Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 4 kwietnia 2025 10:13
Data zakończenia: 4 kwietnia 2025 10:34

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie urządzenia powinny być wykorzystane do wstępnej obróbki warzyw?

A. obieraczkę, patelnię elektryczną, kocioł warzelny

B. sortownik, płuczko-obieraczkę, maszynę wieloczynnościową

C. płuczkę, kocioł warzelny, obieraczkę, maszynę wieloczynnościową

D. płuczkę, sortownik, wózek bemarowy

Odpowiedź wskazująca na sortownik, płuczko-obieraczkę i maszynę wieloczynnościową jest poprawna, ponieważ te urządzenia odgrywają kluczową rolę w procesie obróbki wstępnej warzyw. Sortownik umożliwia segregację warzyw według ich wielkości i jakości, co jest istotne dla zapewnienia jednakowej obróbki i jakości finalnego produktu. Płuczko-obieraczka, z kolei, łączy funkcje mycia i obierania, co znacząco przyspiesza proces przygotowania warzyw do dalszej obróbki. Maszyna wieloczynnościowa jest niezwykle funkcjonalnym narzędziem, zdolnym do wykonywania wielu operacji, takich jak siekanie, szatkowanie czy mielenie, co czyni ją nieocenioną w profesjonalnym przetwórstwie. Przykładowo, w dużych zakładach przetwórczych, wykorzystanie tych urządzeń pozwala na zwiększenie wydajności produkcji, redukcję strat materiałowych oraz skrócenie czasu przygotowania surowców. Warto również zaznaczyć, że stosowanie nowoczesnych technologii w obróbce wstępnej warzyw pozwala na utrzymanie wysokich standardów jakościowych, co jest niezbędne w branży spożywczej i gastronomicznej.

Pytanie 2

Jakie środki ochrony osobistej powinien używać pracownik pracujący w zmywalni naczyń?

A. Fartuch bawełniany, obuwie tekstylne, rękawice bawełniane

B. Fartuch bawełniany, obuwie tekstylne, rękawice gumowe

C. Fartuch gumowy, buty gumowe, rękawice gumowe

D. Fartuch gumowy, obuwie gumowe, rękawice bawełniane

Wybór niewłaściwych środków ochrony indywidualnej, takich jak fartuch bawełniany, buty tekstylne i rękawice bawełniane, może prowadzić do poważnych zagrożeń dla zdrowia pracowników zmywalni naczyń. Fartuch bawełniany, choć komfortowy, nie zapewnia odpowiedniej ochrony przed wodą i chemikaliami, co jest kluczowe w środowisku roboczym, gdzie naczynia są myte w dużych ilościach. Bawełna ma tendencję do absorbowania wody, co może prowadzić do przesiąkania i kontaktu skóry z substancjami niebezpiecznymi. Buty tekstylne również nie są wystarczające, ponieważ nie chronią przed wodą ani nie zapobiegają poślizgnięciom, co stwarza ryzyko urazów. Rękawice bawełniane, mimo że są wygodne, nie chronią przed substancjami chemicznymi i wilgocią, co naraża dłonie na podrażnienia i urazy. Wybór odpowiednich materiałów jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy. W branży gastronomicznej i hotelarskiej, stosowanie gumowych środków ochrony indywidualnej jest nie tylko zaleceniem, ale często wymogiem prawnym, co podkreśla konieczność przestrzegania standardów BHP. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji oraz problemów zdrowotnych, co w dłuższej perspektywie może wpływać na efektywność pracy i bezpieczeństwo całego zespołu.

Pytanie 3

Aby przyrządzić 1 kg kaszy gryczanej w formie sypkiej, ile wody należy przygotować?

A. 1,51

B. 2,01

C. 1,01

D. 2,51

Wybór innych ilości wody do kaszy gryczanej może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów kulinarnych. Na przykład, odpowiedź 2,01 sugeruje, że do 1 kg kaszy gryczanej powinno się dodać znacznie więcej wody niż standardowe 1,5 litra. Taka nadmierna ilość wody może skutkować rozgotowaniem kaszy, co sprawia, że staje się ona papkowata i traci swoje właściwości teksturalne. Przy nadmiarze wody, proces gotowania może być również wydłużony, a kasza nie wchłonie całej wody, co prowadzi do marnotrawstwa. Z drugiej strony, odpowiedzi takie jak 1,01 lub 2,51 również są błędne, gdyż nie odpowiadają właściwym proporcjom. Zbyt mała ilość wody, jak 1,01 litra, sprawi, że kasza nie będzie odpowiednio ugotowana, a pozbawiona wody pozostanie twarda i niesmaczna. W przypadku 2,51 litra mamy do czynienia z sytuacją podobną do pierwszej omówionej odpowiedzi, gdzie ilość wody znacznie przewyższa standardy, co zwiększa ryzyko przegotowania produktu. Zrozumienie właściwych proporcji wody do kaszy jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych rezultatów kulinarnych i powinno być zgodne z dobrymi praktykami, które zalecają stosowanie się do proporcji, aby zapewnić najlepszy smak i konsystencję.

Pytanie 4

W podgrzanym mleku rozpuścić drożdże, dodać sól, podgrzaną masę jajowo-cukrową oraz przesianą mąkę, a następnie wyrobić ciasto. Do masy dodać upłynniony tłuszcz, wymieszać z ciastem i pozostawić do wyrośnięcia.

Zgodnie z powyższym opisem należy przygotować ciasto

A. drożdżowe metodą dwufazową

B. półfrancuskie drożdżowe

C. krucho-drożdżowe

D. drożdżowe metodą jednofazową

Inne odpowiedzi, takie jak 'półfrancuskie drożdżowe', 'krucho-drożdżowe' oraz 'drożdżowe metodą dwufazową', wykazują fundamentalne różnice w metodach przygotowania ciast, które nie są zgodne z opisanym procesem. Półfrancuskie drożdżowe ciasto łączy techniki ciasta francuskiego z drożdżowym, wymagające wieloetapowego procesu laminowania i chłodzenia, co jest sprzeczne z jednofazowym podejściem. Krucho-drożdżowe ciasto opiera się na połączeniu mąki, tłuszczu i drożdży, lecz wymaga odmiennych proporcji i technik, co również nie odpowiada opisowi. Ponadto, metoda dwufazowa w przygotowywaniu ciasta drożdżowego zakłada oddzielenie procesu fermentacji wstępnej i właściwej, co jest sprzeczne z podanym opisem. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie etapu łączenia składników z metodą przygotowania, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. W praktyce, zrozumienie konkretnych metod ciast drożdżowych oraz ich właściwości ma ogromne znaczenie dla osiągnięcia oczekiwanych rezultatów w pieczeniu.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Ile węglowodanów dostarczy drugie śniadanie?

Skład II śniadania: bułka pszenna 40 g, masło 10 g, ser topiony 20 g, pomidory 50 g
Produkt	Zawartość w 100 g produktu
Produkt	białko (g)	tłuszcz (g)	węglowodany (g)
bułka pszenna	7,3	1,5	58
masło	0,7	82,5	0,7
ser topiony	13,5	27,0	1,2
pomidor	0,9	0,2	3,6

A. 33,9 g

B. 25,3 g

C. 40,8 g

D. 20,3 g

Widzę, że wybrałeś odpowiedź, która nie wynosi 25,3 g. To często zdarza się z powodu błędnych założeń w obliczeniach. Wiele osób myli się i dodaje węglowodany, nie zwracając uwagi na wagę składników. Może być tak, że ktoś nie uwzględnia wagi jednego ze składników, przez co wyniki mogą być zawyżone. Czasami mylimy też zawartość węglowodanów w 100 g produktu z tym, jak to wygląda w standardowych porcjach, a to też prowadzi do błędnych wyników. Ważne jest, by pamiętać, że każdy produkt ma inną ilość węglowodanów, a to, ile ich spożywamy, zależy od tego, ile danego składnika weźmiemy. Żeby uniknąć takich pomyłek, warto korzystać z tabel kalorycznych i dokładnie ważyć składniki. Przydatne mogą być też aplikacje do śledzenia wartości odżywczych, które za nas robią te obliczenia. I pamiętajmy, że niektóre produkty mają dużo błonnika, który nie wlicza się do pełnych węglowodanów przyswajalnych, co jeszcze bardziej komplikuje sprawę. Zrozumienie tych zasad to podstawa, żeby lepiej zarządzać swoją dietą.

Pytanie 7

Przy projektowaniu funkcjonalnego rozkładu pomieszczeń w agroturystyce, należy umieścić kuchnię oraz zmywalnię od strony

A. wschodniej

B. zachodniej

C. południowej

D. północnej

Zlokalizowanie kuchni i zmywalni w gospodarstwie agroturystycznym od strony zachodniej, wschodniej czy południowej wiąże się z pewnymi problemami, które mogą wpływać na jakość oraz funkcjonalność tych pomieszczeń. Ekspozycja zachodnia naraża kuchnię na intensywne nasłonecznienie popołudniowe, co może prowadzić do przegrzewania się pomieszczeń i niekorzystnych warunków do przechowywania żywności. Wysoka temperatura wpływa negatywnie na efektywność pracy personelu, a także może prowadzić do przyspieszenia psucia się składników. Z kolei lokalizacja na stronie wschodniej, choć korzystna rano, może generować nadmiar ciepła w godzinach popołudniowych, co również stwarza wyzwania związane z utrzymaniem odpowiedniej temperatury w kuchni. Ekspozycja południowa, z kolei, wiąże się z największym nasłonecznieniem przez cały dzień, co może skutkować nadmiernym nagrzewaniem się pomieszczeń oraz zwiększonym zużyciem energii na chłodzenie. W praktyce, podejścia te mogą prowadzić do zwiększenia kosztów eksploatacyjnych oraz obniżenia komfortu pracy, dlatego ważne jest, aby przy planowaniu układu pomieszczeń zwracać uwagę na aspekty związane z orientacją budynku. Dobre praktyki w projektowaniu gospodarstw agroturystycznych uwzględniają nie tylko estetykę, ale przede wszystkim funkcjonalność oraz efektywność energetyczną, co w dłuższej perspektywie przekłada się na zadowolenie zarówno gości, jak i personelu.

Pytanie 8

Oblicz ilość energii w posiłku, który zawiera 40 g tłuszczu, 20 g białka oraz 100 g węglowodanów. W obliczeniach zastosuj przeliczniki energetyczne Atwatera:
1 g tłuszczu - 9 kcal
1 g białka - 4 kcal
1 g węglowodanów - 4 kcal

A. 640 kcal

B. 840 kcal

C. 160 kcal

D. 740 kcal

Wartość energetyczna posiłku obliczana jest na podstawie ilości makroskładników oraz ich przypisanych wartości energetycznych. Osoby, które uzyskały inne wyniki, mogą mieć błędne założenia dotyczące przeliczników Atwatera lub nieprawidłowo podeszły do zsumowania wartości energetycznych. Często spotykanym błędem jest pominięcie któregoś z makroskładników lub ich niewłaściwe przeliczenie. Na przykład, jeśli ktoś obliczy energię z tłuszczu jako 40 g x 4 kcal/g zamiast 9 kcal/g, uzyska znacznie niższą wartość, co prowadzi do błędnych wniosków. Innym częstym błędem jest niedokładne zsumowanie energii z każdego źródła, co również może skutkować błędnym wynikiem. Użytkownicy mogą również mylić się przy interpretacji wartości energetycznych, zakładając, że wszystkie makroskładniki dostarczają taką samą ilość energii, co jest nieprawdziwe, gdyż różnią się one pod tym względem. Kiedy zsumujemy energię z wszystkich makroskładników poprawnie, uzyskujemy całkowitą wartość energetyczną posiłku, co jest ważne w kontekście planowania dietetycznego oraz w zarządzaniu zdrowiem. Znajomość odpowiednich wartości energetycznych i ich prawidłowe wykorzystanie są kluczowe dla skutecznego zarządzania dietą i zdrowiem.

Pytanie 9

Która z zup powinna znaleźć się w menu letnim dla przedszkolaków?

A. Fasolowa z łazankami

B. Grochowa z grzankami

C. Truskawkowa z makaronem

D. Barszcz ukraiński

Truskawkowa z makaronem to zupa, która doskonale wpisuje się w letni jadłospis dla dzieci w wieku przedszkolnym. W sezonie letnim świeże owoce, takie jak truskawki, są nie tylko smaczne, ale również bogate w witaminy, minerały i przeciwutleniacze, co jest kluczowe dla prawidłowego rozwoju dzieci. Zupa truskawkowa może być przygotowana w formie lekkiej, chłodzonej zupy owocowej, co sprawia, że jest orzeźwiająca i zachęcająca dla maluchów. Połączenie truskawek z makaronem dostarcza zarówno węglowodanów, które są niezbędne do wzrostu i aktywności, jak i białka, co jest istotne dla budowy tkanki mięśniowej. Warto również pamiętać, że przygotowując tę zupę, można eksperymentować z dodatkowymi składnikami, takimi jak jogurt naturalny czy miętę, co dodatkowo wzbogaci jej wartość odżywczą i smakową. W praktyce zupa ta może być podawana na ciepło lub na zimno, co czyni ją wszechstronnym daniem idealnym na letnie dni. Tego rodzaju podejście jest zgodne z zaleceniami dietetyków, które promują różnorodność w diecie dzieci oraz zachęcają do spożywania świeżych owoców i warzyw.

Pytanie 10

Oblicz, ile elektrycznych patelni będzie wymaganych w stołówce szkolnej do równoczesnego usmażenia 250 porcji kotletów mielonych. Przyjmij do obliczeń:
- wydajność katalogowa jednej patelni - 180 szt./h,
- czas potrzebny na usmażenie wszystkich porcji kotletów - 30 minut.

A. 4

B. 1

C. 3

D. 2

Podejmowanie decyzji o liczbie patelni potrzebnych do usmażenia 250 porcji kotletów wymagających 30 minut na przygotowanie może prowadzić do błędnych wniosków, gdy nie uwzględnia się kluczowych aspektów wydajności. Odpowiedzi sugerujące 1, 2 lub 4 patelnie są oparte na nieprawidłowych założeniach dotyczących wydajności czasowej i ilościowej. Na przykład, wskazanie tylko jednej patelni jest ewidentnie niewystarczające, ponieważ przy wydajności 90 kotletów w pół godziny, niemożliwe jest usmażenie 250 porcji w tym czasie. Z kolei wybór dwóch patelni również jest błędny, ponieważ zapewnia jedynie 180 kotletów w 30 minut, co nie wystarcza, aby pokryć zapotrzebowanie. Natomiast sugerowanie czterech patelni, chociaż teoretycznie wykonałoby zadanie, w praktyce wprowadza zbyteczny nadmiar mocy, co wiąże się z większymi kosztami operacyjnymi i nieefektywnością, zwłaszcza w kontekście zarządzania zasobami w stołówce. Warto uwzględnić, że odpowiednia liczba patelni powinna być dostosowana do harmonogramu pracy kuchni oraz do ewentualnych nieprzewidzianych okoliczności. Dobrą praktyką w gastronomii jest stosowanie analiz wydajności, aby precyzyjnie obliczyć niezbędne zasoby, co pozwoli uniknąć zarówno niedoborów, jak i nadmiarów. Wprowadzenie systemu monitorowania wydajności oraz optymalizacja procesów przygotowywania posiłków powinny być standardem w każdej placówce gastronomicznej.

Pytanie 11

Jak można zniszczyć bakterie Salmonelli znajdujące się wewnątrz jaja?

A. naświetlanie promieniowaniem UV

B. gotowanie w wodzie

C. wyparzanie wrzącą wodą

D. zanurzenie w roztworze dezynfekcyjnym

Gotowanie jajek w wodzie to naprawdę najskuteczniejsza metoda na pozbycie się bakterii Salmonelli, które mogą czaić się w środku. Jak się gotuje, szczególnie powyżej 70°C, to białka bakterii się denaturują i po prostu umierają. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) poleca, żeby gotować jajka przynajmniej przez 10 minut, bo wtedy ryzyko zakażenia naprawdę spada. Jajka na twardo, przygotowane w ten sposób, są nie tylko bezpieczne, ale i zachowują wszystkie wartości odżywcze. Fajnie też pamiętać o higienie przy gotowaniu – myj ręce przed i po obsłudze surowych jajek oraz unikaj zanieczyszczenia krzyżowego z innymi produktami. To wszystko jest zgodne z zasadami HACCP, które pomagają zapewnić, że jedzenie jest bezpieczne.

Pytanie 12

Jakie urządzenie nadaje się do gotowania, pieczenia, smażenia, zapiekania oraz rozmrażania?

A. Piekarnik z termoobiegiem

B. Piec konwekcyjno-parowy

C. Kuchenka indukcyjna

D. Kuchnia mikrofalowa z grillem

Kuchnia mikrofalowa z grillem, piekarnik z termoobiegiem oraz kuchenka indukcyjna to urządzenia, które mają swoje specyficzne funkcje, jednak żadne z nich nie oferuje pełnej gamy możliwości, jakie zapewnia piec konwekcyjno-parowy. Kuchnia mikrofalowa z grillem może jedynie podgrzewać i grillować, co ogranicza jej zastosowanie do konkretnych potraw, takich jak zapiekanki czy szybkie podgrzewanie resztek. Jej zdolność do gotowania potraw przy użyciu pary jest także bardzo ograniczona, co sprawia, że nie jest idealnym rozwiązaniem dla osób szukających wszechstronności. Piekarnik z termoobiegiem, choć pozwala na równomierne pieczenie, nie posiada funkcji parowania, co może negatywnie wpływać na teksturę i wilgotność potraw. Z kolei kuchenka indukcyjna to narzędzie głównie do gotowania na płycie, które nie wspiera procesów pieczenia czy zapiekania. Często użytkownicy mylą te urządzenia, wierząc, że są w stanie zastąpić piec konwekcyjno-parowy, co wynika z niepełnego zrozumienia ich funkcji. W praktyce, piec konwekcyjno-parowy jest nieoceniony dla tych, którzy pragną mieć pełną kontrolę nad procesem przygotowywania potraw i dążyć do zdrowego stylu życia, co jest coraz bardziej istotne w nowoczesnej gastronomii.

Pytanie 13

Aby przygotować potrawkę, należy wykorzystać mięso

A. cielece lub drobiowe

B. wołowe lub wieprzowe

C. wołowe lub cielęce

D. wieprzowe lub drobiowe

Odpowiedź wskazująca na mięso cielęce lub drobiowe jako składniki potrawki jest prawidłowa, ponieważ te rodzaje mięsa są często wykorzystywane w tradycyjnych przepisach na potrawki, ze względu na ich delikatny smak oraz łatwość w obróbce. Mięso cielęce charakteryzuje się niską zawartością tłuszczu, co sprawia, że potrawka jest lżejsza, ale nadal bogata w białko. Z kolei mięso drobiowe, szczególnie filet z kurczaka, jest bardzo uniwersalne, łatwe do przygotowania i może być używane w wielu różnorodnych daniach. Przygotowując potrawkę z tych mięs, warto zwrócić uwagę na techniki duszenia, które pozwalają na zachowanie soczystości i wydobycie głębi smaku. Do potrawki można dodać także sezonowe warzywa, co nie tylko wzbogaca danie o dodatkowe wartości odżywcze, ale również zwiększa jego atrakcyjność wizualną. Dobrą praktyką jest również wykorzystanie bulionu drobiowego lub cielęcego jako bazy do sosu, co sprawia, że potrawka ma intensywniejszy aromat i smak.

Pytanie 14

Rodzajem opieki nad dziećmi, który nie ma formy rodzinnej, jest

A. wioska dziecięca

B. dom dziecka

C. rodzina zastępcza

D. adopcja

Wszystkie inne odpowiedzi mówią o różnych formach opieki nad dziećmi, które są trochę jak rodziny, co pomaga im w rozwoju emocjonalnym i społecznym. Adopcja to proces, dzięki któremu dziecko staje się częścią nowej rodziny, a więź z biologicznymi rodzicami wychodzi na zawsze. To najbliższa rodzinna opcja, która buduje trwałe więzi. Rodzina zastępcza to sytuacja, gdzie dziecko mieszka z rodziną, która się nim opiekuje w zamian za wsparcie finansowe. Oprócz zaspokajania podstawowych potrzeb, ta forma opieki stara się też stworzyć atmosferę bardziej rodzinną. Wioski dziecięce to z kolei pomysł, który stara się połączyć instytucję z rodzinnymi relacjami, gdzie grupy dzieci są wychowywane przez opiekunów w stylu przypominającym rodzinne życie. W tym wszystkim, myślenie, że dom dziecka może być traktowany jak rodzina, to częsty błąd, bo mylimy instytucjonalną opiekę z opieką rodzinną. Ważne jest, by ogarnąć, że rodzinna opieka opiera się na emocjach i relacjach, które w instytucjach są trudne do stworzenia.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Oleje roślinne powinny być składowane w suchych miejscach w temperaturze

A. od -4°C do 0°C

B. od +10°C do +15°C

C. od +15°C do +20°C

D. od +1°C do +7°C

Przechowywanie olejów roślinnych w temperaturach niższych od +10°C lub wyższych niż +15°C wiąże się z poważnymi konsekwencjami dla jakości tych produktów. Odpowiedzi sugerujące temperatury od +1°C do +7°C lub od -4°C do 0°C mogą prowadzić do ryzyka zamarzania olejów, co z kolei może powodować tworzenie się osadów i zmianę tekstury. Tego rodzaju schłodzenie nie tylko wpływa negatywnie na wygląd oleju, ale również może prowadzić do utraty cennych właściwości odżywczych. Z kolei odpowiedzi, które wskazują na temperatury powyżej +15°C, mogą prowadzić do przyspieszonego utleniania oleju. Wysokie temperatury sprzyjają procesom, które prowadzą do powstawania wolnych rodników, co skutkuje nieprzyjemnym smakiem i zapachem oleju. Takie zmiany mogą w konsekwencji uczynić oleje nieodpowiednimi do spożycia. W praktyce, typowe błędy myślowe polegają na przecenianiu tolerancji olejów na zmiany temperatury i niedocenianiu znaczenia odpowiednich warunków przechowywania. Należy pamiętać, że oleje roślinne, mimo że są trwałe, wymagają odpowiednich warunków, aby zachować swoje właściwości zdrowotne i kulinarne. Dobrą praktyką jest zatem regularne kontrolowanie warunków przechowywania i unikanie ekstremalnych temperatur.

Pytanie 17

Kucharz przygotowywał polędwicę wołową przez 3 minuty z każdej strony. Mięso jest mocno różowe i wydziela krwisty sok. Jakie jest określenie stopnia wysmażenia tego mięsa?

A. III stopień - A POINT

B. IV stopień - BIEN CUIT

C. II stopień - SAIGNANT

D. I stopień - BLEU

Wybór odpowiedzi I stopień - BLEU, III stopień - A POINT lub IV stopień - BIEN CUIT wskazuje na nieporozumienia dotyczące stopni wysmażenia mięsa. BLEU oznacza, że mięso jest jedynie lekko zrumienione z zewnątrz, a jego wnętrze pozostaje surowe, co nie odpowiada opisowi potrawy, w której polędwica wołowa jest mocno różowa i wydziela krwisty sok. Z kolei A POINT to stopień, w którym mięso jest bardziej wysmażone, a jego wewnętrzna temperatura wynosi około 60-65°C. To oznacza, że w przypadku podawania polędwicy w tym stopniu, wewnętrzna struktura byłaby znacznie mniej soczysta i jasna, co jest sprzeczne z opisem. BIEN CUIT to mięso całkowicie wysmażone, osiągające temperaturę powyżej 70°C, co skutkuje brakiem soków i bardziej sztywną strukturą. Wybór którejkolwiek z tych odpowiedzi wskazuje na brak znajomości technik i standardów związanych z przyrządzaniem mięsa. W praktyce kulinarnej niezwykle ważne jest zrozumienie, jak czas, temperatura i technika smażenia wpływają na ostateczny rezultat. Brak precyzyjnego rozróżnienia między tymi stopniami może prowadzić do niezadowolenia gości oraz utraty potencjalnych smaków, które oferuje dobrze przygotowane mięso.

Pytanie 18

Która z metod zabezpieczeń nie stanowi ochrony przed porażeniem prądem?

A. Osłona wirujących elementów maszyn

B. Izolacja komponentów elektrycznych

C. Używanie uziemienia

D. Separacja urządzeń odbiorczych

Izolowanie części elektrycznych, stosowanie uziemienia oraz separacja odbiorników to kluczowe metody zabezpieczeń, które mają na celu ochronę ludzi przed porażeniem prądem elektrycznym. Izolowanie części elektrycznych polega na stosowaniu materiałów, które nie przewodzą prądu, aby zapobiec przypadkowemu dotykaniu elementów pod napięciem. W kontekście standardów, zgodność z normą PN-EN 61140 jest istotna, gdyż określa wymagania dotyczące ochrony przed porażeniem prądem. Uziemienie to proces, w którym nadmiar prądu jest odprowadzany do ziemi, zmniejszając ryzyko porażenia w przypadku awarii sprzętu. W praktyce, uziemienie jest zazwyczaj wymagane w instalacjach elektrycznych w budynkach mieszkalnych oraz przemysłowych. Separacja odbiorników, polegająca na tworzeniu odrębnych obwodów elektrycznych dla różnych urządzeń, również pomaga w ochronie przed niebezpieczeństwem porażenia. Każda z tych metod jest opisana w przepisach i normach, takich jak PN-IEC 60364, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa w instalacjach elektrycznych. Osłanianie wirujących części maszyn, choć istotne dla ochrony mechanicznej, nie ma związku z ochroną przed prądem, co może prowadzić do błędnego wniosku o jego skuteczności w kontekście porażenia elektrycznego. Właściwe zrozumienie różnic między tymi metodami jest kluczowe dla zapewnienia kompleksowego bezpieczeństwa w środowisku pracy.

Pytanie 19

Z 30 kg świeżych ogórków uzyskano 300 porcji mizerii, każda o wadze 0,06 kg. Jaki jest ubytek produkcyjny ogórków?

A. 1,20 kg

B. 12 kg

C. 1,80 kg

D. 18 kg

Błędne podejście do obliczenia ubytku produkcyjnego może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia relacji między surowcem a produktem finalnym. Przy obliczaniu ubytku produkcyjnego istotne jest, aby dokładnie określić, jaką masę surowca przetwarzamy i ile z tego uzyskujemy gotowego produktu. Jeżeli ktoś próbuje oszacować ubytek, myśląc, że różnica między surowcem a porcjami mizerii jest mniejsza niż w rzeczywistości, może dojść do błędnych konkluzji. Typowym błędem jest także nieuwzględnienie różnych czynników wpływających na straty, takich jak odpady, które mogą powstawać w procesie obróbki. Ubytek produkcyjny jest również często mylony z masą samego surowca, co prowadzi do niepoprawnych obliczeń. Właściwe rozumienie tego procesu jest istotne, aby móc skutecznie zarządzać produkcją, a także podejmować decyzje dotyczące optymalizacji. Dlatego tak ważne jest, aby nie tylko znać wartość surowca, ale także dokładnie analizować, co dzieje się z nim podczas produkcji. Zarządzanie ubytkiem jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju biznesu i wpływa na efektywność operacyjną zakładów przetwórczych.

Pytanie 20

Z mąki pszennej, margaryny bądź masła, jajek oraz wody należy przygotować ciasto?

A. zbijane

B. maślane

C. parzone

D. kruche

Zarówno ciasto zbijane, jak i maślane, a także kruche, różnią się znacznie od ciasta parzonego, ponieważ mają inne składniki oraz procesy przygotowania. Ciasto zbijane charakteryzuje się tym, że jego składniki są łączone bezpośrednio ze sobą bez wcześniejszego gotowania, co skutkuje ciężką i gęstą konsystencją. Proces ten często prowadzi do uzyskania ciasta, które nie ma pożądanej lekkości i puszystości, jaką osiąga się w cieście parzonym. Ciasto maślane, z kolei, bazuje na dużej ilości masła, co skutkuje bogatszym smakiem, ale nie zapewnia tej samej struktury, co ciasto parzone. Jest to ciasto, które najczęściej wykorzystuje się w produkcji ciast i ciasteczek, a jego przygotowanie polega na ucieraniu masła z cukrem, co sprawia, że jest ono bardziej kruchą alternatywą. Wreszcie, ciasto kruche to kolejny rodzaj, który wykorzystuje mąkę, tłuszcz oraz wodę, ale jego celem jest uzyskanie chrupiącej struktury, co również jest sprzeczne z lekkością ciasta parzonego. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą wynikać z mylnego przekonania, że wszystkie rodzaje ciast można wytworzyć podobnymi metodami, co jest dalekie od rzeczywistości w kontekście technik cukierniczych.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Aby przygotować kaszę gryczaną na sypko z 1 kg surowca, jakie ilości wody są potrzebne?

A. 2,0 l wody

B. 1,5 l wody

C. 3,0 l wody

D. 2,5 l wody

Aby uzyskać prawidłowo przygotowaną kaszę gryczaną na sypko, kluczowe jest dostarczenie odpowiedniej ilości wody. Do przygotowania 1 kg surowca potrzebne jest 1,5 litra wody. Takie proporcje pozwalają na skuteczne ugotowanie kaszy, dzięki czemu ziarna nie będą się kleić, a potrawa zachowa odpowiednią teksturę. W praktyce, przygotowanie kaszy gryczanej wymaga najpierw jej przepłukania w zimnej wodzie, co pozwala usunąć zanieczyszczenia oraz gorycz. Następnie, po dodaniu 1,5 litra wody do garnka, należy zagotować ją, a następnie dodać kaszę. Po ponownym zagotowaniu, wystarczy zmniejszyć ogień, przykryć garnek i gotować przez około 15-20 minut. Po tym czasie warto odstawić kaszę na kilka minut, aby dobrze wchłonęła pozostałą wodę. Przestrzeganie tych zasad przyczyni się do uzyskania idealnej kaszy, co jest zgodne z dobrymi praktykami kulinarnymi. Większe ilości wody mogą prowadzić do rozgotowania kaszy, co negatywnie wpływa na jej smak i konsystencję.

Pytanie 24

Ziarno prosa przekształca się w kaszę

A. jaglaną

B. pęczak

C. manna

D. kuskus

Kuskus, pęczak i manna to rodzaje zbóż, ale pochodzą z innych źródeł, co prowadzi do powszechnych nieporozumień. Kuskus wytwarzany jest z semoliny, czyli drobno mielonej pszenicy durum, co sprawia, że jego właściwości i zastosowania są zupełnie inne niż kaszy jaglanej. Pęczak, z kolei, to kasza uzyskiwana z jęczmienia, który również nie ma związku z prosem. Manna to produkt powstający z pszenicy, zawierający głównie skrobię, co odróżnia go od kaszy jaglanej, która ma znacznie wyższą zawartość błonnika i białka. Ważne jest zrozumienie, że każdy z tych produktów ma swoje unikalne właściwości odżywcze i kulinarne, co powinno być brane pod uwagę przy planowaniu posiłków. Bliskie mylenie różnych rodzajów zbóż często wynika z braku wiedzy o ich pochodzeniu i przetwarzaniu, co w efekcie może prowadzić do nieprawidłowych wyborów żywieniowych. Warto zwrócić uwagę na różne metody przygotowania tych kasz, ich smak oraz wartości odżywcze, aby lepiej dopasować je do swoich potrzeb dietetycznych i kulinarnych.

Pytanie 25

Zabielanie to technika, która polega na

A. dodaniu do dania zawiesiny z mąki ziemniaczanej i płynu oraz zagotowaniu

B. dodaniu do dania zasmażki, rozcieńczonej wywarem i zagotowaniu

C. dodaniu do dania zawiesiny z mąki pszennej i mleka oraz zagotowaniu

D. oprószeniu dania mąką pszenną, dodaniu masła i zagotowaniu

Zabielanie to technika kulinarna, która polega na dodaniu do potrawy zawiesiny z mąki pszennej i mleka, a następnie zagotowaniu całości. Użycie mąki pszennej w tej technice jest kluczowe, ponieważ to ona odpowiada za uzyskanie odpowiedniej konsystencji sosu, zupy lub innej potrawy. Mleko natomiast nadaje potrawie delikatny smak oraz kremową teksturę. Zabielanie ma zastosowanie w wielu klasycznych przepisach, takich jak zupy kremowe czy sosy białe. W branży gastronomicznej, technika ta jest uważana za jedną z podstawowych metod zagęszczania płynów, co jest zgodne z ogólnymi standardami kulinarnymi. Przykładem zastosowania zabielania może być przygotowanie zupy brokułowej: na początku gotuje się brokuły w wywarze, następnie dodaje się zabieloną masę, co pozwala na uzyskanie gładkiej, kremowej konsystencji. Warto również pamiętać, że zabielanie można wzbogacić o przyprawy, co podnosi walory smakowe potrawy.

Pytanie 26

Cykliczne składanie i wałkowanie podstawowego ciasta z tłuszczem to metoda przygotowywania ciasta

A. kruchego

B. francuskiego

C. piaskowego

D. ptysiowego

Odpowiedzi odnoszące się do ptysiowego, kruchego czy piaskowego ciasta pokazują, że są to zupełnie inne techniki, niż ta stosowana w cieście francuskim. Ciasto ptysiowe, czyli ciasto parzone, robi się przez gotowanie wody z masłem i mąką, a potem dodaje się jajka, przez co po upieczeniu ma pustą strukturę. Z kolei kruche ciasto powstaje przez połączenie tłuszczu z mąką, co daje zwartą masę, ale nie sprawia, że mamy te lekkie warstwy jak w cieście francuskim. A ciasto piaskowe to po prostu miks mąki, cukru i tłuszczu z jajkami, co prowadzi do gęstej struktury. Często takie błędne odpowiedzi wynikają z braku zrozumienia tych podstawowych różnic w technikach piekarskich. Dlatego ważne jest, żeby umieć je różnicować i dobierać odpowiednią metodę w zależności od tego, co chcemy uzyskać.

Pytanie 27

Aby wzbogacić wartość witaminową posiłku, który składa się z zupy ogórkowej, jaja sadzonego, ziemniaków gotowanych oraz deseru z świeżych truskawek, jaki dodatek witaminowy powinno się podać?

A. surówkę z selera

B. pieczarki z patelni

C. surówkę z marchwi

D. szparagi z wody

Wybór surówki z selera, pieczarek z patelni czy szparagów z wody jako dodatków do obiadu nie dostarcza optymalnej wartości witaminowej. Surówka z selera, choć również zdrowa, zawiera mniej beta-karotenu w porównaniu do marchwi, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego poziomu witaminy A. W kontekście zdrowego odżywiania, konieczne jest skupienie się na produktach bogatych w konkretne składniki odżywcze, które komplementują inne elementy posiłku. Pieczarki, choć są źródłem białka oraz witamin z grupy D i B, nie dostarczają istotnych ilości witamin A czy C. Ich przygotowanie na patelni może również wiązać się z dodatkiem tłuszczu, co w pewnych okolicznościach może prowadzić do niezdrowego zwiększenia kaloryczności posiłku. Szparagi z wody, chociaż są zdrowe i mają niską kaloryczność, również nie wnoszą do diety znaczących ilości witaminy A w porównaniu do marchwi. Często mylnie zakłada się, że każde warzywo jest równie wartościowe, co prowadzi do niedoborów w diecie. Właściwe zrozumienie wartości odżywczej posiłków jest kluczowe dla tworzenia zdrowego menu, które spełnia wymagania organizmu."

Pytanie 28

Która z dań jest typowa dla kuchni włoskiej?

A. Boeuf strogonow

B. Spaghetti bolognese

C. Ratatouille

D. Gazpacho

Spaghetti bolognese to klasyczna potrawa z Włoch, pochodzi konkretnie z regionu Emilia-Romania, a właściwie z Bolonii. To danie, które łączy makaron spaghetti z pysznym sosem mięsnym. Sos ten zazwyczaj robi się z mielonego mięsa, pomidorów, cebuli, marchwi i wielu przypraw, co sprawia, że ma niesamowity smak. Warto wiedzieć, że spaghetti bolognese jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych dań włoskiej kuchni na świecie. Moim zdaniem, każdy, kto chce dobrze poznać kuchnię włoską, powinien umieć to danie przyrządzić. Przygotowując je, dobrze jest używać świeżych składników i na przykład dusić sos długo, żeby wydobyć pełnię smaku. Często podaje się je z tartym parmezanem, co też jest zgodne z tradycją Włoch. Myślę, że to danie jest świetną inspiracją dla tych, którzy szukają prostych, ale efektownych potraw na rodzinne obiady czy różne przyjęcia.

Pytanie 29

Krem przygotowany z ubitej śmietany powinien być przechowywany w temperaturze 6 °C i przez maksymalnie

A. 6 godzin

B. 24 godziny

C. 18 godzin

D. 12 godzin

Odpowiedź, że krem z ubitej śmietanki najlepiej przechowywać w 6 °C i nie dłużej niż 6 godzin, jest jak najbardziej w porządku. Krem jest dość tłusty i ma sporo białka, przez co łatwo mogą się w nim rozwijać różne mikroorganizmy, w tym niechciane bakterie. Dlatego tak ważne jest, żeby dbać o odpowiednią temperaturę, bo to pomaga zachować świeżość i bezpieczeństwo spożywania. W praktyce dobrze jest trzymać go w zamkniętym pojemniku, żeby ograniczyć kontakt z powietrzem. To pomaga uniknąć utleniania, co może pogorszyć jego jakość. Zgadzam się z tym, co mówią normy HACCP, które dotyczą bezpieczeństwa żywności. Nie warto przekraczać tego czasu, bo może to wpłynąć na smak i zapach kremu. I pamiętaj, że najlepiej używać kremu zaraz po ubiciu, a resztki spróbować schować jak najszybciej. Tak więc 6 godzin to naprawdę dobry czas, by mieć pewność, że wszystko będzie w porządku.

Pytanie 30

Potrawę stworzoną w systemie cook-chill po podgrzaniu do co najmniej 70°C należy zaserwować do spożycia w ciągu

A. 5 min

B. 9 min

C. 25 min

D. 15 min

Odpowiedź "5 min" jest poprawna, ponieważ zgodnie z wytycznymi dotyczącymi systemu cook-chill, potrawy, które zostały podgrzane do temperatury minimum 70°C, powinny być wydane do konsumpcji w jak najkrótszym czasie. Praktyka ta ma na celu zminimalizowanie ryzyka rozwoju bakterii i zapewnienie bezpieczeństwa żywności. Zgodnie z obowiązującymi normami, w tym z rozporządzeniem w sprawie wymagań dotyczących bezpieczeństwa żywności, niezależnie od metody podgrzewania, potrawy powinny być spożywane bezpośrednio po ich przygotowaniu lub w ciągu 5 minut od momentu osiągnięcia odpowiedniej temperatury. Przykładem zastosowania tej zasady może być restauracja, która wykorzystuje system cook-chill do przygotowywania potraw. Po podgrzaniu potrawy do wymaganej temperatury, personel kuchenny musi natychmiast zaserwować danie klientowi, aby zapewnić jego świeżość i bezpieczeństwo. Ważne jest również, aby personel gastronomiczny był odpowiednio przeszkolony w zakresie zasad higieny i bezpieczeństwa żywności, co pomaga w utrzymaniu standardów jakości i zdrowia w lokalu gastronomicznym.

Pytanie 31

Na jakim etapie przetwarzania technologicznego powinno się dodać sól do nasion fasoli?

A. Na początku gotowania nasion

B. Na końcu moczenia nasion

C. Na końcu gotowania nasion

D. Na początku moczenia nasion

Odpowiedzi sugerujące dodanie soli na początku moczenia nasion lub gotowania opierają się na błędnym przekonaniu, że sól może przyspieszyć proces gotowania. W rzeczywistości, sól działa dehydratacyjnie, co oznacza, że może prowadzić do usunięcia wody z nasion fasoli, powodując ich twardnienie. Ten proces jest szczególnie istotny, gdy nasiona są moczone przed gotowaniem. W praktyce, dodanie soli do wody moczącej może spowodować, że nasiona nie będą się odpowiednio zmiękczać, co wydłuża czas gotowania i pogarsza ich konsystencję. W profesjonalnych kuchniach, zasady dotyczące soli w obróbce nasion są ściśle przestrzegane, aby zapewnić optymalne rezultaty. Na przykład, w kategoriach kuchni wegetariańskiej, gdzie fasola jest często podstawowym składnikiem, kluczowe jest, aby potrawy z niej były dobrze przyprawione, a jednocześnie odpowiednio ugotowane. To pokazuje, jak ważne jest zastosowanie właściwych technik gastronomicznych, które wpływają nie tylko na smak, ale również na wartości odżywcze potraw. Ignorowanie tych zasad prowadzi do typowych błędów w kuchni, a ich konsekwencje mogą być odczuwalne w jakości serwowanych dań. Dlatego, aby uzyskać najlepsze efekty kulinarne, warto korzystać z wiedzy na temat właściwego dodawania soli w procesie gotowania.

Pytanie 32

Której czynności brakuje w przedstawionym schemacie sporządzania ciasta kruchego?

Łączenie składników ciasta

Zagniatanie ciasta

Formowanie wyrobów

A. Siekanie składników.

B. Wyrabianie ciasta.

C. Chłodzenie ciasta.

D. Dodanie żółtek.

Chłodzenie ciasta jest kluczowym etapem w procesie przygotowania ciasta kruchego, który nie tylko wpływa na teksturę, ale także na końcowy efekt wizualny i smakowy wypieku. Po połączeniu składników oraz ich wyrobieniu, ciasto powinno być schłodzone w lodówce przez co najmniej 30 minut. Ten czas chłodzenia pozwala na stwardnienie tłuszczu, co znacznie ułatwia formowanie ciasta oraz zapobiega jego rozlewaniu się w trakcie pieczenia. W praktyce, wielu profesjonalnych cukierników zaleca, aby ciasto kruche, po schłodzeniu, wałkować pomiędzy arkuszami papieru do pieczenia, co zapobiega przywieraniu i ułatwia przenoszenie na formę. Warto również pamiętać, że chłodzenie nie tylko poprawia plastyczność ciasta, ale także wpływa na jego smak, ponieważ aromaty mają czas na lepsze połączenie. Chłodzenie ciasta jest zgodne z dobrymi praktykami piekarskimi, które podkreślają znaczenie precyzyjnych temperatur i czasów w procesie pieczenia, co w efekcie prowadzi do uzyskania idealnie kruchych i smacznych wypieków.

Pytanie 33

Surówka dobrej jakości powinna cechować się

A. znaczną ilością zaprawy

B. składnikami nasączonymi wydobytym sokiem

C. przeważającym smakiem przypraw

D. jednostajnie pokruszonymi składnikami

Wiele osób może błędnie sądzić, że dominujący smak przypraw jest kluczowym elementem dobrej surówki. Chociaż przyprawy mogą wzbogacić smak, ich nadmiar może przytłaczać naturalny smak świeżych składników, co jest sprzeczne z ideą surówki jako lekkiego i zdrowego dodatku do posiłku. Ważne jest, aby przyprawy były dodatkiem, a nie dominującym składnikiem. Właściwe podejście do przyprawiania polega na ich umiejętnym dozowaniu, aby podkreślić, a nie zdominować naturalne aromaty warzyw. Kolejnym powszechnym błędem jest przekonanie, że składniki powinny być przesączone wydzielonym sokiem. W rzeczywistości zbyt duża ilość soku może sprawić, że surówka stanie się wodnista i straci swoją chrupkość, co jest niepożądane w kontekście tekstury. Surówki powinny zachować świeżość i chrupkość, co można osiągnąć poprzez odpowiednie przygotowanie, jak na przykład odsączenie nadmiaru płynów przed podaniem. Z kolei sugestia, że duża ilość zaprawy jest niezbędna, również nie odnosi się do praktycznych zasad tworzenia smacznych i zdrowych surówek. Nadmiar zaprawy sprawia, że surówka staje się ciężka i mało apetyczna, co jest niezgodne z ideą lekkich dodatków do dań. Kluczem do sukcesu jest zrównoważenie smaków i tekstur, a także zachowanie harmonii pomiędzy składnikami, co wymaga znajomości odpowiednich technik kulinarnych oraz dobrych praktyk w zakresie przygotowywania potraw.

Pytanie 34

Ile majonezu należy sporządzić według przedstawionego normatywu?

Normatyw surowcowy majonezu
olej słonecznikowy	200 g
jaja (1 szt.)	50 g
ocet	4 g
musztarda	3 g
sól, cukier	1 g
Zwroty poprodukcyjne
białka jaj	30 g

A. 258g

B. 238 g

C. 208 g

D. 228 g

Niepoprawne odpowiedzi, takie jak 258 g, 208 g, 238 g czy 228 g, wskazują na różne nieporozumienia związane z obliczeniami. Odpowiedź 258 g jest myląca, ponieważ przedstawia całkowitą masę składników bez uwzględnienia zwrotów poprodukcyjnych. W praktyce, nieodliczanie tych zwrotów może prowadzić do nadmiernego zużycia surowców i zwiększenia kosztów produkcji. Odpowiedź 208 g wydaje się być również błędna, ponieważ nie uwzględnia pełnej sumy składników oraz ich zwrotów. Przy obliczeniach dotyczących majonezu konieczne jest dokładne znanie proporcji i właściwe odliczenie masy zwrotów, co jest kluczowe w branży spożywczej. Odpowiedzi 238 g mogą sugerować, że osoba odpowiadająca nie zrozumiała, jak odliczenia powinny być przeprowadzone w kontekście procesów produkcyjnych. Warto podkreślić, że błędy w obliczeniach mogą prowadzić do różnic w jakości produktu, co jest nieakceptowalne w branży gastronomicznej. Wnioskując, kluczem do prawidłowych obliczeń jest nie tylko uwzględnienie wszystkich składników, ale także zrozumienie, jakie zwroty poprodukcyjne mogą wystąpić oraz ich wpływ na finalny produkt.

Pytanie 35

Jakie działania w procesie technologicznym są klasyfikowane jako obróbka wstępna czystych surowców?

A. Rozdrabnianie i porcjowanie

B. Peklowanie i oczyszczanie

C. Panierowanie i patroszenie

D. Sortowanie i formowanie

Obróbka wstępna czystej jest fundamentalnym elementem procesów technologicznych, jednak wybrane odpowiedzi nie odzwierciedlają właściwych działań w tym zakresie. Peklowanie, będące procesem konserwacji produktów mięsnych poprzez stosowanie solanek, nie zalicza się do obróbki wstępnej, lecz raczej do przetwarzania, które ma na celu długoterminowe przechowywanie. Oczyszczanie, mimo że jest istotne, również dotyczy bardziej zaawansowanych etapów przygotowania surowców, a nie ich wstępnego przetwarzania. Sortowanie i formowanie mają swoje miejsce w procesach po obróbce wstępnej, gdzie produkty są klasyfikowane według jakości i wielkości, lecz nie są czynnościami, które przygotowują surowce do dalszej obróbki. Panierowanie i patroszenie to techniki stosowane w obróbce finalnej, które przygotowują potrawy do obróbki cieplnej. Warto zauważyć, że błędne podejście do klasyfikacji procesów technologicznych może prowadzić do nieefektywności produkcji oraz obniżenia jakości końcowego produktu. Zrozumienie etapu obróbki wstępnej jest kluczowe dla zapewnienia, że wszystkie surowce są odpowiednio przygotowane, co jest zgodne z dobrymi praktykami w przemyśle spożywczym. Znajomość różnic między tymi etapami zwiększa zdolność do efektywnego zarządzania procesami produkcyjnymi, co w dzisiejszej branży ma fundamentalne znaczenie.

Pytanie 36

Aby rozdrobnić 50 kg marchwi na surówkę, którą maszynę należy zastosować?

A. krajalnicy do warzyw

B. urządzenia miksującego

C. maszyny wieloczynnościowej

D. tarki

Chociaż blender, krajalnica do warzyw i tarka mają swoje zastosowania w kuchni, nie są one najlepszymi narzędziami do rozdrabniania 50 kg marchwi na surówkę. Blender, choć efektywny przy miksowaniu płynnych składników, nie jest przeznaczony do przetwarzania dużej ilości twardych warzyw, jak marchew. W przypadku blendera, ryzyko przegrzania silnika oraz niedostateczne rozdrobnienie są istotnymi ograniczeniami. Krajalnica do warzyw jest bardziej odpowiednia do precyzyjnego krojenia warzyw w cienkie plastry lub kostkę, jednak jej wydajność przy dużych ilościach marchwi będzie niewystarczająca, co może skutkować wydłużonym czasem przygotowania. Tarka, z kolei, jest narzędziem manualnym, które również nie sprawdzi się w przypadku większych ilości, ponieważ jej użytkowanie jest czasochłonne, a efektywność ograniczona przez siłę i wytrzymałość osoby ją obsługującej. W praktyce, wybór niewłaściwego narzędzia może prowadzić do frustracji oraz nieefektywnego gotowania, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w profesjonalnej gastronomii. Ostatecznie, kluczem do efektywnego gotowania dużych ilości żywności jest wybór narzędzi dostosowanych do skali produkcji oraz przeznaczenia potrawy.

Pytanie 37

Który z wymienionych sosów nie jest związany z kuchnią francuską?

A. Ravigote

B. Pesto

C. Beszamelowy

D. Holenderski

W odpowiedziach na to pytanie pojawiają się sosy, które mają swoje korzenie w kuchni francuskiej, co może wprowadzać w błąd. Ravigote to sos francuski, który powstaje na bazie octu winnego, musztardy, ziół oraz oliwy z oliwek. Jest on klasyfikowany jako sos emulsyjny i znalazł zastosowanie w podawaniu potraw mięsnych, rybnych oraz sałatek. Beszamelowy sos, z kolei, jest jedną z klasycznych podstaw kuchni francuskiej. Należy do grupy sosów białych, które wykorzystują mleko, mąkę oraz masło, a jego uniwersalność sprawia, że jest używany jako baza do wielu innych sosów, takich jak sos mornay czy sos do zapiekanek. Holenderski sos (sos hollandaise) również pochodzi z Francji i należy do sosów emulsyjnych, a jego składniki to żółtka jaj, masło i sok z cytryny. Odpowiedzi te mogą być mylące, ponieważ różne sosy występują w kulinariach zachodnioeuropejskich, co może prowadzić do błędnych interpretacji ich pochodzenia. Ważne jest, aby zrozumieć kontekst kulturowy, w którym dany sos został stworzony oraz jego klasyczne zastosowania, co pozwala na lepsze zrozumienie kulinarnych tradycji oraz ich ewolucji w różnych regionach Europy.

Pytanie 38

Jakiego produktu lub dania należy unikać przy chorobie wrzodowej żołądka?

A. Ciastek tortowych

B. Jaj na miękko

C. Pulpetów cielęcych

D. Bułek pszennych

Wybór pulpety cielęce, bułki pszenne czy jajka na miękko jako produktów do diety w przypadku choroby wrzodowej żołądka może budzić pewne wątpliwości, jednak nie każdy z tych składników jest tak szkodliwy jak ciastka tortowe. Pulpety cielęce, jeśli są przygotowane w odpowiedni sposób, mogą być źródłem białka, które jest niezbędne w diecie osób z wrzodami. Należy jednak zwrócić uwagę na metodę ich przyrządzenia, unikając smażenia i tłustych sosów. Bułki pszenne, pomimo że są bardziej neutralne, mogą w nadmiarze powodować wzdęcia i uczucie ciężkości, co z kolei może być nieprzyjemne w przypadku istniejących problemów żołądkowych. Jajka na miękko, jeśli są spożywane w umiarkowanych ilościach, mogą dostarczać cennych wartości odżywczych i białka, a także wspierać regenerację tkanek. Kluczowym błędem jest jednak pomijanie faktu, że dieta przy chorobie wrzodowej powinna być starannie przemyślana i dopasowana do indywidualnych potrzeb pacjenta. Podczas gdy niektóre potrawy mogą być tolerowane przez jednych, inni mogą doświadczyć ich negatywnego wpływu na samopoczucie. Dlatego tak ważne jest, aby pacjenci byli świadomi swoich reakcji na różne pokarmy i konsultowali się z lekarzem lub dietetykiem w celu ustalenia optymalnego planu żywieniowego.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Do tłuszczów pochodzenia zwierzęcego można zaliczyć

A. margarynę oraz łój

B. masło i sadło

C. oliwę oraz słoninę

D. smalec oraz olej

Wybór margaryny i łoju jako tłuszczów zwierzęcych to trochę błąd, bo margaryna to głównie oleje roślinne i czasami ma tłuszcze nasycone czy trans, a to nie jest zdrowe. Łój, mimo że jest tłuszczem zwierzęcym, nie jest za bardzo używany w kuchni, bo jego smak nie każdemu odpowiada, a kiedyś był bardziej w przemyśle, a nie w domowych potrawach. Oliwa z oliwek to już zupełnie inna bajka, bo jest roślinna i nie ma nic wspólnego z tłuszczami zwierzęcymi. Słonina to tłuszcz wieprzowy, ale nie jest tak popularna jak masło czy sadło. Myśląc o tłuszczach zwierzęcych, ważne jest, żeby je odróżniać od roślinnych czy przetworzonych, bo to klucz do zdrowego żywienia. Jak zrobisz błąd w klasyfikacji, to możesz niechcący wprowadzić do diety niezdrowe tłuszcze, co jest sprzeczne z tym, co mówią dietetycy o jedzeniu naturalnych składników. Zrozumienie tych różnic naprawdę ma znaczenie dla tworzenia zdrowych nawyków żywieniowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej