Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 19 marca 2025 09:12
Data zakończenia: 19 marca 2025 09:22

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który z wymienionych protokołów umożliwia nawiązanie szyfrowanego połączenia z witryną internetową?

A. NetBEUI

B. SPX

C. TCP

D. HTTPS

HTTPS, czyli Hypertext Transfer Protocol Secure, to rozszerzenie protokołu HTTP, które zapewnia szyfrowanie danych przesyłanych pomiędzy przeglądarką a serwerem. Dzięki zastosowaniu protokołów SSL (Secure Sockets Layer) lub TLS (Transport Layer Security), HTTPS chroni integralność i poufność danych. W praktyce oznacza to, że informacje takie jak hasła, dane osobowe czy numery kart kredytowych są szyfrowane i nie mogą być łatwo przechwycone przez osoby trzecie. Użycie HTTPS jest szczególnie istotne w przypadku stron internetowych, które przetwarzają dane wrażliwe lub umożliwiają logowanie użytkowników. Warto również zauważyć, że wiele przeglądarek internetowych oznacza strony korzystające z HTTPS jako bezpieczne, co zwiększa zaufanie użytkowników. W kontekście standardów branżowych, Google promuje użycie HTTPS jako element SEO, co wpływa na widoczność strony w wynikach wyszukiwania. W związku z tym, każda organizacja powinna dążyć do implementacji HTTPS na swoich stronach, aby zapewnić bezpieczeństwo danych oraz zgodność z aktualnymi standardami najlepszych praktyk w dziedzinie bezpieczeństwa informacji.

Pytanie 2

GRUB, LILO, NTLDR to

A. oprogramowanie dla dysku twardego

B. programy rozruchowe

C. programy do aktualizacji BIOS-u

D. odmiany głównego interfejsu sieciowego

Wybór odpowiedzi dotyczącej wersji głównego interfejsu sieciowego jest błędny ze względu na istotne różnice w funkcjonalności i przeznaczeniu programów rozruchowych takich jak GRUB, LILO i NTLDR. Główny interfejs sieciowy odnosi się do komponentów, które umożliwiają komunikację w sieciach komputerowych, a nie do procesów związanych z uruchamianiem systemów operacyjnych. Programy rozruchowe są odpowiedzialne za ładowanie systemu operacyjnego z nośników danych, co ma miejsce w pierwszej fazie uruchamiania komputera, zanim system operacyjny będzie mógł przejąć kontrolę nad sprzętem. Użycie oprogramowania do aktualizacji BIOS-u sugeruje, że można modyfikować podstawowe oprogramowanie sprzętowe komputera, jednak nie jest to związane z procesem rozruchu systemu operacyjnego. Aktualizacja BIOS-u jest istotna dla poprawy funkcjonalności i stabilności sprzętu, ale nie ma bezpośredniego wpływu na działanie programów rozruchowych. W przypadku firmware'u dla dysku twardego, odnosi się to do oprogramowania, które zarządza działaniem dysku twardego, jednak nie pełni ono roli programów rozruchowych. Warto zrozumieć, że programy rozruchowe są kluczowym elementem w architekturze systemów operacyjnych, a ich niewłaściwe zrozumienie może prowadzić do błędnych koncepcji dotyczących zarządzania systemem komputerowym.

Pytanie 3

Jakie pole znajduje się w nagłówku protokołu UDP?

A. Wskaźnik pilności

B. Numer sekwencyjny

C. Numer potwierdzenia

D. Suma kontrolna

W kontekście protokołu UDP istnieje wiele błędnych przekonań dotyczących jego pola nagłówka. Wskaźnik pilności, numer potwierdzenia oraz numer sekwencyjny nie są częścią nagłówka UDP. Wskaźnik pilności jest stosowany w TCP, aby sygnalizować priorytet przesyłanych segmentów; jest to funkcja charakterystyczna dla protokołów, które zapewniają kontrolę przepływu i retransmisję. Numer potwierdzenia jest również używany w TCP, umożliwiając potwierdzenie odebrania danych. Numer sekwencyjny, z kolei, jest kluczowy dla synchronizacji i kontrolowania kolejności pakietów w TCP, ale UDP, jako protokół bezpołączeniowy, nie zapewnia tych mechanizmów. Pominięcie zrozumienia różnic między tymi protokołami może prowadzić do nieprawidłowego stosowania ich w aplikacjach, co z kolei może skutkować problemami z wydajnością i niezawodnością przesyłu danych. Protokół UDP jest wykorzystywany w scenariuszach, gdzie szybkość jest kluczowa, a opóźnienia związane z potwierdzeniami czy retransmisjami są nieakceptowalne. Dlatego ważne jest zrozumienie, że jedynie suma kontrolna jest istotna dla zapewnienia integralności danych w UDP, podczas gdy inne pola związane są z architekturą TCP, co jest fundamentalną różnicą w ich projektowaniu i zastosowaniu.

Pytanie 4

W ustawieniach haseł w systemie Windows Server aktywowano opcję, że hasło musi spełniać wymagania dotyczące złożoności. Z jakiej minimalnej liczby znaków musi składać się hasło użytkownika?

A. 6 znaków

B. 12 znaków

C. 10 znaków

D. 5 znaków

Wybór niewłaściwej długości hasła może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad złożoności haseł, które są istotnym elementem bezpieczeństwa systemu. Odpowiedzi sugerujące hasła o długości 5, 10 lub 12 znaków nie uwzględniają specyfikacji wskazanych w standardach bezpieczeństwa. Hasło o długości 5 znaków jest zbyt krótkie, aby spełnić wymogi dotyczące złożoności. Tego rodzaju hasła są łatwiejsze do złamania poprzez metody takie jak ataki brute-force, które polegają na systematycznym testowaniu różnych kombinacji. Odpowiedź sugerująca 10 znaków, mimo że jest bliższa wymogom, nadal nie jest poprawna, ponieważ nie uwzględnia minimalnej wymagań. Ponadto, 12 znaków, choć może być korzystne z punktu widzenia bezpieczeństwa, nie odpowiada rzeczywistym wymaganiom systemu Windows Server, które dotyczą minimalnej długości haseł. Praktyczne podejście do tworzenia haseł wymaga zrozumienia, że nie chodzi tylko o długość, ale także o złożoność, która obejmuje różnorodność używanych znaków. Przyjmowanie zbyt długich haseł może prowadzić do nieprzemyślanych praktyk, takich jak stosowanie łatwych do zapamiętania, ale przewidywalnych ciągów, co zwiększa ryzyko naruszenia bezpieczeństwa. Warto inwestować czas w tworzenie silnych haseł, które będą zarówno trudne do odgadnięcia, jak i łatwe do zapamiętania, co jest kluczowym elementem polityki bezpieczeństwa w każdej organizacji.

Pytanie 5

Zjawisko crosstalk, które występuje w sieciach komputerowych, polega na

A. przenikaniu sygnału między sąsiadującymi parami przewodów w kablu

B. niedoskonałości toru wywołanej zmianami geometrii par przewodów

C. opóźnieniach w propagacji sygnału w ścieżce transmisyjnej

D. utratach sygnału w drodze transmisyjnej

Zjawisko przesłuchu w sieciach komputerowych jest często mylone z innymi problemami transmisji, takimi jak straty sygnału czy opóźnienia propagacji. Straty sygnału w torze transmisyjnym odnoszą się do osłabienia sygnału w miarę jego przechodzenia przez medium, co jest konsekwencją takich czynników jak rezystancja przewodów czy tłumienie na skutek zakłóceń zewnętrznych. To zjawisko nie jest bezpośrednio związane z przesłuchami, które mają charakter interakcji sygnałów pomiędzy sąsiadującymi parami przewodów. Opóźnienia propagacji sygnału, z drugiej strony, dotyczą czasu, jaki potrzeba, aby sygnał dotarł do odbiornika, co również różni się od problematyki przesłuchu. Niejednorodność toru spowodowana zmianą geometrii par przewodów może prowadzić do dodatkowych zakłóceń, ale nie wyjaśnia samego fenomenu przenikania sygnałów. Zrozumienie przesłuchu wymaga zatem głębszej analizy interakcji sygnałów w wieloparowych kablach, co pozwala na wdrożenie odpowiednich technik ochrony, takich jak ekranowanie czy stosowanie odpowiednich topologii prowadzenia kabli. W przeciwnym razie, myląc te pojęcia, można wprowadzić zamieszanie w planowaniu i projektowaniu efektywnych sieci komputerowych.

Pytanie 6

Nazwa protokołu, który pozwala na konwersję 32-bitowych adresów IP na 48-bitowe fizyczne adresy MAC w sieciach Ethernet, to:

A. DNS

B. NAT

C. ARP

D. RARP

Wybór protokołu DNS (Domain Name System) jest niewłaściwy, ponieważ DNS jest odpowiedzialny za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co jest kluczowe dla działania internetu, ale nie odnosi się do konwersji adresów IP na adresy MAC. To podejście może prowadzić do pomyłek, zwłaszcza w kontekście funkcjonowania sieci lokalnych, gdzie istotne jest, aby znać fizyczne adresy urządzeń. RARP (Reverse Address Resolution Protocol) jest używany do odwrotnego procesu, czyli przekształcania adresów MAC na adresy IP, co jest rzadziej stosowane, a NAT (Network Address Translation) to technika, która służy do modyfikacji adresów IP w pakietach przechodzących przez router, co umożliwia używanie prywatnych adresów IP w sieciach lokalnych. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji tych protokołów oraz ich zastosowania w różnych warstwach modelu OSI. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że ARP jest kluczowe dla komunikacji w sieciach lokalnych, co może prowadzić do nieporozumień przy rozwiązywaniu problemów związanych z adresowaniem. Aby skutecznie zarządzać siecią, ważne jest, aby zrozumieć różnice pomiędzy tymi protokołami oraz ich rolę w infrastrukturze sieciowej.

Pytanie 7

Pamięć podręczna Intel Smart Cache, która znajduje się w procesorach wielordzeniowych, takich jak Intel Core Duo, to pamięć

A. Cache L2 lub Cache L3, równo podzielona pomiędzy rdzenie

B. Cache L2 lub Cache L3, współdzielona przez wszystkie rdzenie

C. Cache L1 równo dzielona pomiędzy rdzenie

D. Cache L1 współdzielona pomiędzy wszystkie rdzenie

Odpowiedź dotycząca pamięci podręcznej Intel Smart Cache jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do architektury procesorów wielordzeniowych, takich jak Intel Core Duo. Intel Smart Cache to pamięć podręczna typu L2 lub L3, która jest współdzielona pomiędzy rdzeniami procesora, co ma na celu zwiększenie wydajności oraz zmniejszenie opóźnień w dostępie do danych. Współdzielenie pamięci podręcznej pozwala na efektywne zarządzanie danymi, które mogą być wykorzystywane przez różne rdzenie, co znacząco poprawia współczynnik hitów cache, a tym samym ogólną wydajność systemu. Przykładowo, w zastosowaniach intensywnie obliczeniowych, takich jak gry komputerowe czy przetwarzanie grafiki, współdzielona pamięć podręczna pozwala na szybszy dostęp do często używanych danych, co jest kluczowe dla osiągnięcia lepszej wydajności. W standardach projektowania architektur procesorów, takie podejście jest uznawane za dobrą praktykę, ponieważ umożliwia lepszą skalowalność i efektywność energetyczną.

Pytanie 8

W systemie Linux do obsługi tablic partycji można zastosować komendę

A. free

B. fdisk

C. iostat

D. lspci

Polecenie 'fdisk' w systemie Linux jest narzędziem służącym do zarządzania tablicami partycji, co czyni je kluczowym w kontekście administracji systemu. 'fdisk' pozwala na tworzenie, usuwanie oraz modyfikowanie partycji na dyskach fizycznych. Przykładowo, administratorzy mogą używać tego narzędzia do dodawania nowej partycji, co jest szczególnie przydatne w przypadku rozbudowy systemu lub instalacji nowych systemów operacyjnych obok istniejących. W praktyce, korzystając z 'fdisk', można wprowadzać zmiany w układzie dysku w sposób interaktywny, uzyskując jednocześnie informację zwrotną o stanie partycji. Dobre praktyki sugerują, aby przed jakimikolwiek zmianami wykonać kopię zapasową danych znajdujących się na dysku, gdyż operacje na partycjach mogą prowadzić do utraty danych. Warto także zapoznać się z dokumentacją oraz z użyciem opcji '-l', aby uzyskać listę dostępnych dysków i ich partycji. Ponadto, 'fdisk' jest standardowym narzędziem w wielu dystrybucjach Linuxa, co czyni go uniwersalnym i niezbędnym w arsenale administratora systemów.

Pytanie 9

Rodzaj systemu plików, który w systemie Windows pozwala na kompresję danych oraz przydzielanie uprawnień do plików i folderów, to

A. FAT

B. NTFS

C. FAT32

D. EXT

NTFS (New Technology File System) to zaawansowany system plików wprowadzony w systemie Windows NT, który oferuje nie tylko możliwość organizacji danych, ale również szereg funkcji, takich jak kompresja danych oraz zarządzanie uprawnieniami. Kompresja danych w NTFS pozwala na oszczędność miejsca na dysku, co jest istotne w przypadku ograniczonej przestrzeni pamięci. Użytkownicy mogą decydować, które pliki i foldery mają być kompresowane, a system automatycznie zarządza procesem, co sprawia, że jest to rozwiązanie wygodne i efektywne. Dodatkowo, NTFS wprowadza zaawansowane mechanizmy kontroli dostępu, które umożliwiają definiowanie szczegółowych uprawnień dla poszczególnych użytkowników i grup. Dzięki temu administratorzy mogą precyzyjnie kontrolować, kto ma dostęp do danych i w jakim zakresie, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa informacji. W praktyce użycie NTFS jest standardem w środowiskach profesjonalnych, gdzie bezpieczeństwo i efektywność zarządzania danymi mają kluczowe znaczenie.

Pytanie 10

Taśma drukująca stanowi kluczowy materiał eksploatacyjny w drukarce

A. termicznej

B. igłowej

C. atramentowej

D. laserowej

Odpowiedzi sugerujące, że taśma barwiąca jest podstawowym materiałem eksploatacyjnym w drukarkach laserowych, atramentowych lub termicznych, są błędne z kilku kluczowych powodów. Drukarki laserowe wykorzystują technologię tonerową, w której proszek toneru jest nanoszony na papier przy użyciu lasera i ciepła, co eliminuje potrzebę stosowania taśmy barwiącej. Użycie tonera zapewnia wyższą jakość druku oraz wydajność w porównaniu do tradycyjnych taśm barwiących. Drukarki atramentowe z kolei stosują wkłady z atramentem, które aplikują ciecz na papier przez dysze, co pozwala na tworzenie bardziej szczegółowych obrazów i kolorów. W tej technologii nie ma miejsca na taśmy barwiące, ponieważ atrament jest bezpośrednio nanoszony na powierzchnię papieru. Z kolei drukarki termiczne działają na zasadzie podgrzewania specjalnego papieru, co powoduje, że zmienia on kolor, eliminując potrzebę jakichkolwiek materiałów barwiących. Takie podejście jest szczególnie popularne w druku paragonów i etykiet. Kluczowym błędem jest nieznajomość zasad funkcjonowania tych technologii drukarskich i ich materiałów eksploatacyjnych. Wiedza na temat różnic pomiędzy tymi systemami jest istotna dla efektywnego doboru sprzętu oraz jego eksploatacji, co z kolei wpływa na jakość i koszt druku.

Pytanie 11

Co symbolizuje graficzny znak przedstawiony na ilustracji?

A. otwarty kanał kablowy

B. gniazd telekomunikacyjne

C. zamknięty kanał kablowy

D. główny punkt dystrybucyjny

Symbole używane w dokumentacji technicznej są kluczowe dla zrozumienia planów i schematów instalacji teletechnicznych. Otwarty kanał kablowy, mimo że jest często używany do prowadzenia przewodów, zwykle oznaczany jest w inny sposób, bardziej przypominający prostokątną ramkę, co pozwala na łatwe wyróżnienie na planach. Zamknięte kanały kablowe, takie jak korytka czy rynny, też mają różne oznaczenia w zależności od ich specyfiki i zastosowania, co jest regulowane przez normy takie jak EN 50085. Z kolei główny punkt dystrybucyjny, będący centralnym elementem sieci telekomunikacyjnej, gdzie zbiegają się główne linie transmisyjne, zwykle oznaczany jest bardziej złożonym symbolem, często z dodatkowymi opisami technicznymi. Błędne zrozumienie symboli może prowadzić do nieprawidłowej instalacji lub konfiguracji systemów telekomunikacyjnych, co z kolei skutkuje problemami z łącznością lub niespełnieniem norm bezpieczeństwa i funkcjonalności. Dlatego tak istotne jest dokładne zaznajomienie się ze standardami oznaczeń, co pozwala na efektywne planowanie i realizację projektów zgodnie z wymaganiami branżowymi. Znajomość różnic w symbolach i ich zastosowaniach jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się projektowaniem i instalacją systemów telekomunikacyjnych, aby uniknąć typowych błędów myślowych i nieporozumień w interpretacji dokumentacji technicznej. Prawidłowa interpretacja symboli jest kluczowa dla zapewnienia, że wszystkie elementy infrastruktury są zainstalowane zgodnie z planem i działają optymalnie.

Pytanie 12

NAT64 (Network Address Translation 64) to proces, który dokonuje mapowania adresów

A. IPv4 na adresy MAC

B. prywatne na adresy publiczne

C. IPv4 na adresy IPv6

D. MAC na adresy IPv4

NAT64 jest technologią translacji adresów, która umożliwia komunikację między sieciami IPv4 i IPv6, co jest niezbędne w dobie przechodzenia na nowy protokół. NAT64 realizuje mapowanie adresów IPv4 na adresy IPv6, co pozwala na wykorzystanie istniejącej infrastruktury IPv4 w środowisku IPv6. Przykładem zastosowania NAT64 może być sytuacja, gdy organizacja posiada zasoby dostępne tylko w IPv4, ale użytkownicy korzystają z sieci IPv6. Umożliwiając dostęp do tych zasobów, NAT64 przyczynia się do płynnej migracji i współistnienia obu protokołów. Technologia ta jest zgodna z wytycznymi IETF, które podkreślają znaczenie interoperacyjności między różnymi protokołami. Ponadto, NAT64 współpracuje z mechanizmem DNS64, który mapuje zapytania DNS IPv6 na odpowiednie adresy IPv4, co stanowi ważny element ekosystemu sieciowego. Dzięki NAT64 administratorzy sieci mogą efektywnie zarządzać przejściem z IPv4 na IPv6, co jest kluczowe w kontekście globalnego wyczerpywania się adresów IPv4.

Pytanie 13

Do zarządzania konfiguracją grup komputerowych oraz użytkowników w systemach Windows Server, należy wykorzystać narzędzie

A. GPMC

B. MMC

C. RDP

D. UNC

RDP, czyli Remote Desktop Protocol, to protokół umożliwiający zdalny dostęp do komputerów z systemem Windows. Chociaż pozwala na zdalne połączenia z komputerami, jego funkcjonalność nie obejmuje centralnego zarządzania konfiguracją grup komputerów i użytkowników. UNC (Universal Naming Convention) to standardowy sposób identyfikacji zasobów sieciowych, ale nie jest narzędziem do zarządzania politykami. Z kolei MMC, czyli Microsoft Management Console, to framework, który pozwala na zarządzanie różnymi komponentami systemu Windows, jednak sam w sobie nie zapewnia dedykowanych funkcji do zarządzania politykami grupowymi. Często mylone jest przekonanie, że te narzędzia mogą pełnić funkcję GPMC, co prowadzi do nieporozumień. RDP nie ma możliwości edytowania polityk grupowych ani ich stosowania w obrębie domeny. UNC również nie ma zastosowania w kontekście zarządzania politykami, a MMC, mimo iż jest użyteczne, wymaga dodatkowych komponentów, aby zarządzać politykami grupowymi, co sprawia, że nie jest tak efektywne i wygodne jak GPMC. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że każde narzędzie do zarządzania systemem może być użyte do polityki grupowej, co jest myśleniem wprowadzającym w błąd. Zrozumienie różnicy między tymi narzędziami oraz ich specyficznymi funkcjami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami IT.

Pytanie 14

Na ilustracji zaprezentowano końcówkę kabla

A. rodzaju skrętka

B. koncentrycznego

C. telefonicznego

D. światłowodowego

Zakończenie kabla przedstawionego na rysunku to typowe złącze światłowodowe SC czyli Subscriber Connector. Złącza te są standardem w instalacjach światłowodowych z uwagi na ich prostotę użycia i niezawodność. Kluczowym aspektem światłowodów jest ich zdolność do przesyłania danych na dużą odległość z minimalnymi stratami co jest nieosiągalne dla kabli miedzianych. Światłowody wykorzystują światło do przesyłania informacji co pozwala na uzyskanie znacznie większej przepustowości niż w przypadku tradycyjnych kabli. Złącza SC charakteryzują się mechanizmem wciskowym co ułatwia ich instalację i zapewnia stabilne połączenie. Są one powszechnie stosowane w telekomunikacji przesyłaniu danych i sieciach internetowych. Zastosowanie światłowodów w praktyce obejmuje zarówno sieci LAN jak i WAN oraz połączenia międzykontynentalne co czyni je kluczowym elementem infrastruktury teleinformatycznej. Dobór odpowiednich komponentów w tym złączy jest kluczowy dla zapewnienia jakości i niezawodności połączeń światłowodowych co jest istotne w kontekście dynamicznie rosnącego zapotrzebowania na szybki transfer danych.

Pytanie 15

Główny sposób zabezpieczania danych w sieciach komputerowych przed dostępem nieautoryzowanym to

A. tworzenie kopii zapasowych danych

B. autoryzacja dostępu do zasobów serwera

C. używanie macierzy dyskowych

D. tworzenie sum kontrolnych plików

Autoryzacja dostępu do zasobów serwera jest kluczowym mechanizmem ochrony danych w sieciach komputerowych, ponieważ zabezpiecza przed nieuprawnionym dostępem użytkowników do informacji i zasobów systemowych. Proces ten opiera się na identyfikacji użytkownika oraz przydzieleniu mu odpowiednich uprawnień, co umożliwia kontrolowanie, kto ma prawo do wykonania konkretnych operacji, takich jak odczyt, zapis czy modyfikacja danych. Przykładem zastosowania autoryzacji może być system zarządzania bazą danych, w którym administrator przypisuje różne poziomy dostępności na podstawie ról użytkowników. W praktyce wdrażanie autoryzacji może obejmować wykorzystanie takich protokołów jak LDAP (Lightweight Directory Access Protocol) lub Active Directory, które umożliwiają centralne zarządzanie użytkownikami oraz ich uprawnieniami. Dobre praktyki w tej dziedzinie zalecają stosowanie wielopoziomowej autoryzacji, aby zwiększyć bezpieczeństwo, na przykład poprzez łączenie haseł z tokenami lub biometrią.

Pytanie 16

Aby zabezpieczyć system przed atakami z sieci nazywanymi phishingiem, nie powinno się

A. aktualizować oprogramowania do obsługi poczty elektronicznej

B. posługiwać się stronami WWW korzystającymi z protokołu HTTPS

C. wykorzystywać bankowości internetowej

D. stosować przestarzałych przeglądarek internetowych

Korzystanie z bankowości online może wydawać się ryzykowne, zwłaszcza z perspektywy ataków phishingowych, ale przy odpowiednich środkach bezpieczeństwa jest to w sumie ok. Prawda jest taka, że banki bardzo inwestują w technologie, żeby chronić klientów. Ale, i tu jest ten haczyk, trzeba używać aktualnych przeglądarek, które są na bieżąco z protokołami bezpieczeństwa. Jeśli ktoś wybiera stare, nieaktualizowane przeglądarki, to naraża się na różne nieprzyjemności, bo mogą mieć niezałatane luki, które hakerzy chętnie wykorzystują. Serwisy WWW z protokołem HTTPS to też ważny aspekt – szyfrowanie jest super, bo zwiększa prywatność i utrudnia złodziejom przechwytywanie danych. Pamiętaj, że uaktualnianie oprogramowania do poczty jest istotne, ale to nie zastąpi innych działań. Warto wiedzieć, że nawet najlepsze oprogramowanie nie zadziała, jeśli korzystasz z przestarzałych narzędzi, dlatego lepiej stosować się do dobrych praktyk związanych z bezpieczeństwem w internecie.

Pytanie 17

Protokół stosowany do rozgłaszania w grupie, dzięki któremu hosty informują o swoim członkostwie, to

A. EIGRP

B. IGMP

C. IGRP

D. ICMP

Wybór innych protokołów, takich jak IGRP, ICMP i EIGRP, odzwierciedla typowe nieporozumienia dotyczące ich funkcji i zastosowania w kontekście zarządzania grupami multicastowymi. IGRP, czyli Interior Gateway Routing Protocol, jest protokołem routingu wewnętrznego, który nie ma związku z zarządzaniem członkostwem grup multicastowych. Jego celem jest wymiana informacji o trasach pomiędzy routerami w sieci, co nie jest związane z rozgłaszaniem danych do grup odbiorców. ICMP, z kolei, to protokół kontrolny, który służy do przesyłania komunikatów o błędach oraz informacji diagnostycznych w sieciach IP. Choć jest ważny dla monitorowania stanu sieci, nie ma żadnego wpływu na zarządzanie grupami multicastowymi. EIGRP, czyli Enhanced Interior Gateway Routing Protocol, jest także protokołem routingu, który łączy cechy protokołów wewnętrznych i zewnętrznych, jednak również nie ma zastosowania w kontekście rozgłaszania grupowego. Przy wyborze odpowiedzi, istotne jest rozróżnianie funkcji protokołów i ich odpowiednie przypisanie do konkretnych zadań w zarządzaniu sieciami. Zrozumienie tych różnic pozwala uniknąć częstych błędów w interpretacji roli poszczególnych protokołów w architekturze sieciowej.

Pytanie 18

W usłudze Active Directory, konfigurację składającą się z jednej lub więcej domen, które dzielą wspólny schemat i globalny wykaz, nazywamy

A. liściem

B. gwiazdą

C. siatką

D. lasem

Odpowiedź 'lasem' jest poprawna, ponieważ w kontekście Active Directory termin 'las' odnosi się do struktury składającej się z jednej lub więcej domen, które dzielą wspólny schemat i globalny wykaz. Las jest fundamentalnym elementem architektury Active Directory, który umożliwia zarządzanie różnymi domenami w zintegrowany sposób. Przykładem zastosowania może być organizacja, która posiada różne oddziały w różnych lokalizacjach geograficznych; każda z tych lokalizacji może stanowić odrębną domenę w ramach tego samego lasu. Dzięki temu, administratorzy mogą centralnie zarządzać kontami użytkowników i zasobami w całej organizacji. Dobrą praktyką jest zapewnienie, aby wszystkie domeny w lesie miały odpowiednie relacje zaufania, co pozwala na efektywne udostępnianie zasobów oraz usług. Ponadto, lasy mogą być wykorzystywane do implementacji polityk Group Policy, co umożliwia egzekwowanie zasad bezpieczeństwa i konfiguracji na poziomie całej organizacji.

Pytanie 19

Toner stanowi materiał eksploatacyjny w drukarce

A. laserowej

B. atramentowej

C. igłowej

D. sublimacyjnej

No dobra, trafiłeś z odpowiedzią, że toner to materiał eksploatacyjny w drukarkach laserowych. To naprawdę kluczowy element ich działania. Toner to taki proszek, który składa się z różnych chemikaliów, jak barwniki i polimery, które działają w trakcie drukowania. Laser nagrzewa ten proszek i przenosi go na bęben, co sprawia, że mamy świetnej jakości wydruki - ostre detale i wyraźne litery. Co ciekawe, tonery są bardziej wydajne i trwalsze od atramentów, więc jeśli drukujesz dużo, to się opłaca. Wiele biur wybiera drukarki laserowe, bo to lepszy sposób na zminimalizowanie kosztów i przyspieszenie pracy, zwłaszcza przy dużej ilości dokumentów. Warto też wspomnieć, że tonery według norm ISO są często bardziej wydajne, co oznacza mniejsze zużycie materiałów eksploatacyjnych i mniej wpływu na środowisko.

Pytanie 20

Cechą charakterystyczną transmisji w interfejsie równoległym synchronicznym jest to, że

A. w ustalonych momentach czasowych, które są wyznaczane sygnałem zegarowym CLK, dane są jednocześnie przesyłane wieloma przewodami

B. dane są przesyłane bitami w wyznaczonych momentach czasowych, które są określane sygnałem zegarowym CLK

C. początek oraz koniec przesyłanych bit po bicie danych jest sygnalizowany przez bity startu i stopu

D. dane są przesyłane równocześnie całą szerokością magistrali, a początek oraz koniec transmisji oznaczają bity startu i stopu

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi występuje szereg mylnych koncepcji dotyczących sposobu przesyłania danych. Równoległa transmisja synchroniczna różni się od transmisji szeregowej, w której dane są przesyłane bit po bicie. Odpowiedzi sugerujące, że dane są przesyłane bit po bicie, są niedokładne, gdyż w przypadku interfejsów równoległych kilka bitów jest przesyłanych jednocześnie, co znacząco przyspiesza proces komunikacji. Dodatkowo, niektóre odpowiedzi mogą mylić pojęcia związane z sygnałami startu i stopu, które są typowe dla transmisji szeregowej. W transmitującym interfejsie równoległym nie stosuje się bitów startu i stopu, ponieważ sygnał zegarowy CLK reguluje moment przesyłania danych, eliminując potrzebę takich bitów. Tego rodzaju nieporozumienia mogą pochodzić z nieznajomości różnic między różnymi metodami transmisji danych oraz ich zastosowaniami w praktyce. Kluczowe w nauce o przesyłaniu danych jest zrozumienie podstawowych mechanizmów, które rządzą tym procesem oraz znajomość koncepcji synchronizacji, co jest niezbędne w projektowaniu nowoczesnych systemów komputerowych.

Pytanie 21

Symbol przedstawiony na ilustracji wskazuje na produkt

A. nadający się do powtórnego przetworzenia

B. przeznaczony do ponownego użycia

C. niebezpieczny

D. biodegradowalny

Symbol, który widzisz na obrazku, to taki uniwersalny znak recyklingu, znany praktycznie wszędzie, jako znak produktów, które można przetworzyć ponownie. Składa się z trzech strzałek, które układają się w trójkąt, co nawiązuje do tego, że proces przetwarzania materiałów nigdy się nie kończy. Recykling to ważny sposób na odzyskiwanie surowców z odpadów, dzięki czemu można je znów wykorzystać do produkcji nowych rzeczy. Moim zdaniem, to kluczowy element w ochronie środowiska, bo pozwala zmniejszyć zużycie surowców naturalnych i zmniejsza ilość odpadów, które trafiają na wysypiska. Do często recyklingowanych materiałów zaliczają się papier, plastik, szkło i metale. Co ciekawe, są też różne międzynarodowe standardy, jak ISO 14001, które pomagają firmom w działaniu na rzecz środowiska. Dobrze jest projektować produkty z myślą o ich późniejszym recyklingu, wpisując się w ideę gospodarki o obiegu zamkniętym. Znajomość tego symbolu jest ważna nie tylko dla ekologów, ale też dla nas, konsumentów, bo dzięki naszym wyborom możemy wspierać zrównoważony rozwój.

Pytanie 22

Na ilustracji widać panel ustawień bezprzewodowego punktu dostępu, który pozwala na

A. konfigurację serwera DHCP

B. przypisanie adresów MAC kart sieciowych

C. nadanie nazwy hosta

D. przypisanie maski podsieci

No dobra, jeśli chodzi o konfigurację serwera DHCP na bezprzewodowym urządzeniu dostępowym, to wiesz, że to naprawdę kluczowa rzecz, żeby wszystko działało sprawnie w sieci lokalnej. Serwer DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, sprawia, że urządzenia klienckie dostają swoje adresy IP na bieżąco. Dzięki temu, jak nowe urządzenie łączy się z siecią, to automatycznie dostaje adres IP, maskę podsieci i inne potrzebne rzeczy jak brama domyślna czy serwery DNS. To mega ułatwia życie, bo nie musimy biegać i konfigurować każdego z osobna, co znacząco zmniejsza szansę na jakieś problemy z konfliktami adresów IP. W panelu, gdzie konfigurujemy to wszystko, można ustawić zakresy adresów do przydzielenia, czas dzierżawy i inne opcje jak DNS czy WINS. Jak się robi to zgodnie z najlepszymi praktykami, to wszędzie to tak właśnie działa, szczególnie w sieciach, gdzie często coś się zmienia lub jest więcej użytkowników. A tak w ogóle, jak konfigurujesz DHCP, to łatwo jest dodać nowe urządzenia bez zbędnej roboty, co jest super w większych sieciach, gdzie wszystko się dzieje szybko. Dobrze zarządzany serwer DHCP to też lepsze wykorzystanie IP, co ma znaczenie, jak masz dużą sieć.

Pytanie 23

Na schemacie przedstawiono podstawowe informacje dotyczące ustawień karty sieciowej. Do jakiej klasy należy adres IP przypisany do tej karty?

A. Klasa D

B. Klasa A

C. Klasa C

D. Klasa B

Adres IP 192.168.56.1 należy do klasy C co wynika z jego pierwszego oktetu który mieści się w zakresie od 192 do 223 Adresy klasy C są szeroko stosowane w małych sieciach lokalnych ze względu na możliwość posiadania do 254 hostów w jednej podsieci co jest idealne dla wielu przedsiębiorstw i organizacji o umiarkowanej wielkości Klasa C jest częścią standardowego modelu klasowego IP opracowanego w celu uproszczenia rozdzielania adresów IP Przez wyznaczenie większej liczby adresów sieciowych z mniejszą liczbą hostów Klasa C odpowiada na potrzeby mniejszych sieci co jest korzystne dla firm które nie potrzebują dużego zakresu adresów IP Dodatkowo adresy z puli 192.168.x.x są częścią zarezerwowanej przestrzeni adresowej dla sieci prywatnych co oznacza że nie są routowane w Internecie Zgodność z tym standardem zapewnia stosowanie odpowiednich praktyk zarządzania adresacją IP oraz bezpieczeństwa sieciowego dzięki czemu sieci prywatne mogą być bezpiecznie używane bez ryzyka kolizji z publicznymi adresami IP

Pytanie 24

Wtyczka (modularne złącze męskie) przedstawiona na rysunku stanowi zakończenie przewodu

A. światłowodowego

B. koncentrycznego

C. U/UTP

D. F/UTP

Rozważając inne opcje, należy zrozumieć istotę złączy i ich zastosowanie w różnych typach kabli. Kable światłowodowe nie są zakończone złączami RJ-45, ponieważ używają innego typu złączy, takich jak SC czy LC, które są dostosowane do transmisji danych za pomocą światła. Kable koncentryczne, które są stosowane w telewizji kablowej i połączeniach antenowych, również nie używają złączy RJ-45; typowym złączem dla nich jest złącze typu F. Z kolei kable U/UTP, czyli Unshielded Twisted Pair, podobnie jak F/UTP mogą używać złączy RJ-45, ale brak ekranowania w kablach U/UTP sprawia, że są one bardziej podatne na zakłócenia elektromagnetyczne. W związku z tym, w miejscach o dużym natężeniu takich zakłóceń, używa się kabli F/UTP, które zapewniają dodatkową ochronę dzięki ekranowaniu. Typowym błędem jest mylenie rodzajów kabli i ich przeznaczenia, co prowadzi do niewłaściwego doboru komponentów sieciowych. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla zapewnienia optymalnej wydajności i stabilności systemów teleinformatycznych. Dokonanie niewłaściwego wyboru może prowadzić do problemów z sygnałem i utratą danych, dlatego ważne jest, aby dobrze znać specyfikacje i zastosowanie każdego z rodzaju kabli i złączy.

Pytanie 25

W jednostce ALU w akumulatorze zapisano liczbę dziesiętną 500. Jaką ona ma binarną postać?

A. 110110000

B. 111110100

C. 111111101

D. 111011000

Reprezentacja binarna liczby 500 to 111110100. Aby uzyskać tę wartość, należy przekształcić liczbę dziesiętną na system binarny, który jest podstawowym systemem liczbowym wykorzystywany w komputerach. Proces konwersji polega na podzieleniu liczby przez 2 i zapisywaniu reszt z kolejnych dzielen. W przypadku liczby 500 dzielimy ją przez 2, co daje 250 z resztą 0, następnie 250 dzielimy przez 2, co daje 125 z resztą 0, kontynuując ten proces aż do momentu, gdy otrzymamy 1. Reszty zapiszemy w odwrotnej kolejności: 1, 111110100. W praktyce, zrozumienie konwersji między systemami liczbowymi jest kluczowe w programowaniu niskopoziomowym, operacjach na danych oraz w pracy z mikrokontrolerami. Znalezienie tej umiejętności w kontekście standardów branżowych, takich jak IEEE 754 dla reprezentacji liczb zmiennoprzecinkowych, ilustruje znaczenie prawidłowego przekształcania danych w kontekście architektury komputerów.

Pytanie 26

Czym jest OTDR?

A. urządzenie światłowodowe dla przełącznika.

B. spawarka.

C. tester kabli miedzianych.

D. reflektometr.

W odpowiedziach, które wskazały inne urządzenia, występują istotne nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowań technologii w obszarze telekomunikacji. Spawarka, jako narzędzie, służy do łączenia włókien optycznych poprzez ich topienie, co jest niezbędne w procesie instalacji, ale nie ma zdolności do diagnostyki czy pomiaru strat sygnału. Użytkownicy mogą mylić spawarkę z OTDR, myśląc, że oba urządzenia pełnią podobne role, co jest nieprawdziwe, ponieważ spawarka nie wykrywa problemów ani nie dostarcza informacji o stanie linii. Kolejną niepoprawną odpowiedzią jest tester okablowania miedzianego, który jest przeznaczony wyłącznie do analizy kabli miedzianych, a więc nie dotyczy technologii światłowodowej. Wybór tego urządzenia w kontekście OTDR pokazuje brak zrozumienia różnic między różnymi rodzajami okablowania. Wreszcie przystawka światłowodowa do przełącznika nie jest instrumentem pomiarowym; jej funkcja polega na łączeniu urządzeń w sieci, a nie na diagnostyce. Te błędne odpowiedzi wskazują na typowe pomyłki związane z mieszaniem funkcji różnych narzędzi i technologii w systemach telekomunikacyjnych, co może prowadzić do niewłaściwych decyzji w zakresie zarządzania sieciami.

Pytanie 27

Jaką konfigurację sieciową powinien mieć komputer, który jest częścią tej samej sieci LAN co komputer z adresem 10.8.1.10/24?

A. 10.8.1.101 i 255.255.0.0

B. 10.8.1.101 i 255.255.255.0

C. 10.8.0.101 i 255.255.0.0

D. 10.8.0.101 i 255.255.255.0

Adres IP 10.8.1.101 z maską podsieci 255.255.255.0 znajduje się w tej samej sieci LAN co adres 10.8.1.10. W przypadku maski 255.255.255.0 (znanej również jako /24), adresy IP w zakresie 10.8.1.1 do 10.8.1.254 są dostępne dla urządzeń w tej samej podsieci. Adres 10.8.1.10 jest jednym z tych adresów, więc każdy adres w tym zakresie, w tym 10.8.1.101, może komunikować się z nim bez potrzeby użycia routera. Zastosowanie odpowiedniej maski podsieci jest kluczowe w projektowaniu sieci LAN, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie adresacją IP oraz izolację ruchu między różnymi grupami urządzeń. Przy ustawieniu maski 255.255.255.0, wszystkie urządzenia w tej samej podsieci mogą się wzajemnie wykrywać i wymieniać dane bez dodatkowych ustawień. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania sieci, które zalecają wykorzystanie odpowiednich masek podsieci do organizacji i zarządzania ruchem sieciowym.

Pytanie 28

Atak typu hijacking na serwer internetowy charakteryzuje się

A. łamaniem zabezpieczeń, które chronią przed nieautoryzowanym dostępem do programów

B. zbieraniem danych na temat atakowanej sieci oraz poszukiwaniem jej słabości

C. przejęciem kontroli nad połączeniem pomiędzy komputerami, które się komunikują

D. przeciążeniem aplikacji, która udostępnia konkretne dane

Atak typu hijacking na serwer sieciowy polega na przejęciu kontroli nad połączeniem między komunikującymi się komputerami. Tego rodzaju ataki mogą wykorzystywać różne metody, takie jak ataki typu Man-in-the-Middle, w których atakujący wstawia się między dwie strony komunikujące się, uzyskując dostęp do przesyłanych danych i mogąc je modyfikować. Przykładem tego rodzaju ataku może być przechwycenie sesji HTTPS, co pozwala na kradzież danych uwierzytelniających, takich jak hasła czy numery kart kredytowych. Ważne jest, aby stosować odpowiednie środki zabezpieczające, takie jak szyfrowanie komunikacji (np. TLS), autoryzację dwuetapową oraz regularne audyty bezpieczeństwa, aby minimalizować ryzyko takich incydentów. Przemysł IT zaleca także stosowanie certyfikatów SSL/TLS oraz unikanie korzystania z publicznych sieci Wi-Fi do przesyłania wrażliwych danych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie cyberbezpieczeństwa.

Pytanie 29

Typ systemu plików, który nie obsługuje tworzenia wewnętrznego rejestru zmian, zwanego księgowaniem, to

A. ext4

B. NTFS

C. FAT32

D. ext3

Wybór NTFS, ext3 lub ext4 jako odpowiedzi na pytanie o system plików, który nie obsługuje księgowania, jest nieprawidłowy, ponieważ wszystkie te systemy implementują funkcję dziennikowania. NTFS, będący nowoczesnym systemem plików dla systemów Windows, wykorzystuje zaawansowane mechanizmy dziennikowania, które nie tylko rejestrują operacje na plikach, ale także zapewniają lepszą wydajność i bezpieczeństwo. Z kolei ext3 i ext4, popularne w systemach Linux, również obsługują księgowanie, co pozwala na szybsze odzyskiwanie systemu po awarii. Użytkownicy często myślą, że systemy plików o bardziej zaawansowanych możliwościach są jedynie skomplikowane, podczas gdy w rzeczywistości dostarczają one istotnych korzyści w kontekście zarządzania danymi. Wybór systemu plików powinien być uzależniony od specyficznych wymagań aplikacji i środowiska, w którym będzie używany. FAT32, mimo braku dziennika, znajduje zastosowanie w prostszych zadaniach, natomiast NTFS i ext3/ext4 są zalecane w sytuacjach wymagających bardziej zaawansowanej ochrony danych oraz wydajności operacji na plikach. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do nieodwracalnej utraty danych lub problemów z wydajnością systemu.

Pytanie 30

Jaki rodzaj fizycznej topologii w sieciach komputerowych jest pokazany na ilustracji?

A. Podwójnego pierścienia

B. Magistrali

C. Siatki

D. Gwiazdy

Topologia siatki w sieciach komputerowych charakteryzuje się tym że każdy węzeł jest połączony bezpośrednio z innymi węzłami co zapewnia wysoką niezawodność i odporność na awarie. W przypadku awarii jednego z połączeń transmisja danych może być realizowana alternatywną drogą co minimalizuje ryzyko utraty danych. Dzięki temu topologia siatki jest wykorzystywana w krytycznych aplikacjach takich jak centra danych czy sieci wojskowe gdzie niezakłócona komunikacja jest priorytetem. Standaryzacja takich sieci opiera się na protokołach dynamicznego routingu które pozwalają efektywnie zarządzać ruchem w sieci i optymalizować trasę danych. Mimo że wdrożenie takiej topologii jest kosztowne ze względu na dużą ilość połączeń to w dłuższej perspektywie zapewnia stabilność i elastyczność sieci. Współczesne technologie jak MPLS (Multiprotocol Label Switching) czerpią z zasad topologii siatki oferując podobne korzyści w kontekście zarządzania ruchem i niezawodności. Zrozumienie tych zalet jest kluczowe dla inżynierów sieci w projektowaniu skalowalnych i bezpiecznych rozwiązań.

Pytanie 31

Jakie polecenie powinien zastosować użytkownik systemu Linux, aby wydobyć zawartość archiwum o nazwie dane.tar?

A. tar –cvf dane.tar

B. tar –xvf dane.tar

C. gzip –r dane.tar

D. gunzip –r dane.tar

Wybór polecenia 'tar –cvf dane.tar' jest nieprawidłowy, ponieważ ta komenda służy do tworzenia nowego archiwum, a nie do jego ekstrakcji. Opcje 'c' i 'v' oraz 'f' wskazują, odpowiednio, że mamy do czynienia z tworzeniem archiwum (create), wyświetlaniem postępu oraz wskazaniem pliku archiwum. Użycie 'cvf' oznacza, że zamierzamy skompresować pliki i zapisać je do nowego archiwum, co jest zupełnie inną operacją niż wydobycie danych z istniejącego archiwum. Z tego powodu, takie podejście prowadzi do pomyłek, szczególnie w kontekście zarządzania plikami oraz automatyzacji zadań w skryptach. Podobnie, wybór 'gunzip –r dane.tar' jest błędny, ponieważ 'gunzip' jest narzędziem przeznaczonym do dekompresji plików, ale działa głównie z plikami skompresowanymi w formacie gzip (.gz), a nie archiwami tar. Wreszcie, polecenie 'gzip –r dane.tar' również jest niepoprawne, ponieważ 'gzip' nie obsługuje archiwów tar, lecz tylko kompresję plików. W praktyce, nieprawidłowe zrozumienie zastosowania tych narzędzi może prowadzić do nieefektywnego zarządzania danymi i frustracji w pracy, dlatego istotne jest, aby przed użyciem polecenia dobrze zrozumieć jego funkcjonalności i konteksty zastosowania.

Pytanie 32

Jaki instrument jest wykorzystywany do sprawdzania zasilaczy komputerowych?

A. A

B. C

C. D

D. B

Odpowiedzi A, B i D reprezentują narzędzia, które nie są przeznaczone do testowania zasilaczy komputerowych. Obrazek A przedstawia odsysacz cyny, który jest używany przy lutowaniu, aby usunąć nadmiar cyny podczas rozlutowywania komponentów na płytkach drukowanych. Jest to narzędzie powszechnie stosowane w elektronice, jednak nie ma zastosowania w testowaniu zasilaczy. B to karta diagnostyczna POST, która służy do wykrywania błędów sprzętowych na poziomie płyty głównej komputera. Karty te są przydatne w identyfikacji problemów z uruchamianiem się komputera, ale nie mają funkcji testowania zasilaczy, ponieważ koncentrują się na komunikacji z BIOS-em i sygnałach POST. Natomiast D to stacja lutownicza, która również jest używana w naprawach elektronicznych, głównie do montażu i demontażu komponentów poprzez lutowanie. Żadne z tych narzędzi nie jest zaprojektowane do diagnozowania i testowania wydajności zasilaczy komputerowych. Błędne przekonanie, że mogą one pełnić taką funkcję, wynika często z niezrozumienia specyficznych zastosowań każdego z tych przyrządów. Tester zasilaczy, taki jak pokazany na obrazku C, jest specjalistycznym narzędziem dedykowanym do testowania parametrów zasilania, które są kluczowe dla stabilnej pracy komputerów. Stosowanie właściwych narzędzi do odpowiednich zadań jest podstawą skutecznej diagnozy i naprawy sprzętu komputerowego, co jest szczególnie ważne w branży IT, gdzie precyzja i niezawodność są niezbędne.

Pytanie 33

Każdorazowo automatycznie szyfrowany staje się plik, który został zaszyfrowany przez użytkownika za pomocą systemu NTFS 5.0, w momencie

A. kiedy jest wysyłany pocztą e-mail

B. gdy jest zapisywany na dysku

C. gdy inny użytkownik próbuje go odczytać

D. gdy jest kopiowany przez sieć

Odpowiedź, że plik zaszyfrowany przez użytkownika za pomocą systemu NTFS 5.0 jest automatycznie szyfrowany podczas zapisywania go na dysku, jest prawidłowa, ponieważ NTFS (New Technology File System) obsługuje funkcję EFS (Encrypting File System), która automatycznie szyfruje pliki w momencie ich zapisu na dysku. Ta funkcjonalność pozwala na zabezpieczenie danych przed nieautoryzowanym dostępem, a klucze szyfrujące są ściśle związane z kontem użytkownika, co zapewnia, że tylko uprawnione osoby mogą uzyskać dostęp do zaszyfrowanych plików. Przykład praktyczny: jeśli użytkownik zapisuje dokument w formacie Word, który został zaszyfrowany, przy każdym zapisaniu go na dysku, system NTFS 5.0 zapewnia, że plik jest szyfrowany, nawet jeśli użytkownik nie jest świadomy tego procesu. Dobre praktyki w zakresie ochrony danych wskazują na regularne stosowanie szyfrowania, aby zminimalizować ryzyko utraty danych lub ich ujawnienia, co jest szczególnie istotne w kontekście danych wrażliwych.

Pytanie 34

Aby zmienić system plików na dysku z FAT32 na NTFS w Windows XP, należy użyć programu

A. attrib

B. convert

C. subst

D. replace

Odpowiedzi "replace", "subst" oraz "attrib" są niewłaściwe, ponieważ nie mają zastosowania w kontekście zmiany systemu plików z FAT32 na NTFS. Program "replace" służy do zamiany plików i nie ma możliwości modyfikacji struktury systemu plików. Może być użyty do zastąpienia jednego pliku innym, ale nie zmienia formatu czy organizacji systemu plików. Z kolei "subst" jest narzędziem pozwalającym przypisać literę dysku do ścieżki folderu, co jest użyteczne w przypadku zarządzania dyskami, ale nie wpływa na system plików. "Attrib" natomiast jest poleceniem służącym do zmiany atrybutów plików, takich jak ukrycie, tylko do odczytu czy systemowy, lecz również nie ma wpływu na typ systemu plików. Użytkownicy czasami mylnie łączą te narzędzia z procesem konwersji, co prowadzi do nieporozumień o zakresie ich funkcjonalności. Kluczowe jest zrozumienie, że zmiana systemu plików wymaga specjalistycznego narzędzia, jak "convert", które jest zaprojektowane do realizacji tego konkretnego zadania, co podkreśla znaczenie korzystania z właściwych narzędzi w odpowiednich kontekstach.

Pytanie 35

Protokół Transport Layer Security (TLS) jest rozwinięciem standardu

A. Security Socket Layer (SSL)

B. Network Terminal Protocol (telnet)

C. Session Initiation Protocol (SIP)

D. Security Shell (SSH)

Wybór odpowiedzi związanej z Security Shell (SSH) jest błędny, ponieważ SSH jest protokołem służącym do zabezpieczonego zdalnego dostępu do systemów operacyjnych i nie jest bezpośrednio związany z zabezpieczaniem komunikacji w Internecie, tak jak TLS i SSL. Protokół SSH zapewnia szyfrowanie, ale jego głównym celem jest umożliwienie zdalnego logowania i wykonywania poleceń na serwerach. Z kolei Session Initiation Protocol (SIP) jest protokołem, który służy do inicjowania, utrzymywania oraz kończenia sesji multimedialnych, takich jak połączenia głosowe i wideokonferencje, a nie do zabezpieczania połączeń, co również czyni tę odpowiedź niepoprawną. Network Terminal Protocol (telnet) jest protokołem komunikacyjnym, który nie oferuje żadnego szyfrowania danych, co czyni go nieodpowiednim do bezpiecznej komunikacji. Typowym błędem myślowym, prowadzącym do wyboru niepoprawnej odpowiedzi, jest mylenie protokołów zabezpieczających z innymi protokołami komunikacyjnymi, które mają zupełnie inne cele. Protokół TLS jest zatem kluczowym narzędziem w kontekście bezpieczeństwa komunikacji w Internecie, a jego zrozumienie jest fundamentalne dla każdego specjalisty zajmującego się bezpieczeństwem sieciowym.

Pytanie 36

Jakie polecenie w systemie Linux jest używane do sprawdzania wielkości katalogu?

A. du

B. ps

C. cp

D. rm

Polecenie 'du' (disk usage) w systemie Linux jest narzędziem służącym do oceny rozmiaru katalogów i plików. Umożliwia użytkownikom monitorowanie wykorzystania przestrzeni dyskowej, co jest kluczowe w kontekście zarządzania zasobami systemowymi. Dzięki 'du' można szybko zidentyfikować, które katalogi zajmują najwięcej miejsca, co może być szczególnie przydatne przy optymalizacji przestrzeni na serwerach. Na przykład, używając polecenia 'du -sh /ścieżka/do/katalogu', otrzymujemy zwięzłe podsumowanie rozmiaru wskazanego katalogu. Dodając opcję '-h', zyskujemy wynik wyrażony w bardziej przystępnych jednostkach, takich jak KB, MB czy GB. Ważne jest, aby regularnie monitorować wykorzystanie dysku, aby unikać sytuacji, w których przestrzeń dyskowa staje się krytyczna, co mogłoby prowadzić do problemów z wydajnością systemu lub jego funkcjonalnością.

Pytanie 37

Jakie rodzaje partycji mogą występować w systemie Windows?

A. Podstawowa, rozszerzona, wymiany, dodatkowa

B. Dodatkowa, podstawowa, rozszerzona, wymiany oraz dysk logiczny

C. Podstawowa, rozszerzona oraz dysk logiczny

D. Dodatkowa, rozszerzona, wymiany oraz dysk logiczny

Wybór odpowiedzi, która wymienia partycję wymiany lub dodatkową jako typy partycji dyskowych, jest niepoprawny. Warto zauważyć, że partycja wymiany, chociaż istotna dla funkcjonowania systemu Windows, nie jest partycją w tradycyjnym sensie. Partycja wymiany, znana także jako plik stronicowania, jest plikiem systemowym, który umożliwia systemowi operacyjnemu korzystanie z pamięci wirtualnej, co jest kluczowe dla wydajności systemu, zwłaszcza w przypadku ograniczonej pamięci RAM. Dodatkowo, termin 'partycyjny dodatkowy' jest nieformalny i nie występuje w standardowej terminologii dotyczącej partycji w systemie operacyjnym. Podczas gdy partycja rozszerzona pozwala na utworzenie wielu dysków logicznych, nie ma miejsca na dodatkowe partycje jako odrębny typ. Często popełnianym błędem jest mylenie funkcji różnych typów partycji i ich właściwego zastosowania. Użytkownicy mogą myśleć, że wszystkie formy partycji są równoważne, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania przestrzenią dyskową. Aby uniknąć takich nieporozumień, ważne jest, aby zrozumieć, że partycje są podstawowym elementem struktury dysku, a ich odpowiednie wykorzystanie wpływa na stabilność oraz wydajność całego systemu operacyjnego.

Pytanie 38

Jak nazywa się jednostka danych PDU w warstwie sieciowej modelu ISO/OSI?

A. segment

B. bit

C. pakiet

D. ramka

Chociaż segment, bit i ramka są terminami używanymi w kontekście przesyłania danych, to nie odnoszą się one do warstwy sieciowej modelu ISO/OSI, co czyni je niepoprawnymi odpowiedziami. Segment odnosi się do warstwy transportowej modelu, gdzie dane są dzielone na mniejsze kawałki, aby zapewnić ich niezawodną transmisję. Protokół TCP (Transmission Control Protocol) operuje na poziomie segmentów, dodając nagłówki zarządzające kontrolą błędów i porządkiem przesyłania. Bit to najmniejsza jednostka informacji w systemie komputerowym, ale nie jest specyficzny dla żadnej warstwy modelu ISO/OSI i nie może być traktowany jako jednostka PDU. Ramka natomiast jest jednostką danych w warstwie łącza danych, gdzie dane są opakowane w ramki zawierające adresy MAC oraz inne informacje potrzebne do przesyłu w sieci lokalnej. Niezrozumienie, które jednostki danych są przypisane do odpowiednich warstw modelu OSI, może prowadzić do błędnego pojmowania struktury komunikacji sieciowej. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda z warstw modelu OSI pełni określoną funkcję, i błędne przypisanie terminów do niewłaściwych warstw może skutkować nieefektywnym projektowaniem sieci oraz problemami w diagnostyce i zarządzaniu komunikacją. Dlatego kluczowe jest przyswojenie sobie tych podstawowych koncepcji, aby lepiej zrozumieć, jak działa cały system komunikacji w sieciach komputerowych.

Pytanie 39

Zamiana koncentratorów na switch'e w sieci Ethernet doprowadzi do

A. konieczności modyfikacji adresów IP

B. redukcji liczby kolizji

C. powiększenia domeny rozgłoszeniowej

D. zmiany struktury sieci

Wymiana koncentratorów na przełączniki w sieci Ethernet często może prowadzić do mylnych wniosków, w szczególności dotyczących zarządzania adresami IP, topologii sieci i domeny rozgłoszeniowej. Zmiana adresów IP nie jest konieczna w przypadku wymiany urządzeń, ponieważ adresy IP są niezależne od rodzaju urządzeń sieciowych. Adresy IP pozostają w obrębie tej samej sieci LAN, o ile nie zmienia się sama struktura sieci. Ponadto, zmiana topologii sieci nie jest bezpośrednio związana z wymianą koncentratorów na przełączniki. Topologia odnosi się do fizycznego lub logicznego układu urządzeń w sieci, a sama zmiana sprzętu nie zmienia tej topologii. Z kolei zwiększenie domeny rozgłoszeniowej jest błędnym założeniem, ponieważ przełączniki zamiast tego ograniczają domenę rozgłoszeniową, segmentując ruch. W rzeczywistości przełączniki mogą ograniczać rozgłoszenia do poszczególnych urządzeń, co pozwala na lepsze zarządzanie ruchem i zwiększa efektywność sieci. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie różnicy między koncentratorami a przełącznikami, jak również brak zrozumienia działania protokołów i mechanizmów sieciowych, które rządzą komunikacją w sieci Ethernet.

Pytanie 40

Do stworzenia projektu sieci komputerowej dla obiektu szkolnego najlepiej użyć edytora grafiki wektorowej, którym jest oprogramowanie

A. MS Excel

B. AutoCad

C. Adobe Photoshop

D. MS Publisher

Wybór niewłaściwego narzędzia do projektowania sieci komputerowej często wynika z niepełnego zrozumienia wymogów technicznych oraz specyfiki danego oprogramowania. MS Publisher to program, który głównie służy do edycji publikacji i materiałów drukowanych. Jego funkcje nie są wystarczające do precyzyjnego planowania sieci, ponieważ brakuje mu zaawansowanych opcji rysunkowych i narzędzi CAD, które są kluczowe w projektowaniu inżynieryjnym. Z drugiej strony, Adobe Photoshop to program graficzny, który doskonale nadaje się do edytowania zdjęć i tworzenia grafiki rastrowej, ale nie jest przystosowany do tworzenia rysunków technicznych ani schematów inżynieryjnych, co ogranicza jego zastosowanie w kontekście projektowania sieci. MS Excel, mimo że jest potężnym narzędziem do analizy danych, nie posiada funkcji rysunkowych ani możliwości przestrzennego modelowania, co czyni go nieodpowiednim do wizualizacji i projektowania infrastruktury sieciowej. Powszechnym błędem jest mylenie tych programów, które są dedykowane innym zadaniom, z narzędziami właściwymi do profesjonalnego projektowania, co prowadzi do niewłaściwego podejścia i potencjalnych problemów w realizacji projektu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej