Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 9 kwietnia 2025 15:15
Data zakończenia: 9 kwietnia 2025 15:24

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kiedy krowy mogą zostać ponownie poddane inseminacji po wycieleniu?

A. w pierwszej rui

B. gdy wykazują słabe objawy rui

C. w trzeciej rui

D. w drugiej rui

Wybór drugiej rui jako momentu do ponownej inseminacji krów po wycieleniu jest zgodny z zaleceniami weterynaryjnymi oraz najlepszymi praktykami hodowlanymi. Królowe, które urodziły, przechodzą przez okres laktacji, a ich cykl rujowy zaczyna się zazwyczaj od 18 do 24 dni po wycieleniu. W tym czasie organizm krowy regeneruje się, a hormony zaczynają się stabilizować, co umożliwia prawidłowe owulacje. Inseminacja w drugiej rui zwiększa szanse na skuteczne zapłodnienie, ponieważ krowy są w lepszej kondycji zdrowotnej, a ich organizm jest bardziej gotowy na ciążę. Przykładowo, w praktyce hodowlanej wielu producentów mleka stosuje tę metodę, aby zapewnić optymalny interwał między wycieleniami, co w efekcie prowadzi do zwiększenia wydajności mlecznej oraz lepszego zarządzania stadem. Warto również zauważyć, że nieprzestrzeganie tego zalecenia może skutkować dłuższymi przerwami między wycieleniami, co negatywnie wpływa na rentowność gospodarstwa.

Pytanie 2

Aby polepszyć właściwości jakościowe wołowiny pochodzącej z hodowli krów mlecznych, stosuje się krzyżowanie towarowe krów mlecznych z buhajami ras mięsnych. Do takiego krzyżowania zazwyczaj wybiera się buhaja rasy

A. Ayrshire

B. Hereford

C. Jersey

D. Angler

Krzyżowanie krów mlecznych z buhajami ras mięsnych, takimi jak Hereford, ma na celu poprawę cech jakościowych mięsa, co jest kluczowe w produkcji wołowiny. Rasa Hereford jest znana ze swojej efektywności w produkcji mięsa o wysokiej jakości, co wynika z jej doskonałego przyrostu masy oraz korzystnego stosunku mięsa do kości. Praktyczne zastosowanie krzyżowania z buhajem Hereford polega na uzyskaniu potomstwa, które łączy cechy mleczne krów z walorami mięsnymi Hereforda. Dzięki temu uzyskuje się cielęta, które są bardziej odporne na choroby, lepiej przyrastają, a także mają wyższy wskaźnik jakości mięsa. W wielu krajach, takich jak Stany Zjednoczone czy Australia, krzyżowanie to stało się standardową praktyką w hodowli bydła, co przyczynia się do wzrostu rentowności gospodarstw poprzez zwiększenie jakości produkowanej wołowiny oraz poprawę efektywności ekonomicznej. Włączenie buhaja Hereford do programu hodowlanego jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie kluczowe jest łączenie cech różnych ras, aby maksymalizować korzyści zarówno ekonomiczne, jak i produkcyjne.

Pytanie 3

Stosowanie w sztucznym unasiennianiu buhajów lub ich nasienia, pochodzącego z kraju spoza Unii Europejskiej, wymaga uzyskania zgody

A. ministra ochrony zdrowia

B. powiatowego weterynarza

C. ministra odpowiedzialnego za rolnictwo

D. głównego weterynarza

Odpowiedź ministra właściwego do spraw rolnictwa jest prawidłowa, ponieważ w Polsce to właśnie ten minister odpowiada za regulacje związane z hodowlą zwierząt gospodarskich oraz ich rozmnażaniem. Zgodnie z przepisami prawa, w przypadku wykorzystywania nasienia buhajów pochodzących z krajów trzecich (czyli spoza Unii Europejskiej), należy uzyskać zgodę odpowiednich organów w celu zapewnienia, że nasienie spełnia wymogi zdrowotne i jakościowe. Przykładem zastosowania tych zasad może być import nasienia buhajów z krajów takich jak USA czy Nowa Zelandia, gdzie przed przystąpieniem do jego użycia w hodowli, hodowca musi dostarczyć odpowiednią dokumentację oraz spełnić określone normy weterynaryjne. Dobre praktyki w tej dziedzinie uwzględniają również przeprowadzanie badań zdrowotnych zarówno nasienia, jak i samych zwierząt, co stanowi kluczowy element w uprzedzaniu rozprzestrzeniania się chorób zakaźnych. Zgoda ministra właściwego do spraw rolnictwa jest zatem nie tylko wymogiem formalnym, ale również praktycznym krokiem w kierunku zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego w hodowli zwierząt.

Pytanie 4

Kością należącą do kończyny dolnej jest kość

A. promieniowa

B. klinowa

C. sitowa

D. strzałkowa

Odpowiedź 'strzałkowa' jest prawidłowa, ponieważ strzałkowa jest jedną z kości kończyny miednicznej, która współpracuje z innymi kośćmi, aby umożliwić ruch i stabilność kończyny dolnej. Kość strzałkowa, znajduje się obok kości piszczelowej i pełni ważną rolę w biomechanice stawu skokowego. W odróżnieniu od kości, takich jak promieniowa, klinowa czy sitowa, które należą do innych grup kości w organizmie, strzałkowa jest kluczowym elementem struktury kończyny dolnej. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest jej znaczenie w ortopedii, gdzie zrozumienie anatomii kończyn dolnych jest niezbędne do diagnozowania i leczenia urazów czy deformacji. W kontekście rehabilitacji, wiedza na temat kości strzałkowej pozwala na skuteczniejsze planowanie ćwiczeń mających na celu przywrócenie pełnej funkcjonalności kończyny. Wiedza na temat struktury i funkcji kości strzałkowej i jej relacji z innymi kośćmi, jak również z mięśniami, ścięgniami i więzadłami, jest istotna dla profesjonalistów w dziedzinie medycyny i rehabilitacji.

Pytanie 5

Zwierzę hodowlane nie jest zwierzęciem zwierzęciem gospodarczym, gdy

A. jego zastosowanie jest uwzględnione w programie hodowlanym realizowanym dla danej księgi hodowlanej lub rejestru

B. posiada rodowód oraz orzeczenie weterynaryjne dotyczące zdrowia i zdolności do rozrodu

C. zostało wpisane, zarejestrowane lub spełnia kryteria do wpisu lub rejestracji w księdze hodowlanej lub rejestrze

D. jego przodkowie zostali zarejestrowani w księdze hodowlanej lub wpisani w tę księgę lub w rejestrze danej rasy lub ras, bądź linii hodowlanej

Niezrozumienie, dlaczego zwierzę gospodarskie jest uznawane za niehodowlane w przypadku braku rodowodu pochodzenia i orzeczenia o zdrowiu, może prowadzić do błędnych wniosków. Odpowiedzi, które mówią o wpisie do księgi hodowlanej czy rejestru, nie uwzględniają istotnych aspektów zdrowotnych i genetycznych zwierząt. Wpisanie zwierzęcia do księgi hodowlanej czy rejestru może mieć miejsce z różnych powodów, ale niekoniecznie odzwierciedla rzeczywistą jakość genetyczną i zdrowotną danego osobnika. Z kolei, programy hodowlane mogą obejmować szeroki zakres zwierząt, które niekoniecznie muszą spełniać rygorystyczne wymagania zdrowotne. Ostatecznie, posiadanie rodowodu oraz potwierdzenia zdrowia jest kluczowe, aby zapewnić, że zwierzęta mogą efektywnie uczestniczyć w procesie hodowlanym, co nie tylko wpływa na ich zdrowie, ale również na dobrostan przyszłego potomstwa. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do nieefektywnej hodowli i zwiększonego ryzyka wystąpienia chorób genetycznych w populacjach zwierząt gospodarskich.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Aby zabezpieczyć budynek inwentarski przed gryzoniami, zaplanowano umiejscowienie stacji deratyzacyjnych co 20 m wzdłuż obwodu budynku. Ile stacji deratyzacyjnych powinno się zainstalować w obszarze zewnętrznym chlewni o długości 72 m oraz szerokości 18 m?

A. 9 stacji

B. 12 stacji

C. 16 stacji

D. 5 stacji

Aby obliczyć liczbę stacji deratyzacyjnych, należy najpierw obliczyć obwód chlewni, która ma kształt prostokąta. Obwód prostokąta obliczamy według wzoru: O = 2 * (długość + szerokość). W przypadku chlewni o długości 72 m i szerokości 18 m, obwód wynosi: O = 2 * (72 m + 18 m) = 2 * 90 m = 180 m. Ponieważ stacje deratyzacyjne mają być ustawione co 20 m, dzielimy obwód przez odległość między stacjami: 180 m / 20 m = 9 stacji. Poprawne ustawienie stacji jest kluczowe dla skutecznej ochrony budynku inwentarskiego przed gryzoniami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania szkodnikami. Regularne monitorowanie i konserwacja stacji jest również istotne, aby zapewnić ich efektywność oraz bezpieczeństwo środowiska, w którym się znajdują.

Pytanie 8

Wskaż poprawną sekwencję etapów pracy hodowlanej?

A. Ocena wartość, użytkowej, ocena wartości hodowlanej, selekcja, dobór indywidualny

B. Selekcja, dobór indywidualny, ocena wartości hodowlanej, ocena użytkowa

C. Dobór indywidualny, ocena użytkowa, ocena wartości hodowlanej, selekcja

D. Ocena wartości hodowlanej, selekcja, ocena użytkowa, dobór indywidualny

Prawidłowa odpowiedź dotycząca etapów pracy hodowlanej wskazuje na właściwą sekwencję działań, które są kluczowe w procesie tworzenia nowych linii i ras zwierząt lub odmian roślin. Na początku przeprowadza się ocenę wartości użytkowej, co pozwala na zrozumienie, jakie cechy są pożądane w danej populacji. Następnie dokonuje się oceny wartości hodowlanej, która pozwala na identyfikację osobników o najlepszych cechach genetycznych. Selekcja to kluczowy etap, w którym wybiera się najcenniejsze osobniki do dalszego rozmnażania, co ma na celu poprawę cech użytkowych. Ostatnim krokiem jest dobór indywidualny, który polega na skrupulatnym wyborze partnerów do rozmnażania, co ma na celu maksymalizację pozytywnych cech w potomstwie. Przykładem zastosowania tych kroków może być hodowla bydła mlecznego, gdzie selekcja opiera się na parametrach takich jak wydajność mleczna, zdrowotność i cechy pokrewieństwa, co prowadzi do poprawy wyników produkcji mleka i jakości genetycznej stada.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Który składnik paszy dostarcza najwięcej energii?

A. popiół

B. tłuszcz

C. włókno

D. białko

Tłuszcz jest najważniejszym składnikiem energotwórczym w paszy zwierzęcej, ponieważ dostarcza największą ilość energii na jednostkę masy. W porównaniu do białka i węglowodanów, które dostarczają około 4 kcal na gram, tłuszcz dostarcza aż 9 kcal na gram. Dlatego dodatek tłuszczu do paszy jest powszechnie stosowany w praktykach żywieniowych, aby zwiększyć kaloryczność diety zwierząt, co jest kluczowe w intensywnych systemach produkcji zwierzęcej. Przykładowo, w dietach dla bydła mlecznego stosuje się oleje roślinne lub tłuszcze zwierzęce, aby zwiększyć wydajność mleka oraz poprawić kondycję zwierząt. Ponadto, w zastosowaniach przemysłowych, odpowiednie dawki tłuszczu mogą wpływać na smakowitość paszy i poprawić jej strawność. W kontekście standardów, warto zauważyć, że dodawanie tłuszczu powinno być zgodne z zaleceniami dotyczącymi żywienia zwierząt, które uwzględniają ich potrzeby energetyczne oraz wymagania zdrowotne.

Pytanie 11

Gdzie w jelicie znajdują się kosmki jelitowe?

A. w grubym.

B. w czczym.

C. w ślepym.

D. w prostym.

Kosmki jelitowe, czyli mikroskopijne wypustki błony śluzowej jelita, występują głównie w jelicie czczym (duodenum) i pełnią kluczową rolę w procesach trawienia oraz wchłaniania substancji odżywczych. Ich struktura zwiększa powierzchnię jelita, co umożliwia bardziej efektywne wchłanianie składników odżywczych, takich jak białka, węglowodany oraz tłuszcze. Kosmki są pokryte komórkami enterocytów, które są odpowiedzialne za transport substancji odżywczych do krwiobiegu. W praktyce, zrozumienie roli kosmków jelitowych jest istotne dla dietetyków i specjalistów ds. zdrowia, ponieważ ich uszkodzenie lub dysfunkcja może prowadzić do zaburzeń wchłaniania, co z kolei może skutkować niedoborami pokarmowymi oraz problemami zdrowotnymi, takimi jak celiakia. Dlatego kluczowe jest promowanie zdrowych nawyków żywieniowych, które wspierają zdrowie jelit, takich jak dieta bogata w błonnik oraz probiotyki, co może przyczynić się do optymalizacji funkcji kosmków jelitowych.

Pytanie 12

Konserwanty są niezbędne w procesie zakiszania

A. liści buraczanych

B. kukurydzy

C. lucerny

D. słonecznika

Dodatki konserwujące, choć ogólnie mają zastosowanie w wielu procesach przetwórczych, nie są niezbędne przy zakiszaniu słonecznika, kukurydzy czy liści buraczanych. W przypadku słonecznika, proces zakiszania polega głównie na wykorzystaniu naturalnych właściwości rośliny, a wysoką zawartość oleju w nasionach sprawia, że fermentacja może przebiegać w sposób naturalny, bez potrzeby dodatkowych dodatków. Kukurydza z kolei, dzięki swojej naturalnej słodkości i wysokości w skrobi, potrafi dobrze fermentować samodzielnie, a jej wysoka zawartość cukrów stwarza korzystne warunki dla rozwoju pożądanych bakterii fermentacyjnych. Liście buraczane również nie wymagają dodatków konserwujących, ponieważ ich naturalna struktura i wilgotność sprzyjają rychłemu zakiszaniu. Typowym błędem jest zakładanie, że każda roślina wymaga dodatków konserwujących w procesie zakiszania. Takie podejście prowadzi do niepotrzebnych kosztów oraz może wprowadzać niepożądane zmiany w końcowym produkcie, co wpływa na jakość paszy. Właściwe zrozumienie specyfiki każdej rośliny oraz umiejętność dostosowywania metod zakiszania do ich właściwości jest kluczowe dla sukcesu w tym procesie. Warto także zwrócić uwagę, że nadmiar dodatków konserwujących może prowadzić do obniżenia jakości fermentacji, co negatywnie wpłynie na wartość odżywczą paszy.

Pytanie 13

Przeciętna ilość zwierząt w różnych grupach technologicznych przez rok wynosi

A. bilans zwierząt

B. obrót stada

C. stan średnioroczny

D. przelotowość

Stan średnioroczny to kluczowe pojęcie w zarządzaniu zasobami zwierzęcymi, które odnosi się do przeciętnej liczby zwierząt w danym stadzie w ciągu roku. Dzięki temu wskaźnikowi można ocenić efektywność produkcji zwierzęcej, planować zasoby paszy oraz podejmować decyzje dotyczące sprzedaży lub zakupu zwierząt. Przykładem zastosowania stanu średniorocznego jest analiza rentowności hodowli bydła, gdzie hodowcy mogą porównywać dane z różnych lat, aby ocenić wpływ zmian w zarządzaniu stadem na jego wydajność. W kontekście dobrych praktyk hodowlanych, stan średnioroczny jest często wykorzystywany w raportach okresowych i audytach, co pozwala na lepsze zarządzanie ryzykiem i przewidywanie potrzeb rynkowych. Ponadto, znajomość stanu średniorocznego wpływa na strategię rozwoju stada, co może prowadzić do zwiększenia efektywności produkcji i poprawy dobrostanu zwierząt.

Pytanie 14

Zielona, młoda i wilgotna koniczyna, spożywana przez bydło na pusty żołądek, może prowadzić do

A. kolek

B. wzdęć

C. tężyczki

D. zaparć

Odpowiedzi, takie jak tężyczka, kolki, czy zaparcia, są zbieżne z problemami zdrowotnymi bydła, ale nie odzwierciedlają bezpośrednio skutków spożywania młodej mokrej zielonki z koniczyny. Tężyczka to schorzenie związane z zaburzeniami mineralnymi i elektrolitowymi, często wynikające z niedoboru wapnia, a nie bezpośrednio z diety wysokobiałkowej czy bogatej w węglowodany. Kolki, które mogą wystąpić w wyniku nieprawidłowego trawienia, są często związane z zatorami lub innymi schorzeniami układu pokarmowego, a nie z nadmiernym spożyciem mokrej zielonki. Zapowiedzi zaparcia odnosi się do stanu, w którym nie następuje regularne wydalanie kału, co może być spowodowane różnymi czynnikami, w tym brakiem błonnika w diecie, a nie jest typowym skutkiem spożywania koniczyny. Problemy związane z tymi odpowiedziami wynikają z niepełnego zrozumienia procesów trawiennych i wpływu diety na zdrowie bydła. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że różne schorzenia mają różne przyczyny, a wzdęcia są wynikiem specyficznego procesu fermentacji, który występuje przy spożyciu określonej paszy, szczególnie w sytuacjach, gdy bydło jest na czczo.

Pytanie 15

Przy wykonaniu trokarowania krowy z ostrym wzdęciem żwacza, jaki obszar należy przebić?

A. linii grzbietu

B. linii białej

C. lewego dołu głodowego

D. prawego dołu głodowego

Prawidłowa odpowiedź to lewy dół głodowy, ponieważ w przypadku ostrego wzdęcia żwacza u krowy, kluczowe jest zrozumienie anatomii i fizjologii układu pokarmowego tych zwierząt. Lewy dół głodowy jest miejscem, które należy przebić, aby odprowadzić nadmiar gazów nagromadzonych w żwaczu. Przebicie w tym obszarze pozwala na uwolnienie ciśnienia, co jest kluczowe dla ratowania zdrowia i życia zwierzęcia. Technika ta powinna być przeprowadzana zgodnie z wytycznymi weterynaryjnymi, które zalecają użycie odpowiednich narzędzi sterylnych oraz znieczulenia miejscowego, aby zminimalizować ból i stres dla krowy. W praktyce, weterynarze często korzystają z ultrasonografii do lokalizacji obszaru, co zwiększa precyzję zabiegu. Ponadto, wsparcie ze strony doświadczonego personelu oraz stosowanie ścisłych procedur aseptycznych są niezbędne, aby zminimalizować ryzyko infekcji. Umiejętność przeprowadzania tego zabiegu jest kluczowa w praktyce weterynaryjnej i powinno być regularnie ćwiczone przez specjalistów.

Pytanie 16

Oryginalne zaświadczenie potwierdzające wykonanie zabiegu sztucznego unasienniania krowy, która jest oceniana pod względem wydajności mlecznej, znajduje się

A. u podmiotu realizującego zabieg

B. u podmiotu dostarczającego nasienie

C. w Związku Hodowców i Producentów mleka

D. u posiadacza zwierzęcia

Oryginał zaświadczenia wykonania zabiegu sztucznego unasienniania krowy powinien znajdować się u posiadacza zwierzęcia, co jest zgodne z regulacjami prawnymi dotyczącymi hodowli bydła i sztucznego unasienniania. Takie zaświadczenie dokumentuje przeprowadzony zabieg oraz jego wyniki, co jest kluczowe dla dalszej oceny użytkowości mlecznej krowy. Posiadacz zwierzęcia jest odpowiedzialny za prowadzenie dokumentacji dotyczącej zdrowia i reprodukcji zwierząt, co jest istotne zarówno z perspektywy zarządzania stadem, jak i w przypadku ewentualnych kontroli weterynaryjnych. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na zapewnieniu, że wszelkie dokumenty są dostępne w przypadku audytów lub inspekcji, co może wpływać na ocenę stanu zdrowia stada oraz jego wydajności. Warto również zaznaczyć, że prawidłowe przechowywanie takich dokumentów jest elementem dobrej praktyki hodowlanej, która pomaga uniknąć ewentualnych problemów związanych z niewłaściwym zarządzaniem informacjami.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Zabieg pielęgnacyjny polegający na eliminacji martwej sierści (trymowanie) przeprowadza się przede wszystkim

A. u kóz

B. u psów

C. u owiec

D. u koni

Trymowanie to naprawdę ważny zabieg dla psów, zwłaszcza tych z szorstką sierścią, jak teriery czy spaniele. Nie tylko sprawia, że pies wygląda lepiej, ale też dba o jego zdrowie. Kiedy regularnie trymujesz, martwe włosy nie wkręcają się w futro, co może powodować podrażnienia. Wiesz, trymowanie to nie tylko o nożyczkach – czasem potrzebne są brzytwy trymerskie czy szczotki dostosowane do typu sierści. Specjaliści mówią, że dzięki regularnemu trymowaniu psy czują się lepiej i są zdrowsze, więc warto to robić.

Pytanie 20

Koń, który regularnie połyka powietrze, nazywany jest

A. narowisty

B. krnąbrny

C. łykawy

D. tkający

Odpowiedzi tkający, krnąbrny i narowisty są błędne, bo odnoszą się do innych cech koni. Tkający to koń, który często rusza głową w przód i w tył, co zazwyczaj oznacza, że jest zestresowany albo się nudzi. Takie zachowanie można zauważyć, gdy konie są w złych warunkach, czyli np. w małych stajniach czy w izolacji. Krnąbrny z kolei to koń, który nie słucha jeźdźca albo się opiera, bo może nie był dobrze szkolony albo ktoś ma do niego słabe podejście. A narowisty koń to taki, który robi różne nieprzewidywalne rzeczy, bo nie ma jeszcze doświadczenia, a metody treningowe nie są dostosowane do jego osobowości. Te słowa mogą się mylić, ale każde z nich ma swoje znaczenie, które jest ważne dla zrozumienia zachowań koni. Kluczowym błędem jest brak znajomości tych terminów, co prowadzi do pomyłek. Wiedza na temat norm i sygnałów problemów w zachowaniu koni jest istotna, żeby im zapewnić zdrowie i dobre życie.

Pytanie 21

Siano, owies oraz marchew to pasze wykorzystywane głównie w żywieniu

A. kóz

B. świń

C. owiec

D. koni

Siano, owies i marchew to pasze stosowane głównie w żywieniu koni, ponieważ te zwierzęta mają specyficzne potrzeby żywieniowe, których zaspokojenie jest kluczowe dla ich zdrowia i wydajności. Siano, szczególnie lucernowe lub łąkowe, jest bogate w błonnik, co sprzyja prawidłowemu funkcjonowaniu układu pokarmowego koni. Owies, jako źródło łatwostrawnych węglowodanów, dostarcza energii niezbędnej do wykonywania intensywnej pracy, co czyni go idealnym pokarmem dla sportowych koni. Marchew, natomiast, jest doskonałym źródłem witamin i składników odżywczych, które wspierają ich ogólne zdrowie. Warto zaznaczyć, że odpowiednie żywienie koni zgodnie z ich wymaganiami energetycznymi i zdrowotnymi jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli tych zwierząt i jest kluczowe dla zapobiegania problemom zdrowotnym, takim jak otyłość czy choroby metaboliczne.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Właściciel bydła, owiec oraz kóz jest zobowiązany do zgłoszenia w biurze powiatowym ARiMR każdej zmiany lokalizacji zwierząt w ciągu

A. 21 dni od daty wystąpienia zdarzenia

B. 7 dni od daty wystąpienia zdarzenia

C. 180 dni od daty wystąpienia zdarzenia

D. 30 dni od daty wystąpienia zdarzenia

Odpowiedź 7 dni od daty zaistnienia zdarzenia jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami dotyczącymi zwierząt gospodarskich, każdy posiadacz bydła, owiec i kóz ma obowiązek zgłosić wszelkie zmiany miejsca pobytu tych zwierząt w ciągu 7 dni. Przepisy te wynikają z potrzeby monitorowania i utrzymania zdrowia zwierząt, zapobiegania chorobom oraz zapewnienia odpowiednich warunków życia. Tak szybkie zgłaszanie zmian wpływa również na skuteczność działań weterynaryjnych oraz kontrolnych. Na przykład, w przypadku epidemii choroby zakaźnej, szybkie zlokalizowanie potencjalnych ognisk choroby wymaga aktualnych informacji o lokalizacji zwierząt. Dobra praktyka w hodowli zwierząt polega na regularnym aktualizowaniu dokumentacji oraz zgłaszaniu zmian, co wspiera efektywność systemów zarządzania zdrowiem zwierząt oraz promuje odpowiedzialność w branży rolniczej. Przestrzeganie tego terminu jest kluczowe dla ochrony zarówno zwierząt, jak i ludzi.

Pytanie 24

Który system żywienia bydła opasu ma najkrótszy czas trwania?

A. Półintensywny.

B. Ekstensywny.

C. Kombinowany.

D. Intensywny.

System półintensywny to mieszanka intensywnych i ekstensywnych metod, przez co czas tuczu jest dłuższy niż w przypadku intensywnego. W tym systemie bydło korzysta zarówno z paszy treściwej, jak i dostępu do pastwisk. To wszystko wpływa na tempo przyrostów, które jest wolniejsze niż w intensywnym podejściu. Z kolei system ekstensywny bazuje głównie na wypasie, co zdecydowanie wydłuża czas tuczu, bo zwierzęta przyrastają wolniej przez mniejsze możliwości suplementacji. W takim systemie spędzają dużo czasu na świeżym powietrzu, co jest dobre dla ich dobrostanu, ale niekoniecznie sprzyja szybkiemu przyrostowi. Z kolei system kombinowany łączy te dwa podejścia, co również może wydłużyć czas tuczu, bo bydło może być karmione zarówno na pastwisku, jak i w oborze. Czasami ludzie mylnie zakładają, że wszystkie te systemy są równie skuteczne, więc mają nierealistyczne oczekiwania co do tempa tuczenia. Ważne, żeby wybór systemu był dostosowany do lokalnych warunków, zasobów i celów, które chce się osiągnąć. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla ogarnięcia hodowli bydła opasowego.

Pytanie 25

W przypadku krzyżowania dwurasowego wstecznego, knura rasy należy wykorzystać do pokrycia loszki będącej mieszańcem PBZ x WBP

A. Duroc

B. Pietrain

C. WBP

D. PBZ

Wybór knura innej rasy, jak Pietrain, Duroc czy WBP może prowadzić do nieoptymalnych wyników w hodowli. Rasa Pietrain, znana ze swojej wybitnej jakości mięsa, niekoniecznie przekłada się na korzystne cechy użytkowe w kontekście krzyżowania wstecznego. Mieszanie z Pietrainem może wprowadzić niepożądane efekty, takie jak obniżenie wydajności prosiąt. Duroc, choć ceniony za mięso o wysokich walorach smakowych, również nie jest odpowiednią rasą do krzyżowania wstecznego z PBZ i WBP, ponieważ może nie dostarczyć optymalnej kombinacji cech wydajnościowych i zdrowotnych. Z kolei wybór knura WBP, będącej rasą macierzystą w tym krzyżowaniu, prowadzi do nieefektywnego wykorzystania potencjału genetycznego. W praktyce, często można spotkać się z błędnym przekonaniem, że dodatek genów różnych ras zawsze przynosi korzyści. W rzeczywistości, selektywne krzyżowanie, oparte na dobrze zdefiniowanych strategiach, jak w przypadku PBZ, jest kluczem do uzyskania zdrowego i wydajnego stada. Dobór odpowiednich ras w hodowli powinien być przemyślany, aby uniknąć regresji genetycznej i utraty wartościowych cech, które są kluczowe dla sukcesu produkcji zwierzęcej.

Pytanie 26

Poprawny sposób postępowania z rozmrożonym nasieniem podczas wykonywania zabiegu inseminacji krów zawiera wariant

Czas od rozmrożenia nasienia do wykonania inseminacji

Wariant	Rodzaj nasienia
Wariant	konwencjonalne (minuty)	seksowane (minuty)
I	5	15
II	15	5
III	20	15
IV	15	20

A. II

B. IV

C. III

D. I

Wariant II jest prawidłowy, ponieważ odpowiednio uwzględnia czas potrzebny na przygotowanie i wykonanie inseminacji, co ma kluczowe znaczenie dla skuteczności zabiegu. W przypadku nasienia konwencjonalnego, czas przygotowania wynosi 15 minut, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w inseminacji. Taki czas pozwala na pełne rozprowadzenie komórek plemnikowych w medium oraz ich aktywację, co przekłada się na zwiększenie szans na zapłodnienie. Z kolei dla nasienia seksowanego, czas przygotowania wynoszący 5 minut jest optymalny, ponieważ nasienie to jest bardziej wrażliwe i nie wymaga tak długiego okresu na osiągnięcie pełnej aktywności. Zastosowanie się do tych zaleceń jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się hodowlą zwierząt, co potwierdza wysoką jakość praktyk w inseminacji. Znajomość odpowiednich czasów i standardów jest niezbędna dla uzyskania maksymalnej efektywności i zwiększenia wskaźników ciąż.

Pytanie 27

Zgodnie z klasyfikacją EUROP, tusza wieprzowa wyróżniająca się najwyższą ilością mięsa otrzymuje oznaczenie

A. P

B. E

C. U

D. R

Odpowiedź E oznacza, że tusza wieprzowa posiada najwyższą zawartość mięsa w stosunku do innych klas. Klasyfikacja EUROP, stosowana w Unii Europejskiej, ocenia jakość tusz w zależności od zawartości mięsa, gdzie E reprezentuje najwyższą jakość. W praktyce, tusze klasy E są preferowane w handlu, ponieważ zapewniają nie tylko większy zysk dla producentów, ale także lepsze walory smakowe i odżywcze dla konsumentów. Na przykład, w przemyśle gastronomicznym, mięso klasy E jest chętnie wykorzystywane do produkcji wysokiej jakości wędlin oraz innych przetworów mięsnych. Warto również pamiętać, że odpowiednia klasyfikacja tusz jest kluczowa dla utrzymania standardów jakości w branży mięsnej, co z kolei wpływa na reputację producentów i zaufanie konsumentów. Zrozumienie systemu klasyfikacji EUROP jest istotne dla każdego, kto pracuje w obszarze przetwórstwa mięsnego lub handlu mięsem, gdyż pozwala na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących zakupu i sprzedaży produktów.

Pytanie 28

Podczas zabiegu inseminacji krowy, gdzie powinno zostać wprowadzone nasienie?

A. w szyjce macicy

B. w trzonie macicy

C. w lejku jajowodu

D. w pochwie

Wiesz, umieszczenie nasienia w trzonie macicy podczas inseminacji krowy to naprawdę kluczowy krok, jeśli chcemy, żeby to zadziałało. To tam, w tronie macicy, dochodzi do zapłodnienia komórki jajowej. A co więcej, to miejsce sprzyja temu, żeby plemniki mogły się przemieszczać do jajowodów, gdzie tak naprawdę dochodzi do połączenia z komórką jajową. Im lepsze warunki, tym większa szansa na sukces. Właściwe wykonanie inseminacji ma ogromne znaczenie w hodowli bydła, bo to wpływa na zdrowie zwierząt i efektywność produkcji. Fajnie jest też mieć odpowiednie narzędzia i znać cykl rujowy krowy, żeby wiedzieć, kiedy najlepiej przeprowadzać inseminację. Dzięki temu minimalizujemy stres dla zwierząt i zwiększamy szanse na ciążę.

Pytanie 29

Jaką rośliną jest trudno uzyskać zakwas?

A. kukurydza

B. koniczyna

C. życzica

D. kupkówka

Koniczyna jest rośliną, która ma trudności z procesem kiszenia, co wynika z jej specyficznej budowy i składu chemicznego. W porównaniu do innych roślin, koniczyna charakteryzuje się wysoką zawartością białka i niską zawartością strukturalnych węglowodanów, co sprawia, że proces fermentacji w warunkach kiszenia przebiega niekorzystnie. Ponadto, koniczyna ma dużą ilość substancji fenolowych, które mogą hamować aktywność bakterii kwasu mlekowego, a te są kluczowe dla skutecznego kiszenia. Przykładowo, w praktyce rolniczej, podczas przygotowywania paszy z koniczyny, często stosuje się dodatki enzymatyczne lub bakterie probiotyczne, aby wspomóc proces fermentacji i poprawić jej jakość. W zgodzie z dobrą praktyką, zaleca się również mieszanie koniczyny z innymi roślinami, które lepiej się kisi, co może poprawić końcowy efekt w produkcie kiszonym.

Pytanie 30

Zjawiskiem nietypowym dla behawioryzmu krów jest sytuacja, gdy

A. w grupie krów występuje hierarchia społeczna

B. krowa żeruje w sąsiedztwie swoich odchodów

C. krowa o dominującej pozycji w grupie rozpoczyna żerowanie, inne podążają za nią

D. każda krowa posiada indywidualny dystans osobisty

Krowy, jako zwierzęta stadne, wykazują różnorodne zachowania społeczne, w tym hierarchię i dystans osobniczy. Jednak sytuacja, w której krowa pasie się w pobliżu własnych odchodów, jest nietypowa i niezgodna z ich naturalnymi instynktami. Krowy, podobnie jak inne zwierzęta roślinożerne, zazwyczaj unikają obszarów, gdzie mogłyby znaleźć się ich odchody, gdyż mogą one być źródłem patogenów i zanieczyszczeń. W praktyce, dobrze zorganizowane systemy hodowli bydła stosują zasady bioasekuracji, aby zapewnić zdrowie zwierząt, co obejmuje ograniczenie kontaktu zwierząt z ich odchodami. Przykładowo, w nowoczesnych oborach stosuje się systemy wentylacji oraz odpowiednie zagospodarowanie przestrzeni, aby zapobiec zanieczyszczeniom. Zrozumienie tego zachowania krów ma znaczenie w kontekście zrównoważonego rozwoju hodowli zwierząt oraz poprawy dobrostanu bydła, co jest zgodne z wytycznymi organizacji takich jak World Organisation for Animal Health (OIE).

Pytanie 31

Wyznacz datę, w której locha może zostać ponownie pokryta, jeśli urodziła prosięta 2 lipca, a czas laktacji trwa 35 dni, natomiast okres od odsadzenia prosiąt do ponownego krycia wynosi 10 dni?

A. 26 sierpnia

B. 12 lipca

C. 16 sierpnia

D. 6 sierpnia

Locha, która oprosiła się 2 lipca, ma długość laktacji wynoszącą 35 dni. Oznacza to, że okres laktacji kończy się 6 sierpnia. Po zakończeniu laktacji, prosięta są odsadzone, co w praktyce oznacza, że locha może nie być pokrywana przez pewien czas. W tym przypadku, okres odsadzenia prosiąt do ponownego krycia wynosi 10 dni, co oznacza, że locha będzie gotowa do ponownego krycia 16 sierpnia. Takie planowanie jest kluczowe dla optymalizacji cyklu produkcji, a także zdrowia zwierząt. Właściwe zarządzanie czasem krycia oraz laktacji jest niezbędne dla efektywności hodowli trzody chlewnej. Stosowanie się do takich praktyk pozwala na lepsze zarządzanie stadem oraz zwiększa wydajność produkcji prosiąt.

Pytanie 32

Owulacja wywoływana przez kopulację zachodzi

A. u królicy

B. u suki

C. u maciorki

D. u lochy

Owulacja prowokowana aktem kopulacji występuje u królicy, co jest zjawiskiem znanym w zoologii jako owulacja indukowana. U samic królików, kontakt seksualny z samcem powoduje, że jajniki zaczynają produkować komórki jajowe. To proces, który jest kluczowy dla reprodukcji tej grupy zwierząt, ponieważ królice nie mają regularnego cyklu estralnego, jak to ma miejsce u innych gatunków. W praktyce, hodowcy zwierząt gospodarskich i zoologicznych wykorzystują tę naturalną właściwość do planowania hodowli i zwiększenia efektywności rozmnażania. Przykładowo, w przypadku komercyjnej hodowli królików, znajomość tego zjawiska pozwala na optymalizację czasu krycia, co przekłada się na wyższe wskaźniki urodzeń. Dlatego też zrozumienie mechanizmu owulacji indukowanej u królicy jest nie tylko interesujące z perspektywy zoologicznej, lecz także praktyczne w kontekście hodowli zwierząt.

Pytanie 33

Kto jest odpowiedzialny za wydanie duplikatu zaświadczenia unasienniania krowy w przypadku jego zgubienia?

A. podmiot, który wykonał zabieg unasienniania

B. osoba prowadząca księgę hodowlaną krowy

C. osoba prowadząca księgę hodowlaną buhaja

D. podmiot, który dostarczył nasienie do przeprowadzenia zabiegu

Podmiot, który wykonał zabieg unasienniania, jest odpowiedzialny za wydawanie duplikatów zaświadczeń unasienniania, ponieważ to on ma pełną kontrolę nad dokumentacją oraz historią zabiegów przeprowadzonych na danym zwierzęciu. W kontekście hodowli bydła, zaświadczenie to jest kluczowym dokumentem potwierdzającym przeprowadzenie inseminacji, a tym samym, jaką linię genetyczną nasienia zastosowano. W praktyce, jeżeli oryginalne zaświadczenie zostanie zgubione lub zniszczone, hodowca powinien zgłosić się bezpośrednio do podmiotu, który przeprowadził zabieg, aby uzyskać duplikat. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają, aby dokumentacja dotycząca inseminacji była prowadzona w sposób przejrzysty i dostępny dla hodowców. Oprócz tego, posiadanie aktualnych i dokładnych dokumentów jest niezbędne w kontekście ewentualnych kontroli oraz w przypadku sprzedaży zwierząt, gdzie takie zaświadczenia mogą stanowić istotny element wartości genetycznej zwierzęcia.

Pytanie 34

Nadmiar witamin w ciele ludzkim nazywany jest

A. awitaminozą

B. hipowitaminozą

C. witaminozą

D. hiperwitaminozą

Hiperwitaminoza to stan, w którym w organizmie występuje nadmiar witamin, co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. W szczególności dotyczy to witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, takich jak witamina A, D, E i K, które są magazynowane w organizmie i mogą kumulować się w niebezpiecznych ilościach. Na przykład, nadmiar witaminy A może prowadzić do toksyczności, objawiającej się bólami głowy, zawrotami głowy, a w skrajnych przypadkach do uszkodzenia wątroby. Z kolei nadmiar witaminy D może powodować hiperkalcemię, co skutkuje osłabieniem kości i problemami z nerkami. W praktyce, aby uniknąć hiperwitaminozy, ważne jest, aby stosować się do zaleceń dotyczących dawkowania suplementów diety oraz konsultować wszelkie zmiany w diecie z lekarzem lub dietetykiem. Warto również pamiętać, że różne grupy społeczne mogą mieć odmienne zapotrzebowanie na witaminy, co powinno być brane pod uwagę w planowaniu diety. Standardy żywieniowe, takie jak te opracowane przez FAO i WHO, dostarczają wskazówek dotyczących bezpiecznego spożycia witamin.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Jaką częstotliwość wyproszeń osiąga locha karmiąca prosięta przez okres 35 dni, która została skutecznie unasienniona w pierwszej rui po odsądzeniu prosiąt?

A. 2,3

B. 1,7

C. 2,6

D. 2,0

Prawidłowa odpowiedź to 2,3, co oznacza, że locha karmiąca prosięta jest w stanie wykarmić dwa i trzy dziesiąte miotu w ciągu roku. Częstotliwość wyproszeń jest kluczowym wskaźnikiem wydajności produkcji świń, ponieważ wpływa na rentowność hodowli. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, lochy powinny być unasiennione najwcześniej w 7-10 dni po odsądzeniu prosiąt, co pozwala na efektywne wykorzystanie potencjału reprodukcyjnego. Osiągnięcie optymalnej częstotliwości wyproszeń sprzyja poprawie zdrowia loch oraz ich prosiąt, co przekłada się na wyższą jakość mięsa i lepsze wyniki finansowe. Dobrze zarządzane stada loch mogą osiągnąć częstotliwość wyproszeń na poziomie 2,2-2,5, a niektóre nowoczesne farmy stosujące zaawansowane technologie monitoringu reprodukcji są w stanie poprawić ten wskaźnik. Ważne jest, aby zwracać uwagę na kondycję samic, ich dietę oraz warunki hodowlane, aby maksymalizować produkcję.

Pytanie 37

W hodowli zwierząt w duchu ekologicznym nie wykorzystuje się

A. szczepionek, które nie są wymagane przez przepisy.

B. leków opartych na homeopatii.

C. probiotyków.

D. preparatów pochodzenia roślinnego.

W ekologicznym chowie zwierząt kluczowe jest przestrzeganie zasad zrównoważonego rozwoju oraz minimalizacja negatywnego wpływu na środowisko. Dlatego też, w tym systemie produkcji, nie stosuje się szczepionek, które nie są wymagane urzędowo. Oznacza to, że wszelkie działania związane z profilaktyką zdrowotną muszą być zgodne z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz zasadami ochrony środowiska. Przykładem może być rezygnacja z podawania szczepionek, które nie są niezbędne dla zdrowia zwierząt, co pozwala na utrzymanie naturalnych procesów odpornościowych. W ekologicznych gospodarstwach preferuje się leczenie zwierząt przy użyciu naturalnych metod oraz preparatów, co jest zgodne z ideą minimalizacji interwencji medycznych. To podejście nie tylko wspiera zdrowie zwierząt, ale także przyczynia się do produkcji lepszej jakości produktów, które są bardziej przyjazne dla środowiska oraz konsumentów.

Pytanie 38

Jakie z poniższych działań jest zabronione w ekologicznym hodowli zwierząt?

A. Sztuczne unasiennianie

B. Kastracja prosiąt

C. Transfer zarodków

D. Korekcja racic i kopyt

Transfer zarodków jest działaniem, które nie jest dozwolone w ekologicznym chowie zwierząt, ponieważ kłóci się z zasadami zrównoważonego rozwoju i naturalnych procesów hodowlanych. W ekologicznej produkcji zwierzęcej priorytetem jest zachowanie naturalnych mechanizmów rozmnażania oraz dobrostanu zwierząt. Transfer zarodków to procedura polegająca na przeniesieniu zarodków od jednego samca i samicy do innej samicy, co wprowadza sztuczność do procesu rozmnażania. W praktyce ekologicznej dąży się do minimalizacji ingerencji w procesy biologiczne, co sprzyja lepszemu samopoczuciu zwierząt i zdrowotności całego stada. Przykładem dobrych praktyk w ekologicznej hodowli może być stosowanie naturalnych metod rozmnażania i utrzymanie odpowiednich warunków środowiskowych, które sprzyjają reprodukcji zwierząt. W ten sposób można uzyskać zdrowe potomstwo, które jest w pełni przystosowane do lokalnych warunków, a także wspierać bioróżnorodność. To wszystko wpisuje się w standardy ekologiczne, które promują szacunek do natury oraz efektywne wykorzystanie zasobów.

Pytanie 39

Najwcześniej stosowanym zabiegiem zootechnicznym u prosiąt jest

A. znakowanie prosiąt

B. przycinanie kiełków

C. kurtyzowanie

D. kastracja knurków

Kastracja knurków, choć istotna w zarządzaniu stadem, nie jest najwcześniej wykonywanym zabiegiem. Kastracja zwykle odbywa się kilka tygodni po urodzeniu, co jest związane z potrzebą pozwolenia na naturalny rozwój zwierząt przed podjęciem tak drastycznego działania. W przypadku kastracji niezbędne jest także zapewnienie odpowiedniego znieczulenia oraz przestrzeganie przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt, co dodatkowo wpływa na późniejszy termin przeprowadzania zabiegu. Kurtyzowanie natomiast, definiowane jako usuwanie nadmiaru skóry, nie jest standardowym działaniem w hodowli prosiąt, a jego zastosowanie ogranicza się do wyjątkowych przypadków, które nie są powszechnie praktykowane. Znakowanie prosiąt, chociaż istotne dla identyfikacji i zarządzania stadem, również nie jest pierwszym zabiegiem, który wykonuje się na nowo narodzonych prosiętach. Takie zabiegi są zazwyczaj realizowane po kilku dniach od narodzin, a ich celem jest przede wszystkim monitorowanie i zarządzanie stadem, co jest ważnym aspektem w kontekście bioasekuracji oraz efektywności produkcji. Często błędnym podejściem jest postrzeganie tych zabiegów jako równorzędnych, podczas gdy ich kolejność i cel różnią się znacznie, co może prowadzić do nieprawidłowego zrozumienia procesów związanych z hodowlą trzody chlewnej.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej