Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 16:16
Data zakończenia: 15 maja 2025 16:33

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Procesor RISC to procesor o

A. zmniejszonej liście instrukcji

B. głównej liście instrukcji

C. pełnej liście instrukcji

D. rozbudowanej liście instrukcji

Wielu użytkowników mylnie klasyfikuje procesory jako charakteryzujące się pełną lub kompleksową listą rozkazów, co jest związane z architekturą CISC. Procesory CISC, takie jak x86, mają na celu zapewnienie bogatego zestawu rozkazów, co może prowadzić do większej złożoności w ich projektowaniu i wykonaniu. Dla programistów oznacza to możliwość korzystania z bardziej zaawansowanych instrukcji, które mogą wykonywać skomplikowane operacje w jednym kroku, jednak wiąże się to z dłuższym czasem wykonania każdej z tych instrukcji. W rzeczywistości to skomplikowanie może prowadzić do trudności w optymalizacji oraz wydajności, szczególnie w kontekście nowoczesnych technologii, które dążą do uproszczenia procesów obliczeniowych. Kolejnym błędnym podejściem jest zrozumienie, że procesory powinny mieć 'główną' lub 'pełną' listę rozkazów. Takie sformułowania mogą wprowadzać w błąd, sugerując, że optymalizacja i efektywność są osiągane przez zwiększenie liczby dostępnych instrukcji. W rzeczywistości kluczem do wydajności w architekturach RISC jest ich prostota i efektywność, co zapewnia lepsze wykorzystanie zasobów systemowych oraz skrócenie czasu dostępu do pamięci. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to nieporozumienia dotyczące zalet złożonych rozkazów i ich wpływu na ogólną efektywność systemów komputerowych.

Pytanie 2

Aby usunąć konto użytkownika student w systemie operacyjnym Ubuntu, można skorzystać z komendy

A. del user student

B. user net student /del

C. net user student /del

D. userdel student

Wszystkie pozostałe odpowiedzi są błędne z kilku powodów, które warto szczegółowo wyjaśnić. Pierwsza z nich, 'del user student', nie jest poprawnym poleceniem w żadnym systemie operacyjnym opartym na Unixie, takim jak Ubuntu. W rzeczywistości, format tego polecenia przypomina bardziej składnię języków skryptowych, ale nie ma zastosowania w kontekście zarządzania użytkownikami w systemie Linux. Warto również zauważyć, że w systemach Unix polecenia nie używają terminu 'del', co może prowadzić do nieporozumień. Kolejna odpowiedź, 'net user student /del', jest specyficzna dla systemów Windows i nie ma zastosowania w Ubuntu. W systemie Windows to polecenie działa w kontekście zarządzania użytkownikami w Active Directory lub lokalnych kontach użytkowników, jednak nie ma odpowiednika w systemie Linux. Ostatnia odpowiedź, 'user net student /del', jest niepoprawna z punktu widzenia składni oraz nie odnosi się do żadnego znanego polecenia w systemie operacyjnym Linux. Warto zwrócić uwagę na typowe błędy, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych odpowiedzi, takie jak pomieszanie składni poleceń między różnymi systemami operacyjnymi lub brak zrozumienia specyfiki poleceń do zarządzania kontami użytkowników. Aby poprawnie zarządzać użytkownikami w systemie Linux, ważne jest poznanie i zrozumienie narzędzi i poleceń przypisanych do konkretnego środowiska. Znajomość tych różnic jest kluczowa w pracy z różnymi systemami operacyjnymi oraz w kontekście zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 3

Co oznacza oznaczenie kabla skrętkowego S/FTP?

A. Każda para osłonięta folią

B. Skrętka bez ekranu

C. Każda para osłonięta folią i 4 pary razem w ekranie z siatki

D. Ekran wykonany z folii i siatki dla 4 par

Odpowiedź 'Każda para ekranowana folią i 4 pary razem w ekranie z siatki' jest poprawna, ponieważ oznaczenie S/FTP (Shielded Foiled Twisted Pair) wskazuje na zastosowanie podwójnego ekranu. Każda para przewodów w kablu jest ekranowana folią, co minimalizuje zakłócenia elektromagnetyczne i zwiększa jakość sygnału. Dodatkowo, wszystkie cztery pary przewodów są otoczone wspólnym ekranem, który jest wykonany z siatki, co dodatkowo poprawia ochronę przed zakłóceniami zewnętrznymi. Tego typu kable są szczególnie zalecane w środowiskach o wysokim poziomie zakłóceń, takich jak biura, gdzie wiele urządzeń elektronicznych pracuje jednocześnie. Przykładem zastosowania S/FTP mogą być sieci lokalne (LAN) w dużych korporacjach, gdzie stabilność i jakość połączenia są kluczowe dla wydajności pracy oraz komunikacji. Warto także pamiętać, że zgodność z normami takimi jak ISO/IEC 11801 zapewnia wysoką jakość kabli, co jest istotne w kontekście nowoczesnych instalacji sieciowych.

Pytanie 4

Które z urządzeń sieciowych jest przedstawione na grafice?

A. Router

B. Switch

C. Hub

D. Access Point

Hub, co ciekawe, to dość prymitywne urządzenie sieciowe, które działa na fizycznej warstwie modelu OSI. Głównie przesyła sygnały do wszystkich portów, więc jakby rozgłasza ruch wewnątrz sieci lokalnej LAN. Problem polega na tym, że huby nie rozróżniają danych, przez co każde połączenie idzie do wszystkich podłączonych urządzeń. No i to może powodować przeciążenie sieci, co nie jest fajne, prawda? Dlatego huby są coraz mniej popularne w nowoczesnych sieciach. Switch, z kolei, działa na warstwie 2 modelu OSI i różni się tym, że przesyła dane tylko do konkretnego urządzenia, co w znaczny sposób poprawia wydajność sieci. Przechowuje adresy MAC, żeby kierować ruch bezpośrednio do właściwych odbiorców, co minimalizuje kolizje. Natomiast access point służy do rozszerzenia zasięgu sieci Wi-Fi i też działa na warstwie 2, ale głównie umożliwia bezprzewodowy dostęp do sieci przewodowej. Niestety, w przeciwieństwie do routera, nie zarządza ruchem między różnymi sieciami i nie używa protokołów routingu. Często spotykam się z tym, że ludzie mylą funkcje tych urządzeń, co może doprowadzić do słabego projektowania sieci. Router, z kolei, to urządzenie na wyższej warstwie, działające na warstwie 3 modelu OSI i rozdzielające pakiety między różnymi segmentami sieci.

Pytanie 5

Zbiór zasad określających metodę wymiany danych w sieci to

A. zasada.

B. standard.

C. protokół.

D. reguła.

Protokół to zestaw reguł i standardów, które definiują sposób komunikacji między urządzeniami w sieci. Umożliwia on przesyłanie danych w sposób zrozumiały dla obu stron, co jest kluczowe dla funkcjonowania różnych aplikacji internetowych. Przykładem protokołu jest HTTP (Hypertext Transfer Protocol), który jest fundamentem działania stron internetowych. Dzięki niemu przeglądarki mogą pobierać i wyświetlać zawartość z serwerów. Inne istotne protokoły to TCP/IP, które odpowiadają za niezawodne przesyłanie danych w sieci. Dobre praktyki w zakresie projektowania protokołów obejmują zapewnienie ich elastyczności, bezpieczeństwa oraz efektywności, co jest niezbędne w dzisiejszym złożonym środowisku sieciowym. W miarę rozwoju technologii i zwiększania się liczby urządzeń podłączonych do internetu, znaczenie protokołów będzie tylko rosło, co sprawia, że znajomość tego tematu jest niezbędna dla każdego specjalisty IT.

Pytanie 6

Na które wyjście powinniśmy podłączyć aktywne głośniki w karcie dźwiękowej, której schemat przedstawiony jest na rysunku?

A. Speaker out

B. Mic in

C. Line out

D. Line in

Jak chodzi o karty dźwiękowe, to złącze 'Line out' jest tym, które powinno być używane do podłączania głośników aktywnych czy wzmacniaczy. To wyjście daje sygnał audio na poziomie liniowym, co oznacza, że jest idealne do urządzeń, które mają swoje wzmocnienie, jak głośniki aktywne. Główna różnica między 'Line out' a 'Speaker out' jest taka, że 'Speaker out' dostarcza mocniejszy sygnał, co czyni je lepszym do głośników pasywnych. Zresztą, w branży dobrze się wie, że 'Line out' jest polecane do przesyłania sygnałów audio bez podbijania, co daje lepszą jakość dźwięku i unika zniekształceń. W realnym świecie, 'Line out' używa się na przykład, gdy podłączamy komputer do głośników aktywnych przez kable RCA albo mini-jack. Dobre podłączenie jest ważne, bo zapewnia, że dźwięk będzie naprawdę dobry i zgodny z tym, co zaplanowali producenci sprzętu audio.

Pytanie 7

Aby osiągnąć optymalną prędkość przesyłu danych, gdy domowy ruter działa w paśmie 5 GHz, do laptopa należy zainstalować kartę sieciową bezprzewodową obsługującą standard

A. 802.11n

B. 802.11g

C. 802.11b

D. 802.11a

Odpowiedzi takie jak 802.11b, 802.11g i 802.11a są nieodpowiednie w kontekście uzyskiwania maksymalnej prędkości przepływu danych w sieci bezprzewodowej działającej na paśmie 5 GHz. Standard 802.11b, działający na paśmie 2,4 GHz, oferuje maksymalną prędkość przesyłu danych do 11 Mbps, co jest znacznie niższe od możliwości nowszych standardów. Wybór 802.11g, który również operuje w paśmie 2,4 GHz, pozwala na osiągnięcie prędkości do 54 Mbps, lecz nadal nie dorównuje wydajności 802.11n. Z kolei standard 802.11a, działający w paśmie 5 GHz, mimo że oferuje wyższe prędkości do 54 Mbps, nie obsługuje technologii MIMO, co ogranicza jego wydajność w porównaniu do 802.11n. Typowym błędem myślowym jest mylenie wyższej częstotliwości z wyższą przepustowością, co prowadzi do wniosku, że 802.11a jest lepszym wyborem bez uwzględnienia technologii MIMO. W praktyce, 802.11n, działając zarówno w paśmie 2,4 GHz, jak i 5 GHz, zapewnia lepszą elastyczność i wydajność, co czyni go najlepszym rozwiązaniem dla nowoczesnych zastosowań sieciowych.

Pytanie 8

Na ilustracji widać patchpanel - panel krosowy kategorii 5E bez ekranowania, który posiada złącze szczelinowe typu LSA. Jakie narzędzie należy zastosować do wkładania kabli w te złącza?

A. narzędzie JackRapid

B. narzędzie zaciskowe 8P8C

C. narzędzie zaciskowe BNC

D. narzędzie uderzeniowe

Narzędzie uderzeniowe jest kluczowym elementem w procesie montażu kabli w złącza szczelinowe typu LSA spotykane w patchpanelach kategorii 5E. Jego główną funkcją jest precyzyjne wciskanie przewodów do szczelin złącza, co zapewnia solidne i trwałe połączenie elektryczne. Narzędzie to jest skonstruowane tak, aby jednocześnie docisnąć przewód i odciąć jego nadmiar, co jest niezwykle istotne dla zachowania porządku i estetyki instalacji. Patchpanele kategorii 5E są często stosowane w infrastrukturze sieciowej, gdzie wymagana jest prędkość transmisji danych do 1 Gbps, zgodna ze standardami TIA/EIA-568. Użycie narzędzia uderzeniowego minimalizuje ryzyko uszkodzenia przewodów dzięki kontrolowanemu naciskowi. Ponadto, dobrym zwyczajem jest stosowanie narzędzi z regulacją siły nacisku, co dodatkowo zwiększa bezpieczeństwo pracy i jakość połączeń. Warto również pamiętać o przestrzeganiu kolorystyki przewodów zgodnej z normami, co ułatwia późniejsze zarządzanie siecią i zapobiega pomyłkom w łączeniach.

Pytanie 9

Który z poniższych adresów IP należy do grupy C?

A. 198.26.152.10

B. 129.175.11.15

C. 190.15.30.201

D. 125.12.15.138

Adresy IP 125.12.15.138, 129.175.11.15 oraz 190.15.30.201 nie należą do klasy C, co może być mylące bez zrozumienia struktury adresowania IP. Klasyfikacja adresów IP opiera się na pierwszym oktecie adresu, który wskazuje, do której klasy należy dany adres. Adresy w klasie A mają pierwszy oktet w przedziale 1-126, a ich przeznaczeniem są bardzo duże sieci. Adresy klasy B mają pierwszy oktet w przedziale 128-191, co oznacza, że są używane w średniej wielkości sieciach. Natomiast adresy klasy C, jak już wcześniej wspomniano, mają pierwszy oktet w przedziale 192-223. Adres 125.12.15.138 mieści się w klasie A, co oznacza, że jest przeznaczony do dużych sieci, a jego zastosowanie jest bardziej skomplikowane, bliskie zarządzania globalnym zasobami. Z kolei adres 129.175.11.15 również należałby do klasy B, co wskazuje na inny typ organizacji oraz inne podejście do zarządzania podsieciami. Podobnie, adres 190.15.30.201 to adres klasy B, a nie C, co może prowadzić do niepoprawnej konfiguracji sieci. Typowe błędy w analizie adresów IP polegają na nieuwzględnieniu całej struktury oktetów i ich wpływu na routing oraz zarządzanie. Dobrą praktyką jest znajomość nie tylko klas adresów, ale także ich zastosowania w kontekście potrzeb Twojej organizacji i jej rozwoju.

Pytanie 10

Który z wymienionych adresów należy do klasy C?

A. 125.9.3.234

B. 196.74.6.29

C. 154.0.12.50

D. 176.18.5.26

Wszystkie pozostałe odpowiedzi nie są klasy C, co prowadzi do nieporozumień w zakresie rozumienia klas adresów IP. Adres 176.18.5.26 należy do klasy B, gdzie pierwsza oktet znajduje się w przedziale 128-191. Adresy klasy B są często wykorzystywane w średnich sieciach, co jest niewłaściwym wyborem dla mniejszych organizacji, które mogą mieć ograniczoną liczbę urządzeń. Adres 125.9.3.234 również znajduje się w przedziale adresów klasy B. Z kolei adres 154.0.12.50 także przynależy do klasy B, co jest nieoptymalne dla zastosowań, gdzie klasy C powinny być preferowane dla ich efektywności w zarządzaniu adresami. Często mylone są także zasady przypisywania adresów w kontekście dynamicznego i statycznego DHCP, co prowadzi do niewłaściwego przypisania adresacji. Zrozumienie, kiedy i jak stosować różne klasy adresów IP jest kluczowe dla administracji sieci oraz dla optymalizacji wydajności. Niezrozumienie tego tematu może skutkować problemami z dostępnością usług i zarządzaniem ruchem w sieci.

Pytanie 11

W sieciach bezprzewodowych typu Ad-Hoc IBSS (Independent Basic Service Set) wykorzystywana jest topologia fizyczna

A. gwiazdy

B. pierścienia

C. magistrali

D. siatki

Odpowiedź "siatki" jest poprawna, ponieważ w sieciach bezprzewodowych Ad-Hoc IBSS (Independent Basic Service Set) urządzenia łączą się w sposób, który tworzy elastyczną i zdecentralizowaną strukturę. W tej topologii każdy węzeł (urządzenie) może komunikować się z innymi bez potrzeby centralnego punktu dostępowego. Przykładem może być sytuacja, gdy użytkownicy znajdują się w jednym pomieszczeniu i chcą wymieniać dane bezpośrednio między sobą. Dzięki takiej strukturze, sieć może łatwo się rozszerzać, gdyż nowe urządzenia mogą po prostu dołączyć do istniejącej sieci bez skomplikowanej konfiguracji. W standardzie IEEE 802.11, który definiuje zasady funkcjonowania sieci bezprzewodowych, takie podejście pozwala na zwiększenie efektywności i elastyczności komunikacji, co jest kluczowe w środowiskach, gdzie mobilność i szybkość reakcji mają znaczenie. W praktyce, sieci te znajdują zastosowanie w sytuacjach kryzysowych lub podczas wydarzeń na świeżym powietrzu, gdzie szybkość uruchomienia i zdolność do adaptacji są priorytetami.

Pytanie 12

W systemie binarnym liczba 51(10) przyjmuje formę

A. 110111

B. 110011

C. 101011

D. 101001

Odpowiedź 110011 jest poprawna, ponieważ reprezentuje liczbę dziesiętną 51 w systemie binarnym. Aby przekształcić liczbę z systemu dziesiętnego na binarny, należy dzielić liczbę dziesiętną przez 2, zapisując reszty z dzielenia. Dla liczby 51 wygląda to następująco: 51 podzielone przez 2 daje 25 z resztą 1, 25 podzielone przez 2 to 12 z resztą 1, następnie 12 podzielone przez 2 to 6 z resztą 0, 6 podzielone przez 2 to 3 z resztą 0, 3 podzielone przez 2 to 1 z resztą 1, a 1 podzielone przez 2 daje 0 z resztą 1. Zbierając reszty od dołu do góry, otrzymujemy 110011. Przykłady zastosowania konwersji liczby z systemu dziesiętnego na binarny obejmują programowanie komputerowe, gdzie systemy binarne są kluczowe dla działania komputerów, a także w elektronikę cyfrową, gdzie reprezentacja binarna służy do komunikacji między różnymi urządzeniami. Dobra praktyka przy pracy z różnymi systemami liczbowymi to zawsze potwierdzanie poprawności konwersji poprzez sprawdzenie wartości w obu systemach.

Pytanie 13

Według normy PN-EN 50174 maksymalna całkowita długość kabla połączeniowego między punktem abonenckim a komputerem oraz kabla krosowniczego A+C) wynosi

A. 3 m

B. 6 m

C. 10 m

D. 5 m

Zgodnie z normą PN-EN 50174 dopuszczalna łączna długość kabla połączeniowego pomiędzy punktem abonenckim a komputerem oraz kabla krosowniczego wynosi 10 m. Wynika to z optymalizacji parametrów transmisyjnych sieci, takich jak tłumienie i opóźnienie sygnału. Dłuższe kable mogą prowadzić do pogorszenia jakości sygnału, co wpływa na szybkość i stabilność połączenia. W praktyce oznacza to, że projektując sieci komputerowe, należy starannie planować układ okablowania, aby zmieścić się w tych ograniczeniach. Dzięki temu sieć działa zgodnie z oczekiwaniami i normami branżowymi. Standard PN-EN 50174 jest często stosowany w projektach infrastruktury IT, wspierając inżynierów w tworzeniu niezawodnych i wydajnych systemów. Utrzymanie tych długości kabli zapewnia zgodność z wymaganiami technicznymi i wpływa na poprawę ogólnej wydajności sieci. W związku z tym przestrzeganie tych norm jest nie tylko zalecane, ale wręcz konieczne dla zapewnienia sprawnego funkcjonowania infrastruktury sieciowej.

Pytanie 14

Graficzny symbol pokazany na ilustracji oznacza

A. przełącznik

B. koncentrator

C. most

D. bramę

Przełącznik, znany również jako switch, jest kluczowym elementem infrastruktury sieciowej stosowanym do zarządzania ruchem danych między różnymi urządzeniami w sieci lokalnej (LAN). Jego główną funkcją jest przekazywanie pakietów danych tylko do docelowych urządzeń, co zwiększa efektywność i bezpieczeństwo sieci. Przełącznik analizuje adresy MAC urządzeń podłączonych do jego portów, co pozwala na inteligentne przesyłanie danych tylko tam, gdzie są potrzebne. Przełączniki mogą działać w różnych warstwach modelu OSI, ale najczęściej funkcjonują na warstwie drugiej. W nowoczesnych sieciach stosuje się przełączniki zarządzalne, które oferują zaawansowane funkcje, takie jak VLAN, QoS czy możliwość zdalnego konfigurowania. Dzięki temu możliwa jest bardziej precyzyjna kontrola i optymalizacja ruchu sieciowego. W praktyce przełączniki są stosowane w wielu środowiskach, od małych sieci biurowych po duże centra danych, gdzie odpowiadają za skalowalne i efektywne zarządzanie zasobami sieciowymi. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, wybór odpowiedniego przełącznika powinien uwzględniać zarówno aktualne potrzeby sieci, jak i przyszłe możliwości jej rozbudowy.

Pytanie 15

AES (ang. Advanced Encryption Standard) to?

A. nie może być używany do szyfrowania plików

B. jest poprzednikiem DES (ang. Data Encryption Standard)

C. wykorzystuje symetryczny algorytm szyfrujący

D. nie można go zaimplementować sprzętowo

Pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi sugeruje, że AES jest poprzednikiem DES (Data Encryption Standard). To stwierdzenie jest mylące, ponieważ AES nie jest bezpośrednim następcą DES, lecz zupełnie innym algorytmem, który powstał w odpowiedzi na ograniczenia DES, takie jak jego wrażliwość na ataki brute force z powodu krótkiego klucza (56 bitów). DES został uznany za przestarzały, a AES został wprowadzony jako standard szyfrowania, aby zapewnić wyższy poziom bezpieczeństwa. Kolejna odpowiedź twierdzi, że AES nie może być wykorzystywany przy szyfrowaniu plików, co jest całkowicie nieprawdziwe. W rzeczywistości AES jest bardzo często wykorzystywany do szyfrowania plików w różnych aplikacjach, takich jak oprogramowanie do szyfrowania dysków czy archiwizowania danych. Innym błędnym stwierdzeniem jest to, że AES nie może być zaimplementowany sprzętowo. AES jest szeroko stosowany w sprzętowych modułach bezpieczeństwa (HSM), a także w rozwiązaniach takich jak karty inteligentne. Warto zauważyć, że błędne przekonania mogą wynikać z niezrozumienia różnicy między algorytmem a jego zastosowaniem w różnych kontekstach, co prowadzi do mylnych wniosków dotyczących możliwości i ograniczeń AES.

Pytanie 16

Jaki typ macierzy dyskowych zapewnia tak zwany mirroring dysków?

A. RAID-0

B. RAID-1

C. RAID-3

D. RAID-5

RAID-0 to technologia, która dzieli dane na kilka dysków, co zwiększa wydajność, ale nie oferuje żadnej redundancji. W przypadku awarii jednego z dysków, wszystkie dane są tracone. W praktyce RAID-0 jest często stosowany w systemach, gdzie priorytetem jest szybkość zapisu i odczytu danych, na przykład w gamingowych komputerach stacjonarnych. RAID-3 wykorzystuje dysk parzystości do ochrony danych, ale nie jest on powszechnie używany, ponieważ nie zapewnia wysokiej wydajności przy operacjach zapisu. RAID-5 łączy zarówno rozdzielanie danych, jak i parzystość, co daje większą niezawodność niż RAID-0, ale nadal nie odpowiada na fundamentalne założenia mirroringu, ponieważ nie tworzy pełnej kopii danych na wszystkich dyskach. Typowym błędem jest mylenie przypadków, w których zależy nam na wydajności, a nie na bezpieczeństwie danych. Kluczowe jest zrozumienie, że RAID-1 jest jedynym rozwiązaniem w odpowiedzi na pytanie o mirroring, natomiast inne poziomy RAID są projektowane z różnymi celami, które nie obejmują czystej redundantności danych.

Pytanie 17

Jaką czynność można wykonać podczas konfiguracji przełącznika CISCO w interfejsie CLI, bez przechodzenia do trybu uprzywilejowanego, na poziomie dostępu widocznym w powyższej ramce?

A. Wyświetlenie tablicy ARP

B. Zmiana nazwy systemowej

C. Określanie haseł dostępu

D. Tworzenie sieci VLAN

Wyświetlenie tablicy ARP (Address Resolution Protocol) jest operacją, którą można zrealizować na poziomie dostępu w interfejsie CLI przełącznika Cisco bez potrzeby przechodzenia w tryb uprzywilejowany. Tablica ARP zawiera informacje o mapowaniu adresów IP na adresy MAC, co jest kluczowe w kontekście komunikacji w sieci lokalnej. Przykładowe polecenie do wyświetlenia tablicy ARP to 'show ip arp'. To polecenie pozwala administratorom sieci na monitorowanie aktywności sieciowej oraz rozwiązywanie problemów związanych z komunikacją między urządzeniami. Zrozumienie działania ARP jest fundamentalne w kontekście projektowania i zarządzania siecią, ponieważ pomaga w identyfikacji potencjalnych problemów, takich jak kolizje adresów IP. W praktyce, umiejętność efektywnego korzystania z tablicy ARP przyczynia się do zwiększenia wydajności i niezawodności sieci, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w zakresie zarządzania sieciami.

Pytanie 18

Które z urządzeń nie powinno być serwisowane podczas korzystania z urządzeń antystatycznych?

A. Modem.

B. Zasilacz.

C. Pamięć.

D. Dysk twardy.

Odpowiedź wskazująca na zasilacz jako urządzenie, które nie powinno być naprawiane podczas używania urządzeń antystatycznych, jest prawidłowa. Zasilacz komputerowy ma bezpośredni kontakt z siecią elektryczną, co stwarza ryzyko porażenia prądem, a także uszkodzenia podzespołów. W przypadku pracy z zasilaczem, ważne jest, aby zawsze odłączyć go od źródła zasilania przed przystąpieniem do jakiejkolwiek naprawy. Zastosowanie urządzeń antystatycznych, takich jak opaski czy maty antystatyczne, ma na celu zabezpieczenie komponentów przed wyładowaniami elektrostatycznymi, które mogą być szkodliwe dla wrażliwych podzespołów, takich jak pamięci RAM czy procesory. Jednak zasilacz, z uwagi na jego konstrukcję i funkcję, wymaga innego podejścia, które nie powinno zachodzić w czasie, gdy zasilanie jest aktywne. Ponadto, według standardów bezpieczeństwa, takich jak IEC 60950, kluczowe jest unikanie manipulacji przy urządzeniach wymagających zasilania, co podkreśla znaczenie odpowiednich procedur podczas pracy z zasilaczami.

Pytanie 19

Podczas skanowania reprodukcji obrazu z magazynu, na skanie obrazu ukazały się regularne wzory, zwane morą. Jakiej funkcji skanera należy użyć, aby usunąć te wzory?

A. Odrastrowywania

B. Skanowania według krzywej tonalnej

C. Rozdzielczości interpolowanej

D. Korekcji Gamma

Odpowiedź dotycząca odrastrowywania jest poprawna, ponieważ ta funkcja skanera jest dedykowana eliminacji efektów moiré, które mogą pojawić się podczas skanowania obrazów z rastrami, na przykład z czasopism czy gazet. Mora to niepożądany efekt wizualny, powstający w wyniku interferencji dwóch rastrów, co często zdarza się w druku offsetowym. Funkcja odrastrowywania analizuje wzór rastra w skanowanym obrazie i stosuje algorytmy do zmniejszenia lub całkowitego usunięcia tych wzorów, co prowadzi do uzyskania czystszej i bardziej naturalnej reprodukcji. W praktyce, korzystając z tej funkcji, można uzyskać lepszą jakość obrazu, co jest istotne w przypadku prac graficznych, archiwizacji oraz publikacji. Przykładem zastosowania mogą być skany starych książek lub czasopism, gdzie detale i kolory muszą być wiernie odwzorowane bez zakłóceń. W profesjonalnej obróbce grafiki ważne jest, aby stosować funkcje odrastrowywania, aby zapewnić najwyższą jakość cyfrowych reprodukcji.

Pytanie 20

Jakiego kodu numerycznego należy użyć w komendzie zmiany uprawnień do katalogu w systemie Linux, aby właściciel folderu miał prawa do zapisu i odczytu, grupa posiadała prawa do odczytu i wykonywania, a pozostali użytkownicy jedynie prawa do odczytu?

A. 123

B. 765

C. 751

D. 654

Odpowiedź 654 jest poprawna, ponieważ odpowiada wymaganym uprawnieniom w systemie Linux. Wartości kodu numerycznego są interpretowane w następujący sposób: pierwsza cyfra (6) reprezentuje uprawnienia właściciela folderu, druga cyfra (5) to uprawnienia grupy, a trzecia cyfra (4) dotyczy pozostałych użytkowników. Wartość 6 oznacza, że właściciel ma uprawnienia do odczytu (4) oraz zapisu (2), co daje łącznie 6. Grupa z wartością 5 ma uprawnienia do odczytu (4) i wykonania (1), co daje 5. Natomiast pozostali użytkownicy mają tylko uprawnienia do odczytu, reprezentowane przez wartość 4. Te zasady są zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania uprawnieniami w systemach Unix/Linux, gdzie ważne jest ograniczenie dostępu do danych oraz zapewnienie, że tylko osoby mające odpowiednie uprawnienia mogą modyfikować pliki. Aby zastosować tę zmianę, można użyć polecenia 'chmod 654 nazwa_folderu', co w praktyce zmieni uprawnienia do folderu zgodnie z wymaganiami.

Pytanie 21

Jaką częstotliwość odświeżania należy ustawić, aby obraz na monitorze był odświeżany 85 razy na sekundę?

A. 85 kHz

B. 850 Hz

C. 8,5 Hz

D. 0,085 kHz

Częstotliwość odświeżania monitora określa, ile razy na sekundę obraz na ekranie jest aktualizowany. W przypadku potrzebnego odświeżania na poziomie 85 razy na sekundę, co odpowiada 85 Hz, właściwa jednostka to kilohercy (kHz), w której 1 kHz to 1000 Hz. Dlatego 85 Hz przelicza się na 0,085 kHz. Takie ustawienie jest istotne w kontekście zapewnienia płynności obrazu, co jest szczególnie ważne w zastosowaniach multimedialnych i graficznych, takich jak gry komputerowe czy edycja wideo. Standardy branżowe, takie jak VESA (Video Electronics Standards Association), rekomendują, aby częstotliwość odświeżania odpowiadała wymaganiom wizualnym użytkowników oraz możliwościom sprzętu. Prawidłowe ustawienie częstotliwości odświeżania pozwala na uniknięcie efektu migotania ekranu, co ma kluczowe znaczenie dla komfortu oglądania i zdrowia wzroku użytkowników. W praktyce, w przypadku wyższych częstotliwości odświeżania, monitor jest w stanie wyświetlić więcej klatek na sekundę, co przekłada się na lepsze wrażenia wizualne.

Pytanie 22

W przypadku planowania wykorzystania przestrzeni dyskowej komputera do przechowywania oraz udostępniania danych, takich jak pliki oraz aplikacje dostępne w internecie, a także ich zarządzania, komputer powinien być skonfigurowany jako

A. serwer terminali

B. serwer plików

C. serwer aplikacji

D. serwer DHCP

Serwer plików to dedykowane urządzenie lub oprogramowanie, które umożliwia przechowywanie, zarządzanie i udostępnianie plików w sieci. Jego główną funkcją jest archiwizacja i udostępnianie danych, co czyni go kluczowym elementem w wielu organizacjach. Użytkownicy mogą z łatwością uzyskiwać dostęp do plików z różnych urządzeń. Typowym przykładem zastosowania serwera plików jest przechowywanie dokumentów, zdjęć czy multimediów w centralnej lokalizacji, z której mogą one być udostępniane wielu użytkownikom jednocześnie. W praktyce, konfigurując serwer plików, można korzystać z protokołów takich jak SMB (Server Message Block) lub NFS (Network File System), które są standardami w branży. Dobre praktyki obejmują regularne tworzenie kopii zapasowych danych, aby zapobiec ich utracie, oraz stosowanie systemów uprawnień, które kontrolują, kto ma dostęp do określonych plików. Serwery plików są również często implementowane w architekturze NAS (Network-Attached Storage), co zwiększa ich dostępność w sieci.

Pytanie 23

Element trwale zamontowany, w którym znajduje się zakończenie okablowania strukturalnego poziomego dla abonenta, to

A. punkt konsolidacyjny

B. punkt rozdzielczy

C. gniazdo teleinformatyczne

D. gniazdo energetyczne

Gniazdo teleinformatyczne jest kluczowym elementem infrastruktury okablowania strukturalnego, które służy jako punkt dostępu dla użytkowników końcowych do sieci telekomunikacyjnych i informatycznych. Zakończenie okablowania strukturalnego poziomego odbywa się właśnie w tym gnieździe, co umożliwia podłączenie urządzeń takich jak komputery, telefony IP czy drukarki do sieci. Zgodnie z normami ISO/IEC 11801 oraz ANSI/TIA-568, gniazda teleinformatyczne powinny być instalowane w strategicznych lokalizacjach, aby zapewnić optymalną wydajność sieci oraz minimalizować straty sygnału. Przykładem zastosowania gniazd teleinformatycznych są biura, gdzie pozwalają one na elastyczne podłączanie stanowisk pracy do lokalnej sieci oraz internetu. Dodatkowo, gniazda te są często wyposażone w różnorodne złącza, co pozwala na obsługę różnych typów kabli i protokołów transmisyjnych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami projektowania sieci. Właściwe umiejscowienie i typ gniazd teleinformatycznych znacząco wpływa na komfort pracy użytkowników oraz efektywność zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 24

Jakiego narzędzia należy użyć do zakończenia końcówek kabla UTP w module keystone z złączami typu 110?

A. Zaciskarki do wtyków RJ45

B. Śrubokręta płaskiego

C. Śrubokręta krzyżakowego

D. Narzędzia uderzeniowego

Narzędzie uderzeniowe jest kluczowym narzędziem w procesie zarabiania końcówek kabla UTP w modułach keystone ze stykami typu 110. Działa ono na zasadzie mechanicznego wciśnięcia żył kabla w odpowiednie styki, co zapewnia solidne i trwałe połączenie. Użycie narzędzia uderzeniowego pozwala na szybkie i efektywne zakończenie kabli, eliminując ryzyko złego kontaktu, które może prowadzić do problemów z sygnałem. W praktyce, montaż modułów keystone z wykorzystaniem styków typu 110 jest powszechną praktyką w instalacjach sieciowych, zgodną z normami TIA/EIA-568, które określają standardy dla okablowania strukturalnego. Ponadto, dobrym zwyczajem jest stosowanie narzędzi uderzeniowych, które mają regulację siły uderzenia, co pozwala na dostosowanie do różnych typów kabli, zapewniając optymalną jakość połączenia. Warto również zaznaczyć, że efektywne zakończenie kabla przyczyni się do lepszej wydajności sieci, co jest kluczowe w środowiskach wymagających wysokiej przepustowości.

Pytanie 25

Zilustrowany na obrazku interfejs to

A. S-Video

B. DisplayPort

C. HDMI

D. D-Sub

Odpowiedź HDMI jest prawidłowa ponieważ interfejs HDMI (High-Definition Multimedia Interface) jest najczęściej używanym standardem przesyłania cyfrowego sygnału audio i wideo bez kompresji. HDMI jest znany z obsługi wysokiej rozdzielczości obrazu i wielokanałowego dźwięku. Posiada charakterystyczny kształt wtyczki z 19 pinami co zapewnia jednoczesne przesyłanie obrazu i dźwięku przy użyciu jednego kabla. HDMI jest szeroko stosowany w nowoczesnych telewizorach monitorach komputerowych konsolach do gier oraz dekoderach ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu i dźwięku. Wersje HDMI od 1.4 do 2.1 oferują różne ulepszenia takie jak wsparcie dla 4K 8K oraz technologii 3D. Standard HDMI jest preferowany w branży ze względu na swoją wszechstronność i łatwość użycia w porównaniu do starszych analogowych interfejsów. Dzięki temu HDMI stał się kluczowym elementem w dziedzinie multimediów wprowadzając bardziej zintegrowane cyfrowe rozwiązania audio-wideo zgodne z nowoczesnymi standardami technologicznymi i użytkowymi

Pytanie 26

W sieci o adresie 192.168.20.0 użyto maski podsieci 255.255.255.248. Jak wiele adresów IP będzie dostępnych dla urządzeń?

A. 1022

B. 510

C. 6

D. 14

Wybór odpowiedzi 1022, 510 lub 14 jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego obliczania dostępnych adresów IP w danej podsieci. W przypadku maski 255.255.255.248, kluczowe jest zrozumienie, że używamy 3 bitów do identyfikacji hostów, co prowadzi do 8 potencjalnych adresów IP. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylnego założenia, że maska podsieci może obsługiwać więcej adresów, co jest nieprawidłowe. Standardowe reguły dotyczące adresowania IP wskazują, że każdy adres sieciowy oraz adres rozgłoszeniowy nie mogą być przypisane do urządzeń, co ogranicza liczbę dostępnych adresów do 6. W praktyce, oszacowywanie liczby adresów dostępnych dla hostów w danej podsieci wymaga znajomości reguł dotyczących rezerwacji adresów, co jest kluczowe w planowaniu adresacji sieci. Typowe błędy myślowe to na przykład nieświadomość, że liczba adresów IP w danej podsieci zawsze jest mniejsza o dwa w stosunku do liczby bitów używanych do identyfikacji hostów. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do niewłaściwego przypisywania adresów IP i problemów z konfiguracją sieci, co może wyniknąć z braku znajomości podstawowych zasad dotyczących maski podsieci i jej wpływu na adresację.

Pytanie 27

Jaką funkcję pełni protokół ARP (Address Resolution Protocol)?

A. Obsługuje grupy multicast w sieciach opartych na protokole IP

B. Przekazuje informacje zwrotne dotyczące problemów z siecią

C. Określa adres MAC na podstawie adresu IP

D. Zarządza przepływem pakietów w ramach systemów autonomicznych

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) pełni kluczową rolę w komunikacji w sieciach komputerowych, szczególnie w kontekście sieci opartych na protokole Internet Protocol (IP). Jego podstawowym zadaniem jest ustalanie adresu fizycznego (adresu MAC) urządzenia, które ma przypisany dany adres IP. W momencie, gdy komputer chce wysłać dane do innego komputera w tej samej sieci lokalnej, najpierw musi znać jego adres MAC. Protokół ARP wykorzystuje żądania ARP, które są wysyłane jako multicastowe ramki do wszystkich urządzeń w sieci, pytając, kto ma dany adres IP. Odpowiedzią jest adres MAC urządzenia, które posiada ten adres IP. Dzięki temu, ARP umożliwia prawidłowe kierowanie pakietów w warstwie drugiej modelu OSI, co jest niezbędne do efektywnej komunikacji w lokalnych sieciach. Przykładem praktycznego zastosowania ARP jest sytuacja, w której komputer A chce nawiązać połączenie z komputerem B; ARP poprzez identyfikację adresu MAC umożliwia właściwe dostarczenie informacji, co jest fundamentem działania Internetu i lokalnych sieci komputerowych.

Pytanie 28

Jakie polecenie w systemie Windows służy do analizowania ścieżki, jaką pokonują pakiety w sieci?

A. netstat

B. tracert

C. ipconfig

D. route

Odpowiedzi 'route', 'netstat' oraz 'ipconfig' są nieprawidłowe w kontekście śledzenia trasy pakietów w sieci. Polecenie 'route' jest używane do zarządzania tablicą routingu w systemie operacyjnym, co oznacza, że służy do dodawania, usuwania lub modyfikowania tras, ale nie do śledzenia ich w czasie rzeczywistym. Dlatego, chociaż pozwala na zarządzanie trasami, nie dostarcza informacji o aktualnej drodze przesyłania pakietów. 'Netstat' natomiast to narzędzie do monitorowania połączeń sieciowych oraz statystyk interfejsów, które pokazuje aktywne połączenia TCP/IP oraz inne statystyki, ale nie ma funkcjonalności do śledzenia trasy pakietów. Wreszcie, 'ipconfig' to narzędzie do wyświetlania i konfigurowania ustawień IP na lokalnym komputerze, a nie do analizy trasy pakietów. Zrozumienie różnicy między tymi poleceniami jest kluczowe dla skutecznego zarządzania i diagnostyki w sieciach, ponieważ każde z nich spełnia inną rolę. Często mylnie zakłada się, że każde polecenie związane z siecią może być użyte do identyfikacji ścieżek danych, dlatego ważne jest, aby znać ich specyfikę i zastosowanie w praktyce.

Pytanie 29

W wierszu poleceń systemu Windows polecenie md jest używane do

A. tworzenia pliku

B. przechodzenia do katalogu nadrzędnego

C. tworzenia katalogu

D. zmiany nazwy pliku

Polecenie 'md' (make directory) w systemie Windows jest używane do tworzenia nowych katalogów. Działa ono w wierszu poleceń, co pozwala na szybkie i efektywne porządkowanie plików oraz struktury folderów w systemie. Przykładowo, aby utworzyć nowy katalog o nazwie 'projekty', należy wpisać 'md projekty', co skutkuje stworzeniem katalogu w bieżącej lokalizacji. Stosowanie polecenia 'md' jest istotne w kontekście organizacji pracy, zwłaszcza w sytuacjach, gdzie zarządzanie dużą ilością plików staje się kluczowe. W praktyce, programiści oraz administratorzy systemów często wykorzystują to polecenie jako część skryptów automatyzacyjnych, co pozwala na efektywne przygotowywanie środowiska roboczego. Dobre praktyki zakładają także stosowanie logicznych i zrozumiałych nazw katalogów, co ułatwia późniejsze odnajdywanie i zarządzanie danymi. Zapewnienie odpowiedniej struktury katalogów jest fundamentem organizacji danych w każdym systemie operacyjnym.

Pytanie 30

Menadżer rozruchu, który umożliwia wybór systemu operacyjnego Linux do załadowania, to

A. Boot Magic

B. Ranish Partition Manager

C. Smart Boot Manager

D. Grub

Grub (GRand Unified Bootloader) to jeden z najpopularniejszych bootloaderów używanych w systemach operacyjnych Linux. Jest to elastyczne i potężne narzędzie, które pozwala na uruchamianie różnych systemów operacyjnych z jednego menu startowego. Grub obsługuje różnorodne pliki systemowe i formaty partycji, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem dla użytkowników, którzy mogą mieć zainstalowane wiele dystrybucji Linuxa oraz inne systemy operacyjne (np. Windows). Przykładowo, jeśli posiadasz zarówno Ubuntu, jak i Fedora na tym samym komputerze, Grub umożliwi Ci wybór, który system chcesz uruchomić podczas startu komputera. Grub jest również zgodny z różnymi architekturami sprzętowymi i potrafi wykrywać i konfigurować systemy operacyjne automatycznie. Warto również zauważyć, że Grub jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, umożliwiając użytkownikom edytowanie wpisów w czasie rzeczywistym oraz korzystanie z zaawansowanych opcji konfiguracyjnych, co zwiększa jego funkcjonalność i elastyczność.

Pytanie 31

Jaką długość ma maska sieci dla adresów z klasy B?

A. 16 bitów

B. 12 bitów

C. 8 bitów

D. 24 bity

Wybór 8 bitów jest błędny, ponieważ sugeruje, że sieć klasy B wykorzystuje zbyt małą liczbę bitów do identyfikacji swojej sieci. Adresy klasy B, z maską 255.255.0.0, wymagają 16 bitów dla identyfikacji sieci, a 8 bitów jest właściwe dla klasy A, gdzie przeznaczone są na bardzo dużą liczbę hostów. Odpowiedź 12 bitów również jest niepoprawna, gdyż nie istnieje w standardowym podziale adresów IP. Teoretycznie, 12 bitów mogłoby sugerować podział w niektórych niestandardowych implementacjach, ale nie jest to zgodne z szeroko przyjętymi normami. Odpowiedź 24 bity jest również niewłaściwa, wiąże się z klasą C, która z kolei oferuje bardzo ograniczoną liczbę hostów, dostosowaną do małych sieci. Kluczowym błędem myślowym jest pomylenie różnych klas adresowych i ich zastosowań. Warto zrozumieć, że każda klasa adresowa ma swoje specyfikacje oraz przeznaczenie, co jest istotne przy projektowaniu i administracji sieci. W praktyce, niepoprawna długość maski może prowadzić do nieefektywnego zarządzania adresami i problemów z komunikacją w sieci.

Pytanie 32

Jakim portem domyślnie odbywa się przesyłanie poleceń (command) serwera FTP?

A. 21

B. 20

C. 25

D. 110

Port 21 jest domyślnym portem dla protokołu FTP (File Transfer Protocol), który jest standardem służącym do transferu plików w sieciach. Użycie portu 21 jako portu kontrolnego jest zgodne z ustaleniami IETF (Internet Engineering Task Force) i jest szeroko stosowane w branży IT. Na tym porcie klient FTP nawiązuje połączenie z serwerem, aby wysłać polecenia, takie jak logowanie czy przeglądanie folderów. Przykładowo, podczas korzystania z oprogramowania FTP, takiego jak FileZilla, wpisując adres serwera, automatycznie używa portu 21, chyba że użytkownik wskaże inny. To standardowe podejście zapewnia łatwość konfiguracji i zgodność z różnorodnymi serwerami FTP. Warto również zauważyć, że dla bezpieczniejszego transferu danych, można używać FTP Secure (FTPS) lub SSH File Transfer Protocol (SFTP), które zajmują inne porty, jednak dla klasycznego FTP port 21 pozostaje powszechnie uznawanym standardem.

Pytanie 33

Aby zintegrować komputer z siecią LAN, należy użyć interfejsu

A. S/PDIF

B. RJ-45

C. LPT

D. D-SUB

Interfejs RJ-45 jest standardem używanym w sieciach Ethernet oraz LAN, który pozwala na fizyczne połączenie komputerów i innych urządzeń sieciowych. Zastosowanie tego interfejsu umożliwia przesyłanie danych z prędkościami typowymi dla sieci lokalnych, wynoszącymi od 10 Mbps do nawet 10 Gbps w przypadku nowoczesnych technologii. Złącze RJ-45 jest odpowiedzialne za łączenie kabli miedzianych typu twisted pair, które są powszechnie stosowane w budowie infrastruktury sieciowej. W codziennych zastosowaniach, RJ-45 znajduje zastosowanie w podłączaniu komputerów do routerów, przełączników oraz punktów dostępowych. W standardzie ANSI/TIA-568 określono kolory przewodów w kablu Ethernet, co zapewnia spójność w instalacjach sieciowych. Warto również zwrócić uwagę na właściwości kabli, takie jak kategorie (np. Cat5e, Cat6), które wpływają na wydajność i przepustowość sieci. Przykładem zastosowania RJ-45 jest sieć biurowa, gdzie wiele komputerów jest podłączonych do switcha, umożliwiając współdzielenie zasobów i dostęp do internetu.

Pytanie 34

Jaki adres stanowi adres rozgłoszeniowy dla hosta o IP 171.25.172.29 oraz masce sieci 255.255.0.0?

A. 171.25.255.0

B. 171.25.0.0

C. 171.25.172.255

D. 171.25.255.255

Podane opcje, które nie są prawidłowym adresem rozgłoszeniowym, mogą wprowadzać w błąd z powodu nieprawidłowego zrozumienia struktury adresacji IP i masowania sieci. Adres 171.25.255.0 wskazuje na sieć, a nie na adres rozgłoszeniowy, ponieważ ostatni bajt (0) w kontekście adresacji IP oznacza, że jest to adres sieci, a nie adres rozgłoszeniowy. Adres 171.25.172.255 również nie jest poprawnym adresem rozgłoszeniowym w tej konfiguracji, gdyż maska 255.255.0.0 przydziela 16 bitów na część sieci, a ten adres dotyczy hosta w innej podsieci. Z drugiej strony, 171.25.0.0 to adres sieci, który nie może być użyty jako adres rozgłoszeniowy. Kluczowym błędem myślowym w tych przypadkach jest mylenie adresów rozgłoszeniowych z adresami sieciowymi, co może prowadzić do problemów w konfiguracji i zarządzaniu siecią. Zrozumienie, że adres rozgłoszeniowy to maksymalna wartość w danej podsieci, jest fundamentalne w kontekście projektowania i administrowania sieciami IP. W praktyce, takie błędy mogą prowadzić do zakłóceń w komunikacji w sieci oraz problemów z routingiem, dlatego ważne jest, aby zawsze dokładnie obliczać adresy rozgłoszeniowe zgodnie z przyjętymi standardami i dobrymi praktykami w dziedzinie sieci komputerowych.

Pytanie 35

Wskaż błędne twierdzenie dotyczące Active Directory?

A. Active Directory to usługa katalogowa w systemach operacyjnych sieciowych firmy Microsoft

B. Domeny zorganizowane hierarchicznie mogą tworzyć strukturę drzewa

C. W Active Directory dane są uporządkowane w sposób hierarchiczny

D. Active Directory to usługa służąca do monitorowania użycia limitów dyskowych aktywnych katalogów

Odpowiedź wskazująca, że Active Directory to usługa służąca do monitorowania użycia limitów dyskowych aktywnych katalogów, jest nieprawidłowa, ponieważ główną funkcją Active Directory (AD) jest zarządzanie tożsamością i dostępem w sieciach komputerowych. AD organizuje obiekty, takie jak użytkownicy, komputery i zasoby, w strukturę hierarchiczną, co ułatwia zarządzanie i kontrolowanie dostępu do zasobów w sieci. Przykładem wykorzystania AD w praktyce jest centralizacja zarządzania użytkownikami i grupami w organizacji, co pozwala na wydajne przydzielanie uprawnień oraz monitorowanie aktywności. Dobrą praktyką jest również implementacja polityk zabezpieczeń, które mogą być stosowane w Active Directory, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa całej infrastruktury IT. W kontekście AD, informacje są grupowane i zarządzane w sposób hierarchiczny, co pozwala na efektywne zarządzanie dużymi zbiorami danych oraz optymalizację procesów administracyjnych.

Pytanie 36

Program WinRaR pokazał okno informacyjne przedstawione na ilustracji. Jakiego rodzaju licencję na oprogramowanie użytkownik stosował do tej pory?

A. oprogramowanie bezpłatne

B. oprogramowanie reklamowe

C. domena publiczna

D. oprogramowanie trialowe

Licencja shareware pozwala użytkownikowi na wypróbowanie pełnej wersji programu przez ograniczony czas bez ponoszenia kosztów. Po upływie tego okresu użytkownik jest zobowiązany do zakupu licencji, aby dalej korzystać z oprogramowania. Program WinRAR często oferuje 40-dniowy okres próbny, po którym wyświetla komunikaty zachęcające do zakupu licencji. Rozwiązanie to jest powszechne wśród oprogramowania, które chce dać użytkownikom możliwość pełnego sprawdzenia funkcjonalności przed dokonaniem zakupu. Dobrymi praktykami w przypadku oprogramowania shareware są jasne komunikaty dotyczące warunków korzystania oraz możliwość łatwego zakupu licencji, co zwiększa zaufanie do producenta i jego produktów. Dzięki takim rozwiązaniom użytkownicy mogą podejmować świadome decyzje zakupowe, co sprzyja budowaniu lojalności wobec marki. Wiele firm wykorzystuje model shareware jako skuteczną strategię marketingową, umożliwiającą dotarcie do szerokiego grona potencjalnych klientów bez konieczności natychmiastowego zobowiązania finansowego. WinRAR, będąc popularnym narzędziem do kompresji danych, jest przykładem programu, który stosuje tę licencję, pozwalając użytkownikom na dostosowanie się do jego funkcji zanim podejmą decyzję o zakupie.

Pytanie 37

Jak wygląda liczba 51210) w systemie binarnym?

A. 10000000

B. 100000

C. 1000000

D. 1000000000

Wybór innych odpowiedzi wynika z nieporozumień dotyczących konwersji liczby dziesiętnej na binarną. Na przykład, odpowiedzi 100000 (2^6), 1000000 (2^7) i 10000000 (2^8) są zbyt małe, aby reprezentować liczbę 51210. Działa tu błąd w zrozumieniu, że każda z tych liczb binarnych odpowiada znacznie mniejszym wartościom dziesiętnym, co prowadzi do błędnych wniosków. Ponadto, podczas konwersji liczby dziesiętnej na binarną, kluczowe jest zrozumienie, jak kolejne potęgi liczby 2 wpływają na wartość końcową. Zastosowanie niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na typowy problem w konwersji między systemami liczbowymi, w którym użytkownicy mogą pomylić pojęcie potęg z wartością liczby. Istotne jest, aby zwracać uwagę na to, jakie wartości są reprezentowane przez poszczególne bity, oraz jak każdy bit przyczynia się do ostatecznej wartości w systemie dziesiętnym. Współczesne programowanie wymaga precyzyjnego podejścia do konwersji, aby unikać błędów w obliczeniach i reprezentacji danych.

Pytanie 38

System S.M.A.R.T. jest wykorzystywany do nadzorowania działania oraz identyfikacji usterek

A. napędów płyt CD/DVD

B. kart rozszerzeń

C. płyty głównej

D. dysków twardych

System S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis, and Reporting Technology) jest technologią, która monitoruje stan dysków twardych oraz dysków SSD. Jego głównym celem jest przewidywanie awarii sprzętu poprzez analizę danych dotyczących wydajności oraz potencjalnych błędów. W praktyce, S.M.A.R.T. zbiera różne statystyki, takie jak liczba startów, czas pracy, błędy odczytu/zapisu oraz wiele innych parametrów. Na podstawie tych informacji, system może generować ostrzeżenia, gdy wykryje, że parametry wskazują na możliwe problemy. Dzięki temu użytkownicy mogą podejmować działania prewencyjne, takie jak kopie zapasowe danych, co jest kluczowe w kontekście zarządzania ryzykiem utraty informacji. Warto wspomnieć, że wiele narzędzi do diagnostyki systemów operacyjnych, takich jak CrystalDiskInfo, wykorzystuje dane S.M.A.R.T. do oceny stanu dysku, co jest zgodne z dobrą praktyką w administracji systemami komputerowymi.

Pytanie 39

Jakie jest najwyższe możliwe tempo odczytu płyt CD-R w urządzeniu o oznaczeniu x48?

A. 10000 kB/s

B. 4800 kB/s

C. 480 kB/s

D. 7200 kB/s

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z błędnego zrozumienia prędkości odczytu napędów CD. Odpowiedź 10000 kB/s sugeruje, że napęd mógłby odczytywać dane znacznie szybciej niż to możliwe w standardzie x48. Warto zauważyć, że prędkość odczytu jest definiowana w odniesieniu do bazowej prędkości 150 kB/s, co oznacza, że prędkości powyżej 7200 kB/s są niemożliwe do osiągnięcia w przypadku standardowych napędów CD. Odpowiedź 4800 kB/s odnosi się do prędkości x32 (32 x 150 kB/s), co również jest błędne w kontekście oznaczenia x48. Odpowiedź 480 kB/s jest kolejnym zrozumieniem prędkości, które odpowiada prędkości x3, co również nie ma związku z napędem x48. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, to zakładanie, że prędkości są sumowane lub mnożone w sposób niezgodny z przyjętymi standardami. Użytkownicy muszą być świadomi, że oznaczenia takie jak x48 nie odnoszą się do bezpośrednich wartości transferu, ale są mnożnikami bazowej prędkości, co wymaga znajomości podstawowych zasad dotyczących technologii CD oraz standardów branżowych.

Pytanie 40

Jaką usługę serwerową wykorzystuje się do automatycznej konfiguracji interfejsów sieciowych urządzeń klienckich?

A. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

B. RIP (Routing Information Protocol)

C. SIP (Session Initiation Protocol)

D. ICMP (Internet Control Message Protocol)

DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) to protokół, który automatyzuje proces przypisywania adresów IP i innych ustawień sieciowych stacjom klienckim w sieci. Dzięki DHCP, administratorzy sieci mogą zdalnie zarządzać konfiguracją interfejsów sieciowych, co znacznie upraszcza proces wprowadzania nowych urządzeń do sieci oraz minimalizuje ryzyko błędów, jakie mogą wystąpić przy ręcznym przypisywaniu adresów IP. Protokół ten pozwala na dynamiczne przydzielanie adresów IP z puli dostępnych adresów, co jest szczególnie przydatne w środowiskach z wieloma urządzeniami mobilnymi lub w sytuacji, gdy liczba urządzeń w sieci zmienia się często. Przykładem zastosowania DHCP może być biuro, gdzie pracownicy przynoszą swoje laptopy i smartfony, a serwer DHCP automatycznie przydziela im odpowiednie adresy IP oraz inne ustawienia, takie jak brama domyślna czy serwery DNS. Stosowanie DHCP jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania siecią, co pozwala na efektywne i bezpieczne zarządzanie infrastrukturą sieciową.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej