Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik rachunkowości
  • Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
  • Data rozpoczęcia: 6 kwietnia 2025 13:35
  • Data zakończenia: 6 kwietnia 2025 13:59

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W klasyfikacji rodzajowej wydatków, operację gospodarczą WB – opłata za prowadzenie rachunku bieżącego, powinno się zarejestrować na koncie

A. Usługi obce
B. Koszty ogólnego zarządu
C. Podatki oraz opłaty
D. Koszty wydziałowe
Wybór innych kategorii kosztów, takich jak podatki i opłaty, koszty wydziałowe czy koszty ogólnego zarządu, może prowadzić do istotnych błędów w klasyfikacji finansowej. Opłaty za prowadzenie rachunku bieżącego nie są podatkami ani opłatami publicznymi, które zazwyczaj dotyczą zobowiązań wobec państwa lub lokalnych władz. Koszty wydziałowe odnoszą się do wydatków związanych z działalnością określonych działów lub wydziałów w firmie, co nie ma zastosowania w przypadku usług bankowych, które są bardziej ogólne i dotyczą całej działalności przedsiębiorstwa. Koszty ogólnego zarządu z kolei obejmują wydatki administracyjne oraz zarządcze, ale nie odnoszą się bezpośrednio do kosztów transakcyjnych związanych z korzystaniem z usług finansowych. Błędne przypisanie kosztów może prowadzić do niewłaściwej analizy danych finansowych, co z kolei wpływa na podejmowanie decyzji zarządczych. Kluczowe jest zrozumienie, że klasyfikacja kosztów ma znaczenie nie tylko dla celów raportowania, ale również dla analizy rentowności i efektywności działalności, a nieprawidłowe przypisanie może zniekształcić obraz sytuacji finansowej firmy.
Pytanie 2

Oblicz wskaźnik rotacji należności w dniach, jeśli w ciągu 180 dni hurtownia osiągnęła przychody ze sprzedaży na poziomie 1 200 000,00 zł, a przeciętny stan należności wyniósł 40 000,00 zł?

A. 30 dni
B. 15 dni
C. 12 dni
D. 6 dni
Wskaźnik rotacji należności jest istotnym narzędziem do oceny efektywności zarządzania kredytami udzielanymi klientom, a jego nieprawidłowe obliczenie może prowadzić do błędnych wniosków na temat sytuacji finansowej firmy. Odpowiedzi takie jak 30 dni, 12 dni i 15 dni mogą wynikać z kilku typowych błędów myślowych. Często podczas obliczeń pomija się kluczowe aspekty, takie jak dokładne zrozumienie wzoru i jego poszczególnych elementów. Przykładowo, przyjęcie założenia, że przeciętny stan należności w porównaniu do przychodów należy traktować w kontekście całego roku, może skutkować znacznie większymi wartościami wskaźnika rotacji niż rzeczywiste 6 dni. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że pomyłki w obliczeniach mogą wynikać z nieprawidłowego przeliczenia dni w danym okresie rozrachunkowym – w tym przypadku, użyto 180 dni, co jest poprawne, ale niewłaściwe zrozumienie relacji pomiędzy przychodami a należnościami prowadzi do błędnych wyników. Dlatego kluczowe jest, aby każdy, kto oblicza wskaźniki finansowe, dobrze rozumiał stosowane wzory oraz kontekst, w jakim działają na danym rynku. W każdym przypadku zaleca się regularne szkolenia z zakresu analizy finansowej oraz praktyczne warsztaty, które pomogą w rozwijaniu umiejętności analitycznych w odniesieniu do zarządzania należnościami.
Pytanie 3

W danym okresie sprawozdawczym w firmie stworzono 3 000 szt. produktów gotowych oraz 1 000 szt. produktów w trakcie produkcji o stopniu ukończenia 50%. Całkowity koszt produkcji wyniósł 70 000 zł. Jakie jest jednostkowe wyrażenie kosztu wytworzenia gotowego wyrobu?

A. 30,00 zł
B. 20,00 zł
C. 21,22 zł
D. 19,26 zł
Wielu uczestników może być skłonnych do popełnienia błędów w obliczeniach jednostkowego kosztu wytworzenia z powodu niepełnego uwzględnienia wszystkich elementów kosztowych produkcji. Istotnym błędem jest pomijanie wyrobów niezakończonych, które mają rzeczywiście wartość w kontekście kosztów produkcji. Należy pamiętać, że wyroby niezakończone, mimo że nie są sprzedawane, to wciąż generują część kosztów i powinny być uwzględnione w obliczeniach. Przyjmowanie, że koszt jednostkowy odnosi się tylko do wyrobów gotowych prowadzi do zaniżenia całkowitego kosztu jednostkowego, a tym samym może wywołać mylne wnioski dotyczące rentowności wyrobów. Wartością dodaną jest zrozumienie, że efektywne zarządzanie kosztami produkcji wymaga analizy wszystkich elementów produkcji, w tym wyrobów niezakończonych. Ignorowanie tych elementów może prowadzić do nieprawidłowych decyzji finansowych, co w dłuższym okresie może zaszkodzić przedsiębiorstwu. Dlatego też, w praktyce zarządzania finansami, kluczowe jest uwzględnienia wszystkich kosztów związanych z produkcją oraz ich właściwe przypisanie do jednostek produkcyjnych, co pozwoli na dokładniejsze analizy i decyzje strategiczne.
Pytanie 4

W firmie zajmującej się produkcją, wynagrodzenie brutto pracowników działu administracji klasyfikuje się jako koszty

A. ogólnego zarządu
B. działalności pomocniczej
C. handlowych
D. działalności podstawowej
Wynagrodzenie brutto pracowników administracyjnych nie powinno być klasyfikowane jako koszt handlowy, działalności pomocniczej czy działalności podstawowej, ponieważ każda z tych kategorii ma inną funkcję w strukturze kosztów przedsiębiorstwa. Koszty handlowe dotyczą wydatków związanych z sprzedażą produktów i usług, takich jak prowizje dla sprzedawców, reklama czy transport towarów do klientów. Z kolei działalność pomocnicza obejmuje koszty wsparcia, które nie mają bezpośredniego wpływu na produkcję, ale wspierają inne procesy, jak np. serwisowanie maszyn. Natomiast działalność podstawowa odnosi się do kosztów bezpośrednio związanych z procesem produkcji, jak surowce, robocizna czy energia. Klasyfikacja wydatków w niewłaściwe kategorie prowadzi do błędnych analiz finansowych, co może negatywnie wpłynąć na decyzje zarządu dotyczące inwestycji czy cięcia kosztów. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich nieprawidłowych wniosków, to mylenie funkcji i celów różnych działów oraz nieodróżnianie kosztów stałych od zmiennych. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami w przedsiębiorstwie oraz dla podejmowania świadomych decyzji strategicznych.
Pytanie 5

W bilansie saldo końcowe konta Koszty działalności podstawowej powinno być przedstawione w pozycji

A. Towary
B. Materiały
C. Produkty gotowe
D. Półprodukty i produkty w toku
Odpowiedzi takie jak "Towary", "Materiały" oraz "Produkty gotowe" są nieprawidłowe, ponieważ nie odzwierciedlają one rzeczywistego charakteru kosztów działalności podstawowej na etapie bilansowania. "Towary" odnoszą się do gotowych produktów przeznaczonych do sprzedaży, co nie jest zgodne z naturą kosztów działalności podstawowej, które obejmują wydatki na produkcję, a nie na gotowe zapasy. "Materiały" z kolei wskazują na surowce używane w produkcji, ale nie uwzględniają kosztów pracy i ogólnych kosztów produkcji, które są kluczowe w kontekście półproduktów. W odpowiedzi na "Produkty gotowe" również pojawia się nieporozumienie, gdyż ta kategoria odnosi się do wyrobów, które zostały zakończone i są gotowe do sprzedaży, co jest sprzeczne z ideą bilansowania kosztów produkcji, które jeszcze nie zostały ukończone. Kluczowym błędem myślowym jest pomylenie etapów cyklu produkcyjnego i niewłaściwe klasyfikowanie kosztów, co może prowadzić do zniekształcenia obrazu finansowego firmy. Dobre praktyki w zakresie rachunkowości wymagają, aby koszty były klasyfikowane zgodnie z ich rzeczywistym stanem w procesie produkcji, co ułatwia analizę i kontrolę kosztów oraz umożliwia lepsze zarządzanie aktywami przedsiębiorstwa.
Pytanie 6

Konto, na którym dokonuje się odpisów aktualizujących rozrachunki, to konto

A. wynikowe
B. korygujące
C. analityczne
D. rozliczeniowe
Odpisy aktualizujące rozrachunki są klasyfikowane jako konta korygujące, ponieważ ich podstawowym celem jest dostosowanie wartości rozrachunków w księgowości do rzeczywistego stanu. W praktyce, odpisy te służą do zmniejszenia wartości należności lub zobowiązań, gdy istnieje ryzyko, że nie będą one w pełni spłacone, co jest zgodne z zasadą ostrożności. Księgując odpisy aktualizujące, przedsiębiorstwo nie tylko przestrzega wymogów ustawy o rachunkowości, ale także zapewnia, że jego sprawozdania finansowe odzwierciedlają rzeczywistą sytuację ekonomiczną. Przykładem zastosowania jest sytuacja, gdy dłużnik nie reguluje płatności w ustalonym terminie, co prowadzi do konieczności dokonania odpisu w celu zaktualizowania wartości należności w bilansie. Warto także zauważyć, że konta korygujące są integralną częścią polityki zarządzania ryzykiem finansowym, ponieważ pozwalają na odpowiednie monitorowanie i reagowanie na zmiany w sytuacji finansowej kontrahentów. Zgodnie z dobrymi praktykami, przedsiębiorstwa powinny regularnie przeglądać swoje rozrachunki, aby odpowiednio reagować na ryzyko niewypłacalności.
Pytanie 7

Konto, które nie ma salda początkowego i na którym zwiększenia księgowane są po stronie Wn, a zmniejszenia po stronie Ma oraz saldo tego konta przenosi się na koniec roku obrotowego na wynik finansowy, to konto

A. aktywów
B. przychodów
C. pasywów
D. kosztów
Wybór konta aktywów, przychodów lub pasywów jako odpowiedzi jest niewłaściwy z kilku względów. Konta aktywów to konta, które gromadzą wartości, które są w posiadaniu firmy, i zazwyczaj posiadają saldo początkowe. Są one księgowane w sposób, który odzwierciedla wzrost aktywów po stronie Wn i zmniejszenie po stronie Ma. Z kolei konta przychodów, które odzwierciedlają przychody firmy, również są księgowane w sposób, który nie zgadza się z opisanym w pytaniu - przychody zwiększają konto w Ma, a nie Wn. W przypadku kont pasywów, które reprezentują zobowiązania firmy, również obowiązuje inny mechanizm księgowy. Konto pasywów zwiększa się po stronie Ma, a jego zmniejszenie następuje po stronie Wn. W kontekście zasad rachunkowości, nieprzestrzeganie tych reguł może prowadzić do poważnych błędów w sprawozdaniach finansowych, co z kolei wpływa na decyzje zarządcze oraz postrzeganie firmy przez inwestorów. Zrozumienie charakterystyki różnych kont i ich funkcji jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz zapewnienia transparentności finansowej.
Pytanie 8

Kwota netto z wystawionej faktury na sprzedane produkty to

A. strata
B. przychód
C. dochód
D. zysk
Przychód z faktury za sprzedane towary odnosi się do wartości netto, którą przedsiębiorstwo uzyskuje ze sprzedaży swoich produktów, po uwzględnieniu wszelkich rabatów, zwrotów czy ulg. Przychód jest kluczowym wskaźnikiem finansowym, który ukazuje efektywność działań sprzedażowych firmy. Przykładem może być firma zajmująca się sprzedażą odzieży, która sprzedaje kurtki za 200 zł każda. Jeśli w danym miesiącu sprzeda 100 kurtek, wartość przychodu wyniesie 20 000 zł. W praktyce, przychód jest pierwszym krokiem w analizie efektywności finansowej, gdyż pozwala na dalsze obliczenia, takie jak zysk operacyjny czy zysk netto. Zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSSF), przychód powinien być uznawany w momencie dostarczenia towaru lub usługi, co jest istotne dla transparentności procesów finansowych w firmie. Zachowanie zgodności z tymi standardami pozwala na rzetelną prezentację sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz ułatwia porównania między różnymi podmiotami na rynku.
Pytanie 9

W ciągu miesiąca pracownicy działu remontowego przepracowali 1 200 roboczogodzin, ponosząc wydatki w wysokości 60 000,00 zł. W tym czasie dział remontowy realizował usługi dla:
- wydziału produkcji podstawowej - 600 roboczogodzin,
- komórek zarządu - 200 roboczogodzin,
- odbiorców zewnętrznych - 400 roboczogodzin.

Jakie były koszty prac remontowych wykonanych dla komórek zarządu?

A. 30 000,00 zł
B. 10 000,00 zł
C. 20 000,00 zł
D. 50 000,00 zł
Przyjmowanie błędnych wartości kosztów prac remontowych dla komórek zarządu często wynika z niepoprawnego rozumienia podziału roboczogodzin oraz proporcji kosztów. Na przykład, w przypadku kosztów 50000,00 zł lub 20000,00 zł, użytkownicy mogą błędnie zakładać, że koszty dotyczą całkowitych wydatków wydziału remontowego, zamiast stosować właściwą metodologię kalkulacji. Ważne jest zrozumienie, że całkowite koszty powinny być dzielone według rzeczywistego wykorzystania roboczogodzin przez poszczególne komórki, a nie na podstawie subiektywnych oszacowań czy intuicji. Ponadto, przy podejściu do kosztów na poziomie 30000,00 zł można zauważyć, że istnieje brak zrozumienia, w jaki sposób stawka za roboczogodzinę wpływa na ostateczny wynik finansowy. W praktyce, niepoprawne przypisanie kosztów może prowadzić do niewłaściwych decyzji finansowych, co wpływa na całkowitą efektywność operacyjną przedsiębiorstwa. Staranna analiza kosztów z uwzględnieniem dokładnych danych oraz standardowych praktyk rachunkowych jest kluczowa dla zapewnienia rzetelności danych finansowych oraz ich właściwej interpretacji w kontekście zarządzania. W każdym wypadku, przygotowywanie analiz kosztowych powinno się opierać na precyzyjnych kalkulacjach i być zgodne z obowiązującymi zasadami rachunkowości oraz budżetowania.
Pytanie 10

Prowadzący działalność gospodarczą zgłosił, że zamierza płacić podatek dochodowy według metody liniowej, z obowiązującą stawką podatku 19%. W minionym roku obrotowym uzyskał przychód na poziomie 59 250 zł, a jego koszty uzyskania przychodu wyniosły 39 250 zł. Jaki będzie podatek dochodowy od osób fizycznych za ten rok obrotowy?

A. 3 800 zł
B. 3 270 zł
C. 11 258 zł
D. 7 458 zł
W przypadku błędnych odpowiedzi na to pytanie, kluczowym błędem było niewłaściwe zrozumienie procesu obliczania podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Niektórzy mogą mylnie obliczać podatek, dodając przychody zamiast odjąć koszty uzyskania przychodu, co prowadzi do zawyżenia podstawy opodatkowania. Przykładowo, jeśli ktoś pomylił się w obliczeniu, przyjmując 59 250 zł jako podstawę do obliczeń podatkowych, mógłby uzyskać wynik 11 258 zł (co jest błędnym wynikiem). Inny typowy błąd to niewłaściwe zastosowanie stawki podatkowej. W przypadku stawki liniowej wynoszącej 19%, błędne przyjęcie wyższej wartości może prowadzić do znacznego przekroczenia rzeczywistego zobowiązania podatkowego. Kluczowe jest, aby przedsiębiorcy dokładnie dokumentowali swoje przychody i koszty, a także byli świadomi, że prawo podatkowe określa konkretne zasady dotyczące obliczania podstawy opodatkowania. Warto także korzystać z profesjonalnych narzędzi lub usług księgowych, aby uniknąć pomyłek oraz niezgodności z przepisami podatkowymi.
Pytanie 11

Koszt niewykorzystanych korzyści to

A. podatek pośredni
B. deficyt budżetowy
C. koszt alternatywny
D. strata bilansowa
Wybór odpowiedzi, która nie jest związana z kosztem utraconych korzyści, prowadzi do mylnych wniosków. Podatek pośredni to forma opodatkowania, która nie odnosi się bezpośrednio do kosztów alternatywnych. Dotyczy on dodatkowych opłat nakładanych na towary i usługi, które wpływają na cenę końcową, ale nie mają związku z utratą potencjalnych zysków w kontekście wyborów inwestycyjnych. Deficyt budżetowy to sytuacja, w której wydatki przekraczają dochody, co jest zupełnie inną koncepcją ekonomiczną. Oznacza to braki w finansach publicznych, które nie mają bezpośredniego związku z kosztami utraconych korzyści, a raczej dotyczą zarządzania budżetem. Strata bilansowa z kolei odnosi się do różnicy między przychodami a wydatkami w danym okresie, co może prowadzić do ujemnego wyniku finansowego, ale także nie ma związku z kosztami alternatywnymi. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych pojęć oraz nieuwzględnianie, że koszt utraconych korzyści dotyczy głównie wyborów i decyzji, a nie ogólnych aspektów finansowych czy podatkowych. Koszt alternatywny jest fundamentalnym pojęciem w ekonomii, które powinno być stosowane do analizy decyzji w kontekście ich konsekwencji i potencjalnych zysków.
Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Zarejestrowanie operacji gospodarczej o treści: "WB otrzymano odsetki od udzielonej pożyczki" powinno być dokonane na kontach

A. Rachunek bieżący Wn i Pozostałe przychody operacyjne Ma
B. Koszty finansowe Wn i Kasa Ma
C. Rachunek bieżący Wn i Przychody finansowe Ma
D. Koszty finansowe Wn i Rachunek bieżący Ma
Ewidencja operacji "WB otrzymano odsetki od udzielonej pożyczki" jest poprawnie dokonana na kontach Rachunek bieżący Wn i Przychody finansowe Ma. W tym przypadku Rachunek bieżący jest kontem aktywnym, które zwiększa się w wyniku wpływu środków pieniężnych, jakim są odsetki. W związku z tym, zapisanie tej operacji na stronie Wn (debetowej) Rachunku bieżącego odzwierciedla przyrost środków. Natomiast przychody finansowe, jako kategoria przychodów, są ujęte na stronie Ma (kredytowej) w celu odzwierciedlenia przychodu z tytułu odsetek, co jest zgodne z zasadą podwójnego zapisu. Przykładem praktycznym może być sytuacja, w której firma udzieliła pożyczki osobie trzeciej, a po pewnym czasie otrzymuje odsetki. Prawidłowe ujęcie tej operacji pozwala na właściwe monitorowanie przychodów oraz stanów rachunku bankowego, co jest istotne dla zarządzania finansami w przedsiębiorstwie. Dobrą praktyką jest regularne analizowanie przychodów finansowych, co pozwala na bieżąco oceniać rentowność udzielonych pożyczek i podejmować decyzje dotyczące dalszego finansowania.
Pytanie 14

Na podstawie podanych informacji oblicz wynik ze sprzedaży przy zastosowaniu metod statystycznych.

- przychody z tytułu sprzedaży towarów wynoszą 480 000 zł
- koszt sprzedanych towarów w cenach zakupu to 320 000 zł
- wydatki handlowe wynoszą 60 000 zł, a przychody finansowe 15 000 zł
- nadzwyczajne straty wynoszą 10 000 zł, a stawka podatku dochodowego to 19%

A. 85 050 zł
B. 420 000 zł
C. 100 000 zł
D. 105 000 zł
Kiedy chodzi o błędne odpowiedzi, jak 85 050 zł, 420 000 zł czy 105 000 zł, to można zauważyć, że coś nie tak z tymi obliczeniami, bo nie uwzględniają pełnej analizy finansowej. Często ludzie skupiają się tylko na przychodach albo kosztach, co prowadzi do złych wyników. Na przykład, 85 050 zł może być efektem mylnego obliczenia zysku po opodatkowaniu, a nie ustalenia, ile wynosi zysk operacyjny. Z kolei ta odpowiedź 420 000 zł zdaje się sugerować, że to całkowity przychód, a to zakłada, że nie ma żadnych odliczeń związanych z kosztami. I to jest rzeczywiście poważny błąd w analizie finansowej. Jeśli nie uwzględnimy strat nadzwyczajnych, to też wpływa to na wynik, a to może prowadzić do niepoprawnych obliczeń. W każdym razie, ważne, żeby w analizach finansowych uwzględniać wszystkie elementy, od przychodów po koszty, by mieć jasny obraz sytuacji finansowej firmy. Źle przeprowadzone kalkulacje mogą prowadzić do błędnych decyzji inwestycyjnych, co w dłuższej perspektywie może zaszkodzić firmie. Dlatego warto trzymać się standardów i dobrych praktyk w analizie finansowej, jak regularne przeglądy wyników i analiza trendów w przychodach oraz kosztach.
Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Brak danych dotyczących adresu nabywcy na wystawionej fakturze sprzedaży zostanie wykryty podczas kontroli

A. merytorycznej
B. wstępnej
C. rachunkowej
D. formalnej
Merytoryczna kontrola dotyczy analizy treści merytorycznej i zasadności transakcji, co nie jest istotą problemu braku danych adresowych na fakturze. Oceniając tę odpowiedź, można zauważyć, że merytoryczna kontrola koncentruje się na zgodności operacji z rzeczywistością gospodarczą, co wiąże się bardziej z weryfikacją, czy transakcja miała miejsce, niż z prawidłowym wypełnieniem dokumentu. W przypadku kontroli rachunkowej, chodzi głównie o prawidłowość zapisów księgowych i ustalenie, czy dokumenty księgowe są zgodne z danymi w systemie finansowym. Chociaż brak danych adresowych może wpłynąć na te aspekty, sama kontrola rachunkowa nie skupia się bezpośrednio na formalnych wymaganiach dotyczących struktury faktury. Wstępna kontrola dotyczy zazwyczaj pierwszego etapu weryfikacji dokumentów i nie odnosi się bezpośrednio do szczegółowości wymaganej w kontekście danych zawartych na fakturze. Zatem koncentrowanie się na tych typach kontroli może prowadzić do mylących wniosków, nie uwzględniając, że to kontrola formalna jest odpowiedzialna za weryfikację zgodności z przepisami prawnymi. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że każdy element faktury musi spełniać określone wymogi formalne, aby uniknąć problemów w przyszłości.
Pytanie 17

Nabycie patentu z odroczoną płatnością do użytku własnego spowoduje modyfikację

A. w zapasach oraz zobowiązaniach krótkoterminowych
B. w aktywach obrotowych oraz zobowiązaniach
C. w aktywach trwałych oraz inwestycjach krótkoterminowych
D. w aktywach trwałych oraz zobowiązaniach
Zakup patentu z odroczoną płatnością nie wpłynie na zapasy oraz zobowiązania krótkoterminowe. Zapasy dotyczą towarów przeznaczonych do sprzedaży, a nie aktywów niematerialnych, jakimi są patenty. W przypadku aktywów obrotowych i zobowiązań, odzwierciedlają one krótkoterminowe zasoby i długoterminowe zobowiązania, co również nie odnosi się do zakupu patentu. Z kolei aktywa trwałe, w tym patenty, zajmują osobną kategorię w bilansie. Często mylenie aktywów trwałych z obrotowymi prowadzi do błędnych wniosków o wpływie zakupów na bilans. Zobowiązania, w kontekście zakupu patentu, to przyszłe płatności, które są zdefiniowane jako zobowiązania długoterminowe, co nie jest zgodne z krótkoterminowymi zobowiązaniami. Typowym błędem jest myślenie, że zakup wartości niematerialnych ma wpływ na mniejsze aktywa obrotowe. Warto pamiętać, że w kontekście standardów rachunkowości, każda transakcja powinna być klasyfikowana zgodnie z jej charakterem, co pozwala na właściwe zrozumienie jej wpływu na sytuację finansową przedsiębiorstwa. Dlatego kluczowe jest rozróżnienie pomiędzy różnymi kategoriami aktywów i zobowiązań, aby uniknąć nieprawidłowych interpretacji i zapisów w księgowości.
Pytanie 18

W skład pasywów rozliczeń międzyokresowych wchodzą

A. naliczony podatek od nieruchomości
B. opłacona prenumerata czasopism na II kwartał
C. zapłacony czynsz za aktualny miesiąc
D. utworzona rezerwa na odprawy emerytalne
Odpowiedź 'utworzona rezerwa na odprawy emerytalne' jest prawidłowa, ponieważ rozliczenia międzyokresowe bierne dotyczą kosztów, które zostały ujęte w księgach rachunkowych, ale ich rzeczywista zapłata nastąpi w przyszłości. Tworzenie rezerwy na odprawy emerytalne jest klasycznym przykładem takiego podejścia, ponieważ przedsiębiorstwo przewiduje konieczność wypłaty tych odpraw w przyszłości, co oznacza, że już teraz powinno odzwierciedlić ten koszt w swoich sprawozdaniach finansowych. To zgodne z Międzynarodowym Standardem Rachunkowości nr 37 (MSR 37), który określa zasady ujmowania i pomiaru rezerw, zobowiązań warunkowych i aktywów warunkowych. W praktyce, utworzenie rezerwy na odprawy emerytalne pozwala na lepsze zarządzanie płynnością finansową przedsiębiorstwa, a także na bardziej realistyczne przedstawienie jego sytuacji finansowej. Dobrą praktyką jest regularne przeglądanie i aktualizowanie wartości rezerw, aby odzwierciedlały one rzeczywiste zobowiązania przedsiębiorstwa w kontekście zmieniających się warunków rynkowych oraz przepisów prawnych dotyczących zatrudnienia.
Pytanie 19

Początkowe saldo konta Towary wynosi 25 000 zł, a różnice od cen ewidencyjnych wynoszą 5 000 zł. W ramach okresu sprawozdawczego miały miejsce następujące transakcje:
- przyjęcie towarów do magazynu 3 000 zł,
- różnice od cen ewidencyjnych bieżącego okresu 600 zł,
- wydanie towarów odbiorcy 12 200 zł.

Różnice są rozliczane zgodnie z metodą przeciętnych odchyleń. Ile wynosi wartość odchyleń przypadających na wydane towary?

A. 2 732 zł
B. 2 440 zł
C. 2 400 zł
D. 2 178 zł
Wybór wartości 2 400 zł oraz pozostałych błędnych odpowiedzi wynika z nieprawidłowego zrozumienia metody obliczania odchyleń oraz błędnego zastosowania proporcji w kontekście wartości towarów i odchyleń. Przykładowo, przy obliczaniu wartości odchyleń na rozchodowane towary, kluczowe jest uwzględnienie całkowitej wartości wszystkich towarów na początku okresu oraz w trakcie jego trwania. Nie uwzględniając prawidłowo wartości przyjętych towarów i odchyleń, można dojść do błędnych wniosków. Ponadto, typowym błędem jest użycie nieprawidłowego mnożnika lub zrozumienie, jak wartości odchyleń wpływają na wycenę wydawanych towarów. Zastosowanie błędnej wartości odchyleń uniemożliwia precyzyjne określenie rzeczywistych kosztów związanych z towarami, co może prowadzić do nieprawidłowych decyzji finansowych w przedsiębiorstwie. Używanie zbyt uproszczonych lub nieodpowiednich metod obliczeniowych może również zaniżać lub zawyżać wartość zapasów, co jest niezgodne z zasadami dobrych praktyk rachunkowości. Dlatego kluczowe jest staranne przeanalizowanie wszystkich wartości i zastosowanie odpowiednich wzorów matematycznych w celu uniknięcia pomyłek, które mogą wpłynąć na decyzje zarządu oraz na sprawozdania finansowe firmy.
Pytanie 20

Zgodnie z regulacjami Kodeksu spółek handlowych, spółka akcyjna jest zobowiązana przeznaczyć minimum 8% zysku netto za dany rok obrotowy na kapitał zapasowy, aż do osiągnięcia poziomu co najmniej 1/3 kapitału zakładowego?

A. według uznania
B. obowiązkowo
C. nieobligatoryjnie
D. opcjonalnie
Odpowiedzi, które sugerują, że przekazywanie zysku na kapitał zapasowy jest fakultatywne, nieobowiązkowe, czy dobrowolne, są nieprawidłowe. Warto zrozumieć, że Kodeks spółek handlowych jasno precyzuje, iż spółki akcyjne mają ustawowy obowiązek przeznaczenia co najmniej 8% zysku netto na kapitał zapasowy. Taki obowiązek ma na celu nie tylko zabezpieczenie interesów wierzycieli, ale również wzmocnienie pozycji finansowej samej spółki na przyszłość. Niekiedy pojawiają się błędne przekonania, że takie przepisy mogą być interpretowane jako opcjonalne, co może wynikać z braku zrozumienia zasadności takich regulacji prawnych. W rzeczywistości, niezastosowanie się do tego przepisu może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, a także negatywnie wpłynąć na reputację spółki. Przykładowo, spółka, która nie przestrzega tych zasad, naraża się na kary finansowe oraz może mieć trudności w pozyskiwaniu kapitału zewnętrznego. Ważne jest, aby zarządzający spółkami akcyjnymi byli świadomi tych regulacji i potrafili w sposób odpowiedzialny planować wykorzystanie zysków, co jest kluczowe dla długoterminowej stabilności finansowej oraz zaufania inwestorów.
Pytanie 21

Konta wynikowe przedsiębiorstwa handlowego prezentują następujące obroty:
− Przychody ze sprzedaży towarów 121 600,00 zł
− Wartość sprzedanych towarów według cen zakupu 67 000,00 zł
− Koszty handlowe 13 200,00 zł
− Inne koszty operacyjne 7 800,00 zł
− Przychody finansowe 6 600,00 zł
− Koszty finansowe 8 000,00 zł

Oblicz wynik z działalności operacyjnej.

A. 33 600,00 zł
B. 40 200,00 zł
C. 32 200,00 zł
D. 54 600,00 zł
Wybór innej odpowiedzi na pytanie o wynik z działalności operacyjnej wskazuje na możliwe nieporozumienia związane z procesem obliczeń. Często błąd polega na nieuwzględnieniu odpowiednich kosztów operacyjnych. Wiele osób może skupić się jedynie na przychodach ze sprzedaży oraz wartości sprzedanych towarów, co prowadzi do obliczenia wyniku brutto, ale pomija kluczowe składniki kosztów, takie jak koszty handlowe oraz pozostałe koszty operacyjne. Niezrozumienie znaczenia tych kosztów może prowadzić do przeszacowania wyników działalności operacyjnej. Również, pomijanie kosztów finansowych przy obliczaniu wyniku operacyjnego jest powszechnym błędem, ponieważ te koszty są kluczowe dla pełnego obrazu finansowego firmy. Podobnie, zbyt optymistyczne postrzeganie przychodów finansowych może wprowadzać w błąd, ponieważ te przychody nie wpływają na działalność operacyjną bezpośrednio. Właściwe zrozumienie struktury przychodów i kosztów oraz ich wpływu na wynik operacyjny jest fundamentalne w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa. Aby skutecznie ocenić wyniki działalności operacyjnej, istotne jest, aby obliczenia były dokładne i uwzględniały całość kosztów związanych z działalnością jednostki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze rachunkowości i finansów.
Pytanie 22

Na kontach pozabilansowych zachodzi konieczność księgowania transakcji gospodarczych według zasady

A. podwójnego zapisu złożonego
B. podwójnego zapisu prostego
C. powtarzanego zapisu
D. jednostronnego zapisu
Odpowiedź "jednostronnego zapisu" jest prawidłowa, ponieważ konta pozabilansowe służą do rejestracji operacji gospodarczych, które nie wpływają bezpośrednio na bilans aktywów i pasywów. W praktyce oznacza to, że dla tego typu kont wystarcza zapis tylko po jednej stronie, co jest zgodne z zasadą jednostronnego księgowania. Przykładem zastosowania jednostronnego zapisu może być ewidencja zobowiązań warunkowych, takich jak gwarancje czy zabezpieczenia, gdzie dany podmiot ma obowiązki, ale nie występują one jako rzeczywiste zobowiązania w bilansie. Warto również zaznaczyć, że jednostronne zapisy stosuje się także w przypadkach, gdy operacje mają charakter informacyjny, co oznacza, że nie wpływają na rzeczywiste saldo finansowe. Zgodnie z dobrymi praktykami w rachunkowości, jednostronny zapis jest szczególnie pomocny w monitorowaniu ryzyk, jak i w analizie sytuacji finansowej bez zniekształcania bilansu. W związku z tym, zrozumienie zasady jednostronnego zapisu jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia dokumentacji pozabilansowej.
Pytanie 23

Oprogramowanie finansowe i księgowe zakupione przez firmę usługową jest klasyfikowane jako

A. wartości niematerialnych i prawnych
B. długoterminowych rozliczeń międzyokresowych
C. rzeczowych aktywów trwałych
D. inwestycji długoterminowych
Wybór opcji dotyczącej rzeczowych aktywów trwałych jest mylny, ponieważ rzeczowe aktywa trwałe obejmują fizyczne składniki majątku, takie jak budynki, maszyny czy sprzęt biurowy. Oprogramowanie, mimo że ma znaczącą wartość dla działalności przedsiębiorstwa, jest aktywem niematerialnym, a nie rzeczowym. Ponadto, długoterminowe rozliczenia międzyokresowe dotyczą głównie kosztów poniesionych w jednym okresie, które są związane z przychodami w przyszłości, co również nie odnosi się do oprogramowania. Inwestycje długoterminowe z kolei to aktywa nabyte z myślą o długotrwałym wykorzystaniu, ale w kontekście oprogramowania znowu nie obejmują one jego klasyfikacji jako inwestycji, ponieważ chodzi tu o konkretną wartość oprogramowania w ramach wartości niematerialnych, a nie o wyodrębnione inwestycje. Powszechny błąd w myśleniu polega na myleniu wartości niematerialnych i rzeczowych aktywów trwałych, co często wynika z braku zrozumienia różnic w klasyfikacji tych kategorii. Zrozumienie tych aspektów ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego prowadzenia księgowości i sprawozdawczości finansowej w każdej organizacji.
Pytanie 24

Zakład zrealizował 100 sztuk gotowych wyrobów oraz 80 sztuk produktów w trakcie produkcji, które były przerobione w 40%. Koszty bezpośrednie wynoszą 122 000 zł, a koszty wydziałowe to 10 000 zł. Jakie są jednostkowe techniczne koszty wytworzenia gotowego produktu oraz produktu niezakończonego?

A. 1 320 zł i 528 zł
B. 1 220 zł i 125 zł
C. 1 000 zł i 400 zł
D. 1 320 zł i 1 650 zł
Wszystkie niepoprawne odpowiedzi bazują na błędnych założeniach związanych z obliczaniem kosztów jednostkowych. W przypadku jednostkowego technicznego kosztu wytworzenia produktów gotowych kluczowe jest uwzględnienie zarówno kosztów bezpośrednich, jak i pośrednich. W pierwszej analizowanej odpowiedzi, założono, że jednostkowy koszt gotowego produktu wynosi 1 220 zł. Takie podejście nie uwzględnia pełnej alokacji kosztów wydziałowych, co prowadzi do zaniżenia rzeczywistego kosztu. Podobnie w innej odpowiedzi podana kwota 1 320 zł na jednostkę gotowego produktu opiera się na błędnym założeniu, które nie odzwierciedla rzeczywistych kosztów produkcji, w tym sposobu, w jaki koszty są rozdzielane między wyroby gotowe a te w toku. W kontekście produktu niezakończonego, koszt jednostkowy wynoszący 528 zł również wskazuje na niepoprawne zrozumienie alokacji kosztów, ponieważ nie uwzględnia poziomu zaawansowania produkcji. Koszty jednostkowe dla wyrobów w toku są obliczane na podstawie stanu zaawansowania, co wprowadza dodatkowe trudności w prawidłowym oszacowaniu. Kluczowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie koszty mogą być równomiernie rozdzielane bez zrozumienia, które z nich są związane z faktyczną produkcją. W praktyce, menadżerowie produkcji powinni mieć na uwadze zasady alokacji kosztów, aby podejmować właściwe decyzje na podstawie rzetelnych danych finansowych. To pozwala nie tylko na uzyskanie lepszej kontroli nad kosztami, ale także na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących efektywności i rentowności produkcji.
Pytanie 25

Który zestaw składników majątku należy wyłącznie do aktywów obrotowych?

A.B.
-towary-materiały
-materiały-hala produkcyjna
-oprogramowanie komputerowe-środki pieniężne w kasie
-należności od odbiorców za sprzedane wyroby gotowe-środki pieniężne na rachunku bankowym
C.D.
-patenty-materiały
-prawa autorskie-wyroby gotowe
-wyroby gotowe-produkcja niezakończona
-czeki gotówkowe-środki pieniężne na rachunku bankowym

A. C.
B. B.
C. A.
D. D.
Wybrane zestawy składników majątku, które nie są klasyfikowane jako aktywa obrotowe, zawierają elementy, które można uznać za aktywa trwałe lub inne cenne składniki, które nie spełniają kryteriów aktywów obrotowych. Aktywa trwałe to zasoby, które firma zamierza utrzymać przez dłuższy czas, takie jak nieruchomości, maszyny czy patenty. Często zdarza się, że osoby mylą aktywa obrotowe z trwałymi z powodu ich funkcjonalności w działalności operacyjnej przedsiębiorstwa. Niezrozumienie tej różnicy prowadzi do błędnej analizy finansowej i może negatywnie wpłynąć na decyzje zarządcze dotyczące alokacji zasobów. Typowym błędem jest nieprawidłowe zakwalifikowanie należności od odbiorców jako aktywów obrotowych, podczas gdy w rzeczywistości są one bardziej związane z płynnością finansową, ale wymagają czasu na ich przekształcenie w gotówkę. Znajomość różnic pomiędzy tymi kategoriami jest kluczowa w kontekście efektywnego zarządzania finansami. Ostatecznie, zrozumienie struktury aktywów przedsiębiorstwa oraz ich odpowiedniej klasyfikacji zgodnie z uznawanymi standardami branżowymi, jak np. MSSF, jest istotne dla rzetelnego sporządzania sprawozdań finansowych oraz analizy kondycji finansowej firmy.
Pytanie 26

Podczas inwentaryzacji w sklepie z artykułami biurowymi wykryto brak 100 sztuk cienkopisów, które kosztują 7,00 zł za sztukę, oraz 6 segregatorów po 10,00 zł za sztukę. Pracownik zaakceptował brak i zgodził się na jego rekompensatę w cenie sprzedaży. Oblicz wartość niedoboru spowodowanego błędem, przy założeniu, że sklep stosuje marżę w wysokości 20% ceny zakupu.

A. 912,00 zł
B. 760,00 zł
C. 840,00 zł
D. 700,00 zł
W przypadku błędnych odpowiedzi, często pojawiają się nieporozumienia związane z podstawowymi zasadami obliczania wartości niedoboru oraz marży. Na przykład, niektórzy mogą pomylić całkowitą wartość zakupu z wartością sprzedaży, co prowadzi do zaniżenia lub zawyżenia wartości końcowej. W przypadku cen zakupu artykułów, należy je pomnożyć przez ilość, co wyraźnie pokazuje, że wartość 700,00 zł za cienkopisy oraz 60,00 zł za segregatory to podstawowe wartości, na których należy się skupić. Kolejnym typowym błędem jest nieuwzględnienie marży przy ustalaniu wartości sprzedaży, co w praktyce oznacza, że użytkownicy mogą ignorować fakt, że cena sprzedaży powinna pokrywać dodatkowe koszty oraz generować zysk. Marża 20% oznacza, że do wartości zakupu należy dodać 20% tej wartości, co w przypadku 760,00 zł skutkuje ostateczną wartością 912,00 zł. Ignorowanie tego aspektu prowadzi do niepełnych obliczeń i w konsekwencji do błędnych odpowiedzi. Kluczowym elementem jest zrozumienie, jak marża wpływa na ostateczną wartość, czego należy unikać w przyszłych kalkulacjach.
Pytanie 27

Kierownik hurtowni, w której przeprowadzono inwentaryzację, podjął decyzję o kompensacie niedoboru nadwyżką podobnych towarów. Na podstawie zamieszczonego fragmentu zestawienia różnic inwentaryzacyjnych ustal wartość kompensaty według zasady mniejsza ilość i niższa cena.

Zestawienie różnic inwentaryzacyjnych (fragment)
Nazwa towaruNiedobórNadwyżkaCena jednostkowa
Ręcznik kąpielowy 100 x 1205 szt.———35,60 zł/szt.
Pościel satynowa 160 x 2002 szt.———158,50 zł/szt.
Ręcznik plażowy 100 x 150———4 szt.62,80 zł/szt.

A. 71,20 zł
B. 178,00 zł
C. 314,00 zł
D. 142,40 zł
Wybór odpowiedzi, która nie jest zgodna z 142,40 zł, może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad inwentaryzacji oraz zasady mniejszej ilości i niższej ceny. W przypadku, gdy kierownik hurtowni decyduje się na kompensację niedoboru nadwyżką podobnych towarów, kluczowe jest, aby dokładnie analizować zarówno nadwyżki, jak i niedobory. Wiele osób może skupić się jedynie na jednej stronie tej równowagi, co prowadzi do błędnych obliczeń. Na przykład, wybierając odpowiedź 314,00 zł, można błędnie uznać, że wszystkie nadwyżki powinny być rozliczane w pełnej wartości, co nie jest zgodne z zasadą mniejszej ilości. Z kolei wybór 71,20 zł jako najbliższej wartości może wydawać się logiczny, ale nie bierze pod uwagę zasadności porównania towarów oraz ich wartości. Niezrozumienie, że wartość kompensaty powinna opierać się na konkretnych liczbach oraz analizie rynku, może prowadzić do dużych nieścisłości w sprawozdaniach finansowych. Dlatego ważne jest, aby nie tylko znać zasady, ale umieć je praktycznie zastosować, co jest kluczowe w profesjonalnym zarządzaniu inwentaryzacją.
Pytanie 28

Dyspozycja wydana przez wierzyciela do banku w celu obciążenia konta dłużnika określoną sumą oraz zaliczenia tej sumy na rachunek wierzyciela to

A. polecenie przelewu
B. czek gotówkowy
C. polecenie zapłaty
D. czek rozrachunkowy
Polecenie zapłaty to instrument płatniczy, który umożliwia wierzycielowi zlecenie bankowi dłużnika obciążenia jego rachunku bankowego na określoną kwotę i przelanie jej na rachunek wierzyciela. Jest to wygodne rozwiązanie w przypadku regularnych płatności, takich jak rachunki za media czy raty kredytów, gdzie wierzyciel nie musi każdorazowo przypominać dłużnikowi o płatności. Dzięki poleceniu zapłaty dłużnik wyraża zgodę na takie transakcje, co minimalizuje ryzyko opóźnień w płatnościach. W praktyce, aby zlecić polecenie zapłaty, wierzyciel musi dostarczyć wymagane dokumenty do banku, a dłużnik powinien wcześniej wyrazić zgodę na takie obciążenia. Warto również zaznaczyć, że polecenie zapłaty jest regulowane przez odpowiednie przepisy prawa bankowego oraz standardy SEPA w Europie, co zapewnia bezpieczeństwo i efektywność transakcji. Dzięki temu podejściu, wiele firm i instytucji korzysta z polecenia zapłaty, co ułatwia zarządzanie płatnościami i poprawia płynność finansową.
Pytanie 29

W hurtowni elektronarzędzi zakupiono szlifierkę za gotówkę w kwocie 3 500 zł z zamiarem dalszej sprzedaży. Zakup został zaksięgowany jako: Dt "Środki trwałe" 3 550 zł oraz Ct "Kasa" 3 550 zł. Popełniono błąd, który polegał na zaksięgowaniu

A. kwot na nieodpowiednich stronach kont
B. nieprawidłowej kwoty operacji
C. nieprawidłowej kwoty operacji na dwóch niewłaściwych kontach
D. nieprawidłowej kwoty operacji i dobraniu niewłaściwego konta
Zrozumienie, dlaczego inne odpowiedzi są błędne, wymaga zwrócenia uwagi na kluczowe koncepcje księgowe i standardy rachunkowości. Błędna kwota operacji odnosi się do tego, że w księgach użyto niewłaściwej wartości zakupu, co jest istotnym problemem, jednak skoncentrowanie się tylko na kwocie pomija szerszy kontekst. Księgowość to nie tylko liczby, ale także sposób, w jaki są one klasyfikowane i przedstawiane. W przypadku błędów w klasyfikacji kont, takich jak zapisy na niewłaściwych stronach kont, może to prowadzić do poważnych problemów z przejrzystością finansową. Przykład z księgowanymi kwotami bez uwzględnienia kontekstu, jakim jest wybór konta, nie oddaje w pełni wagi błędów księgowych. Błędna klasyfikacja kont może zniekształcać analizę finansową, prowadząc do mylnych interpretacji stanu finansowego organizacji. Ważne jest, aby stosować się do ogólnych zasad rachunkowości, takich jak zasada podwójnego zapisu, która wymaga, aby każda transakcja była rejestrowana na co najmniej dwóch kontach. Zrozumienie tych zasad oraz ich konsekwencji w praktyce jest kluczowe dla prowadzenia rzetelnych ksiąg rachunkowych i minimalizacji ryzyka błędów. Dlatego odpowiedzi koncentrujące się wyłącznie na kwotach lub błędach w stronach kont, nie ujmują pełnej złożoności zagadnienia.
Pytanie 30

Odsetki z kredytu na budowę hali produkcyjnej w czasie jej realizacji są rejestrowane na kontach

A. Dt "Środki trwałe w budowie" i Ct "Rachunek bieżący"
B. Dt "Koszty finansowe" i Ct "Rachunek bieżący"
C. Dt "Koszty finansowe" i Ct "Kasa"
D. Dt "Pozostałe koszty operacyjne" i Ct "Rachunek bieżący"
W przypadku księgowania odsetek od kredytu na budowę hali produkcyjnej, odpowiedzi, które sugerują ujęcie tych kosztów w 'Kosztach finansowych' lub 'Pozostałych kosztach operacyjnych', są błędne, ponieważ odsetki związane z bezpośrednio finansowaną inwestycją nie powinny być ujmowane jako wydatki bieżące. Koszty finansowe są zazwyczaj klasyfikowane jako wydatki, które nie są bezpośrednio związane z realizacją konkretnych projektów inwestycyjnych, co prowadziłoby do zaniżenia wartości aktywów na bilansie oraz do zniekształcenia wyniku finansowego firmy. Ponadto, w przypadku ujęcia odsetek w 'Kasa', zignorowano by istotny aspekt, jakim jest przypisanie tych kosztów do etapu budowy. Takie podejście byłoby niezgodne z zasadami kapitalizacji kosztów, co jest kluczowe dla rzetelnego przedstawienia informacji finansowych. Księgowanie wydatków bezpośrednio związanych z budową jako kosztów operacyjnych może prowadzić do błędnych analiz finansowych oraz decyzji biznesowych, a także zagraża przejrzystości w raportowaniu wyników. Dlatego też, aby prawidłowo ująć odsetki, konieczne jest stosowanie się do stanów faktycznych, które definiują, jak i kiedy wydatki powinny być klasyfikowane w księgach rachunkowych.
Pytanie 31

Zgodnie z ustawą o rachunkowości, do ewidencjonowania ksiąg rachunkowych, niezależnie od wysokości osiąganych przychodów netto ze sprzedaży towarów, usług i transakcji finansowych w poprzednim roku obrotowym, zobowiązane są spółki

A. jawne
B. partnerskie
C. akcyjne
D. cywilne
Wybór odpowiedzi nieprawidłowych, takich jak spółki partnerskie, jawne czy cywilne, wynika z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących prowadzenia ksiąg rachunkowych w Polsce. Spółki partnerskie, które są formą współpracy dwóch lub więcej osób, mają inne zasady dotyczące księgowości, które nie obejmują obowiązkowych standardów jak w przypadku spółek akcyjnych. Z kolei spółki jawne, będące prostszą formą organizacyjną, również nie są zobowiązane do przestrzegania tych samych rygorystycznych zasad rachunkowości. Spółki cywilne, będące umowami cywilnoprawnymi, nie mają osobowości prawnej i nie są zobowiązane do prowadzenia pełnej księgowości, co dodatkowo podkreśla różnice w podejściu do rachunkowości w różnych formach prawnych. Często mylnie sądzono, że wszystkie formy spółek muszą stosować te same zasady, co prowadzi do błędnych wniosków na temat ich zobowiązań. Kluczowe jest zrozumienie, że Ustawa o rachunkowości różnicuje obowiązki w zależności od formy prawnej przedsiębiorstwa, co ma istotne znaczenie dla efektywnego zarządzania i przestrzegania przepisów prawnych.
Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

W firmie handlowej rok obrotowy zbiega się z rokiem kalendarzowym. Jak długo należy przechowywać księgi rachunkowe tej jednostki, według przepisów ustawy o rachunkowości, jeżeli zostały one zamknięte 31 grudnia 2018 roku?

A. Do końca 2021 roku
B. Do końca 2022 roku
C. Do końca 2020 roku
D. Do końca 2023 roku
Zgodnie z ustawą o rachunkowości, przedsiębiorstwa są zobowiązane do przechowywania ksiąg rachunkowych przez okres co najmniej 5 lat od końca roku obrotowego, w którym zostały zamknięte. W przypadku, gdy rok obrotowy kończy się 31 grudnia 2018 roku, okres przechowywania ksiąg rachunkowych trwa do 31 grudnia 2023 roku. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo zakończyło działalność w 2019 roku, wciąż ma obowiązek przechowywania dokumentacji finansowej z lat 2018-2023, co jest kluczowe dla celów audytu, kontroli skarbowej oraz ewentualnych postępowań sądowych. Przechowywanie tych dokumentów w odpowiednich warunkach fizycznych i elektronicznych jest niezbędne dla zapewnienia ich integralności oraz dostępności. Zgodność z przepisami dotyczącymi przechowywania ksiąg rachunkowych odzwierciedla profesjonalizm przedsiębiorstwa i odpowiedzialność finansową, co jest istotne dla budowania zaufania w relacjach z klientami oraz instytucjami finansowymi.
Pytanie 34

Na początku roku przedsiębiorstwo dysponowało budynkiem magazynowym o wartości początkowej 400 000 zł oraz dotychczasowym umorzeniu wynoszącym 100 000 zł. W trakcie roku przeprowadzono kompleksowy remont magazynu, który kosztował 50 000 zł. Na koniec roku zrealizowano odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia magazynu w wysokości 8 000 zł. Wartość magazynu na koniec roku ustalona do celów bilansowych wynosi

A. 542 000 zł
B. 342 000 zł
C. 392 000 zł
D. 442 000 zł
Odpowiedzi, które nie są zgodne z prawidłowym wynikiem, mogą wynikać z kilku nieprawidłowych założeń dotyczących amortyzacji i wyceny aktywów trwałych. Wartość początkowa budynku oraz dotychczasowe umorzenie powinny być wykorzystane do obliczeń, ale niektóre odpowiedzi ignorują kluczowe elementy, takie jak wpływ remontu na wartość aktywu. Właściwa metodologia wymaga, aby remonty kapitalne były dodawane do wartości początkowej aktywów, a nie traktowane jako koszt operacyjny. Zastosowanie amortyzacji jest również istotnym aspektem, który wpływa na końcową wartość bilansową. Błędem jest także pominięcie odpisów amortyzacyjnych, które zmniejszają wartość księgową aktywu w danym okresie. Takie podejścia mogą prowadzić do zawyżenia wartości aktywów, co ma daleko idące konsekwencje dla raportowania finansowego oraz analiz rentowności i płynności. Zrozumienie, jak amortyzacja i koszty remontów wpływają na bilans, jest kluczowe dla każdego profesjonalisty w dziedzinie finansów. Dobrą praktyką jest regularne szkolenie się w zakresie aktualnych przepisów oraz standardów dotyczących rachunkowości, aby unikać podobnych błędów w przyszłości.
Pytanie 35

Konto "Wynagrodzenia" należy do kategorii

A. bilansowych aktywów
B. rozrachunkowych
C. wynikowych
D. bilansowych pasywów
Konto 'Wynagrodzenia' jest klasyfikowane jako konto wynikowe, co oznacza, że jego saldo wpływa na wynik finansowy przedsiębiorstwa. Konta wynikowe służą do rejestrowania przychodów i kosztów, co jest kluczowe dla określenia rentowności firmy. Wynagrodzenia są jednym z głównych kosztów działalności, które wpływają na zysk lub stratę w danym okresie. W praktyce, gdy firma wypłaca wynagrodzenia, dokonuje księgowania na koncie wynikowym, co powoduje zmniejszenie zysku. To podejście jest zgodne z zasadą współczesnego rachunkowości, która określa, że koszty powinny być przypisywane do okresu, w którym miały miejsce. Ponadto, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, ujmowanie wynagrodzeń na kontach wynikowych pozwala na lepsze monitorowanie i analizowanie kosztów pracy oraz ich wpływu na całkowity wynik finansowy. Przykładem zastosowania tego konta może być miesięczne księgowanie wynagrodzeń pracowników, które jest podstawowym elementem analizy kosztów w firmie.
Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Zestawienie obrotów oraz sald wszystkich kont pomocniczych wykonuje się na

A. koniec każdego roku
B. koniec każdego kwartału
C. koniec każdego miesiąca
D. dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych
Zestawienie obrotów i sald wszystkich kont pomocniczych jest kluczowym narzędziem w rachunkowości, jednak jego przygotowanie w niewłaściwych momentach, jak koniec każdego roku, miesiąca czy kwartału, może prowadzić do wielu nieporozumień i błędów w raportowaniu. Sporządzanie zestawienia na koniec roku obrotowego czy miesiąca sugeruje, że mamy do czynienia z okresowym podejściem, które nie uwzględnia dynamicznej natury transakcji finansowych. Rachunkowość opiera się na zasadzie ciągłości, co oznacza, że wszystkie zdarzenia gospodarcze powinny być rejestrowane na bieżąco, a ich podsumowanie powinno następować w momencie zamknięcia ksiąg rachunkowych, a nie tylko na zakończenie danego okresu. Takie podejście może prowadzić do niepełnych lub nieaktualnych danych finansowych, co z kolei może wpływać na decyzje podejmowane przez zarząd czy inwestorów. Z kolei zestawienie na koniec każdego kwartału, mimo że może wydawać się korzystne w kontekście raportowania wewnętrznego, nie oddaje pełnego obrazu sytuacji finansowej jednostki, gdyż nie uwzględnia wszystkich transakcji dokonanych do dnia zamknięcia ksiąg. W praktyce, sporządzanie zestawienia obrotów i sald w niewłaściwych momentach może prowadzić do naruszenia zasad rzetelności i przejrzystości, co jest fundamentalne w profesjonalnej rachunkowości. Dlatego, aby zagwarantować dokładność i kompletność danych, niezbędne jest przestrzeganie ustalonych standardów i terminów, a także koncentrowanie się na dniu zamknięcia ksiąg rachunkowych jako kluczowym momencie do analizy i oceny wyników działalności.
Pytanie 38

Dobro komplementarne to takie dobro, które

A. rywalizuje z innym dobrem na rynku
B. generuje zapotrzebowanie na inne dobro
C. spełnia podobne potrzeby jak inne dobro
D. ma podobne cechy jak inne dobro
Trzeba zwrócić uwagę, że mylisz pojęcia dóbr komplementarnych i substytucyjnych. Dobra substytucyjne, to coś, co może zastąpić inne. Na przykład, jeśli masz dwie marki napojów, które są podobne, ludzie mogą wybrać tylko jeden z nich. To wprowadza zamieszanie, bo te dobra konkurują ze sobą. Więc, gdy mówimy o dobrach substytucyjnych, to ich dynamika na rynku jest zupełnie inna niż w przypadku dóbr komplementarnych, które działają razem. Musisz umieć odróżniać te kategorie, żeby lepiej zrozumieć, jak klienci podejmują decyzje. Czasem ludzie mylą te pojęcia, co utrudnia analizę rynku. Warto skupić się na tym, jak te różne dobra wpływają na siebie nawzajem.
Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Zgodnie z przepisami zawartymi w ustawie o rachunkowości, księgi rachunkowe powinny być przechowywane przez co najmniej okres, licząc od początku roku następującego po roku obrotowym, którego dotyczą, przez

A. 1 rok
B. 5 lat
C. 2 lata
D. 10 lat
Księgi rachunkowe trzeba trzymać przez przynajmniej 5 lat, zaczynając od początku roku po roku obrotowym. Dlaczego? To ważne dla przejrzystości w biznesie. Dzięki temu organy podatkowe mogą łatwiej kontrolować, a audyty mają dostęp do danych, które mogą być potrzebne. Firmy powinny organizować swoje archiwum tak, żeby łatwo znaleźć te dokumenty, gdy zajdzie taka potrzeba. Warto np. pomyśleć o systemach cyfrowych do archiwizowania, co może ułatwić zarządzanie dokumentacją i zabezpieczyć dane. Poza tym, jak się przestrzega przepisów, to buduje się zaufanie w relacjach z klientami i kontrahentami, co jest mega istotne w biznesie.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej