Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 4 czerwca 2025 07:54
Data zakończenia: 4 czerwca 2025 08:10

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Obiektyw o ogniskowej 80 mm jest typowy dla kadru o wymiarach

A. 18 x 24 mm

B. 45 x 60 mm

C. 60 x 60 mm

D. 24 x 36 mm

W przypadku formatu 45 x 60 mm, ogniskowa 80 mm byłaby zbyt długa, co skutkowałoby wąskim kątem widzenia i mogłoby prowadzić do zniekształceń obrazu. Tego rodzaju obiektywy są zazwyczaj używane w fotografii dedykowanej portretom, ale w kontekście specyfiki tego formatu mogłyby przyczynić się do utraty kontekstu otoczenia. Na formacie 24 x 36 mm obiektyw o ogniskowej 80 mm, chociaż uznawany za teleobiektyw, nie mógłby być stosowany jako standardowy, ponieważ oferuje inny efekt kompozycyjny, który nie jest odpowiedni dla szerokiego zastosowania, jakim jest np. architektura czy krajobrazy. Co więcej, w formacie 18 x 24 mm ogniskowa 80 mm wprowadziłaby jeszcze większe zniekształcenia, ponieważ proporcjonalnie wydaje się ona odpowiednikiem obiektywu o znacznie dłuższym zasięgu, co prowadzi do mylnego postrzegania głębi ostrości i perspektywy. Te błędne przekonania mogą wynikać z niepełnego zrozumienia, jak różne ogniskowe wpływają na obserwację różnych formatów zdjęć. Należy zatem pamiętać, że podczas wyboru obiektywu kluczowe jest zrozumienie zarówno formatu, jak i pożądanych efektów wizualnych, jakie chcemy osiągnąć.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Aby na fotografii uzyskać efekt zatrzymania ruchu kolarzy na zamazanym tle, jakie parametry należy ustawić w aparacie?

A. f/22 i 1/30 s

B. f/5,6 i 1/250 s

C. f/16 i 1/60 s

D. f/8 i 1/125 s

Te ustawienia, czyli f/5,6 i czas 1/250 s, są naprawdę fajne do zamrożenia ruchu. To dlatego, że migawka się szybko zamyka, co jest super ważne, gdy mamy do czynienia z obiektami, które się szybko poruszają. Przysłona f/5,6 daje nam całkiem dobrą głębię ostrości, co sprawia, że kolarze będą ostro widoczni na zdjęciu, a jednocześnie zdjęcie nie będzie prześwietlone. Czas 1/250 s mocno ogranicza ryzyko rozmycia, które tak często zdarza się przy szybkich ruchach, na przykład w sportowej fotografii. Dobrym przykładem są wyścigi kolarskie, gdzie chcemy uchwycić nie tylko samą akcję, ale także emocje na twarzach kolarzy. W takich sytuacjach ważne jest, by również dostosować ISO i balans bieli do światła, bo to naprawdę pomoże w otrzymaniu jakościowych zdjęć z zamrożonym ruchem.

Pytanie 4

Aby uzyskać nocne zdjęcie z efektem rozmytych smug światła bez zakłóceń, trzeba zastosować długi czas ekspozycji, statyw, wężyk spustowy oraz ustawić czułość matrycy na wartość

A. ISO 800

B. ISO 100

C. ISO 200

D. ISO 400

Wybór wyższych wartości ISO, takich jak 400, 200, czy 800, prowadzi do nadmiernego ziarna w zdjęciach, co jest szczególnie niepożądane podczas nocnej fotografii z długim czasem naświetlania. Wyższe ustawienia ISO zwiększają czułość matrycy na światło, co może wydawać się korzystne w ciemnych warunkach, jednak w przypadku długiego naświetlania, efektem tego jest znaczny wzrost szumów. Szumy te powstają na skutek podwyższonego poziomu czułości matrycy, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu zdjęć, szczególnie w jednolitych obszarach, takich jak niebo. Użytkownicy często popełniają błąd sądząc, że wyższe ISO w każdej sytuacji poprawi jakość zdjęcia, co jest mylące. W rzeczywistości, kluczowe w nocnej fotografii jest osiągnięcie równowagi między czasem naświetlania, przysłoną a wartością ISO. Dobrą praktyką jest zawsze zaczynać od najniższego możliwego ISO, aby zminimalizować szumy i umożliwić dłuższe naświetlanie. Warto zauważyć, że przy korzystaniu z wyższych wartości ISO, czas naświetlania powinien być odpowiednio krótszy, co nie zawsze pozwoli na uzyskanie pożądanego efektu smug świetlnych. Rozumienie tej balansu jest kluczowe w fotografii, a ignorowanie tego aspektu może prowadzić do niezadowalających rezultatów.

Pytanie 5

Wykonanie serii zdjęć tej samej sceny za pomocą aparatu fotograficznego przy automatycznych, skokowych zmianach parametrów naświetlenia pozwala na

A. autobracketing

B. automatyczny balans bieli

C. afocus

D. stabilizację obrazu

Autobracketing to technika, która umożliwia wykonanie serii zdjęć tego samego obiektu przy różnych wartościach ekspozycji, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy oświetlenie jest zmienne lub trudne do uchwycenia. W praktyce oznacza to, że aparat automatycznie wykonuje kilka ujęć, zmieniając parametry naświetlenia, takie jak czas otwarcia migawki, przysłona i ISO, co pozwala na uzyskanie zdjęć z różnym poziomem jasności. Dzięki tej metodzie, fotograf ma możliwość wyboru najlepszego ujęcia, które najlepiej oddaje zamierzony efekt estetyczny. Autobracketing jest szczególnie popularny w fotografii krajobrazowej oraz w sytuacjach, gdzie konieczne jest uchwycenie szczegółów zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach zdjęcia. Użytkownicy aparatów cyfrowych powinni znać i wykorzystywać tę funkcję, aby zwiększyć swoje możliwości twórcze i osiągnąć wyższe standardy w swoich pracach.

Pytanie 6

Którą metodę uzyskiwania obrazu pozytywowego stosowano w dagerotypii?

A. Posrebrzaną płytkę miedzianą poddaje się działaniu pary jodu

B. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary rtęci

C. Miedziana płytka poddawana jest trawieniu w kwasie siarkowym

D. Obraz utajony jest poddawany działaniu pary jodu

Dagerotypia, jako jedna z pierwszych technik fotografii, wykorzystywała zjawisko wywołania obrazu pozytywowego poprzez działanie pary rtęci na obraz utajony. Po naświetleniu, utajony obraz był widoczny tylko pod odpowiednim kątem i w odpowiednich warunkach oświetleniowych. Proces wywołania polegał na umieszczeniu płytki miedzianej pokrytej warstwą srebra w komorze z parą rtęci, co powodowało, że srebro reagowało z parą, a w miejscach, gdzie zostało naświetlone, powstawał widoczny obraz. Takie podejście pozwalało na uzyskanie bardzo szczegółowych i kontrastowych obrazów. W praktyce, dagerotypia stała się popularna w XIX wieku, a jej technologia była wykorzystywana w portretach oraz dokumentacji różnych wydarzeń. Znajomość tego procesu jest nie tylko istotna dla historyków fotografii, ale również dla współczesnych artystów, którzy eksplorują tradycyjne techniki.

Pytanie 7

Gromadząc sprzęt potrzebny do robienia zdjęć lustrzanką jednoobiektywową małych obiektów z podkreśleniem ich szczegółów, trzeba uwzględnić

A. soczewkę nakładaną

B. obiektyw stałoogniskowy z oznaczeniem Makro

C. obiektyw zmiennoogniskowy

D. filtr UV

Obiektyw stałoogniskowy z oznaczeniem Makro to idealny wybór do fotografowania małych przedmiotów z uwidocznieniem ich detali. Tego typu obiektywy charakteryzują się dużą zdolnością do odwzorowywania szczegółów oraz umożliwiają fotografię z bliskiej odległości. W standardach fotografii makro, kluczowe znaczenie ma także niska głębia ostrości, co pozwala na uzyskanie efektu bokeh, tła pięknie rozmytego, co podkreśla detale fotografowanego obiektu. Przykładem zastosowania obiektywu makro może być fotografia biżuterii, gdzie detale takie jak kamienie szlachetne czy faktura materiałów są kluczowe dla estetyki zdjęcia. Obiektywy makro są również często wykorzystywane w dokumentacji naukowej i przyrodniczej, gdzie precyzyjne odwzorowanie szczegółów jest niezbędne. Dodatkowo, stosując obiektyw makro, warto zwrócić uwagę na oświetlenie, które również odgrywa istotną rolę w fotografii detali, dlatego zaleca się użycie lamp makro lub pierścieniowe lampy LED.

Pytanie 8

Aby zeskanować kolorowy oryginał na nieprzezroczystym, sztywnym podłożu o wysokiej gęstości optycznej elementów obrazu, należy wykorzystać skaner

A. płaski do oryginałów refleksyjnych o dużej dynamice skanowania

B. bębnowy o dużej dynamice skanowania

C. płaski do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania

D. do filmów o małej dynamice skanowania

Wybór skanera filmowego o małej dynamice skanowania jest niewłaściwy, ponieważ takie urządzenia nie są przystosowane do skanowania oryginałów barwnych na nieprzeźroczystym podłożu. Skanery filmu są zazwyczaj projektowane z myślą o pracy z materiałami przezroczystymi, takimi jak negatywy lub slajdy, gdzie światło przechodzi przez materiał, a nie odbija się od niego. Zatem zastosowanie skanera filmowego w kontekście oryginałów refleksyjnych prowadziłoby do zniekształceń obrazu oraz utraty jakości kolorystycznej. Problematyczne jest również podejście związane z małą dynamiką skanowania, które ogranicza zakres tonalny, co jest kluczowe przy pracy z materiałami wysokiej rozdzielczości. Wybór skanera płaskiego do oryginałów refleksyjnych o małej dynamice skanowania również nie jest odpowiedni, gdyż ogranicza zdolność do uchwycenia pełni detali i kolorów. Użytkownicy często mylą różne typy skanera i ich przeznaczenia, co wynika z braku zrozumienia podstawowych zasad działania tych urządzeń oraz ich specyfikacji technicznych. Niezrozumienie, jakie parametry są kluczowe dla jakości skanowania, może prowadzić do wyboru niewłaściwego sprzętu, co w efekcie obniża jakość końcowego obrazu.

Pytanie 9

W jakim modelu kolorów oraz w jakiej rozdzielczości powinno być zapisane zdjęcie, które ma być umieszczone w Internecie?

A. CMYK i 72 dpi

B. RGB i 72 dpi

C. CMYK i 150 dpi

D. RGB i 150 dpi

Wybór CMYK do zdjęć w internecie to naprawdę kiepski pomysł, bo ten tryb został stworzony do druku. Drukarki używają tego modelu kolorów, bo polega na mieszaniu atramentów. Jak używasz CMYK na ekranie, to kolory nie będą wyglądały tak, jak powinny, i to może być rozczarowujące. Co więcej, ustawiając rozdzielczość na 150 dpi, zajmujesz więcej miejsca na dysku i ładowanie będzie wolniejsze, a tego w sieci nie chcemy. Ważne jest, żeby obrazy miały mały rozmiar, bo teraz wszyscy chcą mieć błyskawiczny dostęp do treści, zwłaszcza na telefonach. Używając 150 dpi, możesz spowolnić ładowanie, co na pewno nie poprawi doświadczeń użytkowników, a nawet może wpłynąć na pozycję twojej strony w wyszukiwarkach. Dlatego lepiej trzymać się 72 dpi, co daje fajną jakość przy niewielkich wymaganiach. Tego typu podejście sprawia, że przeglądanie treści w sieci jest bardziej przyjemne.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Aby uzyskać szeroki kadr, trzeba użyć obiektywu

A. długoogniskowy

B. krótkoogniskowy

C. portretowy

D. standardowy z konwerterem

Obiektyw krótkoogniskowy, znany również jako obiektyw szerokokątny, jest doskonałym narzędziem do uzyskania szerokiego kadru. Dzięki krótszej ogniskowej, zazwyczaj wynoszącej mniej niż 35 mm w formacie pełnoklatkowym, pozwala na uchwycenie szerszego pola widzenia, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w pomieszczeniach, gdzie przestrzeń jest ograniczona. W praktyce, użycie takiego obiektywu umożliwia rejestrowanie większej ilości elementów w kadrze, co jest kluczowe przy pracy w ciasnych lokalizacjach. Dodatkowo, krótkoogniskowe obiektywy często charakteryzują się lepszą głębią ostrości, co pozwala na uzyskanie efektów bokeh w tle, a także zwiększa możliwości kreatywne fotografa. Warto również wspomnieć, że w kontekście filmowania, krótkoogniskowe obiektywy często są preferowane do dynamicznych ujęć, gdzie istotne jest uchwycenie akcji w szerszym kontekście scenerii. Korzystając z takich obiektywów, warto zwrócić uwagę na zniekształcenia perspektywiczne, które mogą wystąpić przy fotografowaniu bliskich obiektów, co stanowi istotny element w procesie kompozycji zdjęcia.

Pytanie 12

W profesjonalnym procesie pracy z obrazem termin "soft proofing" oznacza

A. tworzenie wydruków próbnych na papierze o niższej gramaturze

B. symulację wyglądu wydruku na ekranie monitora przed wykonaniem fizycznego wydruku

C. drukowanie próbek kolorów na papierze fotograficznym

D. proces wstępnej obróbki zdjęć przed pokazaniem ich klientowi

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące procesu soft proofing. Na przykład drukowanie próbek kolorów na papierze fotograficznym nie jest tym samym, co symulacja na ekranie. Takie podejście, choć użyteczne w niektórych kontekstach, nie pozwala na ocenę rzeczywistego wyglądu obrazu w warunkach cyfrowych. Drukowanie próbek wymaga fizycznych materiałów oraz czasu, a także może wiązać się z dodatkowymi kosztami, co czyni je mniej efektywnym w ocenie kolorów. Proces wstępnej obróbki zdjęć przed ich prezentacją klientowi również nie odnosi się do soft proofing, jako że nie dotyczy on symulacji wydruku, lecz raczej edycji zdjęć. Z kolei tworzenie wydruków próbnych na papierze o niższej gramaturze może wprowadzać w błąd, ponieważ różnica w gramaturze papieru może wpływać na końcowy efekt wizualny, a tym samym nie oddaje rzeczywistego wyglądu zamierzonego wydruku. Tego typu podejścia mogą prowadzić do frustracji i niezadowolenia klientów, ponieważ nie spełniają oczekiwań co do jakości i koloru wydruków. Kluczowe jest zrozumienie, że soft proofing opiera się na dokładnej symulacji i ocenie efektu końcowego w przestrzeni cyfrowej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie grafiki i druku.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Skanowanie zdjęć to proces polegający na

A. konwersji materiału cyfrowego na analogowy

B. konwersji materiału analogowego na cyfrowy

C. przygotowaniu kopii zdjęciowych

D. stworzeniu plików RAW

Skanowanie fotografii polega na zamianie materiału analogowego na cyfrowy, co jest kluczowym procesem w archiwizacji i obróbce zdjęć. Podczas skanowania, fizyczne zdjęcie, zwykle wykonane na papierze fotograficznym, jest przetwarzane przez skaner, który rejestruje obraz w formie cyfrowej. Proces ten polega na analizie pikseli, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości obrazu z zachowaniem detali i kolorów. W praktyce, skanowanie pozwala również na dalsze manipulacje zdjęciami w programach graficznych, umożliwiając ich edycję, retusz czy digitalizację archiwalnych zasobów. W branży fotograficznej standardem jest używanie skanerów o wysokiej rozdzielczości, aby zapewnić maksymalną jakość skanowanych obrazów. Dodatkowo, digitalizacja materiałów analogowych staje się istotna w kontekście dziedzictwa kulturowego, gdzie archiwizacja i ochrona zdjęć historycznych stają się priorytetem.

Pytanie 15

Efekt przepalenia na zdjęciu cyfrowym oznacza

A. utratę szczegółów w najjaśniejszych partiach obrazu

B. zniekształcenia geometryczne przy krawędziach kadru

C. przebarwienia spowodowane zbyt wysoką temperaturą barwową

D. utratę szczegółów w najciemniejszych partiach obrazu

Efekt przepalenia na zdjęciu cyfrowym rzeczywiście odnosi się do utraty szczegółów w najjaśniejszych partiach obrazu. Przyczyną tego zjawiska jest nadmierna ekspozycja, co prowadzi do sytuacji, w której piksele w tych obszarach osiągają maksymalną wartość jasności, a następnie są 'przepalane'. W wyniku tego zjawiska detale stają się niewidoczne, a obraz zyskuje jednolitą białą plamę, co jest szczególnie problematyczne w fotografii krajobrazowej, portretowej czy produktowej, gdzie szczegóły są kluczowe. Aby uniknąć efektu przepalenia, zaleca się korzystanie z histogramu aparatu, który pozwala na monitorowanie rozkładu jasności w fotografii. Dobrą praktyką jest również stosowanie technik takich jak bracketing ekspozycji, które pozwalają na uchwycenie różnych poziomów jasności. Dodatkowo, podczas postprodukcji, użycie oprogramowania do edycji zdjęć, takiego jak Adobe Lightroom, umożliwia korekcję tych nadmiernie jasnych partii. Zrozumienie tego efektu i umiejętność jego kontroli jest kluczowe dla każdego fotografa, niezależnie od poziomu zaawansowania.

Pytanie 16

Aby przypisać archiwizowanym zdjęciom atrybuty ułatwiające ich szybkie odnajdywanie, należy użyć aplikacji programu Adobe

A. Bridge

B. Flash

C. Acrobat

D. InDesign

Adobe Bridge to aplikacja stworzona z myślą o zarządzaniu i organizacji plików multimedialnych, w tym fotografii. Umożliwia użytkownikom przypisywanie atrybutów, takich jak słowa kluczowe, oceny czy metadane, które znacznie ułatwiają późniejsze wyszukiwanie i organizację zdjęć. Dzięki integracji z innymi aplikacjami Adobe, takimi jak Photoshop czy Lightroom, Bridge stanowi centralne miejsce do zarządzania zasobami kreatywnymi. Przykładem praktycznego zastosowania może być stworzenie złożonej biblioteki zdjęć, gdzie fotografie są systematycznie kategoryzowane i tagowane, co pozwala na szybkie odnalezienie ich w przyszłości. Co więcej, użycie Bridge jako narzędzia do archiwizacji i organizacji zdjęć jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie metadanych w celu zwiększenia efektywności i możliwości wyszukiwania w dużych zbiorach danych. Efektywne zarządzanie zdjęciami z wykorzystaniem Bridge może znacząco poprawić produktywność pracy kreatywnej.

Pytanie 17

Technika cinemagraf polega na

A. wykonywaniu zdjęć seryjnych z zastosowaniem różnych filtrów kolorystycznych

B. tworzeniu hybrydowych obrazów łączących statyczny obraz ze zminimalizowanym ruchem

C. rejestrowaniu filmów z efektem przyspieszonego ruchu typu time-lapse

D. wykonywaniu sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia

Technika cinemagraf to fascynujący sposób na łączenie statycznych obrazów z subtelnym ruchem, co tworzy niezwykle efektowne wizualizacje. W praktyce oznacza to, że na jednym kadrze możemy mieć elementy, które pozostają nieruchome, podczas gdy inne delikatnie się poruszają. Przykładem zastosowania tej techniki może być zdjęcie pary zakochanych, w którym tylko unoszące się włosy kobiety są animowane, a reszta kadru pozostaje statyczna. Takie efekty przyciągają wzrok i są często wykorzystywane w reklamie oraz mediach społecznościowych. Kluczowe w cinemagrafie jest zapewnienie, że ruch jest subtelny i wkomponowany w obraz w sposób naturalny, co sprawia, że widzowie mają wrażenie, iż obraz 'żyje'. Technika ta wymaga staranności w planowaniu kadru oraz w postprodukcji, aby zapewnić, że ruch jest płynny i zgodny z koncepcją artystyczną. Warto również zwrócić uwagę na różne programy i oprogramowanie, które wspierają tworzenie cinemagrafów, takie jak Adobe After Effects czy Flixel, co ułatwia proces ich realizacji.

Pytanie 18

Ustalając warunki oświetlenia przy robieniu zdjęć użytkowych małego obiektu na wybitnie kontrastowym tle, powinno się zastosować pomiar światła

A. odbitego przed obiektywem aparatu fotograficznego

B. padającego przy fotografowanym obiekcie

C. padającego tuż przy lampach studyjnych

D. odbitego tuż przy fotografowanym obiekcie

Wybór pomiaru światła padającego przy fotografowanym obiekcie nie jest właściwy, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych efektów naświetlenia, które obiekt odbija. Pomiar światła padającego daje jedynie obraz intensywności światła, które pada na scenę, ale nie informuje nas o tym, jak to światło oddziałuje na obiekt. Może to prowadzić do sytuacji, w której obiekt będzie wydawał się zbyt jasny lub zbyt ciemny w gotowym zdjęciu. Z tego względu, stosowanie pomiaru światła odbitego, które lepiej odzwierciedla realne warunki ekspozycji, jest kluczowe. Odpowiedź dotycząca pomiaru odbitego przed obiektywem aparatu również jest błędna, ponieważ pomiar ten nie oddaje rzeczywistego wyglądu obiektu, a jedynie światło, które zostało przefiltrowane przez obiektyw, co może zniekształcić ostateczny obraz. Z kolei pomiar światła padającego tuż przy lampach studyjnych może prowadzić do znacznych różnic w naświetleniu, ponieważ nie uwzględnia wpływu światła na obiekt, który jest w trakcie fotografowania. Poprawne podejście do pomiaru światła w fotografii produktowej powinno koncentrować się na odbitym świetle z obiektów, co zapewnia najwierniejsze odwzorowanie ich kolorów i detali.

Pytanie 19

Pliki zapisane w formatach przeznaczonych do grafiki rastrowej zawierają dane obrazowe w postaci informacji o

A. krzywych matematycznych

B. pikselach

C. liniaturach

D. krążkach rozproszenia

Koncepcje zawarte w odpowiedziach, które nie odwołują się do pikseli, są zasadniczo mylne w kontekście grafiki rastrowej. Liniatury w kontekście grafiki odnosiłyby się raczej do technologii druku, gdzie linie są używane do tworzenia wzorów, ale nie mają one zastosowania w przechowywaniu danych obrazowych. Krążki rozproszenia to termin, który w rzeczywistości nie istnieje w standardowej terminologii związanej z grafiką komputerową i nie ma związku z przechowywaniem obrazów. Krzywe matematyczne są bardziej związane z grafiką wektorową, gdzie obraz jest skonstruowany z wykorzystaniem równań matematycznych do opisywania kształtów, a nie z pikseli. Grafika wektorowa pozwala na skalowanie bez utraty jakości, co jest przeciwieństwem grafiki rastrowej. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylenia pojęć lub niewłaściwego zrozumienia podstawowych różnic między tymi dwoma typami grafiki. Zrozumienie, że grafika rastrowa opiera się na pikselach, a grafika wektorowa na krzywych, jest kluczowe dla właściwego wykorzystania obu technologii oraz ich aplikacji w różnych dziedzinach, takich jak projektowanie graficzne, animacja czy ilustracja. Ignorowanie tej różnicy prowadzi do błędnych wniosków i problemów w pracy z obrazami w różnych formatach.

Pytanie 20

Najlepszym rozwiązaniem do fotografowania drobnych przedmiotów jubilerskich jest

A. standardowa lampa błyskowa z nasadką tubusową

B. softbox o powierzchni 100x100 cm

C. pierścieniowa lampa makro z dyfuzorem

D. światło ciągłe LED z filtrem polaryzacyjnym

Wybór standardowej lampy błyskowej z nasadką tubusową na pewno nie przyniesie oczekiwanych rezultatów w fotografii drobnych przedmiotów jubilerskich. Chociaż lampa błyskowa może wydawać się mocnym źródłem światła, jej charakterystyka emitowania intensywnego światła w krótkim czasie może prowadzić do powstawania ostrych cieni oraz nadmiernych odbić, które zasłonią szczegóły biżuterii. W dodatku, użycie tubusa ogranicza kąt padania światła, co może skutkować nierównomiernym oświetleniem obiektu. Nieprawidłowe oświetlenie to jeden z najczęstszych błędów, który wpływa na jakość zdjęć produktowych. Ponadto, softbox o dużej powierzchni, mimo że daje miękkie światło, może być zbyt duży do małych przedmiotów, co wprowadza trudności w kontrolowaniu oświetlenia i jego rozmieszczenia. Światło ciągłe LED z filtrem polaryzacyjnym również nie jest zalecane, ponieważ polaryzacja może powodować niepożądane efekty w odbiciach, zwłaszcza w przypadku lśniących powierzchni. Wniosek jest jasny – kluczem do udanego zdjęcia drobnych przedmiotów jubilerskich jest odpowiedni dobór źródła światła, a pierścieniowa lampa makro z dyfuzorem spełnia te wymagania najlepiej.

Pytanie 21

Aby wzmocnić detale obrazu przez podkreślenie widocznych krawędzi, w programie Photoshop należy użyć

A. wymazywacza

B. filtru

C. gąbki

D. progu

Wybór filtru jako narzędzia do wyostrzania szczegółów obrazu jest w pełni uzasadniony. Filtry w programie Photoshop, takie jak 'Unsharp Mask' czy 'Smart Sharpen', są specjalnie zaprojektowane do poprawy ostrości krawędzi w obrazie, co prowadzi do lepszego uwydatnienia detali. Proces ten polega na zwiększeniu kontrastu pomiędzy pikselami sąsiadującymi, co sprawia, że krawędzie stają się bardziej wyraźne. Przykładem zastosowania filtru może być edytowanie zdjęć portretowych, gdzie wyostrzanie oczu i ust dodaje żywotności i atrakcyjności zdjęciu. Warto również pamiętać o standardzie, który zaleca, aby proces wyostrzania był przeprowadzany na końcowym etapie edycji, po wykonaniu wszystkich innych korekcji, aby uzyskać optymalne rezultaty. Dodatkowo, w zastosowaniach takich jak fotografia produktowa, wyostrzenie za pomocą filtrów może znacząco poprawić postrzeganą jakość zdjęć, czyniąc je bardziej przyciągającymi dla potencjalnych klientów.

Pytanie 22

Konwersja pomiędzy przestrzeniami barw RGB i CMYK jest niezbędna przy

A. wyświetlaniu obrazów na monitorze

B. przygotowaniu zdjęcia do druku offsetowego

C. archiwizacji zdjęć na dysku twardym

D. publikacji obrazów w internecie

Konwersja pomiędzy przestrzeniami barw RGB i CMYK jest kluczowa w procesie przygotowania zdjęcia do druku offsetowego, ponieważ te dwa modele barw służą różnym celom i zastosowaniom. RGB (Red, Green, Blue) jest przestrzenią barwną używaną głównie w urządzeniach elektronicznych, takich jak monitory i telewizory, gdzie kolory są tworzone przez mieszanie światła. Z kolei CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Key/Black) to model stosowany w druku, który polega na nakładaniu tuszy na papier. Przygotowując zdjęcia do druku, ważne jest, aby zrozumieć, że kolory wyświetlane na monitorze nie zawsze będą wyglądały tak samo po wydrukowaniu, ze względu na różnice w przestrzeniach barwnych. Proces konwersji pozwala na zachowanie jak największej zgodności kolorów poprzez odpowiednią kalibrację oraz uwzględnienie specyfikacji drukarni. Na przykład, wybierając profile ICC dla drukowania, możemy lepiej dostosować obraz do specyfikacji używanych przez drukarnię. Warto również pamiętać o tym, że niektóre kolory, które są możliwe do wyświetlenia w RGB, mogą być poza zakresem CMYK, co prowadzi do utraty detali kolorystycznych. Dlatego przekształcanie obrazów zgodnie z odpowiednimi standardami to podstawa udanego druku offsetowego.

Pytanie 23

Obrazek, który ma być umieszczony w galerii online, powinien być zapisany w rozdzielczości

A. 72 ppi

B. 150 ppi

C. 36 ppi

D. 300 ppi

Rozdzielczości 36 ppi, 300 ppi oraz 150 ppi nie są odpowiednie dla zdjęć przeznaczonych do galerii internetowych. Rozdzielczość 36 ppi jest zbyt niska, aby uzyskać zadowalającą jakość obrazu na większości nowoczesnych ekranów. Tak niska rozdzielczość skutkuje rozmytymi i niewyraźnymi obrazami, co negatywnie wpływa na wrażenia użytkowników. W przypadku 300 ppi, chociaż jest to standardowa rozdzielczość dla druku, jest zdecydowanie zbyt wysoka do zastosowań internetowych. Tego rodzaju obrazy zajmują dużo miejsca oraz w znaczący sposób spowalniają ładowanie strony, co jest niepożądane w kontekście użyteczności. Korzystanie z 150 ppi również nie jest optymalne, ponieważ chociaż jest lepsze niż 36 ppi, nadal nie dorównuje 72 ppi pod względem wydajności dla treści internetowych. Używanie zbyt wysokich rozdzielczości powoduje, że obrazy są nieadekwatne do standardów webowych, gdzie szybkie ładowanie i optymalizacja są kluczowe. W praktyce, dla zapewnienia dobrej jakości wizualnej oraz efektywności, istotne jest, aby zdjęcia były przygotowywane zgodnie z przyjętymi standardami branżowymi, które zalecają 72 ppi jako idealne rozwiązanie w kontekście wyświetlania obrazów online.

Pytanie 24

Jakiego modyfikatora światła nie będzie potrzeba do robienia zdjęć w studio przy użyciu oświetlenia rozproszonego?

A. Strumienica

B. Parasolka

C. Softbox

D. Blenda

Strumienica to modyfikator światła, który ma na celu skoncentrowanie i skierowanie promieni świetlnych w określonym kierunku. Przy oświetleniu rozproszonym, które charakteryzuje się miękkim i równomiernym oświetleniem, zastosowanie strumienicy jest zbędne, ponieważ jej funkcja polega na tworzeniu wyraźnych cieni i podkreślaniu detali, co kłóci się z ideą oświetlenia rozproszonego. W studiu fotograficznym, aby uzyskać efekt rozproszonego światła, zwykle wykorzystuje się softboxy, blendy lub parasolki. Softboxy są niezwykle popularne w fotografii portretowej, ponieważ rozpraszają światło w sposób, który pozwala na uzyskanie naturalnych tonów skóry. Parasolka również jest skutecznym narzędziem do rozpraszania światła, ale jej konstrukcja pozwala na szybką zmianę kierunku światła. Przykładem może być sesja zdjęciowa, gdzie użycie softboxu w kombinacji z blendą pomaga w uzyskaniu równomiernego oświetlenia twarzy modela, eliminując niepożądane cienie. Dobrą praktyką jest umiejętne łączenie różnych modyfikatorów, aby osiągnąć pożądany efekt, a w przypadku oświetlenia rozproszonego strumienica nie jest potrzebna.

Pytanie 25

W fotografii portretowej do uzyskania efektu miękko rysującego oświetlenia stosuje się

A. małe źródło światła kierunkowego

B. duże źródło światła rozproszonego

C. silne oświetlenie konturowe

D. oświetlenie punktowe z góry

Duże źródło światła rozproszonego jest kluczowe w uzyskaniu efektu miękko rysującego oświetlenia w fotografii portretowej. Takie źródło, na przykład softbox lub parasolka, rozprasza światło, co skutkuje delikatnymi cieniami i łagodnymi przejściami tonalnymi na twarzy modela. Używając dużego źródła światła, możemy zminimalizować ostre cienie, które często pojawiają się przy użyciu mniejszych źródeł. W praktyce, gdy fotografujemy portret, warto ustawić softbox w odpowiedniej odległości od modela, aby uzyskać idealne rozproszenie. Warto również pamiętać o kącie padania światła, który wpływa na charakterystykę cieni. W branży fotograficznej stosuje się tę technikę, aby uzyskać naturalny, przyjemny efekt, który podkreśla urodę i charakter osoby. Dodatkowo, rozproszone światło dobrze współpracuje z różnymi typami skóry, co sprawia, że portrety wyglądają bardziej naturalnie i świeżo. Dlatego duże źródło światła rozproszonego jest preferowane w profesjonalnych sesjach zdjęciowych.

Pytanie 26

Który z elementów aparatu fotograficznego pozwala na odsłonięcie, a następnie ponowne zasłonięcie materiału światłoczułego lub przetwornika optoelektronicznego w celu uzyskania odpowiedniej ekspozycji?

A. Migawka

B. Samowyzwalacz

C. Matówka

D. Przesłona

Matówka, przesłona i samowyzwalacz to elementy, które pełnią inne funkcje w aparacie fotograficznym, co może prowadzić do pewnych nieporozumień. Matówka to element, który umożliwia ustawienie ostrości i podgląd kompozycji przed wykonaniem zdjęcia. Działa jako akcesorium optyczne, które wspomaga fotografów w precyzyjnym ustawieniu kadru, ale nie ma nic wspólnego z kontrolowaniem czasu ekspozycji. Przesłona, z kolei, to mechanizm regulujący ilość światła, które wpada do aparatu, ale działa równolegle z migawką, a nie zamiast niej. Przesłona wpływa również na głębię ostrości, co jest kluczowym aspektem w fotografii, jednak nie ma ona wpływu na czas, przez jaki matryca jest odsłonięta. Samowyzwalacz to funkcjonalność, która pozwala na automatyczne wykonanie zdjęcia po zadanym czasie, co jest przydatne dla fotografów chcących uchwycić siebie lub uniknąć drgań aparatu przy naciśnięciu spustu migawki, ale również nie ma związku z procesem ekspozycji. Warto zrozumieć te różnice, aby lepiej zarządzać parametrami podczas robienia zdjęć, co jest podstawą efektywnej fotografii.

Pytanie 27

W aparatach fotograficznych oznaczenie S (Tv) odnosi się do trybu

A. manualnego

B. automatyki programowej

C. automatyki z preselekcją czasu

D. automatyki z preselekcją przysłony

Tryb S (znany również jako Tv w niektórych aparatach) oznacza automatyczną preselekcję czasu, co pozwala fotografowi na ręczne ustawienie czasu naświetlania. W tym trybie aparat automatycznie dobiera wartość przysłony, aby uzyskać prawidłową ekspozycję w zależności od panujących warunków oświetleniowych. Jest to niezwykle użyteczne w sytuacjach, gdzie ruch obiektów jest istotny, na przykład przy fotografowaniu sportów lub w przypadku szybkich zmian oświetlenia. Dzięki temu fotograf ma kontrolę nad czasem naświetlania, co pozwala na uchwycenie dynamicznych scen. Dobrą praktyką jest używanie tego trybu, gdy chcemy zamrozić ruch, na przykład przy fotografowaniu pędzącego samochodu, gdzie ustawienie krótkiego czasu naświetlania, np. 1/1000 sekundy, pozwala na uchwycenie szczegółów bez rozmycia. Warto również pamiętać, że zmieniając czas naświetlania, wpływamy na głębię ostrości zdjęcia, co powinno być brane pod uwagę podczas planowania kadrów, szczególnie w trybie S.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Jakiej techniki należy użyć, aby uzyskać efekt miękkiej, rozmytej wody w fotografii krajobrazowej?

A. Wysokiej wartości ISO

B. Stosowania lampy błyskowej

C. Długiego czasu naświetlania

D. Niskiej wartości przysłony

Podczas robienia zdjęć krajobrazowych z efektem rozmytej wody, niektóre techniki mogą prowadzić do nieprawidłowych rezultatów. Stosowanie wysokiej wartości ISO nie jest zalecane, ponieważ może to prowadzić do wzrostu szumu na zdjęciach. Przy długim czasie naświetlania, nawet w warunkach słabego oświetlenia, warto stosować możliwie najniższą wartość ISO, aby utrzymać wysoką jakość obrazu. Z kolei niska wartość przysłony nie wpłynie na efekt rozmycia wody, ale na głębię ostrości. Mniejsza przysłona pozwala na większą ilość światła, ale w kontekście techniki długiego naświetlania, nie jest kluczowa dla uzyskania efektu rozmycia. Warto pamiętać, że główną rolą przysłony w tej technice jest kontrola nad ostrością przedniego i dalszego planu, a nie rozmycie ruchu. Natomiast stosowanie lampy błyskowej jest zupełnie nieodpowiednie do uzyskania efektu miękkiej wody. Błysk zatrzymuje ruch, co jest odwrotnością pożądanego efektu. W przypadku krajobrazów, w których dążymy do uchwycenia dynamiki i ruchu, błysk lampy błyskowej mógłby zniweczyć cały zamysł długiego naświetlania. Dlatego w kontekście fotografii krajobrazowej, gdzie celem jest uchwycenie płynności ruchu wody, kluczowe jest stosowanie długiego czasu naświetlania w połączeniu z odpowiednim wyposażeniem, jak statyw czy filtry ND, zamiast technik, które mogą zniweczyć zamierzony efekt.

Pytanie 30

Oświetlenie porównywane do "trójkąta" jest klasyfikowane jako rodzaj oświetlenia portretowego

A. realizowanego przy użyciu dwóch lamp umiejscowionych po obydwu stronach modela.

B. w którym nos modela rzuca ukośnie zarysowany na policzku cień, pozostawiając oko w strefie światła.

C. w którym cienie tworzą charakterystyczne trójkąty na policzkach modela.

D. realizowanego przy użyciu trzech lamp umieszczonych w równych odległościach od siebie i modela.

Pozostałe odpowiedzi zawierają koncepcje, które nie oddają istoty światłocienia z trójkątem. Twierdzenie, że światło portretowe z trójkątem polega na tworzeniu cieni na obu policzkach modela, jest mylące, ponieważ w tej technice kluczowym elementem jest cień rzucany przez nos, a nie równomierne oświetlenie obu stron twarzy. Użycie dwóch lamp po obu stronach modela prowadzi do zupełnie innego efektu oświetleniowego, znanego jako światło kluczowe, które równomiernie oświetla zarówno lewą, jak i prawą stronę twarzy, eliminując cień nosowy, co jest sprzeczne z zamysłem techniki. Z kolei ustawienie trzech lamp w identycznych odległościach może generować bardziej płaskie oświetlenie, również nie oddające charakterystycznego efektu trójkąta. Błędem jest również zakładanie, że każda technika oświetleniowa musi korzystać z większej liczby źródeł światła; w rzeczywistości, minimalistyczne podejście, z jednym kluczowym źródłem światła, często daje najlepsze rezultaty w portretach. Właściwe zrozumienie różnych technik oświetleniowych jest kluczowe dla efektywnego uchwycenia osobowości modela oraz dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych.

Pytanie 31

W aparatach fotograficznych oznaczenie "A (Av)" odnosi się do

A. automatyki z wyborem czasu

B. trybu ręcznego

C. automatyki sterowanej programowo

D. automatyki z wyborem przysłony

Symbol 'A (Av)' w aparatach cyfrowych odnosi się do trybu automatyki z preselekcją przysłony, co oznacza, że fotograf może samodzielnie ustawić wartość przysłony, a aparat automatycznie dobierze odpowiedni czas naświetlania, aby uzyskać prawidłową ekspozycję. Ten tryb jest szczególnie przydatny w sytuacjach, gdy ważne jest kontrolowanie głębi ostrości, na przykład w portretach, gdzie większa przysłona (niższa liczba f) pozwala na uzyskanie rozmytego tła, co podkreśla temat zdjęcia. W ten sposób fotograf ma możliwość wpływania na estetykę obrazu, a jednocześnie nie musi martwić się o odpowiednie dobranie czasu naświetlania, co jest szczególnie pomocne w dynamicznych warunkach. W praktyce, korzystanie z tego trybu jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, ponieważ pozwala na większą kreatywność i kontrolę nad finalnym efektem. Zrozumienie działania tego trybu oraz umiejętne korzystanie z niego to klucz do uzyskania wysokiej jakości zdjęć, a także do rozwijania umiejętności fotografii.

Pytanie 32

Aby uzyskać na fotografii efekt "zamrożenia ruchu" szybko poruszającego się pojazdu, należy ustawić czas naświetlania na wartość

A. 1/15 s

B. 1/30 s

C. 1/500 s

D. 1/80 s

Żeby uzyskać efekt 'zamrożenia ruchu' w przypadku szybko jadącego samochodu, trzeba postawić na krótki czas naświetlania. Właśnie taki czas, jak 1/500 s, daje nam szansę uchwycić obiekt w ruchu bez rozmycia. To mega istotne w fotografii sportowej czy motoryzacyjnej. Przy czasach naświetlania jak 1/500 s możemy rejestrować dynamiczne sceny, co jest kluczowe, gdy chcemy uchwycić np. samochody na torze. Dzięki tak krótkiemu czasowi jesteśmy w stanie zobaczyć detale, jak koła w ruchu czy nawet efekty aerodynamiczne, a cała scena zostaje ostra. W fotografii ważne jest, żeby starać się o jak największą ostrość w ruchu i ten czas naświetlania 1/500 s świetnie to pokazuje.

Pytanie 33

Jakie polecenie w programie Adobe Photoshop pozwala na wydobycie koloru w obszarach zdjęcia o niższym nasyceniu?

A. Odwróć

B. Przejrzystość

C. Jaskrawość

D. Ekspozycja

Odwrócenie jest funkcją, która zmienia wartości kolorów na ich przeciwieństwa, co nie ma związku z wydobywaniem kolorów w obszarach mniej nasyconych. Stosowanie tej opcji prowadzi do drastycznych zmian, które mogą zniekształcić oryginalny obraz, zamiast poprawić jego jakość. Ekspozycja z kolei reguluje ogólną jasność obrazu, co również nie odpowiada na pytanie o wydobycie koloru w mniej nasyconych miejscach. Choć odpowiednie dostosowanie ekspozycji może poprawić widoczność kolorów, nie jest to narzędzie skoncentrowane na nasyceniu kolorów, a raczej na ich jasności. Można przez to uzyskać niezamierzony efekt overexposure, co prowadzi do utraty detali. Przejrzystość, będąca parametrem regulującym przezroczystość warstw, nie ma bezpośredniego wpływu na kolory w obszarach mniej nasyconych, a jej użycie w kontekście nasycenia kolorów byłoby nieadekwatne. Często błędnie łączy się te pojęcia, nie dostrzegając, że każda z wymienionych funkcji ma inny cel i zastosowanie. W praktyce, dobierając odpowiednie narzędzia do edycji zdjęć, warto być świadomym ich specyfiki, aby nie pogubić się w procesie postprodukcji i uzyskać zamierzony efekt estetyczny.

Pytanie 34

Aby uwiecznić rozległy krajobraz, należy skorzystać z aparatu z obiektywem o ogniskowej

A. 100÷300 mm

B. 50÷180 mm

C. 85 mm

D. 28 mm

Ogniskowa 28 mm jest idealnym wyborem do fotografowania rozległych krajobrazów, ponieważ oferuje szerszy kąt widzenia, co pozwala uchwycić większy obszar w kadrze. Obiektywy szerokokątne, takie jak 28 mm, są powszechnie stosowane w fotografii krajobrazowej, aby pokazać majestat i rozległość przyrody. Dzięki temu, fotograficy mogą uchwycić głębię i perspektywę, co jest kluczowe dla oddania charakteru krajobrazu. W praktyce, używając obiektywu 28 mm, możemy z powodzeniem rejestrować zarówno elementy pierwszego planu, jak i tło, co jest istotne w kompozycji zdjęcia. Standardy branżowe zalecają stosowanie szerokokątnych obiektywów w fotografii krajobrazowej, aby uzyskać efektywniejsze kadry. Warto również pamiętać o technikach takich jak HDR, które mogą być stosowane w połączeniu z tym obiektywem, aby uzyskać bardziej zrównoważony zakres tonalny, co dodatkowo podniesie jakość zdjęć krajobrazowych.

Pytanie 35

W celu usunięcia smug lub odcisków palców z matrycy, co należy zastosować?

A. watki nasączone metanolem

B. suche patyczki higieniczne

C. sprężone powietrze

D. suchą watkę

Sprężone powietrze, mimo że często się je stosuje do czyszczenia różnych urządzeń, nie poradzą sobie ze smugami ani odciskami palców na matrycy. Może pomóc w usuwaniu kurzu lub luźnych brudków, ale nie rozwiąże problemu z tłuszczem czy plamami, które wymagają rozpuszczenia. Suche waciki to też nie to - bez żadnej substancji czyszczącej, nie ma co liczyć na zmycie trudnych zabrudzeń. A patyczki higieniczne, choć mogą być wygodne, mają często sztywne końcówki, które mogą zarysować ekran. Niewłaściwe materiały czy metody czyszczenia mogą na stałe uszkodzić matrycę. Wiele osób myśli, że wystarczy mechanicznie przetrzeć ekran, a pomijają, jak ważne są aspekty chemiczne w czyszczeniu. Dlatego trzeba stosować odpowiednie środki czyszczące, jak metanol, które skutecznie poradzą sobie z zabrudzeniami.

Pytanie 36

Jaki kierunek oświetlenia użyty w trakcie robienia portretu spowodował, że twarz modela na fotografii wydaje się spłaszczona?

A. Z przodu

B. Z boku

C. Z góry

D. Z dołu

Odpowiedź "z przodu" jest prawidłowa, ponieważ oświetlenie zastosowane w tej pozycji równomiernie oświetla twarz modela, co przyczynia się do spłaszczenia rysów. Taki efekt jest szczególnie widoczny w przypadku portretów, gdzie celem jest uzyskanie naturalnego wyglądu bez wyraźnych cieni. W praktyce, oświetlenie z przodu tworzy miękkie cienie wokół konturów twarzy, co sprawia, że rysy są mniej wyraźne, a twarz wydaje się bardziej harmonijna. W fotografii portretowej często stosuje się tę technikę w połączeniu z dyfuzorami lub softboxami, aby zmiękczyć światło i zminimalizować ostre cienie. Podczas sesji zdjęciowych, szczególnie w studio, oświetlenie z przodu jest standardowym podejściem, które zapewnia równowagę i estetykę portretu, zachowując jednocześnie detale skóry. Dodatkowo, warto pamiętać, że odpowiednia temperatura barwowa światła również wpływa na postrzeganie urody modela.

Pytanie 37

Czy oświetlenie rembrandtowskie można uzyskać przez umiejscowienie światła głównego

A. poniżej obiektywu

B. w miejscu przednio-górno-bocznym

C. bezpośrednio nad obiektywem

D. za modelem, w kierunku obiektywu

Oświetlenie rembrandtowskie charakteryzuje się specyficzną konfiguracją, która prowadzi do powstania charakterystycznego trójkątnego światła na policzku modela. Aby uzyskać ten efekt, światło główne powinno być umieszczone w pozycji przednio-górno-bocznej, co oznacza, że znajduje się ono na wysokości oczu modela lub nieco powyżej, a z boku, tworząc kąt około 45 stopni w stosunku do osi obiektywu. Taka lokalizacja światła pozwala na odpowiednie modelowanie rysów twarzy, uwydatniając cienie i światła, co jest istotne dla stworzenia dramatycznego, ale jednocześnie naturalnego efektu. W praktyce, oświetlenie rembrandtowskie jest często stosowane w portretach, szczególnie w fotografii studyjnej oraz malarstwie, gdzie zależy nam na uzyskaniu głębi i tekstury w obrazie. Ważnym aspektem jest również użycie odpowiednich modyfikatorów światła, takich jak softboxy czy reflektory, które mogą pomóc w kontrolowaniu intensywności i kierunku światła, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.

Pytanie 38

Technikę oświetlenia konturowego przedmiotu fotografowanego osiąga się poprzez umiejscowienie głównego źródła światła

A. za obiektem, które świeci w kierunku obiektywu

B. przed obiektem, które świeci w kierunku tła

C. za obiektem, które świeci w kierunku tła

D. przed obiektem, które świeci w kierunku obiektywu

Technika oświetlenia konturowego, znana również jako oświetlenie konturowe, polega na umiejscowieniu źródła światła za fotografowanym obiektem, skierowanym w stronę obiektywu. Takie ustawienie światła umożliwia uzyskanie wyraźnych konturów oraz efektu trójwymiarowości, co jest szczególnie istotne w fotografii produktowej oraz portretowej. Użycie tej techniki pozwala na stworzenie dramatycznego kontrastu, gdyż światło przechodzące przez obiekt podkreśla jego krawędzie, a jednocześnie tło pozostaje w cieniu. Przykładem zastosowania oświetlenia konturowego może być fotografia biżuterii, gdzie refleksy świetlne na metalach i kamieniach szlachetnych są kluczowe dla uzyskania atrakcyjnego efektu wizualnego. Standardy branżowe zalecają również wykorzystanie różnych źródeł światła, takich jak lampy LED czy softboxy, by osiągnąć pożądany efekt. Dobrze zrealizowane oświetlenie konturowe znacząco podnosi jakość zdjęć i może być decydującym czynnikiem w procesie sprzedaży produktów.

Pytanie 39

Jakie promieniowanie o kolorze jest przepuszczane przez filtr purpurowy?

A. zielonej i niebieskiej

B. zielonej

C. zielonej i czerwonej

D. niebieskiej i czerwonej

Rozważając błędne odpowiedzi, należy zrozumieć, że każde z podejść do wyboru kolorów niezgodnych z filtrami nie opiera się na dobrze ugruntowanej wiedzy dotyczącej spektrum świetlnego. Filtr purpurowy, z definicji, nie przepuszcza zielonego światła, co jest kluczowym aspektem jego działania. Odpowiedzi sugerujące, że filtr ten przepuszcza zieleń, są oparte na mylnym założeniu, że wszystkie kolory są w równym stopniu dostępne przez filtr, co jest nieprawdziwe. Przykładem pomyłki może być wyobrażenie sobie, że filtr purpurowy, działający w zakresie długości fal czerwonych i niebieskich, może też pozwolić na przechodzenie innych barw, mimo że w rzeczywistości jest to technicznie niemożliwe. Ponadto, w kontekście praktycznym, wiele osób myli się, zakładając, że filtry działają na zasadzie ogólnego przepuszczania światła, nie dostrzegając, że każdy filtr ma swoje specyficzne właściwości optyczne. Właściwe zrozumienie działania filtrów jest kluczowe w wielu dziedzinach, takich jak optyka, fotografia czy grafika komputerowa. Prawidłowe użycie filtrów w praktyce wymaga także zrozumienia, które kolory są potrzebne do uzyskania pożądanego efektu, co jest niezbędne w profesjonalnym przetwarzaniu obrazu oraz w standardach jakości w branży kreatywnej.

Pytanie 40

W jakiej jednostce mierzy się rozdzielczość obrazu cyfrowego?

A. lm (lumeny)

B. Hz (herce)

C. cd (kandela)

D. ppi (pixels per inch)

Rozdzielczość obrazu cyfrowego mierzona jest w 'ppi', czyli 'pixels per inch', co oznacza liczbę pikseli przypadających na cal. To kluczowy parametr w grafice cyfrowej i druku, ponieważ bezpośrednio wpływa na jakość wyświetlanych obrazów. Wyższa wartość ppi oznacza większą liczbę pikseli na jednostkę długości, co przekłada się na ostrzejszy i bardziej szczegółowy obraz. Z punktu widzenia standardów branżowych, w druku komercyjnym często używa się wartości 300 ppi dla uzyskania wysokiej jakości wydruków. W przypadku ekranów komputerowych, typowe wartości to 72-96 ppi. Rozdzielczość w ppi ma znaczenie również w kontekście projektowania interfejsów użytkownika oraz tworzenia materiałów marketingowych, gdzie dbałość o detale i klarowność grafiki są kluczowe. Dlatego umiejętność pracy z rozdzielczością jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się projektowaniem graficznym, fotografią cyfrową czy publikacją elektroniczną.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej