Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 10 marca 2025 12:31
  • Data zakończenia: 10 marca 2025 12:42

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Która z wymienionych potraw nie należy do tradycji kuchni staropolskiej?

A. Zupa rybna
B. Zupa piwna
C. Krupnik polski
D. Zupa cebulowa
Wybór zupy rybnej, krupnika polskiego lub zupy piwnej jako charakterystycznych potraw kuchni staropolskiej może wynikać z błędnych założeń dotyczących regionalnych tradycji kulinarnych. Zupa rybna w Polsce, pomimo swojej prostoty, jest często przyrządzana z ryb słodkowodnych i była popularna szczególnie w regionach nadwodnych, co czyni ją częścią polskiego dziedzictwa kulinarnego. Krupnik polski, z kaszą jako głównym składnikiem, odzwierciedla wiejskie tradycje, gdzie kasza była podstawą diety. Zupa piwna, z jej unikalnym smakiem, również miała swoje miejsce w historycznym kontekście kulinarnym Polski, szczególnie w piwowarskich regionach. Zrozumienie tych potraw wymaga świadomości kontekstu regionalnego oraz historycznego, co może prowadzić do błędnych wniosków, jeśli ktoś nie jest świadomy, że pewne potrawy, mimo że popularne, nie mają korzeni w polskiej tradycji. Wartościowe jest też poznanie tego, jak wpływy z różnych kultur kształtowały polską kuchnię, co jest kluczowe dla zrozumienia różnorodności i bogactwa polskich smaków.
Pytanie 2

Jakiego czynnika należy użyć do suszenia żywności przy zastosowaniu metody konwekcyjnej?

A. Kwas mlekowy
B. Gorącą parę wodną w autoklawie
C. Niską temperaturę i wysoką próżnię
D. Gorące powietrze
Suszenie produktów spożywczych metodą konwekcyjną polega na wykorzystaniu gorącego powietrza, które cyrkuluje wokół suszonych materiałów. Proces ten opiera się na zasadzie przenikania ciepła przez powietrze, które podnosi temperaturę produktów, powodując odparowanie wody. Gorące powietrze ma zdolność do pochłaniania wilgoci, co przyspiesza proces suszenia. W praktyce, ta metoda jest powszechnie stosowana w przemyśle spożywczym do produkcji suszonych owoców, warzyw, ziół oraz mięsa. Ważne jest, aby utrzymać odpowiednią temperaturę i czas suszenia, aby uniknąć zbyt dużego wysuszenia, co mogłoby negatywnie wpłynąć na jakość organoleptyczną i wartości odżywcze produktu. Ponadto, stosowanie gorącego powietrza pozwala zachować naturalny smak i aromat, co jest szczególnie istotne w przypadku produktów przeznaczonych do dalszej obróbki kulinarnej. Metoda ta jest zgodna z normami sanitarnymi i jakościowymi, co czyni ją preferowaną w wielu zakładach przetwórczych.
Pytanie 3

Jakie zmiany zachodzą w jajkach podczas ich składowania?

A. Wzrost masy
B. Gęstnienie białka
C. Spadek wielkości komory powietrznej
D. Wzrost przepuszczalności skorupki
Zwiększenie przepuszczalności skorupki jajka jest kluczowym procesem zachodzącym podczas jego przechowywania. Skorupka jajka, stanowiąca fizyczną barierę, jest zbudowana głównie z węglanu wapnia i ma porowatą strukturę. Z czasem, gdy jajo jest przechowywane, dochodzi do zmian w mikrostrukturze skorupki, co prowadzi do zwiększonej przepuszczalności dla gazów, takich jak tlen i dwutlenek węgla. W praktyce oznacza to, że jaja stają się bardziej podatne na utratę wilgoci, co może wpływać na ich świeżość i jakość. Zwiększenie przepuszczalności może być spowodowane różnymi czynnikami, w tym czasem przechowywania oraz warunkami atmosferycznymi, takimi jak temperatura i wilgotność. W przemyśle jajczarskim standardy jakości wymagają monitorowania tych parametrów, aby zapewnić optymalne warunki przechowywania, co przyczynia się do wydłużenia trwałości produktów jajcznych i zachowania ich wartości odżywczej. Dodatkowo, zrozumienie tego procesu ma znaczenie w kontekście technologii pakowania, gdzie odpowiednie opakowania mogą pomóc w minimalizacji negatywnych skutków zwiększonej przepuszczalności skorupki.
Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Jaki zestaw przyborów i naczyń jest wymagany do sporządzenia 5 porcji kopytek?

A. Miska, kula drewniana, praska, nóż
B. Stolnica, praska, nóż, sito
C. Miska, kula drewniana, sito, trzepaczka
D. Stolnica, wałek, trzepaczka, praska
Odpowiedź 'Stolnica, praska, nóż, sito' jest prawidłowa, ponieważ te narzędzia są niezbędne do przygotowania kopytek. Stolnica zapewnia odpowiednią powierzchnię do wyrabiania ciasta, co jest kluczowe w procesie przygotowywania kopytek. Praska jest wykorzystywana do formowania kopytek z przygotowanego ciasta, a nóż jest niezbędny do precyzyjnego krojenia ich na odpowiednie kawałki. Sito może być użyte do przesiewania mąki, co wpływa na jakość ciasta, eliminując ewentualne grudki. Użycie tych narzędzi jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które zalecają odpowiednią obróbkę składników, aby uzyskać idealną konsystencję kopytek. Właściwe przygotowanie ciasta, w tym jego wyrabianie i formowanie, jest kluczem do sukcesu w tej tradycyjnej potrawie, co czyni te narzędzia niezbędnymi w kuchni.
Pytanie 6

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli oblicz, ile wynosi koszt 10 porcji potrawy.

Nazwa potrawy: Koktajl
Lp.Nazwa produktuIlość na 1 porcję [g]Cena za 1kg [zł]
1.Jogurt naturalny 2%2007,50
2.Czarna porzeczka1005,00
3.Cukier105,00

A. 18,00 zł
B. 15,00 zł
C. 1,50 zł
D. 1,80 zł
Często występującym błędem jest błędne przeliczenie kosztów jednostkowych potraw. Odpowiedzi, które sugerują ceny poniżej 18,00 zł, mogą wynikać z niepoprawnego zrozumienia koncepcji kosztów składników. W gastronomii kluczowe jest zrozumienie, że cena jednostkowa nie zawsze jest równa najniższej cenie składników, ale wynika z ich sumarycznego kosztu oraz sposobu przygotowania. Osoby, które wybrały 1,80 zł, mogą mylić koszt jednej porcji ze średnią ceną składnika, co prowadzi do błędnych wniosków o całkowitym koszcie. Odpowiedzi takie jak 15,00 zł czy 1,50 zł również mogą sugerować, że osoba nie uwzględniła pełnego kosztu wszystkich składników, lub dokonała błędnych założeń dotyczących porcji. W kontekście gastronomicznym niezbędne jest, aby przy kalkulacjach kosztów brać pod uwagę nie tylko ceny jednostkowe, ale również inne czynniki, takie jak straty przy obróbce czy różnice w cenach dostawców. Zrozumienie, jak te elementy wpływają na całkowity koszt potrawy, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania restauracją i utrzymania konkurencyjności na rynku.
Pytanie 7

Na podstawie zamieszczonej etykiety określającej zawartość substancji dodatkowych, wskaż nazwę produktu, którego one dotyczą.

Substancje dodatkowe
jodowana sól, syrop glukozowy, dekstroza, ekstrakty przypraw, aromat, przyprawy, białko mleka , wzmacniacz smaku: glutaminian sodu (E621), antyutleniacz: askorbinian sodu (E301), środek konserwujący: azotyn sodowy (E250), dym, posypka z żółtego pieprzu: pieprz, żelatyna spożywcza, modyfikowana skrobia, przyprawy, środki konserwujące: sorbinian potasu, posypka z ziół leśnych: zioła leśne, żelatyna spożywcza, modyfikowana skrobia, środki konserwujące: sorbinian potasu, środek zakwaszający: octan sodu (E262).

A. Brukselka mrożona.
B. Śmietanka UHT
C. Ser pleśniowy.
D. Szynka wieprzowa.
Szynka wieprzowa jest produktem przetworzonym, w którym stosowanie substancji dodatkowych jest powszechną praktyką. Etykieta tego produktu często zawiera informacje o takich składnikach jak glutaminian sodu (E621), azotyny sodowe (E250) oraz ascorbinian sodu (E301). Glutaminian sodu działa jako wzmacniacz smaku, co sprawia, że potrawy smakują intensywniej. Azotyny sodowe są stosowane jako konserwanty, które zapobiegają rozwojowi bakterii, a także nadają mięsu charakterystyczny różowy kolor. Ascorbinian sodu pełni rolę przeciwutleniacza, co pozwala na wydłużenie okresu przydatności do spożycia. W przemyśle mięsnym, zgodnie z standardami HACCP, stosowanie substancji dodatkowych jest ściśle regulowane, co ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz utrzymanie wysokiej jakości produktu. W przypadku produktów takich jak brukselka mrożona, ser pleśniowy czy śmietanka UHT, nie ma potrzeby stosowania tak szerokiego zakresu dodatków, co czyni je mniej podatnymi na takie praktyki. W ten sposób, wybierając szynkę wieprzową, możemy być świadomi, jakie substancje dodatkowe są używane w procesie produkcji.
Pytanie 8

Ile ziemniaków potrzebujemy obrać, aby przygotować 200 porcji dania głównego, jeśli porcja wynosi 200 g, a straty podczas obierania wynoszą 20%?

A. 40 kg
B. 70 kg
C. 50 kg
D. 80 kg
Żeby obliczyć, ile ziemniaków trzeba obrać do zrobienia 200 porcji dania, gdzie jedna porcja waży 200 g, na początek musisz policzyć łączną wagę ziemniaków. Czyli 200 porcji razy 200 g daje nam 40 000 g, co w przeliczeniu daje 40 kg. Ale pamiętaj, że podczas obierania tracimy jakieś 20%, więc to znaczy, że tylko 80% obranych ziemniaków będzie można wykorzystać. Dlatego, żeby dostać te 40 kg gotowych ziemniaków, musimy wziąć więcej surowca. Możemy to łatwo policzyć: 40 kg to 80% tego, co potrzebujemy, więc całkowita ilość musi wynosić 40 kg podzielone przez 0,8, co daje nam 50 kg. Czyli do przygotowania 200 porcji trzeba obrać 50 kg ziemniaków. Takie podejście jest zgodne z tym, co się robi w profesjonalnych kuchniach, gdzie uwzględnia się straty wynikające z obróbki surowców. To naprawdę ważne, żeby wiedzieć, jak to działa.
Pytanie 9

Jakie produkty znajdują się w grupie zakwaszającej organizm?

A. Jogurt, chleb, mleko
B. Szynka, jogurt, maślanka
C. Rodzynki, mleko, kefir
D. Śledź, chleb, szynka
Wybór innych grup produktów, takich jak rodzynki, mleko, jogurt, chleb czy maślanka, opiera się na błędnych założeniach dotyczących ich wpływu na równowagę kwasowo-zasadową organizmu. Rodzynki, mimo że zawierają naturalne cukry, mają właściwości alkalizujące dzięki obecności błonnika i minerałów, takich jak potas. Mleko i jogurt, mimo że są produktami pochodzenia zwierzęcego, mają tendencję do działania zasadowego w organizmie, szczególnie w przypadku produktów fermentowanych, takich jak jogurt, który wspiera florę bakteryjną jelit. W odpowiedziach, które wskazują na chleb jako produkt zakwaszający, pomija się fakt, że niektóre rodzaje chleba, zwłaszcza pełnoziarniste, mogą mieć neutralny lub nawet zasadowy wpływ na organizm. Dodatkowo, maślanka, będąca produktem ubocznym w procesie produkcji masła, ma właściwości alkalizujące i wspiera układ pokarmowy. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wszystkich produktów zwierzęcych z zakwaszeniem, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Aby lepiej zrozumieć wpływ diety na pH organizmu, warto uwzględnić różnorodność składników odżywczych oraz ich interakcje, co jest zgodne z zaleceniami dietetyków i standardami zdrowego odżywiania.
Pytanie 10

Jakim składnikiem, który spulchnia, jest suflet?

A. proszek do pieczenia.
B. napój mleczny.
C. jajo.
D. krem.
Jajo jest kluczowym składnikiem sufletu, ponieważ zawiera białka oraz tłuszcze, które w procesie pieczenia odgrywają istotną rolę w spulchnianiu i stabilizacji struktury potrawy. Białka zawarte w jajach, kiedy są ubijane, tworzą stabilną pianę. To właśnie ta piana, po dodaniu do masy sufletowej, zwiększa objętość potrawy, nadając jej lekkość i puszystość. W trakcie pieczenia, białka koagulują, co przyczynia się do utrzymania struktury sufletu, a tłuszcze wpływają na jego smak i konsystencję. W dobrych praktykach kulinarnych zaleca się, aby białka oddzielać od żółtek, a następnie ubijać je na sztywną pianę, co znacząco podnosi jakość sufletu. W klasycznych przepisach, takich jak suflet czekoladowy czy serowy, właściwe przygotowanie jaj jest kluczowe dla uzyskania pożądanej tekstury. Ponadto, jaja są również źródłem niezbędnych składników odżywczych, co czyni suflet nie tylko smacznym, ale i wartościowym daniem.
Pytanie 11

W trakcie używania frytownicy kucharz doznał niewielkiego poparzenia. Jak należy postąpić z miejscem oparzenia?

A. zdezynfekować, używając spirytusu
B. natłuścić, smarując kremem z witaminą A
C. schłodzić, polewając zimną wodą
D. ochronić, nakładając jałowy opatrunek
Właściwa odpowiedź polegająca na wychłodzeniu miejsca oparzenia zimną wodą jest kluczowym krokiem w pierwszej pomocy. Oparzenia, nawet te lekkie, mogą prowadzić do poważnych uszkodzeń skóry, dlatego natychmiastowe schłodzenie poparzonego miejsca jest niezbędne. Woda powinna być zimna, ale nie lodowata, aby uniknąć dodatkowego uszkodzenia tkanek. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz polskich wytycznych dotyczących pierwszej pomocy, należy schładzać oparzenie przez co najmniej 10-20 minut. Przykładem zastosowania tej techniki może być sytuacja w kuchni, gdy kucharz przypadkowo dotknie gorącej powierzchni frytownicy – natychmiastowe schłodzenie wody pomoże zminimalizować ból i ryzyko powikłań. Dodatkowo, po schłodzeniu, ważne jest, aby unikać stosowania substancji drażniących, jak alkohol czy oleje, które mogą pogorszyć stan oparzonej skóry, a także zabezpieczyć ranę jałowym opatrunkiem, aby zapobiec zakażeniu.
Pytanie 12

Gdzie można znaleźć fitoncydy?

A. w pigwie i w jabłkach
B. w marchwi i w dyni
C. w dyni i w porzeczkach
D. w cebuli i w czosnku
Wybór innych odpowiedzi, takich jak pigwa, jabłka, marchew, dynia czy porzeczki, opiera się na mylnym założeniu, że te owoce i warzywa również zawierają istotne ilości fitoncydów. Jednakże, w przeciwieństwie do cebuli i czosnku, owoce takie jak jabłka i pigwy są dla nas bardziej znane ze względu na wysoką zawartość witamin, błonnika oraz przeciwutleniaczy, ale nie mają znaczącej ilości fitoncydów. Podobnie marchew i dynia oferują wiele korzyści dla zdrowia, jednak ich profil fitochemiczny różni się od tych roślin, które dostarczają fitoncydów. To prowadzi do typowego błędu myślowego, w którym uważa się, że każda roślina o właściwościach zdrowotnych musi zawierać fitoncydy. Ważne jest, aby zrozumieć, że fitoncydy są specyficznymi substancjami, które występują w określonych roślinach, a ich obecność nie jest uniwersalna dla wszystkich warzyw i owoców. Zamiast tego, należy zwrócić uwagę na to, jakie konkretne związki chemiczne są obecne w danej roślinie i jakie mają one właściwości lecznicze, aby uniknąć wprowadzania w błąd i stosować najnowsze standardy w zakresie zdrowego żywienia.
Pytanie 13

Podczas procesów cieplnych mięso zmienia kolor z różowego na szary, ponieważ

A. glikogen podlega karmelizacji.
B. mioglobina ulega degradacji.
C. kolagen przekształca się w żelatynę.
D. białka zmieniają swoją strukturę.
Wiele osób może błędnie sądzić, że zmiana barwy mięsa podczas obróbki cieplnej jest spowodowana procesami związanymi z białkami strukturalnymi, takimi jak kolagen, czy też reakcjami związanymi z węglowodanami, jak karmelizacja glikogenu. Chociaż kolagen rzeczywiście ulega przekształceniu w żelatynę pod wpływem wysokiej temperatury, to nie jest to główny czynnik odpowiedzialny za zmianę koloru mięsa. Kolagen odpowiada za teksturę i soczystość, ale nie ma bezpośredniego wpływu na jego barwę. Karmelizacja glikogenu, z drugiej strony, dotyczy procesów związanych z cukrami, a nie białkami, co czyni tę koncepcję mylną, ponieważ glikogen jest głównie obecny w wątrobie i mięśniach w formie glikogenu, a nie jako substancja, która bezpośrednio wpływa na kolor mięsa. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często wynikają z mylenia roli różnych składników w mięsie oraz niedostatecznego zrozumienia biochemicznych procesów zachodzących podczas gotowania. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych wyników kulinarnych oraz bezpieczeństwa żywności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w gastronomii i przemyśle spożywczym.
Pytanie 14

Do dróg technologicznie nieskazitelnych należy zakwalifikować drogę

A. potraw gotowych
B. odpadów i opakowań
C. surowców
D. nabywców
Drogi technologicznie czyste to te, które zapewniają minimalny wpływ na środowisko oraz zdrowie ludzi, a w kontekście przygotowywania żywności, gotowe potrawy są najczęściej poddawane rygorystycznym standardom sanitarnym i jakościowym. Gotowe potrawy muszą być wytwarzane zgodnie z normami HACCP, które mają na celu identyfikację i eliminację zagrożeń w procesie produkcji. Używanie technologii czystych pozwala na zmniejszenie odpadów oraz efektywniejsze korzystanie z zasobów, co jest kluczowe w zrównoważonym rozwoju. Przykładem mogą być firmy, które stosują nowoczesne metody pakowania, takie jak próżniowe lub MAP (Modified Atmosphere Packaging), co pozwala na wydłużenie trwałości produktów bez konieczności stosowania konserwantów. Wdrożenie technologii czystych w produkcji gotowych potraw nie tylko podnosi jakość produktów, ale również zwiększa ich atrakcyjność na rynku, gdzie konsumenci coraz bardziej zwracają uwagę na zdrowe i ekologiczne opcje żywieniowe.
Pytanie 15

Siekaną polędwicę wołową, która ma być użyta do befsztyku tatarskiego, powinno się przechowywać w warunkach chłodniczych maksymalnie

A. 2 dni
B. 8 godzin
C. 1 dzień
D. 2 godziny
Przechowywanie siekanej polędwicy wołowej jako surowego mięsa ma swoje specyficzne wymagania, które są często mylone. Odpowiedzi sugerujące, że polędwicę można przechowywać przez jeden dzień, osiem godzin lub dwa dni, są niezgodne z zasadami bezpieczeństwa żywności. Surowe mięso, niezależnie od jego rodzaju, jest szczególnie podatne na kontaminację bakteryjną po upływie krótkiego czasu w temperaturze pokojowej. Temperatura pokojowa sprzyja rozwojowi bakterii, a po dwóch godzinach mięso zaczyna stawać się niebezpieczne do spożycia. Przykład błędnego myślenia to założenie, że mięso, które wygląda i pachnie dobrze, jest bezpieczne do spożycia. Takie podejście ignoruje fakt, że wiele patogenów nie wpływa na wygląd czy zapach żywności, a ich obecność może być niebezpieczna dla zdrowia. Przepisy dotyczące przechowywania żywności, w tym te oparte na HACCP, jednoznacznie wskazują na konieczność szybkiego spożycia surowego mięsa lub jego przechowywania w odpowiednio niskich temperaturach do momentu jego obróbki. Dlatego istotne jest, aby stosować się do zasad dotyczących czasu przechowywania surowych produktów mięsnych, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa konsumentów.
Pytanie 16

Resztki z filetowania ryb, takie jak głowy i kręgosłupy, powinny być

A. wyrzucane do odpadów
B. przechodzące proces duszenia
C. wykorzystane do przygotowania galarety
D. zmielone i dodane do masy rybnej mielonej
Mielone pozostałości rybne, mimo że mogą wydawać się praktycznym rozwiązaniem, w rzeczywistości nie wykorzystują pełnego potencjału składników. Zmielenie głów i kręgosłupów rybnych oraz dodanie ich do rybnej masy mielonej prowadzi do zubożenia struktury i smaku potrawy. Takie podejście często skutkuje powstawaniem homogenicznej masy, która może być mniej apetyczna i nieatrakcyjna wizualnie. Ponadto, proces ten może skutkować utratą istotnych wartości odżywczych, które mogłyby być cennym składnikiem galarety. Duszenie pozostałości rybnych może wydawać się alternatywnym podejściem, jednak nie jest to najlepsza metoda ich wykorzystania. Duszenie, choć może wydobyć pewne smaki, nie zawsze pozwala na uzyskanie klarownego wywaru, który jest podstawą galarety. Ponadto, wyrzucanie pozostałości rybnych do odpadów jest rażącym marnotrawstwem. Wiele osób myśli, że odpady rybne są bezużyteczne, nie zdając sobie sprawy z ich potencjału kulinarnego. Działania te ilustrują typowe błędy myślowe dotyczące wykorzystania odpadów, gdzie ludzie nie dostrzegają możliwości przekształcenia ich w wartościowe dania. Zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest traktowanie pozostałości rybnych jako składników, które można przetworzyć na zdrowe i smaczne potrawy, takie jak galareta rybna.
Pytanie 17

Temperatura w zakresie 0°C ÷ 4°C powinna być utrzymywana

A. w spichlerzu ziemniaków
B. w pomieszczeniu o niskiej temperaturze
C. w magazynie artykułów suchych
D. w chłodni
Odpowiedzi "w komorze niskotemperaturowej", "w magazynie ziemniaków" oraz "w magazynie produktów suchych" nie są właściwe z kilku powodów związanych z wymaganiami przechowywania w odpowiednich warunkach. Komora niskotemperaturowa, chociaż również może zapewniać niskie temperatury, zazwyczaj jest używana do znacznie niższych zakresów temperatur, które są nieodpowiednie dla wielu produktów spożywczych, szczególnie tych wrażliwych na niskie temperatury, jak owoce i warzywa. Z kolei magazyn ziemniaków powinien utrzymywać temperaturę w zakresie 4°C do 10°C, co nie jest zgodne z wymaganym zakresem 0°C do 4°C. Magazyn produktów suchych z kolei nie powinien być wykorzystywany do przechowywania produktów wymagających chłodzenia; suche magazyny służą do przechowywania artykułów, które nie wymagają niskich temperatur, co może prowadzić do psucia się produktów, które powinny być w chłodnych warunkach. Właściwe przechowywanie żywności jest kluczowe dla zapewnienia jej jakości i bezpieczeństwa, dlatego ważne jest, aby znać specyfikacje dotyczące przechowywania różnych kategorii produktów. Ignorowanie odpowiednich wymagań temperaturowych może prowadzić do nieprawidłowego przechowywania, co zwiększa ryzyko wystąpienia chorób przenoszonych przez żywność i wpływa negatywnie na jakość produktów.
Pytanie 18

Ile kcal dostarczy ser topiony?

Skład II śniadania: bułka pszenna 40 g, masło 10 g, ser topiony 20 g, pomidory 50 g
ProduktZawartość w 100 g produktu
białko (g)tłuszcz (g)węglowodany (g)
bułka pszenna7,31,558
masło0,782,50,7
ser topiony13,527,01,2
pomidor0,90,23,6

A. 50,3 kcal
B. 10,8 kcal
C. 60,3 kcal
D. 48,6 kcal
Wybór niewłaściwych wartości kalorycznych dla sera topionego może wynikać z nieprecyzyjnych założeń dotyczących jego składu. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na 48,6 kcal, 50,3 kcal czy 10,8 kcal nie uwzględniają rzeczywistego profilu makroskładników. Przykładowo, 10,8 kcal to zbyt niska wartość, która mogłaby sugerować jedynie minimalny kawałek sera, podczas gdy przeciętny ser topiony jest znacznie bardziej kaloryczny. Odpowiedzi 48,6 kcal i 50,3 kcal również nie oddają rzeczywistego wkładu energetycznego, ponieważ w przypadku standardowej porcji sera, kaloryczność jest zazwyczaj wyższa. Często, przy obliczaniu kalorii, mogą pojawiać się nieporozumienia związane z pomijaniem lub błędnym interpretowaniem wartości odżywczych. Kluczowe jest więc, aby zrozumieć, że ser topiony, będący produktem przetworzonym, może zawierać różne dodatki, które wpływają na jego kaloryczność. Dlatego ważne jest, aby uwzględniać pełny zakres składników i ich wartości kaloryczne w diecie, aby uniknąć nieporozumień i błędnych wniosków dotyczących ilości spożywanych kalorii. Zrozumienie wartości energetycznej produktów spożywczych jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania dietą i zbilansowanego odżywiania.
Pytanie 19

Jaką temperaturę powinny mieć potrawy przechowywane w bemarze?

A. 100°C
B. 120°C
C. 30°C
D. 65°C
W bemarze powinniśmy trzymać potrawy w temperaturze 65°C. To ważne, bo dzięki temu bakterie i inne szkodliwe mikroby się nie rozwijają. Bemar to w sumie bardzo przydatne urządzenie w kuchni, bo pozwala trzymać jedzenie ciepłe bez przesuszenia. Jak się dba o tę temperaturę, potrawy nie tylko smakują lepiej, ale są też bezpieczne dla zdrowia. Z moich doświadczeń z kuchni wynika, że przestrzeganie zasad HACCP jest kluczowe, by uniknąć problemów z żywnością. Na przykład, w restauracji zupy czy sosy lepiej trzymać w bemarze, żeby nie stygły. To pomaga podać je na stół w idealnej formie, a klienci są zadowoleni.
Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Do konserwacji należy wykorzystywać metodę pasteryzacji

A. mleka
B. miodu
C. majonezu
D. majeranku
Pasteryzacja to proces termiczny, który ma na celu eliminację drobnoustrojów patogennych oraz wydłużenie trwałości produktów spożywczych. Jest to technika szczególnie istotna w przypadku mleka, które jest medium doskonałym dla rozwoju bakterii, w tym również tych chorobotwórczych. W trakcie pasteryzacji mleko poddawane jest podgrzewaniu do określonej temperatury, zazwyczaj w przedziale od 60 do 85 stopni Celsjusza, przez czas nie krótszy niż kilka sekund, co pozwala na skuteczną inaktywację bakterii, takich jak Salmonella czy Listeria. Zastosowanie pasteryzacji jest zgodne z normami bezpieczeństwa żywności, takimi jak HACCP (Hazard Analysis Critical Control Point), które zakładają kontrolowanie procesów produkcyjnych w celu zapewnienia zdrowia konsumentów. Przykładem zastosowania pasteryzacji jest produkcja mleka UHT (Ultra High Temperature), które dzięki tej metodzie uzyskuje dłuższy okres przydatności do spożycia, co jest niezwykle istotne w logistyce dystrybucji oraz przechowywaniu produktów spożywczych. Pasteryzacja mleka ma również wpływ na jego właściwości organoleptyczne, zmieniając smak i zapach, co czyni je bardziej atrakcyjnym dla konsumentów.
Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Jakiego naczynia należy użyć do serwowania sorbetów?

A. Pucharka
B. Talerzyka na desery
C. Kokilki
D. Kieliszka koktajlowego
Podanie sorbetów na talerzyku deserowym, pucharku czy kokilce nie jest zgodne z najlepszymi praktykami gastronomicznymi. Talerzyk deserowy, choć może wydawać się dobrym wyborem, nie nadaje się do serwowania sorbetów, ponieważ jego płaska powierzchnia nie pozwala na estetyczne podanie i łatwe spożycie tego rodzaju deseru. Sorbety są delikatne i wymagają odpowiedniego wsparcia, które oferuje kieliszek koktajlowy. Pucharek mógłby być użyty, ale często ma szerszą górę, co zmniejsza atrakcyjność wizualną i może utrudniać spożywanie sorbetu. Użytkownicy mogą myśleć, że kokilka, choć praktyczna dla zapiekanek czy innych dań, jest odpowiednia do sorbetów, lecz ten typ naczynia zazwyczaj ma inną funkcję. Kokilki są najczęściej stosowane do potraw, które wymagają pieczenia lub są serwowane na ciepło, co jest sprzeczne z naturą sorbetów, które są zimnymi deserami. Sorbety powinny być podawane w naczyniach, które podkreślają ich teksturę i chłodzący efekt, a nie w formach przeznaczonych dla innych potraw. W praktyce, nieodpowiedni wybór naczynia mogą wpłynąć na ogólne wrażenie gości, co jest kluczowe w branży gastronomicznej.
Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

W trakcie zagęszczania kisielu kakaowego występuje proces

A. kleikowania skrobi
B. rozkładu proszku kakaowego
C. koagulacji białka mleka
D. karmelizacji cukru
Kleikowanie skrobi to proces, który zachodzi, gdy skrobia jest poddawana działaniu wysokiej temperatury i wilgoci, co prowadzi do jej hydratacji i pęcznienia. W przypadku kisielu kakaowego, skrobia jest głównym składnikiem, który podczas odpowiedniego podgrzewania przekształca się w żel, co nadaje produktowi odpowiednią konsystencję. Proces ten jest kluczowy w przemyśle spożywczym, zwłaszcza w produkcji deserów i sosów, gdzie odpowiednia struktura i tekstura są istotne dla akceptacji przez konsumentów. W praktyce, aby uzyskać optymalne rezultaty, producenci muszą przestrzegać określonych parametrów, takich jak temperatura gotowania i czas, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w technologii żywności. Dobrze przeprowadzony proces kleikowania wpływa nie tylko na konsystencję, ale również na smak i stabilność produktu końcowego, co jest istotne w kontekście rozwoju nowych receptur i innowacji w branży spożywczej.
Pytanie 27

Co należy zrobić w pierwszej kolejności, gdy kucharz skaleczy się w rękę?

A. podać lek przeciwbólowy
B. powiadomić pogotowie ratunkowe
C. unieruchomić rękę
D. doraźnie zabezpieczyć ranę
Doraźne zabezpieczenie rany jest kluczowym pierwszym krokiem w przypadku skaleczenia, zwłaszcza w środowisku kuchennym, gdzie ryzyko infekcji i dalszego uszkodzenia tkanek jest znaczne. Po pierwsze, należy opłukać ranę pod bieżącą wodą, aby usunąć zanieczyszczenia, a następnie nałożyć na nią czysty opatrunek, co pozwoli na minimalizację kontaktu z bakteriami. W sytuacji, gdy krwawienie jest intensywne, warto zastosować ucisk, aby zatrzymać krwawienie, a jeśli to konieczne, można również unieść ranioną kończynę. Przestrzeganie zasad pierwszej pomocy, takich jak te zawarte w wytycznych American Heart Association, podkreśla wagę natychmiastowego działania w przypadku urazów. Zabezpieczenie rany zmniejsza ryzyko zakażeń, co jest szczególnie istotne w kontekście zdrowia i bezpieczeństwa zarówno kucharza, jak i konsumentów. Warto również zwrócić uwagę na regularne szkolenia pracowników w zakresie pierwszej pomocy, aby umieli szybko reagować w sytuacjach awaryjnych.
Pytanie 28

Przygotowując danie "jaja po wiedeńsku", jak należy postąpić z jajami?

A. gotować bez skorupek we wrzącej, zakwaszonej wodzie z dodatkiem soli przez około 3 minuty
B. w skorupce umieścić w zimnej wodzie i gotować przez około 8 minut
C. wybić do szklanki i podgrzewać we wrzącej wodzie przez około 5 minut
D. w skorupce umieścić w ciepłej wodzie i gotować przez około 5 minut
Odpowiedzi sugerujące gotowanie jaj w skorupkach, zarówno w zimnej wodzie przez 8 minut, jak i w ciepłej przez 5 minut, nie są zgodne z techniką przygotowania jaj po wiedeńsku. Kluczowym aspektem tej potrawy jest delikatność gotowania, która jest osiągana poprzez krótki czas obróbki termicznej. Gotowanie jaj w skorupkach w zimnej wodzie przez 8 minut zdecydowanie przekracza optymalny czas, co prowadzi do nadmiernego ścięcia białka i stwardnienia żółtka, a efektem końcowym będzie twarde jajo, które nie spełnia standardów dla tej klasycznej potrawy. Natomiast gotowanie w ciepłej wodzie przez 5 minut, choć może wydawać się kuszącą alternatywą, również nie jest skuteczne ze względu na zbyt niską temperaturę, co uniemożliwia osiągnięcie idealnego efektu kulinarnego. Ponadto, gotowanie bez skorupek we wrzącej, zakwaszonej wodzie z dodatkiem soli przez 3 minuty, mimo że może być technicznie poprawne, nie jest zgodne z tradycyjną metodą przygotowania jaj po wiedeńsku. Tego typu techniki mogą prowadzić do niepożądanych rezultatów, takich jak rozpadanie się białka. W kontekście dobrych praktyk kulinarnych, istotne jest, aby przestrzegać sprawdzonych metod, które zapewniają najlepsze wyniki, a w przypadku jaj po wiedeńsku najważniejsze jest zachowanie odpowiedniej konsystencji i smaku, co osiąga się poprzez precyzyjne gotowanie w szklance.
Pytanie 29

Jakie elementy są niezbędne do aranżacji stołu na Wielkanoc?

A. obrus w różnorodnych kolorach, serpentyny, talerzyki z motywami bajkowymi
B. obrus w kolorze szafirowym, talerzyki w kształcie muszli, kotwice, siatki
C. obrus w kolorze złotym, pióra, zastawę z kolorowego szkła
D. obrus w kolorze białym, żonkile, zastawę z białej porcelany
Wybór białego obrusu, żonkili i zastawy z białej porcelany jest doskonałym przykładem nawiązania do tradycji wielkanocnych, które charakteryzują się prostotą oraz elegancją. Biały obrus symbolizuje czystość i nowy początek, co idealnie wpisuje się w tematykę Wielkanocy, która jest świętem odrodzenia. Żonkile, jako wiosenne kwiaty, dodają świeżości i naturalnego piękna, a ich żółty kolor wprowadza radość i optymizm do dekoracji stołu. Zastawa z białej porcelany jest nie tylko estetyczna, ale również praktyczna, gdyż jej neutralny kolor doskonale komponuje się z różnorodnymi potrawami, które często goszczą na wielkanocnym stole. Warto również zauważyć, że stosowanie klasycznych, prostych elementów dekoracyjnych wpisuje się w aktualne trendy aranżacji wnętrz, które promują minimalizm i elegancję. Ponadto, przygotowując stół, warto pamiętać o harmonii kolorów oraz stylu, co przyczyni się do stworzenia spójnej i przyjemnej atmosfery podczas świątecznego spotkania.
Pytanie 30

Zaprezentowany proces produkcyjny ilustruje etapy przygotowania

Obróbka wstępna brudnych ziemniaków → rozdrabnianie → mieszanie składników → formowanie → smażenie

A. ziemniaków purée
B. placków z ziemniaków
C. pyz z ziemniaków
D. ziemniaków nadziewanych
Odpowiedź 'placków ziemniaczanych' jest poprawna, ponieważ przedstawiony schemat produkcyjny idealnie odzwierciedla proces przygotowania tej potrawy. Obróbka wstępna brudnych ziemniaków polega na ich myciu, a następnie rozdrabnianie pozwala na uzyskanie odpowiedniej konsystencji masy ziemniaczanej, co jest kluczowe dla uzyskania placków. Mieszanie składników, takich jak cebula, jajka i przyprawy, jest niezbędne dla nadania smaku i tekstury. Następnie formowanie masy w kształt placków oraz ich smażenie na złoty kolor to typowe etapy produkcji placków ziemniaczanych, które są bardzo popularnym daniem w kuchni polskiej. Dodatkowo, placki ziemniaczane mogą być podawane z różnorodnymi dodatkami, takimi jak śmietana, sosy czy nawet gulasz, co czyni je wszechstronnym daniem. Przygotowywanie placków ziemniaczanych jest zgodne z zasadami dobrej praktyki produkcyjnej, zapewniającym bezpieczeństwo i jakość żywności. W branży gastronomicznej warto zwrócić uwagę na odpowiednie przechowywanie oraz wykorzystanie surowców, co wpływa na końcowy efekt potrawy.
Pytanie 31

Czerwone wino nie powinno być serwowane do

A. kaczki duszonej
B. stęka z dzika
C. pstrąga z wody
D. sztufady wołowej
Odpowiedź 'pstrąga z wody' jest trafna. Czerwone wina, zwłaszcza te z wyraźnymi taninami, po prostu nie pasują do delikatnych ryb, jak pstrąg. Osobiście uważam, że wina białe to dużo lepszy wybór. Ich lekkość naprawdę świetnie podkreśla smak ryby, a przy tym neutralizuje ewentualną tłustość. Jeśli chodzi o pstrąga, to myślę, że wina takie jak Sauvignon Blanc czy Chardonnay będą idealne. Właściwie dobieranie win do potraw jest kluczowe w gotowaniu. Warto kierować się tym, co mówi się w klasycznej francuskiej gastronomii, bo oni wiedzą, jak fajnie łączyć smaki. To są zasady, które można zauważyć na całym świecie.
Pytanie 32

Mięso zanurzone w marynatach na bazie wina powinno być przechowywane w temperaturze 0-7°C maksymalnie przez

A. 5 dni
B. 1 dzień
C. 7 dni
D. 3 dni
Odpowiedź 3 dni jest prawidłowa, ponieważ mięso przechowywane w marynatach na bazie wina powinno być trzymane w temperaturze 0-7°C nie dłużej niż 3 dni, aby zapewnić jego bezpieczeństwo mikrobiologiczne oraz zachowanie jakości. Wina zawierają kwasy, które mogą wpływać na mięso, ale nie eliminują ryzyka rozwoju patogenów, zwłaszcza gdy mięso jest przechowywane w niewłaściwych warunkach. Praktyki w branży gastronomicznej zalecają, aby wszystkie produkty mięsne były przechowywane w lodówkach, utrzymując optymalne warunki chłodzenia, co znacznie opóźnia rozwój bakterii. Ważne jest, aby przed podaniem dokładnie sprawdzić daty i nie ryzykować podawania produktów, które mogłyby stać się niebezpieczne dla zdrowia. Dobrym przykładem mogą być restauracje, które stosują system FIFO (First In, First Out) do zarządzania zapasami – dzięki temu dba się o to, aby starsze produkty były zużywane przed młodszymi, co minimalizuje ryzyko marnotrawstwa i zapewnia świeżość serwowanych dań.
Pytanie 33

Minimalna temperatura, którą należy zmierzyć przez 2 minuty wewnątrz pieczonego schabu, powinna wynosić co najmniej

A. 75°C
B. 70°C
C. 65°C
D. 60°C
Minimalna temperatura wewnętrzna, jaką powinien osiągnąć schab pieczony, wynosi 75°C. To niezbędny warunek, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności, eliminując potencjalne patogeny, takie jak Salmonella i E. coli, które mogą być obecne w surowym mięsie. W procesie gotowania, temperatura wewnętrzna mięsa musi być odpowiednio wysoka przez określony czas, aby skutecznie zabić bakterie. W przypadku schabu, osiągnięcie 75°C przez co najmniej 2 minuty jest zalecane przez organizacje zajmujące się bezpieczeństwem żywności, takie jak CDC i FDA. Przykładem może być przygotowanie schabu w piekarniku - warto użyć termometru do mięsa, aby upewnić się, że w najgrubszej części mięsa osiągnięto wymaganą temperaturę. Tego typu praktyki są kluczowe, aby zminimalizować ryzyko zatrucia pokarmowego oraz zapewnić właściwy smak i teksturę mięsa. Dlatego przy pieczeniu schabu warto stosować się do tych wytycznych, co pozwoli na osiągnięcie idealnego efektu kulinarnego oraz bezpieczeństwa spożycia.
Pytanie 34

Sorbinian potasu, który znajduje się na etykiecie w składzie marmolady wieloowocowej, jest substancją

A. emulgującą
B. spulchniającą
C. konserwującą
D. zagęszczającą
Sorbinian potasu, znany również jako sól kwasu sorbowego, jest substancją konserwującą, powszechnie stosowaną w przemyśle spożywczym. Jego głównym zadaniem jest zapobieganie rozwijaniu się mikroorganizmów, takich jak bakterie i pleśnie, co znacząco wydłuża trwałość produktów spożywczych, takich jak marmolady i dżemy. Sorbinian potasu działa poprzez hamowanie enzymów, które są niezbędne do wzrostu drobnoustrojów. W efekcie tego działania, produkty z jego dodatkiem mogą być przechowywane przez dłuższy czas bez utraty jakości. Przykładem zastosowania sorbinianu potasu są różne wyroby owocowe, w tym soki, marmolady, a także wyroby piekarskie. W kontekście standardów branżowych, wprowadzenie substancji konserwujących, takich jak sorbinian potasu, odbywa się zgodnie z regulacjami FDA w Stanach Zjednoczonych oraz EFSA w Europie, które precyzują maksymalne dozwolone stężenia tych substancji w produktach spożywczych, zapewniając ich bezpieczeństwo dla konsumentów.
Pytanie 35

Podczas serwowania potraw nie mogą się krzyżować ścieżki

A. serwowania dań z odbiorem brudnych naczyń
B. porcjonowania oraz wydania gotowych potraw
C. wyprodukowanych potraw z czystym nakryciem stołowym
D. produktów z czystymi narzędziami do pracy
Odpowiedź 'wydawania potraw z odbiorem brudnych naczyń' jest poprawna, ponieważ w procesie wydawania potraw istotne jest, aby drogi pracy były odpowiednio zorganizowane, aby uniknąć kontaminacji krzyżowej. W branży gastronomicznej kluczowe jest utrzymanie wysokich standardów higieny, co obejmuje oddzielanie procesów przygotowywania, serwowania i sprzątania. W momencie, gdy potrawy są wydawane, ważne jest, aby odbiór brudnych naczyń odbywał się w sposób, który nie koliduje z wydawaniem czystych potraw. Na przykład, w restauracjach, gdzie stosuje się systemy wyspowe do serwowania, brudne naczynia powinny być zbierane w odrębnych miejscach, a personel powinien być przeszkolony, aby unikać przechodzenia z brudnymi naczyniami w strefach, gdzie wydawane są potrawy. Takie praktyki zwiększają bezpieczeństwo żywności oraz minimalizują ryzyko zakażeń pokarmowych, co jest zgodne z wytycznymi HACCP (Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli). Przykładem może być zastosowanie odrębnych tacy na naczynia czyste i brudne, co pozwala na zachowanie porządku i skuteczniejsze zarządzanie procesem serwowania.
Pytanie 36

Jak dokonuje się połączenia składników ciasta francuskiego?

A. mieszanie
B. zarabianie
C. wałkowanie
D. ubijanie
Zarabianie, ubijanie i mieszanie to techniki, które nie znajdują zastosowania w łączeniu składników ciasta francuskiego. Zarabianie odnosi się do procesu łączenia mąki z płynami, co ma miejsce na początku przygotowywania ciasta, natomiast w przypadku ciasta francuskiego najważniejszym etapem jest wałkowanie, które zapewnia pożądane właściwości strukturalne. Ubijanie, które polega na wprowadzaniu powietrza do składników, jest stosowane w kontekście wypieków takich jak bezy czy biszkopty, gdzie struktura powinna być lekka i puszysta, co w przypadku ciasta francuskiego nie jest celem. Mieszanie, z drugiej strony, jest techniką, która łączy składniki, ale nie daje efektu warstwowego, charakterystycznego dla ciasta francuskiego. Użycie tych technik w kontekście ciasta francuskiego może prowadzić do nieodpowiedniej tekstury, co często skutkuje końcowym produktem o niskiej jakości. Kluczowe dla sukcesu jest zrozumienie różnic między tymi technikami a wałkowaniem, które ma na celu utworzenie cienkich warstw ciasta, a nie ich mieszanie czy ubijanie. Tak więc, niezrozumienie tych podstawowych różnic może prowadzić do nieudanych eksperymentów w kuchni.
Pytanie 37

Cykliczne składanie i wałkowanie podstawowego ciasta z tłuszczem to metoda przygotowywania ciasta

A. piaskowego
B. francuskiego
C. ptysiowego
D. kruchego
Odpowiedź dotyczącą ciasta francuskiego jest na miejscu. Cała sztuka polega na tym składaniu i wałkowaniu, co daje nam te charakterystyczne warstwy. Dzięki temu ciasto jest takie lekkie i chrupiące, a to wszystko przez parę wodną, która działa podczas pieczenia – oddziela te warstwy i sprawia, że ciasto nabiera objętości. Przykłady, takie jak croissanty czy tarty, to świetne wykorzystanie tej techniki. Każdy, kto zamierza być piekarzem, powinien to dobrze poznać. A z drugiej strony, pamiętaj, że jakość tłuszczu i odpowiednia temperatura to kluczowe sprawy, które mogą wpłynąć na końcowy efekt.
Pytanie 38

Jakie produkty należy składować w magazynach o minimalnej wilgotności?

A. mięso i drób
B. owoce oraz warzywa
C. kasze i makarony
D. ryby i ziemniaki
Kasze i makarony są idealnymi produktami do przechowywania w magazynach o najniższej wilgotności z kilku powodów. Po pierwsze, niskowilgotne środowisko skutecznie zapobiega rozwojowi pleśni i bakterii, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość tych produktów. Kasze, jak np. kasza gryczana czy jęczmienna, oraz makarony, szczególnie te wytwarzane z durum, mają niską zawartość wody, co sprawia, że są mniej podatne na zepsucie. Przechowywanie ich w suchym miejscu, zgodnie z zaleceniami branżowymi, może wydłużyć ich trwałość nawet do kilku lat. Dobre praktyki magazynowe sugerują, aby produkty sypkie były składowane w szczelnych pojemnikach, co dodatkowo zmniejsza ryzyko wchłaniania wilgoci. Warto zwrócić uwagę na prostą zasadę: im mniej wody w produkcie, tym dłuższy okres przechowywania w warunkach niskiej wilgotności. Przykładowo, w branży spożywczej, kasze i makarony często są magazynowane w temperaturze pokojowej, w suchych i dobrze wentylowanych pomieszczeniach, co jest zgodne z normami HACCP dotyczących bezpieczeństwa żywności.
Pytanie 39

Jakie składniki są potrzebne do przyrządzenia greckiej musaki?

A. szparagów
B. pomarańczy
C. bakłażanów
D. karczochów
Karczochy, pomarańcze i szparagi nie mają tradycyjnego zastosowania w przygotowaniu musaki, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących tego klasycznego dania. Karczochy, choć są smacznym i zdrowym warzywem, mają bardzo specyficzny smak, który nie komponuje się z typowymi składnikami musaki. W połączeniu z mięsem i sosem pomidorowym ich wyrazistość może zdominować delikatniejszy smak dania, co nie jest pożądane w kontekście tradycyjnej receptury. Pomarańcze, z kolei, są owocami, które w ogóle nie są stosowane w musace. Ich dodatek mógłby wprowadzić nieodpowiednią kwasowość i słodycz do dania, co jest sprzeczne z jego charakterem. Szparagi są smacznym warzywem, ale ich tekstura i smak są zupełnie inne niż bakłażana. Warto zauważyć, że szparagi mają tendencję do szybkiego gotowania, co utrudnia uzyskanie pożądanej konsystencji w potrawach pieczonych. Zrozumienie, jakie składniki są typowe dla konkretnego dania, jest kluczowe dla zachowania jego tradycyjnego charakteru. Często pojawiające się błędy w myśleniu prowadzą do mylnych wniosków na temat komponentów potraw, co może skutkować nieudanymi próbem recreacji klasycznych przepisów. Kluczowe jest stosowanie odpowiednich składników, aby danie nie tylko smakowało dobrze, ale także zachowało swoje tradycyjne walory.
Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej