Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
  • Data rozpoczęcia: 23 maja 2025 11:04
  • Data zakończenia: 23 maja 2025 11:24

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie polecenie oprócz ls może być użyte przez użytkownika systemu Linux do wyświetlenia zawartości katalogu, w tym plików i podkatalogów?

A. tree
B. pwd
C. dir
D. man
'dir' to fajne polecenie, które pozwala na zobaczenie zawartości katalogu w systemie Linux, tak jak 'ls'. Choć 'ls' jest chyba bardziej popularne, to 'dir' też jest przydatne, zwłaszcza jak ktoś woli inny sposób wyświetlania. Wyświetla pliki i foldery w kolumnach, co czasami bywa bardziej czytelne. Jak wpiszesz 'dir' w terminalu, to dostajesz listę plików i katalogów w aktualnym katalogu. To polecenie jest też super w skryptach, bo można je wykorzystać do generowania listy plików do dalszego działania. Warto też wiedzieć, że w niektórych wersjach Linuxa 'dir' ma różne opcje i flagi, które pozwalają na dopasowanie wyników do swoich potrzeb. I to znaczy, że dobrze jest znać różne sposoby pracy z tym systemem.

Pytanie 2

Norma EN 50167 odnosi się do rodzaju okablowania

A. poziomego
B. kampusowego
C. pionowego
D. szkieletowego
Odpowiedzi odnoszące się do okablowania pionowego, szkieletowego oraz kampusowego są błędne, ponieważ nie dotyczą bezpośrednio normy EN 50167, która koncentruje się na okablowaniu poziomym. Okablowanie pionowe, w przeciwieństwie do poziomego, jest zaprojektowane dla łączenia różnych stref w budynku, na przykład pomiędzy różnymi piętrami. To typowe dla budynków wielopiętrowych, gdzie przesył sygnału odbywa się poprzez pionowe kanały. Z kolei okablowanie szkieletowe odnosi się do szerokiej infrastruktury sieciowej, która może łączyć różne budynki w kampusie lub dużych obiektach, a także obejmuje sieci WAN. W kontekście kampusowym, okablowanie jest bardziej złożone i wymaga innych podejść do zarządzania, co nie jest tematem normy EN 50167. Często błędne zrozumienie tej normy wynika z mylenia różnych typów okablowania oraz ich zastosowania w specyficznych środowiskach. Dla profesjonalistów istotne jest, aby dokładnie rozumieć, jakie normy odnoszą się do poszczególnych elementów infrastruktury sieciowej i jak te normy wpływają na jakość oraz wydajność instalacji.

Pytanie 3

Użytkownik systemu Linux, który pragnie usunąć konto innej osoby wraz z jej katalogiem domowym, powinien użyć polecenia

A. sudo userdel nazwa_użytkownika
B. sudo userdel -r nazwa_użytkownika
C. userdel -d nazwa_użytkownika
D. userdel nazwa_użytkownika
Polecenie 'sudo userdel -r nazwa_użytkownika' jest poprawne, ponieważ łączy w sobie możliwość usunięcia konta użytkownika oraz jego katalogu domowego. Opcja '-r' (ang. 'remove') w poleceniu 'userdel' wskazuje, że system powinien usunąć także katalog domowy użytkownika oraz jego pliki w katalogu domowym, co jest kluczowe przy zarządzaniu użytkownikami w systemach Unix/Linux. Użycie 'sudo' wskazuje na to, że operacja wymaga uprawnień administratora, co jest zgodne z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa, gdyż usuwanie konta użytkownika wiąże się z ryzykiem. W praktyce, administratorzy systemów często korzystają z tego polecenia w celu porządkowania systemu i zarządzania użytkownikami, zwłaszcza w środowiskach wieloosobowych, gdzie nieaktywni użytkownicy mogą zajmować zasoby systemowe. Utrzymanie porządku w kontach użytkowników jest również istotne z perspektywy bezpieczeństwa, ponieważ nieaktywni użytkownicy mogą stwarzać potencjalne zagrożenie, jeśli ich konta pozostaną aktywne, ale nieużywane. W związku z tym, polecenie to jest nie tylko technicznie poprawne, ale również istotne z perspektywy zarządzania systemem.

Pytanie 4

Wartości 1001 i 100 w pliku /etc/passwd wskazują na

student:x:1001:100:Jan Kowalski:/home/student:/bin/bash

A. liczbę dni od ostatniej zmiany hasła oraz liczbę dni do wygaszenia hasła
B. identyfikatory użytkownika oraz grupy w systemie
C. numer koloru tekstu i numer koloru tła w terminalu
D. liczbę udanych oraz nieudanych prób logowania
W pliku /etc/passwd każda linia zawiera informacje o użytkowniku takie jak nazwa użytkownika hasło identyfikator użytkownika (UID) identyfikator grupy (GID) pełna nazwa użytkownika katalog domowy oraz powłoka logowania. Częstym błędem jest mylenie tych identyfikatorów z innymi wartościami jak liczba dni od ostatniej zmiany hasła co dotyczy pliku /etc/shadow używanego do przechowywania informacji o hasłach. Identyfikacja liczby udanych i nieudanych prób logowania również nie jest poprawna ponieważ takie dane są rejestrowane w logach systemowych a nie w pliku /etc/passwd. Numer koloru czcionki i numer koloru tła są ustawieniami personalizacyjnymi terminala i nie mają związku z plikami systemowymi dotyczącymi użytkowników. Prawidłowe rozumienie struktury pliku /etc/passwd jest kluczowe dla zarządzania użytkownikami i grupami w systemach UNIX i Linux. Pozwala to na efektywne i bezpieczne zarządzanie dostępem co jest fundamentalne w administracji systemami operacyjnymi gdzie bezpieczeństwo i izolacja użytkowników są priorytetem. Poprawne zrozumienie tych mechanizmów pozwala na lepsze zabezpieczenie systemu oraz zapewnia zgodność z politykami bezpieczeństwa organizacji

Pytanie 5

W jakiej topologii sieci fizycznej każdy komputer jest połączony z dokładnie dwoma sąsiadującymi komputerami, bez użycia dodatkowych urządzeń aktywnych?

A. Magistrali
B. Pierścienia
C. Gwiazdy
D. Siatki
Wybór topologii gwiazdy jest powszechnie mylony z pierścieniem, jednak różni się ona fundamentalnie od omawianej struktury. W topologii gwiazdy wszystkie komputery są połączone z centralnym urządzeniem, takim jak switch czy hub. W tym modelu, awaria jednego z węzłów nie wpływa na działanie pozostałych, a wszystkie urządzenia komunikują się poprzez centralny punkt, co zwiększa niezawodność i łatwość zarządzania. Podobnie rzecz ma się z topologią magistrali, gdzie wszystkie urządzenia są połączone z jedną linią komunikacyjną. Tutaj jednak, awaria kabla skutkuje przerwaniem komunikacji w całej sieci, co czyni ją mniej odporną na usterki. Z kolei w topologii siatki, każdy węzeł jest połączony z wieloma innymi, co zwiększa redundancję i dostępność, ale jednocześnie podnosi koszty instalacji i złożoność zarządzania siecią. Kluczowym błędem jest zatem mylenie topologii z uwagi na sposób połączenia komputerów. W rzeczywistości, każda z tych topologii ma swoje specyficzne zastosowania i ograniczenia, a ich wybór powinien być oparty na analizie potrzeb, niezawodności i kosztów, a nie na przeświadczeniu o ich tożsamości z pierścieniem.

Pytanie 6

Jaką funkcję serwera z grupy Windows Server trzeba dodać, aby serwer mógł realizować usługi rutingu?

A. Usługi zasad i dostępu sieciowego
B. Serwer sieci Web (IIS)
C. Usługi zarządzania dostępu w usłudze Active Directory
D. Usługi domenowe w usłudze Active Directory
Wybór serwerów jak IIS, Usługi domenowe w Active Directory czy Usługi zarządzania dostępem w Active Directory, moim zdaniem, nie pasuje do tematu rutingu. IIS służy do hostowania stron i aplikacji, ale nie ma to nic wspólnego z rutingiem. Jego zadanie to dostarczanie treści, a nie zarządzanie ruchem w sieci. Tak samo, Usługi domenowe w Active Directory pomagają w zarządzaniu tożsamością i dostępem, ale nie zajmują się bezpośrednio routingiem. To one pozwalają nam centralnie zarządzać użytkownikami, ale nie mają nic wspólnego z kierowaniem ruchem. Usługi zarządzania dostępem też skupiają się raczej na autoryzacji i kontroli dostępu do zasobów. Często mylimy te pojęcia i to prowadzi do błędnych wyborów, bo nie mamy pełnej jasności, jakie funkcje są odpowiedzialne za konkretne zadania w IT.

Pytanie 7

Nośniki informacji, takie jak dysk twardy, gromadzą dane w jednostkach określanych jako sektory, których rozmiar wynosi

A. 512B
B. 1024KB
C. 128B
D. 512KB
Wybór takich rozmiarów, jak 128B, 1024KB czy 512KB, pokazuje, że można pomylić podstawowe pojęcia o przechowywaniu danych. Odpowiedź 128B nie trzyma się, bo to nie jest rozmiar sektora w nowoczesnych dyskach twardych. Mniejsze sektory byłyby mało wydajne w kontekście operacji I/O, a ich użycie mogłoby prowadzić do fragmentacji. 1024KB to też nie to, bo 1MB przekracza tradycyjne rozmiary sektorów. Z kolei 512KB to już bardzo duży rozmiar, bo to więcej niż pięć razy standardowy sektor, więc nie pasuje do realiów branży. Wygląda na to, że tu mamy do czynienia z pomyłkami w podstawowych pojęciach dotyczących wielkości danych. Zrozumienie, jaki jest standardowy rozmiar sektora, to kluczowa wiedza dla zarządzania danymi i efektywności operacji na dyskach, co jest podstawą działania każdego systemu informatycznego.

Pytanie 8

Aby podłączyć drukarkę z portem równoległym do komputera, który dysponuje jedynie złączami USB, konieczne jest zainstalowanie adaptera

A. USB na PS/2
B. USB na RS-232
C. USB na COM
D. USB na LPT
Adapter USB na LPT (Line Print Terminal) jest kluczowym rozwiązaniem, gdy chcemy podłączyć drukarkę z interfejsem równoległym do komputera z portami USB. Złącze LPT, popularne w starszych modelach drukarek, wymaga odpowiedniego adaptera, który konwertuje sygnał USB na sygnał równoległy. Tego rodzaju adaptery są szeroko dostępne i pozwalają na bezproblemowe połączenie, umożliwiając korzystanie z drukarek, które w przeciwnym razie byłyby niekompatybilne z nowoczesnymi komputerami. Przykładem zastosowania może być sytuacja w biurze, gdzie starsze drukarki są wciąż używane, a komputery zostały zaktualizowane do nowszych modeli bez portów równoległych. W takich przypadkach, zastosowanie adaptera USB na LPT pozwala na dalsze korzystanie z posiadanych zasobów, co jest zgodne z zasadą ekoinnowacji i maksymalizacji efektywności kosztowej. Warto również dodać, że wiele adapterów USB na LPT obsługuje standardy Plug and Play, co oznacza, że nie wymagają one skomplikowanej instalacji oprogramowania, co znacznie upraszcza proces konfiguracji.

Pytanie 9

Jakie znaczenie mają zwory na dyskach z interfejsem IDE?

A. tryb działania dysku
B. typ interfejsu dysku
C. napięcie zasilające silnik
D. tempo obrotowe dysku
Ustawienie zworek na dyskach z interfejsem IDE (Integrated Drive Electronics) jest kluczowym aspektem, który determinuję tryb pracy dysku. Zwory, które są małymi zworkami na płycie PCB dysku, pozwalają na konfigurację dysku jako master, slave lub cable select. Każdy z tych trybów ma swoje specyficzne przeznaczenie w architekturze IDE. Umożliwiają one komputerowi zidentyfikowanie, który dysk jest głównym nośnikiem danych, a który jest pomocniczym. W praktyce, odpowiednie ustawienie zworek gwarantuje prawidłową komunikację między dyskiem a kontrolerem IDE, co jest niezwykle istotne, aby uniknąć konfliktów w systemie. W kontekście standardów branżowych, właściwa konfiguracja zworek jest zgodna z dokumentacją producentów dysków i systemów, co podkreśla konieczność ich przestrzegania w procesie instalacji. Na przykład, w przypadku podłączenia dwóch dysków twardych do jednego złącza IDE, nieprawidłowe ustawienie zworek może uniemożliwić systemowi operacyjnemu ich rozpoznanie, co może prowadzić do utraty danych lub problemów z uruchomieniem systemu.

Pytanie 10

Złącze umieszczone na płycie głównej, które umożliwia podłączanie kart rozszerzeń o różnych ilościach pinów, w zależności od wersji, nazywane jest

A. PCI
B. ISA
C. PCI Express
D. AGP
PCI Express (PCIe) jest nowoczesnym standardem interfejsu, który służy do łączenia kart rozszerzeń z płytą główną komputera. Jako złącze szeregowe, PCIe oferuje znacznie wyższą przepustowość danych w porównaniu do swoich poprzedników, takich jak PCI czy AGP. Dzięki architekturze punkt-punkt, PCIe pozwala na bezpośrednią komunikację pomiędzy urządzeniami, co znacząco zwiększa efektywność transferu danych. Przykładowo, karty graficzne, SSD NVMe i karty dźwiękowe często wykorzystują ten standard, co zapewnia im optymalną wydajność. Standard PCI Express obsługuje różne warianty, takie jak x1, x4, x8 i x16, co pozwala na elastyczne dostosowanie liczby linii transmisyjnych w zależności od potrzeb danego urządzenia. Dobre praktyki branżowe zalecają korzystanie z PCIe, gdyż jego architektura jest zgodna z przyszłymi wymaganiami technologicznymi oraz umożliwia łatwą aktualizację komponentów bez potrzeby zmiany całej płyty głównej.

Pytanie 11

Użytkownik uszkodził płytę główną z gniazdem procesora AM2. Uszkodzoną płytę można wymienić na model z gniazdem, nie zmieniając procesora i pamięci

A. FM2
B. FM2+
C. AM1
D. AM2+
Odpowiedź AM2+ jest poprawna, ponieważ gniazdo AM2+ jest wstecznie kompatybilne z procesorami AM2. Oznacza to, że jeśli użytkownik posiada procesor AM2, może go bez problemu zainstalować na płycie głównej z gniazdem AM2+. AM2+ wspiera również nowsze procesory, co daje możliwość przyszłej modernizacji systemu. W praktyce, jeśli użytkownik chce zaktualizować komponenty swojego komputera, wybór płyty głównej z gniazdem AM2+ jest korzystny, ponieważ umożliwia dalszy rozwój technologiczny bez konieczności wymiany pozostałych elementów. Ponadto, płyty główne AM2+ mogą obsługiwać szybsze pamięci RAM, co dodatkowo zwiększa wydajność systemu. W branży komputerowej takie podejście do modernizacji sprzętu jest uznawane za najlepszą praktykę, ponieważ pozwala na efektywne wykorzystanie istniejących zasobów, minimalizując koszty i czas przestoju związany z wymianą całego systemu.

Pytanie 12

W systemie Blu-ray nośnik przeznaczony do jednokrotnego zapisu jest oznaczany jako

A. BD
B. BD-R
C. BD-ROM
D. BD-RE
Odpowiedź BD-R (Blu-ray Disc Recordable) jest poprawna, ponieważ oznacza nośnik jednokrotnego zapisu, który pozwala na nagrywanie danych tylko raz. Po zapisaniu danych na płycie BD-R nie ma możliwości ich usunięcia ani ponownego nagrania. Płyty te są powszechnie stosowane w zastosowaniach domowych i profesjonalnych, takich jak archiwizacja danych, tworzenie kopii zapasowych czy nagrywanie filmów w wysokiej rozdzielczości. Standard Blu-ray, wprowadzony przez Blu-ray Disc Association, oferuje znacznie większą pojemność niż tradycyjne nośniki DVD, co czyni go idealnym rozwiązaniem do przechowywania dużych ilości danych. Płyty BD-R mogą pomieścić do 25 GB danych na jednej warstwie, a w przypadku płyt dwuwarstwowych nawet do 50 GB. Dzięki swojej zdolności do przechowywania danych w wysokiej jakości, BD-R jest szczególnie ceniony w branży filmowej, gdzie jakość obrazu i dźwięku jest kluczowa.

Pytanie 13

Który typ standardu zakończenia kabla w systemie okablowania strukturalnego ilustruje przedstawiony rysunek?

Ilustracja do pytania
A. T568A
B. EIA/TIA 569
C. EIA/TIA 607
D. T568B
Standard T568A jest jednym z dwóch głównych standardów zakończenia przewodów w okablowaniu strukturalnym, obok T568B. Oba te standardy określają sekwencję kolorów przewodów, które należy podłączyć do złącza RJ-45, używanego przede wszystkim w sieciach Ethernet. W standardzie T568A, kolejność przewodów jest następująca: biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, niebieski, biało-niebieski, pomarańczowy, biało-brązowy, brązowy. Ten standard jest powszechnie stosowany w instalacjach sieciowych w Ameryce Północnej i jest preferowany w nowych instalacjach, ponieważ lepiej wspiera funkcje sieciowe takie jak Power over Ethernet (PoE). Warto również zwrócić uwagę, że zgodność z tym standardem zapewnia właściwe działanie urządzeń sieciowych, minimalizując zakłócenia i straty sygnału. Używanie ustanowionych standardów jest kluczowe dla zapewnienia interoperacyjności i niezawodności sieci, co jest istotne szczególnie w dużych instalacjach biurowych czy przemysłowych. Praktyczne zastosowanie wiedzy o standardzie T568A obejmuje nie tylko prawidłowe wykonanie instalacji sieciowej, ale także rozwiązywanie problemów, gdy pojawia się potrzeba diagnozy i naprawy błędów w okablowaniu.

Pytanie 14

Co oznacza oznaczenie kabla skrętkowego U/FTP?

A. każda para zabezpieczona folią i 4 pary razem w osłonie z siatki
B. każda para posiada ekranowanie folią
C. skrętka bez ekranu
D. ekran wykonany z folii oraz siatki dla 4 par
Wybór odpowiedzi zakładającej, że ekran z folii i siatki na 4 parach lub ekranowanie całych czterech par jest kluczowym błędem w zrozumieniu klasyfikacji kabli skrętkowych. Typowe oznaczenie U/FTP odnosi się wyłącznie do ekranowania poszczególnych par, a nie do całego kabla. Zgubienie tej różnicy prowadzi do fałszywego przekonania, że kabel U/FTP ma większy stopień ochrony, niż rzeczywiście ma. W praktyce, ekranowanie całego kabla (oznaczenie S/FTP) zapewnia wyższy poziom zabezpieczenia, ponieważ każda z par przewodów jest dodatkowo chroniona przed zakłóceniami z zewnątrz, co nie jest przywilejem kabli U/FTP. Wybór nieekranowanego kabla (UTP) w sytuacjach, gdzie zakłócenia są obecne, może prowadzić do znacznych strat w jakości sygnału, co w przypadku zastosowań profesjonalnych, takich jak transmisje danych w sieciach LAN, może skutkować błędami i przerwami w komunikacji. Kluczowe znaczenie ma zrozumienie, że odpowiednie ekranowanie, jak w U/FTP, jest stosowane w celu minimalizacji wpływu zakłóceń, co bezpośrednio wpływa na wydajność i stabilność systemów komunikacyjnych. Błąd logiczny polega na myleniu różnych typów ekranowania i ich zastosowań, co prowadzi do niewłaściwych decyzji przy wyborze odpowiedniego kabla do danego środowiska.

Pytanie 15

Karta sieciowa przedstawiona na ilustracji jest w stanie przesyłać dane z maksymalną szybkością

Ilustracja do pytania
A. 54 Mb/s
B. 108 Mb/s
C. 11 Mb/s
D. 300 Mb/s
Odpowiedź 54 Mb/s jest poprawna, ponieważ karta sieciowa widoczna na rysunku obsługuje standard IEEE 802.11g. Standard ten, wprowadzony w 2003 roku, został zaprojektowany, aby zapewnić maksymalną przepustowość wynoszącą właśnie 54 Mb/s. To znaczne usprawnienie w stosunku do wcześniejszego standardu 802.11b, który oferował prędkość do 11 Mb/s. Standard 802.11g działa na częstotliwości 2.4 GHz, co umożliwia kompatybilność wsteczną z urządzeniami 802.11b. Dzięki temu starsze urządzenia mogą nadal komunikować się w sieci, choć z niższą prędkością. Karty sieciowe 802.11g były popularne w wielu gospodarstwach domowych i biurach, umożliwiając szybkie surfowanie po internecie, przesyłanie plików oraz korzystanie z multimediów strumieniowych. Mimo że współczesne technologie, takie jak 802.11n czy 802.11ac, oferują dużo wyższe prędkości, standard 802.11g był ważnym krokiem w ewolucji sieci bezprzewodowych. Znajomość tego standardu jest istotna dla zrozumienia rozwoju technologii Wi-Fi i zarządzania starszymi urządzeniami w sieciach mieszanych.

Pytanie 16

Termin "10 W" w dokumentacji technicznej dotyczącej głośnika komputerowego wskazuje na jego

A. moc
B. częstotliwość
C. zakres działania
D. napięcie
Zapis '10 W' w dokumentacji technicznej głośnika komputerowego odnosi się do mocy, co jest kluczowym parametrem w określaniu wydajności urządzenia. Moc, mierzona w watach (W), wskazuje na maksymalną ilość energii, jaką głośnik może przetworzyć, co bezpośrednio wpływa na jego zdolność do generowania dźwięku przy określonym poziomie głośności. W praktyce, głośniki o wyższej mocy mogą emitować głośniejsze dźwięki bez zniekształceń, co jest szczególnie ważne w kontekście zastosowań multimedialnych, takich jak gry komputerowe czy oglądanie filmów. Standardy branżowe, takie jak IEC 60268 dotyczące akustyki w systemach audio, podkreślają znaczenie mocy jako kluczowego wskaźnika jakości głośnika. Dobrą praktyką jest dobieranie głośników mocy odpowiadającej amplifikatorowi, aby uniknąć problemów z przesterowaniem lub uszkodzeniem sprzętu. Wiedza na temat mocy głośnika pozwala użytkownikom na podejmowanie lepszych decyzji zakupowych i optymalizację swojego systemu audio.

Pytanie 17

Na podstawie analizy pakietów sieciowych, określ adres IP oraz numer portu, z którego urządzenie otrzymuje odpowiedź?

Ilustracja do pytania
A. 46.28.247.123:51383
B. 46.28.247.123:80
C. 192.168.0.13:80
D. 192.168.0.13:51383
Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego przypisania adresów IP i portów, które nie odpowiadają standardowemu schematowi komunikacji w sieci. Na przykład adres IP 192.168.0.13 jest typowym adresem z zakresu sieci lokalnej (LAN), co oznacza, że nie jest publicznie routowalny w Internecie i służy do identyfikacji hostów w prywatnych sieciach. Port 51383 w odpowiedziach sugeruje dynamiczny lub tymczasowy port, który jest zazwyczaj używany przez aplikacje klienckie do inicjowania połączeń z serwerami z użyciem portów standardowych, takich jak 80 dla HTTP. W przypadku analizy ruchu sieciowego, najczęstszym błędem jest pomieszanie ról źródłowego i docelowego adresu oraz portu. Serwery webowe zazwyczaj nasłuchują na standardowych portach, takich jak 80 dla HTTP i 443 dla HTTPS, co ułatwia standaryzację i optymalizację trasowania w sieci. Zrozumienie różnic między adresami publicznymi i prywatnymi oraz dynamicznymi i statycznymi portami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania sieciami komputerowymi. Bez tej wiedzy administratorzy mogą napotkać problemy z konfiguracją sieci, które prowadzą do błędów w komunikacji i zabezpieczeniach. Dlatego ważne jest, aby dokładnie interpretować dane z narzędzi do analizy ruchu sieciowego, takich jak Wireshark, gdzie adresy i porty muszą być prawidłowo zidentyfikowane, aby rozwiązać potencjalne problemy z siecią i zapewnić prawidłowe działanie usług sieciowych. Stosowanie się do dobrych praktyk w zakresie wykorzystania portów oraz adresów IP jest kluczowe dla bezpieczeństwa i wydajności sieciowej.

Pytanie 18

Urządzenie sieciowe, które umożliwia połączenie pięciu komputerów w tej samej sieci, eliminując kolizje pakietów, to

A. koncentrator.
B. przełącznik.
C. most.
D. ruter.
Pozostawienie w tej samej sieci pięciu komputerów z wykorzystaniem mostu, rutera lub koncentratora jest nieefektywne z punktu widzenia zarządzania ruchem danych. Most jest urządzeniem, które działa na warstwie drugiej modelu OSI i łączy różne segmenty sieci, ale nie do końca spełniałby wymagania związane z unikaniem kolizji w zamkniętej sieci lokalnej. Mosty są bardziej użyteczne w rozdzielaniu dużych sieci, co może wprowadzać dodatkowe opóźnienia. Ruter, z drugiej strony, operuje na warstwie trzeciej i jest przeznaczony do łączenia różnych sieci, a nie do zarządzania komunikacją wewnętrzną w obrębie jednej. Zastosowanie rutera do połączenia komputerów w tej samej sieci LAN jest marnotrawstwem zasobów, ponieważ ruter ma na celu przesyłanie pakietów pomiędzy różnymi sieciami, co generuje dodatkowe opóźnienia. Koncentrator działa na zasadzie rozsyłania sygnału do wszystkich podłączonych urządzeń, co prowadzi do kolizji pakietów, gdy wiele komputerów stara się komunikować w tym samym czasie. W skrócie, niepoprawne wybory wskazują na niezrozumienie podstawowych różnic pomiędzy tymi urządzeniami oraz ich przeznaczeniem w kontekście struktury sieciowej.

Pytanie 19

Wtyk przedstawiony na ilustracji powinien być użyty do zakończenia kabli kategorii

Ilustracja do pytania
A. 6
B. 5a
C. 5
D. 3
Jak wybierzesz zły wtyk do kabla, to potem mogą być poważne problemy z siecią. Weźmy kable kategorii 3, które były używane w starszych telefonach i niektórych sieciach lokalnych – to zaledwie 10 Mbps! Użycie ich w nowoczesnych sieciach to niezły błąd, bo nie spełniają wymagań dla normalnego działania. Kategoria 5 wprowadza poprawę do 100 Mbps, co jest trochę lepsze, ale nawet to już dziś to za mało. Kategoria 5e, to już ulepszony Cat 5, osiąga do 1 Gbps, ale nie ma takiego poziomu zabezpieczeń przed zakłóceniami jak Cat 6. Często ludzie myślą, że to wszystko jest takie samo, a w rzeczywistości każda kategoria ma swoje miejsce i ograniczenia. Wiele osób zapomina, że dobieranie kabli i wtyków to klucz do dobrego działania sieci, bo to wpływa na takie rzeczy jak przesłuchy czy zakłócenia. Jeśli się to olewa, to nie ma co się dziwić, że sieć działa wolno, co jest problemem w miejscach, gdzie potrzebna jest większa przepustowość, jak nowoczesne biura czy domy z multimedia. Dlatego trzeba trzymać się międzynarodowych standardów, które mówią, jakie komponenty pasują do danego zastosowania.

Pytanie 20

W podejściu archiwizacji danych określanym jako Dziadek – Ojciec – Syn na poziomie Dziadek wykonuje się kopię danych na koniec

A. roku
B. dnia
C. tygodnia
D. miesiąca
W strategii archiwizacji danych Dziadek – Ojciec – Syn, odpowiedź "miesiąca" jest prawidłowa, ponieważ poziom Dziadek odnosi się do długoterminowego przechowywania danych, które wykonuje się co miesiąc. Taka praktyka jest zgodna z zasadami zarządzania danymi, gdzie istotne jest, aby zapewnić odpowiednią częstotliwość tworzenia kopii zapasowych w relacji do zmieniających się potrzeb biznesowych i operacyjnych. Kopie miesięczne pozwalają na zachowanie danych przez dłuższy okres, co jest kluczowe w przypadku audytów lub konieczności przywracania danych z wcześniejszych okresów. W praktyce, organizacje mogą implementować harmonogramy archiwizacji, w których dane są kopiowane na nośniki offline lub w chmurze, co zwiększa bezpieczeństwo i dostępność informacji. Dobre praktyki zakładają również rotację nośników, aby zminimalizować ryzyko ich uszkodzenia oraz stosowanie rozwiązań zgodnych z regulacjami prawnymi dotyczących ochrony danych, co czyni tę odpowiedź najbardziej właściwą.

Pytanie 21

Jak nazywa się jednostka przeprowadzająca obliczenia stałoprzecinkowe?

A. RPU
B. ALU
C. AND
D. FPU
ALU, czyli jednostka arytmetyczno-logiczna, jest kluczowym komponentem w architekturze komputerowej, odpowiedzialnym za wykonywanie operacji matematycznych oraz logicznych. W kontekście obliczeń stałoprzecinkowych, ALU wykonuje operacje takie jak dodawanie, odejmowanie, mnożenie oraz dzielenie na liczbach całkowitych, co jest istotne w aplikacjach wymagających dużej wydajności obliczeniowej, jak grafika komputerowa czy przetwarzanie sygnałów. ALU jest integralną częścią CPU, a jej efektywność ma znaczący wpływ na ogólne osiągi systemu. Dobrą praktyką w projektowaniu systemów jest optymalizacja działania ALU poprzez zastosowanie technologii takich jak pipelining, co pozwala na równoległe wykonywanie wielu operacji. Ponadto, ALU może współpracować z innymi jednostkami, takimi jak FPU (jednostka zmiennoprzecinkowa) dla bardziej złożonych obliczeń, co ilustruje elastyczność i wszechstronność tej jednostki w różnych zastosowaniach obliczeniowych.

Pytanie 22

Ile kolizji domenowych występuje w sieci przedstawionej na ilustracji?

Ilustracja do pytania
A. 1
B. 5
C. 4
D. 6
Analizując odpowiedzi błędne warto zauważyć że jedna z powszechnych pomyłek polega na nieprawidłowym rozumieniu jak działają urządzenia sieciowe takie jak huby i switche. Hub traktuje wszystkie podłączone do niego urządzenia jako jedną domenę kolizyjną co oznacza że każde urządzenie do niego podłączone musi dzielić pasmo z innymi co prowadzi do potencjalnych kolizji. Dlatego w przypadku huba wszystkie urządzenia w jego zasięgu działają w jednej wspólnej domenie kolizyjnej. Z kolei switch ma zdolność tworzenia oddzielnych domen kolizyjnych dla każdego podłączonego urządzenia dzięki czemu każde z tych urządzeń może przesyłać dane niezależnie od innych. Stąd switch zapewnia trzy osobne domeny kolizyjne dla trzech komputerów do niego podłączonych. Częstym błędem jest także przypuszczenie że hub działa podobnie jak switch co jest niezgodne z rzeczywistością. W nowoczesnych sieciach stosowanie huba jest nieefektywne dlatego że jego architektura nie wspiera separacji domen kolizyjnych co jest standardem w przypadku switchy. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla projektowania wydajnych sieci spełniających współczesne standardy i praktyki branżowe. Tylko właściwe zrozumienie funkcji tych urządzeń pozwala na prawidłowe oszacowanie liczby domen kolizyjnych w sieci co jest fundamentem optymalizacji jej działania i unikania kolizji oraz strat danych w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 23

Który typ profilu użytkownika zmienia się i jest zapisywany na serwerze dla klienta działającego w sieci Windows?

A. Mobilny
B. Obowiązkowy
C. Tymczasowy
D. Lokalny
Mobilny profil użytkownika jest przechowywany na serwerze i dostosowuje się do specyficznych potrzeb użytkowników w środowisku Windows. Jego kluczową cechą jest możliwość synchronizacji ustawień i preferencji między różnymi komputerami w sieci. Dzięki temu użytkownik, logując się na innym urządzeniu, ma dostęp do swoich indywidualnych ustawień, takich jak tapeta, ulubione programy czy preferencje dotyczące aplikacji. Przykładem zastosowania mobilnego profilu jest sytuacja, gdy pracownik korzysta z kilku komputerów w biurze i chce, aby jego środowisko pracy było dosłownie takie samo na każdym z nich. W praktyce mobilne profile są stosowane w dużych organizacjach, gdzie istnieje potrzeba centralizacji zarządzania użytkownikami i ich ustawieniami. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie i aktualizowanie profili, aby zapewnić ich zgodność z wymaganiami bezpieczeństwa i polityką firmy. To podejście jest zgodne z najlepszymi standardami w zarządzaniu IT, co pozwala na większą efektywność i komfort pracy użytkowników.

Pytanie 24

Czym jest kopia różnicowa?

A. kopiowaniem tylko plików, które powstały od ostatniej kopii pełnej
B. kopiowaniem wyłącznie plików, które zostały zmienione od utworzenia ostatniej kopii pełnej
C. kopiowaniem jedynie tej części plików, która została dodana od momentu stworzenia ostatniej kopii pełnej
D. kopiowaniem jedynie tych plików, które zostały stworzone lub zmodyfikowane od momentu wykonania ostatniej kopii pełnej
Wybór niewłaściwej odpowiedzi na temat kopii różnicowej może wynikać z nieporozumienia dotyczącego tego, jakie dane są faktycznie kopiowane. Odpowiedzi wskazujące jedynie na pliki utworzone lub zmienione, ale w węższym zakresie, jak tylko pliki utworzone lub tylko zmienione, są nieprawidłowe, ponieważ ignorują istotny aspekt działania kopii różnicowej, który opiera się na pełnej ocenie stanu plików od ostatniej kopii pełnej. Warto zrozumieć, że kopia różnicowa nie jest ani kopią pełną, ani kopią inkrementalną, ale stanowi połączenie obu tych metod, co czyni ją najbardziej efektywną w wielu scenariuszach. Ponadto, odpowiedź sugerująca kopiowanie tylko części plików, które zostały dopisane, wprowadza w błąd, ponieważ kopia różnicowa nie koncentruje się na fragmentach plików, lecz na całych plikach, które zostały zmodyfikowane. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do błędnych praktyk przy tworzeniu strategii tworzenia kopii zapasowych, co z kolei może wpłynąć na zdolność organizacji do przywracania danych w przypadku awarii. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe, aby skutecznie zarządzać danymi i minimalizować ryzyko utraty informacji.

Pytanie 25

Umowa, na podstawie której użytkownik ma między innymi dostęp do kodu źródłowego oprogramowania w celu jego analizy i ulepszania, to licencja

A. OEM
B. MOLP
C. OLP
D. GNU GPL
OLP i MOLP to programy licencjonowania, ale nie dają użytkownikom dostępu do kodu źródłowego. OLP to umowa, która skupia się na sprzedaży oprogramowania, ale użytkownik nie może go zmieniać. MOLP to coś od Microsoftu, gdzie można kupić licencje, ale też bez kodu źródłowego. A OEM to licencje, które producent sprzętu daje razem z jego urządzeniem. Te licencje są dość ograniczone i nie dają możliwości modyfikowania kodu. Dlatego, w porównaniu do GNU GPL, te programy są w zasadzie inne, bo GNU GPL promuje wolność dostępu do kodu i jego zmiany. Wybór złej licencji może prowadzić do kłopotów z rozwijaniem oprogramowania, co jest kluczowe w dzisiejszym świecie technologii, który szybko się zmienia.

Pytanie 26

Aby połączyć cyfrową kamerę z interfejsem IEEE 1394 (FireWire) z komputerem, wykorzystuje się kabel z wtykiem zaprezentowanym na fotografii

Ilustracja do pytania
A. A
B. B
C. C
D. D
Interfejs IEEE 1394, znany również jako FireWire, był dość popularny, zwłaszcza w świecie multimediów. Używało się go często w kamerach cyfrowych. Wtyczka FireWire ma charakterystyczny, prostokątny kształt i najczęściej spotykane są wersje 4-pinowe lub 6-pinowe. W Stanach i Europie ten standard był wykorzystywany w profesjonalnych aplikacjach audio i video, bo pozwalał na przesyłanie danych z naprawdę dużą prędkością, nawet do 800 Mbps w wersji FireWire 800. Ta wtyczka na zdjęciu A to typowy przykład złącza FireWire. Dzięki niej można łatwo połączyć kamerę z komputerem, co znacznie ułatwia transfer plików wideo. Fajnie, że FireWire umożliwia łączenie kilku urządzeń w tzw. łańcuchu (daisy-chaining), więc można podłączyć kilka kamer do jednego portu. To była naprawdę duża zaleta dla tych, co zajmowali się produkcją multimedialną. Chociaż dzisiaj USB zdominowało rynek, FireWire wciąż sprawdza się w kilku niszach, głównie ze względu na niskie opóźnienia i stabilny transfer danych. Warto pamiętać, żeby odpowiednio dobrać kabel i złącze, bo to kluczowe dla ich współpracy i osiągnięcia najwyższej wydajności.

Pytanie 27

Liczba 10011001100 zaprezentowana w systemie heksadecymalnym ma formę

A. EF4
B. 4CC
C. 2E4
D. 998
Odpowiedź 4CC jest prawidłowa, ponieważ liczba binarna 10011001100 reprezentuje wartość dziesiętną 1236. Aby skonwertować ją na zapis heksadecymalny, najpierw grupujemy bity w zestawy po cztery, zaczynając od prawej strony. W tym przypadku grupujemy 0010 0110 0110 00, co daje nam dodatkowo zera z lewej strony, aby uzyskać pełne grupy: 0001 0010 0110 1100. Następnie przekształcamy każdą grupę na wartość heksadecymalną: 0001 to 1, 0010 to 2, 0110 to 6, a 1100 to C. Łącząc te wartości, uzyskujemy 4CC. Praktycznym zastosowaniem konwersji binarno-heksadecymalnej jest programowanie systemów wbudowanych, gdzie efektywne zarządzanie pamięcią i zasobami wymaga szybkiego i czytelnego przedstawienia danych. Heksadecymalny format jest powszechnie stosowany w systemach komputerowych, przykładowo w adresowaniu pamięci oraz w reprezentacji kolorów w grafice komputerowej, co czyni znajomość konwersji kluczową umiejętnością inżynierów oprogramowania i specjalistów IT.

Pytanie 28

Po podłączeniu działającej klawiatury do jednego z portów USB nie ma możliwości wybrania awaryjnego trybu uruchamiania systemu Windows. Mimo to klawiatura działa prawidłowo po uruchomieniu systemu w standardowym trybie. Co to sugeruje?

A. nieprawidłowe ustawienia BOIS-u
B. uszkodzony zasilacz
C. wadliwe porty USB
D. uszkodzony kontroler klawiatury
Niepoprawne ustawienia BIOS-u mogą prowadzić do problemów z rozpoznawaniem urządzeń peryferyjnych, takich jak klawiatury, w trakcie uruchamiania systemu. W przypadku awaryjnego trybu uruchamiania, system potrzebuje odpowiednich ustawień, aby poprawnie zainicjować urządzenia. Użytkownicy mogą sprawdzić ustawienia BIOS-u, aby upewnić się, że opcja pozwalająca na użycie USB jest włączona, a także że klawiatura jest poprawnie zidentyfikowana jako urządzenie startowe. Przykładowo, w BIOS-ie można znaleźć opcje takie jak 'USB Legacy Support', które powinny być aktywowane, aby umożliwić działanie klawiatury w trybie awaryjnym. Dobrą praktyką jest również aktualizacja BIOS-u do najnowszej wersji, co często rozwiązuje problemy kompatybilności z nowoczesnymi urządzeniami. Ponadto, warto zrozumieć, że wiele systemów operacyjnych wymaga odpowiednich ustawień w BIOS-ie, aby zainicjować urządzenia USB podczas uruchamiania, co może być kluczowe dla rozwiązywania problemów podczas bootowania.

Pytanie 29

Jakiego typu rozbudowa serwera wymaga zainstalowania dodatkowych sterowników?

A. Dodanie dysków fizycznych
B. Dodanie pamięci RAM
C. Instalacja kolejnego procesora
D. Montaż kolejnej karty sieciowej
Montaż kolejnej karty sieciowej wymaga dodatkowych sterowników, ponieważ każda nowa karta sieciowa zazwyczaj posiada własny zestaw sterowników, które muszą być zainstalowane w systemie operacyjnym, aby zapewnić pełną funkcjonalność urządzenia. Sterowniki te pozwalają systemowi na komunikację z kartą, umożliwiając przesyłanie danych przez sieć. Na przykład, jeśli dodasz kartę sieciową obsługującą technologię Ethernet, musisz zainstalować odpowiednie sterowniki, aby system operacyjny mógł korzystać z jej funkcji, takich jak szybkie przesyłanie danych czy obsługa protokołów sieciowych. W praktyce, po zainstalowaniu nowej karty, użytkownicy często korzystają z płyty CD lub instalatorów dostępnych w Internecie, aby pobrać i zainstalować najnowsze sterowniki, co jest zgodne z zaleceniami producentów sprzętu. Ważne jest również, aby upewnić się, że sterowniki są aktualne, aby uniknąć problemów z kompatybilnością oraz zapewnić najwyższą wydajność i bezpieczeństwo systemu. Niektóre systemy operacyjne mogą automatycznie wykrywać i instalować niezbędne sterowniki, ale zawsze warto sprawdzić ich wersje i aktualizacje manualnie.

Pytanie 30

Który z adresów protokołu IP w wersji 4 jest poprawny pod względem struktury?

A. 192.0.FF.FF
B. 192.21.140.16
C. 192.309.1.255
D. 192.10.255.3A
Niepoprawne odpowiedzi zawierają błędy w strukturze adresów IP, które są niezgodne z definicjami protokołu IPv4. Na przykład, adres 192.0.FF.FF wykorzystuje nieprawidłowe znaki, jak "F", które nie są liczbami całkowitymi. Każdy oktet musi być wyrażony jako liczba z przedziału od 0 do 255, a użycie liter jest całkowicie niedopuszczalne. Kolejny przykład, adres 192.10.255.3A, również narusza tę zasadę, ponieważ końcowa część "3A" nie jest poprawnym oktetem, co uniemożliwia prawidłowe interpretowanie adresu. Ostatni adres, 192.309.1.255, pomimo że wydaje się być poprawny do pewnego stopnia, zawiera oktet "309", który przekracza maksymalną wartość 255. Takie błędy mogą prowadzić do poważnych problemów w konfiguracji sieci, w tym do niemożności komunikacji pomiędzy urządzeniami oraz trudności w rozwiązywaniu problemów związanych z routingiem. Dlatego niezwykle istotne jest, aby przy definiowaniu adresów IP stosować się do ściśle określonych zasad oraz standardów, co zapewnia ich poprawność i efektywność w działaniu sieci.

Pytanie 31

Jak nazywa się magistrala, która w komputerze łączy procesor z kontrolerem pamięci i składa się z szyny adresowej, szyny danych oraz linii sterujących?

A. ISA – Industry Standard Architecture
B. AGP – Accelerated Graphics Port
C. PCI – Peripheral Component Interconnect
D. FSB – Front Side Bus
W przypadku PCI, chodzi o magistralę, która umożliwia podłączanie różnych komponentów do płyty głównej, takich jak karty dźwiękowe czy sieciowe. PCI nie jest bezpośrednio odpowiedzialne za komunikację między procesorem a pamięcią, lecz służy do rozszerzenia funkcjonalności systemu. Innym przykładem jest AGP, który został zaprojektowany specjalnie do obsługi kart graficznych, a jego działanie koncentruje się na zapewnieniu wysokiej przepustowości dla danych graficznych, co nie ma zastosowania w kontekście komunikacji procesora z kontrolerem pamięci. Natomiast ISA to starszy standard, który również dotyczy podłączania urządzeń peryferyjnych, ale w praktyce jest obecnie rzadko stosowany ze względu na swoje ograniczenia w porównaniu do nowszych technologii. Często mylenie tych magistrali z FSB wynika z ich podobieństw w kontekście komunikacji w systemie komputerowym, lecz każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania i funkcje. Dlatego ważne jest zrozumienie różnicy między nimi, aby nie mylić ich ról w architekturze komputera. Kluczowe jest, aby przy rozwiązywaniu problemów lub projektowaniu systemów mieć świadomość, jakie magistrale pełnią konkretne funkcje i jak współdziałają z innymi komponentami.

Pytanie 32

Aby poprawić niezawodność oraz efektywność przesyłania danych na serwerze, należy

A. trzymać dane na innym dysku niż systemowy
B. ustawić automatyczne wykonywanie kopii zapasowej
C. stworzyć punkt przywracania systemu
D. zainstalować macierz dyskową RAID1
Zainstalowanie macierzy dyskowej RAID1 jest jedną z najskuteczniejszych metod zwiększania niezawodności i wydajności transmisji danych na serwerze. RAID1, znany również jako mirroring, polega na tworzeniu kopii zapasowej danych na dwóch fizycznych dyskach. W przypadku awarii jednego z dysków, system automatycznie przełącza się na drugi, co minimalizuje ryzyko utraty danych i przestojów. W praktyce, implementacja RAID1 jest stosunkowo prosta i często zalecana dla serwerów, które wymagają wysokiej dostępności danych, na przykład w środowiskach produkcyjnych czy w zastosowaniach biznesowych. Dodatkowo, macierze RAID przyczyniają się do poprawy wydajności odczytu, ponieważ dane mogą być jednocześnie odczytywane z dwóch dysków. Standardy branżowe, takie jak te opracowane przez Storage Networking Industry Association (SNIA), podkreślają znaczenie stosowania technologii RAID w kontekście ochrony danych. Warto również zaznaczyć, że RAID1 jest tylko jednym z wielu poziomów RAID, a jego zastosowanie zależy od specyficznych wymagań systemu i budżetu. W przypadku większych potrzeb można rozważyć inne konfiguracje RAID, takie jak RAID5 czy RAID10, które oferują jeszcze lepszą wydajność i redundancję.

Pytanie 33

Która z licencji ma charakter grupowy i pozwala instytucjom komercyjnym oraz organizacjom edukacyjnym, państwowym i charytatywnym na zakup większej ilości oprogramowania firmy Microsoft na korzystnych zasadach?

A. MPL
B. APSL
C. OEM
D. MOLP
MPL (Mozilla Public License) to licencja open source, która koncentruje się na udostępnianiu kodu źródłowego. Choć promuje współpracę i rozwój wspólnotowy, nie jest przeznaczona dla instytucji, które potrzebują elastyczności licencyjnej dla komercyjnych zastosowań. APSL (Apple Public Source License) również dotyczy oprogramowania open source i jest skierowana głównie do projektów Apple. Oferuje ona zasady korzystania z kodu źródłowego, ale nie zapewnia korzystnych warunków zakupu dla instytucji komercyjnych. Z kolei licencja OEM (Original Equipment Manufacturer) jest przeznaczona dla producentów sprzętu, którzy dostarczają oprogramowanie razem z urządzeniami. Tego typu licencje często wiążą się z ograniczeniami dotyczącymi przenoszenia oprogramowania oraz brakiem możliwości zakupu w dużych ilościach na preferencyjnych warunkach. W kontekście licencjonowania oprogramowania Microsoft, te opcje nie spełniają wymagań instytucji szukających korzystnych warunków zakupu dla grupy użytkowników. Często mylone są przeznaczenie i schematy licencjonowania, co prowadzi do błędnych założeń o możliwościach, jakie oferują poszczególne licencje.

Pytanie 34

Do czego służy program firewall?

A. ochrony sieci LAN oraz systemów przed intruzami
B. ochrony dysku przed przepełnieniem
C. zapobiegania przeciążeniu procesora przez system
D. zabezpieczenia systemu przed błędnymi aplikacjami
Firewall, lub zapora sieciowa, to kluczowy element zabezpieczeń, który chroni sieci LAN oraz systemy przed nieautoryzowanym dostępem i atakami intruzów. Pełni on funkcję filtrowania ruchu sieciowego, analizując pakiety danych, które przychodzą i wychodzą z sieci. Dzięki regułom skonfigurowanym przez administratorów, firewall może blokować niebezpieczne połączenia oraz zezwalać na ruch zgodny z politykami bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania firewallu może być jego użycie w przedsiębiorstwie, gdzie zabezpiecza on wewnętrzną sieć przed atakami z zewnątrz, takimi jak skanowania portów czy ataki DDoS. Istnieją różne typy firewalli, w tym zapory sprzętowe oraz programowe, które są stosowane w zależności od potrzeb organizacji. Dobre praktyki w zarządzaniu firewallami obejmują regularne aktualizacje reguł, monitorowanie logów oraz audyty bezpieczeństwa, aby zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu. W kontekście rosnących zagrożeń w cyberprzestrzeni, odpowiednia konfiguracja i utrzymanie firewalli jest niezbędne dla zapewnienia integralności i poufności danych.

Pytanie 35

W lokalnej sieci udostępniono folder o nazwie egzamin jako udział specjalny, który znajduje się na komputerze oznaczonym jako SERWER_2 w głównym katalogu dysku C:. Jakie powinno być wyrażenie dostępu do katalogu egzamin, gdzie znajduje się folder główny dla konta użytkownika o danym loginie?

A. \SERWER_2egzamin$\%USERNAME%
B. \SERWER_2$egzamin$\%USERNAME%
C. \SERWER_2egzamin$\%USERNAME%
D. \SERWER_2$egzamin\%USERNAME%
Odpowiedź \\SERWER_2egzamin$\%USERNAME% jest prawidłowa, ponieważ przedstawia właściwą strukturę ścieżki dostępu do folderu udostępnionego w sieci lokalnej. Symbol \\ oznacza początku ścieżki sieciowej, a 'SERWER_2' to nazwa komputera, na którym folder jest udostępniony. Następnie 'egzamin$' wskazuje na folder udostępniony jako specjalny udział, gdzie '$' jest istotnym elementem, oznaczającym, że jest to udział ukryty. Zmienna \%USERNAME% jest zastępowana nazwą konta użytkownika, co umożliwia dostęp do indywidualnych zasobów w folderze 'egzamin'. W praktyce, po zalogowaniu się użytkownika do sieci, zmienna ta zostanie automatycznie zamieniona na odpowiednią nazwę, co jest szczególnie przydatne w środowiskach korporacyjnych, gdzie wielu użytkowników ma dostęp do wspólnych zasobów. Dobre praktyki wskazują, aby używać takich zmiennych w ścieżkach, by zwiększyć elastyczność i bezpieczeństwo dostępu do plików.

Pytanie 36

Na przedstawionym rysunku widoczna jest karta rozszerzeń z systemem chłodzenia

Ilustracja do pytania
A. symetryczne
B. pasywne
C. wymuszone
D. aktywne
Pasywne chłodzenie odnosi się do metody odprowadzania ciepła z komponentów elektronicznych bez użycia wentylatorów lub innych mechanicznych elementów chłodzących. Zamiast tego, wykorzystuje się naturalne właściwości przewodzenia i konwekcji ciepła poprzez zastosowanie radiatorów. Radiator to metalowy element o dużej powierzchni, często wykonany z aluminium lub miedzi, który odprowadza ciepło z układu elektronicznego do otoczenia. Dzięki swojej strukturze i materiałowi, radiator efektywnie rozprasza ciepło, co jest kluczowe dla zapewnienia stabilnej pracy urządzeń takich jak karty graficzne. Pasywne chłodzenie jest szczególnie cenne w systemach, gdzie hałas jest czynnikiem krytycznym, jak w serwerach typu HTPC (Home Theater PC) czy systemach komputerowych używanych w bibliotece lub biurze. W porównaniu do aktywnego chłodzenia, systemy pasywne są mniej podatne na awarie mechaniczne, ponieważ nie zawierają ruchomych części. Istnieją również korzyści związane z niższym zużyciem energii i dłuższą żywotnością urządzeń. Jednakże, pasywne chłodzenie może być mniej efektywne w przypadku bardzo wysokich temperatur, dlatego jest stosowane tam, gdzie generowanie ciepła jest umiarkowane. W związku z tym, dobór odpowiedniego systemu chłodzenia powinien uwzględniać bilans między wydajnością a wymaganiami dotyczącymi ciszy czy niezawodności.

Pytanie 37

W systemie Linux narzędzie iptables wykorzystuje się do

A. konfigurowania zapory sieciowej
B. konfigurowania serwera pocztowego
C. konfigurowania zdalnego dostępu do serwera
D. konfigurowania karty sieciowej
Wybrałeś odpowiedź o konfiguracji karty sieciowej, ale to nie jest do końca to, co robi iptables. Iptables nie zajmuje się konfiguracją sprzętu ani kart sieciowych, to bardziej narzędzie do ustawiania reguł zapory. Często ludzie mylą pojęcia związane z bezpieczeństwem sieci, takie jak zapora z innymi rzeczami, jak serwery pocztowe czy dostęp zdalny. Na przykład, konfiguracja serwera pocztowego dotyczy ustawień związanych z e-mailami, co nie ma nic wspólnego z tym, co robi iptables. Dokładne zrozumienie funkcji iptables jest kluczowe dla bezpieczeństwa w Linuxie, bo źle skonfigurowane reguły mogą narazić sieć na niebezpieczeństwa. Ważne, żeby administratorzy znali różnice między tymi technologiami, bo to może zapobiec wielu powszechnym błędom.

Pytanie 38

Aby uniknąć różnic w kolorystyce pomiędzy zeskanowanymi zdjęciami na wyświetlaczu komputera a ich oryginałami, konieczne jest przeprowadzenie

A. kadrowanie skanera
B. modelowanie skanera
C. kalibrację skanera
D. interpolację skanera
Kalibracja skanera to proces, w którym dostosowuje się parametry urządzenia, aby osiągnąć maksymalną zgodność kolorystyczną między zeskanowanymi obrazami a oryginałami. Proces ten jest niezbędny, ponieważ różnice w kolorach mogą wynikać z różnic w oprogramowaniu, sprzęcie, a także z ustawień skanera. Kalibracja polega na wykorzystaniu wzorców kolorystycznych, które pozwalają na dokładne odwzorowanie barw. Przykładem zastosowania kalibracji może być sytuacja, gdy grafika drukarska musi być zgodna z jej cyfrowym odpowiednikiem. Aby to osiągnąć, operator skanera wykonuje kalibrację na podstawie znanych standardów kolorów, takich jak sRGB czy Adobe RGB, co zapewnia spójność i powtarzalność kolorów. Ponadto, regularna kalibracja jest zalecana jako dobra praktyka w branży, aby zminimalizować błędy kolorystyczne, które mogą wystąpić z biegiem czasu.

Pytanie 39

Atak DDoS (ang. Disributed Denial of Service) na serwer doprowadzi do

A. zbierania danych o atakowanej sieci
B. zmiany pakietów przesyłanych przez sieć
C. przeciążenia aplikacji serwującej określone dane
D. przechwytywania pakietów sieciowych
Zrozumienie ataków typu DDoS wymaga znajomości ich charakterystyki oraz celów. Atak DDoS nie polega na podmianie pakietów przesyłanych przez sieć, co sugeruje pierwsza niepoprawna odpowiedź. Podmiana pakietów, znana jako atak typu Man-in-the-Middle, wymaga dostępu do transmisji danych i jest zupełnie innym rodzajem zagrożenia, które nie ma nic wspólnego z DDoS. Podobnie, przechwytywanie pakietów, co sugeruje kolejna odpowiedź, również nie jest związane z DDoS. Ataki te koncentrują się na przytłoczeniu zasobów serwera, a nie na manipulacji danymi w transmisji. Stosowanie technik przechwytywania danych w kontekście DDoS jest mylne, ponieważ kluczowym celem DDoS jest spowodowanie niedostępności usługi, a nie analizowanie jej ruchu. Zbieranie informacji na temat atakowanej sieci, co sugeruje jeszcze jedna odpowiedź, jest bardziej związane z atakami typu reconnaissance, które mają na celu zrozumienie struktury sieci i potencjalnych słabości, aby później przeprowadzić skuteczniejszy atak. W rzeczywistości, ataki DDoS skupiają się na zasypywaniu serwera żądaniami, a nie na analizie czy manipulacji danymi. Te błędne koncepcje mogą prowadzić do niewłaściwego planowania obrony przed zagrożeniami, co podkreśla znaczenie edukacji w zakresie bezpieczeństwa IT.

Pytanie 40

Jakim interfejsem można osiągnąć przesył danych o maksymalnej przepustowości 6Gb/s?

A. USB 2.0
B. USB 3.0
C. SATA 2
D. SATA 3
Interfejs SATA 3, znany również jako SATA 6 Gb/s, jest standardowym interfejsem do przesyłania danych pomiędzy komputerami a dyskami twardymi oraz innymi urządzeniami pamięci masowej. Jego maksymalna przepustowość wynosi 6 Gb/s, co oznacza, że może efektywnie przenosić dane z prędkością sięgającą 600 MB/s. W praktyce oznacza to, że SATA 3 jest idealnym rozwiązaniem dla nowoczesnych dysków SSD oraz dysków HDD, które wymagają szybkiego przesyłania danych, szczególnie w zastosowaniach takich jak gaming, edycja wideo czy obróbka grafiki. Ponadto, dzięki wstecznej kompatybilności, SATA 3 może być używany z urządzeniami starszych standardów, co pozwala na łatwe aktualizacje systemów bez konieczności wymiany całej infrastruktury. Standard ten jest szeroko stosowany w branży, a jego wdrożenie uznawane jest za najlepszą praktykę w kontekście zwiększania wydajności systemów komputerowych.