprawne, ponieważ opierają się na błędnych założeniach dotyczących wydajności maszyny. Na przykład, odpowiedź sugerująca 10 godzin, może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia wydajności, która wynosi 5 000 sztuk na godzinę. Wydaje się, że w tym przypadku osoba odpowiadająca mogła pomylić jednostki czasu lub nie uwzględnić odpowiedniego podziału. Kolejna niepoprawna odpowiedź, 5 godzin, również implikuje błędne przeliczenie, ponieważ 20 000 szuka wymaga 4 godzin, co może być zrozumiane jako wynik zbyt niski lub zbyt wysoki w porównaniu do rzeczywistej wydajności. Zrozumienie tych konkretów jest kluczowe w kontekście przemysłu druku, gdzie precyzyjne obliczenia dotyczące wydajności maszyn pozwalają na efektywne planowanie produkcji. W rzeczywistości, umiejętność obliczania czasu produkcji na podstawie wydajności jest fundamentalna dla optymalizacji procesów, zmniejszenia kosztów oraz wzmocnienia konkurencyjności na rynku. Warto także pamiętać, że niewłaściwe oszacowanie czasu produkcji może prowadzić do opóźnień w dostawach, niezadowolenia klientów oraz zwiększonych kosztów operacyjnych.
Pytanie 7

W jakiej przestrzeni kolorów powinno się zarejestrować projekt graficzny przeznaczony do druku cyfrowego?

A. HSB
B. Adobe RGB
C. L*a*b
D. CMYK
Pytania dotyczące przestrzeni barwnych często prowadzą do nieporozumień związanych z odpowiednim zastosowaniem modeli kolorów. Odpowiedzi takie jak Adobe RGB, L*a*b i HSB są niepoprawne w kontekście druku cyfrowego. Przestrzeń barwna Adobe RGB, choć posiada szerszy gamut kolorystyczny, jest dostosowana głównie do mediów cyfrowych i ekranów komputerowych. Używanie Adobe RGB do druku może prowadzić do niespójności w odwzorowaniu kolorów, ponieważ podczas konwersji do CMYK kolory mogą nie być prawidłowo odwzorowane, co może skutkować niezamierzonymi efektami wizualnymi na wydruku. Z kolei przestrzeń L*a*b jest modelem kolorów opartym na percepcji ludzkiego oka, stosowanym głównie w procesach związanych z kalibracją kolorów i zarządzaniem barwą, a nie bezpośrednio we współpracy z urządzeniami drukującymi. Dlatego jej zastosowanie w kontekście projektów graficznych przeznaczonych do druku jest nieodpowiednie. HSB, czyli Hue, Saturation, Brightness, jest innym modelem, który skupia się na percepcji kolorów przez użytkownika, co czyni go użytecznym w niektórych aplikacjach graficznych, ale nie jest on odpowiedni do druku, gdzie kluczowe jest zrozumienie, jak kolory zachowują się na papierze. Wybór odpowiedniej przestrzeni barwnej ma kluczowe znaczenie w procesie tworzenia grafiki, a błędne decyzje mogą prowadzić do niezadowalających rezultatów końcowych.
Pytanie 8

Jaka powinna być idealna rozdzielczość bitmapowych elementów plakatu A1, gdy jest on drukowany na ploterze wielkoformatowym?

A. 200 dpi
B. 150 dpi
C. 300 dpi
D. 100 dpi
Rozdzielczości takie jak 150 dpi, 200 dpi czy 100 dpi nie są zalecane w kontekście druku wielkoformatowego, takiego jak plakat w formacie A1. W przypadku 150 dpi, chociaż może wydawać się to wystarczające dla niektórych zastosowań, wyraźnie nie spełnia wymogów dla druku, gdzie wysoka jakość obrazu jest kluczowa. Plakaty często są oglądane z bliskiej odległości, co sprawia, że detale stają się niezwykle istotne. Przy 150 dpi pojawiają się widoczne piksele i rozmycia, co negatywnie wpływa na postrzeganą jakość. Warto również zauważyć, że wybór 200 dpi jest lepszy niż 150 dpi, ale nadal nie osiąga optymalnej jakości, jaką można uzyskać przy 300 dpi. Zbyt niska rozdzielczość skutkuje nie tylko widocznymi wadami wizualnymi, ale również może prowadzić do niepoprawnej interpretacji kolorów oraz detali, co w konsekwencji obniża efekt końcowy druku. Użytkownicy często popełniają błąd w ocenie potrzebnej rozdzielczości, myśląc, że niższe dpi wystarcza na duże formaty, co jest mylnym założeniem. Wydrukowanie plakatu w zbyt niskiej rozdzielczości to typowy błąd, który można by było uniknąć, stosując się do standardowych praktyk i zalecanych wartości dpi w branży graficznej.
Pytanie 9

Jakie urządzenia są potrzebne do wyprodukowania 10 wielkoformatowych naklejek na ścianę?

A. Maszyny sitodrukowej, bigówki
B. Maszyny offsetowej, krajarki jednonożowej
C. Drukarki cyfrowej, krajarki trójnożowej
D. Plotera drukującego, urządzenia tnącego
Wykorzystanie maszyny sitodrukowej oraz bigówki do produkcji wielkoformatowych naklejek na ścianę jest nieodpowiednie z kilku powodów. Sitodruk jest techniką, która jest idealna do druku na różnych powierzchniach, jednak nie jest przystosowana do produkcji na dużą skalę w formatach, które wymagają elastyczności, jak w przypadku naklejek. Dodatkowo, sitodruk nie oferuje tak wysokiej jakości detali i kolorów jak technologie cyfrowe, co jest kluczowe w projektowaniu naklejek, szczególnie gdy wymagane są żywe kolory i precyzyjne odwzorowanie detali graficznych. Bigówka natomiast służy do przygotowania linii zgięcia w papierze, co w kontekście naklejek jest zbędne, ponieważ naklejki są zazwyczaj aplikowane na gładkie powierzchnie bez potrzeby ich składania. Wybór maszyny offsetowej oraz krajarki jednonożowej jest również nietrafiony, ponieważ maszyny offsetowe są bardziej odpowiednie do masowej produkcji materiałów drukowanych, takich jak broszury czy ulotki, a nie do produkcji naklejek, które wymagają precyzyjnego cięcia. Krajarka jednonożowa nie jest w stanie efektywnie wycinać skomplikowanych kształtów, które są często wymagane w produkcji naklejek. W efekcie, nieodpowiedni dobór technologii może prowadzić do niskiej jakości produktu końcowego oraz wyższych kosztów produkcji.
Pytanie 10

Przygotowanie do umieszczenia na maszcie windera reklamowego wymaga

A. wzmocnienia krawędzi kapitałką
B. nawilżenia środkiem odpornym na działanie promieni słonecznych
C. wprowadzenia stalowych oczek
D. przeszycia tunelu na tkaninie
Odpowiedź dotycząca przeszycia tunelu na tkaninie jest prawidłowa, ponieważ jest to kluczowy etap przygotowania materiału do ekspozycji na maszcie windera reklamowego. Tunel stanowi miejsce, przez które przechodzi winda, co zapewnia stabilność i prawidłowe napięcie materiału. Przeszycie tunelu jest niezbędne, aby zapobiec osuwaniu się materiału oraz zminimalizować ryzyko rozerwania w wyniku działania wiatru. W praktyce, solidne przeszycie zwiększa trwałość konstrukcji, co jest szczególnie istotne w przypadku długotrwałych ekspozycji na zewnątrz, gdzie czynniki atmosferyczne mogą wpływać na integralność materiału. Zgodnie z najlepszymi praktykami, używa się specjalnych nici odpornych na działanie UV, co dodatkowo przedłuża żywotność reklamy. Zarówno w kontekście estetycznym, jak i funkcjonalnym, poprawnie wykonane przeszycia są istotne dla zapewnienia, że winda będzie pewnie trzymała materiał, co wpływa na efekt wizualny reklamy.
Pytanie 11

Oznaczenie koloru druku 4 + 4 informuje drukarza, że realizacja nakładu będzie przeprowadzona

A. jednostronnie czterema kolorami
B. dwustronnie jednym kolorem
C. czterema kolorami z jednej strony, czterema kolorami z drugiej strony
D. dwoma kolorami z jednej strony, dwoma kolorami z drugiej strony
Wybór, który sugeruje jednostronny druk czterema kolorami, nie jest do końca na miejscu, bo nie wykorzystuje się wtedy całego potencjału druku dwustronnego. Odpowiedzi, które mówią o druku dwoma kolorami na stronie, również nie oddają tego, co oferują nowoczesne technologie druku. Druk jednostronny ogranicza nasze możliwości kolorystyczne i może nie wyglądać tak atrakcyjnie. Myślę, że niektórzy mogą popełniać błąd w rozumieniu, że 4 + 4 to pełna paleta kolorów na obu stronach. W dzisiejszym marketingu i reklamie to jest kluczowe, żeby materiał był ładny i z przodu, i z tyłu. Zignorowanie tego aspektu może prowadzić do niskiej jakości materiałów i rozczarowania klientów, co nie jest fajne dla żadnej drukarni. Dobrze jest więc dokładnie przyjrzeć się wymaganiom projektu, żeby mieć pewność, że wszystko jest jasne przed podjęciem decyzji o metodzie druku.
Pytanie 12

Jakie czynności powinny być zrealizowane w celu przygotowania cyfrowej maszyny do drukowania?

A. Uruchomić maszynę, załadować tonery, założyć formy drukowe
B. Załadować podłoże drukowe, założyć obuwie ochronne
C. Włączyć urządzenie, uzupełnić płyn chłodzący
D. Sprawdzić tonery, załadować papier
Włączenie urządzenia i uzupełnianie płynu chłodzącego to działania, które nie są kluczowe w kontekście przygotowania cyfrowej maszyny do drukowania. Warto zauważyć, że większość cyfrowych maszyn drukarskich, szczególnie tych opartych na technologii LED lub inkjet, nie wymaga płynu chłodzącego do prawidłowego funkcjonowania. Działania te mogą wprowadzać w błąd, sugerując, że są niezbędne do rozpoczęcia procesu drukowania, podczas gdy właściwe przygotowanie obejmuje przede wszystkim kontrolę tonerów i papieru. Z kolei założenie form drukowych jest istotne w kontekście tradycyjnych technik druku, takich jak offset, gdzie formy są kluczowe dla przenoszenia obrazu na papier. W przypadku druku cyfrowego, techniki te działają inaczej, a potrzeba założenia form nie występuje. Wreszcie, założenie obuwia ochronnego, choć ważne z punktu widzenia BHP, nie jest częścią technicznych przygotowań maszyny do druku. Takie mylenie procesów przygotowawczych może prowadzić do pominięcia rzeczywistych, istotnych kroków, co może skutkować opóźnieniami w produkcji oraz obniżeniem jakości wydruków. W praktyce efektywne przygotowanie maszyny do druku wymaga znajomości jej specyfiki oraz procesów, które mają kluczowe znaczenie dla uzyskania optymalnych rezultatów.
Pytanie 13

Jakie podłoże jest wykorzystywane w procesie produkcji kart lojalnościowych z paskiem magnetycznym, które umożliwia odczytanie zapisanych na nich danych?

A. Karton powlekany 180 g/m2
B. Tworzywo PVC
C. Papier niepowlekany spulchniony 100 g/m2
D. Folię elektrostatyczną
Papier niepowlekany spulchniony 100 g/m2, folia elektrostatyczna i karton powlekany 180 g/m2 to nie najlepszy pomysł na karty lojalnościowe z paskiem magnetycznym. Papier spulchniony jest taki tani, ale niestety nie jest wystarczająco mocny, ani odporny na różne uszkodzenia czy pogodę. Karty lojalnościowe są eksploatowane intensywnie, więc potrzeba czegoś, co to wytrzyma. Folia elektrostatyczna to też nie to, ma słabą wytrzymałość i kiepsko się nadaje do druku. Użycie jej do kart lojalnościowych to raczej kiepski pomysł. Karton powlekany jest trochę lepszy od spulchnionego, ale znowu nie ma wystarczającej elastyczności i odporności na wilgoć, co czyni go słabym wyborem na karty, które nosi się w portfelu. Jak się używa złych materiałów, to karty szybko się zużywają i psują, a to może wpłynąć na postrzeganie marki i zadowolenie klientów. Dlatego ważne, żeby w produkcji kart lojalnościowych trzymać się sprawdzonych standardów, które mówią, że najlepiej używać PVC, żeby mieć pewność, że karty będą trwałe i funkcjonalne.
Pytanie 14

Format plików, który jest stosowany bezpośrednio w cyfrowym druku i odpowiada standardom drukarskim, to

A. CDR
B. INDD
C. PDF
D. EPS
PDF (Portable Document Format) to format plików, który został zaprojektowany z myślą o zachowaniu układu i wyglądu dokumentów niezależnie od systemu operacyjnego czy urządzenia, na którym są otwierane. Jest to format uznawany za standard w branży drukarskiej, gdyż umożliwia precyzyjne odwzorowanie kolorów, czcionek oraz układu stron. PDF wspiera różne funkcje, takie jak warstwy, hiperlinki oraz interaktywne formularze, co czyni go wszechstronnym narzędziem w procesie przygotowania plików do druku. Przykładowo, w przypadku drukowania książek, użycie PDF zapewnia, że wszystkie elementy graficzne oraz tekstowe będą zgodne z zamierzonym projektem. Ponadto, PDF jako format zamknięty ma wbudowane profile kolorów, co jest niezwykle istotne w kontekście zarządzania kolorami w druku, a także wspiera kompresję bezstratną, co pozwala na redukcję rozmiaru pliku bez utraty jakości. W efekcie, PDF jest szeroko stosowany nie tylko w druku, ale także w publikacjach elektronicznych, co czyni go uniwersalnym formatem dla profesjonalistów z różnych branż.
Pytanie 15

Aby wydrukować broszurę o wymiarach 300 x 420 mm na arkuszu przy całkowitym zadruku na drukarce laserowej, jakie jest minimalne wymagane podłoże?

A. B4
B. A3
C. SRA3
D. SRA4
Wybór formatu A3, B4 lub SRA4 jest błędny z kilku powodów. Format A3, mający wymiary 297 x 420 mm, na pierwszy rzut oka wydaje się być wystarczający, jednak nie uwzględnia on konieczności posiadania spadów, które są niezbędne w przypadku druku pełnozadrukowego. Jeśli projekt wymaga przycięcia, brak odpowiedniego spadu może prowadzić do obcięcia istotnych elementów graficznych. Format B4, z wymiarami 250 x 353 mm, jest zdecydowanie zbyt mały, co bezpośrednio uniemożliwia drukowanie broszury w podanym rozmiarze. SRA4, mający wymiary 320 x 450 mm, teoretycznie mógłby wydawać się odpowiedni, ale w rzeczywistości również nie jest dostatecznie duży, aby pomieścić odpowiednie spady, które powinny wynosić przynajmniej 3 mm z każdej strony. Użycie niewłaściwego formatu może prowadzić do nieefektywności w procesie produkcji, zwiększając koszty i czas związany z ponownym drukowaniem lub poprawkami. Kluczowe w druku jest zrozumienie znaczenia wyboru odpowiednich wymiarów podłoża, co jest fundamentem dobrej jakości wykonania i spełnienia oczekiwań klientów.
Pytanie 16

Techniki cyfrowego druku nie obejmują

A. elektrofotografia
B. jonografia
C. rotograwiura
D. ink-jet
Techniki druku cyfrowego, takie jak ink-jet, jonografia i elektrofotografia, są nowoczesnymi metodami, które pozwalają na elastyczność i szybkość produkcji. W przeciwieństwie do rotograwiury, które wymaga skomplikowanego procesu przygotowania formy, druk cyfrowy pozwala na bezpośrednie przetwarzanie danych cyfrowych w obraz, co znacznie przyspiesza proces produkcji i minimalizuje koszty w przypadku małych nakładów. W technice ink-jet, farba jest nanoszona na podłoże przez dysze, które precyzyjnie kontrolują ilość materiału, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości obrazu z drobnymi detalami i przejrzystością kolorów. Jonografia, z kolei, jest szczególnie ceniona w druku na żądanie, gdyż pozwala na szybkie zmiany w projekcie bez konieczności skomplikowanego przetwarzania. Elektrofotografia, znana również jako druk laserowy, jest często wykorzystywana w biurach i do produkcji dokumentów o niskich kosztach jednostkowych, zapewniając jednocześnie wysoką jakość i szybkość realizacji zleceń. Zrozumienie różnic między tymi technikami a rotograwiurą jest kluczowe w branży poligraficznej, ponieważ wpływa na decyzje dotyczące wyboru technologii druku odpowiedniej do specyficznych potrzeb i wymagań produkcyjnych.
Pytanie 17

Jaką drukarkę należy wybrać do wykonywania zdjęć wysokiej jakości na błyszczącym papierze fotograficznym?

A. Czterokolorowej laserowej
B. Monochromatycznej laserowej
C. Sześciokolorowej atramentowej
D. Dwunastokolorowej atramentowej
Monochromatyczna laserowa drukarka to raczej nie najlepszy wybór, jeśli chcesz drukować zdjęcia na wysokim poziomie. One są głównie stworzone do drukowania tekstu, a używają tylko jednego koloru tonera, co sprawia, że nie oddadzą pełni kolorów w zdjęciach. Jeśli spróbujesz wydrukować obraz, to raczej będą wyglądały płasko i bez życia. Co więcej, te laserowe drukarki mają problem z odwzorowaniem szczegółów w zdjęciach, co w przypadku fotografii artystycznej jest dość istotne. Czterokolorowa laserówka może dawać nieco lepszą jakość, ale wciąż nie dorównuje profesjonalnym rozwiązaniom. Technologia CMYK, którą one stosują, nie pozwala na takie kolorowe przejścia, które są kluczowe w fotografii. Jak wybierzesz czterokolorową, to możesz natknąć się na sporo problemów z odwzorowaniem kolorów, a to może prowadzić do zniekształceń w finalnym wydruku. Sześciokolorowa atramentowa drukarka to lepsza opcja niż czterokolorowa laserowa, ale wciąż nie dorównuje tej dwunastokolorowej, która naprawdę ma super możliwości w kwestii odcieni i kontrastu. Generalnie mówiąc, wybór sprzętu do druku ma spore znaczenie dla jakości końcowego produktu, a jak wybierzesz coś nieodpowiedniego, to możesz się bardzo zawieść, szczególnie jeśli chodzi o zdjęcia.
Pytanie 18

Jakie urządzenie jest odpowiednie do stworzenia próbnej odbitki, aby pokazać klientowi kolory wydruków?

A. Drukarka monochromatyczna
B. Maszyna offsetowa
C. Drukarka 3D
D. Proofer cyfrowy
Maszyna offsetowa, mimo że powszechnie stosowana w produkcji druków, nie jest idealnym narzędziem do wykonania odbitki próbnej, która ma na celu prezentację kolorystyki. Proces offsetowy wymaga skomplikowanego przygotowania form, co sprawia, że czas oczekiwania na próbę jest znacznie dłuższy niż w przypadku proofera cyfrowego. W praktyce oznacza to, że klienci będą musieli czekać dłużej na próbki, co może prowadzić do opóźnień w projektach. Drukarka 3D, choć nowatorska i coraz bardziej popularna, jest używana głównie do wytwarzania modeli trójwymiarowych i nie nadaje się do tworzenia próbek kolorystycznych dla produktów drukowanych na papierze. Użycie drukarki monochromatycznej również jest nieodpowiednie, ponieważ ogranicza się do druku w jednym kolorze, co uniemożliwia przedstawienie bogatej palety kolorów wymaganej w wydrukach komercyjnych. Ogólnie rzecz biorąc, wybór niewłaściwego urządzenia do próby kolorystycznej najczęściej wynika z błędnego zrozumienia funkcji poszczególnych technologii druku oraz ich zastosowań w różnych etapach produkcji. Kluczowe jest zrozumienie, że każda technologia ma swoje specyfikacje i pole zastosowania, a wybór odpowiedniego narzędzia wpływa na jakość i efektywność procesu produkcyjnego.
Pytanie 19

Który z podanych materiałów nie jest wykorzystywany do produkcji reklamy na siatce Mesh?

A. Atrament solwentowy
B. Suchy toner
C. Linki poliestrowe
D. Oczka aluminiowe
Oczka aluminiowe, linki poliestrowe oraz atrament solwentowy są powszechnie stosowane w produkcji reklam na siatkach Mesh, co może prowadzić do mylnych wniosków na temat ich zastosowań. Oczka aluminiowe są kluczowym elementem montażowym, ponieważ umożliwiają łatwe i bezpieczne mocowanie siatki. Ich solidna konstrukcja gwarantuje, że siatka pozostanie na swoim miejscu nawet w trudnych warunkach atmosferycznych. Linki poliestrowe z kolei zapewniają dodatkowe wsparcie, co jest istotne przy dużych konstrukcjach reklamowych, które mogą być narażone na działanie wiatru. Właściwy dobór materiałów montażowych jest kluczowy, aby zapewnić długotrwałość i bezpieczeństwo instalacji. Jeśli chodzi o atrament solwentowy, jego zastosowanie w druku na siatce Mesh jest niezbędne, ponieważ charakteryzuje się doskonałą przyczepnością i odpornością na czynniki zewnętrzne. Użycie suchych tonerów w tym kontekście byłoby błędne, ponieważ nie są one zgodne z wymaganiami dla materiałów o otwartej strukturze, jakimi są siatki. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że wybór odpowiednich materiałów i technologii druku ma kluczowe znaczenie dla efektywności i estetyki reklamy, a stosowanie różnych komponentów powinno być zgodne z przyjętymi standardami branżowymi.
Pytanie 20

Które oprogramowanie nie pozwala na tworzenie modeli 3D do druku?

A. 3dMax
B. Blender
C. Adobe Dreamweaver
D. Autodesk 123D
Odpowiedzi takie jak 3dMax, Blender czy Autodesk 123D są popularnymi narzędziami przeznaczonymi do modelowania obiektów 3D, które umożliwiają tworzenie złożonych modeli do druku 3D. 3dMax jest znany w branży architektonicznej oraz filmowej, gdzie wykorzystuje się go do projektowania wizualizacji architektonicznych oraz efektów wizualnych. Blender jest potężnym narzędziem open-source, które obsługuje zarówno modelowanie, jak i animację, co czyni go wszechstronnym wyborem dla artystów 3D. Autodesk 123D to z kolei aplikacja dostosowana dla hobbystów, oferująca intuicyjny interfejs do modelowania, który również przygotowuje pliki do druku 3D. Często błędnie postrzega się te programy jako podobne do Dreamweavera z powodu ich zaawansowanych możliwości projektowania, jednak kluczowa różnica polega na ich przeznaczeniu. Programy te pozwalają na edycję siatek 3D, dodawanie tekstur oraz konwersję modeli do formatów odpowiednich dla drukarek 3D. Rozumienie różnic między tymi aplikacjami jest istotne, aby skutecznie wybierać narzędzia do konkretnych zadań. Kluczowym aspektem jest także znajomość standardów branżowych w zakresie przygotowania modeli do druku, co jest niezbędne w przypadku zastosowania programów dedykowanych grafice 3D.
Pytanie 21

Wskaż sposób drukowania, w którym używa się papieru z powłoką przyspieszającą wchłanianie tuszu?

A. Elkografii
B. Termosublimacji
C. Jonografii
D. Ink-jet
Wybór odpowiedzi związanej z elkografią jest nietrafiony, ponieważ ta metoda opiera się na procesie offsetowym, który nie wykorzystuje papieru powleczonego w taki sposób, aby wpływać na absorpcję farby. Elkografia polega na przekazywaniu obrazu z formy na papier przy użyciu matrycy, co zazwyczaj wiąże się z większymi nakładami i innym rodzajem przygotowania materiałów. Podobnie, jonografia to technika, która polega na wykorzystaniu energii elektrycznej do przewodzenia atramentu, ale również nie jest to proces, który korzysta z powlekanego papieru w celu optymalizacji absorpcji. Z kolei termosublimacja, choć znalazła swoje miejsce w druku na specjalnych podłożach, nie korzysta ze wspomnianego rodzaju papieru; w tym przypadku farba jest sublimowana i przenoszona na materiał, co różni się od klasycznego podejścia ink-jet. W ten sposób, wybór tych metod może prowadzić do błędnych wniosków na temat ich zastosowania w kontekście nowoczesnych technologii druku. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie techniki druku są wymienne i mogą korzystać z tych samych materiałów, co nie jest zgodne z rzeczywistością, ponieważ każda metoda ma swoje specyficzne wymagania i zastosowania. Kluczowe jest zrozumienie różnic technologicznych i ich wpływu na jakość końcowego produktu.
Pytanie 22

Wskaź, jaki format stosuje się do tworzenia bazy danych dla spersonalizowanych wydruków?

A. SFW
B. JPG
C. WAV
D. XLS
Zarówno format JPG, WAV, jak i SFW są niewłaściwe w kontekście opracowywania baz danych druków spersonalizowanych. Format JPG jest graficznym formatem plików, który służy do przechowywania obrazów rastrowych. Jego zastosowanie koncentruje się głównie na grafice i zdjęciach, a nie na organizacji danych, co czyni go nieodpowiednim do zadań związanych z zarządzaniem informacjami, jak np. spersonalizowane druki. Z kolei WAV to format audio, który służy do przechowywania dźwięku w wysokiej jakości, ale nie ma żadnego zastosowania w kontekście przetwarzania danych tekstowych czy liczbowych. Ostatni format, SFW, jest mniej znany i niejako odzwierciedla pliki graficzne, ale również nie jest przeznaczony do pracy z danymi w sposób, który umożliwiałby ich analizę i przetwarzanie w kontekście druków spersonalizowanych. Typowe pomyłki w tym zakresie wynikają z braku zrozumienia, jak różne formaty plików spełniają różne funkcje. Użytkownicy często mylą typy plików i ich zastosowania, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów w kontekście zarządzania danymi. Dobrą praktyką jest zrozumienie specyfikacji każdego formatu i jego możliwości, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji przy wyborze odpowiednich narzędzi dla konkretnych potrzeb.
Pytanie 23

Rozpoczęcie procesu druku na cyfrowej maszynie elektrofotograficznej nie jest możliwe, jeśli

A. fuser osiągnął temperaturę otoczenia
B. podłoże do druku ma gramaturę mniejszą niż 300 g/m2
C. kolorystyka druku wynosi 4+1
D. kontroler RIP jest aktywowany
Kolorystyka druku, jaką jest 4+1, odnosi się do zastosowania dodatkowego koloru w procesie druku, jednak nie wpływa na zdolność maszyny do rozpoczęcia pracy. W praktyce, cyfrowe maszyny elektrofotograficzne są projektowane tak, aby mogły obsługiwać złożone zlecenia, niezależnie od liczby używanych kolorów. Użytkownicy często błędnie zakładają, że zmiana kolorystyki może wpływać na proces, jednak systemy drukujące są zaprogramowane do przetwarzania różnych profili kolorów bez ograniczeń. Kontroler RIP (Raster Image Processor) również nie jest przeszkodą w rozpoczęciu drukowania, ponieważ jego zadaniem jest przetwarzanie danych graficznych na format zrozumiały dla maszyny. Często mylone są jego funkcje, co może prowadzić do błędnych wniosków, że nieaktywność kontrolera uniemożliwia druk. Gramatura podłoża drukowego poniżej 300 g/m2 jest również błędnie interpretowana; wiele maszyn jest zdolnych do pracy z różnymi gramaturami, w tym z lżejszymi papierami. Jednak kluczowym elementem dla poprawnego działania maszyny pozostaje temperatura fusera. W związku z tym, by uniknąć błędnych założeń, ważne jest zrozumienie specyfiki działania urządzenia i jego komponentów w kontekście procesu drukowania.
Pytanie 24

Funkcja drukowania "dupleks" odnosi się do wydruków

A. na podłożu nacinanym
B. jednostronnych
C. na podłożu samoprzylepnym
D. dwustronnych
Odpowiedzi sugerujące drukowanie na podłożu samoprzylepnym i nacinanym są niepoprawne, ponieważ nie odnoszą się do pojęcia dupleksu. Drukowanie na tych materiałach nie ma związku z metodą drukowania na obu stronach kartki. W rzeczywistości, materiały te mają swoje specyfikacje i wymagania, które są odrębne od techniki dupleks. Odpowiedź o wydrukach jednostronnych jest również błędna, gdyż jednostronny wydruk oznacza, że tylko jedna strona kartki jest wykorzystywana, co jest przeciwieństwem idei dupleksu. Możliwe, że wprowadzenie w błąd było spowodowane brakiem zrozumienia, że dupleks to technika, a nie materiał, na którym się drukuje. Dla pełnego zrozumienia, warto zwrócić uwagę na różne metody drukowania, które mogą być stosowane w zależności od potrzeb, ale w kontekście tego pytania, kluczowe jest zrozumienie, że dupleks odnosi się do sposobu wykorzystania kartki, a nie jej rodzaju. Zrozumienie tej koncepcji jest ważne dla efektywnego zarządzania procesami druku i obiegiem dokumentów w przedsiębiorstwie.
Pytanie 25

Jaką minimalną powierzchnię podłoża drukowego trzeba przygotować, aby wydrukować 10 banerów o wymiarach 4x7 metrów?

A. 380 m2
B. 280 m2
C. 480 m2
D. 180 m2
Niepoprawne odpowiedzi na to pytanie wynikają głównie z błędnych obliczeń lub niepełnego zrozumienia wymagań dotyczących druku. Na przykład, liczby takie jak 180 m2, 380 m2 czy 480 m2 nie uwzględniają właściwego mnożenia powierzchni jednego banera przez liczbę banerów. Odpowiedź 180 m2 wskazuje na zaniżenie obliczeń, które mogą wynikać z pominięcia niektórych wymiarów lub błędnego zrozumienia potrzebnej powierzchni. Z kolei odpowiedzi 380 m2 i 480 m2 mogą sugerować nadmierne założenia dotyczące materiału, które są nieuzasadnione w kontekście rzeczywistej produkcji. Często osoby udzielające takich odpowiedzi mogą mylić metody obliczeń z innymi projektami, nie dostosowując ich do specyfikacji banerów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że każde zlecenie wymaga indywidualnego podejścia i szczegółowych obliczeń na podstawie wymiarów oraz liczby wyprodukowanych jednostek. W branży reklamy zewnętrznej i druku wielkoformatowego precyzja w obliczeniach jest niezbędna, aby uniknąć strat materiałowych oraz zapewnić efektywną produkcję. Warto również pamiętać o możliwościach technicznych maszyn drukarskich i rodzaju używanego podłoża, co wpływa na finalny koszt i jakość wydruku.
Pytanie 26

Urządzenie do druku cyfrowego nie jest odpowiednim sprzętem do wykonywania wydruków

A. 100 ulotek
B. 4 albumy fotograficzne
C. 20 kalendarzy ściennych
D. 100 koszulek bawełnianych
Wybór innych opcji, takich jak albumy fotograficzne, kalendarze czy ulotki, może prowadzić do nieporozumienia dotyczącego zastosowania maszyn do druku cyfrowego. Te odpowiedzi sugerują, że druk cyfrowy jest wyłącznie przeznaczony do typowych materiałów promocyjnych lub wydawniczych, co jest nieprawdziwe. Owszem, maszyny te mogą być używane do druku ulotek, kalendarzy czy albumów, jednak ich efektywność w przypadku dużych serii jest ograniczona. W praktyce, druk cyfrowy najlepiej sprawdza się w produkcji na żądanie oraz w przypadku niskonakładowym, gdzie tradycyjne metody druku, takie jak offset, mogą okazać się bardziej kosztowne lub mniej elastyczne. Ponadto, błędne założenia dotyczące zastosowania maszyn do druku mogą wynikać z niepełnej wiedzy o ich możliwościach i ograniczeniach. Druk cyfrowy pozwala na szybkie wprowadzanie zmian w projektach oraz personalizację, co nie jest tak łatwo osiągalne w większych seriach tradycyjnych. Dlatego ważne jest zrozumienie, że maszyny do druku cyfrowego są wszechstronne, ale ich najefektywniejsze zastosowanie następuje w kontekście niewielkich serii oraz produktów wymagających dużej elastyczności w projektowaniu i produkcji.
Pytanie 27

Na jakich znacznikach drukarskich wykonuje się pomiar kolorów przy pomocy spektrofotometru?

A. Punkturach formatowych
B. Znacznikach spadu
C. Pasku kontrolnym
D. Paserach koloru
Pasek kontrolny to kluczowy element w procesie pomiaru barwy w druku, służący do weryfikacji i kalibracji kolorów. Spektrofotometr wykorzystuje pasek kontrolny, aby dokładnie określić barwy i upewnić się, że są one zgodne z zamierzonymi wartościami. Proces ten opiera się na analizie spektrum światła odbitego przez różne kolory na pasku. Przykładowo, w standardzie ISO 12647, który reguluje procesy druku, pasek kontrolny zawiera różne kolory, które są wzorcami do porównania z kolorem druku. Dzięki pomiarom wykonanym na pasku kontrolnym można dostosować parametry druku, takie jak nasycenie kolorów i ich równowagę, co ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia wysokiej jakości wydruków. W praktyce, regularne pomiary pasków kontrolnych pomagają w utrzymaniu spójności kolorystycznej w produkcji, co jest istotne w kontekście jakości druku oraz satysfakcji klientów.
Pytanie 28

Podaj minimalną ilość materiału frontlit, która jest potrzebna do wydrukowania 20 banerów o wymiarach 2 x 5 metrów?

A. 455 m2
B. 215 m2
C. 120 m2
D. 150 m2
Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z błędnych obliczeń lub nieprawidłowego zrozumienia wymagań dotyczących materiałów. Odpowiedzi, które wskazują na znacznie mniejsze powierzchnie, takie jak 120 m2, 150 m2 czy nawet 455 m2 nie uwzględniają pełnego zakresu potrzebnego materiału. Przykładowo, 120 m2 to zaledwie 60% wymaganej powierzchni i zdecydowanie niewystarczająca ilość, co prowadzi do problemów, takich jak niedobór materiału w trakcie produkcji. Wydrukowanie 20 banerów o wymiarach 2 x 5 metrów wymaga co najmniej 200 m2 materiału, a niektóre odpowiedzi pomijają konieczność dodania zapasu, co jest kluczowe w branży druku. Natomiast 455 m2 znacząco przekracza wymagania, co skutkuje nieefektywnym zarządzaniem zasobami i niepotrzebnymi kosztami. W praktyce, nie tylko obliczenia, ale również zrozumienie odpowiednich praktyk zarządzania materiałami jest kluczowe. Standardy branżowe zalecają, aby nie tylko obliczać dokładną powierzchnię, ale również uwzględniać przewidywane straty materiałowe, co w tym przypadku prowadzi do zalecanej wartości 215 m2. Niezrozumienie tych podstawowych zasad może prowadzić do kosztownych błędów w realizacji projektów.
Pytanie 29

Jakość wielokolorowego druku cyfrowego ustala się poprzez ocenę

A. drukowalności odbitki na stronie frontowej i tylnej wydruku
B. gęstości optycznej apli
C. anizotropii zadrukowanej powierzchni papieru
D. zgodności kolorów odbitki na stronie frontowej i tylnej wydruku
Analiza jakości druku wielobarwnego wymaga uwzględnienia wielu aspektów, jednak niektóre z proponowanych odpowiedzi niestety nie odzwierciedlają kluczowych wskaźników. Anizotropia zadrukowanego papieru odnosi się do różnic w właściwościach fizycznych materiału w różnych kierunkach. Choć może mieć wpływ na proces druku, nie jest bezpośrednim wskaźnikiem jakości samego wydruku. Z kolei drukowność odbitki na awersie i rewersie wydruku sugeruje, że ocenia się właściwości strony zadrukowanej i niezadrukowanej, co bardziej dotyczy typowych testów wydajnościowych, a nie oceny jakości druku. Pasowanie kolorów również jest istotne, ale nie jest jedynym ani najważniejszym wskaźnikiem w ocenie jakości druku. W praktyce, skupianie się na tych aspektach może prowadzić do pominięcia kluczowa analizy gęstości optycznej, która dostarcza obiektywnych danych o jakości i pozwala na precyzyjne porównanie różnych odbitek. Typowym błędem jest zatem przekonanie, że ocena jakości druku ogranicza się do analizy wyłącznie subiektywnych odczuć wizualnych, co może prowadzić do złych decyzji w procesie produkcyjnym oraz niezadowolenia klientów.
Pytanie 30

Podaj wymiary arkusza, który powinien być użyty do wydrukowania pojedynczej okładki do książki w formacie A5, zakładając spady 3 mm oraz grzbiet okładki o szerokości 15 mm?

A. 297 x 210 mm
B. 610 x 860 mm
C. 350 x 250 mm
D. 460 x 640 mm
Wybór innych wymiarów arkusza często wynika z nieporozumień dotyczących sposobu obliczania wymagań dla druku okładek. Odpowiedzi takie jak 610 x 860 mm czy 297 x 210 mm nie tylko znacznie przekraczają wymagane wymiary, ale również nie uwzględniają specyficznych potrzeb związanych z projektem okładki. Odpowiedź 460 x 640 mm również jest zbyt duża, co skutkuje większym zużyciem materiałów bez uzasadnienia. Niezrozumienie podstawowych pojęć, takich jak spady i grzbiet, może prowadzić do błędnych oszacowań. Spady są kluczowe, aby zapewnić, że kolory i elementy graficzne nie będą ucinane na krawędziach po przycięciu, co jest powszechnym błędem w projektowaniu. Dodatkowo, nieodpowiednie uwzględnienie grzbietu, który jest istotny dla estetyki i funkcjonalności okładki, prowadzi do niepoprawnych wymiarów. Standardy branżowe jasno określają, jak obliczać wymiary dla druków z dodatkowymi elementami, takimi jak grzbiety i spady, co powinno być zawsze brane pod uwagę przez projektantów. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla uzyskania profesjonalnych i estetycznych produktów drukowanych.
Pytanie 31

Wskaż materiał papierniczy, który najczęściej wykorzystuje się jako podłoże do kart do gry?

A. Papier dwustronnie powlekany o gramaturze około 110 g/m2
B. Karton jednostronnie powlekany o gramaturze około 170 g/m2
C. Papier offsetowy o gramaturze około 140 g/m2
D. Karton dwustronnie powlekany o gramaturze około 300 g/m2
Karton dwustronnie powlekany o gramaturze około 300 g/m2 jest uznawany za najlepszy materiał na karty do gry ze względu na swoje właściwości. Jego wysoka gramatura i dwustronne powleczenie zapewniają optymalną sztywność i trwałość, co jest kluczowe w kontekście intensywnego użytkowania w grach karcianych. Tego typu karton charakteryzuje się doskonałą jakością druku, co przekłada się na wyraźne kolory i ostrość detali, a także na przyjemność z użytkowania. Karty wykonane z takiego materiału są odporne na zginanie i uszkodzenia mechaniczne, co jest istotne w kontekście częstego tasowania i manewrowania nimi. W praktyce, karty do gier takich jak poker, blackjack czy gry planszowe są często produkowane właśnie z kartonu dwustronnie powlekanego, co potwierdzają standardy branżowe, w tym normy ISO dotyczące papieru i kartonu. Dobrze wykonane karty nie tylko poprawiają estetykę gry, ale również wpływają na jej dynamikę i jakość rozgrywki, co jest szczególnie ważne w kontekście profesjonalnych turniejów.
Pytanie 32

Jakie środki ochrony osobistej powinien stosować operator cyfrowej maszyny drukującej atramentami utwardzanymi promieniowaniem UV?

A. Maskę przeciwpyłową oraz kask
B. Obuwie z noskami i ochraniacze słuchu
C. Okulary i rękawice ochronne
D. Fartuch ochronny oraz obuwie z antypoślizgową podeszwą
Wybór innych środków ochrony indywidualnej, takich jak maski przeciwpyłowe, kaski, obuwie z noskami czy fartuchy ochronne, nie uwzględnia specyficznych zagrożeń związanych z pracą przy cyfrowych maszynach drukujących atramentami UV. Maski przeciwpyłowe są stosowane do ochrony dróg oddechowych przed cząstkami stałymi, ale nie chronią przed toksycznymi oparami chemicznymi, które mogą być obecne podczas procesów drukowania. Kaski są zazwyczaj używane w kontekście ochrony głowy w miejscach, gdzie istnieje ryzyko urazów od upadających przedmiotów, co nie ma zastosowania w środowisku pracy operatora maszyny drukującej. Obuwie z noskami oraz ochraniacze słuchu mogą być przydatne w innych kontekstach przemysłowych, jednak w przypadku druku UV kluczowe jest zabezpieczenie oczu i rąk przed chemikaliami i promieniowaniem, co sprawia, że te środki są niewłaściwie dobrane. Fartuch ochronny, mimo że może zapewnić pewien poziom ochrony, nie zastąpi specjalistycznych rękawic, które chronią przed bezpośrednim kontaktem z niebezpiecznymi substancjami. Właściwe postrzeganie zagrożeń i dobór odpowiednich środków ochrony indywidualnej jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy.
Pytanie 33

Ile kilogramów papieru o gramaturze 100 g/m2 będzie potrzebne do wydrukowania 500 plakatów w formacie B1 (700 x 1000 mm) bez uwzględnienia strat technologicznych?

A. 70 kg
B. 140 kg
C. 35 kg
D. 210 kg
Obliczenia związane z papierem do plakatów mogą być czasem mylące, jak się nie zwraca uwagi na jednostki i gramaturę. Często ludzie zapominają o przeliczeniach jednostek, co prowadzi do błędnych wyników. Na przykład, jeśli ktoś myśli, że każdy plakat waży 100 g, bez liczenia jego powierzchni, to wychodzi coś zupełnie innego. Innym błędem jest źle obliczona całkowita powierzchnia plakatów; można się pomylić w wymiarach albo zapomnieć przekładać milimetry na metry. Dodatkowo, mylenie gramatury z wagą papieru to też częsty błąd. Na przykład, jeżeli ktoś pomyśli, że 500 plakatów to po prostu 500 razy 100 g, to może wyjść mu 70 kg lub nawet 140 kg, bo nie bierze pod uwagę, że liczy się powierzchnia, a nie tylko waga. Rozumienie tych rzeczy jest kluczowe w poligrafii, gdzie precyzyjne obliczenia są podstawą skutecznej produkcji i zarządzania materiałami.
Pytanie 34

Jakie materiały wymagają dokonania personalizacji?

A. Bilety lotnicze.
B. Pendrive.
C. Długopisy.
D. Ulotki reklamowe.
Pendrive, długopisy i ulotki reklamowe to przedmioty, które nie wymagają personalizacji w tym samym sensie, co bilety lotnicze. Pendrive, będąc nośnikiem danych, może być dostosowany w zakresie pojemności czy wyglądu, ale nie potrzebuje zawierać indywidualnych informacji osobowych użytkownika, aby spełniać swoją funkcję. Użytkownicy wykorzystują pendrive głównie jako narzędzie do przechowywania lub przesyłania danych, a ich personalizacja dotyczy raczej estetyki lub specyfikacji technicznych. Długopisy, z kolei, mogą być oznakowane logo firmy lub nazwiskiem użytkownika, jednak nie są to dane krytyczne, a ich funkcjonalność nie opiera się na personalizacji. Ulotki reklamowe natomiast mają charakter masowej produkcji, gdzie treść jest skierowana do szerokiej grupy odbiorców, co sprawia, że personalizacja jest zbędna. W praktyce, personalizacja dokumentów, takich jak bilety lotnicze, jest konieczna w kontekście przepisów bezpieczeństwa i konieczności identyfikacji podróżnych, co nie ma zastosowania w przypadku wymienionych przedmiotów. Błędem myślowym jest zatem utożsamianie personalizacji z wszelkimi formami oznaczania lub indywidualizacji, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat wymagań dotyczących wydania i stosowania różnych druków w kontekście ich przeznaczenia i regulacji prawnych.
Pytanie 35

Jakie oprogramowanie pozwala na przekształcenie obrazu w siatkę punktów niezbędnych do wykonania odbitek wielotonalnych?

A. PDF
B. OCR
C. RIP
D. CMS
Rozważając inne odpowiedzi, można zauważyć, że OCR (Optical Character Recognition) jest technologią służącą do rozpoznawania tekstu w obrazach i dokumentach zeskanowanych. Jego głównym celem jest przekształcanie tekstu w formie obrazu na tekst cyfrowy, co nie ma związku z procesem druku obrazów wielotonalnych. PDF (Portable Document Format) jest formatem plików, który umożliwia zachowanie układu dokumentu niezależnie od urządzenia, na którym jest wyświetlany. Choć PDF może zawierać obrazy oraz tekst, nie jest dedykowany do przekształcania obrazów w siatkę punktów dla procesów drukarskich. CMS (Color Management System) to system zarządzania kolorami, który ma na celu zapewnienie, że kolory wyświetlane na różnych urządzeniach (monitorach, drukarkach itp.) są zgodne. Choć CMS jest niezwykle ważny w kontekście zarządzania kolorami w procesie druku, nie wykonuje konwersji obrazów na punkty, lecz zarządza kolorami podczas ich reprodukcji. Wiele osób myli zastosowanie tych technologii, co prowadzi do nieporozumień w dziedzinie przygotowania materiałów do druku. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych technologii ma swoją specyfikę i zastosowanie, a wybór odpowiedniego narzędzia zależy od konkretnych potrzeb procesu produkcji druku.
Pytanie 36

Jaką maszynę należy wybrać do drukowania 50 egzemplarzy wielokolorowych broszur?

A. Offsetową
B. Tampondrukową
C. Elektrofotograficzną
D. Sitodrukową
Wydrukowanie 50 sztuk wielobarwnych broszur najlepiej zrealizować przy użyciu maszyny elektrofotograficznej. Ta technologia, znana również jako druk cyfrowy, umożliwia szybkie i efektywne wytwarzanie małych nakładów, co czyni ją idealnym rozwiązaniem w przypadku niskonakładowych projektów drukarskich. Elektrofotografia pozwala na łatwą zmianę grafik i treści bez potrzeby przygotowywania nowych form, co jest kluczowe w wydaniu broszur, które mogą wymagać korekty lub aktualizacji w ostatniej chwili. Przykładem zastosowania tej technologii są drukarnie usługowe, które specjalizują się w produkcji materiałów reklamowych i promocyjnych, gdzie czas realizacji i elastyczność są kluczowe. Dodatkowo, technologia ta charakteryzuje się wysoką jakością druku, co jest szczególnie ważne w przypadku drukowania wielobarwnych projektów, gdzie odwzorowanie kolorów i detali graficznych ma istotne znaczenie. Zastosowanie elektrofotografii w tym kontekście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które promują efektywność, jakość i elastyczność w produkcji materiałów drukowanych.
Pytanie 37

Z wykorzystaniem sprzętu do druku wielkoformatowego nie można zrealizować zadruku

A. banerów.
B. roll-up’ów.
C. długopisów.
D. tapet.
Dostępne opcje, takie jak tapety, banery czy roll-up’y, są typowymi przykładami produktów, które można z powodzeniem zadrukować przy użyciu technologii druku wielkoformatowego. Wiele osób może jednak myśleć, że istnieje możliwość zadrukowania tych przedmiotów, co prowadzi do błędnych wniosków. Tapety są często wykorzystywane w projektach wnętrz, gdzie duże grafiki i wzory są kluczowe dla estetyki. Drukowanie tapet wykorzystuje wysokiej jakości techniki, które zapewniają długotrwałość i odporność na uszkodzenia. Banery, z kolei, są nieodłącznym elementem marketingu i reklamy, często stosowanym na wydarzeniach, targach czy w miejscach sprzedaży. Roll-up’y, będące mobilnymi nośnikami reklamy, również wymagają druku wielkoformatowego, który pozwala na wyraźne i przyciągające uwagę grafiki. Każdy z tych przykładów ilustruje, jak ważna jest umiejętność korzystania z odpowiednich technologii druku w zależności od potrzeb i charakterystyki materiału. Użytkownicy mogą myśleć, że możliwości druku wielkoformatowego obejmują także drobne przedmioty, takie jak długopisy, co jest mylnym założeniem, gdyż długopisy, jako małe akcesoria biurowe, wymagają innych metod znakowania, takich jak grawerowanie czy druk cyfrowy na małych powierzchniach. Uznanie różnic w możliwościach technologicznych jest kluczowe dla zrozumienia, jak skutecznie wykorzystać dostępne zasoby w branży reklamowej.
Pytanie 38

Pliki, które są odczytywane bezpośrednio w trakcie cięcia za pomocą plotera tnącego do wydruków wielkoformatowych, powinny być przesyłane w formacie

A. CDR
B. PNG
C. TIFF
D. JPG
Odpowiedź CDR (CorelDRAW) jest prawidłowa, ponieważ pliki w tym formacie są szczególnie przeznaczone do zastosowań związanych z grafiką wektorową, co jest kluczowe przy cięciu ploterem tnącym. Ploter tnący korzysta z informacji o wektorach, aby precyzyjnie odwzorować kształty i linie na materiale, co jest istotne dla uzyskania dokładnych i estetycznych wydruków wielkoformatowych. Format CDR umożliwia zapisanie wszystkich warstw projektu, co ułatwia edycję i wprowadzenie zmian przed finalnym cięciem. Dodatkowo, pliki CDR mogą zawierać informacje o kolorach Pantone, co jest ważne w kontekście druku, gdzie odwzorowanie kolorów ma kluczowe znaczenie. Warte uwagi jest również, że wiele programów graficznych, w tym CorelDRAW, pozwala na eksport do formatu CDR, co czyni go bardziej dostępnym i użytecznym w branży. W praktyce, jeśli projektant chce uzyskać profesjonalne rezultaty w produkcji, użycie formatu CDR jest zgodne z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie.
Pytanie 39

Substancją chemiczną przeznaczoną do obróbki wydruków 3D, której celem jest uzyskanie połysku, wygładzenie powierzchni bez ryzyka skurczu materiału oraz zapobieganie zagrożeniu pożarowemu jest

A. żywica epoksydowa
B. alkohol
C. woda utleniona
D. aceton
Alkohol, mimo iż jest substancją łatwo dostępną, nie jest odpowiednim środkiem do nadawania połysku czy wygładzania powierzchni wydruków 3D. Jego działanie polega głównie na odtłuszczaniu, co może być przydatne na etapie przygotowania powierzchni, jednak nie przynosi efektu wykończenia, którego szuka się w procesie obróbki. Co więcej, alkohol nie ma właściwości chemicznych pozwalających na trwałe łączenie z tworzywem, co jest kluczowe w przypadku długoterminowej ochrony wydruków. Aceton, chociaż często stosowany do wygładzania powierzchni wydruków z filamentów styrenowych, takich jak ABS, niesie ze sobą ryzyko skurczu materiału oraz odkształceń, co może negatywnie wpłynąć na geometrię modelu. Dodatkowo, stosowanie acetonu wiąże się z zagrożeniem pożarowym, gdyż jest substancją łatwopalną. Woda utleniona również nie jest właściwym wyborem, ponieważ jej działanie dezynfekujące i utleniające nie jest skoncentrowane na poprawie estetyki czy wytrzymałości wydruków. Użycie tej substancji może prowadzić do uszkodzenia powierzchni oraz utraty detali. Również czasami błędnie zakłada się, że substancje łatwo dostępne w domowych warunkach mogą pełnić funkcję profesjonalnych środków do obróbki materiałów 3D, co jest niezgodne z zaleceniami branżowymi i może prowadzić do niezadowalających efektów końcowych.
Pytanie 40

Jakie działania prowadzą do uzyskania broszur z błyszczącą okładką oraz zwiększoną odpornością na uszkodzenia mechaniczne?

A. bigowanie
B. gumowanie
C. foliowanie
D. złamywanie
Wybór bigowania, gumowania czy złamywania jako metod na uzyskanie błyszczącej powierzchni to nie jest dobry pomysł z kilku powodów. Bigowanie to po prostu robienie rowków w papierze, co pomaga w jego zginaniu, ale nie poprawia odporności i nie wpływa na jego wygląd. Gumowanie z kolei polega na nakładaniu gumy, ale nie daje takiego efektu załamania i nie nadaje estetyki. Złamywanie to łamanie papieru na kształty, które też nie robi nic z odpornością ani wyglądem. Wiele osób błędnie myśli, że te metody mogą zastąpić foliowanie, a to nieprawda i może prowadzić do tego, że produkty będą nietrwałe. Foliowanie to jedyna metoda, która naprawdę poprawia trwałość i estetykę druku.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej