Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 1 czerwca 2025 20:15
Data zakończenia: 1 czerwca 2025 20:32

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Która operacja może skutkować nieodwracalną utratą danych w przypadku awarii systemu plików?

A. formatowanie dysku

B. uruchomienie systemu operacyjnego

C. wykonanie skanowania scandiskiem

D. przeskanowanie programem antywirusowym

Formatowanie dysku to proces, który polega na przygotowaniu nośnika danych do przechowywania informacji poprzez usunięcie wszystkich obecnych danych na dysku oraz stworzenie nowego systemu plików. W przypadku uszkodzenia systemu plików, formatowanie jest jedną z nielicznych czynności, która całkowicie eliminuje dane, pozostawiając nośnik pustym. Przykładem zastosowania formatowania może być sytuacja, gdy dysk twardy jest uszkodzony i wymaga ponownego użycia. Standardowe procedury w branży IT zalecają przechowywanie kopii zapasowych danych przed formatowaniem, aby uniknąć nieodwracalnej utraty informacji. Warto pamiętać, że proces ten powinien być przeprowadzany z uwagą i zrozumieniem, ponieważ po formatowaniu odzyskanie danych może być niemożliwe, co czyni tę operację krytyczną w zarządzaniu danymi. Dobre praktyki w zakresie zarządzania danymi obejmują dokonanie szczegółowej oceny przed podjęciem decyzji o formatowaniu oraz użycie narzędzi do odzyskiwania danych, które mogą pomóc w sytuacjach awaryjnych, zanim podejmiemy takie kroki.

Pytanie 2

Jakie narzędzie w systemie Windows umożliwia kontrolę prób logowania do systemu?

A. systemu

B. zabezpieczeń

C. programów

D. instalacji

Wybór odpowiedzi dotyczących dziennika aplikacji, systemu lub setupu wskazuje na niezrozumienie roli, jaką odgrywają różne dzienniki w systemie Windows. Dziennik aplikacji rejestruje zdarzenia generowane przez aplikacje uruchomione na komputerze, co nie jest związane bezpośrednio z próbami logowania i zabezpieczeniami systemu. W przypadku dziennika systemu, rejestruje on ogólne zdarzenia systemowe, takie jak uruchamianie i zatrzymywanie usług, co również nie obejmuje szczegółowych informacji o próbach logowania. Dziennik setupu natomiast zawiera informacje dotyczące instalacji oprogramowania oraz zmian w konfiguracji systemu, co również nie ma związku z bezpieczeństwem logowania. Typowym błędem jest mylenie funkcji dzienników oraz ich celów: każdy typ dziennika ma swoje specyficzne zadania i zastosowania, co należy uwzględnić przy wyborze odpowiednich narzędzi do monitorowania systemu. Aby efektywnie zarządzać bezpieczeństwem, konieczne jest korzystanie ze wszystkich dostępnych narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem, co pozwala na pełniejszą analizy i lepsze zabezpieczenie danych. W kontekście bezpieczeństwa informacji, kluczowe jest posiadanie systemu monitorowania zdarzeń i ich analizy, co umożliwia identyfikację oraz odpowiedź na zagrożenia w czasie rzeczywistym. Każde z tych narzędzi, jeżeli jest używane w nieodpowiedni sposób, może prowadzić do luk w zabezpieczeniach i utraty danych, dlatego ważne jest, aby administratorzy systemów byli świadomi różnic w funkcjach dzienników i potrafili je odpowiednio wykorzystać.

Pytanie 3

Adware to rodzaj oprogramowania

A. darmowego z wplecionymi reklamami

B. płatnego po upływie ustalonego okresu próbnego

C. płatnego w formie dobrowolnego wsparcia

D. darmowego bez żadnych ograniczeń

Adware to taki typ oprogramowania, które często dostajemy za darmo, ale z jednym haczykiem – pojawiają się reklamy. Główna zasada adware to zarabianie na tych reklamach, które można spotkać w różnych miejscach, jak przeglądarki czy aplikacje mobilne. Ludzie często się na to decydują, bo w zamian za reklamy dostają coś, co jest fajne i darmowe. Na przykład, są aplikacje do odtwarzania muzyki, które można ściągnąć za darmo, ale musimy się liczyć z tym, że co chwila wyskakuje jakaś reklama. Ważne, żebyśmy wiedzieli, że korzystając z adware, możemy mieć problemy z prywatnością, bo takie programy często zbierają nasze dane. Dlatego warto znać różne rodzaje oprogramowania, a zwłaszcza adware, żeby być bezpiecznym w sieci i podejmować mądre decyzje przy instalowaniu aplikacji.

Pytanie 4

Plik tekstowy wykonaj.txt w systemie Linux zawiera: echo -n "To jest tylko " echo "jedna linijka tekstu" Aby móc wykonać polecenia znajdujące się w pliku, należy

A. dodać uprawnienie +x

B. zmienić nazwę pliku na wykonaj.exe

C. zmienić nazwę pliku na wykonaj.bat

D. skompilować plik przy użyciu odpowiedniego kompilatora

Słuchaj, zmiana nazwy pliku na .bat czy .exe nie jest najlepszym pomysłem, bo to pokazuje, że nie do końca rozumiesz różnice między systemami operacyjnymi i ich formatami plików. W Linuxie pliki .bat, to skrypty powłoki dla Windowsa, więc w Linuxie raczej nie zadziałają. A pliki .exe? To już w ogóle to typowe pliki wykonywalne w Windowsie, uruchomienie ich w Linuxie to już inna bajka i zazwyczaj wymaga dodatkowych programów, wiesz, jak Wine, ale to nie jest standard. Samo zmienienie rozszerzenia pliku nic nie da; system operacyjny i tak musi mieć odpowiednie uprawnienia do wykonania pliku i jego format musi być zgodny z wymaganiami. Żeby wszystko zrozumieć, trzeba ogarnąć różnice między systemami, bo inaczej można narobić sobie kłopotów przy pracy z różnymi plikami. A tak w ogóle, przed uruchomieniem jakiegokolwiek skryptu w danym systemie, zawsze lepiej upewnić się, że wszystko jest dobrze skonfigurowane i ma odpowiednie uprawnienia do wykonania.

Pytanie 5

Z informacji przedstawionych w tabeli wynika, że efektywna częstotliwość pamięci DDR SDRAM wynosi

184 styki

64-bitowa szyna danych

Pojemność 1024 MB

Przepustowość 3200 MB/s

A. 400 MHz

B. 266 MHz

C. 333 MHz

D. 200 MHz

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z niezrozumienia, jak efektywna częstotliwość pamięci DDR SDRAM jest obliczana. Częstotliwość efektywna jest wynikiem podwojenia częstotliwości zegara bazowego, co jest kluczową cechą technologii DDR (Double Data Rate), gdzie dane są przesyłane dwukrotnie w jednym cyklu zegara. Dla pamięci o przepustowości 3200 MB/s i 64-bitowej szerokości szyny, poprawną częstotliwością efektywną jest 400 MHz. Inne wartości jak 200 MHz, 266 MHz, czy 333 MHz nie odpowiadają tej przepustowości, ponieważ musiałyby mieć inną szerokość szyny danych lub inną przepustowość. Wartości te są charakterystyczne dla innych generacji DDR lub innych standardów pamięci. Typowym błędem jest mylenie częstotliwości bazowej z efektywną, co prowadzi do nieprawidłowych obliczeń. Zrozumienie różnic w technologii DDR i jej kolejnych generacjach (jak DDR2, DDR3) jest kluczowe, ponieważ każda z nich oferuje różne specyfikacje i standardy, które wpływają na wydajność systemu. Ważne jest, aby w praktyce umieć dobierać komponenty zgodnie z rzeczywistymi potrzebami i możliwościami systemu, co pozwala na osiągnięcie optymalnej wydajności i stabilności komputera. Znajomość specyfikacji technicznych pamięci RAM oraz ich wpływu na inne komponenty to kluczowa umiejętność w dziedzinie informatyki i inżynierii systemów komputerowych. Standardy, takie jak JEDEC, pomagają w precyzyjnym określeniu, jakie parametry powinna spełniać pamięć RAM, aby była kompatybilna z innymi komponentami systemu, co znacząco ułatwia integrację i optymalizację sprzętu komputerowego.

Pytanie 6

Jakie czynności nie są realizowane przez system operacyjny?

A. umożliwianiem mechanizmów synchronizacji zadań oraz komunikacji między nimi

B. nadzorowaniem i alokowaniem pamięci operacyjnej dla aktywnych zadań

C. zarządzaniem czasem procesora oraz przydzielaniem go poszczególnym zadaniom

D. generowaniem źródeł aplikacji systemowych

Wszystkie inne odpowiedzi wskazują na kluczowe funkcje, które system operacyjny pełni w środowisku komputerowym. System operacyjny dostarcza mechanizmy do synchronizacji zadań i komunikacji pomiędzy nimi, co jest kluczowe w kontekście wielozadaniowości. Dzięki tym mechanizmom, różne aplikacje mogą współdzielić zasoby i współpracować, co jest niezbędne w nowoczesnych systemach operacyjnych. Planowanie oraz przydział czasu procesora są również fundamentalnymi rolami, które OS musi pełnić, aby zapewnić, że wszystkie uruchomione zadania otrzymują odpowiednią ilość czasu procesora, co z kolei wpływa na wydajność całego systemu. Kontrola i przydział pamięci operacyjnej dla uruchomionych zadań to kolejny kluczowy aspekt, który zapewnia, że każda aplikacja ma dostęp do pamięci, której potrzebuje, aby działać poprawnie. Błędne zrozumienie roli systemu operacyjnego, które może prowadzić do wyboru odpowiedzi, może wynikać z mylenia procesów tworzenia oprogramowania z funkcjami zarządzania zasobami. W rzeczywistości, OS działa jako mediator między aplikacjami a sprzętem komputerowym, a jego głównym celem jest efektywne zarządzanie zasobami, a nie tworzenie aplikacji. Takie nieporozumienie może być powszechne wśród osób, które nie mają głębokiej wiedzy na temat architektury systemów komputerowych i ich operacji.

Pytanie 7

Jaką sekwencję mają elementy adresu globalnego IPv6 typu unicast ukazanym na diagramie?

A. 1 - identyfikator podsieci, 2 - globalny prefiks, 3 - identyfikator interfejsu

B. 1 - identyfikator interfejsu, 2 - globalny prefiks, 3 - identyfikator podsieci

C. 1 - globalny prefiks, 2 - identyfikator podsieci, 3 - identyfikator interfejsu

D. 1 - globalny prefiks, 2 - identyfikator interfejsu, 3 - identyfikator podsieci

Często spotykanym błędem jest niewłaściwe zrozumienie struktury adresu IPv6. Globalny prefiks identyfikujący sieć jest najważniejszym elementem adresu IPv6 i jest przypisany przez dostawcę usług internetowych co zapewnia unikalność globalną. Niektórzy mylą go z identyfikatorem interfejsu co jest błędnym założeniem ponieważ identyfikator interfejsu jest specyficzny dla urządzenia w danej podsieci i jest generowany automatycznie. Kolejnym elementem jest identyfikator podsieci który pozwala na dalszy podział sieci w ramach globalnego prefiksu co zwiększa elastyczność konfiguracji sieci lokalnych. Często błędnie umiejscawiany jest na końcu adresu choć jego rola jest kluczowa w zarządzaniu ruchem sieciowym. Identyfikator interfejsu zajmujący ostatnie 64 bity jest istotny dla unikalności urządzeń w ramach podsieci i jest automatycznie generowany na bazie adresów fizycznych urządzeń co minimalizuje konflikty i ułatwia konfigurację. Zrozumienie tych elementów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią IPv6 i unikania problemów z alokacją adresów i routingiem. Poprawna organizacja adresów umożliwia efektywne wykorzystanie zasobów adresowych i wspiera nowe technologie w sieciach dużej skali.

Pytanie 8

Jakie polecenie wykorzystano do analizy zaprezentowanej konfiguracji interfejsów sieciowych w systemie Linux?

A. ifconfig

B. ip route

C. ping

D. ip addr down

Polecenie ifconfig jest klasycznym narzędziem w systemach Linux służącym do konfiguracji i monitorowania interfejsów sieciowych. Używane jest głównie do wyświetlania bieżącej konfiguracji interfejsów, takich jak adresy IP, maski podsieci, informacje o transmisji pakietów czy stan interfejsu. Choć ifconfig jest uznawane za nieco przestarzałe i zostało zastąpione przez nowsze narzędzia jak ip, wciąż pozostaje powszechnie stosowane w starszych dystrybucjach Linuxa. Praktyczne zastosowanie polecenia ifconfig obejmuje diagnozowanie problemów sieciowych, np. sprawdzanie czy interfejs jest włączony lub czy otrzymuje poprawnie pakiety. W wielu systemach serwerowych, gdzie GUI nie jest dostępne, znajomość ifconfig może być kluczowa do szybkiej analizy stanu sieci. Użycie polecenia ifconfig bez żadnych dodatkowych argumentów wyświetla szczegółowe informacje o wszystkich aktywnych interfejsach. Dla administratorów sieci zrozumienie wyjścia z ifconfig jest podstawą do zarządzania siecią i rozwiązywania problemów z interfejsami sieciowymi.

Pytanie 9

Określ prawidłową sekwencję działań, które należy wykonać, aby nowy laptop był gotowy do użycia?

A. Włączenie laptopa, montaż baterii, instalacja systemu operacyjnego, podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego

B. Montaż baterii, podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, włączenie laptopa, instalacja systemu operacyjnego, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego

C. Podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, włączenie laptopa, montaż baterii, instalacja systemu operacyjnego, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego

D. Podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego, włączenie laptopa, instalacja systemu operacyjnego, montaż baterii, wyłączenie laptopa po instalacji systemu operacyjnego

Właściwa kolejność operacji przy uruchamianiu nowego laptopa zaczyna się od montażu baterii, co jest kluczowe, ponieważ bateria zapewnia mobilność urządzenia oraz pozwala na jego działanie bez zewnętrznego zasilania. Następnie podłączenie zewnętrznego zasilania sieciowego jest istotne, ponieważ zapewnia odpowiednią moc podczas pierwszego uruchomienia laptopa, co może być pomocne w przypadku, gdy bateria nie jest w pełni naładowana. Kolejnym krokiem jest włączenie laptopa, co umożliwia rozpoczęcie procesu konfiguracji systemu operacyjnego. Instalacja systemu operacyjnego jest kluczowym etapem, ponieważ to właśnie od niego zależy, jakie oprogramowanie i funkcje będą dostępne dla użytkownika. Po zakończeniu instalacji ważne jest, aby wyłączyć laptopa, co kończy proces przygotowania urządzenia do pracy. Taka sekwencja stanowi dobry przykład przestrzegania standardów i najlepszych praktyk w branży IT, które podkreślają znaczenie odpowiedniego przygotowania sprzętu przed jego użyciem, co przekłada się na dłuższą żywotność urządzenia oraz optymalną wydajność.

Pytanie 10

Skrót MAN odnosi się do rodzaju sieci

A. rozległej

B. lokalnej

C. kampusowej

D. miejskiej

Skrót MAN (Metropolitan Area Network) odnosi się do sieci miejskiej, która łączy różne lokalizacje w obrębie miasta lub aglomeracji. Celem takiej sieci jest umożliwienie szybkiej komunikacji i wymiany danych pomiędzy różnymi instytucjami, biurami czy uczelniami w danej okolicy. MAN jest większa niż lokalna sieć komputerowa (LAN), ale mniejsza niż sieć rozległa (WAN). Typowe zastosowania MAN obejmują sieci dla uczelni wyższych, które łączą różne budynki w kampusie, ale także sieci miejskie, które mogą integrować usługi publiczne, takie jak władze lokalne czy publiczne biblioteki. W kontekście standardów, takie sieci często korzystają z technologii Ethernet oraz protokołów takich jak MPLS, co zapewnia efektywne zarządzanie ruchem danych. Zastosowanie MAN jest istotne dla zapewnienia wysokiej przepustowości i niskich opóźnień w komunikacji danych w obrębie miejskich aglomeracji.

Pytanie 11

Jakie polecenie w systemie Windows pozwala na wyświetlenie tabeli routingu hosta?

A. ipconfig /renew

B. netstat -r

C. netstat -n

D. ipconfig /release

Polecenie 'netstat -r' jest kluczowym narzędziem w systemie Windows, które umożliwia wyświetlenie tabeli routingu hosta. Tabela routingu zawiera informacje dotyczące tras, jakie pakiety danych muszą pokonać, aby dotrzeć do określonych adresów IP. Znajomość tej tabeli jest istotna dla administratorów sieci, ponieważ pozwala na analizę i diagnozowanie problemów z komunikacją między urządzeniami w sieci. 'netstat -r' pokazuje nie tylko aktywne trasy, ale również ich metryki, co może pomóc w optymalizacji trasowania w złożonych sieciach. W praktyce, narzędzie to jest często używane do monitorowania stanu sieci oraz do identyfikacji potencjalnych wąskich gardeł w trasowaniu. Rekomenduje się regularne korzystanie z tego polecenia w celu uzyskania informacji o bieżącej konfiguracji routingu oraz w sytuacjach awaryjnych, gdzie konieczne jest szybkie zdiagnozowanie problemów komunikacyjnych w infrastrukturze IT.

Pytanie 12

Aby zarządzać aplikacjami i usługami uruchamianymi podczas startu systemu operacyjnego w Windows 7, należy skorzystać z programu

A. autorun.inf

B. msconfig.exe

C. autoexec.bat

D. config.sys

Wybierając config.sys, autorun.inf lub autoexec.bat, można wprowadzić znaczące nieporozumienia dotyczące sposobów zarządzania uruchamianiem systemu Windows. Config.sys to plik konfiguracyjny stosowany głównie w systemach DOS oraz we wcześniejszych wersjach Windows, służący do ładowania sterowników i ustawień systemowych, ale nie ma zastosowania w kontekście ich zarządzania w Windows 7. Z kolei plik autorun.inf jest używany do automatyzacji uruchamiania programów z nośników zewnętrznych, takich jak płyty CD czy pamięci USB, ale nie dotyczy on aplikacji startowych systemu. Autoexec.bat to skrypt uruchamiany w systemach DOS oraz wcześniejszych wersjach Windows, który zawierał polecenia do konfigurowania środowiska pracy, jednak również nie jest używany w Windows 7. Te podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ użytkownicy mogą mylić ich funkcjonalności z nowoczesnymi metodami zarządzania startem systemu. Ważne jest, aby zrozumieć, że w Windows 7 zarządzanie uruchamianiem aplikacji i usług odbywa się przede wszystkim poprzez msconfig.exe, co jest zgodne z aktualnymi standardami zarządzania systemem.

Pytanie 13

Podczas analizy ruchu sieciowego przy użyciu sniffera zauważono, że urządzenia przesyłają dane na portach 20 oraz 21. Przyjmując standardową konfigurację, oznacza to, że analizowanym protokołem jest protokół

A. FTP

B. SMTP

C. SSH

D. DHCP

Wybór innych protokołów, takich jak SMTP, DHCP czy SSH, jest niewłaściwy z kilku powodów. Protokół SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) wykorzystuje port 25, a jego główną funkcją jest przesyłanie wiadomości e-mail. Nie jest on przeznaczony do transferu plików, co czyni go nieodpowiednim w kontekście obserwowanych portów. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) działa na portach 67 i 68 i służy do dynamicznego przypisywania adresów IP urządzeniom w sieci, co również nie ma związku z transferem plików. Z kolei SSH (Secure Shell) operuje na porcie 22 i zapewnia bezpieczny dostęp do zdalnych systemów, ale nie jest używany do transferu plików w sposób charakterystyczny dla FTP. Wybierając te odpowiedzi, można popełnić błąd polegający na nieznajomości podstawowych portów i ich przyporządkowań do określonych protokołów. Znajomość właściwych portów jest kluczowa dla analizy ruchu sieciowego oraz rozwiązywania problemów z komunikacją w sieci. Wiedza o tym, które protokoły są używane w określonych sytuacjach, jest niezbędna dla administratorów systemów i sieci, aby skutecznie zarządzać i zabezpieczać infrastrukturę IT. Praktyczne umiejętności w tym zakresie pozwalają na szybsze identyfikowanie i rozwiązywanie problemów, a także na odpowiednie konfiguracje zabezpieczeń, co jest kluczowe w dzisiejszym skomplikowanym środowisku sieciowym.

Pytanie 14

Proces aktualizacji systemów operacyjnych ma na celu przede wszystkim

A. zaniżenie ochrony danych użytkownika.

B. redukcję fragmentacji danych.

C. dodawanie nowych aplikacji dla użytkowników.

D. usunięcie luk w systemie, które obniżają poziom bezpieczeństwa.

Aktualizacja systemów operacyjnych jest kluczowym procesem zapewniającym bezpieczeństwo oraz stabilność działania systemu. Głównym celem tego procesu jest naprawa luk systemowych, które mogą być wykorzystywane przez złośliwe oprogramowanie, co z kolei zmniejsza ogólny poziom bezpieczeństwa. W miarę odkrywania nowych podatności przez badaczy bezpieczeństwa, producenci systemów operacyjnych, tacy jak Microsoft, Apple czy Linux, regularnie udostępniają aktualizacje, które eliminują te zagrożenia. Przykładowo, aktualizacje mogą zawierać poprawki dla błędów, które umożliwiają atakującym dostęp do poufnych danych użytkowników. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest regularne sprawdzanie dostępności aktualizacji i ich instalacja, co jest zalecane przez standardy branżowe, takie jak NIST SP 800-53, które podkreślają znaczenie zarządzania lukami bezpieczeństwa w systemach informatycznych. W ten sposób użytkownicy mogą zabezpieczyć swoje dane i systemy przed nieautoryzowanym dostępem oraz innymi zagrożeniami.

Pytanie 15

Jakie typy połączeń z Internetem mogą być współdzielone w sieci lokalnej?

A. Wszystkie połączenia oprócz analogowych modemów

B. Połączenie o prędkości przesyłu co najmniej 56 kb/s

C. Wszystkie rodzaje połączeń

D. Tylko tzw. szybkie połączenia, czyli te powyżej 64 kb/s

Odpowiedzi dotyczące ograniczeń związanych z szybkością transmisji połączeń internetowych są nieprecyzyjne i zbyt wąskie w kontekście technicznym. Po pierwsze, wiele osób myśli, że tylko połączenia o określonej minimalnej prędkości, na przykład 56 kb/s czy 64 kb/s, są wystarczające do udostępnienia w sieci lokalnej. W rzeczywistości, to nie prędkość sama w sobie decyduje o możliwości udostępniania, lecz możliwości technologiczne sprzętu oraz odpowiednia konfiguracja sieci. Niektóre starsze połączenia, takie jak modem analogowy, mogą być trudne do udostępnienia, ale nie dlatego, że nie mają minimalnej prędkości, lecz ze względu na ograniczenia technologiczne, takie jak niska wydajność czy brak wsparcia dla współczesnych protokołów. Ponadto, powyższe stwierdzenia ignorują fakt, że także połączenia o niskiej prędkości mogą działać w sieci lokalnej, zwłaszcza w przypadku mniej wymagających zastosowań, takich jak przesyłanie niewielkich plików czy korzystanie z aplikacji tekstowych. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że technologia sieciowa jest złożona i elastyczna, a wiele połączeń, które mogłyby być uważane za przestarzałe lub niewystarczające, wciąż ma swoje zastosowanie w odpowiednich warunkach. W związku z tym, stosowanie zbyt rygorystycznych kryteriów przy ocenie połączeń internetowych może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i ograniczać potencjał wykorzystania dostępnych technologii.

Pytanie 16

Jakie jest maksymalne dozwolone promień gięcia przy układaniu kabla U/UTP kat.5E?

A. sześć średnic kabla

B. osiem średnic kabla

C. cztery średnice kabla

D. dwie średnice kabla

Dopuszczalny promień zgięcia dla kabla U/UTP kat. 5E wynoszący osiem średnic kabla jest zgodny z zaleceniami branżowymi, które kładą nacisk na minimalizowanie uszkodzeń mechanicznych i gwarantowanie optymalnej wydajności transmisji sygnału. W praktyce oznacza to, że podczas instalacji kabli sieciowych, należy dbać o to, aby nie były one narażone na zbyt ciasne zgięcia, co mogłoby prowadzić do degradacji sygnału, wzrostu tłumienia, a nawet uszkodzenia strukturalnego kabla. Przykładem zastosowania tej zasady jest instalacja kabli w szafach rackowych, gdzie muszą one być odpowiednio prowadzone, aby zapewnić ich długotrwałą funkcjonalność. Ponadto, przestrzeganie standardów takich jak ANSI/TIA-568-C.2, które szczegółowo opisują wymagania dotyczące instalacji i wydajności kabli, jest kluczowe dla uzyskania niezawodnych połączeń sieciowych. Prawidłowe zgięcia kabli wpływają również na ich odporność na zakłócenia elektromagnetyczne, co jest szczególnie ważne w środowiskach z dużą ilością urządzeń elektronicznych.

Pytanie 17

W systemie binarnym liczba 51(10) przyjmuje formę

A. 110011

B. 110111

C. 101001

D. 101011

Wybór innych odpowiedzi wynika z błędnych założeń dotyczących konwersji liczb pomiędzy systemami liczbowymi. Odpowiedzi takie jak 101011, 101001 oraz 110111 nie odzwierciedlają poprawnego przekształcenia liczby 51 na system binarny. Często popełnianym błędem jest nieprawidłowe obliczanie reszt z dzielenia lub błędna kolejność zapisywania ich. Na przykład, odpowiedź 101011 sugeruje, że liczba 51 miałaby inną wartość dziesiętną, co jest nieścisłe, ponieważ 101011 w systemie binarnym to 43. Tak samo, 101001 odpowiada 41, a 110111 to 55. Użytkownicy mogą również mylić się, zakładając, że wystarczy konwersja częściowa lub wybór losowej kombinacji bitów, co prowadzi do błędów w obliczeniach. Kluczowe jest zrozumienie zasady działania poszczególnych pozycji bitowych w systemie binarnym, gdzie każda cyfra reprezentuje moc liczby 2, co wymaga staranności przy każdej konwersji. Dlatego zaleca się praktykę poprzez ćwiczenia z różnymi liczbami, aby lepiej zrozumieć proces konwersji oraz uniknąć najczęstszych pułapek.

Pytanie 18

Dane dotyczące kont użytkowników w systemie LINUX są zapisane w pliku

A. /etc/passwd

B. /etc/shadow

C. /etc/group

D. /etc/shells

Wybór plików /etc/shells, /etc/group oraz /etc/shadow jako lokalizacji przechowywania informacji o kontach użytkowników w systemie Linux jest błędny z kilku powodów. Plik /etc/shells zawiera listę powłok, które są dozwolone dla użytkowników, co ma na celu zabezpieczenie systemu poprzez ograniczenie dostępu do znanych, bezpiecznych powłok. Jego zawartość nie odnosi się bezpośrednio do zarządzania kontami, a jedynie do opcji, jakie użytkownicy mogą mieć. Z kolei plik /etc/group przechowuje informacje o grupach użytkowników, co oznacza, że jest używany do zarządzania uprawnieniami grupowymi, a nie do przechowywania szczegółowych danych o kontach użytkowników. Zrozumienie tego pliku jest kluczowe, ale nie zastępuje konieczności korzystania z /etc/passwd. Plik /etc/shadow jest z kolei odpowiedzialny za przechowywanie zaszyfrowanych haseł użytkowników oraz dodatkowych informacji zabezpieczających ich konta, co oznacza, że nie zawiera informacji o podstawowych danych konta, takich jak UID, GID czy powłoka. Wybór tych plików może wynikać z nieporozumienia co do ich funkcji w systemie. Aby skutecznie zarządzać kontami użytkowników i ich uprawnieniami, niezbędne jest zrozumienie, jakie dane są przechowywane w każdym z tych plików oraz ich prawidłowe wykorzystanie w praktyce administracyjnej.

Pytanie 19

Adres fizyczny karty sieciowej AC-72-89-17-6E-B2 zapisany jest w formacie

A. szesnastkowej

B. dziesiętnej

C. oktalnej

D. binarnej

Adres MAC (Media Access Control) przedstawiony jako AC-72-89-17-6E-B2 zapisany jest w systemie szesnastkowym. W tym systemie każda para znaków reprezentuje 8 bitów, co odpowiada jednemu bajtowi. Zatem w przypadku adresu MAC, który składa się z 6 par, otrzymujemy łącznie 48 bitów. Adresy MAC są używane do identyfikacji urządzeń w sieciach lokalnych i są kluczowe dla funkcjonowania protokołów komunikacyjnych, takich jak Ethernet. Z perspektywy praktycznej, urządzenia sieciowe, takie jak routery czy przełączniki, korzystają z adresów MAC, aby kierować ruch do odpowiednich odbiorców w sieci. Standard IEEE 802 definiuje format adresów MAC, a ich poprawne wykorzystanie jest niezbędne dla zapewnienia efektywnej i bezpiecznej komunikacji w sieciach komputerowych. W kontekście programowania, operacje na adresach MAC, takie jak filtrowanie czy monitorowanie ruchu, są powszechnie stosowane w aplikacjach sieciowych i narzędziach do analizy ruchu. Zrozumienie formatu szesnastkowego jest zatem kluczowe dla specjalistów zajmujących się sieciami komputerowymi.

Pytanie 20

Firma uzyskała zakres adresów 10.10.10.0/16. Po podzieleniu na podsieci zawierające 510 hostów, jakie są adresy podsieci z zastosowaną maską?

A. 255.255.0.0

B. 255.255.240.0

C. 255.255.254.0

D. 255.255.253.0

Propozycje 255.255.0.0, 255.255.240.0 i 255.255.253.0 nie są trafione i warto by je lepiej przeanalizować. Zaczynając od 255.255.0.0, to odpowiada notacji /16, co oznacza, że 16 bitów idzie na sieć. W takim wypadku liczba dostępnych adresów dla hostów wynosi 2^(32-16) - 2 = 65,534, co zdecydowanie więcej niż potrzebujesz, bo potrzebujesz tylko 510. Zbyt wiele adresów to kiepskie zarządzanie przestrzenią adresową, więc to nie jest dobra droga. Maska 255.255.240.0, czyli /20, także się nie sprawdzi, bo daje 12 bitów na hosty, co pozwala na 2^(32-20) - 2 = 4,094 adresów. No i maska 255.255.253.0, co to /21, daje 11 bitów na hosty i 2^(32-21) - 2 = 2,046 adresów. Generalnie, zbyt duże przydziały adresów mogą wprowadzać zamieszanie. Kluczowy błąd to brak ogarnięcia, jak dobrze dopasować maskę podsieci do realnych potrzeb, co jest mega istotne dla każdego, kto się zajmuje sieciami.

Pytanie 21

Jakie urządzenie wskazujące działa na podstawie zmian pojemności elektrycznej?

A. joystick

B. wskaźnik

C. trackpoint

D. touchpad

Mysz, dżojstik i trackpoint to urządzenia, które działają na innych zasadach niż touchpad, ale co ciekawe, żadna z nich nie opiera się na technologii pojemnościowej. Myszka działa na zasadzie mechanicznego ruchu, a jeśli mówimy o myszce optycznej, to wykorzystuje diody LED do rejestrowania ruchu po powierzchni. Więc nie może wykrywać zmian w pojemności elektrycznej, co sprawia, że to nie jest właściwa odpowiedź. Dżojstik, zwłaszcza ten do gier, ma swoje mechanizmy, przez co też nie zalicza się do technologii pojemnościowej. Trackpoint to z kolei malutki joystick wbudowany w klawiatury laptopów, który działa na innej zasadzie, bo nacisk na niego porusza kursorem. Dlatego wybór tych urządzeń w odpowiedzi prowadzi do błędnych wyników. Warto wiedzieć, że takie błędy w myśleniu wynikają często z braku wiedzy o różnych technologiach i ich zastosowaniach. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, by poprawnie rozpoznawać funkcje sprzętu.

Pytanie 22

Jakie urządzenie sieciowe reprezentuje ten symbol graficzny?

A. Hub

B. Access Point

C. Switch

D. Router

Switch to takie urządzenie, które działa w drugiej warstwie modelu OSI. On przełącza ramki danych w lokalnej sieci Ethernet. W skrócie, switche używają adresów MAC i są super ważne do tworzenia segmentów sieciowych, dzięki czemu łatwiej zarządzać przepływem danych. Ich rola jest inna niż routerów, bo one nie kierują pakietami między sieciami, tylko pozwalają komunikować się w jednej sieci LAN. Access Point to sprzęt, który daje urządzeniom bezprzewodowym dostęp do sieci przewodowej. W bezprzewodowych sieciach full funkcjonują jak mostki łączące Wi-Fi z siecią kablową, ale nie zajmują się już kierowaniem ruchem jak routery. Huby? To najprostsze urządzenia, które działają w warstwie fizycznej OSI, łącząc wiele sprzętów w jedną sieć i przesyłają sygnał do wszystkich portów naraz. Problem z hubami polega na tym, że nie potrafią kierować ruchem, przez co powodują większy ruch w sieci w porównaniu do switchy i routerów. Często myli się te funkcje, a to może prowadzić do kłopotów z wydajnością i bezpieczeństwem. Dlatego warto znać różnice między tymi urządzeniami, by dobrze planować i zarządzać sieciami komputerowymi.

Pytanie 23

Jakie są nazwy licencji, które umożliwiają korzystanie z programu w pełnym zakresie, ale ograniczają liczbę uruchomień do określonej, niewielkiej ilości od momentu instalacji?

A. Donationware

B. Adware

C. Trialware

D. Box

Trialware to rodzaj licencji, która pozwala użytkownikom na korzystanie z oprogramowania przez określony czas lub do momentu osiągnięcia limitu uruchomień. Głównym celem trialware jest umożliwienie potencjalnym klientom przetestowania funkcji i możliwości programu przed podjęciem decyzji o zakupie. Zazwyczaj oferuje on pełną funkcjonalność, aby użytkownik mógł ocenić wartość oprogramowania. Przykładowo, wiele programów do edycji grafiki oraz aplikacji biurowych dostępnych jest w wersjach trialowych, które po upływie określonego czasu lub po wykorzystaniu limitu uruchomień przestają działać. W branży oprogramowania przyjęto standard, że trialware powinno być jasno oznaczone, aby użytkownik wiedział, że korzysta z wersji testowej, co jest zgodne z dobrą praktyką transparentności wobec klientów. Dobrze zaprojektowany trialware nie tylko przyciąga nowych użytkowników, ale również buduje zaufanie w marce, co może prowadzić do wyższej konwersji na płatne subskrypcje lub licencje.

Pytanie 24

Który z podanych adresów IP należy do kategorii adresów prywatnych?

A. 38.176.55.44

B. 190.5.7.126

C. 192.168.0.1

D. 131.107.5.65

Adres IP 192.168.0.1 jest przykładem adresu prywatnego, który należy do zarezerwowanej przestrzeni adresowej na potrzeby sieci lokalnych. W standardzie RFC 1918 zdefiniowane są trzy zakresy adresów IP, które są uważane za prywatne: 10.0.0.0/8, 172.16.0.0/12 oraz 192.168.0.0/16. Adresy te nie są routowane w Internecie, co oznacza, że nie mogą być bezpośrednio używane do komunikacji z urządzeniami spoza sieci lokalnej. Takie rozwiązanie zwiększa bezpieczeństwo sieci, ponieważ urządzenia w sieci prywatnej są ukryte przed publicznym dostępem. W praktyce, adres 192.168.0.1 jest często używany jako domyślny adres bramy w routerach, co umożliwia użytkownikom dostęp do panelu administracyjnego urządzenia. Umożliwia to konfigurowanie ustawień sieciowych, takich jak zabezpieczenia Wi-Fi czy przypisywanie adresów IP w sieci lokalnej. Zrozumienie rozróżnienia między adresami prywatnymi a publicznymi jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami komputerowymi oraz zapewnienia ich bezpieczeństwa.

Pytanie 25

Do czynności konserwacyjnych związanych z użytkowaniem skanera płaskiego należy

A. systematyczne czyszczenie szyby skanera oraz płyty dociskowej

B. uruchomienie automatycznego pobierania rekomendowanych sterowników do urządzenia

C. podłączenie sprzętu do listwy z zabezpieczeniem przed przepięciami

D. czyszczenie dysz wkładu kartridża

Regularne czyszczenie szyby skanera oraz płyty dociskowej jest kluczowym elementem konserwacji skanera płaskiego. Z czasem na szybie mogą gromadzić się zanieczyszczenia, kurz czy odciski palców, co negatywnie wpływa na jakość skanowanych dokumentów. Czysta szyba pozwala na uzyskanie wyraźnych i dokładnych skanów, co jest szczególnie ważne w przypadku skanowania dokumentów zawierających drobne detale. Dodatkowo, płyta dociskowa, która ma za zadanie utrzymać dokument w odpowiedniej pozycji podczas skanowania, również powinna być regularnie czyszczona. Zastosowanie odpowiednich środków czyszczących i delikatnych narzędzi pomoże uniknąć zarysowań i innych uszkodzeń. Zgodnie z zaleceniami producentów skanerów, czyszczenie powinno być przeprowadzane co najmniej raz w miesiącu, a w przypadku intensywnej eksploatacji nawet częściej. Takie praktyki nie tylko przedłużają żywotność urządzenia, ale również znacząco podnoszą jakość pracy biurowej.

Pytanie 26

Jakim procesem jest nieodwracalne usunięcie możliwości odzyskania danych z hard dysku?

A. zerowanie dysku

B. zalanie dysku

C. uszkodzenie łożyska dysku

D. niezamierzone skasowanie plików

Każda z pozostałych odpowiedzi na to pytanie odnosi się do sytuacji, które mogą prowadzić do utraty danych, jednak nie są one procesami całkowicie nieodwracalnymi. Przypadkowe usunięcie plików to powszechny problem, z którym borykają się użytkownicy komputerów. Wiele systemów operacyjnych oferuje możliwość przywracania skasowanych plików, przynajmniej do momentu, w którym nie zostaną nadpisane nowymi danymi. W przypadku zatarcia łożyska dysku, uszkodzenie mechaniczne może prowadzić do utraty dostępu do danych, jednak w wielu przypadkach specjalistyczne laboratoria są w stanie przeprowadzić odzyskiwanie danych z uszkodzonych dysków. Z kolei zalanie dysku stwardnionym ciałem obcym może wpłynąć na jego działanie, ale nie zawsze oznacza całkowitą utratę danych. W zależności od stopnia uszkodzeń oraz zastosowanych technik odzyskiwania, niektóre dane mogą być uratowane. Kluczowym błędem jest zatem myślenie, że wszystkie te sytuacje są równoznaczne z całkowitą utratą danych. W praktyce, zrozumienie różnic między tymi sytuacjami może pomóc w podjęciu odpowiednich kroków w przypadku awarii i zastosowaniu działań naprawczych. Zamiast tego, kluczowe jest regularne wykonywanie kopii zapasowych, co pozwala na minimalizowanie ryzyka utraty cennych informacji.

Pytanie 27

Który z wymienionych komponentów jest częścią mechanizmu drukarki igłowej?

A. Lustro

B. Traktor

C. Soczewka

D. Filtr ozonowy

Lustro, soczewka oraz filtr ozonowy to elementy, które nie mają zastosowania w drukarkach igłowych. Lustro jest komponentem używanym w urządzeniach optycznych, takich jak skanery czy projektory, gdzie konieczne jest skierowanie światła w odpowiednią stronę. W kontekście drukowania nie pełni żadnej funkcji, ponieważ proces druku nie korzysta z optyki w sposób, w jaki wykorzystuje ją np. skanowanie. Soczewka również jest związana z optyką, zapewniając ogniskowanie światła i obrazowanie, co jest istotne w technologii skanowania lub fotografii, ale nie w typowym procesie drukowania, szczególnie w technologii igłowej. Filtr ozonowy ma na celu redukcję emisji ozonu, który może być szkodliwy dla zdrowia, jednak również nie jest częścią mechanizmu drukarki igłowej. Często zdarza się, że osoby mylą różne technologie i nie rozumieją, że w przypadku drukarek igłowych najważniejsze są mechanizmy fizyczne, które odpowiadają za bezpośrednie generowanie druku na papierze. Używanie nieodpowiednich terminów lub koncepcji może prowadzić do nieporozumień i w efekcie do podejmowania błędnych decyzji związanych z wyborem sprzętu do drukowania. Kluczowe jest, aby w pełni zrozumieć funkcję poszczególnych elementów mechanicznych, aby poprawnie oceniać, co wpływa na jakość i wydajność druku.

Pytanie 28

Kasety z drukarek po zakończeniu użytkowania powinny zostać

A. wyrzucone do pojemnika przeznaczonego na plastik

B. dostarczone do firmy zajmującej się utylizacją takich odpadów

C. wrzucone do pojemnika na odpady komunalne

D. przekazane do urzędu ochrony środowiska

Wybór opcji polegającej na przekazaniu zużytych kaset do firmy utylizującej tego typu odpady jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania odpadami. Firmy te posiadają odpowiednie licencje i technologie do bezpiecznej utylizacji oraz recyklingu materiałów, takich jak tusz i plastik, które mogą być szkodliwe dla środowiska, jeśli są niewłaściwie usuwane. Zgodnie z regulacjami prawnymi, odpady elektroniczne i ich komponenty powinny być przetwarzane przez wyspecjalizowane podmioty, które zapewniają, że materiały te są poddawane bezpiecznym procesom recyklingu, zmniejszając tym samym negatywny wpływ na środowisko. Przykładem może być współpraca z lokalnymi punktami zbiórki, które organizują zbiórki e-odpadów, a także z producentami sprzętu, którzy często oferują programy zwrotu starych kaset. Taka praktyka nie tylko sprzyja ochronie środowiska, ale także wspiera zrównoważony rozwój i pozytywnie wpływa na wizerunek firmy jako odpowiedzialnej społecznie.

Pytanie 29

Jaką liczbę komputerów można zaadresować w sieci z maską 255.255.255.224?

A. 30 komputerów

B. 32 komputery

C. 27 komputerów

D. 25 komputerów

Wybór odpowiedzi 25, 27 lub 32 komputerów może wynikać z nieporozumienia dotyczącego obliczania dostępnych adresów IP w podsieci. Maska podsieci 255.255.255.224 rozdziela adres IPv4 na część identyfikującą sieć oraz część przeznaczoną dla hostów. Maska ta, zapisując w postaci binarnej, obejmuje 27 bitów dla identyfikacji sieci (11111111.11111111.11111111.11100000), co oznacza, że mamy 5 bitów na adresowanie hostów. Niektórzy mogą pomylić się w obliczeniach, przyjmując zbyt małą liczbę dostępnych adresów, co mogłoby prowadzić do błędnych odpowiedzi jak 25 czy 27. Liczba 32 wynika z nieprawidłowego zrozumienia, że wszystkie adresy IP w podsieci mogą być używane. W rzeczywistości dwa z nich są zarezerwowane. Odpowiedzi błędne wskazują na typowe trudności z koncepcją obliczania dostępnych adresów IP w sieci. Zrozumienie, że dwa adresy są zarezerwowane, jest kluczowe dla prawidłowego liczenia. W praktyce, błędne podejścia mogą prowadzić do niewłaściwego planowania adresacji w sieciach komputerowych, co w konsekwencji utrudnia efektywne zarządzanie i może spowodować problemy z komunikacją między urządzeniami. Właściwe zrozumienie tego zagadnienia jest fundamentem dla projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 30

Jak nazywa się jednostka danych PDU w warstwie sieciowej modelu ISO/OSI?

A. ramka

B. segment

C. bit

D. pakiet

Chociaż segment, bit i ramka są terminami używanymi w kontekście przesyłania danych, to nie odnoszą się one do warstwy sieciowej modelu ISO/OSI, co czyni je niepoprawnymi odpowiedziami. Segment odnosi się do warstwy transportowej modelu, gdzie dane są dzielone na mniejsze kawałki, aby zapewnić ich niezawodną transmisję. Protokół TCP (Transmission Control Protocol) operuje na poziomie segmentów, dodając nagłówki zarządzające kontrolą błędów i porządkiem przesyłania. Bit to najmniejsza jednostka informacji w systemie komputerowym, ale nie jest specyficzny dla żadnej warstwy modelu ISO/OSI i nie może być traktowany jako jednostka PDU. Ramka natomiast jest jednostką danych w warstwie łącza danych, gdzie dane są opakowane w ramki zawierające adresy MAC oraz inne informacje potrzebne do przesyłu w sieci lokalnej. Niezrozumienie, które jednostki danych są przypisane do odpowiednich warstw modelu OSI, może prowadzić do błędnego pojmowania struktury komunikacji sieciowej. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda z warstw modelu OSI pełni określoną funkcję, i błędne przypisanie terminów do niewłaściwych warstw może skutkować nieefektywnym projektowaniem sieci oraz problemami w diagnostyce i zarządzaniu komunikacją. Dlatego kluczowe jest przyswojenie sobie tych podstawowych koncepcji, aby lepiej zrozumieć, jak działa cały system komunikacji w sieciach komputerowych.

Pytanie 31

Na ilustracji pokazano interfejs w komputerze dedykowany do podłączenia

A. plotera tnącego

B. skanera lustrzanego

C. drukarki laserowej

D. monitora LCD

Przedstawiony na rysunku interfejs to złącze DVI (Digital Visual Interface) powszechnie używane do podłączania monitorów LCD do komputera. Jest to cyfrowy standard przesyłania sygnału wideo, co zapewnia wysoką jakość obrazu bez strat wynikających z konwersji sygnału, w przeciwieństwie do starszych analogowych interfejsów takich jak VGA. DVI występuje w różnych wariantach takich jak DVI-D, DVI-I czy DVI-A w zależności od rodzaju przesyłanego sygnału, jednak najczęściej stosowane jest DVI-D do przesyłu czysto cyfrowego obrazu. Stosowanie DVI jest zgodne z wieloma standardami branżowymi, a jego popularność wynika z szerokiego wsparcia dla wysokiej rozdzielczości oraz łatwości obsługi. Współczesne monitory często wykorzystują bardziej zaawansowane złącza takie jak HDMI czy DisplayPort, jednak DVI nadal znajduje zastosowanie szczególnie w środowiskach biurowych i starszych konfiguracjach sprzętowych. Podłączenie monitora za pomocą DVI może być również korzystne w kontekście profesjonalnych zastosowań graficznych, gdzie istotna jest precyzja wyświetlanego obrazu i synchronizacja sygnału cyfrowego.

Pytanie 32

Jaką maskę domyślną mają adresy IP klasy B?

A. 255.0.0.0

B. 255.255.255.0

C. 255.255.255.255

D. 255.255.0.0

Maski podsieci są kluczowym elementem w zarządzaniu adresami IP, a ich zrozumienie jest niezbędne do prawidłowego projektowania i konfiguracji sieci. Odpowiedzi, które wskazują inne maski niż 255.255.0.0, mylą pojęcia związane z klasami adresów i ich zastosowaniem. Przykładowo, 255.255.255.255 jest tzw. adresem rozgłoszeniowym, który nie jest używany jako maska dla klasy B, lecz jako adres, na który wysyłane są pakiety przez wszystkie hosty w sieci. Z kolei maska 255.255.255.0 jest zgodna z klasą C, która obsługuje mniejsze sieci, oferując jedynie 256 adresów IP, co czyni ją niewłaściwą dla typowych zastosowań klasy B. Zastosowanie maski 255.0.0.0, związanej z klasą A, także jest nieadekwatne, ponieważ umożliwia zbyt dużą liczbę hostów w sieci, co w wielu przypadkach prowadzi do nieefektywnego zarządzania i trudności w organizacji. Tego typu nieporozumienia mogą wynikać z mylnego przekonania, że większe numery w masce oznaczają większe możliwości adresowe, co jest błędne. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że każda klasa adresowa ma przypisaną swoją charakterystyczną maskę, która powinna być stosowana w odpowiednich kontekstach sieciowych. Niewłaściwe przypisanie masek może skutkować problemami z komunikacją w sieci i ograniczeniem jej efektywności.

Pytanie 33

Minimalna odległość toru nieekranowanego kabla sieciowego od instalacji oświetleniowej powinna wynosić

A. 30cm

B. 40cm

C. 20cm

D. 50cm

Odległość 30 cm pomiędzy torami nieekranowanych kabli sieciowych a instalacjami elektrycznymi jest zgodna z ogólnie przyjętymi normami dotyczącymi instalacji telekomunikacyjnych i elektrycznych, w tym z wytycznymi określonymi w normie PN-EN 50174-2. Ta odległość ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia ochrony przed zakłóceniami elektromagnetycznymi, które mogą negatywnie wpływać na jakość sygnału przesyłanego przez kable sieciowe. Przykładowo, w przypadku instalacji w biurze, gdzie przewody sieciowe są często prowadzone w pobliżu instalacji oświetleniowych, odpowiednia separacja zmniejsza ryzyko wpływu zakłóceń, co przekłada się na stabilność połączeń internetowych. Utrzymanie minimalnej odległości 30 cm zapewnia również zgodność z wymaganiami bezpieczeństwa, co jest istotne dla długoterminowej niezawodności systemów komunikacyjnych.

Pytanie 34

Jakie polecenie w systemie Linux służy do przypisania adresu IP oraz maski podsieci dla interfejsu eth0?

A. ifconfig eth0 172.16.31.1 mask 255.255.0.0

B. ifconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0

C. ipconfig eth0 172.16.31.1 netmask 255.255.0.0

D. ipconfig eth0 172.16.31.1 mask 255.255.0.0

Odpowiedzi, w których wykorzystano komendę 'ipconfig', są niepoprawne, ponieważ 'ipconfig' jest narzędziem z systemu Windows i nie jest obsługiwane w systemie Linux. Użytkownicy często mylą te dwa polecenia, co prowadzi do nieprawidłowego wnioskowania o dostępnych narzędziach w różnych systemach operacyjnych. Użycie słowa 'mask' zamiast 'netmask' w niektórych odpowiedziach również jest błędem, ponieważ 'netmask' jest standardowym terminem w kontekście konfiguracji sieci w systemach Linux. Rozróżnienie między tymi terminami jest kluczowe, ponieważ niepoprawne polecenia nie tylko nie skomunikują się z interfejsem sieciowym, ale mogą również prowadzić do błędnej konfiguracji, co negatywnie wpłynie na funkcjonalność sieci. Niezrozumienie różnic między systemami operacyjnymi oraz technicznymi terminami używanymi do konfiguracji sieci jest częstym źródłem błędów wśród osób uczących się administracji systemów. Ważne jest, aby dobrze zaznajomić się z dokumentacją oraz najlepszymi praktykami, aby unikać takich nieporozumień podczas pracy z sieciami.

Pytanie 35

Aplikacja komputerowa do organizowania struktury folderów oraz plików to

A. menedżer urządzeń

B. menedżer plików

C. system plików

D. edytor tekstów

Menedżer plików to program komputerowy, którego podstawowym zadaniem jest zarządzanie plikami oraz katalogami na dysku twardym lub innym nośniku danych. Umożliwia użytkownikom przeglądanie, kopiowanie, przenoszenie, usuwanie oraz organizowanie danych w sposób intuicyjny i efektywny. Dzięki interfejsowi graficznemu, który często opiera się na strukturze okien i ikon, menedżery plików, takie jak Windows Explorer czy Finder w macOS, oferują użytkownikom łatwy dostęp do złożonych operacji na plikach. Praktyczne zastosowanie menedżera plików można zobaczyć w codziennej pracy biurowej, gdzie na przykład pracownicy mogą szybko zorganizować dokumenty w odpowiednie foldery, co zwiększa efektywność pracy i porządkuje przestrzeń roboczą. Ponadto, menedżery plików często zawierają funkcje umożliwiające szybkie wyszukiwanie plików, co jest niezwykle przydatne w środowiskach z dużą ilością danych. Standardy dotyczące organizacji plików i folderów, takie jak hierarchiczne struktury katalogów, są kluczowe w kontekście zarządzania danymi, co czyni menedżery plików istotnym narzędziem dla każdego użytkownika komputerowego.

Pytanie 36

Jaką topologię fizyczną sieci ukazuje przedstawiony rysunek?

A. Pełnej siatki

B. Magistrali

C. Podwójnego pierścienia

D. Gwiazdy

Topologia magistrali działa w ten sposób, że wszystkie urządzenia są podpięte do jednego kabla. To nie jest najlepszy pomysł, bo jak ten kabel się zepsuje, to cała sieć siada. Dawno temu to było popularne, ale to starsza technologia. Z drugiej strony, topologia podwójnego pierścienia ma dwa pierścienie, co niby zwiększa niezawodność, ale potrafi skomplikować konfigurację. To rozwiązanie jest dla sieci, gdzie niezawodność jest ważna, ale kosztuje to więcej. Pełna siatka z kolei daje najlepszą redundancję, no ale to jest bardzo drogie i trudne do zarządzania, zwłaszcza w dużych sieciach. Ludzie często mylą topologie logiczne i fizyczne. W końcu, jak widać, wybór topologii to zależy od tego, co potrzebujesz, czy to niezawodność, skalowalność czy budżet. No ale prawidłową odpowiedzią jest topologia gwiazdy z uwagi na jej liczne zalety.

Pytanie 37

Czym jest mapowanie dysków?

A. tworzeniem kont użytkowników i grup

B. przypisaniem litery dysku do wybranego katalogu sieciowego

C. ustawieniem interfejsów sieciowych

D. przydzieleniem uprawnień do folderu użytkownikom w sieci WAN

Mapowanie dysków to proces, który polega na przypisaniu oznaczenia dysku (np. litery w systemie Windows) do wybranego katalogu sieciowego. Dzięki temu użytkownicy mogą łatwiej uzyskiwać dostęp do zasobów znajdujących się na serwerze w sieci lokalnej. Na przykład, jeśli firma posiada serwer z folderem współdzielonym, mapowanie tego folderu do litery dysku (np. Z:) umożliwia użytkownikom dostęp do tego folderu tak, jakby był on lokalnym dyskiem ich komputera. Jest to szczególnie istotne w większych organizacjach, gdzie wielu pracowników potrzebuje wspólnego dostępu do dokumentów, co z kolei wpływa na zwiększenie efektywności pracy zespołowej. Mapowanie dysków jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania danymi i bezpieczeństwa, ponieważ pozwala na centralizację plików oraz łatwe zarządzanie uprawnieniami dostępu, co jest kluczowe w kontekście ochrony wrażliwych informacji.

Pytanie 38

Jakiej funkcji powinno się użyć, aby utworzyć kopię zapasową rejestru systemowego w programie regedit?

A. Importuj

B. Skopiuj nazwę klucza

C. Załaduj gałąź rejestru

D. Eksportuj

Wybór odpowiedzi 'Kopiuj nazwę klucza', 'Załaduj gałąź rejestru' oraz 'Importuj' jest błędny, ponieważ każda z tych opcji ma inne funkcje i nie służy do tworzenia kopii zapasowej rejestru. Funkcja 'Kopiuj nazwę klucza' jedynie umożliwia skopiowanie nazwy wybranego klucza do schowka, co nie ma żadnej wartości w kontekście tworzenia kopii zapasowej, ponieważ nie zapisuje ona żadnych danych ani ustawień. Z kolei 'Załaduj gałąź rejestru' służy do wczytywania wcześniej zapisanych gałęzi rejestru z pliku, co jest procesem odwrotnym do tworzenia kopii zapasowej. Użytkownicy mogą mylić tę funkcję z eksportem, jednak załadunek nie tworzy kopii, lecz wprowadza zmiany w istniejącym rejestrze. Natomiast 'Importuj' to funkcja, która również ma na celu wprowadzenie danych z pliku rejestru, co oznacza, że nie jest to sposób na utworzenie kopii zapasowej, ale raczej na dodanie lub modyfikację danych w systemie. Często zdarza się, że użytkownicy nie rozumieją różnicy pomiędzy eksportem a importem, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. Właściwe zrozumienie tych funkcji jest kluczowe dla skutecznego zarządzania rejestrem oraz zapobiegania potencjalnym problemom, które mogą wyniknąć z nieprawidłowych operacji na rejestrze.

Pytanie 39

Jaką funkcję pełni serwer FTP?

A. synchronizacja czasu

B. nadzorowanie sieci

C. udostępnianie plików

D. administracja kontami poczty

Wprowadzenie do tematu serwerów FTP trochę wymaga zrozumienia, że pełnią one dość specyficzne funkcje dotyczące transferu plików. Wybór rzeczy jak monitoring sieci, synchronizacja czasu czy zarządzanie kontami pocztowymi, szczerze mówiąc, nie oddaje całego obrazu tego, co potrafi serwer FTP. Na przykład monitoring sieci to już całkiem inna bajka i dotyczy analizy działania systemów sieciowych przez różne narzędzia, a nie przez serwery FTP. Synchronizacja czasu to coś, co robi się przy użyciu protokołów takich jak NTP, a z FTP w ogóle nie ma to nic wspólnego. No i zarządzanie kontami pocztowymi to sprawa e-maili, więc też nie ma związku z serwerem FTP. Często niewłaściwie oceniamy rolę tych technologii, co prowadzi do złych wniosków o funkcjach serwera FTP. Warto to zrozumieć, bo to właśnie FTP jest stworzony do transferu plików, co czyni go mega przydatnym w aplikacjach potrzebujących dobrej wymiany danych. Musimy dobrze rozumieć protokoły i funkcje systemów, żeby lepiej zarządzać naszą infrastrukturą IT.

Pytanie 40

Dane z HDD, którego sterownik silnika SM jest uszkodzony, można odzyskać

A. Przez wymianę płytki elektronicznej dysku na inną z identycznego modelu

B. Poprzez wymianę silnika SM

C. Z wykorzystaniem zewnętrznego oprogramowania do odzyskiwania danych, na przykład TestDisk

D. Przy użyciu komendy fixmbr

Istnieje wiele nieporozumień dotyczących metod odzyskiwania danych z uszkodzonego dysku twardego, które mogą prowadzić do błędnych wniosków i nieefektywnych działań. Przykładowo, wymiana silnika SM, choć teoretycznie możliwa, nie rozwiązuje problemu, jeśli przyczyną uszkodzenia są błędy w elektronice, a nie mechanice. Silnik nie działa w izolacji, a jego efektywność jest ściśle związana z poprawnym działaniem pozostałych komponentów. Zastosowanie zewnętrznego programu do odzyskiwania danych, takiego jak TestDisk, również nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, gdyż programy te operują na wysokim poziomie systemu plików i nie są w stanie skomunikować się z dyskiem, który ma poważne uszkodzenia fizyczne czy elektroniczne. Polecenie fixmbr jest narzędziem systemowym służącym do naprawy tablicy partycji, a nie do odzyskiwania danych z uszkodzonych dysków. Użycie go w tym kontekście może wręcz pogorszyć sytuację, prowadząc do utraty danych. Te podejścia pokazują typowe błędy myślowe, takie jak nadmierne poleganie na oprogramowaniu lub uproszczone zrozumienie problemów technicznych. Kluczem do skutecznego odzyskiwania danych jest zrozumienie specyfiki uszkodzenia oraz stosowanie odpowiednich metod w oparciu o konkretne uszkodzenia, co wymaga profesjonalnej diagnozy i interwencji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej