Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Higienistka stomatologiczna
  • Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
  • Data rozpoczęcia: 18 maja 2025 22:48
  • Data zakończenia: 18 maja 2025 23:01

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W celu usunięcia głębokich złogów nazębnych z powierzchni dystalnych zębów bocznych stosuje się kirety Gracey oznaczone numerem

A. 13/14
B. 5/6
C. 7/8
D. 11/12
Wybór niewłaściwej kirety do usuwania złogów nazębnych z powierzchni dystalnych zębów bocznych może prowadzić do nieskutecznego oczyszczania oraz zwiększonego ryzyka uszkodzenia zdrowych tkanek. Kirety Gracey 5/6 oraz 7/8 są dedykowane do innych obszarów jamy ustnej, a ich zastosowanie w dystalnych częściach zębów bocznych nie jest optymalne. Kireta 5/6 jest przeznaczona głównie do powierzchni mezjalnych zębów przednich i bocznych, podczas gdy 7/8 służy do usuwania złogów z powierzchni mezjalnych zębów bocznych. Użycie takich narzędzi w niewłaściwy sposób może prowadzić do niepełnego usunięcia kamienia, co z kolei sprzyja rozwojowi chorób przyzębia. Kirety 11/12 również nie nadają się do usuwania złogów z dystalnych powierzchni zębów bocznych, ponieważ ich kształt i konstrukcja są przystosowane do pracy w innych lokalizacjach jamy ustnej, głównie przy zębach przednich. Kluczowe w pracy stomatologa jest zrozumienie, że każde narzędzie ma swoje specyficzne zastosowanie, co wynika z anatomicznych różnic w budowie zębów oraz ich powierzchni. Dlatego wybór odpowiedniej kirety jest nie tylko kwestią komfortu, ale przede wszystkim skuteczności zabiegu oraz ochrony zdrowia pacjenta. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieefektywnej terapii oraz potencjalnych powikłań.
Pytanie 2

Jaką temperaturę powinna mieć woda do przygotowania masy wyciskowej z alginianu?

A. 30°C
B. 23°C
C. 15°C
D. 10°C
Odpowiedź 23°C jest poprawna, ponieważ temperatura wody ma kluczowe znaczenie w procesie przygotowywania alginatowej masy wyciskowej. Właściwa temperatura zapewnia optymalną konsystencję materiału oraz jego właściwości reologiczne, co jest niezbędne do uzyskania precyzyjnych odcisków. Użycie wody o temperaturze około 23°C sprzyja odpowiedniej reakcji chemicznej między alginianem sodu a wapniem, co skutkuje uzyskaniem stabilnej i gładkiej masy. W praktyce stomatologicznej i protetycznej, temperatura ta jest zgodna z zaleceniami producentów materiałów alginatowych, którzy wskazują, że ich właściwości najlepiej manifestują się w tej temperaturze, co z kolei wpływa na jakość wykonanych wycisków. Dodatkowo, przy stosowaniu wody o zbyt wysokiej temperaturze można doprowadzić do przedwczesnego żelowania, co z kolei może skutkować trudnościami w aplikacji oraz niedokładnymi odciskami. Właściwe przygotowanie masy ma kluczowe znaczenie w kontekście dalszych procedur protetycznych, w tym przygotowania modeli i protez.
Pytanie 3

Jakiego materiału zawierającego fluor należy użyć do uzupełniania ubytków w zębach dziecięcych?

A. Glassjonomer
B. Amalgamat
C. Wodorotlenek wapnia
D. Cement fosforanowy
Glassjonomer to materiał o wysokiej biokompatybilności, który zawiera fluor, co czyni go szczególnie odpowiednim do wypełniania ubytków w zębach mlecznych. Ze względu na swoje właściwości, glassjonomer nie tylko wypełnia ubytek, ale również uwalnia fluor, co pomaga w remineralizacji szkliwa i zmniejsza ryzyko wystąpienia próchnicy. Materiał ten jest łatwy w aplikacji, integroje się z tkankami zęba i jest doskonałym wyborem w stomatologii dziecięcej, gdzie istotne jest zminimalizowanie bólu i dyskomfortu. W praktyce, glassjonomer jest często stosowany do wypełnień w zębach mlecznych oraz w przypadkach, gdy ząb ma niewielką lub średnią utratę struktury. Dzięki właściwościom adhezyjnym, glassjonomer skutecznie wiąże się z zębiną oraz szkliwem, co zapewnia długotrwałe wypełnienie. Dodatkowo, zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz American Academy of Pediatric Dentistry (AAPD), stosowanie materiałów uwalniających fluor, takich jak glassjonomery, jest rekomendowane w leczeniu dzieci, aby zapewnić ochronę zębów przed próchnicą. Użycie glassjonomeru w stomatologii pediatrycznej jest zgodne z aktualnymi standardami i najlepszymi praktykami w tej dziedzinie.
Pytanie 4

Przed przeprowadzeniem operacji chirurgicznej u sześcioletniej, przestraszonej i zdenerwowanej pacjentki należy wykonać znieczulenie przy użyciu strzykawki ciśnieniowej. W tej sytuacji trzeba

A. zaprezentować pacjentce strzykawkę i przeprowadzić rozmowę
B. usadzić pacjentkę na kolanach opiekuna
C. przygotować znieczulenie w miejscu niewidocznym dla pacjentki i podać bez zapowiedzi
D. podczas zabiegu przytrzymać głowę
Pokazanie pacjentce strzykawki oraz przeprowadzenie z nią rozmowy jest kluczowym elementem procesu przygotowania do znieczulenia. W sytuacji, gdy pacjentka jest sześcioletnią dziewczynką, która może być wystraszona i zdenerwowana, ważne jest, aby wprowadzić ją w świat medycyny w sposób łagodny i zrozumiały. Rozmowa z pacjentką ma na celu nie tylko zminimalizowanie jej lęku, ale również budowanie zaufania. Wyjaśniając, jak działa strzykawka i znieczulenie, można zadbać o to, aby czuła się bardziej komfortowo. Standardy opieki pediatrycznej zalecają stosowanie technik komunikacyjnych dostosowanych do wieku dziecka, co pozwala na lepsze zrozumienie i akceptację procedury. Dodatkowo, wizualizacja narzędzi medycznych w bezpiecznym kontekście pomaga w redukcji lęku. Umożliwia to również rodzicom aktywne uczestnictwo w procesie przygotowania, co jest korzystne dla ogólnego samopoczucia dziecka.
Pytanie 5

Jaki narzędzie służy do ręcznego usuwania zębiny dotkniętej próchnicą?

A. Usuwacz
B. Ekskawator
C. Rozszerzacz
D. Wyciągacz
Ekskawator to narzędzie stomatologiczne, które jest specjalnie zaprojektowane do ręcznego usuwania próchnicowo zmienionej zębiny. Jego konstrukcja umożliwia precyzyjne usunięcie zainfekowanej tkanki zęba, co jest kluczowym krokiem w procesie leczenia ubytków. Dzięki ergonomicznej budowie i różnorodności końcówek ekskawator pozwala na dostosowanie techniki pracy do indywidualnych potrzeb pacjenta oraz lokalizacji ubytku. Zastosowanie ekskawatora jest zgodne z najlepszymi praktykami stomatologicznymi, które kładą duży nacisk na zachowanie jak największej ilości zdrowej tkanki zęba. W kontekście zabiegów dentystycznych, ekskawator powinien być używany w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak wiertła, aby osiągnąć optymalny efekt. Przykładowo, dentysta może zidentyfikować obszary, które wymagają wyczyszczenia za pomocą ekskawatora, a następnie zastosować wiertło do dalszej preparacji zęba. Wiedza na temat skutecznego posługiwania się ekskawatorem jest niezbędna dla każdego stomatologa, aby móc skutecznie i bezpiecznie przeprowadzać zabiegi dotyczące leczenia próchnicy.
Pytanie 6

Cement cynkowo-siarczanowy powinien być przygotowany

A. szpatułką ze stali nierdzewnej na matowej powierzchni szklanej płytki
B. pistelem szklanym w moździerzu
C. plastikową łopatką na gumowej płytce
D. szpatułką z tworzywa sztucznego na gładkiej powierzchni płytki szklanej
Cement cynkowo-siarczanowy trzeba zarabiać przy użyciu szpatułki ze stali nierdzewnej na matowej powierzchni płytki szklanej. Czemu? Bo to naprawdę daje lepsze mieszanie składników. Stal nierdzewna nie reaguje z cementem, więc nie ma ryzyka zanieczyszczenia, co jest ważne, żeby uzyskać dobrą konsystencję i trwałość. Matowość płytki szklanej sprawia, że dobrze trzyma się mieszanka i zmniejsza szansę na rozwarstwienie. Trzeba dobrze wymieszać cement, żeby uniknąć grudek i mieć jednorodną strukturę, co potem wpływa na jakość finalnego produktu. W stomatologii to naprawdę ważne, bo używa się tego do wypełnień i cementowania koron. Dlatego dobrze jest pilnować, żeby materiał był odpowiednio przygotowany, bo to zapewnia najlepsze właściwości w końcowym efekcie.
Pytanie 7

Podaj metodę pracy, w której pacjent znajduje się w pozycji centralnej, a operator oraz asysta siedzą niemal naprzeciwko siebie?

A. Simona
B. Schönherra
C. Schwarza
D. Schöna
Metoda Schöna jest jedną z najczęściej stosowanych technik w pracy z pacjentami w położeniu centralnym, co oznacza, że pacjent znajduje się w pozycji umożliwiającej łatwy dostęp do wszystkich obszarów ciała. W tej metodzie operator i asysta siedzą naprzeciw siebie, co sprzyja efektywnemu komunikowaniu się i współpracy podczas zabiegu. Takie ułożenie minimalizuje ryzyko błędów oraz zwiększa komfort zarówno pacjenta, jak i zespołu medycznego. Przykładem zastosowania metody Schöna może być sytuacja, w której przeprowadza się zabiegi chirurgiczne wymagające precyzyjnego nadzoru i interakcji pomiędzy członkami zespołu. Ułatwiając wzajemne obserwacje, ta metoda sprzyja lepszej koordynacji działań, co jest kluczowe w kontekście standardów bezpieczeństwa w medycynie. Dobre praktyki w chirurgii zalecają takie ustawienie, które pozwala na maksymalną efektywność przy minimalnym ryzyku, a metoda Schöna spełnia te kryteria, dlatego jest tak powszechnie akceptowana w środowisku medycznym.
Pytanie 8

Po przeprowadzeniu wybarwiania i oceny uproszczonym wskaźnikiem fuksynowym pacjenta, higienistka uzyskała wyniki przedstawione w tabeli. Stan higieny tego pacjenta należy określić jako

Ząb111416313436
Powierzchnia przedsionkowa223223
Powierzchnia jamy ustnej właściwej323332

A. dobry.
B. zły.
C. bardzo dobry.
D. dostateczny.
Odpowiedź "zły" jest poprawna, ponieważ w kontekście oceny stanu higieny jamy ustnej pacjenta, wskaźnik fuksynowy odgrywa kluczową rolę. Wartości 2 i 3 wskazują na obecność płytki nazębnej, co jest istotnym wskaźnikiem w ocenie higieny. W praktyce, higiena jamy ustnej powinna być regularnie monitorowana, a wskaźniki fuksynowy powinny być interpretowane zgodnie z ustalonymi standardami. Wartości te są często wiązane z potencjalnym ryzykiem wystąpienia próchnicy oraz chorób przyzębia. Zgodnie z wytycznymi WHO oraz ADA, utrzymanie wartości wskaźnika poniżej 1,5 jest uznawane za dobry stan higieny. W tym przypadku, stwierdzenie, że stan higieny jest zły, co sugeruje, że pacjent wymaga intensywniejszej edukacji oraz interwencji ze strony personelu dentystycznego, aby poprawić swoje nawyki higieniczne i wprowadzić regularne szczotkowanie oraz użycie nici dentystycznej.
Pytanie 9

Procedura polegająca na aplikacji 20% azotanu srebra na powierzchnię zębów to

A. rozjaśnianie.
B. uszczelnianie.
C. lapisowanie.
D. pokrywanie lakierem.
Lapisowanie to procedura stomatologiczna, która polega na aplikacji 20% azotanu srebra na powierzchnię zębów, w celu wzmocnienia struktury zęba i ochrony przed próchnicą. Azotan srebra działa jako środek antybakteryjny, co pozwala na zatrzymanie postępujących zmian próchnicowych, zwłaszcza w przypadkach wczesnych ewolucji choroby. Zabieg ten jest szczególnie użyteczny w praktyce pediatrycznej, gdzie dzieci, często narażone na rozwój próchnicy, wymagają skutecznej interwencji. Lapisowanie jest zalecane w przypadku małych ubytków, które nie kwalifikują się jeszcze do wypełnienia. W standardach stomatologicznych, lapisowanie powinno być stosowane w połączeniu z edukacją pacjenta na temat higieny jamy ustnej oraz regularnych wizyt kontrolnych, co przyczynia się do długofalowej ochrony zdrowia zębów.
Pytanie 10

W czasie przygotowań do wykonania badania elektropobudliwości miazgi zęba u pacjenta z dużym oporem skóry higienistka stomatologiczna powinna

A. dokładnie osuszyć elektrodę bierną
B. zwilżyć zęby pacjenta solą fizjologiczną
C. usunąć z elektrody czynnej elementy gumowe
D. zwilżyć wodą elektrodę bierną
Osuszanie elektrody biernej nie jest odpowiednie, ponieważ prowadzi do zwiększenia oporu elektrycznego między elektrodą a skórą pacjenta. W praktyce, im wyższy opór, tym gorsza jakość pomiarów. Współczesne podejścia do elektropobudliwości miazgi zęba podkreślają rolę odpowiedniego przewodnictwa, co w przypadku osuszonej elektrody staje się problematyczne. Usuwanie elementów gumowych z elektrody czynnej również nie przynosi pożądanych efektów. Elementy te są często integralną częścią struktury elektrody, a ich usunięcie może prowadzić do uszkodzenia samej elektrody oraz zniekształcenia wyników badania. Ponadto, zwilżanie zębów pacjenta solą fizjologiczną nie jest zgodne z zasadami przeprowadzania tego typu badań. Sól fizjologiczna, chociaż może mieć pewne właściwości przewodzące, nie jest rekomendowana do aplikacji na powierzchni zębów. Zastosowanie soli może prowadzić do podrażnienia błony śluzowej oraz zmiany w lokalnym pH, co z kolei może wpłynąć na wyniki pomiarów. Warto również zwrócić uwagę na to, że stosowanie niewłaściwych metod przygotowania do badania może prowadzić do niewłaściwej diagnozy, co ma realne konsekwencje dla dalszego leczenia pacjenta. W związku z tym, kluczowe jest przestrzeganie ustalonych standardów i procedur w stomatologii, aby zapewnić rzetelność i dokładność wyników badań.
Pytanie 11

Podczas pracy w żuchwie, należy ustawić głowę pacjenta leżącego w taki sposób, aby płaszczyzna zgryzowa jego zębów

A. dolnych była prostopadła do podłogi
B. górnych była prostopadła do podłogi
C. dolnych była równoległa do podłogi
D. górnych była równoległa do podłogi
Ustawienie głowy pacjenta w taki sposób, aby płaszczyzna zgryzowa dolnych zębów była równoległa do podłogi, jest kluczowe w kontekście prawidłowego zgryzu oraz funkcji stawów skroniowo-żuchwowych. Taki układ sprzyja optymalnemu ułożeniu mięśni żucia i zmniejsza ryzyko napięcia oraz dyskomfortu. W praktyce, podczas zabiegów stomatologicznych, takie ustawienie pozwala lekarzowi na lepszą ocenę relacji zgryzowych, co jest niezwykle istotne przy wykonywaniu precyzyjnych procedur, takich jak protetyka czy ortodoncja. Warto również wspomnieć, że odpowiednia postawa pacjenta wpływa na doświadczenie związane z zabiegiem, zapewniając mu większy komfort. Zgodnie z wytycznymi American Dental Association, zachowanie prawidłowej pozycji głowy pacjenta jest kluczowe dla osiągnięcia dobrych wyników terapeutycznych.
Pytanie 12

Narzędziem stosowanym do odsuwania policzków, krawędzi rany oraz płata śluzówkowo-okostnowego jest

A. raspator.
B. hak.
C. dłuto.
D. ekskawator.
Raspator, dłuto oraz ekskawator to instrumenty chirurgiczne, które pełnią różne funkcje, ale nie są przeznaczone do odciągania tkanek w taki sposób, jak hak. Raspator, choć używany do separacji tkanek, nie ma specyficznej konstrukcji do uchwytywania i unieruchamiania tkanek w obszarze, gdzie zachodzi potrzeba precyzyjnego odciągnięcia policzków czy płatów śluzówkowo-okostnowych. Zastosowanie raspatora zazwyczaj ogranicza się do preparacji tkanek, co oznacza, że jego funkcja jest bardziej związana z odsłanianiem struktur anatomicznych niż ich stabilizacją. Dłuto jest narzędziem bardziej używanym w chirurgii kości, służy do wycinania lub modelowania kości, a nie do odciągania tkanek. Ekskawator, z kolei, jest narzędziem stosowanym głównie w stomatologii do usuwania próchnicy z zębów, a jego kształt i przeznaczenie również nie są dostosowane do odciągania tkanek w trakcie zabiegów chirurgicznych. Analizując te przykłady, można zauważyć, że wybór odpowiedniego narzędzia do konkretnej procedury medycznej jest kluczowy. Niewłaściwy dobór instrumentu może prowadzić do powikłań, dlatego tak istotne jest zrozumienie funkcji każdego z narzędzi oraz ich zastosowań w kontekście konkretnej operacji, co podkreśla znaczenie starannego szkolenia oraz praktyki w chirurgii.
Pytanie 13

Aby pozbyć się intensywnych przebarwień nikotynowych, należy zastosować

A. laser biostymulacyjny
B. kirety Gracey
C. skalera ultradźwiękowego
D. piaskarkę
Piaskarki, stosowane w stomatologii, są urządzeniami umożliwiającymi skuteczne usuwanie przebarwień, w tym silnych przebarwień nikotynowych, z powierzchni zębów. Działają na zasadzie strumieniowego wyrzutu drobnych cząsteczek, zazwyczaj tlenku glinu, które skutecznie usuwają osady i zanieczyszczenia. W praktyce, piaskowanie zębów jest często stosowane przed zabiegami wybielającymi, aby zwiększyć ich efektywność. Usunięcie powierzchniowych przebarwień za pomocą piaskarki nie tylko poprawia estetykę uśmiechu, ale także przygotowuje zęby do dalszych procedur, takich jak nakładanie lakieru fluorkowego czy wybielanie. Ważne jest, aby zabieg przeprowadzał wykwalifikowany stomatolog, który dobierze odpowiednią metodę piaskowania do indywidualnych potrzeb pacjenta, co jest zgodne z aktualnymi standardami i najlepszymi praktykami w stomatologii. Ponadto, piaskowanie przyczynia się do lepszej higieny jamy ustnej, co jest kluczowe w zapobieganiu dalszym przebarwieniom.
Pytanie 14

Jaką czynność powinna wykonać higienistka zaraz po upływie określonego czasu stosowania 37% kwasu ortofosforowego podczas zabiegu lakowania?

A. Nałożyć lak szczelinowy
B. Zabezpieczyć ząb wałeczkami ligniny
C. Włączyć lampę polimeryzacyjną na 40 sekund
D. Intensywnie wypłukać wodą
Wypłukanie 37% kwasu ortofosforowego wodą po upływie wymaganego czasu aplikacji jest kluczowym etapem w procesie lakowania. Kwas ortofosforowy działa jako środek kondycjonujący, który zwiększa adhezję materiału lakującego do powierzchni zęba. Po aplikacji, kwas ten może powodować podrażnienia tkanek miękkich oraz zniszczenie szkliwa, jeśli nie zostanie odpowiednio usunięty. Intensywne wypłukanie wodą pozwala na neutralizację kwasu, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi bezpieczeństwa i efektywności zabiegów stomatologicznych. W praktyce, wypłukanie powinno trwać co najmniej 30 sekund, aby upewnić się, że resztki kwasu zostały całkowicie usunięte. W wielu placówkach, higieniści stomatologiczni stosują również specjalne techniki wypłukiwania, takie jak zastosowanie ssaka czy irygatora, aby zapewnić skuteczność procesu. Niezastosowanie się do tego kroku może prowadzić do problemów z adhezją laków oraz potencjalnych uszkodzeń tkanek zęba, co podkreśla znaczenie przestrzegania standardów i dobrych praktyk stomatologicznych.
Pytanie 15

Aby zapewnić ochronę wzroku personelu stomatologicznego, konieczne jest, aby oświetlenie ogólne w całym gabinecie było równomierne oraz wolne od efektu pulsacji, osiągając natężenie nie mniejsze niż

A. 1000 luksów
B. 200 luksów
C. 500 luksów
D. 300 luksów
No, odpowiedź "500 luksów" to trafiona odpowiedź. W gabinetach stomatologicznych istotne jest, żeby światło było odpowiednie i miało co najmniej 500 luksów. Dzięki temu lekarze mogą lepiej widzieć, co robią, a to przekłada się na bezpieczeństwo pacjentów i dokładność w trakcie zabiegów. Gdy jest za mało światła, łatwo jest coś przeoczyć, a jak wiadomo, w stomatologii detale mają duże znaczenie. Dobrze oświetlone miejsce pracy, to także mniejsze zmęczenie oczu dla stomatologów, co jest ważne przy długich zabiegach. A z technologią LED to już w ogóle jest wygodne – mają odpowiednią jasność, a do tego są energooszczędne i długo działają.
Pytanie 16

Ubytek niepochodzenia próchnicowego, przyjmujący formę klinowatego wcięcia, który powstaje w wyniku zginania korony zęba pod wpływem obciążeń zgryzowych działających w sposób ekscentryczny do osi długiej zęba, to

A. demastykacja
B. abfrakcja
C. erozja
D. abrazja
Wybór odpowiedzi dotyczącej erozji, abrazji czy demastykacji jako przyczyny klinowatych ubytków nie oddaje złożoności i specyfiki zjawiska abfrakcji. Erozja zębów to proces chemiczny, który następuje wskutek działania kwasów, np. z napojów gazowanych czy cytrusów, co prowadzi do stopniowego zmiękczania i utraty szkliwa. Abrazja natomiast odnosi się do mechanicznego ścierania zębów, które często jest wynikiem niewłaściwej techniki szczotkowania lub używania twardych szczoteczek, co prowadzi do ścierania tkanki zęba. Demastykacja, jako termin stomatologiczny, nie jest powszechnie używany i nie odnosi się bezpośrednio do mechanizmu powstawania ubytków, a raczej wskazuje na problemy związane z usuwaniem tkanek. Typowym błędem w rozumieniu tych procesów jest mylenie przyczyn ich powstawania. Użytkownicy często nie dostrzegają, że każdy z tych procesów ma odmienną etiologię oraz różne podejścia terapeutyczne. Erozja i abrazja mają charakter bardziej zewnętrzny, podczas gdy abfrakcja związana jest z działaniem sił zgryzowych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego podejścia do diagnostyki i leczenia problemów stomatologicznych.
Pytanie 17

Co jest główną przyczyną parodontozy?

A. Stosowanie pasty bez fluoru
B. Nagromadzenie płytki nazębnej i kamienia
C. Zbyt mała ilość śliny
D. Nadmierne mycie zębów
Parodontoza, znana również jako choroba przyzębia, jest poważnym stanem zapalnym dziąseł i tkanek otaczających zęby. Główną przyczyną parodontozy jest nagromadzenie płytki nazębnej i kamienia. Płytka nazębna to miękka, klejąca warstwa bakterii, która tworzy się na zębach, zwłaszcza wzdłuż linii dziąseł. Jeśli nie jest regularnie usuwana poprzez szczotkowanie i nitkowanie, płytka ta może stwardnieć, przekształcając się w kamień nazębny, który jest trudniejszy do usunięcia i może prowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych w jamie ustnej. Kamień nazębny stanowi doskonałe środowisko dla bakterii, które wywołują stan zapalny dziąseł, prowadzący do ich cofania się i niszczenia tkanek przyzębia. Regularne wizyty u dentysty oraz profesjonalne czyszczenie zębów są kluczowe w zapobieganiu nagromadzeniu kamienia i płytki nazębnej, co pozwala zachować zdrowie jamy ustnej. Moim zdaniem, zrozumienie znaczenia higieny jamy ustnej jest niezbędne dla utrzymania zdrowia i unikania chorób takich jak parodontoza.
Pytanie 18

Po przeprowadzeniu badania jamy ustnej pacjenta, w dokumentacji medycznej zanotowano diagnozę: "12 caries secundaria", co oznacza

A. lewy górny siekacz przyśrodkowy, kamień nazębny
B. lewy górny siekacz boczny, zapalenie miazgi
C. prawy górny siekacz boczny, próchnica wtórna
D. prawy górny siekacz przyśrodkowy, próchnica głęboka
Odpowiedź "prawy górny siekacz boczny, próchnica wtórna" jest jak najbardziej na miejscu. Oznaczenie "12" w systemie FDI rzeczywiście wskazuje na prawego górnego siekacza bocznego. A ten termin "caries secundaria" to nic innego jak próchnica wtórna, która powstaje w zębie, który już wcześniej był leczony. Moim zdaniem, warto mieć to na uwadze, bo w praktyce klinicznej regularne przeglądy stomatologiczne są kluczowe. Dzięki nim można w porę wykryć i leczyć taką próchnicę. Leczenie zazwyczaj obejmuje remineralizację, a czasem stosuje się też materiały kompozytowe do naprawy zęba. Wiedza na temat oznaczeń zębów i typów próchnicy jest bardzo ważna dla każdego dentysty, by móc dobrze diagnozować i leczyć pacjentów, zgodnie z najlepszymi praktykami w stomatologii.
Pytanie 19

Jakie urządzenie należy wykorzystać do automatycznego smarowania końcówek stomatologicznych?

A. Apexit
B. Aspinę
C. Assistinę
D. Adapter
Wybór odpowiedzi innych niż Assistina do automatycznego smarowania końcówek stomatologicznych wskazuje na brak zrozumienia specyfiki urządzeń stomatologicznych oraz ich funkcji. Apexit to materiał stosowany w endodoncji do wypełniania kanałów korzeniowych, który nie ma zastosowania w kontekście smarowania narzędzi. Podobnie, Aspina to nie urządzenie, a raczej termin, który nie odnosi się do smarowania, lecz do innych procesów w stomatologii. Adapter z kolei jest ogólnym terminem i może odnosić się do różnych akcesoriów w stomatologii, ale nie ma on dedykowanej funkcji smarowania. Przykładem typowego błędu jest mylenie funkcji różnych urządzeń i ich zastosowań w praktyce stomatologicznej. Właściwe zrozumienie, jakie narzędzia są przeznaczone do określonych zadań, jest kluczowe dla zapewnienia efektywności oraz bezpieczeństwa procedur stomatologicznych. Dlatego tak istotne jest, aby stosować odpowiednie urządzenia, takie jak Assistina, które zostały opracowane w celu spełnienia specyficznych potrzeb branży dentystycznej. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieefektywności w pracy oraz zwiększenia ryzyka uszkodzenia narzędzi i tkanek pacjenta.
Pytanie 20

Stopniowe przekazywanie wiedzy uczniom w szkole podstawowej podczas kilku spotkań przez cały rok szkolny, wprowadzając nowe zestawy informacji, jest zgodne z zasadami prowadzenia wychowania zdrowotnego według zasady

A. systematyczności i systemowości
B. receptywności
C. trwałości i elastyczności
D. efektywności
Odpowiedź "systematyczności i systemowości" jest poprawna, ponieważ odnosi się do zasady, która podkreśla konieczność wprowadzenia wiedzy w sposób uporządkowany i przemyślany. W kształceniu uczniów w zakresie wychowania zdrowotnego, kluczowe jest, aby proces edukacji odbywał się w regularnych odstępach czasu, co pozwala na stopniowe przyswajanie nowych informacji oraz umiejętności. Przyjmowanie systematycznego podejścia sprzyja również lepszemu zrozumieniu materiału przez uczniów, co jest potwierdzone w badaniach edukacyjnych, które wskazują, że strukturalne nauczanie wpływa na trwałość zdobytej wiedzy. Dobrym praktycznym przykładem może być wprowadzenie tematów zdrowego stylu życia w kolejnych miesiącach, gdzie każdy temat rozwija się na podstawie poprzedniego. Dzięki takiemu podejściu uczniowie mogą zbudować solidne fundamenty wiedzy, co w dłuższej perspektywie przyczynia się do lepszej edukacji zdrowotnej. Warto również zwrócić uwagę na to, że metodyka nauczania powinna być dostosowana do wieku i etapu rozwoju uczniów, co jest zgodne z zasadami pedagogiki i psychologii rozwojowej.
Pytanie 21

Dokumentacja medyczna obejmuje skierowanie pacjenta na konsultację do innego gabinetu?

A. zbiorczej zewnętrznej
B. zbiorczej wewnętrznej
C. indywidualnej wewnętrznej
D. indywidualnej zewnętrznej
Skierowanie na konsultację do innego gabinetu jest częścią dokumentacji medycznej pacjenta i należy do kategorii indywidualnej zewnętrznej. Oznacza to, że dokument ten jest bezpośrednio związany z jednym pacjentem, a jego celem jest przekazanie istotnych informacji medycznych do innego specjalisty. W praktyce oznacza to, że każde skierowanie zawiera dane osobowe pacjenta, informacje o jego stanie zdrowia oraz powód konsultacji, co jest kluczowe dla dalszej diagnostyki i leczenia. Współczesne standardy ochrony danych osobowych, takie jak RODO, nakładają obowiązek staranności w przechowywaniu i przekazywaniu takich informacji, co podkreśla znaczenie odpowiedniego klasyfikowania dokumentacji. Prawidłowe zrozumienie kategorii dokumentacji medycznej jest niezbędne w kontekście zgodności z przepisami prawnymi oraz zapewnienia ciągłości opieki nad pacjentem. Przykładowo, jeśli pacjent z problemami kardiologicznymi otrzymuje skierowanie do kardiologa, ważne jest, aby wszystkie zebrane dane były rzetelnie i dokładnie przekazane, co przyczyni się do skuteczniejszego leczenia.
Pytanie 22

Który wskaźnik służy do oceny grubości osadów nazębnych zlokalizowanych w obrębie szyjki zęba w czterech przestrzeniach dziąsłowych?

A. Fuksynowego
B. Fuksynowego uproszczonego
C. Pl.I
D. OHI
Odpowiedź 'Pl.I.' jest prawidłowa, ponieważ wskaźnik Pl.I. (Plaque Index) jest standardowym narzędziem stosowanym do oceny grubości płytki nazębnej w obszarach przy szyjkach zębów. Wskaźnik ten polega na ocenie obecności płytki nazębnej na różnych powierzchniach zębów, co jest kluczowe dla monitorowania stanu zdrowia jamy ustnej pacjenta oraz podejmowania decyzji dotyczących leczenia. Pl.I. ocenia obecność płytki nazębnej na czterech powierzchniach zęba: wargowej, językowej, mezjalnej i dystalnej, co pozwala na uzyskanie kompleksowego obrazu. Regularne stosowanie Pl.I. w praktyce stomatologicznej pozwala na identyfikację pacjentów z wysokim ryzykiem rozwoju chorób przyzębia oraz na monitorowanie skuteczności wprowadzonej higieny jamy ustnej. Ponadto, wykorzystanie tego wskaźnika wspiera edukację pacjentów w zakresie dbania o higienę, co jest istotnym elementem profilaktyki chorób jamy ustnej.
Pytanie 23

W jakiej sytuacji pacjent może być zakwalifikowany do profesjonalnego usunięcia złogów nazębnych?

A. Gdy pacjent ma nadwrażliwość zębów
B. Gdy występuje kamień nazębny
C. Gdy pacjent stosuje pastę bez fluoru
D. Gdy pacjent ma licówki
Profesjonalne usunięcie złogów nazębnych, znane również jako skaling, jest zalecane przede wszystkim w przypadku obecności kamienia nazębnego. Kamień nazębny to zmineralizowana płytka nazębna, której nie można usunąć za pomocą zwykłego szczotkowania. Jego obecność może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych w jamie ustnej, takich jak zapalenie dziąseł czy paradontoza. Regularne usuwanie kamienia nazębnego jest kluczowe w utrzymaniu dobrej higieny jamy ustnej oraz zdrowia przyzębia. Moim zdaniem, to procedura, która powinna być wykonywana co najmniej raz na pół roku, zgodnie z zaleceniami stomatologów. Skaling nie tylko poprawia estetykę zębów, ale również przeciwdziała rozwojowi bakterii, które mogą prowadzić do bardziej zaawansowanych problemów zdrowotnych. Warto podkreślić, że usuwanie kamienia nazębnego jest standardową procedurą profilaktyczną, która wspomaga długoterminowe utrzymanie zdrowych zębów i dziąseł, co jest zgodne z dobrymi praktykami w stomatologii.
Pytanie 24

Do wad zgryzu analizowanych w odniesieniu do poziomej płaszczyzny należą

A. boczne przemieszczenie żuchwy
B. zgryz głęboki
C. zgryz krzyżowy
D. przodożuchwie czynnościowe
Zgryz głęboki to taka wada zgryzu, gdzie górne zęby przednie wystają bardziej niż dolne. To trochę komplikuje żucie i może sprawiać trudności w jedzeniu. W praktyce, ortodonci muszą często interweniować, żeby poprawić nie tylko wygląd, ale też to, jak zęby funkcjonują. Wiem, że ortodonci stosują różne aparaty - niektóre są stałe, inne ruchome - żeby to naprawić, a to wszystko zgodnie z tym, co zaleca American Association of Orthodontists. Dobrze jest wczesniej zdiagnozować tę wadę, bo zgryz głęboki może prowadzić do problemów z zębami, a nawet bólów głowy przez staw skroniowo-żuchwowy. Ogólnie, każdy kto zajmuje się zębami, jak ortodonci czy stomatolodzy, powinien to rozumieć.
Pytanie 25

Aby wprowadzić i uformować wypełnienia w ubytkach próchnicowych, należy przygotować

A. koferdam oraz upychadło
B. przenośnik Elliota i ekskawator
C. nakładacz i upychadło
D. nakładacz i formówkę pierścieniową z napinaczem
Wybór nakładacza i upychadła do wprowadzania i formowania wypełnień w ubytkach próchnicowych jest zgodny z najlepszymi praktykami stomatologicznymi. Nakładacz, jako narzędzie pozwalające na aplikację materiałów wypełniających, umożliwia precyzyjne umiejscowienie oraz formowanie wypełnienia w obrębie ubytku. Użycie upychadła pozwala na odpowiednie zagęszczenie materiału, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości oraz estetyki wypełnienia. Przykładem mogą być wypełnienia kompozytowe, które wymagają starannego wprowadzenia i upakowania, aby zminimalizować ryzyko powstawania mikropęknięć oraz voidów powietrznych. Zastosowanie odpowiednich narzędzi jest zgodne z wytycznymi American Dental Association (ADA) oraz Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego, które podkreślają istotność precyzyjnego formowania wypełnień dla zachowania ich funkcji oraz estetyki.
Pytanie 26

W trybie pracy "duo" asysta znajduje się w zakresie pomiędzy

A. 200 a 400
B. 830 a 1230
C. 900 a 1000
D. 1200 a 1300
W metodzie pracy 'duo', pozycja asysty, która znajduje się w strefie pomiędzy 200 a 400, jest kluczowym elementem skutecznego działania zespołu. Ta strefa oznacza obszar współpracy, w którym asystent jest w stanie w pełni wspierać głównego operatora. W praktyce oznacza to, że asysta powinna być dostosowana do potrzeb i pracy głównego operatora, co umożliwia zminimalizowanie ryzyka błędów oraz zwiększenie efektywności. W standardach branżowych, takich jak ISO 9001, podkreśla się znaczenie współpracy w zespole oraz optymalizacji procesów, co znajduje odzwierciedlenie w metodzie 'duo'. Przykładem zastosowania tej metody może być pracy zespołu w środowisku produkcyjnym, gdzie precyzyjne działania asysty w obszarze 200-400 mm od głównego operatora pozwalają na szybsze i bardziej precyzyjne wykonanie zadań. Ponadto, odpowiednia pozycja asysty sprzyja komunikacji i koordynacji działań, co prowadzi do lepszych wyników operacyjnych i wzrostu efektywności zespołu.
Pytanie 27

Zabiegiem realizowanym w ramach działań zapobiegawczo-leczniczych, przy użyciu 30% roztworu nadtlenku wodoru, jest

A. jonoforeza
B. wybielanie
C. fluoryzacja
D. piaskowanie
Wybielanie zębów to zabieg, który ma na celu poprawę estetyki uśmiechu poprzez redukcję przebarwień i przywrócenie naturalnej bieli zębów. W trakcie tego procesu, często wykorzystuje się 30% roztwór nadtlenku wodoru, który działa jako silny środek utleniający, skutecznie rozkładając barwniki osadzone w zębinie. Stosowanie nadtlenku wodoru w takim stężeniu powinno być przeprowadzane z zachowaniem szczególnej ostrożności i pod nadzorem specjalisty stomatologicznego, ponieważ niewłaściwe stosowanie może prowadzić do uszkodzenia tkanek miękkich lub nadwrażliwości zębów. Wybielanie może być realizowane zarówno w gabinetach stomatologicznych, jak i w formie zestawów do stosowania w domu, jednak procedury przeprowadzane w warunkach klinicznych są zazwyczaj bardziej efektywne i bezpieczne. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie wcześniejszej oceny stanu zdrowia zębów oraz dziąseł pacjenta, co pozwala na dostosowanie metody wybielania do indywidualnych potrzeb.
Pytanie 28

Urządzenie wykorzystujące system chłodzenia solą fizjologiczną, stosowane w implantologii oraz chirurgii, które służy m.in. do przygotowania podłoża kostnego dla implantu, to

A. endometr
B. fizjodyspenser
C. skaler
D. kompresor
Fizjodyspenser to naprawdę fajne urządzenie, które używa się przy implantach i w chirurgii. Jego głównym zadaniem jest przygotowanie dobrze nawodnionego podłoża kostnego pod implanty. Działa to tak, że podaje się roztwór soli fizjologicznej, co sprawia, że można precyzyjnie nawilżyć i oczyścić miejsce operacji. W praktyce można go też używać do płukania i chłodzenia narzędzi chirurgicznych, co zmniejsza ryzyko uszkodzenia tkanek i wspiera gojenie. Wiem, że to ważne, bo w zabiegach wymagających dużej precyzji, jak wszczepienie implantu, spełnianie standardów sterylności i efektywności jest kluczowe. Przy implantacji zęba odpowiednie przygotowanie podłoża kostnego to podstawa sukcesu całego zabiegu i późniejszej integracji implantu z kością.
Pytanie 29

Odpady z amalgamatu stomatologicznego powinny być umieszczane w żółtym pojemniku z oznaczeniem kodu

A. 18 01 06*
B. 18 01 04*
C. 18 01 03*
D. 18 0110*
Odpowiedź 18 0110* jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do odpadów amalgamatu dentystycznego, które są klasyfikowane jako odpady niebezpieczne. Amalgamat dentystyczny zawiera metale ciężkie, takie jak rtęć, które mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia ludzi i środowiska, jeśli nie są właściwie zarządzane. Zgodnie z regulacjami dotyczącymi gospodarki odpadami, odpady te muszą być gromadzone w pojemnikach przeznaczonych specjalnie do tego celu, aby zminimalizować ryzyko ich uwolnienia do środowiska. W praktyce, odpowiednie pojemniki są oznaczone zgodnie z kodami, które identyfikują typ odpadów, co ułatwia ich późniejsze przetwarzanie i unieszkodliwianie. Pojemnik oznaczony kodem 18 0110* jest zgodny z normami i przepisami, w tym z rozporządzeniem w sprawie klasyfikacji i oznakowania substancji chemicznych oraz odpadów. Dobrą praktyką jest regularne szkolenie personelu oraz stosowanie odpowiednich procedur postępowania z odpadami, aby zapewnić bezpieczeństwo i zgodność z przepisami.
Pytanie 30

Którego z poniższych zabiegów nie można przeprowadzać, gdy pacjent jest w trakcie noszenia aparatu ortodontycznego stałego?

A. Skalowania.
B. Profesjonalnego oczyszczania zębów.
C. Profesjonalnego wybielania zębów.
D. Polerowania.
Profesjonalne wybielanie zębów jest procedurą, która wiąże się z zastosowaniem silnych środków chemicznych, takich jak nadtlenek wodoru, które mogą negatywnie wpływać na zdrowie zębów i tkanek miękkich pacjenta noszącego aparat stały ortodontyczny. W trakcie kuracji wybielającej, substancje aktywne mogą nie tylko podrażniać dziąsła, ale także przenikać do miejsc, gdzie aparat przylega do zębów, co może prowadzić do nierównomiernego wybielenia oraz nadwrażliwości. W praktyce, zaleca się wykonanie profesjonalnego wybielania dopiero po zakończeniu leczenia ortodontycznego, aby zapewnić estetyczne i zdrowe rezultaty. Standardy branżowe oraz zalecenia stowarzyszeń ortodontycznych wskazują, że wybielanie zębów powinno być przeprowadzane w odpowiednich warunkach, a bezpieczeństwo pacjenta powinno być zawsze na pierwszym miejscu.
Pytanie 31

Numeracja zębów w amerykańskim systemie zaczyna się od ostatniego trzonowca po stronie

A. prawej żuchwy
B. lewej szczęki
C. lewej żuchwy
D. prawej szczęki
Numeracja zębów w systemie amerykańskim, znanym także jako system FDI, zaczyna się od prawej szczęki, gdzie ostatni trzonowiec (ząb 1.8) jest oznaczony numerem 1. Następnie zęby są numerowane w kierunku lewym, a następnie po przejściu do żuchwy kontynuowane są od prawej do lewej. Takie podejście jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w stomatologii, co umożliwia łatwe i jednoznaczne identyfikowanie poszczególnych zębów. W praktyce, taka numeracja jest kluczowa podczas dokumentacji medycznej, planowania leczenia oraz w komunikacji między specjalistami. Dzięki temu systemowi, każdy stomatolog jest w stanie szybko zidentyfikować, na którym etapie leczenia znajduje się pacjent oraz jakie zęby wymagają szczególnej uwagi. Warto również zauważyć, że system ten jest szeroko stosowany w edukacji stomatologicznej, co pozwala na ujednolicenie terminologii i praktyk w różnych instytucjach stomatologicznych, zarówno w USA, jak i w innych krajach stosujących ten system.
Pytanie 32

Zgodnie z klasyfikacją Spauldinga, narzędzia oraz sprzęt medyczny, które mają kontakt z nienaruszonymi błonami śluzowymi, klasyfikowane są w kategorii

A. minimalnego ryzyka
B. niskiego ryzyka
C. średniego ryzyka
D. wysokiego ryzyka
Odpowiedź, że narzędzia i sprzęt medyczny kontaktujące się z nieuszkodzonymi błonami śluzowymi należą do kategorii średniego ryzyka, jest zgodna z klasyfikacją Spauldinga, która klasyfikuje wyroby medyczne w oparciu o ich kontakt z tkankami. Narzędzia te mogą wchodzić w interakcję z błonami śluzowymi, co stwarza ryzyko infekcji lub reakcji alergicznych, dlatego wymagają odpowiedniej dezynfekcji i sterylizacji. Przykłady takich narzędzi to endoskopy i instrumenty używane w diagnostyce i procedurach minimalnie inwazyjnych. Według standardów, takich jak normy ISO dotyczące wyrobów medycznych, kategorie ryzyka są istotne dla zapewnienia pacjentom bezpieczeństwa podczas procedur medycznych. Warto podkreślić, że zastosowanie odpowiednich protokołów sterylizacji jest kluczowe, aby zminimalizować ryzyko zakażeń, co jest niezbędne w praktyce klinicznej i szpitalnej. Zrozumienie tej klasyfikacji pomaga pracownikom ochrony zdrowia w podejmowaniu świadomych decyzji dotyczących użycia narzędzi oraz ich przygotowania do procedur klinicznych.
Pytanie 33

Aby wyszlifować zęby i zlikwidować węzły urazowe, konieczne jest przygotowanie narzędzi diagnostycznych oraz

A. wiertła diamentowe, krążki oraz gumki na kątnicę na mikrosilnik, kalkę zgryzową
B. krążki i gumki na prostnicę na mikrosilnik, wosk różowy
C. kamienie oraz węgliki spiekane na kątnicę na mikrosilnik, kalkę zgryzową
D. krążki i gumki na kątnicę na turbinkę, wosk różowy
Odpowiedź wiertła diamentowe, krążki i gumki na kątnicę na mikrosilnik, kalkę zgryzową jest prawidłowa, ponieważ w procesie szlifowania zębów, zwłaszcza w celu eliminacji węzłów urazowych, kluczowe jest zastosowanie narzędzi, które zapewnią precyzyjność i skuteczność. Wiertła diamentowe są optymalnym rozwiązaniem, ponieważ ich struktura zapewnia wysoki poziom twardości i wytrzymałości, co pozwala na skuteczne usuwanie tkanek twardych zęba bez ryzyka ich uszkodzenia. Krążki i gumki na kątnicę na mikrosilnik umożliwiają dokładne wygładzenie powierzchni zębów, co jest istotne w kontekście estetyki oraz funkcjonalności uzębienia. Kalki zgryzowe są niezbędne do precyzyjnej oceny zgryzu oraz do przysłonięcia ewentualnych nieprawidłowości, co jest kluczowym etapem w diagnostyce i reabilitacji stomatologicznej. Stosowanie odpowiednich narzędzi zgodnych z zaleceniami i normami branżowymi zapewnia nie tylko efektywność, ale również bezpieczeństwo pacjentów podczas procedur stomatologicznych.
Pytanie 34

Jaką procedurą profilaktyczną, przy której stosuje się miękkie łyżki silikonowe lub jednorazowe łyżki piankowe, jest?

A. fluoryzacja kontaktowa
B. szynowanie zębów
C. ligaturowanie zębów
D. sanacja
Fluoryzacja kontaktowa to kluczowy zabieg profilaktyczny, który polega na bezpośrednim nałożeniu preparatów zawierających fluor na powierzchnię zębów pacjenta. Stosowanie miękkich łyżek silikonowych lub piankowych łyżek jednorazowych umożliwia precyzyjne dopasowanie preparatu do konturów zębów, co zwiększa skuteczność zabiegu. Fluor działa na szkliwo, remineralizując je oraz czyniąc je bardziej odpornym na działanie kwasów produkowanych przez bakterie w jamie ustnej. Przykładowo, fluoryzacja kontaktowa jest szeroko stosowana w gabinetach stomatologicznych, szczególnie u dzieci, które są bardziej narażone na próchnicę. Standardy Dobrej Praktyki Stomatologicznej zalecają regularne wykonywanie fluoryzacji, aby minimalizować ryzyko wystąpienia chorób zębów. Ponadto, zabieg ten może być częścią programu profilaktyki zdrowotnej w przedszkolach i szkołach, co przyczynia się do ogólnego zdrowia jamy ustnej dzieci.
Pytanie 35

Aby skorygować wypełnienie kompozytowe, konieczne jest przygotowanie kalki oraz

A. zastosować znieczulenie
B. ustawić pacjenta w pozycji Trendelenburga
C. założyć frez na prostnicy
D. ustawić pacjenta w pozycji siedzącej
Ułożenie pacjenta w pozycji Trendelenburga, montaż frezu na prostnicy oraz użycie znieczulenia to podejścia, które nie są adekwatne do procesu korekcji wypełnienia kompozytowego. Pozycja Trendelenburga, polegająca na uniesieniu nóg pacjenta powyżej poziomu głowy, jest stosowana w sytuacjach wymagających zwiększenia przepływu krwi do mózgu, co w kontekście zabiegów stomatologicznych jest zupełnie niepraktyczne. Taka pozycja mogłaby powodować dyskomfort i niepotrzebnie wpłynęłaby na stabilność pacjenta w trakcie zabiegu. Montaż frezu na prostnicy odnosi się do pracy z urządzeniem rotacyjnym, które jest typowe dla zabiegów preparacyjnych, a nie dla korekcji wypełnienia. Przy korekcji wypełnienia kompozytowego potrzebne są inne narzędzia, które umożliwiają precyzyjne formowanie i wygładzanie materiału, bez konieczności użycia frezu na prostnicy. Znieczulenie, chociaż często niezbędne w stomatologii, nie jest wymagane w każdej sytuacji dotyczącej korekcji wypełnień. Wiele z takich zabiegów może być przeprowadzanych pod kontrolą pacjenta, zwłaszcza gdy nie występuje uczucie bólu. Generalnie, typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wniosków wynikać mogą z mylenia celów i metod pracy w stomatologii oraz z niepełnego zrozumienia wymagań dotyczących konkretnego zabiegu. Kluczowe jest, aby podejmować decyzje oparte na wiedzy i standardach praktyki, co przyczyni się do bezpieczeństwa i komfortu pacjenta.
Pytanie 36

Podczas opracowywania kanału korzeniowego zęba, lekarz prosi o przygotowanie pilników K na długość roboczą 22 mm (ISO 8-30). Jakiego zestawu narzędzi należy użyć od koloru?

A. różowego do niebieskiego z nałożonymi endostopami
B. szarego do niebieskiego z nałożonymi endogripami
C. różowego do niebieskiego z nałożonymi endogripami
D. szarego do niebieskiego z nałożonymi endostopami
Odpowiedź "szarego do niebieskiego z nałożonymi endostopami" jest prawidłowa, ponieważ przygotowanie narzędzi do opracowywania kanału korzeniowego wymaga odpowiedniego doboru pilników na podstawie ich rozmiaru oraz długości roboczej. Pilniki K są dostępne w różnych rozmiarach, oznaczonych kolorami według systemu ISO, gdzie szary odpowiada rozmiarowi 08, a niebieski - 30. Endostopy, które powinny być użyte w tym przypadku, są kluczowe, ponieważ pozwalają precyzyjnie ustalić głębokość pracy narzędzia, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony tkanek periapikalnych oraz zapewnienia skutecznego oczyszczenia i kształtowania kanału. Używanie endostopów zamiast endogripów jest zalecane w tym kontekście, ponieważ endostopy są dostosowane do precyzyjnego ograniczenia głębokości wprowadzenia narzędzia, co minimalizuje ryzyko perforacji lub niekontrolowanego usunięcia tkanek. Dobre praktyki w endodoncji wskazują na konieczność stosowania narzędzi, które pozwalają na pełne wykorzystanie ich właściwości mechanicznych oraz optymalizację procesu leczenia. W praktyce, odpowiednie przygotowanie zestawu narzędzi ma kluczowe znaczenie dla sukcesu terapii kanałowej, a odpowiednie dobranie narzędzi do konkretnego przypadku jest fundamentem skutecznego leczenia.
Pytanie 37

W amerykańskim systemie oznaczenie A odnosi się do górnego zęba po prawej stronie

A. trzonowy trzeci stały
B. siekacz przyśrodkowy stały
C. trzonowy drugi mleczny
D. siekacz przyśrodkowy mleczny
Odpowiedź "trzonowy drugi mleczny" to naprawdę dobry wybór. Rozumiesz system oznaczeń zębów, który jest stosowany w Stanach Zjednoczonych, co jest super ważne. Ząb A to górny ząb prawy i faktycznie jest to pierwszy, który pojawia się u dzieci. Ten trzonowy drugi mleczny, oznaczony jako A, odgrywa istotną rolę w żuciu i utrzymywaniu odpowiedniego układu zębów, zanim pojawią się stałe. Zrozumienie różnic pomiędzy zębami mlecznymi a stałymi ma ogromne znaczenie, bo ich funkcje i czas wyrastania są różne. Zęby mleczne, do których należy ten trzonowy, zaczynają wypadać, gdy dzieci mają około 6-7 lat, a w ich miejsce wyrastają zęby stałe. Zwracanie uwagi na te zęby jest ważne dla rozwoju szczęki i zgryzu, dlatego tak istotne jest monitorowanie zdrowia jamy ustnej u dzieci. W praktyce stomatologicznej wiedza o oznaczeniach i rolach zębów to podstawa, która pomaga w diagnostyce i leczeniu. Ogólnie rzecz biorąc, dobry ruch z Twojej strony, żeby to zauważyć!
Pytanie 38

W ocenie higieny jamy ustnej, w wskaźniku OHI, kryterium 3 oznacza

A. duże nagromadzenie miękkich osadów w kieszonkach dziąsłowych
B. przebarwienie obejmujące do 2/3 powierzchni zęba
C. pokrycie nalotem przekraczające 2/3 powierzchni korony zęba
D. ząb wolny od nalotu oraz przebarwień
Odpowiedź "pokrycie nalotem powyżej 2/3 korony zęba" jest zgodna ze wskaźnikiem OHI (Oral Hygiene Index), który jest stosowany w ocenie stanu higieny jamy ustnej. Kryterium 3 wskazuje na poważny problem z higieną, gdzie nalot na zębach jest znaczny, co może prowadzić do rozwoju chorób przyzębia oraz próchnicy. W praktyce, lekarze dentyści i higieniści stomatologiczni wykorzystują wskaźniki OHI do monitorowania efektywności programów profilaktycznych i edukacyjnych w zakresie higieny jamy ustnej. Dbałość o prawidłowe usuwanie płytki bakteryjnej, szczególnie w obszarze, gdzie nalot przekracza 2/3 powierzchni zęba, jest kluczowa. Regularne wizyty kontrolne oraz odpowiednie instrukcje dotyczące szczotkowania i nitkowania mogą pomóc pacjentom w utrzymaniu zdrowej jamy ustnej. Wiedza o skali OHI i umiejętność jej interpretacji pozwala na lepsze zrozumienie stanu zdrowia jamy ustnej pacjenta oraz podejmowanie skutecznych działań profilaktycznych.
Pytanie 39

Ręczne narzędzia do skalingu naddziąsłowego działają najskuteczniej i najbezpieczniej, gdy kąt ich przyłożenia do zęba mieści się w zakresie

A. 80÷85°
B. 30÷45°
C. 90÷105°
D. 50÷60°
Kąt przyłożenia narzędzi ręcznych do skalingu naddziąsłowego w zakresie 80-85° jest optymalny, ponieważ pozwala na skuteczne usuwanie osadów oraz kamienia nazębnego z powierzchni zębów, nie uszkadzając przy tym tkanek miękkich. Utrzymanie tego kąta podczas skalingu sprzyja precyzyjnemu wykonywaniu zabiegu, co jest kluczowe w pracy dentysty. Warto zauważyć, że w tym zakresie kąt przyłożenia umożliwia efektywne wykorzystanie mechanizmów działania narzędzi, takich jak odpowiednia siła oraz kierunek ruchu, co zwiększa efektywność zabiegu. W praktyce, podczas skalingu naddziąsłowego, lekarze często stosują techniki, które pozwalają na lepsze dotarcie do trudno dostępnych miejsc, a kąt 80-85° pomaga w zachowaniu równowagi między siłą nacisku a kontrolą nad narzędziem. Zgodnie z wytycznymi amerykańskiego stowarzyszenia dentystycznego ADA, właściwy kąt przyłożenia jest kluczowy dla minimalizacji ryzyka uszkodzenia dziąseł oraz zębów, co ma istotne znaczenie w kontekście zdrowia jamy ustnej pacjentów.
Pytanie 40

Która z wymienionych aktywności – związanych z wykonywaniem wycisków dwuwarstwowych w metodzie pracy na cztery ręce – nie wchodzi w skład zadań asysty?

A. Przekazywanie podajnika pistoletowego z drugą warstwą masy
B. Mieszanie palcami masy do pierwszej warstwy wycisku
C. Nakładanie masy do pierwszej warstwy wycisku na łyżkę wyciskową
D. Dobieranie odpowiedniego rodzaju i rozmiaru łyżki wyciskowej
Dobieranie odpowiedniego rodzaju i wielkości łyżki wyciskowej jest kluczowym etapem w procesie pobierania wycisków dentystycznych, który nie należy do zadań asysty. Wybór łyżki wyciskowej ma ogromne znaczenie, ponieważ niewłaściwie dobrana łyżka może prowadzić do błędnych lub nieprecyzyjnych wycisków, co z kolei wpływa na jakość późniejszych prac protetycznych. Asysta w gabinecie stomatologicznym koncentruje się na działaniach wspierających dentystę, takich jak mieszanie masy wyciskowej lub przekazywanie narzędzi. Dobór łyżki wymaga jednak wiedzy i doświadczenia dentysty, który powinien ocenić indywidualne potrzeby pacjenta oraz specyfikę planowanych działań. Przykładem standardów w tej dziedzinie mogą być wytyczne dotyczące stosowania łyżek otwartych lub zamkniętych w zależności od rodzaju wycisku oraz anatomii pacjenta. Prawidłowe wybranie narzędzi wpływa na komfort pacjenta oraz precyzję wykonania prac protetycznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej