Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 5 czerwca 2025 12:14
Data zakończenia: 5 czerwca 2025 12:29

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W systemie Ubuntu Server, aby zainstalować serwer DHCP, należy zastosować komendę

A. sudo apt-get isc-dhcp-server start

B. sudo apt-get install isc-dhcp-server

C. sudo service isc-dhcp-server start

D. sudo service isc-dhcp-server install

Instalowanie serwera DHCP na Linuksie to kwestia znajomości procedur. Często się zdarza, że ludzie korzystają z błędnych poleceń i przez to mają problemy. Na przykład, polecenie 'sudo service isc-dhcp-server install' jest niewłaściwe, bo 'service' używasz do zarządzania już działającymi usługami, a nie do ich instalacji. Prawidłowe instalowanie powinno odbywać się przez menedżera pakietów, a nie przez uruchamianie usług. Jeszcze jedno, polecenie 'sudo service isc-dhcp-server start' próbuje uruchomić usługę, której jeszcze nie masz, więc to też się nie uda. Bez wcześniejszej instalacji, to polecenie się nie powiedzie, bo system nie zobaczy tej usługi. I ostatnie, 'sudo apt-get isc-dhcp-server start', jest błędne, ponieważ 'apt-get' nie działa z komendą 'start', tylko z takimi jak 'install', 'remove' czy 'update'. Takie nieporozumienia wynikają najczęściej z tego, że nie rozumie się, jak działa zarządzanie pakietami i różnice między poleceniami do instalacji a tymi do zarządzania usługami. Dobrze jest po prostu znać składnię, ale jeszcze lepiej zrozumieć, jak działa cały system i co się z tym wiąże, bo to jest kluczowe do właściwego zarządzania serwerami.

Pytanie 2

Umowa użytkownika w systemie Windows Serwer, która po wylogowaniu nie zachowuje zmian na serwerze oraz komputerze stacjonarnym i jest usuwana na zakończenie każdej sesji, to umowa

A. obowiązkowy

B. lokalny

C. tymczasowy

D. mobilny

Profil tymczasowy to taki typ konta w Windows Server, który powstaje automatycznie, jak się logujesz, a potem znika po wylogowaniu. To ważne, bo wszystko, co zrobisz podczas sesji, nie zostaje zapisane ani na serwerze, ani na komputerze. Takie rozwiązanie jest mega przydatne w miejscach, gdzie użytkownicy korzystają z systemu tylko przez chwilę, jak w szkołach czy firmach z wspólnymi komputerami. Dzięki tym profilom można zmniejszyć ryzyko, że ktoś nieuprawniony dostanie się do danych, a poza tym, pozostawia się czyste środowisko dla następnych użytkowników. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że korzystanie z profilów tymczasowych jakby przyspiesza logowanie, bo nie obciążają one systemu zbędnymi danymi, co jest naprawdę fajne.

Pytanie 3

ARP (Adress Resolution Protocol) to protokół, którego zadaniem jest przekształcenie adresu IP na

A. nazwę urządzenia

B. adres poczty elektronicznej

C. adres sprzętowy

D. nazwę domenową

ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym protokołem w komunikacji sieciowej, który umożliwia odwzorowanie adresu IP na adres sprzętowy (MAC). Gdy komputer chce wysłać dane do innego urządzenia w sieci lokalnej, musi znać jego adres MAC. Protokół ARP działa na poziomie warstwy 2 modeli OSI, co oznacza, że jest odpowiedzialny za komunikację w obrębie lokalnych sieci Ethernet. Proces rozpoczyna się od wysłania przez komputer zapytania ARP w formie broadcastu, aby dowiedzieć się, kto posiada dany adres IP. Odpowiedź na to zapytanie zawiera adres MAC docelowego urządzenia. Dzięki ARP, protokół IP może skutecznie współdziałać z warstwą sprzętową, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania sieci TCP/IP. Przykładem zastosowania ARP jest sytuacja, gdy użytkownik przegląda zasoby w sieci, a jego komputer musi wysłać pakiet do serwera, którego adres IP został wcześniej ustalony, ale adres MAC jest mu nieznany. Poprawne działanie ARP zapewnia, że dane dotrą do właściwego odbiorcy.

Pytanie 4

Najbardziej efektywnym sposobem dodania skrótu do danego programu na pulpitach wszystkich użytkowników w domenie jest

A. mapowanie dysku

B. pobranie aktualizacji Windows

C. ponowna instalacja programu

D. użycie zasad grupy

Mapowanie dysku, reinstalacja programu i pobieranie aktualizacji Windows to nie są najlepsze sposoby na dodanie skrótu na pulpicie wszystkich użytkowników domenowych. Wiesz, mapowanie dysku to przypisywanie zasobów sieciowych do stacji roboczej, co może być przydatne, ale nie ma nic wspólnego z tworzeniem skrótów na pulpicie. Reinstalacja programu to strasznie czasochłonny proces, który trzeba robić na każdym komputerze oddzielnie, co w większych firmach jest po prostu niepraktyczne. A pobranie aktualizacji Windows to zupełnie inna sprawa, bo to dotyczy uaktualniania systemu operacyjnego, a nie dodawania skrótów. Takie podejścia mogą się tylko skomplikować i zwiększyć ryzyko błędów, bo wymagają interwencji użytkownika na każdym urządzeniu. Lepiej postawić na zasady grupy, bo to ułatwia automatyzację i centralne zarządzanie, co jest mega ważne dla efektywności i bezpieczeństwa w IT.

Pytanie 5

Którego z poniższych zadań nie wykonują serwery plików?

A. Wymiana danych między użytkownikami sieci

B. Zarządzanie bazami danych

C. Odczyt i zapis danych na dyskach twardych

D. Udostępnianie plików w Internecie

Odpowiedzi, które sugerują, że serwery plików realizują zarządzanie bazami danych, wymianę danych pomiędzy użytkownikami sieci, czy odczyt i zapis danych na dyskach twardych, wynikają z niepełnego zrozumienia roli i funkcji serwerów plików. Serwery plików mają na celu przede wszystkim udostępnianie plików, co oznacza, że ich kluczowe funkcje koncentrują się na przechowywaniu danych oraz ich udostępnianiu w sieci. Jednakże, w kontekście zarządzania bazami danych, serwery plików po prostu nie oferują wymaganego poziomu funkcjonalności, jakiego potrzebują aplikacje korzystające z danych. Bazy danych wymagają skomplikowanych operacji, takich jak transakcje, wsparcie dla języka zapytań SQL oraz mechanizmy zapewniające integralność danych, co jest poza zakresem możliwości serwerów plików. Koncepcje dotyczące wymiany danych pomiędzy użytkownikami sieci oraz odczytu i zapisu na dyskach twardych również mogą być mylące. Serwery plików mogą rzeczywiście wspierać wymianę danych poprzez udostępnianie plików, ale nie są one odpowiedzialne za transakcje ani skomplikowane operacje, które zachodzą w bazach danych. Dobrze jest zrozumieć, że każda technologia ma swoje zastosowanie i ograniczenia, a odpowiednie podejście do wyboru technologii jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi w organizacji.

Pytanie 6

Oblicz całkowity koszt kabla UTP Cat 6, który posłuży do połączenia 5 punktów abonenckich z punktem dystrybucyjnym, wiedząc, że średnia odległość między punktem abonenckim a punktem dystrybucyjnym wynosi 8 m, a cena brutto 1 m kabla to 1 zł. W obliczeniach należy uwzględnić dodatkowe 2 m kabla na każdy punkt abonencki.

A. 50 zł

B. 32 zł

C. 45 zł

D. 40 zł

Koszt brutto kabla UTP Cat 6 dla pięciu punktów abonenckich można obliczyć, stosując się do określonych kroków. Najpierw obliczamy długość kabla potrzebną do połączenia punktów abonenckich z punktem dystrybucyjnym. Dla każdego z pięciu punktów abonenckich mamy średnią odległość 8 m. W związku z tym, całkowita długość kabla wynosi 5 punktów x 8 m = 40 m. Następnie dodajemy zapas 2 m dla każdego punktu abonenckiego, co daje dodatkowe 5 punktów x 2 m = 10 m. Sumując te wartości, otrzymujemy całkowitą długość kabla wynoszącą 40 m + 10 m = 50 m. Cena za 1 m kabla wynosi 1 zł, więc koszt brutto 50 m kabla to 50 zł. Takie podejście uwzględnia nieprzewidziane okoliczności, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie instalacji kablowych, gdzie zawsze warto mieć zapas materiałów, aby zminimalizować ryzyko błędów podczas montażu.

Pytanie 7

Którego z elementów dokumentacji lokalnej sieci komputerowej nie uwzględnia dokumentacja powykonawcza?

A. Kosztorysu wstępnego

B. Norm i wytycznych technicznych

C. Opisu systemu okablowania

D. Wyników pomiarów oraz testów

Dokumentacja powykonawcza lokalnej sieci komputerowej ma na celu przedstawienie rzeczywistych parametrów oraz stanu zrealizowanej instalacji, które mogą różnić się od planowanych. Kosztorys wstępny nie jest częścią tej dokumentacji, ponieważ dotyczy on fazy projektowej i szacowania kosztów, a nie rzeczywistego stanu inwestycji. W dokumentacji powykonawczej znajdują się wyniki pomiarów i testów, które potwierdzają zgodność z normami oraz wymaganiami technicznymi. Opis okablowania również jest ważnym elementem, gdyż dostarcza szczegółowych informacji o użytych komponentach i ich rozmieszczeniu. Normy i zalecenia techniczne są istotne, aby zapewnić, że instalacja została wykonana zgodnie z obowiązującymi standardami, co gwarantuje jej efektywność i bezpieczeństwo. Przykładem zastosowania dokumentacji powykonawczej może być przygotowanie raportu dla klienta, wskazującego na zgodność instalacji z projektem, co jest istotne przy odbiorze technicznym.

Pytanie 8

W systemie Windows narzędzie do zarządzania skryptami wiersza poleceń, które pozwala na przeglądanie lub zmianę konfiguracji sieciowej komputera, który jest włączony, to

A. netsh

B. nslookup

C. netstat

D. ipconfig

No, więc 'netsh' to naprawdę super narzędzie do ogarniania konfiguracji sieci w Windowsie. Dzięki niemu możesz nie tylko zobaczyć, jak wyglądają twoje parametry sieciowe, ale też je zmienić. W praktyce można tam ogarnąć ustawienia IP, DNS czy zaporę systemową. Na przykład, jak chcesz ustawić statyczny adres IP albo zmienić coś w DHCP, to właśnie netsh będzie najlepszym wyborem. Ciekawostka – administratorzy mogą nawet pisać skrypty, żeby zautomatyzować te procesy. To jest mega przydatne w zarządzaniu infrastrukturą IT. A jak coś nie działa w sieci, to często korzysta się z netsh do resetowania TCP/IP, co czasami naprawdę potrafi załatwić sprawę. W skrócie, znajomość netsh to must-have dla każdego, kto boryka się z administracją Windowsa.

Pytanie 9

Jakie znaczenie ma zapis /26 w adresie IPv4 192.168.0.0/26?

A. Liczba bitów o wartości 1 w masce

B. Liczba bitów o wartości 1 w adresie

C. Liczba bitów o wartości 0 w adresie

D. Liczba bitów o wartości 0 w masce

Ta odpowiedź jest jak najbardziej trafna, bo zapis /26 oznacza, że w masce podsieci adresu IPv4 192.168.0.0 mamy 26 bitów o wartości 1. W skrócie, maska podsieci jest bardzo ważna, bo pozwala nam określić, która część adresu to sieć, a która to urządzenia. Kiedy mamy maskę /26, to pierwsze 26 bitów to właśnie bity maski, a zostałe 6 bitów (32 minus 26) możemy użyć do adresowania hostów. To w praktyce znaczy, że w takiej podsieci możemy mieć maks 64 adresy IP, z czego 62 będą dostępne dla urządzeń, bo musimy usunąć adres sieci i adres rozgłoszeniowy. Taka maska przydałaby się w małej sieci biurowej, gdzie nie ma więcej niż 62 urządzenia, więc zarządzanie adresami IP jest łatwiejsze. Dobrze jest pamiętać, że odpowiednie wykorzystanie maski podsieci może znacznie poprawić ruch w sieci oraz efektywność wykorzystania zasobów.

Pytanie 10

Jak wygląda ścieżka sieciowa do folderu pliki, który jest udostępniony pod nazwą dane jako ukryty zasób?

A. \pliki

B. \dane

C. \pliki$

D. \dane$

Odpowiedź \dane$ jest poprawna, ponieważ w systemach Windows oznaczenie znaku dolara ('$') na końcu ścieżki wskazuje, że folder jest udostępniony jako zasób ukryty. Taki sposób oznaczania zasobów jest zgodny z konwencją stosowaną w sieciach Windows, gdzie ukryte zasoby są niewidoczne dla użytkowników, którzy nie mają odpowiednich uprawnień. Umożliwia to większe bezpieczeństwo i kontrolę dostępu do danych, co jest kluczowe w środowiskach z wieloma użytkownikami. Na przykład, jeśli organizacja ma folder z wrażliwymi danymi, udostępnienie go jako zasobu ukrytego uniemożliwia przypadkowe przeglądanie zawartości przez niepowołane osoby. W praktyce, dostęp do ukrytych zasobów wymaga znajomości dokładnej ścieżki do folderu, co minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Warto również zauważyć, że zasoby ukryte są często stosowane do przechowywania plików konfiguracyjnych lub krytycznych danych, które nie powinny być dostępne dla standardowych użytkowników.

Pytanie 11

Adres IPv6 pętli zwrotnej to adres

A. FE80::

B. ::1

C. ::

D. FC80::

Wybór innych adresów pokazuje, że coś tu nie zrozumiałeś, jeśli chodzi o IPv6. Adres zerowy, czyli ::, dostaje się w momencie, gdy nie ma konkretnego adresu, więc użycie go jako pętli zwrotnej to duża pomyłka. Przez to nie wiadomo, do jakiego interfejsu to prowadzi. W konfiguracji sieci może być z tym sporo kłopotów. Z kolei adresy FC80:: i FE80:: to lokalne adresy, które są używane w lokalnej sieci, ale nie są przeznaczone do pętli zwrotnej. Wiele osób się w tym myli, co potem rodzi błędne ustawienia i problemy z diagnostyką. Adres pętli zwrotnej jest zupełnie inny, bo chodzi o komunikację wewnętrzną w urządzeniu. Musisz mieć na uwadze, że znajomość różnic między tymi adresami jest kluczowa, kiedy projektujesz coś związanego z siecią. Niewłaściwy adres może naprawdę namieszać w komunikacji i dostępności usług. Więc warto być czujnym na te detale!

Pytanie 12

Aplikacja systemowa Linux, której celem jest kontrolowanie ruchu sieciowego zarówno przychodzącego, jak i wychodzącego z określonego urządzenia, to

A. chkconfig

B. ifconfig

C. mtr

D. iptables

Ifconfig to narzędzie służące do konfigurowania interfejsów sieciowych w systemach Unix i Linux. Umożliwia ono monitorowanie oraz modyfikowanie konfiguracji interfejsów, takich jak adresy IP, maski podsieci oraz inne parametry. Choć jest niezbędne do zarządzania interfejsami, nie ma możliwości filtrowania ruchu, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście zarządzania bezpieczeństwem sieci. Mtr to narzędzie, które łączy funkcjonalności ping oraz traceroute, służąc do diagnostyki sieci i analizy opóźnień w połączeniach. Nie jest jednak przeznaczone do filtrowania ruchu, a jedynie do monitorowania i diagnozowania problemów z łącznością. Chkconfig z kolei jest narzędziem do zarządzania usługami systemowymi w systemach opartych na Linux, pozwalającym na włączanie lub wyłączanie ich podczas startu systemu. Nie ma on żadnego związku z filtrowaniem ruchu, co czyni go kolejnym nieadekwatnym wyborem. Pojawiające się błędne przekonania często wynikają z nieznajomości funkcji poszczególnych narzędzi i ich zastosowań w administracji systemami operacyjnymi. Zrozumienie roli i funkcji tych narzędzi jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemami Linux oraz ich bezpieczeństwem.

Pytanie 13

Które z poniższych zdań charakteryzuje protokół SSH (Secure Shell)?

A. Bezpieczny protokół terminalowy, który oferuje szyfrowanie połączeń

B. Sesje SSH nie umożliwiają weryfikacji autentyczności punktów końcowych

C. Protokół umożliwiający zdalne operacje na odległym komputerze bez kodowania transmisji

D. Sesje SSH przesyłają dane w formie niezaszyfrowanego tekstu

Protokół SSH (Secure Shell) jest standardowym narzędziem wykorzystywanym do bezpiecznej komunikacji w zdalnych połączeniach sieciowych. Główne zalety tego protokołu obejmują szyfrowanie danych przesyłanych między urządzeniami, co znacząco zwiększa bezpieczeństwo. Dzięki mechanizmom autoryzacji, takim jak użycie kluczy publicznych i prywatnych, SSH pozwala na potwierdzenie tożsamości użytkowników oraz serwerów, co minimalizuje ryzyko ataków typu 'man-in-the-middle'. Przykładowe zastosowanie protokołu SSH obejmuje zdalne logowanie do serwera, gdzie administratorzy mogą zarządzać systemami bez obawy o podsłuch danych. Ponadto SSH umożliwia tunelowanie portów oraz przesyłanie plików za pomocą protokołu SCP lub SFTP, co czyni go wszechstronnym narzędziem w administracji IT. W praktyce, organizacje stosują SSH, aby chronić wrażliwe dane i zapewnić zgodność z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa, takimi jak regulacje PCI DSS czy HIPAA, które wymagają szyfrowania danych w tranzycie.

Pytanie 14

Zarządzanie uprawnieniami oraz zdolnościami użytkowników i komputerów w sieci z systemem Windows serwerowym zapewniają

A. ustawienia przydziałów

B. zasady zabezpieczeń

C. listy dostępu

D. zasady grupy

Zasady grupy to mechanizm stosowany w systemach operacyjnych Windows, który umożliwia centralne zarządzanie uprawnieniami i dostępem do zasobów sieciowych. Dzięki zasadom grupy administratorzy mogą definiować, które ustawienia dotyczące bezpieczeństwa, konfiguracji systemów i dostępów do aplikacji oraz zasobów mają być stosowane w obrębie całej organizacji. Przykładem zastosowania zasad grupy jest możliwość wymuszenia polityki haseł, która określa minimalną długość haseł oraz wymagania dotyczące ich złożoności. W praktyce, zasady grupy mogą być przypisywane do jednostek organizacyjnych, co pozwala na elastyczne i dostosowane do potrzeb zarządzanie uprawnieniami. Wspierają one również dobre praktyki branżowe, takie jak zasada najmniejszych uprawnień, co oznacza, że użytkownicy oraz komputery mają dostęp tylko do tych zasobów, które są niezbędne do wykonywania ich zadań. Efektywne wykorzystanie zasad grupy przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa sieci oraz uproszczenia zarządzania tymi ustawieniami.

Pytanie 15

Poniżej przedstawiono wynik polecenia ipconfig /all Jaką bramę domyślną ma diagnozowane połączenie?

Connection-specific DNS Suffix  . : 
Description . . . . . . . . . . . : Karta Intel(R) PRO/1000 MT Desktop Adapter #2
Physical Address. . . . . . . . . : 08-00-27-69-1E-3D
DHCP Enabled. . . . . . . . . . . : No
Autoconfiguration Enabled . . . . : Yes
Link-local IPv6 Address . . . . . : fe80::d41e:56c7:9f70:a3e5%13(Preferred)
IPv4 Address. . . . . . . . . . . : 70.70.70.10(Preferred)
Subnet Mask . . . . . . . . . . . : 255.0.0.0
IPv4 Address. . . . . . . . . . . : 172.16.0.100(Preferred)
Subnet Mask . . . . . . . . . . . : 255.255.255.0
Default Gateway . . . . . . . . . : 70.70.70.70
DHCPv6 IAID . . . . . . . . . . . : 319291431
DHCPv6 Client DUID. . . . . . . . : 00-01-00-01-28-11-7D-57-08-00-27-EB-E4-76
DNS Servers . . . . . . . . . . . : 8.8.8.8
NetBIOS over Tcpip. . . . . . . . : Enabled

A. 08-00-27-69-1E-3D

B. fe80::d41e:56c7:9f70:a3e5%13

C. 172.16.0.100

D. 70.70.70.70

Bramą domyślną w sieci jest adres IP, który router wykorzystuje do kierowania pakietów do internetu lub do innych sieci. W wyniku polecenia ipconfig /all dla karty Intel(R) PRO/1000 MT Desktop Adapter na ilustracji widoczny jest adres 70.70.70.70 jako brama domyślna. Jest to standardowy sposób identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej oraz ich punktów dostępowych do innych sieci. Użycie polecenia ipconfig /all jest kluczowe dla administratorów sieci, gdyż umożliwia uzyskanie szczegółowych informacji o konfiguracji sieci, takich jak adres IP, maska podsieci, brama domyślna oraz serwery DNS. W praktyce, znajomość bramy domyślnej jest niezbędna do rozwiązywania problemów z połączeniem z internetem oraz przy konfigurowaniu urządzeń w sieci. Ponadto, znajomość i umiejętność analizy wyników polecenia ipconfig /all jest jedną z podstawowych umiejętności administracyjnych w kontekście zarządzania siecią, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.

Pytanie 16

Usługi wspierające utrzymanie odpowiedniej kondycji oraz poziomu bezpieczeństwa sieci kontrolowanej przez Serwer Windows to

A. Usługi zasad sieciowych i dostępu sieciowego

B. Usługi zarządzania prawami dostępu w usłudze Active Directory

C. Usługi wdrażania systemu Windows

D. Usługi certyfikatów Active Directory

Usługi zasad sieciowych i dostępu sieciowego (Network Policy and Access Services, NPAS) stanowią istotny element infrastruktury serwerowej Windows, odpowiadając za zarządzanie dostępem do zasobów sieciowych oraz egzekwowanie polityk bezpieczeństwa. Ich główną funkcją jest kontrola dostępu do sieci, co obejmuje autoryzację, uwierzytelnianie oraz audyt. Dzięki zastosowaniu tych usług, administratorzy mogą definiować i wdrażać polityki, które decydują, które urządzenia mogą uzyskać dostęp do sieci, w oparciu o zdefiniowane zasady. Przykładem może być sytuacja, w której urządzenia mobilne pracowników są sprawdzane pod kątem zgodności z politykami bezpieczeństwa przed dopuszczeniem do sieci korporacyjnej. Usługi te wspierają również protokoły takie jak RADIUS, co umożliwia centralne zarządzanie dostępem i logowaniem użytkowników. W kontekście zabezpieczeń, NPAS spełnia standardy branżowe dotyczące bezpieczeństwa sieci, takie jak ISO/IEC 27001, pomagając organizacjom w utrzymywaniu wysokiego poziomu zabezpieczeń i zgodności z regulacjami prawnymi.

Pytanie 17

Jakiego protokołu dotyczy port 443 TCP, który został otwarty w zaporze sieciowej?

A. HTTPS

B. SMTP

C. DNS

D. NNTP

Odpowiedź 'HTTPS' jest poprawna, ponieważ port 443 jest standardowym portem używanym przez protokół HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure). HTTPS jest rozszerzeniem protokołu HTTP, które wykorzystuje SSL/TLS do szyfrowania danych przesyłanych pomiędzy serwerem a klientem. Dzięki temu, komunikacja jest zabezpieczona przed podsłuchiwaniem i manipulacją. W praktyce, gdy przeglądasz strony internetowe, które zaczynają się od 'https://', twoje połączenie wykorzystuje port 443. Ponadto, w kontekście dobrych praktyk branżowych, stosowanie HTTPS stało się standardem, zwłaszcza w przypadku stron wymagających przesyłania poufnych informacji, takich jak dane logowania czy dane osobowe. Warto także zauważyć, że wyszukiwarki internetowe, takie jak Google, preferują strony zabezpieczone HTTPS, co wpływa na pozycjonowanie w wynikach wyszukiwania.

Pytanie 18

Który z programów został przedstawiony poniżej?

To najnowsza wersja klienta działającego na różnych platformach, cenionego na całym świecie przez użytkowników, serwera wirtualnej sieci prywatnej, umożliwiającego utworzenie połączenia pomiędzy hostem a lokalnym komputerem, obsługującego uwierzytelnianie przy użyciu kluczy, a także certyfikatów, nazwy użytkownika oraz hasła, a w wersji dla Windows dodatkowo oferującego karty.

A. Putty

B. TightVNC

C. OpenVPN

D. Ethereal

Analizując inne podane opcje, można zauważyć, że Ethereal (obecnie Wireshark) to narzędzie służące do analizy ruchu sieciowego, a nie do tworzenia połączeń VPN. Jego główną funkcją jest przechwytywanie danych przesyłanych przez sieć i ich analiza, co jest zupełnie innym zastosowaniem niż to, które oferuje OpenVPN. TightVNC to z kolei program do zdalnego dostępu do pulpitu, co również nie ma nic wspólnego z obsługą wirtualnych sieci prywatnych. Umożliwia on zdalne sterowanie komputerem, lecz nie zapewnia takiego poziomu bezpieczeństwa i szyfrowania, jak OpenVPN. Z kolei Putty jest klientem SSH, używanym głównie do bezpiecznego logowania się do serwerów i zarządzania nimi, ale nie oferuje funkcji stworzenia wirtualnej sieci prywatnej. Te pomyłki wynikają często z niepełnego zrozumienia różnicy pomiędzy różnymi narzędziami do zarządzania siecią i bezpieczeństwa. Właściwe rozróżnienie pomiędzy programami do analizy ruchu, zdalnego dostępu, a narzędziami do konfiguracji VPN jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania technologii i zapewnienia bezpieczeństwa w sieciach komputerowych. Wybierając odpowiednie oprogramowanie, warto zwracać uwagę na jego funkcje i przeznaczenie, aby uniknąć nieporozumień oraz zastosować je w praktyce zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 19

Protokół używany do konwertowania fizycznych adresów MAC na adresy IP w sieciach komputerowych to

A. DNS (Domain Name System)

B. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

C. RARP (Reverse Address Resolution Protocol)

D. ARP (Address Resolution Protocol)

Protokóły DHCP, ARP i DNS pełnią różne funkcje w sieciach komputerowych, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat ich zastosowania. DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, koncentruje się na przydzielaniu adresów IP oraz innych parametrów konfiguracyjnych urządzeniom w sieci. Nie przekształca on adresów MAC na IP, lecz dynamicznie zarządza przydzielaniem adresów IP na podstawie zgłoszeń z urządzeń. ARP, czyli Address Resolution Protocol, jest stosowany do odwrotnego procesu, czyli przekształcania adresów IP na adresy MAC. Umożliwia to urządzeniom w sieci lokalnej komunikację z innymi urządzeniami, czyli przetłumaczenie adresu IP na odpowiadający mu adres MAC. DNS, z kolei, odpowiada za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co jest kluczowe dla funkcjonowania internetu. Działanie DNS nie ma związku z adresami MAC, co prowadzi do nieporozumień. Zrozumienie różnic między tymi protokołami jest kluczowe do prawidłowego zarządzania i projektowania sieci komputerowych. Często mylone są funkcje tych protokołów, co skutkuje nieefektywnym zarządzaniem adresowaniem i komunikacją w sieciach.

Pytanie 20

Jakie urządzenie należy użyć, aby połączyć sieć lokalną z Internetem?

A. przełącznik.

B. koncentrator.

C. most.

D. ruter.

Ruter to urządzenie, które pełni kluczową rolę w komunikacji pomiędzy siecią lokalną a Internetem. Jego głównym zadaniem jest przekazywanie danych pomiędzy różnymi sieciami, co pozwala na wymianę informacji pomiędzy urządzeniami wewnątrz sieci lokalnej a użytkownikami zewnętrznymi. Ruter wykonuje funkcje takie jak kierowanie pakietów, NAT (Network Address Translation) oraz zarządzanie adresami IP. Przykładem zastosowania rutera w praktyce jest sytuacja, gdy mamy w domu kilka urządzeń (komputery, smartfony, tablety), które łączą się z Internetem. Ruter pozwala tym urządzeniom na korzystanie z jednego, publicznego adresu IP, co jest zgodne z praktykami oszczędzania przestrzeni adresowej. Ruter może również zapewniać dodatkowe funkcje, takie jak zapora sieciowa (firewall) oraz obsługa sieci bezprzewodowych (Wi-Fi), co zwiększa bezpieczeństwo i komfort użytkowania. To urządzenie jest zatem niezbędne w każdej sieci, która chce mieć dostęp do globalnej sieci Internet.

Pytanie 21

Który z podanych adresów IP można uznać za prywatny?

A. 191.168.0.1

B. 8.8.8.8

C. 10.34.100.254

D. 172.132.24.15

Pozostałe odpowiedzi wskazują na adresy IP, które nie są adresami prywatnymi i mogą być mylące dla osób, które nie są zaznajomione z podstawowymi zasadami klasyfikacji adresów IP. Adres 191.168.0.1 wygląda na adres prywatny, jednak w rzeczywistości należy do zakresu adresów publicznych, co może prowadzić do błędnych wniosków. Warto zauważyć, że powszechnie używany zakres 192.168.x.x jest rzeczywiście adresem prywatnym, co może spowodować zamieszanie. Kolejny przykład, adres 8.8.8.8, to znany adres serwera DNS Google, który jest publiczny i ogólnodostępny. Użytkownicy mogą wprowadzać go w konfiguracji swoich urządzeń, aby korzystać z szybkiej usługi DNS, ale nie jest to adres prywatny. Z kolei adres 172.132.24.15 również należy do przestrzeni publicznej, a nie prywatnej, ponieważ nie mieści się w zdefiniowanych zakresach RFC 1918. Typowe błędy myślowe polegają na myleniu adresów IP z ich przeznaczeniem, a także na niewłaściwej interpretacji, które z adresów są routowane w Internecie, a które funkcjonują wyłącznie w lokalnych sieciach. Zrozumienie różnic między adresami prywatnymi a publicznymi jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i konfigurowania sieci komputerowych.

Pytanie 22

Jak nazywa się topologia fizyczna, w której wszystkie urządzenia sieciowe są połączone z jednym centralnym urządzeniem?

A. siatki

B. drzewa

C. pierścienia

D. gwiazdy

Topologia gwiazdy to jedna z najpopularniejszych architektur sieciowych, w której wszystkie urządzenia, takie jak komputery i drukarki, są połączone z centralnym urządzeniem, zazwyczaj przełącznikiem lub hubem. Taki układ zapewnia łatwą konserwację i diagnozowanie problemów, gdyż ewentualne awarie jednego z węzłów nie wpływają na funkcjonowanie pozostałych urządzeń. Przykładem zastosowania topologii gwiazdy może być lokalna sieć komputerowa w biurze, gdzie wszystkie stacje robocze są podłączone do jednego przełącznika. Standardy takie jak Ethernet oraz protokoły sieciowe, takie jak TCP/IP, zostały zaprojektowane z myślą o pracy w takich strukturach. Zastosowanie topologii gwiazdy ułatwia także skalowanie sieci – wystarczy dodać nowe urządzenie do centralnego przełącznika, co czyni ją elastyczną i odpowiednią dla rozwijających się środowisk biurowych.

Pytanie 23

Która forma licencjonowania nie pozwala na korzystanie z programu bez opłat?

A. GNU GPL

B. adware

C. MOLP

D. freeware

MOLP, czyli Model Licencjonowania Oprogramowania, to struktura, która umożliwia organizacjom uzyskanie licencji na oprogramowanie w sposób, który jest dostosowany do ich potrzeb. W przeciwieństwie do innych modeli, takich jak freeware czy GNU GPL, MOLP zazwyczaj wiąże się z opłatami, co oznacza, że korzystanie z oprogramowania nie jest bezpłatne. Przykładem zastosowania MOLP jest sytuacja, gdy firma potrzebuje dostępu do oprogramowania dla wielu użytkowników. W takim przypadku, zamiast kupować indywidualne licencje, organizacja może nabyć licencję MOLP, co często prowadzi do oszczędności kosztów. Dobre praktyki w zakresie licencjonowania oprogramowania sugerują, aby organizacje dokładnie analizowały swoje potrzeby i wybierały model licencjonowania, który najlepiej odpowiada ich wymaganiom, a MOLP jest często korzystnym rozwiązaniem dla przedsiębiorstw z wieloma pracownikami.

Pytanie 24

Jaką funkcję punkt dostępu wykorzystuje do zabezpieczenia sieci bezprzewodowej, aby jedynie urządzenia z określonymi adresami fizycznymi mogły się z nią połączyć?

A. Filtrowanie adresów MAC

B. Radius (Remote Authentication Dial In User Service)

C. Nadanie SSID

D. Uwierzytelnianie

Uwierzytelnianie jest procesem, który ma na celu potwierdzenie tożsamości użytkownika lub urządzenia przed przyznaniem mu dostępu do sieci. Choć jest to kluczowy element zabezpieczeń, samo uwierzytelnianie nie gwarantuje, że tylko wybrane urządzenia będą mogły się połączyć z siecią. Może ono przybierać różne formy, takie jak hasła, certyfikaty lub systemy biometryczne, ale wymaga one zaufania do danych identyfikacyjnych, co nie jest wystarczające, aby w pełni zabezpieczyć sieć bezprzewodową przed nieautoryzowanym dostępem. Radius, jako usługa uwierzytelniania, również nie zapewnia selektywnego dostępu na podstawie adresów MAC, lecz zarządza dostępem na podstawie centralnie przechowywanych informacji o użytkownikach. Ponadto, nadanie SSID (Service Set Identifier) jest jedynie nadaniem nazwy sieci bezprzewodowej i nie wpływa na wybór urządzeń, które mogą się z nią łączyć. Użytkownicy często mylą te pojęcia, zakładając, że nazywanie sieci czy stosowanie różnych metod uwierzytelniania wystarcza do zabezpieczenia dostępu. W rzeczywistości, aby skutecznie chronić sieć przed nieautoryzowanym dostępem, należy uwzględnić filtrowanie MAC w połączeniu z solidnymi metodami szyfrowania oraz innymi warstwami zabezpieczeń, co zapewni lepszą ochronę przed zagrożeniami.

Pytanie 25

Urządzenie, które łączy sieć kablową z siecią bezprzewodową, to

A. punkt dostępu.

B. koncentrator.

C. most.

D. przełącznik.

Punkt dostępu (ang. Access Point, AP) jest urządzeniem, które umożliwia bezprzewodowe połączenie z siecią, a jego kluczową rolą jest integracja sieci przewodowej z siecią bezprzewodową. Działa jako mostek pomiędzy tymi dwoma typami sieci, co pozwala na bezprzewodowy dostęp do zasobów i usług, które są fizycznie umiejscowione w sieci przewodowej. Przykładowo, w biurze, punkt dostępu może być używany do tworzenia sieci Wi-Fi, umożliwiając pracownikom korzystanie z laptopów, tabletów lub smartfonów bez konieczności podłączania się do kabli. Zgodnie z branżowymi standardami, takimi jak IEEE 802.11, punkty dostępu powinny być odpowiednio rozmieszczone, aby zapewnić optymalny zasięg i minimalne zakłócenia. Dobre praktyki wskazują na zapewnienie odpowiedniego zabezpieczenia sieci bezprzewodowej, np. poprzez użycie WPA3, co zwiększa bezpieczeństwo danych przesyłanych przez punkt dostępu. Ponadto, punkty dostępu mogą wspierać różne technologie, takie jak MESH, co pozwala na tworzenie rozbudowanych i skalowalnych sieci bezprzewodowych.

Pytanie 26

Która z grup w systemie Windows Serwer ma najniższe uprawnienia?

A. Administratorzy.

B. Wszyscy

C. Operatorzy kont.

D. Użytkownicy.

Odpowiedź "Wszyscy" jest jak najbardziej na miejscu. Ta grupa użytkowników w Windows Serwer ma najniższe uprawnienia. W praktyce oznacza to, że ci użytkownicy nie mogą robić rzeczy administracyjnych, jak chociażby zmieniać ustawień systemowych, instalować programy czy zarządzać innymi kontami. Ograniczenie ich uprawnień do grupy "Wszyscy" to kluczowy ruch w kontekście bezpieczeństwa, bo zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. W firmach, które działają według zasady minimalnych uprawnień, użytkownicy mają dostęp tylko do tego, co jest im potrzebne do pracy. Dzięki temu, w przypadku ataku czy błędu, możliwe szkody są ograniczone. To podejście jest zgodne z tym, co mówią normy jak NIST czy ISO 27001, które akcentują znaczenie dobrego zarządzania uprawnieniami dla ochrony danych.

Pytanie 27

Które z zestawień: urządzenie – realizowana funkcja jest niepoprawne?

A. Modem – łączenie sieci lokalnej z Internetem

B. Ruter – łączenie komputerów w tej samej sieci

C. Access Point – bezprzewodowe łączenie komputerów z siecią lokalną

D. Przełącznik – segmentacja sieci na VLAN-y

Odpowiedź 'Ruter – połączenie komputerów w tej samej sieci' jest błędna, ponieważ ruter nie służy do bezpośredniego łączenia komputerów w tej samej sieci lokalnej, lecz do kierowania ruchem pomiędzy różnymi sieciami. Ruter działa na warstwie trzeciej modelu OSI (warstwa sieci), a jego główną funkcją jest przekazywanie pakietów danych pomiędzy sieciami, np. z lokalnej sieci komputerowej do Internetu. Przykładowo, w typowej sieci domowej ruter łączy urządzenia lokalne (jak komputery, smartfony) z dostawcą usług internetowych (ISP). Działanie rutera można zobrazować na przykładzie, kiedy użytkownik chce przeglądać strony internetowe – ruter przekazuje żądania z lokalnej sieci do Internetu i odwrotnie, zarządzając jednocześnie trasami danych, co zapewnia optymalizację ich przepływu. Dobrą praktyką jest również skonfigurowanie rutera w taki sposób, aby zapewniał on odpowiednie zabezpieczenia, takie jak zapora ogniowa (firewall) czy system detekcji intruzów (IDS).

Pytanie 28

Po zainstalowaniu roli usług domenowych Active Directory na serwerze Windows, możliwe jest

A. centralne zarządzanie użytkownikami oraz komputerami

B. automatyczne przypisywanie adresów IP komputerom w sieci

C. współdzielenie plików znajdujących się na serwerze

D. udostępnienie użytkownikom witryny internetowej

Centralne zarządzanie użytkownikami i komputerami jest kluczową funkcjonalnością roli usług domenowych Active Directory (AD DS) na serwerach Windows. Dzięki tej roli administratorzy mogą tworzyć, modyfikować i usuwać konta użytkowników oraz urządzeń w zorganizowany sposób, co znacząco ułatwia zarządzanie dużymi środowiskami IT. W praktyce, AD DS pozwala na wdrażanie polityk bezpieczeństwa i grupowych, co umożliwia określenie, jakie zasoby i aplikacje są dostępne dla poszczególnych użytkowników oraz grup. Na przykład, administrator może przydzielić dostęp do określonej aplikacji tylko pracownikom działu finansowego. Dodatkowo, dzięki integracji z innymi usługami Microsoft, takimi jak Exchange czy SharePoint, AD DS wspiera efektywne zarządzanie infrastrukturą IT w organizacji, umożliwiając centralizację procesów uwierzytelniania i autoryzacji. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania tożsamością i dostępem, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa i efektywności operacyjnej w środowiskach korporacyjnych.

Pytanie 29

Polecenie dsadd służy do

A. modyfikacji właściwości obiektów w katalogu

B. dodawania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych do usług Active Directory

C. usuwania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych z usług Active Directory

D. przenoszenia obiektów w ramach jednej domeny

Polecenie dsadd jest kluczowym narzędziem w administracji usługi Active Directory, ponieważ umożliwia dodawanie nowych obiektów, takich jak użytkownicy, grupy, komputery, kontakty oraz jednostki organizacyjne. W praktyce, administratorzy sieci używają tego polecenia do efektywnego zarządzania zasobami w organizacji. Przykładowo, gdy nowy pracownik dołącza do firmy, administrator może szybko utworzyć nowe konto użytkownika przy pomocy dsadd, co pozwala mu na dostęp do zasobów sieci. Dodatkowo, dzięki możliwości tworzenia grup, administratorzy mogą przypisywać różne uprawnienia do grup, co ułatwia zarządzanie dostępem. W kontekście standardów branżowych, stosowanie Active Directory oraz narzędzi takich jak dsadd jest zalecane w celu zapewnienia spójności i bezpieczeństwa w zarządzaniu zasobami IT. Obiektowe podejście do zarządzania użytkownikami i zasobami w Active Directory jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 30

Jakie polecenie służy do analizy statystyk protokołów TCP/IP oraz bieżących połączeń sieciowych w systemach operacyjnych rodziny Windows?

A. route

B. netstat

C. tracert

D. ping

Użycie poleceń takich jak 'tracert', 'route' czy 'ping' w kontekście sprawdzania statystyk protokołów TCP/IP oraz aktualnych połączeń sieciowych może prowadzić do mylnych wniosków. 'Tracert' służy do śledzenia trasy pakietów do określonego hosta, co pozwala zidentyfikować punkty w sieci, przez które przechodzi ruch. Choć przydatne w diagnostyce trasowania, nie dostarcza informacji o stanie bieżących połączeń lub ich statystykach. Z kolei polecenie 'route' jest używane do zarządzania tablicą routingu w systemie, co także nie odnosi się do bezpośredniego monitorowania aktywnych połączeń. Pomocne w określaniu, jak pakiety są kierowane w sieci, ale nie dostarcza informacji o ich bieżącym stanie ani o tym, które aplikacje korzystają z tych połączeń. 'Ping' to narzędzie diagnostyczne, które sprawdza dostępność hosta w sieci, mierząc czas odpowiedzi, ale nie dostarcza informacji o aktywnych połączeniach ani o szczegółach protokołów. Błędne wybory mogą wynikać z niepełnego zrozumienia funkcjonalności każdego z tych poleceń, co skutkuje mylnym przekonaniem, że oferują one podobne możliwości do 'netstat'. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi narzędziami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania i monitorowania sieci.

Pytanie 31

W jakiej warstwie modelu TCP/IP funkcjonuje protokół DHCP?

A. Internetu

B. Aplikacji

C. Łącza danych

D. Transportowej

Protokół DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, działa w warstwie aplikacji w modelu TCP/IP. To oznacza, że zajmuje się tym, co dzieje się na poziomie aplikacji w sieci. Głównym zadaniem DHCP jest automatyczne przydzielanie adresów IP oraz różnych informacji konfiguracyjnych urządzeniom w sieci. Dzięki temu, administratorzy mogą łatwiej zarządzać adresami IP, bo nie muszą ręcznie ustawiać każdego urządzenia. Znajdziesz go w różnych środowiskach - od małych biur do dużych centrów danych, gdzie ręczne zarządzanie setkami adresów IP byłoby totalnie czasochłonne i mogłoby prowadzić do pomyłek. Zresztą, jak wiadomo, standardy IETF mówią, że ten protokół działa w modelu klient-serwer, co sprawia, że zarządzanie adresami jest prostsze i bardziej elastyczne. Co więcej, jeśli coś się zmienia w sieci, to łatwo można wszystko przestawić, a to jest mega ważne w dynamicznych warunkach IT.

Pytanie 32

Administrator zamierza udostępnić folder C:\instrukcje w sieci trzem użytkownikom należącym do grupy Serwisanci. Jakie rozwiązanie powinien wybrać?

A. Udostępnić grupie Wszyscy dysk C: i ograniczyć liczbę równoczesnych połączeń do 3

B. Udostępnić folder C:\instrukcje grupie Serwisanci bez ograniczeń co do liczby równoczesnych połączeń

C. Udostępnić dysk C: grupie Serwisanci i nie ograniczać liczby równoczesnych połączeń

D. Udostępnić grupie Wszyscy folder C:\instrukcje i ustalić limit równoczesnych połączeń na 3

Wybór opcji, która zakłada udostępnienie dysku C: grupie Serwisanci lub grupie Wszyscy, nie jest zgodny z zasadą minimalnych uprawnień, co zwiększa ryzyko naruszenia bezpieczeństwa. Udostępnienie całego dysku C: może prowadzić do nieautoryzowanego dostępu do wrażliwych danych, co może narazić organizację na różnorodne zagrożenia, w tym utratę danych lub naruszenie prywatności. Dodatkowo, ograniczenie liczby równoczesnych połączeń do trzech w przypadku udostępnienia dysku C: dla grupy Wszyscy jest niewłaściwe, ponieważ nie rozwiązuje problemu z nadmiernym dostępem. Ograniczenie połączeń nie wpływa na bezpieczeństwo, a jedynie może wprowadzać frustrację wśród użytkowników, którzy będą musieli czekać na dostęp. Należy również zauważyć, że opcje udostępnienia folderu C:\instrukcje grupie Wszyscy są nieefektywne, ponieważ prowadzą do szerszego dostępu niż zamierzano, co narusza podstawowe zasady zarządzania dostępem. Ostatecznie, błędne podejście do zarządzania uprawnieniami może prowadzić do poważnych konsekwencji dla organizacji, w tym do naruszeń bezpieczeństwa oraz marnotrawstwa zasobów, co jest sprzeczne z obowiązującymi standardami branżowymi.

Pytanie 33

Domyślnie dostęp anonimowy do zasobów serwera FTP pozwala na

A. wyłącznie prawo do odczytu

B. prawa zarówno do odczytu, jak i zapisu

C. wyłącznie prawo do zapisu

D. kompletne prawa dostępu

Odpowiedzi, które sugerują, że anonimowy dostęp do zasobów serwera FTP obejmuje pełne prawa dostępu lub prawa do zapisu, są niepoprawne. W kontekście zarządzania bezpieczeństwem danych, udostępnienie pełnych praw dostępu użytkownikom anonimowym prowadziłoby do poważnych luk w zabezpieczeniach. Takie podejście może skutkować nieautoryzowanym usuwaniem, modyfikowaniem lub dodawaniem plików, co w praktyce może prowadzić do utraty danych oraz naruszeń prywatności. Z kolei prawo do zapisu bez odpowiedniej weryfikacji użytkowników jest niezgodne z dobrymi praktykami zarządzania dostępem, które nakładają obowiązek autoryzacji przed udzieleniem jakichkolwiek uprawnień do modyfikacji danych. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest założenie, że otwarty dostęp do zasobów oznacza również ich swobodną modyfikację. W rzeczywistości, w kontekście serwisu FTP, niezmiernie istotne jest wdrażanie praktyk ograniczających dostęp, które chronią integralność danych i zapewniają, że tylko autoryzowani użytkownicy mogą wprowadzać zmiany. Dlatego odpowiednie zarządzanie dostępem i stosowanie zasad minimalnych uprawnień są kluczowymi elementami w zabezpieczaniu infrastruktury IT.

Pytanie 34

Urządzenie sieciowe, które umożliwia dostęp do zasobów w sieci lokalnej innym urządzeniom wyposażonym w bezprzewodowe karty sieciowe, to

A. panel krosowy

B. punkt dostępu

C. koncentrator

D. przełącznik

Punkt dostępu, czyli access point, to mega ważny element każdej sieci bezprzewodowej. Dzięki niemu urządzenia z bezprzewodowymi kartami mogą się łączyć z siecią lokalną. W praktyce, to taki centralny hub, gdzie wszyscy klienci mogą znaleźć dostęp do różnych zasobów w sieci, jak Internet czy drukarki. Z mojego doświadczenia, punkty dostępu świetnie sprawdzają się w biurach, szkołach i miejscach publicznych, gdzie sporo osób potrzebuje dostępu do sieci naraz. Standardy jak IEEE 802.11 mówią o tym, jak te punkty powinny działać i jakie protokoły komunikacyjne wykorzystują. Żeby dobrze zamontować punkty dostępu, trzeba je odpowiednio rozmieszczać, tak by zminimalizować martwe strefy i mieć mocny sygnał, co jest istotne dla wydajności naszej sieci bezprzewodowej.

Pytanie 35

Jakie oznaczenie według normy ISO/IEC 11801:2002 definiuje skrętkę foliowaną, przy czym wszystkie pary żył są ekranowane folią?

A. F/UTP

B. F/FTP

C. S/FTP

D. U/UTP

Wybór innych oznaczeń związanych z typami skrętek nie oddaje prawidłowo charakterystyki F/UTP. Zaczynając od S/FTP, jest to skrętka, gdzie każda para żył jest ekranowana osobno, a dodatkowo cały kabel jest otoczony ekranem, co zapewnia wysoki poziom ochrony, ale zdecydowanie różni się od tego, co oferuje F/UTP – oznaczającego ekranowanie tylko par żył. U/UTP wskazuje na kabel nieekranowany, co jest użyteczne w mniej zakłóconych środowiskach, lecz nie dostarcza ochrony, jaką oferują typy ekranowane, przez co jest mniej zalecany w miejscach o wysokim natężeniu zakłóceń elektromagnetycznych. F/FTP natomiast wskazuje, że cały kabel jest ekranowany folią, co mogłoby wydawać się korzystniejsze, jednakże nie odpowiada specyfikacji pytania dotyczącego skrętki foliowanej, gdzie ekranowanie dotyczy jedynie par. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi polegają na myleniu stopnia ekranowania oraz nieprawidłowym interpretowaniu oznaczeń, co może skutkować wyborem niewłaściwego typu kabla do danej aplikacji. W praktyce, dobór odpowiedniego typu skrętki jest kluczowy dla zapewnienia optymalnej wydajności sieci oraz bezpieczeństwa przesyłanych danych.

Pytanie 36

Z powodu uszkodzenia kabla typu skrętka zanikło połączenie pomiędzy przełącznikiem a komputerem stacjonarnym. Jakie urządzenie pomiarowe powinno zostać wykorzystane do identyfikacji i naprawy usterki, aby nie było konieczne wymienianie całego kabla?

A. Reflektometr TDR

B. Urządzenie do pomiaru mocy.

C. Wielofunkcyjny miernik.

D. Spektrum analizer.

Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) to urządzenie, które pozwala na lokalizację uszkodzeń w kablach, w tym w kablach typu skrętka. Działa na zasadzie wysyłania impulsów elektrycznych wzdłuż kabla i analizy echa tych impulsów, które powracają po napotkaniu na różne impedancje, takie jak uszkodzenia lub połączenia. Dzięki temu można dokładnie zlokalizować miejsce awarii, co pozwala na szybkie podjęcie działań naprawczych bez konieczności wymiany całego kabla. W praktyce, reflektometr TDR jest niezwykle przydatny w sytuacjach, gdy występują problemy z połączeniem, ponieważ oszczędza czas i koszty związane z wymianą infrastruktury. Tego rodzaju urządzenia są standardem w branży telekomunikacyjnej i IT, gdzie utrzymanie ciągłości działania sieci jest kluczowe. Użycie TDR jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie diagnostyki sieci i pozwala na efektywne zarządzanie zasobami. Warto również zauważyć, że reflektometry TDR są w stanie dostarczyć dodatkowe informacje o kondycji kabla, co może pomóc w zapobieganiu przyszłym awariom.

Pytanie 37

Do jakiej warstwy modelu ISO/OSI odnosi się segmentacja danych, komunikacja w trybie połączeniowym z użyciem protokołu TCP oraz komunikacja w trybie bezpołączeniowym z zastosowaniem protokołu UDP?

A. Transportowej

B. Fizycznej

C. Sieciowej

D. Łącza danych

Wybór warstwy sieciowej jako odpowiedzi na pytanie o segmentowanie danych oraz komunikację w trybie połączeniowym i bezpołączeniowym wskazuje na nieporozumienie dotyczące ról poszczególnych warstw modelu ISO/OSI. Warstwa sieciowa koncentruje się głównie na trasowaniu pakietów danych oraz adresowaniu logicznym, co oznacza, że jest odpowiedzialna za przesyłanie danych pomiędzy różnymi sieciami, a nie za ich segmentację. Protokół IP, który działa na poziomie warstwy sieciowej, zajmuje się kierowaniem pakietów, ale nie zapewnia mechanizmów kontroli błędów ani segmentacji danych, co jest kluczowe w warstwie transportowej. Wybór fizycznej warstwy również nie ma uzasadnienia, ponieważ ta warstwa dotyczy przesyłania sygnałów przez medium fizyczne, a nie zarządzania komunikacją pomiędzy aplikacjami. Z kolei warstwa łącza danych odpowiada za niezawodne przesyłanie ramek danych na lokalnych sieciach, ale nie obejmuje aspektów segmentowania danych ani protokołów TCP i UDP. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, to mylenie funkcji zarządzania połączeniami i segmentacji danych z funkcjami routingowymi i adresowymi, co może być wynikiem braku zrozumienia pełnej struktury modelu ISO/OSI oraz zasad jego działania.

Pytanie 38

Jakie polecenie powinno być użyte w systemie Windows, aby uzyskać informacje o adresach wszystkich kolejnych ruterów przekazujących dane z komputera do celu?

A. arp

B. tracert

C. ping

D. ipconfig

Polecenie tracert (trace route) jest narzędziem diagnostycznym używanym w systemie Windows do śledzenia trasy pakietów IP do docelowego adresu. Działa poprzez wysyłanie pakietów ICMP Echo Request z różnymi czasami życia (TTL - Time To Live), co pozwala na identyfikację każdego ruter, przez który przechodzą pakiety. Każdy ruter zmniejsza wartość TTL o 1, a gdy TTL osiąga 0, ruter wysyła z powrotem komunikat ICMP Time Exceeded, co umożliwia identyfikację jego adresu IP. Tracert jest szczególnie przydatnym narzędziem w diagnostyce sieciowej, umożliwiającym administratorom zrozumienie, gdzie mogą występować opóźnienia lub problemy w trasie pakietów. Przykładowo, używając komendy tracert www.example.com, możemy zobaczyć, przez jakie urządzenia przeszły pakiety, co może pomóc w lokalizacji problemów z łącznością lub identyfikacji nieprawidłowości w sieci. Dobrą praktyką jest regularne korzystanie z tracert w celu monitorowania wydajności sieci oraz analizy jej struktury.

Pytanie 39

Komputer, który automatycznie otrzymuje adres IP, adres bramy oraz adresy serwerów DNS, łączy się z wszystkimi urządzeniami w sieci lokalnej za pośrednictwem adresu IP. Jednakże komputer ten nie ma możliwości nawiązania połączenia z żadnym hostem w sieci rozległej, ani poprzez adres URL, ani przy użyciu adresu IP, co sugeruje, że występuje problem z siecią lub awaria

A. rutera

B. serwera DHCP

C. serwera DNS

D. przełącznika

Wybór przełącznika, serwera DHCP lub serwera DNS jako rozwiązania nie jest trafny, ponieważ każde z tych urządzeń odgrywa inną rolę w infrastrukturze sieciowej. Przełącznik jest urządzeniem, które działa na poziomie warstwy 2 modelu OSI i umożliwia komunikację wewnątrz lokalnej sieci, ale nie ma zdolności do routingu pakietów do sieci rozległej. Jego funkcjonalność ogranicza się do przesyłania danych między urządzeniami w tej samej sieci, co znaczy, że nie jest odpowiedzialny za połączenia z sieciami zewnętrznymi. Serwer DHCP zajmuje się przydzielaniem adresów IP w sieci lokalnej, ale jego rola kończy się na dostarczeniu adresu IP oraz innych informacji konfiguracyjnych – nie wpływa na komunikację z sieciami zewnętrznymi. Z kolei serwer DNS jest odpowiedzialny za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, co również nie wpływa na możliwość połączenia z siecią rozległą w przypadku problemów z ruterem. Powszechnym błędem jest mylenie tych urządzeń oraz ich funkcji. W rzeczywistości, jeśli komunikacja z siecią zewnętrzną jest zablokowana, najczęściej źródłem problemu jest ruter, który pełni kluczową rolę w łączeniu lokalnych sieci z internetem.

Pytanie 40

Jaką wartość ma domyślna maska dla adresu IP klasy B?

A. 255.0.0.0

B. 255.255.255.0

C. 255.255.255.255

D. 255.255.0.0

Domyślna maska dla adresu IP klasy B to 255.255.0.0. Oznacza to, że pierwsze dwa oktety adresu IP (16 bitów) są zarezerwowane na identyfikator sieciowy, podczas gdy pozostałe dwa oktety (16 bitów) mogą być wykorzystywane do identyfikacji poszczególnych hostów w tej sieci. Ta struktura pozwala na obsługę dużej liczby hostów, co czyni ją idealną do zastosowań w średnich i dużych sieciach. Na przykład, w sieci klasy B z maską 255.255.0.0 można zaadresować do 65,534 hostów (2^16 - 2, gdzie 2 odejmujemy z powodu adresu sieci oraz adresu rozgłoszeniowego). Użycie klasy B i odpowiedniej maski pozwala na efektywne zarządzanie adresacją IP w organizacjach, które wymagają dużej liczby unikalnych adresów, takich jak uczelnie czy duże przedsiębiorstwa. W praktyce, często wykorzystuje się tę maskę w połączeniu z protokołami routingu, aby zapewnić optymalne przesyłanie danych w sieciach rozległych (WAN).

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej