Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 2 czerwca 2025 00:20
Data zakończenia: 2 czerwca 2025 00:29

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby zablokować oraz usunąć złośliwe oprogramowanie, takie jak exploity, robaki i trojany, konieczne jest zainstalowanie oprogramowania

A. adblock

B. antyspyware

C. antymalware

D. antyspam

Odpowiedzi takie jak "antyspyware", "antyspam" oraz "adblock" wydają się być związane z bezpieczeństwem w sieci, jednak nie są one odpowiednie w kontekście blokowania i usuwania szkodliwego oprogramowania typu exploit, robaki oraz trojany. Antyspyware koncentruje się głównie na zwalczaniu programów szpiegujących, które zbierają dane użytkownika bez jego zgody, ale nie jest zaprojektowane do radzenia sobie z bardziej złożonymi zagrożeniami, takimi jak trojany czy robaki, które mogą wprowadzać złośliwy kod do systemu. Antyspam natomiast dotyczy ochrony przed niechcianymi wiadomościami e-mail, a jego funkcjonalność nie obejmuje zagrożeń związanych z aplikacjami czy plikami na komputerze. Adblock to narzędzie mające na celu blokowanie reklam w przeglądarkach internetowych, co choć może poprawić komfort przeglądania, nie ma żadnej mocy w zwalczaniu złośliwego oprogramowania. Użytkownicy często popełniają błąd, myśląc, że programy te mogą zastąpić kompleksowe rozwiązania antywirusowe lub antymalware. W rzeczywistości skuteczna ochrona wymaga zastosowania specjalistycznego oprogramowania, które jest w stanie radzić sobie z różnorodnymi zagrożeniami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa IT. Właściwe podejście do zabezpieczeń komputerowych uwzględnia użycie dedykowanych narzędzi, które są w stanie skutecznie identyfikować i eliminować złośliwe oprogramowanie przed wyrządzeniem szkód w systemie.

Pytanie 2

Aby zredukować kluczowe zagrożenia związane z bezpieczeństwem podczas pracy na komputerze podłączonym do sieci Internet, należy przede wszystkim

A. sprawdzić temperaturę komponentów, podłączyć komputer do zasilacza UPS oraz unikać odwiedzania podejrzanych stron internetowych

B. wyczyścić wnętrze jednostki centralnej, unikać jedzenia i picia przy komputerze oraz nie udostępniać swojego hasła innym osobom

C. zainstalować oprogramowanie antywirusowe, zaktualizować bazy wirusów, aktywować zaporę sieciową oraz przeprowadzić aktualizację systemu

D. odsunąć komputer od źródła ciepła, nie przygniatać przewodów zasilających zarówno komputera, jak i urządzeń peryferyjnych

Instalacja programu antywirusowego oraz aktualizacja baz wirusów to fundamentalne kroki w zapewnieniu bezpieczeństwa komputerów podłączonych do Internetu. Program antywirusowy chroni system przed złośliwym oprogramowaniem, które może nie tylko uszkodzić dane, ale także przejąć kontrolę nad urządzeniem. Regularne aktualizacje baz wirusów są kluczowe, ponieważ nowe zagrożenia pojawiają się każdego dnia, a skuteczność oprogramowania zabezpieczającego polega na jego zdolności do rozpoznawania najnowszych wirusów. Włączenie firewalla dodaje warstwę ochrony, monitorując ruch sieciowy i blokując potencjalnie niebezpieczne połączenia. Dodatkowo, regularne aktualizacje systemu operacyjnego są niezbędne, ponieważ producent wydaje poprawki bezpieczeństwa, które eliminują znane luki mogące być wykorzystane przez cyberprzestępców. Stosowanie tych praktyk jest zgodne z rekomendacjami organizacji zajmujących się bezpieczeństwem informacji, takich jak NIST i ISO, które podkreślają znaczenie wielowarstwowej ochrony w ochronie systemów informatycznych.

Pytanie 3

Atak na system komputerowy przeprowadzany jednocześnie z wielu maszyn w sieci, który polega na zablokowaniu działania tego systemu przez zajęcie wszystkich dostępnych zasobów, określany jest mianem

A. Brute force

B. Atak słownikowy

C. DDoS

D. Spoofing

Atak DDoS, czyli Distributed Denial of Service, to forma ataku, w której wiele komputerów, często zainfekowanych złośliwym oprogramowaniem (botnet), współpracuje w celu zablokowania dostępu do zasobów systemu komputerowego. Głównym celem takiego ataku jest przeciążenie serwera, aby uniemożliwić normalne funkcjonowanie usług, co może prowadzić do poważnych strat finansowych oraz problemów z reputacją. W praktyce ataki DDoS mogą być przeprowadzane na różne sposoby, w tym poprzez nadmierne wysyłanie zapytań HTTP, UDP flood, czy też SYN flood. W kontekście bezpieczeństwa IT, organizacje powinny wdrażać rozwiązania ochronne, takie jak firewalle, systemy detekcji intruzów (IDS) oraz korzystać z usług ochrony DDoS oferowanych przez dostawców zewnętrznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu bezpieczeństwem informacji. Ponadto, podnoszenie świadomości pracowników na temat zagrożeń związanych z cyberatakami jest kluczowe dla zapobiegania takim incydentom.

Pytanie 4

Skrót określający translację adresów w sieciach to

A. IDS

B. DMZ

C. NAT

D. SPI

Wybór odpowiedzi SPI, IDS oraz DMZ wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii i koncepcji związanych z bezpieczeństwem i sieciami komputerowymi. SPI, czyli Stateful Packet Inspection, jest technologią zabezpieczeń, która śledzi stan połączeń sieciowych i decyduje, które pakiety mogą przejść przez zaporę sieciową na podstawie wcześniej ustalonych reguł. Chociaż SPI jest istotne dla ochrony sieci, nie ma związku z translacją adresów sieciowych. IDS (Intrusion Detection System) to system wykrywania intruzów, który monitoruje ruch sieciowy w celu wykrycia i reakcji na potencjalne zagrożenia. Choć IDS może działać obok NAT, jego funkcjonalność dotyczy głównie bezpieczeństwa, a nie translacji adresów. DMZ, czyli Demilitarized Zone, to strefa sieciowa oddzielająca sieć zewnętrzną od wewnętrznej, która zwiększa bezpieczeństwo serwerów, jednak nie dotyczy bezpośrednio translacji adresów. Wybór tych terminów świadczy o zamieszaniu w klasyfikacji funkcji sieciowych, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat ich zastosowania. Zrozumienie, że NAT jest kluczowym elementem zarządzania adresowaniem IP w sieciach, jest niezbędne dla prawidłowego projektowania infrastruktury sieciowej, natomiast wybór niepoprawnych terminów może wprowadzać w błąd i uniemożliwiać właściwą interpretację funkcji zabezpieczeń i zarządzania ruchem.

Pytanie 5

Najbardziej nieinwazyjnym, a zarazem efektywnym sposobem naprawy komputera zainfekowanego wirusem typu rootkit jest

A. ponowne zainstalowanie systemu operacyjnego

B. usunięcie podejrzanych procesów z Menedżera zadań

C. uruchomienie specjalnego programu do wykrywania rootkitów z zewnętrznego nośnika (np. LiveCD)

D. zainstalowanie najskuteczniejszego oprogramowania antywirusowego i uruchomienie go w trybie monitorowania - z biegiem czasu wirus zostanie automatycznie wykryty

Uruchomienie specjalnego programu wykrywającego rootkity z zewnętrznego nośnika, takiego jak LiveCD, jest najmniej inwazyjnym i skutecznym sposobem na zdiagnozowanie i usunięcie infekcji. Rootkity są zaawansowanymi wirusami, które potrafią ukrywać swoją obecność, a tradycyjne programy antywirusowe mogą nie być w stanie ich wykryć, zwłaszcza jeśli już działają w systemie. LiveCD działa w środowisku, które nie jest zainfekowane, co umożliwia skuteczne skanowanie i usuwanie złośliwego oprogramowania. Przykłady takich narzędzi to Kaspersky Rescue Disk czy AVG Rescue CD, które oferują pełne skanowanie systemu bez wpływania na zainfekowaną instalację. Standardy branżowe rekomendują stosowanie tego podejścia w sytuacjach zainfekowania systemów krytycznych oraz tam, gdzie bezpieczeństwo danych jest kluczowe. Korzystając z LiveCD, można również zminimalizować ryzyko dalszego rozprzestrzeniania się wirusa, co czyni tę metodę bardzo efektywną i preferowaną w profesjonalnych środowiskach IT.

Pytanie 6

Programy antywirusowe mogą efektywnie zabezpieczać komputer. Istotne jest, aby wybrać możliwość uruchamiania aplikacji razem z komputerem oraz opcję

A. skanowania ostatnio uruchamianych aplikacji

B. automatycznego odłączenia od sieci w razie wykrycia infekcji

C. automatycznego usuwania zainfekowanych plików

D. monitorowania w czasie rzeczywistym (skanowania w tle)

Automatyczne odłączenie od sieci w przypadku infekcji brzmi jak praktyczne rozwiązanie, jednak w rzeczywistości jest to podejście bardzo ograniczone i nieefektywne w kontekście ochrony przed zagrożeniami. Taki mechanizm nie tylko nie zapobiega infekcji, ale może również prowadzić do niezamierzonych konsekwencji, takich jak utrata dostępu do ważnych zasobów czy plików. W przypadku automatycznego kasowania zainfekowanych plików, strategia ta niesie ze sobą ryzyko nieodwracalnej utraty danych. Nie wszystkie pliki zainfekowane złośliwym oprogramowaniem są złośliwe same w sobie, a ich automatyczne usuwanie może prowadzić do usunięcia krytycznych danych. Skanowanie ostatnio używanych programów także nie jest najlepszym podejściem, ponieważ nie obejmuje ono złośliwego oprogramowania, które mogło zostać zainstalowane w tle lub nie jest aktualnie w użyciu. Skuteczne oprogramowanie antywirusowe powinno mieć zdolność do ciągłego monitorowania i analizy systemu, a nie ograniczać się do sporadycznego skanowania. Dlatego przy wyborze oprogramowania antywirusowego warto kierować się funkcjonalnościami, które zapewniają stałą ochronę oraz szybkie reakcje na zagrożenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 7

Jakie urządzenie wskazujące działa na podstawie zmian pojemności elektrycznej?

A. trackpoint

B. touchpad

C. wskaźnik

D. joystick

Touchpad to taki fajny wynalazek, który działa na zasadzie wykrywania zmian w pojemności elektrycznej. Kiedy dotykasz jego powierzchni, to w zasadzie dzięki temu pomiarowi można precyzyjnie określić, gdzie go dotykasz. To świetne rozwiązanie, zwłaszcza w laptopach i tabletach, gdzie miejsca na tradycyjne urządzenia wskazujące jest mało. Możesz zobaczyć touchpady w różnych sprzętach, gdzie służą np. do sterowania grafiką czy po prostu do przeglądania systemu. W branży komputerowej touchpady stały się standardem, bo są wygodne i proste w użyciu. Co więcej, nowoczesne touchpady często obsługują gesty, co zwiększa ich funkcjonalność. Z mojego doświadczenia, warto znać te różnice, bo pomaga to w lepszym korzystaniu z urządzeń.

Pytanie 8

Pokazany zrzut ekranu dotyczy programu

A. antyspamowego

B. antywirusowego

C. recovery

D. firewall

Zrozumienie różnicy między firewallem a innymi typami programów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania bezpieczeństwem systemów komputerowych. Program antywirusowy skupia się na wykrywaniu i usuwaniu złośliwego oprogramowania, takiego jak wirusy i trojany, które mogą być już obecne w systemie. Jego funkcja to skanowanie plików i monitorowanie zachowań programów w poszukiwaniu podejrzanych działań. Z kolei program antyspamowy jest narzędziem używanym do filtrowania niechcianej poczty elektronicznej, chroniąc użytkowników przed phishingiem i innymi atakami wykorzystującymi e-mail jako wektor infekcji. Programy typu recovery, takie jak oprogramowanie do odzyskiwania danych, mają na celu przywrócenie utraconych lub uszkodzonych danych w wyniku awarii systemu lub przypadkowego usunięcia. Wszystkie te narzędzia są ważne, lecz pełnią różne role w ekosystemie bezpieczeństwa IT. Myślenie, że firewall pełni te same funkcje co antywirus lub antyspam, jest powszechnym błędem. Firewalle koncentrują się na kontrolowaniu ruchu sieciowego i ochronie przed zagrożeniami zewnętrznymi, a nie na bezpośrednim usuwaniu złośliwego oprogramowania czy filtrowaniu niechcianej poczty. Ważne jest, aby każda warstwa zabezpieczeń była odpowiednio skonfigurowana i pełniła swoją specyficzną funkcję w całościowej strategii bezpieczeństwa informatycznego. Tylko wtedy można zapewnić kompleksową ochronę przed różnorodnymi zagrożeniami, jakie pojawiają się we współczesnym świecie cyfrowym.

Pytanie 9

Dane dotyczące kont użytkowników w systemie LINUX są zapisane w pliku

A. /etc/group

B. /etc/shadow

C. /etc/shells

D. /etc/passwd

Wybór plików /etc/shells, /etc/group oraz /etc/shadow jako lokalizacji przechowywania informacji o kontach użytkowników w systemie Linux jest błędny z kilku powodów. Plik /etc/shells zawiera listę powłok, które są dozwolone dla użytkowników, co ma na celu zabezpieczenie systemu poprzez ograniczenie dostępu do znanych, bezpiecznych powłok. Jego zawartość nie odnosi się bezpośrednio do zarządzania kontami, a jedynie do opcji, jakie użytkownicy mogą mieć. Z kolei plik /etc/group przechowuje informacje o grupach użytkowników, co oznacza, że jest używany do zarządzania uprawnieniami grupowymi, a nie do przechowywania szczegółowych danych o kontach użytkowników. Zrozumienie tego pliku jest kluczowe, ale nie zastępuje konieczności korzystania z /etc/passwd. Plik /etc/shadow jest z kolei odpowiedzialny za przechowywanie zaszyfrowanych haseł użytkowników oraz dodatkowych informacji zabezpieczających ich konta, co oznacza, że nie zawiera informacji o podstawowych danych konta, takich jak UID, GID czy powłoka. Wybór tych plików może wynikać z nieporozumienia co do ich funkcji w systemie. Aby skutecznie zarządzać kontami użytkowników i ich uprawnieniami, niezbędne jest zrozumienie, jakie dane są przechowywane w każdym z tych plików oraz ich prawidłowe wykorzystanie w praktyce administracyjnej.

Pytanie 10

Do weryfikacji integralności systemu plików w środowisku Linux trzeba zastosować polecenie

A. fsck

B. mkfs

C. fstab

D. man

Odpowiedzi 'fstab', 'man' oraz 'mkfs' odnoszą się do różnych elementów zarządzania systemem plików w Linuxie, jednak żaden z tych terminów nie jest właściwy w kontekście sprawdzania integralności systemu plików. 'fstab' (File System Table) to plik konfiguracyjny, który zawiera informacje o systemach plików, które mają być montowane podczas uruchamiania systemu. Jest to istotne narzędzie, ale nie ma bezpośredniego związku z kontrolą integralności. 'man' to polecenie służące do przeglądania dokumentacji systemowej i instrukcji obsługi, co może być przydatne do zrozumienia funkcji narzędzi, ale nie służy do sprawdzania systemu plików. Z kolei 'mkfs' (Make File System) to polecenie używane do formatowania partycji i tworzenia nowych systemów plików, co jest procesem przydatnym, ale również nie ma związku z kontrolą integralności już istniejących systemów plików. Typowym błędem myślowym jest pomylenie narzędzi do zarządzania systemem plików z narzędziami do ich naprawy. Kluczowym zadaniem 'fsck' jest analiza i naprawa uszkodzeń, co jest niezbędne w celu zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa danych. Dlatego, zrozumienie różnicy między tymi komendami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania systemem operacyjnym.

Pytanie 11

Na rysunku znajduje się graficzny symbol

A. punktu dostępowego

B. rutera

C. przełącznika

D. mostu

Symbol przełącznika w sieciach komputerowych jest powszechnie rozpoznawany jako prostokąt z kilkoma strzałkami biegnącymi równolegle. Przełącznik, zwany także switch, jest kluczowym komponentem w architekturze sieci komputerowej, który umożliwia komunikację między różnymi urządzeniami w tej samej sieci lokalnej. Działa na drugim poziomie modelu OSI, czyli warstwie łącza danych, co oznacza, że przełącza dane na podstawie adresów MAC urządzeń. Przełączniki przyczyniają się do optymalizacji przepływu danych, zmniejszając kolizje w sieci i umożliwiając jednoczesną komunikację wielu par urządzeń. Są szczególnie przydatne w sieciach firmowych, gdzie wymagane jest niezawodne i szybkie przesyłanie danych. Przełączniki zarządzalne oferują dodatkowe funkcje, takie jak monitoring ruchu, konfiguracja VLAN-ów oraz zarządzanie jakością usług QoS. W branży IT przełączniki są elementarną częścią infrastruktury sieciowej, a ich poprawne rozpoznawanie i konfiguracja są kluczowe dla specjalistów zajmujących się administrowaniem sieciami.

Pytanie 12

Jakie komponenty są obecne na zaprezentowanej płycie głównej?

A. 4 gniazda ISA, 2 gniazda PCI, 3 gniazda pamięci DIMM

B. 3 gniazda ISA, 4 gniazda PCI, 2 gniazda pamięci DIMM

C. 2 gniazda ISA, 3 gniazda PCI, 4 gniazda pamięci DIMM

D. 2 gniazda ISA, 4 gniazda PCI, 3 gniazda pamięci DIMM

Podane odpowiedzi zawierają nieścisłości dotyczące liczby złączy na płycie głównej. Złącza ISA były używane w starszych systemach komputerowych, a ich obecność w liczbie większej niż rzeczywista liczba na płycie może wynikać z błędnego rozpoznania. Współczesne płyty zazwyczaj nie posiadają złączy ISA ze względu na ograniczoną przepustowość i stopniowe zastępowanie przez szybsze standardy. Zła identyfikacja liczby złączy PCI może wynikać z ich podobieństwa do innych typów portów, jednak ich liczba ma znaczenie dla rozbudowy systemu o dodatkowe komponenty. Błędne przypisanie liczby złączy DIMM może wynikać z mylenia ich z innymi modułami na płycie. Poprawna identyfikacja komponentów jest kluczowa dla właściwego montażu i rozbudowy komputerów. Dokładne zrozumienie specyfikacji płyty głównej jest fundamentalne dla projektowania systemów komputerowych i dostosowywania ich do potrzeb użytkowników, co jest istotnym aspektem w praktykach zawodowych związanych z serwisowaniem i konfiguracją sprzętu komputerowego.

Pytanie 13

Jakie jest najwyższe możliwe tempo odczytu płyt CD-R w urządzeniu o oznaczeniu x48?

A. 10000 kB/s

B. 4800 kB/s

C. 480 kB/s

D. 7200 kB/s

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z błędnego zrozumienia prędkości odczytu napędów CD. Odpowiedź 10000 kB/s sugeruje, że napęd mógłby odczytywać dane znacznie szybciej niż to możliwe w standardzie x48. Warto zauważyć, że prędkość odczytu jest definiowana w odniesieniu do bazowej prędkości 150 kB/s, co oznacza, że prędkości powyżej 7200 kB/s są niemożliwe do osiągnięcia w przypadku standardowych napędów CD. Odpowiedź 4800 kB/s odnosi się do prędkości x32 (32 x 150 kB/s), co również jest błędne w kontekście oznaczenia x48. Odpowiedź 480 kB/s jest kolejnym zrozumieniem prędkości, które odpowiada prędkości x3, co również nie ma związku z napędem x48. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, to zakładanie, że prędkości są sumowane lub mnożone w sposób niezgodny z przyjętymi standardami. Użytkownicy muszą być świadomi, że oznaczenia takie jak x48 nie odnoszą się do bezpośrednich wartości transferu, ale są mnożnikami bazowej prędkości, co wymaga znajomości podstawowych zasad dotyczących technologii CD oraz standardów branżowych.

Pytanie 14

W systemie Linux, gdzie przechowywane są hasła użytkowników?

A. passwd

B. users

C. password

D. groups

Wybór odpowiedzi spośród pozostałych opcji może wydawać się logiczny na pierwszy rzut oka, jednak każda z nich wprowadza w błąd z punktu widzenia rzeczywistego przechowywania informacji o użytkownikach w systemie Linux. Plik o nazwie 'users' nie istnieje w standardowej konfiguracji systemu, co czyni tę odpowiedź niewłaściwą. Z kolei odpowiedź 'groups' odnosi się do pliku /etc/group, który zawiera informacje o grupach użytkowników, a nie o hasłach. Pomijając kontekst, mylenie zrozumienia plików zarządzających grupami i użytkownikami może prowadzić do poważnych błędów w administracji systemem. Odpowiedź 'password' również nie jest poprawna, gdyż nie istnieje plik o takiej nazwie w standardowej konfiguracji systemu Linux, który odpowiadałby za przechowywanie haseł użytkowników. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że podobieństwo nazw może sugerować funkcjonalność, co w kontekście bezpieczeństwa systemowego może prowadzić do poważnych luk. Właściwe zrozumienie struktury plików konfiguracyjnych oraz ich funkcji jest kluczowe dla bezpiecznego zarządzania systemem operacyjnym, dlatego warto poświęcić czas na ich dokładne przestudiowanie oraz poznanie standardów administracji w systemach Unix/Linux.

Pytanie 15

Dobrze zaprojektowana sieć komputerowa powinna zapewniać możliwość rozbudowy, czyli charakteryzować się

A. redundancją

B. skalowalnością

C. wydajnością

D. nadmiarowością

Skalowalność to kluczowa cecha każdej nowoczesnej sieci komputerowej, która pozwala na jej rozbudowę w miarę potrzeb bez konieczności przeprowadzania kosztownych zmian w infrastrukturze. Oznacza to, że użytkownicy mogą dodawać nowe urządzenia, węzły lub usługi bez negatywnego wpływu na wydajność całego systemu. Przykładem zastosowania skalowalności jest architektura oparta na chmurze, która umożliwia elastyczne zwiększanie zasobów obliczeniowych w odpowiedzi na zmieniające się zapotrzebowanie. W praktyce, gdy firma rośnie, może łatwo dostosować swój system do nowych wymagań, dodając serwery lub korzystając z rozwiązań chmurowych, które automatycznie dostosowują się do obciążenia. Dobre praktyki w projektowaniu sieci, takie jak stosowanie protokołów routingu, jak OSPF czy BGP, czy zaprojektowanie sieci według architektury hierarchicznej, wspierają skalowalność. Dzięki tym podejściom, sieci mogą rosnąć w sposób zorganizowany, eliminując problemy związane z wydajnością oraz zarządzaniem ruchem.

Pytanie 16

Litera S w protokole FTPS oznacza zabezpieczenie danych podczas ich przesyłania poprzez

A. uwierzytelnianie

B. logowanie

C. autoryzację

D. szyfrowanie

Protokół FTPS (File Transfer Protocol Secure) to rozszerzenie standardowego protokołu FTP, które dodaje warstwę zabezpieczeń poprzez szyfrowanie przesyłanych danych. Litera 'S' oznacza, że wszystkie dane przesyłane pomiędzy klientem a serwerem są szyfrowane. Użycie szyfrowania chroni informacje przed nieautoryzowanym dostępem w trakcie transmisji, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa danych. W praktyce oznacza to, że nawet jeśli dane zostaną przechwycone przez złośliwego użytkownika, nie będą one czytelne bez odpowiedniego klucza szyfrującego. W branży IT stosuje się różne protokoły szyfrowania, takie jak SSL (Secure Sockets Layer) lub TLS (Transport Layer Security), które są powszechnie uznawane za standardy zabezpieczeń. Przy korzystaniu z FTPS, szczególnie w środowiskach, gdzie przesyłane są wrażliwe dane, jak dane osobowe czy informacje finansowe, szyfrowanie staje się niezbędnym elementem polityki bezpieczeństwa. Wdrożenie FTPS z odpowiednią konfiguracją szyfrowania jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony danych, co czyni go godnym zaufania rozwiązaniem do bezpiecznej wymiany plików.

Pytanie 17

Jakie oprogramowanie jest wykorzystywane do dynamicznej obsługi urządzeń w systemie Linux?

A. udev

B. uptime

C. uname

D. ulink

Odpowiedzi "ulink", "uname" oraz "uptime" są błędne i nie odnoszą się do dynamicznego zarządzania sprzętem w systemie Linux. Ulink jest terminem, który nie odnosi się do żadnego znanego systemu lub narzędzia w kontekście Linuxa, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących zarządzania urządzeniami. Z kolei uname to narzędzie służące do wyświetlania informacji o systemie operacyjnym, takich jak nazwa jądra, wersja, architektura czy nazwa hosta, ale nie ma bezpośredniego związku z zarządzaniem urządzeniami. Uptime z kolei informuje o czasie działania systemu od ostatniego uruchomienia, co jest przydatne w kontekście monitorowania stabilności, ale również nie ma związku z dynamicznym zarządzaniem sprzętem. Typowym błędem myślowym przy wyborze tych odpowiedzi jest mylenie funkcji systemowych z narzędziami do zarządzania urządzeniami. Kluczowe w zrozumieniu roli udev jest rozpoznanie, że zarządzanie sprzętem wymaga dynamicznej interakcji z urządzeniami, co udev umożliwia, a inne wymienione narzędzia nie są do tego przystosowane. Wiedza ta jest istotna w kontekście administrowania systemami Linux oraz ich efektywnego zarządzania w środowisku produkcyjnym.

Pytanie 18

Drukarka ma przypisany stały adres IP 172.16.0.101 oraz maskę 255.255.255.0. Jaki adres IP powinien być ustawiony dla komputera, aby nawiązać komunikację z drukarką w lokalnej sieci?

A. 172.16.1.101

B. 172.16.0.100

C. 173.16.0.101

D. 255.255.255.1

Adres IP 172.16.0.100 jest prawidłowy do przypisania komputerowi w celu umożliwienia komunikacji z drukarką o stałym adresie IP 172.16.0.101. Oba urządzenia są w tej samej podsieci, co jest kluczowym aspektem dla komunikacji w sieci lokalnej. Przy masce 255.255.255.0, znanej również jako /24, oznacza to, że pierwsze trzy oktety (172.16.0) definiują adres podsieci, a ostatni oktet definiuje konkretne urządzenie. Adresy IP w tej samej podsieci muszą różnić się w ostatnim oktetcie przy użyciu wartości z zakresu 1 do 254 (0 i 255 są zarezerwowane). Adres 172.16.0.100 jest poprawny, ponieważ nie koliduje z adresem drukarki i znajduje się w tym samym zakresie, co umożliwia wysyłanie i odbieranie pakietów między tymi urządzeniami. W praktyce, przydzielając adres IP komputerowi, należy również rozważyć przypisanie dynamicznego adresu IP przez DHCP, aby uniknąć kolizji adresów, ale w przypadku stałych adresów, jak w tym przypadku, kluczowe jest, aby adresy były unikalne w danej sieci.

Pytanie 19

Jakie polecenie w systemie Windows dedykowane dla stacji roboczej, umożliwia skonfigurowanie wymagań dotyczących logowania dla wszystkich użytkowników tej stacji roboczej?

A. Net session

B. Net computer

C. Net file

D. Net accounts

Polecenie 'Net accounts' jest kluczowym narzędziem w systemie Windows, które umożliwia administratorom zarządzanie politykami związanymi z kontami użytkowników na poziomie stacji roboczej. Dzięki temu poleceniu można określić wymogi dotyczące logowania, takie jak minimalna długość hasła, maksymalny czas, przez jaki hasło może być używane, oraz ilość nieudanych prób logowania przed zablokowaniem konta. Na przykład, w organizacjach, gdzie bezpieczeństwo danych jest priorytetem, administracja może ustawić politykę, która wymaga, aby hasła miały co najmniej 12 znaków i zawierały zarówno cyfry, jak i znaki specjalne. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa IT, regularna zmiana haseł oraz wprowadzenie ograniczeń dotyczących prób logowania pomagają zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Warto również zauważyć, że polecenie to jest często używane w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak 'Local Security Policy', co pozwala na kompleksowe zarządzanie bezpieczeństwem kont użytkowników w systemie. W ten sposób polecenie 'Net accounts' pełni istotną rolę w zapewnieniu zgodności z wewnętrznymi politykami bezpieczeństwa oraz standardami branżowymi.

Pytanie 20

Na ilustracji widoczny jest

A. router

B. hub

C. patch panel

D. switch

Panel krosowy jest kluczowym elementem w infrastrukturze sieciowej, umożliwiającym organizację i zarządzanie kablami sieciowymi w szafie serwerowej. Pozwala na łatwe łączenie i przełączanie połączeń kablowych pomiędzy różnymi urządzeniami sieciowymi, takimi jak serwery, przełączniki czy routery. Dzięki numeracji i etykietowaniu gniazd, panel krosowy ułatwia identyfikację i śledzenie połączeń, co jest niezbędne w dużych instalacjach. Powszechnie stosowany jest w centrach danych oraz korporacyjnych serwerowniach, gdzie standaryzacja i utrzymanie porządku w okablowaniu są kluczowe dla wydajności i bezpieczeństwa sieci. Dobre praktyki obejmują regularne audyty i aktualizację dokumentacji, co zapobiega błędom i przestojom w przypadku konieczności rekonfiguracji. Użycie panelu krosowego pozwala także na elastyczne skalowanie infrastruktury sieciowej wraz z rosnącymi potrzebami organizacji. Jest zgodny ze standardami okablowania strukturalnego, takimi jak TIA/EIA, zapewniając niezawodność i spójność w projektowaniu oraz wdrażaniu sieci komputerowych. W praktyce, panele krosowe są dostępne w różnych kategoriach, np. Cat 5e, Cat 6, co umożliwia dopasowanie do wymagań przepustowości sieci.

Pytanie 21

Aby stworzyć las w strukturze katalogów AD DS (Active Directory Domain Services), konieczne jest utworzenie przynajmniej

A. czterech drzew domeny

B. dwóch drzew domeny

C. jednego drzewa domeny

D. trzech drzew domeny

Zrozumienie struktury Active Directory jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami w organizacji. Twierdzenie, że do utworzenia lasu potrzebne są dwa, trzy lub cztery drzewa domeny wynika z mylnego postrzegania relacji między lasem a drzewem. Las w AD DS to zbiór jednego lub więcej drzew, z których każde może mieć własne domeny. Jednak nie oznacza to, że do założenia lasu konieczne jest posiadanie wielu drzew. Takie podejście jest nie tylko nieefektywne, ale także wprowadza zbędną komplikację w zarządzaniu. W praktyce, posiadanie wielu drzew domeny powinno być rozważane głównie w przypadku bardzo dużych organizacji, które posiadają złożone struktury operacyjne i wymagają większej separacji zasobów. Błąd w rozumieniu tej kwestii może prowadzić do nieefektywnego projektowania struktury AD oraz zarządzania nią, co w konsekwencji skutkuje problemami z dostępem do zasobów czy trudnościami w administracji. Właściwe podejście wymaga analizy potrzeb organizacji i dostosowania do nich struktury AD, co powinno uwzględniać zasady dotyczące centralizacji i decentralizacji w zarządzaniu sieciami. Wniosek, że więcej drzew jest lepszym rozwiązaniem, może prowadzić do niepotrzebnych kosztów oraz komplikacji operacyjnych w codziennej pracy administratorów systemów.

Pytanie 22

Na ilustracji przedstawiono fragment karty graficznej ze złączem

A. ISA

B. PCI

C. AGP

D. PCI-Express

Standard PCI (Peripheral Component Interconnect) to interfejs, który był szeroko stosowany przed wprowadzeniem AGP i PCI-Express. PCI obsługuje różne urządzenia, ale jego architektura nie jest zoptymalizowana specjalnie pod kątem grafiki 3D. Użycie PCI dla kart graficznych ogranicza przepustowość, przez co nie spełnia wymagań nowoczesnych aplikacji graficznych. ISA (Industry Standard Architecture) to jeszcze starszy standard o bardzo ograniczonej przepustowości, który nie jest odpowiedni dla współczesnych kart graficznych i został całkowicie zastąpiony przez nowsze rozwiązania. PCI-Express, będący następcą AGP, zapewnia znacznie większą przepustowość i elastyczność dzięki architekturze wieloliniowej; jednak w kontekście tego pytania nie jest właściwą odpowiedzią. PCI-Express jest obecnie standardem dla kart graficznych, oferującym zalety takie jak skalowalność przepustowości i większa efektywność energetyczna. Zrozumienie różnic między tymi standardami jest kluczowe dla inżynierów i techników IT, którzy muszą podejmować świadome decyzje dotyczące konserwacji lub modernizacji sprzętu komputerowego. Częstym błędem przy identyfikacji jest niedocenianie wpływu specjalizacji złącza na wydajność grafiki, co może prowadzić do nieoptymalnych decyzji zakupowych lub projektowych w zakresie sprzętu komputerowego.

Pytanie 23

Jakie złącze na płycie głównej komputera jest przeznaczone do zamontowania karty graficznej widocznej na powyższym obrazie?

A. ISA

B. PCI-E

C. PCI

D. AGP

Złącze AGP czyli Accelerated Graphics Port było popularnym standardem do instalacji kart graficznych w końcówce lat 90. i na początku lat 2000. jednak jego przepustowość jest znacznie mniejsza w porównaniu do nowszych standardów takich jak PCI-E. AGP działało w trybach 2x 4x i 8x co z czasem okazało się niewystarczające dla coraz bardziej zaawansowanych technologii graficznych. Złącze PCI miało szerokie zastosowanie w różnych komponentach komputerowych ale w przypadku kart graficznych szybko stało się niewystarczające pod względem przepustowości i dlatego zostało zastąpione przez inne bardziej wydajne technologie. ISA to jeszcze starszy standard interfejsu który był powszechnie używany w latach 80. i 90. XX wieku i nie nadaje się do przesyłu danych wymaganych przez nowoczesne karty graficzne. Błędne wybory takie jak AGP PCI czy ISA mogą wynikać z braku aktualnej wiedzy o rozwijających się technologiach komputerowych. Współczesne karty graficzne wymagają złącza które jest w stanie obsłużyć bardzo szybki transfer danych co czyni złącze PCI-E najbardziej odpowiednim wyborem. Często osoby mylą się co do standardów z powodu podobieństwa nazw lub nieznajomości specyfikacji technicznych dlatego ważne jest ciągłe aktualizowanie wiedzy w zakresie rozwoju sprzętu komputerowego szczególnie w dziedzinie technologii graficznych gdzie postęp jest bardzo dynamiczny i szybki. W związku z tym zrozumienie jakie złącze jest odpowiednie dla nowoczesnych kart graficznych jest kluczowe dla skutecznej modernizacji i optymalizacji sprzętu komputerowego co ma bezpośredni wpływ na efektywność i wydajność systemu szczególnie w zastosowaniach wymagających dużej mocy obliczeniowej jak grafika czy gry komputerowe. Poprawne zidentyfikowanie złącza PCI-E jako właściwego dla kart graficznych to krok w stronę wydajnej i nowoczesnej konfiguracji sprzętowej.

Pytanie 24

Jakie zastosowanie ma przedstawione narzędzie?

A. podgrzania i zamontowania elementu elektronicznego

B. sprawdzenia długości badanego kabla sieciowego

C. pomiar wartości napięcia w zasilaczu

D. utrzymania drukarki w czystości

Multimetr cęgowy to super narzędzie do pomiaru napięcia i prądu, a także wielu innych parametru elektrycznych w obwodach. Najlepsze jest to, że można nim mierzyć prąd bez dotykania przewodów, dzięki cęgoma, które obejmują kabel. Kiedy chcesz zmierzyć napięcie w zasilaczu, wystarczy przyłożyć końcówki do odpowiednich punktów w obwodzie i masz dokładny wynik. Multimetry cęgowe są mega popularne w elektryce i elektronice, bo są dokładne i łatwe w obsłudze. Mają też zgodność z międzynarodowymi standardami jak IEC 61010, więc można być pewnym, że są bezpieczne. Co więcej, nowoczesne multimetry mogą badać różne rzeczy, jak rezystancja czy pojemność. Dzięki temu są bardzo wszechstronnym narzędziem diagnostycznym. Możliwość zmiany zakresów pomiarowych to także duży plus, bo pozwala dostosować urządzenie do konkretnych potrzeb. Regularne kalibracje to podstawa, żeby wszystko działało jak należy, co jest istotne w środowisku pracy.

Pytanie 25

W systemie Linux program, który odpowiada aplikacji chkdsk z Windows, to

A. totem

B. fsck

C. icacls

D. synaptic

Program fsck (file system check) jest narzędziem używanym w systemach Linux do sprawdzania i naprawy systemu plików. Działa on na podobnej zasadzie jak narzędzie chkdsk w systemie Windows, które służy do skanowania dysków w poszukiwaniu błędów oraz ich naprawy. Narzędzie fsck może być wykorzystane zarówno do skanowania systemów plików w trybie offline, jak i podczas rozruchu systemu, kiedy system plików jest w stanie nienaruszonym. Przykładowe zastosowanie fsck obejmuje analizę i naprawę uszkodzonych systemów plików, które mogą wynikać z nieprawidłowego wyłączenia systemu, awarii sprzętowych lub błędów oprogramowania. Użytkownicy powinni zawsze wykonywać kopie zapasowe danych przed użyciem fsck, ponieważ w niektórych przypadkach naprawa może prowadzić do utraty danych. Zgodnie z dobrą praktyką, zaleca się także uruchamianie fsck na odmontowanych systemach plików, aby uniknąć potencjalnych problemów z integralnością danych.

Pytanie 26

Grupa protokołów, która charakteryzuje się wspólną metodą szyfrowania, to

A. SSH

B. UDP

C. SPX/IPX

D. PPP

SSH, czyli Secure Shell, jest protokołem stosowanym do zdalnego logowania i zarządzania systemami informatycznymi. Jego cechą wyróżniającą jest wspólna technika szyfrowania, która zapewnia poufność i integralność przesyłanych danych. SSH wykorzystuje kryptografię asymetryczną do ustanawiania bezpiecznych połączeń oraz kryptografię symetryczną do szyfrowania sesji. Dzięki temu możliwe jest zdalne zarządzanie serwerami w sposób bezpieczny, co jest kluczowe w kontekście administracji IT. Przykładem zastosowania SSH jest zdalne wykonywanie poleceń na serwerach Linux, gdzie administratorzy mogą korzystać z terminala, aby zmieniać ustawienia, instalować oprogramowanie lub monitorować system bez narażania danych na podsłuchiwanie. SSH jest standardem branżowym, stosowanym w wielu organizacjach, co czyni go niezbędnym narzędziem w arsenale każdego specjalisty IT. Warto również wspomnieć, że SSH jest często używane w połączeniu z innymi protokołami, takimi jak SFTP, które pozwala na bezpieczne przesyłanie plików, co podkreśla jego wszechstronność i znaczenie w dzisiejszym świecie IT.

Pytanie 27

Najczęstszym powodem, dla którego toner rozmazuje się na wydrukach z drukarki laserowej, jest

A. uszkodzenie rolek

B. zacięcie papieru

C. zanieczyszczenie wnętrza drukarki

D. zbyt niska temperatura utrwalacza

Zbyt niska temperatura utrwalacza w drukarce laserowej jest najczęstszą przyczyną rozmazywania się tonera na wydrukach. Proces drukowania w technologii laserowej polega na nałożeniu tonera na papier, który następnie jest utrwalany poprzez działanie wysokiej temperatury. Utrwalacz, składający się z dwóch rolek, podgrzewa toner do momentu, w którym staje się on płynny, co umożliwia trwałe wtopienie go w papier. Jeśli temperatura utrwalacza jest zbyt niska, toner nie przylega do papieru w odpowiedni sposób, co prowadzi do jego rozmazywania. Praktycznym przykładem może być wydruk na papierze o wyższej gramaturze lub w warunkach o niskiej temperaturze otoczenia, co dodatkowo wpływa na efektywność utrwalania. Zaleca się regularne sprawdzanie ustawień temperatury w drukarce oraz przeprowadzanie konserwacji sprzętu, aby zapewnić optymalne warunki drukowania zgodne z zaleceniami producenta.

Pytanie 28

W systemie Windows pamięć wirtualna ma na celu

A. Długoterminowe przechowywanie plików

B. Powiększenie dostępnej pamięci RAM

C. Zapisanie stron internetowych w trybie offline

D. Obsługę maszyny wirtualnej

Pytania dotyczące pamięci często prowadzą do nieporozumień, szczególnie w kontekście funkcji pamięci wirtualnej. Przechowywanie stron internetowych w trybie offline nie ma związku z pamięcią wirtualną, ponieważ dotyczy to raczej sposobu zapisywania zawartości przeglądarki na dysku w celu późniejszego dostępu. To działanie opiera się na pamięci trwałej, a nie na pamięci operacyjnej. Z kolei twierdzenie, że pamięć wirtualna zwiększa rozmiar pamięci RAM, jest właściwe, ale wymaga zrozumienia, że pamięć wirtualna nie jest fizycznym zwiększeniem RAM-u, ale jego emulacją. Nie można także mylić pamięci wirtualnej z trwałym przechowywaniem plików; pamięć wirtualna służy do tymczasowego przechowywania danych, które mogą być przenoszone między RAM a dyskiem. Praca z maszyną wirtualną to osobny temat, w którym pamięć wirtualna jest wykorzystywana, ale nie jest jej głównym celem. Zrozumienie, jak funkcjonuje pamięć wirtualna, jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do niewłaściwych wniosków. Warto zatem zgłębiać tę tematykę, aby w pełni wykorzystać potencjał systemów operacyjnych i unikać powszechnych pułapek związanych z zarządzaniem pamięcią.

Pytanie 29

Jakie polecenie w systemie Linux umożliwia wyświetlenie zawartości katalogu?

A. rpm

B. cd

C. ls

D. pwd

Polecenie 'ls' w systemie Linux jest podstawowym narzędziem służącym do wyświetlania zawartości katalogu. Jego nazwa pochodzi od angielskiego słowa 'list', co dokładnie odzwierciedla funkcję, jaką pełni. Używając tego polecenia, użytkownik może szybko zobaczyć pliki i podkatalogi znajdujące się w bieżącym katalogu. Przykładowe zastosowania obejmują użycie 'ls -l', co daje szczegółowy widok na pliki, w tym ich uprawnienia, właścicieli i rozmiary. Użycie 'ls -a' pozwala na zobaczenie również plików ukrytych, które zaczynają się od kropki. Często korzysta się również z opcji sortowania, na przykład 'ls -t', które sortuje pliki według daty modyfikacji. Stosowanie tego polecenia jest zgodne z dobrymi praktykami systemu Unix/Linux, gdzie dostęp do informacji o systemie jest kluczowy dla efektywnego zarządzania danymi i administracji serwerami. Warto dodać, że 'ls' jest niezwykle efektywne, ponieważ działa nie tylko na lokalnych systemach plików, ale również na zdalnych systemach plików zamontowanych w systemie, co czyni je uniwersalnym narzędziem dla administratorów i programistów.

Pytanie 30

W systemie Linux komenda chown pozwala na

A. przeniesienie pliku

B. zmianę parametrów pliku

C. naprawę systemu plików

D. zmianę właściciela pliku

Polecenie chown (change owner) w systemie Linux służy do zmiany właściciela pliku lub katalogu. Właściciel pliku ma prawo do zarządzania nim, co obejmuje możliwość jego edytowania, przesuwania czy usuwania. W praktyce, polecenie to jest kluczowe w kontekście zarządzania uprawnieniami w systemach wieloużytkownikowych, gdzie różni użytkownicy mogą potrzebować dostępu do różnych zasobów. Na przykład, aby zmienić właściciela pliku na użytkownika 'janek', użyjemy polecenia: `chown janek plik.txt`. Ważne jest, aby użytkownik wykonujący to polecenie miał odpowiednie uprawnienia, najczęściej wymaga to posiadania roli administratora (root). Zmiana właściciela pliku jest również stosowana w przypadku przenoszenia plików pomiędzy różnymi użytkownikami, co pozwala na odpowiednią kontrolę nad danymi. W kontekście bezpieczeństwa IT, właściwe zarządzanie właścicielami plików jest istotne dla ochrony danych i zapobiegania nieautoryzowanemu dostępowi.

Pytanie 31

Jakie czynności nie są realizowane przez system operacyjny?

A. nadzorowaniem i alokowaniem pamięci operacyjnej dla aktywnych zadań

B. zarządzaniem czasem procesora oraz przydzielaniem go poszczególnym zadaniom

C. generowaniem źródeł aplikacji systemowych

D. umożliwianiem mechanizmów synchronizacji zadań oraz komunikacji między nimi

System operacyjny (OS) to fundament, na którym opierają się aplikacje, ale nie zajmuje się bezpośrednim tworzeniem źródeł aplikacji systemowych. System operacyjny jest odpowiedzialny za zarządzanie zasobami komputera, takimi jak procesor, pamięć i urządzenia peryferyjne. W praktyce oznacza to, że OS dostarcza interfejsy i biblioteki, które umożliwiają programistom łatwe tworzenie aplikacji, ale nie jest odpowiedzialny za sam proces programowania. Na przykład, podczas gdy system Windows oferuje zestaw API, który pozwala programistom na tworzenie aplikacji wykorzystujących funkcje systemowe, to samo pisanie kodu i tworzenie źródeł aplikacji leży w gestii programistów. W branży informatycznej, dobrą praktyką jest oddzielanie odpowiedzialności między systemem operacyjnym a aplikacjami, co zwiększa efektywność i modularność projektów. Przykłady popularnych systemów operacyjnych, takich jak Linux czy macOS, również jasno pokazują tę separację, umożliwiając jednocześnie różnorodność aplikacji zbudowanych na ich bazie.

Pytanie 32

Na rysunku przedstawiono konfigurację urządzenia WiFi. Wskaż, które z poniższych stwierdzeń dotyczących tej konfiguracji jest poprawne?

A. Urządzenia w sieci mają adresy klasy A

B. W tej chwili w sieci WiFi pracuje 7 urządzeń

C. Filtrowanie adresów MAC jest wyłączone

D. Dostęp do sieci bezprzewodowej jest możliwy tylko dla siedmiu urządzeń

Stwierdzenie że dostęp do sieci bezprzewodowej jest dozwolony wyłącznie dla siedmiu urządzeń jest błędne ponieważ widoczna lista sparowanych urządzeń nie odzwierciedla ograniczenia liczby urządzeń które mogą się połączyć z siecią. Brak aktywnego filtrowania adresów MAC oznacza że potencjalnie więcej urządzeń może uzyskać dostęp o ile zna dane dostępowe do sieci. Adresy IP przypisane do urządzeń sugerują że sieć korzysta z adresów klasy C a nie klasy A. Klasa C obejmuje zakres adresów IP od 192.0.0.0 do 223.255.255.255 co jest zgodne z przypisanymi adresami zaczynającymi się od 192. Adresy klasy A natomiast zaczynają się od 1.0.0.0 do 127.255.255.255 co jest wyraźnie sprzeczne z tym co pokazuje tabela. Również stwierdzenie że w tym momencie w sieci WiFi pracuje 7 urządzeń jest mylące ponieważ lista pokazuje sparowane urządzenia a nie aktywne połączenia w danym momencie. Urządzenia mogą być sparowane ale nie muszą być jednocześnie połączone z siecią co oznacza że faktyczna liczba aktywnych urządzeń może być inna. W celu ustalenia liczby aktywnych połączeń należałoby przeanalizować statystyki połączeń w czasie rzeczywistym dostępne w interfejsie administracyjnym routera. Zrozumienie różnic pomiędzy sparowanymi a aktywnymi urządzeniami jest kluczowe w zarządzaniu siecią i optymalizacji jej wydajności. Właściwa konfiguracja sieci wymaga znajomości tych aspektów oraz umiejętności obsługi interfejsu administracyjnego urządzeń sieciowych.

Pytanie 33

Wskaż ilustrację przedstawiającą materiał eksploatacyjny charakterystyczny dla drukarek żelowych?

A. rys. D

B. rys. B

C. rys. C

D. rys. A

Pozostałe opcje przedstawiają materiały eksploatacyjne charakterystyczne dla innych technologii drukowania, które nie są związane z drukarkami żelowymi. Rysunek A pokazuje kartridże z tuszem atramentowym, które są używane w tradycyjnych drukarkach atramentowych. Ten rodzaj tuszu, oparty na wodzie, ma tendencję do rozmazywania się i dłuższego czasu schnięcia, co może być problematyczne w przypadku drukowania dokumentów kolorowych. Rysunek B przedstawia taśmę barwiącą, typową dla drukarek igłowych, które są rzadko używane w nowoczesnych środowiskach ze względu na niską jakość druku i hałas. Taśmy barwiące wymagają fizycznego uderzenia igieł w papier, co ogranicza ich zastosowanie głównie do drukowania faktur lub paragonów. Rysunek D pokazuje filament do drukarek 3D, które drukują trójwymiarowe obiekty poprzez nakładanie kolejnych warstw materiału. Filamenty zazwyczaj są wykonane z tworzyw sztucznych jak PLA lub ABS i nie mają związku z drukiem dokumentów. Częstym błędem jest mylenie różnych technologii druku na podstawie ogólnego wyglądu materiałów eksploatacyjnych bez rozróżnienia ich specyficznych właściwości i zastosowań. Drukarki żelowe są unikalne ze względu na swoje zastosowania i specyfikę tuszu, co odróżnia je od innych rozwiązań drukarskich dostępnych na rynku.

Pytanie 34

Trzech użytkowników komputera z systemem operacyjnym Windows XP Pro posiada swoje foldery z dokumentami w głównym katalogu dysku C:. Na dysku znajduje się system plików NTFS. Użytkownicy mają utworzone konta z ograniczonymi uprawnieniami. Jak można zabezpieczyć folder każdego z użytkowników, aby inni nie mieli możliwości modyfikacji jego zawartości?

A. Przydzielić uprawnienia NTFS do edytowania folderu jedynie odpowiedniemu użytkownikowi

B. Ustawić dla dokumentów atrybut Ukryty w ustawieniach folderów

C. Nie udostępniać dokumentów w sekcji Udostępnianie w ustawieniach folderu

D. Zmierzyć każdemu z użytkowników typ konta na konto z ograniczeniami

Przypisanie odpowiednich uprawnień NTFS do folderów użytkowników jest kluczowym krokiem w zabezpieczaniu danych w systemie Windows XP. NTFS, jako nowoczesny system plików, oferuje zaawansowane możliwości zarządzania uprawnieniami, które pozwalają kontrolować, kto może modyfikować, odczytywać lub wykonywać pliki i foldery. W przypadku, gdy każdy z trzech użytkowników ma swój własny folder z dokumentami, należy skonfigurować uprawnienia tak, aby tylko dany użytkownik miał możliwość ich edytowania. Przykładowo, jeśli użytkownik A ma folder 'Dokumenty użytkownika A', to tylko on powinien mieć przyznane uprawnienia do zapisu, natomiast użytkownicy B i C powinni mieć te uprawnienia odrzucone. Dzięki temu, nawet jeśli inni użytkownicy mają dostęp do systemu, nie będą w stanie zmieniać zawartości folderów innych osób. Tego rodzaju praktyka jest zgodna z zasadą minimalnych uprawnień, która jest jedną z podstawowych zasad bezpieczeństwa IT, pomagając w ochronie danych przed nieautoryzowanym dostępem i modyfikacjami.

Pytanie 35

Kiedy użytkownik wpisuje w przeglądarkę adres www.egzamin.pl, nie ma on możliwości otwarcia strony WWW, natomiast wpisujący adres 211.0.12.41 zyskuje dostęp do tej strony. Problem ten wynika z nieprawidłowej konfiguracji serwera

A. DNS

B. SQL

C. WWW

D. DHCP

Odpowiedź DNS jest prawidłowa, ponieważ system DNS (Domain Name System) jest odpowiedzialny za tłumaczenie nazw domenowych, takich jak www.egzamin.pl, na odpowiadające im adresy IP. Gdy wpisujesz w przeglądarkę nazwę domeny, komputer wysyła zapytanie do serwera DNS, aby uzyskać właściwy adres IP, który jest potrzebny do nawiązania połączenia z odpowiednim serwerem. W przypadku braku skonfigurowanego serwera DNS, zapytanie nie zostanie zrealizowane, co skutkuje brakiem dostępu do strony internetowej. Przykładem zastosowania poprawnej konfiguracji DNS jest możliwość korzystania z przyjaznych nazw domen dla użytkowników, zamiast pamiętania skomplikowanych adresów IP. Dobre praktyki obejmują zapewnienie redundancji serwerów DNS oraz ich regularne aktualizowanie, aby uniknąć problemów z dostępem do usług internetowych.

Pytanie 36

Do jakiej grupy w systemie Windows Server 2008 powinien być przypisany użytkownik odpowiedzialny wyłącznie za archiwizację danych przechowywanych na serwerowym dysku?

A. Użytkownicy domeny

B. Operatorzy kopii zapasowych

C. Użytkownicy zaawansowani

D. Użytkownicy pulpitu zdalnego

Wybór innych grup, takich jak 'Użytkownicy zaawansowani', 'Użytkownicy domeny' czy 'Użytkownicy pulpitu zdalnego', nie jest odpowiedni w kontekście przypisania użytkownika odpowiedzialnego za archiwizowanie danych. Użytkownicy zaawansowani, mimo że mogą mieć dodatkowe umiejętności, nie posiadają domyślnie uprawnień do wykonywania kopii zapasowych. Ich rola jest bardziej związana z codzienną administracją i korzystaniem z zasobów systemu. Użytkownicy domeny są członkami grupy, która ma dostęp do zasobów w sieci, jednak niekoniecznie są uprawnieni do zarządzania backupem. Z kolei użytkownicy pulpitu zdalnego mają uprawnienia do zdalnego logowania się do serwera, ale nie mają związku z archiwizacją danych. Wybór tych opcji może wynikać z nieporozumienia dotyczącego ról i uprawnień w systemie Windows Server. Kluczowe jest zrozumienie, że do archiwizacji danych potrzebne są specyficzne uprawnienia, które są przydzielane tylko grupie operatorów kopii zapasowych. Ignorowanie tych różnic prowadzi do niewłaściwego zarządzania danymi, co może skutkować poważnymi konsekwencjami w przypadku utraty informacji.

Pytanie 37

Które polecenie w systemie Linux służy do zakończenia procesu?

A. kill

B. null

C. end

D. dead

Polecenie 'kill' jest standardowym narzędziem w systemie Linux, które służy do zakończenia procesów. Jego podstawowa funkcjonalność polega na wysyłaniu sygnałów do procesów, gdzie domyślny sygnał to SIGTERM, który prosi proces o zakończenie. Użytkownicy mogą także wysyłać inne sygnały, takie jak SIGKILL, który natychmiast kończy proces bez możliwości jego uprzedniego zamknięcia. Przykładowo, aby zakończyć proces o identyfikatorze PID 1234, można użyć polecenia 'kill 1234'. W praktyce, skuteczne zarządzanie procesami jest kluczowe dla wydajności systemu, a umiejętność używania tego narzędzia jest niezbędna dla administratorów systemów i programistów. Dobre praktyki obejmują monitorowanie procesów przed ich zakończeniem, aby uniknąć przypadkowej utraty danych. Zrozumienie sygnałów w systemie Linux oraz ich zastosowania w kontekście zarządzania procesami przyczynia się do lepszego zrozumienia architektury systemu operacyjnego.

Pytanie 38

Ile różnych sieci obejmują komputery z adresami IP podanymi w tabeli oraz przy standardowej masce sieci?

A. Czterech

B. Sześciu

C. Dwóch

D. Jednej

Wybór jakiejkolwiek liczby mniejszej niż cztery wskazuje na niezrozumienie zasady klasyfikacji adresów IP oraz ich maskowania. W przypadku wyboru jednej sieci można by założyć, że wszystkie adresy IP są w jednej podsieci, co jest błędne, ponieważ każdy z wymienionych adresów IP zaczyna się od innego drugiego oktetu. Wybór dwóch lub trzech sieci sugeruje, że moglibyśmy zgrupować niektóre z tych adresów IP, co również nie jest zgodne z rzeczywistością. Na przykład, adresy 172.16.15.5 oraz 172.18.15.6 należą do różnych sieci, ponieważ różnią się w pierwszym lub drugim oktetach. Ponadto, przy zastosowaniu klasycznej metody maskowania dla klasy A, adresy IP o różnym pierwszym oktetach nie mogą być w tej samej sieci. Typowym błędem jest także mylenie pojęcia sieci z pojęciem adresu IP. W praktyce, aby poprawnie zarządzać siecią, ważne jest, aby mieć pełne zrozumienie, jak adresy IP są strukturalnie podzielone i jak wpływa to na ich klasyfikację. Bez właściwego zrozumienia tych zasad, można łatwo wpaść w pułapkę nieprawidłowych założeń, co w efekcie prowadzi do błędnych decyzji w zakresie konfiguracji i zarządzania siecią.

Pytanie 39

Jakie stwierdzenie dotyczące konta użytkownika Active Directory w systemie Windows jest właściwe?

A. Nazwa logowania użytkownika nie może mieć długości większej niż 100 bajtów

B. Nazwa logowania użytkownika musi mieć mniej niż 20 znaków

C. Nazwa logowania użytkownika musi mieć mniej niż 21 znaków

D. Nazwa logowania użytkownika może mieć długość większą niż 100 bajtów

Wielu użytkowników może mieć trudności z interpretacją wymagań dotyczących długości nazwy logowania użytkownika w Active Directory, co prowadzi do powszechnych nieporozumień. Stwierdzenie, że nazwa logowania musi mieć mniej niż 20 lub 21 znaków, jest mylące, ponieważ w rzeczywistości ograniczenia są znacznie bardziej elastyczne. Warto zauważyć, że maksymalna długość nazwy logowania użytkownika w Active Directory wynosi 256 znaków, co stanowi istotny element praktyk administracyjnych dla dużych instytucji. Zastosowanie zbyt krótkich nazw logowania może prowadzić do sytuacji, w których identyfikacja użytkowników staje się problematyczna, zwłaszcza w przypadku, gdy w organizacji działa wiele osób z podobnymi imionami i nazwiskami. Ograniczenia długości nazwy mogą również wpływać na integrację z innymi systemami, gdzie dłuższe identyfikatory są wymagane. Wreszcie, błędne przekonania na temat ograniczeń długości mogą skutkować nieefektywnym zarządzaniem kontami użytkowników, co z kolei może prowadzić do nieporozumień, zwiększenia ryzyka bezpieczeństwa oraz utrudnień w audytach. Dlatego ważne jest, aby administratorzy byli dobrze poinformowani o faktycznych możliwościach oraz standardach dotyczących długości nazw logowania w systemie Active Directory.

Pytanie 40

Jaki jest adres rozgłoszeniowy w sieci mającej adres IPv4 192.168.0.0/20?

A. 192.168.15.254

B. 192.168.255.254

C. 192.168.255.255

D. 192.168.15.255

Wybór innych opcji jako adresów rozgłoszeniowych w podsieci o adresie 192.168.0.0/20 wynika z typowych nieporozumień dotyczących podziału adresów IP oraz zasad tworzenia podsieci. Adres 192.168.255.255 jest adresem rozgłoszeniowym w innej podsieci, co może wprowadzać w błąd, ponieważ adres ten należy do większego bloku adresowego. Natomiast wybór 192.168.255.254 sugeruje, że to również adres, który nie jest właściwy jako adres rozgłoszeniowy, a jest to jeden z adresów hostów w oddzielnej podsieci. Z kolei 192.168.15.254 to adres hosta, a nie rozgłoszeniowy, co wynika z tego, że najwyższy adres w podsieci zawsze jest zarezerwowany na adres rozgłoszeniowy. W przypadku klas adresowych w IPv4, poszczególne adresy i ich klasy mają swoje specyficzne reguły. Dobrą praktyką jest zawsze ustalanie maski podsieci oraz zrozumienie, które adresy są wykorzystywane w danej sieci. Wspomniane odpowiedzi mogą prowadzić do błędów w konfiguracji sieci, co może wpływać na komunikację pomiędzy urządzeniami. Niepoprawne zrozumienie funkcji adresów IP, w tym różnicy między adresami hostów a rozgłoszeniowymi, może skutkować problemami z dostępnością serwisów czy ich odpowiednią segmentacją w sieciach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej