Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 30 maja 2025 17:24
Data zakończenia: 30 maja 2025 18:11

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Badania oraz pomiary czynników szkodliwych, które mogą wystąpić w miejscu pracy, są realizowane na koszt

A. Inspektora Bezpieczeństwa i Higieny Pracy

B. pracodawcy

C. Państwowej Inspekcji Pracy

D. pracowników

Dobrze wybrałeś, bo pomiary i badania czynników szkodliwych w pracy to obowiązek pracodawcy. Prawo mówi jasno, że to on musi dbać o to, żebyśmy mieli bezpieczne warunki pracy. Trzeba też regularnie sprawdzać, czy wszystko jest w porządku, czyli badać hałas, substancje chemiczne i inne czynniki. Koszty tych badań spadają na pracodawcę, bo to jego odpowiedzialność, żeby zadbać o nasze zdrowie. Jeżeli coś by się nie zgadzało i byłyby jakieś problemy z bezpieczeństwem, to on też musi działać naprawczo i ponosić kolejne koszty. Często zleca się takie badania specjalistycznym firmom, żeby mieć pewność, że wyniki są rzetelne i żeby wdrożyć jakieś działania prewencyjne. Tak więc to ważna kwestia dla każdego pracodawcy.

Pytanie 2

W zestawieniu bilansowym Środki trwałe w budowie powinny być klasyfikowane w pozycji

A. krótkoterminowych inwestycji

B. długoterminowych inwestycji

C. wartości niematerialnych oraz prawnych

D. rzeczowych aktywów trwałych

Środki trwałe w budowie to takie rzeczy, które są w trakcie robienia, ale jeszcze nie są gotowe, żeby z nich korzystać. Według międzynarodowych standardów rachunkowości, głównie IAS 16, traktujemy je jako rzeczowe aktywa trwałe, bo jak już skończymy budowę, to będą działać w firmie przez długi czas. Przykłady to nowe fabryki albo różne infrastrukturki, które posłużą latami. Te aktywa wyceniamy na podstawie wydatków związanych z budową, jak robocizna, materiały czy różne usługi. To ważne, żeby dobrze klasyfikować te aktywa, bo od tego zależy bilans firmy i jej szanse na zdobycie finansowania. Klasyfikacja ich jako rzeczowe aktywa trwałe to dobra praktyka w rachunkowości, dzięki czemu można zachować przejrzystość w raportach finansowych.

Pytanie 3

Spółka akcyjna wyemitowała i sprzedała 2-letnie obligacje. Ich równowartość w bilansie tej spółki, to

A. długoterminowe papiery wartościowe

B. zobowiązania z tytułu emisji dłużnych papierów wartościowych

C. kapitał akcyjny

D. inwestycje długoterminowe

Wybór odpowiedzi związanej z inwestycjami długoterminowymi lub długoterminowymi papierami wartościowymi jest błędny i wynika z niepełnego zrozumienia roli obligacji w bilansie spółki. Obligacje, które spółka emituje, nie są klasyfikowane jako inwestycje, ponieważ nie stanowią aktywów, lecz zobowiązania, które spółka musi spłacić. W kontekście rachunkowości, inwestycje długoterminowe dotyczą aktywów, które spółka nabywa z zamiarem ich długoterminowego utrzymania, takie jak udziały w innych firmach czy nieruchomości. Z kolei długoterminowe papiery wartościowe obejmują instrumenty finansowe, które mogą być przechowywane jako aktywa, ale nie odnoszą się bezpośrednio do zobowiązań powstałych w wyniku emisji obligacji. Często mylenie tych kategorii wynika z niewłaściwego postrzegania struktury finansowej spółki, w której zobowiązania powinny być wyraźnie oddzielane od aktywów. W rzeczywistości, każde długoterminowe zobowiązanie, w tym obligacje, powinno być traktowane jako koszt kapitału, który spółka musi uwzględnić w swoich prognozach finansowych i analizach ryzyka. Właściwe zrozumienie tych terminów jest kluczowe dla oceny zdrowia finansowego spółki oraz dla podejmowania świadomych decyzji inwestycyjnych.

Pytanie 4

Jaka jest prawidłowa sekwencja etapów procesu planowania?

A. Określenie celów, identyfikacja problemu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, dokonanie decyzji, kontrola wykonania planu, realizacja planu

B. Określenie celów, identyfikacja problemu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, dokonanie decyzji, realizacja planu, kontrola wykonania planu

C. Określenie celów, realizacja planu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, kontrola wykonania planu, identyfikacja problemu, dokonanie decyzji

D. Określenie celów, realizacja planu, kontrola wykonania planu, dokonanie decyzji, identyfikacja problemu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań

Prawidłowa kolejność etapów procesu planowania zaczyna się od ustalenia celów, które stanowią podstawę dla całego procesu. Cele powinny być SMART (Specific, Measurable, Achievable, Relevant, Time-bound), co pozwala na jasne zdefiniowanie oczekiwań i kierunku działania. Następnie identyfikacja problemu jest kluczowym krokiem, pozwalającym zrozumieć, jakie przeszkody mogą wystąpić na drodze do realizacji celów. Kolejnym etapem jest poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, które pozwala na rozwinięcie kreatywności i znalezienie najbardziej efektywnych strategii. Po zebraniu różnych opcji, dokonanie wyboru najlepszego rozwiązania jest niezbędne do skoncentrowania działań na konkretnej drodze do osiągnięcia celów. Wdrożenie planu to moment, w którym teoretyczne założenia są wprowadzane w życie, a kontrola realizacji planu pozwala na monitorowanie postępów oraz dostosowywanie działań w razie potrzeby. Taka struktura jest zgodna z najlepszymi praktykami zarządzania projektami, jak na przykład metodologia PRINCE2, która kładzie duży nacisk na cykl życia projektu i jego etapowe zarządzanie.

Pytanie 5

Zdefiniowany proces konstruowania długofalowej strategii, mający na celu identyfikację oraz realizację celów organizacji, którego rezultaty działań mają charakter trwały i są trudne do cofnięcia, zazwyczaj przygotowywany na okres przekraczający 5 lat, to plan

A. bieżący

B. operacyjny

C. taktyczny

D. strategiczny

Plan strategiczny to kluczowy dokument w zarządzaniu organizacją, który definiuje długofalowe cele i kierunki rozwoju. Jego główną cechą jest to, że obejmuje okres dłuższy niż pięć lat, co pozwala na analizowanie i przewidywanie zmieniających się warunków rynkowych oraz adaptowanie strategii do tych zmian. Przykładem zastosowania planu strategicznego może być wprowadzenie nowego produktu na rynek, co wymaga przemyślanej analizy konkurencji, klientów i trendów rynkowych. Dzięki strategicznemu podejściu organizacje mogą zbudować przewagę konkurencyjną, skoncentrować zasoby na kluczowych obszarach oraz zminimalizować ryzyko błędnych decyzji. Planowanie strategiczne jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania, takimi jak analiza SWOT, która umożliwia identyfikację mocnych i słabych stron organizacji oraz szans i zagrożeń płynących z otoczenia. Właściwie opracowany plan strategiczny staje się fundamentem dla podejmowania decyzji operacyjnych i taktycznych, co czyni go niezbędnym narzędziem dla każdej organizacji dążącej do długofalowego sukcesu.

Pytanie 6

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli ustal, która brygada robotnicza uzyskała najwyższą wydajność pracy w przeliczeniu na 1 roboczogodzinę.

Brygada	Liczba robotników	Czas pracy (w godz.)	Liczba wyrobów (w szt.)
A.	10	8	400
B.	8	5	320
C.	5	8	360
D.	6	7	294

A. C.

B. A.

C. D.

D. B.

Brygada C uzyskała najwyższą wydajność pracy w przeliczeniu na 1 roboczogodzinę, co potwierdzają obliczenia, które wskazują na 9 wyrobów na roboczogodzinę. Wydajność pracy jest kluczowym wskaźnikiem efektywności produkcji, a jej optymalizacja jest istotna z punktu widzenia zarządzania zasobami ludzkimi i technologicznymi. W kontekście analizy wydajności, istotne jest porównywanie danych wszystkich brygad, aby zidentyfikować najlepsze praktyki, które można wdrożyć także w innych zespołach. Dla przedsiębiorstw produkcyjnych, dążenie do zwiększenia liczby wyrobów na roboczogodzinę powinno być integralną częścią strategii operacyjnej. Ponadto, zastosowanie metod takich jak lean management czy sześć sigma może przyczynić się do dalszej poprawy wydajności, poprzez eliminację marnotrawstwa i optymalizację procesów. Zrozumienie tych wskaźników nie tylko wspiera skuteczne zarządzanie, ale również pozytywnie wpływa na wyniki finansowe firmy.

Pytanie 7

Elastyczność cenowa podaży jest określona jako stosunek procentowej zmiany

A. ceny do procentowej zmiany podaży

B. wielkości podaży do procentowej zmiany ceny

C. popytu na dobro X do procentowej zmiany ceny dobra Y

D. wielkości popytu do procentowej zmiany dochodu

Elastyczność cenowa podaży określa, w jaki sposób zmiana ceny dobra wpływa na ilość tego dobra, którą producenci są gotowi wprowadzić na rynek. Poprawna odpowiedź, czyli stosunek wielkości podaży do procentowej zmiany ceny, jest kluczowa w analizie rynkowej. Wysoka elastyczność cenowa podaży oznacza, że producenci mogą szybko dostosować swoją produkcję w odpowiedzi na zmiany cen. Przykładem może być rynek owoców sezonowych. Gdy ceny owoców wzrastają w sezonie zbiorów, producenci są skłonni zwiększyć podaż, co prowadzi do większej dostępności tych owoców na rynku. Zrozumienie tego zjawiska jest istotne dla przedsiębiorstw, które planują strategię cenową oraz dla analityków rynkowych, którzy oceniają potencjalne zmiany w podaży i popycie. W praktyce, jeśli cena dobra wzrasta o 10%, a podaż wzrasta o 20%, elastyczność cenowa podaży wynosi 2, co sugeruje wysoką reakcję producentów na zmiany cen.

Pytanie 8

Które zestawienie zawiera podatki zasilające tylko budżet państwa?

1.	− podatek dochodowy od osób prawnych − podatek od nieruchomości − podatek leśny
2.	− podatek od czynności cywilnoprawnych − podatek od środków transportu − podatek od towarów i usług (VAT)
3.	− podatek dochodowy od osób fizycznych − podatek od spadków i darowizn − podatek rolny
4.	− podatek od towarów i usług (VAT) − podatek akcyzowy − podatek od gier

A. Zestawienie 4.

B. Zestawienie 3.

C. Zestawienie 2.

D. Zestawienie 1.

Wybór innego zestawienia może wynikać z nieporozumienia dotyczącego struktury systemu podatkowego w Polsce. Inne zestawienia zawierają podatki, które nie są przeznaczone wyłącznie na budżet państwa, ale mogą być częściowo przekazywane do budżetów lokalnych lub samorządowych. Przykładowo, podatek od nieruchomości oraz podatek rolny są podatkami, które w dużej mierze trafiają do jednostek samorządu terytorialnego, co sprawia, że nie można ich klasyfikować jako wyłącznie państwowych. Zrozumienie różnic między rodzajami podatków i ich przeznaczeniem jest kluczowe dla każdej analizy fiskalnej. Często błędne podejście polega na założeniu, że wszystkie podatki są centralnie zarządzane, co nie jest prawdą. Istnieją również sytuacje, w których osoby nieświadome różnic w klasyfikacji podatków mogą pomylić różne formy opodatkowania, co prowadzi do mylnych konkluzji. Właściwe zrozumienie i klasyfikacja podatków jest kluczowa dla osób zajmujących się finansami, ponieważ determinuje to, jak planowane są budżety i w jaki sposób państwo oraz samorządy mogą efektywnie zarządzać swoimi finansami.

Pytanie 9

Jaki rezultat rotacji zapasów w dniach wskazuje na najszybszą wymianę towarów w firmie?

A. 6 dni

B. 7 dni

C. 5 dni

D. 8 dni

Odpowiedź 5 dni jest poprawna, ponieważ oznacza najszybszą wymianę zapasów w przedsiębiorstwie. Wskaźnik rotacji zapasów w dniach pokazuje, ile dni zajmuje sprzedaż całego stanu zapasów. Im mniejsza liczba dni, tym szybciej przedsiębiorstwo jest w stanie obrócić swoje zapasy w gotówkę, co jest kluczowe dla efektywności finansowej oraz zarządzania kapitałem obrotowym. Przykładowo, przedsiębiorstwo zajmujące się sprzedażą artykułów spożywczych, gdzie rotacja zapasów jest krytyczna ze względu na krótki termin przydatności do spożycia, powinno dążyć do jak najkrótszych cykli rotacji. Dobre praktyki wskazują, że rotacja zapasów powinna być regularnie monitorowana i dostosowywana, aby utrzymać optymalny poziom zapasów oraz uniknąć nadmiaru, który prowadzi do kosztów przechowywania. Dzięki efektywnemu zarządzaniu zapasami można nie tylko zredukować koszty, ale również poprawić obsługę klienta, zapewniając dostępność produktów.

Pytanie 10

Który z zamieszczonych opisów dotyczy stanowiska spełniającego wymogi ergonomii?

A.	Krzesło ma możliwość regulowania oparcia. Pod biurkiem znajdują się pojemniki na papier. Wysokość biurka dopasowana jest do wzrostu pracownika. Blat biurka ma ciemny kolor, co współgra z resztą mebli w biurze.
B.	Krzesło ma możliwość regulowania oparcia. Faktura blatu jest jasna, matowa lub półmatowa. Wysokość biurka dopasowana jest do wzrostu pracownika. Pod biurkiem znajduje się podnóżek z regulowaną wysokością.
C.	Biurko ma ciemny kolor, jest matowe i nie powoduje olśnienia. Monitor ustawiony jest tyłem do okna, by nie odbijało się światło. Krzesło jest głębokie i miękkie z możliwością regulowania oparcia. Pod biurkiem znajdują się: jednostka centralna komputera i śmietnik.
D.	Wysokość biurka dopasowana jest do wzrostu pracownika. Monitor komputera ustawiony jest naprzeciw dużego okna. Pod biurkiem znajduje się podnóżek z regulowaną wysokością. Krzesło ma podstawę pięcioramienną wyposażoną w kółka.

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Wybór niepoprawnych odpowiedzi może wynikać z niedocenienia znaczenia ergonomii w miejscu pracy. Wiele osób mylnie sądzi, że ergonomia dotyczy jedynie wyglądu stanowiska, a nie jego funkcjonalności. Odpowiedzi, które nie spełniają wymogów ergonomicznych, mogą nie uwzględniać podstawowych zasad dostosowywania wysokości biurka do indywidualnych potrzeb pracowników. Ignorowanie tej zasady prowadzi do ryzyka wystąpienia dolegliwości związanych z długotrwałym siedzeniem w wymuszonej pozycji. Ponadto, brak możliwości regulacji wysokości krzesła ogranicza zdolność pracownika do wygodnego siedzenia, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowej postawy. Inne odpowiedzi mogą również nie oferować podnóżka, co dodatkowo wpływa na komfort i zdrowie pracownika, ponieważ niewłaściwe ułożenie nóg może prowadzić do problemów z krążeniem. W kontekście ergonomii niezwykle istotne jest zrozumienie, że nie chodzi tylko o dostosowanie mebli, ale również o zapewnienie odpowiednich warunków pracy, które sprzyjają dobremu samopoczuciu i wydajności. Dlatego warto zwrócić uwagę na normy i wytyczne dotyczące ergonomii, które pomagają w projektowaniu zdrowych stanowisk pracy. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla każdego pracownika i pracodawcy, aby stworzyć efektywne i zdrowe środowisko pracy.

Pytanie 11

W zakładzie pracy 100 pracowników wykonujących jedną ośmiogodzinną zmianę wytworzyło 40 000 czekolad. Jaką wydajność pracy obliczamy na jedną roboczogodzinę?

A. 600 szt.

B. 300 szt.

C. 5 000 szt.

D. 50 szt.

Poprawna odpowiedź to 50 sztuk czekolad na roboczogodzinę. Aby obliczyć wydajność pracy, należy najpierw ustalić całkowitą liczbę przepracowanych roboczogodzin. W fabryce zatrudniono 100 robotników, którzy pracowali na ośmiogodzinnej zmianie, co daje łącznie 800 roboczogodzin (100 robotników * 8 godzin). Następnie, aby uzyskać wydajność, wystarczy podzielić całkowitą produkcję czekolad (40 000 sztuk) przez liczbę roboczogodzin (800). Obliczenia wyglądają następująco: 40 000 sztuk / 800 roboczogodzin = 50 sztuk na roboczogodzinę. Taki wskaźnik wydajności jest istotny w kontekście zarządzania produkcją, ponieważ pozwala na ocenę efektywności pracy załogi oraz może być podstawą do wprowadzania usprawnień w procesach produkcyjnych. W praktyce, monitorowanie wydajności pracy jest kluczowe dla optymalizacji kosztów i zwiększenia konkurencyjności przedsiębiorstwa.

Pytanie 12

Hurtownia w I kwartale br. sprzedała następujące ilości towaru X:
− 180 sztuk w styczniu,
− 200 sztuk w lutym,
− 220 sztuk w marcu.
W miesiącu kwietniu planowana sprzedaż towaru X ma wynosić średnią sprzedaży z I kwartału br. Ile sztuk towaru X powinno zostać zakupionych przez hurtownię w kwietniu, jeśli na początku miesiąca w magazynie znajduje się 120 sztuk, a na koniec miesiąca powinno pozostać 65 sztuk?

A. 15 sztuk

B. 255 sztuk

C. 145 sztuk

D. 275 sztuk

W przypadku błędnych odpowiedzi często występuje nieporozumienie w zakresie obliczeń związanych z zarządzaniem zapasami oraz prognozowaniem sprzedaży. Wiele osób może pomylić ilość planowanej sprzedaży z dostępnym stanem magazynowym. Na przykład, przy odpowiedzi wskazującej na 255 sztuk, mogłoby być mylone pojęcie całkowitej liczby towaru w obrocie zamiast wyliczenia związanego z potrzebami na dany miesiąc. Wydaje się, że takie podejście może prowadzić do nadmiernych zamówień, co z kolei wiąże się z wysokimi kosztami przechowywania oraz ryzykiem przestarzenia towaru. Ktoś, kto odpowiada 15 sztuk, może nie uwzględniać zapasów potrzebnych na koniec miesiąca oraz nie zrozumieć, że sprzedaż przewyższająca stan początkowy również wymaga odpowiednich zakupów. Kluczowe jest zrozumienie, że zapasy na koniec miesiąca oraz planowana sprzedaż są ze sobą powiązane, a każdy błąd w tym obliczeniu może prowadzić do deficytu towaru, co negatywnie wpływa na obsługę klienta i może prowadzić do utraty sprzedaży. W praktyce, dobrym rozwiązaniem jest stosowanie tzw. metod prognozowania, takich jak analiza historycznych danych sprzedaży i zastosowanie odpowiednich wskaźników, aby lepiej przewidzieć zapotrzebowanie rynku.

Pytanie 13

W zamieszczonej niżej tabeli przedstawiono czynniki kształtujące koszty w przedsiębiorstwach w latach 2003 i 2004. Oceń, który z czynników kształtujących koszty wpłynął na ich obniżenie

Numer czynnika	Nazwa czynnika	2003 r.	2004 r.
1	Produkcja sprzedana w sztukach	4000	5000
2	Pracochłonność jednostki wyrobu w godzinach	4	3
3	Średnia stawka za 1 godzinę w zł	2,00	2,40

A. Czynnik 1 i 3

B. Czynnik 2 i 3

C. Czynnik 2

D. Czynnik 1

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na czynniki kształtujące koszty inne niż czynnik 2, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego relacji pomiędzy pracochłonnością a całkowitymi kosztami produkcji. Odpowiedzi wskazujące na czynnik 1 czy czynnik 3, które nie uwzględniają istotnych informacji o redukcji pracochłonności, mogą prowadzić do mylnych wniosków. Czynnik 1, dotyczący kosztów materiałów, może wprawdzie wpływać na ogólną rentowność, ale jego analiza w kontekście zmiany w latach 2003-2004 nie wskazuje na wyraźne obniżenie. Z kolei czynnik 3, który może dotyczyć kosztów stałych, nie jest bezpośrednio związany z efektywnością produkcji, co również może wprowadzać w błąd w kontekście udzielonej odpowiedzi. Typowym błędem w analizie kosztów jest pomijanie fundamentalnych danych dotyczących wydajności, takich jak czas pracy potrzebny do wytworzenia jednostki produktu, co wprowadza w błąd w ocenie całkowitych kosztów przedsiębiorstwa. Każda zmiana w strukturze kosztów powinna być analizowana w kontekście wydajności i efektywności, aby zapewnić prawidłowy obraz sytuacji finansowej firmy. Rozważając różne czynniki wpływające na koszty, należy zawsze wracać do kluczowych wskaźników efektywności produkcji, które są podstawą każdej skutecznej strategii zarządzania kosztami.

Pytanie 14

Zgodnie z przepisami, pracodawca ma obowiązek dostarczyć zatrudnionym PIT-11 Informację o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w formacji papierowej bądź elektronicznej do

A. końca lutego roku następującego po roku podatkowym

B. 30 kwietnia

C. końca marca roku następującego po roku podatkowym

D. 25 dnia każdego miesiąca

Prawidłowa odpowiedź to końca lutego roku następującego po roku podatkowym, ponieważ zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pracodawcy mają obowiązek przekazania pracownikom formularza PIT-11 do końca lutego. PIT-11 jest istotnym dokumentem, który zawiera informacje o dochodach pracownika oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, co pozwala pracownikom na prawidłowe rozliczenie się z urzędem skarbowym. W praktyce oznacza to, że pracodawcy powinni odpowiednio planować czas na jego przygotowanie oraz dostarczenie, aby nie narazić siebie ani pracowników na dodatkowe problemy związane z nieterminowym rozliczeniem. Warto również zauważyć, że od 2020 roku możliwe jest przesyłanie PIT-11 w formie elektronicznej, co znacząco ułatwia proces zarówno dla pracodawców, jak i pracowników, zapewniając jednocześnie większą wydajność oraz bezpieczeństwo danych. Znajomość terminów oraz odpowiedzialności związanych z dokumentacją podatkową jest kluczowa w kontekście prowadzenia odpowiedzialnej polityki kadrowej i finansowej w każdej firmie.

Pytanie 15

Osoba, która odpowiada za zobowiązania firmy tylko do wysokości wniesionego kapitału i nie ma uprawnień do reprezentowania firmy w stosunku do osób trzecich, to

A. komandytariusz.

B. komplementariusz.

C. pełnomocnik.

D. prokurent.

Komandytariusz to wspólnik w spółce komandytowej, który odpowiada za zobowiązania spółki tylko do wysokości wniesionego wkładu. Oznacza to, że jego osobiste mienie jest chronione przed roszczeniami wierzycieli spółki, co czyni go bardziej zabezpieczonym niż komplementariusz, który odpowiada całym swoim majątkiem. Komandytariusz nie ma prawa do reprezentowania spółki wobec osób trzecich, co oznacza, że jego rola ogranicza się do wniesienia kapitału i udziału w zyskach. Ta struktura jest korzystna dla inwestorów, którzy chcą uczestniczyć w działalności gospodarczej, ale z ograniczonym ryzykiem finansowym. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której osoba inwestuje w spółkę młodego przedsiębiorcy, nie angażując się bezpośrednio w jej prowadzenie, a jednocześnie ma prawo do udziału w zyskach. W praktyce, komandytariusze często współpracują z komplementariuszami, którzy zajmują się codziennym zarządzaniem, co pozwala na efektywne połączenie kapitału z doświadczeniem. Takie rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania ryzykiem w przedsiębiorstwach.

Pytanie 16

Koszty poniesione przez przedsiębiorstwo na wyprodukowanie partii 2 000 sztuk produktów wyniosły: Jednostkowy koszt własny wytworzenia 1 sztuki produktu wynosi

Pozycje kalkulacyjne	Poniesione koszty (zł)
Materiały bezpośrednie	30 000,00
Płace bezpośrednie	16 000,00
Koszty wydziałowe	4 600,00
Koszty zarządu	2 400,00

A. 26,50 zł

B. 23,00 zł

C. 24,20 zł

D. 25,30 zł

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z kilku powszechnych nieporozumień dotyczących metod obliczania kosztów jednostkowych. Często mylnie uznaje się, że jednostkowy koszt produkcji można obliczyć na podstawie części kosztów, takich jak jedynie materiały czy robocizna, zaniedbując inne istotne elementy, jak koszty ogólne związane z produkcją. Takie podejście prowadzi do niedoszacowania całkowitych wydatków i, w konsekwencji, do błędnych wniosków o rentowności. Przyjmowanie niepełnych danych do obliczeń jest klasycznym błędem, który może wynikać z braku zrozumienia pełnego procesu produkcyjnego. Innym problemem jest błędne zrozumienie definicji kosztów jednostkowych. Wartością, którą obliczamy, jest koszt na jednostkę wyprodukowanego produktu, a nie jedynie średnia z kosztów, które nie uwzględniają pełnych wydatków. W praktyce, aby osiągnąć dokładny wynik, konieczne jest zebranie wszystkich danych kosztowych i ich szczegółowa analiza. Bez tego, wyniki mogą być mylące i nieadekwatne do rzeczywistych kosztów produkcji.

Pytanie 17

W tabeli przedstawiono koszty poniesione na wyprodukowanie 700 sztuk wyrobów gotowych oraz 600 sztuk produktów niezakończonych przerobionych w 50%. Jednostkowy koszt sprzedaży wyrobów gotowych wynosi

Pozycje kalkulacyjne	Poniesione koszty (w zł)
Materiały bezpośrednie	28 000,00
Płace bezpośrednie	15 000,00
Koszty wydziałowe	4 000,00
Koszty zarządu	2 000,00

A. 43,00 zł

B. 47,00 zł

C. 32,00 zł

D. 49,00 zł

Odpowiedzi 43,00 zł, 32,00 zł oraz 47,00 zł nie są prawidłowe, ponieważ wynikają z błędnych założeń dotyczących obliczeń kosztów jednostkowych. W przypadku odpowiedzi 43,00 zł, można zauważyć, że może ona wynikać z nieprawidłowego podziału całkowitych kosztów na jednostki, co prowadzi do niedoszacowania kosztów produkcji. Osoby, które wybierają tę odpowiedź, często pomijają niektóre koszty produkcji lub źle interpretują liczbę jednostek produkcji, co jest powszechnym błędem w analizie kosztów. Z kolei odpowiedź 32,00 zł może sugerować, że koszt jednostkowy został obliczony na podstawie niewłaściwej metody, takiej jak przyjęcie zbyt niskich kosztów całkowitych lub nieprawidłowego ekwiwalentu jednostek. Takie podejście często wynika z braku zrozumienia procesu produkcyjnego oraz trudności w uwzględnieniu produktów niezakończonych. Odpowiedź 47,00 zł również ilustruje problem z niewłaściwym obliczeniem jednostkowego kosztu, co może wynikać z błędnych założeń na temat kosztów produkcji lub niepełnych danych. Te typowe błędy myślowe prowadzą do nieprawidłowych wniosków i mogą wpływać na decyzje zarządcze w firmie. Dlatego wyjątkowo istotne jest, aby przy obliczeniach jednostkowych kosztów sprzedaży opierać się na precyzyjnych danych oraz stosować metodyki analizy kosztów zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 18

Nabywca towarów lub usług wystawia notę korygującą między innymi w sytuacji, gdy otrzymał fakturę od sprzedawcy, która zawierała błąd

A. w numerze NIP nabywcy

B. w kwocie podatku VAT

C. w stawce podatku VAT

D. w wartości netto zakupionych produktów

Odpowiedź "w numerze NIP nabywcy" jest prawidłowa, ponieważ nota korygująca jest dokumentem, który ma na celu skorygowanie błędów zawartych w fakturze. W przypadku, gdy faktura zawiera błędny numer NIP nabywcy, wystawienie noty korygującej staje się konieczne, aby poprawić te informacje w księgowości. Prawidłowy numer NIP jest kluczowy dla poprawności rozliczeń podatkowych, ponieważ jest on niezbędny do identyfikacji podatnika w systemie VAT. W praktyce, jeśli nabywca zauważy, że otrzymana faktura zawiera błędny numer NIP, powinien niezwłocznie wystawić notę korygującą i skierować ją do sprzedawcy. Ponadto, zgodnie z przepisami prawa, poprawność danych identyfikacyjnych na fakturze jest jednym z podstawowych wymogów prawnych, co potwierdzają regulacje zawarte w ustawach o podatku od towarów i usług. Warto również zauważyć, że brak korekty błędnych danych może prowadzić do problemów z rozliczeniami VAT, co skutkuje koniecznością dokonywania poprawek w dokumentacji podatkowej.

Pytanie 19

Jakie symbole oznaczają poszczególne części akt osobowych?

A. A, B, C, D

B. A, B, E

C. B, C

D. A, B, C

W przypadku błędnych odpowiedzi można zauważyć, że niektóre z nich pomijają istotne segmenty akt osobowych. Wiele osób może błędnie sądzić, że akta osobowe składają się tylko z części B i C, co jest nieprawidłowe, ponieważ nie uwzględnia fundamentalnych informacji zawartych w części A. Takie podejście prowadzi do niepełnego obrazu dokumentacji pracowniczej oraz może skutkować brakiem kluczowych danych potrzebnych do efektywnego zarządzania kadrami. Często powodem tego błędu jest nieznajomość struktury dokumentów kadrowych, co może wynikać z braku szkolenia w zakresie przepisów prawa pracy i zarządzania danymi osobowymi. Dodatkowo, niektóre odpowiedzi sugerują dodanie części D lub E, co wprowadza w błąd, ponieważ standardowe akta osobowe w polskim systemie prawnym nie przewidują takich dodatkowych sekcji. Ważne jest, aby zrozumieć, że poprawna struktura akt osobowych jest ściśle regulowana przez przepisy prawa i zalecenia organów nadzorczych. Ignorowanie tych standardów może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz problemów z audytami wewnętrznymi. Dlatego tak istotne jest, aby pracodawcy dokładnie przestrzegali ustalonych wymogów dokumentacyjnych oraz zapewniali odpowiednie szkolenia swoim pracownikom w zakresie zarządzania aktami osobowymi.

Pytanie 20

Podmioty gospodarcze, których działalność opiera się na świadczeniu różnego rodzaju usług, to

A. fabryka makaronu oraz zakłady naprawcze

B. przedsiębiorstwo handlowe i gospodarstwo rolne

C. przedsiębiorstwo transportowe, bank oraz hotel

D. huta żelaza, hurtownia oraz zakład energetyczny

Odpowiedź dotycząca przedsiębiorstw transportowych, banków i hoteli jako jednostek gospodarczych świadczących usługi jest prawidłowa, ponieważ wszystkie te typy działalności koncentrują się na dostarczaniu usług, a nie na produkcji dóbr materialnych. Przedsiębiorstwo transportowe zajmuje się przewozem osób i towarów, co jest kluczową usługą w gospodarce, wspierającą handel i mobilność. Banki oferują szereg usług finansowych, takich jak kredyty, oszczędności oraz zarządzanie majątkiem, co czyni je niezbędnymi dla funkcjonowania gospodarki. Hotele natomiast świadczą usługi zakwaterowania oraz związane z nimi usługi dodatkowe, takie jak gastronomia czy organizacja wydarzeń. Te jednostki są przykładem sektora usługowego, który odgrywa coraz ważniejszą rolę w nowoczesnej gospodarce, charakteryzującej się rosnącym znaczeniem usług w stosunku do produkcji przemysłowej. Warto podkreślić, że sektor usługowy w wielu krajach generuje znaczną część PKB, a jego rozwój jest zgodny z trendami globalizacji oraz digitalizacji, które kształtują współczesny rynek.

Pytanie 21

Skierowanie komunikatów do starannie dobranych, pojedynczych klientów, często w osobistym kontakcie za pomocą poczty, telefonu, Internetu lub faxu, w celu uzyskania bezpośredniej reakcji, to

A. marketing bezpośredni

B. marketing-mix

C. publicity

D. public relations

Marketing-mix to koncepcja zarządzania, która opiera się na czterech kluczowych elementach: produkcie, cenie, miejscu i promocji. Istotą marketing-mix jest zintegrowane podejście do marketingu, które ma na celu zaspokojenie potrzeb klientów poprzez odpowiednie połączenie tych elementów. Wybór marketing-mix jako odpowiedzi na postawione pytanie jest niepoprawny, ponieważ nie odnosi się on bezpośrednio do komunikacji z klientami. Public relations to dziedzina, która koncentruje się na zarządzaniu wizerunkiem organizacji oraz budowaniu relacji z różnymi grupami interesariuszy, w tym z mediami, pracownikami czy społecznością lokalną. Choć PR może obejmować działania komunikacyjne, nie jest to strategia, która skupia się na bezpośrednim nawiązywaniu kontaktu z klientem, co jest kluczowe w koncepcji marketingu bezpośredniego. Publicity, z kolei, to forma publicznych informacji o firmie, która nie jest bezpośrednio związana z komunikacją z indywidualnymi klientami, a bardziej z ogólnym oddziaływaniem na opinię publiczną. Typowym błędem w trakcie analizy takich koncepcji jest mylenie działań promocyjnych z bezpośrednim podejściem do klientów. Warto zrozumieć, że marketing bezpośredni jest wyodrębnioną strategią, która skupia się na indywidualnych interakcjach z konsumentami, podczas gdy inne podejścia, takie jak marketing-mix czy public relations, mają znacznie szerszy zakres i nie są skoncentrowane na bezpośrednich reakcjach klientów.

Pytanie 22

Firma produkcyjna nabyła maszynę, która wymaga montażu przed jej użyciem. Do jakiej kategorii aktywów trwałych będzie zakwalifikowana ta maszyna przed jej oddaniem do użytku?

A. Koszty zakończonych prac rozwojowych

B. Ulepszenia w obcych środkach trwałych

C. Środki trwałe

D. Środki trwałe w budowie

Wybór odpowiedzi związanych z 'Kosztami zakończonych prac rozwojowych', 'Ulepszeniami w obcych środkach trwałych' czy 'Środkami trwałymi' jest nieprawidłowy, ponieważ każda z tych kategorii odnosi się do innych aspektów aktywów trwałych. Koszty zakończonych prac rozwojowych dotyczą wydatków związanych z tworzeniem nowych produktów lub technologii, które zostały ukończone i są gotowe do wykorzystania. Z kolei ulepszenia w obcych środkach trwałych to wydatki, które poprawiają wartość lub wydajność istniejących aktywów, a w przypadku maszyn, które są jeszcze w trakcie montażu, nie możemy o tym mówić. Kiedy mówimy o 'środkach trwałych', odnosimy się do aktywów gotowych do używania, co również nie pasuje do sytuacji zakupu maszyny, która jeszcze nie została zamontowana. Często zdarza się, że osoby zarządzające finansami mylą kategorie aktywów, co prowadzi do błędnych decyzji w zakresie raportowania i planowania finansowego. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że aktywa w budowie mają swoją specyfikę, a ich odpowiednia klasyfikacja jest istotna dla zachowania przejrzystości finansowej oraz przestrzegania przepisów rachunkowych.

Pytanie 23

Najwyższa Izba Kontroli to instytucja, która została utworzona w celu

A. sprawdzania przestrzegania przepisów prawa pracy przez zakłady pracy, w tym norm dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy

B. nadzoru nad działalnością gospodarczą, finansową oraz organizacyjno-administracyjną instytucji państwowej administracji centralnej i lokalnych organów administracji rządowej

C. oceny legalności uchwał podejmowanych przez organy samorządu lokalnego

D. pełnienia roli oskarżyciela publicznego w sprawach dotyczących przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych

Najwyższa Izba Kontroli (NIK) jest kluczową instytucją w polskim systemie kontroli publicznej, której głównym zadaniem jest kontrolowanie działalności finansowej, gospodarczej oraz organizacyjno-administracyjnej organów państwowej administracji centralnej i terenowych organów administracji rządowej. To oznacza, że NIK bada, czy wydawane środki publiczne są gospodarowane zgodnie z prawem oraz czy realizowane działania są efektywne, celowe i zgodne z planami. Przykładem może być audyt budżetowy, w którym NIK ocenia, czy jednostki samorządu terytorialnego prawidłowo wykorzystują fundusze przyznane na konkretne projekty. NIK działa na podstawie ustaw oraz stosuje standardy audytu, co pozwala na zapewnienie wysokiej jakości przeprowadzanych kontroli. Działania NIK mają na celu zwiększenie transparentności i odpowiedzialności w wydatkowaniu publicznych pieniędzy, co jest kluczowe dla zaufania społecznego oraz stabilności systemu administracji publicznej.

Pytanie 24

Lider, który ustala zadania i kieruje pracą zespołu, wykorzystując głównie przymus oraz ścisły podział na przewodzących i podporządkowanych, wykazuje cechy typowe dla dyrektora

A. biernego.

B. autokraty.

C. liberała.

D. demokraty.

Odpowiedź 'autokrata' jest poprawna, ponieważ przywódcy autokratyczni wyznaczają cele i kierują aktywnościami grupy, korzystając z przymusu i kontrolując wszystkie aspekty pracy zespołu. W takim modelu zarządzania dominujący jest podział na kierujących i kierowanych, co skutkuje małą autonomią pracowników i ograniczeniem ich udziału w podejmowaniu decyzji. Przykładem może być sytuacja, w której manager w firmie stawia konkretne cele, które zespół musi osiągnąć, nie pozwalając na dyskusję czy sugestie ze strony członków zespołu. Takie podejście często prowadzi do szybkich wyników w krótkim czasie, ale może również przyczynić się do niskiej motywacji i zaangażowania pracowników na dłuższą metę. W kontekście dobrych praktyk, podejście autokratyczne może być uzasadnione w sytuacjach kryzysowych, gdzie wymagana jest szybka reakcja i jednoznaczne kierowanie zespołem, jednak w dłuższej perspektywie zaleca się wprowadzenie bardziej demokratycznych form zarządzania, które sprzyjają kreatywności i innowacyjności.

Pytanie 25

Czym cechuje się rynek pracy?

A. zrównoważeniem popytu na pracę i jej podaży

B. wyższym popytem na pracę w porównaniu do jej podaży

C. brakiem powiązań pomiędzy popytem na pracę a jej podażą

D. wyższą podażą pracy niż popytem na nią

Rynek pracodawcy charakteryzuje się sytuacją, w której popyt na pracę przewyższa jej podaż. Oznacza to, że liczba ofert pracy jest znacznie większa niż liczba dostępnych kandydatów, co prowadzi do zwiększenia konkurencji wśród pracodawców o pozyskanie odpowiednich pracowników. Taki stan rynku ma ogromne znaczenie praktyczne, ponieważ wymusza na pracodawcach oferowanie bardziej atrakcyjnych warunków zatrudnienia, takich jak wyższe wynagrodzenia, lepsze benefity czy elastyczne formy pracy. Przykładem praktycznym może być sektor technologiczny, gdzie w obliczu rosnącego zapotrzebowania na specjalistów IT, firmy często zwiększają swoje oferty wynagrodzeń oraz inwestują w programy szkoleniowe dla pracowników, aby przyciągnąć i zatrzymać talenty. Te działania są zgodne z dobrymi praktykami zarządzania zasobami ludzkimi, które podkreślają znaczenie atrakcyjności oferty pracy w kontekście rynkowym.

Pytanie 26

Który dokument jest niezbędny do rozliczenia delegacji służbowej w krajowej podróży służbowej?

A. Protokół zdawczo-odbiorczy

B. Rachunek kosztów podróży

C. Deklaracja zgodności

D. Umowa zlecenie

Rachunek kosztów podróży jest kluczowym dokumentem przy rozliczaniu delegacji służbowej, szczególnie w kontekście krajowych podróży służbowych. W rachunku tym uwzględnia się wszystkie wydatki poniesione przez pracownika w trakcie delegacji, takie jak koszty transportu, zakwaterowania, wyżywienia oraz inne niezbędne wydatki. Pracownik, po zakończeniu delegacji, przedstawia rachunek kosztów podróży wraz z ewentualnymi paragonami czy fakturami jako dowód poniesionych wydatków. Jest to nie tylko wymóg formalny, ale także sposób na kontrolę kosztów ponoszonych przez firmę. Warto zauważyć, że zgodnie z obowiązującymi przepisami, pracodawca ma obowiązek zwrócić pracownikowi poniesione koszty związane z podróżą służbową, a rachunek kosztów podróży stanowi podstawę do takiego zwrotu. Dzięki temu możliwe jest również właściwe księgowanie wydatków w dokumentacji finansowej firmy, co jest istotne z punktu widzenia zarządzania budżetem przedsiębiorstwa.

Pytanie 27

Znając, że średni wzrost poziomu cen wynosi 2% w skali roku, jakie mamy do czynienia z rodzajem inflacji?

A. Inflacja pełzająca

B. Hiperinflacja

C. Inflacja galopująca

D. Megainflacja

Inflacja pełzająca, określana również jako niewielka inflacja, występuje, gdy tempo wzrostu przeciętnego poziomu cen wynosi od 1% do 5% rocznie. W przypadku tempa wzrostu na poziomie 2% rocznie, mamy do czynienia z sytuacją, która jest typowa dla inflacji pełzającej. Tego rodzaju inflacja może być akceptowalna w gospodarce, ponieważ niewielki wzrost cen często sprzyja rozwojowi przedsiębiorczości i inwestycji. Na przykład, inflacja na poziomie 2% może zachęcać konsumentów do wydawania pieniędzy, co z kolei wspiera wzrost gospodarczy. W praktyce, banki centralne, takie jak Narodowy Bank Polski, często dążą do utrzymania inflacji w okolicach 2%, uznając to za optymalne dla stabilności gospodarczej. Ponadto, inflacja pełzająca może być lepiej przewidywalna, co ułatwia planowanie finansowe zarówno dla osób fizycznych, jak i przedsiębiorstw. Warto również zauważyć, że inflacja w tym zakresie jest często wynikiem wzrostu popytu przy stabilnej podaży, co może być korzystne dla ogólnej kondycji ekonomicznej kraju.

Pytanie 28

W cementowni, aby wyprodukować 300 ton cementu oraz 400 ton przetworzonego cementu w 50%, wydano łącznie 150 000 zł. Jaki jest koszt wytworzenia jednej tony?

A. 250,00 zł

B. 500,00 zł

C. 300,00 zł

D. 450,00 zł

Koszt wytworzenia jednej tony cementu oblicza się poprzez podzielenie całkowitych kosztów produkcji przez łączną ilość wyprodukowanego cementu. W tym przypadku mamy 300 ton cementu oraz 400 ton cementu przetworzonego, co daje łączną masę 700 ton. Koszty wynoszą 150 000 zł, więc koszt wytworzenia jednej tony wynosi 150 000 zł / 700 ton = 214,29 zł. Poprawna odpowiedź to 300,00 zł, co uwzględnia dodatkowe koszty związane z przetwarzaniem. W branży budowlanej i materiałów budowlanych, dokładne kalkulacje kosztów są kluczowe dla zapewnienia rentowności. Dobre praktyki obejmują regularne analizowanie kosztów produkcji oraz wprowadzenie efektywnych strategii zarządzania kosztami, co pozwala na optymalizację procesu produkcyjnego i zwiększenie konkurencyjności na rynku. Warto również zwrócić uwagę na zmienne koszty surowców, które mogą wpływać na ostateczną cenę tony wyprodukowanego cementu.

Pytanie 29

W tym miesiącu firma ma zamiar wyprodukować 2 000 sztuk produktów gotowych. Norma zużycia materiału na jeden produkt wynosi 0,7 kg. Zapasy początkowe materiału wynoszą 300 kg, a planowane zapasy końcowe to 250 kg. Ile kilogramów materiału powinno zostać zakupionych, aby zrealizować plan produkcji na ten miesiąc?

A. 850 kg

B. 1 950 kg

C. 1 450 kg

D. 1 350 kg

Żeby obliczyć, ile materiału potrzebujemy do produkcji, najpierw musimy ustalić, ile go właściwie zużyjemy. W tym przypadku, mamy normę 0,7 kg na sztukę i chcemy wyprodukować 2000 sztuk. Więc całkowite zużycie to 0,7 kg razy 2000, co daje nam 1400 kg. Potem trzeba jeszcze dopasować zapas początkowy i końcowy. Tu mamy zapas początkowy 300 kg i zaplanowany koniec 250 kg. Obliczamy to tak: potrzebna ilość minus zapas początkowy plus zapas końcowy, czyli 1400 kg minus 300 kg plus 250 kg, co daje 1350 kg. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu produkcją, bo musimy pamiętać nie tylko o bieżących potrzebach, ale też o zapasach. Z mojego doświadczenia, dobre zarządzanie zapasami naprawdę pomaga utrzymać produkcję na właściwym poziomie i obniży koszty operacyjne.

Pytanie 30

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, w którym kwartale zapas towarów w hurtowni zabawek "Pajacyk" był wymieniany najczęściej.

Zestawienie przychodów ze sprzedaży towarów i średniego stanu zapasów w poszczególnych kwartałach
Wyszczególnienie	I kwartał	II kwartał	III kwartał	IV kwartał
Przychody ze sprzedaży towarów (w zł)	600 000	500 000	510 000	500 000
Średni stan zapasów (w zł)	60 000	45 000	51 000	60 000

A. W 1 kwartale.

B. W III kwartale.

C. W II kwartale.

D. W IV kwartale.

Zadanie wymaga analizy rotacji zapasów, co może prowadzić do błędnych wniosków, jeśli nie zostanie prawidłowo zrozumiane. Wybór IV, I lub III kwartału może wynikać z powierzchownych obserwacji lub braku kontekstu w ocenie danych. Rotacja zapasów nie jest jedynie funkcją ilości sprzedanych towarów, ale także efektywności zarządzania zapasami i umiejętności przedsiębiorstwa w reagowaniu na zmieniające się potrzeby rynku. Wybierając IV kwartal, można sądzić, że zbliżające się święta mogły zwiększyć sprzedaż, co jest typowym błędem myślowym, ponieważ nie analizuje się danych liczbowych. W przypadku I kwartału, w wielu branżach obserwuje się spadek sprzedaży po świątecznym szczycie, co sugeruje, że rotacja zapasów może być niższa. Z kolei w III kwartale, przedsiębiorcy często planują strategię sprzedaży na koniec roku, co także może wpływać na rotację. Ważne jest, aby głębiej analizować dane rynkowe i wyniki sprzedaży, a nie sugerować się jedynie intuicją czy sezonowością produktu. Warto zapoznać się z metodami analizy rotacji zapasów i ich zastosowaniem w praktyce, co pomoże uniknąć tego typu nieporozumień w przyszłości.

Pytanie 31

Jakie zasoby majątkowe firmy powinny być przechowywane w magazynie, aby zapewnić nieprzerwaną produkcję i sprzedaż gotowych wyrobów?

A. Aktywa trwałe

B. Wierzytelności

C. Kapitał pieniężny

D. Stany magazynowe

Zasoby w postaci zapasów są kluczowe dla zapewnienia ciągłości produkcji i sprzedaży wyrobów gotowych. Zapasy to materiały, surowce oraz produkty gotowe, które przedsiębiorstwo utrzymuje w celu zaspokojenia bieżących potrzeb produkcyjnych oraz zapewnienia dostępności towarów dla klientów. Dzięki utrzymaniu odpowiednich poziomów zapasów, przedsiębiorstwa mogą unikać przestojów w produkcji spowodowanych brakiem surowców, co jest zgodne z zasadami Lean Management, które podkreślają znaczenie eliminowania marnotrawstwa i zapewnienia ciągłego przepływu wartości. Na przykład, w branży spożywczej utrzymanie odpowiednich zapasów surowców pozwala na nieprzerwaną produkcję, nawet w przypadku opóźnień dostaw. Odpowiednie zarządzanie zapasami zgodnie z metodami takimi jak Just-In-Time (JIT) prowadzi do optymalizacji kosztów magazynowania oraz zwiększenia efektywności operacyjnej. Dobrze zaplanowane zapasy pozwalają na szybką reakcję na zmiany popytu, co jest niezwykle istotne w dynamicznie zmieniającym się rynku.

Pytanie 32

Samochód osobowy wniesiony do spółki jako aport zostanie zakwalifikowany w bilansie otwarcia jako

A. kapitał rezerwowy.

B. rzeczowe aktywa trwałe.

C. długoterminowe inwestycje.

D. długoterminowe należności.

Ujęcie aportu w niewłaściwej kategorii bilansowej prowadzi do zniekształcenia rzeczywistej sytuacji finansowej spółki. Klasyfikacja aportu jako inwestycji długoterminowej jest błędna, ponieważ inwestycje te dotyczą aktywów, które są nabyte w celu osiągnięcia zysków kapitałowych lub dywidend, a nie służą bezpośrednio działalności operacyjnej. Kapitał zapasowy z kolei odnosi się do rezerw finansowych lub zasobów, które nie są bezpośrednio związane z aktywami operacyjnymi, a wprowadzenie samochodu osobowego do spółki nie wpływa na kapitał zapasowy, lecz na aktywa trwałe. Należności długoterminowe obejmują środki, które spółka ma prawo wymagać w dłuższym okresie, co również nie pasuje do koncepcji aportu w postaci środka trwałego. Powszechnym błędem jest mylenie różnych kategorii aktywów i pasywów, co może wynikać z braku zrozumienia ich definicji oraz funkcji w bilansie. Właściwe sklasyfikowanie aktywów jest kluczowe dla analizy finansowej firmy oraz jej możliwości inwestycyjnych, co potwierdzają standardy sprawozdawczości finansowej, które kładą nacisk na rzetelność i dokładność informacji finansowych.

Pytanie 33

Wydanie zaliczki na zakup materiałów dla pracownika to czynność

A. pasywna

B. aktywo-pasywna zmniejszająca

C. aktywo-pasywna zwiększająca

D. aktywna

Wybór odpowiedzi pasywna lub aktywno-pasywna zmniejszająca sugeruje nieprawidłowe zrozumienie pojęć związanych z bilansowymi zmianami aktywów i pasywów w kontekście transakcji finansowych. Kluczowe jest zrozumienie, że operacje pasywne dotyczą zmian w zobowiązaniach firmy, natomiast wypłata zaliczki na zakup materiałów nie generuje nowych zobowiązań, lecz zmienia strukturę aktywów. Aktywno-pasywna zmniejszająca oznaczałaby zmniejszenie aktywów oraz zmniejszenie pasywów równocześnie, co w tym przypadku nie ma miejsca. W momencie wypłaty zaliczki, firma nie tylko wydaje środki, ale również nabywa prawo do żądania rozliczenia wydatków od pracownika. To zrozumienie jest kluczowe, ponieważ nieprawidłowe klasyfikowanie operacji wpływa na prawidłowość raportowania finansowego, co z kolei może prowadzić do naruszenia przepisów rachunkowych lub podatkowych. Zrozumienie różnicy między operacjami aktywnymi a pasywnymi jest istotne, aby zachować zgodność z regulacjami prawnymi oraz standardami rachunkowości. Niezrozumienie tego zagadnienia może prowadzić do błędów w księgowaniach, co skutkować będzie nieprawidłowym obrazem sytuacji finansowej firmy oraz utrudnieniem w zarządzaniu jej płynnością finansową.

Pytanie 34

Czym jest moment bilansowy?

A. dzień, w którym sporządza się bilans

B. data, w której powstaje bilans

C. dzień, kiedy główny księgowy składa podpis

D. data, w jakiej zarząd zatwierdza bilans

Wybór daty, kiedy bilans jest robiony, czy daty, kiedy podpisuje główny księgowy, to nie to samo co moment bilansowy. Moment bilansowy to konkretna data, na którą bilans jest sporządzony, a nie tylko dzień złożenia podpisu. W praktyce to, że księgowy podpisał bilans, to tak naprawdę tylko formalność, która przychodzi po całej pracy przygotowawczej. Data zatwierdzenia przez zarząd, to też efekt wcześniejszych działań i nie definiuje momentu, w którym patrzymy na aktywa i pasywa. Często ludzie mylą te pojęcia, co może prowadzić do błędowych wniosków. W rachunkowości ważne jest, żeby rozumieć, że moment bilansowy to konkretny punkt w czasie, który pozwala nam na ocenę stanu finansowego. Znając ten moment, możemy lepiej ocenić kondycję finansową firmy i podejmować rozsądne decyzje na podstawie wiarygodnych danych.

Pytanie 35

Przedsiębiorstwo produkcyjne w ciągu miesiąca wyprodukowało 1 000 szt. wyrobów X i 1 500 szt. wyrobów Y. Poniosło koszty produkcji w wysokości 130 000 zł. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli kalkulacyjnej wskaż koszt wytworzenia jednej sztuki wyrobu X.

Nazwa wyrobu	Ilość (w szt.)	Współczynnik	Liczba jednostek współczynnikowych	Koszt wytworzenia jednostki współczynnikowej
X	1 000	2	2 000	130 000 : 6 500 = 20
Y	1 500	3	4 500	130 000 : 6 500 = 20
RAZEM			6 500

A. 20 zł

B. 60 zł

C. 40 zł

D. 30 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 20 zł, 30 zł i 60 zł, istnieje nieporozumienie dotyczące kalkulacji kosztów produkcji. Koszt wytworzenia jednego wyrobu powinien być oparty na całkowitych kosztach produkcji podzielonych przez ilość wyrobów, a następnie uwzględniać współczynniki przypisane poszczególnym produktom. Wybór 20 zł sugeruje, że ktoś mógł użyć całkowitych kosztów bez uwzględnienia liczby wyrobów, co prowadzi do zaniżenia kosztu jednostkowego. Z kolei odpowiedź 30 zł może wskazywać na błędne założenie o współczynniku kosztów, który nie został właściwie przypisany do wyrobu X, co jest istotnym błędem w kalkulacji. Wreszcie, 60 zł jako koszt jednostkowy również wskazuje na nieprawidłowe przeliczenie, ponieważ jest to wartość przekraczająca założony współczynnik przypisany do wyrobu X. Ważne jest zrozumienie, że kalkulacja kosztów w produkcji wymaga uważnego zrozumienia zarówno całkowitych kosztów, jak i zastosowanych współczynników, aby osiągnąć rzetelne wyniki, które są niezbędne do podejmowania świadomych decyzji menedżerskich oraz optymalizacji procesów produkcyjnych. W praktyce firmy mogą stosować różne metody kalkulacji kosztów, jak na przykład metodę rozliczania kosztów pośrednich, aby dokładniej przypisać koszty do produktów.

Pytanie 36

Zamieszczony opis charakteryzuje gospodarkę

Wszystkie czynniki wytwórcze stanowią własność państwa lub są pod ścisłą kontrolą rządu. Rząd ustala hierarchię potrzeb w gospodarce, ilość i rodzaj wytwarzanych produktów, ich ceny oraz sposób wymiany.

A. rynkową.

B. nakazową.

C. mieszaną.

D. tradycyjną.

Gospodarka nakazowa charakteryzuje się centralnym planowaniem i kontrolą przez państwo wszystkich aspektów produkcji i dystrybucji. W systemie tym, rząd posiada pełną kontrolę nad czynnikami wytwórczymi, co oznacza, że wszystkie zasoby są w rękach państwa. Przykładem mogą być państwa socjalistyczne, w których produkcja towarów i usług jest podejmowana na podstawie planów utworzonych przez centralne władze. W takich systemach nie ma miejsca na mechanizmy rynkowe, które opierają się na popycie i podaży, co jest kluczowe w gospodarce rynkowej. Efektywność gospodarki nakazowej może być mniejsza ze względu na brak konkurencji i innowacji, jednak w pewnych sytuacjach, takich jak wojny czy kryzysy, może ona skutecznie mobilizować zasoby w krótkim czasie. Warto również zauważyć, że w takich gospodarkach decyzje są często podejmowane na wysokim szczeblu, co może prowadzić do niedopasowania produktów do rzeczywistych potrzeb konsumentów.

Pytanie 37

Prawo do uzyskania przez pracownika nieodpłatnej opieki medycznej wynika z dokonywania przez niego wpłat na ubezpieczenie

A. emerytalne

B. zdrowotne

C. chorobowe

D. rentowe

Prawo do korzystania przez pracownika z bezpłatnej opieki lekarskiej jest ściśle związane z obowiązkową składką na ubezpieczenie zdrowotne. W Polsce, każdy pracownik jest zobowiązany do opłacania składki zdrowotnej, która jest automatycznie potrącana z jego wynagrodzenia. Dzięki temu, osoby ubezpieczone mają prawo do korzystania z publicznych usług zdrowotnych, takich jak wizyty u lekarzy, hospitalizacja czy leczenie szpitalne. Ubezpieczenie zdrowotne zapewnia również dostęp do specjalistycznych badań oraz leków refundowanych. W praktyce oznacza to, że pracownicy, którzy regularnie opłacają składki, mogą korzystać z szerokiego zakresu usług medycznych bez dodatkowych kosztów. Na przykład, w przypadku nagłej potrzeby medycznej, osoba posiadająca ubezpieczenie zdrowotne nie musi martwić się o wysokie koszty leczenia, co znacząco wpływa na ich bezpieczeństwo zdrowotne i finansowe. Warto podkreślić, że korzystanie z opieki zdrowotnej w ramach ubezpieczenia zdrowotnego jest fundamentem systemu ochrony zdrowia w Polsce, co potwierdzają również normy i standardy określone przez Ministerstwo Zdrowia.

Pytanie 38

W związku z planowanym remontem budynku produkcyjnego, firma utworzyła rezerwę w wysokości 10 000 złotych do końca roku obrotowego. Utworzona rezerwa będzie ujęta w bilansie jako rozliczenia międzyokresowe

A. kosztów zakupu

B. czynne

C. przychodów

D. bierne

Kiedy mówimy o rozliczeniach międzyokresowych, kluczowe jest zrozumienie różnicy między rezerwami biernymi a czynymi. Odpowiedzi, które wskazują na rezerwy czynne, sugerują, że chodzi o przyszłe korzyści ekonomiczne lub przychody, które jeszcze nie zostały zrealizowane. Przykładowo, rezerwy czynne mogą dotyczyć kosztów, które zostały już poniesione, ale jeszcze nie zostały przypisane do odpowiednich okresów sprawozdawczych. To podejście prowadzi do mylnego wniosku, że rezerwy na remont budynku są formą aktywów, co jest nieprawidłowe. Z kolei odpowiedzi dotyczące kosztów zakupu lub przychodów są również mylące, ponieważ sugerują, że utworzone rezerwy mają charakter transakcji, które wpływają na przychody lub koszty operacyjne, co nie ma zastosowania w przypadku rezerw na przyszłe zobowiązania związane z remontem. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie zobowiązań z aktywami – podczas gdy rezerwy bierne są zobowiązaniami, rezerwy czynne dotyczą przyszłych korzyści ekonomicznych. Rozumienie tych różnic jest fundamentalne dla poprawnego zastosowania zasad rachunkowości i skutecznego zarządzania finansami przedsiębiorstwa. Zgodność z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości wymaga precyzyjnego ujęcia rezerw w bilansie, co jest kluczowe dla wiarygodności sprawozdań finansowych.

Pytanie 39

W tabeli przedstawiono wybrane zadania czterech instytucji rynku kapitałowego. Które zadania realizuje Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych?

A.	B.
przygotowuje projekty aktów prawnych związanych z funkcjonowaniem rynku kapitałowego, prowadzi listę maklerów papierów wartościowych, podejmuje działania, służące prawidłowemu funkcjonowaniu rynku kapitałowego.	pośredniczy w obrocie papierami wartościowymi, udziela kredytu na zakup papierów wartościowych, zajmuje się zakładaniem rachunków bankowych podmiotom, chcącym dokonać zakupu akcji.
C.	D.
została założona przez Skarb Państwa jako spółka akcyjna, posiada swoje władze (Walne Zgromadzenie, Radę Nadzorczą i Zarząd), dopuszcza do obrotu giełdowego instrumenty finansowe.	rozlicza transakcje zawarte na publicznym rynku papierów wartościowych, przechowuje papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu, realizuje zobowiązania emitentów wobec właścicieli papierów wartościowych.

A. C.

B. B.

C. A.

D. D.

Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych (KDPW) pełni kluczową rolę w funkcjonowaniu rynku kapitałowego w Polsce. Jego głównym zadaniem jest rozliczanie transakcji na publicznym rynku papierów wartościowych, co oznacza, że KDPW zapewnia, że transakcje są prawidłowo zrealizowane, a środki finansowe i papiery wartościowe są wymieniane pomiędzy stronami transakcji. Dodatkowo, KDPW przechowuje papiery wartościowe, co jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa inwestycji. Obsługuje także zdarzenia korporacyjne, takie jak wypłata dywidend czy emisja nowych akcji, co wymaga ścisłej współpracy z emitentami papierów wartościowych. Dzięki tym funkcjom KDPW przyczynia się do stabilności i przejrzystości rynku kapitałowego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze zarządzania ryzykiem i ochrony inwestorów. W praktyce, uczestnicy rynku, tacy jak biura maklerskie i instytucje finansowe, korzystają z usług KDPW, aby zminimalizować ryzyko związane z obrotem papierami wartościowymi.

Pytanie 40

Firma stosuje system wynagrodzeń akordowych dla swoich pracowników. Stawka podstawowa wynosi 20 zł za godzinę, a norma czasu pracy to 5 minut na sztukę. W danym miesiącu pracownik wyprodukował 2 400 sztuk wyrobów. Jakie będzie wynagrodzenie brutto tego pracownika?

A. 4 800,00 zł

B. 2 400,00 zł

C. 4 000,00 zł

D. 24 000,00 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Żeby obliczyć wynagrodzenie brutto pracownika w systemie akordowym, najpierw musimy ustalić, ile czasu zajęło mu zrobienie wszystkich wyrobów. W tej sytuacji norma to 5 minut na sztukę. Pracownik zrobił 2400 sztuk, no i wychodzi na to, że całkowity czas pracy to 2400 szt. razy 5 minut, co daje nam 12000 minut. Potem musimy przekonwertować to na godziny, czyli 12000 minut dzielimy przez 60 minut, co daje 200 godzin. Stawka podstawowa to 20 zł za godzinę, więc do obliczenia wynagrodzenia brutto robimy 200 godzin razy 20 zł i wychodzi 4000 zł. Taki akordowy system wynagradzania ma sens, bo nagradza ludzi za konkretne osiągnięcia w produkcji, co naprawdę motywuje do lepszej pracy. W praktyce często stosują to w fabrykach, gdzie jak osiągniesz normę, to cała ekipa jest zadowolona, a koszty są niższe, a jakość lepsza.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej