Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
  • Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
  • Data rozpoczęcia: 12 maja 2025 23:33
  • Data zakończenia: 12 maja 2025 23:37

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie prawa autorskie są brane pod uwagę przy obliczaniu kosztów produkcji wyrobów poligraficznych?

A. Creative commons
B. Public domain
C. Copyright
D. Copyleft
Odpowiedź "Copyright" jest prawidłowa, ponieważ prawa autorskie (copyright) odgrywają kluczową rolę w kalkulacji kosztów wytworzenia produktów poligraficznych. Prawa te chronią oryginalne dzieła twórcze, takie jak teksty, ilustracje czy zdjęcia, co oznacza, że ich wykorzystanie w produktach poligraficznych często wymaga uzyskania odpowiednich licencji. Na przykład, jeśli projektujesz książkę i zamierzasz użyć ilustracji stworzonej przez innego artystę, musisz uzyskać licencję na jej wykorzystanie, co wiąże się z dodatkowymi kosztami. Przemysł poligraficzny powinien przestrzegać zasad fair use oraz respektować prawa artystów, co nie tylko jest zgodne z prawem, ale również wspiera kreatywność i innowacyjność w branży. W praktyce, prawidłowe uwzględnienie kosztów związanych z prawami autorskimi w budżecie projektu pozwala na bardziej dokładne oszacowanie całkowitych wydatków i minimalizuje ryzyko konfliktów prawnych. Warto również zaznaczyć, że w kontekście cyfrowym, wiele platform oferuje zasoby, które mogą być używane na mocy 'creative commons', ale należy zachować ostrożność przy ich wykorzystaniu, aby unikać naruszeń praw autorskich.
Pytanie 2

Jakie urządzenie cyfrowe powinno się wykorzystać do naniesienia nadruku na płytkach ceramicznych?

A. Ploter grawerujący
B. Drukarka sublimacyjna
C. Drukarka elektrofotograficzna
D. Ploter UV
Wybór innych urządzeń do nadruku na płytkach ceramicznych jest związany z pewnymi ograniczeniami technicznymi, które uniemożliwiają osiągnięcie pożądanych efektów. Ploter grawerujący, mimo że może być używany do obróbki powierzchni, nie jest przeznaczony do drukowania, lecz do grawerowania, co oznacza, że nie jest w stanie nałożyć tuszu w formie nadruku. Grawerowanie polega na usuwaniu materiału, co jest zupełnie innym procesem i nie zapewnia pożądanych efektów estetycznych, które można uzyskać za pomocą druku. Drukarka sublimacyjna, chociaż skuteczna w przypadku materiałów tekstylnych, wymaga specjalnych podłoży, które mogą absorbować tusz sublimacyjny, a ceramika nie jest jednym z nich. Ten typ druku wiąże się z przenoszeniem barwnika na materiał przy użyciu wysokiej temperatury, co jest nieodpowiednie dla płyt ceramicznych, które mogą ulec uszkodzeniu. Drukarka elektrofotograficzna, znana również jako drukarka laserowa, działa na zasadzie elektrografii i jest przystosowana głównie do papieru oraz materiałów płaskich, co również ogranicza jej zastosowanie w kontekście ceramiki. Wybór niewłaściwego urządzenia do druku na ceramice często wynika z niepełnego zrozumienia technologii druku oraz specyfiki materiałów, co prowadzi do niewłaściwych wyborów i niezadowalających rezultatów. Ważne jest, aby przed rozpoczęciem procesu drukarskiego zapoznać się z wymaganiami i właściwościami materiału, na którym planujemy pracować, aby wybrać odpowiednią metodę druku, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości i trwałości nadruków.
Pytanie 3

Stworzony logotyp wektorowy wymaga zapisu do pliku z rozszerzeniem

A. .ai
B. .php
C. .jpg
D. .psd
Rozważając inne wymienione formaty, warto zwrócić uwagę na ich zastosowanie oraz ograniczenia. Format .jpg, będący formatem rastrowym, jest przeważnie używany do przechowywania zdjęć, gdzie istotne są detale kolorystyczne i tonalne. Jednakże, pliki .jpg nie obsługują warstw ani krzywych, co czyni je nieodpowiednimi do zapisywania wektorowych grafik, jak logotypy, które wymagają możliwości edycyjnych i skalowalności bez utraty jakości. Z kolei pliki .psd, czyli format Adobe Photoshop, są zoptymalizowane do obróbki rastrowej i również nie nadają się do wektoryzacji, co ogranicza ich użyteczność w kontekście projektowania logotypów. Format .php natomiast nie jest formatem graficznym, lecz językiem skryptowym używanym głównie w tworzeniu dynamicznych stron internetowych. Zrozumienie różnicy między formatami rastrowymi a wektorowymi jest kluczowe w profesjonalnym projektowaniu graficznym. Użycie niewłaściwego formatu może prowadzić do braku możliwości edycyjnych oraz problemów z jakością w finalnym produkcie. Dlatego ważne jest, aby wiedzieć, kiedy i jakie formaty stosować, aby zapewnić najwyższą jakość i funkcjonalność projektów graficznych.
Pytanie 4

Ile arkuszy drukarskich w formacie B2 jest potrzebnych do przygotowania 16-stronicowej czterokolorowej broszury formatu B5?

A. 8
B. 4
C. 2
D. 16
Aby obliczyć liczbę form drukowych formatu B2 potrzebnych do wydrukowania 16-stronicowej broszury czterokolorowej formatu B5, należy zrozumieć, jak działa proces druku oraz jakie są relacje między formatami papieru. Broszura czterokolorowa składa się z 16 stron, co oznacza, że podczas drukowania będziemy potrzebować dwóch stron na arkusz papieru, gdyż standardowy arkusz B2 (który ma wymiary 500 x 707 mm) może pomieścić dwa arkusze B5 na swojej powierzchni. Zatem, do wydrukowania 16 stron, potrzebujemy 8 arkuszy B5, co przelicza się na 4 arkusze B2, ponieważ każdy arkusz B2 mieści po 2 arkusze B5. W praktyce, stosowanie formatu B2 jest korzystne w produkcji drukowanej, ponieważ pozwala na optymalne wykorzystanie powierzchni papieru, minimalizując odpady i koszty. Stąd odpowiedź 8 form drukowych jest poprawna i zgodna z zasadami efektywnej produkcji drukarskiej.
Pytanie 5

Którego modelu kolorów powinno się używać w materiałach przeznaczonych do druku offsetowego?

A. LAB
B. RGB
C. HSB
D. CMYK
Wybór niewłaściwego modelu barw do druku offsetowego, takiego jak HSB, LAB czy RGB, wynika z podstawowych różnic w sposobie, w jaki te modele reprezentują kolory. Model HSB (Hue, Saturation, Brightness) jest użyteczny w kontekście cyfrowej edycji zdjęć i projektowania ze względu na intuicyjny sposób opisywania kolorów, jednak nie jest to model, który może być bezpośrednio zastosowany w druku. Jego przydatność w druku jest ograniczona, ponieważ nie oddaje on rzeczywistego sposobu mieszania atramentów. Z kolei model LAB, który jest bardziej zaawansowany i uwzględnia percepcję kolorów przez ludzkie oko, również nie jest przeznaczony do druku. Służy on głównie do dokładnego odwzorowywania kolorów w cyfrowych systemach, co czyni go bardziej odpowiednim do procesów kalibracji, a nie do samego druku. Model RGB (Red, Green, Blue) jest modelem addytywnym używanym w monitorach i ekranach, co oznacza, że kolory są tworzone przez dodawanie różnych ilości światła czerwonego, zielonego i niebieskiego. Ponieważ druk offsetowy polega na procesie subtraktywnym, gdzie kolory są tworzone poprzez odejmowanie światła od białego papieru, model RGB nie jest odpowiedni do tego celu. W rezultacie korzystanie z tych modeli w kontekście druku prowadzi do nieprzewidywalnych efektów kolorystycznych i może znacząco ухудшить jakość końcowego produktu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi modelami a CMYK, aby uniknąć błędów i zapewnić wysoką jakość druku.
Pytanie 6

Ile stron w formacie A5 znajduje się w książce, która została wydrukowana na 10 arkuszach A1?

A. 352 strony
B. 288 stron
C. 320 stron
D. 336 stron
Książka wydrukowana na 10 arkuszach formatu A1 zawiera 320 stron formatu A5. Aby to zrozumieć, należy spojrzeć na proces druku i skład. Arkusz A1 ma wymiary 594 mm x 841 mm, co pozwala na podział go na mniejsze formaty. Forma A5 ma wymiary 148 mm x 210 mm, co oznacza, że z jednego arkusza A1 można wyciąć 16 stron A5 (4 w poziomie i 4 w pionie). Zatem, jeżeli mamy 10 arkuszy A1, to możemy uzyskać 10 * 16 = 160 stron A5. W przypadku druku obustronnego, liczba ta jest podwajana, co prowadzi nas do 320 stron. Taka wiedza jest niezbędna w branży poligraficznej oraz w projektowaniu publikacji, gdzie znajomość standardów wymiarów papieru i ich potencjalnych zastosowań jest kluczowa. Umożliwia to nie tylko efektywne planowanie produkcji, ale także optymalizację kosztów dzięki minimalizacji odpadów materiałowych.
Pytanie 7

Jakie jest główne zastosowanie programu CorelDraw?

A. Pisanie dokumentów
B. Tworzenie grafiki wektorowej
C. Tworzenie muzyki
D. Obróbka wideo
CorelDraw to zaawansowane narzędzie do tworzenia grafiki wektorowej, które jest powszechnie używane w branży graficznej i projektowej. Grafika wektorowa różni się od grafiki rastrowej tym, że jest oparta na matematycznych formułach, a nie na pikselach, co pozwala na nieskończone skalowanie grafiki bez utraty jakości. W praktyce oznacza to, że projekty stworzone w CorelDraw można wykorzystać zarówno do małych grafik, jak i ogromnych billboardów, bez obawy o ich rozdzielczość. CorelDraw jest często wybierany przez projektantów logo, grafików reklamowych, a także do tworzenia ilustracji i schematów. Oprogramowanie to wspiera również zaawansowane funkcje edycji tekstu, co pozwala na tworzenie złożonych projektów, takich jak plakaty czy ulotki. Dzięki narzędziom takim jak narzędzie do rysowania krzywych, można tworzyć precyzyjne i szczegółowe kształty, co jest kluczowe w profesjonalnym projektowaniu graficznym. Warto zwrócić uwagę, że CorelDraw jest jednym z najpopularniejszych programów do grafiki wektorowej, obok takich jak Adobe Illustrator, co czyni go istotnym narzędziem w arsenale każdego grafika.
Pytanie 8

Jaką masę ma 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700× 1 000 mm oraz gramaturze 100 g/m2?

A. 70 kg
B. 50 kg
C. 35 kg
D. 95 kg
Wiesz, żeby obliczyć masę 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700 × 1 000 mm i gramaturze 100 g/m², można użyć prostego wzoru. Najpierw musisz znaleźć powierzchnię jednego arkusza, czyli 0,7 m × 1,0 m, co daje nam 0,7 m². Następnie, liczymy masę jednego arkusza, czyli 0,7 m² pomnożone przez 100 g/m², co kończy się na 70 g za arkusz. Teraz, żeby znaleźć masę tych 1 000 arkuszy, wystarczy pomnożyć 1 000 arkuszy przez 70 g, więc mamy 70 000 g, co w kilogramach daje 70 kg. W branży poligraficznej znajomość gramatury i wymiarów papieru jest naprawdę ważna, bo pomaga dokładnie zaplanować koszty materiałów i transportu. Dobrą praktyką jest sprawdzenie wszystkich obliczeń przed rozpoczęciem produkcji, bo to może uratować nas przed niepotrzebnymi problemami z finansami.
Pytanie 9

Oprogramowaniem służącym do tworzenia wielostronicowego katalogu z grafiką i tekstem, a także do generowania pliku PDF zgodnego ze standardem do druku, jest

A. Adobe InDesign
B. Adobe Bridge
C. Gimp
D. IrfanView
Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie do składu publikacji, które jest szczególnie cenione w branży wydawniczej za swoje zaawansowane funkcje. Program ten umożliwia tworzenie wielostronicowych dokumentów, takich jak katalogi ofertowe, magazyny czy broszury, które mogą zawierać zarówno tekst, jak i grafikę. Dzięki wsparciu dla standardów PDF, Adobe InDesign pozwala na generowanie plików PDF o wysokiej jakości, które są zgodne z wymaganiami drukarskimi. Przykładem zastosowania InDesign może być przygotowanie katalogu produktów, gdzie można z łatwością zorganizować układ stron, wykorzystać style tekstu oraz wprowadzać elementy graficzne, takie jak zdjęcia i ilustracje. Program oferuje także możliwości współpracy z innymi aplikacjami Adobe, co pozwala na jeszcze większą elastyczność w pracy nad projektami. Dzięki narzędziom takim jak 'Master Pages' czy 'Styles', użytkownicy mogą utrzymać spójność wizualną w całym dokumencie, co jest kluczowe w profesjonalnych publikacjach. Warto dodać, że Adobe InDesign jest powszechnie stosowany w agencjach reklamowych i wydawnictwach, co potwierdza jego znaczenie w branży kreatywnej.
Pytanie 10

Jakiego typu obiektyw powinno się zastosować do fotografowania małego owada z bliska?

A. Makroobiektywu
B. Długoogniskowego
C. Teleobiektywu
D. Szerokokątnego
Makroobiektyw to specjalistyczny obiektyw zaprojektowany do fotografowania małych obiektów w dużych zbliżeniach. Jego konstrukcja pozwala na uzyskanie wysokiej jakości obrazów z bliskiej odległości, co jest kluczowe przy fotografowaniu detali małych owadów. Typowe makroobiektywy mają powiększenie co najmniej 1:1, co oznacza, że obraz obiektu na matrycy aparatu jest tej samej wielkości co w rzeczywistości. W praktyce oznacza to, że przy użyciu makroobiektywu użytkownik może zbliżyć się do obiektu i uchwycić detale, które są niewidoczne gołym okiem. Przy wyborze makroobiektywu warto zwrócić uwagę na parametry takie jak minimalna odległość ostrzenia, jasność obiektywu oraz możliwość stosowania filtrów, co może dodatkowo wpłynąć na jakość uzyskiwanych zdjęć. Dobrą praktyką jest również stosowanie statywu, aby uniknąć drgań aparatu, które mogą zniweczyć efekty pracy.
Pytanie 11

Oblicz wydatki na złamywanie 10 000 arkuszy w formacie Al na arkusze A4, jeśli koszt jednego złamu wynosi 1 grosz?

A. 340 zł
B. 300 zł
C. 360 zł
D. 320 zł
Analizując odpowiedzi, które nie są poprawne, warto zauważyć, że wiele z nich opiera się na błędnych założeniach dotyczących kalkulacji kosztów. Przykładowo, odpowiedzi 320 zł, 300 zł i 360 zł mogą wynikać z niepoprawnych obliczeń dotyczących liczby arkuszy oraz kosztów jednostkowych. W kontekście branży poligraficznej, kluczowe jest precyzyjne określenie, ile arkuszy można uzyskać z jednego arkusza formatu A1 oraz jakie są koszty związane z tym procesem. Aby obliczyć całkowity koszt, należy najpierw ustalić, ile arkuszy A4 można uzyskać z jednego arkusza A1. Złamanie arkusza A1 na format A4 daje cztery arkusze A4, co oznacza, że dla 10 000 arkuszy A1 uzyskujemy 40 000 arkuszy A4. Koszt słania jednego arkusza A1 wynosi 1 grosz, co daje 10 000 groszy za 10 000 arkuszy. Przy takiej ilości arkuszy A4 koszt złamania wynosi 40 000 groszy, co przekłada się na 400 zł. Dlatego odpowiedzi 320 zł, 300 zł i 360 zł są błędne, ponieważ nie uwzględniają pełnej liczby arkuszy A4 ani nie są zgodne z podanymi kosztami jednostkowymi. Wnioskując, kluczowym błędem w tych odpowiedziach było niezrozumienie relacji między wymiarami arkuszy i ich kosztami, co w praktyce może prowadzić do znacznych nieścisłości w wycenach i budżetach projektów poligraficznych.
Pytanie 12

Ile arkuszy RA2 (430 x 610 mm) powinno się zamówić, aby wydrukować 1 000 sztuk ulotek formatu A4, przy naddatku technologicznym wynoszącym 10%?

A. 300 arkuszy
B. 250 arkuszy
C. 200 arkuszy
D. 275 arkuszy
Aby obliczyć liczbę arkuszy RA2 potrzebnych do wydrukowania 1000 sztuk ulotek formatu A4, należy najpierw określić, ile ulotek można wydrukować na jednym arkuszu RA2. Wymiary arkusza RA2 wynoszą 430 x 610 mm, a standardowy format A4 ma wymiary 210 x 297 mm. Na jednym arkuszu RA2 można zmieścić 2 ulotki A4 w orientacji pionowej, co daje nam 2 ulotki na jednym arkuszu. Zatem do wydrukowania 1000 ulotek potrzebujemy 500 arkuszy A4. Ze względu na naddatek technologiczny w wysokości 10%, musimy uwzględnić dodatkowe arkusze. Obliczamy to w następujący sposób: 500 arkuszy + 10% z 500, co daje 500 + 50 = 550 arkuszy. Następnie, obliczamy, ile arkuszy RA2 musimy zamówić w tej samej proporcji. Biorąc pod uwagę, że na jednym arkuszu RA2 możemy wydrukować 2 ulotki A4, dzielimy 550 przez 2, co daje nam 275 arkuszy RA2. Ta metoda obliczeń uwzględnia zarówno wymogi produkcyjne, jak i naddatek technologiczny, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży poligraficznej.
Pytanie 13

Narzędzie "Lasso" w aplikacji Adobe Photoshop służy do przeprowadzania na bitmapie operacji graficznej zwanej

A. wypełnianiem
B. rozmyciem
C. selekcją
D. kadrowaniem
Wybór odpowiedzi innej niż selekcja może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji narzędzia Lasso w Adobe Photoshop. Rozmycie, jako technika graficzna, polega na rozmywaniu krawędzi obiektów w obrazie, co jest zupełnie inną operacją niż selekcja. Kadrowanie oznacza przycinanie obrazu do określonego formatu, co również nie ma związku z bezpośrednim wybieraniem i edytowaniem obszarów. Wypełnianie odnosi się do techniki, w której wybrany obszar jest zapełniany kolorem lub wzorem, co również nie jest funkcjonalnością narzędzia Lasso. Powszechnym błędem jest mylenie selekcji z innymi operacjami edycyjnymi, co może wynikać z braku zrozumienia, że selekcja to proces wstępny w wielu technikach obróbczych. Warto zauważyć, że selekcja to fundamentowy krok w wielu zadaniach związanych z grafiką, a właściwe zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla efektywnej pracy w Photoshopie. Niewłaściwy wybór odpowiedzi może prowadzić do utraty czasu i obniżenia jakości pracy, co jest szczególnie istotne w profesjonalnym środowisku graficznym, gdzie precyzja i efektywność są kluczowe.
Pytanie 14

Jak jest nazywany element graficzny logo oznaczony na rysunku symbolem "X"?

Ilustracja do pytania
A. Tagline.
B. Sygnet.
C. Logotyp.
D. Slogan.
Wybór odpowiedzi związanych z logotypem, sloganem czy tagline'em wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii i funkcji poszczególnych elementów logo. Logotyp to zazwyczaj typograficzny przedstawienie nazwy marki, które może być używane w połączeniu z sygnetem, ale nie jest tym samym. Logotyp skupia się na nazwie, a nie na graficznym symbolu. Slogan to krótkie hasło reklamowe, które ma na celu promowanie wartości marki lub jej produktów, nie jest więc tożsamy z graficznym symbolem. Tagline jest podobny do sloganu, ale zazwyczaj odnosi się do dłuższego opisu misji lub wartości marki, co również nie odpowiada funkcji sygnetu. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie roli poszczególnych elementów w kontekście logo. Sygnet pełni rolę graficznej reprezentacji, która działa na poziomie podświadomym, podczas gdy inne elementy mają charakter informacyjny lub promocyjny. Zrozumienie różnicy między tymi elementami jest kluczowe dla skutecznej komunikacji wizualnej i budowania silnej tożsamości marki. W praktyce, poprawne rozróżnienie tych terminów pozwala na lepsze projektowanie materiałów reklamowych oraz tworzenie spójnych kampanii marketingowych.
Pytanie 15

Ile brutto arkuszy drukowych powinno się przygotować, jeśli rzeczywisty nakład wynosi 5 000 netto, a planowany naddatek technologiczny na materiał drukowy wynosi 5%?

A. 5 500 arkuszy
B. 5 250 arkuszy
C. 5 125 arkuszy
D. 5 050 arkuszy
Wybierając inne wartości, można popełnić kilka typowych błędów. Przykładowo, odpowiedź 5050 arkuszy mogłaby sugerować nieprawidłowe zrozumienie, że naddatek technologiczny nie jest wymagany. Podejście to ignoruje istotną rolę naddatku w zapewnieniu, że zamówienie zostanie spełnione w pełni, nawet w przypadku strat. Z kolei odpowiedź 5125 arkuszy może wskazywać na błędne założenie, że naddatek powinien być obliczany na innej, niż określona metodzie, co prowadzi do zaniedbania faktycznego nakładu netto. Ostatecznie 5500 arkuszy wydaje się być nadmiernym dodaniem naddatku, co wskazuje na niezrozumienie podstawowego obliczenia. W poligrafii kluczowe jest przyjęcie sprawdzonego formuły obliczeniowej, która podkreśla znaczenie dokładnych danych wejściowych oraz realnych założeń dotyczących naddatków. Użycie błędnych obliczeń może prowadzić do zbyt dużych zapasów, co wiąże się z niepotrzebnymi kosztami i marnotrawstwem materiałów. Dlatego znajomość procedur obliczeniowych oraz ich poprawnego zastosowania jest fundamentalna dla efektywności procesów produkcyjnych.
Pytanie 16

W pliku graficznym opracowanym w programie Photoshop, przed przesłaniem go do drukarni offsetowej, konieczne jest przestawienie trybu kolorów na CMYK oraz

A. spłaszczyć obraz.
B. zrasteryzować obraz.
C. usunąć warstwy.
D. usunąć kanał alfa.
Spłaszczenie obrazu w programie Photoshop przed wysłaniem pliku do drukarni offsetowej jest kluczowym krokiem, który zapewnia, że wszystkie warstwy zostaną połączone w jedną. Dzięki temu unika się potencjalnych problemów, jakie mogą wystąpić w trakcie procesu druku. Drukarnie często preferują spłaszczone pliki, ponieważ pozwala to na uniknięcie niezgodności związanych z różnymi formatami warstw i efektami, które mogą być nieczytelne lub źle renderowane w innych oprogramowaniach. W praktyce, spłaszczenie obrazu pozwala również zredukować rozmiar pliku oraz przyspiesza jego przetwarzanie podczas druku. Ponadto, standardy branżowe zalecają przekazywanie plików w formacie TIFF lub PDF z już zintegrowanymi warstwami. Warto pamiętać, że przed spłaszczeniem dobrze jest zachować kopię roboczą projektu z warstwami, aby móc wprowadzać dalsze poprawki, gdy zajdzie taka potrzeba. Spłaszczając obraz, upewniamy się także, że wszystkie kolory, cienie i efekty są zachowane na poziomie, który będzie zgodny z oczekiwaniami w finalnym produkcie.
Pytanie 17

Przy ustalaniu parametrów technologicznych papieru do opakowań należy brać pod uwagę:

A. format, typ podłoża, gramaturę, liczbę zadrukowanych kolorów
B. typ maszyny drukarskiej, szczególne właściwości podłoża, rozmiar spadów
C. typ podłoża, technologię druku, rozmiar punktów rastrowych
D. gramaturę, metodę druku, anizotropowość, rozmiar zalewek
Wybór niewłaściwych parametrów technologicznych papieru na opakowania może prowadzić do istotnych problemów w produkcji oraz użytkowaniu gotowych wyrobów. Na przykład, gramatura, technika drukowania, anizotropia i wielkość zalewek to pojęcia, które nie są ze sobą bezpośrednio powiązane w kontekście określania kluczowych cech papieru. Gramatura, choć jest istotnym parametrem, nie powinna być analizowana w oderwaniu od innych aspektów, takich jak rodzaj podłoża czy format. Technika drukowania, mimo że wpływa na jakość finalnego produktu, nie powinno być uznawane za podstawowy parametr przy wyborze papieru, ponieważ to właśnie podłoże i jego właściwości wpływają na kompatybilność z różnymi technikami druku. Dodatkowo, anizotropia, choć jest ważnym czynnikiem w kontekście zachowania papieru po drukowaniu, nie jest bezpośrednio związana z jego parametrami technologicznymi, co może prowadzić do błędnych wniosków. Ostatecznie, wielkość zalewek, będąca bardziej specyfiką procesu drukarskiego, nie ma kluczowego znaczenia dla wyboru papieru na opakowanie. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z wymienionych parametrów powinno być uwzględniane w kontekście całościowego procesu projektowania opakowania i nie można ich analizować w izolacji od siebie.
Pytanie 18

"Copyright" umieszcza się na stronie książki, która nazywana jest stroną

A. przedtytułową
B. przytytułową
C. redakcyjną
D. tytułową
Wybór odpowiedzi tytułowej, przytytułowej czy przedtytułowej wskazuje na brak zrozumienia struktury książki oraz zasad umieszczania informacji o prawach autorskich. Strona tytułowa to miejsce, gdzie znajduje się tytuł książki, nazwisko autora oraz ewentualnie wydawcy, ale nie zawiera szczegółowych informacji dotyczących praw autorskich ani redakcji. Z kolei strona przytytułowa i przedtytułowa odnoszą się do stron, które mogą występować przed stroną tytułową, ale nie pełnią roli informacyjnej dotyczącej praw autorskich. Często błędne jest myślenie, że wszystkie informacje o książce powinny być zawarte na jej pierwszych stronach. Takie podejście prowadzi do niepełnej ochrony praw autorskich, ponieważ pomija istotne aspekty, takie jak identyfikacja praw właścicieli praw autorskich, co jest kluczowe w kontekście ochrony twórczości. W praktyce, umieszczanie informacji o prawach autorskich na stronie redakcyjnej jest nie tylko standardem, ale również dobrym zwyczajem, który pozwala uniknąć problemów prawnych związanych z naruszeniem praw autorskich. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do nieporozumień i sporów prawnych, co podkreśla znaczenie prawidłowego umiejscowienia takich informacji w publikacjach.
Pytanie 19

Określ technologiczny zapis barw dla akcydensu zadrukowanego z jednej strony na złoto, a z drugiej na czarno i srebrnie.

A. 1 + 2
B. 2 + 2
C. 1 + 3
D. 1 + 4
Wybór błędnych odpowiedzi pokazuje, że nie do końca zrozumiałeś, jak działają oznaczenia kolorów w druku. Odpowiedzi takie jak 2 + 1, 1 + 3 czy 1 + 4 nie oddają tego, jak kolory są używane. Przy drukowaniu kolorów metalicznych, jak złoty, ważne jest, żeby dobrze to rozumieć, bo te oznaczenia są powiązane z systemem Pantone. Odpowiedź 2 + 1 sugeruje tylko czarny, a to już nie uwzględnia srebra, które jest ważne. Z kolei 1 + 3 daje czarny i srebrny, ale tu brakuje złotego, co nie zgadza się z pytaniem. Ostatecznie, 1 + 4 to już w ogóle nie to, bo nie ma w niej złotego, przez co jest całkowicie błędna. Zrozumienie systemów kolorów w druku jest naprawdę kluczowe, żeby materiały były na wysokim poziomie, a złe oznaczenia mogą prowadzić do problemów z klientami i strat finansowych. Warto tę wiedzę zdobyć.
Pytanie 20

Który z typów plików graficznych nie wspiera przezroczystości tła?

A. JPEG
B. TIFF
C. GIF
D. PNG
GIF i PNG to formaty, które pozwalają na przezroczystość. GIF, bardzo znany w sieci, obsługuje 256 kolorów i ma prostą przezroczystość, przez co nadaje się do animacji czy prostych grafik. PNG z kolei ogarnia przezroczystość z kanałem alfa, co jest super do bardziej skomplikowanych obrazów. Jest jeszcze TIFF, który też wspiera przezroczystość i trzyma wysoką jakość obrazów, więc spoko nadaje się do profesjonalnej fotografii i publikacji. Ważne jest, żeby zrozumieć, jakie mają właściwości, bo źle dobrany format może zepsuć projekt. Na przykład, jeżeli wybierzesz JPEG tam, gdzie potrzebujesz przezroczystości, to dostaniesz obraz z białym tłem, co raczej nie wygląda dobrze. Kluczowe, żeby wiedzieć, jak i kiedy używać tych formatów, żeby osiągnąć to, co chcemy wizualnie.
Pytanie 21

Aby poprawić zniszczone zdjęcie po jego digitalizacji, należy wykorzystać oprogramowanie Adobe

A. Photoshop
B. InDesign
C. Animate
D. Illustrator
InDesign to program przede wszystkim przeznaczony do projektowania układów stron, a nie do edycji zdjęć. Chociaż pozwala na umieszczanie obrazów w projektach, nie oferuje zaawansowanych narzędzi do retuszu i korekty obrazów. Korzystanie z InDesign w kontekście retuszu zdjęć jest więc nieodpowiednie, ponieważ ogranicza możliwości graficzne i nie pozwala na efektywną edycję szczegółów. Illustrator jest narzędziem stworzonym do grafiki wektorowej, co oznacza, że jest bardziej odpowiedni do tworzenia ilustracji i logo, a nie do edycji zdjęć rastrowych. Jego zastosowanie w retuszu zdjęć prowadzi do utraty jakości obrazu, ponieważ nie obsługuje on pikseli tak efektywnie jak Photoshop. Animate, z kolei, jest programem do tworzenia animacji, a jego funkcjonalność nie jest związana z edytowaniem czy retuszem zdjęć. Typowe błędy wynikały z mylnego przekonania, że inne programy z pakietu Adobe mogą zastąpić funkcjonalność Photoshopu w zakresie edycji obrazów. Zrozumienie specyfiki każdego z tych narzędzi i ich zastosowań jest kluczowe dla skutecznej pracy w dziedzinie grafiki.
Pytanie 22

Jaką techniką można zadrukować powierzchnie kuliste?

A. fleksograficzna
B. rotograwiurowa
C. tampondrukowa
D. typooffsetowa
Fleksografia, mimo że jest metodą druku wykorzystywaną w wielu branżach, nie jest odpowiednia dla zadrukowywania powierzchni kulistych. Ta technika opiera się na zastosowaniu elastycznych form drukarskich, które są w stanie przenosić farbę na powierzchnie, jednak głównie sprawdza się w przypadku płaskich lub lekkich kształtów, jak na przykład opakowania oraz materiały papierowe czy kartonowe. Fleksografia wykorzystuje automatyczne systemy drukarskie, co czyni ją bardziej odpowiednią do produkcji masowej, gdzie dominują standardowe kształty. Typografia i offset są kolejnymi technikami, które nie są przystosowane do druku na powierzchniach kulistych. Typografia, opierająca się na stałych formach drukarskich, również nie radzi sobie z krzywiznami, ponieważ wymaga niezmiennej powierzchni do dokładnego przeniesienia farby. Offset, z kolei, to technika transferu, która najlepiej sprawdza się na płaskich powierzchniach i jest bardziej wymagająca pod względem przygotowania formy oraz nakładów produkcyjnych. Rotograwiura, choć skuteczna w druku na większych powierzchniach, wymaga skomplikowanych form, które są przystosowane do równych i dużych obszarów, a nie do kształtów kulistych. Kluczowym błędem w rozumieniu tych metod jest przypisywanie im uniwersalności, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o ich zastosowaniu w kontekście druku na nierównych powierzchniach.
Pytanie 23

Operator DTP przygotowuje publikację wielostronicową zawierającą ilustracje i tabele. Jaki format pliku najlepiej nadaje się do przekazania do drukarni, aby zapewnić poprawność wydruku i zachowanie układu graficznego?

A. PDF z osadzonymi czcionkami oraz grafiką
B. TIFF z osobnymi warstwami
C. DOCX z dołączonymi obrazami
D. JPG z ilustracjami
Wybór nieprawidłowego formatu pliku do przekazania publikacji wielostronicowej do drukarni może prowadzić do poważnych problemów technicznych oraz strat jakościowych. Pliki DOCX, choć popularne w biurach, nie są przeznaczone do profesjonalnego druku – ich struktura opiera się na edytorze tekstu, co skutkuje nieprzewidywalnym rozmieszczeniem elementów po otwarciu na różnych komputerach, a czcionki mogą się zmieniać lub nie być w ogóle dostępne. Dodatkowo, grafiki w DOCX są często kompresowane i tracą na jakości, co zupełnie dyskwalifikuje ten format w kontekście przygotowania do druku. Pliki JPG, choć powszechnie używane do zapisu obrazów, nie nadają się do przekazywania rozbudowanych publikacji – format ten nie wspiera ani tekstu, ani stron, ani warstw, a do tego silnie kompresuje obraz, przez co spada jakość ilustracji i pojawiają się artefakty. JPG nie przenosi też żadnych informacji o układzie publikacji czy czcionkach, więc kompletnie nie nadaje się do złożonych prac typograficznych. Z kolei TIFF z warstwami teoretycznie pozwala na przechowanie wysokiej jakości grafik i warstw, lecz jest formatem typowo graficznym, nie publikacyjnym – nie obsługuje układu stron, nie przenosi tekstu jako tekstu, a drukarnie bardzo rzadko akceptują wielowarstwowe TIFF-y jako gotowe publikacje. To format używany raczej do pojedynczych ilustracji czy fotografii, nie do całych publikacji. Typowym błędem jest przekonanie, że wysoka jakość grafiki wystarczy – w rzeczywistości liczy się kompletny, zintegrowany plik, który oddaje dokładnie to, co przygotował operator DTP, i jest zgodny ze standardami poligraficznymi. Wybranie innego formatu niż PDF z osadzonymi czcionkami i grafiką to prosta droga do błędów wydruku, nieporozumień z drukarnią i straty czasu na poprawki.
Pytanie 24

Który z formatów graficznych jest zamknięty i pozwala na zapisanie pracy graficznej w aktualnym standardzie druku?

A. RAW
B. PSD
C. TIFF
D. PDF
Format RAW jest używany przede wszystkim w fotografii cyfrowej i przechowuje dane bezpośrednio z matrycy aparatu, co oznacza, że nie jest to format przeznaczony do druku. Pliki RAW oferują dużą elastyczność w postprodukcji, lecz ich główną cechą jest brak standaryzacji, co sprawia, że różne aparaty mogą tworzyć różne formaty RAW, a ich użycie w druku wymaga konwersji do bardziej uniwersalnych formatów. PSD, czyli format plików Adobe Photoshop, jest formatem otwartym, który ułatwia edycję grafik w tym programie, ale nie jest idealny do finalnego zapisu dokumentów przeznaczonych do druku, ze względu na swoją specyfikę i ograniczone wsparcie w innych programach graficznych. TIFF to format często wykorzystywany w druku, jednak jest to format otwarty, a nie zamknięty, co oznacza, że brak mu jednolitej obsługi w różnych aplikacjach. W związku z tym, chociaż TIFF jest znany z wysokiej jakości obrazu, nie ma takich samych praktycznych zastosowań w kontekście finalnego przygotowania dokumentów do druku jak PDF. Typowym błędem w myśleniu jest postrzeganie RAW, PSD czy TIFF jako równoważnych alternatyw dla PDF w kontekście druku, co prowadzi do nieporozumień dotyczących ich przeznaczenia oraz przydatności w profesjonalnej produkcji graficznej.
Pytanie 25

Jaką kwotę należy przeznaczyć na materiał potrzebny do wykonania 160 okładzin w formacie A5, jeśli arkusz tektury A1 kosztuje 4 zł?

A. 80 zł
B. 25 zł
C. 40 zł
D. 48 zł
Prawidłowe podejście do obliczenia kosztów materiałów wymaga pełnego zrozumienia formatu A1 oraz jego relacji do formatu A5. Wydaje się, że niektóre z błędnych odpowiedzi mogły wynikać z niepoprawnych założeń dotyczących przeliczania jednostek. Często zdarza się, że osoby myślą, iż koszt arkusza A1 można bezpośrednio przeliczać do formatu A5, pomijając kluczowy krok dotyczący obliczeń powierzchni. Arkusz A1 ma powierzchnię 0,5 m², a A5 0,04 m², co pokazuje, że z jednego arkusza A1 można wykonać 25 arkuszy A5. Jeśli ktoś pomyliłby się przy obliczania liczby arkuszy potrzebnych do wykonania 160 okładzin, mógłby dojść do wyniku 48 zł, nie uwzględniając, że wymagana ilość arkuszy A1 jest znacznie większa. Innym typowym błędem jest pomylenie kosztów jednostkowych, co prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia wydatków. Często w takich zadaniach nie uwzględnia się również, jak istotne jest efektywne wykorzystanie materiałów, co jest kluczową praktyką w branży produkcyjnej. Praktyczne zastosowanie tych obliczeń jest nie tylko istotne w kontekście finansowym, ale również w zakresie planowania zasobów i optymalizacji procesów produkcyjnych.
Pytanie 26

Aby zredukować efekt mory, kąty rastra dla kolorów w modelu CMYK zwykle różnią się o

A. 20°
B. 30°
C. 10°
D. 45°
Wybór niewłaściwych kątów rastra może prowadzić do powstawania mory, co jest szczególnie problematyczne w druku kolorowym. Kąty rastra dla różnych kolorów w technice CMYK muszą być starannie dobrane, aby uniknąć sytuacji, w której rastry nakładają się w sposób, który wywołuje interferencje optyczne. Odpowiedzi sugerujące kąty takie jak 20°, 45° czy 10° są niepoprawne, ponieważ nie odpowiadają standardowym praktykom w branży. Zastosowanie 20° na przykład, nie zapewnia wystarczającego rozróżnienia pomiędzy rastrami, co sprzyja powstawaniu wzorów mory na wydrukach. Z kolei kąt 45° jest często używany w różnych kontekstach, ale w przypadku druku CMYK nie jest to standardowa praktyka, ponieważ nie tworzy tak skutecznego rozdzielenia rastra jak 30°. Wybór kąta 10° jest również niewłaściwy, ponieważ jest zbyt bliski do siebie dla innych kątów, co może prowadzić do problemów z jakością. Takie błędne podejście może wynikać z niedostatecznego zrozumienia zjawisk związanych z optyką oraz nieznajomości standardów branżowych, co prowadzi do nieefektywnego zniwelowania mory oraz obniżenia jakości finalnych wydruków. Dlatego ważne jest, aby przy opracowywaniu projektów graficznych i przygotowywaniu do druku, kierować się sprawdzonymi praktykami oraz zaleceniami specjalistów w dziedzinie druku.
Pytanie 27

Formaty, w jakich można zapisać książkę w postaci e-publikacji do wyświetlania w sieci, to

A. CSV, PSD, EPUB
B. AI, EPUB, FLA
C. CDR, EPUB, HTML
D. PDF, EPUB, HTML
Wybór formatów CSV, PSD, AI, FLA oraz CDR wskazuje na nieporozumienie dotyczące ich zastosowania w kontekście publikacji elektronicznych. CSV (Comma-Separated Values) to format danych, który jest używany przede wszystkim do przechowywania informacji w postaci tabelarycznej, a nie do publikacji tekstów czy książek. Używa się go głównie w arkuszach kalkulacyjnych i bazach danych, co sprawia, że nie nadaje się do formatowania złożonych dokumentów takich jak książki czy raporty. PSD (Photoshop Document) to natomiast format plików graficznych stworzony przez Adobe, przeznaczony do edytowania obrazów, a nie do publikacji tekstowych. Z kolei AI (Adobe Illustrator) jest formatem wektorowym, również nieprzeznaczonym do publikacji literackich. FLA to plik źródłowy dla Adobe Flash, który ukierunkowany jest na animację i interaktywność, co czyni go niewłaściwym dla e-publikacji, szczególnie w kontekście książek. CDR (CorelDRAW) to format używany w oprogramowaniu do grafiki wektorowej, również nieodpowiedni do prezentacji tekstu w formie książkowej. Użytkownicy mogą błędnie przypisywać te formaty do publikacji elektronicznych, nie zdając sobie sprawy, że każdy z nich ma swoje specyficzne zastosowanie, które nie pokrywa się z wymogami e-booków i elektronicznych publikacji. Właściwe zrozumienie tego podziału jest kluczowe dla skutecznego wykorzystania technologii w zakresie produkcji i dystrybucji treści elektronicznych.
Pytanie 28

Jaką masę ma 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm oraz gramaturze 100 g/m2?

A. 35 kg
B. 70 kg
C. 95 kg
D. 50 kg
W przypadku błędnych odpowiedzi, jak 35 kg, 50 kg oraz 95 kg, można zauważyć, że wynik ten jest efektem nieprawidłowych obliczeń lub założenia. Na przykład, odpowiedź 35 kg mogła wynikać z błędnego przeliczenia masy jednego arkusza, gdzie mogło być przyjęte niewłaściwe założenie dotyczące gramatury lub wymiarów. W przypadku 50 kg, błędne obliczenie mogło polegać na niewłaściwym pomnożeniu liczby arkuszy lub użyciu innej jednostki miary. Natomiast odpowiedź 95 kg sugeruje, że osoba odpowiadająca mogła nie uwzględnić rzeczywistej gramatury papieru lub pomylić jednostki. W branży poligraficznej i produkcyjnej niezwykle ważne jest, aby w każdym etapie obliczeń używać poprawnych wartości oraz jednostek, co pozwala uniknąć poważnych problemów związanych z kosztami materiałów i logistyką. Dlatego kluczowe jest rozumienie podstawowych pojęć związanych z gramaturą papieru oraz umiejętność obliczania masy w kontekście wymiarów. Niezrozumienie tych zagadnień może prowadzić do poważnych błędów w produkcji oraz w procesach związanych z transportem i magazynowaniem.
Pytanie 29

Który z podanych zapisów jest poprawnie skonstruowany zgodnie z regułami składu?

A. 20°C
B. 20-30mm
C. 20 %
D. 30kg
Zapis 20-30mm, 30kg oraz 20 % zawierają błędy, które wynikają z nieścisłości i niezgodności z przyjętymi normami. W przypadku pierwszego zapisu, użycie myślnika wskazuje na zakres, ale nie jest to standardowy sposób przedstawiania jednostek w dokumentacji technicznej. Zamiast tego, powinno się używać formatu z symbolem zakresu, np. 20 mm do 30 mm. Przechodząc do drugiego zapisu, 30kg, należy zauważyć, że poprawnie powinno być 30 kg, z zachowaniem spacji między wartością a jednostką, co jest zgodne z wytycznymi definicji jednostek w systemie SI. Wreszcie, w przypadku zapisu 20 %, użycie znaku procentowego bezpośrednio po liczbie jest niepoprawne w kontekście stricte technicznym, ponieważ na ogół w dokumentacji powinno być zachowane zgodne formatowanie, które zaleca spację przed znakiem procentowym. Te błędy wskazują na brak znajomości zasad, które są istotne nie tylko dla poprawności technicznej, ale również dla jednoznaczności komunikacji. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do poważnych nieporozumień w kontekście analiz, pomiarów czy w raportach, które mają kluczowe znaczenie w wielu branżach, takich jak inżynieria, medycyna czy nauki przyrodnicze.
Pytanie 30

Podaj wymiary brutto plakatu, gdy format netto wynosi A2, a spady mają długość 3 mm?

A. 426 x 600 mm
B. 297 x 420 mm
C. 600 x 847 mm
D. 423 x 597 mm
Odpowiedzi, które nie uwzględniają wartości spadów przy obliczaniu wymiarów brutto plakatu, mogą prowadzić do licznych problemów w procesie druku. Przykładowo, 600 x 847 mm znacznie przekracza wymiary formatu A2, co jest nieadekwatne do kontekstu pytania. Odpowiedź 423 x 597 mm jest również błędna, ponieważ nie uwzględnia odpowiednich spadów, a przy tym wymiary netto formatu A2 są inne. W przypadku 297 x 420 mm, mamy do czynienia z wymiarem formatu A3, który również nie odpowiada założonemu formatowi A2. Z kolei 426 x 600 mm, chociaż wydaje się bliskie, nie uwzględnia poprawnie obliczeń spadów, co prowadzi do nieprawidłowego wymiarowania. Typowym błędem jest ignorowanie konieczności dodania spadów do wymiarów netto, co w praktyce może prowadzić do problemów z przycinaniem i wykończeniem gotowego produktu. Osoby zajmujące się projektowaniem graficznym muszą znać zasady obliczania wymiarów brutto, aby uniknąć sytuacji, w których gotowy produkt nie spełnia wymagań jakościowych, co może skutkować dodatkowymi kosztami i czasem na korekty w produkcji.
Pytanie 31

Książka licząca 320 stron w formacie A5, drukowana na arkuszach B1, składa się z

A. 20 składek
B. 16 składek
C. 32 składek
D. 10 składek
Wybór innych opcji może wynikać z podstawowych nieporozumień związanych z terminologią i zasadami poligrafii. Na przykład, obliczając liczbę składek, można pomylić się w interpretacji, ile stron mieści się na arkuszu i ile arkuszy jest potrzebnych do uzyskania pożądanej liczby stron. W przypadku odpowiedzi wskazujących na 32, 16 lub 20 składek, można zauważyć, że błędnie przyjęto liczbę stron przypadających na jedną składkę. Przykładowo, odpowiedź z 32 składkami sugeruje, że każda składka miałaby tylko 10 stron, co jest technicznie niemożliwe, ponieważ w standardowym składzie, gdzie mamy 4 strony na arkuszu A5, każda składka powinna składać się z 8 stron. W przypadku 16 składek, sytuacja jest podobna, ponieważ tego rodzaju obliczenia nie uwzględniają, iż każda grupa składek obejmuje więcej stron niż podano. Odpowiedź z 20 składkami również nie uwzględnia, że pełny arkusz B1 pozwala na wyprodukowanie znacznie większej ilości arkuszy A5 niż sugerowane 20 składek. Błędy te pokazują, jak istotne jest dokładne zrozumienie struktury dokumentów i prawidłowe stosowanie zasad składania, co jest kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów w procesie produkcji drukarskiej.
Pytanie 32

Projektant otrzymał zadanie przygotowania grafiki do druku offsetowego. Plik źródłowy został przygotowany w przestrzeni barwnej RGB. Jaki będzie skutek pozostawienia tej przestrzeni przy druku offsetowym?

A. Kolory na wydruku mogą być niezgodne z projektem
B. Plik zostanie automatycznie poprawnie wydrukowany
C. Wydruk będzie miał wyższą rozdzielczość
D. Zwiększy się nasycenie kolorów na wydruku
W branży poligraficznej często można się spotkać z nieporozumieniami dotyczącymi wpływu przestrzeni barwnej na inne parametry wydruku. Rozdzielczość wydruku nie zależy od tego, czy plik jest w RGB czy CMYK – rozdzielczość to liczba pikseli na cal (dpi), a przestrzeń barwna to tylko sposób opisu koloru każdego piksela. Często mylnie sądzi się, że konwersja do innego modelu poprawi jakość druku, co nie jest prawdą. Równie błędne jest założenie, że drukarka lub maszyna offsetowa „sama sobie poradzi” i poprawnie wydrukuje każdy plik, bez względu na jego przygotowanie. Owszem, wiele drukarni automatycznie konwertuje pliki do CMYK, ale efekty tej konwersji są często nieprzewidywalne, a kolory mogą znacząco odbiegać od oczekiwań projektanta. To nie jest tak, że proces jest całkowicie bezproblemowy – odpowiedzialność za poprawność pliku leży po stronie osoby przygotowującej pracę do druku. Co więcej, przekonanie, że nasycenie kolorów wzrośnie, jest całkowicie nietrafione. Wręcz przeciwnie – wiele intensywnych, jasnych barw RGB (np. neonowe zielenie czy błękity) staje się wyblakłych lub „brudnych” po konwersji do CMYK, bo ta przestrzeń jest po prostu uboższa w możliwe do uzyskania kolory. Typowym błędem jest też myślenie, że zostawienie RGB sprawi, że wydruk będzie wyglądał lepiej – doświadczenie pokazuje, że zwykle jest dokładnie odwrotnie. Dlatego tak ważne jest świadome przygotowanie plików i zrozumienie różnic między RGB a CMYK w kontekście druku.
Pytanie 33

Oblicz wydatek na złamywanie 10 000 arkuszy o formacie A2 na składki formatu A5, jeśli cena za jeden złam to 1 grosz?

A. 100 zł
B. 200 zł
C. 400 zł
D. 300 zł
Jak wybrałeś źle, to pewnie to wynikło z tego, że mogliście się zgubić w obliczeniach czy nie do końca rozumieć, jak działa złamanie papieru. Żeby dobrze policzyć koszt, trzeba wiedzieć, ile A5 dostaniesz z A2. A2 dzielisz na cztery A5, no i to trzeba wziąć pod uwagę. Żeby policzyć całkowity koszt złamania, trzeba najpierw ustalić, ile złamów potrzebujesz do 10 000 arkuszy A2. Każdy A2 wymaga jednego złamu, więc przy 10 000 arkuszach masz 10 000 złamów. Koszt jednego złamu to 1 grosz, więc to daje 10 000 * 0,01 zł = 100 zł, ale to nie jest dobre w kontekście pytania. Kluczowe jest to, że każdy A2 daje cztery A5, więc trzeba to dobrze zrozumieć, żeby policzyć koszt właściwie. Dlatego, zgodnie z tym, co powinieneś wiedzieć, całkowity koszt przy poprawnej analizie wynosi 300 zł.
Pytanie 34

Aby pozbyć się plam i zarysowań na bitmapie, w programie Photoshop należy wykorzystać narzędzie

A. rasteryzowanie
B. stempel
C. falowanie
D. wyostrzanie
Wyostrzanie to proces stosowany w cyfrowej obróbce obrazu, który ma na celu zwiększenie kontrastu krawędzi i poprawienie ostrości zdjęcia. Chociaż może to poprawić wyrazistość obrazu, nie jest narzędziem do usuwania plam czy zarysowań. Zamiast tego, wyostrzanie może podkreślić istniejące defekty, czyniąc je bardziej widocznymi. Falowanie to technika, która nie jest właściwie zdefiniowana w kontekście edycji obrazów w Photoshopie. Może odnosić się do modyfikacji obrazów za pomocą różnych filtrów, ale również nie ma zastosowania w usuwaniu plam i zarysowań. Rasteryzowanie to proces konwersji wektora do formatu bitmapowego, co nie ma nic wspólnego z retuszem obrazu. Użytkownicy często mylą te terminy, co prowadzi do nieporozumień w ich zastosowaniu. Kluczowym błędem jest nieodróżnienie narzędzi do retuszu od narzędzi do poprawy jakości obrazu, co prowadzi do nieefektywnego użycia oprogramowania. Zrozumienie różnicy między tymi narzędziami jest niezbędne do skutecznej edycji obrazu, a także do utrzymania wysokich standardów w pracy graficznej.
Pytanie 35

Funkcja automatycznego ustawiania użytków na arkuszu drukowania pozwala na

A. Audacity
B. Impozycjoner
C. Blender
D. Artioscad
Impozycjoner to narzędzie stosowane w procesie przygotowania do druku, które umożliwia automatyczne rozmieszczenie użytków na arkuszu. Jego głównym zadaniem jest optymalizacja wykorzystania powierzchni arkusza papieru, co przekłada się na oszczędności materiałowe i czasowe. Dzięki funkcjom takim jak analiza krawędzi, rozkład wielkości użytków oraz automatyczne dopasowanie do wymogów maszyny drukarskiej, impozycjoner znacząco zwiększa efektywność produkcji. W praktyce, zastosowanie impozycjonera pozwala na zmniejszenie odpadów powstających podczas cięcia i większą precyzję w rozmieszczeniu elementów graficznych. Umożliwia to również łatwiejsze zarządzanie różnymi rodzajami użytków, jak np. karty, ulotki czy broszury, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, takimi jak standardy ISO 12647 dotyczące jakości druku.
Pytanie 36

Jakie ma znaczenie termin adiustacja?

A. Zaznaczenie błędów składu na próbkach wydruku
B. Skonstruowanie użytków w wersji kopii
C. Naniesienie na szkicu wskazówek dotyczących składu i łamania publikacji
D. Weryfikacja poprawności treści zarówno pod kątem merytorycznym, jak i stylistycznym
Adiustacja to termin odnoszący się do etapu przygotowania materiałów do druku, w którym wprowadza się na szkicu dyspozycje dotyczące składu i łamania publikacji. Proces ten jest kluczowy w branży poligraficznej, ponieważ pozwala na dostosowanie układu tekstu i grafik w sposób, który zapewnia estetykę oraz czytelność finalnego produktu. Przykładem zastosowania adiustacji jest naniesienie poprawek dotyczących rozmieszczenia obrazów i tekstu, co ma na celu optymalizację przestrzeni na stronach oraz zapewnienie, że wszystkie elementy są odpowiednio wyrównane. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647 dotyczące kolorów i jakości druku, często wymagają precyzyjnej adiustacji, aby spełnić wymagania klienta. Adiustacja nie tylko pozwala na wyeliminowanie potencjalnych błędów przed drukiem, ale także umożliwia lepsze dostosowanie publikacji do specyfikacji technicznych, co jest niezwykle istotne w przypadku dużych nakładów wydawniczych.
Pytanie 37

Przygotowanie formy drukowej w technologii offsetowej, które polega na bezpośrednim przenoszeniu obrazu z systemu komputerowego na płytę offsetową, wymaga użycia technologii oznaczanej symbolem

A. CtF
B. RIP
C. CtP
D. OCR
W odpowiedziach, które nie są poprawne, znajdują się różne podejścia do przygotowania formy drukowej, które jednak nie są zgodne z nowoczesnymi praktykami w druku offsetowym. RIP (Raster Image Processor) to technologia przetwarzająca obrazy na format rastrowy, ale sama w sobie nie jest bezpośrednią metodą przenoszenia obrazu na płytę, lecz narzędziem wspierającym proces CtP. Z kolei CtF (Computer to Film) to technologia, która polega na przenoszeniu obrazu z komputera na film, co jest starszym podejściem i nie zapewnia takiej jakości i efektywności jak CtP. Zastosowanie CtF w dzisiejszych czasach jest coraz rzadsze, ponieważ proces ten wiąże się z dodatkowymi kosztami na etapie produkcji, a także z większą ilością odpadów. OCR (Optical Character Recognition) odnosi się do technologii rozpoznawania tekstu, która jest używana w zupełnie innym kontekście, głównie w digitalizacji dokumentów i nie ma zastosowania w produkcji form drukowych. Stosowanie tych technologii może prowadzić do mylnego wniosku, że są one zbliżone do nowoczesnych rozwiązań CtP, co jest nieprawdziwe. Kluczowe jest zrozumienie, że CtP skupia się na efektywności, jakości druku oraz oszczędności, eliminując etapy związane z filmowaniem, co jest istotne w kontekście aktualnych standardów branżowych.
Pytanie 38

Która z kolejnych stron czwartej strony tytułowej jest określana mianem redakcyjnej?

A. Strona trzecia
B. Strona czwarta
C. Strona pierwsza
D. Strona druga
Wybór innych stron czwórki tytułowej jako redakcyjnej jest błędny, ponieważ każda z tych stron ma swoją specyfikę i przeznaczenie. Pierwsza strona zazwyczaj zawiera tytuł dzieła oraz nazwisko autora, co czyni ją najbardziej rozpoznawalnym elementem publikacji. Druga strona często jest miejscem przeznaczonym na spis treści lub wprowadzenie, a zatem nie ma związku z informacjami redakcyjnymi. Trzecia strona może zawierać dedykację lub podziękowania, które są bardziej osobistymi akcentami niż formalnymi informacjami redakcyjnymi. Zrozumienie funkcji każdej z tych stron jest kluczowe dla prawidłowego przygotowania materiałów do druku. Błędne utożsamienie któregokolwiek z tych elementów z czwartą stroną może prowadzić do nieporozumień i braku istotnych informacji w publikacji. W praktyce, przy projektowaniu dokumentów, nieodpowiednia klasyfikacja stron może skutkować nieczytelnością lub brakiem klarowności dla czytelnika, co jest niezgodne z zasadami dobrego projektowania i edycji. Zatem, umiejętność rozróżniania funkcji poszczególnych stron czwórki tytułowej jest niezbędna dla każdej osoby zaangażowanej w proces wydawniczy.
Pytanie 39

Jakie parametry technologiczne powinny być zastosowane do wektorowego zapisu logo, które ma być drukowane w technologii offsetowej?

A. RGB, 150 dpi, BMP
B. CMYK, 300 dpi, EPS
C. RGB, 300 dpi, GIF
D. CMYK, 96 dpi, PSD
Wszystkie niepoprawne odpowiedzi zawierają parametry, które nie są zgodne z wymaganiami druku offsetowego, co prowadzi do nieodpowiednich rezultatów. Odpowiedzi zawierające RGB jako model kolorów są nieodpowiednie w kontekście druku. RGB (czerwony, zielony, niebieski) jest optymalny dla wyświetlania na ekranach, ponieważ działa na zasadzie emitowania światła, podczas gdy druk offsetowy wymaga modelu CMYK, który lepiej odwzorowuje kolory na papierze. Dodatkowo, rozdzielczość 150 dpi jest niewystarczająca dla druku wysokiej jakości, ponieważ skutkuje to widocznymi pikselami i brakiem szczegółów w ostatecznym produkcie. Standardem w druku offsetowym jest stosowanie rozdzielczości co najmniej 300 dpi, co zapewnia doskonałą jakość obrazu. Format BMP i GIF nie są odpowiednie do zastosowań drukarskich; BMP to format bitmapowy, który może prowadzić do dużych rozmiarów plików bez korzyści jakościowych, podczas gdy GIF jest ograniczony do 256 kolorów i nie obsługuje przestrzeni kolorów CMYK. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, obejmują mylenie zastosowań modeli kolorów oraz niewłaściwe zrozumienie wymagań dotyczących rozdzielczości w druku. Ważne jest, aby przed przystąpieniem do projektowania materiałów drukowanych zrozumieć różnice między formatami i wymaganiami technologicznymi, aby uniknąć problemów z jakością druku.
Pytanie 40

Jakie będą koszty składu tomiku wierszy liczącego 30 stron, w którym ilustracje zajmują 15 stron, jeśli cena składu jednej strony bez ilustracji to 40 zł, a strona z ilustracją jest droższa o 20%?

A. 1 000 zł
B. 1 160 zł
C. 1 480 zł
D. 1 320 zł
Wiele osób może błędnie obliczyć całkowity koszt składu tomiku, co prowadzi do nieporozumień w zakresie planowania budżetu na publikację. Przykładowo, niektórzy mogą pomyśleć, że koszt wszystkich stron jest taki sam, ignorując różnice w cenie między stronami z i bez ilustracji. Inna nieprawidłowość to obliczanie kosztu składania wszystkich stron jako takiego samego, co wprowadza w błąd, gdyż pomija kluczowy element, jakim jest wyższy koszt strony z ilustracją. Ważne jest, aby przyjąć właściwe podejście do kalkulacji, biorąc pod uwagę różne stawki za różne typy stron. Dodatkowo, niektórzy mogą zignorować fakt, że ilustracje w publikacji nie tylko zwiększają koszty składu, ale także wpływają na postrzeganą wartość publikacji. Dlatego prawidłowe zrozumienie kosztów składu jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem wydawniczym. Umożliwia to nie tylko oszacowanie kosztów, ale także lepsze planowanie i podejmowanie decyzji, które mogą wpłynąć na ostateczną jakość i sukces publikacji. Ostatecznie, dokładne obliczenia kosztów składu stanowią fundament dla każdej publikacji, co podkreśla znaczenie właściwego podejścia do kalkulacji i budżetowania w branży wydawniczej.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej