Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 4 czerwca 2025 15:54
Data zakończenia: 4 czerwca 2025 16:06

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który z parametrów należy użyć w poleceniu netstat, aby uzyskać statystyki interfejsu sieciowego dotyczące liczby przesłanych oraz odebranych bajtów i pakietów?

A. -a

B. -o

C. -e

D. -n

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące zastosowania parametrów polecenia netstat. Parametr -a, na przykład, jest używany do wyświetlania wszystkich aktywnych połączeń oraz portów, ale nie dostarcza szczegółowych informacji o statystykach interfejsów sieciowych. Użycie tego parametru prowadzi do zbyt ogólnych danych, które mogą nie być pomocne w analizie wydajności poszczególnych interfejsów sieciowych. Z kolei parametr -n służy do wyświetlania adresów IP w postaci numerycznej, co również nie odpowiada na potrzebę analizy statystyk interfejsów. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że informacje w formie numerycznej są bardziej użyteczne, jednak w kontekście wydajności interfejsów bezpośrednie statystyki są kluczowe. Parametr -o, z drugiej strony, jest używany do wyświetlania identyfikatorów procesów (PID) związanych z połączeniami, co także nie ma związku z ilościami przesyłanych bajtów i pakietów. Właściwe zrozumienie tych parametrów jest niezbędne do skutecznego monitorowania i rozwiązywania problemów w sieciach, a niepoprawne interpretacje mogą prowadzić do utraty cennych informacji podczas diagnostyki.

Pytanie 2

W celu zbudowania sieci komputerowej w danym pomieszczeniu wykorzystano 25 metrów kabli UTP, 5 gniazd RJ45 oraz odpowiednią liczbę wtyków RJ45 potrzebnych do stworzenia 5 kabli połączeniowych typu patchcord. Jaki jest całkowity koszt zastosowanych materiałów do budowy sieci? Ceny jednostkowe materiałów są przedstawione w tabeli.

Material	Jednostka miary	Cena
Skrętka UTP	m	1 zł
Gniazdo RJ45	szt.	10 zł
Wtyk RJ45	szt.	50 gr

A. 50 zł

B. 75 zł

C. 90 zł

D. 80 zł

Obliczanie kosztów materiałów do sieci komputerowej wymaga precyzyjnego podejścia oraz uwzględnienia wszystkich komponentów i ich cen jednostkowych Błąd w kalkulacjach może wynikać z pominięcia jednego z elementów lub zastosowania nieprawidłowych cen jednostkowych Częstym błędem jest niedoszacowanie liczby wtyków RJ45 które są niezbędne do zakończenia kabli patchcord co może prowadzić do nieprawidłowej odpowiedzi W przypadku skrętki UTP należy zawsze sprawdzić dokładną długość potrzebną do instalacji oraz uwzględnić wszystkie zapasy które mogą być niezbędne do prawidłowego położenia kabli Warto również pamiętać że dobór komponentów musi być zgodny z obowiązującymi normami branżowymi takimi jak TIA EIA 568 Często osoby uczące się mogą mylnie zakładać że koszt wtyków jest pomijalny lub stosunkowo niski co prowadzi do błędnych kalkulacji Ponadto przy obliczaniu kosztów warto uwzględniać również potencjalne dodatkowe koszty związane z instalacją takie jak narzędzia lub inne akcesoria chociaż nie są one tutaj wymagane do obliczenia końcowego kosztu Właściwe zrozumienie wszystkich tych elementów i skrupulatne podejście do obliczeń jest kluczowe dla powodzenia w tego typu zadaniach

Pytanie 3

Atak informatyczny, który polega na wyłudzaniu wrażliwych danych osobowych poprzez udawanie zaufanej osoby lub instytucji, nazywamy

A. backscatter

B. spoofing

C. spam

D. phishing

Phishing to technika ataku komputerowego, w której cyberprzestępcy podszywają się pod zaufane podmioty, aby wyłudzić poufne informacje, takie jak loginy, hasła czy dane osobowe. Przykładem phishingu są fałszywe e-maile, które imituje komunikację znanej instytucji finansowej, zachęcające użytkowników do kliknięcia w link i wprowadzenia swoich danych na stronie, która wygląda jak oryginalna. W przemyśle IT uznaje się, że edukacja użytkowników na temat rozpoznawania phishingu jest kluczowym elementem zabezpieczeń. Standardy dotyczące zarządzania ryzykiem, takie jak ISO/IEC 27001, podkreślają znaczenie świadomości dotyczącej zagrożeń związanych z phishingiem. Dlatego organizacje powinny regularnie organizować szkolenia dla pracowników i stosować rozwiązania technologiczne, takie jak filtry antyspamowe czy systemy wykrywania oszustw, aby zminimalizować ryzyko. Zrozumienie phishingu ma kluczowe znaczenie w kontekście ochrony danych i zapewnienia bezpieczeństwa informacji w każdej organizacji.

Pytanie 4

Jakie materiały eksploatacyjne wykorzystuje się w rzutniku multimedialnym?

A. fuser

B. lampa projekcyjna

C. filament

D. bęben światłoczuły

Lampa projekcyjna jest kluczowym elementem rzutników multimedialnych, odpowiedzialnym za generowanie obrazu, który następnie jest wyświetlany na ekranie. To właśnie lampa, najczęściej typu DLP lub LCD, emituje światło, które przechodzi przez soczewki i filtry, tworząc wyraźny obraz. W praktyce, lampa projekcyjna umożliwia wyświetlanie prezentacji, filmów i innych treści wizualnych w różnych warunkach oświetleniowych. Standardy branżowe wymagają, aby lampy miały określoną jasność (mierzoną w lumenach) oraz długi czas życia, co sprawia, że ich wybór ma ogromne znaczenie dla jakości projekcji. Przykładowo, w salach konferencyjnych i edukacyjnych stosuje się rzutniki z lampami o wysokiej wydajności, co pozwala na użycie ich w jasnych pomieszczeniach, minimalizując wpływ otoczenia na widoczność wyświetlanego obrazu. Warto również zaznaczyć, że odpowiednia konserwacja i wymiana lampy, zgodnie z zaleceniami producenta, zapewnia optymalną jakość obrazu oraz wydłuża żywotność urządzenia.

Pytanie 5

W lokalnej sieci protokołem odpowiedzialnym za dynamiczną konfigurację adresów IP jest

A. FTP

B. DHCP

C. DNS

D. TCP/IP

Protokół DHCP to naprawdę ważny element w sieciach lokalnych, bo to on sprawia, że przydzielanie adresów IP do urządzeń jest łatwe i szybkie. Kiedy podłączasz komputer albo smartfona, to wysyła on do serwera DHCP zapytanie. A ten serwer odpowiada, przydzielając wolny adres IP oraz inne dane, jak maska podsieci czy brama domyślna. To mega ułatwia życie administratorom, bo nie muszą ręcznie przydzielać adresów, co mogłoby skończyć się błędami. Ze swojego doświadczenia mogę powiedzieć, że w dużych sieciach, gdzie jest masa urządzeń, DHCP naprawdę robi różnicę. I jeszcze, co jest super, to daje możliwość rezerwacji adresów IP dla konkretnych urządzeń, co jest przydatne, gdy musisz mieć urządzenia zawsze dostępne w sieci.

Pytanie 6

Cechą charakterystyczną transmisji w interfejsie równoległym synchronicznym jest to, że

A. początek oraz koniec przesyłanych bit po bicie danych jest sygnalizowany przez bity startu i stopu

B. w ustalonych momentach czasowych, które są wyznaczane sygnałem zegarowym CLK, dane są jednocześnie przesyłane wieloma przewodami

C. dane są przesyłane równocześnie całą szerokością magistrali, a początek oraz koniec transmisji oznaczają bity startu i stopu

D. dane są przesyłane bitami w wyznaczonych momentach czasowych, które są określane sygnałem zegarowym CLK

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi występuje szereg mylnych koncepcji dotyczących sposobu przesyłania danych. Równoległa transmisja synchroniczna różni się od transmisji szeregowej, w której dane są przesyłane bit po bicie. Odpowiedzi sugerujące, że dane są przesyłane bit po bicie, są niedokładne, gdyż w przypadku interfejsów równoległych kilka bitów jest przesyłanych jednocześnie, co znacząco przyspiesza proces komunikacji. Dodatkowo, niektóre odpowiedzi mogą mylić pojęcia związane z sygnałami startu i stopu, które są typowe dla transmisji szeregowej. W transmitującym interfejsie równoległym nie stosuje się bitów startu i stopu, ponieważ sygnał zegarowy CLK reguluje moment przesyłania danych, eliminując potrzebę takich bitów. Tego rodzaju nieporozumienia mogą pochodzić z nieznajomości różnic między różnymi metodami transmisji danych oraz ich zastosowaniami w praktyce. Kluczowe w nauce o przesyłaniu danych jest zrozumienie podstawowych mechanizmów, które rządzą tym procesem oraz znajomość koncepcji synchronizacji, co jest niezbędne w projektowaniu nowoczesnych systemów komputerowych.

Pytanie 7

W systemie Linux komenda ifconfig odnosi się do

A. użycia protokołów TCP/IP do oceny stanu zdalnego hosta

B. narzędzia, które umożliwia wyświetlenie informacji o interfejsach sieciowych

C. określenia karty sieciowej

D. narzędzia do weryfikacji znanych adresów MAC/IP

Odpowiedź wskazująca, że ifconfig to narzędzie umożliwiające wyświetlenie stanu interfejsów sieciowych jest jak najbardziej prawidłowa. W systemie Linux, ifconfig jest używane do konfigurowania, kontrolowania oraz wyświetlania informacji o interfejsach sieciowych. Dzięki temu narzędziu administratorzy mogą uzyskać szczegółowe dane dotyczące adresów IP, maski podsieci, a także statusu interfejsów (np. czy są one aktywne). Przykładowe użycie to polecenie 'ifconfig eth0', które wyświetli informacje o interfejsie o nazwie eth0. Dodatkowo, ifconfig może być używane do przypisywania adresów IP oraz aktywacji lub dezaktywacji interfejsów. Narzędzie to jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania siecią i jest standardowym elementem wielu skryptów administracyjnych, co czyni je niezbędnym w codziennej pracy specjalistów IT. Warto również zaznaczyć, że ifconfig jest często zastępowane przez nowsze narzędzia, takie jak 'ip' z pakietu iproute2, które oferują bardziej rozbudowane możliwości konfiguracyjne i diagnostyczne.

Pytanie 8

W systemie Linux polecenie touch ma na celu

A. stworzenie pliku lub aktualizację daty modyfikacji bądź daty ostatniego dostępu

B. wyszukiwanie określonego wzorca w treści pliku

C. zmianę nazwy lub przeniesienie pliku

D. policzenie ilości wierszy, słów i znaków w pliku

Polecenie 'touch' w systemie Linux pełni kluczową rolę w zarządzaniu plikami, umożliwiając zarówno tworzenie nowych plików, jak i aktualizację daty ostatniej modyfikacji lub dostępu do istniejących plików. Kiedy używasz polecenia 'touch' z nazwą pliku, na przykład 'touch nowy_plik.txt', system sprawia, że plik zostaje utworzony, jeśli jeszcze nie istnieje, lub aktualizuje datę modyfikacji i ostatniego dostępu, jeśli plik już istnieje. To narzędzie jest niezwykle przydatne w praktyce, zwłaszcza w skryptach bash, gdzie często potrzebujemy szybko stworzyć plik konfiguracyjny lub tymczasowy bez konieczności jego edytowania. Dobrym przykładem zastosowania 'touch' jest sytuacja, gdy automatyzujemy procesy w systemie, gdzie wymagane są pliki sygnalizacyjne do oznaczania postępu lub statusu operacji. W kontekście dobrych praktyk, użycie 'touch' pozwala na zachowanie porządku w zarządzaniu plikami i oszczędza czas przy pracy z systemem plików. Dodatkowo, w ramach administracji systemem, 'touch' może być wykorzystywane do resetowania dat plików, co bywa ważne w kontekście kopii zapasowych oraz zarządzania wersjami.

Pytanie 9

Zasada dostępu do medium CSMA/CA jest wykorzystywana w sieci o specyfikacji

A. IEEE802.8

B. IEEE802.11

C. IEEE802.1

D. IEEE802.3

Metoda dostępu do medium CSMA/CA (Carrier Sense Multiple Access with Collision Avoidance) jest kluczowym elementem standardu IEEE 802.11, który jest powszechnie stosowany w sieciach bezprzewodowych, takich jak Wi-Fi. CSMA/CA pozwala urządzeniom na monitorowanie medium transmisyjnego przed rozpoczęciem wysyłania danych, co zmniejsza ryzyko kolizji z innymi transmisjami. W praktyce, gdy urządzenie chce nadawać dane, najpierw nasłuchuje, czy medium jest wolne. Jeśli zauważy, że medium jest zajęte, czeka przez losowy czas przed kolejną próbą. Dzięki temu, nawet w zatłoczonych sieciach, CSMA/CA znacząco poprawia efektywność transmisji. Przykładowo, w sieciach domowych, gdzie wiele urządzeń może próbować jednocześnie łączyć się z routerem, CSMA/CA minimalizuje problemy związane z kolizjami. Warto dodać, że standardy IEEE 802.11 obejmują różne wersje, takie jak 802.11n i 802.11ac, które rozwijają możliwości bezprzewodowe, ale zasady dostępu do medium pozostają spójne z CSMA/CA.

Pytanie 10

Metoda zwana rytownictwem dotyczy zasady działania plotera

A. laserowego

B. tnącego

C. grawerującego

D. solwentowego

Wybór odpowiedzi dotyczącej ploterów tnących, laserowych czy solwentowych wskazuje na nieporozumienie dotyczące specyfiki technik obróbczych. Ploter tnący służy przede wszystkim do precyzyjnego cięcia materiałów, takich jak folie czy papier, co nie ma nic wspólnego z grawerowaniem, które wiąże się z redukcją materiału na głębokości, tworząc bardziej skomplikowane wzory. Ploter laserowy, z kolei, wykorzystuje promień lasera do precyzyjnego grawerowania i cięcia, co z kolei różni się od rytownictwa, w którym stosuje się fizyczne narzędzia do obróbki materiału. Techniki solwentowe są związane z drukiem i aplikacjami graficznymi, a nie z grawerowaniem. Tego rodzaju nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego doboru narzędzi do realizacji projektów, co z kolei wpływa na jakość i efektywność produkcji. Warto zwrócić uwagę na szczegółowe różnice między tymi technikami oraz na ich odpowiednie zastosowanie w branży, co jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów. Zrozumienie tych aspektów technicznych pomoże uniknąć typowych pułapek myślowych oraz umożliwi lepsze przygotowanie się do pracy z różnymi rodzajami ploterów.

Pytanie 11

Granice dla obszaru kolizyjnego nie są określane przez porty urządzeń takich jak

A. przełącznik (ang. swith)

B. koncentrator (ang. hub)

C. router

D. most (ang. bridge)

Koncentrator, znany również jako hub, jest urządzeniem sieciowym, które działa na warstwie fizycznej modelu OSI. Jego główną funkcją jest połączenie różnych urządzeń w sieci, jednakże nie jest on w stanie zarządzać ruchem danych ani segregować pakietów. Oznacza to, że wszystkie dane, które przechodzą przez koncentrator, są przesyłane do wszystkich portów, co prowadzi do kolizji i zwiększa ogólne obciążenie sieci. W przeciwieństwie do przełączników, które są w stanie inteligentnie kierować ruch do odpowiednich urządzeń na podstawie adresów MAC, koncentratory nie mają takiej zdolności. W praktyce oznacza to, że w przypadku większych sieci zaleca się stosowanie przełączników lub routerów, które zapewniają większą wydajność i bezpieczeństwo. Użycie koncentratorów w nowoczesnych sieciach jest zatem ograniczone, co czyni je mniej efektywnymi w kontekście wyznaczania granic dla domeny kolizyjnej. W kontekście standardów IEEE 802.3, które regulują zasady dotyczące sieci Ethernet, koncentratory są uważane za przestarzałe i nieefektywne.

Pytanie 12

Jakie urządzenie powinno być zainstalowane w serwerze, aby umożliwić automatyczne archiwizowanie danych na taśmach magnetycznych?

A. Streamer

B. Dysk SSD

C. Napęd DVD

D. Blue Ray

Streamer to urządzenie, które służy do archiwizacji danych na taśmach magnetycznych. Jest on w stanie przechowywać duże ilości danych, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla organizacji potrzebujących długoterminowego przechowywania informacji. Streamery wykorzystują taśmy magnetyczne jako nośnik danych, co pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią dyskową oraz obniżenie kosztów przechowywania w porównaniu do tradycyjnych dysków twardych. W praktyce, streamer jest często używany w centrach danych oraz przez firmy zajmujące się backupem, gdzie wymagana jest niezawodność oraz możliwość archiwizacji ogromnych ilości danych. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, regularne archiwizowanie danych na taśmach magnetycznych pomaga w ochronie przed ich utratą oraz umożliwia łatwy dostęp do historycznych wersji danych, co jest kluczowe w przypadku audytów czy przepisów prawnych dotyczących przechowywania danych.

Pytanie 13

W systemie Linux istnieją takie prawa dostępu do konkretnego pliku rwxr--r--. Jakie polecenie użyjemy, aby zmienić je na rwxrwx---?

A. chmod 544 nazwapliku

B. chmod 770 nazwapliku

C. chmod 221 nazwapliku

D. chmod 755 nazwapliku

Odpowiedź 'chmod 770 nazwapliku' jest poprawna, ponieważ zmienia prawa dostępu do pliku zgodnie z zamierzonymi ustawieniami. Początkowe prawa dostępu 'rwxr--r--' oznaczają, że właściciel pliku ma pełne prawa (czytanie, pisanie, wykonywanie), grupa użytkowników ma prawo tylko do odczytu, a pozostali użytkownicy nie mają żadnych praw. Nowe prawa 'rwxrwx---' przydzielają pełne prawa również dla grupy użytkowników, co jest istotne w kontekście współdzielenia plików w zespołach. W praktyce, aby przyznać członkom grupy możliwość zarówno odczytu, jak i zapisu do pliku, należy zastosować polecenie chmod w odpowiedniej formie. Standardowe praktyki w zarządzaniu uprawnieniami w systemie Linux polegają na minimalizacji przydzielanych uprawnień, co zwiększa bezpieczeństwo systemu. Rekomenduje się również regularne audyty ustawień uprawnień w celu zapewnienia, że pliki są chronione przed nieautoryzowanym dostępem.

Pytanie 14

Który z elementów przedstawionych na diagramie karty dźwiękowej na rysunku jest odpowiedzialny za cyfrowe przetwarzanie sygnałów?

A. Przetwornik A/D

B. Procesor DSP

C. Mikser

D. Syntezator

Mikser w kontekście karty dźwiękowej służy do łączenia i manipulacji różnymi sygnałami audio, co pozwala na kontrolowanie poziomów dźwięku, a nie na cyfrowe przetwarzanie sygnałów. Jego główną funkcją jest zarządzanie sygnałami analogowymi, a nie wykonywanie skomplikowanych obliczeń potrzebnych do cyfrowego przetwarzania. Przetwornik A/D (analogowo-cyfrowy) pełni istotną rolę w konwersji sygnału audio z formy analogowej na cyfrową, umożliwiając jego dalsze cyfrowe przetwarzanie, ale sam nie przetwarza sygnałów w sensie ich obróbki i modyfikacji. Jest to urządzenie kluczowe na wejściu układu, jednak przetwarzanie cyfrowe odbywa się dopiero w procesorze DSP, który ma zdolność wykonywania złożonych algorytmów w czasie rzeczywistym. Syntezator jest natomiast odpowiedzialny za generowanie dźwięków na podstawie danych cyfrowych i nie jest bezpośrednio związany z przetwarzaniem sygnałów audio pochodzących z zewnętrznych źródeł. Typowe błędy myślowe często wynikają z mylenia funkcji konwersji sygnałów z ich przetwarzaniem, co jest kluczowe w zrozumieniu roli każdego z tych komponentów. Proces przetwarzania sygnałów wymaga specjalistycznych układów, które są zoptymalizowane do szybkiego i efektywnego działania, co jest domeną procesorów DSP, podczas gdy inne elementy odgrywają swoje specyficzne role w całym systemie audio. W praktyce, zrozumienie tych różnic wpływa na zdolność do projektowania oraz implementacji efektywnych systemów dźwiękowych, które spełniają wymagania współczesnych rozwiązań technologicznych w branży audio i wideo.

Pytanie 15

Na ilustracji, strzałka wskazuje na złącze interfejsu

A. FDD

B. LPT

C. IDE

D. COM

IDE, czyli Integrated Drive Electronics, to interfejs do podłączania dysków twardych do komputerów. To jest interfejs szeregowy, co znaczy, że przesyła dane jeden bit na raz, a nie tak jak LPT, który przesyła równolegle. Głównie używa się go do dysków twardych i napędów optycznych, a nie do zewnętrznych urządzeń jak drukarki. Porty IDE są zazwyczaj w środku komputera i mają inną budowę, przez co łatwo je odróżnić od LPT. Z kolei porty COM, znane jako porty szeregowe, służą do komunikacji i podłączania np. modemów czy myszek. Wysyłają dane bit po bicie, co sprawia, że są wolniejsze od portów równoległych, ale mają tę zaletę, że można je podłączyć na dłuższym kablu. Złącza COM są mniejsze od LPT i mają zazwyczaj 9 lub 25 pinów. Mniejsza też jest ich rola, bo FDD, czyli napędy dyskietek, w ogóle nie są powiązane z LPT. Te napędy tylko przechowują dane, nie służą do komunikacji. Ważne jest, żeby rozumieć różnice między tymi interfejsami, bo mylenie ich może prowadzić do błędów w identyfikacji czy użyciu. Warto też zwrócić uwagę na specyfikacje techniczne, żeby dobrze je wykorzystać i wiedzieć, co robić w razie problemów sprzętowych.

Pytanie 16

Jaką standardową wartość maksymalnej odległości można zastosować pomiędzy urządzeniami sieciowymi, które są ze sobą połączone przewodem UTP kat.5e?

A. 1000 m

B. 100 m

C. 500 m

D. 10 m

Przyczyną niepoprawnych odpowiedzi na to pytanie może być brak świadomości dotyczącej standardów okablowania i zasad ich projektowania. Na przykład, odpowiedzi takie jak 10 m, 500 m czy 1000 m nie opierają się na uznawanych normach branżowych. W przypadku 10 metrów, sugeruje to, że połączenie jest możliwe tylko na krótkich dystansach, co jest niepraktyczne w typowych zastosowaniach biurowych, gdzie urządzenia często znajdują się znacznie dalej od siebie. Z kolei 500 m i 1000 m są wartościami, które znacznie przewyższają zalecane limity, co prowadzi do poważnych degradacji sygnału oraz zwiększenia opóźnień w transmisji danych. Takie długie odległości mogą powodować, że sygnał jest zbyt osłabiony, co w efekcie prowadzi do utraty pakietów i problemów z jakością połączenia. Właściwe projektowanie infrastruktury sieciowej powinno zawsze brać pod uwagę te standardy, aby uniknąć kosztownych błędów w przyszłości. Dlatego ważne jest, aby osoby zajmujące się instalacją i utrzymaniem sieci były dobrze zaznajomione z normami takimi jak ANSI/TIA-568 oraz zasadami projektowania okablowania strukturalnego. W przeciwnym razie mogą pojawić się poważne kwestie z integralnością sieci, co może prowadzić do znacznych problemów operacyjnych w organizacji. Zrozumienie podstawowych zasad maksymalnych odległości dla różnych typów kabli sieciowych jest kluczowe dla zapewnienia niezawodności i efektywności działania całej sieci.

Pytanie 17

Użytkownik systemu Windows doświadcza komunikatów o niewystarczającej pamięci wirtualnej. Jak można rozwiązać ten problem?

A. rozbudowa pamięci cache procesora

B. dodanie kolejnego dysku

C. powiększenie rozmiaru pliku virtualfile.sys

D. zwiększenie pamięci RAM

Dodanie więcej pamięci RAM to chyba najlepszy sposób na pozbycie się problemu z tymi komunikatami o za małej pamięci wirtualnej w Windowsie. Pamięć RAM, czyli Random Access Memory, ma ogromny wpływ na to, jak działa cały system. Jak jakieś aplikacje się uruchamiają, to korzystają właśnie z RAM-u do trzymania danych na chwilę. Kiedy RAM-u jest mało, system zaczyna sięgać po pamięć wirtualną, co jest dużo wolniejsze, bo opiera się na dysku twardym. Więcej RAM-u sprawi, że aplikacje będą działały płynniej, a opóźnienia związane z przenoszeniem danych między pamięcią a dyskiem znikną. Dobrze jest też dostosować ilość RAM-u do wymagań programów, z których korzystasz, oraz do liczby programów, które masz otwarte jednocześnie. Jak intensywnie używasz komputera, na przykład do edycji wideo czy grania, to myślę, że 16 GB RAM-u to minimum. Taki poziom pozwoli na stabilne działanie aplikacji bez strachu o za małą pamięć wirtualną.

Pytanie 18

Jakiego kodu numerycznego należy użyć w komendzie zmiany uprawnień do katalogu w systemie Linux, aby właściciel folderu miał prawa do zapisu i odczytu, grupa posiadała prawa do odczytu i wykonywania, a pozostali użytkownicy jedynie prawa do odczytu?

A. 765

B. 751

C. 123

D. 654

Odpowiedź 654 jest poprawna, ponieważ odpowiada wymaganym uprawnieniom w systemie Linux. Wartości kodu numerycznego są interpretowane w następujący sposób: pierwsza cyfra (6) reprezentuje uprawnienia właściciela folderu, druga cyfra (5) to uprawnienia grupy, a trzecia cyfra (4) dotyczy pozostałych użytkowników. Wartość 6 oznacza, że właściciel ma uprawnienia do odczytu (4) oraz zapisu (2), co daje łącznie 6. Grupa z wartością 5 ma uprawnienia do odczytu (4) i wykonania (1), co daje 5. Natomiast pozostali użytkownicy mają tylko uprawnienia do odczytu, reprezentowane przez wartość 4. Te zasady są zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania uprawnieniami w systemach Unix/Linux, gdzie ważne jest ograniczenie dostępu do danych oraz zapewnienie, że tylko osoby mające odpowiednie uprawnienia mogą modyfikować pliki. Aby zastosować tę zmianę, można użyć polecenia 'chmod 654 nazwa_folderu', co w praktyce zmieni uprawnienia do folderu zgodnie z wymaganiami.

Pytanie 19

Który z poniższych protokołów reprezentuje protokół warstwy aplikacji w modelu ISO/OSI?

A. FTP

B. ARP

C. UDP

D. ICMP

FTP, czyli File Transfer Protocol, jest jednym z protokołów warstwy aplikacji w modelu ISO/OSI, który służy do transferu plików pomiędzy komputerami w sieci. Protokół ten umożliwia użytkownikom przesyłanie, pobieranie oraz zarządzanie plikami na zdalnym serwerze. FTP operuje na bazie architektury klient-serwer, gdzie klient wysyła żądania do serwera, który odpowiada na nie, wykonując odpowiednie operacje na plikach. Przykładem zastosowania FTP jest przesyłanie dużych zbiorów danych z lokalnej maszyny na serwer hostingowy, co jest kluczowe w przypadku publikacji stron internetowych. Dodatkowo, FTP wspiera różne metody uwierzytelniania, co zwiększa bezpieczeństwo danych. W praktyce wiele narzędzi, takich jak FileZilla, wykorzystuje FTP do umożliwienia użytkownikom łatwego i intuicyjnego transferu plików. Warto również zauważyć, że istnieją bezpieczniejsze warianty FTP, takie jak FTPS czy SFTP, które szyfrują dane w trakcie transferu, co jest zgodne z dobrymi praktykami ochrony danych w sieci.

Pytanie 20

Możliwość bezprzewodowego połączenia komputera z siecią Internet za pomocą tzw. hotspotu będzie dostępna po zainstalowaniu w nim karty sieciowej posiadającej

A. gniazdo RJ-45

B. interfejs RS-232C

C. złącze USB

D. moduł WiFi

Odpowiedź z modułem WiFi jest poprawna, ponieważ umożliwia bezprzewodowy dostęp do sieci Internet. Moduły WiFi są standardowym rozwiązaniem w nowoczesnych komputerach i urządzeniach mobilnych, pozwalającym na łączenie się z lokalnymi sieciami oraz dostęp do Internetu poprzez hotspoty. W praktyce użytkownicy mogą korzystać z takich hotspotów, jak publiczne sieci WiFi w kawiarniach, hotelach czy na lotniskach. Moduły te działają w standardach IEEE 802.11, które obejmują różne wersje, takie jak 802.11n, 802.11ac czy 802.11ax, co wpływa na prędkość oraz zasięg połączenia. Warto również zauważyć, że dobre praktyki w zakresie zabezpieczeń, takie jak korzystanie z WPA3, są kluczowe dla ochrony danych podczas łączenia się z nieznanymi sieciami. W kontekście rozwoju technologii, umiejętność łączenia się z siecią bezprzewodową stała się niezbędną kompetencją w codziennym życiu oraz pracy.

Pytanie 21

Adres IP przydzielony komputerowi pozwala odbiorcy pakietu IP na odróżnienie identyfikatorów

A. sieci i bramy

B. hosta i bramy

C. hosta i rutera

D. sieci i hosta

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego roli, jaką odgrywa numer IP w architekturze sieciowej. Stwierdzenie, że numer IP rozróżnia 'hosta i rutera', jest mylne, ponieważ ruter nie identyfikuje się przy pomocy numeru IP na poziomie hosta, lecz sam posiada swój własny adres IP, który jest wykorzystywany do komunikacji z innymi ruterami i hostami. Odpowiedź sugerująca, że adres IP rozróżnia 'sieci i bramy', również wprowadza w błąd, ponieważ brama (gateway) to po prostu punkt dostępu do innej sieci, a jej identyfikacja nie jest bezpośrednio związana z adresacją IP hostów. Z kolei odpowiedź wskazująca na 'hosta i bramy' pomija istotny aspekt, jakim jest struktura sieciowa. W rzeczywistości, aby poprawnie zrozumieć interakcje w sieci, należy uwzględnić, że numery IP są używane do identyfikacji hostów w obrębie tej samej sieci oraz ich połączeń z innymi sieciami. Błędne koncepcje mogą wynikać z braku znajomości podstawowych zasad dotyczących adresacji IP oraz funkcji, jakie pełnią urządzenia sieciowe, takie jak rutery i bramy. Aby uniknąć takich nieporozumień, warto zgłębić materiały dotyczące architektury TCP/IP oraz zasad routingowych, które wniosą więcej światła na to, jak działają sieci komputerowe.

Pytanie 22

Dwie stacje robocze w tej samej sieci nie mają możliwości komunikacji. Która z poniższych okoliczności może być przyczyną tego problemu?

A. Różne bramy domyślne dla stacji roboczych

B. Identyczne adresy IP stacji roboczych

C. Identyczne nazwy użytkowników

D. Inne systemy operacyjne stacji roboczych

Odpowiedź dotycząca takich samych adresów IP stacji roboczych jest poprawna, ponieważ w sieciach komputerowych każdy węzeł musi mieć unikalny adres IP, aby umożliwić poprawną komunikację. Gdy dwa urządzenia mają ten sam adres IP, wówczas występuje konflikt adresów, co prowadzi do problemów z routingiem i przesyłaniem danych. Przykładem może być sytuacja, w której dwa komputery w tej samej podsieci – na przykład 192.168.1.10 – próbują jednocześnie wysłać dane do routera. Router nie będzie w stanie zidentyfikować, które urządzenie jest źródłem danych, co skutkuje niemożnością nawiązania komunikacji. Zgodnie z zasadami TCP/IP, każdy interfejs sieciowy musi mieć unikalny adres, co jest kluczowe dla funkcjonowania sieci lokalnych i internetu. W praktyce, aby uniknąć takich konfliktów, powinno się stosować protokoły DHCP, które automatycznie przydzielają unikalne adresy IP urządzeniom w sieci, minimalizując tym samym ryzyko błędów związanych z powielającymi się adresami.

Pytanie 23

Kiedy podczas startu systemu z BIOSu firmy AWARD komputer wyemitował długi dźwięk oraz dwa krótkie, to oznacza, że wystąpił błąd?

A. karty graficznej

B. kontrolera klawiatury

C. płyty głównej

D. pamięci FLASH - BIOS

Długi sygnał i dwa krótkie sygnały wydawane przez system BIOS firmy AWARD wskazują na problem związany z kartą graficzną. W standardach sygnalizacji POST (Power-On Self-Test) każdy rodzaj sygnału odpowiada konkretnemu błędowi sprzętowemu. W przypadku karty graficznej, problemy mogą wynikać z braku fizycznego połączenia, uszkodzenia samej karty lub niewłaściwego umiejscowienia w slocie PCI Express. Aby zdiagnozować problem, można wyłączyć komputer, sprawdzić połączenie karty graficznej oraz przetestować ją w innym slocie lub na innym komputerze. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na umiejętnym odczytywaniu sygnałów diagnostycznych, co jest kluczowe w przypadku rozwiązywania problemów ze sprzętem. Znajomość kodów błędów sygnalizowanych przez BIOS jest istotna zarówno dla techników, jak i dla użytkowników, którzy chcą samodzielnie zdiagnozować problemy z komputerem.

Pytanie 24

Według modelu TCP/IP, protokoły DNS, FTP oraz SMTP zaliczają się do warstwy

A. aplikacji

B. internetowej

C. dostępu do sieci

D. transportowej

Wybór odpowiedzi wskazujący na warstwę dostępu do sieci, transportową lub internetową jest nieprawidłowy, ponieważ każdy z tych poziomów modelu TCP/IP pełni inne funkcje i nie obejmuje bezpośrednio protokołów takich jak DNS, FTP czy SMTP. Warstwa dostępu do sieci odpowiada za fizyczne połączenie i przesyłanie danych pomiędzy urządzeniami, obejmując technologie takie jak Ethernet czy Wi-Fi, co nie ma związku z protokołami aplikacyjnymi. Z kolei warstwa transportowa, która obejmuje protokoły takie jak TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol), zajmuje się zapewnieniem niezawodności i zarządzaniem połączeniami, ale nie dostarcza funkcji bezpośredniego przesyłania danych na poziomie aplikacji. Warstwa internetowa koncentruje się na przesyłaniu pakietów danych poprzez różne sieci, używając protokołu IP (Internet Protocol), co również nie odnosi się do funkcji protokołów DNS, FTP i SMTP. Typowe błędy myślowe w tym zakresie obejmują mylenie funkcji każdego z poziomów modelu TCP/IP oraz pomijanie istotnych różnic w ich zastosowaniu. Zrozumienie, że protokoły warstwy aplikacji są odpowiedzialne za konkretne interakcje użytkowników z aplikacjami, jest kluczowe dla prawidłowego zrozumienia działania całego modelu TCP/IP.

Pytanie 25

Czym jest prefetching?

A. metoda działania procesora, która polega na przejściu do trybu pracy procesora Intel 8086

B. wykonanie przez procesor etapu pobierania kolejnego rozkazu w trakcie realizacji etapu wykonania wcześniejszego rozkazu

C. cecha systemu operacyjnego, która pozwala na równoczesne wykonywanie wielu procesów

D. właściwość procesorów, która umożliwia rdzeniom korzystanie ze wspólnych danych bez pomocy pamięci zewnętrznej

Prefetching to technika, która polega na pobieraniu danych lub instrukcji z pamięci, zanim będą one potrzebne do realizacji obliczeń przez procesor. Jest to ważny krok w optymalizacji wydajności procesora, ponieważ umożliwia skrócenie czasu oczekiwania na dane. W praktyce procesor może wykonać fazę pobrania następnego rozkazu podczas, gdy aktualnie wykonuje poprzedni, co przyspiesza działanie aplikacji oraz zmniejsza opóźnienia. Na przykład, w architekturze superskalarnych procesorów, w których realizowane są równocześnie różne instrukcje, prefetching pozwala na zwiększenie efektywności wykorzystania jednostek wykonawczych. Technika ta jest również stosowana w nowoczesnych systemach operacyjnych, które wykorzystują różne algorytmy prefetchingowe w pamięciach podręcznych. Dodatkowo, standardy takie jak Intel Architecture Optimization pozwalają na lepsze zrozumienie i implementację prefetchingu, co przyczynia się do korzystniejszego zarządzania pamięcią i zwiększenia wydajności aplikacji.

Pytanie 26

Który protokół służy do wymiany danych o trasach oraz dostępności sieci pomiędzy routerami w ramach tego samego systemu autonomicznego?

A. RARP

B. TCP

C. RIP

D. HTTP

TCP (Transmission Control Protocol) to protokół komunikacyjny, który zapewnia niezawodną, uporządkowaną i sprawdzoną dostawę danych między aplikacjami działającymi na różnych urządzeniach w sieci. Jego głównym celem jest zapewnienie transferu danych, a nie wymiana informacji o trasach, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście zarządzania trasami w sieciach. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) jest protokołem służącym do przesyłania danych w Internecie, głównie do komunikacji między przeglądarkami a serwerami www. Nie jest on zaprojektowany do zarządzania trasami w sieciach, a jego ograniczenia w tym zakresie są oczywiste. RARP (Reverse Address Resolution Protocol) jest protokołem używanym do mapowania adresów IP na adresy MAC w przypadku, gdy urządzenie nie zna swojego adresu IP. To znacznie odbiega od celu wymiany informacji o trasach. Typowym błędem jest mylenie roli tych protokołów; TCP i HTTP są odpowiednie dla przesyłania danych, a RARP dla rozwiązywania adresów, ale żaden z nich nie jest używany do zarządzania trasami w sieciach. Właściwe zrozumienie funkcji poszczególnych protokołów w architekturze sieciowej jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową. W kontekście wymiany informacji o trasach w systemie autonomicznym, protokoły takie jak RIP są zdecydowanie bardziej odpowiednie.

Pytanie 27

Jaki poziom macierzy RAID umożliwia równoległe zapisywanie danych na wielu dyskach działających jako jedno urządzenie?

A. RAID 1

B. RAID 2

C. RAID 0

D. RAID 3

RAID 0 to poziom macierzy, który łączy wiele dysków twardych w jeden logiczny wolumin, wykorzystując technikę stripingu. Oznacza to, że dane są dzielone na bloki, które są następnie rozdzielane równolegle na dostępne dyski. Taki sposób organizacji danych pozwala na zwiększenie wydajności, ponieważ operacje odczytu i zapisu mogą być wykonywane jednocześnie na kilku dyskach, co znacznie przyspiesza transfer danych. RAID 0 jest szczególnie przydatny w zastosowaniach wymagających dużej przepustowości, na przykład w edytowaniu wideo, grach komputerowych oraz w sytuacjach, w których kluczowa jest szybkość dostępu do danych. Należy jednak pamiętać, że RAID 0 nie oferuje żadnej redundancji: w przypadku awarii jednego z dysków dane przechowywane na wszystkich dyskach są nieodwracalnie utracone. Dlatego w zastosowaniach, gdzie bezpieczeństwo danych jest priorytetem, zaleca się stosowanie RAID-u z możliwością odzyskiwania, jak RAID 1 lub RAID 5.

Pytanie 28

Aby zmontować komputer z poszczególnych elementów, korzystając z obudowy SFF, trzeba wybrać płytę główną w formacie

A. BTX

B. WTX

C. E-ATX

D. mini ITX

Wybór płyty głównej w standardzie mini ITX jest kluczowy dla złożenia komputera w obudowie SFF (Small Form Factor). Standard mini ITX charakteryzuje się niewielkimi wymiarami, co idealnie pasuje do kompaktowych obudów, które są zaprojektowane z myślą o oszczędności miejsca. Płyty główne w tym standardzie mają wymiary 170 mm x 170 mm i często oferują wszystkie niezbędne złącza i funkcje, takie jak porty USB, złącza audio czy gniazda pamięci RAM. Praktycznym przykładem zastosowania mini ITX mogą być komputery do gier lub stacje robocze, które wymagają wysokiej wydajności w ograniczonej przestrzeni. Warto również zwrócić uwagę na standardy ATX, które są większe i nie pasują do obudów SFF, co może prowadzić do problemów z montażem i chłodzeniem. Dobrą praktyką przy wyborze płyty głównej jest także zrozumienie, jakie złącza i funkcje są potrzebne do zamontowania pozostałych komponentów, takich jak karty graficzne czy dyski twarde. Wybierając mini ITX, zapewniasz sobie optymalną przestrzeń dla wydajnych komponentów w małej obudowie.

Pytanie 29

W dokumentacji przedstawiono typ systemu plików

„Zaawansowany system plików zapewniający wydajność, bezpieczeństwo, niezawodność i zaawansowane funkcje niespotykane w żadnej wersji systemu FAT. Na przykład dzięki standardowemu rejestrowaniu transakcji i technikom odzyskiwania danych system gwarantuje spójność woluminów. W przypadku awarii system wykorzystuje plik dziennika i informacje kontrolne do przywrócenia spójności systemu plików."

A. EXT4

B. FAT

C. FAT32

D. NTFS

NTFS czyli New Technology File System to zaawansowany system plików stworzony przez Microsoft charakteryzujący się wysoką wydajnością niezawodnością i bezpieczeństwem danych. NTFS wspiera zaawansowane funkcje takie jak rejestrowanie transakcji co oznacza że wszystkie operacje na plikach są rejestrowane w logu dzięki czemu w przypadku awarii systemu można przywrócić spójność danych. Ponadto NTFS obsługuje uprawnienia do plików i katalogów co pozwala na precyzyjne zarządzanie dostępem użytkowników co jest kluczowe w dużych środowiskach sieciowych. System ten wspiera również kompresję plików szyfrowanie oraz przydział miejsca na dysku co zwiększa efektywność wykorzystania przestrzeni dyskowej. Dodatkowym atutem NTFS jest obsługa struktur danych takich jak bitmowy przydział miejsca co umożliwia szybkie wyszukiwanie i przydzielanie wolnego miejsca na dysku. W kontekście współczesnych standardów bezpieczeństwa i niezawodności NTFS jest preferowanym wyborem do zarządzania danymi w środowiskach opartych na systemach Windows co czyni go fundamentalnym elementem infrastruktury IT w wielu organizacjach

Pytanie 30

Która z wymienionych technologii pamięci RAM wykorzystuje oba zbocza sygnału zegarowego do przesyłania danych?

A. SIPP

B. DDR

C. SIMM

D. SDR

Odpowiedzi, które nie wskazują na pamięć DDR, bazują na zrozumieniu standardów pamięci RAM, ale nie uwzględniają kluczowej różnicy w sposobie przesyłania danych. SIMM (Single In-line Memory Module) i SIPP (Single In-line Pin Package) są starszymi technologiami, które nie obsługują podwójnej wydajności przesyłu danych. SIMM wykorzystuje pojedyncze zbocze sygnału zegarowego, co ogranicza jego efektywność w porównaniu do nowszych rozwiązań. Z kolei SIPP to technologia, która w praktyce nie jest już stosowana w nowoczesnych systemach komputerowych, ponieważ została zastąpiona przez bardziej wydajne rozwiązania jak DIMM. SDR (Single Data Rate) również nie wykorzystuje podwójnego przesyłania danych, co czyni ją mniej efektywną od DDR. SDR przesyła dane tylko na wznoszących zboczu sygnału zegarowego, co ogranicza jego przepustowość. To błędne założenie, że wszystkie standardy pamięci RAM mogą oferować podobne osiągi, prowadzi do nieefektywnego doboru komponentów w systemach komputerowych. Dlatego w kontekście wydajności i przyszłości zastosowań technologii pamięci, DDR stanowi zdecydowanie lepszy wybór.

Pytanie 31

Aby zmienić profil na obowiązkowy, trzeba zmodyfikować rozszerzenie pliku ntuser.dat na

A. $ntuser.bat

B. ntuser.man

C. ntuser.sys

D. $ntuser.exe

Plik ntuser.man jest używany do wymuszenia profilu użytkownika jako obowiązkowego w systemie Windows. Profil obowiązkowy to taki, którego użytkownik nie może zmieniać, co jest przydatne w środowiskach, gdzie konfiguracja musi pozostać stała dla wielu użytkowników. Aby stworzyć taki profil, należy przekopiować profil użytkownika do folderu profili sieciowych i zmienić rozszerzenie pliku ntuser.dat na ntuser.man. System Windows, rozpoznając rozszerzenie .man, traktuje profil jako niezmienny. Jakiekolwiek zmiany dokonane przez użytkownika są odrzucane po wylogowaniu, przywracając profil do stanu początkowego przy każdym logowaniu. Stosowanie profili obowiązkowych jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania środowiskami korporacyjnymi, gdzie ograniczenie zmian w konfiguracji użytkownika może zapobiec błędom i problemom z bezpieczeństwem. Implementacja takich profili może również obniżyć koszty wsparcia technicznego, ponieważ użytkownicy nie są w stanie wprowadzać zmian, które mogłyby prowadzić do nieprawidłowego działania systemu.

Pytanie 32

Zgodnie z normą PN-EN 50174, maksymalna długość kabla poziomego kategorii 6 pomiędzy punktem abonenckim a punktem dystrybucji w panelu krosowym wynosi

A. 150 m

B. 110 m

C. 100 m

D. 90 m

Odpowiedzi 100 m, 110 m oraz 150 m są niepoprawne z kilku kluczowych powodów. Wybór długości 100 m może wydawać się logiczny, ponieważ często jest to długość używana w aplikacjach sieciowych, jednak nie uwzględnia ona specyficznych wymagań dla kabli kategorii 6, które do przesyłania danych wymagają ściśle określonego limitu długości dla optymalnej wydajności. Przesymulowanie długości kabla w warunkach rzeczywistych pokazuje, że przekroczenie 90 m skutkuje wzrostem opóźnień i spadkiem wydajności, co jest nie do zaakceptowania w środowiskach o wysokich wymaganiach dotyczących przepustowości. Wybór długości 110 m oraz 150 m jeszcze bardziej narusza zasady określone w normie. Tego rodzaju długości mogą być stosowane w specyficznych aplikacjach, ale nie w kontekście standardowej instalacji kabelowej dla systemów LAN. Dodatkowo, w praktyce inżynieryjnej błędne podejście do długości kabli poziomych może prowadzić do poważnych problemów z niezawodnością sieci, w tym zwiększonej liczby błędów przesyłania danych oraz problemami z obsługą klienta. Zrozumienie i przestrzeganie norm takich jak PN-EN 50174 jest kluczowe dla projektantów i instalatorów systemów telekomunikacyjnych, aby zapewnić ich wydajność oraz zgodność z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 33

W systemie Linux polecenie chown służy do

A. modyfikacji parametrów pliku

B. regeneracji systemu plików

C. przemieszczania pliku

D. zmiany właściciela pliku

Polecenie chown w systemie Linux jest kluczowym narzędziem do zarządzania uprawnieniami plików i katalogów, umożliwiającym zmianę właściciela pliku. Dzięki niemu administratorzy mogą przypisać plik lub katalog do innego użytkownika lub grupy, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa systemu. Na przykład, jeśli plik został stworzony przez jednego użytkownika, ale musi być dostępny dla innego, który ma wykonywać określone operacje, chown pozwala na taką zmianę. Przykład użycia: polecenie 'chown nowy_użytkownik plik.txt' zmienia właściciela pliku 'plik.txt' na 'nowy_użytkownik'. Dobrą praktyką jest regularna kontrola właścicieli plików, aby zapobiegać nieautoryzowanemu dostępowi i dbać o integralność systemu plików. Zmiana właściciela jest również istotna w kontekście grup użytkowników, gdzie można przypisać pliki do określonych grup, co ułatwia współpracę w zespołach.

Pytanie 34

Za pomocą taśmy 60-pinowej pokazanej na ilustracji łączy się z płytą główną komputera

A. wszystkie wymienione urządzenia

B. tylko dyski SCSI

C. napędy ATAPI

D. jedynie dyski EIDE

Wybierając niepoprawne odpowiedzi często można spotkać się z błędnym rozumieniem roli i zastosowań różnych standardów interfejsów. ATAPI (ATA Packet Interface) jest rozszerzeniem dla standardu ATA i jest używane głównie do podłączania napędów optycznych jak CD-ROM czy DVD-ROM do systemów IDE. Standardy ATA lub IDE, w tym EIDE (Enhanced Integrated Drive Electronics), są przeznaczone do podłączania dysków twardych i nie korzystają z 60-pinowych taśm a ze złączy 40-pinowych. EIDE jest rozwinięciem IDE oferującym zwiększoną przepustowość i dodatkowe funkcje jak LBA (Logical Block Addressing). Ważnym aspektem w technologii dyskowej jest zrozumienie różnicy między tymi standardami oraz ich przeznaczeniem. Interfejsy ATA i ich warianty są powszechnie stosowane w komputerach osobistych ze względu na prostotę i niższe koszty produkcji. Natomiast SCSI z racji swojej wysokiej wydajności i możliwości podłączenia większej liczby urządzeń bezpośrednio do jednego kontrolera jest bardziej zaawansowanym rozwiązaniem stosowanym w serwerach i stacjach roboczych. Podsumowując wybór odpowiedniej technologii zależy od specyfiki zastosowania oraz wymagań wydajnościowych danego systemu komputerowego.

Pytanie 35

Po wydaniu polecenia route skonfigurowano ```route add 192.168.35.0 MASK 255.255.255.0 192.168.0.2```

A. maska 255.255.255.0 dla adresu IP bramy 192.168.0.2

B. adres sieci docelowej to 192.168.35.0

C. 25-bitowa maska dla adresu sieci docelowej

D. koszt metryki równy 0 przeskoków

Analiza błędnych odpowiedzi pozwala zrozumieć, dlaczego niektóre z nich mogą wprowadzać w błąd. Koszt metryki na 0 przeskoków sugeruje, że mielibyśmy do czynienia z bezpośrednim połączeniem do sieci docelowej, co jest niezgodne z rzeczywistym stanem, ponieważ wprowadzenie trasy do tablicy routingu nie oznacza, że jest ona bezpośrednia. W przypadku, gdy trasa jest dodawana, musi być zdefiniowana metryka, a ta wartość bądź informacja jest kluczowa w kontekście wyboru najlepszej trasy przez router. Adres docelowy sieci to 192.168.35.0, co zostało poprawnie zidentyfikowane w odpowiedzi nr 2, jednak inne odpowiedzi sugerują, że mogą istnieć inne adresy lub maski, co wprowadza zamieszanie. 25-bitowa maska dla adresu docelowego jest niepoprawna, ponieważ maska 255.255.255.0 jest klasyczną maską klasy C, co odpowiada 24 bitom, a nie 25. Mylne jest także stwierdzenie, że maska 255.255.255.0 dotyczy adresu IP bramy, podczas gdy w rzeczywistości maska ta odnosi się do adresu sieciowego, a nie do bramy. To zrozumienie jest kluczowe w kontekście projektowania i wdrażania efektywnych sieci komputerowych. Dlatego podczas analizy tras routingu ważne jest, aby zwracać uwagę na odpowiednie przypisanie adresów oraz ich maski, co jest fundamentalne dla poprawnego działania całej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 36

W systemie operacyjnym Linux, aby sprawdzić ilość dostępnego miejsca na dyskach, można użyć polecenia

A. du

B. mkfs

C. df

D. fstab

Polecenie 'df' w systemie operacyjnym Linux służy do raportowania ilości dostępnego miejsca na zamontowanych systemach plików. Przy jego użyciu można uzyskać informacje o całkowitej pojemności dysków, zajętym miejscu oraz wolnym miejscu, co jest niezwykle przydatne podczas zarządzania przestrzenią dyskową. Przykładowo, wpisując polecenie 'df -h', uzyskujemy czytelny wynik, w którym rozmiary są przedstawiane w formatach łatwych do zrozumienia (np. GB, MB). Jest to kluczowe dla administratorów systemów, którzy muszą monitorować użycie przestrzeni dyskowej, aby zapobiegać problemom z brakiem miejsca, co mogłoby wpłynąć na wydajność systemu. W praktyce, regularne sprawdzanie wolnego miejsca za pomocą 'df' może pomóc w planowaniu aktualizacji systemu, konserwacji lub rozbudowy infrastruktury IT. Przy użyciu opcji 'df -i' można również uzyskać informacje o wykorzystaniu inode'ów, co jest istotne w przypadku systemów plików z dużą liczbą małych plików. Zgodność z tymi praktykami jest kluczowa dla efektywnego zarządzania zasobami w środowisku Linux.

Pytanie 37

Jakie zakresy adresów IPv4 mogą być używane jako adresy prywatne w lokalnej sieci?

A. 127.0.0.0 ÷ 127.255.255.255

B. 200.186.0.0 ÷ 200.186.255.255

C. 172.16. 0.0 ÷ 172.31.255.255

D. 168.172.0.0 ÷ 168.172.255.255

Zakres adresów IP 127.0.0.0 do 127.255.255.255 jest zarezerwowany dla adresów loopback, co oznacza, że są one używane do testowania lokalnych połączeń na danym urządzeniu. Adres 127.0.0.1 jest powszechnie znany jako 'localhost' i służy do komunikacji wewnętrznej w systemie operacyjnym. Użycie tych adresów w sieciach lokalnych nie jest wskazane, ponieważ nie są one routowane poza urządzenie, co uniemożliwia ich wykorzystanie do komunikacji między różnymi urządzeniami w sieci. Zakres 168.172.0.0 do 168.172.255.255 nie jest zdefiniowany jako prywatny w żadnym standardzie, co oznacza, że mogą być one przypisane jako publiczne adresy IP. Ostatecznie, zakres 200.186.0.0 do 200.186.255.255 również nie znajduje się w ramach prywatnych adresów IP, a adresy te są routowane w Internecie. Typowe błędy, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków, obejmują mylenie adresów prywatnych z publicznymi, co może skutkować problemami z dostępem do sieci oraz bezpieczeństwem. Kluczowe jest, aby zrozumieć, jakie adresy są przeznaczone do użytku lokalnego a jakie do komunikacji w Internecie, aby skutecznie projektować i zarządzać sieciami komputerowymi.

Pytanie 38

Która z usług umożliwia rejestrowanie oraz identyfikowanie nazw NetBIOS jako adresów IP wykorzystywanych w sieci?

A. WINS

B. WAS

C. HTTPS

D. DHCP

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego podstawowych funkcji oferowanych przez różne usługi sieciowe. WAS (Windows Process Activation Service) jest związany z aktywacją procesów w aplikacjach webowych, a więc nie ma związku z rozpoznawaniem nazw NetBIOS ani z przekształcaniem ich na adresy IP. Z kolei DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest protokołem odpowiedzialnym za dynamiczne przydzielanie adresów IP urządzeniom w sieci. Choć DHCP może również rejestrować nazwy hostów, jego głównym celem jest zarządzanie adresami IP, a nie ich rozpoznawanie w kontekście nazw NetBIOS. Ponadto, HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure) to protokół zapewniający bezpieczną komunikację przez sieć, który dotyczy przesyłania danych, a nie zarządzania nazwami w sieci. Często błędem jest mylenie funkcji serwisów i protokołów, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, jakie zadania pełnią te usługi oraz ich zastosowanie w praktyce. W sieciach złożonych, takich jak te stosowane w dużych organizacjach, istotne jest wdrożenie odpowiednich rozwiązań, które będą odpowiednio zarządzać komunikacją między urządzeniami, co w przypadku rozpoznawania nazw NetBIOS najlepiej realizuje właśnie WINS.

Pytanie 39

Który protokół umożliwia rozproszoną wymianę i ściąganie plików?

A. HTTPS

B. BitTorrent

C. Radius

D. FTP

FTP (File Transfer Protocol) jest protokołem zaprojektowanym do przesyłania plików między komputerami w sieci, jednak jest oparty na architekturze klient-serwer, co oznacza, że wszystkie pliki są przesyłane z jednego centralnego serwera do klientów. Taki model ma swoje ograniczenia, szczególnie w przypadku dużych plików lub w sytuacjach, gdy wiele osób próbuje pobrać te same dane, co prowadzi do przeciążenia serwera. RADIUS (Remote Authentication Dial-In User Service) to protokół służący do autoryzacji i uwierzytelniania użytkowników w sieciach komputerowych, a nie do przesyłania plików, więc jego zastosowanie w tym kontekście jest błędne. HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure) to z kolei protokół używany do bezpiecznego przesyłania danych w sieci, zazwyczaj w kontekście przeglądania stron internetowych, a nie do rozproszonego transferu plików. Często przyczyną błędnej odpowiedzi jest mylenie różnych protokołów i ich funkcji, co może wynikać z braku wiedzy na temat ich specyfiki. Ważne jest, aby zrozumieć, jakie konkretne funkcje i zastosowania mają poszczególne protokoły, aby uniknąć nieporozumień. W przypadku potrzeby efektywnego i skali transferu plików, BitTorrent jest rozwiązaniem, które wykorzystuje rozproszone podejście, co czyni je o wiele bardziej wydajnym dla dużych zbiorów danych.

Pytanie 40

Na komputerze klienckim z systemem Windows XP plik "hosts" to plik tekstowy, który wykorzystywany jest do przypisywania

A. dysków twardych

B. nazw hostów na adresy IP

C. nazw hostów na adresy MAC

D. nazw hostów przez serwery DNS

Mapowanie nazw hostów w systemach komputerowych jest kluczowym procesem w komunikacji sieciowej, ale jest to realizowane w różny sposób, co może prowadzić do powszechnych nieporozumień dotyczących roli pliku 'hosts'. Plik ten nie służy do mapowania dysków twardych, co jest technicznie niemożliwe, gdyż funkcjonalność ta odnosi się do lokalnych systemów plików i nie ma związku z systemem nazw domen. Podobnie, nie można używać pliku 'hosts' do mapowania nazw hostów na adresy MAC; adresy MAC są unikalnymi identyfikatorami sprzętowymi i są używane w warstwie łącza danych, podczas gdy plik 'hosts' działa na wyższej warstwie, mapując nazwy na adresy IP, które funkcjonują na warstwie sieciowej. Z kolei odpowiedź dotycząca serwerów DNS również jest myląca, ponieważ 'hosts' działa lokalnie, zanim zapytanie trafi do serwera DNS. Ważne jest, aby zrozumieć, że plik 'hosts' jest często używany jako sposób na przyspieszenie procesu rozwiązywania nazw poprzez lokalne mapowanie, co może zmniejszyć obciążenie serwerów DNS i zwiększyć szybkość dostępu do często używanych zasobów. Te nieporozumienia mogą prowadzić do nieefektywnej konfiguracji sieci oraz problemów z dostępem do zasobów, dlatego istotne jest dokładne zrozumienie roli, jaką odgrywa plik 'hosts' w architekturze sieciowej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej