Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Asystentka stomatologiczna
  • Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
  • Data rozpoczęcia: 6 czerwca 2025 21:45
  • Data zakończenia: 6 czerwca 2025 22:09

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Po przeprowadzonym zabiegu lekarz zalecił asystentce, by dokonała następującego wpisu do karty pacjenta: <br> - ząb: siódemka górna prawa, <br> - rozpoznanie: próchnica średnia. <br><br> Rozpoznanie powinno być zapisane przy użyciu terminologii łacińskiej. Odpowiedni zapis to

A. 27 pulpitis
B. 17 caries media
C. 47 gangrena pulpae
D. 37 macula caries
Odpowiedź "17 caries media" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z terminologią stomatologiczną, rozpoznanie "próchnica średnia" w języku łacińskim należy zapisać jako "caries media". Pełna informacja o zębie, czyli numerację w systemie FDI, wskazuje na ząb 17, który odpowiada górnej prawej siódemce. W praktyce klinicznej kluczowe jest stosowanie terminologii łacińskiej, nie tylko z uwagi na precyzję, ale także z powodów standardyzacyjnych, co umożliwia komunikację między specjalistami na całym świecie. Terminy takie jak "caries media" są powszechnie uznawane w międzynarodowych standardach, takich jak klasyfikacje ICD-10 oraz systemy nomenklatury stomatologicznej. Przykładowo, "caries media" odnosi się do próchnicy, która nie przekroczyła jeszcze części miazgi zęba, co ma znaczenie dla dalszego leczenia. Poprawne dokumentowanie i terminologia mają kluczowe znaczenie w praktyce stomatologicznej, ponieważ wpływają na późniejsze decyzje terapeutyczne oraz monitorowanie stanu zdrowia pacjenta. Prawidłowe zapisy pomagają także w analizie danych klinicznych oraz w edukacji medycznej.
Pytanie 2

Przed wykonaniem ekstrakcji zęba 21 u pacjenta lekarz poprosił o przygotowanie zestawu do znieczulenia. Asystentka powinna przekazać

A. na tacce igłę do znieczulenia przewodowego, strzykawkę i ampułkę zawierającą środek znieczulający wybrany przez lekarza
B. na sterylnej tacce igłę do znieczulenia przewodowego oraz strzykawkę z środkiem znieczulającym bez adrenaliny
C. na tacce igłę do znieczulenia nasiękowego i strzykawkę z środkiem znieczulającym bez dodatku adrenaliny
D. na sterylnej tacce igłę do znieczulenia nasiękowego oraz strzykawkę z wybranym przez lekarza środkiem znieczulającym
Odpowiedź wskazująca na podanie na sterylnej tacce igły do znieczulenia nasiękowego oraz strzykawki ze środkiem znieczulającym wybranym przez lekarza jest poprawna, gdyż w przypadku ekstrakcji zębów, znieczulenie nasiękowe jest powszechnie stosowane w celu zablokowania bólu w obrębie jamy ustnej. Znieczulenie nasiękowe polega na wprowadzeniu środka znieczulającego w okolice nerwów, co umożliwia skuteczne znieczulenie danego obszaru. Zastosowanie zestawu na sterylnej tacce jest zgodne z obowiązującymi standardami aseptyki i antyseptyki, które są kluczowe w praktyce stomatologicznej. Przykładowo, przed zabiegiem należy zapewnić, że wszystkie używane narzędzia są odpowiednio wysterylizowane, co minimalizuje ryzyko zakażeń. Wybór odpowiedniego środka znieczulającego, zalecanego przez lekarza, z uwagi na indywidualne potrzeby pacjenta, także podkreśla znaczenie współpracy w zespole medycznym, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu pacjenta podczas zabiegu. Właściwe przygotowanie w kontekście znieczulenia przyczynia się do sprawnego i bezpiecznego przebiegu ekstrakcji zęba.
Pytanie 3

Użyta chusteczka dezynfekcyjna do oczyszczania blatu asystora po przeprowadzeniu zabiegu powinna trafić do pojemnika na odpady medyczne, który ma przypisany kod

A. 18 01 03
B. 18 01 01
C. 18 01 02
D. 18 01 04
Odpowiedź 18 01 03 jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do odpadów medycznych, które są klasyfikowane jako odpady zakaźne. Chusteczki dezynfekcyjne, które były użyte do dezynfekcji powierzchni, takich jak blaty asystora po zabiegach medycznych, powinny być traktowane jako odpady mogące zawierać drobnoustroje i być potencjalnie niebezpieczne dla zdrowia. W związku z tym, zgodnie z przepisami dotyczącymi gospodarki odpadami medycznymi, należy je zbierać w pojemnikach oznaczonych kodem 18 01 03. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na zapewnieniu bezpieczeństwa zarówno personelu medycznego, jak i pacjentów. Regularne i prawidłowe usuwanie odpadów zakaźnych minimalizuje ryzyko zakażeń szpitalnych oraz innych niepożądanych sytuacji. Należy również pamiętać, że stosowanie odpowiednich kodów jest kluczowe w kontekście zgodności z regulacjami prawnymi oraz standardami higieny, które stanowią fundament działań w ochronie zdrowia.
Pytanie 4

Ubytek, który pojawił się wokół wcześniej założonego wypełnienia, jest formą próchnicy

A. wtórną
B. nietypową
C. podminowującą
D. okrężną
Ubytek powstały wokół wcześniej założonego wypełnienia określany jest jako próchnica wtórna, co jest kluczowym pojęciem w stomatologii. Próchnica wtórna jest wynikiem nawrotu choroby próchniczej w obrębie zęba, najczęściej w okolicy marginalnej wypełnienia. Przyczyną jej powstawania mogą być niewłaściwe techniki założenia wypełnienia, które nie zapewniły idealnej adaptacji materiału do tkanek zęba, co prowadzi do infiltracji bakterii. W praktyce klinicznej niezwykle istotne jest, aby stomatolog przeprowadził staranne badania kontrolne wypełnień, aby zidentyfikować ewentualne ubytki wtórne. Użytkowanie skutecznych materiałów wypełniających oraz regularne wizyty kontrolne są standardami w profilaktyce i leczeniu próchnicy wtórnej. Dobrą praktyką jest również edukacja pacjentów na temat odpowiedniej higieny jamy ustnej, co może znacząco wpłynąć na ograniczenie występowania tego typu zmian.
Pytanie 5

Zwapniały nalot powstający na zębach oraz w uzupełnieniach protetycznych to

A. płytka nazębna
B. nabyta osłonka zębowa
C. biofilm
D. kamień nazębny
Kamień nazębny, znany również jako kalkulus, to zmineralizowany osad, który powstaje na powierzchni zębów oraz uzupełnieniach protetycznych w wyniku mineralizacji płytki nazębnej. Płytka nazębna to miękki biofilm składający się z bakterii, resztek pokarmowych i produktów ich metabolizmu, który, jeżeli nie jest regularnie usuwany, ulega mineralizacji pod wpływem składników zawartych w ślinie, takich jak wapń i fosforany. Proces ten prowadzi do tworzenia twardej, żółtawej lub brązowej substancji, którą obserwujemy na zębach. Regularne usuwanie kamienia nazębnego jest kluczowe dla zachowania zdrowia jamy ustnej, ponieważ jego obecność może prowadzić do chorób przyzębia, próchnicy i innych problemów stomatologicznych. Dobry sposób na zapobieganie tworzeniu się kamienia nazębnego obejmuje prawidłową higienę jamy ustnej, w tym codzienne szczotkowanie zębów, używanie nici dentystycznej oraz regularne wizyty u stomatologa, który może przeprowadzić profesjonalne czyszczenie zębów. Stosowanie past z fluorem oraz płynów do płukania jamy ustnej może również wspierać utrzymanie zdrowej florze bakteryjnej w jamie ustnej i ograniczać ryzyko mineralizacji płytki nazębnej.
Pytanie 6

Jaki materiał wykorzystuje się w nieinwazyjnym leczeniu zmian wokół wierzchołków korzeni zębowych?

A. Cement fosforanowy
B. Wodorotlenek wapnia
C. Wodorotlenek magnezu
D. Cement glassjonomerowy
Cement glassjonomerowy, cement fosforanowy oraz wodorotlenek magnezu, chociaż również używane w stomatologii, nie są najlepszymi wyborami do niechirurgicznego leczenia zmian okołowierzchołkowych. Cement glassjonomerowy, mimo że ma dobre właściwości adhezyjne oraz uwalnia fluor, nie wykazuje tak silnych właściwości zasadowych jak wodorotlenek wapnia. Jego zastosowanie w leczeniu zmian okołowierzchołkowych jest ograniczone, ponieważ nie wspomaga efektywnie regeneracji tkanek ani nie neutralizuje kwasów wytwarzanych przez bakterie. Cement fosforanowy również nie jest stosowany w leczeniu endodontycznym, ponieważ jego biokompatybilność jest gorsza w porównaniu z wodorotlenkiem wapnia, a właściwości terapeutyczne są niewystarczające do wspomagania regeneracji tkanek. Wodorotlenek magnezu, chociaż stosowany jako materiał wypełniający, również nie dorównuje efektywności wodorotlenku wapnia w kontekście leczenia zmian okołowierzchołkowych. Wybór niewłaściwego materiału w leczeniu tego typu zmian może prowadzić do niepowodzeń terapeutycznych, dlatego kluczowe jest, aby stomatolodzy kierowali się aktualnymi standardami oraz praktykami w leczeniu endodontycznym, które jednoznacznie wskazują na wodorotlenek wapnia jako preferowany materiał w tym kontekście.
Pytanie 7

Materiał wypełniający na bazie kompomeru w kolorze utwardzalnym jest stosowany do wypełnień w zębach

A. mlecznych
B. stałych
C. siecznych
D. martwych
Wybór materiałów wypełniających do zębów powinien być starannie przemyślany, z uwagi na różnorodność rodzajów zębów oraz ich specyfikę. Odpowiedzi wskazujące na zęby martwe, stałe oraz sieczne są nieadekwatne i wynikają z nieporozumień dotyczących zastosowania odpowiednich materiałów. Zęby martwe to zęby, które utraciły swoją pulpe, co sprawia, że wymagają innych form leczenia, takich jak endodoncja. Wypełnienia w takich zębach muszą być dobrane na podstawie specyficznych potrzeb, które różnią się od tych w przypadku zębów mlecznych. Z kolei zęby stałe, będące ostatecznymi zębami w uzębieniu dorosłym, podlegają innym wymaganiom, zarówno pod kątem wytrzymałości, jak i estetyki, co sprawia, że stosowanie materiałów na bazie kompomeru, które są znacznie bardziej elastyczne i o niższej twardości, może być niewłaściwe. W odniesieniu do zębów siecznych, które znajdują się w przedniej części jamy ustnej, estetyka jest kluczowym czynnikiem, jednak wybór materiału powinien opierać się na jego trwałości oraz odporności na obciążenia. Wszelkie pomyłki w wyborze materiału mogą prowadzić do nieodpowiednich efektów w leczeniu stomatologicznym, co podkreśla znaczenie stosowania odpowiednich standardów i protokołów w praktyce stomatologicznej, szczególnie w przypadku dzieci.
Pytanie 8

Jakiego zabiegu wymagają uniwersalne kleszcze kramponowe "delfinki"?

A. Przecięcia pierścienia ortodontycznego podczas demontażu aparatu stałego
B. Przeklejenia zamka ortodontycznego w aparacie stałym
C. Ustalenia zwarcia centralnego
D. Dogięcia klamry metalowej protezy akrylowej
Uniwersalne kleszcze kramponowe "delfinki" są narzędziem stosowanym w stomatologii, szczególnie w protetyce. Przygotowanie tych kleszczy do dogięcia klamry metalowej protezy akrylowej jest konieczne, aby zapewnić odpowiednie dopasowanie i stabilność protezy w jamie ustnej pacjenta. Proces dogięcia klamry ma na celu precyzyjne zaciśnięcie elementów metalowych, co przekłada się na poprawne funkcjonowanie protezy. W praktyce, kleszcze te pozwalają na ergonomiczne i kontrolowane działanie, co jest kluczowe w unikaniu uszkodzeń zarówno protezy, jak i tkanek miękkich jamy ustnej. W protetyce akrylowej niezwykle ważne jest, aby klamra była odpowiednio dostosowana, co zapewnia komfort noszenia i estetykę. Stosowanie takich narzędzi jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii, co podkreśla ich znaczenie w codziennej pracy lekarzy dentystów.
Pytanie 9

W metodzie pracy na cztery ręce do zadań asysty należy przekazanie kalki okluzyjnej. Jej wręczenie lekarzowi odbywa się w obszarze

A. transferowej
B. statycznej
C. pracy asysty
D. operacyjnej
Wybór odpowiedzi dotyczących strefy statycznej, operacyjnej czy pracy asysty jest błędny, ponieważ każda z tych opcji nie odnosi się bezpośrednio do momentu przekazywania kalki okluzyjnej. Strefa statyczna to obszar, w którym narzędzia i materiały są przygotowywane przed rozpoczęciem zabiegu, a więc nie ma tu miejsca na dynamiczną wymianę. Z kolei strefa operacyjna to przestrzeń, w której prowadzone są konkretne działania terapeutyczne, a to nie jest miejsce przeznaczone na przekazywanie materiałów. Wreszcie, strefa pracy asysty odnosi się do ogólnej organizacji zadań asysty, ale nie definiuje konkretnego miejsca dla przekazania kalki. Wybierając nieodpowiednie odpowiedzi, można wprowadzić w błąd samych siebie, myśląc, że strefy te mają związek z wymianą narzędzi. W praktyce, nieprawidłowe zrozumienie tych pojęć może prowadzić do opóźnień w zabiegu, co może negatywnie wpłynąć na doświadczenia pacjenta. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że strefa transferowa jest nie tylko miejscem fizycznym, ale także koncepcją organizacyjną, która ma na celu maksymalizację wydajności i jakości pracy w gabinecie stomatologicznym.
Pytanie 10

Jakie urządzenie jest stosowane do pomiaru długości kanału korzeniowego?

A. endoboks
B. endostop
C. endometr
D. endoskop
Endometr jest specjalistycznym urządzeniem stosowanym w stomatologii, które służy do precyzyjnego pomiaru długości kanału korzeniowego. Jest ono niezbędne w leczeniu endodontycznym, gdyż dokładne określenie długości kanału jest kluczowe dla skuteczności leczenia. Właściwe zmierzenie tej długości umożliwia odpowiednie opracowanie kanału korzeniowego oraz skuteczne wypełnienie go materiałami endodontycznymi. Endometr działa na zasadzie pomiaru oporu elektrycznego, co pozwala na uzyskanie precyzyjnych wyników bez konieczności użycia promieniowania. W praktyce, dentysta korzysta z endometru w celu zapewnienia, że wypełnienie kanału korzeniowego sięga odpowiedniego miejsca, co zmniejsza ryzyko powikłań i zwiększa szanse na sukces leczenia. Warto podkreślić, że stosowanie endometrów jest zgodne z aktualnymi standardami i najlepszymi praktykami w dziedzinie endodoncji, co potwierdzają liczne badania kliniczne oraz zalecenia stowarzyszeń stomatologicznych.
Pytanie 11

Jakie narzędzie jest używane do identyfikacji ubytków próchnicowych na stycznych powierzchniach zębów?

A. fototerapia
B. elektroanestezja
C. endoskopia
D. endometria
Endoskopia jest jednym z najważniejszych narzędzi w diagnostyce stomatologicznej, zwłaszcza w wykrywaniu ubytków próchnicowych na powierzchniach stycznych zębów. Technika ta umożliwia lekarzom dentystom bezpośrednie obserwowanie struktury zęba oraz stanu tkanek miękkich. W przypadku powierzchni stycznych, gdzie ubytki mogą być trudne do zauważenia podczas standardowego badania, endoskopia pozwala na wykorzystanie miniaturowych kamer, które dostarczają wysokiej jakości obrazy. Dzięki temu, dentysta może precyzyjnie ocenić zaawansowanie próchnicy i zadecydować o odpowiednich metodach leczenia. Przykłady zastosowania endoskopii w diagnostyce obejmują również monitorowanie postępu leczenia oraz identyfikację problemów w trudno dostępnych miejscach jamy ustnej. Zgodnie z aktualnymi standardami, endoskopia jest zalecana w przypadkach podejrzenia niewidocznych gołym okiem ubytków, co pozwala na wcześniejsze wykrycie problemu i minimalizację zaawansowanych interwencji chirurgicznych. W praktyce dentystycznej, efektywność endoskopii w diagnostyce przekłada się na lepsze wyniki leczenia oraz wyższą satysfakcję pacjentów.
Pytanie 12

Określ zestaw narzędzi, który powinien być zgromadzony na stanowisku pracy dentysty do przeprowadzenia zabiegu lakowania bruzd?

A. Kątnica wolnoobrotowa, gumka, pasta z fluorem
B. Kątnica turbinowa, gumka stożkowa, pasta bez fluoru
C. Kątnica profilaktyczna, szczoteczka, pasta bez fluoru
D. Kątnica turbinowa, szczoteczka, pasta z fluorem
Zestawy zawierające kątnice wolnoobrotowe, gumki, pasty z fluorem lub innymi elementami są nieodpowiednie dla procedury lakowania bruzd. Kątnica wolnoobrotowa jest zaprojektowana do wykonywania zabiegów wymagających większej mocy, takich jak szlifowanie czy wiercenie, co nie jest konieczne przy lakowaniu bruzd. Zastosowanie gumki, pomimo że może wydawać się praktyczne, nie jest standardową praktyką w tym kontekście, ponieważ nie przyczynia się do właściwego przygotowania zęba do lakowania. Z kolei pasta z fluorem, choć ma swoje zastosowanie w profilaktyce próchnicy, nie jest zalecana przed lakowaniem, gdyż może wpływać na skuteczność przyczepności materiału lakującego. Często błędnie zakłada się, że wszystkie pasty do zębów mogą być używane w każdym kontekście, co prowadzi do niewłaściwych wyborów materiałowych. Należy pamiętać, że dobór odpowiednich narzędzi i materiałów jest kluczowy dla efektywności zabiegu oraz bezpieczeństwa pacjenta. Używanie niewłaściwych narzędzi może prowadzić do nieefektywnego lakowania bruzd, a w konsekwencji do wyższego ryzyka rozwoju próchnicy, co jest sprzeczne z celem samego zabiegu.
Pytanie 13

Substancją, która stymuluje odontoblasty do produkcji wtórnej zębiny, jest cement

A. polikarboksylowy
B. cynkowo-fosforanowy
C. tlenkowo-cynkowo-eugenolowy
D. cynkowo-siarczanowy
Cementy cynkowo-siarczanowy, polikarboksylowy oraz cynkowo-fosforanowy, mimo że są powszechnie stosowane w stomatologii, nie mają zdolności do stymulacji odontoblastów w produkcji wtórnej zębiny. Cynkowo-siarczanowy cement, pomimo swoich właściwości adhezyjnych i izolacyjnych, nie wykazuje takiej samej bioaktywności jak tlenkowo-cynkowo-eugenolowy. W przypadku polikarboksylowego materiału, jego główną zaletą jest doskonała przyczepność do zębiny, jednak nie jest on skutecznym czynnikiem stymulującym wytwarzanie wtórnej zębiny. Z kolei cynkowo-fosforanowy cement, znany z wysokiej wytrzymałości i stabilności, jest często używany w odbudowach zębowych, ale również nie ma właściwości, które pobudzałyby odontoblasty. Wybór odpowiedniego materiału do leczenia zębów powinien być oparty na zrozumieniu ich właściwości oraz interakcji z tkankami zębowymi. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do nieefektywnego leczenia oraz potencjalnych komplikacji, takich jak nadwrażliwość lub dalsze uszkodzenie miazgi zęba. Dlatego tak ważne jest, aby lekarze stomatolodzy posiadali gruntowną wiedzę na temat właściwości materiałów stomatologicznych, aby podejmować świadome decyzje kliniczne.
Pytanie 14

Aby uzyskać wycisk orientacyjny, konieczne jest przygotowanie masy

A. silikonowej
B. agarowej
C. alginatowej
D. termoplastycznej
Masa alginatowa to naprawdę fajny materiał do pobierania wycisków orientacyjnych. Czemu? Bo ma świetne właściwości reologiczne, a przygotowanie i używanie go to żaden problem. Alginat, będący pochodną alg, wiąże się szybko, co jest mega ważne, gdy potrzebujemy uzyskać dobre wyciski w krótkim czasie. W stomatologii często wykorzystuje się go, by dokładnie odwzorować zęby, zarówno w ortodoncji, jak i protetyce. Jego elastyczność i zdolność do oddawania szczegółów anatomicznych są wręcz niezastąpione w sytuacjach, gdzie precyzja naprawdę się liczy. A usuwanie go z jamy ustnej pacjenta? Prosta sprawa, co zdecydowanie zmniejsza dyskomfort. W branży stomatologicznej alginat jest polecany przez różne towarzystwa jako materiał do wycisków, kiedy liczy się zarówno dokładność, jak i szybkość. No i jeszcze to, że są różne odmiany alginatu, co pozwala na dopasowanie go do konkretnych wymagań klinicznych.
Pytanie 15

Jakie jest przeciwwskazanie do używania znieczulenia ze środkiem zmniejszającym światło naczyń krwionośnych w gabinecie stomatologicznym?

A. reakcja alergiczna na pokarmy
B. infekcja wirusowa w postaci opryszczki
C. uzależnienie od nikotyny u pacjenta
D. jaskra
Jaskra jest schorzeniem oczu, które charakteryzuje się podwyższonym ciśnieniem wewnątrzgałkowym, a stosowanie znieczulenia z dodatkiem środka zwężającego naczynia krwionośne, takiego jak adrenalina, może dodatkowo podnieść to ciśnienie, co stwarza ryzyko zaostrzenia objawów i pogorszenia stanu pacjenta. W przypadku pacjentów z jaskrą, szczególnie ważne jest ścisłe monitorowanie stanu zdrowia i unikanie czynników, które mogą prowadzić do wzrostu ciśnienia w gałce ocznej. W praktyce klinicznej oznacza to, że lekarze stomatolodzy powinni być świadomi takich przeciwwskazań i stosować alternatywne metody znieczulenia, które nie wpływają na układ krążenia oraz nie mogą zaostrzyć patologii ocznych. Warto dodać, że zgodnie z wytycznymi towarzystw stomatologicznych, pacjenci z jaskrą powinni być odpowiednio informowani o ryzyku, a także o potencjalnych działaniach niepożądanych związanych z użyciem takich środków. Przykładowe alternatywy to znieczulenie miejscowe bez dodatku środków zwężających naczynia, co zapewnia bezpieczeństwo pacjenta oraz komfort podczas zabiegu.
Pytanie 16

System Aplicap umożliwia bezpośrednie wprowadzenie cementu z małego pojemnika do ubytku

A. wodorotlenkowo-wapniowego
B. krzemowo-fosforanowego
C. cynkowo-siarczanowego
D. glass-jonomerowego
Odpowiedź 'glass-jonomerowego' jest poprawna, ponieważ cementy glass-jonomerowe charakteryzują się wyjątkową zdolnością do wiązania z tkankami zęba oraz ich właściwościami estetycznymi. Dzięki swojej unikalnej formule chemicznej, cementy te są w stanie uwalniać i absorbować jony wapnia oraz fluoru, co sprzyja remineralizacji tkanek zębowych oraz ochronie przed próchnicą. W praktyce, stosowanie cementu glass-jonomerowego w systemie Aplicap pozwala na bezpośrednie wprowadzenie materiału do ubytku, co znacznie przyspiesza proces leczenia i zwiększa wygodę pacjenta. Cementy te są szczególnie przydatne w przypadku ubytków w obszarach, które wymagają wysokiej estetyki, jak zęby przednie. Rekomenduje się ich użycie w leczeniu ubytków o małej i średniej wielkości oraz w przypadku pacjentów z wysokim ryzykiem próchnicy. Warto dodać, że standardy kliniczne dotyczące stosowania cementów glass-jonomerowych podkreślają ich bezpieczeństwo i skuteczność w długoterminowym leczeniu stomatologicznym.
Pytanie 17

Do parafunkcji, które mogą prowadzić do nabytych wad zgryzu, zalicza się

A. zgrzytanie zębami
B. oddychanie przez usta
C. nieodpowiednia wymowa
D. nieprawidłowe żucie
Nieprawidłowe żucie, mowa czy oddychanie przez usta też są parafunkcjami, ale nie są tak bezpośrednio związane z nabytymi wadami zgryzu jak bruksizm. Złe żucie może prowadzić do dysfunkcji układu stomatognatycznego, ale nie powoduje przesunięcia zębów tak, jak zgrzytanie. Z kolei niepoprawna wymowa, związana z ustawieniem języka, może mieć jakieś tam wpływy, ale w porównaniu do żucia, to jest marny wpływ na zgryz. Oddychanie przez usta rzeczywiście może zmieniać budowę szczęki, ale to często wychodzi z innego problemu, jak alergie czy powiększone migdałki. Fajnie by było, gdybyśmy zrozumieli, że te wszystkie interakcje w jamie ustnej są bardziej skomplikowane, bo w przeciwnym razie możemy się zgubić w przyczynach problemów zgryzowych. Po prostu lepiej poznać, jak działa układ stomatognatyczny, żeby skutecznie zapobiegać i leczyć wady zgryzu.
Pytanie 18

Metalowy pasek przeznaczony do rekonstrukcji punktów stycznych powinien być umieszczony w

A. niebieskim worku.
B. czerwonym worku.
C. niebieskim pojemniku twardościennym.
D. czerwonym pojemniku twardościennym.
Czerwony pojemnik twardościenny jest odpowiednim miejscem do umieszczania metalowych pasków tłoczonych po zabiegach medycznych, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi odpadów medycznych, powinny być one skatalogowane jako odpady niebezpieczne. Metalowe elementy, które mogą zadać obrażenia, muszą być umieszczane w pojemnikach oznaczonych kolorem czerwonym, które zapewniają ich bezpieczne przechowywanie oraz transport. Pojemniki twardościenne są projektowane tak, aby były solidne i odporne na uszkodzenia, co minimalizuje ryzyko przypadkowego przebicia lub uszkodzenia. W kontekście praktycznym, umieszczając metalowe paski w czerwonym pojemniku, pracownicy służby zdrowia zapewniają, że odpady są w odpowiedni sposób segregowane i później przetwarzane zgodnie z regulacjami prawnymi. Dodatkowo, stosowanie odpowiednich pojemników do segregacji odpadów medycznych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno personelu, jak i pacjentów, a także dla ochrony środowiska.
Pytanie 19

Do protez ruchomych zaliczamy

A. proteza nakładkowa
B. most adhezyjny na włóknie szklanym
C. odbudowę protetyczną rodzaju inlay
D. wkład koronowo-korzeniowy
Proteza nakładkowa to rodzaj ruchomego uzupełnienia protetycznego, które jest stosowane w przypadku braku zębów oraz w celu przywrócenia ich funkcji estetycznej i żucia. Protezy tego typu są projektowane tak, aby mogły być łatwo zakładane i zdejmowane przez pacjenta, co znacznie ułatwia ich użytkowanie oraz higienę jamy ustnej. Protezy nakładkowe są szczególnie przydatne dla pacjentów, którzy nie mają wystarczającej liczby zębów do stabilizacji mostów protetycznych lub implantów. Ponadto, ich zastosowanie pozwala na zachowanie naturalnych zębów oraz struktury kostnej, zmniejszając ryzyko resorpcji kości. W praktyce, protezy nakładkowe mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak akryl czy metal, co daje możliwość dostosowania ich do indywidualnych potrzeb pacjenta. Korzystając z ruchomych uzupełnień protetycznych, ważne jest także przestrzeganie zasad dotyczących ich pielęgnacji, które obejmują codzienne czyszczenie oraz regularne wizyty kontrolne u stomatologa, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie protetyki stomatologicznej.
Pytanie 20

Przed przeprowadzeniem ekstrakcji zęba u bardzo niespokojnego dziecka zaplanowano zastosowanie znieczulenia komputerowego The Wand. W tej sytuacji należy

A. jak najszybciej zrealizować podanie znieczulenia
B. przygotować znieczulenie w miejscu niedostępnym dla dziecka i podać je bez wcześniejszego ostrzeżenia
C. wyjaśnić metodę podawania znieczulenia
D. przytrzymać dziecko za głowę
Podanie znieczulenia komputerowego The Wand to coś, co trzeba robić z wyczuciem, szczególnie u dzieci. One mogą być bardzo zestresowane, a sama myśl o zabiegu potrafi je wystraszyć. Dlatego fajnie jest im wszystko wyjaśnić. Kiedy dziecko wie, co się będzie działo, to mniej się boi. Można na przykład opowiedzieć mu, jak działa The Wand, że to takie urządzenie, które daje znieczulenie bez bólu i jest bezpieczne. Warto też zaprosić dziecko do zadawania pytań, bo wtedy lepiej rozumie, co się będzie działo, a to może pomóc w zmniejszeniu lęku. Takie podejście wpisuje się w dobre standardy w pediatrii, bo liczy się nie tylko zdrowie, ale i komfort małego pacjenta. Rozmowa o znieczuleniu nie tylko uspokaja, ale też wciąga dziecko w cały proces, co jest ważne na przyszłość, zwłaszcza przy kolejnych wizytach u dentysty.
Pytanie 21

W systemie numeracji zębów FDI trzeci kwadrant jamy ustnej obejmuje zęby

A. 83 oraz 85
B. 35 oraz 34
C. 63 oraz 64
D. 73 oraz 83
Odpowiedź 35 i 34 jest poprawna, ponieważ w systemie FDI, kwadrant trzeci jamy ustnej obejmuje zęby od 31 do 48, gdzie zęby 34 i 35 to dolne zęby sieczne i kły po lewej stronie. System oznaczania zębów FDI (Fédération Dentaire Internationale) jest uznawany za globalny standard w dentystyce, co zapewnia jednolitość w identyfikacji zębów. Przykładowo, w praktyce klinicznej, znajomość numeracji zębów jest niezbędna podczas planowania leczenia stomatologicznego, a także w dokumentacji medycznej. W przypadku ekstrakcji zębów, precyzyjne wskazanie ich numerów ułatwia komunikację między specjalistami i zapewnia bezpieczeństwo pacjentów. Również, podczas ortodoncji, odwoływanie się do systemu FDI pozwala na skuteczniejsze opracowywanie planów leczenia w oparciu o konkretne lokalizacje zębów. Zrozumienie struktury kwadrantów jamy ustnej jest kluczowe dla każdego dentysty i stanowi fundament wiedzy o anatomii jamy ustnej.
Pytanie 22

Jakie wskazówki powinien otrzymać pacjent po zabiegu lakierowania zębów preparatem o żółtym odcieniu?

A. Pijać soki owocowe
B. Przestrzegać białej diety
C. Nie płukać, nie pić ani nie jeść przez około 1 godzinę
D. Spożywać twarde produkty, aby kolor się zetrze
Odpowiedź, aby nie płukać, nie pić ani nie jeść przez około 1 godzinę po zabiegu lakierowania zębów lakierem o żółtym zabarwieniu, jest kluczowa dla zachowania efektywności zabiegu. Po nałożeniu lakieru na zęby, tworzy on warstwę ochronną, która wymaga czasu, aby odpowiednio się związać z powierzchnią zęba. W tym czasie wszelkie płyny lub pokarmy mogą rozpuścić lub osłabić ten lakier, co zmniejsza jego działanie. Przykładem zastosowania tej zasady jest sytuacja, gdy pacjent nie przestrzega tych zaleceń i spożywa napoje lub pokarmy, co może prowadzić do przedwczesnego ścierania się lakieru i osłabienia efektów estetycznych oraz ochronnych. Zgodnie z wytycznymi stomatologów, zachowanie tej przerwy czasowej pozwala na maksymalne wykorzystanie korzyści płynących z zabiegu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii.
Pytanie 23

Lampa polimeryzacyjna z możliwością regulacji natężenia światła może funkcjonować w trybie I – miękki start, który polega na

A. stopniowym obniżaniu natężenia światła
B. użyciu migającego światła
C. rozpoczęciu polimeryzacji od niskiego natężenia światła, które z czasem się zwiększa
D. stosowaniu stałego, maksymalnego natężenia światła przez cały czas trwania procesu polimeryzacji
Odpowiedź wskazująca na rozpoczęcie polimeryzacji od słabego natężenia światła, które stopniowo się zwiększa, jest poprawna, ponieważ tryb I - miękki start, jest zaprojektowany w celu zminimalizowania stresu na materiałach dentystycznych i zębnych. W kontekście polimeryzacji materiałów kompozytowych, kontrolowane zwiększanie intensywności światła pozwala na równomierne rozprowadzenie ciepła oraz zmniejsza ryzyko pęknięć i deformacji. Praktyka ta jest szczególnie istotna w przypadku materiałów wrażliwych na wysokie temperatury i intensywne światło. Dzięki zastosowaniu miękkiego startu, można osiągnąć optymalne właściwości fizyczne i chemiczne utwardzonego materiału, co przekłada się na dłuższą trwałość wypełnień oraz lepszą estetykę. W branży dentystycznej ten sposób polimeryzacji jest uznawany za standardową praktykę, co potwierdzają liczne badania naukowe i rekomendacje producentów lamp polimeryzacyjnych, które podkreślają znaczenie stopniowego wprowadzania natężenia światła w procesie utwardzania.
Pytanie 24

Podczas zabiegu endodontycznego lekarz, prosząc o pilnik K-File w rozmiarze 35, według norm ISO, powinien otrzymać narzędzie w kolorze

A. czerwonym
B. zielonym
C. białym
D. niebieskim
Wybór odpowiedzi na temat kolorów pilników endodontycznych wymaga zrozumienia systemu klasyfikacji, który ma na celu uproszczenie pracy lekarzy. W przypadku pilnika K-File, który ma rozmiar 35, kolory niebieski, biały i czerwony są przypisane do innych rozmiarów. Kolor niebieski jest używany dla rozmiaru 40, biały dla 20, a czerwony dla 15. Ustalanie takiego kodu kolorów ma wielkie znaczenie praktyczne, ponieważ pozwala na szybkie i jednoznaczne rozróżnienie narzędzi w trakcie zabiegu. Wybierając niewłaściwy kolor, lekarz może pomylić narzędzie i użyć pilnika, który nie jest odpowiedni do aktualnej procedury, co może prowadzić do uszkodzenia tkanki lub nieefektywnego leczenia. Dlatego tak istotne jest, aby dokładnie znać standardy i odpowiednie przypisanie kolorów do rozmiarów narzędzi. Każda pomyłka w tej kwestii może skutkować nie tylko wydłużeniem czasu zabiegu, ale również zwiększeniem ryzyka powikłań, co jest nieakceptowalne w praktyce medycznej. Przestrzeganie ustalonych standardów to nie tylko kwestia praktyki, ale również bezpieczeństwa pacjentów.
Pytanie 25

Asystentka stomatologiczna dysponuje środkiem dezynfekcyjnym w formie 100% koncentratu. Aby przygotować 2 litry 2% roztworu dezynfekcyjnego do wanienki dezynfekcyjnej, powinna wlać

A. 2000 ml wody i 20 ml koncentratu
B. 1980 ml wody i 20 ml koncentratu
C. 2000 ml wody i 40 ml koncentratu
D. 1960 ml wody i 40 ml koncentratu
Przygotowanie roztworu dezynfekcyjnego wymaga znajomości zasad rozcieńczania substancji czynnych. Odpowiedzi, które nie wskazują 1960 ml wody i 40 ml koncentratu, opierają się na błędnych założeniach co do proporcji składników. Na przykład, zbytnie zwiększenie ilości koncentratu, jak w niektórych odpowiedziach, prowadzi do uzyskania stężenia znacznie wyższego niż zamierzone 2%. Takie błędne przeliczenia mogą skutkować nieefektywnym środkiem dezynfekcyjnym, który nie zdoła skutecznie zabić bakterii i wirusów, co jest kluczowe podczas procedur stomatologicznych. Z kolei zbyt duża ilość wody zmniejsza stężenie środka czynnego do poziomu niewystarczającego do dezynfekcji. Ważne jest, aby pamiętać, że efektywność dezynfekcji zależy od zachowania odpowiednich proporcji, które są zgodne z normami i wytycznymi stosowanymi w ochronie zdrowia. W praktyce, asystentka stomatologiczna powinna być w stanie obliczać potrzebne ilości i rozumieć, jak różne stężenia wpływają na działanie środka dezynfekcyjnego, aby móc stosować je w sposób bezpieczny i skuteczny.
Pytanie 26

Aby usunąć ząb oznaczony w systemie uniwersalnym jako numer 13, asystentka powinna przygotować kleszcze

A. proste
B. esowate
C. z trzpieniem
D. bagnetowe
Kleszcze z trzpieniem to narzędzie stosowane głównie do usuwania zębów, które mają proste korzenie i nie wymagają szczególnej precyzji w chwytaniu. Jednakże, przy usuwaniu zęba numer 13, który ma złożoną morfologię i często zakrzywione korzenie, zastosowanie kleszczy z trzpieniem jest niewłaściwe. Tego typu narzędzie może nie tylko utrudnić ekstrakcję, ale również zwiększyć ryzyko uszkodzenia sąsiednich zębów i tkanek miękkich. Kleszcze proste również nie będą odpowiednie w tym przypadku, gdyż ich konstrukcja nie pozwala na odpowiedni chwyt zęba trzonowego, który wymaga większej siły i stabilności. Kleszcze bagnetowe, mimo że są używane w niektórych procedurach, nie są najlepszym wyborem dla zębów trzonowych, gdyż ich kształt i mechanizm działania są lepiej przystosowane do usuwania zębów w innej lokalizacji. Wybór narzędzi do ekstrakcji zębów powinien być oparty na ich specyficznej morfologii oraz anatomicznych uwarunkowaniach, co podkreśla znaczenie znajomości technik stomatologicznych i możliwości poszczególnych narzędzi. Ignorowanie tego aspektu może prowadzić do niepowodzeń w zabiegu oraz zwiększonego bólu pacjenta.
Pytanie 27

Jakiego rodzaju próchnica najczęściej dotyka młodych ludzi, u których szkliwo pozostaje słabo zmineralizowane?

A. Przewlekła
B. Nietypowa
C. Ostra
D. Wtórna
Odpowiedź 'ostra' jest poprawna, ponieważ ostra próchnica najczęściej dotyczy młodych osób, u których szkliwo jest jeszcze słabo zmineralizowane. W młodym wieku szkliwo jest cieńsze i mniej odporne na działanie kwasów produkowanych przez bakterie, co prowadzi do szybszego rozwoju próchnicy. Ostra próchnica charakteryzuje się szybkim postępem, co może prowadzić do głębokich ubytków i bólu, jeśli nie jest odpowiednio leczona. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest konieczność regularnych wizyt u dentysty, szczególnie dla dzieci i młodzieży, aby monitorować stan uzębienia i wczesne wykrywanie ewentualnych zmian. Warto też zwrócić uwagę na znaczenie odpowiedniej higieny jamy ustnej oraz dietetyki, jako że spożycie cukrów i kwasów wpływa na rozwój bakterii i stan zębów. Standardy związane z profilaktyką, takie jak stosowanie fluoru, mają na celu wzmocnienie szkliwa i zapobieganie próchnicy, co jest kluczowe w tej grupie wiekowej.
Pytanie 28

Które z zębów oznaczonych według systemu FDI znajdują się w sektorze II?

A. 64, 65, 26, 27
B. 51, 61, 11, 23
C. 55, 54, 15, 14
D. 71, 82, 33, 41
Wybór zębów z innych opcji, takich jak 71, 82, 33, 41, 55, 54, 15, 14, czy 64, 65, 26, 27, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji zębów w systemie FDI. Zęby oznaczone numerami 71 oraz 82 to dolne zęby, co oznacza, że nie mogą one należeć do sektora II, który obejmuje zęby górne. Podobnie, numery 55 i 54 wskazują na przednie zęby dolnej szczęki, a ich klasyfikacja nie pasuje do wymogów dotyczących sektora II. Typowym błędem myślowym jest mylenie górnych i dolnych zębów, co jest kluczowe w diagnostyce i leczeniu. Dodatkowo, wybierając numery 64 i 65, można zauważyć, że są to zęby przedtrzonowe dolne, co również wyklucza je z sektora II. System FDI, jako międzynarodowy standard, ma na celu uproszczenie komunikacji w praktyce stomatologicznej, a zrozumienie przyporządkowania zębów do odpowiednich sektorów jest niezbędne dla skutecznego leczenia. Dobrą praktyką jest zapoznanie się z pełnym zakresem numeracji FDI oraz jej zastosowaniem w praktyce klinicznej, aby uniknąć błędów w identyfikacji zębów.
Pytanie 29

Jakie czynniki mogą doprowadzić do zwichnięcia zęba?

A. uraz mechaniczny
B. schorzenie próchnicowe
C. nieprawidłowości w zgryzie
D. choroba dziąseł
Uraz mechaniczny jest najczęstszą przyczyną zwichnięcia zęba, co ma swoje uzasadnienie w mechanice ciała oraz anatomii jamy ustnej. Zmiany pozycji zęba na skutek działania siły zewnętrznej, na przykład w wyniku uderzenia lub upadku, mogą prowadzić do jego przemieszczenia. Przykładowo, dzieci podczas zabaw na placu zabaw często doświadczają kontuzji, które mogą skutkować zwichnięciem zębów. W takich przypadkach niezwykle istotna jest szybka interwencja dentystyczna, aby ocenić stan zęba oraz podjąć odpowiednie działania, takie jak stabilizacja lub w przypadku konieczności, leczenie kanałowe. Warto również zwrócić uwagę na praktyki profilaktyczne, takie jak noszenie ochraniaczy na zęby podczas sportów kontaktowych, które mogą znacząco zredukować ryzyko urazów w obrębie jamy ustnej. Ponadto, w przypadku wystąpienia zwichnięcia, kluczowe jest, aby niezwłocznie udać się do stomatologa w celu oceny i, jeśli to konieczne, rekonstrukcji zęba, dzięki czemu można zapobiec długofalowym problemom zdrowotnym.
Pytanie 30

Jak definiuje się anatomiczną szyjkę zęba?

A. przejście zębiny w cement kompozytowy
B. pkt, w którym szkliwo styka się z zębiną
C. pkt, w którym nabłonek zęba łączy się ze szkliwem
D. przejście szkliwa w cement korzeniowy
Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące anatomii zęba oraz jego struktur. Miejsce przyczepu nabłonka zęba do szkliwa odnosi się do strefy, gdzie zakończenia nerwowe i naczynia krwionośne przenikają w głąb zęba, ale nie jest to anatomiczna szyjka zęba. Przyczep ten nie odgrywa bezpośredniej roli w połączeniu szkliwa z cementem korzeniowym. Połączenie szkliwa i zębiny to inny obszar, który nie jest tożsamy z szyjką zęba; jest to bardziej związane z granicą, gdzie szkliwo pokrywa zębinę, więc również jest to błędna odpowiedź. Przejście zębiny w cement kompozytowy jest terminem, który dotyczy materiałów stosowanych w stomatologii, ale nie ma żadnego związku z anatomiczną szyjką zęba. Cement kompozytowy jest używany w leczeniu ubytków, a nie jako element strukturalny w obrębie zęba. To prowadzi do błędnych wniosków, gdzie na przykład myli się materiały stosowane w stomatologii z anatomicznymi strukturami zęba. Uzupełnienie wiedzy o anatomicznych aspektach zęba oraz ich funkcjonowaniu w kontekście różnych procedur stomatologicznych jest kluczowe dla zrozumienia i skutecznego leczenia pacjentów.
Pytanie 31

W trakcie przeprowadzania szkolenia na temat higieny jamy ustnej pacjent został poinformowany, aby ustawił włosie szczoteczki pod kątem 45° w obszarze szyjek zębów, częściowo na dziąśle, a częściowo na koronie zębów, z kierunkiem do brzegu siecznego (powierzchni okluzyjnej) oraz wykonywał ruchy wibrujące (drgająco-okrężne). Jaką metodę szczotkowania zalecano pacjentowi?

A. Stillmanna
B. Chartersa
C. Bassa
D. Roli
Metoda Bassa, chociaż również powszechnie stosowana, różni się od metodologii Chartersa. W metodzie Bassa włosie szczoteczki jest ustawione pod kątem prostym do zębów, co prowadzi do innego, mniej skutecznego podejścia w usuwaniu płytki nazębnej, zwłaszcza w okolicy szyjek zębów. Nieprawidłowe użycie tej metody może prowadzić do zbyt agresywnego szczotkowania, co w konsekwencji może podrażniać dziąsła i powodować ich krwawienie. Metoda Stillmanna, chociaż skuteczna w czyszczeniu, nie skupia się na wibracjach, a jej głównym celem jest czyszczenie powierzchni zębów, co może być niewystarczające w kontekście zdrowia dziąseł. Metoda Roli, która koncentruje się na prostym ruchu szczotkującym, nie zapewnia skutecznego czyszczenia w trudno dostępnych miejscach, co może sprzyjać rozwojowi chorób przyzębia. Wybierając odpowiednią technikę, należy kierować się nie tylko zasadami teoretycznymi, ale również ich praktycznym zastosowaniem w codziennej higienie jamy ustnej. Zrozumienie różnic między tymi metodami jest kluczowe dla zapewnienia optymalnej ochrony przed chorobami jamy ustnej.
Pytanie 32

W trakcie przeprowadzania zabiegu w technice sześciu rąk pierwsza asysta dysponuje odrębną strefą pracy między godziną

A. 8:30 a 12:30
B. 12:00 a 13:00
C. 2:00 a 4:00
D. 9:00 a 10:00
Odpowiedzi '9:00 a 10:00', '12:00 a 13:00' oraz '8:30 a 12:30' nie są poprawne, ponieważ nie odpowiadają rzeczywistym strefom pracy w metodzie pracy na sześć rąk. W przypadku strefy między 9:00 a 10:00, to czas, który powinien być zarezerwowany na inne zadania przygotowawcze, a nie na główną asystę, co może prowadzić do dezorganizacji i opóźnień w zabiegu. Podobnie, wybór strefy pomiędzy 12:00 a 13:00 jest nieuzasadniony, ponieważ w tym czasie może zachodzić przerwa na posiłki, co nie pozwala na pełne skupienie na obowiązkach asystenckich. Z kolei okres od 8:30 do 12:30 obejmuje czas pracy, ale nie jest zgodny z zasadą efektywności podziału zadań w metodzie pracy na sześć rąk. Zazwyczaj w tym czasie pierwsza asysta powinna koncentrować się na specyficznych zadaniach, które nie mieszczą się w innych strefach, co powoduje mylne podejście do czasu operacji. Kluczowym błędem jest zrozumienie, że każda asysta ma przypisaną swoją strefę pracy, co ma na celu zwiększenie efektywności i bezpieczeństwa zabiegu. Niezrozumienie tego podziału może prowadzić do chaosu i nieporozumień w zespole operacyjnym.
Pytanie 33

Matowienie wypełnienia z amalgamatu następuje na skutek powstawania na jego powierzchni

A. siarczków i dwutlenków
B. tlenków i dwutlenków
C. tlenków i siarczków
D. siarczków i chlorków
Wybór odpowiedzi nieprawidłowych, takich jak siarczki i dwutlenki, tlenki i dwutlenki czy siarczki i chlorki, wskazuje na zrozumienie niepełnych procesów chemicznych zachodzących w wypełnieniach amalgamatowych. Dwutlenki, jako produkty utleniania, rzeczywiście mogą być obecne w różnych reakcjach chemicznych, jednak nie mają bezpośredniego wpływu na matowienie wypełnień z amalgamatu. Z kolei chlorki nie są typowymi składnikami ani produktami reakcji związanych z amalgamatem, co sprawia, że ich obecność w kontekście matowienia jest błędna. Siarczki mogą wydawać się logicznymi kandydatami, ponieważ są wynikiem działania mikroorganizmów, które mogą wchodzić w reakcję z metalami, jednak ich rola w procesie matowienia amalgamatów jest ograniczona w porównaniu do tlenków. Niedostateczne zrozumienie chemicznych interakcji w jamie ustnej oraz właściwości materiałów stomatologicznych może prowadzić do mylnych wniosków. Dlatego kluczowe jest, aby stomatolodzy byli dobrze zaznajomieni z właściwościami używanych materiałów oraz ich zachowaniem w odpowiednich warunkach, a także aby pacjenci byli świadomi znaczenia utrzymania właściwej higieny jamy ustnej, co wpływa na długowieczność wypełnień.
Pytanie 34

Czym jest premedykacja?

A. farmakologiczne metody redukcji lęku i łagodzenia bólu przed operacjami chirurgicznymi.
B. przesłuchanie przedmiotowe pacjenta.
C. działania mające na celu ochronę jamy ustnej pacjenta przed nowotworami.
D. działania ratujące życie oraz zdrowie pacjenta.
Wybór odpowiedzi dotyczącej działań mających na celu uchronienie jamy ustnej pacjenta przed chorobami nowotworowymi nie odnosi się do pojęcia premedykacji. Premedykacja dotyczy specyficznego przygotowania pacjenta do zabiegów chirurgicznych poprzez farmakologiczne interwencje, a nie profilaktyki chorób nowotworowych. W kontekście chirurgii, istnieją inne standardy opieki zdrowotnej, które zajmują się profilaktyką nowotworów, takie jak programy badań przesiewowych i edukacja zdrowotna. Odnośnie odpowiedzi dotyczącej czynności ratujących życie, warto zrozumieć, że premedykacja nie jest bezpośrednio związana z resuscytacją czy innymi procedurami ratującymi życie, lecz jest stosowana w celu przygotowania pacjenta na zabieg, co zazwyczaj odbywa się w kontrolowanych warunkach przed operacją. Odpowiedź na temat badania przedmiotowego chorego również nie jest właściwa w kontekście premedykacji, ponieważ badanie przedmiotowe jest istotnym etapem diagnostyki, ale nie dotyczy ono specyficznie przygotowania pacjenta do zabiegu. Warto zauważyć, że wybierając nieodpowiednie odpowiedzi, można wprowadzić się w błąd, co może prowadzić do nieprawidłowego zrozumienia roli premedykacji w procesie leczenia oraz jej praktycznych zastosowań w klinice.
Pytanie 35

Masy należące do hydrokoloidalnych materiałów wyciskowych to

A. silikonowa
B. stentsowa
C. elastomerowa
D. alginatowa
Masa alginatowa to jeden z tych materiałów, które są mega ważne w stomatologii. Dzięki swojej elastyczności i niskiemu skurczowi po utwardzeniu, naprawdę świetnie sprawdza się w praktyce. Alginat, jak pewnie wiesz, pochodzi z alg morskich i po dodaniu wody zmienia się w gęsty żel. To właśnie dzięki temu można dobrze odwzorować zęby i różne tkanki. Używamy go do wycisków przy implantach, ortodoncji czy protetyce. Zgodnie z normami ISO, powinien być stabilny wymiarowo i odporny na wodę, więc generalnie można na nim polegać. Co więcej, jest jednorazowy, co zwiększa komfort pacjenta i ułatwia zachowanie higieny. Jego właściwości są naprawdę korzystne, przez co często jest wybierany przez specjalistów ponad inne materiały.
Pytanie 36

Narzędziem stosowanym w trakcie operacji chirurgicznych do odciągania policzków, krawędzi rany oraz płata błony śluzowej i okostnej jest

A. raspator
B. dłuto
C. hak
D. eksakator
Dłuto, ekskawator oraz raspator to narzędzia chirurgiczne, które mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie są odpowiednie do odciągania policzków czy brzegów rany. Dłuto jest narzędziem używanym głównie w chirurgii ortopedycznej oraz w stomatologii do precyzyjnego kształtowania kości oraz usuwania tkanek. Jego konstrukcja nie pozwala na skuteczne odciąganie tkanek, co czyni je nieodpowiednim do omawianego zastosowania. Ekskawator, z kolei, jest narzędziem stosowanym w stomatologii do usuwania próchnicy z zębów. Jego główną funkcją jest wycinanie i oczyszczanie tkanek, a nie ich odciąganie. Raspator to narzędzie stosowane do rozdzielania tkanek, ale jego zastosowanie w praktyce różni się od funkcji haka. Często mylnie można sądzić, że każde narzędzie chirurgiczne ma wielofunkcyjne zastosowania, co prowadzi do błędów w doborze instrumentów. W rzeczywistości, wybór odpowiedniego narzędzia wymaga zrozumienia ich specyficznych funkcji i zastosowań, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i skuteczności zabiegów chirurgicznych. Błędne przekonania na temat funkcji narzędzi mogą prowadzić do nieefektywnego przeprowadzenia zabiegów oraz zwiększenia ryzyka powikłań.
Pytanie 37

Jaką z wymienionych wad zgryzu analizuje się w kontekście płaszczyzny czołowej?

A. Zgryz głęboki
B. Retrogenię
C. Zgryz krzyżowy
D. Laterogenię
Zgryz krzyżowy to wada zgryzu, która występuje, gdy zęby górne i dolne nie są prawidłowo wyrównane w płaszczyźnie czołowej, co prowadzi do sytuacji, gdzie zęby dolne wyprzedzają zęby górne. Ta wada nie odnosi się bezpośrednio do płaszczyzny czołowej, lecz do anomalii w obrębie linii środkowej zgryzu. Laterogenia to zjawisko, w którym występuje boczne przemieszczenie żuchwy, co również nie jest definiowane w kontekście płaszczyzny czołowej, a bardziej dotyczy asymetrii bocznej. Zgryz głęboki to inny typ wady, gdzie zęby górne mocno zakrywają zęby dolne, co również nie odnosi się do opisanego pytania o płaszczyznę czołową. Te odpowiedzi mogą prowadzić do nieporozumień związanych z lokalizacją problemu ortodontycznego. Często błędne wybrane odpowiedzi wynikają z niezrozumienia terminologii ortodontycznej oraz z braku znajomości podstawowych zasad klasyfikacji wad zgryzu. Aby skutecznie diagnozować i leczyć wady zgryzu, ważne jest posiadanie solidnej wiedzy na temat różnych typów nieprawidłowości oraz ich lokalizacji w odniesieniu do wymiarów przestrzennych jamy ustnej.
Pytanie 38

Końcówka skalera, która ma być użyta do zabiegu usunięcia złogów nazębnych, musi być wcześniej

A. zdezynfekowana i osuszona
B. wysterylizowana i osuszona
C. zdezynfekowana i wysterylizowana
D. umyta i wysterylizowana
Zdezynfekowanie i wysterylizowanie końcówki skalera przed zabiegiem usunięcia złogów nazębnych jest kluczowym krokiem w zapewnieniu bezpieczeństwa pacjenta oraz ochrony przed zakażeniami. Proces dezynfekcji ma na celu eliminację większości drobnoustrojów, natomiast sterylizacja gwarantuje, że wszelkie formy życia mikrobiologicznego, w tym bakterie, wirusy, grzyby i ich zarodniki, zostały całkowicie zniszczone. W praktyce dentystycznej, po użyciu narzędzi, powinny one być dokładnie myte, a następnie poddawane procesowi dezynfekcji w odpowiednich środkach chemicznych, takich jak roztwory na bazie alkoholu lub glutaraldehydu. Następnie, aby zapewnić pełną sterylność, narzędzia powinny być umieszczane w autoklawie, gdzie poddawane są działaniu wysokiej temperatury i ciśnienia. Taki proces nie tylko minimalizuje ryzyko zakażeń krzyżowych, ale również wpisuje się w standardy ustalone przez odpowiednie instytucje zdrowotne, takie jak WHO czy CDC, które zalecają prowadzenie praktyk mających na celu zapewnienie najwyższej jakości opieki stomatologicznej. Zastosowanie tych praktyk jest niezbędne dla zachowania zdrowia pacjentów oraz zaufania do usług dentystycznych.
Pytanie 39

Długotrwałe używanie uspokajających, tzw. pustych, smoczków przez dzieci może skutkować powstaniem problemów zgryzowych w postaci

A. przodozgryzu.
B. tyłozgryzu.
C. przodożuchwia.
D. rozszerzenia szczęk.
Wybór odpowiedzi dotyczący przodozgryzu, przodożuchwia lub rozszerzenia szczęk jest mylny z kilku powodów. Przodozgryz to zaburzenie, w którym górne zęby wystają przed dolne, co jest często wynikiem genetyki lub nadmiernego rozwoju górnej szczęki. Używanie smoczków, szczególnie pustych, nie prowadzi do takich zmian w zgryzie, ponieważ sama ich forma nie powoduje wysunięcia górnych zębów. Z kolei przodożuchwie to termin odnoszący się do przodu dolnej szczęki względem górnej. Długofalowe korzystanie z pustych smoczków raczej nie wpływa na rozwój dolnej szczęki w taki sposób, aby prowadzić do przodożuchwia. Natomiast rozszerzenie szczęk jest problemem, który może wynikać z innych czynników, takich jak nieprawidłowy rozwój kości czy nieprawidłowe nawyki żywieniowe, a nie z używania smoczków. Typowym błędem myślowym jest przypisywanie zaburzeń zgryzowych do jednego elementu, jakim jest smoczek, bez uwzględnienia złożonych interakcji między genetyką, nawykami oraz środowiskiem. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy przypadek jest inny i wymaga indywidualnego podejścia, zgodnego z najlepszymi praktykami ortodontycznymi.
Pytanie 40

Podczas współpracy w systemie czteroręcznym wszystkie narzędzia muszą być wymieniane w obrębie strefy

A. pracy wsparcia
B. statycznej
C. demarkacyjnej
D. operacyjnej
Wybór odpowiedzi dotyczących strefy pracy asysty, operacyjnej lub statycznej nie jest adekwatny dla koncepcji pracy na cztery ręce. Strefa asysty jest zbyt szerokim pojęciem, które nie odnosi się do precyzyjnego podziału odpowiedzialności przy przekazywaniu instrumentów. W praktyce oznacza to, że w sytuacjach wymagających bliskiej współpracy, jak operacje chirurgiczne, każdy członek zespołu musi mieć jasno określone zadania. Odpowiedź o strefie operacyjnej również jest myląca, ponieważ odnosi się do ogólnego obszaru działań, a nie do konkretnego podziału zadań i odpowiedzialności. Natomiast strefa statyczna, która sugeruje brak zmiany lub aktywności, jest całkowicie nieadekwatna w kontekście dynamicznych procedur medycznych, które wymagają ciągłego przekazywania narzędzi i aktywnego zaangażowania obu osób. W każdym z tych przypadków brakuje fundamentalnego zrozumienia, że efektywna współpraca wymaga nie tylko umiejętności technicznych, ale także jasnego podziału odpowiedzialności, co jest kluczowe w każdym złożonym środowisku pracy. Typowe błędy myślowe mogą wynikać z chaotycznego podejścia do zadań lub ignorowania znaczenia komunikacji w zespole, co prowadzi do nieefektywności i potencjalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej