Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
- Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
- Data rozpoczęcia: 26 marca 2025 16:36
- Data zakończenia: 26 marca 2025 16:49
Egzamin zdany!
Wynik: 20/40 punktów (50,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
W hotelowej restauracji dostępny jest następujący zestaw na śniadanie: kawa z mlekiem lub śmietanką, pieczywo, masło, dżem, miód oraz jajo gotowane w szklance z masłem. Jakie to śniadanie?
A. wiedeńskie
B. kontynentalne proste
C. kontynentalne wzmocnione
D. angielskie
Śniadanie wiedeńskie charakteryzuje się serwowaniem kawy z mlekiem, pieczywem, masłem, dżemem, miodem oraz jajkiem gotowanym w szklance z masłem, co idealnie pasuje do opisanego zestawu. Wiedeńskie śniadanie jest popularne w hotelach i restauracjach w Austrii oraz w krajach sąsiednich, co sprawia, że jego znajomość jest istotna w branży gastronomicznej. Warto zauważyć, że wiedeńskie śniadanie jest często postrzegane jako lekka, ale pełnowartościowa opcja, co czyni je atrakcyjnym wyborem dla gości hotelowych. Takie podejście do śniadania sprzyja również promowaniu zdrowych nawyków żywieniowych, zawierających białko, węglowodany i tłuszcze, które dostarczają niezbędnych składników odżywczych na rozpoczęcie dnia.
Pytanie 3
Przechowywanie kartofli w cieple i w wilgotnym miejscu przyspiesza proces ich
A. kiełkowania
B. wysychania
C. dojrzewania
D. fermentacji
Ziemniaki trzymane w ciepłym i wilgotnym miejscu mają większą szansę na kiełkowanie. To dlatego, że te warunki doskonale pasują do rozwoju ich pąków. Wysoka temperatura i wilgotność pobudzają metabolizm roślin, co z kolei sprawia, że zaczynają rosnąć. Kiełkowanie jest czymś naturalnym, co pozwala ziemniakom się rozmnażać. Ale gdy chodzi o przechowywanie, lepiej unikać takich warunków. Zgadza się, że najlepsza temperatura dla ziemniaków to około 4-10 stopni Celsjusza i niska wilgotność. Dzięki temu zminimalizujesz ryzyko kiełkowania, co z kolei wpływa na jakość bulw i ich trwałość. Na przykład, trzymanie ziemniaków w piwnicy czy chłodni, gdzie da się kontrolować temperaturę i wilgotność, na pewno przedłuży ich świeżość. Dobrze jest dbać o te warunki, bo to pomaga zachować wartości odżywcze i smak ziemniaków na dłużej.
Pytanie 4
Jakie ryzyko może wynikać z jedzenia chleba ze pleśnią?
A. Zatrucie akroleiną
B. Zatrucie mykotoksynami
C. Zatrucie solaniną
D. Zatrucie pestycydami
Odpowiedzi dotyczące zatrucia akroleiną, pestycydami i solaniną są niepoprawne, ponieważ nie mają związku z zagrożeniem, jakie niesie spożycie pleśniowego chleba. Akroleina jest organicznym związkiem chemicznym, który powstaje w wyniku degradacji tłuszczów, a nie jest produktem pleśni. Jej obecność w żywności jest zwykle związana z przetwarzaniem w wysokotemperaturowym, a więc nie dotyczy chleba porażonego pleśnią. Z kolei pestycydy są substancjami chemicznymi stosowanymi w rolnictwie do ochrony roślin, ale ich obecność w chlebie nie jest bezpośrednio związana z pleśnią. Choć może się zdarzyć, że pestycydy przedostaną się do surowców używanych do produkcji chleba, nie są one typowym zagrożeniem związanym z pleśnią. Solanina to toksyna występująca głównie w roślinach z rodziny psiankowatych, takich jak ziemniaki, a nie w zbożach. Spożycie chleba porażonego pleśnią jest przede wszystkim problemem mykotoksyn, a nie innych substancji chemicznych. Właściwe zrozumienie tych zagadnień jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia, dlatego ważne jest, aby być świadomym zagrożeń wynikających z pleśni, a nie mylić ich z innymi toksynami.
Pytanie 5
Kasze powinny być magazynowane w pomieszczeniach o temperaturze
A. 20°C i wilgotności względnej 90%
B. 15°C i wilgotności względnej 60%
C. 15°C i wilgotności względnej 90%
D. 5°C i wilgotności względnej 60%
Odpowiedź "15°C i wilgotności względnej 60%" jest naprawdę dobra, bo to idealne warunki do trzymania kasz. Dzięki temu mogą dłużej zachować swoje wartości odżywcze i smak. Przy takich parametrach nie ma zbyt dużego ryzyka na rozwój pleśni czy szkodników, jak mole. Warto pamiętać, że w odpowiednich warunkach kasze, na przykład jaglana czy gryczana, mogą być przechowywane naprawdę długo. Jakby nie patrzeć, odpowiednia temperatura i wilgotność to klucz do sukcesu. W magazynach i spiżarniach należy unikać miejsc z wysoką wilgotnością, bo wtedy kasze mogą się zbrylać, a ich jakość może się pogorszyć. Trzymanie tych warunków sprzyja też zachowaniu aromatu i smaku, co jest ważne, gdy gotujemy. Na koniec, warto dodać, że normy takie jak HACCP mówią o tym, jak ważne jest monitorowanie warunków przechowywania, bo to realnie wpływa na bezpieczeństwo żywności.
Pytanie 6
Jakie warzywa powinny być mielone w szyfonadzie?
A. Pomidory
B. Ogórki
C. Szpinak
D. Ziemniaki
Odpowiedzi wskazujące na ziemniaki, ogórki i pomidory jako warzywa do rozdrabniania w szyfonadzie mogą wydawać się logiczne na pierwszy rzut oka, jednak każda z nich ma swoje specyficzne właściwości, które nie sprzyjają tej technice. Ziemniaki, ze względu na swoją skrobiową strukturę, mają tendencję do tworzenia grudek, co sprawia, że trudno jest uzyskać gładką masę w szyfonadzie. Zamiast tego, ziemniaki często gotuje się i następnie przeciera przez sitko lub używa tłuczek, aby uzyskać odpowiednią konsystencję dla puree. Podobnie, ogórki, które są bogate w wodę, ale mają chrupiącą teksturę, nie nadają się do szyfonady, ponieważ ich struktura nie pozwala na uzyskanie jednolitej masy; zamiast tego często są używane w sałatkach lub jako świeży dodatek do dań. Pomidory, chociaż są bardziej miękkie, mają dużo kwasów i soku, co może prowadzić do problemów z uzyskaniem gładkiej konsystencji. W praktyce, pomidory często są przetwarzane w procesie gotowania lub miksowania, co pozwala na lepsze wydobycie ich smaku i konsystencji w sosach i zupach. Te błędne podejścia wynikają z niepełnego zrozumienia właściwości fizycznych i chemicznych warzyw, co prowadzi do nieefektywnego ich przetwarzania w kuchni.
Pytanie 7
Jaką czynność kelner wykonuje z lewej strony klienta podczas jego obsługi?
A. Podawanie potraw wyporcjowanych na talerzach
B. Ustawienie salaterki z jarzynami
C. Ustawienie wazy z zupą
D. Serwowanie potraw z półmiska
Serwowanie potraw z półmiska z lewej strony gościa to uznawana praktyka w gastronomii, która ma na celu zapewnienie komfortu i estetyki podczas posiłku. Dzięki temu kelner jest w stanie z łatwością podać dania, nie zakłócając przestrzeni spożywania posiłku. Ustawiając się z lewej strony, kelner może również lepiej kontrolować sytuację, co pozwala uniknąć przypadkowych kolizji z innymi gośćmi lub serwisem. Przykładowo, podczas serwowania mięs, kelner może zademonstrować umiejętności artystyczne, krojąc potrawę na miejscu, co dodaje wartości doświadczeniu kulinarnemu. Standardy obsługi w renomowanych restauracjach kładą nacisk na takie praktyki, co podkreśla znaczenie profesjonalizmu i dbałości o detale w branży gastronomicznej. Dobrze przeszkolony personel powinien znać różnice w sposobie serwowania potraw w zależności od ich rodzaju oraz oczekiwań gości, co pozwala na pełne dostosowanie się do indywidualnych potrzeb każdego z nich.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
Podczas namaczania ziaren fasoli w chłodnej wodzie skrobia obecna w fasoli ulega
A. pirolizie
B. dekstrynizacji
C. retrogradacji
D. pęcznieniu
Pęcznienie ziaren fasoli podczas moczenia w zimnej wodzie to proces fizyczny, w którym woda wnikając do wnętrza ziaren, powoduje ich zwiększenie objętości. Woda powoduje rozluźnienie struktury skrobi w komórkach, co jest kluczowe dla późniejszych procesów kulinarnych, takich jak gotowanie czy pieczenie. Pęcznienie jest istotne, ponieważ umożliwia łatwiejsze i szybsze gotowanie, a także wpływa na teksturę i smak potraw. W praktyce, przygotowanie fasoli do dalszego gotowania poprzez moczenie jest standardową procedurą, która poprawia przyswajalność składników odżywczych oraz redukuje czas gotowania. W kontekście standardów kulinarnych, stosowanie moczenia jest zalecane w dietetyce, ponieważ poprawia strawność fasoli oraz zmniejsza związki antyodżywcze, na przykład inhibitory proteaz. Dodatkowo, pęcznienie wpływa na właściwości fizykochemiczne, co jest istotne w procesach technologicznych przetwórstwa spożywczego.
Pytanie 10
Głównym napojem alkoholowym Węgrów jest
A. wermut
B. tokaj
C. anyżówka
D. piwo
Piwo, wermut i anyżówka to napoje alkoholowe, które choć są popularne, nie są uznawane za narodowy napój Węgier. Piwo jest szeroko spożywane na całym świecie, w tym również na Węgrzech, jednak nie definiuje ono narodowej tożsamości tego kraju. Węgierskie piwa, takie jak Dreher czy Soproni, mają swoje miejsce w kulturze piwnej, ale nie mogą równać się z tokajem pod względem historycznym i kulturowym znaczenia. Wermut, choć popularny jako składnik koktajli, również nie jest związany w sposób bezpośredni z węgierską tradycją winiarską. Jego pochodzenie związane jest z Włochami, a jego skład i smak różnią się znacznie od charakterystycznych cech tokaju. Anyżówka, z kolei, to napój alkoholowy, który ma swoje korzenie w różnych kulturach, w tym w krajach bałkańskich, ale nie jest specyficzny dla Węgier. Często myli się różne alkohole na podstawie ich popularności lub regionu produkcji, co prowadzi do pomyłek. Kluczowym elementem do zrozumienia węgierskiej kultury alkoholowej jest znajomość tokaju, jego historii oraz technik produkcji, takich jak metoda aszús, która podkreśla wyjątkowość tego wina. Nie należy więc mylić różnych napojów z ich głębszym znaczeniem kulturowym i historycznym, co jest częstym błędem w ocenie narodowych symboli.
Pytanie 11
Garnirowanie to metoda
A. podziału półproduktów na porcje
B. prezentowania potraw na talerzu
C. finalizowania półproduktów
D. ozdabiania potraw
Garnirowanie to technika kulinarna, której celem jest dekorowanie potraw, co ma na celu zwiększenie ich atrakcyjności wizualnej i apetyczności. To nie tylko kwestia estetyki, ale również sztuka tworzenia harmonii pomiędzy smakiem a wyglądem potrawy. W praktyce garnirowanie może obejmować różne techniki, jak np. użycie świeżych ziół, warzyw czy owoców do dekoracji talerza. Przykładowo, danie główne takie jak filet z ryby można udekorować plasterkami cytryny i gałązkami koperku, co podkreśla smak i nadaje potrawie elegancki wygląd. W gastronomii stosuje się również techniki takie jak tworzenie sosów w artystyczny sposób, co zwiększa walory estetyczne potraw. Warto zwrócić uwagę na standardy branżowe, które często uwzględniają garnirowanie jako istotny element przygotowania dań, co może wpływać na ocenę jakości lokalu gastronomicznego. Umiejętność garnirowania to nie tylko kwestia dekoracji, ale również umiejętność zrozumienia charakterystyki potrawy oraz sposobów, w jakie jej wygląd może wpływać na postrzeganie smaku przez konsumentów.
Pytanie 12
Na obiad w przedszkolu podano między innymi zupę kalafiorową w ilości 250 g. Korzystając z danych zawartych w tabeli, oblicz ile białka dostarczy ta potrawa. Zawartość składników odżywczych w 100 g potrawy:
| Nazwa potrawy | Białko w 100 g | Tłuszcz w 100 g | Węglowodany w 100 g |
|---|---|---|---|
| Zupa kalafiorowa | 1,6 g | 0,6 g | 4,9 g |
A. 4,00 g
B. 4,80 g
C. 3,20 g
D. 2,40 g
Odpowiedź 4,00 g jest poprawna, ponieważ obliczenia oparte na danych z tabeli pokazują, że w 100 g zupy kalafiorowej znajduje się 1,6 g białka. Aby obliczyć ilość białka w 250 g zupy, należy pomnożyć 1,6 g przez 2,5 (250 g / 100 g). W wyniku tego mnożenia otrzymujemy 4,00 g białka. Takie obliczenia są istotne w kontekście żywienia, szczególnie gdy analizujemy skład posiłków w przedszkolach. W praktyce, znajomość wartości odżywczych potraw pozwala na lepsze planowanie diety dzieci, co jest zgodne z zaleceniami żywieniowymi dla najmłodszych. Standardy żywieniowe, takie jak te opracowane przez Instytut Żywności i Żywienia, podkreślają znaczenie białka w diecie dzieci, jako składnika niezbędnego do prawidłowego wzrostu i rozwoju. Dlatego umiejętność dokładnego obliczania wartości odżywczych z potraw, na przykład w zupach, jest kluczowa dla dietetyków oraz osób zajmujących się żywieniem w placówkach edukacyjnych.
Pytanie 13
Jakie działanie nie ochroni obranych selerów ani jabłek przed enzymatycznym brunatnieniem?
A. przelanie zimną wodą
B. ułożenie do zakwaszonej wody
C. przelanie wrzątkiem
D. włożenie do zimnej wody
Przelanie wrzątkiem, ułożenie w zakwaszonej wodzie czy włożenie do zimnej wody nie są odpowiednimi metodami zapobiegania brunatnieniu enzymatycznemu w przypadku selerów i jabłek. Wrzątek, mimo że dezaktywuje enzymy, może również uszkodzić komórki roślinne, co prowadzi do utraty tekstury i smaku, a także może powodować niewłaściwe warunki dla dalszej obróbki, w tym wpływać negatywnie na późniejsze procesy kulinarne. Ułożenie produktów w zakwaszonej wodzie ma na celu zmianę pH, co teoretycznie powinno wpływać na aktywność enzymu, jednak w praktyce nie jest to wystarczająco efektywne, a ponadto może wprowadzać niepożądane smaki do owoców i warzyw. Wkładanie do zimnej wody również nie jest optymalnym rozwiązaniem, ponieważ sama zimna woda nie ma działania enzymatycznego, a jedynie ułatwia chłodzenie. Często błędnie zakłada się, że jakakolwiek forma schłodzenia wystarczy do zatrzymania reakcji enzymatycznych, co jest mylnym przekonaniem w kontekście procesów biochemicznych zachodzących w produktach spożywczych. Znajomość mechanizmów brunatnienia oraz metod ich hamowania jest kluczowa dla zachowania jakości i atrakcyjności potraw, dlatego warto skupić się na skutecznych technikach, takich jak przelanie zimną wodą.
Pytanie 14
Żelatyna namoczona w zimnej wodzie podlega
A. denaturacji
B. pęcznieniu
C. rozklejeniu
D. retrogradacji
Odpowiedzi takie jak retrogradacja, rozklejenie czy denaturacja nie oddają właściwego aspektu zachodzącego w przypadku żelatyny namoczonej w zimnej wodzie. Retrogradacja odnosi się do procesu, w którym żelatyna po wcześniejszym ścisłym związaniu w wyniku ogrzewania ponownie ulega zjawiskom porządkowania, co może prowadzić do utraty jej właściwości żelujących. W przypadku rozklejenia żelatyny, termin ten nie jest adekwatny, ponieważ odnosi się głównie do procesów związanych z rozdzieleniem cząsteczek, co nie występuje przy namaczaniu w zimnej wodzie. Natomiast denaturacja to zjawisko, które zachodzi w wyniku wysokiej temperatury, powodujące uszkodzenie struktury białkowej, co również nie ma miejsca podczas namaczania w wodzie zimnej. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie procesów fizycznych i chemicznych związanych z oddziaływaniem żelatyny oraz nieodróżnianie ich od działań związanych z temperaturą czy wilgotnością. Zrozumienie różnic między tymi procesami jest kluczowe dla właściwego wykorzystania żelatyny w różnych aplikacjach kulinarnych i przemysłowych.
Pytanie 15
Jakie aspekty w lokalu gastronomicznym mogą ułatwić poruszanie się osobie niepełnosprawnej korzystającej z wózka inwalidzkiego?
A. Układ wnętrza bez barierek przy schodach
B. Układ wnętrza z różnymi wysokościami podłóg i posadzek
C. Wykorzystanie antypoślizgowych podłóg i posadzek
D. Zainstalowanie hokerów trwale przymocowanych do podłoża
Aranżacja wnętrz bez poręczy przy schodach, o różnych poziomach posadzek oraz zastosowanie hokerów przymocowanych na stałe do podłogi, są podejściami, które mogą wprowadzać istotne trudności dla osób niepełnosprawnych. W przypadku schodów, brak poręczy znacząco ogranicza bezpieczeństwo i dostępność. Osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich nie mają możliwości korzystania ze schodów, a wprowadzenie poręczy byłoby zgodne z normami dostępności budynków. Również aranżacja wnętrz o różnych poziomach posadzek może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, ponieważ różnice wysokości mogą utrudniać poruszanie się i zwiększać ryzyko upadków. Z kolei hokerów przymocowanych na stałe do podłogi nie można używać w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb użytkowników, co ogranicza ich funkcjonalność. Te rozwiązania często wynikają z niepełnego zrozumienia potrzeb osób z niepełnosprawnościami i mogą prowadzić do ich marginalizacji w przestrzeniach publicznych. Właściwe projektowanie wymaga holistycznego podejścia, które uwzględnia różnorodność potrzeb użytkowników oraz stosowanie rozwiązań zgodnych z najlepszymi praktykami w zakresie dostępności.
Pytanie 16
Jakie kluski wymagają do przygotowania użycia drożdży?
A. Francuskich
B. Pampuchów
C. Zacierek
D. Leniwych
Podczas analizy pozostałych odpowiedzi warto zauważyć, że leniwe, zacierki i kluski francuskie różnią się w swoim składzie oraz methodzie przygotowania, co czyni je nieodpowiednimi do użycia drożdży. Leniwe, czyli kluski leniwe, to danie na bazie twarogu, mąki oraz jajek, które nie wymagają fermentacji. W ich przypadku, to właśnie dodatek twarogu sprawia, że mają one odpowiednią konsystencję, a nie proces drożdżowy. Zacierek to rodzaj klusek przygotowywanych najczęściej z mąki, wody i soli, które także nie korzystają z drożdży, lecz są gotowane w wodzie, co sprawia, że mają zupełnie inną strukturę i konsystencję. Kluski francuskie, znane również jako pâte à choux, mają swoje korzenie w kuchni francuskiej i również nie wykorzystują drożdży. Zamiast tego, przygotowuje się je na bazie wody, masła, mąki i jajek, co skutkuje ciastem, które po upieczeniu staje się lekkie i puste w środku. Wybór niewłaściwych składników prowadzi do niepoprawnych wniosków i może skutkować nieudanym daniem. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie składniki i procesy są niezbędne do przygotowania konkretnego rodzaju klusek, co podkreśla znaczenie znajomości technik kulinarnych oraz odpowiednich przepisów w kuchni.
Pytanie 17
Na podstawie zamieszczonego normatywu surowcowego na 1 porcję należy sporządzać
| Nazwa surowca | Ilość |
|---|---|
| Jaja | 2 szt. |
| Ocet | 40 cm3 |
| Woda | 1 litr |
| Sól | do smaku |
A. jaja na twardo.
B. jaja mollet.
C. jaja poszetowe.
D. jaja po wiedeńsku.
Przygotowanie jaj w sposób inny niż poszetowy może prowadzić do wielu nieporozumień w kontekście normatywów surowcowych. Jaja mollet, czyli jaja gotowane na miękko, wymagają znacznie krótszego czasu gotowania, co sprawia, że nie pasują do wskazanej metody, jaką są jaja poszetowe. Podobnie, jaja na twardo są gotowane w całości, a ich przygotowanie nie wymaga użycia octu. Ten sposób gotowania nie tylko różni się techniką, ale także skutkuje inną teksturą i prezentacją, co jest istotne z punktu widzenia estetyki potraw. Jaja po wiedeńsku, z kolei, to danie, które polega na panierowaniu i smażeniu jaj, co również nie ma związku z normatywem surowcowym. Wielu kucharzy może popełnić błąd, myśląc, że różne metody gotowania są zamienne, co prowadzi do niezgodności z wymaganiami jakościowymi oraz standardami gastronomicznymi. Kluczowe jest zrozumienie, że każda technika gotowania ma swoje specyficzne wymagania dotyczące składników oraz procesu, a nieprzestrzeganie tych zasad może wpłynąć na końcowy efekt potrawy.
Pytanie 18
Jaką cenę gastronomiczną ma jedna porcja pierogów, jeśli koszt surowców do przygotowania 10 porcji wynosi 30 zł, a marża to 50%?
A. 3,50 zł
B. 2,50 zł
C. 4,50 zł
D. 3,00 zł
W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, istotne jest zrozumienie, gdzie wystąpiły błędy w myśleniu. Wiele osób może błędnie oszacować koszt jednostkowy, pomijając istotny krok, jakim jest podział całkowitego kosztu surowców przez liczbę porcji. Na przykład, niepoprawne odpowiedzi, takie jak 3,50 zł czy 2,50 zł, mogą wynikać z obliczeń, które nie uwzględniają całkowitego kosztu surowców lub błędnie przeliczają marżę. Często w takich przypadkach występuje pomylenie wartości kosztu z ceną sprzedaży, co prowadzi do niepełnej analizy. Ważne jest, aby pamiętać, że marża to nie tylko dodanie stałego procentu do kosztu, ale również uwzględnienie całkowitych wydatków, które restauracja ponosi. Zrozumienie struktury kosztów i marży jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji w zakresie ustalania cen. Zawodowcy w branży gastronomicznej powinni być dobrze zaznajomieni z tymi zasadami, aby uniknąć nieefektywności finansowych oraz zapewnić rentowność swoich przedsięwzięć. Analiza kosztów i regularne monitoring cen surowców oraz marż są podstawą efektywnego zarządzania i powinny być integralną częścią strategii operacyjnej każdej restauracji.
Pytanie 19
W obszarze czystym w lokalu gastronomicznym powinno się realizować
A. segregowanie czystych naczyń
B. ustawianie naczyń na półkach
C. przygotowanie wstępne składników
D. porcjowanie gotowych dań
W strefie czystej nie powinno się wykonywać układania naczyń na regałach, ponieważ ten proces może wprowadzać ryzyko zanieczyszczenia. Naczynia, mimo że są czyste, mogą być narażone na kontakt z zanieczyszczonymi powierzchniami, co może prowadzić do kontaminacji żywności. Obróbka wstępna surowców również nie jest odpowiednia w tej strefie, ponieważ wymaga zastosowania surowców, które mogą być brudne lub nieprzetworzone. Tego typu działania powinny odbywać się w strefie brudnej, gdzie surowce są przygotowywane do dalszej obróbki. Sortowanie czystych naczyń, mimo że może wydawać się niezbędne, również jest niewłaściwe w kontekście strefy czystej, ponieważ wiąże się z ryzykiem przenoszenia zanieczyszczeń z jednego naczynia na drugie, co narusza zasady bezpieczeństwa żywności. Dlatego tak ważne jest, aby rozróżniać różne strefy w zakładzie gastronomicznym i stosować odpowiednie procedury w każdej z nich. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla zachowania higieny oraz jakości serwowanych potraw, co bezpośrednio wpływa na zdrowie konsumentów oraz reputację lokalu gastronomicznego.
Pytanie 20
Jakim skrótem określa się system zapewnienia bezpieczeństwa żywności?
A. ISO 9001
B. PZH
C. HACCP
D. GMO
HACCP, czyli Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli, to system zarządzania bezpieczeństwem żywności, który skupia się na identyfikacji i kontroli zagrożeń związanych z bezpieczeństwem żywności na każdym etapie produkcji, od surowców po gotowy produkt. Główne założenia HACCP opierają się na prewencji, co oznacza, że system ten jest projektowany w celu zapobiegania potencjalnym zagrożeniom, zanim staną się one problemem. Przykładem zastosowania HACCP jest przemysł spożywczy, gdzie firmy implementują ten system, aby zapewnić, że ich produkty są wolne od zanieczyszczeń biologicznych, chemicznych i fizycznych. Zgodność z zasadami HACCP jest często wymagana do uzyskania certyfikatów jakości i bezpieczeństwa żywności, co jest kluczowe dla zaufania konsumentów i utrzymania konkurencyjności na rynku. Dobre praktyki branżowe związane z HACCP obejmują regularne szkolenia pracowników, bieżące monitorowanie procesów produkcyjnych oraz ciągłą ewaluację i dostosowywanie systemu w odpowiedzi na nowe zagrożenia czy zmiany w technologii produkcji.
Pytanie 21
Jaką metodę konserwacji ryb, stosowaną w temperaturze niskiej lub wysokiej, odznacza charakterystyczny aromat i smak?
A. Wędzenie
B. Peklowanie
C. Marynowanie
D. Osuszanie
Wędzenie to jedna z najstarszych metod utrwalania ryb, która nadaje im charakterystyczny zapach i smak. Proces ten polega na poddawaniu ryb działaniu dymu, co nie tylko wpływa na ich walory smakowe, ale także wspomaga ich konserwację poprzez skuteczne działanie antybakteryjne. Wędzenie może odbywać się na zimno lub gorąco, co wpływa na strukturę i konsystencję mięsa. Wędzenie na zimno odbywa się w temperaturze poniżej 30°C, co pozwala zachować surowość ryby, a jednocześnie nadaje jej intensywny aromat. Z kolei wędzenie na gorąco, w temperaturze 60-80°C, skutkuje ugotowaniem ryby, co wpływa na jej miękkość i wilgotność. Przykłady popularnych ryb wędzonych to łosoś czy makrela, które cieszą się uznaniem na rynku. Standardy dotyczące wędzenia ryb, takie jak te określone przez normy HACCP, podkreślają znaczenie kontroli jakości surowców oraz procesu wędzenia dla uzyskania produktu o wysokiej jakości i bezpieczeństwie żywnościowym.
Pytanie 22
Jaką temperaturę powinny mieć potrawy przechowywane w bemarze?
A. 65°C
B. 100°C
C. 120°C
D. 30°C
Jak wybierzesz złą temperaturę w bemarze, jak na przykład 30°C, 120°C lub 100°C, to może być poważny problem. Przy 30°C jedzenie marnieje za szybko i bakterie mogą się rozprzestrzeniać. To zdecydowanie nie jest bezpieczne. 120°C to też nie za dobra opcja, bo większość jedzenia po prostu się spali albo wyschnie, a to nie jest w porządku. Ludzie często myślą, że im wyższa temperatura, tym lepiej, ale w praktyce to może przynieść odwrotne skutki. Nawet przy 100°C, która to temperatura wrzenia, nie ma co myśleć o długim przechowywaniu potraw, bo stracą na jakości. W gastronomii trzeba znać te zasady, by jedzenie było smaczne i bezpieczne. Trzymanie się standardów HACCP to podstawa, żeby takich błędów unikać.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
Na przyjęciu angielskim, w którym bierze udział 150 osób, ile kompletów sztućców powinno być przygotowanych na bufecie?
A. 450 kompletów sztućców
B. 300 kompletów sztućców
C. 150 kompletów sztućców
D. 75 kompletów sztućców
Poprawna odpowiedź to 300 kompletów sztućców, ponieważ na przyjęciu angielskim należy przygotować dwa komplety sztućców na jednego gościa. Pierwszy komplet jest używany do dania głównego, a drugi do deseru. Przyjęcie dla 150 osób wymaga zatem 150 gości pomnożonych przez 2 komplety, co daje 300 kompletów sztućców. Zgodnie z najlepszymi praktykami organizacji wydarzeń, zapewnienie odpowiedniej liczby sztućców jest kluczowe dla komfortu gości oraz sprawnej obsługi. Należy również uwzględnić ewentualne sytuacje, takie jak zgubienie sztućców czy ich zabrudzenie, co dodatkowo uzasadnia przygotowanie zapasu. W profesjonalnych usługach cateringowych, standardem jest przygotowanie dodatkowych kompletów, aby uniknąć sytuacji, w której goście muszą czekać na nową zastawę. Przykładowo, w przypadku bufetów, gdzie goście mogą swobodnie wybierać potrawy, warto mieć więcej sprzętu, by zminimalizować przerwy w serwowaniu posiłków.
Pytanie 25
W smażalni ryb nastąpił nagły spadek sprzedaży dań z powodu niewystarczającej jakości surowców. Jakie kroki powinny zostać podjęte natychmiast, aby zwiększyć sprzedaż?
A. Zmienić aranżację wnętrza smażalni
B. Zainwestować w promocję w Internecie
C. Zwolnić dotychczasowy personel i zatrudnić nowych pracowników
D. Zmień dostawcę ryb
Zmiana dostawcy ryb jest kluczowym krokiem w sytuacji, gdy jakość surowca wpływa negatywnie na sprzedaż potraw. Wysoka jakość składników jest fundamentem gastronomii, a w przypadku smażalni ryb, jest to szczególnie istotne. Niezadowolenie klientów wynikające z niskiej jakości ryb może prowadzić do ich odejścia, co z kolei przekłada się na spadek obrotów. Wybór odpowiedniego dostawcy powinien uwzględniać nie tylko cenę, ale również standardy jakości, świeżość produktów i ich pochodzenie. Przykładem praktycznego zastosowania tego rozwiązania może być przeprowadzenie audytu dostawców, co pozwoli na zidentyfikowanie tych, którzy oferują najwyższe standardy. Poza tym, w branży gastronomicznej coraz większą wagę przywiązuje się do zrównoważonego rybołówstwa, dlatego warto wybierać dostawców, którzy przestrzegają zasad ochrony środowiska i zapewniają etyczne źródła ryb. Takie działania nie tylko poprawią jakość potraw, ale również wzmocnią wizerunek lokalu, co pozytywnie wpłynie na przyciąganie klientów.
Pytanie 26
Zasady systemu HACCP sprowadzają się do
A. nadzoru nad wyznaczonymi punktami krytycznymi w danym procesie technologicznym
B. zapewnienia wymagań zdrowotnych dla pracowników branży gastronomicznej
C. organizowania miejsca pracy według standardów ergonomii
D. akceptacji stworzonych przepisów kulinarnych
Odpowiedź, którą wybrałeś, to kluczowy element systemu HACCP. To właśnie ten system pomaga nam zidentyfikować, ocenić i kontrolować punkty krytyczne w produkcji żywności. Dzięki temu możemy zapewnić bezpieczeństwo jedzenia, co jest naprawdę ważne. Np. mamy różne standardy, jak ISO 22000, które pomagają w tym procesie. Kontrola punktów krytycznych polega m.in. na tym, żeby monitorować temperatury, czas obróbki żywności czy zagrożenia mikrobiologiczne. W produkcji mięsa na przykład, temperatura przechowywania jest kluczowa, bo zbyt wysoka może sprzyjać rozwojowi szkodliwych bakterii. Wdrożenie HACCP to także ciągłe szkolenie pracowników i audyty, żeby wszystko było zgodne z zasadami. Krótko mówiąc, dobre zarządzanie punktami krytycznymi pomaga zminimalizować ryzyko związane z bezpieczeństwem żywności, co jest super ważne dla zdrowia klientów i reputacji firmy.
Pytanie 27
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 28
Największą zawartość cholesterolu ma
A. masło roślinne
B. białko jaja
C. wątroba wieprzowa
D. ser żółty
Białko jaja, ser żółty oraz masło roślinne, choć często postrzegane jako źródła składników odżywczych, nie są najbogatszymi źródłami cholesterolu. Białko jaja, które jest często demonizowane w kontekście cholesterolu, zawiera cholesterol, ale w znacznie mniejszych ilościach niż wątroba wieprzowa. W rzeczywistości, jedno duże jajko zawiera około 186 mg cholesterolu, co jest równoznaczne z mniejszym wkładem w dietę w porównaniu do wątroby, która może dostarczać kilka tysięcy mg cholesterolu w 100 gramach produktu. Ser żółty, choć zawiera cholesterol, także nie może konkurować z wątrobą wieprzową pod względem jego stężenia. Typowe sery żółte zawierają od 60 do 120 mg cholesterolu na 100 gramów, co czyni je znacznie mniej zasobnymi w ten związek. Masło roślinne, z kolei, jest produktem, który w ogóle nie zawiera cholesterolu, gdyż pochodzi z roślin. Użytkownicy mogą mylnie kojarzyć masło roślinne z wysoką zawartością tłuszczu, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących cholesterolu. Warto zwrócić uwagę, że nadmiar tłuszczów nasyconych, które mogą występować w serach czy jajkach, może wpływać na poziom cholesterolu we krwi, ale nie dostarczają one go w takiej ilości jak wątroba wieprzowa. Zrozumienie różnicy w zawartości cholesterolu w różnych produktach jest kluczowe w kontekście planowania zdrowej diety oraz unikania potencjalnych problemów zdrowotnych.
Pytanie 29
Gastronomiczny salamander służy do
A. smażeniu frytek
B. wypieku pizzy
C. opiekaniu dań
D. blanszowaniu warzyw
Salamander gastronomiczny, albo po prostu grill czy opiekacz, to jedno z tych urządzeń w kuchni, które naprawdę robi różnicę. Głównie służy do opiekania potrawek, a jego największa zaleta to to, że podgrzewa jedzenie z góry. Dzięki temu mamy tę chrupiącą skórkę, która sprawia, że smaki są intensywniejsze. Często wykorzystuje się go w restauracjach, zwłaszcza przy końcowym wykończeniu dań, jak zapiekanki czy potrawy z serem. Fajnie, że można ustawić temperaturę i czas pieczenia, bo wtedy szef kuchni może osiągnąć naprawdę fajne efekty. Oprócz tego, salamander przydaje się do podgrzewania talerzy, co jest ważne, żeby serwować dania w odpowiedniej temperaturze. No i nie zapominaj, że regularne czyszczenie tego sprzętu to mus, żeby wszystko było bezpieczne i działało jak należy, co jest mega istotne w każdej kuchni profesjonalnej.
Pytanie 30
Jajo, które jest nieświeże, po rozbiciu ma
A. żółtkiem spłaszczonym, białkiem rozrzedzonym
B. żółtkiem wypukłym, białkiem gęstym
C. żółtkiem wypukłym, białkiem rozrzedzonym
D. żółtkiem spłaszczonym, białkiem gęstym
Odpowiedź wskazująca na żółtko spłaszczone i białko rozrzedzone jest poprawna, ponieważ jest to charakterystyczna cecha jaj nieświeżych. W miarę upływu czasu, w wyniku procesów biodegradacji oraz mikrobiologicznych, struktura białka i żółtka ulega zmianie. Żółtko traci swoją sprężystość i przyjmuje bardziej płaską formę, co jest efektem degradacji błony, która normalnie otacza żółtko i utrzymuje jego kształt. Białko jaja, które w świeżym stanie jest gęste i ma wyraźne warstwy, staje się rozrzedzone, co sprawia, że nie ogranicza już tak skutecznie ruchu żółtka. Takie cechy są istotne w przemyśle spożywczym, gdzie kontrola świeżości jaj jest kluczowa dla zapewnienia jakości produktów. W praktyce, przy zakupie jaj, warto zwracać uwagę na ich świeżość, ponieważ zbyt stare jaja mogą nie tylko wpłynąć na smak potraw, ale także stanowić zagrożenie zdrowotne, jeśli są skażone. Dlatego ważne jest stosowanie odpowiednich standardów przechowywania i dat ważności, a także regularne przeprowadzanie testów świeżości, by zapewnić bezpieczeństwo żywności.
Pytanie 31
Jakie parametry należy zastosować do przechowywania przetworów zbożowych?
A. temperatura 0 do 10°C, wilgotność względna około 95%
B. temperatura 15 do 20°C, wilgotność względna około 95%
C. temperatura 10 do 14°C, wilgotność względna około 60%
D. temperatura 0 do 4°C, wilgotność względna około 60%
Wybór innych parametrów przechowywania przetworów zbożowych, takich jak temperatura od 0 do 4°C, 0 do 10°C, 15 do 20°C czy wilgotność 95%, jest nieodpowiedni z kilku powodów. Przechowywanie w temperaturze 0 do 4°C, mimo że może wydawać się korzystne z uwagi na niską temperaturę, w rzeczywistości jest zbyt niskie dla większości produktów zbożowych. Może prowadzić do kondensacji wody na powierzchni materiału, co sprzyja rozwojowi pleśni i psuciu się produktów. Z kolei temperatura 0 do 10°C, połączona z wysoką wilgotnością na poziomie 95%, jest wręcz idealnym środowiskiem dla rozwoju mikroorganizmów oraz owadów, co zagraża bezpieczeństwu żywności. Temperatury 15 do 20°C z wilgotnością 95% również są niekorzystne, ponieważ takie warunki prowadzą do szybszego wzrostu pleśni i rozkładu żywności. Warto zauważyć, że przechowywanie zboża w warunkach niezgodnych z rekomendacjami standardów żywnościowych, takich jak ISO 22000, może skutkować nie tylko obniżeniem jakości produktów, ale także ich całkowitym zepsuciem. Często błędem myślowym jest zakładanie, że niższa temperatura automatycznie oznacza dłuższy okres przydatności do spożycia, podczas gdy kluczowa jest również kontrola nad wilgotnością i innymi czynnikami środowiskowymi.
Pytanie 32
Dodatkiem do żywności, który hamuje rozwój mikroorganizmów, jest
A. konserwant.
B. regulator.
C. emulgator.
D. przeciwutleniacz.
Konserwanty to dodatki do żywności, które mają na celu hamowanie rozwoju drobnoustrojów, takich jak bakterie, pleśnie i drożdże, co znacząco wydłuża trwałość produktów spożywczych. Ich działanie polega na inhibicji procesów fermentacyjnych oraz na zapobieganiu psuciu się żywności, co ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i jakości żywności. Przykładami konserwantów są kwas benzoesowy, azotyn sodu oraz sorbinian potasu. Zastosowanie konserwantów jest regulowane przez przepisy prawa żywnościowego, które określają dopuszczalne ich stężenia oraz konkretne grupy produktów, w których mogą być stosowane. Dobrym przykładem są wędliny, które dzięki dodatkom konserwującym mogą być przechowywane dłużej, zachowując swoją świeżość oraz walory sensoryczne. Oprócz przedłużania trwałości, konserwanty pomagają w ochronie zdrowia konsumentów, minimalizując ryzyko zatrucia pokarmowego spowodowanego obecnością patogenów.
Pytanie 33
Potrawy takie jak zupa żółwiowa, ogonowa, pudding oraz zapiekanka "pie" są typowe dla kuchni
A. arabskiej
B. chińskiej
C. angielskiej
D. greckiej
Odpowiedzi wskazujące na kuchnię grecką, chińską oraz arabską są niepoprawne, ponieważ potrawy wymienione w pytaniu mają głęboko zakorzenioną tradycję w kuchni angielskiej. Kuchnia grecka jest znana z dań takich jak souvlaki czy tzatziki, które opierają się na świeżych składnikach, ziołach i oliwie z oliwek, a nie na potrawach takich jak zupa żółwiowa czy zapiekanka 'pie'. Podobnie, kuchnia chińska charakteryzuje się różnorodnością składników oraz technik, takich jak smażenie czy gotowanie na parze, z potrawami jak dim sum czy kurczak w sosie słodko-kwaśnym, które są całkowicie odmienne od angielskich specjałów. Z kolei kuchnia arabska, bogata w przyprawy i techniki grillowania, oferuje potrawy takie jak kebab czy hummus. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że potrawy z jednej kultury mogą być łatwo przypisane do innej na podstawie jedynie ich nazwy czy wyglądu. Ważne jest, aby przy ocenie kuchni uwzględniać kontekst kulturowy, historyczny oraz regionalny, co pozwala na lepsze zrozumienie różnorodności i unikalności każdej z nich.
Pytanie 34
Jaki produkt uzyskuje się poprzez chemiczne utrwalanie?
A. Wędzona szynka
B. Kapusta fermentowana
C. Liofilizowane grzyby
D. Mleko poddane pasteryzacji
Mleko pasteryzowane, kapusta kiszona i grzyby liofilizowane to produkty, które nie są wynikiem chemicznej metody utrwalania, jaką jest wędzenie. Mleko pasteryzowane uzyskuje się poprzez podgrzewanie do wysokiej temperatury, co zabija bakterie, ale nie jest to forma chemicznego konserwowania, lecz proces fizyczny. Pasteryzacja ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa mikrobiologicznego produktów mlecznych, ale nie wprowadza do nich żadnych substancji chemicznych, które wpływałyby na ich trwałość w sposób zbliżony do wędzenia. Kapusta kiszona powstaje w procesie fermentacji, w którym naturalne bakterie kwasu mlekowego przekształcają cukry w kwas mlekowy, co tworzy korzystne warunki do konserwacji, ale również nie jest to klasyczna metoda chemicznego utrwalania. Grzyby liofilizowane z kolei powstają w wyniku procesu suszenia w niskiej temperaturze i próżni, co pozwala na usunięcie wody, a zatem na zabezpieczenie ich przed rozwojem mikroorganizmów. Przyczyną myślenia, że te odpowiedzi są poprawne, jest często mylne utożsamianie różnych metod konserwacji z chemicznymi procesami utrwalania, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących terminologii i technologii przetwarzania żywności. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla osób pracujących w branży spożywczej, ponieważ wpływa to na jakość, bezpieczeństwo i właściwości sensoryczne końcowych produktów.
Pytanie 35
Przygotować kawę w ekspresie i przelać do podgrzanej filiżanki. Śmietankę należy podgrzać i serwować w oddzielnym dzbanuszku. Cukier podać w cukierniczce. Na podstawie powyższego opisu, jaką kawę należy przygotować?
A. kawę po wiedeńsku
B. kawę po turecku
C. kawę latte
D. kawę mocha
Wybór kawy po turecku jest nieodpowiedni ze względu na różnice w metodzie parzenia oraz składnikach. Kawa po turecku jest tradycyjnie przygotowywana przy użyciu drobno mielonej kawy, która jest gotowana w specjalnym naczyniu zwanym cezve. Tak przygotowana kawa nie jest serwowana z dodatkami, jak śmietanka czy cukier w oddzielnych naczyniach. W praktyce, kawa po turecku podawana jest z dodatkiem cukru w samym napoju, co znacznie różni się od podania kawy po wiedeńsku. Kawa mocha to inny typ napoju, który łączy espresso z gorącym mlekiem i czekoladą, co nie pasuje do opisanego sposobu podania. Z kolei kawa latte, będąca połączeniem espresso i spienionego mleka, nie uwzględnia podawania śmietanki w osobnym dzbanuszku, co jest kluczowe w kawie po wiedeńsku. Zrozumienie tych różnic jest istotne, aby poprawnie klasyfikować różne rodzaje kaw i ich właściwe sposoby serwowania, co jest fundamentalne dla każdej osoby pracującej w branży gastronomicznej.
Pytanie 36
Posypanie ugotowanej marchwi mąką pszenną z dodatkiem cukru i jej ponowne zagotowanie to metoda zagęszczania przez
A. zacieranie
B. oprószanie
C. zasmażanie
D. glazurowanie
Techniki jak zacieranie, glazurowanie i zasmażanie są zupełnie inne od oprószania. Zacieranie polega na mieszaniu składników stałych i płynnych, co daje jednolitą masę. Nie dodaje się tu mąki, tylko używa się jej do uzyskania spójnej konsystencji. Glazurowanie polega na pokrywaniu potrawy błyszczącą warstwą, zazwyczaj czegoś słodkiego, co ma na celu ładnie wyglądającą prezentację. To nie ma nic wspólnego z zagęszczaniem. Zasmażanie to natomiast sytuacja, gdzie mąka jest najpierw podgrzewana w tłuszczu, a potem zagęszcza potrawy. Wiele osób może się pomylić, myśląc, że te techniki są do siebie podobne, ale każda z nich ma swoje konkretne zastosowanie. Ważne jest, aby znać te różnice, bo źle zastosowane techniki mogą dać niezbyt zadowalające efekty. Błędem jest myślenie, że wszystkie metody zagęszczania są takie same, co wprowadza zamieszanie w gotowaniu.
Pytanie 37
Jaką technikę przetwarzania należy wykorzystać w opisanym etapie przygotowania sałatki z czerwonej kapusty? "Cienko poszatkowaną kapustę skropić octem, obgotować przez około 2-3 minuty w wrzącej wodzie i schłodzić zimną wodą"?
A. Marynowanie
B. Blanszowanie
C. Macerowanie
D. Bejcowanie
Blanszowanie to technika obróbki kulinarnej, której celem jest krótkotrwałe gotowanie produktów spożywczych, a następnie ich schłodzenie w zimnej wodzie. W przypadku sałatki z czerwonej kapusty, proces blanszowania pozwala na zachowanie intensywnego koloru warzywa oraz jego chrupkości, a także ogranicza gorzki posmak, który może występować w świeżej kapuście. Po obgotowaniu przez 2-3 minuty w wrzącej wodzie i schłodzeniu, kapusta staje się delikatniejsza, co ułatwia jej dalsze przetwarzanie, na przykład w sałatkach, gdzie tekstura jest kluczowa. Blanszowanie również zwiększa przyswajalność niektórych składników odżywczych, co jest istotne z punktu widzenia zdrowego żywienia. W praktyce, blanszowanie jest szeroko stosowane w gastronomii, zwłaszcza w przygotowywaniu warzyw do sałatek, potraw stir-fry czy do zamrażania, gdzie ważne jest, aby zachować jak najwięcej wartości odżywczych oraz koloru.
Pytanie 38
Lokal gastronomiczny, który specjalizuje się w serwowaniu smażonych ryb, frytek, sałatek, surówek oraz napojów, to
A. stołówka
B. bar
C. zajazd
D. gospoda
Odpowiedź 'bar' jest poprawna, ponieważ zakład ten charakteryzuje się serwowaniem prostych, szybkich potraw, takich jak smażone ryby, frytki, sałatki i napoje. W branży gastronomicznej, bary często są miejscami, gdzie klienci mogą zjeść coś na szybko, co idealnie wpisuje się w opisane menu. W praktyce, bary są popularne w miejscach turystycznych oraz w okolicach plaż, gdzie klienci oczekują dostępu do lekkich posiłków i orzeźwiających napojów. Bar z tego typu ofertą może być również miejscem spotkań towarzyskich, gdzie serwowane są nie tylko jedzenie, ale i napoje alkoholowe. Dzięki elastyczności w menu i atmosferze, bary mogą przyciągać różnorodnych klientów, co jest zgodne z dobrą praktyką w branży gastronomicznej. Warto zaznaczyć, że porcja smażonych ryb i frytek jest typowym daniem, które można spotkać w barach nadmorskich czy przy akwenach wodnych, co dodatkowo potwierdza rzetelność tej odpowiedzi.
Pytanie 39
Zjawiska wywoływane przez mikroorganizmy w przechowywanych produktach spożywczych można zakwalifikować jako zmiany
A. biologiczne
B. chemiczne
C. fizyczne
D. mikrobiologiczne
Z tego co widzę, przemiany związane z drobnoustrojami w żywności to coś, co nazywamy zmianami mikrobiologicznymi. To różne mikroorganizmy, jak bakterie, drożdże czy pleśnie, mają tu kluczową rolę. Na przykład, kiedy robimy jogurt, to bakterie kwasu mlekowego przekształcają laktozę w kwas mlekowy. To nie tylko konserwuje, ale też nadaje jogurtowi ten specyficzny smak. W przemyśle spożywczym stosujemy różne biotechnologiczne metody, żeby kontrolować działania tych mikroorganizmów, co pozwala nam uzyskać produkty o konkretnych właściwościach. Fajnie jest wiedzieć, jak ważne jest monitorowanie mikrobiologiczne, bo to wpływa na jakość i bezpieczeństwo żywności, a to naprawdę istotne. Warto znać te mikrobiologiczne przemiany, żeby lepiej rozumieć, co się dzieje z jedzeniem podczas przechowywania.
Pytanie 40
Surowce, które mają najkrótszy czas przydatności do spożycia, to
A. pomidory
B. ziemniaki
C. jaja
D. ryby
Wybór pomidorów, jaj czy ziemniaków jako surowców o najkrótszym terminie do spożycia jest błędny. Pomidory, mimo że są warzywami o stosunkowo krótkim czasie przechowywania, mogą wytrzymać w warunkach pokojowych przez kilka dni, a w lodówce nawet do tygodnia. Jaja, kiedy przechowywane w odpowiednich warunkach, mogą mieć czas przydatności do spożycia wynoszący od 3 do 5 tygodni. Utrzymywanie ich w chłodni znacznie wydłuża ich trwałość, co jest zgodne z zaleceniami sanepidu i standardami bezpieczeństwa żywności. Ziemniaki, z kolei, mają dłuższy okres przydatności do spożycia, wynoszący od kilku tygodni do kilku miesięcy, w zależności od warunków przechowywania. Wiele osób popełnia błąd, zakładając, że wszystkie świeże produkty spożywcze mają krótki termin ważności. Takie myślenie może prowadzić do marnotrawienia jedzenia i nieefektywnego zarządzania zapasami. Świadomość rzeczywistej trwałości poszczególnych surowców jest kluczowa dla każdej osoby zajmującej się gotowaniem i zarządzaniem żywnością, a także dla branży gastronomicznej w kontekście FIFO (first in, first out) i innych praktyk zarządzania zapasami. Właściwe informacje na temat terminów ważności produktów są niezbędne, aby zapewnić ich jakość i bezpieczeństwo konsumpcji.