Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 9 kwietnia 2025 16:16
Data zakończenia: 9 kwietnia 2025 16:34

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Co to jest urządzenie sieciowe most (ang. bridge)?

A. jest urządzeniem typu store and forward

B. nie bada ramki pod kątem adresu MAC

C. operuje w ósmej warstwie modelu OSI

D. działa w zerowej warstwie modelu OSI

Most (ang. bridge) jest urządzeniem sieciowym, które działa na zasadzie store and forward, co oznacza, że odbiera ramki danych, analizuje ich zawartość, a następnie podejmuje decyzję o ich dalszym przesłaniu. Działa to w praktyce w ten sposób, że most odbiera ramkę, sprawdza adres MAC nadawcy oraz adres MAC odbiorcy, a następnie decyduje, czy przesłać ją do innego segmentu sieci, czy odrzucić. Dzięki temu most może efektywnie rozdzielać ruch sieciowy, co zwiększa wydajność i zmniejsza kolizje w sieci. W zastosowaniach praktycznych mosty są używane do łączenia różnych segmentów lokalnych sieci LAN, co pozwala na większą skalowalność i lepsze zarządzanie ruchem. Mosty również mogą być użyte do segmentacji dużych sieci w celu poprawy bezpieczeństwa i wydajności. W kontekście standardów sieciowych, mosty są zgodne z protokołem IEEE 802.1D, który opisuje jak mosty powinny działać w sieciach Ethernet.

Pytanie 2

Nierówne wydruki lub bladości w druku podczas korzystania z drukarki laserowej mogą sugerować

A. uszkodzenia kabla łączącego drukarkę z komputerem

B. niedobór tonera

C. nieprawidłową instalację sterowników drukarki

D. zagięcie kartki papieru w urządzeniu

Wyczerpywanie się tonera jest jednym z najczęstszych powodów występowania problemów z jakością wydruków w drukarkach laserowych. Toner jest proszkiem, który podczas drukowania jest nanoszony na papier, a jego niewystarczająca ilość może prowadzić do bladego lub nierównomiernego wydruku. Kiedy toner jest na wyczerpaniu, jego cząsteczki mogą nie być w stanie równomiernie pokryć powierzchni kartki, co objawia się w postaci słabo widocznego tekstu lub braku wydruku w niektórych obszarach. Zgodnie z zaleceniami producentów, regularne monitorowanie poziomu tonera oraz jego wymiana po osiągnięciu określonego poziomu to podstawowe praktyki, które pomagają utrzymać jakość wydruków. Dodatkowo, stosowanie tonerów oryginalnych lub certyfikowanych jest zalecane, aby uniknąć problemów z jakością, a także zapewnić długotrwałą wydajność drukarki. Warto również zauważyć, że stan tonera może wpływać na inne aspekty drukowania, w tym na prędkość wydruku oraz żywotność sprzętu.

Pytanie 3

Które z poniższych stwierdzeń NIE odnosi się do pamięci cache L1?

A. Zastosowano w niej pamięć typu SRAM

B. Jej wydajność jest równa częstotliwości procesora

C. Czas dostępu jest dłuższy niż w przypadku pamięci RAM

D. Znajduje się we wnętrzu układu procesora

Wybór odpowiedzi sugerującej, że pamięć cache L1 ma dłuższy czas dostępu niż pamięć RAM, jest błędny i wynika z nieścisłego rozumienia zasad działania różnych typów pamięci w systemach komputerowych. Pamięć cache L1 jest zaprojektowana, aby być szybsza niż pamięć RAM, a jej funkcjonalność jest kluczowa dla efektywności działania procesora. Czas dostępu do pamięci L1 wynosi zazwyczaj od 1 do 3 nanosekund, podczas gdy tradycyjna pamięć RAM (dynamiczna pamięć RAM typu DRAM) ma czas dostępu rzędu 10-100 nanosekund. To oznacza, że pamięć cache L1 jest z reguły około dziesięć razy szybsza od pamięci RAM. Istotnym błędem jest myślenie, że pamięć o wyższej pojemności musi być również szybsza; w rzeczywistości, pamięć cache jest zoptymalizowana pod kątem szybkości na koszt pojemności. Dodatkowo, pamięć L1 znajduje się bezpośrednio w rdzeniu procesora, co minimalizuje opóźnienia związane z przesyłaniem danych. Zwrócenie uwagi na architekturę procesora oraz sposób, w jaki różne rodzaje pamięci współpracują ze sobą w hierarchii pamięci, pozwala na lepsze zrozumienie ich zastosowania i znaczenia w kontekście efektywności systemów komputerowych. Właściwe zarządzanie pamięcią oraz znajomość jej hierarchii są kluczowe dla inżynierów projektujących nowoczesne systemy obliczeniowe.

Pytanie 4

Wykonanie polecenia fsck w systemie Linux spowoduje

A. zweryfikowanie integralności systemu plików

B. prezentację parametrów plików

C. znalezienie pliku

D. zmianę uprawnień dostępu do plików

Odpowiedzi takie jak wyświetlenie parametrów plików, zmiana praw dostępu do plików czy odszukanie pliku są typowymi nieporozumieniami związanymi z funkcjonalnością polecenia fsck. Wyświetlanie parametrów plików, które można osiągnąć za pomocą poleceń takich jak 'ls -l', dotyczy jedynie prezentacji atrybutów plików, a nie sprawdzania ich integralności. Z kolei zmiana praw dostępu do plików obsługiwana jest przez polecenia takie jak 'chmod' i 'chown', które umożliwiają modyfikację uprawnień, ale nie mają nic wspólnego z analizą stanu systemu plików. Co więcej, odszukiwanie pliku realizowane jest przez takie narzędzia jak 'find' czy 'locate', które służą do lokalizacji plików w systemie, a nie do weryfikacji ich integralności. Te błędne podejścia mogą prowadzić do przekonań, że fsck pełni funkcje, które są zarezerwowane dla innych narzędzi w systemie. Warto zauważyć, że nieprawidłowe rozumienie ról poszczególnych poleceń w systemie Linux może prowadzić do chaosu w administracji systemem, a także do potencjalnych problemów z bezpieczeństwem danych. Zrozumienie właściwego kontekstu użycia narzędzi jest niezbędne do skutecznego zarządzania systemem i ochrony danych.

Pytanie 5

Polecenie dsadd służy do

A. przemieszczania obiektów w ramach jednej domeny

B. dodawania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów i jednostek organizacyjnych do usługi Active Directory

C. zmiany atrybutów obiektów w katalogu

D. usuwania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych z usługi Active Directory

Ważne jest, żeby zrozumieć, co tak naprawdę robi polecenie dsadd w Active Directory. Błędy pojawiają się wtedy, kiedy ktoś używa dsadd do rzeczy, do których nie jest przeznaczone. Na przykład, jeśli ktoś myśli, że dsadd służy do zmiany właściwości obiektów, to się myli, bo do modyfikacji lepiej użyć dsmod. Z kolei jeśli chodzi o przenoszenie obiektów w domenie, to do tego służy dsmove. A usuwanie obiektów jak użytkownicy to już zupełnie inna bajka, bo do tego mamy polecenie dsrm. Jak widać, każde polecenie ma swoje konkretne zastosowanie, więc ważne, żeby wiedzieć, jakich narzędzi używać, żeby nie wpakować się w kłopoty. Czasami warto też zajrzeć do dokumentacji Microsoft, bo to może wiele wyjaśnić.

Pytanie 6

To narzędzie może być wykorzystane do

A. dbania o czystość drukarki

B. pomiaru napięcia w zasilaczu

C. podgrzewania i montażu elementów elektronicznych

D. mierzenia długości analizowanego kabla sieciowego

Urządzenie przedstawione na zdjęciu to multimetr cęgowy który jest wykorzystywany do pomiaru różnych parametrów elektrycznych w tym napięcia prądu zmiennego i stałego. Multimetry są kluczowym narzędziem w pracy elektryków i inżynierów elektronicznych ponieważ umożliwiają dokładne pomiary niezbędne do diagnostyki i konserwacji urządzeń elektrycznych. Pomiar napięcia jest jedną z podstawowych funkcji multimetru i polega na podłączeniu sond pomiarowych do odpowiednich punktów w układzie elektrycznym. Multimetry mogą również mierzyć inne wielkości jak prąd czy opór co czyni je niezwykle wszechstronnymi. W kontekście bezpieczeństwa i zgodności z normami takimi jak IEC 61010 użytkowanie multimetru wymaga znajomości jego funkcji i właściwej obsługi. Regularna kalibracja jest również kluczowa aby zapewnić dokładność pomiarów. Multimetry cęgowe dodatkowo umożliwiają pomiar prądu bez konieczności rozłączania obwodu co zwiększa ich funkcjonalność w sytuacjach gdzie rozłączanie obwodu jest trudne lub niemożliwe. Multimetr jest więc niezbędnym narzędziem w pracy z zasilaczami i innymi urządzeniami elektrycznymi umożliwiając precyzyjne i bezpieczne pomiary napięcia.

Pytanie 7

Plik ma przypisane uprawnienia: rwxr-xr--. Jakie uprawnienia będzie miał plik po zastosowaniu polecenia chmod 745?

A. rwxr--r-x

B. rwxr-xr-x

C. rwx--xr-x

D. r-xrwxr--

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z błędnych interpretacji sposobu działania polecenia chmod oraz znaczenia uprawnień plikowych w systemach UNIX i Linux. Każda z proponowanych opcji nieprawidłowo interpretuje zmiany, które wprowadza kod chmod 745. Ważne jest, aby zrozumieć, że liczby w poleceniu chmod reprezentują uprawnienia w systemie oktalnym, gdzie każda cyfra odpowiada zestawowi uprawnień: 4 dla odczytu (r), 2 dla zapisu (w) i 1 dla wykonywania (x). Możliwości kombinacji tych wartości mogą prowadzić do nieporozumień, zwłaszcza podczas analizy uprawnień grupy oraz innych użytkowników. Na przykład, odpowiedź 'r-xrwxr--' sugeruje, że grupa ma pełne uprawnienia, co jest sprzeczne z zamysłem polecenia chmod 745, które ogranicza te uprawnienia. Natomiast 'rwx--xr-x' pomija uprawnienia grupy, co również jest niezgodne z zastosowaniem. Kluczowym błędem myślowym jest pomijanie zasady, że zmiana uprawnień dotyczy trzech głównych kategorii: właściciela, grupy oraz innych użytkowników. Każda z tych grup ma swoje zdefiniowane uprawnienia, które są ściśle kontrolowane przez system. Aby skutecznie zarządzać uprawnieniami, ważne jest dokładne rozumienie oraz praktykowanie koncepcji związanych z bezpieczeństwem systemów, co prowadzi do lepszego zarządzania dostępem do danych i aplikacji. Zrozumienie tego procesu jest niezbędne dla każdego administratora systemu oraz użytkownika dbającego o bezpieczeństwo danych.

Pytanie 8

W trakcie instalacji systemu Windows, zaraz po rozpoczęciu instalacji w trybie graficznym, istnieje możliwość otwarcia Wiersza poleceń (konsoli) za pomocą kombinacji klawiszy

A. CTRL + SHIFT

B. SHIFT + F10

C. ALT + F4

D. CTRL + Z

Kombinacja klawiszy SHIFT + F10 podczas instalacji systemu Windows jest kluczowym skrótem, który umożliwia otwarcie Wiersza poleceń (konsoli) w trybie graficznym. Jest to niezwykle przydatne narzędzie, które pozwala na zaawansowane operacje, takie jak zarządzanie dyskami, modyfikacja plików konfiguracyjnych, czy uruchamianie skryptów. Użycie Wiersza poleceń w tym etapie instalacji może być konieczne w sytuacjach problemowych, na przykład, gdy zachodzi potrzeba dostosowania ustawień sieciowych lub przeprowadzenia diagnostyki sprzętowej przed zakończeniem procesu instalacji. Praktycznym zastosowaniem tego skrótu jest możliwość uruchomienia polecenia DISKPART, które pozwala na zarządzanie partycjami dyskowymi i sprawdzenie ich stanu. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają korzystanie z narzędzi wiersza poleceń w sytuacjach, gdy interfejs graficzny nie wystarcza do rozwiązania problemów. Pamiętaj, że znajomość tych skrótów i funkcji może znacznie przyspieszyć i uprościć proces instalacji systemu operacyjnego.

Pytanie 9

Który standard z rodziny IEEE 802 odnosi się do sieci bezprzewodowych, zwanych Wireless LAN?

A. IEEE 802.5

B. IEEE 802.11

C. IEEE 802.15

D. IEEE 802.3

Pozostałe standardy z grupy IEEE 802, takie jak 802.5, 802.15 i 802.3, dotyczą różnych typów sieci i technologii komunikacyjnych, które nie są związane z bezprzewodowymi sieciami lokalnymi. IEEE 802.5 definiuje standard dla sieci Token Ring, technologii, która jest całkowicie inna od popularnych rozwiązań bezprzewodowych. Token Ring opiera się na architekturze, w której dane są przesyłane w zorganizowany sposób, co różni się od elastyczności, jaką oferują sieci bezprzewodowe. IEEE 802.15 z kolei odnosi się do sieci osobistych (WPAN), koncentrując się na komunikacji na krótkich odległościach, co w praktyce ogranicza jego zastosowanie do scenariuszy takich jak Bluetooth, a nie szerokopasmowe połączenia w ramach sieci lokalnych. Natomiast IEEE 802.3, znany jako standard Ethernet, definiuje zasady dla przewodowych sieci lokalnych, które z kolei różnią się fundamentalnie od bezprzewodowych systemów komunikacyjnych. Wyciąganie błędnych wniosków z tych standardów może prowadzić do nieporozumień w projektowaniu i wdrażaniu sieci, co przejawia się w trudności w uzyskaniu odpowiedniej wydajności oraz w problemach z niezawodnością. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniego standardu sieciowego ma ogromne znaczenie dla efektywności oraz bezpieczeństwa komunikacji, dlatego istotne jest stosowanie właściwych rozwiązań w określonych kontekstach.

Pytanie 10

Aby sprawdzić dysk twardy w systemie Linux na obecność uszkodzonych sektorów, użytkownik może zastosować program

A. fsck

B. chkdisk

C. defrag

D. scandisk

W kontekście sprawdzania dysku twardego pod kątem uszkodzonych sektorów, kluczowe jest zrozumienie, które narzędzia są przeznaczone do takich zadań. Odpowiedzi takie jak chkdisk, defrag i scandisk są narzędziami, które są specyficzne dla systemów Windows. Chkdisk, na przykład, jest używany w systemie Windows do sprawdzania błędów systemu plików i naprawiania ich, ale nie jest dostępny ani nie działa w systemach Linux. Podobnie, defrag (defragmentacja) jest narzędziem optymalizacyjnym, które porządkuje dane na dysku, aby poprawić wydajność, ale nie sprawdza integralności systemu plików ani uszkodzonych sektorów. Scandisk również odnosi się do narzędzia Windows, które jest zbliżone do chkdisk, a jego funkcjonalność nie jest dostępna w systemach Linux. Użytkownicy często mylą te narzędzia z fsck, myśląc, że są one uniwersalne, co prowadzi do nieporozumień. Właściwe podejście do zarządzania dyskami w systemie Linux wymaga użycia dedykowanych narzędzi, takich jak fsck, które są dostosowane do specyfiki systemów plików w tych środowiskach, co jest zgodne z zaleceniami branżowymi dotyczącymi zarządzania danymi i bezpieczeństwa systemów.

Pytanie 11

Jakie jest źródło pojawienia się komunikatu na ekranie komputera, informującego o wykryciu konfliktu adresów IP?

A. Usługa DHCP nie funkcjonuje w sieci lokalnej

B. Inne urządzenie w sieci posiada ten sam adres IP co komputer

C. Adres bramy domyślnej w ustawieniach protokołu TCP/IP jest nieprawidłowy

D. Adres IP komputera znajduje się poza zakresem adresów w sieci lokalnej

Poprawna odpowiedź odnosi się do sytuacji, w której dwa lub więcej urządzeń w tej samej sieci lokalnej zostało skonfigurowanych z tym samym adresem IP. Jest to klasyczny przypadek konfliktu adresów IP, który prowadzi do zakłóceń w komunikacji sieciowej. Gdy system operacyjny wykrywa taki konflikt, wyświetla odpowiedni komunikat, aby użytkownik mógł podjąć odpowiednie kroki w celu rozwiązania problemu. Przykładem może być sytuacja, gdy podłączysz nowy laptop do sieci, a jego adres IP został ręcznie przypisany do tego samego zakresu co inny, już działający w sieci komputer. W takich przypadkach zaleca się korzystanie z protokołu DHCP, który automatycznie przydziela adresy IP, minimalizując ryzyko konfliktów. Zastosowanie DHCP to jedna z najlepszych praktyk w zarządzaniu adresacją IP, gdyż pozwala na centralne zarządzanie i kontrolę nad przydzielanymi adresami, zapewniając ich unikalność oraz optymalizując wykorzystanie dostępnych zasobów sieciowych.

Pytanie 12

Które z urządzeń może powodować wzrost liczby kolizji pakietów w sieci?

A. Przełącznika

B. Rutera

C. Mostu

D. Koncentratora

Koncentrator, jako urządzenie działające na warstwie drugiej modelu OSI, jest odpowiedzialny za propagację sygnałów do wszystkich podłączonych do niego urządzeń w sieci lokalnej. W praktyce oznacza to, że gdy jeden komputer wysyła dane, koncentrator przesyła te dane do wszystkich innych portów jednocześnie. To zjawisko powoduje zwiększenie liczby kolizji pakietów, ponieważ wiele urządzeń może próbować nadawać jednocześnie. W wyniku tego efektu, kolizje mogą prowadzić do opóźnień w transmisji danych oraz do konieczności ponownego nadawania, co obniża efektywność sieci. Dobre praktyki branżowe zalecają stosowanie przełączników (switchy) zamiast koncentratorów w nowoczesnych sieciach, ponieważ przełączniki działają na zasadzie przekazywania pakietów tylko do docelowego urządzenia, co znacząco ogranicza kolizje i poprawia wydajność. Warto również zauważyć, że w przypadku rozbudowanych sieci lokalnych, zastosowanie protokołów takich jak Ethernet oraz stosowanie technologii VLAN, może dodatkowo zminimalizować problemy związane z kolizjami.

Pytanie 13

Na ilustracji pokazano wynik pomiaru okablowania. Jaką interpretację można nadać temu wynikowi?

A. Błąd zwarcia

B. Podział pary

C. Zamiana pary

D. Błąd rozwarcia

Rozdzielenie pary oznacza sytuację, w której przewody w kablu są źle sparowane co skutkuje zakłóceniem przesyłu sygnału. Mogłoby to prowadzić do spadku jakości transmisji lub całkowitego jej braku, co jest jednak innym problemem niż zwarcie. Jest to częsty błąd przy zarabianiu końcówek RJ-45, gdzie niewłaściwe sparowanie przewodów może prowadzić do problemów z przesyłem danych zgodnie ze standardami takimi jak TIA-568. Odwrócenie pary odnosi się do sytuacji, w której kolejność przewodów jest zamieniona. Tego typu problem powoduje niepoprawną komunikację w sieci, ale nie jest to zwarcie, gdzie przewody są fizycznie połączone w niewłaściwy sposób. Taki błąd może wystąpić podczas instalacji patch paneli lub wtyków, jeśli schemat okablowania nie jest ściśle przestrzegany. Błąd rozwarcia to stan, w którym sygnał nie dociera do końca przewodu, co może być wynikiem przerwania w okablowaniu. Rozwarcie skutkuje całkowitym brakiem połączenia elektrycznego między punktami, co różni się od zwarcia. Rozpoznanie różnych typów błędów w okablowaniu wymaga dokładnego zrozumienia schematów sieciowych i standardów okablowania, oraz stosowania odpowiednich narzędzi diagnostycznych w celu zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania. Poprawne diagnozowanie i naprawa błędów w okablowaniu jest kluczowym elementem utrzymania stabilności i wydajności sieci komputerowych.

Pytanie 14

Wskaź 24-pinowe lub 29-pinowe złącze żeńskie, które jest w stanie przesyłać skompresowany sygnał cyfrowy do monitora?

A. HDMI

B. RCA

C. DVI

D. VGA

Odpowiedź DVI (Digital Visual Interface) jest poprawna, ponieważ to złącze, które może przesyłać skompresowany cyfrowy sygnał wideo z komputera do monitora. DVI wspiera zarówno sygnały cyfrowe, jak i analogowe, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem do podłączenia monitorów. Jego standard 24-pinowy (DVI-D) umożliwia przesyłanie czystego sygnału cyfrowego, co przekłada się na lepszą jakość obrazu w porównaniu do analogowych złączy, takich jak VGA. DVI jest szczególnie popularny w aplikacjach profesjonalnych, takich jak edycja wideo czy grafika komputerowa, gdzie jakość obrazu jest kluczowa. Dodatkowo, wiele kart graficznych obsługuje DVI, a złącze to jest również kompatybilne z adapterami, które pozwalają na konwersję sygnału do HDMI lub VGA, co zwiększa jego użyteczność. Warto zauważyć, że DVI stał się jednym z fundamentów dla nowoczesnych standardów wideo, a jego zastosowanie w monitorach LCD i projektorach jest powszechne.

Pytanie 15

Zbiór usług sieciowych dla systemów z rodziny Microsoft Windows jest reprezentowany przez skrót

A. IIS

B. HTTPS

C. FTPS

D. HTTP

FTPS, HTTP i HTTPS to protokoły sieciowe, które pełnią różne funkcje, ale nie są serwerami internetowymi samymi w sobie jak IIS. FTPS to rozszerzenie protokołu FTP, które wprowadza warstwę szyfrowania, co czyni go bardziej bezpiecznym rozwiązaniem do przesyłania plików, ale nie jest zbiorem usług internetowych, a jedynie jednym z protokołów. HTTP, czyli Hypertext Transfer Protocol, jest to protokół komunikacyjny używany do przesyłania danych w sieci WWW, jednak sam w sobie nie jest usługą ani systemem, lecz standardem, który musi być obsługiwany przez serwer, taki jak IIS. HTTPS to z kolei wariant HTTP, który zapewnia szyfrowanie danych za pomocą protokołu SSL/TLS, co również czyni go bardziej bezpiecznym, ale podobnie jak HTTP, nie jest to system usług internetowych. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie protokołów z całymi systemami serwerowymi. Odpowiednie zrozumienie różnic między serwerami a protokołami jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania systemami sieciowymi. W praktyce, korzystając z IIS, można wykorzystać standardowe protokoły, takie jak HTTP i HTTPS, ale w kontekście pytania, to IIS jest właściwą odpowiedzią jako serwer, który obsługuje te protokoły.

Pytanie 16

Na diagramie płyty głównej, który znajduje się w dokumentacji laptopa, złącza oznaczone numerami 8 i 9 to

A. cyfrowe audio

B. Serial ATA

C. M.2

D. USB 3.0

Złącza M.2, mimo że oferują nowoczesny interfejs dla dysków SSD, różnią się znacznie od klasycznych złączy SATA. M.2 to kompaktowy format, który wykorzystuje magistrale PCIe, SATA, a nawet USB do komunikacji, ale na schemacie płyt głównych nie są mylone z tradycyjnymi portami SATA, które mają charakterystyczny, prostokątny kształt. USB 3.0, choć oferuje wysoką przepustowość do 5 Gb/s, nie jest stosowane jako standardowe złącze dla dysków wewnętrznych, lecz służy do podłączania zewnętrznych urządzeń peryferyjnych, takich jak klawiatury, myszki czy zewnętrzne pamięci. Charakterystyczne niebieskie porty USB 3.0 na płytach głównych różnią się wizualnie od białych lub czarnych portów SATA. Złącza cyfrowego audio umożliwiają przesyłanie wysokiej jakości sygnałów audio do urządzeń takich jak wzmacniacze czy głośniki, lecz nie są związane z przesyłem danych dla dysków twardych czy SSD. Typowe błędy to mylenie funkcji i zastosowań złącz, co wynika z braku świadomości różnic w ich przeznaczeniu. Zrozumienie specyficznych zastosowań każdego złącza jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wykorzystywania systemów komputerowych. Dlatego istotne jest właściwe rozpoznawanie fizycznych i funkcjonalnych cech złącz na płytach głównych.

Pytanie 17

Komputer z BIOS-em firmy Award wyświetlił komunikat o treści Primary/Secondary master/slave hard disk fail. Co taki komunikat może sugerować w kontekście konieczności wymiany?

A. pamięci operacyjnej

B. klawiatury

C. dysku twardego

D. karty graficznej

Komunikat "Primary/Secondary master/slave hard disk fail" wskazuje na problem z dyskiem twardym, co może oznaczać, że BIOS nie jest w stanie rozpoznać podłączonego nośnika pamięci. Zwykle jest to spowodowane uszkodzeniem dysku, jego niewłaściwym podłączeniem lub problemem z zasilaniem. W praktyce, jeśli wystąpi ten komunikat, pierwszym krokiem diagnostycznym powinno być sprawdzenie fizycznego połączenia dysku: upewnij się, że kable SATA oraz zasilające są prawidłowo wpięte. W przypadku braku poprawy, należy przetestować dysk na innym komputerze lub użyć dysku diagnostycznego, aby ocenić jego stan. Dobre praktyki w zakresie zarządzania urządzeniami pamięci masowej zalecają regularne tworzenie kopii zapasowych danych, co może zapobiec utracie informacji w przypadku awarii sprzętu. Ponadto, w przypadku potrzeby wymiany dysku, warto rozważyć zakup nowoczesnych dysków SSD, które oferują lepszą wydajność i niezawodność w porównaniu z tradycyjnymi HDD.

Pytanie 18

Jakie jest wynikiem dodawania liczb binarnych 1001101 oraz 11001 w systemie dwójkowym?

A. 1110001

B. 1100110

C. 1101101

D. 1101100

Odpowiedź 1100110 to całkiem dobry wynik dodawania liczb binarnych 1001101 oraz 11001. Jak wiesz, w systemie binarnym mamy tylko 0 i 1, i te zasady są trochę inne niż w dziesiętnym. Jak dodajesz, to musisz pamiętać o przeniesieniach, które pojawiają się jak suma bitów przekroczy 1. Więc zaczynając od końca: 1+1 daje 0 i przeniesienie 1, potem 0+0+1 z przeniesieniem to 1, następnie 1+0 to 1, a 1+1 znów daje 0 z przeniesieniem. Potem mamy 0+1+1, co daje 0 z przeniesieniem i na końcu 1+0 to 1. I tak wychodzi nam 1100110, co oznacza 102 w systemie dziesiętnym. Tego typu umiejętności są naprawdę istotne w programowaniu i wszelkich obliczeniach w komputerach, bo tam często korzystamy z systemu binarnego do reprezentacji danych.

Pytanie 19

Które z kont nie jest standardowym w Windows XP?

A. administrator

B. asystent

C. użytkownik gość

D. admin

Odpowiedź 'admin' jest prawidłowa, ponieważ w systemie Windows XP nie ma standardowego konta o takiej nazwie. Wbudowane konta to 'gość', 'administrator' oraz 'pomocnik'. Konto 'administrator' ma pełne uprawnienia do zarządzania systemem, podczas gdy konto 'gość' jest ograniczone i nie pozwala na wprowadzanie zmian w systemie. Konto 'pomocnik' jest używane do wsparcia w rozwiązywaniu problemów. W praktyce, administratorzy systemów powinni być świadomi, jak zarządzać kontami użytkowników oraz ich uprawnieniami, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność systemu. Warto również wiedzieć, że dobre praktyki sugerują ograniczenie liczby kont z pełnymi uprawnieniami oraz regularne aktualizowanie haseł, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa danych. Zrozumienie różnych typów kont i ich zastosowania w systemie operacyjnym jest kluczowe dla efektywnego zarządzania środowiskiem IT.

Pytanie 20

Podczas wyłączania systemu operacyjnego na monitorze pojawił się błąd, znany jako bluescreen 0x000000F3 Bug Check 0xF3 DISORDERLY_SHUTDOWN - nieudane zamykanie systemu, spowodowane niewystarczającą ilością pamięci. Co ten błąd może oznaczać?

A. uszkodzenie systemowej partycji

B. uruchamianie zbyt wielu programów podczas startu komputera

C. przegrzanie CPU

D. niewystarczający rozmiar pamięci wirtualnej

Przegrzanie procesora, uszkodzenie partycji systemowej oraz uruchamianie zbyt wielu aplikacji przy starcie komputera mogą być przyczynami różnych problemów z komputerem, lecz nie są one bezpośrednio związane z błędem 0x000000F3. Przegrzanie procesora prowadzi do ograniczenia wydajności oraz tymczasowego wyłączania systemu w celu zapobieżenia uszkodzeniom sprzętu. Choć może to powodować problemy z działaniem systemu, nie jest przyczyną błędów podczas zamykania systemu. Uszkodzenie partycji systemowej może skutkować różnymi błędami, jednak zazwyczaj objawia się to innymi komunikatami błędów, a nie specyficznie błędem o kodzie F3. Uruchamianie nadmiaru aplikacji przy starcie może rzeczywiście prowadzić do wolniejszego działania systemu, ale nie jest bezpośrednio przyczyną problemu z zamykaniem. Typowym błędem myślowym jest przypisywanie różnych objawów systemowych do jednego problemu bez analizy ich rzeczywistych przyczyn. W rzeczywistości, skuteczne zarządzanie pamięcią systemową i odpowiednie ustawienia pamięci wirtualnej powinny być kluczowym elementem w diagnostyce problemów z zamykaniem systemu. Aby skutecznie rozwiązywać problemy związane z wydajnością systemu, warto wykorzystywać narzędzia diagnostyczne oraz analizować logi systemowe w celu zidentyfikowania rzeczywistych przyczyn problemów.

Pytanie 21

Przy realizacji projektu dotyczącego sieci LAN wykorzystano medium transmisyjne standardu Ethernet 1000Base-T. Które z poniższych stwierdzeń jest prawdziwe?

A. To standard sieci optycznych działających na wielomodowych światłowodach

B. Standard ten umożliwia transmisję typu half-duplex przy maksymalnym zasięgu 1000 metrów

C. Standard ten pozwala na transmisję typu full-duplex przy maksymalnym zasięgu 100 metrów

D. To standard sieci optycznych, którego maksymalny zasięg wynosi 1000 metrów

Pierwsza odpowiedź, która sugeruje, że 1000Base-T to standard sieci optycznych pracujących na wielomodowych światłowodach, jest błędna, ponieważ 1000Base-T jest standardem Ethernetowym, który odnosi się do kabli miedzianych, a nie światłowodowych. Istnieją inne standardy, takie jak 1000Base-LX, które dotyczą transmisji w sieciach optycznych, ale 1000Base-T nie ma z nimi nic wspólnego. Kolejna odpowiedź, która wskazuje na maksymalny zasięg 1000 metrów, również nie jest prawidłowa. Zasięg standardu 1000Base-T wynosi 100 metrów, co jest zgodne z parametrami dla kabli miedzianych, a nie 1000 metrów, co jest zasięgiem stosowanym w niektórych standardach światłowodowych, jak 1000Base-LX na przewodach jedno- lub wielomodowych. Argument sugerujący, że ten standard umożliwia transmisję half-duplex przy maksymalnym zasięgu 1000 metrów, jest także mylny. 1000Base-T standardowo działa w trybie full-duplex, co oznacza, że jednoczesna transmisja i odbiór danych jest możliwa, co jest kluczowe w nowoczesnych sieciach, gdzie wydajność i prędkość komunikacji są kluczowe. Zrozumienie różnicy między różnymi standardami Ethernet oraz ich specyfikacjami technicznymi jest niezbędne do prawidłowego projektowania i wdrażania sieci lokalnych.

Pytanie 22

Błąd typu STOP Error (Blue Screen) w systemie Windows, który wiąże się z odniesieniem się systemu do niepoprawnych danych w pamięci RAM, to

A. UNEXPECTED_KERNEL_MODE_TRAP

B. NTFS_FILE_SYSTEM

C. PAGE_FAULT_IN_NONPAGE_AREA

D. UNMOUNTABLE_BOOT_VOLUME

PAGE_FAULT_IN_NONPAGE_AREA to typ błędu systemu Windows, który występuje, gdy system operacyjny próbuje uzyskać dostęp do danych, które nie znajdują się w pamięci fizycznej, a powinny być w obszarze pamięci, w którym nie ma danych. Tego typu błąd często jest wynikiem uszkodzonej pamięci RAM, błędów w sterownikach lub problemów z oprogramowaniem, które próbują uzyskać dostęp do nieistniejących lub niewłaściwych lokalizacji w pamięci. Przykładem sytuacji, w której może wystąpić ten błąd, jest np. zainstalowanie nowego modułu pamięci RAM, który jest niekompatybilny z systemem lub zainstalowanym oprogramowaniem. Kluczową praktyką, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia tego błędu, jest regularne aktualizowanie sterowników oraz przeprowadzanie testów pamięci, takich jak MemTest86, aby zidentyfikować fizyczne problemy z pamięcią. Dodatkowo, warto zaznaczyć, że stosowanie systemów monitorowania pamięci oraz technik zarządzania pamięcią, takich jak paginacja i alokacja dynamiczna, są standardami w zarządzaniu zasobami systemowymi i mogą pomóc w uniknięciu takich problemów.

Pytanie 23

Jaki protokół służy do przesyłania plików bez konieczności tworzenia połączenia?

A. FTP (File Transfer Protocol)

B. TFTP (Trivial File Transfer Protocol)

C. HTTP (Hyper Text Transfer Protocol)

D. DNS (Domain Name System)

Wybór FTP (File Transfer Protocol) jako odpowiedzi na to pytanie jest błędny ze względu na fundamentalne różnice w architekturze obu protokołów. FTP to protokół, który działa na zasadzie nawiązywania połączenia. Przyłącza się do serwera, co wymaga wymiany informacji kontrolnych przed rozpoczęciem przesyłania danych. Oznacza to, że FTP korzysta z dwóch portów: jednego do control, a drugiego do transferu danych, co znacznie zwiększa złożoność w porównaniu do TFTP. Ponadto, FTP wymaga uwierzytelnienia, więc nie nadaje się do zastosowań, w których szybkość jest kluczowa, a autoryzacja nie jest konieczna. DNS (Domain Name System) pełni zupełnie inną funkcję, polegającą na tłumaczeniu nazw domen na adresy IP, co jest niezwiązane z przesyłaniem plików. Z kolei HTTP (Hyper Text Transfer Protocol) jest protokołem stosowanym głównie do przesyłania stron internetowych i również wymaga nawiązania połączenia. Takie nieprecyzyjne rozumienie protokołów sieciowych często prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że TFTP jest zaprojektowany z myślą o prostocie i szybkości transferu, co czyni go idealnym do zastosowań, które nie wymagają złożonych mechanizmów. Warto zwrócić uwagę na kontekst użycia różnych protokołów, co jest istotne dla ich skutecznego zastosowania w praktyce.

Pytanie 24

Jak w systemie Windows Professional można ustalić czas działania drukarki oraz jej uprawnienia do drukowania?

A. dzielenie wydruku

B. parametry drukarki

C. katalog wydruku

D. ustawienia drukowania

Zrozumienie roli, jaką odgrywają różne elementy konfiguracji drukarek w systemie Windows, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania drukiem. Wydaje się, że odpowiedzi takie jak "kolejka wydruku" czy "preferencje drukowania" mogą być logicznymi wyborami, jednak nie są one właściwe w kontekście pytania. Kolejka wydruku odnosi się do zarządzania dokumentami oczekującymi na wydruk, a nie do ustawiania godzin pracy drukarki czy uprawnień. Choć kolejka jest istotnym elementem w procesie drukowania, nie daje możliwości zmiany ustawień czasowych ani przydzielania dostępów użytkownikom. Podobnie, preferencje drukowania dotyczą głównie ustawień specyficznych dla dokumentów, takich jak jakość druku czy format, ale nie obejmują one zarządzania dostępnością drukarki. Z kolei "udostępnianie wydruku" ma na celu umożliwienie innym użytkownikom dostępu do drukarki w sieci, ale nie pozwala na konfigurację jej pracy w określonych godzinach. Typowym błędem jest mylenie różnych poziomów konfiguracji – właściwości drukarki to miejsce, gdzie można precyzyjnie ustawić te parametry. Wiedza o tym, jak odpowiednio zarządzać dostępem i czasem pracy drukarki, jest niezbędna dla optymalizacji i bezpieczeństwa procesów drukowania, co jest szczególnie ważne w środowisku biurowym, gdzie wiele osób korzysta z tych samych zasobów.

Pytanie 25

Oprogramowanie OEM (Original Equipment Manufacturer) jest przypisane do

A. systemu operacyjnego zamontowanego na danym komputerze.

B. właściciela lub kupującego komputer.

C. komputera (lub podzespołu), na którym zostało zainstalowane.

D. wszystkich komputerów w danym domu.

Rozważając inne odpowiedzi, można zauważyć liczne nieporozumienia dotyczące zasad licencjonowania oprogramowania OEM. Przypisanie oprogramowania do właściciela/nabywcy komputera sugeruje, że oprogramowanie jest własnością osoby, co jest mylne. Licencje OEM są związane ze sprzętem, a nie z osobą, co oznacza, że nawet jeśli nabywca sprzeda komputer, licencja na oprogramowanie nie przechodzi na nowego właściciela. W rezultacie, nowy użytkownik nie ma prawa do korzystania z tego oprogramowania, co może prowadzić do problemów prawnych. Inną koncepcją, która jest błędna, jest stwierdzenie, że oprogramowanie OEM przypisane jest do systemu operacyjnego zainstalowanego na danym komputerze. Oprogramowanie OEM to nie tylko system operacyjny, ale również wszelkie inne aplikacje, które mogą być preinstalowane na danym urządzeniu, a ich licencjonowanie również jest związane ze sprzętem. Mylenie tych pojęć może prowadzić do nieporozumień w zakresie zarządzania oprogramowaniem i użytkowania. Ostatnia odpowiedź sugerująca, że licencja dotyczy wszystkich komputerów w gospodarstwie domowym, jest również nieprawidłowa, ponieważ każda licencja OEM jest przypisana do konkretnego urządzenia, co wyklucza możliwość jej współdzielenia między różnymi komputerami w jednej lokalizacji. Problemy te mogą prowadzić do nielegalnego użytkowania oprogramowania oraz do ryzyka związanych z bezpieczeństwem i zgodnością, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.

Pytanie 26

W standardzie Ethernet 100Base-TX do przesyłania danych używane są żyły kabla UTP przypisane do pinów

A. 1,2,3,4

B. 1,2,3,6

C. 1,2,5,6

D. 4,5,6,7

W sieci Ethernet 100Base-TX do transmisji danych wykorzystuje się cztery żyły kabla UTP, przypisane do pinów 1, 2, 3 i 6. Te piny odpowiadają za przesyłanie danych w standardzie 100Base-TX, który jest częścią specyfikacji IEEE 802.3u. Piny 1 i 2 są używane do przesyłania danych (D+ i D-), natomiast piny 3 i 6 służą do odbierania danych (D+ i D-). W praktyce oznacza to, że w standardzie 100Base-TX stosuje się technologię Full Duplex, co umożliwia jednoczesne przesyłanie i odbieranie danych przez kabel. Dzięki temu, w porównaniu do starszych technologii, takich jak 10Base-T, Ethernet 100Base-TX zapewnia wyższą przepustowość i efektywność w transferze informacji. Standard ten jest szeroko stosowany w nowoczesnych sieciach lokalnych, co czyni go istotnym elementem infrastruktury IT. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie odpowiedniego okablowania oraz jego jakości, które mają kluczowy wpływ na osiągane prędkości i stabilność połączenia.

Pytanie 27

Oprogramowanie, które regularnie przerywa działanie przez pokazanie komunikatu o konieczności uiszczenia opłaty, co prowadzi do zniknięcia tego komunikatu, jest dystrybuowane na podstawie licencji

A. careware

B. crippleware

C. nagware

D. greenware

Wybór crippleware, careware lub greenware jako odpowiedzi na pytanie o oprogramowanie przerywające działanie w celu wymuszenia zapłaty jest niepoprawny z kilku powodów. Crippleware odnosi się do oprogramowania, które ma ograniczone funkcje, ale nie wymusza płatności poprzez uciążliwe przypomnienia. Oznacza to, że użytkownik może korzystać z podstawowych funkcji, jednak pełne możliwości są zablokowane. Careware to z kolei model, w którym programiści oferują oprogramowanie za darmo, ale zachęcają użytkowników do wsparcia ich pracy, często w formie darowizn lub pomocy charytatywnej, co nie ma nic wspólnego z wymuszaniem płatności poprzez przerywanie działania programu. Greenware to termin używany do opisania oprogramowania, które promuje ochronę środowiska, ale również nie odnosi się do modelu płatności. Typowym błędem myślowym jest myślenie, że wszystkie te terminy dotyczą formy wymuszenia płatności, gdyż każdy z nich odnosi się do innego modelu licencjonowania. Zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest kluczowe dla poprawnego klasyfikowania oprogramowania w zależności od jego funkcji i sposobu dystrybucji. Aby uniknąć takich nieporozumień, warto zaznajomić się z definicjami oraz zastosowaniami poszczególnych rodzajów oprogramowania, co przyczyni się do lepszego zrozumienia rynku oprogramowania oraz możliwości, jakie oferują różne modele licencyjne.

Pytanie 28

Ile wyniesie całkowity koszt wymiany karty sieciowej w komputerze, jeżeli cena karty to 40 zł, czas pracy serwisanta wyniesie 90 minut, a koszt każdej rozpoczętej roboczogodziny to 60 zł?

A. 40 zł

B. 160 zł

C. 200 zł

D. 130 zł

Koszt wymiany karty sieciowej w komputerze wynosi 160 zł, co wynika z sumy kosztów samej karty oraz kosztów robocizny. Karta sieciowa kosztuje 40 zł, a czas pracy technika serwisowego to 90 minut. Ponieważ każda rozpoczęta roboczogodzina kosztuje 60 zł, 90 minut to 1,5 godziny, co po zaokrągleniu do pełnych roboczogodzin daje 2 godziny. Zatem koszt robocizny wynosi 2 * 60 zł = 120 zł. Łącząc te kwoty, 40 zł (cena karty) + 120 zł (koszt robocizny) daje 160 zł. Ta kalkulacja jest zgodna z dobrymi praktykami w branży IT, które zalecają zawsze uwzględniać zarówno materiały, jak i robociznę przy obliczaniu całkowitych kosztów usług serwisowych. Tego typu obliczenia są niezwykle istotne w kontekście zarządzania budżetem w IT oraz przy podejmowaniu decyzji o inwestycjach w infrastrukturę technologiczną.

Pytanie 29

W specyfikacji IEEE 802.3af opisano technologię dostarczania energii elektrycznej do różnych urządzeń sieciowych jako

A. Power over Ethernet

B. Power over Internet

C. Power over Classifications

D. Power under Control

Poprawna odpowiedź to 'Power over Ethernet' (PoE), która jest standardem zdefiniowanym w normie IEEE 802.3af. Technologia ta umożliwia przesyłanie energii elektrycznej przez standardowe kable Ethernet, co pozwala na zasilanie różnych urządzeń sieciowych, takich jak kamery IP, telefony VoIP czy punkty dostępu Wi-Fi, bez potrzeby stosowania oddzielnych zasilaczy. Zastosowanie PoE znacznie upraszcza instalację urządzeń, eliminując konieczność dostępu do gniazdek elektrycznych w pobliżu. Dzięki temu technologia ta jest szeroko stosowana w nowoczesnych biurach oraz systemach monitoringu. PoE przyczynia się również do zmniejszenia kosztów instalacji oraz zwiększa elastyczność w rozmieszczaniu urządzeń w przestrzeni roboczej. Dodatkowo, standard IEEE 802.3af pozwala na przesyłanie do 15.4 W mocy, co jest wystarczające dla wielu typowych urządzeń. Warto również zaznaczyć, że PoE jest częścią większej rodziny standardów, w tym IEEE 802.3at (PoE+) i IEEE 802.3bt (PoE++), które oferują jeszcze wyższe moce zasilania.

Pytanie 30

W celu zapewnienia jakości usługi QoS, w przełącznikach warstwy dostępu stosowany jest mechanizm

A. decydujący o liczbie urządzeń, które mogą łączyć się z danym przełącznikiem

B. umożliwiający równoczesne wykorzystanie kilku portów jako jednego połączenia logicznego

C. zapobiegający tworzeniu pętli w sieci

D. nadający priorytet wybranym rodzajom danych

Odpowiedź dotycząca nadawania priorytetu określonym rodzajom danych jest prawidłowa, ponieważ mechanizm QoS (Quality of Service) w przełącznikach warstwy dostępu ma na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu jakości usług w sieciach komputerowych. QoS pozwala na kontrolowanie przepływu ruchu i przydzielanie zasobów sieciowych w taki sposób, aby ważniejsze dane, takie jak strumienie audio czy video, mogły być przesyłane z wyższym priorytetem. Na przykład w środowisku biurowym, gdzie wiele urządzeń korzysta z sieci, QoS umożliwia rozróżnienie pomiędzy danymi wideo konferencji a zwykłym ruchem pocztowym, co minimalizuje opóźnienia i zapewnia płynność transmisji. W standardach takich jak IEEE 802.1Q oraz 802.1p definiowane są metody oznaczania ruchu, co ułatwia implementację QoS. Dzięki tym praktykom organizacje mogą lepiej zarządzać swoimi zasobami sieciowymi, co przekłada się na wyższą jakość usług oraz zadowolenie użytkowników.

Pytanie 31

W systemie Linux narzędzie iptables wykorzystuje się do

A. konfigurowania zapory sieciowej

B. konfigurowania karty sieciowej

C. konfigurowania zdalnego dostępu do serwera

D. konfigurowania serwera pocztowego

Iptables to bardzo ważne narzędzie w Linuxie, które pozwala na zarządzanie ruchem w sieci. Dzięki niemu, administratorzy mogą na przykład ustawienia zabezpieczeń. Iptables działa na poziomie jądra systemu, co oznacza, że jest w stanie filtrować pakiety w czasie rzeczywistym. Możesz tworzyć różne reguły, które mówią, które pakiety można przyjąć, a które powinny być zablokowane. Na przykład, jeśli chcesz zablokować niechciany ruch z konkretnego adresu IP, to iptables to umożliwia. Ciekawe jest też to, że iptables używa tzw. łańcuchów do organizowania reguł, co zdecydowanie ułatwia sprawę. Pamiętaj, aby regularnie przeglądać i aktualizować swoje reguły, to ważne dla bezpieczeństwa. Dobre praktyki w tym zakresie nie tylko chronią Twoją sieć, ale też pomagają w szybkim rozwiązywaniu ewentualnych problemów.

Pytanie 32

Jednym z rezultatów wykonania poniższego polecenia jest ```sudo passwd -n 1 -x 5 test```

A. zmiana aktualnego hasła użytkownika na test

B. wymuszenie konieczności stosowania haseł o długości minimum pięciu znaków

C. ustawienie możliwości zmiany hasła po jednym dniu

D. automatyczne zablokowanie konta użytkownika test po pięciokrotnym wprowadzeniu błędnego hasła

Pomimo że niektóre odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, każda z nich nie oddaje rzeczywistego działania polecenia. Zmiana hasła bieżącego użytkownika na 'test' nie jest możliwa przez to polecenie. Komenda 'passwd' służy do zarządzania hasłami użytkowników, ale nie zmienia hasła bezpośrednio na wartość określoną w poleceniu. Ustawianie wymogu minimalnej długości hasła na pięć znaków nie jest też zadaniem tej komendy, ponieważ '-n' i '-x' dotyczą tylko czasu ważności haseł, a nie ich długości. Dodatkowo, automatyczna blokada konta po pięciokrotnym błędnym podaniu hasła jest zupełnie inną funkcjonalnością, która nie jest realizowana przez polecenie 'passwd'. W rzeczywistości takie zabezpieczenia ustawia się w konfiguracji PAM (Pluggable Authentication Module) lub w plikach konfiguracyjnych systemu, a nie poprzez tego rodzaju polecenia. Te nieporozumienia mogą wynikać z mylnego przekonania, że każda komenda dotycząca haseł ma szeroką funkcjonalność, podczas gdy każda z opcji ma swoje specyficzne zastosowanie. W kontekście bezpieczeństwa systemów operacyjnych kluczowe jest zrozumienie funkcji, jakie pełnią poszczególne komendy oraz ich parametry, aby właściwie zarządzać polityką bezpieczeństwa haseł i kont użytkowników.

Pytanie 33

Jakie narzędzie jest używane do zakończenia skrętki wtykiem 8P8C?

A. zaciskarka do złączy typu RJ-45

B. zaciskarka do złączy typu F

C. spawarka światłowodowa

D. narzędzie uderzeniowe

Zaciskarka do złączy typu RJ-45 jest narzędziem niezbędnym do prawidłowego zakończenia skrętki wtykiem 8P8C. Wtyki te są powszechnie stosowane w sieciach komputerowych i telekomunikacyjnych, a ich prawidłowe podłączenie jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości transmisji danych. Zaciskarka umożliwia precyzyjne osadzenie żył skrętki w złączu, co zapewnia stabilne połączenie i minimalizuje ryzyko zakłóceń. Podczas korzystania z zaciskarki ważne jest, aby przestrzegać standardów T568A lub T568B, co wpływa na sposób, w jaki żyły są podłączane do wtyku. Praktyka ta pozwala na zgodność z lokalnymi normami oraz usprawnia instalację w różnych środowiskach. Warto także pamiętać o odpowiednim przygotowaniu przewodów, co obejmuje ich obcięcie na odpowiednią długość i usunięcie izolacji, co jest kluczowe dla uzyskania solidnego połączenia. Wiele osób korzysta z zaciskarki w codziennej pracy, na przykład przy budowaniu lub modernizacji infrastruktury sieciowej, gdzie jakość połączeń ma fundamentalne znaczenie dla wydajności systemów komputerowych.

Pytanie 34

Która topologia fizyczna umożliwia nadmiarowe połączenia pomiędzy urządzeniami w sieci?

A. Pierścienia

B. Magistrali

C. Siatki

D. Gwiazdy

Topologia siatki zapewnia połączenia nadmiarowe pomiędzy urządzeniami sieci, co oznacza, że każde urządzenie może być połączone z wieloma innymi. W przypadku awarii jednego z połączeń, sieć nadal może funkcjonować dzięki alternatywnym ścieżkom. Tego typu topologia jest często stosowana w dużych organizacjach oraz w środowiskach wymagających wysokiej dostępności i niezawodności, takich jak centra danych czy sieci telekomunikacyjne. Przykładem zastosowania topologii siatki może być sieć rozległa (WAN), gdzie zapewnia się połączenia między różnymi lokalizacjami firmy, umożliwiając jednocześnie równoległe przesyłanie danych. Z punktu widzenia standardów branżowych, takie podejście jest zgodne z zasadami projektowania sieci, które podkreślają znaczenie redundancji w architekturze sieciowej. W praktyce, implementacja topologii siatki może wiązać się z wyższymi kosztami ze względu na większą liczbę wymaganych połączeń i urządzeń, jednak korzyści w postaci większej odporności na awarie są nieocenione.

Pytanie 35

Ustalenie adresów fizycznych MAC na podstawie adresów logicznych IP jest efektem działania protokołu

A. DHCP

B. ARP

C. HTTP

D. DNS

Protokół DNS (Domain Name System) odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, co jest kluczowe dla lokalizowania zasobów w Internecie. W przeciwieństwie do ARP, DNS nie zajmuje się mapowaniem adresów IP na adresy MAC; jego głównym celem jest ułatwienie użytkownikom internetu dostępu do stron za pomocą nazw przyjaznych dla człowieka, zamiast skomplikowanych adresów numerycznych. Użycie DNS w kontekście pytania prowadzi do mylnego przekonania, że funkcje mapowania adresów są ze sobą powiązane, co jest błędne. Protokół HTTP (Hypertext Transfer Protocol) to protokół aplikacji, który umożliwia przesyłanie danych w sieci, szczególnie tekstów, obrazów i innych zasobów. HTTP nie ma związku z mapowaniem adresów i odpowiedzialne jest za komunikację na poziomie aplikacji, a nie na poziomie sieciowym, jak to ma miejsce w przypadku ARP. Protokół DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) służy do automatycznego przydzielania adresów IP urządzeniom w sieci, nie zajmuje się on jednak identyfikowaniem adresów MAC. Błędne wybranie którejkolwiek z tych opcji może wynikać z niepełnego zrozumienia ról poszczególnych protokołów w architekturze sieciowej. W praktyce każdy z tych protokołów pełni kluczową, ale odmienną rolę, a ich funkcje nie są zamienne. Zrozumienie właściwych zastosowań protokołów i ich różnic jest istotne dla skutecznego zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 36

Urządzenie sieciowe działające w trzeciej warstwie modelu ISO/OSI, obsługujące adresy IP, to

A. router

B. bridge

C. hub

D. repeater

Wybór urządzenia sieciowego, które nie działa na trzeciej warstwie modelu ISO/OSI, często prowadzi do nieporozumień. Hub jest urządzeniem działającym w warstwie fizycznej, co oznacza, że nie potrafi przetwarzać ani kierować pakietów danych. Jego funkcja ogranicza się do retransmisji sygnału elektrycznego do wszystkich podłączonych urządzeń, co rodzi problemy z efektywnością i bezpieczeństwem sieci. Repeater, również związany z warstwą fizyczną, służy jedynie do wzmacniania sygnału, co sprawia, że nie ma on zdolności do zarządzania ruchem na poziomie adresów IP. Z kolei bridge działa na drugiej warstwie modelu ISO/OSI, czyli warstwie łącza danych, gdzie jego zadaniem jest łączenie dwóch segmentów sieci lokalnej i redukcja kolizji. Choć bridge jest bardziej zaawansowany od huba, nie ma możliwości routingu pakietów między różnymi sieciami. W praktyce błędny wybór urządzenia prowadzi do spowolnienia sieci, trudności w zarządzaniu adresacją IP oraz narażenia na ataki, ponieważ brak odpowiednich mechanizmów zabezpieczeń nie pozwala na kontrolowanie dostępu do sieci. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi urządzeniami i ich zastosowaniem, aby unikać typowych pułapek w projektowaniu i implementacji sieci.

Pytanie 37

Aby stworzyć las w strukturze katalogów AD DS (Active Directory Domain Services), konieczne jest utworzenie przynajmniej

A. dwóch drzew domeny

B. jednego drzewa domeny

C. trzech drzew domeny

D. czterech drzew domeny

Aby utworzyć las w strukturze katalogowej Active Directory Domain Services (AD DS), wystarczy stworzyć jedno drzewo domeny. Las składa się z jednego lub więcej drzew, które mogą dzielić wspólną schematykę i konfigurację. Przykładowo, w organizacji z różnymi działami, każdy dział może mieć swoje drzewo domeny, ale wszystkie one będą częścią jednego lasu. Dzięki temu możliwe jest efektywne zarządzanie zasobami oraz dostępem użytkowników w całej organizacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania środowiskami IT. W praktyce, organizacje często tworzą jedną główną domenę, a następnie rozwijają ją o kolejne jednostki organizacyjne lub drzewa, gdy zajdzie taka potrzeba. To podejście pozwala na elastyczne zarządzanie strukturą katalogową w miarę rozwoju firmy i zmieniających się warunków biznesowych.

Pytanie 38

Wskaź zestaw wykorzystywany do diagnozowania logicznych systemów elektronicznych na płycie głównej komputera, który nie reaguje na próbę uruchomienia zasilania?

A. Rys. B

B. Rys. A

C. Rys. C

D. Rys. D

Wybierając inne opcje niż rysunek A, można popełnić kilka typowych błędów związanych z niewłaściwym rozumieniem narzędzi diagnostycznych używanych w elektronice. Rysunek B przedstawia lutownicę, która jest narzędziem do naprawy i montażu elementów na płytce drukowanej, ale nie służy do diagnostyki układów logicznych. Lutownica jest używana do lutowania komponentów, ale jej zastosowanie ogranicza się do fizycznej manipulacji elementami, a nie do analizy sygnałów logicznych. Rysunek C prezentuje myjkę ultradźwiękową, która jest używana do czyszczenia płyt PCB i innych podzespołów elektronicznych. Chociaż utrzymanie czystości komponentów jest ważne, myjka ultradźwiękowa nie diagnozuje problemów z układami logicznymi. Wreszcie, rysunek D pokazuje lokalizator kabli, który jest użytecznym narzędziem do identyfikacji i śledzenia przewodów w instalacjach elektrycznych. Jednak jego funkcje są nieadekwatne do analizy logicznych sygnałów na płycie głównej komputera. Myślenie, że te narzędzia mogą zastąpić analizator stanów, wynika z niezrozumienia ich specyfiki i właściwego zastosowania. Dlatego ważne jest, aby znać dokładne przeznaczenie każdego narzędzia i umieć je zastosować w odpowiednich sytuacjach diagnostycznych. Poprawne zrozumienie i użycie właściwych narzędzi jest kluczowe dla efektywnej diagnostyki i naprawy układów elektronicznych, co jest istotnym elementem pracy każdego technika elektronika.

Pytanie 39

Którego protokołu działanie zostało zobrazowane na załączonym rysunku?

A. Domain Name System(DNS)

B. Security Shell (SSH)

C. Telnet

D. Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP)

Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) jest protokołem sieciowym używanym do automatycznego przypisywania adresów IP oraz innych parametrów konfiguracyjnych urządzeniom w sieci. Proces przedstawiony na rysunku to typowa sekwencja DHCP, która składa się z czterech głównych etapów: DISCOVER, OFFER, REQUEST i ACKNOWLEDGMENT. Na początku klient DHCP wysyła wiadomość DISCOVER, aby znaleźć dostępne serwery DHCP. Serwer DHCP odpowiada wiadomością OFFER, w której proponuje adres IP i inne parametry konfiguracyjne. Następnie klient wysyła wiadomość REQUEST, aby formalnie zażądać przyznania oferowanego adresu IP. Proces kończy się wiadomością ACKNOWLEDGMENT, którą serwer potwierdza przypisanie adresu IP i wysyła dodatkowe informacje konfiguracyjne. Praktyczne zastosowanie DHCP pozwala na uproszczenie zarządzania adresami IP w dużych sieciach, eliminując potrzebę ręcznego przypisywania adresów każdemu urządzeniu. Zapewnia również elastyczność i optymalizację wykorzystania dostępnych adresów IP oraz minimalizuje ryzyko konfliktów adresów. DHCP jest zgodny z wieloma standardami branżowymi, co czyni go uniwersalnym rozwiązaniem dla organizacji różnej wielkości. Warto również zaznaczyć, że DHCP oferuje funkcje takie jak dzierżawa adresów, co umożliwia efektywne zarządzanie czasem przypisania zasobów sieciowych.

Pytanie 40

Który z przyrządów służy do usuwania izolacji?

A. B

B. D

C. C

D. A

Narzędzie oznaczone jako C jest profesjonalnym przyrządem do ściągania izolacji z przewodów. Jest to narzędzie precyzyjne, często nazywane ściągaczem izolacji lub stripperem. Umożliwia ono bezpieczne i efektywne usunięcie warstwy izolacyjnej z przewodów bez uszkadzania samego przewodu. Takie narzędzia są powszechnie stosowane w branży elektrotechnicznej i telekomunikacyjnej do przygotowywania przewodów do łączenia, lutowania lub montażu złącz. Standardy branżowe, takie jak IEC 60364, wskazują na konieczność właściwego przygotowania przewodów elektrycznych w celu zapewnienia bezpieczeństwa i niezawodności połączeń. Ściągacze izolacji wyposażone są w regulowane ostrza, co pozwala na dostosowanie ich do różnej grubości izolacji, co z kolei minimalizuje ryzyko uszkodzenia przewodnika. Praktyczne zastosowanie tego narzędzia obejmuje prace instalacyjne, serwisowe oraz produkcyjne, gdzie szybkość i precyzja są kluczowe. Używanie odpowiednich narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem jest podstawą profesjonalizmu w pracy z instalacjami elektrycznymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej