Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 20:40
Data zakończenia: 15 maja 2025 20:51

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wśród wyposażenia pomieszczeń magazynowych można wymienić

A. szafy chłodnicze pełne i regały

B. lady chłodnicze i wilki

C. witryny chłodnicze oraz bemary

D. szafy chłodnicze przeszklone i steamery

Szafy chłodnicze pełne i regały są kluczowymi elementami wyposażenia pomieszczeń magazynowych, zwłaszcza w sektorze gastronomicznym oraz w handlu żywnością. Szafy chłodnicze pełne pozwalają na przechowywanie dużych ilości produktów w odpowiednich warunkach temperaturowych, co jest niezbędne do zachowania świeżości i bezpieczeństwa żywności. Reguły sanitarno-epidemiologiczne, a także standardy HACCP, wymagają, aby produkty spożywcze były przechowywane w odpowiednich warunkach, a szafy chłodnicze spełniają te wymagania. Przykładem zastosowania są restauracje, które muszą przechowywać składniki w kontrolowanej temperaturze, aby uniknąć rozwoju bakterii. Reguły te są również stosowane w supermarketach, gdzie regały są projektowane w taki sposób, aby umożliwić efektywne chłodzenie produktów. Warto wspomnieć, że inwestycja w wysokiej jakości sprzęt chłodniczy jest opłacalna, ponieważ pozwala na długoterminowe oszczędności energetyczne i zmniejszenie strat związanych z psuciem się żywności.

Pytanie 2

Jakie danie można zagęścić żółtkami jaj?

A. ciasta biszkoptowego

B. kotletów mielonych

C. budyniu słonego

D. sosu waniliowego

Żółtka jajek są doskonałym składnikiem do zagęszczania sosów, w tym sosu waniliowego. Ich bogata zawartość protein oraz lecytyny sprawia, że działają jako naturalne emulgatory, co pozwala na uzyskanie gęstszej i kremowej konsystencji. Proces zagęszczania polega na podgrzewaniu żółtek w połączeniu z innymi składnikami, co powoduje denaturację białek i ich zlepienie, tworząc jednolitą masę. W praktyce, sos waniliowy można przygotować poprzez wprowadzenie żółtek do podgrzanego mleka z dodatkiem cukru i wanilii, następnie gotując na małym ogniu do uzyskania pożądanej konsystencji. Takie zastosowanie żółtek jaj jest zgodne z zasadami kuchni francuskiej, która kładzie duży nacisk na techniki emulgacji i zagęszczania. Warto również zaznaczyć, że sosy przygotowane w ten sposób nie tylko zyskują na smaku, ale również na estetyce, gdyż mają gładką, jedwabistą teksturę, co jest istotnym elementem dobrej kuchni.

Pytanie 3

Deser o smaku malinowym to

A. surowy

B. gotowany

C. pieczony

D. zapiekany

Deser taki jak sorbet malinowy nie powinien być klasyfikowany jako zapiekany, pieczony, czy gotowany. Te metody obróbki cieplnej charakteryzują się zastosowaniem wysokiej temperatury, co prowadzi do zmiany struktury i smaku surowych składników. Zapiekanka to potrawa, która wymaga długotrwałego gotowania w piekarniku, co jest sprzeczne z ideą sorbetu, który ma być świeżym i orzeźwiającym deserem. Pieczenie natomiast również wymaga sięgania po wysokie temperatury, co skutkuje utratą naturalnych właściwości owoców. Sorbet, będący produktem surowym, zatrzymuje świeżość i naturalny smak owoców oraz ich składników odżywczych. Gotowanie z kolei, poprzez długotrwałe poddawanie wysokiej temperaturze, zmienia chemiczne i fizyczne właściwości składników, co prowadzi do zubożenia smaku i wartości odżywczych. W rezultacie, klasyfikacja sorbetu jako deseru zapiekanego, pieczonego czy gotowanego jest nieprawidłowa i wynika z mylenia technik kulinarnych. Właściwe zrozumienie różnicy między technikami obróbki surowych składników jest kluczowe dla prawidłowego przygotowywania i serwowania deserów. Sorbet, jako przykład surowego deseru, powinien być przygotowywany z zachowaniem zasad świeżości i jakości, które są fundamentem profesjonalnej gastronomii.

Pytanie 4

Osoba jest nieprzytomna, oddycha i ma wyczuwalne tętno. Jakie działania należy podjąć przy udzielaniu jej pierwszej pomocy?

A. Wykonać sztuczne oddychanie

B. Ułożyć w pozycji bocznej bezpiecznej

C. Podać szklankę zimnego napoju

D. Przeprowadzić resuscytację krążeniowo-oddechową

Ułożenie osoby nieprzytomnej, ale oddychającej i mającej wyczuwalne tętno w pozycji bezpiecznej, jest kluczowym krokiem w udzielaniu pierwszej pomocy. Pozycja ta ma na celu zabezpieczenie dróg oddechowych oraz minimalizację ryzyka aspiracji, co jest niezwykle ważne w przypadku utraty przytomności. W tej pozycji, osoba leży na boku, co pozwala na swobodne oddychanie i zapobiega zablokowaniu dróg oddechowych przez ich ewentualne wymioty lub inne ciała obce. Ważne jest, aby podczas układania osoby w tej pozycji, odpowiednio stabilizować jej głowę i szyję, co może zapobiec urazom kręgosłupa w przypadku, gdyby doszło do upadku. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji, postępowanie w przypadku osób nieprzytomnych, lecz oddychających, powinno obejmować także regularne monitorowanie ich stanu, co oznacza, że należy kontrolować oddech i tętno, a w razie zmian, być gotowym do podjęcia dalszych działań, takich jak resuscytacja krążeniowo-oddechowa. Przykład zastosowania tej wiedzy ma miejsce w sytuacjach nagłych, takich jak omdlenia, gdzie szybkie i prawidłowe działanie może być kluczowe dla dalszego zdrowia poszkodowanego.

Pytanie 5

Ile witaminy C dostarczy organizmowi spożycie 1 porcji koktajlu z jogurtu i czarnej porzeczki?

Nazwa potrawy: Koktajl z jogurtu i czarnej porzeczki
Lp.	Nazwa produktu	Ilość na 1 porcję [g]	Zawartość w 100 g produktu
Lp.	Nazwa produktu	Ilość na 1 porcję [g]	Wapń [mg]	Witamina C [mg]	Białko [g]
1.	Jogurt 2%	200	170	1,0	4,3
2.	Czarna porzeczka	50	40	183	1,3
3.	Cukier	10	-	-	-

A. 184 mg

B. 183 mg

C. 93,5 mg

D. 91,5 mg

Dokładne obliczenie zawartości witaminy C w koktajlu z jogurtu i czarnej porzeczki opiera się na precyzyjnym zsumowaniu wartości dostarczanych przez poszczególne składniki. Jogurt, będący źródłem białka i probiotyków, dostarcza zaledwie 2,0 mg witaminy C, co może być zaskakujące, biorąc pod uwagę jego popularność jako zdrowego składnika diety. Zdecydowanie większą ilość witaminy C dostarcza czarna porzeczka, która w 100 gramach zawiera średnio 91,5 mg tej witaminy. Po zsumowaniu tych wartości, uzyskujemy całkowitą ilość 93,5 mg witaminy C na porcję koktajlu, co stanowi znaczną część zalecanej dziennej dawki witaminy C dla dorosłych. Warto pamiętać, że witamina C jest kluczowym składnikiem diety, wspierającym układ odpornościowy, a także pełniącym rolę w syntezie kolagenu, co ma istotne znaczenie dla zdrowia skóry i stawów. Regularne spożywanie owoców bogatych w witaminę C, takich jak czarna porzeczka, powinno być częścią zdrowego stylu życia, co potwierdzają liczne badania naukowe dotyczące zdrowotnych korzyści wynikających z jej działania.

Pytanie 6

Jaką biologiczną metodę konserwacji żywności wykorzystuje się do produkcji

A. koncentratu pomidorowego

B. owoców liofilizowanych

C. grzybów suszonych

D. ogórków kiszonych

Biologiczna metoda utrwalania żywności, jaką jest kiszenie, opiera się na fermentacji mlekowej, która jest procesem naturalnym. Kiedy ogórki są poddawane fermentacji w solance, mikroorganizmy, takie jak bakterie kwasu mlekowego, przekształcają cukry zawarte w warzywie w kwas mlekowy. Ten kwas nie tylko konserwuje ogórki, ale również nadaje im charakterystyczny smak i aromat. Standardy dotyczące kiszenia ogórków wskazują, że powinny być one przechowywane w odpowiednich warunkach, aby zachować ich jakość i bezpieczeństwo. Przykładem może być stosowanie słoików szklanych z pokrywkami, które zabezpieczają produkt przed zanieczyszczeniami, a także zapewniają kontrolowany dostęp powietrza, co jest kluczowe dla prawidłowego przebiegu fermentacji. Kiszone ogórki są nie tylko smacznym dodatkiem do potraw, ale również źródłem probiotyków, które wspierają zdrowie układu pokarmowego. To podejście do konserwacji żywności jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie biologicznych metod przechowywania żywności.

Pytanie 7

Botwinę powinno się serwować

A. z faszerowanymi jajkami

B. z makaronem z naleśników

C. z jajkami na twardo

D. z kluseczkami kładzionymi

Botwina, znana również jako ćwikła, jest warzywem o wyjątkowym smaku i wartościach odżywczych. Podawanie jej z jajami na twardo to tradycyjny sposób, który ma swoje korzenie w polskiej kuchni. Jaja na twardo dostarczają białka i tłuszczy, co doskonale uzupełnia mineralne i witaminowe bogactwo botwiny. W połączeniu te składniki tworzą zdrowe i sycące danie, idealne na wiosenne i letnie dni. Dodatkowo, smak botwiny doskonale harmonizuje z delikatnością jajek, co sprawia, że danie jest nie tylko pożywne, ale i estetyczne. Warto zwrócić uwagę, że w tradycji kulinarnej botwina często podawana jest z dodatkiem śmietany czy oliwy, co podkreśla jej smak. W kontekście zdrowotnym, botwina jest bogata w antyoksydanty i błonnik, a jaja na twardo są źródłem witamin z grupy B oraz wapnia. To połączenie jest więc nie tylko smaczne, ale także korzystne dla zdrowia, co czyni je dobrym wyborem w codziennej diecie.

Pytanie 8

Kawę po turecku przygotowuje się i serwuje

A. w maszynce próżniowej

B. w ekspresie

C. w tygielku

D. w urządzeniu filtracyjnym

Kawa po turecku to tradycyjny sposób parzenia kawy, który polega na wykorzystaniu tygielka, znanego również jako cezve lub ibrik. W tym procesie drobno mielona kawa jest mieszana z wodą i cukrem (opcjonalnie) i następnie powoli podgrzewana na ogniu. Tygielek ma charakterystyczny kształt, który sprzyja równomiernemu podgrzewaniu i pozwala na uzyskanie intensywnego smaku kawy. Po zagotowaniu kawy, ważne jest, aby nie doprowadzić jej do wrzenia, co pozwala na uzyskanie delikatnej pianki zwanej 'krema'. Kawa po turecku jest podawana w małych filiżankach, a osad opada na dno, co jest typowe dla tej metody. Przygotowując kawę w tygielku, możemy eksperymentować z różnymi proporcjami składników, co daje możliwość dostosowania smaku do indywidualnych preferencji. Ten sposób parzenia kawy jest nie tylko popularny w Turcji, ale również zyskuje uznanie w wielu krajach na świecie, co podkreśla jego znaczenie kulturowe oraz kulinarne.

Pytanie 9

Jaką potrawę należy zagęścić przy pomocy podprawy zacieranej oraz śmietany i żółtek?

A. Sos holenderski

B. Sos beszamelowy

C. Krem z pieczarek

D. Barszcz ukraiński

Krem z pieczarek to danie, które trzeba trochę zagęścić. Najczęściej robi się to za pomocą podprawy zacieranej, czyli takiej mieszanki mąki z tłuszczem, i co ważne – dodaje się też śmietankę i żółtka. Ta podprawa sprawia, że konsystencja jest naprawdę przyjemna, a smak nabiera głębi. Moim zdaniem to bardzo ważne, żeby krem był gładki i aksamitny, bo to właśnie czyni go wyjątkowym. Jak już gotujesz krem, to możesz dodać podprawę, a później wlać ubite żółtka z śmietanką. Dzięki temu unikniesz ścięcia żółtek, co by było pechowe. Te techniki zagęszczania są popularne w kuchni francuskiej i polskiej, gdzie zawsze dąży się do uzyskania takiej jedwabistej tekstury. Zresztą, każdy kucharz powinien to znać, bo to naprawdę podstawy gotowania.

Pytanie 10

Jakie dodatki powinno się używać do jajek po wiedeńsku?

A. Masło, sól, pieprz

B. Sos tatarski, sól, pieprz

C. Masło, pieprz, kapary

D. Sos tatarski, pieprz, kapary

Odpowiedź 'Masło, sól, pieprz' jest prawidłowa, gdyż te składniki stanowią klasyczne i podstawowe dodatki do jaj po wiedeńsku. Masło dodaje potrawie kremowej konsystencji oraz wzbogaca jej smak, a sól i pieprz to kluczowe przyprawy, które podkreślają naturalny smak jajek. Użycie tych dodatków jest zgodne z tradycyjnymi przepisami, które podkreślają prostotę i jakość składników. Warto zauważyć, że stosowanie masła zamiast oleju roślinnego zyskuje na znaczeniu w kontekście kulinarnym, gdzie zwraca się uwagę na bogactwo smaku. Dodatkowo, sól i pieprz są powszechnie akceptowanymi przyprawami w gastronomi, co sprawia, że danie zyskuje na uniwersalności. W praktyce można dodatkowo wzbogacić smak jaj po wiedeńsku, podając je z pieczywem lub sałatkami, co czyni je idealnym wyborem na śniadanie lub lekką kolację.

Pytanie 11

Który z podanych surowców powinien być przechowywany w najniższej temperaturze?

A. Pieczywo

B. Mleko

C. Warzywa

D. Owoce

Mleko jest produktem, który wymaga przechowywania w najniższej temperaturze, w celu zapewnienia jego bezpieczeństwa mikrobiologicznego oraz zachowania wartości odżywczych. Zgodnie z normami sanepidu, mleko powinno być przechowywane w temperaturze nie wyższej niż 4°C. Wysoka temperatura sprzyja rozwojowi bakterii, co może prowadzić do szybszego psucia się produktu oraz ryzyka zatrucia pokarmowego. W praktyce, przechowywanie mleka w lodówce lub w chłodziarkach z odpowiednim systemem chłodzenia jest kluczowe dla zapewnienia jego świeżości. Ponadto, mleko jest często wykorzystywane w przemyśle spożywczym, gdzie jego właściwe przechowywanie jest niezbędne do produkcji serów, jogurtów i innych przetworów mlecznych. Dobre praktyki w zakresie przechowywania mleka obejmują również regularne sprawdzanie daty ważności oraz unikanie długotrwałego narażenia na zmiany temperatury, co może wpłynąć na jakość produktu.

Pytanie 12

Ile wynosi koszt zakupu surowców potrzebnych do produkcji jednej porcji zupy kurpiowskiej, ustalony na podstawie normatywu surowcowego na 4 porcje?

Normatyw surowcowy żupy kurpiowskiej na 4 porcje
Surowiec	Ilość [kg]	Cena 1kg [zł]	Koszt zakupu [zł]
Kapusta	0,5	4,0	2,0
Marchew	0,2	3,0	0,6
Cebula	0,1	3,0	0,3
Tłuszcz	0,1	3,0	0,3
Mąka	0,1	2,0	0,2
Przecier pomidorowy	0,1	6,0	0,6

A. 1,0 zł

B. 2,0 zł

C. 1,5 zł

D. 3,0 zł

Poprawna odpowiedź wynosi 1,0 zł, co wynika z właściwego zastosowania reguły obliczania kosztów surowców na podstawie normatywu. Koszt zakupu surowców na cztery porcje zupy kurpiowskiej wynosi 4,0 zł. Aby uzyskać koszt na jedną porcję, należy tę sumę podzielić przez 4, co daje nam 1,0 zł. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w branży gastronomicznej, gdzie precyzyjne kalkulacje kosztów są niezbędne do ustalania cen potraw oraz kontrolowania budżetów. W praktyce, często stosuje się arkusze kalkulacyjne do dokładnego śledzenia kosztów surowców, co pozwala na szybkie reagowanie na zmiany cen rynkowych. Dobrą praktyką jest również regularne aktualizowanie normatywów surowcowych, by mieć pewność, że podejmowane decyzje finansowe są oparte na aktualnych danych rynkowych. Takie podejście nie tylko zwiększa efektywność operacyjną, ale również przyczynia się do zdrowego zarządzania finansami w przedsiębiorstwie gastronomicznym.

Pytanie 13

Który sos należy sporządzić, wykorzystując wszystkie składniki wymienione w normatywie?

Surowce i półprodukty	Normatyw
Masło	100 g
Mąka pszenna	90 g
Mleko	600 ml
Żółtka	4 szt.
Gałka muszkatołowa	do smaku
Sól	do smaku

A. Berneński.

B. Holenderski.

C. Potrawkowy.

D. Beszamelowy.

Sos beszamelowy jest jednym z podstawowych sosów w kuchni francuskiej, który bazuje na technice przygotowania białego roux, gdzie masło i mąka pszenna są najpierw podgrzewane, a następnie łączone z mlekiem, aby uzyskać gładką, kremową konsystencję. W skład sosu wchodzą także żółtka, co nadaje mu dodatkową bogatość i głęboki smak. Gałka muszkatołowa i sól są klasycznymi przyprawami, które podkreślają smak sosu. Sos beszamelowy jest podstawą wielu potraw, takich jak lasagne, musaki czy gratin, a także często wykorzystywany jako baza do innych sosów, takich jak sos mornay. Dzięki swojej uniwersalności i prostocie, sos beszamelowy jest idealnym przykładem techniki kucharskiej, którą warto opanować, aby wzbogacić swoje umiejętności kulinarne. Zrozumienie procesu jego przygotowania oraz zastosowania różnych składników pozwala na tworzenie różnorodnych, smakowitych dań.

Pytanie 14

Jaką metodę obróbki cieplnej powinno się zastosować przy przygotowywaniu potrawy mięsnej?

A. Grillowanie

B. Smażenie

C. Duszenie

D. Gotowanie

Duszenie, smażenie i grillowanie to techniki obróbki termicznej, które różnią się znacznie od gotowania, zarówno pod względem technologicznym, jak i wpływu na cechy organoleptyczne mięsa. Duszenie polega na długotrwałym gotowaniu w niewielkiej ilości płynu, co może prowadzić do intensywnego wydobycia aromatów z mięsa, ale nie zapewnia takiej samej konsystencji i delikatności, jak gotowanie w dużej objętości płynu. Smażenie natomiast, choć popularne, często wiąże się z utratą wilgotności mięsa, a wysoka temperatura może prowadzić do wysuszenia i zniekształcenia smaku. Grillowanie, z drugiej strony, nadaje potrawom charakterystyczny aromat wędzenia, ale wymaga precyzyjnego zarządzania temperaturą, aby uniknąć przegotowania i przypalenia zewnętrznej warstwy mięsa, co może skutkować twardością wewnętrznej części. W praktyce, te techniki mogą być stosowane w kombinacji, jednak w kontekście przygotowywania sztuki mięsa, gotowanie zostaje uznane za najbardziej efektywne i korzystne dla zachowania struktury oraz smakowitości produktu. Warto zrozumieć, że dobór odpowiedniej techniki obróbki wpływa nie tylko na smak, ale również na wartość odżywczą i bezpieczeństwo spożycia, co jest kluczowe w profesjonalnej gastronomii.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Żelatyna namoczona w zimnej wodzie podlega

A. denaturacji

B. rozklejeniu

C. pęcznieniu

D. retrogradacji

Odpowiedzi takie jak retrogradacja, rozklejenie czy denaturacja nie oddają właściwego aspektu zachodzącego w przypadku żelatyny namoczonej w zimnej wodzie. Retrogradacja odnosi się do procesu, w którym żelatyna po wcześniejszym ścisłym związaniu w wyniku ogrzewania ponownie ulega zjawiskom porządkowania, co może prowadzić do utraty jej właściwości żelujących. W przypadku rozklejenia żelatyny, termin ten nie jest adekwatny, ponieważ odnosi się głównie do procesów związanych z rozdzieleniem cząsteczek, co nie występuje przy namaczaniu w zimnej wodzie. Natomiast denaturacja to zjawisko, które zachodzi w wyniku wysokiej temperatury, powodujące uszkodzenie struktury białkowej, co również nie ma miejsca podczas namaczania w wodzie zimnej. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie procesów fizycznych i chemicznych związanych z oddziaływaniem żelatyny oraz nieodróżnianie ich od działań związanych z temperaturą czy wilgotnością. Zrozumienie różnic między tymi procesami jest kluczowe dla właściwego wykorzystania żelatyny w różnych aplikacjach kulinarnych i przemysłowych.

Pytanie 17

Jaką metodę obróbki cieplnej wykorzystuje się do przygotowania pyz ziemniaczanych?

A. Smażenie bez użycia tłuszczu

B. Gotowanie na parze

C. Smażenie w głębokim tłuszczu

D. Gotowanie w wodzie

Gotowanie w wodzie to kluczowa technika obróbki cieplnej stosowana do przygotowywania pyz ziemniaczanych. W procesie tym surowe ziemniaki, po ugotowaniu i przetworzeniu, tworzą elastyczną masę, która jest następnie formowana w kulki lub placki. Gotowanie w wodzie pozwala na równomierne i delikatne ugotowanie ziemniaków, co jest niezbędne dla uzyskania odpowiedniej konsystencji. W praktyce, po ugotowaniu ziemniaków, często są one tłuczone, co umożliwia uzyskanie gładkiej masy. Warto wspomnieć, że odpowiednia temperatura gotowania i czas to kluczowe elementy, które wpływają na jakość końcowego produktu. Aby uzyskać najlepszy efekt, ziemniaki powinny być gotowane w osolonej wodzie, co podkreśla ich smak. W gastronomii, przestrzeganie dobrych praktyk kulinarnych, takich jak dokładne ważenie składników oraz kontrola czasu gotowania, jest niezwykle ważne, aby osiągnąć optymalny rezultat.

Pytanie 18

Przygotowując potrawę smażoną "Warzywa na patelnię" z użyciem mrożonych warzyw, powinno się

A. bez rozmrażania wrzucić je na gorący tłuszcz

B. umyć je i wrzucić na ciepły tłuszcz

C. nie rozmrażać ich i wrzucić na zimny tłuszcz

D. całkowicie je rozmrozić i wrzucić na gorący tłuszcz

Odpowiedź "bez rozmrażania wrzucić je na gorący tłuszcz" jest prawidłowa, ponieważ mrożone warzywa zachowują więcej wartości odżywczych i chrupkości, gdy są smażone bezpośrednio z zamrażarki. W momencie, gdy wrzucamy je na gorący tłuszcz, temperatura tłuszczu szybko się podnosi, co sprawia, że warzywa się smażą, a nie gotują. Dzięki temu zatrzymują one wilgoć wewnątrz oraz unikamy nadmiernego wydobywania się wody, co mogłoby prowadzić do ich rozgotowania. Dodatkowo, smażenie na gorącym tłuszczu pozwala na szybkie uzyskanie chrupiącej skórki, co jest szczególnie pożądane w potrawach, takich jak "Warzywa na patelnię". Warto również pamiętać, że korzystanie z mrożonych warzyw jest zgodne z zasadami gastronomii, które sugerują wykorzystanie produktów, które nie straciły swoich wartości odżywczych i organoleptycznych. W praktyce, zaleca się stosowanie do smażenia olejów o wysokiej temperaturze dymienia, co dodatkowo wpływa na jakość końcowego dania.

Pytanie 19

Zachowywanie mięsa w solance z wody, soli, cukru, saletry i przypraw to

A. bejcowanie

B. tablerowanie

C. macerowanie

D. peklowanie

Tablerowanie, bejcowanie oraz macerowanie to procesy związane z obróbką żywności, ale każdy z nich ma zupełnie inny cel i zastosowanie. Tablerowanie jest techniką stosowaną w produkcji cukierków i polega na pokrywaniu ich warstwą cukru, co ma na celu nadanie atrakcyjnego wyglądu oraz chrupkości. Nie ma to jednak związku z konserwacją mięsa ani jego długotrwałym przechowywaniem. Bejcowanie to proces, który najczęściej odnosi się do ryb i polega na ich marynowaniu w mieszankach przypraw i kwasów, co ma na celu poprawę smaku i tekstury, ale nie służy konserwacji na dłuższą metę. Macerowanie natomiast dotyczy namaczania owoców lub warzyw w płynach, takich jak alkohol lub syrop, aby uwydatnić ich smak, co jest zupełnie innym procesem w porównaniu do peklowania. Brak zrozumienia różnic pomiędzy tymi technikami może prowadzić do błędnych wniosków i nieefektywnych praktyk kulinarnych. Właściwe stosowanie terminologii jest kluczowe dla efektywności obróbki żywności oraz dla bezpieczeństwa konsumentów, co powinno być priorytetem w każdej kuchni, profesjonalnej czy domowej.

Pytanie 20

Przygotowując zupę, po zakończeniu wstępnej obróbki surowców i zagotowaniu bulionu, należy wykonać kolejno

A. podprawić zupę, przyprawić do smaku i dodać główny składnik

B. dodać główny składnik, podprawić zupę i przyprawić do smaku

C. dodać główny składnik, przyprawić do smaku i podprawić zupę

D. podprawić zupę, dodać główny składnik i przyprawić do smaku

Zgodziłbym się, że najlepsza odpowiedź to 'dodać główny składnik, podprawić zupę i przyprawić do smaku'. Myślę, że kluczowym momentem w gotowaniu zupy jest dodanie głównego składnika po zagotowaniu wywaru. To naprawdę pozwala wydobyć pełnię smaku i aromatu. Później podprawiamy zupę, co może być na przykład dodaniem śmietany, jogurtu czy mąki – to naprawdę zmienia teksturę i smak. A na koniec, przyprawiamy zupę do smaku, co powinno być zgodne z tym, co lubimy, oraz z tym, jak smakuje nasz wywar i główny składnik. Na przykład, do pomidorowej to bazylia i oregano pasują świetnie, a do grzybowej – tymianek. Ta kolejność, jaką podałeś, ma sens w kuchni, bo każdy krok ma na celu uzyskanie jak najlepszego smaku. No i warto próbować zupę na każdym etapie, żeby dostroić smak do swoich upodobań.

Pytanie 21

Którą część cynamonu mieli się, aby uzyskać przyprawę?

A. Korzeń

B. Korę

C. Nasiona

D. Liście

Cynamon to przyprawa pozyskiwana z kory drzew cynamonowych, najczęściej z rodzaju Cinnamomum. Kora jest jedyną częścią rośliny, która jest przetwarzana na przyprawę. Po zbiorze wewnętrzna warstwa tej kory jest suszona i przekształcana w proszek, który jest powszechnie używany w kuchni na całym świecie. Cynamon jest ceniony nie tylko za swoje walory smakowe, ale również za właściwości zdrowotne, takie jak działanie przeciwzapalne oraz regulujące poziom cukru we krwi. Warto wiedzieć, że istnieją różne rodzaje cynamonu, takie jak cynamon cejloński oraz cynamon kasja, które mają różne profile chemiczne i smakowe. W kuchni cynamon używany jest w słodkich potrawach, takich jak ciasta, desery, a także w daniach pikantnych, jako składnik curry. Zastosowanie cynamonu w kuchni jest zgodne z dobrymi praktykami kulinarnymi, podkreślając jego uniwersalność i bogactwo smakowe.

Pytanie 22

Jakie potrawy są typowe dla regionu Podhala?

A. Z ziemniaków oraz pierogi z różnorodnymi farszami

B. Z drobiu oraz zupy mleczne i owocowe

C. Z ryb oraz tłustych zup z zasmażkami na słoninie

D. Mączne oraz baranina z dodatkiem kiszonej kapusty

Wybór odpowiedzi dotyczącej ryb oraz tłustych zup z zasmażkami na słoninie opiera się na niepełnym zrozumieniu specyfiki regionalnej kuchni podhalańskiej. Choć ryby mogą być obecne w diecie niektórych górskich społeczności, nie są one podstawowym składnikiem tradycyjnej kuchni Podhala, która znana jest z mącznych potraw oraz mięs, szczególnie baraniny. Zupy tłuste z zasmażkami są bardziej typowe dla innych regionów Polski, a nie dla Podhala, gdzie preferuje się dania oparte na lokalnych produktach. Odpowiedź mówiąca o ziemniakach oraz pierogach z różnymi farszami, mimo że pierogi są popularne w całej Polsce, nie oddaje istoty podhalańskiej kuchni, która koncentruje się na baraninie i kiszonej kapuście. Wreszcie, zupy mleczne i owocowe, chociaż mogą występować w polskim menu, nie są na ogół utożsamiane z tradycjami kulinarnymi Podhala. Takie wnioski mogą wynikać z powierzchownego poznania kuchni regionalnej oraz mylnego przekonania, że wszystkie polskie dania są sobie równe i mają identyczne korzenie, co prowadzi do nieprawidłowych generalizacji.

Pytanie 23

Który produkt żywnościowy zawiera zarówno węglowodany przyswajalne, jak i te, które nie są przyswajane przez ludzki organizm?

A. Masło

B. Mleko

C. Jajo

D. Jabłko

Wybór pozostałych odpowiedzi, takich jak jajo, masło czy mleko, jest wynikiem niepełnego zrozumienia różnorodności węglowodanów w diecie. Jajo jest produktem zwierzęcym, które nie zawiera znaczących ilości węglowodanów; jego skład oparty jest głównie na białkach i tłuszczach. Masło również jest głównie źródłem tłuszczu i nie dostarcza węglowodanów. Mleko, choć zawiera laktozę, która jest przyswajalnym cukrem, nie oferuje błonnika, który jest istotny dla zdrowia układu pokarmowego. Należy zwrócić uwagę, że węglowodany dzielą się na proste i złożone; węglowodany proste łatwo przyswajalne to te, które są szybko metabolizowane, podczas gdy węglowodany złożone, w tym błonnik, odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia jelit. Umiejętność rozróżniania źródeł węglowodanów i ich wpływu na organizm jest podstawową umiejętnością w zakresie zdrowego odżywiania. Kiedy wybieramy produkty spożywcze, musimy kierować się wiedzą na temat ich składu oraz wpływu na zdrowie, a jabłka jako źródło błonnika i witamin są znacznie lepszym wyborem niż produkty bogate w tłuszcze i białka, które nie dostarczają kompletnych wartości odżywczych.

Pytanie 24

Do warzyw, które mogą być przechowywane najdłużej w sprzyjających warunkach, zaliczają się

A. pory i cebulę

B. szparagi oraz pomidory

C. szpinak oraz selery

D. brokuły i paprykę

Pory i cebula rzeczywiście charakteryzują się długim okresem przechowywania, co czyni je idealnymi warzywami do dłuższego składowania w warunkach optymalnych. Pory, mające wysoką zawartość wody, mogą być przechowywane w temperaturze od 0 do 4 stopni Celsjusza, co pozwala na ich długotrwałe zachowanie świeżości przez kilka miesięcy. Cebula, z kolei, jest jednym z najdłużej przechowywanych warzyw, gdyż w odpowiednich warunkach (niska wilgotność i ciemne miejsce) może być przechowywana nawet przez wiele miesięcy do roku. Praktyka przechowywania tych warzyw polega na zapewnieniu im odpowiedniej wentylacji oraz temperatury, co jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka rozwoju pleśni i psucia się. Te warzywa są też często wykorzystywane w kuchni, co sprawia, że ich długi okres przechowywania jest praktycznym atutem w planowaniu posiłków oraz zarządzaniu zapasami.

Pytanie 25

Aby zapobiec znacznym utratom składników odżywczych, pokrojone warzywa powinny być

A. chronione przed dostępem światła i powietrza

B. zagotowane i zakwaszone sokiem z cytryny

C. schłodzone w wodzie z lodem

D. posypane solą

Odpowiedzi dotyczące posypywania solą, schładzania w wodzie z lodem czy gotowania i zakwaszania sokiem z cytryny nie są odpowiednie w kontekście minimalizacji strat składników odżywczych w pokrojonych warzywach. Posypywanie solą może prowadzić do osmozy, co w efekcie wyciąga sok z warzyw, powodując utratę nie tylko walorów smakowych, ale także cennych witamin i minerałów. Chociaż sól może być używana do konserwacji produktów, jej zastosowanie w przypadku świeżych warzyw jest nieodpowiednie, gdyż może przyspieszyć proces ich psucia. Schładzanie w wodzie z lodem, choć korzystne dla zachowania tekstury i chrupkości warzyw, nie chroni ich skutecznie przed utlenianiem. Woda, w której znajdują się pokrojone warzywa, może sprzyjać rozwojowi mikroorganizmów, a także prowadzić do rozcieńczenia składników odżywczych. Z kolei gotowanie warzyw, nawet w obecności soku z cytryny, prowadzi do znacznych strat składników odżywczych, które są wrażliwe na wysoką temperaturę. Doświadczenia pokazują, że wiele witamin, szczególnie te rozpuszczalne w wodzie, jak witamina C i witaminy z grupy B, mogą zostać w dużej mierze zniszczone podczas gotowania. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami wynikają z przekonania, że wszelkie metody konserwacji będą korzystne, co nie zawsze jest prawdą, szczególnie w przypadku świeżych produktów, gdzie kluczowe jest minimalizowanie interakcji z czynnikami wpływającymi na ich jakość.

Pytanie 26

Główne składniki potrzebne do przygotowania ciasta kruchego to: mąka pszenna, tłuszcz, cukier puder oraz

A. proszek do pieczenia

B. soda oczyszczona

C. żółtka

D. śmietana

Odpowiedź 'żółtka' jest prawidłowa, ponieważ stanowią one kluczowy składnik w procesie przygotowania ciasta kruchego. Żółtka są odpowiedzialne za nadanie ciastu elastyczności oraz właściwej konsystencji. Dzięki obecności tłuszczu zawartego w żółtkach, ciasto zyskuje odpowiednią strukturę, co wpływa na jego kruchość i smak. W praktyce, wykorzystanie żółtek w przepisie na ciasto kruche jest standardem w branży cukierniczej, a ich ilość jest często dostosowywana w zależności od pożądanej tekstury i smaku. Warto zauważyć, że dobrym rozwiązaniem jest użycie świeżych jajek, co wpływa na jakość ciasta. Dodatkowo, podczas wyrabiania ciasta, warto pamiętać o schłodzeniu składników, co przyczynia się do lepszego uzyskania pożądanej konsystencji. Wzbogacenie ciasta o żółtka nie tylko podnosi walory smakowe, ale również estetyczne, gdyż ciasto nabiera ładnego, złotego koloru. Takie podejście do przygotowania ciasta kruchego jest zgodne z najlepszymi praktykami cukierniczymi.

Pytanie 27

Jaką masę potrawy uzyskuje się po upieczeniu 120 kg schabu, biorąc pod uwagę, że utrata masy podczas pieczenia wynosi 40%?

A. 72 kg

B. 62 kg

C. 58 kg

D. 48 kg

Aby obliczyć masę potrawy po upieczeniu 120 kg schabu przy ubytku masy wynoszącym 40%, należy najpierw obliczyć, ile wynosi masa, która pozostaje po pieczeniu. Ubytek masy oznacza, że po upieczeniu pozostaje 60% początkowej masy. Możemy to obliczyć, mnożąc 120 kg przez 0,60 (60%): 120 kg * 0,60 = 72 kg. Ta obliczenia stanowią podstawę przyrządzania potraw w gastronomii, gdzie przewidywanie zmian masy w wyniku obróbki cieplnej jest kluczowe dla kalkulacji kosztów i planowania menu. W branży kulinarnej zrozumienie ubytku masy podczas pieczenia jest istotne nie tylko ze względów ekonomicznych, ale również przy sporządzaniu receptur, co pozwala na uzyskanie stałej jakości potraw oraz minimalizację strat. Standardy branżowe zalecają stosowanie dokładnych pomiarów, by precyzyjnie obliczyć zapotrzebowanie na składniki. Zrozumienie tych zasad pozwala na lepsze zarządzanie zasobami w kuchni i rozwijanie efektywnych metod gotowania.

Pytanie 28

Jakie artykuły powinny być przechowywane w lodówce?

A. Kurczak, ryż, miód

B. Oliwa, orzechy, masło

C. Mięso, kasza, ser

D. Mleko, jaja, mięso

Mleko, jaja i mięso to produkty, które wymagają przechowywania w chłodni, aby zapewnić ich świeżość i bezpieczeństwo żywności. Mleko powinno być przechowywane w temperaturze od 1 do 4 stopni Celsjusza, co zapobiega rozwojowi bakterii oraz psuciu się. Jaja również powinny być trzymane w chłodni, ponieważ ich naturalna powłoka może się łatwo zanieczyścić, a niższa temperatura przedłuża ich trwałość. Mięso, w tym drób i wieprzowina, jest szczególnie podatne na rozwój patogenów, takich jak Salmonella i E. coli, dlatego jego przechowywanie w temperaturze poniżej 4 stopni Celsjusza jest kluczowe dla zdrowia publicznego. Przykładowo, w restauracjach i sklepach spożywczych obowiązują surowe standardy sanitarno-epidemiologiczne, które nakładają na przedsiębiorców obowiązek przechowywania tych produktów w odpowiednich warunkach chłodniczych, aby zminimalizować ryzyko zatruć pokarmowych. Dlatego właściwe przechowywanie tych produktów jest nie tylko kwestią jakości, ale także bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 29

Termin "marynowany" na etykiecie wskazuje, że produkt został zakonserwowany za pomocą roztworu

A. kwasku cytrynowego

B. octu

C. soli

D. kwasu askorbinowego

Odpowiedź "octu" jest poprawna, ponieważ marynowanie to proces konserwacji żywności poprzez zanurzenie jej w roztworze octu, co pozwala na zakwaszenie produktu oraz inhibicję wzrostu mikroorganizmów. Ocet, najczęściej w formie octu spirytusowego lub winnego, zawiera kwas octowy, który nie tylko działa jako środek konserwujący, ale również nadaje potrawom charakterystyczny smak. Przykładem zastosowania marynowania może być przygotowywanie marynowanych ogórków, które po kilku dniach w zalewie octowej zyskują intensywny smak. Marynowane produkty są popularne w wielu kuchniach na całym świecie, a ich konserwacja polega również na wykorzystaniu technik takich jak pasteryzacja. W standardach produkcji żywności, marynowanie jest uznawane za efektywną metodę przedłużania trwałości produktów, co czyni je bardziej dostępnymi i smacznymi przez dłuższy czas. Warto zaznaczyć, że poza octem, w marynatach mogą występować również przyprawy, które wzbogacają walory smakowe.

Pytanie 30

Jakiemu z wymienionych procesów podlega skrobia podczas przygotowywania zasmażki?

A. Dekstrynizacji

B. Retrogradacji

C. Kleikowania

D. Pęcznienia

Wybór innych opcji, takich jak retrogradacja, kleikowanie czy pęcznienie, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące procesów, które zachodzą w skrobi podczas jej przetwarzania. Retrogradacja skrobi to zjawisko, które występuje w procesie, kiedy to schłodzona skrobia po ugotowaniu zaczyna ponownie tworzyć wiązania między cząsteczkami, co prowadzi do powstawania krystalicznych struktur. Ten proces jest bardziej związany z utwardzaniem po ugotowaniu i nie odnosi się do etapu tworzenia zasmażki. Kleikowanie to natomiast proces, w którym skrobia wchłania wodę i zwiększa swoją objętość, tworząc gęstą masę. Jest to istotny proces, ale nie jest on kluczowy przy przygotowaniu zasmażki, ponieważ zasmażka odnosi się głównie do procesów termicznych prowadzących do dekstrynizacji. Pęcznienie, choć związane z wchłanianiem wody przez skrobię, nie jest głównym zjawiskiem zachodzącym podczas podgrzewania skrobi do zasmażki, a raczej efektem wstępnym. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do tych niepoprawnych odpowiedzi, opierają się na myleniu różnych procesów przetwarzania skrobi. Kluczowe jest zrozumienie, że dekstrynizacja jako proces chemiczny jest niezbędna, by osiągnąć pożądany efekt w przygotowywaniu zasmażek, a inne wymienione procesy mają miejsce w innych kontekstach i nie odzwierciedlają rzeczywistych zmian chemicznych zachodzących w skrobi w trakcie tego konkretnego etapu kulinarnego.

Pytanie 31

Technika krojenia warzyw na piórka jest typowa dla

A. pomidora

B. chrzanu

C. cebuli

D. marchwi

Cebula jest warzywem, które zazwyczaj kroi się w piórka, co jest jedną z najpopularniejszych technik kulinarnych. Technika ta polega na krojeniu cebuli w cienkie plastry, które następnie dzieli się na mniejsze kawałki przypominające pióra. Jest to efektywny sposób przygotowywania cebuli do dalszej obróbki, ponieważ pozwala na równomierne smażenie czy duszenie, co wpływa na wydobycie jej smaku i aromatu. W praktyce, pokrojona w piórka cebula może być używana jako baza do zup, sosów lub dań mięsnych, a także jako składnik sałatek. Stosowanie tej techniki jest zgodne z dobrymi praktykami kulinarnymi, które promują jednolitość w krojeniu warzyw, co jest istotne dla równomiernego gotowania. Warto również wiedzieć, że odpowiednia technika krojenia cebuli wpływa na jej teksturę i intensywność smaku, co jest istotne w kontekście kulinarnej estetyki oraz harmonii smakowej potraw.

Pytanie 32

Do artykułów utrwalonych techniką UHT można zaliczyć

A. groszek w puszce oraz buraki

B. kiełbasę oraz szynkę w puszce

C. smalec i masło

D. mleko i śmietankę

Mleko i śmietanka to klasyczne przykłady produktów, które są utrwalane metodą UHT (ultra wysokiej temperatury). Proces ten polega na podgrzewaniu płynnych produktów do temperatury około 135-150°C przez krótki czas, zazwyczaj od 2 do 5 sekund, a następnie ich szybkim schłodzeniu. Dzięki temu procesowi, mikroorganizmy oraz enzymy, które mogłyby prowadzić do zepsucia się produktów, są eliminowane, co znacząco zwiększa ich trwałość. Mleko UHT może być przechowywane przez wiele miesięcy w temperaturze pokojowej bez konieczności chłodzenia, co czyni je wygodnym wyborem w transporcie i dystrybucji. W praktyce, to podejście jest szeroko stosowane w przemyśle mleczarskim, a standardy takie jak ISO 22000 czy HACCP zalecają stosowanie odpowiednich procedur kontroli jakości. Warto również zauważyć, że UHT nie wpływa znacząco na smak ani wartości odżywcze mleka, co czyni ten proces korzystnym zarówno dla producentów, jak i konsumentów.

Pytanie 33

Której zupie należy unikać podczas diety lekkostrawnej?

A. Ziemniaczanej z zasmażką

B. Czystej jagodowej

C. Kremie pomidorowym

D. Kleiku z mlekiem

Zupa ziemniaczana z zasmażką jest niewskazana w przypadku diety lekkostrawnej, ponieważ zasmażka, będąca połączeniem tłuszczu i mąki, może znacznie zwiększyć kaloryczność oraz ciężkość potrawy. Dieta lekkostrawna jest zalecana w stanach, gdy układ pokarmowy wymaga szczególnej uwagi, jak w przypadku rekonwalescencji, chorób żołądkowo-jelitowych czy po zabiegach chirurgicznych. Przykładem potraw lekkostrawnych mogą być zupy na bazie warzyw gotowanych na parze, bez dodatku tłuszczu, które dostarczają niezbędnych wartości odżywczych bez obciążania organizmu. Warto wybierać zupy, które są gotowane na wywarze warzywnym lub z delikatnych składników, jak kremy warzywne, które są łatwiej przyswajalne. W praktyce, dla osób stosujących dietę lekkostrawną, zupy z kremów, takie jak krem pomidorowy, mogą być znakomitym wyborem, gdyż są bardziej płynne i łatwiejsze do strawienia.

Pytanie 34

Dodatkiem do żywności, który hamuje rozwój mikroorganizmów, jest

A. konserwant.

B. przeciwutleniacz.

C. emulgator.

D. regulator.

Regulatorzy to substancje, które mają na celu poprawę konsystencji, smaku i tekstury produktów spożywczych, ale nie mają one właściwości hamujących rozwój drobnoustrojów. Emulgatory z kolei służą do stabilizacji emulsji, takich jak majonez czy sosy, łącząc składniki, które normalnie się nie mieszają, jak olej i woda. Ich zastosowanie jest istotne w produkcji żywności, ale nie dotyczą one ochrony przed rozwojem mikroorganizmów. Przeciwutleniacze, choć również istotne, mają na celu ochronę żywności przed utlenieniem, co może prowadzić do jełczenia tłuszczy oraz utraty witamin, a nie bezpośrednio hamowanie wzrostu drobnoustrojów. Często mylnie przypisuje się im właściwości konserwujące, co jest błędnym rozumowaniem. Wybór niewłaściwego dodatku do żywności może prowadzić do nieefektywnej ochrony produktu, co w konsekwencji może skutkować jego szybkim psuciem i zwiększonym ryzykiem dla zdrowia konsumentów. Wiedza na temat różnicy między tymi dodatkami jest kluczowa w zapewnieniu odpowiednich standardów jakości i bezpieczeństwa w produkcji żywności.

Pytanie 35

Na podstawie zamieszczonego normatywu surowcowego na 1 porcję należy sporządzać

Nazwa surowca	Ilość
Jaja	2 szt.
Ocet	40 cm³
Woda	1 litr
Sól	do smaku

A. jaja mollet.

B. jaja poszetowe.

C. jaja po wiedeńsku.

D. jaja na twardo.

Przygotowanie jaj w sposób inny niż poszetowy może prowadzić do wielu nieporozumień w kontekście normatywów surowcowych. Jaja mollet, czyli jaja gotowane na miękko, wymagają znacznie krótszego czasu gotowania, co sprawia, że nie pasują do wskazanej metody, jaką są jaja poszetowe. Podobnie, jaja na twardo są gotowane w całości, a ich przygotowanie nie wymaga użycia octu. Ten sposób gotowania nie tylko różni się techniką, ale także skutkuje inną teksturą i prezentacją, co jest istotne z punktu widzenia estetyki potraw. Jaja po wiedeńsku, z kolei, to danie, które polega na panierowaniu i smażeniu jaj, co również nie ma związku z normatywem surowcowym. Wielu kucharzy może popełnić błąd, myśląc, że różne metody gotowania są zamienne, co prowadzi do niezgodności z wymaganiami jakościowymi oraz standardami gastronomicznymi. Kluczowe jest zrozumienie, że każda technika gotowania ma swoje specyficzne wymagania dotyczące składników oraz procesu, a nieprzestrzeganie tych zasad może wpłynąć na końcowy efekt potrawy.

Pytanie 36

Jak należy serwować zupę krem z dyni?

A. w bulionówkach na podstawce

B. w kokilkach

C. w salaterkach

D. w głębokich talerzach

Podawanie zupy krem z dyni w bulionówkach na podstawce jest zgodne z zasadami sztuki kulinarnej oraz estetyki serwowania potraw. Bulionówki są odpowiednie do podawania zup, ponieważ ich kształt i głębokość pozwalają na komfortowe spożycie płynnych dań. Dodatkowo, podkładka pod bulionówki nie tylko podnosi estetykę podania, ale także chroni stół przed ewentualnymi plamami. Warto zwrócić uwagę, że zupy krem, ze względu na swoją konsystencję, powinny być podawane w naczyniach, które umożliwiają swobodne mieszanie oraz spożycie bez ryzyka rozlania. Dzięki wyborowi bulionówek, możemy również lepiej kontrolować temperaturę serwowanej zupy, co jest istotne z perspektywy kulinarnej. W praktyce, bulionówki są często wykorzystywane w restauracjach i na eleganckich przyjęciach, co potwierdza ich rolę w profesjonalnej gastronomii oraz ich funkcjonalność w domowym serwowaniu. Dodatkowo, serwując zupę w bulionówkach, można z łatwością uzupełnić ją dodatkowymi składnikami, takimi jak świeże zioła czy grzanki, co wzbogaca jej smak i walory wizualne.

Pytanie 37

Którą potrawę należy wykonać, wykorzystując wszystkie surowce podane w normatywie?

Surowce	Ilość
ziemniaki ugotowane zmielone	1,0 kg
ser twarogowy mielony	0,5 kg
mąka pszenna	0,17 kg
jaja	2 szt.
bułka tarta do posypania	0,02 kg
cukier do posypania	0,02 kg
masło do polania	0,05 kg
sól, cynamon	do smaku

A. Krokiety.

B. Pierogi leniwe.

C. Kluski śląskie.

D. Kopytka.

Pierogi leniwe są potrawą, która doskonale ilustruje wykorzystanie składników typowych dla kuchni polskiej, a ich przygotowanie opiera się na prostych, ale kluczowych technikach kulinarnych. W skład ich podstawowej receptury wchodzi ziemniaki, ser twarogowy, mąka pszenna i jajka. Dzięki temu uzyskujemy nie tylko pożądany smak, ale również odpowiednią konsystencję, co jest istotne dla jakości dania. Ziemniaki stanowią bazę, która po ugotowaniu i przetartych na puree, łączą się z serem, co nadaje pierogom charakterystyczny smak. Mąka i jajka działają jako spoiwo, co jest zgodne z zasadami technologii żywności, gdzie odpowiednie proporcje składników są kluczowe dla osiągnięcia pożądanej konsystencji. Bułka tarta i cukier mogą być użyte jako dodatki, co zwiększa walory smakowe dania. Sól oraz cynamon jako przyprawy dostosowują smak i podkreślają naturalne aromaty potrawy. Dlatego pierogi leniwe są odpowiedzią, która najlepiej odpowiada wymaganym surowcom.

Pytanie 38

Który z produktów jest znaczącym źródłem witaminy E oraz NNKT w diecie ludzkiej?

A. Masło

B. Olej słonecznikowy

C. Ser twarogowy

D. Jaja

Olej słonecznikowy to naprawdę świetne źródło witaminy E oraz nienasyconych kwasów tłuszczowych. Witamina E działa jak taki superbohater dla naszych komórek, chroni je przed różnymi zagrożeniami, a przy okazji jest ważna dla naszego układu odpornościowego. Co do NNKT, to znajdziesz tu kwasy, które są dobre dla serca i pomagają w utrzymaniu cholesterolu na odpowiednim poziomie. W kuchni olej słonecznikowy sprawdza się na wiele sposobów – śmiało możesz go używać do sałatek, smażenia czy innych potraw. Tak naprawdę, jeśli dodasz go do swojej diety, pomoże to w utrzymaniu zdrowego stylu życia. Co więcej, jest stabilny w wysokich temperaturach, więc nie musisz się martwić, że coś się z nim stanie podczas gotowania. To czyni go super praktycznym w każdej kuchni, zarówno tej domowej, jak i profesjonalnej.

Pytanie 39

Aby przygotować rolmopsy, należy użyć

A. makreli

B. węgorzy

C. sardeli

D. śledzi

Śledzie są najczęściej wykorzystywanym gatunkiem ryb do sporządzania rolmopsów. Rolmopsy to popularna potrawa, w której filet z ryby, najczęściej solonego śledzia, jest zwijany w formie rolki z dodatkami, takimi jak cebula, ogórek czy przyprawy. Wybór śledzi, ze względu na ich odpowiednią strukturę i smak, czyni je idealnymi do tej formy przygotowania. Śledzie charakteryzują się delikatnym i słonawym smakiem, co sprawia, że doskonale komponują się z dodatkowymi składnikami. W praktyce kulinarnej, rolmopsy przygotowuje się z filetów, które można marynować w occie, co dodatkowo podkreśla ich walory smakowe. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z dobrymi praktykami kulinarnymi, świeżość i jakość ryby mają kluczowe znaczenie dla finalnego efektu potrawy, dlatego należy wybierać ryby od zaufanych dostawców, a także stosować się do zasad prawidłowego przechowywania ryb. Śledzie są także popularne w wielu tradycjach kulinarnych, co sprawia, że rolmopsy są daniem o dużym znaczeniu kulturowym i gastronomicznym.

Pytanie 40

Jak należy serwować jednoporcjowy barszcz ukraiński?

A. w bulionówce na stojaku

B. w flaczarce na podstawku

C. w miseczce z talerzykiem

D. w głębokim talerzu

Podawanie barszczu ukraińskiego w talerzu głębokim jest zgodne z tradycją oraz estetyką restauracyjną, co ma kluczowe znaczenie w kontekście serwowania potraw. Talerze głębokie, ze względu na swoją formę, umożliwiają łatwe nabieranie zupy, a jednocześnie prezentują danie w atrakcyjny sposób. Dobre praktyki gastronomiczne sugerują, aby zupy podawać w naczyniach, które nie tylko są funkcjonalne, ale również podkreślają walory estetyczne potrawy. Talerze głębokie pozwalają na efektowne ułożenie składników, takich jak świeże zioła czy śmietana, co zwiększa apetyczność dania. Dodatkowo, głębokie naczynia lepiej utrzymują temperaturę zupy, co jest istotne z perspektywy smaku i komfortu konsumpcji. Użycie talerza głębokiego w serwisie gastronomicznym jest również standardem w wielu restauracjach, co czyni tę praktykę zgodną z ogólnie przyjętymi normami kulinarnymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej