Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 31 maja 2025 15:52
Data zakończenia: 31 maja 2025 16:19

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Obiektyw powiększalnika z zanieczyszczoną soczewką, pokrytą drobnymi cząstkami kurzu, powinien być czyszczony przy użyciu

A. bibułki do tuszu oraz pędzelka

B. wody destylowanej z detergentem

C. wody z mikrofibry

D. pędzelka z gruszką

Odpowiedzi, które sugerują stosowanie wody i mikrofibry, wody destylowanej z detergentem lub bibułki do tuszu, mogą wydawać się na pierwszy rzut oka sensowne, jednak w rzeczywistości niosą ze sobą ryzyko uszkodzenia soczewki. Woda, nawet destylowana, nie jest odpowiednia do czyszczenia soczewek, ponieważ może prowadzić do powstawania plam, a także osadzania się minerałów, co z czasem pogarsza jakość optyki. Mikrofibra, choć jest skuteczna w usuwaniu zanieczyszczeń, może zarysować delikatne powłoki szklane, jeśli zanieczyszczenia nie zostaną wcześniej usunięte. Użycie detergentów również wymaga szczególnej ostrożności, ponieważ niektóre z nich mogą reagować z powłokami na soczewkach, co skutkuje nieodwracalnymi uszkodzeniami. Bibułka do tuszu, z kolei, jest przeznaczona do inne zastosowania i jej użycie na soczewkach może zakończyć się pozostawieniem włókien lub zarysowań. Aby uniknąć takich błędów, ważne jest stosowanie się do zalecanych procedur czyszczenia, które koncentrują się na metodach nieinwazyjnych i dedykowanych dla sprzętu optycznego. Warto pamiętać, że właściwe podejście do czyszczenia sprzętu optycznego nie tylko zapewnia dłuższą żywotność urządzeń, ale także znacząco wpływa na jakość uzyskiwanych zdjęć.

Pytanie 2

Czy oświetlenie rembrandtowskie można uzyskać przez umiejscowienie światła głównego

A. poniżej obiektywu

B. w miejscu przednio-górno-bocznym

C. za modelem, w kierunku obiektywu

D. bezpośrednio nad obiektywem

Oświetlenie rembrandtowskie charakteryzuje się specyficzną konfiguracją, która prowadzi do powstania charakterystycznego trójkątnego światła na policzku modela. Aby uzyskać ten efekt, światło główne powinno być umieszczone w pozycji przednio-górno-bocznej, co oznacza, że znajduje się ono na wysokości oczu modela lub nieco powyżej, a z boku, tworząc kąt około 45 stopni w stosunku do osi obiektywu. Taka lokalizacja światła pozwala na odpowiednie modelowanie rysów twarzy, uwydatniając cienie i światła, co jest istotne dla stworzenia dramatycznego, ale jednocześnie naturalnego efektu. W praktyce, oświetlenie rembrandtowskie jest często stosowane w portretach, szczególnie w fotografii studyjnej oraz malarstwie, gdzie zależy nam na uzyskaniu głębi i tekstury w obrazie. Ważnym aspektem jest również użycie odpowiednich modyfikatorów światła, takich jak softboxy czy reflektory, które mogą pomóc w kontrolowaniu intensywności i kierunku światła, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.

Pytanie 3

Kompozycja w kształcie trójkąta jest kompozycją

A. skośną

B. otwartą

C. zamkniętą

D. diagonalną

Skośna kompozycja, mimo że może wydawać się atrakcyjna, nie spełnia wymogów kompozycji zamkniętej. Charakteryzuje się ona brakiem wyraźnych granic i może prowadzić do rozproszenia uwagi obserwatora. W przypadku kompozycji otwartej, która pozornie może wyglądać na innowacyjną, również nie tworzy spójnej struktury, gdyż elementy kompozycji są rozmieszczone w sposób, który nie tworzy zamkniętej formy. To podejście może skutkować chaotycznym odbiorem wizualnym. Z kolei kompozycja diagonalna, choć może wprowadzać dynamikę, nie zapewnia stabilności i spójności, które są kluczowe w kontekście kompozycji zamkniętej. Tworząc kompozycje, istotne jest unikanie błędów związanych z interpretacją kształtów i ich funkcji. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do projektów, które są trudne w odbiorze, a ich przesłanie zostaje rozmyte. Dlatego ważne jest, aby projektanci stawiali na kompozycje zamknięte, które nie tylko przyciągają uwagę, ale również jasno komunikują cel i intencje twórcy. Warto również zwrócić uwagę, że w wielu dziedzinach sztuki, takich jak malarstwo czy fotografia, kompozycje zamknięte są stosowane, aby wzmocnić przekaz i wywołać pożądane emocje u odbiorcy.

Pytanie 4

Zrealizowano fotografie aparatami z matrycami FF oraz APS-C, wykorzystując identyczny obiektyw o stałej jasności 2.8 i ogniskowej 50 mm. W jakich okolicznościach osiągnięto najmniejszą głębię ostrości, jeśli kadr pozostawał niezmienny podczas robienia zdjęć?

A. Przysłona 2.8 i matryca FF

B. Przysłona 4.0 i matryca APS-C

C. Przysłona 2.8 i matryca APS-C

D. Przysłona 4.0 i matryca FF

Wybór przysłony 2.8 i matrycy APS-C nie prowadzi do najmniejszej głębi ostrości, ponieważ matryca APS-C, będąca mniejszą w porównaniu do FF, posiada większą głębię ostrości przy tych samych parametrach ekspozycji. Użytkownicy, którzy sądzą, że przysłona jest jedynym czynnikiem wpływającym na głębię ostrości, często pomijają znaczenie formatu matrycy. Przy tej samej ogniskowej i przysłonie, mniejszy sensor w APS-C zamieszcza większą ilość obszaru w ostrości, co jest niekorzystne, jeśli celem jest uzyskanie efektu „rozmytego tła”. Z kolei przysłona 4.0, niezależnie od użytej matrycy, zawsze zwiększy głębię ostrości w porównaniu do f/2.8, co jest przeciwieństwem zamierzonego efektu. W praktyce często dochodzi do nieporozumień dotyczących wpływu ogniskowej na głębię ostrości; użytkownicy mogą błędnie zakładać, że obiektywy o krótszej ogniskowej będą generować mniejsze wartości głębi ostrości, co jest nieprawdą, ponieważ to nie tylko ogniskowa, ale również wielkość matrycy oraz przysłona mają kluczowe znaczenie. Warto zwrócić uwagę, że dobór odpowiednich ustawień aparatu oraz zrozumienie zasad działania głębi ostrości są fundamentalne dla każdego fotografa, aby skutecznie realizować zamierzone efekty wizualne.

Pytanie 5

Aby uwiecznić rozległy krajobraz, należy skorzystać z aparatu z obiektywem o ogniskowej

A. 28 mm

B. 100÷300 mm

C. 85 mm

D. 50÷180 mm

Ogniskowa 28 mm jest idealnym wyborem do fotografowania rozległych krajobrazów, ponieważ oferuje szerszy kąt widzenia, co pozwala uchwycić większy obszar w kadrze. Obiektywy szerokokątne, takie jak 28 mm, są powszechnie stosowane w fotografii krajobrazowej, aby pokazać majestat i rozległość przyrody. Dzięki temu, fotograficy mogą uchwycić głębię i perspektywę, co jest kluczowe dla oddania charakteru krajobrazu. W praktyce, używając obiektywu 28 mm, możemy z powodzeniem rejestrować zarówno elementy pierwszego planu, jak i tło, co jest istotne w kompozycji zdjęcia. Standardy branżowe zalecają stosowanie szerokokątnych obiektywów w fotografii krajobrazowej, aby uzyskać efektywniejsze kadry. Warto również pamiętać o technikach takich jak HDR, które mogą być stosowane w połączeniu z tym obiektywem, aby uzyskać bardziej zrównoważony zakres tonalny, co dodatkowo podniesie jakość zdjęć krajobrazowych.

Pytanie 6

Czujnik typu stacked CMOS w aparatach cyfrowych charakteryzuje się

A. zwiększoną czułością na promieniowanie podczerwone

B. zwiększoną odpornością na uszkodzenia mechaniczne

C. warstwową budową z wbudowaną pamięcią i przetwornikiem A/C

D. zmniejszonym zużyciem energii przy tych samych parametrach

Choć zwiększona czułość na promieniowanie podczerwone może być właściwością niektórych czujników, nie jest charakterystyczna dla stacked CMOS. Ten typ czujnika przede wszystkim skupia się na architekturze warstwowej, a nie na specyficznych właściwościach związanych z czułością na różne zakresy promieniowania. Niekiedy można mylić czułość czujników CMOS z ich zdolnością do rejestrowania obrazów w różnych warunkach oświetleniowych, co może prowadzić do nieporozumień. Zmniejszone zużycie energii przy tych samych parametrach to również nie jest kluczowa cecha stacked CMOS. Choć nowoczesne technologie dążą do optymalizacji zużycia energii, sama konstrukcja stacked CMOS nie gwarantuje tego bezpośrednio. Z kolei zwiększona odporność na uszkodzenia mechaniczne nie jest typowa dla tego typu czujników. Przykłady zastosowań czujników CMOS pokazują, że ich trwałość w dużej mierze zależy od zastosowanych materiałów i konstrukcji w danym urządzeniu, a nie tylko od samego typu czujnika. Warto zwrócić uwagę, że błędne przekonania mogą wynikać z ogólnego postrzegania technologii CMOS jako nowoczesnych i efektywnych, co nie zawsze przekłada się na konkretne właściwości poszczególnych modeli.

Pytanie 7

Jakie wymagania, obok równomiernie oświetlonego modela, powinno spełniać zdjęcie do dowodu osobistego, według wytycznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych RP?

A. Odsłonięte prawe ucho, format zdjęcia 35 x 45 mm

B. Odsłonięte lewe ucho, format zdjęcia 35 x 45 mm

C. Twarz en face, format zdjęcia 30 x 40 mm

D. Twarz en face, format zdjęcia 35 x 45 mm

Podczas analizy odpowiedzi, które nie spełniają wymagań dotyczących zdjęcia do dowodu osobistego, można zauważyć, że istnieje wiele powszechnych nieporozumień. W przypadku zdjęcia z odsłoniętym prawym uchem, nie tylko jest to niezgodne z zaleceniami Ministerstwa Spraw Wewnętrznych RP, ale również może prowadzić do problemów z identyfikacją osoby na podstawie dokumentu. Wymaganie odsłonięcia konkretnego ucha ma na celu ułatwienie analizy cech twarzy oraz zapewnienie jednoznacznej identyfikacji, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa narodowego i administracji publicznej. Z kolei odpowiedzi sugerujące format zdjęcia 30 x 40 mm są błędne, ponieważ taki rozmiar nie jest akceptowany w Polsce dla dokumentów tożsamości, co może skutkować ich odrzuceniem. W praktyce, nieprawidłowo dobrany format zdjęcia może wpływać na jego jakość i czytelność, co w konsekwencji może prowadzić do problemów przy weryfikacji tożsamości. Wreszcie, odpowiedzi wskazujące na niepoprawną pozycję twarzy (np. brak pozycji en face) ignorują kluczowy wymóg, że zdjęcie musi przedstawiać osobę wprost, co jest niezbędne do prawidłowego odwzorowania cech identyfikacyjnych. Zrozumienie tych zasad jest niezwykle istotne dla osób ubiegających się o dokumenty tożsamości, jak również dla fotografów, którzy muszą być świadomi tych wymogów, aby zapewnić odpowiednią jakość usług.

Pytanie 8

Fotografując w trybie Bulb należy pamiętać, że

A. wszystkie zdjęcia wykonywane są w trybie bracketing ekspozycji

B. migawka pozostaje otwarta tak długo, jak długo wciśnięty jest spust migawki

C. aparat automatycznie dobiera czułość ISO do czasu naświetlania

D. możliwe jest tylko fotografowanie z lampą błyskową

Pojęcia związane z trybem Bulb mogą być mylące, zwłaszcza jeśli chodzi o automatyzację ustawień aparatu. Z jednej strony nie ma automatycznego doboru czułości ISO, co oznacza, że fotograf musi samodzielnie ustalić tę wartość przed wykonaniem zdjęcia. W trybie Bulb fotograf ma pełną kontrolę nad czasem naświetlania, ale nie nad ustawieniami ISO, co często zapomina się podczas fotografowania. Kolejnym błędem jest przekonanie, że wszystkie zdjęcia wykonywane są w trybie bracketing ekspozycji. Bracketing to technika, która polega na wykonaniu kilku zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, co nie ma związku z samym trybem Bulb. W rzeczywistości, Bulb używa się głównie do długich naświetleń, gdzie nacisk kładzie się na stałe ustawienia. Z kolei sugestia, że możliwe jest jedynie fotografowanie z lampą błyskową, jest także błędna. Tryb Bulb może być używany zarówno w połączeniu z lampą błyskową, jak i bez niej, w zależności od efektu, jaki chce osiągnąć fotograf. Ważne jest, aby pamiętać, że przy długich naświetleniach lampy błyskowe mają swoje ograniczenia. Mimo to, wiele osób ma tendencję do myślenia, że w trybie Bulb można jedynie korzystać z lampy błyskowej. Wszystkie te nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych wyborów podczas realizacji sesji zdjęciowej.

Pytanie 9

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na eliminację zniekształceń perspektywy, które występują na zdjęciu budowli wykonanym z niewielkiej odległości?

A. Pociągnięcie pędzlem

B. Skraplanie

C. Skalowanie

D. Korekcja obiektywu

Korekcja obiektywu w programie Adobe Photoshop to narzędzie, które pozwala na usunięcie zniekształceń perspektywicznych, które mogą wystąpić w przypadku fotografowania budynków z bliskiej odległości. Te zniekształcenia, zwane często 'efektem beczkowym' lub 'efektem podłogi', sprawiają, że budynki mogą wyglądać na przewrócone lub rozwichrzone. Korekcja obiektywu działa na zasadzie analizy metadanych zdjęcia oraz algorytmów, które dostosowują perspektywę obrazu. Przykładowo, jeśli fotografujemy wysoki budynek z dołu, możemy zauważyć, że jego górna część wydaje się być znacznie mniejsza w porównaniu do podstawy. Używając opcji Korekcji obiektywu, możemy zniekształcenia te skorygować, przywracając proporcje i równą perspektywę. To narzędzie jest szczególnie przydatne w architekturze i fotografii krajobrazowej, gdzie precyzyjne oddanie kształtów i proporcji jest kluczowe. Warto również zaznaczyć, że użytkownicy powinni korzystać z profili korekcyjnych specyficznych dla używanych obiektywów, co zwiększa efektywność korekcji.

Pytanie 10

Jak nazywa się technika uzyskiwania zdjęć na papierze za pomocą metody chromianowej?

A. kalotypia

B. cyjanotypia

C. dagerotypia

D. guma

Cyjanotypia, kalotypia i dagerotypia to techniki fotograficzne, które mimo że również mają swoje miejsce w historii fotografii, różnią się zasadniczo od metody chromianowej. Cyjanotypia korzysta z soli żelaza, co prowadzi do uzyskania niebieskich odcieni, znanych jako 'niebieski wydruk'. Technika ta była popularna w XIX wieku, szczególnie w przypadku reprodukcji rysunków i schematów. Z kolei kalotypia, opracowana przez Williama Henry'ego Foxa Talbota, polega na uzyskiwaniu negatywów na papierze, z których można tworzyć wiele odbitek, co wprowadziło nową jakość w reprodukcji obrazów. Dagerotypia natomiast to proces, który polegał na utrwalaniu obrazu na metalowej płycie pokrytej jodkiem srebra, co prowadziło do powstania unikalnych, niepowtarzalnych odbitek, często o dużym kontraście i doskonałej ostrości. Mieszanie tych terminów skutkuje nieporozumieniem. W szczególności, myślenie, że techniki te są zamienne, wynika z braku zrozumienia ich fundamentalnych różnic, co może prowadzić do nieprawidłowych wyborów w praktyce fotograficznej. Zrozumienie tych technik i ich różnic jest kluczowe dla każdego fotografa, który pragnie korzystać z różnorodnych metod w swojej pracy.

Pytanie 11

Aby uzyskać reprodukcję kolorowego oryginału na negatywnym materiale przeznaczonym do ekspozycji na światło dzienne, jakie oświetlenie powinno być zastosowane?

A. rozproszone o temperaturze barwowej 5500 K

B. skierowane o temperaturze barwowej 3200 K

C. skierowane o temperaturze barwowej 5500 K

D. rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K

Wszystkie zaproponowane odpowiedzi, poza poprawną, zawierają błędy związane z zastosowaniem niewłaściwej temperatury barwowej lub rodzaju oświetlenia. Oświetlenie rozproszone o temperaturze 3200 K jest używane głównie w kontekście sztucznego oświetlenia, takiego jak lampy halogenowe, co nie jest odpowiednie dla reprodukcji kolorów, gdyż wprowadza zniekształcenia w odwzorowaniu naturalnych barw. Z kolei skierowane oświetlenie, które może wydawać się atrakcyjne dla podkreślenia szczegółów, powoduje powstawanie silnych cieni i niejednorodności w oświetleniu, co jest niepożądane w kontekście dokumentowania kolorów. Oświetlenie o temperaturze 5500 K, w przypadku skierowanego źródła, również nie jest optymalne, ponieważ skupienie światła w jednym miejscu może prowadzić do nieprawidłowego odwzorowania kolorów i utraty detali w obszarach cieni. W praktyce, wiele osób myli rodzaj oświetlenia ze standardami temperatury barwowej, co prowadzi do błędnych wniosków. Prawidłowe oświetlenie powinno zapewniać równomierne i naturalne warunki, co jest kluczowe w pracy z materiałami negatywowymi przeznaczonymi do światła dziennego.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Aby odtworzyć obraz przeznaczony do dużych powiększeń, należy użyć czarno-białego materiału negatywowego o czułości

A. 200 ISO

B. 25 ISO

C. 400 ISO

D. 100 ISO

Odpowiedź 25 ISO jest prawidłowa, ponieważ niska czułość filmu negatywowego umożliwia uzyskanie lepszej jakości obrazu przy dużych powiększeniach. Niska wartość ISO, jak 25, oznacza, że materiał filmowy jest mniej wrażliwy na światło, co pozwala uzyskać mniejsze ziarno, a tym samym wyższą rozdzielczość i lepszą ostrość detali. W zastosowaniach, gdzie dokładność reprodukcji detali jest kluczowa, takich jak fotografia artystyczna czy dokumentacyjna, wybór filmu o niskiej czułości jest zgodny z dobrą praktyką. Na przykład, w przypadku skanowania dużych powiększeń zdjęć, niskoczuły materiał negatywowy pozwala na lepsze odwzorowanie faktur i subtelnych tonalności. W profesjonalnej fotografii użycie takiego filmu w połączeniu z odpowiednim oświetleniem i techniką pracy, zapewnia osiągnięcie pożądanych efektów wizualnych, co jest istotne dla wysokiej jakości reprodukcji obrazów.

Pytanie 14

Metoda przechowywania zdjęć w archiwum z zachowaniem standardu 3-2-1 oznacza

A. zastosowanie 3 formatów plików, 2 różnych nośników i 1 systemu katalogowania

B. przechowywanie przez 3 lata, w 2 kopiach, z 1 aktualizacją rocznie

C. posiadanie 3 kopii danych, na 2 różnych nośnikach, z czego 1 poza miejscem pracy

D. kompresję danych do 3 formatów, z 2 kopiami zapasowymi i 1 wersją roboczą

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi opierają się na błędnym zrozumieniu istoty metody 3-2-1. Zastosowanie trzech formatów plików, dwóch różnych nośników i jednego systemu katalogowania nie ma nic wspólnego z zapewnieniem bezpieczeństwa danych. Kluczowym aspektem metody 3-2-1 jest bowiem nie różnorodność formatów, lecz liczba kopii i ich lokalizacja. Również kompresja danych do trzech formatów z dwiema kopiami zapasowymi i jedną wersją roboczą nie odpowiada na problem zabezpieczenia danych przed utratą. W tym przypadku koncentrujemy się na ilości przechowywanych danych, a nie na ich formie czy dostępności. Przechowywanie danych przez trzy lata w dwóch kopiach z jedną aktualizacją rocznie to pomysł, który nie odnosi się do zasadności regularnych kopii zapasowych. Dbanie o dane powinno być procesem ciągłym, a nie ograniczonym do jednego okresu. Przyjmuje się, że dane powinny być regularnie archiwizowane i zabezpieczane w różnych lokalizacjach, aby dostosować się do zmieniających się potrzeb i zagrożeń. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że nie chodzi o różnorodność, ale o bezpieczeństwo i dostępność danych, co jest podstawą metody 3-2-1.

Pytanie 15

Do prawidłowego wykonania zdjęcia panoramicznego z kilku ujęć należy

A. stosować różne parametry ekspozycji dla każdego ujęcia

B. fotografować bez użycia statywu

C. zmieniać ogniskową obiektywu między ujęciami

D. zachować około 30% nakładania się sąsiednich kadrów

Aby poprawnie wykonać zdjęcie panoramiczne z kilku ujęć, kluczowe jest zachowanie odpowiedniego nakładania się kadrów. Zaleca się, aby to nakładanie wynosiło około 30%. Dzięki temu programy do łączenia zdjęć mają wystarczająco dużo informacji do precyzyjnego dopasowania kadrów, co minimalizuje ryzyko powstania widocznych złączy i artefaktów. Przykładowo, podczas fotografowania panoramicznego krajobrazu, jeśli robisz zdjęcia z lewej do prawej strony, upewnij się, że każdy nowy kadr ma około jedną trzecią powierzchni, która pokrywa się z poprzednim. Dobre praktyki sugerują również, aby nie zmieniać ustawień aparatu pomiędzy ujęciami, co pomaga w zachowaniu spójności kolorystycznej i ekspozycyjnej. Zawsze warto używać statywu, aby utrzymać stabilność i równą wysokość między ujęciami. Takie podejście zwiększa szansę na uzyskanie płynnej i estetycznej panoramy, co jest szczególnie ważne w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Jaką rozdzielczość powinno mieć zeskanowane zdjęcie o wymiarach 10 × 15 cm, aby jego wydruk w rozdzielczości 300 dpi miał format 20 × 30 cm?

A. 600 spi

B. 300 spi

C. 1200 spi

D. 150 spi

Aby uzyskać obraz o wymiarach 20 × 30 cm przy rozdzielczości 300 dpi, musimy zrozumieć, jakie są wymagania dotyczące rozdzielczości przy skanowaniu. Rozdzielczość skanera, wyrażana w spi (sample per inch), określa, ile punktów obrazu jest rejestrowanych na cal. Przy obliczeniach musimy wziąć pod uwagę, że 300 dpi oznacza, iż na każdym calu rozmiaru wydruku powinno znaleźć się 300 punktów. W przypadku formatu 20 × 30 cm, co odpowiada 7.87 × 11.81 cali, całkowita liczba pikseli wymagana do uzyskania odpowiedniej jakości wydruku wynosi 2362 × 3543 pikseli. Z tego wynika, że przy skanowaniu z rozdzielczością 600 spi uzyskujemy wystarczającą ilość szczegółów, aby obraz po wydrukowaniu nie stracił na jakości. W praktyce skanowanie z wyższą rozdzielczością, jak 600 spi, jest zalecane przy archiwizacji zdjęć, ponieważ pozwala na zachowanie większej ilości detali, co jest szczególnie istotne w przypadku późniejszego przetwarzania lub powiększania obrazu. Tego rodzaju praktyka jest zgodna ze standardami branżowymi, które sugerują zachowanie wysokiej rozdzielczości dla materiałów archiwalnych.

Pytanie 18

Światło oświetlające fotografowanego modela na wysokości twarzy, wpadające pod kątem około 45° do osi optycznej obiektywu, ma kierunek

A. przednio-boczny

B. dolno-boczny

C. górno-boczny

D. boczno-boczny

Odpowiedź "przednio-boczny" jest poprawna, ponieważ światło padające na modela z wysokości twarzy pod kątem 45° do osi optycznej obiektywu pochodzi z przodu i nieco z boku. Taka technika oświetleniowa jest powszechnie stosowana w fotografii portretowej, ponieważ podkreśla rysy twarzy, nadając im głębię i charakterystyczny wygląd. W praktyce, ustawiając źródło światła w tej pozycji, można uzyskać korzystne efekty świetlne, które uwydatniają teksturę skóry oraz tworzą atrakcyjne cienie, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Warto zwrócić uwagę na to, że oświetlenie przednio-boczne minimalizuje ryzyko powstawania niekorzystnych cieni, które mogą wystąpić przy innych kątów oświetlenia. Użycie tej techniki jest zgodne z praktykami stosowanymi przez doświadczonych fotografów, którzy często eksperymentują z różnymi kątami i wysokościami źródeł światła, aby uzyskać optymalne efekty wizualne.

Pytanie 19

Jakie urządzenie umożliwia uzyskanie cyfrowej reprodukcji obrazu pochodzącego z analogowego źródła?

A. Powiększalnik

B. Kopiarz

C. Kserokopiarka

D. Skaner

Skaner jest takim urządzeniem, które zamienia obrazy z papieru na cyfrowe pliki. Działa to tak, że skanujesz dokumenty lub zdjęcia, a on przekształca je w format, który można przechowywać lub edytować na komputerze. W skanerach są czujniki, które mierzą intensywność światła, co sprawia, że szczegóły i kolory wyglądają naprawdę dobrze. Dużo ludzi korzysta ze skanerów w biurach, żeby digitalizować dokumenty lub w archiwizacji zdjęć. Na przykład, stare zdjęcia można zeskanować i potem przerobić w programach graficznych – to świetny sposób na ich zachowanie. Jeśli chodzi o jakość skanowania, to rozdzielczość (dpi) jest mega ważna. Im wyższa rozdzielczość, tym lepsza jakość obrazu, co każdy pewnie zauważy.

Pytanie 20

Lokalne poprawki w cyfrowym obrazie, które polegają na wypełnieniu luk, można zrealizować przy użyciu narzędzia o nazwie

A. szybka maska

B. lasso

C. stempel

D. różdżka, stempel

Narzędzie stempel, znane również jako klon, jest niezwykle użyteczne w miejscowym retuszu obrazu cyfrowego, ponieważ pozwala na precyzyjne uzupełnianie ubytków poprzez kopiowanie pikseli z jednego obszaru obrazu do drugiego. Użytkownik może wybierać punkty źródłowe, z których będą pobierane piksele, co umożliwia dokładne dopasowanie tekstury i koloru. Przykładem zastosowania stempla jest usuwanie niechcianych obiektów, takich jak plamy czy zarysowania na zdjęciach. W profesjonalnych programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop, narzędzie to jest standardem w procesie retuszu, a jego skuteczność wzrasta wraz z umiejętnościami użytkownika. Warto pamiętać o używaniu różnych rozmiarów pędzli oraz ajustowaniu twardości narzędzia, co pozwala na bardziej naturalny efekt końcowy i minimalizuje widoczność poprawek. Dobrą praktyką jest również praca na nowych warstwach, co umożliwia łatwe cofanie zmian oraz większą kontrolę nad efektem końcowym.

Pytanie 21

Aby uzyskać na fotografii delikatne rozmycie, należy użyć filtru

A. powielającego obraz.

B. w kształcie gwiazdy.

C. zmiękczającego.

D. zrównoważonego.

Filtr zmiękczający jest specjalnie zaprojektowany, aby wprowadzić delikatne rozmycie obrazu, co sprawia, że zdjęcia wyglądają bardziej romantycznie i artystycznie. Tego rodzaju filtr działa na zasadzie rozpraszania światła, co prowadzi do łagodzenia konturów i wygładzania szczegółów, co jest szczególnie pożądane w portretach oraz zdjęciach krajobrazowych. Używając filtru zmiękczającego, fotografowie mogą uzyskać efekt malarskiego wykończenia, co czyni zdjęcia bardziej przyjemnymi dla oka. W praktyce, aby osiągnąć pożądany efekt, należy zwrócić uwagę na odpowiednie ustawienia ekspozycji oraz czas naświetlania, ponieważ ich niewłaściwe dobranie może prowadzić do nadmiernego rozmycia. Standardem w branży fotograficznej jest stosowanie filtrów zmiękczających w celu uzyskania estetycznych portretów, zwłaszcza gdy chodzi o ujęcia zbliżeniowe, gdzie detale skóry i struktura tkanin są kluczowe. Dodatkowo, filtry te mogą być stosowane w programach graficznych, gdzie ich cyfrowe odpowiedniki oferują jeszcze większą kontrolę nad stopniem zmiękczenia obrazu.

Pytanie 22

Obiektyw o ogniskowej 80 mm jest typowy dla kadru o wymiarach

A. 24 × 36 mm

B. 45 × 60 mm

C. 18 × 24 mm

D. 60 × 60 mm

Wybór niewłaściwego formatu kadru, takiego jak 45 × 60 mm, 24 × 36 mm czy 18 × 24 mm, wskazuje na niepełne zrozumienie zależności pomiędzy ogniskową obiektywu a rozmiarem matrycy lub filmu. Obiektyw 80 mm nie jest standardowy dla formatu 24 × 36 mm, który preferuje ogniskowe zbliżone do 50 mm, co jest utożsamiane z tzw. "normalnym" obiektywem, który oddaje perspektywę zbliżoną do ludzkiego oka. W przypadku formatu 45 × 60 mm, stosowane są zazwyczaj obiektywy o dłuższej ogniskowej, ale 80 mm jest wciąż za długi, co prowadzi do zniekształcenia obrazu i nieadekwatnej głębi ostrości. Natomiast obiektyw 80 mm w formacie 18 × 24 mm daje efekt teleobiektywu, co nie jest optymalne dla tego formatu, ponieważ prowadzi do wąskiego kąta widzenia i ograniczonego kontekstu przestrzennego. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wyższa ogniskowa zawsze oznacza lepszą jakość obrazu, podczas gdy kluczowym czynnikiem jest dostosowanie ogniskowej do konkretnego formatu oraz zamierzonych efektów wizualnych. Takie nieprecyzyjne podejście może skutkować nieefektywnym wykorzystaniem sprzętu i niezadowalającymi rezultatami w praktyce fotograficznej. Właściwe zrozumienie relacji między ogniskową a formatem jest niezbędne dla osiągnięcia zamierzonych efektów artystycznych i technicznych w fotografii.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

W technice fotograficznych wydruków wielkoformatowych sublimacja barwnikowa polega na

A. przeniesieniu barwnika na podłoże w postaci pary pod wpływem wysokiej temperatury

B. zastosowaniu tuszu zmieniającego kolor pod wpływem światła ultrafioletowego

C. bezpośrednim nadruku pigmentów na specjalnie przygotowane płótno

D. chemicznym procesie utwardzania barwników na metalicznym podłożu

Sublimacja barwnikowa to nowoczesna metoda, która odgrywa kluczową rolę w produkcji wydruków wielkoformatowych. Proces ten polega na przeniesieniu barwnika na podłoże w postaci pary, co zachodzi pod wpływem wysokiej temperatury. W praktyce oznacza to, że barwnik, podgrzany do odpowiedniej temperatury (zazwyczaj około 200°C), przechodzi w stan gazowy, a następnie osadza się na odpowiednio przygotowanym materiale, takim jak poliester lub specjalne folie. Dzięki temu uzyskujemy bardzo trwałe i intensywne kolory, które są odporne na blaknięcie i działanie czynników zewnętrznych. Sublimacja jest szczególnie popularna w produkcji odzieży sportowej, flag, banerów oraz różnego rodzaju gadżetów reklamowych. Warto zwrócić uwagę, że aby uzyskać najlepsze rezultaty, niezbędne jest odpowiednie przygotowanie podłoża oraz zgodność używanych barwników z materiałem. Dobrą praktyką jest również stosowanie drukarek dedykowanych do sublimacji, które zapewniają wysoką jakość wydruku i precyzyjne odwzorowanie kolorów.

Pytanie 26

Jaką wartość przysłony należy ustawić, aby tło za modelem było jak najbardziej rozmyte?

A. f/5,6

B. f/22

C. f/11

D. f/2,8

Wybór wartości przysłony f/2,8 jest kluczowy dla uzyskania efektu rozmytego tła, znanego jako 'bokeh'. Mniejsza wartość przysłony, jak f/2,8, oznacza szerszą otwór, co pozwala na większy dostęp światła do matrycy aparatu. W rezultacie, głębia ostrości staje się węższa, co skutkuje tym, że obiekty znajdujące się poza polem ostrości są bardziej rozmyte. To zjawisko jest szczególnie pożądane w portretach, gdzie chcemy, aby tło nie odciągało uwagi od tematu zdjęcia. Fotografowie często stosują obiektywy o dużych otworach, aby uzyskać atrakcyjny efekt bokeh. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi wartościami przysłony w różnych warunkach oświetleniowych, aby lepiej zrozumieć, jak wpływają na kompozycję zdjęcia i postrzeganą estetykę.

Pytanie 27

Który kolor filtru powinien być użyty przy kopiowaniu negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny, aby zwiększyć kontrast obrazu?

A. Zielony

B. Żółty

C. Purpurowy

D. Szary

Wybór niewłaściwego filtru podczas kopiowania negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny może prowadzić do nieodpowiednich efektów wizualnych. Na przykład, filtr szary nie zmienia barw ani kontrastu, a jedynie redukuje ilość światła docierającego do papieru. Taki filtr nie wpływa na obraz, co często prowadzi do efektu płaskiego, bez wyrazistych różnic tonalnych. Użytkownicy mogą sądzić, że użycie filtru szarego pomoże w uzyskaniu lepszej jakości, jednak w rzeczywistości nie wnosi nic do kontrastu obrazu. Z kolei filtr żółty, choć może poprawić niektóre aspekty obrazu, nie jest wystarczająco skuteczny w podnoszeniu kontrastu jak filtr purpurowy. Żółty filtr redukuje niebieskie i fioletowe pasma światła, co może być przydatne w niektórych scenariuszach, ale nie w kontekście ogólnego zwiększenia kontrastu. Podobnie, filtr zielony nie jest optymalny, ponieważ absorbuje czerwone światło, co może prowadzić do utraty szczegółów w jasno oświetlonych partiach zdjęcia. W rezultacie, nieprawidłowy wybór filtrów często wynika z braku zrozumienia ich właściwości oraz wpływu na finalny obraz, co jest kluczowe w procesie tworzenia profesjonalnej fotografii.

Pytanie 28

Jakie tło powinno być użyte, aby osiągnąć maksymalną różnicę w jasności na kolorowym obrazie między tłem a fotografowanym czerwonym jabłkiem?

A. Niebieskie

B. Białe

C. Zielone

D. Purpurowe

Zielone tło, pomimo że może się wydawać sensowne, nie daje wystarczającego kontrastu z czerwonym jabłkiem. W końcu zielony i czerwony to kolory komplementarne, czyli znajdują się z dwóch stron koła kolorów. Ale w praktyce, przez to, że są blisko siebie w spektrum, różnica w jasności między nimi nie jest już taka wyraźna. Niebieskie tło też nie jest najlepszym pomysłem, bo znowu nie zapewnia odpowiedniej różnicy jasności z czerwonym. Chłodny niebieski może się zlewać z czerwonym, co może utrudnić dostrzeganie tego koloru. Purpurowe tło jest bliskie czerwieni, więc znowu obniża kontrast. Myślę, że problem z wyborem tła to brak zrozumienia zasad teorii kolorów i ich wpływu na postrzeganie jasności. W fotografii, żeby uzyskać dobry kontrast, tło powinno być neutralne albo mocno różnić się od kolorów obiektów, żeby je lepiej wyeksponować. Warto pamiętać, że biel to uniwersalny kolor, który nie tylko odbija światło, ale też nie wpływa na postrzeganie innych kolorów zdjęć.

Pytanie 29

Funkcję wybielania zębów w programie Adobe Photoshop można zrealizować za pomocą opcji

A. jasność, mieszanie kanałów.

B. lasso, barwy/nasycenie.

C. lasso, gradient.

D. kontrast, posteryzacja.

Wybielanie zębów w programie Adobe Photoshop jest efektywnie realizowane za pomocą narzędzia lasso oraz funkcji barwy/nasycenie. Narzędzie lasso pozwala na precyzyjne zaznaczenie obszaru, który chcemy modyfikować, co jest kluczowe w przypadku zębów, aby uniknąć wpływu na sąsiadujące elementy. Po dokonaniu zaznaczenia, wybranie opcji barwy/nasycenie umożliwia dostosowanie kolorów w wyznaczonym obszarze, szczególnie poprzez zmniejszenie nasycenia odcieni żółtych, co skutkuje naturalnym efektem wybielenia. Przykładowo, używając tego podejścia, możemy uzyskać zadowalające rezultaty w retuszu zdjęć portretowych, gdzie estetyka uśmiechu jest ważnym elementem. Ponadto, stosując tę metodę, warto pamiętać o użyciu maski warstwy, aby mieć możliwość łatwego powrotu do pierwotnych ustawień, co jest częścią dobrych praktyk w obróbce graficznej.

Pytanie 30

Aby uzyskać efekt wyeksponowania chmur, przyciemnienia nieba oraz stworzenia burzowego klimatu w czarno-białych zdjęciach krajobrazowych, jaki filtr należy zastosować?

A. czerwony

B. niebieski

C. zielony

D. szary

Filtr czerwony w czarno-białych zdjęciach krajobrazowych naprawdę robi robotę, jeśli chodzi o dodanie głębi i dramatyzmu. Szczególnie w przypadku chmur i nieba, które wtedy wyglądają rewelacyjnie. Czerwony filtr blokuje niebieskie i zielone światło, co sprawia, że niebo staje się ciemniejsze, a chmury bardziej wyraziste. Dzięki temu zdjęcia mają lepszy kontrast, co jest super ważne w krajobrazówkach, gdzie światło i cień odgrywają dużą rolę. Na przykład w górskim krajobrazie, chmury nabierają bardziej intensywnej struktury, a niebo zyskuje na dramaturgii. Takie techniki są zgodne z dobrymi praktykami fotografii, bo kolor naprawdę potrafi podkreślić atmosferę i nastrój. W czarno-białych zdjęciach kontrast i faktura to kluczowe elementy, więc warto o tym pamiętać.

Pytanie 31

W cyfrowych aparatach, ocena natężenia światła na podstawie bardzo małego fragmentu obrazu nazywana jest trybem

A. centralnie ważonym

B. punktowym

C. wielosegmentowym

D. matrycowym

Odpowiedź punktowy jest prawidłowa, ponieważ oznacza tryb pomiaru natężenia światła, w którym aparat mierzy jasność w bardzo małym obszarze kadru. Taki sposób pomiaru jest szczególnie użyteczny w sytuacjach, gdy istotne jest zarejestrowanie detali w specyficznych miejscach obrazu, na przykład w portretach, gdzie chcemy uchwycić szczegóły na twarzy modela, niezależnie od oświetlenia tła. W praktyce, korzystając z pomiaru punktowego, kreatywni fotografowie mogą lepiej kontrolować ekspozycję, minimalizując wpływ niejednorodnego oświetlenia. Warto zaznaczyć, że tryb punktowy idealnie sprawdza się również podczas fotografowania obiektów w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak przy silnym kontraście między jasnymi i ciemnymi obszarami. Standardy branżowe sugerują, aby z tego trybu korzystać w sytuacjach wymagających precyzyjnego uchwycenia detali, co czyni go nieocenionym narzędziem w arsenale każdego fotografa.

Pytanie 32

Obiektyw o ogniskowej 80 mm jest typowy dla kadru o wymiarach

A. 18 x 24 mm

B. 24 x 36 mm

C. 60 x 60 mm

D. 45 x 60 mm

W przypadku formatu 45 x 60 mm, ogniskowa 80 mm byłaby zbyt długa, co skutkowałoby wąskim kątem widzenia i mogłoby prowadzić do zniekształceń obrazu. Tego rodzaju obiektywy są zazwyczaj używane w fotografii dedykowanej portretom, ale w kontekście specyfiki tego formatu mogłyby przyczynić się do utraty kontekstu otoczenia. Na formacie 24 x 36 mm obiektyw o ogniskowej 80 mm, chociaż uznawany za teleobiektyw, nie mógłby być stosowany jako standardowy, ponieważ oferuje inny efekt kompozycyjny, który nie jest odpowiedni dla szerokiego zastosowania, jakim jest np. architektura czy krajobrazy. Co więcej, w formacie 18 x 24 mm ogniskowa 80 mm wprowadziłaby jeszcze większe zniekształcenia, ponieważ proporcjonalnie wydaje się ona odpowiednikiem obiektywu o znacznie dłuższym zasięgu, co prowadzi do mylnego postrzegania głębi ostrości i perspektywy. Te błędne przekonania mogą wynikać z niepełnego zrozumienia, jak różne ogniskowe wpływają na obserwację różnych formatów zdjęć. Należy zatem pamiętać, że podczas wyboru obiektywu kluczowe jest zrozumienie zarówno formatu, jak i pożądanych efektów wizualnych, jakie chcemy osiągnąć.

Pytanie 33

Kondensor stanowi element powiększalnika, który

A. zapobiega skraplaniu pary wodnej na obudowie powiększalnika

B. jednostajnie kieruje światło na całą powierzchnię negatywu

C. zmiękcza obraz, który jest powiększany

D. koryguje wady optyczne obiektywu

Kondensor w powiększalniku pełni kluczową rolę w optymalizacji oświetlenia negatywu, co jest szczególnie istotne dla uzyskania wysokiej jakości odbitek fotograficznych. Jego podstawowym zadaniem jest równomierne kierowanie światła na całą powierzchnię negatywu, co pozwala na uniknięcie niepożądanych cieni i nierównomiernych ekspozycji. W praktyce, kondensory są projektowane tak, aby skupiać światło w odpowiedni sposób, co zapewnia równą jasność i kontrast na całym obrazie. Dobrej jakości kondensory są często wykorzystywane w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych, gdzie precyzja jest kluczowa. Warto również zaznaczyć, że stosowanie kondensora w połączeniu z odpowiednim źródłem światła, takim jak żarówka halogenowa, znacząco poprawia efektywność pracy powiększalnika, co wpływa na jakość finalnych odbitek. Zgodnie z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii analogowej, dobór kondensora oraz jego kalibracja mają istotny wpływ na ostateczny rezultat procesu powiększania.

Pytanie 34

Do profesjonalnej kalibracji drukarki fotograficznej służy

A. densytometr

B. spektrofotometr

C. kolorymetr

D. światłomierz

Wybór densytometru, kolorymetru czy światłomierza zamiast spektrofotometru na ogół wynika z nieporozumienia dotyczącego ich funkcji w kontekście kalibracji drukarek fotograficznych. Densytometr, choć przydatny do pomiaru gęstości optycznej, nie dostarcza informacji o całym spektrum kolorów, co ma kluczowe znaczenie w druku. Ogranicza się on do analizy intensywności światła, co nie pozwala na precyzyjne odwzorowanie kolorów. Kolorymetr również ma swoje miejsce, ale jego zastosowanie jest mniej zaawansowane w porównaniu do spektrofotometru, ponieważ często nie uwzględnia pełnego spektrum barw. Z kolei światłomierz, choć nieoceniony w fotografii i oświetleniu, nie jest odpowiedni do analizy kolorów druków. Używając tych narzędzi, można łatwo wpaść w pułapkę niedokładności, co prowadzi do rozbieżności kolorystycznych i niezadowalającej jakości wydruków. W praktyce oznacza to, że na przykład wydruki mogą wyglądać dobrze na jednym urządzeniu, a na innym mogą być zupełnie nieodpowiednie, co jest szczególnie problematyczne w profesjonalnych projektach, gdzie zgodność kolorów jest kluczowa. Dlatego, aby osiągnąć optymalne wyniki, należy stosować spektrofotometr, który uwzględnia wszystkie aspekty związane z kolorami, zapewniając wysoką jakość wydruków oraz ich zgodność z zamieniającymi się standardami w branży.

Pytanie 35

Aby uzyskać na zdjęciu portretowym en face efekt oświetlenia sylwetkowego, modela należy ustawić

A. w kierunku padającego światła

B. w taki sposób, aby światło padało z góry

C. odwróconego tyłem do padającego światła

D. bokiem w stronę padającego światła

Nieprawidłowe odpowiedzi bazują na błędnych założeniach dotyczących wpływu kierunku oświetlenia na wygląd portretu. Ustawienie modela przodem do padającego światła powoduje, że cała twarz jest równomiernie oświetlona, co eliminuje efekt sylwetkowy. Tego rodzaju oświetlenie jest bardziej odpowiednie w przypadku portretów klasycznych, gdzie zachowanie szczegółów na twarzy jest kluczowe. Ustawienie modela bokiem do światła również nie stworzy pożądanego efektu sylwetkowego, ponieważ oświetli jedynie jedną stronę twarzy, co może skutkować nieestetycznym wrażeniem i brakiem równowagi w kompozycji. Podobnie, ustawienie modela tak, aby światło padało z góry, może prowadzić do niekorzystnych cieni na twarzy, co w portrecie en face jest niepożądane. Wszelkie te podejścia pomijają fundamentalną zasadę oświetlenia sylwetkowego, która polega na odseparowaniu postaci od tła poprzez wykorzystanie kontrastu światła i cienia. Kluczową uwagą jest to, że w przypadku portretu sylwetkowego, najważniejsze jest stworzenie wyraźnego podziału między jasnymi a ciemnymi obszarami kadru, co można osiągnąć jedynie przez odpowiednie ustawienie modela w odniesieniu do źródła światła.

Pytanie 36

Aby przygotować diapozytyw metodą stykową, należy skorzystać z

A. kopioramki

B. rzutnika

C. skanera

D. wizualizatora

Kopioramka jest kluczowym narzędziem w procesie tworzenia diapozytywu metodą stykową, gdyż umożliwia bezpośrednie przeniesienie obrazu z negatywu na materiał światłoczuły. W praktyce, kopioramka działa na zasadzie umieszczenia negatywu na szkle, a następnie naświetlenia go w kontrolowany sposób, co pozwala uzyskać dokładną reprodukcję. W standardach branżowych, stosowanie kopioramki jest zalecane ze względu na jej precyzję i możliwość uzyskania wysokiej jakości obrazu. Przykładem zastosowania kopioramki jest przygotowanie stykówek, które są niezbędne w pracy fotografa oraz w laboratoriach graficznych, gdzie ocena jakości negatywu jest kluczowa przed przystąpieniem do dalszej obróbki. Warto również zauważyć, że kopioramki umożliwiają wykorzystanie różnych formatów negatywów, co czyni je wszechstronnym narzędziem w grafice i fotografii. Współczesne kopioramki mogą również oferować funkcje automatyzacji, co zwiększa efektywność i skraca czas produkcji diapozytywu.

Pytanie 37

Jaką minimalną odległość przedmiotową (x) w odniesieniu do ogniskowej zastosowanego soczewki (f) powinien mieć aparat fotograficzny względem obiektu, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i miał taką samą wielkość?

A. x = f

B. x < f

C. x > 2f

D. x = 2f

Aby uzyskać rzeczywisty, odwrócony i tej samej wielkości obraz obiektu, aparat fotograficzny musi być umieszczony w odległości x równiej 2f od obiektu, gdzie f to ogniskowa obiektywu. Zasada ta wynika z podstawowych zależności w optyce, które opisują, jak promienie świetlne zachowują się w soczewkach. Kiedy obiekt znajduje się dokładnie w odległości 2f, obraz powstaje w punkcie ogniskowym, a jego wielkość jest równa wielkości obiektu. Praktyczne zastosowanie tego zjawiska można zaobserwować w fotografii portretowej, gdzie zachowanie proporcji jest kluczowe. Fotografowanie w tej odległości pozwala uzyskać naturalny wygląd osób na zdjęciu, unikając zniekształceń, które mogą wystąpić przy zbyt małej lub zbyt dużej odległości. Warto również zaznaczyć, że zasada ta jest stosunkowo uniwersalna dla większości obiektywów, co czyni ją podstawą w praktyce fotografii oraz w edukacji związanej z optyką.

Pytanie 38

Aby uzyskać wydruk o wymiarach 10 × 15 cm i rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie w formacie 20 × 30 cm powinno być zeskanowane przynajmniej z rozdzielczością

A. 75 ppi

B. 600 ppi

C. 150 ppi

D. 300 ppi

Poprawna odpowiedź to 150 ppi (pixels per inch), ponieważ w przypadku skanowania zdjęcia o formacie 20 × 30 cm, które ma być wydrukowane w formacie 10 × 15 cm z rozdzielczością 300 dpi (dots per inch), wymagane jest ustalenie minimalnej rozdzielczości skanowania. Wydruk w rozdzielczości 300 dpi oznacza, że na każdy cal wydruku przypada 300 punktów. Aby uzyskać odpowiednią jakość wydruku, zdjęcie musi być zeskanowane w wyższej rozdzielczości niż 300 dpi, a obliczenia wykazują, że przy zmniejszeniu wymagań do formatu 10 × 15 cm, wystarczające jest zeskanowanie z rozdzielczością 150 ppi. To dlatego, że 20 × 30 cm w przeliczeniu na cale daje 8 × 12 cali, a przy wydruku 10 × 15 cm zapewni to odpowiednią jakość. W praktyce, jeśli zeskanujemy zdjęcie z rozdzielczością 150 ppi, to po zmniejszeniu do formatu 10 × 15 cm uzyskamy odpowiednią jakość przy 300 dpi. W branży graficznej, utrzymanie odpowiedniej rozdzielczości skanowania jest kluczowe dla zachowania detali i ostrości w finalnym wydruku, co jest zgodne z dobrymi praktykami w obróbce grafiki.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Aby uzyskać płynne przejścia pomiędzy kolorami, konieczne jest skorzystanie z narzędzia

A. stempel

B. aerograf

C. gradient

D. ołówek

Gradient to technika, która pozwala na uzyskanie płynnych przejść między kolorami, co jest kluczowym aspektem w wielu dziedzinach sztuki i projektowania graficznego. Użycie gradientu umożliwia tworzenie efektów wizualnych, które mogą nadać głębię i dynamikę projektom, zarówno w grafice rastrowej, jak i wektorowej. Przykładowo, w projektowaniu stron internetowych gradienty są często wykorzystywane w tle lub elementach interfejsu, aby zwiększyć estetykę, a także poprawić użyteczność poprzez lepsze wyróżnienie kluczowych elementów. W programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Illustrator, narzędzie gradientu pozwala na precyzyjne dostosowanie kolorów, ich intensywności oraz kątów przejścia, co daje projektantom pełną kontrolę nad finalnym efektem. Warto również wspomnieć, że dobre praktyki w zastosowaniu gradientów sugerują unikanie przesadnego kontrastu oraz zbyt jaskrawych kolorów, aby nie przytłoczyć odbiorcy. Zastosowanie gradientów w designie to nie tylko estetyka, ale także technika, która może wpłynąć na emocje i wrażenia użytkowników.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej