Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 26 kwietnia 2025 15:42
Data zakończenia: 26 kwietnia 2025 15:53

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR 4-01 oblicz, ile wynosi norma wydajności dziennej dekarza (przy założeniu 8-godzinnego dnia pracy) wykonującego dwuwarstwową izolację poziomą z papy asfaltowej na lepiku, na warstwie wyrównawczej z zaprawy.

Izolacje poziome murów
Nakłady na 1 m²			Tablica 0602 (fragment)
Lp.	Wyszczególnienie		Jednostki miary oznaczenia		Wykonanie izolacji
	symbole eto	rodzaje zawodów	cyfrowe	literowe	z warstwy wyrównawczej z zaprawy oraz z papy
					smołowatej na lepiku		asfaltowej na lepiku
					jedno-warstwowej	dwu-warstwowej	jedno-warstwowej	dwu-warstwowej
a	b	c	d	e	05	06	07	08
01	342	Murarze – grupa II	149	r-g	0,17	0,17	0,17	0,17
02	052	Dekarze – grupa II	149	r-g	0,08	0,14	0,10	0,19
03	391	Robotnicy – grupa I	149	r-g	0,29	0,37	0,32	0,42
Razem			149	r-g	0,54	0,68	0,59	0,78

A. 42,11 m2

B. 42,11 r-g

C. 57,14 r-g

D. 57,14 m2

Wybór odpowiedzi 57,14 m2 lub 42,11 r-g wskazuje na nieporozumienie dotyczące jednostek miary oraz sposobu obliczania wydajności. Odpowiedzi te mogą sugerować pomyłkę w rozumieniu, jak przeliczać normy wydajności w kontekście pracy dekarzy. Norma 57,14 m2 wydaje się atrakcyjna, ale wynika z błędnego przeliczenia lub założenia, które nie uwzględnia czasochłonności pracy przy zastosowaniu dwuwarstwowej izolacji. Warto zauważyć, że norma musi uwzględniać zarówno czas wykonania, jak i powierzchnię, co w przypadku pracy dekarza jest kluczowe dla precyzyjnego określenia wydajności. Stosowanie jednostki r-g w kontekście wydajności do m2 jest błędem, ponieważ r-g odnosi się do czasu pracy, a nie do powierzchni. Taka pomyłka może prowadzić do rażąco nieadekwatnych szacunków czasu i materiałów potrzebnych do realizacji projektu budowlanego. Warto, aby osoby pracujące w branży budowlanej zgłębiały metody obliczania norm wydajności, aby unikać takich nieporozumień i skutecznie planować zadania oraz zarządzać czasem pracy. Przy planowaniu prac budowlanych należy zwrócić uwagę na standardy i praktyki branżowe, aby móc rzetelnie oszacować czas oraz koszty realizacji zleceń.

Pytanie 2

Montaż płyt izolacyjnych na zewnętrznych ścianach budynku wykonuje się po

A. sfazowaniu i wygładzeniu brzegów płyt

B. przymocowaniu płyt za pomocą łączników mechanicznych

C. przewierceniu otworów do łączników mechanicznych

D. wytyczeniu oraz zamocowaniu listwy startowej

Przyklejanie płyt izolacji termicznej do ścian zewnętrznych budynku po wytrasowaniu i zamocowaniu listwy startowej to kluczowy etap, który zapewnia odpowiednie przygotowanie powierzchni do dalszych prac. Listwa startowa ma za zadanie wyrównać poziom oraz ustabilizować pierwszą warstwę płyt, co jest niezwykle ważne dla zachowania ciągłości izolacji. Zastosowanie listwy startowej pozwala na uniknięcie problemów związanych z nierównym osadzeniem płyt, co mogłoby prowadzić do mostków termicznych. W praktyce, listwy startowe są często wykonane z materiałów odpornych na działanie warunków atmosferycznych, co zwiększa trwałość systemu izolacyjnego. Dodatkowo, prawidłowe zamocowanie listwy startowej jest zgodne z obowiązującymi normami budowlanym, które wskazują na istotność poprawnych przygotowań przed przystąpieniem do klejenia płyt. Warto również wspomnieć o różnych typach klejów, które można zastosować w tej technologii, co dodatkowo wpływa na efektywność całego systemu izolacyjnego.

Pytanie 3

W zimowych warunkach pielęgnacja nowo położonego betonu w deskowaniu polega na

A. osłonięciu jego powierzchni folią z tworzywa sztucznego

B. nawadnianiu jego powierzchni wodą

C. przykrywaniu jego powierzchni matami izolacyjnymi

D. pokryciu jego powierzchni środkiem hydrofobowym

Przykrywanie świeżego betonu matami izolacyjnymi jest kluczowym krokiem w jego pielęgnacji w warunkach zimowych. Beton w początkowej fazie utwardzania jest niezwykle wrażliwy na zmiany temperatury oraz wystawienie na działanie mrozu. Izolacja matami pozwala na utrzymanie stabilnej temperatury oraz wilgotności, co zapobiega zbyt szybkiemu wysychaniu i pękaniu materiału. Według normy PN-EN 13670 dotyczącej realizacji robót budowlanych, zapewnienie odpowiednich warunków otoczenia dla betonu jest obowiązkowe, szczególnie w trudnych warunkach atmosferycznych. Przykładowo, w przypadku niskich temperatur, brak izolacji może prowadzić do spowolnienia procesu hydratacji cementu, co skutkuje obniżoną wytrzymałością końcową betonu. Użycie mat izolacyjnych, takich jak maty wełniane czy poliestrowe, zapewnia optymalne warunki do utwardzania, co jest istotne dla trwałości budowli. Dobrą praktyką jest także dodatkowe monitorowanie temperatury betonu oraz warunków otoczenia, co może pomóc w podjęciu odpowiednich działań prewencyjnych w razie wystąpienia niekorzystnych warunków atmosferycznych.

Pytanie 4

Gładź w tynkach trójwarstwowych z kategorii IVf należy wygładzać packą

A. stalową obłożoną filcem, na gładko

B. stalową obłożoną gąbką, na gładko

C. stalową, na ostro

D. drewnianą, na ostro

Stalowa packa obłożona filcem jest zalecanym narzędziem do zacierania gładzi w tynkach trójwarstwowych doborowych kategorii IVf, ponieważ filc zapewnia równomierne rozłożenie i wygładzenie materiału. Działa on jak delikatny filtr, który niweluje drobne nierówności, co pozwala uzyskać gładką powierzchnię, gotową do malowania lub innej obróbki. Użycie stalowej packi zapewnia odpowiednią sztywność i kontrolę nad naciskiem, co jest niezbędne do prawidłowego zacierania. W praktyce, po nałożeniu gładzi, zaleca się wykonać zaciągnięcie w kierunku przeciwnym do wcześniejszego nakładania, co pozwala na zminimalizowanie widoczności śladów. Zgodnie z dobrymi praktykami, kluczowym elementem pracy jest również utrzymanie packi w odpowiednim stanie, regularne czyszczenie po użyciu oraz kontrola, aby zapewnić, że nie ma na niej resztek tynku, które mogłyby wpłynąć na jakość końcowego efektu. Taki proces minimalizuje ryzyko pojawienia się pęknięć i innych defektów, co jest szczególnie istotne przy gładziach przeznaczonych do wykończeń.

Pytanie 5

Zgodnie z przepisami ministra infrastruktury, kierownik budowy musi bezwzględnie przygotować plan BIOZ, jeśli

A. roboty budowlane dotyczą usuwania materiałów zawierających azbest

B. powierzchnia obszaru budowy przekracza 500 m2

C. roboty budowlane prowadzi 15 pracowników przez maksymalnie 30 dni

D. budowa jest prowadzona na terenie miasta

W analizie przedstawionych odpowiedzi warto zauważyć, że niektóre z zaproponowanych kryteriów nie są zgodne z rzeczywistymi wymaganiami prawnymi dotyczącymi opracowania planu BIOZ. Powierzchnia terenu budowy przekraczająca 500 m2 nie jest jednoznacznym czynnikiem decydującym o konieczności sporządzenia takiego planu, ponieważ istotne jest przede wszystkim ryzyko związane z prowadzonymi pracami, a nie sama wielkość terenu. Dodatkowo, budowa realizowana w granicach administracyjnych miasta nie ma wpływu na obowiązek posiadania planu BIOZ, gdyż ten obowiązek dotyczy specyficznych zagrożeń, które mogą wystąpić w trakcie robót budowlanych, a nie lokalizacji projektu. Często popełnianym błędem jest również mylenie liczby pracowników z wymogami dotyczącymi planu BIOZ. Zatrudnienie 15 robotników przez 30 dni może nie wystarczyć, by uzasadnić potrzebę opracowania planu, jeżeli roboty te nie wiążą się z ryzykiem zdrowotnym, jak w przypadku usuwania azbestu. Warto podkreślić, że przy tworzeniu planu BIOZ kluczowe jest zrozumienie specyfiki robót budowlanych, ich potencjalnych zagrożeń oraz odpowiednich przepisów, które wymagają uwzględnienia tych aspektów w dokumentacji. Ignorowanie wytycznych dotyczących zagrożeń zdrowotnych prowadzi do niewłaściwego zarządzania bezpieczeństwem na budowie.

Pytanie 6

Jeśli do pokrycia 100 m2 płytek podłogowych potrzebne jest standardowo 300 kg zaprawy klejowej oraz 25 kg zaprawy do spoin, to ile materiałów należy przygotować do zrealizowania posadzki w pokoju o wymiarach 8 m x 15 m?

A. 300 kg zaprawy klejowej, 20 kg zaprawy do spoinowania

B. 240 kg zaprawy klejowej, 20 kg zaprawy do spoinowania

C. 420 kg zaprawy klejowej, 30 kg zaprawy do spoinowania

D. 360 kg zaprawy klejowej, 30 kg zaprawy do spoinowania

Odpowiedź 360 kg zaprawy klejowej i 30 kg zaprawy do spoinowania jest poprawna, ponieważ do obliczenia zużycia materiałów należy najpierw ustalić powierzchnię pomieszczenia. W tym przypadku, powierzchnia wynosi 8 m x 15 m, co daje 120 m2. Na 100 m2 zaprawy klejowej potrzebne jest 300 kg, więc dla 120 m2 obliczamy: (120 m2 / 100 m2) * 300 kg = 360 kg zaprawy klejowej. Podobnie, dla zaprawy do spoinowania, na 100 m2 potrzebne jest 25 kg, a więc: (120 m2 / 100 m2) * 25 kg = 30 kg zaprawy do spoinowania. Takie obliczenia są zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej, które zalecają precyzyjne kalkulacje materiałów, aby uniknąć niedoborów podczas realizacji projektu. W praktyce, stosowanie odpowiednich norm zużycia materiałów budowlanych, takich jak PN-EN 12004 dla zapraw klejowych, pozwala na efektywne planowanie i budżetowanie.

Pytanie 7

W przedstawionej tabeli najlepsze właściwości termoizolacyjne ma

	Materiał	λ [W/(m · K)]
A.	Mur z cegły pełnej	0,77
B.	Mur z kratówki	0,56
C.	Drewno sosnowe	0,16
D.	Beton zwykły	1,5

A. D.

B. A.

C. B.

D. C.

Odpowiedź C jest poprawna, ponieważ drewno sosnowe charakteryzuje się najniższym współczynnikiem przewodzenia ciepła (λ) wynoszącym 0,16 [W/m·K], co czyni je najlepszym materiałem pod względem termoizolacji w porównaniu do pozostałych wymienionych materiałów w tabeli. W praktyce, wybór materiału o niskim współczynniku λ jest kluczowy w inżynierii budowlanej, gdyż wpływa na efektywność energetyczną budynków. Drewno sosnowe jest często stosowane w konstrukcjach drewnianych, ścianach, a także w izolacji poddaszy, co pozwala na obniżenie kosztów ogrzewania oraz zwiększenie komfortu cieplnego mieszkańców. W kontekście standardów budowlanych, materiały o niskim współczynniku przewodzenia ciepła są zgodne z normami, które dążą do poprawy efektywności energetycznej budynków. Warto zaznaczyć, że odpowiedni dobór materiałów izolacyjnych jest kluczowy przy projektowaniu domów pasywnych, które mają minimalizować zużycie energii.

Pytanie 8

Piasek oraz żwir o zróżnicowanych frakcjach, wykorzystywane do produkcji mieszanki betonowej, powinny być przechowywane na placu budowy w

A. pojemnikach w magazynach niezamkniętych

B. zasiekach w węźle betoniarskim

C. silosach w obszarze wytwarzania mieszanki betonowej

D. pryzmach na terenie produkcji

Zasiek w węźle betoniarskim to naprawdę fajne miejsce do przechowywania piasku i żwiru. Ma to sens, bo tam są lepsze warunki do przechowywania, a to bardzo ważne dla jakości betonu. Zauważyłem, że zasiek pomaga w unikaniu mieszania różnych frakcji kruszywa, co jest kluczowe, żeby beton miał odpowiednie właściwości. W budownictwie mówi się, że kruszywa trzeba trzymać w taki sposób, żeby ich nie zanieczyszczać i żeby nie traciły wilgoci. Węzły betoniarskie są zazwyczaj dobrze zaprojektowane, żeby łatwo było sięgnąć po surowce. To przyspiesza produkcję betonu i zwiększa efektywność. Segregacja kruszyw w zasiekach, zgodnie z normami budowlanymi, poprawia jakość betonu, więc to naprawdę ważne. Na dużych placach budowy węzły betoniarskie są super, bo różne frakcje są potrzebne w zależności od wymagań projektu, więc warto o tym pamiętać.

Pytanie 9

Jakiego dokumentu kierownik budowy powinien oczekiwać od inwestora przed rozpoczęciem prac budowlanych?

A. Pozwolenie na budowę z dołączonym projektem budowlanym

B. Umowa z podwykonawcą oraz kosztorys robót

C. Książka obiektu budowlanego wraz z obmiarem

D. Obmiar robót wraz z ogólnym harmonogramem budowy

Pozwolenie na budowę z załączonym projektem budowlanym jest kluczowym dokumentem, który inwestor dostarcza kierownikowi budowy przed rozpoczęciem robót. Ten dokument jest niezbędny do legalnego prowadzenia działalności budowlanej i potwierdza, że projekt został zatwierdzony przez odpowiednie organy administracji. W Polsce, zgodnie z Ustawą Prawo budowlane, pozwolenie na budowę musi być uzyskane przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac budowlanych. Kierownik budowy, jako osoba odpowiedzialna za realizację projektu, musi mieć dostęp do szczegółowych informacji zawartych w projekcie budowlanym, które obejmują m.in. rysunki techniczne, specyfikacje materiałowe oraz inne istotne dane. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być przygotowanie planu robót oraz organizacja harmonogramu, które są oparte na zatwierdzonym projekcie. W praktyce, brak pozwolenia na budowę może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, w tym do nakazu wstrzymania robót i ewentualnych kar finansowych.

Pytanie 10

W trakcie realizacji robót rozbiórkowych budynku, w celu składowania gruzu, należy korzystać z

A. placów przed budynkiem

B. stropów nad piwnicami

C. płyt spocznikowych

D. piwnic znajdujących się pod budynkiem

Właściwym miejscem do składowania gruzu podczas robót rozbiórkowych są place przed budynkiem. Zastosowanie takich miejsc jest zgodne z zasadami BHP oraz z przepisami dotyczącymi organizacji placu budowy. Place te zapewniają łatwy dostęp do materiałów, co ułatwia transport i segregację gruzu. Ponadto, składowanie gruzu na otwartej przestrzeni umożliwia jego łatwe przemieszczanie i odbiór, a także minimalizuje ryzyko uszkodzenia budynku czy sąsiednich obiektów. W praktyce, podczas organizacji placu budowy, należy również wziąć pod uwagę odpowiednie oznakowanie stref składowania, co wpływa na bezpieczeństwo i efektywność prowadzonych prac. Rekomenduje się również stosowanie osłon przeciwpyłowych oraz zabezpieczeń, aby ograniczyć wpływ na otoczenie. Użycie przestrzeni przed budynkiem pozwala na zorganizowanie składowania w sposób, który ogranicza zakłócenia w ruchu pieszym i drogowym, co jest istotnym elementem w kontekście dbałości o bezpieczeństwo publiczne oraz środowisko.

Pytanie 11

Jak należy łączyć płyty suchego tynku ze ścianą?

A. kołków rozporowych

B. placków kleju gipsowego

C. kotew stalowych

D. warstwy zaprawy cementowej

Placki kleju gipsowego to najczęściej stosowany sposób mocowania płyt suchego tynku do ścian. Przy użyciu kleju gipsowego, płyty są precyzyjnie umieszczane na ścianie, co pozwala na uzyskanie równych i stabilnych powierzchni do dalszego wykończenia. Klej gipsowy charakteryzuje się dobrą przyczepnością oraz łatwością w aplikacji, co czyni go idealnym rozwiązaniem w procesie montażu. W praktyce stosuje się go zwłaszcza w przypadku ścian wewnętrznych, gdzie nie występują ekstremalne warunki wilgotności. Warto również zwrócić uwagę na wymagania dotyczące przygotowania podłoża, które powinno być czyste i wolne od kurzu, aby zapewnić optymalne przyleganie kleju. Ponadto, zgodnie z normami budowlanymi, należy przestrzegać wskazówek producenta dotyczących proporcji mieszania i aplikacji. Dzięki temu uzyskujemy trwałe i estetyczne wykończenie, co jest niezwykle istotne w kontekście późniejszego malowania czy tapetowania. Właściwe zastosowanie kleju gipsowego przyczynia się również do izolacji akustycznej oraz termicznej pomieszczeń, co jest istotne dla komfortu użytkowania.

Pytanie 12

Ile 8-godzinnych dni roboczych należy zaplanować na realizację żelbetowych belek o łącznej objętości 15 m³, jeśli jednostkowe nakłady robocizny wynoszą 20,41 r-g/m³, a prace będą prowadzone przez 3 pracowników?

A. 38 dni roboczych

B. 13 dni roboczych

C. 39 dni roboczych

D. 12 dni roboczych

Podczas rozwiązywania tego typu problemów kluczowe jest zrozumienie podstawowych zasad obliczania nakładów robocizny oraz wydajności zespołu. Wiele osób, które udzieliły błędnych odpowiedzi, mogło nie uwzględnić, że wydajność robotników jest sumą ich indywidualnych wkładów, co prowadzi do nieporozumień w zakresie obliczeń. Przykładowo, niektórzy mogą myśleć, że wystarczy podzielić całkowity nakład robocizny przez jednostkowy nakład robocizny, co prowadzi do błędnych wniosków. W rzeczywistości, istotne jest uwzględnienie liczby robotników oraz ich wydajności, co w znaczący sposób wpływa na czas realizacji zadania. Inny typowy błąd to nieprawidłowe zaokrąglanie wyników – w przypadku tego zadania, zaokrąglenie w dół do 12 dni roboczych, mimo że rzeczywisty czas to 12,76, prowadzi do niedoszacowania czasu potrzeby na wykonanie prac. Istotne jest również, aby przy planowaniu uwzględnić dodatkowe czynniki, takie jak przerwy w pracy czy nieprzewidziane okoliczności, które mogą wydłużyć czas realizacji. Znajomość i stosowanie dobrych praktyk z zakresu kalkulacji robót budowlanych pozwala na bardziej precyzyjne planowanie i zwiększa efektywność projektów budowlanych.

Pytanie 13

Na podstawie danych zawartych w specyfikacji technicznej ustal maksymalną grubość warstwy gruntu, która może być układana i zagęszczana przy użyciu ubijaków ręcznych.

Specyfikacja techniczna ST-02 Roboty ziemne (wyciąg)

Warunki realizacji zasypek:
Zasypanie wykopów powinno być przeprowadzone niezwłocznie po zakończeniu przewidzianych robót.
Przed przystąpieniem do zasypywania dno wykopu musi być oczyszczone z resztek, materiałów budowlanych, śmieci oraz osuszone.
Układanie i zagęszczanie gruntów powinno być wykonywane warstwami o grubości:
– maksymalnie 0,20 m – w przypadku wykorzystania ubijaków ręcznych,
– maksymalnie 0,30 m – przy używaniu małogabarytowych ubijaków obrotowo-udarowych,
– maksymalnie 0,50 m – w przypadku zagęszczania walcami wibracyjnymi.
Ręczne metody zagęszczania mogą być stosowane jedynie w uzasadnionych sytuacjach i zawsze po wcześniejszym uzyskaniu zgody inspektora nadzoru.

A. 50 cm

B. 30 cm

C. 20 cm

D. 40 cm

Wybór innych wartości maksymalnej grubości warstwy gruntu, takich jak 30 cm, 40 cm czy 50 cm, opiera się na nieprawidłowych założeniach dotyczących technologii zagęszczania gruntów. Przede wszystkim, każdy typ sprzętu do zagęszczania ma swoje ograniczenia, które są zazwyczaj określane na podstawie badań inżynieryjnych oraz analiz geotechnicznych. Ubijaki ręczne, choć są przydatne w pewnych sytuacjach, mają ograniczoną moc zagęszczania, co sprawia, że nie są w stanie skutecznie zagęścić warstwy gruntu o grubości większej niż 20 cm. Wybór grubości 30 cm czy 40 cm może prowadzić do niewłaściwego zagęszczenia, co z kolei może skutkować osiadaniem gruntu, a w konsekwencji uszkodzeniami budowli. Ponadto, nieprawidłowe dobieranie grubości warstw może prowadzić do niezgodności z wymaganiami norm budowlanych, co może wiązać się z odpowiedzialnością prawną wykonawcy. W praktyce budowlanej kluczowe jest przestrzeganie zasad technologicznych oraz konsultacja z inspektorem nadzoru, co pozwala uniknąć błędów w realizacji robót ziemnych. Należy starać się stosować się do zalecanych grubości warstw, aby zapewnić stabilność i trwałość budowli w dłuższej perspektywie.

Pytanie 14

Przy remoncie sufitu, przed zamontowaniem suchego jastrychu, niezbędne jest przygotowanie warstwy wyrównawczej z

A. keramzytu

B. siatki i trzciny

C. mieszanki betonowej

D. gliny

Wybór nieodpowiednich materiałów do wykonania warstwy wyrównawczej może prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych. Mieszanka betonowa, choć często stosowana w budownictwie, jest zbyt ciężka do zastosowania jako warstwa wyrównawcza pod suche jastrychy, co może prowadzić do nadmiernego obciążenia stropu i w konsekwencji do jego uszkodzeń. Użycie gliny w tym kontekście jest również błędne; glina jest materiałem o dużej wilgotności, co może doprowadzić do deformacji oraz problemów z pleśnią w przyszłości. Oprócz tego, glina nie zapewnia wystarczających właściwości izolacyjnych ani akustycznych, które są kluczowe w kontekście komfortu użytkowania pomieszczeń. Siatka i trzcina, mimo że mogą być stosowane w niektórych typach konstrukcji, nie są odpowiednie dla warstwy wyrównawczej pod jastrychy. Tego rodzaju materiały mogą wprowadzać nierówności oraz nie zapewniają wymaganego poziomu stabilności. Zastosowanie materiałów niezgodnych z obowiązującymi standardami budowlanymi, takimi jak PN-EN 13055-1, może prowadzić do chaotycznych efektów w długoterminowym użytkowaniu, a także do zwiększenia ryzyka uszkodzeń strukturalnych. Z tego powodu kluczowe jest, aby przy wyborze materiałów do warstwy wyrównawczej kierować się zasadami dobrych praktyk budowlanych, które jasno określają, jakie materiały powinny być używane w konkretnych aplikacjach budowlanych.

Pytanie 15

Kogo z wymienionych specjalistów należy dołączyć do zespołu składającego się z betoniarza oraz zbrojarza, aby zrealizować fundamenty żelbetowe w tradycyjnym deskowaniu?

A. Mechanika.

B. Operatora koparki.

C. Montera konstrukcji.

D. Cieślę.

Cieśla jest kluczowym członkiem zespołu odpowiedzialnym za wykonanie tradycyjnego deskowania, które jest niezbędne do realizacji fundamentów żelbetowych. Deskowanie to proces tworzenia form, w których wylewa się beton, a jego jakość i precyzja mają bezpośredni wpływ na stabilność oraz wytrzymałość całej konstrukcji. Cieśla posiada umiejętności związane z obróbką drewna oraz znajomość technik montażu i demontażu form, co jest niezbędne w tym procesie. Efektywne wykorzystywanie deskowania tradycyjnego, które może być dostosowane do specyficznych wymagań projektowych, wymaga współpracy z betoniarzem i zbrojarzem, a także znajomości norm budowlanych, takich jak Eurokod 2, które określają zasady projektowania i wykonania konstrukcji betonowych. Przykładowo, cieśla powinien być w stanie poprawnie ustawić formy, co zapobiega deformacjom oraz zapewnia, że odpowiednia ilość betonu jest używana, co przekłada się na oszczędności materiałowe i czasowe.

Pytanie 16

Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR 2-01 oblicz czas pracy żurawia samochodowego przy układaniu tymczasowej drogi o szerokości 3 m i długości 450 m z płyt żelbetowych pełnych o wymiarach 3,0×1,5×0,15 m.

Układanie, rozbieranie i utrzymanie czasowych dróg kolowych i placów z płyt żelbetowych
Nakłady na 100 m²	Tablica 0129 (fragment)
Lp.	Wyszczególnienie		Jednostki miary oznaczenia		Układanie płyt
	symbole eto	rodzaje zawodów, materiałów i maszyn			ażurowych		pełnych
			cyfrowe	literowe	o powierzchni 1 sztuki, w m²
					do 1,0	ponad 1,0	do 3,0	ponad 3,0
a	b	c	d	e	03	04	05	06
71	31114	Żuraw samochodowy 6 t	148	m - g	-	4,74	4,20	3,32

A. 18,90 m-g

B. 56,70 m-g

C. 14,94 m-g

D. 44,82 m-g

Poprawna odpowiedź to 44,82 m-g, ponieważ obliczenia związane z czasem pracy żurawia samochodowego wymagają starannego uwzględnienia zarówno wymiarów drogi, jak i norm czasu pracy określonych w tablicy KNR 2-01. W tym przypadku, aby obliczyć czas pracy żurawia, najpierw należy określić powierzchnię drogi, która wynosi 3 m (szerokość) × 450 m (długość) = 1350 m². Następnie, przy wymiarach płyt żelbetowych (3,0 m × 1,5 m), powierzchnia jednej płyty wynosi 4,5 m². Dzieląc całkowitą powierzchnię drogi (1350 m²) przez powierzchnię jednej płyty (4,5 m²), otrzymujemy liczbę potrzebnych płyt: 1350 m² / 4,5 m² = 300 płyt. Według norm z KNR 2-01, czas pracy żurawia do układania jednej płyty pełnej o powierzchni powyżej 3 m² wynosi około 0,149 m-g. Przemnażając ten czas przez liczbę płyt (300), uzyskujemy całkowity czas pracy żurawia: 300 × 0,149 m-g = 44,82 m-g. Taka metodologia obliczeniowa jest zgodna z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, zapewniając efektywne zarządzanie czasem i zasobami w procesie budowlanym.

Pytanie 17

W dokumentacji BIOZ (Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia) znajdują się między innymi dane dotyczące

A. lokalizacji urządzeń przeciwpożarowych oraz punktów czerpalnych

B. nowo opracowanych metod i technologii realizacji robót

C. błędów, które miały miejsce podczas realizacji robót

D. uzyskania zgody na budowę lub rozbiórkę

W planie BIOZ (Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia) kluczowym elementem jest zapewnienie bezpieczeństwa pracy na budowie. Właściwe rozmieszczenie urządzeń przeciwpożarowych oraz punktów czerpalnych jest niezbędne dla minimalizacji ryzyka pożaru oraz szybkiej reakcji w sytuacji zagrożenia. Przykładowo, zgodnie z normą PN-EN 3, urządzenia przeciwpożarowe, takie jak gaśnice, powinny być umieszczane w miejscach łatwo dostępnych oraz dobrze oznakowanych, co ułatwia ich lokalizację w razie nagłej potrzeby. W planie BIOZ uwzględnia się również punkty czerpalne wody, które są niezbędne w przypadku pożaru, a ich rozmieszczenie powinno być zgodne z wytycznymi zawartymi w Krajowym Programie Ochrony Przeciwpożarowej. Zastosowanie tych zasad nie tylko zwiększa bezpieczeństwo pracowników, ale także jest wymogiem prawnym, który musi być przestrzegany przez inwestorów i wykonawców.

Pytanie 18

Zgodnie z KNR 2-01 norma czasu pracy pracowników na oczyszczenie terenu z resztek po wykarczowaniu z transportem wynosi 3,06 r-g/100 m². Ilu pracowników należy zaangażować do oczyszczenia terenu o wielkości 1600 m², jeśli według harmonogramu te prace muszą być zrealizowane w ciągu dwóch 8-godzinnych dni roboczych?

A. 7 robotników

B. 3 robotników

C. 6 robotników

D. 4 robotników

Niepoprawne odpowiedzi najczęściej wynikają z nieprawidłowego zrozumienia zasad obliczania czasu pracy oraz wymaganej liczby robotników. Wiele osób pomija podstawową normę czasu na jednostkę powierzchni, co prowadzi do błędnych szacunków. Przyjmując, że do oczyszczenia terenu o powierzchni 1600 m² wystarczy mniejsza liczba robotników, można założyć, że całkowity czas pracy robotników zostanie zredukowany bez odpowiedniego przeliczenia. Na przykład, wybór 3 robotników może wydawać się rozsądny, ale w rzeczywistości nie pokrywa się to z wymaganym czasem 48,96 r-g, co skutkuje niewykonaniem prac w ustalonym terminie. Ponadto, rozważanie 6 czy 7 robotników do oczyszczenia takiej powierzchni jest również błędne, gdyż zbyt duża liczba osób w danym obszarze może prowadzić do nieefektywności. W praktyce, zarządzanie zespołem robotników wymaga równowagi między efektywnością a bezpieczeństwem pracy. W związku z tym, zatrudnienie odpowiedniej liczby pracowników w oparciu o rzetelne obliczenia i normy branżowe jest kluczowe dla sukcesu projektu. Typowe błędy myślowe obejmują także nadmierne minimalizowanie czasu pracy oraz ignorowanie złożoności zadania, co może prowadzić do opóźnień i dodatkowych kosztów.

Pytanie 19

Kierunki aplikacji farby gruntującej oraz wykończeniowej na powierzchnię ściany powinny wyglądać następująco:

A. poziomo gruntująca, a pionowo wykończeniowa

B. pionowo gruntująca, a poziomo wykończeniowa

C. pionowo gruntująca i wykończeniowa

D. poziomo gruntująca i wykończeniowa

Wybór prawidłowego kierunku nanoszenia farby gruntującej i powierzchniowej ma kluczowe znaczenie dla uzyskania optymalnych efektów aplikacji. Prawidłowe nałożenie farby gruntującej poziomo ma na celu równomierne pokrycie powierzchni oraz lepsze wchłanianie przez materiał, co sprzyja tworzeniu solidnej bazy dla następnych warstw. Gruntowanie w tym kierunku umożliwia również minimalizację ryzyka powstawania smug i zacieków. Następnie, nałożenie farby powierzchniowej w kierunku pionowym pozwala na uzyskanie lepszej przyczepności oraz poprawienie estetyki finalnego wykończenia. Tego rodzaju technika jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży malarskiej, gdzie dbałość o szczegóły ma ogromne znaczenie. Warto również pamiętać, że stosowanie odpowiednich narzędzi malarskich, takich jak wałki i pędzle, które są przeznaczone do konkretnego rodzaju aplikacji, może dodatkowo wpłynąć na jakość i trwałość wykonanej pracy.

Pytanie 20

Reparacje w obiekcie polegające na usunięciu dotychczasowego fundamentu z cegły oraz budowie nowego, powinny być przeprowadzane w segmentach o maksymalnej długości

A. 2,5 m

B. 1,2 m

C. 3,2 m

D. 4,5 m

Odpowiedź 1,2 m jest zgodna z zaleceniami dotyczącymi prac naprawczych w budynkach. Przy rozbiórce fundamentów z cegły kluczowe jest zapewnienie stabilności pozostałej struktury budynku. Prace te powinny być prowadzone w odcinkach o maksymalnej długości 1,2 m, co pozwala na kontrolowanie osiadań oraz minimalizację ryzyka uszkodzenia sąsiednich części fundamentów. Taki sposób działania jest zgodny z praktykami inżynieryjnymi, które zalecają stopniowe usuwanie materiału, aby nie destabilizować całej konstrukcji w jednym momencie. Dodatkowo, stosowanie takich odcinków umożliwia dokładniejsze monitorowanie jakości gruntu oraz stanu istniejących elementów budowlanych. W praktyce, w przypadku budynków zabytkowych lub o złożonej strukturze, takie podejście jest szczególnie ważne, by zachować integralność historyczną i konstrukcyjną obiektu. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie odpowiedniego zabezpieczenia wykopów oraz zastosowania tymczasowych podpór, co jest standardem w tego typu pracach.

Pytanie 21

Jaką czynność należy wykonać następnie po przytwierdzeniu kołkami styropianu do ściany w trakcie ocieplania?

A. Nałożyć tynk

B. Porysować powierzchnię

C. Przykleić siatkę

D. Zagruntować styropian

Przyklejenie siatki wzmacniającej jest kluczowym etapem w procesie ocieplania ścian styropianem, ponieważ siatka stanowi integralną część systemu ociepleń. Jej zastosowanie ma na celu zwiększenie wytrzymałości mechanicznej ocieplenia oraz zapobieganie powstawaniu pęknięć w tynku, które mogą wystąpić na styku różnych materiałów. Siatkę należy przykleić na świeżo nałożony klej do styropianu, co zapewnia lepszą adhezję. W praktyce, siatka powinna być wtopiona w klej, co tworzy jednolitą powłokę, a następnie pokryta warstwą tynku, co zabezpiecza ją przed uszkodzeniami. Standardy branżowe, takie jak ETAG 004, wskazują na konieczność stosowania siatki w systemach ociepleń, ponieważ jej obecność znacznie poprawia trwałość i odporność na czynniki atmosferyczne. Warto pamiętać, że przed przystąpieniem do przyklejania siatki, powierzchnia styropianu powinna być odpowiednio przygotowana, co może obejmować zagruntowanie lub oczyszczenie z zanieczyszczeń. Dzięki temu, cały system ociepleń będzie działał efektywnie przez wiele lat.

Pytanie 22

Kiedy dno wykopu znajduje się poniżej poziomu wód gruntowych, należy zabezpieczyć wykop przed ich napływem podczas realizacji fundamentów i ścian fundamentowych przez

A. wykonanie drenażu w celu obniżenia poziomu wód gruntowych

B. zagęszczenie podłoża na dnie wykopu oraz stabilizację za pomocą cementu

C. umieszczenie warstwy betonu wodoszczelnego na dnie wykopu

D. stworzenie rowków odwadniających w odpowiedniej odległości od wykopu

Wykonanie drenażu w celu obniżenia zwierciadła wody gruntowej jest kluczowym działaniem w sytuacji, gdy dno wykopu znajduje się poniżej poziomu wody gruntowej. Drenaż pozwala na skuteczne odprowadzenie nadmiaru wody z terenu wykopu, co zapobiega zalaniu miejsca prowadzenia prac budowlanych. W praktyce oznacza to, że podczas wykonywania fundamentów i ścian fundamentowych, można zastosować system rur drenażowych, które będą zbierać i odprowadzać wodę gruntową, obniżając jej poziom w obrębie wykopu. Standardy budowlane, w tym normy PN-EN 752, podkreślają znaczenie odpowiedniego zarządzania wodami gruntowymi w trakcie budowy, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo konstrukcji. Przykładem dobrej praktyki może być wykorzystanie drenów perforowanych, które są umieszczane na dnie wykopu i połączone z systemem pompowym. Taka metoda nie tylko chroni fundamenty przed wodą, ale także poprawia warunki gruntowe, co jest niezbędne do budowy trwałych i bezpiecznych struktur.

Pytanie 23

Książkę obiektu budowlanego należy zakładać oraz prowadzić systematycznie od momentu

A. otrzymania zgody na budowę

B. przekazania obiektu budowlanego do użytkowania

C. rozpoczęcia robót budowlanych

D. rozpoczęcia organizacji placu budowy

Książkę obiektu budowlanego prowadzi się zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego, które jasno określają, że dokument ten należy założyć od momentu przekazania obiektu budowlanego do użytkowania. To kluczowy moment, ponieważ wtedy obiekt staje się dostępny dla użytkowników i zaczyna działać w zakresie przewidzianym w projekcie budowlanym. Przykładowo, w praktyce budowlanej, po zakończeniu budowy, inwestorzy muszą sporządzić dokumentację potwierdzającą zgodność wzniesionego obiektu z zatwierdzonym projektem, co wprowadza nas do kolejnego etapu - użytkowania obiektu. Książka obiektu budowlanego zawiera istotne informacje dotyczące obiektu, takie jak dane techniczne, przeprowadzone kontrole, a także informacje o konserwacji. Dokument ten jest niezbędny nie tylko dla właściwego zarządzania obiektem, ale również dla spełnienia wymogów prawnych, co jest standardem w branży budowlanej.

Pytanie 24

Najniższa temperatura w pomieszczeniu z tynkiem powinna wynosić

A. 0 °C

B. 10 °C

C. 15 °C

D. 5 °C

Minimalna temperatura w tynkowanym pomieszczeniu powinna wynosić 5 °C, aby zapewnić odpowiednie warunki do schnięcia tynków oraz ich właściwe utwardzenie. Tynki, w szczególności te na bazie gipsu, potrzebują określonej temperatury otoczenia, aby proces chemiczny, który zachodzi podczas wiązania, mógł przebiegać prawidłowo. W temperaturach poniżej 5 °C, tynki mogą nie tylko schnąć wolniej, co może prowadzić do problemów z ich wytrzymałością, ale także mogą nie utwardzać się właściwie, co z kolei może prowadzić do pęknięć oraz odspojenia się tynku od podłoża. W praktyce, w przypadku prac wykończeniowych w budownictwie, szczególnie istotne jest monitorowanie warunków otoczenia. Warto również stosować zabezpieczenia, takie jak nagrzewnice czy osłony, które pomogą utrzymać odpowiednią temperaturę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie przygotowania powierzchni do tynkowania. Wymagania te są zgodne z normami budowlanymi, które podkreślają znaczenie odpowiednich warunków klimatycznych dla jakości prac budowlanych.

Pytanie 25

Z jakiego materiału wykonuje się żebro rozdzielcze stropu Fert?

A. z pustaków ceramicznych

B. z pustaków betonowych

C. z betonu zbrojonego

D. z betonu lekkiego

Beton zbrojony to naprawdę mocny materiał, który łączy w sobie plusy betonu i stali. Dzięki temu, że jest zbrojony, konstrukcje z tego materiału mogą znosić większe obciążenia. To jest mega ważne przy żebrach rozdzielczych stropu. Ich zadaniem jest poprawić sztywność stropu i zmniejszyć ugięcie, co ma duże znaczenie w budynkach z większymi rozpiętościami. Gdy projektuje się stropy, inżynierowie muszą pamiętać o obciążeniach użytkowych i dynamicznych, a beton zbrojony spełnia te wymagania. W budownictwie, mamy różne normy, takie jak Eurokod 2, które określają, jak projektować betonowe konstrukcje, żeby były bezpieczne i efektywne. A tak w ogóle, beton zbrojony jest też odporny na ogień i czynniki atmosferyczne, co sprawia, że żebro i cały strop są bardziej trwałe.

Pytanie 26

Jakie stanowiska w brygadzie roboczej powinno się zaplanować do realizacji fundamentów żelbetowych w tradycyjnym deskowaniu?

A. Monter, zbrojarz, betoniarz

B. Cieśla, zbrojarz, betoniarz

C. Zbrojarz, betoniarz

D. Betoniarz, cieśla

Odpowiedź «Cieśla, zbrojarz, betoniarz» jest jak najbardziej trafna. Żeby zbudować solidne fundamenty żelbetowe w tradycyjnym deskowaniu, muszą ze sobą współpracować ci trzej specjaliści. Cieśla, jako pierwszy, odpowiada za przygotowanie deskowania, które jest jakby formą dla betonu. Musi to być zrobione porządnie, bo to od tego zależy, czy reszta konstrukcji będzie stabilna. Potem mamy zbrojarza, który układa zbrojenie w betonie, co jest kluczowe dla jego wytrzymałości. Wyobraź sobie, że te pręty stalowe to taki szkielet, który wzmacnia całą konstrukcję. A na końcu jest betoniarz, który wlewa mieszankę betonową do deskowania i musi uważać, żeby wszystko ładnie ułożyć i dobrze zagęścić. Bez tych trzech ról, fundamenty mogą być słabe i niesolidne, a to przecież klucz do bezpieczeństwa całego budynku.

Pytanie 27

Realizacja "suchych tynków" polega na

A. przygotowaniu zaprawy tynkarskiej z gotowych suchych mieszanek i nałożeniu jej na powierzchnię.

B. przyklejaniu płyt gipsowo-kartonowych na klej gipsowy do podłoża.

C. przygotowywaniu zaprawy tynkarskiej z dodatkami, które przyspieszają proces schnięcia, oraz jej nałożeniu na powierzchnię.

D. przymocowaniu płyt gipsowo-kartonowych za pomocą wkrętów do drewnianego rusztu.

Odpowiedź ta jest prawidłowa, ponieważ wykonanie 'suchych tynków' odnosi się do technologii, w której płyty gipsowo-kartonowe są przyklejane do podłoża przy użyciu kleju gipsowego. Ta metoda jest szeroko stosowana w budownictwie, pozwala na uzyskanie gładkich i równych powierzchni, które następnie można wykończyć farbą lub tapetą. Kluczowym elementem tej technologii jest odpowiednie przygotowanie podłoża oraz wybór właściwego kleju, co wpływa na trwałość i stabilność zamontowanych płyt. Przykładem zastosowania tej metody może być przygotowanie ścian w nowo wybudowanych budynkach mieszkalnych, gdzie szybkość i efektywność montażu są istotne. Warto także wspomnieć o standardzie PN-EN 13964, który określa wymagania dotyczące wykładania sufitów i ścian z płyt gipsowo-kartonowych, co zapewnia wysoką jakość wykonania oraz zgodność z normami budowlanymi.

Pytanie 28

Jakie narzędzie jest stosowane do demontażu istniejącej ściany żelbetowej?

A. piły z brzeszczotem stalowym

B. piły z tarczą diamentową

C. młotka oraz dłuta

D. wkrętarki akumulatorowej

Użycie piły z tarczą diamentową do rozbiórki istniejącej ściany żelbetowej jest uzasadnione ze względu na wysoką efektywność i precyzję tego narzędzia. Tarcze diamentowe są zaprojektowane do cięcia twardych materiałów, takich jak beton i żelbet, dzięki czemu oferują doskonałe rezultaty w przypadku skomplikowanych prac budowlanych. Przykładem zastosowania może być rozbiórka ścian nośnych, gdzie niezbędne jest zachowanie integralności reszty konstrukcji. Standardy branżowe zalecają wykorzystywanie narzędzi, które nie tylko przyspieszają proces, ale także minimalizują ryzyko uszkodzenia otaczających elementów budowlanych. Piły diamentowe generują mniejsze drgania i hałas w porównaniu do innych narzędzi, co jest istotne w kontekście prac w obiektach mieszkalnych lub biurowych. Dodatkowo, dzięki zastosowaniu wody podczas cięcia, redukuje się pylenie, co wpływa korzystnie na zdrowie pracowników oraz środowisko pracy. Z tego powodu, piły z tarczą diamentową są uznawane za najlepszy wybór w tego typu zadaniach.

Pytanie 29

Jaką ilość mieszanki betonowej trzeba zlecić do zabetonowania płyty fundamentowej o wymiarach
15,0×12,0×0,5 m w systemie deskowania drobnowymiarowego, jeśli norma zużycia mieszanki wynosi
102 m³/100 m³?

A. 90,0 m3

B. 88,2 m3

C. 91,8 m3

D. 91,0 m3

Aby obliczyć potrzebną ilość mieszanki betonowej do zabetonowania płyty fundamentowej o wymiarach 15,0 m x 12,0 m x 0,5 m, należy najpierw obliczyć objętość płyty. Wzór na objętość prostokątnej płyty to: długość x szerokość x wysokość; w naszym przypadku: 15,0 m x 12,0 m x 0,5 m = 90,0 m³. Następnie uwzględniamy normę zużycia mieszanki betonowej, która wynosi 102 m³ na 100 m³ betonowej objętości. Aby uzyskać ilość mieszanki potrzebnej do zabetonowania płyty, należy pomnożyć obliczoną objętość płyty przez współczynnik zużycia: 90,0 m³ * (102/100) = 91,8 m³. W praktyce, stosowanie norm zużycia jest kluczowe w budownictwie, aby zapewnić odpowiednią jakość i wytrzymałość konstrukcji. Dobre praktyki w branży budowlanej zalecają również zamówienie mieszanki z pewnym zapasem, co może być użyteczne w przypadku ewentualnych strat podczas transportu czy aplikacji betonu. Ostatecznie, odpowiednia ilość materiału wpływa na trwałość i bezpieczeństwo budowli.

Pytanie 30

Prawidłowa sekwencja działań przy rozbiórce budynku murowanego z cegły z dachem o drewnianej konstrukcji to:

A. rozbiórka dachu, rozebranie ścianek działowych, rozbiórka ścian nośnych, demontaż instalacji, demontaż stolarki

B. demontaż instalacji, demontaż stolarki, rozebranie ścianek działowych, rozbiórka dachu, rozbiórka ścian nośnych

C. rozbiórka dachu, rozbiórka ścian nośnych, rozebranie ścianek działowych, demontaż stolarki, demontaż instalacji

D. demontaż instalacji, demontaż stolarki, rozbiórka ścian nośnych, rozebranie ścianek działowych, rozbiórka dachu

Niepoprawne odpowiedzi bazują na złym zrozumieniu kolejności działań związanych z rozbiórką budynku, co może prowadzić do poważnych zagrożeń oraz nieefektywności. Rozpoczęcie prac od rozbiórki dachu lub ścian nośnych bez wcześniejszego usunięcia instalacji i stolarki jest niezgodne z zasadami bezpieczeństwa. W przypadku rozbiórki dachu, jego masa oraz struktura mogą spowodować nieprzewidziane obciążenie na pozostałych elementach budynku, co zwiększa ryzyko zawalenia. Dodatkowo, demontaż ścian nośnych przed usunięciem wszystkich systemów wewnętrznych może prowadzić do uszkodzeń i stwarzać zagrożenie dla ekipy pracującej na miejscu. W praktyce, ignorowanie tych podstawowych zasad prowadzi do kosztownych błędów, które mogą wymagać dodatkowych prac oraz napraw. Ważna jest również świadomość, że w branży budowlanej stosuje się przepisy BHP, które precyzują procesy rozbiórkowe, aby chronić pracowników oraz środowisko. Właściwa kolejność działań umożliwia nie tylko efektywną, ale także bezpieczną realizację projektu, co jest fundamentem profesjonalnych praktyk budowlanych.

Pytanie 31

Jaka jest minimalna wysokość ogrodzenia na terenie budowy?

A. 1,8 m

B. 2,0 m

C. 1,5 m

D. 1,1 m

Minimalna wysokość ogrodzenia terenu budowy wynosząca 1,5 m jest zgodna z obowiązującymi normami i przepisami budowlanymi, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno na placu budowy, jak i w jego otoczeniu. Tego rodzaju ogrodzenie stanowi barierę, która nie tylko ogranicza dostęp osób nieuprawnionych, ale również chroni przed wypadkami związanymi z materiałami budowlanymi czy pracami prowadzonymi na terenie. Przykłady zastosowania tej regulacji można znaleźć w projektach budowlanych, gdzie zgodność z przepisami jest kluczowa dla uzyskania pozwolenia na budowę. W praktyce, wysokość ogrodzenia powinna być dostosowana do specyfiki terenu, a także do charakteru prowadzonej budowy, co w połączeniu z odpowiednimi znakami ostrzegawczymi i informacyjnymi, znacząco zwiększa poziom bezpieczeństwa. Warto również zwrócić uwagę na dodatkowe regulacje lokalne, które mogą wprowadzać surowsze normy dotyczące ochrony terenu budowy.

Pytanie 32

Jakie urządzenia służą do wygładzania i zagęszczania monolitycznego podkładu w podłodze, który został wykonany z zaprawy cementowej lub mieszanki betonowej?

A. wibratory przyczepne

B. uciskacze wałowe

C. listwy wibracyjne

D. zacieraczki samojezdne

Listwy wibracyjne są kluczowym narzędziem stosowanym do wyrównywania i zagęszczania monolitycznych podkładów w konstrukcji podłóg, zwłaszcza tych wykonanych z zaprawy cementowej lub mieszanki betonowej. Działają na zasadzie wibracji, które generują odpowiednie fale w obrębie świeżo wylanego betonu, co pozwala na równomierne rozmieszczenie cząstek materiału oraz eliminację powietrza uwięzionego w mieszance. Dzięki temu podkład zyskuje na gęstości i wytrzymałości. W praktyce, listwy wibracyjne są niezwykle efektywne w procesach budowlanych, gdyż pozwalają na uzyskanie idealnie gładkiej powierzchni, co jest kluczowe dla dalszego etapu prac. Dobre praktyki branżowe wskazują, że użycie listw wibracyjnych przyczynia się do zwiększenia trwałości podłóg oraz minimalizacji ryzyka powstawania pęknięć, co jest istotne w kontekście zapewnienia długowieczności konstrukcji. Warto również pamiętać, że przy zastosowaniu wibracji, ważne jest dostosowanie częstotliwości i amplitudy do specyfiki używanej mieszanki, co gwarantuje optymalne rezultaty.

Pytanie 33

Osobą, która ponosi odpowiedzialność za organizację prac budowlanych, przygotowanie planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia oraz prawidłowy przebieg robót, jest

A. kierownik budowy

B. inwestor

C. majster budowy

D. inspektor nadzoru budowlanego

Kierownik budowy odgrywa kluczową rolę w organizacji procesu budowy oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia na placu budowy. Odpowiada za przygotowanie i wdrożenie planu bezpieczeństwa, który jest zgodny z przepisami prawa budowlanego oraz normami BHP. Do jego zadań należy koordynowanie prac wszystkich wykonawców, monitorowanie postępu robót oraz zapewnienie, że wszystkie działania są realizowane zgodnie z projektem i obowiązującymi standardami. Przykładowo, w ramach swoich obowiązków kierownik budowy może organizować regularne szkolenia dla pracowników dotyczące zasad bezpieczeństwa, a także przeprowadzać inspekcje placu budowy w celu identyfikacji potencjalnych zagrożeń. Kierownik budowy musi także współpracować z innymi specjalistami, takimi jak inspektorzy nadzoru budowlanego, aby zapewnić zgodność z przepisami i normami. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie wszystkich działań związanych z bezpieczeństwem, co pozwala na późniejsze analizy i doskonalenie procedur.

Pytanie 34

Demontaż budynku jednorodzinnego murowanego z cegły oraz dachu o konstrukcji drewnianej należy rozpocząć od usunięcia

A. rynien, rur spustowych, blacharskiej obróbki oraz drewnianej konstrukcji dachu

B. urządzeń oraz instalacji sanitarnych, gazowych, elektrycznych

C. ścianek działowych, okładzin podłóg i ścian

D. stolarki okiennej i drzwiowej oraz zabudowanych mebli

Roboty rozbiórkowe budynków jednorodzinnych murowanych z cegły wymagają przestrzegania określonych norm oraz zasad bezpieczeństwa. Pierwszym krokiem w procesie demontażu powinno być usunięcie urządzeń i instalacji sanitarnych, gazowych oraz elektrycznych. To kluczowy etap, ponieważ pozostawienie tych elementów może prowadzić do poważnych zagrożeń, takich jak wycieki gazu, porażenie prądem czy kontaminacja środowiska. Przykładowo, przed przystąpieniem do demontażu należy odłączyć zasilanie elektryczne oraz zakręcić dopływ wody i gazu. Zgodnie z normami budowlanymi, każda instalacja powinna być odłączona przez wykwalifikowanego fachowca. Nieprzestrzeganie tej zasady może prowadzić do katastrof budowlanych. Kolejnym aspektem jest przygotowanie dokumentacji związanej z demontażem, która stanowi ważny element każdego projektu budowlanego. Odpowiednia procedura pozwala na bezpieczną i zgodną z prawem przeprowadzenie rozbiórki oraz minimalizuje ryzyko nieprzewidzianych wydatków.

Pytanie 35

Jednoczesne rozmieszczanie wszystkich prefabrykatów (różnego typu) podczas jednego przejazdu maszyny montażowej wzdłuż instalowanego obiektu charakteryzuje się

A. montażem swobodnym

B. metodą rozdzielczą

C. metodą kompleksową

D. montażem wymuszonym

Metoda kompleksowa w montażu prefabrykowanych elementów charakteryzuje się jednoczesnym ustawieniem wszystkich elementów w trakcie jednego przejazdu maszyny montażowej, co znacząco zwiększa efektywność i oszczędność czasu w procesie budowlanym. Dzięki tej metodzie, możliwe jest minimalizowanie przestojów i optymalizacja harmonogramów prac budowlanych, co jest kluczowe w dużych projektach infrastrukturalnych. Przykładem zastosowania metody kompleksowej jest budowa mostów lub dużych obiektów przemysłowych, gdzie elementy prefabrykowane, jak belki, panele ścienne czy stropy, są montowane w sposób zorganizowany i zsynchronizowany. Tego rodzaju podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które promują integrację procesów oraz efektywną logistykę dostaw i montażu. Dodatkowo, metoda ta pozwala na lepsze zarządzanie ryzykiem związanym z czasem i kosztami budowy, zwiększając tym samym konkurencyjność wykonawców na rynku.

Pytanie 36

Do usuwania warstw gruntu przy użyciu lemiesza oraz transportowania urobku na odległość do 100 m, stosuje się

A. ładowarki

B. spycharki

C. zgarniarki

D. równiarki

Spycharki są maszynami budowlanymi, które doskonale nadają się do odspajania gruntu warstwami oraz przemieszczania urobku na krótkie odległości, do 100 m. Ich konstrukcja, wyposażona w szeroki lemiesz, pozwala na efektywne zbieranie i przesuwanie materiału ziemnego. Spycharki są często wykorzystywane w pracach przygotowawczych na budowach, takich jak wyrównywanie terenu, usuwanie przeszkód oraz korytowanie. Dzięki różnorodności osprzętu, spycharki mogą również wykonywać dodatkowe zadania, takie jak formowanie skarp czy zsuwanie materiałów. W branży budowlanej spycharki są standardem, a ich stosowanie zgodne jest z normami jakości i bezpieczeństwa, co zapewnia właściwe zarządzanie urobkiem oraz minimalizację wpływu na środowisko. Przykładem dobrych praktyk jest regularne szkolenie operatorów, które zwiększa efektywność pracy i bezpieczeństwo operacji na placu budowy.

Pytanie 37

Jakie urządzenie pomiarowe powinno być wykorzystane do określania różnic w wysokości punktów na powierzchni ziemi, podczas realizacji prac ziemnych?

A. Niwelator i łaty niwelacyjne

B. Dalmierz kreskowy i łaty niwelacyjne

C. Węgielnicę i dalmierz laserowy

D. Kółko pomiarowe i węgielnica

Niwelator i łaty niwelacyjne to podstawowe narzędzia wykorzystywane do pomiaru różnic wysokości w terenie, zwłaszcza podczas robót ziemnych. Niwelator, jako urządzenie optyczne, umożliwia precyzyjne wyznaczanie poziomu poprzez wskazywanie punktów referencyjnych w różnych lokalizacjach. Łaty niwelacyjne, z kolei, służą do odczytu różnic wysokości, które są wyznaczane przez niwelator. Przykładowo, w czasie budowy drogi, inżynierowie używają niwelatora, aby ustalić odpowiednie nachylenie terenu, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej odwadniania i stabilności konstrukcji. Wykorzystanie tych narzędzi jest zgodne z normami branżowymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów w procesach budowlanych i geodezyjnych. W praktyce, aby zwiększyć dokładność pomiarów, często stosuje się techniki takie jak poziomowanie różnicowe, które umożliwiają minimalizację błędów pomiarowych oraz uzyskanie wyników o wysokiej precyzji, co jest niezbędne w każdym projekcie budowlanym.

Pytanie 38

Jakie są dopuszczalne wartości grubości spoin w poziomych i pionowych konstrukcjach murowych, wykonanych z użyciem zapraw lekkich i zwykłych, jeśli nominalna grubość wynosi 12 mm z odchyleniem +3 mm oraz -4 mm?

A. Minimum 9 mm, maksimum 15 mm

B. Minimum 8 mm, maksimum 16 mm

C. Minimum 9 mm, maksimum 16 mm

D. Minimum 8 mm, maksimum 15 mm

Dopuszczalna grubość spoin w konstrukcjach murowych, wykonanych z zapraw zwykłych i lekkich, wynika z określonych norm budowlanych, które definiują nominalną grubość oraz tolerancje. W tym przypadku nominalna grubość spoin wynosi 12 mm, z tolerancjami wynoszącymi +3 mm i -4 mm. Oznacza to, że maksymalna grubość spoiny może wynosić 15 mm, a minimalna 8 mm. Tolerancje te są niezbędne, aby zapewnić odpowiednią jakość wykonania oraz trwałość konstrukcji. W praktyce, przy stosowaniu tych zapraw, istotne jest przestrzeganie tych wymogów, aby uniknąć problemów związanych z osiadaniem czy pękaniem ścian. Na przykład w budynkach mieszkalnych, gdzie estetyka i trwałość są kluczowe, zachowanie tych wymagań pozwala na uzyskanie solidnych i estetycznych murów. Ważne jest także, aby wykonawcy byli świadomi tych norm i stosowali odpowiednie techniki murarskie, aby uzyskać optymalne wyniki.

Pytanie 39

Gładź, którą tworzy się z drobnoziarnistej zaprawy cementowej oraz zacierana stalową packą przy jednoczesnym posypywaniu cementem na zacieranej powierzchni, stanowi wierzchnią warstwę tynku trójwarstwowego?

A. szlachetnego

B. wypalanego

C. wyselekcjonowanego

D. zwyczajnego

Odpowiedź 'wypalanego' jest prawidłowa, ponieważ gładź utworzona z drobnoziarnistej zaprawy cementowej, która jest zacierana stalową packą i posypywana cementem, odnosi się do techniki aplikacji tynku na powierzchnie budowlane. Tynk wypalany to rodzaj tynku, który charakteryzuje się wysoką trwałością oraz odpornością na czynniki zewnętrzne. W praktyce, stosuje się go na ścianach wewnętrznych i zewnętrznych, aby uzyskać gładką i estetyczną powierzchnię. Tego rodzaju tynk jest często stosowany w obiektach wymagających wysokiej estetyki wykończenia, takich jak budynki użyteczności publicznej czy obiekty mieszkalne. Dobrą praktyką branżową jest stosowanie odpowiednich proporcji zaprawy oraz technik zacierania, co pozwala na uzyskanie jednolitej struktury powierzchni. Gładź wypalana jest również bardziej odporna na pękanie i warunki atmosferyczne, co sprawia, że jest idealnym wyborem do zastosowań zewnętrznych oraz w miejscach narażonych na wilgoć.

Pytanie 40

Ścianki działowe z bloczków betonu komórkowego powinny być łączone z ścianą nośną przy użyciu

A. strzępi zazębionych końcowych

B. profili metalowych oraz dybli

C. kotew z płaskowników

D. tulei obustronnie rozpieranych

Kotwy z płaskowników to naprawdę świetny sposób na łączenie ścianek działowych z bloczków z betonu komórkowego ze ścianą konstrukcyjną. To, co je wyróżnia, to ich solidna konstrukcja, dzięki której połączenie jest stabilne i trwałe. A to istotne, bo dobrze przenoszą obciążenia i pomagają w utrzymaniu sztywności całej budowli. W budownictwie kotwy te są na czołowej pozycji, bo pomagają w odpowiednim rozłożeniu sił i zwiększają odporność na różne działające na nie siły poziome. Co więcej, łatwo jest je dostosować do potrzeb projektu, co daje sporą elastyczność przy budowie. Warto też dbać o ich regularny przegląd, bo to zmniejsza ryzyko jakichkolwiek awarii. No i nie zapomnijmy, że dobrze zainstalowane kotwy nie tylko wzmocnią konstrukcję, ale także poprawią właściwości akustyczne i termiczne budynku. Fajna sprawa, prawda?

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej