Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekun osoby starszej
Kwalifikacja: SPO.02 - Świadczenie usług opiekuńczo-wspierających osobie starszej
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 15:05
Data zakończenia: 13 maja 2025 15:16

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

70-letnia podopieczna, która jest sprawna intelektualnie i samodzielna, pragnie rozwijać swoje pasje. Jaką instytucję opiekun powinien jej zasugerować?

A. Uniwersytet Trzeciego Wieku

B. Ośrodek Wsparcia

C. Dom Pomocy Społecznej

D. Środowiskowy Dom Samopomocy

Uniwersytet Trzeciego Wieku (UTW) jest instytucją, która oferuje seniorom możliwość kontynuowania edukacji oraz rozwijania swoich pasji w atmosferze wsparcia i zrozumienia. UTW organizuje różnorodne zajęcia, wykłady oraz warsztaty, które umożliwiają uczestnikom zdobywanie nowej wiedzy, umiejętności oraz nawiązywanie relacji społecznych z rówieśnikami. To miejsce sprzyja aktywizacji intelektualnej oraz społecznej, co jest kluczowe dla osób starszych, pragnących być aktywnymi członkami społeczeństwa. Przykłady zajęć obejmują kursy językowe, zajęcia artystyczne, wykłady z zakresu historii, zdrowia czy technologii, co pozwala podopiecznej na rozwijanie swoich zainteresowań w wielu dziedzinach. Ponadto, UTW odpowiada na potrzebę uczenia się przez całe życie, co jest zgodne z aktualnymi standardami edukacji dorosłych oraz ideą aktywnego starzenia się, promującą samodzielność i zdrowy styl życia wśród seniorów.

Pytanie 2

Podczas spaceru opiekun zauważył, że podopieczna stała się niespokojna, często się odwracała i rozglądała, twierdząc, że widzi mężczyznę, który ją śledzi. Opisane objawy mogą wskazywać na to, że podopieczna doświadcza

A. trudności z koncentracją

B. zaburzenia spostrzegania

C. problemy z nastrojem

D. zaburzenia świadomości

Objawy, które zauważył opiekun, mogą świadczyć o zaburzeniach spostrzegania, które są jednym z kluczowych elementów oceny stanu psychicznego podopiecznych. Zaburzenia spostrzegania mogą manifestować się w różnorodny sposób, w tym w formie halucynacji lub fałszywych przekonań o rzeczywistości, co może prowadzić do uczucia niepokoju i zagrożenia. W przypadku opisanym przez opiekuna, podopieczna wydaje się postrzegać rzeczywistość w sposób zniekształcony, co może wywoływać u niej lęk i dezorientację. Praktycznie, w takich sytuacjach bardzo ważne jest, aby opiekunowie rozumieli, jak reagować na tego typu objawy, zwracając uwagę na bezpieczeństwo pacjenta oraz na możliwość zgłoszenia sytuacji specjalistom. Warto również wspomnieć, że zaburzenia spostrzegania mogą być związane z różnymi schorzeniami, takimi jak zaburzenia psychotyczne, demencja, czy poważne depresje, co implikuje konieczność wszechstronnej oceny przez profesjonalistów.

Pytanie 3

Osoba, która porusza się po płaskich powierzchniach, uzyskała 10 punktów w skali Barthel. Co to oznacza?

A. spaceruje z pomocą jednej osoby na odległość przekraczającą 50 m

B. nie jest w stanie się poruszać lub może przejść mniej niż 50 m

C. jest niezależna, ale może wymagać kuli, aby pokonać dystans powyżej 50 m

D. porusza się na wózku, pokonując odległość większą niż 50 m

W przypadku błędnych odpowiedzi, w szczególności stwierdzeń sugerujących, że podopieczny nie porusza się lub może pokonać odległość poniżej 50 m, istnieje ryzyko niewłaściwej oceny zdolności pacjenta. Skala Barthel została zaprojektowana tak, aby precyzyjnie określić poziom niezależności w codziennym życiu, a nieodpowiednie interpretacje mogą prowadzić do niepełnej lub błędnej diagnozy. Na przykład uznanie, że pacjent porusza się na wózku, jest niezgodne z wynikiem 10 punktów, który sugeruje przynajmniej częściową zdolność do samodzielnego chodzenia z pomocą. To błędne podejście może prowadzić do ograniczenia możliwości rehabilitacji i większej zależności pacjenta od wsparcia ze strony personelu medycznego. Podobnie, założenie, że ktoś jest samodzielny z kulą, ignoruje fakt, że w skali Barthel w tej kategorii nie mówimy o pełnej samodzielności, a jedynie o wsparciu przy poruszaniu się. Ważne jest, aby unikać generalizacji i stosować rzetelne metody oceny, aby skuteczniej dostosować plan leczenia do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Pytanie 4

Nabycie kubka z dzióbkiem, talerza oraz miseczki z przyssawką ułatwi jedzenie osobie w podeszłym wieku?

A. z anoreksją

B. z nowotworem gardła

C. z padaczką

D. z chorobą Parkinsona

Odpowiedź 'z chorobą Parkinsona' jest prawidłowa, ponieważ osoby cierpiące na tę chorobę często doświadczają trudności w koordynacji ruchowej oraz drżeń, co może utrudniać jedzenie i picie. Zakup specjalistycznych naczyń, takich jak kubki z dzióbkiem, talerze i miseczki z przyssawką, może znacząco poprawić komfort spożywania posiłków. Kubki z dzióbkiem pomagają w precyzyjnym nalewaniu napojów, co redukuje ryzyko rozlania, a talerze i miseczki z przyssawką stabilizują naczynia na stole, co eliminuje problem przesuwania się podczas jedzenia. Wartościowe jest również to, że takie naczynia są projektowane z myślą o ergonomicznym użytkowaniu, co przekłada się na większą niezależność osób starszych. W kontekście standardów i dobrych praktyk, wykorzystanie ergonomicznych rozwiązań w codziennym życiu osób z chorobami neurodegeneracyjnymi jest zalecane, a ich stosowanie w domach opieki staje się normą dla zapewnienia jakości życia.

Pytanie 5

Podczas kąpieli podopiecznego, który ma nałożony gips na kończynę dolną, opiekun zauważył zaczerwienienie, obrzęk, stwardnienie oraz pęcherz z płynem surowiczym w rejonie kości krzyżowej. Jak powinien to sklasyfikować?

A. odleżynę IV stopnia

B. odleżynę I stopnia

C. odleżynę II stopnia

D. odparzenie

Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia klasyfikacji odleżyn oraz ich charakterystyki. Odleżyna IV stopnia to zaawansowane uszkodzenie, które obejmuje nie tylko skórę, ale także tkanki podskórne, mięśnie i kości. W przypadku podopiecznego, którego objawy ograniczają się do pęcherzy oraz obrzęku w obrębie skóry, klasyfikacja ta byłaby zbyt wysoka i nieadekwatna. Odleżyna I stopnia charakteryzuje się jedynie zaczerwienieniem skóry, bez uszkodzenia naskórka ani pojawienia się pęcherzy, co również nie jest adekwatne do zaobserwowanych objawów. Odparzenie, chociaż może przypominać objawy odleżyny, jest to zjawisko spowodowane nadmierną wilgotnością i ocieraniem, a nie uciskiem, co również nie pasuje do tego przypadku. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich nieprawidłowych odpowiedzi, to pomylenie objawów uszkodzenia tkanek oraz brak znajomości standardowych klasyfikacji ran. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwej oceny stanu zdrowia pacjenta oraz podejmowania odpowiednich działań prewencyjnych.

Pytanie 6

Jakie wsparcie należy zastosować dla pacjentki po mastektomii?

A. pierścień pod ramię.

B. orteza.

C. klin pod kończynę górną.

D. gorset ortopedyczny.

Wybór niewłaściwego środka pomocniczego po mastektomii może prowadzić do wielu problemów związanych z rehabilitacją. Kółko pod kończynę górną, pomimo że może być użyteczne w niektórych kontekstach, nie spełnia podstawowych wymagań dla pacjentów po mastektomii, gdyż nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla uniesienia kończyny górnej. W sytuacjach pooperacyjnych, gdy ważne jest, aby unikać obciążania chirurgicznie naprawionej okolicy, kółka nie oferują stabilizacji ani ulgi, co może prowadzić do obrzęków i dyskomfortu. Gorset ortopedyczny oraz orteza również nie są optymalnymi rozwiązaniami w kontekście rehabilitacji po mastektomii. Gorset ortopedyczny może być zbyt restrykcyjny i ograniczać naturalny ruch ramion, co jest niezbędne w procesie powrotu do zdrowia, a orteza, choć może stabilizować staw, nie jest dostosowana do specyficznych potrzeb pacjentów po mastektomii. Często błędne wnioskowanie polega na myleniu różnych rodzajów wsparcia ortopedycznego oraz niewłaściwym ocenianiu wymagań pacjentów po operacji, co prowadzi do wyboru niewłaściwych środków pomocniczych. Właściwy dobór pomocy w rehabilitacji jest kluczowy dla skutecznego powrotu do zdrowia i pełnej funkcjonalności po takim zabiegu.

Pytanie 7

Zanim rozpoczniesz karmienie niesamodzielnej podopiecznej, opiekun powinien zawsze

A. ułożyć podopieczną na prawym boku

B. rozdrabniać pokarm

C. sprawdzić temperaturę jedzenia

D. umyć ręce podopiecznej

Sprawdzenie temperatury posiłku przed rozpoczęciem karmienia niesamodzielnej podopiecznej jest kluczowym krokiem, który wpływa na bezpieczeństwo i komfort osoby karmionej. Zbyt gorący pokarm może prowadzić do poparzeń jamy ustnej lub przełyku, co jest szczególnie niebezpieczne dla osób, które nie potrafią samodzielnie zadbać o swoje potrzeby. Przykładowo, standardy opieki zdrowotnej wskazują na konieczność weryfikacji temperatury żywności, aby zapewnić, że nie przekracza ona 37-40°C, co jest uznawane za bezpieczny zakres dla większości pacjentów. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje również przygotowanie posiłków, gdzie warto używać termometru spożywczego, aby dokładnie monitorować temperaturę. Takie działania minimalizują ryzyko wystąpienia urazów oraz podnoszą jakość świadczonej opieki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi i etyką zawodową.

Pytanie 8

U pacjenta z epilepsją wystąpił silny napad (grand mal). Przy udzielaniu pierwszej pomocy podczas drgawek toniczno-klonicznych należy

A. włożyć szpatułkę pomiędzy zęby poszkodowanego

B. zabezpieczyć głowę chorego przed urazami

C. unieruchomić ciało pacjenta, trzymając za kończyny dolne

D. umieścić chorego w pozycji bezpiecznej

Zabezpieczenie głowy chorego przed urazami podczas napadu drgawkowego jest kluczowym elementem udzielania pierwszej pomocy. Napady toniczno-kloniczne mogą prowadzić do niekontrolowanych ruchów ciała, co zwiększa ryzyko urazów, szczególnie głowy. Ułożenie podopiecznego na boku lub zastosowanie poduszki zabezpieczającej głowę może zapobiec urazom w czasie napadu. To podejście jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się epilepsją, które podkreślają, że unikanie urazów jest jednym z najważniejszych aspektów pierwszej pomocy. Dodatkowo, ważne jest, aby nie próbować wpychać żadnych przedmiotów do ust chorego, ponieważ może to prowadzić do uszkodzenia zębów lub zadławienia. Po ustąpieniu napadu, należy monitorować stan pacjenta i zapewnić mu spokój oraz bezpieczeństwo, aż do momentu pełnej świadomości. Przykładowo, gdy pacjent ma napad wśród ludzi, pomocne jest otoczenie go wolną przestrzenią, aby zminimalizować ryzyko urazów.

Pytanie 9

W celu wsparcia podopiecznej w uzyskaniu zwrotu kosztów nabycia aparatu słuchowego, opiekun powinien złożyć wniosek do

A. Narodowego Funduszu Zdrowia

B. Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej

C. Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

D. Ośrodka Pomocy Społecznej

Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) jest odpowiedzialny za finansowanie świadczeń zdrowotnych w Polsce, w tym refundację kosztów zakupu aparatów słuchowych. Złożenie wniosku do NFZ pozwala uzyskać zwrot części wydatków poniesionych na zakup tego rodzaju sprzętu, co jest kluczowe dla osób z ubytkami słuchu. Aby proces refundacji był skuteczny, opiekun powinien dokładnie zapoznać się z obowiązującymi przepisami oraz wymaganiami dotyczącymi dokumentacji, w tym z koniecznością przedstawienia zaświadczenia od lekarza specjalisty oraz faktury za zakup. Dobrą praktyką jest również sprawdzenie, jakie modele aparatów słuchowych są objęte refundacją, ponieważ NFZ ma określone wytyczne dotyczące kwalifikacji sprzętu do refundacji. Prawidłowe przygotowanie wniosku zwiększa szanse na uzyskanie refundacji w krótszym czasie, co jest istotne z punktu widzenia pacjenta i jego komfortu życiowego.

Pytanie 10

Podopieczna w podeszłym wieku, cierpiąca na cukrzycę, zauważyła siniak na dużym palcu u nogi. Jako pierwszy krok powinna udać się z opiekunem na darmową wizytę do lekarza?

A. rodzinnego

B. dermatologa

C. neurologa

D. ortopedy

Wybór lekarza rodzinnego jako pierwszego specjalisty, do którego powinna udać się podopieczna, jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie opieki zdrowotnej. Lekarz rodzinny jest zazwyczaj pierwszym punktem kontaktu w systemie ochrony zdrowia i posiada szeroką wiedzę na temat różnych schorzeń, w tym cukrzycy. W przypadku pojawienia się zasinienia, lekarz rodzinny może przeprowadzić wstępną ocenę stanu zdrowia, zlecić odpowiednie badania oraz w razie potrzeby skierować pacjentkę do specjalisty. Zasinienie na dużym palcu stopy może być objawem wielu problemów, w tym neuropatii cukrzycowej, a także problemów z krążeniem. Dlatego tak istotne jest, aby rozpocząć diagnostykę od lekarza, który oceni ogólny stan zdrowia i podejmie decyzję o dalszym postępowaniu. W praktyce, zalecane jest regularne korzystanie z wizyt kontrolnych u lekarza rodzinnego, zwłaszcza w przypadku pacjentów z przewlekłymi schorzeniami, takimi jak cukrzyca, aby zapobiegać poważniejszym powikłaniom.

Pytanie 11

Najskuteczniejszym sposobem na zachęcenie lokalnej społeczności do wsparcia osoby starszej jest

A. załatwienie spraw urzędowych

B. złożenie wniosku o wsparcie finansowe

C. organizacja wolontariatu

D. przygotowanie zapasów żywności

Zorganizowanie wolontariatu jest skutecznym sposobem motywowania środowiska lokalnego do wsparcia osób starszych, ponieważ angażuje społeczność w bezpośrednią pomoc. Wolontariat stwarza przestrzeń dla interakcji międzyludzkich, budując więzi międzypokoleniowe i solidarność w społeczności. Dzięki wolontariuszom można zaspokoić różnorodne potrzeby starszych osób, takie jak towarzystwo, pomoc w codziennych obowiązkach czy organizacja zajęć kulturalnych. Tego rodzaju działania są zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze wsparcia dla seniorów, które podkreślają znaczenie aktywności społecznej i integracji. Przykładem mogą być lokalne programy, które z sukcesem łączą wolontariuszy z seniorami, oferując takie usługi jak wspólne spacery, prowadzenie warsztatów czy pomoc w zakupach. Takie inicjatywy nie tylko poprawiają jakość życia osób starszych, ale także rozwijają umiejętności interpersonalne wolontariuszy oraz tworzą bardziej zintegrowane i empatyczne społeczeństwo.

Pytanie 12

Aby uniknąć przykurczów stawowych u pacjenta leżącego, opiekun powinien zaplanować

A. zmianę pozycji co 2 godziny

B. używanie przez nią materaca magnetycznego

C. codzienne realizowanie przez nią ćwiczeń

D. należyte jego żywienie

Codzienne wykonywanie ćwiczeń jest kluczowym elementem zapobiegania przykurczom stawowym u osób leżących. Regularna aktywność fizyczna, nawet w ograniczonej formie, wspiera krążenie krwi oraz utrzymuje elastyczność mięśni i stawów. W przypadku osób unieruchomionych, ćwiczenia pomagają zminimalizować ryzyko powstawania zrostów i sztywności stawowej, co jest szczególnie ważne w kontekście długotrwałego leżenia. Przykłady ćwiczeń mogą obejmować delikatne rozciąganie kończyn, unoszenie nóg czy rotację stawów. Najlepiej, aby takie ćwiczenia były realizowane pod nadzorem specjalisty, który dobierze odpowiednie formy aktywności do stanu zdrowia pacjenta oraz jego możliwości. Zgodnie z zaleceniami specjalistów, w tym zaleceń WHO, regularna aktywność fizyczna jest fundamentem zapobiegania powikłaniom w rehabilitacji osób z ograniczoną mobilnością.

Pytanie 13

Jakie czynniki mają największy wpływ na rozwój miażdżycy tętnic?

A. Wysokie stężenie cholesterolu we krwi, niskie ciśnienie krwi, dieta bogatobiałkowa

B. Zwiększona aktywność fizyczna, nadciśnienie tętnicze, dieta wysokowęglowodanowa

C. Zwiększona aktywność fizyczna, niskie ciśnienie krwi, stres

D. Wysokie stężenie cholesterolu we krwi, nadciśnienie tętnicze, stres

Poprawna odpowiedź to zestaw czynników, który obejmuje wysokie stężenie cholesterolu we krwi, nadciśnienie tętnicze oraz stres. Wysokie stężenie cholesterolu, szczególnie LDL (lipoproteiny o małej gęstości), sprzyja odkładaniu się blaszek miażdżycowych w ścianach tętnic, co prowadzi do ich zwężenia i utrudnienia przepływu krwi. Nadciśnienie tętnicze z kolei zwiększa ciśnienie na ściany naczyń krwionośnych, co może uszkadzać ich struktury oraz przyspieszać proces miażdżycowy. Stres, będący czynnikiem psychologicznym, wpływa na wydzielanie hormonów, które mogą podnosić ciśnienie krwi oraz przyczyniać się do niezdrowych nawyków, takich jak palenie czy niezdrowa dieta. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko miażdżycy, zaleca się monitorowanie poziomu cholesterolu i ciśnienia krwi, a także wprowadzenie zdrowych nawyków żywieniowych oraz technik radzenia sobie ze stresem, takich jak medytacja. Zrozumienie tych zależności jest kluczowe dla zapobiegania chorobom sercowo-naczyniowym.

Pytanie 14

Jakie symptomy są typowe dla stanu odwodnienia?

A. Suchość błon śluzowych w jamie ustnej i na języku

B. Zaczerwienienie i obrzęk okolicy twarzy

C. Zaczerwienienie oraz podwyższona temperatura skóry

D. Bladość oraz chłodność skóry

Suchość śluzówek jamy ustnej i języka jest jednym z kluczowych objawów odwodnienia, które może wystąpić w wyniku zbyt małej podaży płynów, nadmiernej utraty wody przez pocenie się, wymioty czy biegunkę. Kiedy organizm traci wodę, śluzówki stają się suche, co często prowadzi do dyskomfortu, trudności w mówieniu i połykaniu. Zgodnie z najlepszymi praktykami medycznymi, monitorowanie stanu nawodnienia pacjentów jest niezwykle ważne, szczególnie w sytuacjach, gdzie ryzyko odwodnienia jest zwiększone, na przykład u dzieci, seniorów oraz pacjentów z chorobami przewlekłymi. W praktyce klinicznej, lekarze często zalecają ocenę stopnia odwodnienia poprzez ocenę elastyczności skóry oraz stan śluzówek jako podstawowe metody diagnostyczne. Znajomość tych objawów oraz umiejętność ich identyfikacji mogą mieć kluczowe znaczenie w profilaktyce i terapii odwodnienia, a także w edukacji pacjentów na temat odpowiedniego nawadniania.

Pytanie 15

W przypadku udzielania pierwszej pomocy osobie z krwotokiem z nosa, co powinien zrobić opiekun?

A. posadzić ją z głową pochyloną w przód

B. położyć ją na brzuchu z głową obróconą na bok

C. posadzić ją z głową odchyloną w tył

D. położyć ją na plecach

Posadzenie osoby z krwotokiem z nosa z głową pochyloną do przodu jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka dalszego krwawienia oraz aspiracji krwi do dróg oddechowych. Taka pozycja pozwala na skuteczniejsze kontrolowanie krwawienia, ponieważ zmniejsza ciśnienie w naczyniach krwionośnych nosa. Warto pamiętać, że przy krwawieniu z nosa nie należy odchylać głowy do tyłu, co jest powszechnym błędem, ponieważ może to prowadzić do połknięcia krwi, co z kolei może wywołać nudności, wymioty oraz inne problemy zdrowotne. W praktyce, zaleca się, aby osoba dotknięta krwotokiem usiadła na stabilnym podłożu, a jej głowa była pochylona nieco w dół w kierunku kolan. Dobrą praktyką jest także zastosowanie zimnego okładu na nos, co może pomóc w zwężeniu naczyń krwionośnych i ograniczeniu krwawienia. W sytuacjach, gdy krwotok nie ustaje, należy pilnie skonsultować się z lekarzem.

Pytanie 16

Po usunięciu okładu ciepłego, opiekun powinien nałożyć suchą warstwę w miejscu, z którego okład został zabrany, przez czas

A. 30 minut

B. 60 minut

C. 15 minut

D. 120 minut

Poprawna odpowiedź to 30 minut, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi stosowania okładów ciepłych oraz dbania o komfort pacjenta. Po usunięciu ciepłego okładu, ważne jest, aby zastosować warstwę suchą na okres 30 minut, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia szoku termicznego, a także zapewnić odpowiednie schłodzenie obszaru, który był wcześniej poddawany działaniu ciepła. W praktyce, ten czas pozwala na stopniowe dostosowanie się tkanek do zmiany temperatury, co jest kluczowe w terapii cieplnej. W wielu placówkach medycznych oraz rehabilitacyjnych zaleca się monitorowanie reakcji pacjenta w tym czasie, co dodatkowo umożliwia dostosowanie dalszej terapii do jego potrzeb. Przykładem zastosowania tej zasady może być rehabilitacja pacjentów po urazach lub operacjach, gdzie kontrola temperatury jest kluczowym aspektem terapii bólowej.

Pytanie 17

Gdzie znajdują się informacje na temat sytuacji rodzinnej oraz społecznej podopiecznej?

A. w dokumentacji medycznej

B. w wywiadzie środowiskowym

C. w decyzji ZUS o przyznaniu emerytury

D. w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności

Dokumentacja medyczna, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności oraz decyzja ZUS o przyznaniu emerytury stanowią istotne źródła informacji, jednak nie zawierają one pełnych danych na temat sytuacji rodzinnej i społecznej podopiecznych. Dokumentacja medyczna skupia się na aspektach zdrowotnych, takich jak diagnozy, terapie oraz leczenie, co jest niezbędne dla zapewnienia odpowiedniej opieki medycznej, ale nie odzwierciedla relacji rodzinnych ani kontekstu społecznego pacjenta. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, chociaż może dostarczać informacji na temat potrzeb zdrowotnych i możliwości wsparcia, nie wskazuje na dynamikę relacji rodzinnych, która jest kluczowa w pracy socjalnej. Decyzja ZUS o przyznaniu emerytury koncentruje się na aspektach finansowych oraz uprawnień prawnych, co również nie dostarcza informacji o środowisku życia i potencjalnych problemach społecznych, z jakimi może borykać się dany podopieczny. Oparcie się na tych dokumentach może prowadzić do niepełnego zrozumienia sytuacji osoby potrzebującej wsparcia, co w praktyce może skutkować niewłaściwie dobranym wsparciem lub interwencjami. Dlatego tak ważne jest, aby w procesie oceny potrzeb podopiecznych korzystać z wywiadów środowiskowych, które dają znacznie szerszy obraz sytuacji życiowej i społecznej klienta.

Pytanie 18

Opiekun powinien poinformować osobę starszą z wyłonioną przetoką jelita grubego, że worek stomijny należy zmieniać

A. bezpośrednio po napełnieniu worka

B. bezpośrednio po zjedzeniu posiłku

C. zawsze przed snem

D. zawsze przed śniadaniem

Odpowiedź "bezpośrednio po wypełnieniu worka" jest prawidłowa, ponieważ zmiana worka stomijnego w momencie jego wypełnienia jest kluczowa dla zapewnienia komfortu i higieny osoby z wyłonioną przetoką jelita grubego. Po pierwsze, worek nie powinien być przeładowany, ponieważ może to prowadzić do przecieków, co z kolei zwiększa ryzyko podrażnienia skóry wokół stomi. Standardy opieki stwierdzają, że worek należy opróżniać, gdy jest on wypełniony w około jedną trzecią, aby uniknąć nieprzyjemnych sytuacji. Regularne kontrolowanie stanu worka i zmienianie go po wypełnieniu pozwala również na monitorowanie stanu zdrowia pacjenta, co jest istotne w kontekście wykrywania ewentualnych problemów z przetoką. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi organizacji zajmujących się opieką nad osobami stomijnymi, które zalecają zmiany worków dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, co sprzyja ich komfortowi i poprawia jakość życia. Warto również pamiętać, że odpowiednia technika zmiany worka jest kluczowa dla zminimalizowania ryzyka zakażeń i podrażnień skórnych.

Pytanie 19

Opiekunka 67-letniej pani Anny spostrzegła, że ma ona trudności z pamięcią. Jaka forma aktywności w czasie wolnym będzie najbardziej odpowiednia dla podopiecznej, aby poprawić jej pamięć?

A. Rozwiązywanie krzyżówek

B. Zajęcia artystyczne

C. Haft krzyżykowy

D. Spacery

Rozwiązywanie krzyżówek to doskonała forma aktywności, która wspiera stymulację pamięci oraz myślenia logicznego, co jest szczególnie istotne w przypadku osób starszych, które mogą doświadczać problemów z pamięcią. Krzyżówki wymagają wysiłku intelektualnego, a ich rozwiązywanie angażuje różne obszary mózgu, co wpływa na poprawę funkcji poznawczych. Badania wykazują, że regularne podejmowanie takich intelektualnych wyzwań może opóźniać procesy degeneracyjne związane z wiekiem. Przykładowo, w programach terapeutycznych dla osób starszych często włącza się krzyżówki jako jedną z form treningu pamięci. Dodatkowo, rozwiązywanie krzyżówek może być także formą interakcji społecznej, co jest równie ważne dla zdrowia psychicznego, zwłaszcza w przypadku osób starszych, które często borykają się z samotnością. Warto korzystać z dostępnych zasobów, takich jak aplikacje mobilne lub książki z krzyżówkami, które można dostosować do indywidualnych potrzeb oraz poziomu zaawansowania uczestnika.

Pytanie 20

W programie opieki dla osoby z cukrzycą typu 2, która jest narażona na infekcje stóp na skutek zaniedbań w zakresie higieny, opiekun osób starszych powinien wprowadzić codzienne

A. mycie stóp podopiecznej w wodzie o temperaturze wynoszącej około 37°C

B. moczenie stóp podopiecznej w ciepłej wodzie z dodatkiem soli

C. moczenie stóp podopiecznej w chłodnej wodzie z dodatkiem mydła

D. mycie stóp podopiecznej w wodzie o temperaturze przekraczającej 40°C

Mycie stóp podopiecznej w wodzie o temperaturze około 37°C jest niezbędne dla zachowania odpowiedniej higieny i zapobiegania infekcjom, zwłaszcza u osób z cukrzycą typu 2. Temperatura wody na poziomie 37°C jest zbliżona do temperatury ciała, co zapewnia komfort i minimalizuje ryzyko poparzenia lub dyskomfortu. Przy takim podejściu można również skutecznie usunąć zanieczyszczenia oraz nadmiar sebum, co jest kluczowe w pielęgnacji stóp. W przypadku podopiecznych z cukrzycą, ich stopy mogą być bardziej podatne na urazy i infekcje, dlatego regularna i delikatna pielęgnacja jest kluczowa. Dodatkowo, codzienne mycie stóp w tej temperaturze pozwala na dokładną inspekcję stóp, co umożliwia wczesne wykrycie ewentualnych ran, pęknięć czy objawów infekcji. W ramach standardów opieki nad osobami z cukrzycą, zaleca się również nawilżanie stóp po myciu, co pomaga w zapobieganiu pękaniu skóry oraz utrzymaniu jej elastyczności. Praktyka ta jest zgodna z wytycznymi dostarczanymi przez organizacje zajmujące się diabetologią i pielęgniarstwem.

Pytanie 21

Z kim należy współpracować, aby uzyskać fachowe porady dotyczące wsparcia podopiecznego z afazją ruchową?

A. Z logopedą

B. Z terapeutą zajęciowym

C. Z rehabilitantem

D. Z pielęgniarką

Logopeda to specjalista, który zajmuje się diagnozowaniem oraz terapią zaburzeń mowy, w tym afazji ruchowej, która najczęściej objawia się trudnościami w formułowaniu wypowiedzi oraz w używaniu odpowiednich słów. W przypadku afazji ruchowej, pacjent ma zrozumienie mowy, ale ma problemy z jej produkcją. Współpraca z logopedą może obejmować indywidualnie dostosowane ćwiczenia, które mają na celu poprawę zdolności komunikacyjnych oraz ułatwienie pacjentowi wyrażania swoich myśli. Przykładowo, logopeda może wykorzystywać techniki takie jak terapia werbalna, ćwiczenia oddechowe oraz strategie wizualne, aby pomóc pacjentowi w lepszym zrozumieniu i wydobywaniu słów. Standardy terapii logopedycznej są zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Logopedycznego, co zapewnia, że podejście jest aktualne i oparte na dowodach naukowych. Ponadto, logopeda jest w stanie ocenić postępy pacjenta oraz dostosować program terapii w miarę jego potrzeb, co jest kluczowe dla skuteczności leczenia.

Pytanie 22

W jaki sposób opiekun może wspierać osobę starszą z demencją podczas codziennych czynności?

A. Ograniczając kontakt werbalny, aby nie przeszkadzać w koncentracji

B. Stosując krótkie i jasne instrukcje

C. Pozwalając osobie starszej na wykonywanie czynności samodzielnie, ale pod nadzorem

D. Unikając jakiejkolwiek pomocy, aby osoba starsza mogła się rozwijać

Stosowanie krótkich i jasnych instrukcji jest kluczowe w pracy z osobami starszymi cierpiącymi na demencję. Osoby te mogą mieć trudności ze zrozumieniem skomplikowanych poleceń, co często wynika z pogorszenia funkcji poznawczych. Dlatego ważne jest, aby komunikować się z nimi w sposób zwięzły i klarowny. Krótkie instrukcje pomagają w koncentracji na jednej czynności naraz, co minimalizuje ryzyko dezorientacji i frustracji. Przykładowo, zamiast mówić: "Idź do łazienki, umyj zęby, potem się ubierz", lepiej podzielić zadania na etapy: "Idź do łazienki", a następnie: "Umyj zęby". To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w opiece nad osobami z demencją, które podkreślają znaczenie dostosowywania komunikacji do potrzeb i możliwości poznawczych podopiecznych. Dzięki temu opiekun może skutecznie wspierać osobę starszą, jednocześnie promując jej autonomię i samodzielność w miarę możliwości.

Pytanie 23

Które z poniższych urządzeń powinien wykorzystać opiekun, aby zachęcić osobę leżącą do ruchu?

A. Podnośnik nosidłowy

B. Drabinkę przyłóżkową

C. Trójnóg

D. Balkonik

Drabinka przyłóżkowa jest specjalistycznym sprzętem, który ma na celu wspieranie osób leżących w aktywizacji ruchowej. Dzięki swojej konstrukcji umożliwia pacjentowi bezpieczne poruszanie się i przekształcanie pozycji, co jest kluczowe dla ich rehabilitacji oraz poprawy jakości życia. Umożliwia ona pacjentowi chwycenie się poręczy i, przy wsparciu opiekuna, wykonanie ćwiczeń, które angażują różne grupy mięśniowe. Przykładowe zastosowanie drabinki przyłóżkowej to pomoc w transferze pacjenta z pozycji leżącej na siedzącą, co jest istotnym etapem w rehabilitacji osób unieruchomionych. W kontekście standardów opieki zdrowotnej, korzystanie z takich urządzeń jest zgodne z zasadami ergonomii i bezpieczeństwa, co zmniejsza ryzyko urazów zarówno dla pacjenta, jak i dla opiekuna. Dodatkowo, ćwiczenia z wykorzystaniem drabinki przyłóżkowej mogą zapobiegać powstawaniu odleżyn, co jest częstym problemem u osób leżących przez dłuższy czas. Poprawna aktywizacja ruchowa jest zatem nie tylko kluczowa dla rehabilitacji, ale również dla ogólnego dobrostanu pacjenta.

Pytanie 24

Podczas kąpieli głowy pacjentki leżącej na łóżku opiekun powinien przemieszczać dzbanek z wodą

A. za głową pacjentki

B. z przodu głowy pacjentki

C. z prawej strony głowy pacjentki

D. z lewej strony głowy pacjentki

Odpowiedź za głową podopiecznej jest poprawna, ponieważ zapewnia optymalny dostęp do obszaru, który jest myty, minimalizując ryzyko zalania podopiecznej oraz ograniczając nieprzyjemne uczucia związane z wodą dostającą się na twarz. Podczas mycia głowy ważne jest, aby opiekun miał pełną kontrolę nad procesem, a przenoszenie dzbanka w tym kierunku pozwala na wygodne i bezpieczne aplikowanie wody. Ponadto, zgodnie z zasadami ergonomii, opiekun powinien stać w wygodnej pozycji, co jest łatwiejsze, gdy dzbanek jest umiejscowiony za głową podopiecznej. W praktyce, do takich działań można używać również specjalnych misek czy podkładek do mycia głowy, które pomagają w utrzymaniu czystości i komfortu. Warto również pamiętać o zachowaniu odpowiedniej odległości, aby nie zagrażać bezpieczeństwu podopiecznej, co jest kluczowe w pracy z osobami o ograniczonej mobilności.

Pytanie 25

Z jakiego dokumentu 75-letnia osoba mogąca skorzystać ze wsparcia PFRON powinna się ubiegać o dofinansowanie na zakup aparatu słuchowego?

A. Orzeczenia o stopniu niepełnosprawności

B. Zaświadczenia od lekarza rehabilitacji medycznej

C. Zaświadczenia od lekarza geriatry

D. Orzeczenia o niepełnosprawności

Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności jest kluczowym dokumentem, na podstawie którego osoba ubiegająca się o dofinansowanie z PFRON ma możliwość skorzystania z różnych form wsparcia, w tym zakupu aparatów słuchowych. Dokument ten potwierdza, w jaki sposób dana osoba jest ograniczona w codziennym funkcjonowaniu, co jest istotne przy ocenie potrzeb związanych z zakupem sprzętu medycznego. Osoby z orzeczeniem o stopniu niepełnosprawności mogą ubiegać się o dofinansowanie na podstawie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Dofinansowanie to ma na celu wspieranie osób z problemami zdrowotnymi w przystosowaniu się do życia codziennego, co jest zgodne z ideą integracji społecznej. Przykładem zastosowania tego orzeczenia może być sytuacja, w której 75-letnia osoba z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, wynikającym z zaawansowanej utraty słuchu, może ubiegać się o dofinansowanie, co ułatwi jej korzystanie z technologii wspomagających, niezwykle istotnych dla jakości życia.

Pytanie 26

Jaką pomoc ortopedyczną powinien rekomendować opiekun dla podopiecznej, która odczuwa trudności w chodzeniu, zmaga się z zawrotami głowy oraz porusza się z niepewnością?

A. Kulę

B. Wózek inwalidzki

C. Balkonik

D. Ortezę

Balkonik jest odpowiednim narzędziem ortopedycznym dla osób, które doświadczają trudności w poruszaniu się, takich jak zawroty głowy czy niestabilność podczas chodzenia. Umożliwia on użytkownikowi wsparcie przy każdym kroku, co jest kluczowe w sytuacji, gdy osoba czuje się niepewnie. Balkonik zapewnia stabilizację i pomaga odciążyć kończyny dolne, co jest istotne dla pacjentów z osłabioną siłą mięśniową lub równowagą. W praktyce, korzystanie z balkonika pozwala na zwiększenie pewności siebie w poruszaniu się, co prowadzi do poprawy ogólnej jakości życia. Zgodnie z wytycznymi w zakresie rehabilitacji i ortopedii, balkoniki są szczególnie zalecane dla osób starszych oraz dla tych, którzy przeszli kontuzje lub operacje ortopedyczne, gdyż minimalizują ryzyko upadków, które mogą być szczególnie niebezpieczne w tych grupach pacjentów. Użycie balkonika powinno być zawsze poprzedzone oceną fizjoterapeutyczną, aby dostosować wysokość i typ balkonika do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Pytanie 27

Osoba chora na Parkinsona, mająca trudności z połykaniem jedzenia, leżąca w łóżku, powinna podczas jedzenia znajdować się w pozycji wyprostowanej, z głową

A. przechyloną w lewą stronę

B. odchyloną do tyłu

C. lekko przygiętą do klatki piersiowej

D. lekko przechyloną w prawą stronę

Utrzymanie pacjenta z chorobą Parkinsona w pozycji lekko przygiętej do klatki piersiowej podczas spożywania posiłków jest kluczowe dla prawidłowego połykania. Taka pozycja pozwala na optymalne ustawienie przełyku i minimalizuje ryzyko zachłyśnięcia. W przypadku osób z trudnościami w połykaniu, znanymi jako dysfagia, odpowiednia postawa ciała jest niezbędna do zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu podczas jedzenia. Lekko przygięta pozycja ciała wspiera również mechanizmy odruchowe odpowiedzialne za transport pokarmu do żołądka. Praktycznym przykładem zastosowania tej pozycji może być użycie specjalnych poduszek lub dostosowanych krzeseł do jedzenia, które umożliwiają pacjentom utrzymanie wygodnej, ale stabilnej postawy. Warto również zauważyć, że ta metoda jest zgodna z zaleceniami specjalistów w zakresie opieki nad pacjentami z dysfagią, co podkreśla jej znaczenie w codziennej praktyce medycznej.

Pytanie 28

Jakie środki należy wdrożyć u pacjentki z zagrożeniem wystąpienia odleżyn w obrębie pośladków?

A. 96% alkohol etylowy

B. Altacet żel

C. 0,5% krem propolisowy

D. Płynny puder

Wybór 96% alkoholu etylowego do pielęgnacji skóry w kontekście odleżyn to nie najlepszy pomysł. Taki alkohol może wysuszać i podrażniać skórę, co wcale nie jest tym, co chcemy osiągnąć. Może to prowadzić do uszkodzenia naturanej bariery skóry, a nawet oparzeń, co jest ryzykowne, zwłaszcza u osób z wrażliwą skórą. To raczej nie pomaga w pielęgnacji pacjentów z ryzykiem odleżyn. Jeśli chodzi o Altacet żel, to on jest bardziej do łagodzenia bólu i stanów zapalnych, ale nie pomoże w prewencji odleżyn. Jego chłodzące właściwości są może fajne w innych sytuacjach, ale tutaj się nie sprawdzą. A płynny puder, mimo że może zmniejszać tarcie, nie dostarcza żadnych składników odżywczych ani nie wspiera regeneracji skóry. Dla pacjentów z ograniczoną mobilnością ważne jest, żeby stosować środki, które nie tylko nawilżają, ale też odżywiają skórę i wspierają jej naturalne funkcje. Niewłaściwe podejście do pielęgnacji może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, więc warto wybierać te preparaty, które są zgodne z dobrymi praktykami w opiece zdrowotnej.

Pytanie 29

Samodzielnie poruszająca się podopieczna po chemioterapii przemieszcza się wolno po swoim mieszkaniu, cierpi na anemię i biegunkę. Największym ograniczeniem dla niej będzie przede wszystkim

A. zrealizowanie kąpieli

B. założenie ubrań

C. umycie włosów

D. dojście do przychodni

Odpowiedź "dotarcie do przychodni" jest prawidłowa, ponieważ podopieczna po chemioterapii zmaga się z anemią i biegunką, co znacznie wpływa na jej wydolność fizyczną. Anemia powoduje zmniejszenie ilości czerwonych krwinek, co skutkuje obniżoną zdolnością organizmu do transportu tlenu i energii, a to z kolei prowadzi do szybkiego zmęczenia i osłabienia. Biegunka dodatkowo przyczynia się do odwodnienia oraz utraty elektrolitów, co również wpływa na ogólne samopoczucie i zdolność do poruszania się. W kontekście standardów opieki nad pacjentami po chemioterapii, kluczowym jest zapewnienie im odpowiedniej pomocy w transportowaniu ich do placówek medycznych, gdyż regularne wizyty są niezbędne dla monitorowania ich stanu zdrowia oraz postępu w leczeniu. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy wymaga współpracy z opiekunami czy rodzinnymi, aby zminimalizować ryzyko upadków i zapewnić bezpieczeństwo podczas przemieszczenia się. Wsparcie w dojeździe do przychodni powinno być priorytetem, aby zapewnić ciągłość opieki medycznej oraz odpowiednie wsparcie psychiczne dla pacjentki.

Pytanie 30

Osoba udzielająca wsparcia podopiecznej, która została użądlenia przez osę, powinna nałożyć okład chłodny (odparowujący) z roztworu

A. 0,9% NaCl

B. 3% wody utlenionej

C. nadmanganianu potasu

D. sody oczyszczonej

Wybór innych substancji, takich jak 3% woda utleniona, nadmanganian potasu czy roztwór soli fizjologicznej (0,9% NaCl), nie jest zalecany w przypadku łagodzenia objawów po ukąszeniach os. Woda utleniona, mimo że ma właściwości dezynfekujące, może podrażniać skórę i nie ma działania neutralizującego dla kwasów zawartych w jadzie os. Nadmanganian potasu, z kolei, jest substancją, która w małych stężeniach może być stosowana w dezynfekcji, jednak jego użycie na skórze w sytuacji ukąszenia może prowadzić do podrażnień i reakcji alergicznych, co czyni go niewłaściwym wyborem. Roztwór soli fizjologicznej, choć jest bezpieczną substancją, nie ma właściwości neutralizujących kwasy i nie przynosi ulgi w bólu ani nie zmniejsza świądu. W sytuacji ukąszenia osy kluczowe jest zrozumienie, że najskuteczniejszym podejściem jest stosowanie substancji, które po pierwsze łagodzą objawy, a po drugie nie wywołują dodatkowych reakcji alergicznych. Typowym błędem jest koncentrowanie się na dezynfekcji, zamiast na neutralizacji chemicznej efektów działania jadu, co może prowadzić do nieefektywnego leczenia i zwiększenia dyskomfortu pacjenta.

Pytanie 31

Dla pacjentki z degeneracyjną chorobą stawów rąk najbardziej odpowiednia jest

A. biblioterapia

B. muzykoterapia

C. kinezyterapia

D. hipoterapia

Kinezyterapia, jako forma terapii ruchowej, jest uznawana za jedną z najskuteczniejszych metod rehabilitacji w przypadku podopiecznych z chorobą zwyrodnieniową stawów rąk. Działa na zasadzie wprowadzenia pacjentów w regularny, kontrolowany program ćwiczeń, który może obejmować zarówno ćwiczenia wzmacniające, jak i rozciągające. Wykorzystanie kinezyterapii w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów rąk ma na celu poprawę zakresu ruchu, zwiększenie siły mięśniowej oraz redukcję bólu. Przykładowe ćwiczenia obejmują prostą gimnastykę stawów, ćwiczenia izometryczne oraz techniki manipulacyjne. Ponadto, kinezyterapia korzysta z indywidualnego podejścia do pacjenta, co pozwala na dostosowanie intensywności i rodzaju ćwiczeń do jego aktualnego stanu zdrowia. W praktyce stosowanie kinezyterapii powinno być wspierane przez wykwalifikowanego terapeutę, który będzie monitorował postępy i dostosowywał program do potrzeb pacjenta. Standardy i wytyczne dotyczące rehabilitacji, takie jak te opracowane przez Polskie Towarzystwo Rehabilitacji, podkreślają znaczenie kinezyterapii w procesie leczenia schorzeń ortopedycznych, w tym chorób zwyrodnieniowych.

Pytanie 32

Usługi świadczone przez opiekuna nie zapewniają całodobowej ochrony dla podopiecznej posiadającej orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności. Opiekun powinien poinformować córkę podopiecznej, że po zaprzestaniu pracy zarobkowej w celu sprawowania stałej opieki nad matką ma prawo ubiegać się o przyznanie

A. specjalnego zasiłku celowego

B. specjalnego zasiłku opiekuńczego

C. zasiłku pielęgnacyjnego

D. zasiłku okresowego

Odpowiedź "specjalnego zasiłku opiekuńczego" jest właściwa, ponieważ ten zasiłek jest dedykowany osobom sprawującym opiekę nad osobami z orzeczeniem o niepełnosprawności. Specjalny zasiłek opiekuńczy jest przyznawany w sytuacji, gdy opiekun rezygnuje z pracy zarobkowej w celu zapewnienia stałej opieki nad osobą wymagającą wsparcia, co odpowiada sytuacji opisanej w pytaniu. W praktyce, aby otrzymać ten zasiłek, opiekun powinien złożyć odpowiedni wniosek w lokalnym ośrodku pomocy społecznej, przedstawiając dokumentację potwierdzającą swoje działania oraz orzeczenie o niepełnosprawności podopiecznej. Zasiłek ten ma na celu wsparcie finansowe opiekuna, umożliwiając mu pokrycie części wydatków związanych z opieką. Przykładowo, może on być użyty na pokrycie kosztów leczenia, rehabilitacji lub codziennej opieki. To istotne wsparcie, które odzwierciedla standardy pomocy społecznej oraz docenia rolę osób opiekujących się niepełnosprawnymi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wsparcia osób z niepełnosprawnościami.

Pytanie 33

Aby przenieść osobę z tetraplegią z łóżka na wózek inwalidzki, jakiego środka powinien użyć opiekun?

A. poręcz łóżkową

B. krążek obrotowy

C. podnośnik nosidłowy

D. drabinkę łóżkową

Podnośnik nosidłowy jest odpowiednim narzędziem do przemieszczenia osoby z tetraplegią, ponieważ zapewnia stabilność i wsparcie w procesie transferu. W przypadku osób z ograniczoną mobilnością, jak w przypadku tetraplegii, kluczowe jest zminimalizowanie ryzyka urazów zarówno dla pacjenta, jak i opiekuna. Podnośnik nosidłowy, często wykorzystywany w placówkach medycznych oraz domach opieki, pozwala na bezpieczne przeniesienie podopiecznego z łóżka na wózek inwalidzki poprzez zastosowanie tak zwanych pasów transferowych. Te pasy są zaprojektowane, aby równomiernie rozkładać ciężar ciała pacjenta, co zmniejsza obciążenie dla opiekuna. Dodatkowo, korzystanie z podnośnika umożliwia zminimalizowanie fizycznego wysiłku, co jest zgodne z zasadami ergonomii i bezpieczeństwa pracy. Warto również zauważyć, że stosowanie podnośników nosidłowych jest zalecane przez wiele organizacji zdrowotnych, które podkreślają znaczenie bezpiecznego transferu w opiece nad osobami z niepełnosprawnością. Przykładem dobrych praktyk jest szkolenie personelu w zakresie obsługi podnośników i technik transferu, co pozwala na zminimalizowanie ryzyka kontuzji i urazów.

Pytanie 34

Jakie świadczenia społeczne, wskazane ustawą o pomocy społecznej, przysługują jednostce i/lub rodzinom niezależnie od osiąganego dochodu?

A. Zasiłek stały, poradnictwo

B. Praca socjalna, poradnictwo

C. Zasiłek okresowy, zasiłek stały

D. Praca socjalna, zasiłek okresowy

Praca socjalna oraz poradnictwo to usługi, które są dostępne dla osób i rodzin w potrzebie niezależnie od ich dochodów. Ustawa o pomocy społecznej wskazuje, że te formy wsparcia mają na celu zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych oraz poprawę sytuacji życiowej osób i rodzin z trudnościami. Praca socjalna polega na działaniach mających na celu wsparcie jednostek w przezwyciężaniu trudności oraz integrację ze społecznością. Poradnictwo dostarcza natomiast informacji i wskazówek dotyczących dostępnych form wsparcia oraz pomocy, a także umożliwia osobom z problemami uzyskanie pomocy psychologicznej czy prawnej. Przykładowo, pracownik socjalny może pomóc rodzinie w kryzysie znaleźć odpowiednią formę wsparcia, niezależnie od ich sytuacji finansowej, oferując jednocześnie pomoc w dostępie do innych świadczeń. To podejście zgodne jest z zasadami równości i dostępności w zakresie pomocy społecznej, które są kluczowe w nowoczesnym systemie wsparcia społecznego.

Pytanie 35

Mieszkanka I piętra w budynku bez windy, będąca osobą sprawną intelektualnie i poruszająca się na wózku inwalidzkim, czasami otrzymuje pomoc od sąsiadów podczas spacerów. Największym wyzwaniem dla tej osoby

A. są ograniczenia psychiczne

B. są trudne relacje z innymi mieszkańcami

C. jest trudna sytuacja materialna

D. jest ograniczenie samodzielności

Ograniczenie samodzielności jest kluczowym problemem, z którym borykają się osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich. Osoby te, mimo sprawności intelektualnej, mogą napotykać liczne przeszkody w codziennym życiu, co znacząco wpływa na ich jakość życia. Przykładem może być niemożność samodzielnego poruszania się w przestrzeni publicznej czy brak dostępu do odpowiednich udogodnień, takich jak winda w budynku. Zgodnie z zasadami projektowania uniwersalnego, budynki powinny być dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, co pozwala na zwiększenie ich niezależności. W przypadku tej podopiecznej, jej ograniczenia w mobilności prowadzą do zależności od innych osób, co może wpływać na jej poczucie własnej wartości i samodzielności. Często osoby te potrzebują wsparcia, aby uczestniczyć w codziennych aktywnościach, co podkreśla konieczność stworzenia bardziej dostępnych przestrzeni oraz wsparcia w zakresie rehabilitacji oraz integracji społecznej, aby mogły one funkcjonować w społeczności na równi z innymi.

Pytanie 36

W celu zredukowania napięcia mięśniowego, na plecach i pośladkach u leżącej podopiecznej wykonuje się nacieranie oraz

A. zapobiegania odleżynom i stymulacji krążenia

B. ułatwienia odkrztuszania i poprawy ukrwienia skóry

C. ochrony przed otarciem naskórka

D. ochrony przed odparzeniami

Nacieranie pleców i pośladków u leżącej podopiecznej ma kluczowe znaczenie dla utrzymania zdrowia pacjenta oraz poprawy jego komfortu. Głównym celem tego zabiegu jest zmniejszenie napięcia mięśniowego, co bezpośrednio wpływa na redukcję bólu oraz zwiększenie zakresu ruchu. Dodatkowo, poprzez regularne masowanie tych obszarów, pobudza się krążenie krwi, co jest niezbędne dla utrzymania zdrowia tkanek. Poprawne krążenie krwi zapobiega powstawaniu odleżyn, które mogą prowadzić do poważnych powikłań zdrowotnych, zwłaszcza u osób unieruchomionych przez dłuższy czas. W praktyce, stosowanie technik masażu, takich jak głaskanie i ugniatanie, w połączeniu z odpowiednim nawilżeniem skóry, może znacząco poprawić jej kondycję oraz zwiększyć komfort psychiczny pacjenta. W ramach dobrych praktyk, zaleca się przeprowadzanie takich zabiegów przynajmniej raz dziennie, aby skutecznie zapobiegać powstawaniu odleżyn oraz wspierać ogólny dobrostan pacjenta.

Pytanie 37

Największą trudnością dla osoby, która uszkodziła protezę zębową, jest

A. jedzenie posiłków w płynnej postaci

B. spożywanie posiłków stałych

C. utrzymanie komunikacji werbalnej

D. dbanie o higienę jamy ustnej

Spożywanie posiłków stałych jest największym problemem dla podopiecznej, która uszkodziła protezę zębową, ponieważ protezy zębowe pełnią kluczową rolę w procesie żucia. Uszkodzona proteza może prowadzić do dyskomfortu oraz bólu podczas jedzenia, co wpływa na zdolność do spożywania odpowiednich pokarmów. W praktyce, osoby z uszkodzonymi protezami zębowymi mogą doświadczać trudności z gryzieniem, co może prowadzić do ograniczeń dietetycznych i niedoborów żywieniowych. Dobrym przykładem jest sytuacja, w której osoba ta zmuszona jest do rezygnacji z twardych produktów, jak surowe warzywa, orzechy czy mięso, co może prowadzić do zmiany jej nawyków żywieniowych oraz ogólnego stanu zdrowia. Z perspektywy protetyki dentystycznej, ważne jest, aby pacjenci regularnie odwiedzali stomatologa w celu kontroli stanu protez oraz ich ewentualnej naprawy lub wymiany. Przestrzeganie standardów protetycznych i zasad higieny jamy ustnej ma kluczowe znaczenie dla długotrwałego użytkowania protez oraz komfortu pacjenta.

Pytanie 38

W skutecznej komunikacji terapeutycznej pomiędzy opiekunem, osobą starszą oraz jej rodziną, kluczowe znaczenie ma

A. wiek opiekuna

B. wiek podopiecznego

C. umiejętność szybkiej zmiany tematu rozmowy

D. zdolność do uważnego słuchania

Umiejętność uważnego słuchania jest kluczowym elementem skutecznej komunikacji terapeutycznej. W relacji między opiekunem a osobą starszą oraz jej rodziną, aktywne słuchanie pozwala na zrozumienie potrzeb, emocji i obaw podopiecznego. W praktyce oznacza to, że opiekun nie tylko słyszy słowa, ale również zwraca uwagę na niewerbalne sygnały, takie jak mimika, gesty czy ton głosu. Uważne słuchanie sprzyja budowaniu zaufania oraz umożliwia skuteczną interwencję w sytuacjach kryzysowych. W standardach opieki nad osobami starszymi, takich jak te określone przez WHO, podkreśla się, że komunikacja oparta na empatii i zrozumieniu jest fundamentem jakości usług. Przykłady obejmują sytuacje, gdy opiekun zadaje pytania otwarte, aby zachęcić podopiecznego do wyrażania swoich myśli, lub parafrazowanie, aby upewnić się, że zrozumieli intencje rozmówcy, co w efekcie prowadzi do lepszego dostosowania opieki.

Pytanie 39

Emerytka, która jest w pełni sprawna zarówno intelektualnie, jak i fizycznie, od pewnego czasu odczuwa osamotnienie oraz brak zajęć. Jaka forma spędzania czasu wolnego byłaby dla niej szczególnie korzystna?

A. Udział w zajęciach na uniwersytecie III wieku

B. Sledzenie programów telewizyjnych

C. Czytanie literatury

D. Przeglądanie albumów ze zdjęciami

Zajęcia na uniwersytecie III wieku stanowią doskonałą formę aktywności dla osób starszych, które pragną kontynuować rozwój intelektualny oraz społeczny. Te instytucje oferują szeroką gamę kursów i warsztatów, które są dostosowane do potrzeb seniorów, co sprzyja ich zaangażowaniu w różnorodne tematy i aktywności. Uczestnictwo w takich zajęciach pozwala nie tylko na zdobycie nowej wiedzy, ale również nawiązywanie wartościowych relacji społecznych, co jest istotne w kontekście radzenia sobie z uczuciem osamotnienia. Przykłady tematów zajęć mogą obejmować historię, sztukę, literaturę czy technologie, co sprzyja aktywnej wymianie myśli i poglądów w grupie rówieśniczej. Wspólne uczenie się i wymiana doświadczeń wpływają pozytywnie na samopoczucie oraz mogą przeciwdziałać depresji, co jest zgodne z zaleceniami wielu specjalistów w dziedzinie gerontologii. Takie formy aktywności są zgodne z najlepszymi praktykami promującymi zdrowie psychiczne i fizyczne wśród osób starszych.

Pytanie 40

Przygotowując plan wsparcia dla osoby starszej, opiekun powinien najpierw

A. rozpoznać schorzenia u osoby starszej i określić sposób wsparcia

B. ustalić zakres, lokalizację, czas oraz rodzaj planowanej pomocy

C. zidentyfikować problemy i potrzeby osoby starszej oraz zaplanować działania pomocowe

D. uzbierać informacje na temat sytuacji zdrowotnej, materialnej oraz społecznej osoby starszej

Poprawna odpowiedź wskazuje, że kluczowym krokiem w przygotowywaniu planu pomocy dla osoby starszej jest rozpoznanie jej problemów i potrzeb oraz zaplanowanie działań pomocowych. Proces ten jest zgodny z zasadami person-centred care, czyli opieki skoncentrowanej na osobie, co oznacza, że należy zrozumieć indywidualne potrzeby i oczekiwania osoby starszej, aby skutecznie dostosować pomoc. Przykładowo, jeśli opiekun odkryje, że osoba starsza ma trudności z poruszaniem się, to planując działania pomocowe, powinien uwzględnić takie elementy jak dostosowanie przestrzeni życiowej, organizację transportu do lekarza oraz wsparcie w codziennych czynnościach. Wyznaczając cele opieki, warto korzystać z narzędzi oceny, takich jak skale oceny stanu funkcjonalnego czy kwestionariusze dotyczące jakości życia, które pozwalają na obiektywną analizę sytuacji. Takie podejście nie tylko zwiększa efektywność działań pomocowych, ale także wpływa pozytywnie na samopoczucie i jakość życia osoby starszej, co jest kluczowe w procesie starzejącego się społeczeństwa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej