Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 17 maja 2025 10:52
Data zakończenia: 17 maja 2025 11:02

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Technika reprodukcji obrazów, która opiera się na zjawisku elektrostatycznego transferu obrazu na materiał, określana jest jako

A. holografią

B. solaryzacją

C. kserografią

D. izohelią

Holografia to technika, która polega na rejestrowaniu i odtwarzaniu obrazów trójwymiarowych. W procesie holograficznym wykorzystuje się interferencję światła laserowego, co pozwala uzyskać obraz 3D, który jest w pełni trójwymiarowy i można go oglądać z różnych kątów. To zjawisko jest zupełnie różne od kserografii, która koncentruje się na dwuwymiarowym przenoszeniu obrazów na papier. Izohelia to termin związany z geografią, który oznacza linie łączące punkty o jednakowym natężeniu światła, co również nie ma związku z kopiowaniem obrazów. Solaryzacja, z drugiej strony, to proces fotograficzny, który polega na częściowym naświetleniu materiału światłoczułego, co prowadzi do uzyskania odwróconych tonów obrazu. Różnice te wskazują na znaczące nieporozumienia dotyczące procesów technologicznych związanych z reprodukcją obrazów. W wyniku braku zrozumienia podstawowych zasad działania tych metod, można łatwo pomylić je z kserografią, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest, aby przy nauce technologii druku i kopiowania zrozumieć, jakie zjawiska fizyczne stoją za każdą z tych technik, aby móc skutecznie je stosować i wykorzystywać ich potencjał w praktyce.

Pytanie 2

Aby zrealizować wymagania reprodukcji, należy równomiernie oświetlić płaski oryginał, a ustawienie aparatu powinno być takie, aby oś optyczna obiektywu była

A. równoległa do kierunku promieni oświetlenia

B. równoległa do powierzchni oryginału

C. prostopadła do powierzchni oryginału

D. skośna w stosunku do płaszczyzny oryginału

Odpowiedź, że oś optyczna obiektywu powinna być prostopadła do płaszczyzny oryginału, jest kluczowa dla uzyskania najwyższej jakości reprodukcji płaskich obiektów. Ustawiając aparat w ten sposób, zapewniamy, że wszystkie punkty na oryginale będą odwzorowane w równych proporcjach, co eliminuje zniekształcenia perspektywiczne. W praktyce, ustawienie prostopadłe pozwala na uniknięcie efektu trapezowego, który występuje, gdy aparat jest nachylony. Z tego powodu w standardowych praktykach fotograficznych, takich jak skanowanie dokumentów czy reprodukcja dzieł sztuki, stosuje się tzw. „układ ortogonalny”, gdzie obiekt jest fotografowany bez kąta, co zapewnia wierne odwzorowanie kształtów i kolorów. Dodatkowo, prostopadłe ustawienie ułatwia równomierne oświetlenie, co jest niezbędne dla utrzymania jednorodności tonalnej i teksturalnej obrazu. Tego rodzaju techniki są szeroko stosowane w fotografii produktowej, archiwizacji, a także w akademickich badaniach nad dokumentacją wizualną.

Pytanie 3

Określ minimalną ilość ujęć tego samego obiektu, koniecznych do wykonania fotografii w technice High Dynamic Range.

A. 0÷2 ujęć

B. 2÷3 ujęć

C. 4÷5 ujęć

D. 5÷6 ujęć

Odpowiedzi sugerujące, że do wykonania zdjęcia w technice High Dynamic Range wystarczy 0÷2 ujęć lub 4÷5 ujęć, są błędne, ponieważ nie uwzględniają podstawowych zasad działania tej techniki. W przypadku HDR, kluczowym elementem jest uchwycenie różnorodnych zakresów tonalnych, co jest niemożliwe przy tak ograniczonej liczbie ujęć. Wybierając 0÷2 ujęcia, zakładamy, że jedno zdjęcie może zaspokoić wszystkie potrzeby tonalne, co jest rzadko możliwe w praktyce, zwłaszcza w scenach z dużym kontrastem. Z kolei odpowiedź 4÷5 ujęć, choć zbliża się do rzeczywistości, jest nadmierna i nieefektywna. W większości przypadków, wystarczą dwa do trzech zdjęć, aby uzyskać jakość, która w pełni wykorzystuje technologię HDR. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami mogą wynikać z braku zrozumienia, jak istotne jest uchwycenie różnych detali w różnych warunkach oświetleniowych. Osoby, które uważają, że jedno zdjęcie wystarczy, mogą mylić HDR z podstawowym programowaniem ekspozycji, co prowadzi do nieporozumień co do celów, jakie stawia sobie technika HDR, której istotą jest uzyskanie harmonijnego połączenia tonalnego poprzez odpowiednie zestawienie kilku zdjęć.

Pytanie 4

Fotografowanie obiektów architektonicznych w kompozycji frontalnej odbywa się poprzez uchwycenie budowli z

A. perspektywy zbieżnej do dwóch punktów

B. perspektywy horyzontalnej

C. jej bocznej części

D. jej frontowej części

Kompozycja frontalna w fotografii architektury polega na uchwyceniu budowli z jej przedniej strony, co pozwala na ukazanie pełnej symetrii i detali fasady. Tego typu ujęcia są istotne, ponieważ pozwalają na zrozumienie charakteru architektury, jej formy oraz kontekstu w otoczeniu. Przykładem zastosowania kompozycji frontalnej mogą być zdjęcia zabytków, takich jak pałace czy katedry, gdzie ich imponujące detale są najlepiej widoczne z przodu. Fotografowie często stosują tę technikę w celu podkreślenia monumentalności obiektów oraz ich artystycznych wartości. Dobre praktyki w fotografii architektury sugerują, aby przy wykonywaniu zdjęć frontalnych zwracać uwagę na oświetlenie, które może znacząco wpłynąć na odbiór detali i tekstur budowli. Dodatkowo, warto pamiętać o użyciu statywu, co pozwala na uzyskanie ostrości i stabilności obrazu, zwłaszcza w warunkach słabego oświetlenia. Zastosowanie kompozycji frontalnej jest zgodne z normami fotografii architektonicznej, które zalecają ukazywanie obiektów w sposób, który najlepiej oddaje ich istotę.

Pytanie 5

W atelier możemy uzyskać oświetlenie światłem ciągłym typu kontra, umieszczając źródło światła

A. z boku modela

B. za modelem

C. za aparatem

D. z przodu modela

Umieszczenie źródła światła za aparatem wydaje się na pierwszy rzut oka ok, bo oświetla scenę bezpośrednio. Ale w praktyce, to prowadzi do płaskiego oświetlenia, które nie wydobywa głębi ani detali. Gdy robisz fotografię portretową, to lepiej, żeby światło było przed modelem lub z boku, bo inaczej można uzyskać ostre oświetlenie, które nie podkreśla rysów twarzy, a wręcz może robić niekorzystne cienie. Zwłaszcza, jeśli światło z boku jest za mocne albo źle ustawione, to cienie mogą przykryć detale na twarzy i zepsuć kompozycję. Poza tym, światło z przodu zazwyczaj daje płaski efekt, który zbytnio wygładza model. Te błędy mogą wynikać z niedostatecznego zrozumienia, jak działa światło i jak wpływa na postrzeganie obiektów. Z moim doświadczeniem, właściwe modelowanie światła to kluczowa umiejętność dla każdego fotografa, który chce dobrze wykorzystać różne źródła światła i osiągnąć zamierzony efekt artystyczny.

Pytanie 6

Jakiego materiału dotyczy oznaczenie "typ 120"?

A. Materiału małoobrazkowego

B. Papieru stałogradacyjnego

C. Papieru wielogradacyjnego

D. Błony zwojowej

Wybór odpowiedzi na temat oznaczenia "typ 120" powinien być dokładny, ponieważ każdy z wymienionych materiałów ma swoje specyficzne właściwości i zastosowania. Papier stałogradacyjny to materiał, który jest używany w technice druku i nie ma związku z błoną zwojową. Jest to rodzaj papieru, który może być używany do tworzenia odbitek, ale nie odnosi się do fotografii negatywowej, co jest kluczowe w kontekście błon fotograficznych. Z kolei papier wielogradacyjny jest rodzajem papieru fotograficznego, który pozwala na uzyskanie różnych tonacji, ale również nie jest tym samym co błona zwojowa. Materiał małoobrazkowy to ogólne pojęcie, które najczęściej odnosi się do błon o mniejszych wymiarach, takich jak typ 35 mm. Użytkownicy, którzy mylą typy materiałów, mogą nie zrozumieć, jak różne formaty wpływają na jakość obrazu. W fotografii każdy typ materiału odgrywa istotną rolę w uzyskiwaniu pożądanych efektów, a nieznajomość różnic między błonami zwojowymi a innymi materiałami może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich zastosowania w praktyce fotograficznej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnej pracy w dziedzinie fotografii, zarówno w kontekście technicznym, jak i artystycznym.

Pytanie 7

Technologia pixel shift w nowoczesnych aparatach cyfrowych służy do

A. redukcji szumów przy wysokich wartościach ISO

B. zwiększenia rozdzielczości i jakości obrazu przez wykonanie serii zdjęć z minimalnym przesunięciem matrycy

C. zwiększenia szybkości działania autofokusa

D. poprawy stabilizacji obrazu przy długich czasach naświetlania

Technologia pixel shift to zaawansowana metoda zwiększania rozdzielczości i jakości obrazu w aparatach cyfrowych. Opiera się na wykonywaniu serii zdjęć, gdzie matryca aparatu jest przesuwana o minimalne odległości pomiędzy ujęciami. Dzięki temu, każda piksel w finalnym obrazie jest następująco uzupełniany z różnych kątów, co pozwala na zebranie większej ilości informacji o kolorach i detalach. Przykładem zastosowania tej technologii mogą być sesje zdjęciowe w fotografii krajobrazowej, gdzie ważne są detale w różnych partiach obrazu. Wykorzystując pixel shift, można uzyskać znacznie wyższą jakość zdjęć, co jest szczególnie istotne w kontekście druku wielkoformatowego. W branży fotograficznej standardem staje się coraz częstsze stosowanie tej technologii, zwłaszcza w aparatach średnioformatowych, które mają na celu maksymalne wykorzystanie potencjału matryc. To podejście sprzyja także uzyskiwaniu efektu HDR (High Dynamic Range), przy odpowiednim przetwarzaniu zdjęć.

Pytanie 8

Jakie urządzenie powinno być zastosowane do uzyskania pozytywnej kopii z czarno-białego negatywu o wymiarach 13 x 18 cm w skali 1:1?

A. Skanera

B. Wizualizera

C. Powiększalnika

D. Kopiarki stykowej

Powiększalnik to urządzenie wykorzystywane głównie do projekcji obrazu z negatywu na papier fotograficzny w powiększeniu, co nie jest wymagane w tym przypadku. Służy on do uzyskiwania większych odbitek niż oryginalny format negatywu, a zatem nie nadaje się do odwzorowania 1:1. Wizualizer, z kolei, jest narzędziem używanym do prezentacji obrazów, a nie do tworzenia ich kopii, co czyni go nieodpowiednim do tego celu. Również skaner, mimo że jest w stanie zeskanować negatyw i przekształcić go na obraz cyfrowy, nie zapewnia kopii pozytywowej w tradycyjnym sensie, a wręcz wymaga konwersji do formatu pozytywowego, co wprowadza dodatkowe etapy w procesie. Typowy błąd myślowy związany z wyborem skanera polega na myśleniu, że każda technologia cyfrowa jest lepsza od analogowej, co nie zawsze jest prawdą w kontekście tradycyjnej fotografii. Warto również zauważyć, że korzystanie z nieodpowiednich metod może prowadzić do utraty jakości odbitek oraz braku wiernego odwzorowania tonalności i detali, co stanowi kluczowy element w pracy fotografa. Uzyskanie wysokiej jakości odbitek z negatywów wymaga znajomości odpowiednich narzędzi oraz ich zastosowania zgodnie z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 9

Jaki symbol wskazuje na proces przetwarzania pozytywu kolorowego?

A. E 6

B. RA 4

C. EP 2

D. C 41

Inne odpowiedzi, takie jak EP 2, C 41 czy E 6, są związane z różnymi procesami, które dotyczą innych technik fotograficznych. EP 2 to symbol związany z czarno-białą obróbką i nie ma nic wspólnego z kolorowymi pozytywami. Często ludzie mylą to z wywoływaniem kolorów, co prowadzi do pomyłek. C 41 to standard, który dotyczy negatywów, co już diametralnie różni się od pozytywów. Trzeba pamiętać, że C 41 generuje negatywy, a nie pozytywy, dlatego ta odpowiedź jest nietrafiona. E 6 z kolei to proces do wywoływania diapozytywów, co także wskazuje na inny typ obróbki. Ważne, żeby rozumieć różnice między tymi procesami, bo każdy z nich wymaga innych chemikaliów i sprzętu. Z własnego doświadczenia wiem, że takie pomyłki wynikają głównie z braku znajomości podstaw fotograficznych.

Pytanie 10

Jaki symbol wskazuje na proces chemicznej obróbki materiału, który można odwrócić?

A. C 41

B. EP 2

C. E 6

D. RA 4

Wybór innych symboli, takich jak "C 41", "EP 2" oraz "RA 4", jest wynikiem niepełnego zrozumienia procesów chemicznych i obróbczych. C 41 w kontekście obróbki materiałów odnosi się do procesów, które nie są odwracalne, co uniemożliwia ponowne przywrócenie materiału do pierwotnego stanu. Takie podejście może prowadzić do nieodwracalnych zmian w strukturze materiału, co jest niepożądane w wielu zastosowaniach inżynieryjnych. Z kolei EP 2, który może sugerować proces elektropolimeryzacji, dotyczy specyficznych warunków obróbczych, które niekoniecznie są odwracalne i często wiążą się z trwałą zmianą właściwości materiału. Natomiast RA 4, który mógłby odnosić się do różnych metod analizy materiałów, nie jest związany z procesami obróbczy, co potwierdza, że zrozumienie właściwego kontekstu i zastosowania symboli jest kluczowe. Typowe błędy w rozumowaniu prowadzą do mylenia procesów odwracalnych z nieodwracalnymi, co może skutkować poważnymi konsekwencjami w inżynierii i produkcji. Zrozumienie tych różnic jest fundamentalne dla projektowania materiałów i procesów, które muszą spełniać określone normy jakości oraz trwałości.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Aby uzyskać portret z szeroką paletą tonów, należy użyć filmu negatywowego w formacie małoobrazkowym

A. format 135 o niskiej kontrastowości

B. format 120 o niskiej kontrastowości

C. format 120 o wysokiej kontrastowości

D. format 135 o wysokiej kontrastowości

Wybór filmów o dużej kontrastowości, jak typ 120 czy 135, to nie najlepsza decyzja w fotografii portretowej. Często prowadzi to do zbyt dużych różnic tonalnych, przez co detale w cieniach mogą zniknąć, a światła wychodzą zbyt blado. Takie efekty potrafią wybitnie zmienić obraz, co w portretach nie wygląda zbyt dobrze. Oprócz tego, w sytuacjach z różnym oświetleniem, mogą być problematyczne, bo zwiększają ryzyko przepałów i zbyt ciemnych miejsc, co może zniekształcać rzeczywisty wygląd osoby. Wiele osób myli kontrastowość z wyrazistością zdjęć, co nie jest do końca prawdą. Kluczowe w portretach jest złapanie naturalności, a to lepiej wychodzi przy filmach o małej kontrastowości. Dlatego lepiej uważać przy wyborze filmu, żeby nie skończyć z niezadowalającymi efektami.

Pytanie 13

Który z elementów aparatu fotograficznego pozwala na odsłonięcie, a następnie ponowne zasłonięcie materiału światłoczułego lub przetwornika optoelektronicznego w celu uzyskania odpowiedniej ekspozycji?

A. Matówka

B. Przesłona

C. Samowyzwalacz

D. Migawka

Migawka jest kluczowym elementem aparatu fotograficznego, który odpowiada za kontrolowanie czasu, przez jaki materiał światłoczuły lub przetwornik optoelektroniczny jest wystawiony na działanie światła. Jej główną funkcją jest odsłanianie i zasłanianie matrycy podczas wykonywania zdjęcia, co bezpośrednio wpływa na ekspozycję obrazu. Dzięki regulacji czasu otwarcia migawki, fotograf może decydować o tym, jak dużo światła dostanie się do aparatu. Przykładowo, w jasnych warunkach oświetleniowych zaleca się użycie krótszych czasów otwarcia migawki, aby uniknąć prześwietlenia zdjęcia. W praktyce, migawki mogą mieć różne mechanizmy działania, takie jak migawki centralne, które otwierają się jednocześnie w całej klatce, oraz migawki szczelinowe, które przesuwają się przez matrycę. Wiedza na temat funkcji migawki jest niezbędna dla każdego fotografa, aby skutecznie kontrolować ekspozycję oraz uzyskać zamierzony efekt artystyczny w swoich zdjęciach.

Pytanie 14

Do wykonania zamieszczonego zdjęcia zastosowano technikę

A. skaningową.

B. fotomikrografii.

C. makrofotografii.

D. mikrofilmowania.

Makrofotografia to technika, która pozwala na uchwycenie małych obiektów w dużym powiększeniu, co idealnie ilustruje zamieszczone zdjęcie owada. W tej technice kluczowe jest wykorzystanie obiektywów makro, które umożliwiają uzyskanie wysokiej ostrości i szczegółowości w zbliżeniach. Przykładem makrofotografii mogą być zdjęcia owadów, roślin czy detali przedmiotów codziennego użytku. W praktyce, fotografowie często stosują techniki oświetleniowe, takie jak oświetlenie boczne czy użycie pierścieni oświetleniowych, aby uwydatnić detale i tekstury. Makrofotografia znajduje zastosowanie nie tylko w fotografii artystycznej, ale także w naukach przyrodniczych, gdzie może być używana do dokumentowania obserwacji w terenie lub w laboratoriach. Umożliwia to badanie morfologii i anatomii obiektów z bliska, co jest nieocenione w takich dziedzinach jak entomologia czy botanika. Warto również zaznaczyć, że technika ta wymaga dużej precyzji i umiejętności, aby uzyskać zadowalające rezultaty, zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii.

Pytanie 15

Pomiar intensywności światła realizuje się przy użyciu światłomierza skierowanego

A. w kierunku fotografowanego obiektu

B. w stronę źródła światła

C. na tle

D. w stronę aparatu

Pomiar światła padającego na obiekt za pomocą światłomierza skierowanego w stronę aparatu jest kluczowym aspektem w fotografii. Taki pomiar pozwala na uzyskanie odczytu, który najlepiej odpowiada rzeczywistym warunkom oświetleniowym, jakie będą miały miejsce podczas wykonywania zdjęcia. Skierowanie światłomierza w stronę aparatu zapewnia, że jego pomiar uwzględnia wszystkie źródła światła, które docierają do obiektu fotografowanego z perspektywy operatora. W praktyce oznacza to, że światłomierz mierzy światło, które rzeczywiście trafi na matrycę aparatu, co jest niezbędne do ustalenia odpowiednich parametrów ekspozycji, takich jak czas naświetlania i przysłona. Dobre praktyki wymagają, aby pomiar był wykonywany w kontekście sceny, a nie tylko poszczególnych źródeł światła. Dlatego umiejętność prawidłowego posługiwania się światłomierzem jest nieoceniona, zwłaszcza w sytuacjach o zmiennych warunkach oświetleniowych, takich jak sesje w plenerze lub fotografowanie obiektów w studiu. Prawidłowe wykorzystanie światłomierza w tej formie przyczynia się do lepszego zrozumienia ekspozycji i jakości obrazu, co w rezultacie prowadzi do uzyskania bardziej profesjonalnych efektów.

Pytanie 16

Proces kalibracji monitora ma na celu

A. zwiększenie jasności wyświetlacza

B. zapewnienie wiernego odwzorowania kolorów

C. zwiększenie częstotliwości odświeżania

D. zmniejszenie zużycia energii

Kalibracja monitora to proces, który ma na celu zapewnienie wiernego odwzorowania kolorów. W praktyce oznacza to, że barwy wyświetlane na ekranie są zgodne z rzeczywistością, co jest szczególnie istotne w pracy z grafiką, fotografią czy w druku. Istnieją różne metody kalibracji, w tym korzystanie z profesjonalnych narzędzi, takich jak kolorimetry czy spektrofotometry, które umożliwiają precyzyjne dostosowanie ustawień monitora. Dzięki kalibracji można uzyskać zgodność z uznawanymi standardami branżowymi, takimi jak sRGB czy Adobe RGB. Regularne kalibrowanie monitora jest zalecane, ponieważ z upływem czasu parametry techniczne wyświetlacza mogą się zmieniać, co prowadzi do odchyleń w odwzorowaniu kolorów. Z własnego doświadczenia wiem, że kalibrowany monitor znacznie ułatwia pracę, gdyż eliminuje ryzyko nieprawidłowości w finalnych produktach, co może zaoszczędzić wiele czasu i kosztów związanych z poprawkami.

Pytanie 17

Kiedy w wizjerze aparatu fotograficznego dostrzegalna jest faktura lub wzór składający się z wielu małych elementów umiejscowionych blisko siebie, to na fotografii może pojawić się efekt

A. szumu

B. flary

C. mory

D. paralaksy

Flara to efekt optyczny, który powstaje na skutek bezpośredniego odbicia światła od soczewek aparatu, co prowadzi do pojawienia się jasnych plam lub promieni świetlnych na zdjęciach. Choć może to być problem w fotografii, nie jest związane z obecnością regularnych wzorów w kadrze, jak to ma miejsce w przypadku mory. Szum to zjawisko, które występuje w zdjęciach, szczególnie w warunkach słabego oświetlenia, i odnosi się do przypadkowych, niepożądanych artefaktów, które zniekształcają obraz. Szum nie jest wynikiem interferencji wzorów, lecz raczej problemem związanym z czułością matrycy i jakością przetwarzania sygnału. Paralaksa odnosi się do zjawiska, które występuje, gdy obserwator postrzega różne położenia obiektów z różnych punktów widzenia, co jest istotne w kontekście pomiarów odległości lub w sytuacjach wykorzystujących dwa obiektywy do tworzenia efektu trójwymiarowego. Wszystkie te efekty mają swoje miejsce w fotografii, ale nie są bezpośrednio związane z problemem mory, który wynika z interferencji wzorów na poziomie pikseli. Zrozumienie różnicy między tymi efektami jest kluczowe dla poprawnego interpretowania wyników pracy fotografa oraz unikania typowych błędów w kadrze.

Pytanie 18

W procesie chemicznej obróbki materiałów barwnych odwracalnych występują następujące etapy

A. wywoływanie czarno-białe, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie, płukanie

B. wywoływanie barwne, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie czarno-białe, utrwalanie, płukanie

C. wywoływanie barwne, odbielanie, utrwalanie, płukanie

D. wywoływanie czarno-białe, przerywanie, utrwalanie, płukanie

Odpowiedź wywoływanie czarno-białe, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie, płukanie jest poprawna, ponieważ opisuje sekwencję procesów typowych dla obróbki chemicznej materiałów odwracalnych barwnych. W pierwszym etapie, wywoływanie czarno-białe, materiał fotograficzny jest przekształcany w obraz monochromatyczny poprzez działanie odpowiednich chemikaliów. Następnie następuje przerywanie, które zatrzymuje reakcję chemiczną, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów. Odbielanie usuwa pewne obszary barwne, co jest istotne, aby uzyskać czystość obrazów. Działanie zadymiania dodaje specyfikę wizualną poprzez wprowadzenie efektów światłocienia. Wywoływanie barwne to kluczowy moment, w którym barwniki są aktywowane, co pozwala na uzyskanie pełnokolorowych obrazów. Utrwalanie zabezpiecza obraz przed dalszymi reakcjami chemicznymi, a płukanie usuwa resztki chemikaliów, co jest niezbędne dla trwałości finalnego produktu. Właściwe wykonanie każdego z tych kroków zgodnie z przyjętymi standardami zapewnia wysoką jakość zdjęć oraz ich długotrwałość, co jest kluczowe w praktyce fotograficznej i obrazowej.

Pytanie 19

Efekt mory na zdjęciach cyfrowych pojawia się najczęściej przy fotografowaniu

A. jasnych powierzchni z odbiciami światła

B. regularnych wzorów tekstylnych i architektonicznych

C. obiektów ruchomych przy długim czasie ekspozycji

D. zachodu słońca z użyciem filtrów neutralnych

Fotografowanie jasnych powierzchni z odbiciami światła może generować różne problemy, jak na przykład prześwietlenia czy zniekształcenia kolorów, ale nie jest to przyczyna efektu mory. Odbicia światła mają tendencję do wprowadzania trudności w balansie bieli oraz w ogólnym zarządzaniu kontrastem obrazu, co może skutkować utratą detali, jednak nie tworzą one charakterystycznych wzorów interferencyjnych, które definiują moiré. Zachód słońca z użyciem filtrów neutralnych to technika, która ma na celu regulację ekspozycji i poprawę kolorystyki zdjęcia, ale nie wpływa na wystąpienie efektu moiré. Natomiast obiekty ruchome przy długim czasie ekspozycji prowadzą do rozmycia ruchu, co jest zupełnie innym zjawiskiem. Wynika to z niezdolności aparatu do uchwycenia ostrości na obiektach w ruchu, co skutkuje rozmyciem, a nie interferencjami. Często błędnym wnioskiem jest utożsamienie wszystkich problemów z obrazem z efektem mory, co prowadzi do błędnej identyfikacji przyczyn problemu. W rzeczywistości, zrozumienie różnorodności efektów i ich przyczyn jest kluczowe dla każdego fotografa, aby skutecznie unikać takich pułapek w swojej pracy.

Pytanie 20

Aby uzyskać nocne zdjęcie z efektem rozmytych smug światła bez zakłóceń, trzeba zastosować długi czas ekspozycji, statyw, wężyk spustowy oraz ustawić czułość matrycy na wartość

A. ISO 100

B. ISO 800

C. ISO 200

D. ISO 400

Wybór wyższych wartości ISO, takich jak 400, 200, czy 800, prowadzi do nadmiernego ziarna w zdjęciach, co jest szczególnie niepożądane podczas nocnej fotografii z długim czasem naświetlania. Wyższe ustawienia ISO zwiększają czułość matrycy na światło, co może wydawać się korzystne w ciemnych warunkach, jednak w przypadku długiego naświetlania, efektem tego jest znaczny wzrost szumów. Szumy te powstają na skutek podwyższonego poziomu czułości matrycy, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu zdjęć, szczególnie w jednolitych obszarach, takich jak niebo. Użytkownicy często popełniają błąd sądząc, że wyższe ISO w każdej sytuacji poprawi jakość zdjęcia, co jest mylące. W rzeczywistości, kluczowe w nocnej fotografii jest osiągnięcie równowagi między czasem naświetlania, przysłoną a wartością ISO. Dobrą praktyką jest zawsze zaczynać od najniższego możliwego ISO, aby zminimalizować szumy i umożliwić dłuższe naświetlanie. Warto zauważyć, że przy korzystaniu z wyższych wartości ISO, czas naświetlania powinien być odpowiednio krótszy, co nie zawsze pozwoli na uzyskanie pożądanego efektu smug świetlnych. Rozumienie tej balansu jest kluczowe w fotografii, a ignorowanie tego aspektu może prowadzić do niezadowalających rezultatów.

Pytanie 21

Jakiego narzędzia w programie graficznym użyjesz do skopiowania części obrazu w celu jego lokalnej rekonstrukcji?

A. Smużenia

B. Gąbki

C. Wiader

D. Stempla

Stempel w programach graficznych, jak Photoshop, jest mega ważny, jeśli chodzi o powielanie różnych części obrazu. Dzięki niemu możemy reanimować zdjęcia, bo działa tak, że bierze teksturę z jednego miejsca i przenosi ją w inne. To świetne do poprawiania fotek, usuwania niedociągnięć czy odbudowywania brakujących fragmentów. Na przykład, można użyć tego narzędzia, żeby wymazać coś, co nam nie pasuje, albo uzupełnić luki w obrazie, co przydaje się zwłaszcza w portretach i krajobrazach. Dobrze jest też bawić się różnymi rozmiarami i twardościami pędzla – wtedy efekty wyglądają bardziej naturalnie. Kiedy korzystasz ze stempla, musisz mieć na uwadze, z jakiego miejsca kopiujesz teksturę oraz umieć dostosować ustawienia, żeby wszystko ze sobą pięknie współgrało. Taka technika może naprawdę poprawić jakość wizualną twojej pracy, pod warunkiem, że przestrzegasz zasad dotyczących etyki w obróbce zdjęć.

Pytanie 22

Oznaczenie OS znajdujące się na obudowie obiektywu wskazuje na

A. stabilizację ogniskowej

B. ogniskową stałą

C. ogniskową zmienną

D. stabilizację obrazu

Wybór odpowiedzi dotyczących stabilizacji ogniskowej, ogniskowej stałej lub zmiennej wskazuje na pewne nieporozumienia w zakresie działania obiektywów. Stabilizacja ogniskowej nie jest terminem standardowym i nie odnosi się do technologii stabilizacji obrazu. Stabilizacja ogniskowej sugerowałaby, że ogniskowa obiektywu zmienia się w czasie, co jest niezgodne z zasadami fizyki optyki. Ogniskowa stała i zmienna odnoszą się do konstrukcji optycznej obiektywu, a nie do jego zdolności do redukcji drgań. Obiektywy o stałej ogniskowej mają jedną, ustaloną ogniskową, co oznacza, że wymagają zmiany pozycji aparatu, aby kadrować zdjęcia, podczas gdy obiektywy zmienne pozwalają na regulację ogniskowej w szerszym zakresie, ale niekoniecznie zawierają mechanizm stabilizacji obrazu. Zrozumienie różnicy między tymi terminami jest kluczowe dla prawidłowego wyboru sprzętu fotograficznego. Użytkownicy często mylą te pojęcia, co prowadzi do nieefektywnego użytkowania sprzętu i niezadowalających wyników fotograficznych. Warto skupić się na specyfikacjach technicznych obiektywów oraz ich zastosowaniu w praktyce, aby podejmować świadome decyzje dotyczące zakupu wyposażenia fotograficznego.

Pytanie 23

Uzyskanie pozytywowej kopii z odpowiednim kontrastem obrazu z negatywu o niskim kontraście jest możliwe dzięki papierowi o gradacji

A. normalnej

B. specjalnej

C. twardej

D. miękkiej

Odpowiedź 'twardej' jest prawidłowa, ponieważ papier o twardej gradacji charakteryzuje się większą czułością na detale i kontrast, co jest szczególnie istotne przy uzyskiwaniu pozytywów z negatywów o niskim kontraście. Twardy papier ma mniejszą zdolność do reprodukcji tonów pośrednich, dlatego lepiej eksponuje jasne i ciemne obszary w obrazie, co pozwala na uzyskanie wyraźniejszego i bardziej kontrastowego pozytywu. W praktyce, przy pracy z negatywami, które nie mają wyraźnych różnic tonalnych, użycie papieru twardego przyczynia się do wydobycia detali, które mogą być niewidoczne na mniej kontrastowych kopiach. W przypadku negatywów, gdzie różnice w jasności są minimalne, zastosowanie papieru twardego pozwala na lepsze odwzorowanie wysokich tonów, co jest kluczowe dla uzyskania jakościowych rezultatów w fotografii. Standardy branżowe zalecają użycie papierów o różnej gradacji w zależności od charakterystyki negatywu, co umożliwia fotografom optymalizację procesu druku.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Jakie działania konserwacyjne są niezbędne do zapewnienia prawidłowego działania akumulatora w aparacie fotograficznym?

A. dbanie o czystość styków w komorze akumulatora

B. narażanie akumulatora na działanie promieni słonecznych

C. narażanie akumulatora na wysokie temperatury

D. zapewnienie zmiennej temperatury w komorze akumulatora

Utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego działania akumulatora w aparacie fotograficznym. Zanieczyszczone styki mogą prowadzić do słabego kontaktu, co skutkuje niestabilnym zasilaniem, a w konsekwencji do nieprawidłowego działania aparatu. Regularne czyszczenie styków pozwala na usunięcie osadów, kurzu oraz innych zanieczyszczeń, które mogą wpłynąć na przewodnictwo elektryczne. Warto stosować odpowiednie środki czyszczące i narzędzia, takie jak miękkie szczoteczki i spraye do czyszczenia kontaktów, aby nie uszkodzić delikatnych elementów. Przestrzeganie tej zasady to nie tylko dobry nawyk konserwacyjny, ale także zgodność z praktykami zalecanymi przez producentów sprzętu fotograficznego, co wydłuża żywotność akumulatora i poprawia ogólną wydajność aparatu. Regularne przeglądy i dbałość o czystość styków powinny być częścią rutynowej konserwacji sprzętu fotograficznego.

Pytanie 26

Określ nazwę zjawiska, które występuje w srebrowych warstwach materiałów światłoczułych na skutek intensywnego, krótkiego naświetlania?

A. Guma

B. Solaryzacja

C. Dagerotypia

D. Izohelia

Izohelia odnosi się do zjawiska związane z równomiernym oświetleniem w kontekście reprodukcji barw, a nie do efektów ciemnienia warstw światłoczułych pod wpływem intensywnego naświetlania. Zjawisko to jest często mylone z solaryzacją, ponieważ obie koncepcje dotyczą światła i jego oddziaływania z materiałami, ale mają różne zastosowania i mechanizmy. Izohelia była używana w kontekście analizy odbicia światła oraz w procesach kalibracji kolorów, jednak nie ma bezpośredniego związku z procesami chemicznymi, jakie zachodzą w srebrowych emulsjach. Dagerotypia to jedna z najwcześniejszych technik fotograficznych, polegająca na rejestrowaniu obrazu na metalowej płycie pokrytej jodkiem srebra. Choć dagerotypia wiąże się z naświetlaniem, nie opisuje zjawiska ciemnienia pod silnym światłem, a jej proces jest znacznie bardziej skomplikowany i nie dotyczy soli srebra w kontekście solaryzacji. W przypadku gumy, termin ten odnosi się do procesu gumy bichromate, który jest inną techniką fotograficzną, polegającą na naświetlaniu emulsji zawierającej gumę oraz chromian potasu. To zjawisko również nie jest związane z solaryzacją, ponieważ skupia się na innych aspektach tworzenia obrazu. Wniosek z tych niepoprawnych odpowiedzi jest często rezultatem mylenia różnych pojęć w dziedzinie fotografii oraz prób ich zastosowania w kontekście, w którym nie są one właściwe. Zrozumienie podstawowych różnic między tymi zjawiskami jest kluczowe dla prawidłowej analizy procesów fotograficznych i ich zastosowań.

Pytanie 27

Jakie urządzenie wykorzystuje się do cyfrowego odwzorowania slajdów lub negatywów fotograficznych?

A. Skaner

B. Przystawka cyfrowa

C. Aparat cyfrowy

D. Ploter

Skaner jest urządzeniem, które służy do przekształcania fizycznych slajdów lub negatywów fotograficznych na formaty cyfrowe. Proces ten polega na skanowaniu obrazu przy użyciu światła, które odbija się od materiału, a następnie przetwarzaniu go na obraz cyfrowy. Skanery do slajdów są wyposażone w specjalne źródła światła, które umożliwiają dokładne odwzorowanie kolorów i szczegółów. W praktyce skanery te są wykorzystywane w archiwizacji zdjęć, digitalizacji rodzinnych albumów oraz w profesjonalnych studiach fotograficznych. Standardy jakości skanowania, takie jak rozdzielczość (dpi), są kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości obrazu, co ma znaczenie w kontekście późniejszego wydruku czy publikacji online. Warto także dodać, że skanery mogą być wyposażone w oprogramowanie do edycji obrazu, co pozwala na poprawę jakości skanowanych zdjęć.

Pytanie 28

Podczas fotografowania interaktywnych obiektów 360° należy zastosować

A. lampę błyskową z dyfuzorem

B. stół obrotowy i zestaw lamp o stałych parametrach

C. teleobiektyw z funkcją makro

D. szerokokątny obiektyw typu rybie oko

Podczas fotografowania interaktywnych obiektów 360°, zastosowanie stołu obrotowego i zestawu lamp o stałych parametrach jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć. Stół obrotowy pozwala na precyzyjne obracanie obiektu w równych odstępach, co jest niezbędne do zbudowania pełnej panoramy 360°. Taki mechanizm minimalizuje wszelkie błędy związane z ręcznym obracaniem, które mogą prowadzić do niespójności w ostatecznym obrazie. Dodatkowo, użycie lamp o stałych parametrach zapewnia jednorodne oświetlenie, co jest niezwykle istotne w kontekście interaktywnych prezentacji, gdzie każdy szczegół obiektu powinien być dobrze widoczny. Nierówne oświetlenie może prowadzić do nieestetycznych cieni lub prześwietleń, które utrudnią użytkownikom postrzeganie detali. W praktyce, korzystając z takich rozwiązań, możemy także eksperymentować z różnymi kątami i efektami świetlnymi, co znacząco zwiększa atrakcyjność wizualną końcowego produktu. Warto też pamiętać o stabilizacji aparatu, aby zminimalizować drgania podczas wykonywania zdjęć, co również wpływa na jakość uzyskiwanego obrazu.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Jak długo trwa okres obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej, aby uznać ją za zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 3 latach

B. Po 4 latach

C. Po 2 latach

D. Po 5 latach

Umowa licencyjna wyłączna po pięciu latach staje się umową na czas nieokreślony. To jakby naturalny krok w całym procesie. Przykład? Weźmy firmę technologiczną, która daje licencję na swoje oprogramowanie jakiejś firmie partnerskiej. Po pięciu latach, jeśli obie strony nie dogadają się w sprawie przedłużenia lub zmiany umowy, to licencja przechodzi na czas nieokreślony. Dzięki temu ta firma może spokojnie korzystać z oprogramowania bez strachu, że coś się zaraz skończy. Moim zdaniem, taki układ jest super, bo daje większą pewność w relacjach biznesowych, a także pozwala na lepsze planowanie w dłuższym okresie. W branży często mówi się, że umowy licencyjne na czas określony powinny mieć możliwość przejścia na czas nieokreślony po ustalonym czasie. To z kolei daje większą elastyczność w negocjacjach i lepiej dostosowuje się do zmieniającego się rynku.

Pytanie 31

Czym są pierścienie Newtona?

A. zjawisko zachodzące podczas robienia zdjęć "pod światło"

B. źródło światła w lampach błyskowych z pierścieniami

C. rodzaj pierścieni pośrednich wykorzystywanych w makrofotografii

D. zjawisko zachodzące przy kopiowaniu z użyciem powiększalnika

Pierścienie Newtona to zjawisko optyczne powodowane interferencją światła, które występuje najczęściej podczas kopiowania zdjęć z użyciem powiększalnika. Gdy światło przechodzi przez soczewkę, jego fale mogą się nakładać, tworząc charakterystyczny wzór jasnych i ciemnych pierścieni. Ten efekt jest wynikiem różnicy w drogach optycznych, które pokonują fale świetlne odbijające się od różnych powierzchni, np. od obiektywu oraz od filmu. Praktyczne zastosowanie pierścieni Newtona możemy zaobserwować w fotografii analogowej, gdzie użytkownicy powiększalników mogą dostrzegać te pierścienie jako wskazówki do korekty ustawień ostrości i kontrastu. Wiedza na temat pierścieni Newtona jest również użyteczna w dziedzinie fotoniki, gdzie zrozumienie interferencji światła pozwala na projektowanie lepszych systemów optycznych oraz materiałów, które mogą poprawić jakość obrazów. Dobra praktyka w pracy z optyką wymaga zrozumienia takich efektów, aby skutecznie wykorzystać je w różnych aplikacjach fotograficznych oraz naukowych.

Pytanie 32

Aby przeprowadzić skanowanie dużych oryginałów na elastycznym, przezroczystym materiale, należy zastosować skaner

A. ręczny

B. 3D

C. bębnowy

D. płaski

Skanowanie wielkoformatowych oryginałów na giętkim podłożu przezroczystym wymaga zastosowania skanera bębnowego, który jest zaprojektowany do pracy z takimi materiałami. Skanery bębnowe charakteryzują się dużą precyzją i zdolnością do skanowania materiałów o różnych grubościach i kształtach, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przypadku przezroczystych podłoży. Ich konstrukcja umożliwia delikatne umieszczenie skanowanego obiektu w cylindrycznym bębnie, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia materiału. W praktyce bębnowe skanery są często wykorzystywane w archiwizacji dokumentów, reprodukcji dzieł sztuki oraz w inżynierii, gdzie wymagana jest wysoka jakość skanowania przezroczystych i cienkowarstwowych materiałów. Dodatkowo, skanery te produkują skany o wysokiej rozdzielczości, co jest niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach, takich jak druk wysokiej jakości czy digitalizacja archiwów. W kontekście standardów branżowych, skanery bębnowe są rekomendowane do zastosowań, które wymagają zachowania wysokiej wierności kolorystycznej oraz detaliczności.

Pytanie 33

Aby przypisać archiwizowanym zdjęciom atrybuty ułatwiające ich szybkie odnajdywanie, należy użyć aplikacji programu Adobe

A. Acrobat

B. Bridge

C. InDesign

D. Flash

Adobe Bridge to aplikacja stworzona z myślą o zarządzaniu i organizacji plików multimedialnych, w tym fotografii. Umożliwia użytkownikom przypisywanie atrybutów, takich jak słowa kluczowe, oceny czy metadane, które znacznie ułatwiają późniejsze wyszukiwanie i organizację zdjęć. Dzięki integracji z innymi aplikacjami Adobe, takimi jak Photoshop czy Lightroom, Bridge stanowi centralne miejsce do zarządzania zasobami kreatywnymi. Przykładem praktycznego zastosowania może być stworzenie złożonej biblioteki zdjęć, gdzie fotografie są systematycznie kategoryzowane i tagowane, co pozwala na szybkie odnalezienie ich w przyszłości. Co więcej, użycie Bridge jako narzędzia do archiwizacji i organizacji zdjęć jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie metadanych w celu zwiększenia efektywności i możliwości wyszukiwania w dużych zbiorach danych. Efektywne zarządzanie zdjęciami z wykorzystaniem Bridge może znacząco poprawić produktywność pracy kreatywnej.

Pytanie 34

Przedstawione zdjęcie wykonano aparatem fotograficznym z obiektywem

A. rybie oko.

B. długoogniskowym.

C. makro.

D. szerokokątnym.

Obiektyw szerokokątny to świetny wybór w tym przypadku! Jak widać na tym zdjęciu osiedla, ten typ obiektywu świetnie uchwyca szerokie kąty, co idealnie pasuje do przedstawionej sceny. Zwykle obiektywy te mają ogniskowe poniżej 35 mm, a dzięki nim można złapać więcej detali i kontekstu, co jest super ważne w architekturze czy fotografii miejskiej. Takie obiektywy dają też fajny efekt głębi, co sprawia, że zdjęcia są naprawdę ciekawe. Co więcej, używanie szerokokątnych obiektywów pozwala uniknąć zniekształceń, które mogą się zdarzyć przy teleobiektywach, które skupiają się na detalach z dalszej odległości. Oprócz tego, często stosuje się je w fotografii wnętrz, gdzie trzeba zmieścić jak najwięcej w kadrze. Z mojego doświadczenia, dobierając obiektyw do zdjęcia, zawsze warto pomyśleć, jaki ma być cel fotografii i co chcemy uchwycić.

Pytanie 35

Jakiego filtru fotograficznego należy użyć, aby zapewnić prawidłową reprodukcję kolorów na zdjęciu, wykonanym w plenerze z wykorzystaniem światła żarowego?

A. Korekcyjny łososiowy

B. Konwersyjny niebieski

C. Konwersyjny łososiowy

D. Korekcyjny niebieski

Konwersyjny łososiowy filtr fotograficzny jest używany w sytuacjach, gdy chcemy dostosować zdjęcia wykonane w świetle żarowym do warunków oświetleniowych dziennych, co w przypadku zdjęć plenerowych przy świetle zastanym jest szczególnie ważne. Światło żarowe, emitujące ciepłe barwy, wpływa na reprodukcję kolorów, tworząc zniekształcenia w odcieniach. Użycie filtra łososiowego, który działa poprzez dodanie odcieni różowego lub pomarańczowego, pozwala na zrekompensowanie tych zniekształceń, przywracając naturalne kolory obiektów na fotografii. W praktyce, kiedy robimy zdjęcia w plenerze, w którym dominują naturalne źródła światła, a używany film był zaprojektowany do pracy z żarówkami, konieczne jest zastosowanie filtra, który zniweluje te różnice. Standardy fotograficzne zalecają takie praktyki, aby uzyskać wierne odwzorowanie barw, co ma szczególne znaczenie w fotografii portretowej oraz produktowej, gdzie kolory muszą być dokładnie oddane.

Pytanie 36

Podczas użycia oświetlenia punktowego za obiektem przeprowadzanym zdjęciem tworzy się

A. wąski zakres półcienia

B. szeroki zakres półcienia

C. mocny, ostry cień

D. delikatny, miękki cień

Przy oświetleniu punktowym światło przychodzi z jednego, wyraźnego źródła, co skutkuje tym, że cienie są ostre i dobrze zarysowane. W praktyce oznacza to, że obiekty oświetlone takim światłem mają konkretną sylwetkę, a cienie są mocne i wyraźnie widoczne. Często wykorzystuje się to w fotografii portretowej, gdy chcemy uzyskać dramatyczny efekt. Ostry cień akcentuje teksturę skóry i kontury twarzy, co działa na korzyść zdjęcia. Warto dodać, że są techniki oświetleniowe, jak 'Rembrandt lighting', które opierają się na takim świetle, żeby uzyskać mocne efekty wizualne. W reklamie, ostre światło i wyraźne cienie przyciągają wzrok widza i sprawiają, że produkty wyglądają lepiej.

Pytanie 37

Minimalna liczba zdjęć potrzebna do stworzenia panoramy sferycznej 360° wynosi

A. 8-12 zdjęć przy obiektywie 15mm (kąt widzenia 110°)

B. 4-6 zdjęć przy obiektywie standardowym

C. 20-24 zdjęcia przy teleobiektywie

D. 2-3 zdjęcia przy obiektywie szerokokątnym

W przypadku prób stworzenia panoramy sferycznej 360° z użyciem 2-3 zdjęć przy obiektywie szerokokątnym, można napotkać poważne ograniczenia. Szerokokątne obiektywy mają dużą perspektywę, jednak ich kąt widzenia nie jest wystarczająco szeroki, by uchwycić pełen zakres sceny. Wykonywanie zdjęć z tak małej liczby ujęć prowadzi do zniekształceń, a ostateczny obraz będzie niekompletny. Ponadto, obiektywy szerokokątne mogą wprowadzać efekty barrel distortion, co utrudnia łączenie zdjęć w jedną panoramę. Z kolei odpowiedź sugerująca, że 4-6 zdjęć przy obiektywie standardowym wystarczy, również jest mylna. Obiektywy standardowe mają ograniczone pole widzenia, co skutkuje koniecznością wykonania większej liczby zdjęć, aby uzyskać całkowity obraz 360°. Przy teleobiektywach, które oferują wąską perspektywę, sytuacja jest jeszcze gorsza; 20-24 zdjęcia są w tym przypadku niewystarczające, aby uzyskać panoramiczny widok. Typowym błędem jest założenie, że większa liczba zdjęć nie jest wymagana przy użyciu różnego rodzaju obiektywów. W praktyce, do stworzenia panoramy sferycznej, kluczowe jest wykorzystanie obiektywu o odpowiednim kącie widzenia oraz zapewnienie odpowiedniego pokrycia między zdjęciami, co jest fundamentem każdej dobrej panoramy.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

W przypadku produkcji plakatu o rozmiarach 30× 45 cm, który ma być wydrukowany w formacie 30 × 45 cm z rozdzielczością 300 dpi, konieczne jest skorzystanie z aparatu cyfrowego posiadającego matrycę o minimalnej rozdzielczości

A. 5000 × 3400 pikseli

B. 2592 × 1944 pikseli

C. 2048 × 1563 pikseli

D. 5500 × 3800 pikseli

Aby uzyskać wysokiej jakości reprodukcję plakatu o wymiarach 30 × 45 cm w rozdzielczości 300 dpi, konieczne jest posiadanie aparatu cyfrowego z matrycą o minimalnej rozdzielczości 5500 × 3800 pikseli. Rozdzielczość 300 dpi oznacza, że na każdy cal powierzchni plakatu powinno przypadać 300 punktów (pikseli) w poziomie i 300 punktów w pionie. Zatem, aby obliczyć wymaganą rozdzielczość, należy pomnożyć wymiary plakatu w calach przez 300. Wymiary plakatu 30 cm x 45 cm można przeliczyć na cale (1 cal = 2,54 cm), co daje około 11,81 cala x 17,72 cala. Przemnażając te wartości przez 300 otrzymujemy 3543 piksele w poziomie i 5316 pikseli w pionie, co daje łącznie około 18 000 000 pikseli. Aby uzyskać zapas i możliwość przycięcia oraz uwzględnić różne techniki edycji, aparat o rozdzielczości 5500 × 3800 pikseli jest odpowiedni. Dzięki temu uzyskujemy większą elastyczność w pracy nad grafiką i pewność, że finalny wydruk będzie ostry i szczegółowy. W praktyce, przy wyższej rozdzielczości można zastosować więcej efektów graficznych bez utraty jakości.

Pytanie 40

Obraz, który charakteryzuje się dużymi zniekształceniami spowodowanymi przez dystorsję, powstaje przy wykorzystaniu obiektywu

A. portretowego

B. standardowego

C. długoogniskowego

D. rybie oko

Obiektyw typu rybie oko to specjalny rodzaj obiektywu szerokokątnego, który charakteryzuje się ekstremalnym kątem widzenia, zwykle wynoszącym od 180 do 220 stopni. Dzięki swojej konstrukcji, obiektywy te wprowadzają znaczące zniekształcenia, które są zamierzone i wykorzystywane w kreatywnej fotografii. Zniekształcenia te polegają na silnym zgięciu linii prostych oraz na powstawaniu efektu kulistego obrazu. Fotografia wykonana obiektywem rybie oko może być używana w różnych dziedzinach, w tym w architekturze, gdzie efekt ten może podkreślić przestronność wnętrz, a także w fotografii przyrodniczej i sportowej, gdzie uwydatnia dynamikę i ruch. Warto zwrócić uwagę, że obiektywy te są powszechnie stosowane w fotografii artystycznej, gdzie zniekształcenia są elementem wyrazu artystycznego, a także w filmach, gdzie dodają unikalnych efektów wizualnych. W przypadku pracy ze zdjęciami wykonanymi obiektywem rybie oko, ważne jest, aby mieć świadomość zasad postprodukcji, aby maksymalnie wykorzystać potencjał zniekształceń.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej