Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 5 czerwca 2025 20:09
Data zakończenia: 5 czerwca 2025 20:56

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby usunąć zanieczyszczenia, naprawić uszkodzenia lub uzupełnić braki w fotografii cyfrowej, należy skorzystać z narzędzia

A. lasso

B. stempel

C. gąbka

D. różdżka

Narzędzie stempel jest kluczowym narzędziem w edycji fotografii cyfrowej, które umożliwia precyzyjne usuwanie niepożądanych zanieczyszczeń, uszkodzeń lub uzupełnianie ubytków. Działa poprzez kopiowanie fragmentów obrazu i 'stemplowanie' ich w wyznaczone miejsce, co pozwala na zachowanie tekstur i szczegółów, które są kluczowe dla naturalnego wyglądu fotografii. Przykładowo, jeżeli na zdjęciu znajduje się plama, stempel może być użyty do skopiowania otaczającego obszaru i pokrycia plamy. W praktyce, przy użyciu tego narzędzia, ważne jest, aby wybierać fragmenty z podobnymi kolorami i teksturami, co pomoże zminimalizować widoczność poprawek. Stempel jest zgodny z standardami branżowymi dotyczącymi edycji obrazów, takimi jak Adobe Photoshop, gdzie jego zastosowanie jest powszechnie zalecane przez profesjonalnych fotografów. Warto również znać różnicę między stempelkiem a innymi narzędziami, takimi jak pędzel klonowania, które choć podobne, różnią się w sposobie działania i zastosowania.

Pytanie 2

Do prawidłowego wykonania zdjęcia panoramicznego z kilku ujęć należy

A. stosować różne parametry ekspozycji dla każdego ujęcia

B. zachować około 30% nakładania się sąsiednich kadrów

C. zmieniać ogniskową obiektywu między ujęciami

D. fotografować bez użycia statywu

Aby poprawnie wykonać zdjęcie panoramiczne z kilku ujęć, kluczowe jest zachowanie odpowiedniego nakładania się kadrów. Zaleca się, aby to nakładanie wynosiło około 30%. Dzięki temu programy do łączenia zdjęć mają wystarczająco dużo informacji do precyzyjnego dopasowania kadrów, co minimalizuje ryzyko powstania widocznych złączy i artefaktów. Przykładowo, podczas fotografowania panoramicznego krajobrazu, jeśli robisz zdjęcia z lewej do prawej strony, upewnij się, że każdy nowy kadr ma około jedną trzecią powierzchni, która pokrywa się z poprzednim. Dobre praktyki sugerują również, aby nie zmieniać ustawień aparatu pomiędzy ujęciami, co pomaga w zachowaniu spójności kolorystycznej i ekspozycyjnej. Zawsze warto używać statywu, aby utrzymać stabilność i równą wysokość między ujęciami. Takie podejście zwiększa szansę na uzyskanie płynnej i estetycznej panoramy, co jest szczególnie ważne w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 3

Technika zdjęciowa, która redukuje pozytyw do płaszczyzn z wyraźnie rozdzielonymi tonami szarości, to

A. guma

B. izohelia

C. solaryzacja

D. pseudosolaryzacja

Techniki fotograficzne, takie jak guma, solaryzacja czy pseudosolaryzacja, są zupełnie inne od izohelii. Guma to taki proces, co robi odbitki i wykorzystuje organiczne podłoża, no i te mokre emulsje, co daje miękkie przejścia tonalne. Ale nie chodzi tutaj o wyraźne płaszczyzny szarości, jak w izohelii. Solaryzacja to technika, gdzie mamy do czynienia z częściową ekspozycją na światło i efekty są dość nieprzewidywalne, z negatywnymi tonami – a to już nie ma nic wspólnego z izohelią. Pseudosolaryzacja trochę wprowadza zamieszanie w tonacji obrazu, więc teoretycznie nie uzyskujemy oddzielnych obszarów szarości, co faktycznie powinno być kluczowe przy izohelii. Kiedy wybieramy techniki, które do tego się nie nadają, jak guma czy solaryzacja, to zwykle kończy się na tym, że detale znikają i kontrast idzie w dół. Dlatego warto dobrze zrozumieć izohelię, jeśli chce się, żeby prace miały ten odpowiedni styl i tonalność.

Pytanie 4

Czy oświetlenie rembrandtowskie można uzyskać przez umiejscowienie światła głównego

A. w miejscu przednio-górno-bocznym

B. za modelem, w kierunku obiektywu

C. bezpośrednio nad obiektywem

D. poniżej obiektywu

Oświetlenie rembrandtowskie charakteryzuje się specyficzną konfiguracją, która prowadzi do powstania charakterystycznego trójkątnego światła na policzku modela. Aby uzyskać ten efekt, światło główne powinno być umieszczone w pozycji przednio-górno-bocznej, co oznacza, że znajduje się ono na wysokości oczu modela lub nieco powyżej, a z boku, tworząc kąt około 45 stopni w stosunku do osi obiektywu. Taka lokalizacja światła pozwala na odpowiednie modelowanie rysów twarzy, uwydatniając cienie i światła, co jest istotne dla stworzenia dramatycznego, ale jednocześnie naturalnego efektu. W praktyce, oświetlenie rembrandtowskie jest często stosowane w portretach, szczególnie w fotografii studyjnej oraz malarstwie, gdzie zależy nam na uzyskaniu głębi i tekstury w obrazie. Ważnym aspektem jest również użycie odpowiednich modyfikatorów światła, takich jak softboxy czy reflektory, które mogą pomóc w kontrolowaniu intensywności i kierunku światła, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.

Pytanie 5

Nie znając parametrów rozdzielczości drukarki, plik cyfrowy stworzony do umieszczenia w folderze promocyjnym powinien być przygotowany w rozdzielczości

A. 300 ppi

B. 150 ppi

C. 200 ppi

D. 72 ppi

Robienie plików do druku w rozdzielczości 300 ppi to normalka w branży graficznej i poligraficznej. Właściwie to raczej standard dla wszelkich materiałów, które chcemy wydrukować, takich jak foldery czy plakaty. Przy tej rozdzielczości obrazki będą naprawdę ostre, co jest istotne w marketingu, bo wiadomo – wizualna strona ma ogromne znaczenie. Na przykład, przygotowując zdjęcia do magazynów czy na billboardy, warto mieć na uwadze, że nawet drobne niedociągnięcia będą widoczne. No i co ważne, przy 300 ppi obrazy będą mniej podatne na rozmycia, co ma znaczenie, gdy drukujemy na różnych materiałach. Przy tej rozdzielczości możemy też lepiej manipulować obrazami, na przykład przy przycinaniu, bez straty jakości – co moim zdaniem jest dużym plusem.

Pytanie 6

Przygotowując dokumentację dotyczącą sprzętu koniecznego do wykonania reprodukcji obrazów umieszczonych w oprawie za szkłem, należy uwzględnić zakup filtru

A. żółtego

B. polaryzacyjnego

C. połówkowego

D. niebieskiego

Odpowiedź 'polaryzacyjnego' jest prawidłowa, ponieważ filtr polaryzacyjny odgrywa kluczową rolę w redukcji odblasków oraz poprawie kontrastu podczas reprodukcji obrazów znajdujących się za szkłem. W procesie reprodukcji, zwłaszcza w przypadku dzieł sztuki, które są oprawione za szkłem, odblaski świetlne mogą znacząco wpłynąć na jakość fotografii, obniżając widoczność detali i prawidłowe odwzorowanie kolorów. Filtr polaryzacyjny działa na zasadzie eliminowania niepożądanych odblasków, co pozwala na uzyskanie czystszych i bardziej wyraźnych obrazów. W praktyce, stosując filtr polaryzacyjny, można uzyskać znacznie lepsze rezultaty przy fotografowaniu pod kątem, co jest istotne w kontekście reprodukcji. Dodatkowo, zgodnie z dobrą praktyką w fotografii sztuki, stosowanie filtrów polaryzacyjnych jest rekomendowane w celu zapewnienia najwyższej jakości reprodukcji. Warto również wspomnieć, że odpowiednie ustawienie filtra polaryzacyjnego w stosunku do źródła światła może wpłynąć na ostateczny efekt wizualny, co czyni go niezastąpionym narzędziem w tym procesie.

Pytanie 7

Promieniowanie ultrafioletowe, które osiąga powierzchnię Ziemi jako część promieniowania słonecznego, jest rodzajem promieniowania elektromagnetycznego o długości fali mieszczącej się w zakresie

A. 280 nm ÷ 315 nm

B. 315 nm ÷ 380 nm

C. 50 nm ÷ 100 nm

D. 100 nm ÷ 280 nm

Wybór odpowiedzi spoza zakresu 315 nm do 380 nm wskazuje na niepełne zrozumienie klasyfikacji promieniowania ultrafioletowego. Promieniowanie UV jest zazwyczaj podzielone na trzy główne kategorie: UVA (315-400 nm), UVB (280-315 nm) i UVC (100-280 nm). Odpowiedzi wskazujące zakres 100 nm do 280 nm dotyczą promieniowania UVC, które jest w większości absorbowane przez atmosferę ziemską i nie dociera do powierzchni Ziemi, przez co jest mniej istotne w kontekście wpływu na zdrowie ludzi. Z kolei zakres 50 nm do 100 nm odnosi się do ekstremalnego promieniowania ultrafioletowego, które również nie ma wpływu na środowisko, ponieważ jest całkowicie pochłaniane przez atmosferę. Wybór odpowiedzi zawierającej długości fal 280 nm do 315 nm wskazuje na mylenie promieniowania UVB z UVA; UVB jest bardziej energetyczne i ma bezpośredni związek z poparzeniami słonecznymi, podczas gdy UVA jest odpowiedzialne za długoterminowe uszkodzenia skóry. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznej ochrony przed szkodliwym wpływem promieniowania UV oraz dla stosowania odpowiednich środków ochrony osobistej w codziennym życiu, takich jak stosowanie odpowiednich filtrów przeciwsłonecznych, które są zgodne z zaleceniami dermatologicznymi.

Pytanie 8

Który filtr powinien być użyty podczas kopiowania negatywu metodą subtraktywną, aby zlikwidować purpurową dominację występującą na kolorowej odbitce?

A. Żółty

B. Zielony

C. Purpurowy

D. Niebieskozielony

Użycie zielonego, niebieskozielonego lub żółtego filtra do usunięcia purpurowej dominacji jest mylne i nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Filtr zielony, choć może zmieniać balans kolorów, nie jest skuteczny w eliminowaniu purpury, ponieważ nie neutralizuje jej skutków. W rzeczywistości, filtr ten może nawet pogłębić problem, wprowadzając dodatkowe odcienie, które mogą uwydatniać niepożądane kolory. Z kolei filtr niebieskozielony działa na zasadzie łączenia niebieskiego i zielonego światła, co może prowadzić do dodatkowego zafałszowania kolorystycznego, a właśnie te kolory są w konflikcie z purpurową tonacją, co sprawi, że obraz stanie się jeszcze bardziej nieprzejrzysty. Zastosowanie żółtego filtra również jest niewłaściwe, ponieważ filtr ten pochłania niebieskie światło, co w kontekście dominacji purpury nie przyniesie pożądanych rezultatów. Zamiast rozwiązać problem, można jedynie pogorszyć jakość obrazu. Kluczowym błędem w podejściu do tego zagadnienia jest niezrozumienie, jak różne długości fal świetlnych wpływają na kolory w obrazie, co prowadzi do nieadekwatnych wniosków o wyborze filtrów. Aby skutecznie usunąć purpurową dominantę, należy skupić się na filtrach, które potrafią neutralizować konkretne kolory, co jest podstawą praktyki fotograficznej. Warto również zasięgnąć wiedzy na temat teorii kolorów i zasad mieszania kolorów, aby uniknąć takich pułapek w przyszłości.

Pytanie 9

Który profil kolorów jest standardowym profilem monitorów i najlepszym wyborem dla publikacji internetowych?

A. ProPhoto RGB

B. Adobe RGB

C. CMYK

D. sRGB

sRGB (standard Red Green Blue) to najpopularniejszy profil kolorów stosowany w sieci, zaprojektowany z myślą o wyświetlaczach komputerowych oraz publikacjach internetowych. Jego szerokość gamy kolorystycznej jest optymalna dla większości monitorów, co czyni go standardem w branży. Używanie sRGB w projektach internetowych zapewnia, że kolory będą wyświetlane prawidłowo na różnych urządzeniach, co jest kluczowe, zwłaszcza w kontekście różnorodności sprzętu użytkowników. Przykładowo, jeśli tworzysz grafikę do publikacji na stronie internetowej, zastosowanie profilu sRGB gwarantuje, że odbiorcy zobaczą zbliżone odcienie kolorów, niezależnie od tego, czy używają laptopa, smartfona, czy tabletu. W praktyce, wiele platform, takich jak Facebook czy Instagram, automatycznie konwertuje przesyłane zdjęcia do sRGB, ponieważ jest to profil najbardziej odpowiedni dla sieci. Wybierając sRGB, wspierasz również zasady dostępności i ułatwiasz doświadczenie użytkowników przeglądających Twoje treści.

Pytanie 10

Która właściwość aparatu fotograficznego jest najważniejsza podczas robienia zdjęć dokumentalnych?

A. Obiektyw o wysokiej jasności

B. Kontrola nad perspektywą

C. Obracany wyświetlacz

D. Obiektyw z możliwością makrofotografii

Obiektyw o dużej jasności jest kluczowym elementem w fotografii reportażowej, ponieważ pozwala na uzyskanie wyższej jakości zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak wnętrza budynków czy wieczorne wydarzenia. Obiektywy o dużej jasności, czyli te, które mają niską wartość przysłony (np. f/1.4, f/1.8), pozwalają na wpuszczenie większej ilości światła do matrycy aparatu. Dzięki temu fotograf może używać krótszych czasów naświetlania, co minimalizuje ryzyko poruszenia zdjęcia, a także umożliwia uzyskanie płytkiej głębi ostrości, co jest często pożądane w reportażu. Przykładowo, podczas fotografowania wydarzeń sportowych lub koncertów, gdzie warunki oświetleniowe mogą być zmienne, obiektyw o dużej jasności pozwala na uchwycenie dynamicznych momentów z zachowaniem ostrości i szczegółowości. Warto także zauważyć, że w fotografii reportażowej często liczy się czas reakcji, a obiektyw o większej jasności umożliwia szybsze ustawienie parametrów aparatu, co może być kluczowe w sytuacjach wymagających natychmiastowego działania.

Pytanie 11

Technika fotografii czasowej (time-lapse) wymaga

A. użycia teleobiektywu o długiej ogniskowej minimum 300mm

B. zastosowania przysłony o wartości co najmniej f/22

C. użycia filtru neutralnego szarego i bardzo długiego czasu naświetlania

D. wykonania serii zdjęć w określonych odstępach czasu i połączenia ich w film

Technika fotografii czasowej, znana również jako time-lapse, polega na rejestrowaniu serii zdjęć w określonych odstępach czasu, które następnie są łączone w film. Taki proces pozwala uchwycić zmiany, które zachodzą w dłuższym okresie w znacznie przyspieszony sposób. Przykładowo, można zarejestrować kwitnienie rośliny lub ruch chmur na niebie. Kluczowym elementem tej techniki jest zachowanie stałych warunków oświetleniowych i ustawień aparatu między kolejnymi ujęciami. W praktyce, często wykorzystuje się statywy, aby zapewnić stabilność obrazu przez cały czas trwania sesji. Warto również pamiętać o zainstalowaniu odpowiedniego oprogramowania do obróbki wideo, które umożliwi płynne połączenie zdjęć w film. W branży filmowej technika ta jest szeroko stosowana, a przykłady jej wykorzystania można znaleźć w dokumentach przyrodniczych oraz w artystycznych projekcjach."

Pytanie 12

Systemy Focus Peaking w zaawansowanych aparatach cyfrowych wspomagają

A. redukcję szumów przy wysokich wartościach ISO

B. pomiar ekspozycji przez analizę punktową jasnych obszarów

C. ręczne ustawianie ostrości przez podświetlanie ostrych krawędzi

D. wybór punktów ostrości w trybie wielopunktowego autofokusa

Wszystkie alternatywne odpowiedzi, choć mogą brzmieć przekonująco, nie odnoszą się do istoty działania systemów Focus Peaking. Na przykład, pomiar ekspozycji przez analizę punktową jasnych obszarów to technika używana do oceny, jak światło wpływa na zdjęcie, ale nie ma nic wspólnego z ustawianiem ostrości. To narzędzie, które pomaga w zrozumieniu, jak skomponować zdjęcie z odpowiednią ilością światła, ale nie pomaga w precyzyjnym ostrzeniu obiektów. Kolejna z niepoprawnych odpowiedzi dotyczy redukcji szumów przy wysokich wartościach ISO. Ta funkcjonalność odnosi się do poprawy jakości zdjęć przy słabym oświetleniu, ale także nie ma związku z Focus Peaking. To dwie różne dziedziny, które choć są ważne w fotografii, nie mają ze sobą bezpośredniego związku. Wiele osób może mylić te pojęcia, co prowadzi do błędnych wniosków o ich funkcjonalności. Należy zwrócić uwagę, że wybór punktów ostrości w trybie wielopunktowego autofokusa to także oddzielna technologia, która skupia się na automatycznym ustawianiu ostrości na wybranych obszarach w kadrze, co nie wymaga manualnej interwencji. Wszystkie te koncepcje mają swoje miejsce w fotografii, jednak nie są związane z główną funkcjonalnością systemów Focus Peaking, które są narzędziem wsparcia w manualnym ustawianiu ostrości. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla poprawnego korzystania z aparatu i osiągnięcia najlepszych rezultatów w praktyce fotograficznej.

Pytanie 13

W fotografii portretowej, główne źródło światła padającego na obiekt zdjęcia nazywane jest światłem

A. konturowym

B. kluczowym

C. ogólnym

D. wypełniającym

Światło kluczowe w fotografii portretowej to główne źródło oświetlenia, które definiuje wygląd i charakter przedstawianego obiektu. Działa na zasadzie podkreślenia kształtów i detali twarzy, co jest kluczowe dla stworzenia wyrazistego portretu. Przykładem zastosowania światła kluczowego mogą być portrety wykonywane w plenerze lub studio, gdzie fotograf wykorzystuje softboxy lub reflektory, aby uzyskać pożądany efekt. Dobrze ustawione światło kluczowe może tworzyć interesujące cienie, które nadają zdjęciu głębi i trójwymiarowości. W praktyce, światło kluczowe powinno być umieszczone pod kątem 45 stopni do twarzy modela, co pozwala na uzyskanie naturalnych efektów oświetleniowych. Warto również pamiętać, że w zależności od zamierzonego efektu, intensywność i temperatura barwowa światła kluczowego mogą być dostosowywane, co pozwala na osiągnięcie różnych nastrojów w portrecie.

Pytanie 14

Który proces przedstawia etapy charakterystyczne dla procesu E6?

Wywoływanie barwne

Wybielanie

Płukanie

Utrwalenie

Płukanie

Stabilizowanie

Suszenie

Wywoływanie barwne

Przerywanie

Płukanie

Wybielanie

Płukanie

Utrwalenie

Płukanie

Roztwór zwilżający

Suszenie

Wywoływanie barwne

Przerywanie

Płukanie

Wybielanie

Płukanie

Utrwalenie

Płukanie

Garbowanie

Suszenie

Wywołanie pierwsze

Płukanie

Zadymianie

Wywoływanie barwne

Kondycjonowanie

Wybielanie

Utrwalanie

Płukanie

Stabilizowanie

Suszenie

A. D.

B. A.

C. B.

D. C.

Odpowiedź D. jest poprawna, ponieważ nawiązuje do procesu E6, który jest kluczowy w fotografii kolorowej. Proces E6 składa się z kilku etapów, które są niezbędne do prawidłowego wywołania filmów kolorowych. Pierwszym krokiem jest wywołanie, które zahartowuje emulsję, a następnie następuje płukanie, które usuwa nadmiar chemikaliów. Dalej przechodzi się do etapu zadymania, gdzie film jest eksponowany na pary amoniaku, co wpływa na rozwój kolorów. Kolejne fazy to wywoływanie barwne, które jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich odcieni, a następnie kondycjonowanie, które stabilizuje emulsję. Wybielanie i utrwalenie są niezwykle ważne dla trwałości zdjęć. Ostateczne etapy to płukanie, stabilizowanie i suszenie, które kończą cały proces. Znajomość każdego z tych kroków jest istotna dla profesjonalnych fotografów oraz laborantów zajmujących się wywoływaniem filmów, co potwierdzają standardy branżowe dotyczące jakości i procesu produkcji filmów kolorowych.

Pytanie 15

W studyjnej fotografii produktowej termin rim light odnosi się do

A. głównego światła padającego od przodu na produkt

B. światła modelującego fakturę powierzchni produktu

C. światła wypełniającego, redukującego cienie

D. światła umieszczonego za obiektem, podkreślającego jego krawędzie

Rim light, czyli światło obrysowe, to technika oświetleniowa, która ma kluczowe znaczenie w studyjnej fotografii produktowej. Jest to światło umieszczone za obiektem, które podkreśla jego krawędzie, nadając mu głębię i trójwymiarowość. Dzięki temu produkt staje się bardziej wyrazisty na tle, co pozwala na lepsze uchwycenie detali oraz faktur. Używając rim light, często można też uzyskać efekt halo, który jest atrakcyjny wizualnie i przyciąga uwagę. W praktyce, aby uzyskać odpowiedni efekt, należy odpowiednio ustawić źródło światła, tak aby nie oświetlało frontalnie produktu, ale jedynie jego krawędzie. Dobre praktyki wskazują, że warto eksperymentować z różnymi kątami i intensywnością światła, by osiągnąć pożądany rezultat. Często stosuje się również reflektory lub dyfuzory, aby światło było bardziej miękkie i mniej ostre, co pozwala na subtelniejsze podkreślenie detali. Wiele profesjonalnych fotografów wykorzystuje tę technikę do tworzenia obrazów, które nie tylko dobrze wyglądają, ale również skutecznie przedstawiają produkt w kontekście marketingowym.

Pytanie 16

Czasza beauty dish jest najczęściej stosowana w fotografii

A. architektonicznej

B. krajobrazowej

C. martwej natury

D. portretowej

Czasza beauty dish jest szczególnie cenna w fotografii portretowej dzięki swojej zdolności do tworzenia miękkiego, ale jednocześnie wyrazistego oświetlenia. Jej okrągły kształt i charakterystyczna konstrukcja pozwalają na skoncentrowanie światła na modelu, co skutkuje atrakcyjnym oświetleniem twarzy i podkreśleniem rysów. Beauty dish dostarcza światło, które jest bardziej kierunkowe niż w przypadku tradycyjnych softboxów, co pozwala na uzyskanie subtelnych cieni i wymodelowanie konturów twarzy. Przykładowo, podczas sesji zdjęciowej portretowej, fotograf może ustawić czaszę beauty dish pod kątem, aby uzyskać efekt świetlny, który akcentuje kości policzkowe. Dodatkowo, zastosowanie dyfuzora lub osłony na czaszę może jeszcze bardziej zmiękczyć światło, co jest popularnym podejściem w portretach beauty. Używanie beauty dish jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej, gdzie kluczowe jest zrozumienie, jak zarządzać światłem, aby uzyskać pożądany efekt estetyczny.

Pytanie 17

Oświetlenie w stylu Rembrandta sugeruje, że na portrecie modela

A. obie strony twarzy są równomiernie oświetlone

B. na twarzy nie występują żadne cienie

C. na policzku można dostrzec światło w kształcie trójkąta

D. widać cienie pod oczami

Oświetlenie rembrandtowskie to technika oświetleniowa, która charakteryzuje się tworzeniem na twarzy modela charakterystycznego trójkątnego obszaru światła, zazwyczaj na policzku. To oświetlenie uzyskuje się poprzez umieszczenie źródła światła pod kątem około 45 stopni względem modela, co pozwala na uzyskanie głębi i wymiaru w portrecie. Dobrą praktyką w fotografii portretowej jest stosowanie tej techniki do podkreślenia rysów twarzy oraz nadania jej bardziej dramatycznego wyglądu. Oświetlenie rembrandtowskie jest często stosowane w fotografii studyjnej, jak również w warunkach naturalnych, gdzie można wykorzystać światło słoneczne. Zastosowanie tej techniki daje wrażenie trójwymiarowości i jest zgodne z zasadami klasycznej kompozycji, które podkreślają walory estetyczne portretu. Przykłady zastosowania można zobaczyć w pracach takich artystów jak Rembrandt van Rijn, po którym technika ta została nazwana, ale również w nowoczesnej fotografii, gdzie jest ceniona za swoje walory estetyczne oraz emocjonalne.

Pytanie 18

Jakiej operacji nie da się zrealizować w programie Adobe Photoshop?

A. Obrysowania zaznaczenia

B. Trasowania mapy bitowej

C. Wypełnienia zaznaczenia

D. Rasteryzacji warstwy tekstowej

Trasowanie mapy bitowej to proces, który nie jest bezpośrednio wspierany w programie Adobe Photoshop. W Photoshopie mamy do czynienia z grafiką rastrową, co oznacza, że obrazy składają się z pikseli. Natomiast trasowanie mapy bitowej jest techniką, która najczęściej kojarzy się z grafiką wektorową. W przypadku wektorów, trasowanie polega na przekształceniu obrazu rastrowego w zestaw linii i kształtów opartych na matematycznych równaniach. Adobe Illustrator jest programem, który lepiej sprawdza się w tym zakresie, oferując narzędzia do wektoryzacji. W Photoshopie można jednak konwertować rastrowe warstwy na wektory w ograniczonym zakresie, ale pełne trasowanie wymaga dedykowanych narzędzi. W kontekście praktycznym, umiejętność rozróżniania między grafiką rastrową a wektorową jest kluczowa w branży kreatywnej, gdzie często musimy wybierać odpowiednie narzędzia zgodnie z wymaganiami projektu. Warto zatem znać możliwości różnych programów i ich odpowiednie zastosowanie.

Pytanie 19

Jakiego negatywowego materiału średnioformatowego należy użyć do wykonania zdjęć małemu dziecku w naturalnym świetle w pomieszczeniu o niskim natężeniu oświetlenia?

A. Typ 220 o czułości ISO 200

B. Typ 135 o czułości ISO 200

C. Typ 220 o czułości ISO 50

D. Typ 135 o czułości ISO 50

Wybór materiału negatywowego typu 220 o czułości ISO 200 jest odpowiedni do fotografowania małych dzieci w warunkach niskiego oświetlenia, ponieważ ten typ filmu ma większe wymiary, co pozwala na uzyskanie wyższej jakości obrazu oraz lepszej szczegółowości w porównaniu do filmu typu 135. Czułość ISO 200 jest również optymalna, ponieważ zapewnia równowagę pomiędzy wystarczającą ilością światła a minimalizacją szumów, co jest szczególnie ważne w słabo oświetlonych pomieszczeniach. Użycie filmu o wyższej czułości, na przykład ISO 400, mogłoby być korzystne, ale w tym przypadku ISO 200 pozwala na uzyskanie bardziej naturalnych kolorów i lepszej reprodukcji tonów skóry, co jest kluczowe przy fotografowaniu dzieci. W praktyce, takie podejście sprawdza się w zastosowaniach portretowych, gdzie istotne jest uchwycenie detali i emocji. Dlatego dobór odpowiedniego materiału filmowego nie tylko wpływa na estetykę zdjęć, ale również na ich techniczną jakość, co podkreśla znaczenie znajomości własności filmów w kontekście ogólnych zasad fotografii.

Pytanie 20

Który format pliku umożliwia zachowanie przezroczystego tła wraz z bezstratną kompresją?

A. PNG

B. JPEG

C. GIF

D. BMP

Format PNG (Portable Network Graphics) to jeden z najpopularniejszych formatów plików graficznych, który umożliwia zachowanie przezroczystego tła przy jednoczesnym zastosowaniu bezstratnej kompresji. Dzięki temu, obrazy zapisane w tym formacie nie tracą jakości, co jest kluczowe w przypadku grafiki, która ma być używana w różnych kontekstach, na przykład na stronach internetowych czy w aplikacjach. PNG obsługuje również głębię kolorów, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości obrazu z wieloma odcieniami. Przykładem zastosowania PNG może być tworzenie logo, które powinno być umieszczane na różnych kolorowych tłach. Dzięki przezroczystości, logo zachowa swój kształt i estetykę, niezależnie od tła, na którym się znajduje. Warto też dodać, że format PNG jest szeroko wspierany przez wszystkie nowoczesne przeglądarki internetowe oraz oprogramowanie graficzne, co czyni go uniwersalnym wyborem dla projektantów.

Pytanie 21

W każdym obrazie, niezależnie od jego treści, elementami, które w pierwszej kolejności zwracają uwagę widza, są

A. jasne punkty

B. małe punkty

C. mocne punkty

D. ciemne punkty

W kontekście kompozycji wizualnej mocne punkty to te elementy zdjęcia, które naprawdę przyciągają wzrok. Chodzi o wyraźny kontrast, intensywne kolory, albo po prostu coś, co się wyróżnia. Z własnego doświadczenia wiem, że w profesjonalnej fotografii fotografowie świetnie to wykorzystują, żeby poprowadzić nasz wzrok przez zdjęcie. Na przykład, w portretach często to oczy modela są tym mocnym punktem, bo mają ten niesamowity błysk. W projektowaniu graficznym też to jest kluczowe, mocne punkty pomagają tworzyć hierarchię informacji, co ułatwia nam odbiór treści. Zdecydowanie warto zwrócić uwagę na dobór tych mocnych punktów, bo wpływają one na to, jak całość jest odbierana. To dotyczy nie tylko zdjęć, ale też innych mediów, jak plakaty czy strony internetowe, gdzie też można to fajnie zastosować.

Pytanie 22

Jaką wartość czułości matrycy warto ustawić w aparacie fotograficznym, aby wykonać zdjęcie studyjne z użyciem oświetlenia błyskowego?

A. ISO 1400

B. ISO 200

C. ISO 1600

D. ISO 800

Ustawienie ISO na 200 w aparacie przy robieniu zdjęć studyjnych z błyskiem jest naprawdę dobre z kilku powodów. Przede wszystkim, przy tak mocnym świetle, jakim jest błysk, niższe ISO pomaga uzyskać lepszą jakość zdjęcia, bo jest mniej szumów i więcej detali. ISO 200 to taki standard w studyjnej fotografii, bo daje fajną równowagę między jakością a ekspozycją. Dzięki temu zdjęcia mają wyraźniejsze kolory i szczegóły. Kiedy ustawisz ISO na 200, aparat będzie też mniej wrażliwy na szumy, co jest mega istotne, kiedy chcemy mieć wysoką jakość. Poza tym, przy tym ISO możesz korzystać z dłuższych czasów naświetlania, co się przydaje przy lampach błyskowych, które różnie błyskają. Dobrze jest też pamiętać, żeby dostosować przysłonę i czas otwarcia migawki, żeby wszystko ładnie się zgrało. W studyjnej fotografii, gdzie kontrolujesz światło, niższe ISO daje więcej możliwości, kiedy obrabiasz zdjęcia później.

Pytanie 23

Przedstawione zdjęcie zostało wykonane w planie

A. amerykańskim.

B. pełnym.

C. totalnym.

D. ogólnym.

Wybór odpowiedzi "amerykańskim" jest błędny, ponieważ nie odnosi się do techniki ujęcia, a jedynie do geograficznego kontekstu, który nie ma wpływu na określenie rodzaju planu w fotografii. Niezrozumienie zasad klasyfikacji planów w fotografii prowadzi do myślenia, że lokalizacja zdjęcia może wpływać na jego techniczne aspekty. Ponadto, odpowiedź "ogólnym" także jest nietrafna, ponieważ nie precyzuje konkretnego rodzaju planu ani nie odnosi się do jego zastosowania. Ujęcie ogólne nie jest uznawane za standardowy termin w fotografii, co dodatkowo wprowadza zamieszanie w kontekście nauki o kompozycji obrazu. Kolejny błąd to odpowiedź "pełnym", która sugeruje, że zdjęcie może ukazywać całość obiektu, jednak w rzeczywistości plan pełny skupia się na detalach, a nie na otoczeniu. Uczestnicy testu mogą mylić te terminy z powodu nieznajomości podstawowych pojęć związanych z kompozycją, co jest powszechnym błędem wśród początkujących fotografów. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między rodzajami ujęć, ponieważ prawidłowe ich stosowanie pozwala na skuteczne przekazywanie narracji wizualnej i emocji związanych z przedstawianym tematem.

Pytanie 24

Dla zapewnienia poprawnych kolorów na zdjęciach wykonywanych przy oświetleniu jarzeniowym należy w aparacie cyfrowym ustawić balans bieli na temperaturę barwową około

A. 4000-4500 K

B. 5500-6000 K

C. 2700-3000 K

D. 7500-8000 K

Ustawienie balansu bieli na temperaturę barwową 4000-4500 K jest kluczowe dla uzyskania wiernych kolorów zdjęć wykonywanych w świetle jarzeniowym. Świetło jarzeniowe ma specyficzny rozkład widma, który różni się od naturalnego światła dziennego. Właściwe ustawienie balansu bieli pozwala na skorygowanie odcieni kolorów, co jest szczególnie ważne w przypadku fotografii, gdzie dokładność kolorów ma duże znaczenie. Przykładowo, przy fotografowaniu w biurze oświetlonym lampami fluorescencyjnymi, ustawienie balansu bieli na około 4000-4500 K pozwoli na uzyskanie bardziej naturalnych, neutralnych kolorów, unikając efektu 'zielonego' lub 'niebieskiego' zabarwienia. Warto pamiętać, że różne źródła światła mają różne temperatury barwowe, dlatego dobrym zwyczajem jest korzystanie z narzędzi pomiarowych, jak grey card, aby jeszcze dokładniej ustalić wymagane ustawienia. Zrozumienie balansu bieli i jego wpływu na zdjęcia to podstawowa umiejętność każdego fotografa, która znacznie poprawia jakość finalnych prac.

Pytanie 25

Aby uzyskać nocne zdjęcie z efektem rozmytych smug światła bez zakłóceń, trzeba zastosować długi czas ekspozycji, statyw, wężyk spustowy oraz ustawić czułość matrycy na wartość

A. ISO 800

B. ISO 200

C. ISO 400

D. ISO 100

Odpowiedź ISO 100 jest prawidłowa, ponieważ przy długim czasie naświetlania kluczowe jest zminimalizowanie szumów, które mogą zniekształcać obraz. Niższa wartość ISO, jak 100, oznacza, że matryca aparatu jest mniej czuła na światło, co prowadzi do mniejszego poziomu szumów w finalnym obrazie. Przykładowo, zdjęcia nocne przy wykorzystaniu długiego czasu naświetlania, na poziomie ISO 100, pozwalają na uzyskanie czystych, szczegółowych obrazów, ponieważ szum jest znacznie mniej zauważalny. Przy ustawieniu ISO 100, długi czas naświetlania (np. 10-30 sekund) pozwoli na uchwycenie ruchu, np. smug świetlnych od przejeżdżających samochodów, co jest często poszukiwanym efektem w fotografii nocnej. Zastosowanie statywu jest niezwykle istotne, gdyż eliminuje drgania, które mogłyby wpłynąć na ostrość obrazu. Wężyk spustowy dodatkowo zapobiega wstrząsom przy naciskaniu spustu migawki, co również przyczynia się do osiągnięcia wysokiej jakości zdjęć nocnych. W praktyce, zgodnie z najlepszymi standardami fotograficznymi, ustawienia ISO 100 są rekomendowane przez profesjonalnych fotografów do uzyskania jak najwyższej jakości obrazów w słabym oświetleniu.

Pytanie 26

Jakie jest najniższe wymaganie dotyczące rozmiaru obrazu cyfrowego przeznaczonego do druku w formacie 10 x 10 cm z rozdzielczością 300 dpi?

A. 0,5 Mpx

B. 1,5 Mpx

C. 1,0 Mpx

D. 2,0 Mpx

Jeśli chcesz obliczyć, jakiej wielkości powinien być obraz cyfrowy do druku w formacie 10 x 10 cm przy rozdzielczości 300 dpi, trzeba najpierw przeliczyć centymetry na piksele. Przy 300 dpi oznacza to, że mamy 300 punktów w jednym calu. Jak przeliczymy centymetry na cale (1 cal ma 2,54 cm), to 10 cm to w przybliżeniu 3,937 cala. Tak więc, jeśli weźmiemy 3,937 cala i pomnożymy przez 300 dpi, dostaniemy 1181,1 pikseli na każdym boku. Jeśli chcemy znać całkowitą ilość pikseli, to po prostu pomnóżmy te wymiary: 1181,1 px razy 1181,1 px, co daje około 1396 Mpx. Dlatego minimalna wielkość obrazu powinna wynosić około 1,5 Mpx. W praktyce oznacza to, że obrazy przeznaczone do druku muszą być dostatecznie dobrej jakości, żeby uniknąć rozmycia czy zniekształceń, bo to są istotne rzeczy w grafice.

Pytanie 27

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na eliminację zniekształceń perspektywy, które występują na zdjęciu budowli wykonanym z niewielkiej odległości?

A. Pociągnięcie pędzlem

B. Skalowanie

C. Skraplanie

D. Korekcja obiektywu

Korekcja obiektywu w programie Adobe Photoshop to narzędzie, które pozwala na usunięcie zniekształceń perspektywicznych, które mogą wystąpić w przypadku fotografowania budynków z bliskiej odległości. Te zniekształcenia, zwane często 'efektem beczkowym' lub 'efektem podłogi', sprawiają, że budynki mogą wyglądać na przewrócone lub rozwichrzone. Korekcja obiektywu działa na zasadzie analizy metadanych zdjęcia oraz algorytmów, które dostosowują perspektywę obrazu. Przykładowo, jeśli fotografujemy wysoki budynek z dołu, możemy zauważyć, że jego górna część wydaje się być znacznie mniejsza w porównaniu do podstawy. Używając opcji Korekcji obiektywu, możemy zniekształcenia te skorygować, przywracając proporcje i równą perspektywę. To narzędzie jest szczególnie przydatne w architekturze i fotografii krajobrazowej, gdzie precyzyjne oddanie kształtów i proporcji jest kluczowe. Warto również zaznaczyć, że użytkownicy powinni korzystać z profili korekcyjnych specyficznych dla używanych obiektywów, co zwiększa efektywność korekcji.

Pytanie 28

Które z narzędzi w Adobe Photoshop najlepiej nadaje się do miejscowej korekcji cieni i świateł?

A. Dodge and Burn (Rozjaśnianie i Ściemnianie)

B. Magic Wand (Różdżka)

C. Color Picker (Próbnik koloru)

D. Crop Tool (Kadrowanie)

Narzędzie Dodge and Burn (Rozjaśnianie i Ściemnianie) w Adobe Photoshop jest doskonałym wyborem do miejscowej korekcji cieni i świateł, ponieważ pozwala na precyzyjne manipulowanie jasnością i kontrastem wybranych obszarów obrazu. Umożliwia to artystyczne podejście do retuszu zdjęć, gdzie można podkreślić detale w cieniach lub wyeksponować jaśniejsze fragmenty bez wpływu na całe zdjęcie. Na przykład, jeśli chcemy uwydatnić rysy twarzy modela, używamy narzędzia Rozjaśnianie na wybranych partiach, a następnie narzędzia Ściemnianie w miejscach, gdzie chcemy dodać głębi. Warto pamiętać, że przez nadmierne rozjaśnianie lub ściemnianie można uzyskać niepożądane efekty, dlatego ważne jest, aby zawsze pracować na warstwach i dostosowywać intensywność efektu. Zastosowanie tych narzędzi w odpowiednich proporcjach i z umiarem to klucz do uzyskania naturalnych i efektownych rezultatów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obróbce zdjęć.

Pytanie 29

Jaki obiektyw z dodatkowymi akcesoriami należy wykorzystać przy rejestracji obrazu, by skala odwzorowania obiektu na negatywie wynosiła 5:1?

A. Długoogniskowy z mieszkiem pośrednim

B. Standardowy z pierścieniem pośrednim

C. Standardowy z nasadką multiplikującą

D. Długoogniskowy z nasadką multiplikującą

Wybór standardowego obiektywu z nasadką multiplikującą, długoogniskowego z nasadką multiplikującą oraz długoogniskowego z mieszkiem pośrednim nie jest odpowiedni do uzyskania skali odwzorowania 5:1, ponieważ każde z tych rozwiązań ma swoje ograniczenia i specyfikę zastosowania. Nasadka multiplikująca zwiększa ogniskową obiektywu, co może skutkować lepszym oddaleniem od obiektu, ale jednocześnie obniża jakość obrazu poprzez wprowadzenie aberracji oraz zmniejszenie jasności, co nie jest zalecane przy fotografii makro. Długoogniskowy obiektyw z nasadką multiplikującą, choć wydaje się kuszącą opcją dla osiągnięcia większego powiększenia, w rzeczywistości powoduje problemy z głębią ostrości i może utrudniać ustawienie ostrości, co jest kluczowe w makrofotografii. Z kolei długoogniskowy obiektyw z mieszkiem pośrednim może być użyty do uzyskania powiększeń, ale jego konstrukcja nie sprzyja łatwej manipulacji i często wymaga większej stabilizacji, co w praktyce może być trudne do zrealizowania. Użytkownicy często popełniają błąd, sądząc, że każde powiększenie uzyskane za pomocą odpowiednich akcesoriów da pożądany efekt wizualny, co w rzeczywistości wymaga dokładnego dostosowania do specyfiki obiektu oraz warunków oświetleniowych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich wpływu na jakość uzyskiwanego obrazu.

Pytanie 30

Aby zwiększyć głębię ostrości w tych samych warunkach oświetleniowych, które są ustalone przez czas ekspozycji 1/125 s oraz wartość przysłony f/5,6, jakie parametry powinny być ustawione w aparacie?

A. 1/15 s i f/11

B. 1/60 s i f/8

C. 1/30 s i f/8

D. 1/250 s i f/4

Odpowiedź 1/60 s i f/8 jest rzeczywiście trafna. Ustawienie f/8 daje nam większą głębię ostrości w porównaniu do f/5,6, co jest super ważne, zwłaszcza jeśli robimy zdjęcia krajobrazowe. Wiesz, przy f/8 ostrość obejmuje zarówno to, co blisko, jak i to, co daleko, co daje fajny efekt. Co do czasu naświetlania, zwiększenie go z 1/125 s na 1/60 s to dobry ruch, bo dłuższy czas da nam więcej światła, przez co zdjęcie nie wyjdzie za ciemne. Warto wiedzieć, że przy f/8 do f/11 obiektywy zazwyczaj dają najlepszą jakość, więc to też jest na plus. Zrozumienie, jak przysłona i czas naświetlania współpracują ze sobą, jest naprawdę kluczowe, jak chcesz uzyskać fajne efekty w zdjęciach.

Pytanie 31

Zaletą obiektywu zmiennoogniskowego jest zdolność

A. przesunięcia osi optycznej

B. wymiany układu optycznego

C. stopnia pochylenia osi optycznej

D. regulacji długości ogniskowej

Obiektyw zmiennoogniskowy charakteryzuje się możliwością regulacji długości ogniskowej, co oznacza, że użytkownik może dostosować kąt widzenia za pomocą prostego mechanizmu powiększania lub pomniejszania obrazu. Dzięki tej funkcji obiektywy te są niezwykle wszechstronne i są szeroko stosowane w fotografii oraz filmowaniu, umożliwiając uchwycenie różnych kadrów bez konieczności zmiany obiektywu. Na przykład, w sytuacjach, gdy chcemy uchwycić zarówno szerokie ujęcie krajobrazu, jak i szczegóły architektoniczne, obiektyw zmiennoogniskowy pozwala na płynne przechodzenie pomiędzy różnymi wartościami ogniskowych. W praktyce obiektywy te są preferowane w reportażu, gdzie elastyczność i szybkość reakcji są kluczowe. Warto zaznaczyć, że obiektywy zmiennoogniskowe są również projektowane z myślą o minimalizacji zniekształceń optycznych i aberracji, co przekłada się na wysoką jakość obrazu. Dobre praktyki w fotografii sugerują, aby użytkownicy regularnie sprawdzali ustawienia swojego obiektywu, aby maksymalizować jego potencjał w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 32

W jakim celu stosuje się technikę HDR w fotografii?

A. Aby uzyskać większy zakres dynamiczny obrazu

B. Aby uzyskać efekt rozmycia ruchu

C. Aby zwiększyć intensywność kolorów

D. Aby zmniejszyć ilość szumów w obrazie

W fotografii technika HDR nie jest stosowana do zmniejszania ilości szumów. Szumy to zakłócenia w obrazie, które są bardziej związane z czułością ISO i jakością przetwornika. Aby zmniejszyć ilość szumów, stosuje się techniki takie jak redukcja szumów w postprodukcji lub używanie niższych wartości ISO. Natomiast zwiększenie intensywności kolorów można osiągnąć poprzez regulację nasycenia lub kontrastu w edycji zdjęć, ale nie jest to główny cel HDR. HDR może wprawdzie wpływać na postrzeganie kolorów poprzez lepsze oddanie detali, ale nie jest to jego podstawowe zastosowanie. Co do uzyskiwania efektu rozmycia ruchu, to jest to technika związana z długim czasem naświetlania, nie z HDR. Rozmycie ruchu jest używane do kreatywnego przedstawienia ruchu w fotografii, np. przy fotografowaniu płynącej wody czy poruszających się ludzi. Każda z tych technik ma swoje miejsce w fotografii i jest używana do osiągania konkretnych efektów, ale nie są one związane z zastosowaniem HDR.

Pytanie 33

Przy fotografowaniu spadającej kropli wody, aby uzyskać efekt jej zatrzymania w ruchu, należy zastosować czas otwarcia migawki

A. 1/15 s

B. 1/125 s

C. 1/2000 s

D. 1/60 s

Użycie czasu otwarcia migawki 1/2000 s podczas fotografowania spadającej kropli wody pozwala na uchwycenie jej ruchu w momencie, gdy jest w pełnym biegu. Krótkie czasy naświetlania są kluczowe do zamrożenia dynamicznych scen, ponieważ minimalizują rozmycie ruchu spowodowane ruchem samego obiektu oraz drżeniem rąk fotografa. W praktyce, stosując czas 1/2000 s, można uzyskać wyraźne detale, jak kształt kropli czy rozpryskujące się cząstki wody. W fotografii sportowej czy przyrodniczej często korzysta się z takich czasów, aby uchwycić szybko poruszające się obiekty, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Warto również pamiętać o odpowiednim doborze ISO oraz przysłony, aby uniknąć nadmiernego prześwietlenia zdjęcia. Z mojego doświadczenia, planując podobne ujęcia, warto także pomyśleć o użyciu statywu lub stabilizacji obrazu, by jeszcze bardziej zmniejszyć ryzyko rozmycia obrazu.

Pytanie 34

Największy kontrast kolorów osiąga się, fotografując czerwoną sukienkę na tle

A. niebieskim

B. zielonym

C. purpurowym

D. szarym

Czerwona sukienka na tle zielonym pozwala na uzyskanie największego kontrastu barw dzięki zjawisku dopełnienia kolorów. W teorii kolorów, czerwień i zieleń znajdują się w przeciwnych częściach koła kolorów, co sprawia, że intensyfikują się nawzajem, tworząc wrażenie większej intensywności kolorów. Praktyczne zastosowanie tego efektu można zaobserwować w fotografii modowej, gdzie umiejętność łączenia barw, które tworzą wysoki kontrast, podkreśla detale ubrań i ich teksturę. Warto także zwrócić uwagę na znaczenie oświetlenia – odpowiednie światło naturalne lub sztuczne może dodatkowo wzmocnić efekt kontrastu, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Używając zielonego tła, możemy również zyskać na spójności wizualnej, co jest często stosowane w kampaniach reklamowych oraz sesjach zdjęciowych, gdzie kolor tła ma za zadanie komplementować prezentowane stroje, a nie odwracać od nich uwagę.

Pytanie 35

Technika cinemagraf polega na

A. tworzeniu hybrydowych obrazów łączących statyczny obraz ze zminimalizowanym ruchem

B. wykonywaniu sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia

C. wykonywaniu zdjęć seryjnych z zastosowaniem różnych filtrów kolorystycznych

D. rejestrowaniu filmów z efektem przyspieszonego ruchu typu time-lapse

W kontekście techniki cinemagraf, odpowiedzi dotyczące wykonywania zdjęć seryjnych z różnymi filtrami kolorystycznymi, rejestrowania filmów w technice time-lapse oraz robienia sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia są niepoprawne i nie oddają istoty tej sztuki wizualnej. Tworzenie zdjęć seryjnych z filtrami kolorystycznymi koncentruje się na modyfikacji barw i tonów w taki sposób, aby nadać zdjęciom określony nastrój lub styl. To zupełnie inny proces, który nie ma związku z dynamiką ruchu, jaką oferuje cinemagraf. Natomiast technika time-lapse polega na przyspieszonym rejestrowaniu ruchu w naturze, co skutkuje fascynującymi sekwencjami, które mogą trwać kilka sekund, ale w rzeczywistości zostały nagrane przez długi czas. Celem jest ukazanie zmienności, a nie łączenie statycznych i dynamicznych elementów. Z kolei wykonywanie sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia dotyczy analizy i eksperymentowania z oświetleniem, co jest istotne w fotografii, ale nie w kontekście cinemagrafu. W każdym z tych przypadków brakuje kluczowego elementu, który definiuje cinemagraf - połączenia statyczności z subtelnym, ale zjawiskowym ruchem. Ruch w cinemagrafie powinien być płynny i harmonijny, co stanowi o jego unikalności, a nie tylko technicznym połączeniem różnych efektów wizualnych.

Pytanie 36

Który parametr obiektywu decyduje o maksymalnej ilości światła, jaka może przez niego przejść?

A. Jasność (minimalna wartość przysłony)

B. Średnica filtra

C. Długość ogniskowej

D. Liczba soczewek

Jasność obiektywu, określana jako minimalna wartość przysłony (f-stop), jest kluczowym parametrem decydującym o maksymalnej ilości światła, jaka może przejść przez obiektyw. Im mniejsza wartość f-stop, tym większa średnica otworu przysłony, co pozwala na wpuszczenie większej ilości światła. To z kolei wpływa na możliwości fotografowania w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak nocne zdjęcia czy w pomieszczeniach przy słabym świetle. Przykładowo, obiektyw o jasności f/1.4 pozwoli uzyskać wyraźniejsze i jaśniejsze zdjęcia w takich warunkach w porównaniu z obiektywem o jasności f/4. Dodatkowo, większa jasność obiektywu zapewnia lepszą kontrolę nad głębią ostrości, co jest przydatne w portretach czy fotografii artystycznej. W standardach branżowych i w praktyce fotograficznej, obiektywy o większej jasności są często droższe, ale ich wartość w kontekście jakości zdjęć i możliwości artystycznych jest nieoceniona.

Pytanie 37

Jaki symbol w aparatach cyfrowych wskazuje na tryb automatyki z wyborem czasu ekspozycji?

A. P

B. A

C. S

D. M

Wybór niepoprawnej odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące funkcji dostępnych w aparatach cyfrowych. Oznaczenie A odnosi się do trybu automatyki z preselekcją przysłony, co oznacza, że użytkownik ma możliwość ustawienia wartości przysłony, a aparat automatycznie dobiera czas otwarcia migawki. Ten tryb jest przydatny w sytuacjach, gdy priorytetem jest kontrola głębi ostrości, na przykład w portretach, gdzie ważne jest uzyskanie rozmytego tła. Z kolei M oznacza tryb manualny, w którym fotograf ma pełną kontrolę zarówno nad czasem otwarcia migawki, jak i przysłoną. Choć ten tryb zapewnia maksimum kreatywności, wymaga znacznej wiedzy o odpowiednich ustawieniach, co może być przytłaczające dla początkujących. Oznaczenie P wskazuje na tryb programowy, w którym aparat ustala zarówno czas, jak i przysłonę, co jest idealne dla amatorów, którzy chcą skupić się na kompozycji, zamiast na technicznych aspektach fotografowania. Użytkownicy mogą mylić te symboliki i ich funkcje, co prowadzi do frustracji podczas fotografowania, a w konsekwencji do nieoptymalnych wyników. Zrozumienie różnic między tymi trybami jest kluczem do efektywnego korzystania z aparatu i osiągania zamierzonych efektów.

Pytanie 38

Jaki obiektyw powinno się wykorzystać do fotografowania dużej części wnętrza z niewielkiej odległości?

A. Teleobiektyw o ogniskowej 200 mm

B. Szerokokątny o ogniskowej 35 mm

C. Standardowy o ogniskowej 50 mm

D. Długoogniskowy o ogniskowej 80 mm

Szerokokątny obiektyw o ogniskowej 35 mm jest idealnym narzędziem do uchwycenia dużych fragmentów pomieszczeń z bliskiej odległości. Takie obiektywy charakteryzują się szerszym kątem widzenia, co pozwala na rejestrowanie większej części sceny w kadrze. Przykładem zastosowania może być fotografia wnętrz, gdzie szerokokątny obiektyw umożliwia pokazanie zarówno całego pomieszczenia, jak i jego detali, co jest kluczowe dla architektów oraz projektantów wnętrz. Szerokokątne obiektywy mają również tendencję do minimalizowania zniekształceń na brzegach, co jest korzystne w kontekście fotografii architektury. Dodatkowo, w warunkach ograniczonej przestrzeni, takich jak małe mieszkania czy ciasne korytarze, szerokokątny obiektyw pozwala na efektywne uchwycenie kompozycji bez potrzeby stawania w odległości, która mogłaby wywołać problemy z perspektywą. W praktyce oznacza to, że fotografowie mogą lepiej ukazywać cechy architektoniczne i aranżacyjne, co czyni ten wybór uzasadnionym w kontekście efektywnej komunikacji wizualnej.

Pytanie 39

Pomiary padającego światła wykonuje się przy użyciu światłomierza, gdzie czujnik tego urządzenia

A. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę aparatu

B. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę źródła światła

C. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę fotografowanego obiektu

D. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę źródła światła

Pomiar światła padającego za pomocą światłomierza z dyfuzorem skierowanym w stronę źródła światła jest prawidłową metodą, ponieważ dyfuzor pełni kluczową rolę w równomiernym rozpraszaniu światła. Dzięki temu czujnik światłomierza otrzymuje próbkę całkowitego oświetlenia, które wpływa na fotografowany obiekt. Zastosowanie dyfuzora minimalizuje wpływ punktowych źródeł światła i pozwala na dokładniejszy pomiar średniego natężenia światła w danym obszarze. W praktyce, na przykład w fotografii produktowej, pomiar światła z dyfuzorem pozwala uzyskać bardziej naturalne i zrównoważone efekty oświetleniowe, co jest zgodne z zaleceniami profesjonalnych fotografów. Warto również pamiętać, że standardy pomiaru światła, takie jak te określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), podkreślają znaczenie użycia odpowiednich akcesoriów, takich jak dyfuzory, aby uzyskać wiarygodne wyniki pomiarów.

Pytanie 40

Uzyskanie pozytywowej kopii z odpowiednim kontrastem obrazu z negatywu o niskim kontraście jest możliwe dzięki papierowi o gradacji

A. miękkiej

B. twardej

C. specjalnej

D. normalnej

Odpowiedź 'twardej' jest prawidłowa, ponieważ papier o twardej gradacji charakteryzuje się większą czułością na detale i kontrast, co jest szczególnie istotne przy uzyskiwaniu pozytywów z negatywów o niskim kontraście. Twardy papier ma mniejszą zdolność do reprodukcji tonów pośrednich, dlatego lepiej eksponuje jasne i ciemne obszary w obrazie, co pozwala na uzyskanie wyraźniejszego i bardziej kontrastowego pozytywu. W praktyce, przy pracy z negatywami, które nie mają wyraźnych różnic tonalnych, użycie papieru twardego przyczynia się do wydobycia detali, które mogą być niewidoczne na mniej kontrastowych kopiach. W przypadku negatywów, gdzie różnice w jasności są minimalne, zastosowanie papieru twardego pozwala na lepsze odwzorowanie wysokich tonów, co jest kluczowe dla uzyskania jakościowych rezultatów w fotografii. Standardy branżowe zalecają użycie papierów o różnej gradacji w zależności od charakterystyki negatywu, co umożliwia fotografom optymalizację procesu druku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej