Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 3 czerwca 2025 11:19
Data zakończenia: 3 czerwca 2025 11:42

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką rozdzielczością powinien być zeskanowany wielobarwny oryginał, jeśli ma zostać powiększony dwukrotnie w trakcie drukowania?

A. 1 200 dpi

B. 2 400 dpi

C. 300 dpi

D. 600 dpi

Aby uzyskać odpowiednią jakość wydruku po powiększeniu grafiki 2-krotnie, oryginał powinien być zeskanowany z rozdzielczością 600 dpi. Rozdzielczość w dpi (dots per inch) odnosi się do liczby punktów, które mogą być wydrukowane w jednym calu. W przypadku powiększenia o 2 razy, jakość obrazu jest kluczowa, aby uniknąć pikselizacji i utraty detali. Jeśli oryginalny obraz zostałby zeskanowany w 300 dpi, po powiększeniu jego efektywna rozdzielczość zmniejszyłaby się do 150 dpi, co nie spełnia standardów jakości dla druku, zwłaszcza dla materiałów wielobarwnych. Przykłady zastosowania tej zasady można zauważyć w druku fotograficznym, gdzie zeskanowanie w wyższej rozdzielczości zapewnia lepsze odwzorowanie kolorów i szczegółów. W praktyce, wiele profesjonalnych drukarni zaleca skanowanie obrazów do druku w rozdzielczości co najmniej 600 dpi dla materiałów wymagających wysokiej jakości, takich jak plakaty, broszury czy książki. Takie podejście pozwala na zachowanie ostrości i szczegółowości, nawet po powiększeniu, co jest kluczowe w branży poligraficznej.

Pytanie 2

Aby stworzyć kolorową okładkę książki w formacie A4 z grubością grzbietu wynoszącą 10 mm, odpowiednim wyborem będzie papier o formacie

A. A4

B. A3

C. B4

D. B3

Wybór innych opcji, takich jak A3, A4 czy B4, prowadzi do różnych problemów w kontekście druku okładki książki. Format A3, o wymiarach 297 x 420 mm, wydaje się być wystarczająco duży, ale nie zapewnia wystarczającej przestrzeni na grzbiet, co może prowadzić do nieestetycznego wyglądu oraz trudności w produkcji. Z kolei format A4, mający tylko 210 x 297 mm, jest zbyt mały, aby pomieścić grzbiet o grubości 10 mm, co skutkuje niepoprawnym wymiarem okładki i jej niewłaściwym dopasowaniem do książki. W przypadku formatu B4, który ma wymiary 250 x 353 mm, również nie mamy wystarczającej przestrzeni, ponieważ grzbiet 10 mm nadal wymaga większego miejsca, a to prowadzi do problemów z estetyką i funkcjonalnością okładki. Typowe błędy myślowe związane z wyborem niewłaściwego formatu mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasad proporcji oraz wymagań dotyczących przestrzeni potrzebnej do druku i wykończenia publikacji. Aby skutecznie projektować okładki, ważne jest, aby brać pod uwagę nie tylko wymiary samej książki, ale również dodatkowe elementy, takie jak marginesy, grzbiety oraz techniki wykończenia, które mają bezpośredni wpływ na ostateczny wygląd produktu. Dlatego kluczowe jest, aby projektanci i drukarze dobrze znali standardy formatu papieru oraz ich zastosowanie w różnych procesach produkcyjnych.

Pytanie 3

Jakie elementy dodatkowe są niepotrzebne przy przygotowywaniu impozycji do druku cyfrowego?

A. Pasery

B. Wycinki

C. Punktury

D. Spady

Wybór paserów, spadów, punktów i wycinków w kontekście impozycji do druku cyfrowego, może prowadzić do nieporozumień. Chociaż pasery są powszechnie stosowane w tradycyjnym druku offsetowym, ich rola w druku cyfrowym jest inna. Pasery pomagają w precyzyjnym cięciu i dopasowywaniu elementów graficznych do odpowiednich wymiarów papieru, ale w druku cyfrowym, gdzie technologia cięcia jest bardziej precyzyjna, ich obecność staje się zbędna. Z drugiej strony, spady są kluczowym elementem, który zapobiega występowaniu białych krawędzi na finalnym produkcie, a ich zastosowanie jest konieczne, aby zapewnić, że kolor lub grafika sięgają aż do krawędzi strony. Punktury, czyli znaki rejestracyjne używane do precyzyjnego ustawienia kolorów i elementów, również mają swoje zastosowanie, szczególnie w druku wielokolorowym. Wycinki natomiast są istotne do określenia, gdzie ma nastąpić finalne cięcie. Użytkownicy często mylą funkcje tych elementów, co może prowadzić do nieefektywności w procesie druku. Właściwe zrozumienie i zastosowanie tych terminów oraz ich znaczenia w kontekście druku cyfrowego jest kluczowe do osiągnięcia wysokiej jakości wydruków.

Pytanie 4

Ile offsetowych form druku jest koniecznych do przygotowania w celu zadrukowania arkusza w systemie 4 + 4 z wykorzystaniem metody odwracania arkusza przez boczny margines?

A. 8 form

B. 4 formy

C. 6 form

D. 2 formy

Aby zadrukować arkusz w kolorystyce 4 + 4, co oznacza pełny zadruk zarówno po stronie frontowej, jak i tylnej, wymagane jest przygotowanie czterech offsetowych form drukowych. Każda forma odpowiada za jeden z podstawowych kolorów, z których składa się proces druku w technologii offsetowej, czyli cyjan, magenta, żółty i czarny (CMYK). Przy druku dwustronnym, każda strona wymaga osobnej formy dla tych kolorów, co łącznie daje cztery formy. W praktyce oznacza to, że każda forma jest wykorzystywana do nałożenia jednego z kolorów na arkusz. Proces druku offsetowego jest często stosowany w produkcji materiałów reklamowych, broszur, katalogów oraz różnych publikacji, gdzie wysoka jakość kolorystyki jest kluczowa. W branży stosuje się standardy związane z przygotowaniem form, takie jak ISO 12647, które pozwalają na uzyskanie spójnych rezultatów w produkcji drukarskiej. Zastosowanie czterech form w tym przypadku jest zgodne z normami efektywności i jakości, co przyczynia się do uzyskania profesjonalnych efektów wizualnych.

Pytanie 5

Jaką rozdzielczość powinno mieć zeskanowane wielobarwne źródło, jeśli wiadomo, że podczas druku offsetowego zostanie ono powiększone trzykrotnie?

A. 300 dpi

B. 900 dpi

C. 600 dpi

D. 800 dpi

Aby uzyskać wysoką jakość druku offsetowego, ważne jest, aby zeskanować oryginał w odpowiedniej rozdzielczości. W przypadku gdy oryginał ma być powiększany trzykrotnie, należy obliczyć wymaganą rozdzielczość skanowania, aby zapewnić, że szczegóły obrazu pozostaną wyraźne i ostre. Standardowa rozdzielczość druku wynosi 300 dpi (punktów na cal), co jest odpowiednie dla wielu zastosowań. Jednakże, gdy obraz ma być powiększany, rozdzielczość skanowania musi być odpowiednio wyższa, aby uniknąć utraty jakości. Przy powiększeniu o 300% (3x), rozdzielczość skanowania powinna wynosić 300 dpi x 3, co daje 900 dpi. W praktyce oznacza to, że skanowanie w 900 dpi pozwoli na zachowanie wysokiej jakości detali po wydruku. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży, gdzie jakość obrazu jest kluczowa dla satysfakcji klienta oraz estetyki końcowego produktu. Ponadto, stosowanie wyższych rozdzielczości podczas skanowania jest standardem w przypadku materiałów reklamowych czy ilustracji, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 6

Oprogramowanie używane do identyfikacji znaków w zeskanowanym dokumencie określa się akronimem

A. OCR

B. STL

C. CMS

D. SCT

OCR, czyli Optical Character Recognition, to technologia umożliwiająca przekształcanie zeskanowanych dokumentów na tekst cyfrowy, co jest niezwykle przydatne w wielu dziedzinach, takich jak archiwizacja dokumentów, automatyzacja biurowa oraz przetwarzanie danych. Dzięki OCR, firmy mogą digitalizować swoje zasoby, co pozwala na łatwiejszy dostęp do informacji oraz ich efektywne zarządzanie. Przykłady zastosowania obejmują skanowanie książek, przetwarzanie formularzy oraz masową archiwizację dokumentów. Standardy branżowe, takie jak ISO/IEC 19794-2, określają wymagania dotyczące jakości rozpoznawania tekstu i dokładności, co jest kluczowe dla zapewnienia wiarygodności wyników procesów OCR. Dobre praktyki obejmują stosowanie wysokiej jakości skanów oraz odpowiednie przygotowanie dokumentów przed ich zeskanowaniem, co znacząco wpływa na skuteczność rozpoznawania znaków.

Pytanie 7

Jakie wymiary posiadają plakaty brutto, jeśli gotowy plakat ma format A1, a spad wynosi 4 mm?

A. 602 × 849 mm

B. 420 × 594 mm

C. 849 × 1197 mm

D. 508 × 708 mm

Odpowiedź 602 × 849 mm jest prawidłowa, ponieważ odpowiada formatowi A1, uwzględniając dodatkowy spad wynoszący 4 mm. Format A1 w standardzie ISO 216 ma wymiary 594 × 841 mm. Aby uwzględnić spad, należy dodać 4 mm do każdej z krawędzi, co daje wymiary 602 × 849 mm. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy znajduje się w branży poligraficznej, gdzie spady są kluczowe dla zapewnienia, że kolor i obraz pokrywają całą powierzchnię po przycięciu. W przypadku projektowania plakatów lub innych materiałów drukowanych, istotne jest, aby zaplanować odpowiedni spad, co minimalizuje ryzyko białych krawędzi po przycięciu i zapewnia estetyczny wygląd finalnego produktu. Ponadto, znajomość standardowych formatów papierów, takich jak A1, pozwala na lepsze planowanie oraz organizację pracy w drukarniach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 8

Zgodnie z zasadami układu tekstu w publikacjach, jako ostatnie znaki wiersza nie powinny się pojawiać

A. znaku przeniesienia

B. wiszących spójników

C. znaku wielokropka

D. przeniesień sylab

Odpowiedź 'wiszące spójniki' jest prawidłowa, ponieważ w standardach składu tekstu głównego publikacji unika się pozostawiania wiszących spójników na końcu linii. Wiszący spójnik to taki, który kończy wiersz, co może prowadzić do nieczytelności tekstu i zaburzenia jego płynności. Dobre praktyki w składzie tekstu zalecają, aby spójniki, takie jak 'i', 'oraz', 'lub', były umieszczane w taki sposób, aby tekst był jak najbardziej przejrzysty dla czytelnika. W praktyce, jeśli spójnik pozostaje na końcu wiersza, a jego składnik (np. zdanie, fraza) jest kontynuowany w następnym wierszu, może to wprowadzać w błąd i utrudniać zrozumienie tekstu. Dla zachowania estetyki i przejrzystości tekstu należy również dostosować interlinijkę oraz marginesy, aby uniknąć takich sytuacji. Warto także zwrócić uwagę na konwencje typograficzne w danej dziedzinie, które mogą różnić się w zależności od kontekstu publikacji.

Pytanie 9

Drewniana konstrukcja nazywana blejtramem jest używana do prezentacji wydruków takich jak

A. etykiety samoprzylepne

B. zdjęcia w albumach

C. kartonowe opakowania

D. obrazy na płótnie

Drewniany stelaż zwany blejtramem jest specjalnie zaprojektowanym nośnikiem, którego głównym celem jest podtrzymywanie obrazów na płótnie. Obrazy te, malowane farbami olejnymi lub akrylowymi, wymagają sztywnego i stabilnego podkładu, który pozwala na prawidłowe naciągnięcie powierzchni malarskiej oraz zabezpieczenie jej przed deformacjami. Blejtram składa się z dwóch poziomych i dwóch pionowych listew, które są połączone w narożach, co zapewnia stabilność konstrukcji. W praktyce, blejtram jest wykorzystywany przez artystów do tworzenia zarówno małych, jak i dużych dzieł sztuki. Warto również zauważyć, że standardy branżowe zalecają stosowanie wysokiej jakości drewna, aby uniknąć problemów związanych z kurczeniem się czy pękaniem materiału, co mogłoby wpłynąć na trwałość i estetykę obrazu. Ponadto, naciąganie płótna na blejtramie jest praktyką stosowaną w galeriach sztuki oraz podczas wystaw, co podkreśla jego znaczenie w profesjonalnym świecie sztuki.

Pytanie 10

Jaki typ fontów jest używany w przypadku tworzenia materiałów zarówno do druku offsetowego, jak i do zastosowań internetowych?

A. OpenType

B. TrueType

C. Type 1

D. Type 3

Format OpenType, stworzony przez firmę Microsoft we współpracy z Adobe, jest nowoczesnym standardem fontów, który łączy w sobie cechy dwóch wcześniejszych formatów: TrueType i Type 1. Jego zaletą jest możliwość współpracy z różnorodnymi platformami oraz aplikacjami, co czyni go idealnym wyborem do publikacji zarówno w druku offsetowym, jak i w internecie. OpenType obsługuje zaawansowane funkcje typograficzne, takie jak ligatury, alternatywne znaki czy różne style krojów, co zwiększa jego wszechstronność. Dzięki wspieraniu dużych zestawów znaków (do 65 536) oraz Unicode, OpenType jest szczególnie przydatny w projektach wielojęzycznych. Przykłady zastosowania OpenType obejmują projekty graficzne, gdzie konieczne jest uzyskanie spójności typograficznej zarówno w materiałach drukowanych, jak i cyfrowych, co jest standardem w branży. Warto również zauważyć, że OpenType jest preferowany przez profesjonalnych projektantów typografii, ponieważ jego zastosowanie poprawia jakość druku oraz czytelność na ekranach.

Pytanie 11

Aby zredukować efekt mory, kąty rastra dla kolorów w modelu CMYK zwykle różnią się o

A. 45°

B. 10°

C. 20°

D. 30°

Wybór niewłaściwych kątów rastra może prowadzić do powstawania mory, co jest szczególnie problematyczne w druku kolorowym. Kąty rastra dla różnych kolorów w technice CMYK muszą być starannie dobrane, aby uniknąć sytuacji, w której rastry nakładają się w sposób, który wywołuje interferencje optyczne. Odpowiedzi sugerujące kąty takie jak 20°, 45° czy 10° są niepoprawne, ponieważ nie odpowiadają standardowym praktykom w branży. Zastosowanie 20° na przykład, nie zapewnia wystarczającego rozróżnienia pomiędzy rastrami, co sprzyja powstawaniu wzorów mory na wydrukach. Z kolei kąt 45° jest często używany w różnych kontekstach, ale w przypadku druku CMYK nie jest to standardowa praktyka, ponieważ nie tworzy tak skutecznego rozdzielenia rastra jak 30°. Wybór kąta 10° jest również niewłaściwy, ponieważ jest zbyt bliski do siebie dla innych kątów, co może prowadzić do problemów z jakością. Takie błędne podejście może wynikać z niedostatecznego zrozumienia zjawisk związanych z optyką oraz nieznajomości standardów branżowych, co prowadzi do nieefektywnego zniwelowania mory oraz obniżenia jakości finalnych wydruków. Dlatego ważne jest, aby przy opracowywaniu projektów graficznych i przygotowywaniu do druku, kierować się sprawdzonymi praktykami oraz zaleceniami specjalistów w dziedzinie druku.

Pytanie 12

Aby przekształcić fonty na obiekty wektorowe, konieczne jest

A. wstawienie kodu formatowania

B. zamiana na krzywe

C. dopasowanie tekstu do ścieżki

D. użycie tekstu zastępczego

Zamiana fontów na krzywe jest kluczowym procesem w przekształcaniu tekstu do formatu wektorowego, co zapewnia, że wyświetlanie i drukowanie projektu będą niezależne od posiadanych na urządzeniu czcionek. W praktyce, kiedy projekt graficzny zawiera tekst, który ma być użyty w różnych środowiskach, konwersja do krzywych eliminuje ryzyko, że czcionka używana w projekcie nie będzie dostępna na urządzeniu docelowym, co mogłoby prowadzić do nieprawidłowego wyświetlania lub zniekształcenia tekstu. W branży projektowania graficznego jest to standardowa praktyka, szczególnie przed przesłaniem plików do druku. Na przykład, w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, funkcja 'Zamień na krzywe' (Convert to Curves) nie tylko zabezpiecza wygląd tekstu, ale także pozwala na dalszą edycję kształtów liter jako obiektów wektorowych, co poszerza możliwości kreatywne projektanta. Warto także zaznaczyć, że przekształcone krzywe zajmują więcej miejsca w pliku, dlatego przy dużych projektach należy zachować ostrożność.

Pytanie 13

Co oznacza termin 'proof' w kontekście druku?

A. Rodzaj farby drukarskiej

B. Format pliku graficznego

C. Specjalny papier do druku

D. Próbny wydruk do sprawdzenia

Termin 'proof' w kontekście druku odnosi się do próbnego wydruku, który jest używany do sprawdzenia, jak finalny produkt będzie wyglądać po wydrukowaniu. Jest to kluczowy etap w procesie drukowania, ponieważ pozwala na ocenę jakości kolorów, rozdzielczości, a także rozmieszczenia elementów graficznych. Moim zdaniem, proof jest jak próbne danie w kuchni – zanim zaserwujesz gościom, musisz upewnić się, że wszystko jest dokładnie tak, jak być powinno. W praktyce, proof można wykonywać na różne sposoby, od cyfrowych wydruków na specjalnym papierze proofingowym po bardziej zaawansowane technologie, takie jak proofing na maszynie drukarskiej. Ważne jest, aby proof był jak najbardziej zbliżony do finalnego produktu, co pozwala na wykrycie ewentualnych błędów i ich korektę przed rozpoczęciem masowej produkcji. W branży poligraficznej standardem jest dążenie do jak najwierniejszego odwzorowania kolorów i detali, co jest możliwe właśnie dzięki profesjonalnym próbkom proofingowym.

Pytanie 14

Oblicz koszt produkcji form drukarskich CtP, które są niezbędne do zadrukowania arkusza w kolorystyce 4 + 2, jeśli cena wykonania jednej formy wynosi 32 zł?

A. 160 zł

B. 144 zł

C. 192 zł

D. 128 zł

Aby policzyć, ile będą kosztować formy drukowe dla zadrukowania arkusza w kolorach 4 + 2, trzeba najpierw ogarnąć, o co chodzi z tymi liczbami. 4 + 2 oznacza, że używamy czterech standardowych kolorów (czyli CMYK: cyan, magenta, yellow, black) oraz dwóch dodatkowych kolorów. W sumie daje to sześć form, które musimy przygotować. Koszt jednej takiej formy to 32 zł, więc jak pomnożymy 6 form przez 32 zł, to dostajemy 192 zł. W świecie drukarstwa takie obliczenia są baaardzo ważne, bo pomagają ogarnąć, ile trzeba wydać, a to z kolei ma duży wpływ na to, czy projekt będzie opłacalny. Przykład? Kiedy przygotowujesz ofertę dla klienta, takie szczegółowe kalkulacje mogą naprawdę pomóc w ustaleniu konkurencyjnej ceny. Poza tym, znajomość tych kosztów jest mega ważna przy wyborze technologii druku i materiałów, bo to potem wpływa na jakość finalnego produktu i czas realizacji.

Pytanie 15

Jakie technologie mogą być zastosowane do wykonania odbitek próbnych?

A. polimerowej i tradycyjnej

B. fotochemicznej oraz cyfrowej

C. fotoutwardzalnej i mechanicznej

D. fotopolimerowej oraz cyfrowej

Wybór niepoprawnych technologii, takich jak "polimerowa i klasyczna" czy "fotoutwardzalna i mechaniczna", nie oddaje rzeczywistości współczesnych procesów produkcji odbitek próbnych. Technologia polimerowa, choć jest stosowana w niektórych procesach druku, nie jest typowo używana do odbitek próbnych. W kontekście druku, polimery są bardziej związane z metodami takimi jak druk fleksograficzny, gdzie wykorzystuje się elastyczne formy drukarskie, a nie bezpośrednio do wywoływania obrazów na bazie światłoczułych materiałów. Klasyczna technologia daje nam do czynienia z tradycyjnymi metodami, jak sitodruk czy offset, które mogą mieć ograniczenia w zakresie szybkości i elastyczności w porównaniu do nowoczesnych technik. Odpowiedzi takie jak "fotochemiczna" są bliskie, jednak nie uwzględniają pełnego spektrum dostępnych rozwiązań. Ostatecznie stosowanie technologii fotoutwardzalnej i mechanicznej odzwierciedla przestarzałe podejścia, które są mniej efektywne w porównaniu do metod cyfrowych, które pozwalają na szybsze prototypowanie i testowanie projektów. Kluczowym błędem myślowym jest zatem utożsamianie tych technologii z nowoczesnym podejściem do produkcji odbitek, co prowadzi do nieadekwatnych wniosków na temat ich zastosowania w praktyce.

Pytanie 16

Podczas przygotowywania projektu ulotki do druku klient wymaga, aby wszystkie elementy graficzne wychodziły poza krawędź cięcia arkusza. Jak należy poprawnie przygotować plik do produkcji poligraficznej?

A. Dodać spady wokół formatu netto

B. Ustawić marginesy wewnętrzne na 0 mm

C. Zmienić paletę kolorów na RGB

D. Zwiększyć rozdzielczość do 600 dpi

Poprawne przygotowanie pliku do druku, gdy elementy graficzne mają wychodzić poza krawędź cięcia, wymaga zastosowania tzw. spadów. Spad, czyli margines zewnętrzny poza formatem netto, to obszar, o który powiększa się projekt względem ostatecznego formatu. Najczęściej dodaje się 2–5 mm z każdej strony. Elementy tła, grafiki czy kolory, które mają „wychodzić poza krawędź”, muszą zostać poprowadzone aż do końca spadu. Dzięki temu podczas cięcia na gilotynie, nawet drobne przesunięcia maszyny nie spowodują powstania białych pasków na krawędziach wydruku. To absolutny standard w branży poligraficznej, uznawany zarówno w małych drukarniach, jak i w dużych zakładach produkcyjnych. W praktyce, jeśli projekt nie ma spadów, drukarnia zwykle odrzuca plik lub prosi o poprawki. Spady to podstawa profesjonalnych przygotowań do druku – od wizytówek po plakaty i katalogi. Z mojego doświadczenia, niedodanie spadów to jeden z najczęstszych błędów na etapie prepress, a jego skutki bywają naprawdę kosztowne. Warto zawsze sprawdzać, czy są ustawione i czy wszystkie grafiki oraz tła sięgają do końca tego obszaru.

Pytanie 17

Jaką liczbę arkuszy papieru w formacie SRA3 należy wykorzystać do wydrukowania 100 kalendarzy planszowych formatu A4, przy uwzględnieniu 20% naddatku technologicznego?

A. 60 arkuszy

B. 50 arkuszy

C. 120 arkuszy

D. 100 arkuszy

Odpowiedź 60 arkuszy jest poprawna, gdyż aby wydrukować 100 kalendarzy planszowych formatu A4, musimy najpierw obliczyć całkowitą powierzchnię papieru potrzebną do ich produkcji. Format A4 ma wymiary 210 mm x 297 mm, co daje powierzchnię 0,06237 m² na jeden arkusz. W przypadku 100 kalendarzy planszowych, całkowita powierzchnia wynosi 100 x 0,06237 m² = 6,237 m². Następnie, z uwagi na 20% naddatek technologiczny, zwiększamy tę wartość o 20%, co daje 6,237 m² x 1,2 = 7,4844 m². Arkusz papieru SRA3 ma wymiary 320 mm x 450 mm, co przekłada się na powierzchnię 0,144 m². Aby obliczyć liczbę arkuszy SRA3 potrzebnych do pokrycia 7,4844 m², dzielimy tę wartość przez powierzchnię jednego arkusza SRA3: 7,4844 m² / 0,144 m² ≈ 52 arkuszy. Jednak w praktyce, biorąc pod uwagę konieczność pełnego wykorzystania arkuszy oraz krawędzi arkusza, zaleca się zaokrąglenie w górę do 60 arkuszy, co zapewnia efektywność produkcji i minimalizuje straty. Dlatego odpowiedź 60 arkuszy jest zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 18

Aby zrealizować zlecenie klienta, konieczne jest naświetlenie 8 form drukarskich. Koszt naświetlenia jednej formy drukarskiej to 40 zł. Jaką kwotę musi uiścić klient za wszystkie naświetlone formy drukarskie?

A. 480 zł

B. 360 zł

C. 420 zł

D. 320 zł

Poprawna odpowiedź wynosi 320 zł, co jest wynikiem pomnożenia liczby form drukowych przez koszt naświetlenia jednej formy. W tym przypadku mamy 8 form drukowych, każda warta 40 zł. Zatem 8 * 40 zł = 320 zł. Taka kalkulacja jest powszechnie stosowana w branży poligraficznej, gdzie precyzyjne obliczenia kosztów są kluczowe dla rentowności projektów. W praktyce, takie obliczenia mogą być wykorzystywane przy tworzeniu ofert dla klientów, pozwalając na jasne przedstawienie kosztów związanych z realizacją zamówienia. Ważne jest również, aby wziąć pod uwagę dodatkowe koszty, takie jak materiały czy robocizna, które mogą wpłynąć na łączny koszt projektu. Przykładem może być sytuacja, w której drukarnia oferuje zniżki przy większych zamówieniach, co również należy uwzględnić w finalnej kalkulacji.

Pytanie 19

Jak nazywa się ostatni wiersz akapitu umiejscowiony na startowej linii kolumny?

A. Szewc

B. Krawiec

C. Sierota

D. Bękart

Odpowiedzi 'Szewc', 'Sierota' i 'Krawiec' są niepoprawne, ponieważ odnoszą się do pojęć, które nie mają zastosowania w kontekście typografii i układu tekstu. Termin 'Sierota' odnosi się do sytuacji, w której ostatni wiersz akapitu znajduje się na końcu strony, a reszta akapitu przeniesiona jest do następnej strony, co wpływa na estetyczne wrażenia czytelnika. Z kolei 'Szewc' i 'Krawiec' nie mają żadnego znaczenia w kontekście typograficznym i są terminami, które mogą wprowadzać w błąd. Typowym błędem myślowym jest mylenie pojęć typograficznych z codziennymi użyciami słów, co prowadzi do niewłaściwego zrozumienia zasad edytorskich. W nowoczesnym designie typograficznym, ważne jest, aby stosować właściwe terminologie, aby zapewnić nie tylko czytelność, ale i estetykę. W dobie cyfrowej typografia odgrywa kluczową rolę w projektowaniu graficznym, a zrozumienie pojęć takich jak bękart i sierota jest niezbędne do tworzenia dobrze zorganizowanych i profesjonalnych dokumentów. Używanie niewłaściwych terminów może prowadzić do nieporozumień w komunikacji między projektantami a klientami, co może skutkować nieefektywnymi i nieestetycznymi produktami końcowymi.

Pytanie 20

Jakie będą koszty przygotowania form drukowych wymaganych do wydania jednokolorowego wkładu książkowego liczącego 160 stron w formacie A5 na maszynie półformatowej, jeśli cena wykonania jednej formy wynosi 30,00 zł?

A. 600,00 zł

B. 300,00 zł

C. 480,00 zł

D. 540,00 zł

Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego oszacowania liczby form potrzebnych do wydruku książki. Odpowiedzi takie jak 300,00 zł, 480,00 zł czy 540,00 zł sugerują, że można by pomyśleć, iż wykonanie mniejszej liczby form jest wystarczające, co jest niezgodne z rzeczywistością. Wydruk książki o objętości 160 stron formatu A5 wymaga zazwyczaj znacznej liczby form, co wynika z potrzeby wydrukowania każdej strony. Niektóre osoby mogą sądzić, że koszt jednostkowy formy może obejmować więcej stron, ale w przypadku druku oprawnych książek, każdy arkusz zazwyczaj wymaga oddzielnej formy. Ponadto, w branży poligraficznej powszechnie obowiązuje zasada, że każda strona musi być odpowiednio przygotowana i zadrukowana, co wymusza przygotowanie odpowiednich form. Doświadczenie w branży pokazuje, że pomijanie takich detali w kalkulacjach kosztów może prowadzić do niedoszacowania całkowitych wydatków, co może wpływać na rentowność projektu. Ważne jest, aby dokładnie analizować potrzeby produkcyjne i stosować metodyki efektywności ekonomicznej w celu uzyskania dokładnych wyników oraz optymalizacji procesów produkcyjnych. Właściwe podejście do kosztów produkcji nie tylko wpływa na sukces finansowy, ale także na jakość i terminowość realizacji zamówień w branży poligraficznej.

Pytanie 21

Oznaczenie pokazane na ilustracji, które zamieszczone jest na opakowaniu substancji chemicznej stosowanej podczas drukowania cyfrowego przestrzega o pracy z substancją

A. łatwopalną.

B. drażniącą oczy.

C. żrącą dla metali.

D. rakotwórczą.

Odpowiedź "łatwopalną" jest jak najbardziej na miejscu, bo oznaczenie GHS02 rzeczywiście mówi o substancjach, które łatwo się zapalają. To ważne, żeby pamiętać, że w druku cyfrowym używamy różnych chemikaliów, a niektóre z nich, jak rozpuszczalniki czy atramenty, mogą być naprawdę łatwopalne. Dlatego warto przestrzegać zasad bezpieczeństwa, żeby nie doszło do jakichś niebezpiecznych sytuacji. Jeżeli masz takie materiały, powinieneś je trzymać w dobrze wentylowanych miejscach, z daleka od źródeł ciepła i ognia. Dodatkowo, warto znać przepisy związane z niebezpiecznymi substancjami, takie jak REACH czy CLP, bo to pomaga w identyfikacji zagrożeń i zapewnieniu sobie odpowiedniej ochrony. Więcej informacji o tym, jak klasyfikować chemikalia oraz co powinno się wiedzieć o ich oznakowaniu, można znaleźć w dokumentach od producentów lub w materiałach szkoleniowych na temat bezpieczeństwa w pracy z chemią.

Pytanie 22

Jaki format przechowywania zdjęć umożliwia "wywołanie cyfrowe"?

A. JPG

B. PPM

C. RAW

D. PXR

Format RAW jest powszechnie uznawany za najlepszy wybór w fotografii cyfrowej, ponieważ pozwala na uchwycenie danych obrazu w ich najczystszej postaci. Zdjęcia zapisane w formacie RAW zawierają surowe dane z matrycy aparatu, które nie zostały poddane żadnej obróbce ani kompresji. To daje fotografom ogromną swobodę w postprodukcji, umożliwiając precyzyjne dostosowanie parametrów, takich jak ekspozycja, balans bieli czy nasycenie kolorów, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Przykładowo, w sytuacjach trudnych oświetleniowo, takich jak fotografowanie w cieniu lub w silnym słońcu, format RAW pozwala na ratowanie szczegółów, które mogłyby zostać utracone w formatach skompresowanych. Dodatkowo, wiele programów do edycji zdjęć, takich jak Adobe Lightroom czy Capture One, oferuje zaawansowane narzędzia do pracy z plikami RAW, co czyni je standardem w branży. Przy odpowiednim użyciu, format RAW staje się nieocenionym narzędziem dla profesjonalnych fotografów, pragnących uzyskać najwyższą jakość obrazu.

Pytanie 23

Jakie są wymiary netto pocztówki, gdy zastosowano spady 3 mm, a wymiar brutto wynosi 111 x 154 mm?

A. 108 x 151 mm

B. 114 x 157 mm

C. 105 x 148 mm

D. 117 x 160 mm

Odpowiedź 105 x 148 mm jest prawidłowa, ponieważ wymiary netto pocztówki obliczamy, odejmując od wymiarów brutto wartość spadów. W przypadku ustalonego wymiaru brutto na 111 x 154 mm oraz zastosowania spadów 3 mm z każdej strony, musimy odjąć 6 mm od każdego wymiaru (3 mm z lewej, 3 mm z prawej). W konsekwencji otrzymujemy wymiary netto: 111 mm - 6 mm = 105 mm oraz 154 mm - 6 mm = 148 mm. Przykład zastosowania tej wiedzy jest widoczny w procesie przygotowywania materiałów drukowanych, gdzie spady są niezbędne dla poprawnego cięcia i zapewnienia, że kolory lub obrazy sięgają do krawędzi finalnego dokumentu, co jest zgodne z dobrymi praktykami w druku komercyjnym. Prawidłowe obliczenie wymiarów netto jest kluczowe, aby uniknąć problemów podczas produkcji, takich jak niepożądane białe krawędzie na końcowym produkcie.

Pytanie 24

Jaki jest główny cel kalibracji monitora w procesie przygotowywania publikacji cyfrowych?

A. Aby zredukować zużycie energii

B. Aby poprawić szybkość odświeżania

C. Aby uzyskać dokładne odwzorowanie kolorów

D. Aby zwiększyć jasność wyświetlacza

Kalibracja monitora jest kluczowym elementem w procesie przygotowywania publikacji cyfrowych, ponieważ pozwala na uzyskanie dokładnego odwzorowania kolorów. W branży graficznej jest to niezbędne, aby zapewnić, że kolory widoczne na ekranie będą zgodne z tymi, które pojawią się w finalnym produkcie, takim jak druk czy publikacja cyfrowa. Bez kalibracji, monitor może wyświetlać kolory, które są zbyt jasne, zbyt ciemne lub nieodpowiednio zbalansowane kolorystycznie, co prowadzi do błędów w reprodukcji kolorów. Kalibracja polega na dostosowaniu ustawień monitora do standardowych wartości kolorów, które są zgodne z międzynarodowymi normami, takimi jak sRGB lub Adobe RGB. To pozwala na zachowanie spójności kolorów pomiędzy różnymi urządzeniami, co jest niezwykle ważne w środowisku profesjonalnym. Dodatkowo, kalibracja może być przeprowadzana za pomocą specjalistycznych narzędzi, takich jak kolorymetry, które mierzą i regulują barwy wyświetlane na ekranie, zapewniając ich zgodność z rzeczywistością.

Pytanie 25

Dywiz w użyciu pełni rolę jako

A. symbol matematyczny lub chemiczny

B. łącznik lub symbol przeniesienia

C. symbol wyliczenia lub wyróżnienia

D. cudzysłów francuski lub kątowy

Dywiz, czyli znak '-', pełni rolę łącznika, który służy do połączenia wyrazów w zdaniach oraz jako znak przeniesienia w przypadku łamania wyrazów na końcu linii. W praktyce, dywiz jest wykorzystywany w takich konstrukcjach jak np. 'wieloletni-pracownik' czy 'proszę przejść do następnej-strony'. Jest on szczególnie przydatny w redakcji tekstów, gdzie istnieje potrzeba zachowania klarowności i płynności w pisaniu. Zgodnie z zasadami typografii, dywiz powinien być używany w sposób przemyślany, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić czytelność tekstu. Dobrym przykładem zastosowania dywizu jest w dokumentach technicznych, gdzie precyzyjna terminologia jest kluczowa, a połączenie wyrazów może znacząco wpłynąć na interpretację treści. Użycie dywizu w kontekście przeniesienia wyrazów jest również zgodne z normami typograficznymi, które podkreślają konieczność zachowania integralności wyrazów w tekstach drukowanych.

Pytanie 26

Aby ocenić projekt graficzny pod kątem kolorystyki, przed rozpoczęciem produkcji należy wykonać

A. odbitkę próbną (proof)

B. formy drukowe

C. plik impozycyjny

D. narząd drukarski

Odbitka próbna, znana również jako proof, jest kluczowym etapem w procesie przygotowania do druku, szczególnie w kontekście oceny projektu graficznego pod względem kolorystycznym. Odbitki próbne są wykonywane na specjalnych urządzeniach, które odwzorowują kolory i detale finalnego produktu, co pozwala na weryfikację, czy kolory oraz układ graficzny zgadzają się z oczekiwaniami klienta. Przykładowo, w branży drukarskiej często korzysta się z systemów takich jak Fogra, które definiują standardy jakości dla odbitek próbnych. Te standardy umożliwiają uzyskanie precyzyjnych i powtarzalnych rezultatów, co jest kluczowe, aby uniknąć kosztownych błędów produkcyjnych. Odbitki próbne są także wykorzystywane do oceny zgodności kolorystycznej między różnymi mediami, co jest istotne w przypadku projektów, które mają być realizowane na różnych materiałach. Użycie odbitek próbnych pozwala na wprowadzenie ewentualnych korekt jeszcze przed rozpoczęciem właściwego druku, co zwiększa efektywność produkcji oraz zadowolenie klienta.

Pytanie 27

Podaj liczbę punktów typograficznych, które odpowiadają w przybliżeniu 300 mm?

A. 800

B. 8000

C. 1128

D. 376

Wybór innych odpowiedzi wynika z najczęściej występujących nieporozumień związanych z konwersją jednostek oraz brakiem zrozumienia podstawowych zasad typografii. Na przykład, odpowiedzi 1128 oraz 8000 punktów typograficznych są znacznie zawyżone, co wskazuje na błędne przeliczenie milimetrów na punkty. Takie podejście opiera się prawdopodobnie na nieprawidłowym założeniu, że większe liczby zawsze będą odpowiadały większym wartościom w kontekście jednostek typograficznych, co jest mylące. Natomiast 376 punktów typograficznych, mimo że bliższe poprawnej odpowiedzi niż 1128 czy 8000, również nie odzwierciedla rzeczywistej konwersji, ponieważ nie bierze pod uwagę dokładnego przeliczenia milimetrów. Kluczowym błędem jest tutaj nieuwzględnienie precyzyjnego stosunku między jednostkami, co prowadzi do znacznych odchyleń od rzeczywistych wartości. Warto pamiętać, że w typografii każda jednostka ma swoje specyficzne znaczenie, a dokładność jest niezbędna w procesie projektowania. W rezultacie, nieprawidłowe odpowiedzi mogą wskazywać na potrzebę lepszego zrozumienia kontekstów jednostkowych oraz ich korelacji w praktycznych zastosowaniach typograficznych.

Pytanie 28

Jaką rozdzielczość skanowania powinien posiadać wielobarwny oryginał, zakładając, że podczas druku zostanie on powiększony 6 razy?

A. 600 dpi

B. 300 dpi

C. 3600 dpi

D. 1800 dpi

Rozdzielczość skanowania wielobarwnego oryginału wynosząca 1800 dpi została obliczona na podstawie wymagań dotyczących jakości druku. Kiedy planujemy powiększenie obrazu 6-krotnie, istotne jest, aby zrozumieć, że każdy punkt (pixel) na skanowanym obrazie zostanie powiększony do takiej samej proporcji. W związku z tym, aby zachować odpowiednią jakość i szczegółowość po powiększeniu, musimy rozpocząć od wyższej rozdzielczości. Standardowo, dla wysokiej jakości wydruków, zaleca się rozdzielczości skanowania w zakresie 300-600 dpi. Jednak w przypadku, gdy mamy zamiar powiększyć obraz, jak w tym przypadku (6-krotnie), odpowiednia rozdzielczość skanowania powinna wynosić 1800 dpi, aby zapewnić, że szczegóły obrazu będą widoczne i wyraźne. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest skanowanie fotografii do druku na dużych nośnikach, gdzie zachowanie detali jest kluczowe. Przy takich rozdzielczościach możliwe jest uzyskanie wydruków, które nie tracą na jakości podczas powiększenia, co jest istotne w branży fotograficznej i graficznej, gdzie jakość obrazu jest niezbędna.

Pytanie 29

Jaką masę ma 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700× 1 000 mm oraz gramaturze 100 g/m²?

A. 35 kg

B. 70 kg

C. 50 kg

D. 95 kg

Wiesz, żeby obliczyć masę 1 000 arkuszy papieru o wymiarach 700 × 1 000 mm i gramaturze 100 g/m², można użyć prostego wzoru. Najpierw musisz znaleźć powierzchnię jednego arkusza, czyli 0,7 m × 1,0 m, co daje nam 0,7 m². Następnie, liczymy masę jednego arkusza, czyli 0,7 m² pomnożone przez 100 g/m², co kończy się na 70 g za arkusz. Teraz, żeby znaleźć masę tych 1 000 arkuszy, wystarczy pomnożyć 1 000 arkuszy przez 70 g, więc mamy 70 000 g, co w kilogramach daje 70 kg. W branży poligraficznej znajomość gramatury i wymiarów papieru jest naprawdę ważna, bo pomaga dokładnie zaplanować koszty materiałów i transportu. Dobrą praktyką jest sprawdzenie wszystkich obliczeń przed rozpoczęciem produkcji, bo to może uratować nas przed niepotrzebnymi problemami z finansami.

Pytanie 30

Etap przygotowawczy do drukowania, który polega na konwersji obrazu ciągłotonalnego w obraz rastrowy, jest znany pod akronimem

A. CMS

B. CTP

C. DTP

D. PJP

Niepoprawne odpowiedzi wskazują na mylenie różnych pojęć związanych z procesem przygotowania materiałów do druku. CTP, czyli Computer to Plate, odnosi się do procesu, w którym obrazy są bezpośrednio przenoszone na płyty drukarskie, a więc jest to krok, który następuje po etapie PJP. Odpowiedzi CMS (Color Management System) dotyczą zarządzania kolorami w procesie druku, co jest istotne, lecz nie opisuje samej konwersji obrazu ciągłotonalnego na rastrowy. DTP, czyli Desktop Publishing, jest terminem szerszym, obejmującym różne aspekty przygotowania publikacji do druku, ale także nie odnosi się bezpośrednio do procesu rasteryzacji. Te koncepcje, mimo że są związane z przygotowaniem do druku, nie dotyczą bezpośrednio procesu przygotowania plików w kontekście zamiany obrazów ciągłotonalnych na rastrowe. Wiele osób może mylić te etapy, co prowadzi do nieporozumień dotyczących workflow w drukarniach. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych terminów ma swoje specyficzne zastosowanie i rolę, a nieprawidłowe postrzeganie ich jako synonimów może skutkować błędami w przygotowaniu materiałów do druku.

Pytanie 31

Jaki jest główny cel stosowania formatu PDF w publikacjach cyfrowych?

A. Poprawa jakości obrazu, co nie jest celem PDF, gdyż sam format skupia się na zachowaniu oryginalnego wyglądu dokumentu

B. Zmniejszenie rozmiaru plików graficznych, choć PDF może czasami zwiększać rozmiar plików ze względu na wbudowane fonty i grafiki

C. Zapewnienie zgodności wyświetlania na różnych urządzeniach

D. Ułatwienie edytowania tekstu i grafiki, co nie jest głównym celem PDF, ponieważ format ten jest zaprojektowany jako końcowy, trudny do edycji

Format PDF jest jednym z najczęściej stosowanych formatów w publikacjach cyfrowych z kilku powodów. Głównym celem jego stosowania jest zapewnienie zgodności wyświetlania na różnych urządzeniach i platformach. PDF, czyli Portable Document Format, został zaprojektowany przez Adobe jako uniwersalny format, który umożliwia zachowanie układu, czcionek i grafiki dokumentu bez względu na to, jak i gdzie jest otwierany. To oznacza, że dokument stworzony na jednym komputerze będzie wyglądał identycznie na każdym innym urządzeniu, niezależnie od systemu operacyjnego czy zainstalowanych programów. To jest kluczowe w przypadku publikacji cyfrowych, gdzie spójność prezentacji treści ma ogromne znaczenie. Dodatkowo, PDF obsługuje różne elementy multimedialne i interaktywne, co czyni go wszechstronnym narzędziem w publikacjach elektronicznych. Warto także wspomnieć, że PDF jest formatem, który często służy jako końcowy etap produkcji dokumentów, co zapobiega ich przypadkowym modyfikacjom.

Pytanie 32

Interlinia oznacza przestrzeń między sąsiadującymi

A. wyrazami

B. kolumnami

C. łamami

D. wierszami

Interlinia odnosi się do odległości pomiędzy kolejnymi wierszami tekstu, co jest kluczowym elementem w typografii i projektowaniu dokumentów. Właściwe ustawienie interlinii ma istotny wpływ na czytelność tekstu oraz ogólny wygląd dokumentu. Zbyt mała interlinia może prowadzić do wrażenia zagracenia, podczas gdy zbyt duża może rozpraszać uwagę czytelnika. Zazwyczaj przyjmuje się, że interlinia powinna wynosić od 1,15 do 1,5 wysokości czcionki, aby zapewnić optymalny komfort czytania. Przykładowo, w pracy akademickiej, często zaleca się stosowanie podwójnej interlinii, aby ułatwić dodawanie uwag i komentarzy. Użycie właściwej interlinii jest szczególnie ważne w dokumentach formalnych, takich jak CV czy raporty, gdzie estetyka i przejrzystość są kluczowe.

Pytanie 33

Arkusz do druku to dwustronnie zadrukowany arkusz o wymiarach

A. A1 lub B1

B. A3 lub B3

C. A2 lub B2

D. A4 lub B4

Odpowiedzi A4 lub B4, A3 lub B3 oraz A1 lub B1 są nieprawidłowe, ponieważ odnoszą się do formatów, które nie są standardowymi arkuszami drukarskimi używanymi do obustronnego druku w kontekście profesjonalnej poligrafii. Format A4 (210 mm x 297 mm) jest zbyt mały, aby mógł być uznawany za arkusz drukarski, który zazwyczaj odnosi się do większych rozmiarów, które umożliwiają zadruk większej powierzchni. Z kolei A3 (297 mm x 420 mm) i B3 (353 mm x 500 mm) są również mniejsze niż A2 i B2, co ogranicza ich zastosowanie w większych projektach drukarskich. Arkusz A1 (594 mm x 841 mm) z kolei, mimo że jest większy, nie jest szeroko stosowany w kontekście obustronnego druku na dużą skalę. Wydaje się, że mylenie tych formatów wynika z niepełnego zrozumienia znaczenia zastosowania odpowiednich rozmiarów arkuszy w profesjonalnej produkcji. W poligrafii kluczowym jest, aby wybrać format, który najlepiej odpowiada wymogom projektu, a arkusze A2 i B2 dają znacznie większe możliwości w tym zakresie. Prawidłowy dobór formatu arkuszy ma znaczenie nie tylko dla jakości druku, ale także dla efektywności kosztowej całego procesu produkcji.

Pytanie 34

W skład systemu produkcyjnego nie wchodzi

A. skanowanie

B. naświetlanie

C. konserwacja

D. archiwizacja

Wszystkie wymienione odpowiedzi, poza konserwacją, są integralnymi elementami systemów produkcyjnych. Skanowanie odgrywa kluczową rolę w śledzeniu i identyfikacji produktów w całym procesie produkcyjnym, umożliwiając efektywne zarządzanie zapasami oraz zapewnienie jakości. W praktyce, skanowanie kodów QR lub kodów kreskowych jest powszechnie stosowane w magazynach, co pozwala na bieżące monitorowanie stanów magazynowych. Naświetlanie, z kolei, jest istotne w sektorach związanych z tworzeniem materiałów wizualnych, takimi jak reklama czy fotoreportaż. Proces ten jest niezbędny do przekształcania surowych materiałów w gotowe produkty, co czyni go kluczowym w łańcuchu produkcyjnym. Archiwizacja natomiast, choć nieco odmienna w charakterze, również odgrywa ważną rolę w kontekście przechowywania i organizacji danych produkcyjnych, co jest niezbędne dla późniejszego dostępu oraz audytów. Typowe błędy myślowe związane z wyborem niewłaściwych odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia definicji systemów produkcyjnych oraz ich funkcji, co prowadzi do błędnych konkluzji na temat zakresu tych systemów.

Pytanie 35

Koszt wydrukowania 500 egzemplarzy ulotek w formacie A5 wynosi 150 zł netto. Jaka jest cena netto jednej ulotki?

A. 40 gr

B. 28 gr

C. 20 gr

D. 30 gr

Koszt wydrukowania 500 sztuk ulotek wynosi 150 zł netto, co oznacza, że aby znaleźć cenę netto jednej ulotki, należy podzielić całkowity koszt przez liczbę ulotek. Zatem, 150 zł podzielone przez 500 sztuk daje 0,30 zł, czyli 30 groszy za sztukę. To podejście jest zgodne z podstawową zasadą kalkulacji kosztów w branży poligraficznej, gdzie kluczowe jest zrozumienie jednostkowych kosztów produkcji. Przykład ten ilustruje również, jak ważne jest dokładne wyliczenie kosztów jednostkowych, co ułatwia późniejsze podejmowanie decyzji dotyczących cen sprzedaży, marż oraz budżetowania kampanii reklamowych. Dobrze jest pamiętać, że umiejętność kalkulacji kosztów produkcji jest nieoceniona w zarządzaniu projektami poligraficznymi oraz w skutecznym planowaniu marketingowym. Ponadto, wiedza ta pozwala na lepsze negocjacje z drukarniami i dostawcami usług drukarskich, co może prowadzić do oszczędności w trakcie realizacji projektów.

Pytanie 36

Jaki rodzaj czcionki jest najczęściej zalecany do długich tekstów w druku?

A. szeryfowa

B. bezszeryfowa

C. script

D. monospace

Czcionki szeryfowe są najczęściej zalecane do długich tekstów w druku, ponieważ ich charakterystyczne, małe linie lub kreski na końcach liter poprawiają czytelność i prowadzą wzrok przez tekst. Dzieje się tak, ponieważ szeryfy tworzą pewnego rodzaju linię prowadzącą, która pomaga w płynniejszym czytaniu. To zwłaszcza ważne w przypadku długich akapitów, takich jak te spotykane w książkach czy gazetach. W branży wydawniczej od lat panuje przekonanie, że czcionki szeryfowe, takie jak Times New Roman czy Garamond, są bardziej przyjazne dla oczu i mniej męczące, co jest potwierdzone w licznych badaniach. Stąd ich powszechne zastosowanie w publikacjach drukowanych. Nawet jeśli nowoczesne technologie pozwalają na wykorzystywanie różnych rodzajów czcionek, szeryfowe nadal dominują w druku z powodu ich klasycznego stylu i efektywności w czytaniu długich tekstów. Warto także zauważyć, że standardy projektowania graficznego sugerują używanie czcionek szeryfowych w tekstach drukowanych, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 37

Jaki program powinno się wybrać do tworzenia publikacji elektronicznych w formacie ePUB?

A. GIMP

B. Sigil

C. Birdfont

D. Inkscape

Sigil to dedykowany edytor ePUB, który umożliwia tworzenie i edytowanie publikacji elektronicznych w standardzie ePUB. Jest to narzędzie open source, które obsługuje wiele funkcji, takich jak importowanie plików HTML, edycja metadanych oraz dodawanie obrazów i stylów CSS. Sigil umożliwia użytkownikom łatwe zarządzanie strukturą dokumentów, dzięki czemu można tworzyć złożone dokumenty ePUB z zachowaniem zgodności z branżowymi standardami. Zastosowanie Sigila w praktyce może obejmować tworzenie e-booków zarówno dla indywidualnych autorów, jak i dla wydawnictw. Warto również zauważyć, że Sigil wspiera standardy takie jak EPUB 2.0 oraz EPUB 3.0, co czyni go idealnym narzędziem dla twórców publikacji elektronicznych, którzy chcą zapewnić dostępność i interaktywność. Ponadto, Sigil oferuje wsparcie dla wielu języków, co zwiększa jego uniwersalność. Dzięki intuicyjnemu interfejsowi oraz zaawansowanym opcjom edycyjnym, Sigil jest preferowanym wyborem dla profesjonalistów zajmujących się publikacjami elektronicznymi.

Pytanie 38

Która metoda druku jest najbardziej odpowiednia do tworzenia etykiet termokurczliwych?

A. Offsetowa

B. Tampondrukowa

C. Fleksograficzna

D. Ink-jet

Offsetowa technika druku, choć popularna w wielu branżach, nie jest odpowiednia do produkcji etykiet termokurczliwych. Proces ten opiera się na druku z płaskich form, co ogranicza elastyczność przy pracy z różnymi podłożami. Etykiety termokurczliwe wymagają, aby druk był aplikowany na materiałach, które będą poddawane obróbce termicznej, co jest trudne do osiągnięcia w procesie offsetowym. Co więcej, proces ten jest wolniejszy i bardziej kosztowny w porównaniu do fleksografii, co czyni go nieefektywnym w zastosowaniach, gdzie potrzebne są szybkie zmiany i drukowanie dużych nakładów. Technika ink-jet, choć rozwijająca się, nie oferuje takiej samej jakości i efektywności przy dużych produkcjach etykiet. Z kolei tampondruk, mimo że świetnie sprawdza się w drukowaniu na nierównych powierzchniach, również nie jest odpowiedni dla masowej produkcji etykiet termokurczliwych ze względu na ograniczenia w szybkości i kosztach. Osoby wybierające metody drukarskie często mylą wydajność z jakością, co prowadzi do błędnych wyborów technologicznych. W kontekście etykietowania termokurczliwego, elastyczność i szybkość to kluczowe czynniki, które fleksografia spełnia najlepiej, podczas gdy inne techniki mają swoje ograniczenia, które czynią je mniej odpowiednimi.

Pytanie 39

Jakie podłoże jest używane do druku podczas wytwarzania kart lojalnościowych z paskiem magnetycznym, które pozwala na odczytanie zapisanych na nich danych?

A. Papier niepowlekany spulchniony 100 g/m2

B. Folię elektrostatyczną

C. Karton powlekany 180 g/m2

D. Tworzywo PCV

Tworzywo PCV jest materiałem o wysokiej wytrzymałości i elastyczności, co czyni je idealnym wyborem do produkcji kart lojalnościowych z paskiem magnetycznym. Posiada doskonałe właściwości mechaniczne i chemiczne, co zapewnia długotrwałość oraz odporność na uszkodzenia. W procesie produkcji kart, PCV jest zadrukowywane przy użyciu technologii druku cyfrowego lub offsetowego, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości grafiki oraz tekstu. Dzięki swojej gładkiej powierzchni, zadrukowane karty charakteryzują się wyraźnym i trwałym nadrukiem. Ponadto, PCV doskonale współpracuje z technologią zapisu i odczytu danych magnetycznych, co jest kluczowe w kontekście efektywnego działania pasków magnetycznych. Standardy ISO dla kart identyfikacyjnych, takie jak ISO/IEC 7810, podkreślają znaczenie stosowania materiałów takich jak PCV dla zapewnienia odpowiednich parametrów użytkowych. Przykłady zastosowania kart lojalnościowych z PCV obejmują programy lojalnościowe w sklepach detalicznych, gdzie klienci zbierają punkty, które mogą być wymieniane na nagrody oraz zniżki.

Pytanie 40

Aby stworzyć automatyczną numerację dla 16-stronicowego katalogu w programie Adobe InDesign, której strony należy użyć?

A. nieparzystej

B. parzystej

C. wzorcowej

D. tytułowej

Wybierając tytułową stronę jako podstawę do automatycznej numeracji, można nieodwracalnie zaburzyć układ całego katalogu. Strona tytułowa jest zazwyczaj używana do prezentacji nazwy projektu lub firmy, a nie do wprowadzania elementów, które są powtarzalne na wszystkich stronach, jak numeracja. Nieparzyste i parzyste strony są pojęciami odnoszącymi się do konkretnych stron w dokumencie, jednak nie są one dostosowane do automatyzacji numeracji. Przy założeniu, że numeracja byłaby wprowadzana tylko na stronach nieparzystych lub parzystych, wymagałoby to ręcznej interwencji na każdej stronie, co jest nieefektywne i zwiększa ryzyko błędów. Z tego względu, mylenie stron wzorcowych z innymi typami stron prowadzi do błędnych wniosków. W przypadku tworzenia dokumentów w InDesign, kluczowe jest zrozumienie funkcji każdej z typów stron, aby wykorzystać ich możliwości do pełnego potencjału. Przy projektowaniu dokumentów, dobrym nawykiem jest użycie stron wzorcowych do elementów stałych, co pozwala zaoszczędzić czas oraz zredukować możliwość pomyłek. Efektywne zarządzanie układem dokumentów, poprzez zastosowanie stron wzorcowych, jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej