Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 6 czerwca 2025 18:31
Data zakończenia: 6 czerwca 2025 19:00

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki kabel pozwala na przesył danych z maksymalną prędkością 1 Gb/s?

A. Kabel światłowodowy

B. Skrętka kat. 4

C. Kabel współosiowy

D. Skrętka kat. 5e

Skrętka kat. 5e to kabel, który został zaprojektowany z myślą o zwiększonej wydajności transmisji danych, osiągając maksymalną prędkość do 1 Gb/s na odległości do 100 metrów. Jest to standard szeroko stosowany w sieciach Ethernet, zgodny z normą IEEE 802.3ab. Kabel ten charakteryzuje się lepszym ekranowaniem oraz wyższą jakością materiałów w porównaniu do starszych kategorii, co pozwala na minimalizację interferencji elektromagnetycznej i poprawia jakość sygnału. Skrętka kat. 5e znajduje zastosowanie w wielu środowiskach, od biur po małe i średnie przedsiębiorstwa, stanowiąc podstawę lokalnych sieci komputerowych (LAN). Dzięki swojej wydajności oraz stosunkowo niskim kosztom, jest idealnym rozwiązaniem dla infrastruktury sieciowej w aplikacjach wymagających szybkiej transmisji danych, takich jak przesyłanie dużych plików czy wideokonferencje. Warto również zauważyć, że skrętka kat. 5e jest kompatybilna z wcześniejszymi standardami, co ułatwia modernizację istniejących sieci.

Pytanie 2

Jakie urządzenie pozwala komputerom na bezprzewodowe łączenie się z przewodową siecią komputerową?

A. modem

B. punkt dostępu

C. koncentrator

D. regenerator

Punkt dostępu, czyli po angielsku access point, to urządzenie, które pozwala komputerom i innym sprzętom łączyć się z bezprzewodową siecią lokalną, znaną jako WLAN. Można to porównać do mostu, który łączy sieć przewodową z urządzeniami bezprzewodowymi. Dzięki niemu można korzystać z Internetu i lokalnych zasobów. Wiesz, często spotykamy punkty dostępu w biurach, szkołach czy w domach, bo pomagają w rozszerzaniu zasięgu sieci. W praktyce, kiedy mamy dużo urządzeń, jak smartfony, laptopy czy tablety, to punkty dostępu są naprawdę niezbędne, bo umożliwiają dostęp bez kabli. Używając dobrze zaprojektowanej sieci Wi-Fi z punktami dostępu zgodnymi z normą IEEE 802.11, możemy cieszyć się świetną wydajnością i bezpieczeństwem danych.

Pytanie 3

Jakie medium transmisyjne powinno się zastosować do połączenia urządzeń sieciowych oddalonych o 110 m w pomieszczeniach, gdzie występują zakłócenia EMI?

A. Światłowodu jednodomowego

B. Kabla współosiowego

C. Fal radiowych

D. Skrętki ekranowanej STP

Światłowód jednodomowy to świetny wybór, jeśli chodzi o podłączanie różnych urządzeń w sieci, zwłaszcza na dystansie do 110 m. Ma tę przewagę, że radzi sobie w trudnych warunkach, gdzie jest dużo zakłóceń elektromagnetycznych. To naprawdę pomaga, bo światłowody są znacznie mniej wrażliwe na te zakłócenia w porównaniu do tradycyjnych kabli. Poza tym, oferują mega dużą przepustowość – da się przesyłać dane z prędkościami sięgającymi gigabitów na sekundę, co jest kluczowe dla aplikacji, które potrzebują dużo mocy obliczeniowej. Używa się ich w różnych branżach, takich jak telekomunikacja czy infrastruktura IT, gdzie ważne jest, żeby sygnał był mocny i stabilny. Warto też dodać, że światłowody są zgodne z międzynarodowymi standardami, co czyni je uniwersalnymi i trwałymi. Oczywiście, instalacja wymaga odpowiednich technik i narzędzi, co może być droższe na starcie, ale w dłuższej perspektywie na pewno się opłaca ze względu na ich efektywność i pewność działania.

Pytanie 4

Adres w systemie dziesiętnym 136.168.148.99 ma odpowiadający mu zapis w systemie binarnym

A. 11000010.10001000.00010100.00100011

B. 11000000.10101000.00010100.00100011

C. 10001000.10101000.10010100.01100011

D. 11000100.10001000.00110100.00100001

Adres IP 136.168.148.99 w systemie dziesiętnym odpowiada adresowi 10001000.10101000.10010100.01100011 w binarnym. Aby skonwertować każdy z oktetów adresu dziesiętnego na binarny, należy przekształcić liczby z zakresu 0-255 na ich reprezentację binarną, co jest kluczowe w kontekście sieci komputerowych. Każdy oktet składa się z 8 bitów, co pozwala na przedstawienie 256 różnych wartości. W przypadku 136, konwersja polega na zapisaniu liczby 136 w postaci binarnej, co daje 10001000; dla 168 uzyskujemy 10101000; dla 148 to 10010100, a dla 99 to 01100011. Zrozumienie tej konwersji jest fundamentalne w pracy z protokołami sieciowymi, jak TCP/IP, gdzie adresy IP są niezbędne do routingu i komunikacji w sieciach. Znajomość konwersji adresów IP jest również niezbędna dla specjalistów zajmujących się bezpieczeństwem sieciowym oraz administracją systemów, ponieważ pozwala na diagnostykę i zarządzanie zasobami sieciowymi.

Pytanie 5

Jakie zakresy adresów IPv4 można zastosować jako adresy prywatne w lokalnej sieci?

A. 200.186.0.0 ÷ 200.186.255.255

B. 168.172.0.0 ÷ 168.172.255.255

C. 127.0.0.0 ÷ 127.255.255.255

D. 172.16.0.0 ÷ 172.31.255.255

Zakres adresów IPv4 od 172.16.0.0 do 172.31.255.255 to jeden z trzech zakresów adresów prywatnych, które zostały opisane w normie RFC 1918. Te adresy są używane w sieciach lokalnych, czyli takich jak LAN, i nie mogą być routowane w Internecie. Przykład? W firmach często tworzy się wewnętrzną sieć, gdzie wiele komputerów może korzystać z jednego adresu publicznego. Dzięki tym adresom prywatnym oszczędzamy adresy IP i zwiększamy bezpieczeństwo, bo urządzenia w sieci lokalnej nie są widoczne z Internetu. Kiedy sieć lokalna łączy się z Internetem, stosuje się NAT, czyli Network Address Translation, który zamienia te prywatne adresy na publiczne. Często w organizacjach wykorzystuje się serwery DHCP, które automatycznie przydzielają adresy IP z tego zakresu, co znacznie ułatwia zarządzanie siecią.

Pytanie 6

Administrator zauważa, że jeden z komputerów w sieci LAN nie może uzyskać dostępu do Internetu, mimo poprawnie skonfigurowanego adresu IP. Który parametr konfiguracji sieciowej powinien sprawdzić w pierwszej kolejności?

A. Maskę podsieci

B. Adres serwera DNS

C. Adres bramy domyślnej

D. Adres MAC karty sieciowej

Adres bramy domyślnej jest kluczowym parametrem konfiguracji sieciowej, który umożliwia komputerowi w sieci LAN komunikację z urządzeniami poza swoją lokalną podsiecią, w tym z Internetem. Brama domyślna to zwykle adres IP routera lub innego urządzenia pośredniczącego, które przekazuje ruch wychodzący z lokalnej sieci do innych sieci. Nawet jeśli komputer ma poprawnie ustawiony adres IP i maskę podsieci, brak lub błędna konfiguracja bramy domyślnej uniemożliwi mu wysyłanie pakietów poza własny segment sieci – czyli właśnie do Internetu. To dlatego w praktyce administratorzy zawsze zaczynają od weryfikacji tego parametru, gdy urządzenie nie może się połączyć z zasobami zewnętrznymi. W standardowych systemach operacyjnych, takich jak Windows czy Linux, parametr ten jest podawany ręcznie lub automatycznie przez DHCP. Z mojego doświadczenia, nawet przy poprawnych pozostałych ustawieniach sieciowych najczęstszą przyczyną braku dostępu do Internetu jest właśnie brak lub literówka w adresie bramy. W środowiskach produkcyjnych i edukacyjnych regularnie powtarza się zasada: jeśli lokalna komunikacja działa, a Internet nie – sprawdź najpierw bramę domyślną. To podstawowy krok w diagnostyce sieciowej i element każdej checklisty administratora.

Pytanie 7

Planowanie wykorzystania przestrzeni dyskowej komputera do przechowywania i udostępniania informacji, takich jak pliki i aplikacje dostępne w sieci oraz ich zarządzanie, wymaga skonfigurowania komputera jako

A. serwer aplikacji

B. serwer DHCP

C. serwer plików

D. serwer terminali

Serwer plików jest dedykowanym systemem, którego główną rolą jest przechowywanie, udostępnianie oraz zarządzanie plikami w sieci. Umożliwia on użytkownikom dostęp do plików z różnych lokalizacji, co jest istotne w środowiskach biurowych oraz edukacyjnych, gdzie wiele osób współdzieli dokumenty i zasoby. Przykłady zastosowania serwera plików obejmują firmy, które chcą centralizować swoje zasoby, umożliwiając pracownikom łatwy dostęp do dokumentów oraz aplikacji. Serwery plików mogą być konfigurowane z wykorzystaniem różnych protokołów, takich jak SMB (Server Message Block) dla systemów Windows czy NFS (Network File System) dla systemów Unix/Linux, co pozwala na interoperacyjność w zróżnicowanych środowiskach operacyjnych. Warto także wspomnieć o znaczeniu bezpieczeństwa i praw dostępu, co jest kluczowe w zarządzaniu danymi, aby zapewnić, że tylko uprawnione osoby mają dostęp do wrażliwych informacji. Dobrą praktyką jest również regularne wykonywanie kopii zapasowych danych znajdujących się na serwerze plików, co chroni przed ich utratą.

Pytanie 8

Zgodnie z normą EN-50173, klasa D skrętki komputerowej obejmuje zastosowania wykorzystujące zakres częstotliwości

A. do 1 MHz

B. do 100 kHz

C. do 100 MHZ

D. do 16 MHz

Klasa D skrętki komputerowej, zgodnie z normą EN-50173, obejmuje aplikacje korzystające z pasma częstotliwości do 100 MHz. Oznacza to, że kabel kategorii 5e i wyższe, takie jak kategoria 6 i 6A, są zaprojektowane, aby wspierać transmisję danych w sieciach Ethernet o dużej przepustowości, w tym Gigabit Ethernet oraz 10 Gigabit Ethernet na krótkich dystansach. Standardy te uwzględniają poprawne ekranowanie i konstrukcję przewodów, co minimalizuje zakłócenia elektromagnetyczne oraz zapewnia odpowiednią jakość sygnału. Przykładowo, w biurach oraz centrach danych często wykorzystuje się skrętki kategorii 6, które obsługują aplikacje wymagające wysokiej wydajności, takie jak przesyłanie multimediów, wideokonferencje czy intensywne transfery danych. Wiedza na temat klas kabli i odpowiadających im pasm częstotliwości jest kluczowa dla inżynierów i techników zajmujących się projektowaniem oraz wdrażaniem nowoczesnych sieci komputerowych, co wpływa na efektywność komunikacji i wydajność całych systemów sieciowych.

Pytanie 9

Simple Mail Transfer Protocol to protokół odpowiedzialny za

A. synchronizację czasu pomiędzy komputerami

B. zarządzanie grupami multicastowymi w sieciach opartych na protokole IP

C. przekazywanie poczty elektronicznej w Internecie

D. obsługę odległego terminala w architekturze klient-serwer

Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) to standardowy protokół komunikacyjny wykorzystywany do przesyłania poczty elektronicznej w Internecie. Został opracowany w latach 80. XX wieku i od tego czasu stał się jednym z kluczowych elementów infrastruktury komunikacyjnej w sieci. Protokół ten działa na zasadzie klient-serwer, gdzie klient (np. program pocztowy) wysyła wiadomości do serwera pocztowego, który następnie przekazuje je do odpowiednich serwerów odbiorców. Jednym z głównych zastosowań SMTP jest umożliwienie przesyłania wiadomości między różnymi domenami. W praktyce, większość systemów e-mailowych, takich jak Gmail czy Outlook, korzysta z SMTP do obsługi wysyłania wiadomości e-mail. Protokół ten również obsługuje różne metody autoryzacji, co zwiększa bezpieczeństwo przesyłania wiadomości. Warto również zauważyć, że SMTP współpracuje z innymi protokołami, takimi jak IMAP czy POP3, które są używane do odbierania e-maili. Zrozumienie SMTP jest niezbędne dla osób zajmujących się administracją systemami e-mailowymi oraz dla specjalistów IT, którzy chcą zapewnić efektywną komunikację w organizacjach.

Pytanie 10

W systemie Linux BIND funkcjonuje jako serwer

A. http

B. DHCP

C. FTP

D. DNS

BIND (Berkeley Internet Name Domain) jest jednym z najpopularniejszych serwerów DNS (Domain Name System) w systemach Linux oraz innych systemach operacyjnych. Jego głównym zadaniem jest tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co pozwala na prawidłowe łączenie urządzeń w sieci. Dzięki BIND administratorzy mogą zarządzać strefami DNS, co oznacza kontrolowanie rekordów, takich jak A, AAAA, CNAME czy MX, które są kluczowe dla funkcjonowania usług internetowych. Przykładem praktycznego zastosowania BIND jest możliwość konfiguracji lokalnego serwera DNS, co przyspiesza rozwiązywanie nazw w sieci lokalnej oraz zwiększa bezpieczeństwo, ograniczając zapytania do zewnętrznych serwerów. Dobrą praktyką jest także regularne aktualizowanie rekordów DNS oraz monitorowanie ich poprawności, aby zapewnić dostępność i niezawodność usług. Korzystanie z BIND jest zgodne z zaleceniami IETF (Internet Engineering Task Force), co sprawia, że jest to rozwiązanie solidne i profesjonalne.

Pytanie 11

Jakie protokoły sieciowe są typowe dla warstwy internetowej w modelu TCP/IP?

A. HTTP, FTP

B. IP, ICMP

C. DHCP, DNS

D. TCP, UDP

IP (Internet Protocol) i ICMP (Internet Control Message Protocol) to protokoły, które odgrywają kluczową rolę w warstwie internetowej modelu TCP/IP. IP odpowiedzialne jest za adresowanie i przesyłanie danych między różnymi urządzeniami w sieci, co umożliwia komunikację między komputerami w różnych lokalizacjach. Kluczowe dla zrozumienia działania IP jest pojęcie adresowania, które wykorzystuje unikalne adresy IP do identyfikacji urządzeń. Z kolei ICMP, wykorzystywane do przesyłania komunikatów kontrolnych, takich jak informowanie o błędach, jest niezbędne do diagnostyki i zarządzania siecią. Przykładami zastosowania protokołów IP i ICMP są operacje ping oraz traceroute, które służą do testowania dostępności hostów oraz analizy ścieżek transmisji danych w sieci. Zrozumienie działania tych protokołów jest zgodne z najlepszymi praktykami w administracji siecią, ponieważ pozwala na efektywne rozwiązywanie problemów i optymalizację ruchu sieciowego.

Pytanie 12

Jaki będzie całkowity koszt brutto materiałów zastosowanych do wykonania odcinka okablowania łączącego dwie szafki sieciowe wyposażone w panele krosownicze, jeżeli wiadomo, że zużyto 25 m skrętki FTP cat. 6A i dwa moduły Keystone? Ceny netto materiałów znajdują się w tabeli, stawka VAT na materiały wynosi 23%.

Materiał		j.m.	Cena jednostkowa netto
Skrętka FTP cat. 6A		m.	3,50 zł
Moduł Keystone FTP RJ45		szt.	9,50 zł

A. 119,31 zł

B. 97,00 zł

C. 106,50 zł

D. 131,00 zł

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, kluczowym błędem jest często nieuwzględnienie całkowitego kosztu netto materiałów lub błędne ich zsumowanie. Na przykład, odpowiedź o wartości 97,00 zł wskazuje na zaniżenie kosztów, co może wynikać z pominięcia jednego z elementów, takich jak skrętka lub moduły Keystone. Z kolei odpowiedź 106,50 zł może sugerować, że respondent dodał jedynie koszt skrętki, nie uwzględniając kosztu modułów. Odpowiedzi takie jak 119,31 zł mogą powstawać na skutek błędnego obliczania wartości podatku VAT, gdzie respondent nieprawidłowo pomnożył lub dodał procent VAT do netto. Te błędy myślowe mogą wynikać z braku zrozumienia procesu kalkulacji cen czy też podstawowych zasad dotyczących obliczania kosztów i podatków. W praktyce, nie tylko należy znać ceny materiałów, ale również umiejętnie operować kalkulacjami finansowymi, aby uniknąć pułapek prowadzących do błędnych wniosków. Zastosowanie się do dobrych praktyk w zakresie obliczeń kosztów projektów instalacyjnych jest niezbędne dla efektywności i przejrzystości finansowej, co jest kluczowe w branży technologii informacyjnej i komunikacyjnej.

Pytanie 13

Użycie na komputerze z systemem Windows poleceń ```ipconfig /release``` oraz ```ipconfig /renew``` umożliwia weryfikację działania usługi w sieci

A. serwera DHCP

B. Active Directory

C. serwera DNS

D. routingu

Wykonanie poleceń 'ipconfig /release' oraz 'ipconfig /renew' jest kluczowe w procesie uzyskiwania dynamicznego adresu IP z serwera DHCP. Pierwsze polecenie zwalnia aktualnie przydzielony adres IP, co oznacza, że komputer informuje serwer DHCP o zakończeniu korzystania z adresu. Drugie polecenie inicjuje proces uzyskiwania nowego adresu IP, wysyłając zapytanie do serwera DHCP. Jeśli usługa DHCP działa poprawnie, komputer otrzyma nowy adres IP, co jest kluczowe dla prawidłowej komunikacji w sieci. Praktyczne zastosowanie tych poleceń jest widoczne w sytuacjach, gdy komputer nie może uzyskać dostępu do sieci z powodu konfliktu adresów IP lub problemów z połączeniem. W dobrych praktykach sieciowych, administratorzy często wykorzystują te polecenia do diagnozowania problemów z siecią, co podkreśla znaczenie usługi DHCP w zarządzaniu adresacją IP w lokalnych sieciach komputerowych. Działanie DHCP zgodne jest z protokołem RFC 2131, który definiuje zasady przydzielania adresów IP w sieciach TCP/IP.

Pytanie 14

Która norma określa parametry transmisyjne dla komponentów kategorii 5e?

A. CSA T527

B. TIA/EIA-568-B-2

C. TIA/EIA-568-B-1

D. EIA/TIA 607

Norma TIA/EIA-568-B-2 definiuje wymogi dotyczące kabli i komponentów dla systemów sieciowych, w tym dla komponentów kategorii 5e. Specyfikacja ta objmuje m.in. parametry transmisyjne, takie jak tłumienie, diafonia i impedancja, które są kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej wydajności sieci. Zastosowanie tej normy jest szczególnie ważne w kontekście instalacji sieci lokalnych (LAN), gdzie kable kategorii 5e są szeroko stosowane do przesyłania danych z prędkością do 1 Gbps na odległości do 100 metrów. Zrozumienie i przestrzeganie normy TIA/EIA-568-B-2 jest niezbędne dla projektantów i instalatorów systemów telekomunikacyjnych, ponieważ zapewnia nie tylko zgodność z wymogami branżowymi, ale także optymalizuje wydajność i niezawodność sieci. Przykładem praktycznego zastosowania tej normy jest planowanie infrastruktury w biurach, gdzie wymagane są szybkie i stabilne połączenia, co można osiągnąć dzięki zastosowaniu wysokiej jakości kabli spełniających normy TIA/EIA-568-B-2.

Pytanie 15

Wskaź, które z poniższych stwierdzeń dotyczących zapory sieciowej jest nieprawdziwe?

A. Została zainstalowana na każdym przełączniku.

B. Jest elementem oprogramowania wielu ruterów.

C. Stanowi część systemu operacyjnego Windows.

D. Działa jako zabezpieczenie sieci przed atakami.

To, że zapora sieciowa jest zainstalowana na każdym przełączniku, to mit. Zapory działają na innym poziomie niż przełączniki. One mają swoje zadanie, czyli przekazywać ruch w sieci lokalnej. Natomiast zapory są po to, by monitorować i kontrolować, co wchodzi i wychodzi z sieci, chroniąc nas przed nieproszonymi gośćmi. W bezpieczeństwie sieci zapory są naprawdę ważne. Zazwyczaj spotkamy je na routerach, serwerach albo jako oddzielne urządzenia. Przykładem może być firewalla w routerze, który jest pierwszą linią obrony przed zagrożeniami z zewnątrz i pozwala na ustalanie reguł, kto ma dostęp do sieci. Czasem zapory stosują nawet skomplikowane mechanizmy, jak inspekcja głębokiego pakietu, co pozwala lepiej zarządzać bezpieczeństwem. Rozumienie, jak różnią się przełączniki od zapór, jest kluczowe, jeśli chcemy dobrze projektować strategie bezpieczeństwa w sieci.

Pytanie 16

W której części edytora lokalnych zasad grupy w systemie Windows można ustawić politykę haseł?

A. Konfiguracja komputera / Szablony administracyjne

B. Konfiguracja użytkownika / Ustawienia systemu Windows

C. Konfiguracja komputera / Ustawienia systemu Windows

D. Konfiguracja użytkownika / Szablony administracyjne

Odpowiedzi niepoprawne zawierają pewne nieścisłości w zakresie zrozumienia struktury edytora lokalnych zasad grupy oraz roli różnych sekcji w zarządzaniu politykami bezpieczeństwa. Odpowiedzi związane z "Konfiguracją użytkownika" w kontekście polityki haseł są mylące, ponieważ polityki te są przypisane do systemu operacyjnego jako całości, a nie do poszczególnych użytkowników. Konfiguracja użytkownika w edytorze lokalnych zasad grupy dotyczy zasad, które mają zastosowanie do kont użytkowników, takich jak ustawienia pulpitu, aplikacji i uprawnień. Użytkownicy mogą mieć różne prawa dostępu i interfejsy w zależności od polityk przypisanych do ich kont, ale polityka haseł pozostaje niezależna od tych ustawień. Ponadto, polityki dotyczące haseł w systemie Windows są głównie umieszczane w sekcji "Konfiguracja komputera", ponieważ dotyczą one zabezpieczeń całego systemu operacyjnego, a nie pojedynczych użytkowników. Właściwe zrozumienie, w jaki sposób polityki są podzielone i jakie mają zastosowanie, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania bezpieczeństwem w organizacji. Stosowanie zasad z "Szablonów administracyjnych" również nie jest adekwatne, ponieważ te szablony są wykorzystywane do zarządzania konfiguracjami aplikacji i systemów, a nie bezpośrednio do polityk haseł. Dlatego kluczowe jest, aby administratorzy sieci posiadali jasne zrozumienie tej struktury oraz jej wpływu na bezpieczeństwo organizacji.

Pytanie 17

Po zainstalowaniu roli usług domenowych Active Directory na serwerze Windows, możliwe jest

A. automatyczne przypisywanie adresów IP komputerom w sieci

B. udostępnienie użytkownikom witryny internetowej

C. centralne zarządzanie użytkownikami oraz komputerami

D. współdzielenie plików znajdujących się na serwerze

Centralne zarządzanie użytkownikami i komputerami jest kluczową funkcjonalnością roli usług domenowych Active Directory (AD DS) na serwerach Windows. Dzięki tej roli administratorzy mogą tworzyć, modyfikować i usuwać konta użytkowników oraz urządzeń w zorganizowany sposób, co znacząco ułatwia zarządzanie dużymi środowiskami IT. W praktyce, AD DS pozwala na wdrażanie polityk bezpieczeństwa i grupowych, co umożliwia określenie, jakie zasoby i aplikacje są dostępne dla poszczególnych użytkowników oraz grup. Na przykład, administrator może przydzielić dostęp do określonej aplikacji tylko pracownikom działu finansowego. Dodatkowo, dzięki integracji z innymi usługami Microsoft, takimi jak Exchange czy SharePoint, AD DS wspiera efektywne zarządzanie infrastrukturą IT w organizacji, umożliwiając centralizację procesów uwierzytelniania i autoryzacji. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania tożsamością i dostępem, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa i efektywności operacyjnej w środowiskach korporacyjnych.

Pytanie 18

Kabel skręcany o czterech parach, w którym każdy z przewodów jest otoczony ekranem foliowym, a ponadto wszystkie pary są dodatkowo zabezpieczone siatką, to kabel

A. SF/UTP

B. U/UTP

C. S/FTP

D. F/UTP

Odpowiedź S/FTP jest prawidłowa, ponieważ oznaczenie to wskazuje na kabel, w którym każda para przewodów jest ekranowana folią, a dodatkowo wszystkie pary są ekranowane wspólnie siatką. Takie rozwiązanie znacząco zwiększa odporność na zakłócenia elektromagnetyczne, co jest kluczowe w zastosowaniach, gdzie wymagane są wysokie prędkości przesyłu danych oraz stabilność sygnału. Kable S/FTP są często wykorzystywane w nowoczesnych sieciach komputerowych, w tym w centrach danych oraz w aplikacjach wymagających przesyłu dużych ilości danych, takich jak streaming wideo czy aplikacje VoIP. Stosowanie kabli ekranowanych zgodnych z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO/IEC 11801, zapewnia nie tylko bezpieczeństwo, ale również wysoką jakość transmisji danych. Dzięki zastosowaniu ekranów, kable S/FTP minimalizują ryzyko zakłóceń, co jest istotne w środowiskach o dużym natężeniu źródeł zakłóceń elektromagnetycznych.

Pytanie 19

Do właściwości pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer zalicza się

A. maksymalna objętość pulpitu użytkownika

B. maksymalna objętość profilu użytkownika

C. numer telefonu, na który serwer ma oddzwonić w przypadku nawiązania połączenia telefonicznego przez tego użytkownika

D. maksymalna objętość pojedynczego pliku, który użytkownik może zapisać na dysku serwera

Odpowiedzi dotyczące maksymalnej wielkości pojedynczego pliku, maksymalnej wielkości pulpitu użytkownika oraz maksymalnej wielkości profilu użytkownika są niepoprawne w kontekście cech pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer. Pojedyncze konto użytkownika nie ma zdefiniowanej maksymalnej wielkości pliku, którą użytkownik mógłby zapisać na dysku serwera, ponieważ zależy to od ustawień systemowych oraz polityk grupowych, które mogą być zastosowane w danej infrastrukturze IT. Kolejnym błędnym założeniem jest to, iż maksymalna wielkość pulpitu użytkownika jest określona na poziomie konta. W rzeczywistości, pulpit jest przestrzenią roboczą, której rozmiar i wygląd można dostosować indywidualnie przez każdego użytkownika, a nie przez administratorów jako cechę konta. Wreszcie, maksymalna wielkość profilu użytkownika jest kwestią ograniczeń systemowych, a nie cechą przypisaną do konta. Profile użytkowników w Windows Serwer mogą mieć limitowane rozmiary, ale to nie jest właściwość konta samego w sobie. Te nieporozumienia mogą wynikać z mylnego założenia, że wszystkie parametry związane z użytkownikiem są sztywno określone przy tworzeniu konta, podczas gdy w rzeczywistości wiele z tych właściwości zależy od polityki IT oraz funkcji zarządzania, które są stosowane w danej organizacji.

Pytanie 20

Dokument PN-EN 50173 wskazuje na konieczność zainstalowania minimum

A. 1 punktu rozdzielczego na każde 100 m2 powierzchni.

B. 1 punktu rozdzielczego na cały wielopiętrowy budynek.

C. 1 punktu rozdzielczego na każde piętro.

D. 1 punktu rozdzielczego na każde 250 m2 powierzchni.

Odpowiedzi, które sugerują instalację jednego punktu rozdzielczego na każde 100 m2 powierzchni, na każde piętro lub na cały budynek, bazują na błędnych założeniach dotyczących standardów telekomunikacyjnych. W przypadku pierwszej z tych propozycji, warto zauważyć, że norma PN-EN 50173 koncentruje się nie tylko na powierzchni, ale także na potrzebach dostępu do mediów i elastyczności systemu rozdzielczego. Propozycja dotycząca punktów rozdzielczych na każdym piętrze jest również nieadekwatna, ponieważ nie uwzględnia specyfiki budynków wielokondygnacyjnych, gdzie położenie punktów rozdzielczych powinno być strategiczne, aby spełniać wymagania użytkowników w różnych lokalizacjach. W przypadku wskazania jednego punktu na cały budynek, to podejście zaniedbuje potrzebę lokalizacji punktów w zależności od wielkości i przeznaczenia przestrzeni. Istotnym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest ignorowanie zróżnicowanych potrzeb w kontekście różnorodności budynków oraz specyfiki ich użytkowania. Warto pamiętać, że odpowiednie planowanie punktów rozdzielczych ma kluczowe znaczenie dla funkcjonalności i efektywności całego systemu telekomunikacyjnego, a błędne założenia mogą prowadzić do problemów z dostępnością usług oraz zwiększonymi kosztami eksploatacyjnymi. Zachowanie standardów, takich jak PN-EN 50173, jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości i niezawodności infrastruktury telekomunikacyjnej.

Pytanie 21

Moduł SFP, który jest wymienny i zgodny z normami, odgrywa jaką rolę w urządzeniach sieciowych?

A. zasilania rezerwowego

B. konwertera mediów

C. dodatkowej pamięci operacyjnej

D. interfejsu do diagnostyki

Moduł SFP (Small Form-factor Pluggable) to coś, co naprawdę ułatwia życie w sieciach. Jego główną rolą jest przełączanie sygnałów z jednego medium na inne, co sprawia, że jest niby takim konwerterem. Dzięki SFP sieci mogą być bardziej elastyczne, bo można je dopasować do różnych kabli i technologii, jak światłowody czy kable miedziane. Na przykład, jeśli trzeba połączyć urządzenia na sporej odległości, można użyć modułu SFP, który działa ze światłowodami. To daje większą przepustowość i lepsze sygnały niż w przypadku miedzi. Co ciekawe, te moduły są zgodne z różnymi standardami, takimi jak SFF-8431 czy SFF-8432. To sprawia, że są kompatybilne z różnymi urządzeniami w sieci. Dzięki temu administratorzy sieci mogą szybko dostosowywać infrastrukturę do potrzeb, a jak coś się popsuje, to wymiana modułów jest szybka i prosta. To wszystko wpływa na lepszą dostępność i elastyczność sieci.

Pytanie 22

Którego z poniższych zadań nie wykonują serwery plików?

A. Wymiana danych między użytkownikami sieci

B. Zarządzanie bazami danych

C. Odczyt i zapis danych na dyskach twardych

D. Udostępnianie plików w Internecie

Odpowiedzi, które sugerują, że serwery plików realizują zarządzanie bazami danych, wymianę danych pomiędzy użytkownikami sieci, czy odczyt i zapis danych na dyskach twardych, wynikają z niepełnego zrozumienia roli i funkcji serwerów plików. Serwery plików mają na celu przede wszystkim udostępnianie plików, co oznacza, że ich kluczowe funkcje koncentrują się na przechowywaniu danych oraz ich udostępnianiu w sieci. Jednakże, w kontekście zarządzania bazami danych, serwery plików po prostu nie oferują wymaganego poziomu funkcjonalności, jakiego potrzebują aplikacje korzystające z danych. Bazy danych wymagają skomplikowanych operacji, takich jak transakcje, wsparcie dla języka zapytań SQL oraz mechanizmy zapewniające integralność danych, co jest poza zakresem możliwości serwerów plików. Koncepcje dotyczące wymiany danych pomiędzy użytkownikami sieci oraz odczytu i zapisu na dyskach twardych również mogą być mylące. Serwery plików mogą rzeczywiście wspierać wymianę danych poprzez udostępnianie plików, ale nie są one odpowiedzialne za transakcje ani skomplikowane operacje, które zachodzą w bazach danych. Dobrze jest zrozumieć, że każda technologia ma swoje zastosowanie i ograniczenia, a odpowiednie podejście do wyboru technologii jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi w organizacji.

Pytanie 23

Którego numeru portu używa usługa FTP do wysyłania komend?

A. 20

B. 21

C. 80

D. 69

Wybór innych numerów portów w kontekście usługi FTP do przesyłania poleceń jest błędny z kilku kluczowych powodów. Port 80 jest standardowym portem dla protokołu HTTP, który jest używany do przesyłania treści stron internetowych. Jego zastosowanie w kontekście FTP jest mylące, ponieważ FTP i HTTP to różne protokoły służące do różnych celów – FTP do transferu plików, a HTTP do przesyłania dokumentów HTML. Port 20, z kolei, jest wykorzystywany do transferu danych w ramach FTP, a nie do komunikacji kontrolnej, dlatego jego wybór jako portu do przesyłania poleceń jest błędny. Port 69 jest zarezerwowany dla TFTP (Trivial File Transfer Protocol), który jest uproszczoną wersją FTP, jednak nie jest używany do typowych zastosowań FTP. Typowym błędem myślowym jest mylenie ról portów oraz protokołów, co prowadzi do nieporozumień w konfiguracji usług sieciowych. Aby prawidłowo zarządzać połączeniami i zapewnić ich bezpieczeństwo, kluczowe jest zrozumienie, który port jest przypisany do jakiego protokołu i w jaki sposób te protokoły współdziałają w sieci.

Pytanie 24

Aby zabezpieczyć system Windows przed nieautoryzowanym dostępem poprzez ograniczenie liczby nieudanych prób logowania, należy ustawić

A. Zasady grup, Opcje zabezpieczeń

B. Panel Sterowania, Konta użytkowników

C. Panel Sterowania, Zaporę systemu Windows

D. Zasady grup, Zasady konta

Niepoprawne odpowiedzi koncentrują się na aspektach, które nie są bezpośrednio związane z właściwym zabezpieczeniem systemu Windows przed włamaniami. W przypadku pierwszej odpowiedzi, panel sterowania i zapora systemu Windows, chociaż są istotne dla ochrony systemu, nie oferują bezpośredniego mechanizmu ograniczania liczby nieudanych prób logowania. Zaporę można wykorzystać do blokowania nieautoryzowanego dostępu do sieci, ale nie radzi sobie z problemem logowania na poziomie użytkownika. Ponadto, w kontekście zabezpieczeń, mało prawdopodobne jest, aby sama konfiguracja zapory mogła skutecznie zapobiec atakom opartym na próbach odgadnięcia haseł. Z drugiej strony, odpowiedzi odnoszące się do kont użytkowników mogą być mylone z innymi aspektami zarządzania kontami, ale nie zawierają kluczowych mechanizmów polityki blokad i audytu, które są wbudowane w zasady grup. Zasady grup są bardziej kompleksowe i zapewniają centralne zarządzanie, co jest krytyczne dla organizacji, które pragną utrzymać wysoki poziom bezpieczeństwa. Nieprawidłowe podejście do zabezpieczeń często wynika z niedostatecznego zrozumienia hierarchii oraz funkcjonalności narzędzi dostępnych w systemie operacyjnym, co prowadzi do błędnych wyborów w kontekście zabezpieczania systemu.

Pytanie 25

W jakiej warstwie modelu TCP/IP funkcjonuje protokół DHCP?

A. Internetu

B. Aplikacji

C. Transportowej

D. Łącza danych

Wybór odpowiedzi z warstwą Internetu, łącza danych lub transportową sugeruje, że może być jakieś nieporozumienie odnośnie tego, jak działa model TCP/IP i jakie są role poszczególnych protokołów. Warstwa Internetu, w której działają protokoły takie jak IP, zajmuje się przesyłaniem datagramów przez sieć i kierowaniem ich do odpowiednich adresów, ale nie odpowiada za przydzielanie adresów IP. Protokół DHCP nie działa na tym poziomie, bo nie zajmuje się routowaniem, tylko konfiguracją. Z kolei warstwa łącza danych zapewnia komunikację między urządzeniami w tej samej sieci lokalnej, używając adresów MAC, a nie IP. Warstwa transportowa to już inna bajka, bo to tam działają protokoły jak TCP i UDP, które odpowiadają za przesyłanie danych i kontrolę błędów, ale nie za konfigurację sieci. Często ludzie mylą funkcje protokołów i ich miejsca w modelu TCP/IP. DHCP jako protokół aplikacyjny tworzy most między aplikacjami a warstwą transportową, ale samo w sobie nie przesyła danych, tylko je konfiguruje, co dobrze pokazuje, czemu należy do warstwy aplikacji.

Pytanie 26

Dwie stacje robocze w tej samej sieci nie mogą się nawzajem komunikować. Która z poniższych okoliczności może być prawdopodobną przyczyną tego problemu?

A. Tożsame nazwy użytkowników

B. Inne systemy operacyjne stacji roboczych

C. Różne bramy domyślne stacji roboczych

D. Identyczne adresy IP stacji roboczych

Odpowiedź, że takie same adresy IP stacji roboczych są przyczyną problemów w komunikacji, jest prawidłowa. Gdy dwa urządzenia w tej samej sieci lokalnej mają przypisane identyczne adresy IP, występuje konflikt adresów, co uniemożliwia poprawną wymianę danych. W standardzie IPv4, każdy adres IP musi być unikalny w danej sieci. W sytuacji konfliktu, urządzenia mogą odbierać wzajemne pakiety, ale nie będą w stanie wysyłać danych do siebie, co skutkuje brakiem komunikacji. Praktycznie, aby unikać takich sytuacji, organizacje powinny stosować system zarządzania adresami IP, jak DHCP, który automatycznie przydziela unikalne adresy IP do urządzeń w sieci. Istotne jest również regularne monitorowanie i weryfikacja konfiguracji sieci, aby upewnić się, że nie występują dublujące się adresy IP. W przypadku większych sieci, należy stosować subnetting, co również ułatwia zarządzanie adresami IP i minimalizuje ryzyko konfliktów.

Pytanie 27

Jakie są właściwe przewody w wtyku RJ-45 według standardu TIA/EIA-568 dla konfiguracji typu T568B?

A. Biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, niebieski, biało-niebieski, biało-brązowy, brązowy

B. Biało-brązowy, brązowy, biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony

C. Biało-niebieski, niebieski, biało-brązowy, brązowy, biało-zielony, zielony, biało-pomarańczowy, pomarańczowy

D. Biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy, brązowy

Odpowiedź wskazująca na prawidłową kolejność przewodów we wtyku RJ-45 zgodnie z normą TIA/EIA-568 dla zakończenia typu T568B jest kluczowa w kontekście budowy i konfiguracji sieci lokalnych. Zgodnie z tym standardem, przewody powinny być ułożone w następującej kolejności: biało-pomarańczowy, pomarańczowy, biało-zielony, niebieski, biało-niebieski, zielony, biało-brązowy oraz brązowy. Ta specyfikacja zapewnia prawidłowe połączenia i minimalizuje interferencje elektromagnetyczne, co jest istotne dla stabilności i wydajności transmisji danych. Przykład zastosowania tej normy można zobaczyć w instalacjach sieciowych w biurach, gdzie formowanie kabli zgodnie z T568B jest standardem, umożliwiającym łatwe podłączanie urządzeń. Dodatkowo, w przypadku stosowania technologii PoE (Power over Ethernet), prawidłowa kolejność przewodów jest kluczowa dla efektywnego zasilania urządzeń sieciowych, takich jak kamery IP czy punkty dostępu. Znajomość tych standardów jest niezbędna dla każdego technika zajmującego się sieciami, aby zapewnić maksymalną wydajność oraz bezpieczeństwo w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 28

Jaką wiadomość przesyła klient DHCP w celu przedłużenia dzierżawy?

A. DHCPNACK

B. DHCPDISCOVER

C. DHCPREQUEST

D. DHCPACK

Odpowiedzi DHCPDISCOVER, DHCPNACK i DHCPACK nie są właściwe w kontekście odnowy dzierżawy IP. Komunikat DHCPDISCOVER jest pierwszym sygnałem wysyłanym przez klienta, gdy poszukuje dostępnych serwerów DHCP w sieci. Jego celem jest rozpoczęcie procesu uzyskiwania adresu IP, a nie odnowienia istniejącej dzierżawy. Z kolei DHCPNACK jest używany przez serwer, aby poinformować klienta o tym, że jego żądanie zostało odrzucone, na przykład gdy klient próbuje odnowić dzierżawę na adres IP, który nie jest już dostępny. Komunikat ten sygnalizuje, że klient musi wysłać nowe żądanie w celu uzyskania innego adresu IP. Natomiast DHCPACK jest potwierdzeniem, które serwer DHCP wysyła do klienta, aby potwierdzić przydzielenie lub odnowienie adresu IP. Chociaż DHCPACK pojawia się w procesie odnowy, to nie jest to komunikat wysyłany przez klienta. Typowe błędy myślowe polegają na pomyleniu ról komunikatów w protokole DHCP oraz braku zrozumienia, że każdy komunikat ma swoją specyfikę i cel w kontekście wymiany informacji pomiędzy klientem a serwerem. Zrozumienie tych komunikatów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami, co jest szczególnie istotne w środowiskach, gdzie wiele urządzeń korzysta z dynamicznego przydzielania adresów IP.

Pytanie 29

Który z protokołów nie jest wykorzystywany do ustawiania wirtualnej sieci prywatnej?

A. L2TP

B. SNMP

C. PPTP

D. SSTP

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) jest standardowym protokołem używanym do zarządzania urządzeniami w sieciach IP. Jego głównym celem jest monitorowanie stanu urządzeń sieciowych, takich jak routery, przełączniki i serwery, a także zbieranie i organizowanie informacji o ich statusie. SNMP nie jest jednak protokołem stosowanym do konfiguracji wirtualnej sieci prywatnej (VPN). W kontekście VPN, inne protokoły, takie jak PPTP, L2TP i SSTP, są dedykowane do tworzenia bezpiecznych tuneli komunikacyjnych, które umożliwiają zdalnym użytkownikom dostęp do zasobów sieciowych. SNMP znajduje zastosowanie w zarządzaniu i monitorowaniu infrastruktury sieciowej, co jest kluczowe dla administratorów IT, natomiast protokoły VPN koncentrują się na bezpieczeństwie i prywatności danych w przesyłach sieciowych. W praktyce, SNMP może być używane razem z VPN, ale nie jest samodzielnym rozwiązaniem do ich konfiguracji.

Pytanie 30

Która norma określa standardy dla instalacji systemów okablowania strukturalnego?

A. PN-EN 50174

B. PN-EN 55022

C. PN-EN50173

D. PN-EN 50310

Norma PN-EN 50174 opisuje zasady projektowania i instalacji okablowania strukturalnego, które są kluczowe dla zapewnienia efektywności i niezawodności systemów telekomunikacyjnych. Ta norma obejmuje zarówno aspekty techniczne, jak i praktyczne wytyczne dotyczące instalacji kabli, ich rozmieszczenia oraz ochrony przed zakłóceniami. W kontekście budynków biurowych, zastosowanie PN-EN 50174 pozwala na zminimalizowanie strat sygnału oraz zwiększenie żywotności instalacji poprzez zastosowanie odpowiednich metod układania kabli. Na przykład, w przypadku instalacji w dużych biurowcach, stosowanie zgodnych z normą metod zarządzania kablami i ich trasowaniem pozwala na łatwiejsze późniejsze modyfikacje oraz serwisowanie. Dodatkowo, norma ta zwraca uwagę na aspekty bezpieczeństwa, co jest kluczowe w kontekście przepisów budowlanych oraz ochrony środowiska. Warto również wspomnieć, że PN-EN 50174 jest często stosowana w połączeniu z innymi normami, takimi jak PN-EN 50173, która dotyczy systemów okablowania strukturalnego w budynkach, co zapewnia kompleksowe podejście do tematu.

Pytanie 31

Ile podsieci obejmują komputery z adresami: 192.168.5.12/25, 192.168.5.50/25, 192.168.5.200/25 oraz 192.158.5.250/25?

A. 3

B. 4

C. 2

D. 1

Wielu uczniów ma problem z liczeniem podsieci, bo mylą adresy IP i ich klasyfikację. Adresy IP 192.168.5.12/25 i 192.168.5.50/25 są w tej samej podsieci, bo maska /25 pokazuje, że pierwsze 25 bitów jest takie same. Więc te adresy nie mogą być traktowane jako osobne podsieci. Z kolei 192.168.5.200/25 jest w innej podsieci, bo ma adres sieciowy 192.168.5.128. Dodatkowo, adres 192.158.5.250/25 to zupełnie inny adres, z innej klasy, czyli nie należy do żadnej z podsieci w klasie 192.168.5.x. Często ludzie myślą, że wystarczy spojrzeć na ostatnią część IP, żeby określić, czy są one w tej samej podsieci. Ale zrozumienie maski podsieci jest kluczowe dla ogarnięcia struktury sieciowej. Kiedy tworzy się sieć lokalną, dobrze jest pamiętać o adresach i maskach, żeby móc odpowiednio zarządzać ruchem i urządzeniami.

Pytanie 32

Jakie urządzenie sieciowe pozwoli na przekształcenie sygnału przesyłanego przez analogową linię telefoniczną na sygnał cyfrowy w komputerowej sieci lokalnej?

A. Switch.

B. Access point.

C. Modem.

D. Media converter.

Przełącznik, punkt dostępu i konwerter mediów, mimo że są istotnymi elementami infrastruktury sieciowej, nie pełnią funkcji zamiany sygnału analogowego na cyfrowy. Przełącznik sieciowy działa na poziomie warstwy drugiej modelu OSI i odpowiada za przekazywanie pakietów danych między urządzeniami w sieci lokalnej (LAN), ale nie ma zdolności do przetwarzania sygnałów analogowych. Jego głównym zadaniem jest zarządzanie ruchem danych w sieci lokalnej, co czyni go kluczowym w kontekście tworzenia wydajnych i rozbudowanych struktur sieciowych. Punkt dostępu natomiast jest urządzeniem, które umożliwia urządzeniom bezprzewodowym łączenie się z siecią przewodową, ale również nie przetwarza sygnałów analogowych. Umożliwia on komunikację przez Wi-Fi i jest istotny w kontekście zapewnienia mobilności w sieciach, ale nie wprowadza ani nie przekształca sygnałów. Konwerter mediów, z drugiej strony, jest używany do konwersji różnych typów mediów transmisyjnych, takich jak światłowód na miedź, ale również nie zajmuje się konwersją sygnałów z analogowych na cyfrowe. Tego rodzaju nieporozumienia wynikają z braku zrozumienia roli każdego z tych urządzeń w infrastrukturze sieciowej oraz ich specyficznych funkcji. Dlatego istotne jest dokładne zrozumienie, jak każde z tych urządzeń przyczynia się do budowy sieci oraz jakie są ich kluczowe funkcje w procesach komunikacyjnych.

Pytanie 33

Jakie urządzenie pozwala na połączenie lokalnej sieci komputerowej z Internetem?

A. hub.

B. switch.

C. router.

D. driver.

Ruter jest kluczowym urządzeniem w infrastrukturze sieciowej, które umożliwia podłączenie lokalnej sieci komputerowej do Internetu. Jego rola polega na kierowaniu pakietami danych pomiędzy różnymi sieciami, co pozwala na komunikację pomiędzy urządzeniami w sieci lokalnej a zdalnymi zasobami w Internecie. Ruter pracuje na warstwie trzeciej modelu OSI, co oznacza, że analizuje adresy IP w pakietach danych, aby określić najlepszą trasę do docelowego adresu. Przykładem zastosowania rutera może być domowa sieć Wi-Fi, gdzie ruter łączy wiele urządzeń, takich jak komputery, smartfony czy telewizory, z globalną siecią Internet. W praktyce, ruter może także pełnić funkcje zabezpieczeń, takie jak zapora ogniowa (firewall), co zwiększa bezpieczeństwo naszej sieci. Dobre praktyki w konfiguracji rutera obejmują regularne aktualizacje oprogramowania oraz stosowanie silnych haseł do zabezpieczenia dostępu do administracji. Warto również zwrócić uwagę na konfigurację NAT (Network Address Translation), która pozwala na ukrycie wewnętrznych adresów IP w sieci lokalnej, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo.

Pytanie 34

Protokół pomocniczy do kontroli stosu TCP/IP, który odpowiada za identyfikację oraz przekazywanie informacji o błędach podczas działania protokołu IP, to

A. Reverse Address Resolution Protocol (RARP)

B. Address Resolution Protocol (ARP)

C. Internet Control Message Protocol (ICMP)

D. Routing Information Protocol (RIP)

Internet Control Message Protocol (ICMP) to kluczowy protokół w rodzinie protokołów TCP/IP, który pełni istotną rolę w diagnostyce i zarządzaniu siecią. Jego podstawową funkcją jest wymiana informacji o błędach oraz informacji kontrolnych pomiędzy węzłami sieciowymi. ICMP umożliwia wykrywanie problemów, takich jak niedostępność hosta lub przekroczenie limitu czasu przesyłania pakietów. Przykładowo, polecenie 'ping', które wykorzystuje ICMP, wysyła pakiety echo do określonego hosta i oczekuje na odpowiedź, co pozwala na ocenę dostępności i opóźnień w komunikacji sieciowej. Dobre praktyki branżowe zalecają stosowanie ICMP do monitorowania stanu sieci oraz diagnostyki problemów, a także przychodzących i wychodzących tras w komunikacji. ICMP jest również używany w protokole Traceroute, który pomaga określić trasę, jaką pokonują pakiety w sieci, co jest niezbędne w zarządzaniu sieciami.

Pytanie 35

Adres MAC (Medium Access Control Address) stanowi sprzętowy identyfikator karty sieciowej Ethernet w warstwie modelu OSI

A. trzeciej o długości 48 bitów

B. drugiej o długości 32 bitów

C. trzeciej o długości 32 bitów

D. drugiej o długości 48 bitów

Adres MAC (Medium Access Control Address) jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do interfejsu sieciowego w warstwie drugiej modelu OSI, czyli warstwie łącza danych. Składa się z 48 bitów, co przekłada się na 6 bajtów, a jego zapis często reprezentowany jest w postaci szesnastkowej. Adresy MAC są kluczowe dla komunikacji w sieci Ethernet, ponieważ umożliwiają identyfikację urządzeń i kontrolowanie dostępu do medium transmisyjnego. Zastosowanie adresów MAC w praktyce obejmuje np. konfigurację filtrów adresów MAC w routerach czy przełącznikach, co może zwiększać bezpieczeństwo sieci. W standardzie IEEE 802.3, który definiuje technologie Ethernet, zdefiniowane są zasady dotyczące przydziału adresów MAC oraz ich użycia w sieciach lokalnych. Dobrą praktyką w administracji sieci jest również monitorowanie i zarządzanie adresami MAC, co ułatwia diagnozowanie problemów oraz wykrywanie nieautoryzowanych urządzeń w sieci.

Pytanie 36

Administrator zamierza udostępnić folder C:\instrukcje w sieci trzem użytkownikom należącym do grupy Serwisanci. Jakie rozwiązanie powinien wybrać?

A. Udostępnić grupie Wszyscy folder C:\instrukcje i ustalić limit równoczesnych połączeń na 3

B. Udostępnić folder C:\instrukcje grupie Serwisanci bez ograniczeń co do liczby równoczesnych połączeń

C. Udostępnić grupie Wszyscy dysk C: i ograniczyć liczbę równoczesnych połączeń do 3

D. Udostępnić dysk C: grupie Serwisanci i nie ograniczać liczby równoczesnych połączeń

Udostępnienie folderu C:\instrukcje grupie Serwisanci jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ pozwala na skoncentrowanie kontroli dostępu na niewielkiej grupie użytkowników, co jest zgodne z zasadą minimalnych uprawnień. Taka praktyka zapewnia, że tylko upoważnieni użytkownicy mają dostęp do niezbędnych zasobów, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Ograniczenie dostępu do konkretnego folderu zamiast całego dysku C: minimalizuje potencjalne zagrożenia związane z bezpieczeństwem danych, umożliwiając jednocześnie łatwe zarządzanie uprawnieniami. W kontekście zarządzania systemem, unikanie ograniczeń w liczbie równoczesnych połączeń może przyspieszyć dostęp do folderu, co jest korzystne w przypadku, gdy trzech użytkowników jednocześnie potrzebuje dostępu do tych samych instrukcji. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami w sieci, gdzie kluczowe znaczenie ma efektywne zarządzanie dostępem i bezpieczeństwem.

Pytanie 37

Którą maskę należy zastosować, aby komputery o adresach IPv4, przedstawionych w tabeli, były przydzielone do właściwych sieci?

Adresy IPv4 komputerów	Oznaczenie sieci
192.168.10.30	Sieć 1
192.168.10.60	Sieć 1
192.168.10.130	Sieć 2
192.168.10.200	Sieć 3

A. 255.255.255.240

B. 255.255.255.192

C. 255.255.255.224

D. 255.255.255.128

Maska 255.255.255.192, znana również jako /26, jest prawidłowym wyborem w kontekście przydzielania adresów IPv4 do odpowiednich sieci. Ta maska pozwala na utworzenie 64 adresów IP w jednej podsieci, co jest rezultatem użycia 6 bitów na adresy hostów (2^6 = 64). Z tego wynika, że 2 adresy są zarezerwowane: jeden na identyfikację sieci, a drugi na rozgłoszenie (broadcast). Dzięki temu, w sieci 192.168.10.0 do 192.168.10.63 mamy 62 dostępne adresy dla hostów, co idealnie pasuje do wymaganej struktury sieci. Oddziela to sieć 1 i sieć 2, umożliwiając ich właściwe funkcjonowanie i komunikację. W praktyce, stosowanie maski /26 umożliwia efektywne zarządzanie adresacją IP, unikając konfliktów i zatorów w komunikacji między urządzeniami. W przypadku większych sieci z większą liczbą hostów, maski takie jak 255.255.255.128 (/25) mogą być bardziej odpowiednie, ale w tym przypadku 255.255.255.192 jest optymalnym rozwiązaniem.

Pytanie 38

Użytkownicy należący do grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku w systemie operacyjnym Windows Server. Dysponują jedynie uprawnieniami do 'Zarządzania dokumentami'. Co należy uczynić, aby rozwiązać ten problem?

A. Dla grupy Pracownicy należy przyznać uprawnienia 'Drukuj'

B. Dla grupy Pracownicy należy cofnąć uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami'

C. Dla grupy Administratorzy należy cofnąć uprawnienia 'Zarządzanie drukarkami'

D. Dla grupy Administratorzy należy usunąć uprawnienia 'Drukuj'

Odpowiedź 'Dla grupy Pracownicy należy nadać uprawnienia "Drukuj"' jest jak najbardziej na miejscu. Dlaczego? Bo użytkownicy z grupy Pracownicy, którzy mają tylko uprawnienia do 'Zarządzania dokumentami', nie mogą faktycznie drukować dokumentów. W praktyce, te uprawnienia dają im jedynie możliwość zarządzania dokumentami w kolejce drukarskiej – czyli mogą je zatrzymywać czy usuwać, ale już nie wydrukują. Żeby pracownicy mogli sensownie korzystać z serwera wydruku, to muszą mieć to uprawnienie 'Drukuj'. Dobrym nawykiem w zarządzaniu uprawnieniami jest to, żeby przydzielać tylko te, które są naprawdę potrzebne do wykonania zadań. Dzięki temu można poprawić bezpieczeństwo systemu i zmniejszyć ryzyko jakichś błędów. Na przykład, gdyby zespół administracyjny dał uprawnienia 'Drukuj' pracownikom, to mogliby oni swobodnie korzystać z drukarek, co jest niezbędne w ich codziennej pracy. Warto też pomyśleć o szkoleniu pracowników, żeby wiedzieli, jak korzystać z zasobów sieciowych, co na pewno zwiększy wydajność ich pracy.

Pytanie 39

Aby uzyskać spis wszystkich dostępnych urządzeń w sieci lokalnej, należy użyć aplikacji typu

A. port scanner

B. spoofer

C. sniffer

D. IP scanner

Programy typu IP scanner są narzędziami, które skanują lokalną sieć w celu identyfikacji wszelkich dostępnych urządzeń. Używają protokołów takich jak ICMP (Internet Control Message Protocol) do wysyłania zapytań do adresów IP w określonym zakresie, a następnie odbierają odpowiedzi, które umożliwiają zidentyfikowanie aktywnych hostów. Przykłady takich programów to Advanced IP Scanner czy Angry IP Scanner, które nie tylko pokazują adresy IP, ale także dodatkowe informacje, takie jak nazwy hostów i adresy MAC. W praktyce, korzystanie z IP skanera jest kluczowe w procesach zarządzania siecią i diagnozowania problemów, ponieważ pozwala administratorom szybko zorientować się, jakie urządzenia są podłączone do sieci, co jest niezbędne w kontekście bezpieczeństwa i optymalizacji zasobów. Dobre praktyki w używaniu IP skanera obejmują regularne skanowanie sieci oraz monitorowanie nieautoryzowanych urządzeń, co może zapobiec potencjalnym zagrożeniom dla bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 40

W ustawieniach haseł w systemie Windows Server aktywowana jest opcja hasło musi spełniać wymagania dotyczące złożoności. Ile minimalnie znaków powinno mieć hasło użytkownika?

A. 6 znaków

B. 10 znaków

C. 5 znaków

D. 12 znaków

Hasło użytkownika w systemie Windows Server musi składać się z co najmniej 6 znaków, aby spełniać wymagania dotyczące złożoności. Złożoność hasła ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa systemu, redukując ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Wymaganie minimalnej długości hasła to jedna z podstawowych praktyk w zarządzaniu bezpieczeństwem, która pomaga zabezpieczyć konta użytkowników przed atakami typu brute force. Przykładowo, stosując hasła o długości 6 znaków, zaleca się użycie kombinacji wielkich i małych liter, cyfr oraz znaków specjalnych, co znacznie podnosi poziom ochrony. Dla porównania, hasła składające się z zaledwie 5 znaków są mniej bezpieczne, ponieważ łatwiej je złamać przy użyciu odpowiednich narzędzi. Zgodnie z wytycznymi NIST (National Institute of Standards and Technology), złożoność haseł oraz ich długość są kluczowe dla ochrony danych, a stosowanie haseł o minimalnej długości 6 znaków jest powszechnie przyjętą praktyką w branży IT.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej