Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik rachunkowości
  • Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
  • Data rozpoczęcia: 16 kwietnia 2025 19:13
  • Data zakończenia: 16 kwietnia 2025 19:27

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie znaczenie mają odsetki od zobowiązań podatkowych?

A. pozostałe koszty operacyjne
B. podatki oraz opłaty
C. koszty finansowe
D. straty nadzwyczajne
Kiedy patrzymy na błędne odpowiedzi, widzę, że są pewne niejasności co do tego, jak klasyfikować odsetki od zobowiązań podatkowych. Straty nadzwyczajne dotyczą wydatków, które są nieprzewidziane i nie regularne, więc nazywanie odsetek stratami nadzwyczajnymi to błąd. Te odsetki są związane z codziennymi obowiązkami finansowymi firmy, dlatego powinny być traktowane jako koszty operacyjne. Podatki i opłaty są zobowiązaniami firmy wobec urzędów skarbowych, a nie kosztami pozyskiwania kapitału. Pozostałe koszty operacyjne to różne wydatki związane z działalnością, ale nie są to samo co koszty finansowe. Możliwe, że te nieporozumienia wynikają z braku znajomości terminów finansowych i podatkowych. Ważne, żeby przedsiębiorcy i menedżerowie to rozumieli, bo zarządzanie kosztami finansowymi jest kluczowe dla stabilności i sukcesu firmy na dłuższą metę.
Pytanie 2

Na jakich kontach i po jakich stronach powinny zostać zaksięgowane "potrącone składki na ubezpieczenia społeczne, które są finansowane przez pracownika"?

A. Dt Wynagrodzenia i Ct Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia
B. Dt Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia oraz Ct Rozrachunki z ZUS
C. Dt Rozrachunki z ZUS i Ct Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń
D. Dt Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń i Ct Rozrachunki z ZUS
Wybór innych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące zasad księgowania składek na ubezpieczenia społeczne. W przypadku pierwszej opcji, Dt Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia oraz Ct Rozrachunki z ZUS, błędnie zakłada się, że potrącone składki są ujęte jako przychód, co jest niezgodne z rzeczywistością, gdyż są one jedynie przekazywane do ZUS, a nie stanowią przychodu firmy. W drugiej odpowiedzi, Dt Wynagrodzenia i Ct Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia, również występuje błąd logiczny, ponieważ wynagrodzenia nie mogą być obciążane w kontekście potrąceń. Składki na ubezpieczenia są kosztami, których mistrzowskie ujęcie w księgowości powinno być odpowiednio przypisane do zobowiązań wobec ZUS. Również w trzeciej odpowiedzi, Dt Rozrachunki z ZUS i Ct Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń, połączenie tych dwóch kont w tej formie prowadzi do nieprawidłowego ujęcia transakcji, ponieważ nie odzwierciedla właściwego mechanizmu przepływu środków. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby nie popełniać błędów w księgowaniach, które mogą prowadzić do nieprawidłowości w raportach finansowych i wynikających z nich konsekwencji prawnych dla organizacji.
Pytanie 3

W wyniku inwentaryzacji ustalono różnice inwentaryzacyjne, które wynoszą:<br> - brak towaru A 80 szt. po 12 zł/szt.<br> - nadmiar towaru B 100 szt. po 10 zł/szt.<br><br> Kierownik podjął decyzję o zrównoważeniu braków towaru A nadmiarem towaru B. Jaką wartość będzie miała kompensata?

A. 960,00 zł
B. 800,00 zł
C. 1 200,00 zł
D. 1 000,00 zł
Wartość kompensaty jest obliczana na podstawie niedoboru towaru A oraz nadwyżki towaru B. Niedobór towaru A wynosi 80 sztuk, a jego jednostkowa cena to 12 zł, co daje wartość niedoboru równą 960 zł (80 szt. * 12 zł/szt.). Natomiast nadwyżka towaru B wynosi 100 sztuk, a jego jednostkowa cena to 10 zł, co daje wartość nadwyżki równą 1000 zł (100 szt. * 10 zł/szt.). Kiedy kierownik jednostki decyduje się na kompensację, powinien uwzględnić wartość niedoboru towaru A, który wynosi 960 zł. Skompensowanie niedoboru towaru A z nadwyżką towaru B oznacza, że jednostka wykorzystuje dostępne zapasy towaru B do pokrycia braków w towarze A. Wartością kompensaty, która jest równowartością niedoboru, wyniesie 800 zł, ponieważ nadwyżka towaru B (100 szt. * 10 zł/szt.) przewyższa niedobór towaru A. Praktyczne zastosowanie tej zasady dotyczy zarządzania zapasami i optymalizacji kosztów, co jest istotne w kontekście efektywnego gospodarowania środkami w przedsiębiorstwie.
Pytanie 4

Należności krótkoterminowe związane z dostawami i usługami obejmują należności dotyczące

A. sprzedaży towarów, materiałów, produktów gotowych oraz usług
B. sprzedaży środków trwałych, które powinny być uregulowane w ciągu 12 miesięcy od daty bilansowej
C. podatków, dotacji, ceł i innych świadczeń
D. udzielonych kredytów
Należności krótkoterminowe z dostaw i usług to naprawdę ważny element aktywów obrotowych w firmach. To właściwie pieniądze, które powinny wpłynąć od klientów, bo zrealizowaliśmy dla nich jakieś usługi czy dostarczyliśmy towary. Ta kategoria jest kluczowa dla utrzymania płynności finansowej, bo jak nie mamy pieniędzy, to ciężko jest regulować bieżące zobowiązania. Na przykład, jak wystawiamy faktury po sprzedaży, to musimy też pilnować, kiedy klienci mają płacić. Ważne jest, żeby dobrze zarządzać tymi należnościami – w końcu trzeba wykorzystywać skuteczne metody windykacji i przypomnienia, bo można w ten sposób zminimalizować ryzyko opóźnień w płatnościach. Z mojego doświadczenia, warto też pamiętać, że według MSSF, firmy powinny oceniać, jaką mają wartość należności, biorąc pod uwagę ryzyko kredytowe i robić odpowiednie odpisy, jeśli przewidujemy jakieś straty.
Pytanie 5

Formalna kontrola dowodu księgowego obejmuje między innymi weryfikację, czy

A. operacja gospodarcza, potwierdzona dokumentem, miała charakter celowy
B. operacja gospodarcza, potwierdzona dokumentem, była zgodna z faktami
C. dokument zawiera daty, pieczęcie i podpisy upoważnionych osób w odpowiednich miejscach
D. dokument nie zawiera błędów arytmetycznych w obliczeniach
Sprawdzanie formalne dowodu księgowego to naprawdę ważny krok w dbaniu o poprawność finansów. Twoja odpowiedź, że dokument ma daty, pieczęcie i podpisy tam, gdzie trzeba, jest całkiem słuszna. Te elementy są niezbędne, żeby potwierdzić, że dokument jest legalny i ważny. Na przykład, jeśli brakuje daty, może być trudno powiedzieć, kiedy właściwie zrealizowano transakcję, a brak podpisów rodzi wątpliwości co do tego, kto zatwierdził tę operację. W rachunkowości każdy dowód księgowy musi być dokładnie wypełniony, a jego forma musi spełniać wymogi prawne. Dodatkowo, firma powinna mieć zorganizowany system obiegu dokumentów, który uwzględnia zasady archiwizacji i przechowywania dowodów. To ważne, bo przyda się to w przyszłych kontrolach czy audytach. Przestrzeganie tych zasad pomaga w utrzymaniu przejrzystości i wiarygodności dokumentacji.
Pytanie 6

Maszyna produkcyjna zakupiona w grudniu 2009 r. miała wartość początkową 100 000 zł. Amortyzacja wynosi 15%. Jednostka stosuje liniową metodę obliczania amortyzacji. Jaka będzie wartość tej maszyny po 3 latach użytkowania?

A. 30 000 zł
B. 55 000 zł
C. 45 000 zł
D. 15 000 zł
Odpowiedzi 30 000 zł, 45 000 zł i 15 000 zł są wynikiem błędnego zrozumienia koncepcji amortyzacji oraz sposobu jej obliczania. W przypadku wartości 30 000 zł, mogło to wynikać z błędnego założenia, że całkowita amortyzacja przez trzy lata wynosi 70 000 zł, co jest niemożliwe przy podanej stopie amortyzacyjnej. Wartość 45 000 zł może sugerować, że osoba obliczyła kwotę amortyzacji za trzy lata, ale nie uwzględniła wartości końcowej maszyny. Wartość 15 000 zł może wynikać z błędnego obliczenia rocznej amortyzacji i niepoprawnego oszacowania wartości końcowej. Warto zauważyć, że podstawowym błędem jest nieznajomość metody liniowej amortyzacji, która polega na równomiernym rozłożeniu kosztów zakupu aktywa na jego przewidywany okres użytkowania. Zamiast tego, niektórzy mogą mylnie stosować inne metody, takie jak metoda degresywna, która prowadzi do dużo szybszego odpisywania kosztów w pierwszych latach eksploatacji. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego dokumentowania i zarządzania aktywami, co ma istotne znaczenie w kontekście raportowania finansowego oraz podejmowania decyzji inwestycyjnych.
Pytanie 7

Przedsiębiorca pragnie, aby wierzyciel zlecał jego bankowi miesięczne obciążanie jego konta bankowego opłatami za świadczone usługi telekomunikacyjne oraz uznawanie tych kwot na rachunku bankowym wierzyciela. Jaką metodę płatności powinien wybrać przedsiębiorca?

A. Rozliczenia saldami
B. Weksel trasowany
C. Polecenie przelewu
D. Polecenie zapłaty
Weksel trasowany to dokument, który zobowiązuje dłużnika do dokonania zapłaty określonej sumy pieniężnej w ustalonym terminie. Mimo że może być używany w transakcjach handlowych, nie jest to rozwiązanie dedykowane do automatycznego regulowania cyklicznych płatności. Użycie weksla w opisywanej sytuacji wprowadzałoby zbędne komplikacje, ponieważ wymagałoby od przedsiębiorcy każdorazowego wystawienia nowego weksla oraz jego akceptacji przez wierzyciela. Polecenie przelewu jest inną formą płatności, ale nie zapewnia automatyzacji, jaką oferuje polecenie zapłaty. Każdorazowo przedsiębiorca musiałby manualnie zlecać przelew, co wiąże się z ryzykiem pominięcia terminu płatności. Rozliczenia saldami mogą dotyczyć bilansowania kont, ale nie są narzędziem do regulowania zobowiązań w formie cyklicznych płatności, jak w przypadku usług telekomunikacyjnych. W konsekwencji, wybór nieodpowiedniej metody płatności może prowadzić do problemów z terminowością opłat, co negatywnie wpłynie na relacje z dostawcami oraz może rodzić dodatkowe koszty związane z odsetkami za opóźnienia. Warto zatem zastosować polecenie zapłaty, które w pełni odpowiada na potrzeby przedsiębiorcy w tej konkretnej sytuacji.
Pytanie 8

Spółka z o.o. nabyła ciężarówkę o początkowej wartości 120 000 zł i wpisała ją do ewidencji środków trwałych w grudniu 2015 roku. Zgodnie z zestawieniem rocznych stawek amortyzacyjnych, obowiązująca stawka dla ciężarówek wynosi 20%. Spółka przyjęła metodę amortyzacji degresywnej, korzystając ze współczynnika podwyższającego 2 oraz stosując przepisy podatkowe. Jaka będzie wartość bilansowa ciężarówki na 31.12.2016 r.?

A. 72 000,00 zł
B. 24 000,00 zł
C. 48 000,00 zł
D. 96 000,00 zł
Odpowiedź 72 000,00 zł jest prawidłowa, ponieważ uwzględnia zasady amortyzacji degresywnej, które spółka zastosowała do samochodu ciężarowego. Wartość początkowa środka trwałego wynosi 120 000 zł. Stawka amortyzacji dla samochodów ciężarowych wynosi 20%, a zastosowany współczynnik podwyższający to 2, co oznacza, że efektywna stawka amortyzacji to 40%. W pierwszym roku (2016) amortyzacja wyniesie 120 000 zł x 40% = 48 000 zł. Po odliczeniu tej kwoty od wartości początkowej, bilansowa wartość samochodu na koniec 2016 roku wynosi 120 000 zł - 48 000 zł = 72 000 zł. Stosowanie metody degresywnej jest zgodne z przepisami podatkowymi, co sprawia, że jest to korzystne podejście dla wielu przedsiębiorstw, które chcą maksymalizować koszty uzyskania przychodów w pierwszych latach użytkowania środka trwałego.
Pytanie 9

Urządzenie produkcyjne w firmie zajmującej się produkcją opakowań z tektury jest

A. towarem
B. środkiem trwałym
C. surowcem
D. produktem finalnym
Maszyna produkcyjna w przedsiębiorstwie wytwarzającym opakowania tekturowe jest klasyfikowana jako środek trwały, gdyż jest to zasób, który jest wykorzystywany w procesie produkcji przez dłuższy czas, często przekraczający rok. Środki trwałe, zgodnie z Ustawą o rachunkowości, to aktywa, które są niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej i nie są przeznaczone do dalszej sprzedaży. Przykłady środków trwałych to maszyny, urządzenia, budynki oraz środki transportu. W praktyce, przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją opakowań tekturowych inwestują znaczne środki w nowoczesne maszyny, aby zwiększyć efektywność produkcji, co jest zgodne ze standardami Lean Manufacturing. Inwestycje w maszyny produkcyjne pozwalają na automatyzację procesów, co zwiększa wydajność i jakość produkcji. Warto zauważyć, że klasyfikacja maszyn jako środków trwałych ma także istotne konsekwencje podatkowe, ponieważ pozwala na amortyzację, co może przynieść korzyści finansowe dla przedsiębiorstwa.
Pytanie 10

Która z wymienionych operacji gospodarczych prowadzi do zmian tylko w pasywach?

A. Przeznaczono część zysku na zwiększenie kapitału zapasowego
B. Zakupiono dłużne papiery wartościowe
C. Zrealizowano czek rozrachunkowy
D. Sprzedano towary za gotówkę
Wybór innych operacji gospodarczych wskazuje na szereg nieporozumień dotyczących struktury bilansu oraz wpływu poszczególnych transakcji na pasywa i aktywa. Realizacja czeku rozrachunkowego skutkuje zmianą w aktywach, ponieważ obejmuje przepływ gotówki lub ekwiwalentów gotówki, co wpływa zarówno na stronę aktywów, jak i pasywów. Z kolei zakup dłużnych papierów wartościowych to inwestycja, która również zwiększa aktywa firmy, a jednocześnie może wiązać się z koniecznością zabezpieczenia tych aktywów, co wpływa na pasywa. Natomiast sprzedaż towarów za gotówkę prowadzi do wzrostu aktywów w postaci gotówki, co z kolei wpływa na zwiększenie przychodów, ale nie zmienia struktury pasywów w sposób, który byłby zgodny z pytaniem. Kluczowym błędem w analizie tych operacji jest nieodróżnienie wpływu na aktywa od wpływu na pasywa, co jest fundamentalne w rachunkowości. Zrozumienie tego podziału jest niezbędne dla prawidłowej analizy sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz skutecznego zarządzania jego budżetem. Należy również zauważyć, że każda tranakcja gospodarcza powinna być analizowana w kontekście jej wpływu na bilans, co nie tylko pozwala na lepsze planowanie finansowe, ale również na zgodność z obowiązującymi standardami rachunkowości.
Pytanie 11

Z wykorzystaniem zestawienia obrotów oraz sald nie można zidentyfikować błędów

A. arytmetycznych, które powstały w wyniku nieprawidłowego zsumowania obrotów na kontach
B. polegających na umieszczeniu salda początkowego konta po błędnej stronie
C. popełnionych podczas rejestrowania operacji w sposób niezgodny z zasadą podwójnego zapisu
D. polegających na zaniechaniu księgowania przeprowadzonej operacji gospodarczej
Każda z niepoprawnych odpowiedzi opiera się na błędnym rozumieniu zasady działania zestawień obrotów i sald. Pierwsza koncepcja zakłada, że błędy księgowe wynikające z nieprawidłowego zastosowania reguły podwójnego zapisu mogą być wykryte przez to zestawienie. W rzeczywistości, zestawienie to jedynie pokazuje, czy suma debetów jest równa sumie kredytów, ale nie identyfikuje, czy były one prawidłowo przypisane do kont. Druga koncepcja dotyczy błędów związanych z niewłaściwym wpisywaniem salda początkowego. Mimo że takie błędy mogą wpłynąć na końcowe wyniki, zestawienie obrotów i sald jest oparte na bieżących operacjach i nie zawsze wychwyci błędy z przeszłości. Trzecia propozycja wprowadza pominięcie księgowania operacji jako błąd, co jest kluczowe do zrozumienia. Zestawienie nie wykaże brakujących transakcji, co czyni tę odpowiedź poprawną, ale uznanie, że inne błędy mogą być identyfikowane, jest mylne. Ostatnia koncepcja związana z błędami arytmetycznymi również jest problematyczna. Choć błędy w sumowaniu mogą być wykryte, nie stanowią one najistotniejszego problemu w kontekście pominięcia księgowania, które ma poważniejsze konsekwencje dla sprawozdawczości finansowej. Kluczowym wnioskiem jest, iż zestawienia obrotów i sald są użyteczne, ale tylko w kontekście poprawnego księgowania wszystkich operacji gospodarczych.
Pytanie 12

Kwalifikacja zdarzeń gospodarczych oraz wyników działalności w określonych okresach czasu wynika z zastosowania zasady

A. memoriału
B. ostrożnej wyceny
C. istotności
D. periodyzacji
Wybrane odpowiedzi, takie jak 'ostrożna wycena', 'memoriał' oraz 'istotność', nie oddają w pełni istoty zasady periodyzacji, która jest kluczowa w kontekście ujęcia zdarzeń gospodarczych w czasie. Ostrożna wycena odnosi się do metody oceny aktywów i pasywów, gdzie zaleca się przyjmowanie konserwatywnych założeń, co ma na celu minimalizowanie ryzyka przeszacowania wartości. Chociaż jest to ważne w kontekście sporządzania sprawozdań finansowych, nie odnosi się bezpośrednio do kwestii czasowego ujęcia zdarzeń. Podobnie, zasada memoriału, która zakłada, że zdarzenia gospodarcze powinny być ujmowane w momencie ich wystąpienia, a nie w momencie przepływu gotówki, również nie uwzględnia aspektu periodyzacji, jako że koncentruje się na samym momencie rejestracji zdarzeń. Z kolei zasada istotności polega na uwzględnianiu w sprawozdaniach finansowych tylko tych informacji, które mogą wpływać na decyzje użytkowników – co jest istotnym aspektem, ale wciąż nie dotyczy systematycznego podziału danych na okresy. Typowe błędy myślowe, prowadzące do wyboru tych odpowiedzi, często wynikają z mylenia różnych zasad rachunkowości oraz ich funkcji w procesie raportowania finansowego. Każda z wymienionych zasad ma swoje specyficzne zastosowanie, ale żadna z nich nie określa bezpośrednio potrzeby podziału działalności na przedziały czasowe, co jest kluczowe dla efektywnej analizy wyników finansowych w kontekście periodyzacji.
Pytanie 13

Brak danych dotyczących adresu nabywcy na wystawionej fakturze sprzedaży zostanie wykryty podczas kontroli

A. rachunkowej
B. merytorycznej
C. wstępnej
D. formalnej
Merytoryczna kontrola dotyczy analizy treści merytorycznej i zasadności transakcji, co nie jest istotą problemu braku danych adresowych na fakturze. Oceniając tę odpowiedź, można zauważyć, że merytoryczna kontrola koncentruje się na zgodności operacji z rzeczywistością gospodarczą, co wiąże się bardziej z weryfikacją, czy transakcja miała miejsce, niż z prawidłowym wypełnieniem dokumentu. W przypadku kontroli rachunkowej, chodzi głównie o prawidłowość zapisów księgowych i ustalenie, czy dokumenty księgowe są zgodne z danymi w systemie finansowym. Chociaż brak danych adresowych może wpłynąć na te aspekty, sama kontrola rachunkowa nie skupia się bezpośrednio na formalnych wymaganiach dotyczących struktury faktury. Wstępna kontrola dotyczy zazwyczaj pierwszego etapu weryfikacji dokumentów i nie odnosi się bezpośrednio do szczegółowości wymaganej w kontekście danych zawartych na fakturze. Zatem koncentrowanie się na tych typach kontroli może prowadzić do mylących wniosków, nie uwzględniając, że to kontrola formalna jest odpowiedzialna za weryfikację zgodności z przepisami prawnymi. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że każdy element faktury musi spełniać określone wymogi formalne, aby uniknąć problemów w przyszłości.
Pytanie 14

W trakcie inwentaryzacji stwierdzono różnice inwentaryzacyjne: <br> - nadwyżka produktu A 100 szt. po 15 zł/szt.<br> - niedobór produktu B 80 szt. po 12 zł/szt. <br> Po dokonaniu analizy różnic inwentaryzacyjnych, komisja inwentaryzacyjna postanowiła zrealizować kompensację. Jaka będzie wartość tej kompensaty?

A. 960 zł
B. 1500 zł
C. 2460 zł
D. 540 zł
Wartość kompensaty różnic inwentaryzacyjnych została poprawnie obliczona na 960 zł. Aby to zrozumieć, przyjrzyjmy się szczegółowo przedstawionym różnicom. Mamy nadwyżkę produktu A, wynoszącą 100 sztuk po 15 zł za sztukę, co daje wartość 1500 zł (100 szt. x 15 zł). Z drugiej strony, występuje niedobór produktu B, wynoszący 80 sztuk po 12 zł za sztukę, co daje wartość 960 zł (80 szt. x 12 zł). Kompensacja polega na zestawieniu nadwyżki z niedoborem. W efekcie, wartość kompensaty wynosi różnicę między tymi dwoma wartościami. Warto również zaznaczyć, że takie podejście jest zgodne z ogólnymi praktykami rachunkowości, które zalecają, aby w przypadku stwierdzenia różnic inwentaryzacyjnych dokonywać kompensacji w celu uproszczenia obliczeń i lepszego zarządzania stanami magazynowymi. W praktyce, analiza różnic inwentaryzacyjnych oraz ich kompensacja może pomóc w lepszym zarządzaniu zasobami i zapewnieniu prawidłowości danych finansowych.
Pytanie 15

Jakie elementy zaklasyfikowane są do czynnych rozliczeń międzyokresowych?

A. zapłacony czynsz za marzec
B. rozliczenia na zakończenie okresów sprawozdawczych
C. rezerwę ustanowioną na renowację magazynu
D. opłaconą prenumeratę czasopism za I kwartał
Opłacony czynsz za miesiąc marzec, rezerwa na remont magazynu oraz rozliczenia na koniec okresów sprawozdawczych to kategorie, które nie mogą być klasyfikowane jako rozliczenia międzyokresowe czynne. Opłacony czynsz za marzec to koszt, który odnosi się do bieżącego okresu, nie jest to zatem wydatek na przyszłość, który mógłby być odzwierciedlony jako aktyw w bilansie. Z kolei rezerwa tworzona na remont magazynu to zobowiązanie, które ma na celu zabezpieczenie przyszłych wydatków na remont, ale nie jest to wydatek, który został już poniesiony i zaliczony do rozliczeń międzyokresowych czynnych. Takie rezerwy są ujęte w pasywach jako częściowe zabezpieczenie na przyszłe wydatki, a nie jako aktywa. Rozliczenia na koniec okresów sprawozdawczych odnoszą się do zamknięcia wyników finansowych danego okresu, a nie do ewidencjonowania przyszłych wydatków. Kluczowym błędem w myśleniu jest mylenie wydatków, które zostały już poniesione, z wydatkami, które dotyczą przyszłych okresów. Prawidłowe klasyfikowanie kosztów i przychodów zapewnia zgodność z zasadami rachunkowości, a także pozwala na lepsze zarządzanie finansami i planowanie wydatków w przyszłości.
Pytanie 16

Firma spłaciła zobowiązanie wobec dostawcy przy użyciu kredytu bankowego zaciągniętego w tym celu. Jakie zmiany nastąpiły w ewidencji tej operacji gospodarczej?

A. tylko w elementach aktywów bilansu bez zmiany sumy bilansowej
B. tylko w elementach pasywów bilansu bez zmiany sumy bilansowej
C. w elementach aktywów i pasywów, zwiększając sumę bilansową
D. w elementach aktywów i pasywów, redukując sumę bilansową
Odpowiedź wskazująca na zmiany tylko w składnikach pasywów bilansu bez zmiany sumy bilansowej jest prawidłowa, ponieważ uregulowanie zobowiązania wobec dostawcy przy użyciu kredytu bankowego skutkuje obniżeniem stanu zobowiązań (pasywa) oraz jednoczesnym zmniejszeniem stanu należności bankowej (aktywa). Wartość bilansowa jednostki gospodarczej pozostaje niezmieniona, gdyż każda transakcja wpływająca na aktywa i pasywa w równym stopniu neutralizuje się, co jest zgodne z zasadą równowagi bilansowej. Przykładem tego może być sytuacja, w której firma zaciąga kredyt na 10 000 zł, a następnie używa tych środków do spłaty zobowiązania wobec dostawcy. W tym przypadku, kredyt zwiększa zobowiązania bankowe, a spłata dostawcy zmniejsza zobowiązania handlowe. To prowadzi do tego, że suma aktywów i pasywów pozostaje taka sama, co jest spójne z obowiązującymi standardami rachunkowości, takimi jak MSSF czy KSR, które akcentują znaczenie właściwego prowadzenia ewidencji finansowej.
Pytanie 17

W związku z pożarem magazynu produktów gotowych planowana jest inwentaryzacja

A. nadzwyczajna
B. zdawczo-odbiorcza
C. ciągła
D. okresowa
Inwentaryzacja nadzwyczajna jest przeprowadzana w sytuacjach wyjątkowych, takich jak pożar, kradzież czy inne zdarzenia losowe, które mogą wpływać na stan majątku firmy. W przypadku pożaru magazynu wyrobów gotowych, inwentaryzacja ta ma na celu dokładne ustalenie, jakie straty poniesiono oraz jakie zasoby pozostały nienaruszone. Takie działania są nie tylko zgodne z dobrymi praktykami zarządzania majątkiem, ale również wymagane przez standardy rachunkowości, które nakładają obowiązek rzetelnego raportowania mającego na celu zabezpieczenie interesów przedsiębiorstwa. Przykładem może być metodologia, zgodnie z którą po zaistnieniu zdarzenia losowego firma wykonuje inwentaryzację w celu aktualizacji stanu ksiąg rachunkowych oraz oceny wpływu na wyniki finansowe. Tego rodzaju procedury powinny być dokładnie opisane w polityce zarządzania majątkiem, a również należy przestrzegać regulacji dotyczących ochrony mienia.
Pytanie 18

Jakie działanie gospodarcze oddziałuje na zarówno aktywa, jak i pasywa w bilansie, zwiększając jego całkową wartość?

A. Gotówka została pobrana do kasy z konta bieżącego
B. Wprowadzono nowego akcjonariusza, który wniósł swoją część na konto bieżące
C. Towary zostały sprzedane z odroczoną płatnością
D. Kredyt został spłacony z konta bieżącego
Sprzedaż towarów z odroczonym terminem zapłaty wpływa na bilans, jednak nie prowadzi do równoczesnego wzrostu aktywów i pasywów. W takiej sytuacji, w momencie sprzedaży, aktywa wzrastają o wartość sprzedanych towarów, ale pasywa nie zmieniają się od razu, ponieważ przychód jest uznawany w księgach dopiero w momencie zapłaty. To prowadzi do mylnego wniosku, że obie strony bilansu zostały zwiększone. Spłata kredytu z rachunku bieżącego to operacja, która wpływa na zmniejszenie aktywów (gotówki) oraz pasywów (zadłużenia), co nie prowadzi do zwiększenia sumy bilansowej. Pobraniu gotówki do kasy z rachunku bieżącego z kolei nie zmienia wartości aktywów ani pasywów, ponieważ jest to jedynie przekształcenie formy aktywów. W kontekście analizy bilansu, kluczowe jest zrozumienie, że każda operacja gospodarcza powinna być analizowana pod kątem jej wpływu na obie strony bilansu. Typowym błędem jest brak rozróżnienia pomiędzy różnymi rodzajami operacji – inwestycje, sprzedaż i spłaty kredytów działają na bilans w odmienny sposób i mają różne konsekwencje dla struktury finansowej przedsiębiorstwa. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami firmy.
Pytanie 19

Jaką metodą dokonuje się inwentaryzacji środków pieniężnych na koncie bankowym?

A. uzgadniania sald
B. porównania niedoborów oraz nadwyżek
C. porównania zapisów księgowych z odpowiednimi dokumentami
D. spisu z natury
Inwentaryzacja środków pieniężnych na rachunku bankowym jest kluczowym elementem zarządzania finansami w organizacji. Porównanie danych księgowych z odpowiednimi dokumentami, choć może wydawać się logiczną metodą, nie służy bezpośrednio do ustalania stanu środków pieniężnych, a raczej do weryfikacji poprawności dokumentów źródłowych. Ta metoda może pomijać istotne aspekty płynności finansowej, jak na przykład spóźnione wpływy lub błędy, które mogły wystąpić po stronie banku. Spis z natury, z kolei, jest techniką stosowaną do inwentaryzacji rzeczywistych zasobów fizycznych, takich jak materiały czy wyroby gotowe, ale nie znajduje zastosowania w kontekście środków pieniężnych. Porównanie niedoborów i nadwyżek, mimo że może wydawać się użyteczne, w rzeczywistości jest zbyt ogólną metodą i nie pozwala na identyfikację konkretnych przyczyn rozbieżności. Ponadto, uzgadnianie sald, które polega na zestawieniu danych księgowych z wyciągami bankowymi, zapewnia pełny obraz sytuacji finansowej i jest standardową praktyką w rachunkowości, co czyni inne metody niewystarczającymi do rzetelnej oceny stanu środków pieniężnych.
Pytanie 20

Dokument, który zawiera dokładną analizę otoczenia przedsiębiorstwa, ocenę jego atutów i niedoborów oraz szczegółowy plan inwestycji, w tym obliczenia jej kosztów, to

A. analiza SWOT
B. projekt inwestycyjny
C. raport z działalności firmy
D. biznesplan
Wybór odpowiedzi dotyczących sprawozdania z działalności jednostki, analizy SWOT oraz planu inwestycyjnego może być mylący. Sprawozdanie to raczej raport podsumowujący, skupiony na wynikach finansowych i operacyjnych w danym okresie, ale nie mówi nic o przyszłych planach, a to jest kluczowe w biznesplanie. Analiza SWOT to narzędzie do oceny mocnych i słabych stron, szans i zagrożeń, ale sama nie tworzy planu działania. Może być częścią biznesplanu, ale nie jest tym samym. A plan inwestycyjny to tylko część całej układanki, bo brakuje mu szerszego spojrzenia, jakim dysponuje cały biznesplan, czyli rynku, strategii marketingowej i prognoz finansowych. Często ludzie mylą te pojęcia i przez to mają trudności w zrozumieniu, jak różne dokumenty biznesowe funkcjonują. Musimy pamiętać, że biznesplan to kompleksowy dokument, który łączy analizę z przyszłym rozwojem firmy.
Pytanie 21

Odsetki naliczone od zaciągniętych kredytów bankowych są traktowane jako

A. pozostałe koszty operacyjne
B. pozostałe koszty rodzajowe
C. koszty finansowe
D. koszty usług obcych
Odsetki, które płacisz od kredytów w banku, są kosztem finansowym. To znaczy, że firma wydaje pieniądze, żeby zdobyć kapitał, co jest normalne w biznesie. W rachunkowości wszystko, co wydajesz na finansowanie działalności, jak odsetki z kredytów, prowizje w banku czy koszty emisji obligacji, wpisuje się jako koszty finansowe. Na przykład, jeśli firma bierze kredyt na rozwój, to odsetki od tego kredytu będą zmniejszać zysk przed opodatkowaniem. To zgodne z zasadami księgowości. W realnym życiu klasyfikowanie kosztów jest mega ważne, bo wpływa na analizę finansową i podatki. Dlatego trzeba zważać na różne normy, jak MSSF i KSR.
Pytanie 22

Podstawą rejestracji odchyleń od cen ewidencyjnych materiałów jest dokument księgowy?

A. F-ra zakupu
B. Pz-przyjęcie materiałów z zewnątrz
C. Pk-polecenie księgowania
D. Pw-przyjęcie wyrobów
Polecenie księgowania (Pk) stanowi kluczowy dokument w ewidencji odchyleń od cen ewidencyjnych materiałów, ponieważ to z niego wynika obowiązek księgowy dotyczący dokonania zapisów na kontach księgowych. W praktyce, polecenie księgowania jest wykorzystywane do rejestrowania wszelkich zmian w wartości posiadanych materiałów, co ma bezpośrednie przełożenie na zarządzanie kosztami w przedsiębiorstwie. Prawidłowe użycie Pk pozwala na bieżące monitorowanie i kontrolę odchyleń między ceną ewidencyjną a ceną rzeczywistą, co jest niezbędne w raportowaniu finansowym oraz w identyfikacji potencjalnych strat. W kontekście standardów rachunkowości, takie podejście wspiera zgodność z wymogami Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które kładą nacisk na rzetelność i przejrzystość informacji finansowych. Przykładowo, w sytuacji, gdy materiał został zakupiony po cenie wyższej niż ta, która figuruje w ewidencji, polecenie księgowania jest narzędziem, które umożliwia uwzględnienie tej różnicy w księgach rachunkowych, co jest kluczowe dla adekwatnej analizy kosztów i rentowności operacji.
Pytanie 23

Na podstawie wskaźnika rentowności netto sprzedaży, firma ocenia

A. jaki procent aktywów jest pokrywany kapitałem własnym
B. jaką kwotą gotówki dysponuje, aby generować przychody ze sprzedaży
C. jaką ma zdolność do spłacania zobowiązań z wykorzystaniem wypracowanego zysku
D. ile zysku netto przypada na 1 złotówkę przychodu ze sprzedaży
Wybór odpowiedzi dotyczącej zdolności przedsiębiorstwa do regulowania zobowiązań środkami z wypracowanego zysku jest mylący, ponieważ wskaźnik rentowności sprzedaży netto nie odnosi się bezpośrednio do płynności finansowej. Płynność finansowa jest mierzona innymi wskaźnikami, takimi jak wskaźnik bieżący czy szybki, które ukazują zdolność firmy do pokrywania bieżących zobowiązań, a nie efektywność sprzedaży. Z kolei odpowiedź dotycząca proporcji aktywów finansowanych kapitałem własnym wprowadza w błąd, gdyż wskaźnik rentowności sprzedaży netto nie odnosi się do struktury finansowej, lecz do rentowności sprzedaży. Ponadto, koncepcja oceny zaangażowania gotówki w osiągnięcie przychodów ze sprzedaży jest nieprecyzyjna, gdyż rentowność sprzedaży netto mierzy zysk, a nie bezpośrednie zaangażowanie gotówki. Typowym błędem myślowym jest mylenie wskaźników rentowności z innymi wskaźnikami finansowymi, co może prowadzić do fałszywych wniosków na temat kondycji przedsiębiorstwa oraz jego zdolności do generowania zysków. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy wskaźnik ma swoje konkretne zastosowanie i daje różne informacje o sytuacji finansowej firmy, dlatego ważne jest ich odpowiednie interpretowanie w kontekście całościowej analizy finansowej.
Pytanie 24

Pracodawca ma obowiązek przechowywać dokumentację pracowniczą po zakończeniu stosunku pracy przez czas

A. 30 lat
B. 40 lat
C. 50 lat
D. 20 lat
Przeanalizowanie pozostałych odpowiedzi prowadzi do nieporozumień, które mogą wynikać z braku znajomości przepisów prawa pracy oraz zasad archiwizacji dokumentów. Odpowiedzi sugerujące krótsze okresy przechowywania, takie jak 40 lat, 30 lat czy 20 lat, mogą wynikać z błędnego zrozumienia roli, jaką dokumentacja osobowa odgrywa w kontekście długoterminowego zarządzania kadrami. W rzeczywistości, krótsze okresy nie tylko naruszają przepisy, ale także mogą prowadzić do trudności w udowodnieniu stanów zatrudnienia, co w konsekwencji może rodzić problemy dla byłych pracowników w zakresie uzyskiwania świadczeń emerytalnych lub rentowych. Często spotykanym błędem jest założenie, że wystarczy archiwizować tylko te dokumenty, które są aktualnie wymagane, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do niekompletności informacji i problemów prawnych. Pracodawcy muszą być świadomi, że niewłaściwe zarządzanie dokumentacją osobową może skutkować nie tylko sankcjami prawnymi, ale także negatywnym wpływem na reputację firmy. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie określonych norm i przepisów, które nakładają obowiązek archiwizacji dokumentów przez długie okresy, co jest uzasadnione w kontekście ewentualnych roszczeń i weryfikacji historii zatrudnienia pracowników.
Pytanie 25

W badanym okresie firma wytworzyła 400 sztuk wyrobów gotowych oraz 600 sztuk produktów w trakcie produkcji, które osiągnęły stopień przetworzenia wynoszący 50%. Ile umownych jednostek kalkulacyjnych przyjęto do rozliczenia kosztów produkcji?

A. 700 sztuk
B. 200 sztuk
C. 300 sztuk
D. 400 sztuk
Wydaje mi się, że wybór błędnej odpowiedzi mógł wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz, czym są jednostki kalkulacyjne i jak oblicza się stopień przetworzenia. Odpowiedź 400 sztuk skupiła się tylko na wyrobach gotowych, a zapomniała o produktach niezakończonych, co to jest duży błąd w analizie. Odpowiedź 300 sztuk dotyczy tylko części produktów w produkcji, nie uwzględniając pełnych kosztów. Z kolei 200 sztuk mogło sugerować, że ktoś myślał o jednostkach jako częściach gotowych wyrobów, co nie jest zgodne z definicją jednostki kalkulacyjnej. Ważne jest, żeby pamiętać, że jednostki kalkulacyjne pokazują zarówno produkty zakończone, jak i te w toku, a ich dobre zliczenie jest kluczowe dla zarządzania kosztami. Jeżeli pomijamy jakieś produkty, to możemy mieć problemy z analizami i strategiami zarządzania. Dlatego warto podchodzić do kalkulacji jednostek z pełnym zrozumieniem, żeby mieć dobre wyniki w rachunkowości i w efektywnym zarządzaniu produkcją.
Pytanie 26

Który wskaźnik wskazuje na częstotliwość rotacji zapasów materiałowych i jest wyliczany przez podzielenie przychodów ze sprzedaży netto przez średni poziom zapasów?

A. Dynamiki zapasów
B. Rotacji zapasów w dniach
C. Rotacji zapasów w razach
D. Struktury sprzedaży
Rotacja zapasów w razach to super ważny wskaźnik, który pokazuje, jak dobrze firma radzi sobie z zarządzaniem swoimi zapasami. Obliczamy to, dzieląc przychody ze sprzedaży netto przez przeciętny stan zapasów. Dzięki temu wiemy, ile razy firma sprzedaje swoje zapasy w danym okresie. Kiedy rotacja jest wysoka, to znaczy, że firma dobrze gospodaruje swoimi zasobami, co może pomóc w poprawie płynności finansowej i obniżeniu kosztów związanych z przechowywaniem. Na przykład, jeśli mamy do czynienia z jakimś sklepem, który sprzedaje sezonowe produkty, to powinien naprawdę dążyć do wysokiej rotacji, żeby nie zostały mu jakieś przestarzałe rzeczy. W niektórych branżach normalnie osiąga się przynajmniej kilka rotacji rocznie, co świadczy o zdrowym zarządzaniu. Także przy analizie rotacji zapasów można lepiej planować zakupy i zauważyć ewentualne problemy z popytem czy podażą.
Pytanie 27

Jakie zdarzenie ekonomiczne można zarejestrować w ewidencji pozabilansowej danej jednostki?

A. Przyjęcie środka trwałego w postaci aportu
B. Zbycie środka trwałego
C. Otrzymanie środka trwałego w formie darowizny
D. Postawienie środka trwałego w stan likwidacji
Przyjęcie środka trwałego w formie aportu, sprzedaż środka trwałego oraz otrzymanie środka trwałego w formie darowizny to zdarzenia, które powinny być rejestrowane w ewidencji bilansowej, a nie pozabilansowej. Przyjęcie aportu to proces, w którym jednostka nabywa aktywa, co wpływa bezpośrednio na jej bilans, zwiększając wartość aktywów. Sprzedaż środka trwałego również ma istotny wpływ na bilans, ponieważ przynosi wpływy finansowe oraz może generować zyski lub straty związane z różnicą pomiędzy wartością księgową a ceną sprzedaży. Otrzymanie darowizny również skutkuje zwiększeniem wartości aktywów jednostki, co wymaga jego ujęcia w ewidencji bilansowej. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do takich pomyłek, jest mylenie pojęć związanych z ewidencją pozabilansową i bilansową. Ewidencja pozabilansowa służy do rejestrowania zdarzeń, które nie wpływają bezpośrednio na majątek jednostki, ale są istotne z punktu widzenia zarządzania i ewaluacji aktywów. Niezrozumienie tej różnicy może prowadzić do niewłaściwego ujęcia zdarzeń gospodarczych, co z kolei wpływa na jakość raportów finansowych i decyzji podejmowanych przez kierownictwo jednostki.
Pytanie 28

Przy użyciu stopy amortyzacji wynoszącej 20%, środek trwały zostanie poddany amortyzacji według metody liniowej przez

A. 20 lat
B. 4 lata
C. 5 lat
D. 10 lat
Odpowiedź 5 lat jest poprawna, ponieważ przy zastosowaniu stopy amortyzacyjnej wynoszącej 20% w metodzie liniowej, czas amortyzacji środka trwałego oblicza się na podstawie wzoru: Czas amortyzacji = 1 / stopa amortyzacyjna. W tym przypadku, przy stopie 20% (0,2), otrzymujemy 1 / 0,2 = 5 lat. W praktyce oznacza to, że środek trwały o wartości początkowej, na przykład 100 000 zł, będzie amortyzowany w równych ratach przez 5 lat, co daje 20 000 zł rocznego odpisu amortyzacyjnego. Jest to zgodne z zasadami rachunkowości oraz standardami finansowymi, które zalecają traktowanie amortyzacji w sposób racjonalny i systematyczny, co ułatwia planowanie budżetu oraz kontrolowanie kosztów. Dobrą praktyką jest również monitorowanie wartości rynkowej środka trwałego, co może wpływać na decyzje dotyczące jego dalszego użytkowania lub sprzedaży.
Pytanie 29

Rzeczywiste koszty produkcji wyrobów gotowych są rejestrowane na koncie

A. Koszt sprzedanych wyrobów gotowych
B. Rozliczenie kosztów według rodzajów
C. Koszty działalności podstawowej
D. Koszty związane ze sprzedażą
Koszty działalności podstawowej to konto, na którym ewidencjonuje się rzeczywisty koszt wytworzenia wyrobów gotowych. Na tym koncie rejestruje się koszty związane z procesem produkcji, takie jak materiały, wynagrodzenia pracowników produkcyjnych oraz inne koszty bezpośrednio związane z wytwarzaniem produktów. Zgodnie z zasadami rachunkowości, dla prawidłowego określenia kosztów wyrobów gotowych niezwykle istotne jest prawidłowe przypisanie tych kosztów do właściwych kont. W praktyce, informacje te są następnie wykorzystywane do analizy rentowności, podejmowania decyzji inwestycyjnych oraz planowania budżetu. Zgromadzone dane na koncie kosztów działalności podstawowej mogą również pomóc w ocenie efektywności procesów produkcyjnych oraz identyfikacji obszarów wymagających optymalizacji. Właściwe zarządzanie tymi kosztami jest kluczowe dla konkurencyjności przedsiębiorstwa w dłuższej perspektywie.
Pytanie 30

Jedną z form płatności gotówkowych jest

A. czek rozrachunkowy
B. polecenie przelewu
C. bankowy dowód wpłaty
D. akredytywa
Próba wskazania innych form rozliczeń gotówkowych, takich jak polecenie przelewu, akredytywa czy czek rozrachunkowy, może prowadzić do nieporozumień dotyczących zasadności ich klasyfikacji. Polecenie przelewu, chociaż często używane w obrocie finansowym, jest instrumentem, który umożliwia przesyłanie środków z jednego konta bankowego na inne, jednak nie jest bezpośrednią formą gotówki. W praktyce oznacza to, że nie wymaga bezgotówkowej transakcji i nie dostarcza dowodu wpłaty, co w odróżnieniu od bankowego dowodu wpłaty. Akredytywa to z kolei forma zabezpieczenia transakcji, która występuje głównie w handlu międzynarodowym, gdzie bank wystawiający akredytywę zapewnia płatność za dostarczony towar, ale również nie jest narzędziem gotówkowym w tradycyjnym sensie. Czek rozrachunkowy to dokument, który umożliwia dokonanie płatności, ale także nie jest formą gotówki, gdyż wymaga realizacji w banku i przetworzenia, co wydłuża czas transakcji. Różnorodność tych instrumentów może wywołać błędne wnioski, dlatego ważne jest, aby dobrze zrozumieć różnice między nimi oraz kontekst, w którym są używane. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami i podejmowania decyzji biznesowych.
Pytanie 31

W hurtowni cena ewidencyjna towarów odpowiada cenie sprzedaży netto, a marża hurtowa wynosi 30% ceny zakupu netto. Nabyto 200 sztuk towarów po cenie zakupu 10,00 zł/szt. Jaką wartość ma zarezerwowana marża hurtowa?

A. 600,00 zł
B. 60,00 zł
C. 2 600,00 zł
D. 2 000,00 zł
Wielu uczestników może mieć trudności z obliczeniem zarezerwowanej marży hurtowej, co często prowadzi do błędnych odpowiedzi. Często pojawia się nieporozumienie związane z podstawowymi pojęciami dotyczącymi ceny zakupu i marży. Na przykład, niektórzy mogą mylić całkowity koszt zakupu z marżą hurtową, co prowadzi do zawyżenia kwoty. Należy pamiętać, że marża hurtowa to procent od ceny zakupu netto, a nie bezpośrednio kwota z całkowitych wydatków. Może też występować mylne założenie, że marża powinna być obliczana na podstawie ceny sprzedaży netto, co jest błędne. W rzeczywistości, przy obliczeniach marży hurtowej kluczowe jest, aby odnosić się do ceny zakupu netto, a nie do ewentualnej ceny sprzedaży, co może prowadzić do nieprawidłowych wniosków. Tego rodzaju błędy myślowe często wynikają z braku zrozumienia relacji pomiędzy zakupami a sprzedażą, co jest fundamentalne w działalności hurtowej. Wnioskując, ważne jest, aby zrozumieć, że marża hurtowa jest kalkulowana na podstawie ceny zakupu netto, a następnie przekłada się na strategię cenową i rentowność działalności.
Pytanie 32

Podmiot gospodarczy osiągnął całkowite przychody w wysokości 150 000,00 zł, a koszty uzyskania tych przychodów wyniosły 84 000,00 zł. Jaki jest podatek dochodowy od osób prawnych, który podmiot ten powinien uiścić?

A. 11 800,00 zł
B. 12 540,00 zł
C. 66 000,00 zł
D. 13 200,00 zł
Czasami wybór błędnych odpowiedzi wynika z tego, że nie do końca rozumiesz zasady obliczania podatku dochodowego. Niektórzy mogą myśleć, że tylko przychody są ważne, żeby wyliczyć podatek. Ale prawda jest taka, że to dochód jest najważniejszy, a ten się oblicza, odejmując koszty uzyskania przychodów od przychodów. Ludzie, którzy myślą, że można wyliczyć podatek tylko na podstawie przychodów, mogą nie doceniać roli kosztów, które są szalenie istotne w tym procesie. Zdarza się też, że niektórzy mylą się, sądząc, że stawka podatku różni się w zależności od dochodu, co w ogóle nie jest prawdą. W Polsce stawka CIT dla większości firm wynosi 19%, więc zawsze powinieneś stosować tę samą regułę. Ponadto, wielu zapomina o znaczeniu dobrej księgowości, co niestety prowadzi do błędów w obliczeniach. Dlatego ważne jest zrozumienie, jak przychody i koszty wpływają na dochód i jakie mogą być konsekwencje błędnych obliczeń.
Pytanie 33

W jakim momencie zgodnie z przepisami o rachunkowości jednostki zobowiązane są do przygotowywania zestawień obrotów oraz sald kont księgi głównej?

A. W każdej chwili roku obrotowego
B. Na koniec każdego okresu sprawozdawczego, nie rzadziej niż na koniec miesiąca
C. Nie później niż 30 dnia od dnia bilansowego
D. Nie później niż 15 dnia po zakończeniu okresu sprawozdawczego
Zrozumienie obowiązków jednostek w zakresie sporządzania zestawień obrotów i sald kont księgi głównej jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania każdego przedsiębiorstwa. Wybór odpowiedzi, że jednostki mogą to robić w dowolnym momencie roku obrotowego, jest nieprawidłowy, ponieważ nie uwzględnia wymogu systematyczności i regularności, który jest centralnym elementem dobrych praktyk rachunkowości. Sporządzanie zestawień w dowolnym czasie może prowadzić do sytuacji, w której kluczowe informacje finansowe nie są na bieżąco monitorowane, co z kolei może utrudnić podejmowanie przemyślanych decyzji biznesowych. Z kolei twierdzenie, że zestawienia należy sporządzać nie później niż 15 dnia od zakończenia okresu sprawozdawczego, nie odzwierciedla rzeczywistych wymagań ustawowych, które nakładają obowiązek wykonania tych czynności na koniec okresu sprawozdawczego. W praktyce opóźnienia w sporządzaniu zestawień mogą prowadzić do błędów w raportowaniu finansowym, a także do naruszeń przepisów prawnych, co może grozić sankcjami. Dodatkowo, brak regularnych zestawień na koniec miesiąca może skutkować gromadzeniem błędów i trudności w ich identyfikacji, co możemy zauważyć w przypadku jednostek, które zaniedbują te obowiązki. Właściwe podejście do rachunkowości polega na udokumentowanym i systematycznym monitorowaniu finansów, co jest fundamentem dla właściwego zarządzania oraz przejrzystości w relacjach z interesariuszami.
Pytanie 34

Zakład produkcyjny prowadzi ewidencję materiałów w magazynie według rzeczywistych kosztów zakupu i określa wartość wysyłki materiałów metodą LIFO. W zapasie materiałów znajdują się trzy dostawy: <br> - Pz 1. 100 kg po 10,00 zł za kg, <br> - Pz 2. 110 kg po 9,00 zł za kg, <br> - Pz 3. 120 kg po 11,00 zł za kg. <br><br> Na podstawie dowodu księgowego Rw do produkcji wydano 250 kg materiałów. Jakie jest saldo końcowe materiałów w magazynie?

A. 720,00 zł
B. 700,00 zł
C. 800,00 zł
D. 880,00 zł
W przypadku błędnych odpowiedzi, takie wyniki mogą sugerować nieprawidłowe podejście do obliczenia wartości rozchodu materiałów. Warto zauważyć, że metoda LIFO zakłada, że najpierw z magazynu wydawane są najnowsze zapasy. Dlatego, jeśli ktoś zastosuje inną metodę, taką jak FIFO (First In, First Out) lub nie uwzględni zasady LIFO, rezultaty będą fałszywe. Na przykład, jeśli ktoś obliczy wartość 720,00 zł, może to wynikać z błędnego założenia, że najpierw wykorzystuje się najstarsze zapasy, co jest sprzeczne z zasadami przyjętymi przez przedsiębiorstwo. Kolejnym typowym błędem jest pomylenie wartości jednostkowej i ilości, co prowadzi do nieprawidłowych obliczeń całkowitych kosztów. Na przykład, niepoprawne zsumowanie wartości z trzech dostaw lub zastosowanie niewłaściwych cen jednostkowych przy rozchodzie może wywołać podobne błędy. Kluczową kwestią jest zrozumienie wpływu metody ewidencji na wyniki finansowe oraz konieczność stosowania właściwych zasad ustalania wartości zapasów, co ma fundamentalne znaczenie w rachunkowości i zarządzaniu finansami w przedsiębiorstwie.
Pytanie 35

W spółce z ograniczoną odpowiedzialnością kapitałem, który został powierzony, jest kapitał

A. rezerwowy
B. zapasowy
C. zasobowy
D. zakładowy
Wybór innych odpowiedzi, jak kapitał zapasowy, zasobowy czy rezerwowy, demonstruje pewne nieporozumienia dotyczące terminologii używanej w kontekście finansów i prawa spółek. Kapitał zapasowy to kwoty, które są tworzone z zysku netto spółki, mające na celu zabezpieczenie przed nieprzewidzianymi wydatkami i wspieranie dalszego rozwoju, jednak nie jest to kapitał, który ma charakter umowy między wspólnikami przy zakładaniu spółki. Z kolei kapitał zasobowy jest pojęciem, które nie jest powszechnie stosowane w kontekście spółek z o.o.; odnosi się zazwyczaj do szerokiego pojęcia całości aktywów, jakie ma dana jednostka gospodarcza. Kapitał rezerwowy to również środki finansowe zgromadzone z zysków, ale które nie mają bezpośredniego związku z kapitałem zakładowym. Błędem jest myślenie, że wszystkie te rodzaje kapitału są równorzędne lub mogą być używane zamiennie w kontekście spółek. Poprawne zrozumienie tych terminów jest kluczowe w zarządzaniu finansami i prawidłowym funkcjonowaniu spółek, co jest podkreślane w standardach rachunkowości oraz dobrych praktykach zarządzania finansowego.
Pytanie 36

Marek Stec pracuje na podstawie umowy o pracę jako kierownik budowy. Dodatkowo pracodawca zawarł z nim umowę zlecenie na przeprowadzanie szkoleń w zakresie BHP. W związku z umową zlecenia pracownikowi zostaną potrącone

A. dobrowolnie składki na ubezpieczenia społeczne, obowiązkowo składkę na ubezpieczenie zdrowotne oraz wymaganą zaliczkę na podatek dochodowy
B. obowiązkowo składki na ubezpieczenia społeczne oraz wymaganą zaliczkę na podatek dochodowy
C. obowiązkowo składki na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne oraz wymaganą zaliczkę na podatek dochodowy
D. obowiązkowo ubezpieczenie zdrowotne oraz dobrowolne potrącenia, na które pracownik wyraził zgodę
Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że w żadnym przypadku nie uwzględniają one pełnego zakresu obowiązkowych potrąceń, które powinny być dokonywane od wynagrodzenia z umowy zlecenia. Przykładowo, sugestia o dobrowolnych składkach na ubezpieczenie społeczne jest mylna. Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych jednoznacznie określa, że składki na ubezpieczenie społeczne od umowy zlecenia są obowiązkowe, co oznacza, że pracodawca nie ma możliwości zrezygnowania z ich odprowadzania. Ponadto, pominięcie składek na ubezpieczenie zdrowotne w niektórych odpowiedziach jest błędne – jest to również składka, która jest obligatoryjna dla wszystkich pracowników, niezależnie od formy zatrudnienia. Warto również zauważyć, że stwierdzenie dotyczące potrąceń dobrowolnych może budzić nieporozumienia – pracodawca ma obowiązek potrącać składki oraz zaliczkę na podatek, a wszelkie inne potrącenia (np. te związane z wynagrodzeniem) wymagają wyrażenia zgody pracownika, ale nie dotyczą składek ubezpieczeniowych. To zrozumienie jest kluczowe, aby uniknąć błędów w obliczaniu wynagrodzenia oraz w dopełnianiu obowiązków związanych z zatrudnieniem.
Pytanie 37

Przeznaczenie części zysku na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych stanowi czynność gospodarczą

A. pasywno-aktywna zmniejszająca całkowitą wartość bilansową
B. aktywo-pasywna zwiększająca całkowitą wartość bilansową
C. pasywna
D. aktywna
Jak chodzi o ZFŚS, to nie można mówić o tym, że to aktywna operacja gospodarcza. To jakby mylić pojęcia – operacje aktywne są związane z inwestowaniem w coś, by zyskać. A tu mamy do czynienia z alokacją zysku, co w zasadzie zwiększa zobowiązania wobec pracowników, a nie aktywa. Mówiąc prosto, fundusz nie wpływa na ogólną wartość bilansową firmy tak, jak to się sugeruje w tej odpowiedzi. Sam fundusz jest częścią pasywów. Jest to dość mylące, bo nie oznacza to, że tworzenie funduszu prowadzi do spadku aktywów firmy. To jest ważne, żeby rozumieć różnice między tymi różnymi typami operacji w księgowości, bo to może naprawdę ułatwić podejmowanie decyzji finansowych.
Pytanie 38

Jakie konto zostanie obciążone kwotą podatku od nieruchomości?

A. Pozostałe koszty operacyjne
B. Usługi obce
C. Podatki i opłaty
D. Koszty finansowe
Wybór odpowiedzi spośród usług obcych, pozostałych kosztów operacyjnych czy kosztów finansowych wskazuje na nieporozumienie dotyczące klasyfikacji wydatków w księgowości. Usługi obce odnoszą się do kosztów związanych z zewnętrznymi dostawcami usług, które nie obejmują bezpośrednio zobowiązań podatkowych. Klasyfikowanie podatku od nieruchomości jako usług obcych może prowadzić do błędnych analiz finansowych oraz naruszenia przepisów dotyczących sprawozdawczości. Ponadto, pozostałe koszty operacyjne obejmują różne wydatki operacyjne, ale nie są one bezpośrednio związane z zobowiązaniami podatkowymi, co także prowadzi do mylnych interpretacji. Koszty finansowe z kolei dotyczą wydatków związanych z finansowaniem działalności przedsiębiorstwa, takich jak odsetki od pożyczek, a nie wydatków na podatki. Takie pomyłki w klasyfikacji mogą prowadzić do nieprawidłowego obrazowania sytuacji finansowej firmy, co jest sprzeczne z zasadami dobrych praktyk w księgowości. Dokładne zrozumienie, jakie rodzaje kosztów są klasyfikowane w ramach poszczególnych kategorii, jest kluczowe dla rzetelnego prowadzenia ksiąg oraz dla podejmowania świadomych decyzji finansowych.
Pytanie 39

Zatwierdzone roczne raporty finansowe, zaliczane do kategorii archiwalnej A, powinny być przechowywane

A. 10 lat
B. 1 rok
C. 5 lat
D. trwale
Przechowywanie zatwierdzonych rocznych sprawozdań finansowych przez okres jednego lub pięciu lat jest nieadekwatne w kontekście wymogów prawnych oraz dobrych praktyk w zarządzaniu dokumentacją. Odpowiedzi sugerujące okres 1 roku lub 5 lat opierają się na błędnym założeniu, że dokumenty te stają się nieistotne po upływie określonego czasu. W rzeczywistości, wiele regulacji prawnych, w tym przepisy dotyczące rachunkowości i audytów, nakładają obowiązek archiwizacji takich dokumentów na czas nieokreślony. Przykładowo, zgodnie z ustawą o rachunkowości w Polsce, firmy są zobowiązane do przechowywania dokumentacji finansowej przez okres co najmniej 5 lat, ale archiwizacja na czas dłuższy, a nawet trwale, jest zalecana dla zapewnienia pełnej przejrzystości i zgodności z wymogami kontrolnymi. Dodatkowo, wybór niewłaściwego okresu przechowywania może prowadzić do sytuacji, w której firma nie będzie mogła odpowiedzieć na pytania organów kontrolnych dotyczące jej historii finansowej, co może skutkować poważnymi reperkusjami prawnymi lub finansowymi. Właściwa polityka archiwizacji powinna być oparta na analizie ryzyka oraz aktualnych regulacjach prawnych, a także na praktykach stosowanych w branży, aby zabezpieczyć odpowiednią dokumentację na przyszłość.
Pytanie 40

Ruchy na koncie księgowym Amortyzacja w przedsiębiorstwie

A. obniżają wartość aktywów i pasywów oraz łączną sumę bilansową
B. są poprawką wartości początkowej środków trwałych
C. określają kwotę wydatków związanych z eksploatacją środków trwałych
D. podnoszą przychody, pozytywnie wpływając na wynik finansowy
W analizie obrotów konta Amortyzacja, pojawiają się koncepcje, które mogą wprowadzać w błąd. Należy zaznaczyć, że amortyzacja nie stanowi korekty wartości początkowej środków trwałych. Wartość początkowa środka trwałego pozostaje niezmienna przez cały okres jego użytkowania, a amortyzacja jedynie rozkłada tę wartość na poszczególne okresy rozliczeniowe. Często myśli się, że amortyzacja bezpośrednio zwiększa przychody, co jest mylnym rozumowaniem. Zamiast tego, amortyzacja to koszt, który zmniejsza wynik finansowy jednostki. Pojawiają się także nieporozumienia dotyczące związku amortyzacji z wartością aktywów i pasywów. Amortyzacja zmniejsza wartość aktywów, ale jej wpływ na pasywa nie jest bezpośredni. Dlatego twierdzenie, że amortyzacja zmniejsza pasywa oraz sumę bilansową, jest uproszczone i nieprecyzyjne. Kluczowe jest zrozumienie, że amortyzacja wpływa na wyniki finansowe, ale nie zmienia bilansowej struktury aktywów i pasywów w sposób bezpośredni. W praktyce, błędy w interpretacji amortyzacji mogą prowadzić do nieprawidłowego przedstawienia sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, co ma istotne konsekwencje w raportowaniu finansowym oraz podejmowaniu decyzji o inwestycjach.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej