Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik ekonomista
  • Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
  • Data rozpoczęcia: 6 maja 2025 10:20
  • Data zakończenia: 6 maja 2025 10:30

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Wynagrodzenie pracownika obejmuje pensję podstawową w wysokości 1 800 zł oraz prowizję wynoszącą 10% od wartości sprzedaży. W miesiącu maju pracownik osiągnął sprzedaż o wartości 5 000 zł. Jakie było całkowite wynagrodzenie pracownika za maj?

A. 2 300 zł
B. 1 850 zł
C. 1 980 zł
D. 2 480 zł
Odpowiedzi, które nie wskazują kwoty 2 300 zł, wynikają z błędnego zrozumienia sposobu obliczania wynagrodzenia lub mylnego przyjęcia niepoprawnych wartości w obliczeniach. Na przykład, odpowiedź 1 980 zł może sugerować, że ktoś pomylił się w obliczeniach, nie uwzględniając prowizji, co jest istotnym błędem. Użytkownik mógł również przyjąć za błędnie, że prowizja powinna być obliczana z innej podstawy, na przykład jako procent od wynagrodzenia zasadniczego, co jest niezgodne z praktyką rynkową. Kolejne niepoprawne kwoty, takie jak 2 480 zł, mogą wynikać z dodania zbyt wysokiej prowizji, co również nie ma podstaw w przedstawionej sytuacji. Zazwyczaj wynagrodzenie prowizyjne jest jasno określone według wypracowanej sprzedaży, co powinno być kluczowym punktem w obliczeniach. Jednym z typowych błędów myślowych jest także założenie, że wynagrodzenie zasadnicze powinno być pomniejszane przez prowizję, co jest niezgodne z logiką wynagradzania, gdzie prowizje są dodatkami do wynagrodzenia podstawowego. Zrozumienie struktury wynagrodzenia i umiejętność obliczeń w tym zakresie są kluczowe w pracy w działach HR oraz w zarządzaniu wynagrodzeniami w firmach.
Pytanie 2

Wzrastające wartości wskaźnika produktywności aktywów oznaczają

A. o mniejszej efektywności wykorzystywania zaangażowanych w działalność źródeł finansowania zasobów majątkowych
B. o większej efektywności wykorzystywania zaangażowanych w działalność źródeł finansowania zasobów majątkowych
C. o większej efektywności wykorzystywania zaangażowanych w działalność zasobów majątkowych
D. o mniejszej efektywności wykorzystywania zaangażowanych w działalność zasobów majątkowych
Interpretacja rosnącego wskaźnika produktywności aktywów jako oznaki niższej efektywności wykorzystania zaangażowanych zasobów majątkowych jest niepoprawna i opiera się na błędnym rozumieniu podstawowych zasad analizy finansowej. Osoby, które tak myślą, mogą mylić wzrost produktywności z problemami operacyjnymi, co prowadzi do fałszywych wniosków. W rzeczywistości wzrost wskaźnika produktywności aktywów sugeruje, że firma jest w stanie lepiej zarządzać swoimi zasobami, co przekłada się na wyższe przychody w stosunku do posiadanych aktywów. W kontekście finansowym, efektywność wykorzystania aktywów jest kluczowa dla oceny działalności przedsiębiorstwa, a nieprawidłowe wnioski mogą prowadzić do błędnych decyzji inwestycyjnych. Ponadto, błędne interpretacje mogą wynikać z braku zrozumienia, że wskaźniki te są dynamiczne i mogą być wpływane przez różne czynniki, takie jak zmiany w rynku, innowacje technologiczne i zarządzanie operacyjne. Zamiast postrzegać wysoką produktywność jako oznakę problemów, warto skupić się na jej pozytywnych aspektach, które pokazują, że przedsiębiorstwo jest na dobrej drodze do osiągnięcia efektywności i zyskowności.
Pytanie 3

Podział kont w poziomie prowadzi do powstania kont

A. analitycznych
B. rozrachunkowych
C. wynikowych
D. syntetycznych
Pojęcia związane z wynikowymi, syntetycznymi i rozrachunkowymi kontami mogą prowadzić do mylnych wniosków na temat struktury kont w księgowości. Konta wynikowe dotyczą podsumowania przychodów i kosztów, które przekładają się na wynik finansowy firmy. Zastosowanie takich kont nie wiąże się z poziomym podziałem, lecz z zamknięciem okresu obrachunkowego. Konta syntetyczne natomiast obejmują zbiory kont analitycznych, ale nie są one ich efektem. W kontekście poziomego podziału kont syntetycznych, nie powstają nowe konta, ale jedynie segmentacja istniejących danych. Konta rozrachunkowe są używane do rejestrowania transakcji z kontrahentami i nie są wynikiem podziału, lecz odzwierciedlają salda otwarte i zamknięte z poszczególnymi partnerami handlowymi. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu tych terminów i ich zastosowania, co prowadzi do nieporozumień w interpretacji struktury kont i ich roli w rachunkowości. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi rodzajami kont jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami oraz dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
Pytanie 4

Obowiązkowym składnikiem wynagrodzenia, który przysługuje pracownikowi zgodnie z zapisami Kodeksu pracy, jest

A. deputat
B. dodatek funkcyjny
C. dodatek za pracę w porze nocnej
D. premia
Dodatek za pracę w porze nocnej jest obowiązkowym elementem wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w nocy, co wynika z przepisów Kodeksu pracy. W Polsce, zgodnie z art. 151^8 Kodeksu pracy, pracownikowi przysługuje dodatek za każdą godzinę przepracowaną w porze nocnej, który nie może być niższy niż 20% wynagrodzenia minimalnego. Przykładowo, jeśli pracownik zarabia wynagrodzenie minimalne, to za każdą godzinę pracy w nocy powinien otrzymać dodatkowe wynagrodzenie, co jest korzystne zarówno dla pracowników, jak i pracodawców, ponieważ wpływa na poprawę warunków pracy. Warto wiedzieć, że dodatek ten ma na celu zrekompensowanie trudności i obciążeń związanych z pracą w nocy, co jest standardem praktyk w wielu krajach. Działania te są również zgodne z międzynarodowymi standardami pracy, które podkreślają znaczenie zapewnienia odpowiednich warunków pracy dla pracowników zatrudnionych w nietypowych godzinach.
Pytanie 5

Czym jest elastyczność w planie?

A. jasna struktura ułatwiająca realizację postawionych celów
B. umożliwienie wprowadzenia zmian w trakcie jego realizacji
C. ustalanie terminów dla celów pośrednich oraz celu głównego
D. uwzględnianie wszelkich działań koniecznych do osiągnięcia celu
Elastyczność planu odnosi się do zdolności dostosowywania się do zmieniających się okoliczności i warunków, które mogą wystąpić podczas realizacji projektu. W praktyce oznacza to, że plany powinny być sformułowane w sposób, który umożliwia wprowadzanie korekt, aby odpowiedzieć na nieprzewidziane wyzwania lub zmiany w wymaganiach interesariuszy. Przykładem zastosowania elastyczności planu może być metodologia Agile, która promuje iteracyjne podejście do rozwoju oprogramowania, gdzie na każdym etapie możliwe są zmiany w funkcjonalności produktu w odpowiedzi na feedback od użytkowników. W branży projektowej elastyczność jest kluczem do sukcesu, ponieważ pozwala na lepszą adaptację do dynamicznych warunków rynkowych oraz zwiększa szanse na osiągnięcie ostatecznych celów projektu. Dobrą praktyką jest regularne przeglądanie i aktualizowanie planów, co jest zgodne z metodami zarządzania projektami, takimi jak PMBOK, które podkreślają znaczenie adaptacyjnego zarządzania.
Pytanie 6

Wskaź grupę składek na ubezpieczenie społeczne, które pracodawca jest zobowiązany potrącić z wynagrodzenia zatrudnionego i przekazać w jego imieniu do zakładu ubezpieczeń społecznych?

A. Emerytalne, rentowe, wypadkowe
B. Emerytalne, chorobowe, wypadkowe
C. Emerytalne, rentowe, chorobowe
D. Rentowe, wypadkowe, chorobowe
Poprawna odpowiedź to emerytalne, rentowe i chorobowe składki ubezpieczenia społecznego, które pracodawca jest zobowiązany potrącić z wynagrodzenia pracownika i odprowadzić do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS). Składka emerytalna stanowi podstawę zabezpieczenia na starość, a jej wysokość jest uzależniona od wynagrodzenia. Składka rentowa zapewnia wsparcie w przypadku niezdolności do pracy spowodowanej chorobą lub innymi przyczynami, a składka chorobowa obejmuje pracowników, którzy ulegli chorobie, umożliwiając im otrzymanie zasiłku chorobowego. Pracodawcy powinni być świadomi, że poprawne odprowadzanie tych składek jest kluczowe nie tylko dla zabezpieczenia pracowników, ale także dla uniknięcia sankcji ze strony ZUS. Przykładowo, niewłaściwe naliczenie składek może prowadzić do trudności finansowych dla pracownika w przypadku potrzeby skorzystania z emerytury lub renty. Zgodnie z przepisami prawa pracy, terminowe i prawidłowe odprowadzanie tych składek jest obowiązkiem każdego pracodawcy, co podkreśla znaczenie przestrzegania norm i regulacji w obszarze ubezpieczeń społecznych.
Pytanie 7

Jaką metodę opodatkowania dochodów z wykonywanej działalności gospodarczej wybrał przedsiębiorca, jeśli nalicza podatek dochodowy od osób fizycznych według stawek 18% oraz 32%?

A. Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych
B. Podatek liniowy na zasadach ogólnych
C. Podatek według skali podatkowej na zasadach ogólnych
D. Kartę podatkową
Wybór odpowiedzi "Podatek według skali podatkowej na zasadach ogólnych" jest prawidłowy, ponieważ dotyczy on podatku dochodowego od osób fizycznych, który jest obliczany według dwóch stawek: 18% oraz 32%. System skali podatkowej stosuje się do dochodów osób fizycznych, gdzie stawka podatku uzależniona jest od wysokości uzyskanego dochodu. Praktycznie oznacza to, że przy dochodach do określonego limitu (w 2023 roku to 120 000 zł), stosuje się stawkę 18%, natomiast dla dochodów przekraczających ten limit, wprowadza się wyższą stawkę 32%. To podejście zapewnia progresywne opodatkowanie, co oznacza, że osoby o wyższych dochodach płacą większy procent od swoich dochodów. Na przykład, jeśli przedsiębiorca osiąga dochód w wysokości 150 000 zł, to pierwsze 120 000 zł opodatkowane jest stawką 18%, a nadwyżka 30 000 zł stawką 32%. Zrozumienie tego mechanizmu pozwala przedsiębiorcom na skuteczniejsze planowanie podatkowe oraz optymalizację obciążeń podatkowych zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Pytanie 8

Która z poniższych spółek dysponuje osobowością prawną?

A. Spółka jawna
B. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
C. Spółka komandytowa
D. Spółka partnerska
Osoby, które nie rozumieją różnicy między osobowością prawną a innymi formami działalności gospodarczej, mogą mylnie uznać, że spółka komandytowa, spółka partnerska czy spółka jawna również posiadają tę cechę. W rzeczywistości jednak, spółka komandytowa jest formą spółki, która posiada jedynie ograniczoną odpowiedzialność dla komplementariuszy, ale sama w sobie nie nabywa osobowości prawnej – jest traktowana jako spółka osobowa. Z kolei spółka partnerska jest formą współpracy osób fizycznych, głównie w zawodach regulowanych, takich jak prawnicy czy architekci, gdzie odpowiedzialność partnerów jest solidarna, co oznacza, że każdy z nich odpowiada za zobowiązania spółki w pełnym zakresie. Spółka jawna również nie ma osobowości prawnej, a jej wspólnicy są zobowiązani do pełnej odpowiedzialności za długi spółki. Typowym błędem jest mylenie osobowości prawnej z formą organizacyjną, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat odpowiedzialności oraz możliwości działania tych spółek. Tylko podmioty o osobowości prawnej są w stanie samodzielnie zaciągać zobowiązania i być stroną w postępowaniach sądowych, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i stabilności działalności gospodarczej.
Pytanie 9

Tabela przedstawia system wyceny rzeczowych aktywów obrotowych stosowany przez przedsiębiorstwo produkcyjno - handlowe w ciągu roku obrotowego przez trzy lata. Jaką zasadę stosowało przedsiębiorstwo przy wycenie zapasów w ciągu roku obrotowego?

RokCeny ewidencyjne
materiałówtowarówwyrobów gotowych
2003cena zakupucena detalicznaplanowany koszt wytworzenia
2004cena zakupucena detalicznaplanowany koszt wytworzenia
2005cena zakupucena detalicznaplanowany koszt wytworzenia

A. Kontynuacji.
B. Ciągłości.
C. Kosztu historycznego.
D. Memoriału.
Zasada ciągłości jest kluczowym elementem w rachunkowości, gwarantującym spójność w prezentacji danych finansowych. Oznacza ona, że przedsiębiorstwo powinno stosować te same metody wyceny aktywów w kolejnych okresach sprawozdawczych, co jest zgodne z wymogami Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF). Przykładem może być wycena zapasów, gdzie jeśli firma stosuje metodę FIFO (pierwsze weszło, pierwsze wyszło) w jednym roku, powinna kontynuować tę metodę również w latach następnych, co pozwala na wiarygodne porównanie wyników finansowych. Przykład zastosowania zasady ciągłości można zobaczyć w firmach produkcyjnych, które regularnie aktualizują swoje metody wyceny, jednak muszą mieć uzasadnione powody do takiej zmiany, aby nie wprowadzać niepotrzebnego zamieszania w raportowaniu finansowym. Stosowanie tej zasady sprzyja wiarygodności oraz przejrzystości danych finansowych, co jest kluczowe dla inwestorów i innych interesariuszy.
Pytanie 10

Zdefiniowany proces konstruowania długofalowej strategii, mający na celu identyfikację oraz realizację celów organizacji, którego rezultaty działań mają charakter trwały i są trudne do cofnięcia, zazwyczaj przygotowywany na okres przekraczający 5 lat, to plan

A. strategiczny
B. bieżący
C. taktyczny
D. operacyjny
Wybór odpowiedzi taktyczny, operacyjny lub bieżący wskazuje na nieporozumienie w zakresie terminologii związanej z planowaniem w organizacjach. Plan taktyczny koncentruje się na krótkoterminowych celach i działaniach, które są bardziej elastyczne i mogą być dostosowywane w miarę potrzeb. Przykładowo, organizacja może podjąć decyzję o zwiększeniu produkcji w krótkim okresie, w odpowiedzi na nagły wzrost popytu. Podejście operacyjne dotyczy z kolei codziennych działań i procedur, które wspierają realizację planów taktycznych i strategicznych, takich jak zarządzanie zasobami i harmonogramowanie zadań. Plany bieżące z kolei skupiają się na natychmiastowych działaniach i problemach, które wymagają szybkiej reakcji. Typowym błędem myślowym przy wyborze niepoprawnych odpowiedzi jest mylenie poziomów planowania oraz ich czasowego horyzontu. Każdy z tych typów planowania ma swoje unikalne cechy i zastosowania, a ich mylne traktowanie może prowadzić do nieefektywnego zarządzania oraz braku spójności w realizacji celów organizacji. Prawidłowe zrozumienie różnicy między planem strategicznym a innymi typami planów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania i realizacji długofalowych celów organizacyjnych.
Pytanie 11

Tabela zawiera wybrane pozycje bilansowe. Ustalona na jej podstawie wartość aktywów trwałych wynosi

L.p.AktywaWartość
w złotych		L.pPasywaWartość
w złotych
1.Oprogramowanie komputerów100 000,001.Kapitał podstawowy200 000,00
2.Środki trwałe200 000,002.Kapitał zapasowy120 000,00
3.Zapasy50 000,003.Wynik finansowy60 000,00
4.Należności krótkoterminowe30 000,00
SUMA380 000,00SUMA380 000,00

A. 250 000 zł
B. 300 000 zł
C. 180 000 zł
D. 380 000 zł
Wartości 250 000 zł, 180 000 zł oraz 380 000 zł mogą wydawać się poprawnymi odpowiedziami, jednak każda z tych wartości wynika z nieprawidłowych założeń dotyczących klasyfikacji aktywów w bilansie. Często mylnie zakłada się, że wszystkie pozycje zawarte w bilansie zaliczają się do aktywów trwałych, co prowadzi do błędnego wnioskowania. Na przykład, kwota 250 000 zł mogłaby pochodzić z błędnej interpretacji wartości aktywów obrotowych, takich jak zapasy czy należności krótkoterminowe, które są klasyfikowane jako aktywa obrotowe i nie powinny być wliczane do aktywów trwałych. Z kolei wartość 180 000 zł może wydawać się atrakcyjna, jednak nie uwzględnia wszystkich istotnych składników aktywów trwałych, takich jak amortyzacja. W przypadku 380 000 zł, błąd może wynikać z nadmiernej agregacji wartości aktywów, co prowadzi do zawyżenia wyniku. Te typowe błędy myślowe pokazują, jak istotne jest zrozumienie różnicy między aktywami trwałymi a obrotowymi, a także jakie normy i praktyki stosuje się w rachunkowości przy zdawaniu sprawy z aktywów. Kluczowe jest, aby nie mylić tych kategorii, ponieważ ma to wpływ na analizę ryzyka i podejmowanie decyzji inwestycyjnych w firmie.
Pytanie 12

Przedsiębiorstwo PH MILO sp. z o.o. miało najniższy stopień finansowania majątku kapitałami obcymi

Wybrane składniki bilansu PH MILO sp. z o.o. w latach 2007 – 2010
Składnik bilansuRok 2007Rok 2008Rok 2009Rok 2010
Kapitały własne50 000 zł70 000 zł50 000 zł70 000 zł
Zobowiązania50 000 zł50 000 zł60 000 zł55 000 zł
Aktywa ogółem100 000 zł120 000 zł110 000 zł125 000 zł

A. w 2008 roku.
B. w 2007 roku.
C. w 2009 roku.
D. w 2010 roku.
Odpowiedzi podane w tej ankiecie mogą wydawać się logiczne w kontekście analizy finansowej, jednak każde z tych lat, poza 2008 rokiem, wiąże się z wyższym poziomem finansowania kapitałami obcymi. W 2007 i 2009 roku przedsiębiorstwo mogło mieć wyższe zobowiązania w stosunku do aktywów, co prowadzi do mylnego wniosku, że to właśnie te lata miały najniższe wartości wskaźnika. W 2010 roku sytuacja finansowa mogła się poprawić, ale nadal nie osiągnęła najniższego poziomu z 2008 roku. Warto pamiętać, że analiza finansowa wymaga dokładności w obliczeniach i interpretacji danych. Często błędy mogą wynikać z niezrozumienia przyczyn zmieniającego się poziomu zadłużenia oraz wpływu, jaki ma to na ogólną stabilność finansową przedsiębiorstwa. Ponadto, nie uwzględniając kontekstu rynkowego oraz zmian w regulacjach, które mogły wpływać na strukturę kapitałową firmy, można łatwo dojść do mylnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, iż niskie finansowanie kapitałami obcymi w danym roku nie oznacza, że inne lata były korzystniejsze, lecz może świadczyć o ostrożniejszym podejściu do zarządzania finansami.
Pytanie 13

Jaki plan jest tworzony na czas krótszy niż rok?

A. Średniookresowy
B. Taktyczny
C. Operacyjny
D. Długookresowy
Plan długookresowy jest konstruowany z myślą o celach na wiele lat, zazwyczaj wykraczających poza horyzont jednego roku, dlatego nie może być uznany za stosowny w kontekście pytania. Plany średniookresowe, które obejmują okres od jednego do pięciu lat, również nie są adekwatne, ponieważ przekraczają wymagany czas. Natomiast plan taktyczny, mimo że może obejmować działania krótkoterminowe, jest bardziej złożonym podejściem, które integruje różne aspekty i strategie długookresowe. Kluczowym błędem w myśleniu o planach operacyjnych jest pomylenie ich z innymi typami planów, które mają różne cele i horyzonty czasowe. Plany operacyjne są w istocie detaliczne i nakierowane na realizację określonych zadań w krótkim czasie, co stanowi ich istotę. Wiele osób myli plany operacyjne z planami taktycznymi, co prowadzi do nieporozumień dotyczących ich zastosowania. Dokładne zrozumienie, że plan operacyjny dotyczy krótkoterminowych działań, a inne plany wymagają szerszej perspektywy, jest kluczowe w procesie planowania w każdej organizacji.
Pytanie 14

Który dokument powinien być umieszczony w części B akt osobowych zatrudnionego?

A. Oświadczenie o zgodzie na przekazywanie wynagrodzenia na konto bankowe
B. Rozwiązanie umowy o pracę
C. Prośba o korektę świadectwa pracy
D. Oświadczenie o zgodzie na przetwarzanie danych osobowych w celach rekrutacyjnych
Oświadczenie o wyrażeniu zgody na przekazywanie wynagrodzenia na konto bankowe jest dokumentem, który powinien znajdować się w części B akt osobowych pracownika, ponieważ jest to istotny element dotyczący wynagrodzenia i jego wypłaty. Zgodnie z przepisami prawa pracy, pracodawca ma obowiązek prowadzić dokumentację dotyczącą wynagrodzeń, a zgoda pracownika na przekazywanie wynagrodzenia na konto bankowe jest kluczowa dla przejrzystości i formalności tego procesu. W praktyce, brak takiego dokumentu może prowadzić do problemów z wypłatą wynagrodzenia i ewentualnych sporów z pracownikami. Dobre praktyki w zakresie zarządzania dokumentacją personalną zalecają, aby wszystkie zgody dotyczące wynagrodzeń, w tym na przekazywanie wynagrodzenia na konto bankowe, były starannie archiwizowane. Dzięki temu, w razie potrzeby, można szybko i łatwo odwołać się do tych informacji. Dokumentacja taka zabezpiecza obie strony przed nieporozumieniami i jest zgodna z regulacjami dotyczącymi ochrony danych osobowych, co również jest bardzo istotne w kontekście współczesnych standardów HR.
Pytanie 15

W firmie zyski z lat wcześniejszych, które nie zostały podzielone, są klasyfikowane jako

A. kapitały własne
B. zobowiązania długoterminowe
C. aktywa obrotowe
D. aktywa trwałe
Zrozumienie kategorii, do których zalicza się niepodzielony zysk z lat ubiegłych, jest kluczowe dla analizy finansowej przedsiębiorstwa. Odpowiedzi wskazujące, że niepodzielony zysk może być klasyfikowany jako aktywa obrotowe, aktywa trwałe lub zobowiązania długoterminowe, opierają się na błędnym rozumieniu podstawowych zasad rachunkowości. Aktywa obrotowe to zasoby, które są przeznaczone do szybkiej konwersji na gotówkę lub zużycia w ciągu roku, takie jak zapasy lub należności. Z kolei aktywa trwałe to długoterminowe inwestycje, które nie są przeznaczone do sprzedaży, takie jak nieruchomości, maszyny, czy patenty. Klasyfikacja niepodzielonego zysku jako aktywów byłaby niewłaściwa, ponieważ to kapitały własne, a nie aktywa, odzwierciedlają sytuację finansową przedsiębiorstwa. Ponadto, zobowiązania długoterminowe dotyczą przyszłych zobowiązań finansowych przedsiębiorstwa, takich jak kredyty czy obligacje, które mają być spłacane w dłuższym okresie. W związku z tym, traktowanie niepodzielonego zysku jako zobowiązania również jest błędne, ponieważ nie jest on długiem, lecz kapitałem, który firma ma do dyspozycji. Typowym błędem myślowym, prowadzącym do takich niepoprawnych klasyfikacji, jest mylenie różnych elementów bilansu oraz niewłaściwe zrozumienie ich funkcji w kontekście finansów przedsiębiorstwa. Przyswojenie właściwych zasad rachunkowości oraz znajomość klasyfikacji aktywów i kapitałów jest niezbędne dla podejmowania świadomych decyzji finansowych.
Pytanie 16

W trakcie negocjacji cenowych uczestnicy byli dla siebie przeciwnikami i zdecydowanie trzymali się swoich kwestii. Jedna ze stron osiągnęła własne cele kosztem drugiej, stosując groźby i presję. Jaki styl negocjacji jest w tym przypadku reprezentowany?

A. Dominacja.
B. Wykluczenie.
C. Kompromis.
D. Adaptacja.
Odpowiedź 'Dominacja' jest prawidłowa, ponieważ w sytuacji, gdy jedna ze stron negocjacji realizuje swoje cele kosztem interesów drugiej strony, posługując się groźbami i naciskiem, widać wyraźnie, że dominuje nad drugą stroną. Styl dominacji w negocjacjach oznacza, że jedna ze stron stara się uzyskać przewagę, często kosztem relacji i zaufania. Przykładem zastosowania takiego stylu może być sytuacja, w której jedna firma przymusza drugą do obniżenia ceny pod groźbą zerwania umowy. W praktyce, dominacja może prowadzić do krótkotrwałych zysków, ale często skutkuje długofalowymi negatywnymi konsekwencjami, jak utrata zaufania i współpracy. W kontekście standardów negocjacyjnych, praktyki oparte na dominacji są często krytykowane, ponieważ nie sprzyjają budowaniu trwałych relacji. W efekcie, dążenie do dominacji w negocjacjach może osłabiać przyszłe możliwości współpracy oraz tworzyć atmosferę nieufności, co jest sprzeczne z zasadami etycznymi i dobrymi praktykami w negocjacjach.
Pytanie 17

Anna Kłosowska ukończyła zasadniczą szkołę zawodową i ma dwuletnie doświadczenie zawodowe. Od 1 września 2013 r. zmieniła miejsce zatrudnienia. W poprzedniej firmie wykorzystała 14 dni urlopu wypoczynkowego za rok 2013. Ile dni urlopu przysługiwało jej do wykorzystania za rok 2013 w nowym miejscu zatrudnienia?

A. 4 dni
B. 10 dni
C. 8 dni
D. 6 dni
Wszystkie przedstawione odpowiedzi, które nie wskazują na 6 dni urlopu, opierają się na błędnym zrozumieniu zasad przydzielania urlopu wypoczynkowego. Przykłady 4 dni i 8 dni mogą bazować na mylnym założeniu, że całkowity wymiar urlopu jest inny niż faktyczny. Należy zwrócić uwagę, że w sytuacji zmiany pracodawcy, pracownik zachowuje prawo do urlopu, który mu przysługuje na podstawie przepracowanego czasu. Odpowiedzi takie jak 10 dni mogą wynikać z błędnego przeliczenia lub nieuwzględnienia danego okresu, w którym pracownik był zatrudniony. Warto zauważyć, że każdy miesiąc pracy daje prawo do 1/12 rocznego wymiaru urlopu, co oznacza, że w przypadku Anny, która pracowała przez 4 miesiące w 2013 roku, przysługuje jej 6 dni urlopu na nowym miejscu pracy. Zignorowanie tego przelicznika może prowadzić do błędnych interpretacji i niedoszacowania przysługujących dni urlopowych. Ponadto, ważne jest, aby pracownicy zdawali sobie sprawę z tego, że nieuprawnione jest zaokrąglanie dni urlopu w dół, co może skutkować niepełnym wykorzystaniem przysługujących dni. Dlatego rzetelne obliczenie urlopu na podstawie przepracowanego okresu jest kluczowe w kontekście przestrzegania przepisów prawa pracy oraz ustalania prawidłowych stosunków zatrudnienia.
Pytanie 18

W firmie zajmującej się produkcją, w 2016 roku zatrudniono 15 kobiet oraz 25 mężczyzn, a z pracy zwolniono 6 kobiet i 4 mężczyzn. Średni roczny poziom zatrudnienia wyniósł 250 pracowników. Jaki był wskaźnik przyjęć w roku 2016?

A. 4%
B. 10%
C. 16%
D. 6%
Wskaźnik przyjęć to bardzo ważna sprawa w zarządzaniu ludźmi, a jak go źle obliczymy, to możemy źle ocenić sytuację w firmie. Odpowiedzi z innymi wartościami mogą wyniknąć z kilku typowych pomyłek. Na przykład, ktoś mógł liczby pomylić i uwzględnić tylko część przyjętych pracowników, przez co wskaźnik wyjdzie zaniżony. Inna opcja to wzięcie całkowitej liczby pracowników, a nie średniego stanu, co też zepsuje nasze wyniki. Pamiętajmy, że ten wskaźnik trzeba interpretować w kontekście branży i sytuacji w gospodarce firmy. Wysoki wskaźnik może mówić o szybkim rozwoju firmy, ale też wskazywać na dużą rotację pracowników. Natomiast niski wskaźnik może świadczyć o stabilności, ale też o problemach w pozyskiwaniu nowych talentów. Dlatego ważne, żeby dokładnie wiedzieć, jakie dane bierzemy pod uwagę przy obliczaniu wskaźnika i jak to ma się do strategii kadrowej firmy.
Pytanie 19

W zakładzie produkcyjnym 39 osób w ciągu 8 godzin pracy zrealizowało 1 755 sztuk wyrobów gotowych. Z tych informacji wynika, że

A. czas potrzebny na wykonanie jednej sztuki wyrobu gotowego wyniósł około 5 minut
B. wskaźnik pracochłonności produkcji wyniósł 312 godzin
C. efektywność produkcji wyniosła 68 445 sztuk wyrobów gotowych na dzień
D. dzienna wydajność pracy wyniosła 45 sztuk wyrobów gotowych na jednego pracownika
Wskaźnik pracochłonności produkcji, podany w jednej z odpowiedzi, oparty jest na błędnym założeniu. Pracochłonność to miara zasobochłonności i nie należy jej mylić z czasem pracy czy wydajnością personelu. Obliczając pracochłonność, należy wziąć pod uwagę, że łączna liczba godzin pracy (312) nie przekłada się bezpośrednio na wskaźnik pracochłonności wynoszący 312 godzin w kontekście tej produkcji. Efektywność produkcji mierzona w sztukach na dzień, 68 445, również jest niepoprawna. W rzeczywistości, aby obliczyć tę wartość, trzeba by pomnożyć dzienną produkcję przez liczbę dni roboczych, co w tym przypadku było pominięte. Twierdzenie, że czas potrzebny na wykonanie jednego wyrobu wynosi około 5 minut, jest kolejnym błędnym wnioskiem. Aby obliczyć ten czas, można podzielić łączne godziny pracy przez liczbę wyrobów. W tym przypadku, 312 godziny pracy / 1 755 sztuk daje około 0,177 godziny na sztukę, co w minutach wynosi około 10,6 minut, a nie 5. Ta pomyłka pokazuje, jak ważne jest dokładne przeliczanie jednostek oraz rozumienie pojęć związanych z wydajnością i czasem produkcji. W kontekście zarządzania produkcją kluczowe jest, aby mieć świadomość tych wskaźników i ich poprawnego obliczania, ponieważ błędy w analizie mogą prowadzić do nieefektywności w procesie produkcyjnym oraz błędnych decyzji zarządczych.
Pytanie 20

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, w którym roku przedsiębiorstwo uzyskało największy zysk netto z 1 złotówki przychodu ze sprzedaży.

RokZysk netto
(w zł)		Przychody ze
sprzedaży (w zł)
201112 000160 000
201218 000200 000
201312 000150 000
201415 000200 000

A. W 2014 roku.
B. W 2013 roku.
C. W 2012 roku.
D. W 2011 roku.
Odpowiedź 'W 2012 roku' jest poprawna, ponieważ oznacza to, że w tym roku przedsiębiorstwo osiągnęło najwyższy wynik w zakresie zysku netto z 1 złotówki przychodu ze sprzedaży. Aby określić najbardziej efektywny rok, konieczne jest obliczenie wskaźnika rentowności netto, który jest stosunkiem zysku netto do przychodów. W przypadku, gdy wskaźnik ten wynosi 0,09 zł w 2012 roku, oznacza to, że na każdą złotówkę przychodu przedsiębiorstwo generowało 9 groszy zysku netto. Tak wysoka wartość sugeruje skuteczne zarządzanie kosztami oraz efektywność w optymalizacji procesów sprzedażowych. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest analiza rentowności, która pozwala menedżerom na identyfikację obszarów do poprawy w działalności firmy. Poznanie lat o najwyższej efektywności może również wpłynąć na przyszłe strategie podejmowania decyzji inwestycyjnych oraz alokacji zasobów. Warto stosować te analizy w regularnych przeglądach finansowych, aby utrzymać lub zwiększyć rentowność w kolejnych latach.
Pytanie 21

Firma nabyła w Belgii towary o wartości 30 000 euro z terminem płatności wynoszącym 60 dni. W dniu dokonania zakupu kurs nabycia 1 euro wynosił 3,20 złote, natomiast w dniu uregulowania płatności po 60 dniach wzrósł do 3,60 złotych. W związku z różnicami kursowymi firma

A. zyskało na transakcji 96 000 złotych
B. straciło na transakcji 96 000 złotych
C. straciło na transakcji 12 000 złotych
D. zyskała na transakcji 12 000 złotych
Wszystkie alternatywy, które sugerują zysk na transakcji, opierają się na błędnym założeniu, że wzrost wartości euro w stosunku do złotego jest korzystny dla przedsiębiorstwa. W rzeczywistości, gdy kurs euro rośnie, wartość zakupionych towarów w walucie lokalnej (w tym przypadku złotych) również rośnie, co prowadzi do wyższych kosztów zakupu. Przykładowo, sugerowanie, że firma zyskała 12 000 złotych, ignoruje fakt, że zysk z transakcji walutowych nie jest równoważny z wartością towaru. Wzrost kosztów zakupu na skutek podwyższenia kursu walutowego prowadzi do straty, a nie zysku. Podobnie, koncepcje sugerujące zysk w wysokości 96 000 złotych są całkowicie mylące, gdyż nie uwzględniają one podstawowej zasady, zgodnie z którą zyski walutowe mogą wystąpić tylko wtedy, gdy firma sprzedaje walutę po wyższym kursie, niż go kupiła, co w przypadku płatności za towary nie ma miejsca. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych decyzji finansowych i nieefektywnego zarządzania ryzykiem walutowym, co jest kluczowe w działalności gospodarczej, szczególnie w handlu międzynarodowym.
Pytanie 22

Księgowanie przy użyciu wartości ujemnych, realizowane na tych samych kontach oraz po tych samych stronach, gdzie pojawił się zapis błędny, nazywamy

A. korekty
B. storna czarnego
C. storna czerwonego
D. storna czarnego częściowego
Storno czerwone to taki termin, który w księgowości oznacza, że kiedy popełnimy błąd, to możemy go poprawić w dość prosty sposób. Generalnie, jak coś źle zapisaliśmy na koncie, robimy odwrotny zapis, żeby zniwelować ten błąd. W praktyce wygląda to tak, że jeśli na przykład błędnie wprowadziliśmy kwotę sprzedaży, to storno czerwone pozwala nam na pomniejszenie tej pomyłki. Potem robimy nowy zapis z poprawną kwotą. Takie poprawki są super ważne, bo dzięki nim nasze dane pozostają spójne i przejrzyste. Mam wrażenie, że to ważny element w procedurach kontrolnych, które pomagają w utrzymaniu dokładności w finansach.
Pytanie 23

Problemy w miejscu pracy związane z interakcjami z wieloma interesariuszami mogą prowadzić do

A. pogorszenia widzenia, zmęczenia i depresji
B. zaczerwienienia skóry, nerwic i bezsenności
C. nerwicą, stresem i depresją
D. zmęczenia, zatrucia i bólu głowy
Odpowiedź wskazująca na nerwicę, stres i depresję jako skutki konfliktów w pracy jest prawidłowa, ponieważ wszystkie te objawy są ściśle powiązane z długotrwałym narażeniem na wysokie napięcie, które często występuje w środowisku zawodowym. Konflikty w pracy, szczególnie te związane z interakcjami z wieloma interesantami, mogą prowadzić do chronicznego stresu, który z czasem może przerodzić się w nerwicę. Praktyczne przykłady obejmują sytuacje, w których pracownicy muszą radzić sobie z trudnymi klientami czy współpracownikami, co może wywoływać uczucie frustracji i bezsilności. Pracodawcy powinni stosować dobre praktyki zarządzania, takie jak organizowanie szkoleń z zakresu zarządzania stresem oraz tworzenie zdrowego środowiska pracy, w którym pracownicy mogą wyrażać swoje obawy. Należy także wprowadzać programy wsparcia psychologicznego, które pomagają w radzeniu sobie z objawami związanymi z nerwicą i depresją. Zrozumienie tych mechanizmów oraz ich konsekwencji jest kluczowe dla utrzymania zdrowia psychicznego w miejscu pracy.
Pytanie 24

Hurtownia nabyła laptopa po cenie zakupu netto wynoszącej 2 500,00 zł, sprzedając go następnie za cenę sprzedaży netto równą 3 250,00 zł. Jaką marżę osiągnęła hurtownia?

A. 20% wartości sprzedaży
B. 40% wartości sprzedaży
C. 10% wartości zakupu
D. 30% wartości zakupu
Wiesz, czasami ludzie mylą się przy oszacowywaniu marży, bo skupiają się na cenie sprzedaży, co prowadzi do fałszywych wniosków. Na przykład, obliczając 40% albo 20% od ceny sprzedaży, zapominają o tym, ile tak naprawdę kosztował towar. Prawda jest taka, że marża to różnica między ceną sprzedaży a ceną zakupu. Ktoś, kto myśli, że marżę powinno się liczyć w odniesieniu do ceny sprzedaży, nie rozumie, jak ważny jest koszt towaru. Gdy liczymy marżę w stosunku do ceny zakupu, lepiej widzimy, ile firma naprawdę zarabia. To podejście jest zgodne z tym, co się robi w branży, kiedy patrzy się na rentowność. A tak przy okazji, zrozumienie kosztów i cen to klucz do strategicznego myślenia w handlu. Kiedy analizujesz złe odpowiedzi, często możesz zauważyć, że brakuje tam zrozumienia rynku i zasad marży, co może prowadzić do sporych błędów w finansach.
Pytanie 25

Przedsiębiorstwo planujące wprowadzenie na rynek luksusowego produktu o wysokiej jakości powinno wybrać strategię cenową

A. penetracyjnej
B. umiarkowanej
C. dyskontowej
D. prestiżowej
Wybór strategii cenowej prestiżowej jest kluczowy dla firm wprowadzających dobra luksusowe. Tego rodzaju strategia polega na ustaleniu wysokiej ceny, która odzwierciedla wartość oraz ekskluzywność produktu. W praktyce, klienci często postrzegają wyższe ceny jako wskaźnik jakości, co sprawia, że są bardziej skłonni do zakupu produktów luksusowych. Na przykład, marki takie jak Louis Vuitton czy Rolex stosują tę strategię, aby podkreślić wyjątkowość swoich wyrobów. Prestiżowa strategia cenowa pozwala na budowanie silnego wizerunku marki, zwiększenie postrzeganej wartości oraz tworzenie lojalności wśród klientów, którzy chcą identyfikować się z marką. Ponadto, jest to zgodne z zasadami marketingu luksusowego, gdzie cena jest jednym z kluczowych elementów tworzenia wrażeń zakupowych oraz utrzymania ekskluzywności.
Pytanie 26

Pan Jacek Miłek zamierza w przyszłym roku sfinansować wyjazd do Chin dla trzech menedżerów swojego przedsiębiorstwa jako nagrodę za zdobycie tytułu Firma z Przyszłością 2013. Szacowany koszt tej wyprawy wynosi 22 000 zł. Aby uzyskać fundusze na ten wyjazd, postanowił założyć lokatę w banku na okres jednego roku. Oprocentowanie lokat terminowych wynosi 10% rocznie. Aby osiągnąć wymaganą kwotę, powinien wpłacić na lokatę sumę w wysokości

A. 20 000 zł
B. 22 000 zł
C. 18 000 zł
D. 16 000 zł
Rozwiązania, które prowadzą do błędnych odpowiedzi, często wynikają z niepoprawnego zrozumienia zasad oprocentowania i obliczania przyszłej wartości inwestycji. Odpowiedź sugerująca, że wystarczy wpłacić 22 000 zł, pomija kluczowy aspekt, jakim jest fakt, że odsetki naliczane na lokacie są w stanie zwiększyć wartość wpłaconego kapitału. Gdyby rzeczywiście wpłacono pełną kwotę 22 000 zł, po roku pan Jacek otrzymałby 22 000 zł, a nie więcej, co czyni tę odpowiedź błędną. Inna myśl, że wystarczy wpłacić 18 000 zł, opiera się na błędnej logice, że po roku uzyskane odsetki pokryją różnicę do 22 000 zł. Przy 10% oprocentowaniu taki kapitał po roku wyniósłby jedynie 19 800 zł (18 000 zł * 1.10), co znowu jest niewystarczające. Z kolei odpowiedź 16 000 zł również jest nieprawidłowa, ponieważ oznaczałaby, że po roku pan Jacek otrzymałby tylko 17 600 zł (16 000 zł * 1.10). Błędy te pokazują, jak ważne jest dokładne rozumienie mechanizmów finansowych oraz umiejętność właściwego stosowania wzorów przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych. W kontekście planowania finansowego, kluczowe jest nie tylko ustalenie docelowej kwoty, ale również odpowiednie obliczenie potrzebnego kapitału, co pozwala uniknąć nieprawidłowych założeń i pomyłek.
Pytanie 27

Przedsiębiorstwo pod koniec roku obrotowego 2007 dokonało analizy zmian w zakresie wielkości produkcji i zatrudnienia. Na podstawie danych zawartych w tabeli ustal, w którym kwartale nastąpił wzrost wydajności pracy.

Rok 2007Zmiany
w produkcji		Zmiany
w zatrudnieniu
A.Kwartał Iwzrost o 10%wzrost o 15%
B.Kwartał IIspadek o 10%spadek o 5%
C.Kwartał IIIspadek o 10%wzrost o 15%
D.Kwartał IVwzrost o 10%wzrost o 5%

A. A.
B. D.
C. C.
D. B.
Dobra robota z wyborem odpowiedzi D! Wydajność pracy to w sumie taki wskaźnik, który pokazuje, jak zmienia się produkcja w stosunku do liczby zatrudnionych. W IV kwartale 2007 roku produkcja skoczyła o 10%, a zatrudnienie tylko o 5%. To sprawia, że na każdą osobę przypada więcej wyprodukowanych rzeczy, co jest kluczowe, gdy mówimy o wydajności. Można to łatwo obliczyć, dzieląc całkowitą produkcję przez liczbę pracowników. Jak produkcja rośnie szybciej niż zatrudnienie, to na każdym etacie jest więcej roboty. W praktyce to mega ważne dla menedżerów, bo na podstawie tych danych mogą podejmować decyzje, gdzie inwestować w pracowników i jak poprawiać procesy produkcyjne. Śledzenie wydajności w czasie to również świetny sposób na dostrzeganie trendów i wprowadzanie odpowiednich zmian, co jest kluczowe w zarządzaniu produkcją i ludźmi.
Pytanie 28

Jakie jest główne założenie analizy ekonomiczno-technicznej?

A. badanie rachunku zysków i strat
B. określenie oraz ocena przepływów finansowych
C. wstępne rozpoznanie bilansu
D. analiza produkcji, efektywności pracy i rozwoju technologicznego
Nieprawidłowe odpowiedzi, takie jak ustalenie i ocena przepływów pieniężnych, analiza rachunku zysków i strat oraz wstępne badanie bilansu, wskazują na szersze nieporozumienia dotyczące celów analizy ekonomiczno-technicznej. Każda z tych odpowiedzi koncentruje się na różnych aspektach finansowych przedsiębiorstwa, które, choć istotne, nie stanowią głównego celu analizy ekonomiczno-technicznej. Ustalenie i ocena przepływów pieniężnych dotyczy zarządzania płynnością finansową, co jest istotne dla monitorowania zdolności operacyjnej firmy, ale nie odnosi się bezpośrednio do efektywności produkcji. Podobnie, analiza rachunku zysków i strat jest narzędziem służącym do oceny rentowności, jednak nie dostarcza informacji na temat efektywności procesów produkcyjnych czy wydajności pracy. Wstępne badanie bilansu również skupia się na ocenie stanu majątku i zobowiązań, co ma znaczenie w kontekście stabilności finansowej, ale pomija kluczowe aspekty operacyjne. W konsekwencji, takie odpowiedzi mogą prowadzić do błędnych wniosków, które ograniczają zdolność do identyfikacji oraz wdrażania niezbędnych usprawnień produkcyjnych i technologicznych. Kluczowe jest zrozumienie, że analiza ekonomiczno-techniczna wymaga holistycznego podejścia, które łączy zarówno aspekty operacyjne, jak i finansowe, aby w pełni ocenić i zoptymalizować działalność przedsiębiorstwa.
Pytanie 29

Zjawisko inflacji w gospodarce pojawia się w wyniku wzrostu

A. produktu krajowego brutto.
B. ogólnego poziomu cen.
C. zatrudnienia.
D. siły nabywczej pieniądza.
Inflacja jest zjawiskiem ekonomicznym polegającym na ogólnym wzroście poziomu cen towarów i usług w danej gospodarce. Kiedy ogólny poziom cen rośnie, oznacza to, że za tę samą ilość pieniędzy nabywcy mogą kupić mniej dóbr i usług, co wskazuje na spadek siły nabywczej pieniądza. Dla przykładu, jeśli w danej gospodarce cena chleba wzrasta z 2 zł do 3 zł, to oznacza, że konsumenci muszą wydać więcej pieniędzy na ten sam produkt, co jest bezpośrednio związane z inflacją. W praktyce, inflacja może być wynikiem różnych czynników, takich jak wzrost kosztów produkcji, wzrost popytu na towary i usługi czy zwiększona podaż pieniądza. W zarządzaniu gospodarką, kluczowe jest monitorowanie inflacji, aby podejmować działania w celu jej stabilizacji, co jest realizowane poprzez politykę monetarną i fiskalną. Wysoka inflacja może prowadzić do niepewności gospodarczej, co z kolei wpływa na decyzje inwestycyjne i konsumpcyjne, więc zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe dla ekonomistów i decydentów.
Pytanie 30

Iwona Lotos otrzymuje wynagrodzenie, które jest uzależnione od liczby godzin, jakie przepracowała w danym miesiącu. Pani Iwona wynagradzana jest według systemu

A. akordowego
B. czasowo-premiowego
C. prowizyjnego
D. czasowego
Odpowiedź 'czasowy' jest prawidłowa, ponieważ wynagrodzenie pani Iwony Lotos jest ustalane na podstawie liczby przepracowanych godzin w danym miesiącu. System wynagrodzenia czasowego polega na tym, że pracownik otrzymuje stałą stawkę za każdą godzinę pracy, co oznacza, że jego wynagrodzenie jest bezpośrednio związane z czasem, który poświęca na wykonywanie swoich obowiązków. Przykładem zastosowania tego systemu może być praca w biurze, gdzie pracownicy są wynagradzani zgodnie z ilością godzin przepracowanych w danym miesiącu. Taki model wynagradzania jest powszechnie stosowany w wielu branżach i sprzyja stabilności finansowej pracowników, dając im pewność co do wysokości wynagrodzenia, pod warunkiem, że przepracują ustaloną liczbę godzin. Ponadto, system czasowy ułatwia planowanie budżetu zarówno dla pracodawców, jak i pracowników, co wpisuje się w najlepsze praktyki zarządzania zasobami ludzkimi.
Pytanie 31

Jaką metodą ochrony środowiska naturalnego jest ograniczenie zużycia surowców naturalnych oraz redukcja ilości odpadów?

A. recykling
B. restrukturyzacja
C. redukcja
D. reeksport
Tak, redukcja i restrukturyzacja to dość ciekawe tematy, ale trzeba to lepiej wyjaśnić. Redukcja to tak naprawdę zmniejszanie tego, co produkujemy i zużywamy przez optymalizowanie procesów. To ważne dla ochrony środowiska, ale nie dotyczy samego przetwarzania odpadów, co robi recykling. Z drugiej strony, restrukturyzacja to zmiana w organizacjach, żeby lepiej działały, ale to niekoniecznie ma wpływ na środowisko. Przy okazji, reeksport to wywóz towarów, a nie metoda ochrony środowiska, co też często się myli. W praktyce, żeby dobrze chronić środowisko, musimy łączyć różne metody, a recykling to kluczowy element tego działania. Rozumienie różnic między tymi pojęciami jest super ważne, bo to pozwala lepiej tworzyć strategie na rzecz ochrony środowiska.
Pytanie 32

Na podstawie danych w tabeli określ produkt, który ma 35% udział w ogólnej wielkości sprzedaży.

AsortymentWielkość sprzedaży w zł
A.Produkt I42 000,00 zł
B.Produkt II35 000,00 zł
C.Produkt III15 000,00 zł
D.Produkt IV28 000,00 zł
Razem120 000,00 zł

A. D.
B. B.
C. C.
D. A.
Wybór odpowiedzi innej niż A może wynikać z kilku typowych błędów analitycznych. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że udział procentowy jest wyrażany jako stosunek wartości sprzedaży danego produktu do łącznej wartości sprzedaży wszystkich produktów. W przypadku błędnych odpowiedzi, często mylone jest pojęcie samego udziału z innymi wskaźnikami, takimi jak wzrost sprzedaży czy całkowita wartość sprzedaży. Często zdarza się, że osoby analizujące dane skupiają się na liczbach, ignorując kontekst. Na przykład, jeśli produkt B miałby wyższą wartość sprzedaży, mogłoby to prowadzić do mylnego wniosku, że jest bardziej znaczący w kontekście udziału procentowego, podczas gdy kluczowym wskaźnikiem pozostaje jego relacja do całkowitej sprzedaży. Ponadto, błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieprawidłowych obliczeń. Niezrozumienie, że obliczenie 35% wymaga odniesienia do całości, prowadzi do przyjęcia niewłaściwych założeń. Warto również podkreślić, że często myli się dane jednostkowe z danymi zbiorczymi, co prowadzi do błędnych interpretacji. Kluczowe jest, aby przy analizie danych sprzedażowych zawsze uwzględniać pełny kontekst oraz stosować poprawne metody obliczeniowe, co jest standardem w profesjonalnej analizie danych.
Pytanie 33

Przedsiębiorca prowadzący działalność usługową płaci podatek od przychodu wg ryczałtu ewidencjonowanego. W maju osiągnął przychody z tytułu:
- malowania biura w kwocie 5 000,00 zł,
- transportu żwiru w kwocie 1 000,00 zł.
Oblicz wartość podatku dochodowego za maj, zgodnie z zamieszczonymi w tabeli stawkami ryczałtu ewidencjonowanego.

Rodzaje świadczonych usługStawka ryczałtu ewidencjonowanego
usługi budowlane5,5%
transport samochodowy poniżej 2 ton8,5%

A. 280,00 zł
B. 360,00 zł
C. 160,00 zł
D. 480,00 zł
Kwota 360,00 zł jest jak najbardziej trafna. Aby obliczyć podatek dochodowy za maj, trzeba uwzględnić stawki ryczałtu dla różnych rodzajów usług. Malowanie biura to usługa budowlana, a więc stosujemy stawkę 5,5%. Jak to działa? Prosto! Bierzemy przychód z malowania, czyli 5 000,00 zł, i mnożymy przez 5,5%, co daje nam 275,00 zł. Z kolei transport żwiru to inna para kaloszy. Przy jego 1000,00 zł przychodu, musimy zastosować stawkę 8,5%, czyli mamy 85,00 zł. Na koniec dodajemy oba wyniki: 275,00 zł i 85,00 zł, co razem daje 360,00 zł. Z własnego doświadczenia widzę, że zrozumienie tych stawek jest kluczowe. Dobrze jest wiedzieć, jak to wszystko działa, bo to pomaga lepiej planować wydatki i nie mieć problemów z podatkami.
Pytanie 34

Jakie narzędzie w zakresie polityki promocyjnej opiera się na przedstawieniu oferty firmy bezpośrednio podczas rozmowy pracownika z potencjalnym klientem w celu przeprowadzenia transakcji sprzedaży?

A. Promocja dodatkowa
B. Sprzedaż osobista
C. Public relations
D. Reklama
Sprzedaż osobista to technika sprzedaży, w której przedstawiciel handlowy bezpośrednio kontaktuje się z potencjalnym nabywcą, aby zaprezentować ofertę produktu lub usługi oraz przekonać go do zakupu. Tego rodzaju interakcja pozwala na zbudowanie osobistej relacji z klientem, co jest kluczowe dla zrozumienia jego potrzeb oraz preferencji. Przykładem zastosowania sprzedaży osobistej może być sytuacja, w której agent ubezpieczeniowy spotyka się z klientem, aby omówić szczegóły polisy, dostosowując ofertę do indywidualnych oczekiwań. W branży B2B, sprzedaż osobista jest niezwykle efektywna, ponieważ umożliwia przedstawienie skomplikowanych produktów, takich jak oprogramowanie lub maszyny przemysłowe, które często wymagają wyjaśnienia i demonstracji. Dobra praktyka w sprzedaży osobistej polega na aktywnym słuchaniu klienta oraz dostosowywaniu komunikacji do jego stylu i preferencji, co zwiększa szanse na sukces transakcyjny.
Pytanie 35

Na dzień 27.12.2019 r. saldo rachunku walutowego wynosiło 1 600,00 euro. W dniu 30.12.2019 r. spłacono zobowiązanie wobec zagranicznego kontrahenta, które po przeliczeniu według kursu 4,3110 PLN/1 EUR wyniosło 2 802,15 zł. Ile euro pozostało na rachunku walutowym po zrealizowanej transakcji?

A. 650,00 euro
B. 278,86 euro
C. 950,00 euro
D. 371,14 euro
Wybór błędnej odpowiedzi często wynika z nieprawidłowych założeń dotyczących przeliczeń walutowych i zrozumienia struktury operacji finansowych. Na przykład, niektórzy mogą zakładać, że wystarczy odjąć kwotę zobowiązania od salda rachunku walutowego bez wcześniejszego przeliczenia tej kwoty na odpowiednią walutę. Taki błąd prowadzi do niepoprawnych obliczeń. W przypadku odpowiedzi, w której podano 371,14 euro, kluczowym błędem było zignorowanie przeliczenia kwoty zobowiązania na euro, co jest niezbędne do dokładnego obliczenia stanu rachunku po transakcji. Z kolei odpowiedzi, które sugerują pozostałe kwoty euro, takie jak 278,86 euro, nie uwzględniają poprawnego podejścia matematycznego w kontekście kursów walutowych. Ważnym aspektem jest również zrozumienie, że kursy walutowe mogą ulegać zmianom, co ma wpływ na ostateczne obliczenia. Błędne podejścia mogą wynikać z nieuważności przy przeliczaniu oraz braku znajomości zasad dotyczących transakcji walutowych, co jest kluczowe dla osób zajmujących się finansami w międzynarodowym środowisku biznesowym. W praktyce, każdy błąd w przeliczeniach walutowych może prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych, dlatego umiejętność dokładnego przeliczania walut oraz zrozumienie zasad rynków walutowych jest niezbędna w codziennym zarządzaniu finansami.
Pytanie 36

Osoba, która odpowiada za zobowiązania firmy tylko do wysokości wniesionego kapitału i nie ma uprawnień do reprezentowania firmy w stosunku do osób trzecich, to

A. komplementariusz.
B. pełnomocnik.
C. prokurent.
D. komandytariusz.
Komandytariusz to wspólnik w spółce komandytowej, który odpowiada za zobowiązania spółki tylko do wysokości wniesionego wkładu. Oznacza to, że jego osobiste mienie jest chronione przed roszczeniami wierzycieli spółki, co czyni go bardziej zabezpieczonym niż komplementariusz, który odpowiada całym swoim majątkiem. Komandytariusz nie ma prawa do reprezentowania spółki wobec osób trzecich, co oznacza, że jego rola ogranicza się do wniesienia kapitału i udziału w zyskach. Ta struktura jest korzystna dla inwestorów, którzy chcą uczestniczyć w działalności gospodarczej, ale z ograniczonym ryzykiem finansowym. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której osoba inwestuje w spółkę młodego przedsiębiorcy, nie angażując się bezpośrednio w jej prowadzenie, a jednocześnie ma prawo do udziału w zyskach. W praktyce, komandytariusze często współpracują z komplementariuszami, którzy zajmują się codziennym zarządzaniem, co pozwala na efektywne połączenie kapitału z doświadczeniem. Takie rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania ryzykiem w przedsiębiorstwach.
Pytanie 37

Sklep meblowy, który prowadzi sprzedaż, ustala marżę detaliczną na poziomie 25% od ceny zakupu. Sprzedaż towarów podlega 23% stawce VAT. Klient zakupił krzesło za kwotę detaliczną brutto wynoszącą 246 zł. Jaka była marża uzyskana przez sklep?

A. 50 zł
B. 40 zł
C. 46 zł
D. 36 zł
Wiele osób myli pojęcia związane z marżą i ceną zakupu, co prowadzi do niepoprawnych wniosków przy obliczaniu marży zrealizowanej przez sklep meblowy. Przykładowo, niektórzy mogą sądzić, że 25% marży odnosi się bezpośrednio do ceny detalicznej, co jest błędem. Po pierwsze, marża jest obliczana na podstawie ceny zakupu, a nie ceny detalicznej. Kluczowe jest również zrozumienie, że marża detaliczna jest to różnica pomiędzy ceną zakupu a ceną sprzedaży, a nie procent wartości sprzedaży. Dodatkowo, nie uwzględniając podatku VAT w obliczeniach, można łatwo wprowadzić się w błąd. VAT jest osobnym elementem, który wpływa na cenę sprzedaży, ale nie na marżę. Właściwe podejście do obliczania marży powinno brać pod uwagę wszystkie elementy kosztowe, a także sposób ustalania cen detalicznych w praktyce handlowej. Przykładowo, jeśli zakładamy, że cena zakupu krzesła wynosi 160 zł, to marża wynosiłaby 40 zł, co stanowi 25% tej wartości. Osoby, które nie uwzględniają tych zasad, mogą łatwo wpaść w pułapkę błędnych obliczeń i nieprawidłowych ocen rentowności produktów w danym sklepie.
Pytanie 38

W listopadzie przychody sklepu wyniosły 18 000 zł, natomiast średni zapas wyniósł 3 000 zł. W grudniu, przy tym samym obrocie, średni zapas zmniejszył się do 2 250 zł. Z tego wynika poprawa w zakresie częstotliwości obrotu, która została obliczona za pomocą wskaźnika

A. natężenia
B. struktury
C. dynamiki
D. rotacji
Dynamika, struktura i natężenie to pojęcia, które, mimo że mogą być związane z zarządzaniem zapasami, nie odnoszą się bezpośrednio do wskaźnika rotacji. Dynamika zazwyczaj odnosi się do tempa zmian w danym obszarze, ale nie określa efektywności obrotów zapasów. Może być używana w kontekście oceny trendów sprzedaży w czasie, ale nie daje jednoznacznych informacji na temat wykorzystania zapasów. Struktura natomiast koncentruje się na analizie składników, które tworzą zapasy, a nie na ich obrocie. W kontekście zarządzania zapasami, struktura zapasów może dotyczyć klasyfikacji produktów, co ma znaczenie, ale nie jest wskaźnikiem efektywności rotacji. Natężenie to termin bardziej związany z intensywnością działań, które niekoniecznie przekładają się na wymianę zapasów. W praktyce, nieprawidłowe użycie tych pojęć może prowadzić do nieefektywnego zarządzania, ponieważ nie dostarczają one konkretnej miary efektywności wykorzystania zapasów. Rekomendowane jest korzystanie z jasno określonych wskaźników, takich jak rotacja zapasów, by uzyskać realny obraz stanu zarządzania zapasami i podejmować świadome decyzje biznesowe.
Pytanie 39

Zgodnie z teorią Douglasa McGregora najefektywniejszym stylem kierowania jest styl

Wg teorii X opracowanej przez Douglasa McGregora:
–ludzie nie lubią pracy i starają się jej w miarę możliwości unikać;
–menedżerowie, jeśli chcą skłonić pracownika do wykonywania obowiązków, muszą ich stale kontrolować, kierować nimi i grozić im karami w razie nieposłuszeństwa lub opieszałości;
–ludzie zazwyczaj nie chcą sami podejmować odpowiedzialności i wolą, by nimi kierowano.

A. patronalny.
B. demokratyczny.
C. autokratyczny.
D. nieingerujący.
Styl autokratyczny, zgodnie z teorią Douglasa McGregora, jest uważany za najefektywniejszy w sytuacjach, gdzie wymagana jest szybka decyzja, a zespół charakteryzuje się niskim poziomem dojrzałości oraz brakiem doświadczenia. W takim kontekście, lider podejmuje kluczowe decyzje samodzielnie, co przyspiesza procesy operacyjne i eliminuje niepewność, która mogłaby wynikać z długotrwałych dyskusji. Przykładem zastosowania stylu autokratycznego może być zarządzanie w kryzysowych sytuacjach, takich jak awaria systemu w celu szybkiego powrotu do normy. Ponadto, autokratyczne podejście może być skuteczne w środowiskach, gdzie zadania są rutynowe i pracownicy wymagają jasnych wytycznych oraz stałego nadzoru. W praktyce, dobrym rozwiązaniem jest łączenie autokratycznego stylu z elementami demokratycznymi, co pozwala na lepsze dostosowanie do zmieniających się warunków i potrzeb zespołu.
Pytanie 40

Usługi mające na celu ochronę, ratowanie, przywracanie oraz poprawę stanu zdrowia, świadczone w sytuacji wystąpienia choroby, urazu, ciąży, porodu i połogu, a także w ramach działań mających na celu prewencję chorób oraz promocję zdrowia, to usługi objęte powszechnym ubezpieczeniem

A. zdrowotnym
B. wypadkowym
C. rentowym
D. chorobowym
Wybór odpowiedzi dotyczących świadczeń wypadkowych, rentowych lub chorobowych nie jest adekwatny do opisanego kontekstu. Świadczenia wypadkowe obejmują zasiłki i usługi medyczne, które są przyznawane w przypadku urazów w wyniku wypadków w pracy lub poza nią, co nie pokrywa pełnego spektrum świadczeń związanych z utrzymaniem zdrowia. Z kolei świadczenia rentowe dotyczą osób, które z powodu choroby lub niepełnosprawności nie są w stanie podjąć pracy, co również nie odnosi się do całościowego zachowania zdrowia. Natomiast świadczenia chorobowe są związane z czasowym ograniczeniem zdolności do pracy w wyniku choroby, a nie z szerokim zakresem działań zdrowotnych. Stąd, wybór tych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia różnicy pomiędzy rodzajami świadczeń a ich zastosowaniem w kontekście systemu zdrowotnego. Właściwe zrozumienie różnic między tymi kategoriami jest kluczowe, aby prawidłowo interpretować zasady działania systemu ubezpieczeń zdrowotnych oraz zrozumieć, w jaki sposób mogą one wpływać na jednostki i społeczności. Świadczenia zdrowotne jako całość są fundamentem utrzymania zdrowia społeczeństwa i oferują wsparcie zarówno jednostkom jak i grupom, co stanowi istotny element polityki zdrowotnej w Polsce.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej