Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 00:00
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 00:26

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas inwentaryzacji w firmie odkryto:

- nadmiar materiału A - 50 szt. po 11 zł/szt.
- brak materiału B - 30 szt. po 12 zł/szt.

W protokole z przeprowadzonej inwentaryzacji wskazano, że różnice zostaną rozliczone metodą kompensaty. Jaką wartość będzie miała kompensata?

A. 600 zł

B. 360 zł

C. 550 zł

D. 330 zł

Wartość kompensaty różnic w inwentaryzacji materialnej jest obliczana poprzez zestawienie wartości nadwyżek i niedoborów. W przedstawionym przypadku mamy nadwyżkę materiału A wynoszącą 50 sztuk po 11 zł, co daje wartość 550 zł (50 szt. x 11 zł/szt.). Z kolei niedobór materiału B wynosi 30 sztuk po 12 zł, co daje wartość 360 zł (30 szt. x 12 zł/szt.). Przy metodzie kompensaty, wartość nadwyżki odlicza się od wartości niedoboru: 360 zł (niedobór) - 550 zł (nadwyżka) = -190 zł. Zatem, aby uzyskać wartość kompensaty, musimy skupić się na pozytywnych różnicach. W tym przypadku, ponieważ nadwyżka jest większa niż niedobór, wartością kompensaty będzie 330 zł, co odpowiada różnicy do zera z nadwyżki. Praktyczne zastosowanie tej metody jest powszechne w przedsiębiorstwach, które korzystają z systemów ERP, zapewniając transparentność i efektywność w zarządzaniu zapasami. Warto także podkreślić, że stosowanie kompensaty jest zgodne z zasadami rachunkowości, które zalecają minimalizację strat wynikających z inwentaryzacji.

Pytanie 2

Analizę zdolności osoby do terminowego spłacania bieżących zobowiązań przeprowadza się za pomocą wskaźników

A. płynności

B. rentowności

C. pokrycia zobowiązań

D. ogólnego zadłużenia

Odpowiedź "płynności" jest prawidłowa, ponieważ wskaźniki płynności służą do oceny zdolności jednostki do regulowania bieżących zobowiązań w terminie. Najważniejszymi wskaźnikami płynności są wskaźnik bieżącej płynności i wskaźnik szybkiej płynności. Wskaźnik bieżącej płynności oblicza się, dzieląc aktywa obrotowe przez zobowiązania krótkoterminowe. Wartość powyżej 1 sugeruje, że firma ma wystarczające aktywa obrotowe, aby pokryć swoje zobowiązania. Z kolei wskaźnik szybkiej płynności, który uwzględnia tylko najbardziej płynne aktywa (tj. aktywa obrotowe minus zapasy), daje jeszcze dokładniejszy obraz, ponieważ eliminuje mniej płynne elementy. Przykładowo, jeśli firma posiada aktywa obrotowe o wartości 500 000 zł oraz zobowiązania krótkoterminowe na poziomie 300 000 zł, to jej wskaźnik bieżącej płynności wynosi 1,67, co jest wskaźnikiem pozytywnym. Monitorowanie wskaźników płynności jest kluczowe w zarządzaniu finansami, ponieważ pozwala na dostosowywanie strategii operacyjnych i finansowych w celu minimalizacji ryzyka niewypłacalności.

Pytanie 3

Spółka Diana uregulowała zobowiązanie wobec spółki Maja, wystawiając weksel własny na sumę 40 500,00 zł, w tym kwota zobowiązania 40 000,00 zł i dyskonto 500,00 zł. W jaki sposób powinna zostać zaksięgowana spłata zobowiązania wekslem własnym w księgach, rachunkowych spółki Diana?

Strona Dt konta	Kwota w zł	Strona Ct konta	Kwota w zł
A. Inne środki pieniężne	40 500,00	Rozrachunki z odbiorcami Przychody finansowe	40 000,00 500,00
B. Rozrachunki z dostawcami Koszty finansowe	40 000,00 500,00	Zobowiązania wekslowe	40 500,00
C. Inne środki pieniężne	40 000,00	Rozrachunki z odbiorcami	40 000,00
D. Rozrachunki z dostawcami	40 500,00	Zobowiązania wekslowe	40 500,00

A. C.

B. B.

C. A.

D. D.

Wybrane odpowiedzi, które nie uwzględniają prawidłowego księgowania spłaty zobowiązania wekslem własnym, często opierają się na błędnym zrozumieniu zasad rachunkowości oraz ewidentnych pomyłkach w kwalifikacji poszczególnych operacji. Księgowanie weksli oraz zobowiązań wekslowych wymaga dokładnego rozróżnienia między wartością nominalną weksla a rzeczywistym zobowiązaniem. Jeśli ktoś zakłada, że należy tylko zmniejszyć zobowiązanie wobec spółki Maja o 40 000,00 zł, nie uwzględnia wtedy faktu, że koszt dyskonta stanowi część całkowitych kosztów finansowych i powinien być odpowiednio ujęty w księgach, co prowadzi do niepełnego odwzorowania sytuacji finansowej. Innym typowym błędem myślowym jest utożsamianie weksla z gotówką, co może prowadzić do omijania właściwych kont, na których te transakcje powinny być rejestrowane. Ważne jest, aby wszystkie operacje były zgodne z aktualnymi standardami rachunkowości, co zapewnia nie tylko zgodność z przepisami, ale również przejrzystość i rzetelność sprawozdań finansowych, które są fundamentem dla podejmowania decyzji biznesowych.

Pytanie 4

Konto bilansowe pasywne działa w sposób, w jaki na nim dokonywane są następujące zapisy:

A. obroty rozpoczęcia po stronie Ct, każde zwiększenie po stronie Ct, każde zmniejszenie po stronie Dt

B. obroty rozpoczęcia po stronie Dt, każde zwiększenie po stronie Ct, każde zmniejszenie po stronie Dt

C. obroty rozpoczęcia po stronie Dt, każde zwiększenie po stronie Dt, każde zmniejszenie po stronie Ct

D. obroty rozpoczęcia po stronie Ct, każde zwiększenie po stronie Dt, każde zmniejszenie po stronie Dt

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ zapis w koncie bilansowym pasywnym rozpoczyna się od salda początkowego po stronie Ct, co oznacza, że jest to strona, na której rejestruje się zwiększenia zobowiązań. Każde zwiększenie pasywów, takie jak zaciągnięcie kredytu czy przyjęcie nowych zobowiązań, również rejestrowane jest po stronie Ct. Natomiast każde zmniejszenie pasywów, na przykład spłata kredytu, jest odnotowywane po stronie Dt. Ta struktura zapisów jest zgodna z zasadami rachunkowości, które wskazują, że pasywa muszą być finansowane przez kapitał własny oraz zobowiązania. Przykładowo, jeśli firma zaciąga kredyt na rozwój, zwiększa swoje zobowiązania, co powinno być odzwierciedlone w księgach rachunkowych po stronie Ct. To podejście jest kluczowe dla zrozumienia, jak zarządzać finansami przedsiębiorstwa oraz monitorować jego sytuację finansową w kontekście zobowiązań.

Pytanie 5

Zestawienie obrotów oraz sald kont w księdze głównej ujawni błędy związane z

A. zaksięgowaniem operacji gospodarczej zgodnie z zasadą podwójnego zapisu, ale na przeciwległych stronach kont niż powinno być.

B. księgowania na jednej stronie konta

C. księgowania równoważnego, na poprawnych stronach kont, lecz niewłaściwej wartości.

D. wielokrotnym zaksięgowaniem tej samej operacji gospodarczej.

Zaksięgowanie operacji gospodarczych zgodnie z regułą podwójnego zapisu, ale po przeciwnych stronach kont niż należało, nie prowadzi do wykrycia błędów w zestawieniu obrotów i sald. W rzeczywistości, takie błędy mogą być trudne do zauważenia, ponieważ salda kont mogą się zgadzać, mimo że operacje zostały zarejestrowane w niewłaściwy sposób. Przykładowo, jeśli operacja sprzedaży została zaksięgowana jako uznanie konta 'Przychody' i obciążenie konta 'Kasa', ale w rzeczywistości miała to być operacja obciążająca konto 'Kasa', to zestawienie obrotów może nie ujawnić tego błędu. Wielokrotne zaksięgowanie operacji gospodarczej również niekoniecznie ujawnia się w zestawieniu, jeśli nie zostanie zachowana właściwa identyfikacja transakcji. Księgowanie równoważnego, na właściwych stronach kont, ale niewłaściwej kwoty, również może nie zostać wykryte, ponieważ wpływa na saldo, ale nie na jego poprawność. Kluczowe jest, aby księgowania były dokładne, a każde zaksięgowanie powinno być weryfikowane zarówno pod względem kwoty, jak i konta, na którym jest wykonywane. W przeciwnym razie, nawet prawidłowe pod względem zasad księgowania, mogą one prowadzić do znaczących nieprawidłowości w raportowaniu finansowym.

Pytanie 6

Czyszczenie obudowy komputera przy użyciu cieczy jest zabronione, gdy urządzenie jest pod zasilaniem, ponieważ stawia to pracownika w sytuacji zagrożenia

A. promieniowanie

B. porażenie prądem elektrycznym

C. uszkodzenie komputera

D. wybuch komputera

Odpowiedź 'porażenie prądem elektrycznym' jest prawidłowa, ponieważ stosowanie cieczy do czyszczenia obudowy komputera, gdy urządzenie jest pod napięciem, stwarza bezpośrednie ryzyko kontaktu cieczy z elementami elektrycznymi, co może prowadzić do przepływu prądu przez ciało pracownika. Standardy BHP oraz dobre praktyki w zakresie konserwacji sprzętu komputerowego wyraźnie wskazują na konieczność wyłączania urządzeń przed jakimikolwiek pracami serwisowymi. Przykładowo, w przypadku czyszczenia obudowy komputera, zaleca się stosowanie suchych ścierków lub specjalnych preparatów przeznaczonych do czyszczenia elektroniki, które nie wprowadzają wilgoci. Pracownicy powinni być przeszkoleni w zakresie bezpiecznego obchodzenia się z urządzeniami elektrycznymi oraz właściwego używania środków czyszczących, aby unikać niebezpiecznych sytuacji. Właściwe przestrzeganie tych zasad jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy oraz ochrony sprzętu przed uszkodzeniem.

Pytanie 7

Niedobory niezawinionych, naturalnych mogą być spowodowane różnicami inwentaryzacyjnymi wynikającymi z

A. niepoprawnym zaksięgowaniem ilości przyjętych towarów do magazynu

B. cechami fizyko-chemicznymi lub warunkami przechowywania towarów

C. zdarzeniami przypadkowymi, takimi jak kradzież z włamaniem

D. wydaniem nieodpowiedniej ilości towaru z magazynu

Wybór odpowiedzi związanej z zdarzeniami losowymi, takimi jak kradzież z włamaniem, czy z niewłaściwym wydaniem towaru z magazynu, może wydawać się sensowny, jednak nie odnosi się do istoty niedoborów niezawinionych. Zdarzenia losowe są zazwyczaj klasyfikowane jako czynniki zewnętrzne i nie są traktowane jako naturalne niedobory, które powinny być odzwierciedlone w procesach inwentaryzacyjnych. W przypadku niewłaściwego wydania towaru z magazynu, sytuacja ta może być wynikiem błędu ludzkiego lub nieprzestrzegania standardowych operacji, co nie kwalifikuje się jako niedobór naturalny. Dodatkowo, nieprawidłowe zaksięgowanie ilości przyjętego towaru również wskazuje na błąd proceduralny, a nie na naturalny ubytek, który powinien być przedmiotem analizy inwentaryzacyjnej. Aby zrozumieć różnice inwentaryzacyjne, istotne jest zgłębianie procesów związanych z zarządzaniem zapasami oraz procedurami magazynowymi. Właściwe podejście do inwentaryzacji powinno koncentrować się na identyfikacji i eliminacji błędów ludzkich oraz optymalizacji warunków magazynowych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. W przeciwnym razie, błędna klasyfikacja przyczyn niedoborów może prowadzić do niewłaściwych strategii zarządzania zapasami, co w dłuższej perspektywie może skutkować znacznymi stratami finansowymi.

Pytanie 8

Firma wystawiła fakturę VAT za sprzedaż wyrobów gotowych, z terminem płatności wynoszącym 14 dni. Wskaź strony kont związanych z zapisami księgowymi.

A. Rozrachunki z odbiorcami Wn, Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych Wn, VAT należny Ma

B. Rozrachunki z odbiorcami Wn. Przychody ze sprzedaży wyrobów Ma, VAT należny Ma

C. Rozrachunki z odbiorcami Wn. Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych Ma, VAT należny Wn

D. Rozrachunki z odbiorcami Ma. Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych Ma, VAT należny Ma

Odpowiedź wskazuje poprawne konta księgowe, które są zgodne z zasadami księgowości i standardami rachunkowości. W momencie wystawienia faktury VAT za sprzedaż wyrobów gotowych, przedsiębiorstwo dokonuje zapisów w księgach rachunkowych, w których przychody ze sprzedaży są rejestrowane po stronie Ma (kredyt), co odzwierciedla wzrost zobowiązań przedsiębiorstwa z tytułu przychodów. Z drugiej strony, rozrachunki z odbiorcami są ujmowane po stronie Wn (debet), co odpowiada zwiększeniu aktywów, ponieważ przedsiębiorstwo nabywa prawo do otrzymania zapłaty od odbiorcy. Dodatkowo VAT należny również znajduje się po stronie Ma, ponieważ jest to zobowiązanie podatkowe przedsiębiorstwa wobec urzędów skarbowych. Przykładowo, jeśli faktura wynosi 1000 zł, to 23% VAT wynosi 230 zł, co w całości wpływa na poprawne ujęcie w księgach, gdzie na koncie przychodów oraz VAT-u następuje odpowiednie zwiększenie. Praktyczne zastosowanie tych zapisów ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego prowadzenia dokumentacji finansowej i przygotowania do audytów oraz kontroli skarbowych.

Pytanie 9

Podstawą analizy finansowej jest badanie

A. gospodarki surowcowej

B. efektywności pracy

C. zdolności płatniczej przedsiębiorstwa

D. rozwoju technologicznego

Analiza finansowa obejmuje różne aspekty funkcjonowania przedsiębiorstwa, a niektóre z podejść, które wskazano jako błędne odpowiedzi, mają swoje miejsce w szerszym kontekście zarządzania. Badanie gospodarki materiałowej koncentruje się na efektywności wykorzystania surowców i materiałów, co jest ważne, ale nie stanowi kluczowego elementu analizy finansowej. Wydajność pracy, z kolei, skupia się na efektywności pracowników i procesów produkcyjnych, co również ma swoje znaczenie, ale nie jest bezpośrednio związane z wypłacalnością. Postęp techniczny to kolejny aspekt, który wpływa na wydajność i efektywność, ale nie jest centralnym tematem analizy finansowej. Typowym błędem jest więc mylenie szerokiego pojęcia analizy finansowej z bardziej wąskimi zagadnieniami operacyjnymi. Skuteczna analiza wymaga holistycznego podejścia, które uwzględnia zarówno aspekt płynności finansowej, jak i inne czynniki wpływające na stabilność firmy. W praktyce, zrozumienie tych różnych wymiarów analizy pozwala na lepsze podejmowanie decyzji w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa, co jest kluczowe dla jego długoterminowego sukcesu.

Pytanie 10

Na podstawie przedstawionych składników aktywów jednostki określ, jaka jest wartość środków trwałych.

wyroby gotowe	12 000 zł
części zapasowe maszyn i urządzeń	3 000 zł
grunt zakupiony w celu lokaty kapitału	85 000 zł
wartość firmy	4 000 zł
maszyny produkcyjne	90 000 zł

A. 182 000 zł

B. 90 000 zł

C. 93 000 zł

D. 179 000 zł

Poprawna odpowiedź to 90 000 zł, co oznacza, że maszyny produkcyjne są jedynymi środkami trwałymi w przedstawionym zestawieniu. Środki trwałe to aktywa, które jednostka wykorzystuje w procesie produkcji przez okres dłuższy niż rok. Wartość ta jest kluczowa dla analizy majątku firmy. Zgodnie z ustawą o rachunkowości, środki trwałe powinny być klasyfikowane i wyceniane w oparciu o ich wartość początkową, co w tym przypadku odnosi się do wartości maszyn produkcyjnych. Przykładowo, jeżeli firma posiada maszyny warte 90 000 zł, to te aktywa powinny być odzwierciedlone w bilansie, co wpływa na decyzje inwestycyjne oraz analizy rentowności. W praktyce, prawidłowe określenie wartości środków trwałych jest istotne dla oceny kondycji finansowej jednostki oraz planowania dalszych inwestycji.

Pytanie 11

Konto Ubezpieczenia społeczne oraz inne świadczenia stanowi konto

A. rozrachunkowe

B. bilansowe

C. korygujące

D. wynikowe

Konto Ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia to konto wynikowe, co oznacza, że służy do ewidencjonowania kosztów oraz przychodów związanych z działalnością przedsiębiorstwa w obszarze ubezpieczeń społecznych. Takie konta są kluczowe dla analizy wyników finansowych firmy, ponieważ pozwalają na monitorowanie bieżących kosztów oraz ich wpływu na finalny wynik finansowy. W praktyce, na koncie tym zapisuje się zarówno składki na ubezpieczenia społeczne, które pracodawcy są zobowiązani opłacać, jak i inne związane z tym wydatki. Umożliwia to organizacjom ocenę efektywności swoich działań w kontekście społecznej odpowiedzialności i regulacji prawnych. Dobrym przykładem zastosowania konta wynikowego jest przygotowanie sprawozdań finansowych, gdzie informacje dotyczące ubezpieczeń społecznych są kluczowe dla oceny rentowności. Stosowanie kont wynikowych jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), które podkreślają znaczenie przejrzystości i rzetelności w raportowaniu finansowym.

Pytanie 12

Z przedstawionych w tabeli danych wynika, że wartość aktywów przedsiębiorstwa wynosi

Środki trwałe	30 000 zł
Kredyty i pożyczki	40 000 zł
Zapasy towarów	20 000 zł
Należności krótkoterminowe	10 000 zł
Kapitał zakładowy	50 000 zł

A. 50 000 zł

B. 30 000 zł

C. 100 000 zł

D. 60 000 zł

Wartości aktywów Twojego przedsiębiorstwa wynoszą 60 000 zł, co zgadza się z tym, co pokazała tabela. Aktywa to naprawdę ważna rzecz w bilansie, bo to są zasoby, które firma ma i które mogą przynosić jej pieniądze. Liczymy to jako sumę maszyn, zapasów towarów i należności krótkoterminowych. Przykładowo, jeżeli masz maszyny warte 30 000 zł, towarów za 20 000 zł i należności od klientów na 10 000 zł, to mamy w sumie 60 000 zł. Wiedza o tym, ile wynoszą aktywa, jest super ważna dla inwestorów i menedżerów, żeby mogli ocenić, jak firma radzi sobie finansowo i czy da radę spłacać swoje zobowiązania. Dobrze jest też regularnie sprawdzać i aktualizować te wartości, żeby były zgodne z aktualnym stanem firmy.

Pytanie 13

Firma, która jest podatnikiem na podstawowej stawce VAT, otrzymała od dostawcy fakturę VAT za naprawę maszyny na kwotę brutto 1 845 zł. Jaką kwotę podatku naliczonego uwzględniono w tej fakturze?

A. 345,00 zł

B. 424,35 zł

C. 0,00 zł

D. 405,90 zł

Odpowiedź 345,00 zł jest poprawna, ponieważ jest to kwota podatku VAT naliczonego, która została uwzględniona w fakturze za remont maszyny. Aby obliczyć kwotę VAT naliczonego, należy najpierw ustalić stawkę VAT, która w Polsce wynosi w przypadku usług remontowych 23%. Kwotę netto można obliczyć, dzieląc kwotę brutto przez 1,23 (co odpowiada 100% + 23% VAT). W naszym przypadku: 1845 zł / 1,23 = 1500 zł (kwota netto). Następnie, aby obliczyć kwotę VAT, należy pomnożyć kwotę netto przez stawkę VAT: 1500 zł x 0,23 = 345 zł. Znajomość obliczeń VAT jest kluczowa w działalności gospodarczej, ponieważ pozwala na prawidłowe rozliczenie podatku oraz efektywne zarządzanie kosztami. Oprócz tego, przedsiębiorcy powinni regularnie przeglądać przepisy dotyczące VAT, aby być na bieżąco z ewentualnymi zmianami w stawkach i zasadach rozliczeń.

Pytanie 14

Jakie dokumenty księgowe, zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, powinny być przechowywane przez okres 5 lat, licząc od początku roku, który następuje po roku obrotowym, którego dotyczą te dokumenty?

A. Dokumenty dotyczące inwentaryzacji

B. Zatwierdzone roczne bilansy finansowe

C. Dokumenty odnoszące się do rękojmi i reklamacji

D. Dokumenty księgowe związane z przychodami ze sprzedaży detalicznej

Dokumenty inwentaryzacyjne są kluczowymi dowodami księgowymi, które zgodnie z ustawą o rachunkowości należy przechowywać przez okres 5 lat, licząc od początku roku następującego po roku obrotowym, którego dotyczą. Ustawa ta kładzie nacisk na konieczność zachowania pełnej dokumentacji w celu zapewnienia prawidłowego przebiegu procesów kontrolnych oraz audytowych. Przykładowo, dokumenty inwentaryzacyjne, takie jak protokoły z inwentaryzacji, są istotne dla potwierdzenia stanu aktywów oraz pasywów firmy. W praktyce oznacza to, że każda firma musi przeprowadzać regularne inwentaryzacje, aby móc rzetelnie zarządzać swoim majątkiem. Przechowywanie tych dokumentów przez wymagany okres umożliwia również odpowiednią weryfikację danych finansowych w przypadku kontroli skarbowej czy audytu. Ponadto, dokumenty te mogą być istotne dla analizy trendów w stanach magazynowych oraz w procesach zarządzania zapasami, co kładzie fundamenty pod efektywne podejmowanie decyzji biznesowych.

Pytanie 15

Firma produkująca ceramikę budowlaną wytwarza jeden typ dachówki. W celu obliczenia jednostkowego kosztu wytwarzania wykorzysta kalkulację

A. podziałową współczynnikową

B. podziałową prostą

C. doliczeniową zleceniową

D. doliczeniową asortymentową

Kalkulacja podziałowa prosta jest najodpowiedniejszą metodą w przypadku przedsiębiorstwa produkującego jeden rodzaj produktu, takiego jak dachówki ceramiczne. W tej metodzie koszty są dzielone na jednostkowe dla całej produkcji, co umożliwia łatwe ustalenie kosztu jednostkowego wytworzenia. Dzięki temu przedsiębiorstwo może efektywnie zarządzać kosztami oraz analizować wydajność produkcji. Przykładowo, jeśli całkowite koszty produkcji wynoszą 100 000 zł, a wyprodukowano 10 000 dachówek, to jednostkowy koszt produkcji wynosi 10 zł na sztukę. Ta metoda jest często stosowana w branżach, gdzie produkcja jest masowa, a asortyment jednorodny, co sprzyja ułatwieniu analizy finansowej. Warto podkreślić, że kalkulacja podziałowa prosta odpowiada na potrzebę systematyzacji kosztów i umożliwia przedsiębiorstwom podejmowanie lepszych decyzji strategicznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu kosztami w przemyśle budowlanym.

Pytanie 16

Czas ekonomicznej przydatności środka trwałego o początkowej wartości 300 000,00 zł ustalono na 5 lat. Jaką kwotę wyniesie miesięczny odpis amortyzacyjny tego środka trwałego?

A. 5 000,00 zł

B. 30 000,00 zł

C. 60 000,00 zł

D. 50 000,00 zł

Miesięczny odpis amortyzacyjny środka trwałego oblicza się, dzieląc wartość początkową środka przez okres jego ekonomicznej użyteczności. W tym przypadku, wartość początkowa wynosi 300 000,00 zł, a okres użyteczności to 5 lat. Przemieniając lata na miesiące, otrzymujemy 5 lat x 12 miesięcy = 60 miesięcy. Następnie obliczamy miesięczny odpis: 300 000,00 zł / 60 miesięcy = 5 000,00 zł. Taka metoda amortyzacji jest zgodna z zasadami rachunkowości i standardami finansowymi, które przewidują systematyczne rozliczanie kosztów związanych z używaniem środków trwałych. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w kontekście planowania finansowego firmy oraz zarządzania majątkiem, ponieważ pozwala na realistyczne szacowanie wydatków i zysków związanych z posiadanymi aktywami. Warto również zwrócić uwagę, że odpowiednia amortyzacja ma wpływ na obliczenia podatkowe przedsiębiorstw, a jej niewłaściwe ustalenie może prowadzić do konsekwencji prawnych i finansowych.

Pytanie 17

Firma rozpoczęła proces likwidacji urządzenia produkcyjnego, które zostało całkowicie umorzone. Na podstawie dokumentu księgowego LT dokonano wyksięgowania środka trwałego z ewidencji bilansowej oraz jego ujęcia w ewidencji pozabilansowej, wprowadzając odpowiednie zapisy na kontach księgowych:

A. Ma Umorzenie środków trwałych, Wn Środki trwałe w likwidacji, Ma Środki trwałe

B. Ma Umorzenie środków trwałych, Wn Środki trwałe, Wn Środki trwałe w likwidacji

C. Wn Umorzenie środków trwałych, Ma Środki trwałe, Wn Środki trwałe w likwidacji

D. Wn Umorzenie środków trwałych, Ma Środki trwałe, Ma Środki trwałe w likwidacji

W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak Ma Umorzenie środków trwałych, Wn Środki trwałe, Wn Środki trwałe w likwidacji, istnieje kilka kluczowych aspektów, które prowadzą do nieporozumień w zakresie księgowości. Zapis 'Ma Umorzenie środków trwałych' sugeruje, że umorzenie środków trwałych zwiększa się, co jest sprzeczne z logiką likwidacji, gdzie umorzenie powinno zostać zmniejszone. Umorzenie to z definicji proces, w którym wartość środka trwałego jest stopniowo odejmowana od jego początkowej wartości, co w przypadku całkowitego umorzenia oznacza, że saldo umorzenia powinno pozostać na tym samym poziomie, a sam środek trwały powinien być wyksięgowany. Dodatkowo, zapis Wn Środki trwałe bez kredytowania ich wartości do konta odpowiedniego umorzenia jest niewłaściwy, ponieważ nie eliminuje aktywów z bilansu. W praktyce, takie błędne podejście może prowadzić do nieprawidłowego obrazu sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, wpływając negatywnie na podejmowanie decyzji zarządczych. Kolejnym typowym błędem w myśleniu jest pomijanie znaczenia ewidencji pozabilansowej, której celem jest monitorowanie środków trwałych, które nie są już aktywne w bilansie, ale wciąż wymagają obserwacji z uwagi na przyszłe decyzje dotyczące ich likwidacji. Z tego powodu kluczowe jest zrozumienie, jak prawidłowo księgować takie operacje, aby zachować zgodność z zasadami rachunkowości oraz zapewnić przejrzystość w raportowaniu finansowym.

Pytanie 18

Zakład zrealizował 100 sztuk gotowych wyrobów oraz 80 sztuk produktów w trakcie produkcji, które były przerobione w 40%. Koszty bezpośrednie wynoszą 122 000 zł, a koszty wydziałowe to 10 000 zł. Jakie są jednostkowe techniczne koszty wytworzenia gotowego produktu oraz produktu niezakończonego?

A. 1 320 zł i 1 650 zł

B. 1 320 zł i 528 zł

C. 1 000 zł i 400 zł

D. 1 220 zł i 125 zł

Poprawna odpowiedź wskazuje, że jednostkowy techniczny koszt wytworzenia produktu gotowego wynosi 1 000 zł, a jednostkowy koszt produktu niezakończonego to 400 zł. Koszt jednostkowy produktu gotowego oblicza się dzieląc całkowite koszty produkcji przez liczbę wyprodukowanych sztuk. W tym przypadku całkowite koszty produkcji wynoszą 122 000 zł (koszty bezpośrednie) + 10 000 zł (koszty wydziałowe) = 132 000 zł. Dzieląc tę kwotę przez 100 sztuk produktów gotowych, otrzymujemy 1 320 zł, co jest prawidłowym kosztem jednostkowym. Jednakże, aby obliczyć koszt jednostkowy produktów niezakończonych, musimy uwzględnić stopień zakończenia produkcji, który wynosi 40%. Oznacza to, że 80 sztuk produktów niezakończonych to tak naprawdę 32 sztuki pełnowartościowe w kontekście kosztów (80 sztuk * 40%). Dzieląc całkowite koszty przez 32 sztuki, otrzymujemy 4 125 zł. Jednakże, w kontekście kosztów, mogą wystąpić różnice ze względu na przyjęte założenia dotyczące alokacji kosztów. Dobrą praktyką jest dokładne zrozumienie, jak koszty są alokowane i które z nich są bezpośrednie w stosunku do produkcji wyrobów gotowych i w toku. W praktyce, tak precyzyjne obliczenia pozwalają firmom dokładniej ocenić efektywność produkcji oraz zrozumieć, gdzie można wprowadzać usprawnienia.

Pytanie 19

Regulowanie gospodarki przez rząd poprzez pobieranie podatków oraz finansowanie wydatków to strategia

A. redystrybucyjna

B. inwestycyjna

C. antymonopolowa

D. fiskalna

Odpowiedzi antymonopolowa, redystrybucyjna oraz inwestycyjna, mimo że dotyczą istotnych zagadnień w zakresie ekonomii, nie są poprawne w kontekście opisanego pytania. Polityka antymonopolowa ma na celu zapobieganie monopolizacji rynku i utrzymanie konkurencji, co jest niezbędne dla zdrowego funkcjonowania gospodarki. Nie ma jednak bezpośredniego związku z regulowaniem wydatków publicznych i systemu podatkowego przez rząd. Z kolei polityka redystrybucyjna koncentruje się na alokacji zasobów w taki sposób, aby zmniejszać nierówności dochodowe, co może być efektem polityki fiskalnej, ale nie jest to jej główny cel. Ponadto, polityka inwestycyjna odnosi się do bezpośrednich działań mających na celu zwiększenie inwestycji w infrastrukturę i gospodarkę, co również nie obejmuje szerokiego aspektu nakładania podatków i regulacji wydatków. W praktyce, mylenie tych pojęć może prowadzić do nieporozumień w zakresie polityki gospodarczej i jej instrumentów. Zrozumienie różnicy między tymi podejściami jest kluczowe dla analizy działań rządu oraz ich skutków dla obywateli. Wszelkie polityki gospodarcze są komplementarne, ale każda z nich ma inne cele i metody działania.

Pytanie 20

Jaką wysokość będzie miał miesięczny odpis amortyzacyjny dla budynku magazynowego o pierwotnej wartości 36 000 zł oraz rocznej stawce amortyzacyjnej wynoszącej 2,5%?

A. 9 000 zł

B. 900 zł

C. 75 zł

D. 750 zł

Aby obliczyć miesięczny odpis amortyzacyjny budynku magazynowego, należy najpierw ustalić roczny odpis amortyzacyjny, który uzyskuje się mnożąc wartość początkową budynku przez roczną stopę amortyzacyjną. W tym przypadku wartość początkowa wynosi 36 000 zł, a roczna stopa amortyzacyjna wynosi 2,5%. Zatem roczny odpis amortyzacyjny wynosi 36 000 zł * 2,5% = 900 zł. Aby uzyskać miesięczny odpis, roczny odpis należy podzielić przez 12 miesięcy, co daje 900 zł / 12 = 75 zł. Taki sposób obliczania amortyzacji jest zgodny z ustawą o rachunkowości oraz standardami rachunkowości, które wymagają, aby odpisy amortyzacyjne były rozliczane równomiernie w czasie. Dlatego prawidłowe zastosowanie wskaźnika amortyzacyjnego jest kluczowe dla przedstawienia rzetelnego obrazu sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz dla efektywnego zarządzania aktywami. W praktyce, wiedza na temat amortyzacji jest istotna nie tylko dla celów bilansowych, ale również podatkowych, ponieważ odpisy amortyzacyjne mogą wpłynąć na obliczenie dochodu do opodatkowania.

Pytanie 21

Podatki wspierają budżet państwowy

A. rolny, VAT, od spadków oraz darowizn

B. od środków transportu, akcyza, VAT

C. VAT, akcyza, dochodowy

D. od nieruchomości, dochodowy, rolny

Kiedy analizujemy inne odpowiedzi, możemy zauważyć, że niektóre z wymienionych podatków nie mają istotnego wpływu na budżet państwa w kontekście ogólnych wpływów. Na przykład podatek rolny jest ograniczony do specyficznych sektorów gospodarki i nie dostarcza tak znaczących wpływów jak VAT czy akcyza. Odpowiedzi zawierające podatek od nieruchomości również pomijają kluczowe elementy systemu podatkowego, ponieważ nie jest on standardowym źródłem dochodu w wielu krajach. Ponadto, podatek od spadków i darowizn ma charakter jednorazowy oraz jest stosunkowo niższy w porównaniu do podatku dochodowego czy VAT. Kluczową pomyłką jest zrozumienie, że podatek dochodowy oraz VAT są fundamentami finansowania budżetów państw, podczas gdy inne podatki mają marginalne znaczenie w szerszym kontekście. Warto zdawać sobie sprawę, że efektywność systemu podatkowego polega na dywersyfikacji źródeł dochodów, co oznacza, że poleganie na jednym lub kilku specyficznych podatkach może prowadzić do niestabilności finansowej. W związku z tym, istotne jest, aby zrozumieć zakres i rolę każdego podatku w kontekście ogólnej struktury budżetu państwa.

Pytanie 22

W jakiej pozycji w bilansie zostanie zarejestrowany weksel obcy z jednym miesiącem do wykupu, który otrzymano od klienta w celu pokrycia należności za sprzedane towary?

A. Inne środki pieniężne

B. Inne zobowiązania finansowe

C. Należności z tytułu dostaw i usług

D. Zobowiązania wekslowe

Ujęcie weksla obcego o jednomiesięcznym terminie wykupu w pozycjach takich jak "Należności z tytułu dostaw i usług", "Zobowiązania wekslowe" czy "Inne zobowiązania finansowe" jest niewłaściwe z perspektywy zasad rachunkowości. Należności z tytułu dostaw i usług odnoszą się do kwot, które przedsiębiorstwo ma prawo otrzymać od swoich klientów za sprzedane towary lub świadczone usługi. Weksel, będąc instrumentem dłużnym, nie powinien być traktowany jako należność, ponieważ jest to zobowiązanie emitenta weksla, a nie wierzytelność. W przypadku drugiej odpowiedzi, "Zobowiązania wekslowe", odnosi się ona do zobowiązań, które przedsiębiorstwo samo wystawia lub otrzymuje, co nie jest adekwatne w przypadku, gdy weksel jest odebrany od odbiorcy. W końcu, klasyfikacja weksla jako "Inne zobowiązania finansowe" jest błędna, ponieważ weksel nie jest zobowiązaniem samego przedsiębiorstwa, a jedynie środkiem płatniczym. Takie błędy wynikają często z niepełnego zrozumienia różnicy pomiędzy aktywami a zobowiązaniami w kontekście instrumentów finansowych. Kluczowe jest rozróżnianie pomiędzy tymi pojęciami, aby właściwie klasyfikować transakcje w bilansie.

Pytanie 23

W Hurtowni "Meblomag" sp. z o.o. wybrane konta księgowe na dzień 31.12.2012 r. wykazują następujące salda. Wynik finansowy brutto na dzień 31.12.2012 r. ustalony metodą statystyczną wynosi

– Przychody za sprzedaży towarów	120 000 zł
– Wartość sprzedanych towarów w cenie zakupu	50 000 zł
– Koszty handlowe	30 000 zł
– Pozostałe przychody operacyjne	5 300 zł
– Pozostałe koszty operacyjne	4 100 zł
– Straty nadzwyczajne	400 zł
– Przychody finansowe	1 200 zł

A. 69 600 zł

B. 97 900 zł

C. 142 000 zł

D. 42 000 zł

Aby prawidłowo obliczyć wynik finansowy brutto, kluczowe jest zrozumienie, że jest to różnica pomiędzy przychodami a kosztami związanymi z działalnością przedsiębiorstwa. W przypadku Hurtowni "Meblomag" sp. z o.o., po dokładnym zsumowaniu przychodów oraz kosztów, uzyskany wynik wynosi 42 000 zł. To właśnie ta suma jest odzwierciedleniem efektywności finansowej firmy w analizowanym okresie. W praktyce, wynik finansowy brutto jest istotnym wskaźnikiem umożliwiającym analizę rentowności działalności handlowej. Stanowi on również podstawę do dalszego planowania finansowego oraz podejmowania strategicznych decyzji. Dobrą praktyką w obliczeniach finansowych jest regularne monitorowanie oraz aktualizacja danych księgowych, co pozwala na bieżąco oceniać kondycję finansową przedsiębiorstwa oraz na wczesne wykrywanie potencjalnych problemów. Prawidłowe podejście do analizy wyników finansowych, w tym zrozumienie metodologii obliczania wyniku finansowego, jest kluczowym elementem zarządzania finansami w każdym przedsiębiorstwie.

Pytanie 24

Hurtownia ALFA korzysta z usług Przedsiębiorstwa Transportowego BETA, dokonując miesięcznych płatności w wysokości 1 400,00 zł za usługi transportowe. Po zakończeniu ustalonego okresu rozliczeniowego Hurtownia ALFA wyrównuje ewentualne różnice pomiędzy wartością zakupionych usług transportowych a zrealizowanymi wpłatami, co jest efektem zastosowania

A. rozliczeń saldami

B. rozliczeń planowych

C. akredytywy

D. polecenia zapłaty

Wybór polecenia zapłaty, akredytywy lub rozliczeń saldami nie jest adekwatny w kontekście przedstawionej sytuacji. Polecenie zapłaty jest narzędziem umożliwiającym automatyczne dokonywanie płatności na rzecz dostawcy, co nie odnosi się do mechanizmu wyrównania różnic w kosztach usług. Użycie polecenia zapłaty nie obejmuje elastyczności w dostosowywaniu kwot zapłaty w zależności od rzeczywistego zużycia usług. Akredytywa stanowi z kolei formę zabezpieczenia płatności, w której bank gwarantuje zapłatę dostawcy w określonych warunkach, co również nie znajduje zastosowania w opisanej sytuacji, gdzie hurtownia dokonuje regularnych, ustalonych płatności. Co więcej, rozliczenia saldami są wykorzystywane w kontekście uzgadniania rachunków między stronami, co nie odpowiada na potrzebę planowania wydatków na usługi transportowe. Typowe nieporozumienia dotyczące tych koncepcji wynikają z mylnego utożsamiania ich z rutynowym zarządzaniem płatnościami, które wymaga bardziej złożonego podejścia, jakim są rozliczenia planowe, umożliwiające zarówno przewidywanie wydatków, jak i odpowiednie ich dostosowywanie.

Pytanie 25

Firma posiada środek trwały o wartości początkowej 15 000,00 zł oraz dotychczasowym umorzeniu 10 000,00 zł. Jaką wartość bilansową ma ten środek trwały?

A. 15 000,00 zł

B. 20 000,00 zł

C. 10 000,00 zł

D. 5 000,00 zł

Wartość bilansowa środka trwałego obliczamy, odejmując umorzenie od wartości początkowej. W Twoim przypadku mamy środek trwały o wartości początkowej 15 000 zł i umorzeniu wynoszącym 10 000 zł. Więc wartość bilansowa to 15 000 zł minus 10 000 zł, co daje 5 000 zł. To, jak obliczamy tę wartość, jest zgodne z przepisami o rachunkowości. Warto znać tę wartość, bo jest kluczowa dla wszelkich analiz finansowych, czy to do oceny rentowności inwestycji, czy planowania wydatków na utrzymanie i modernizację aktywów. Warto też pamiętać, że jak sprzedasz albo zlikwidujesz środek trwały, to jego wartość bilansowa wpłynie na wyniki finansowe firmy w danym okresie.

Pytanie 26

Uczeń technikum staje przed możliwością podjęcia studiów dziennych albo rozpoczęcia pracy. Wybór ten skutkuje

A. użytecznością krańcową

B. użytecznością całkowitą

C. kosztem alternatywnym

D. kosztem zależnym

Koszt alternatywny to wartość utraconych możliwości związanych z dokonaniem wyboru. W przypadku absolwenta technikum, który stoi przed decyzją o rozpoczęciu studiów dziennych lub podjęciu pracy, koszt alternatywny odnosi się do potencjalnych korzyści, jakie mógłby osiągnąć w sytuacji, w której wybrałby drugą opcję. Na przykład, jeśli absolwent zdecyduje się na studia, koszt alternatywny to wynagrodzenie, które mógłby zarobić podczas pracy w tym samym okresie. W ekonomii, analiza kosztów alternatywnych jest kluczowa dla podejmowania racjonalnych decyzji, ponieważ pozwala ocenić nie tylko bezpośrednie koszty związane z danym wyborem, ale także potencjalne zyski, które wiążą się z alternatywnymi możliwościami. Zrozumienie koncepcji kosztu alternatywnego jest istotne dla planowania kariery i zarządzania finansami osobistymi, ponieważ pomaga w podejmowaniu wyborów, które maksymalizują wartość uzyskanych korzyści. W praktyce, umiejętność identyfikacji kosztów alternatywnych pozwala jednostkom na lepsze zrozumienie, jakie konsekwencje niosą za sobą ich decyzje.

Pytanie 27

Koszty obowiązkowych badań lekarskich wstępnych, okresowych i kontrolnych pracowników działu księgowości pokrywa

A. Narodowy Fundusz Zdrowia

B. Zakład Ubezpieczeń Społecznych

C. pracownik z wynagrodzenia netto

D. pracodawca z własnych funduszy

Wybór odpowiedzi, które wskazują na inne źródła pokrycia kosztów badań lekarskich, wynika z nieprawidłowego zrozumienia przepisów dotyczących ochrony zdrowia pracowników. Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ) nie jest odpowiedzialny za pokrycie kosztów badań wstępnych i kontrolnych w pracy. NFZ finansuje usługi medyczne, ale to pracodawca ma ustawowy obowiązek zapewnienia pracownikom odpowiednich badań. W związku z tym, twierdzenie, że NFZ pokryje te koszty, opiera się na błędnym założeniu, które nie jest zgodne z regulacjami prawnymi. Podobnie, twierdzenie, że pracownicy powinni pokrywać te wydatki z wynagrodzenia netto, ignoruje fakt, że takie wydatki są obowiązkowe i powinny być finansowane przez pracodawcę. To podejście nie tylko narusza prawo pracy, ale także może prowadzić do obniżenia jakości zdrowia pracowników, co w dłuższej perspektywie wpływa na wydajność i efektywność organizacji. Z kolei Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) jest odpowiedzialny za różne formy ubezpieczeń społecznych oraz świadczenia, ale nie zajmuje się finansowaniem badań lekarskich, co jest kolejnym powodem, dla którego wybór tej odpowiedzi jest błędny. Te nieporozumienia mogą wynikać z braku wiedzy na temat odpowiedzialności pracodawców wobec pracowników oraz podstawowych zasad dotyczących ochrony zdrowia w miejscu pracy.

Pytanie 28

Jak kwalifikuje się spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego?

A. w aktywach niematerialnych i prawnych

B. w inwestycjach długoterminowych

C. w środkach trwałych

D. w środkach trwałych w budowie

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest klasyfikowane jako środek trwały w bilansie jednostki. Zgodnie z obowiązującymi standardami rachunkowości, środki trwałe to aktywa, które są używane w działalności jednostki przez dłuższy czas, zazwyczaj powyżej roku, oraz które mają za zadanie przynosić korzyści ekonomiczne. W przypadku spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, jego posiadanie wiąże się z możliwością korzystania z lokalu mieszkalnego, co generuje dochody i zwiększa wartość majątku. Przykładem może być sytuacja, gdy spółdzielnia mieszkaniowa posiada budynki, w których członkowie mają prawo do lokalu. Wartość tego prawa jest ujmowana jako środek trwały, co sprawia, że można ją amortyzować, co jest zgodne z zasadami ustalonymi w Krajowych Standardach Rachunkowości (KSR). To pozwala na prawidłowe odzwierciedlenie wartości aktywów w bilansie oraz na precyzyjne ustalanie wyników finansowych jednostki. Dodatkowo, w kontekście sprawozdań finansowych, prawidłowa klasyfikacja tego prawa wpływa na dokładność analizy finansowej oraz decyzji inwestycyjnych jednostki.

Pytanie 29

21 marca 2016 roku firma nabyła i wprowadziła do użytkowania środek trwały o wartości początkowej 7 200,00 zł oraz przewidywanym czasie użytkowania 10 lat. Jaką kwotę amortyzacji środka trwałego naliczono za rok 2016, jeśli stosowano metodę liniową, zaczynając od miesiąca następującego po jego włączeniu do eksploatacji?

A. 600,00 zł

B. 540,00 zł

C. 480,00 zł

D. 720,00 zł

No to tak, odpowiedź 540,00 zł jest jak najbardziej trafna. Amortyzacja liniowa to nic innego jak rozkład kosztu środka trwałego na cały czas jego użytkowania, co w tym przypadku wynosi 7 200,00 zł przez 10 lat. Więc jak podzielimy 7 200,00 zł przez 10, to wychodzi 720,00 zł rocznie. Ale pamiętaj, że środek trwały wchodził do użytkowania 21 marca 2016 roku, więc amortyzacja zaczyna się od następnego miesiąca. Dlatego w 2016 roku będą tylko 9 miesięcy (kwiecień do grudnia) do obliczenia. Stąd mamy: 720,00 zł x 9/12, co daje wspomniane 540,00 zł. Takie podejście jest zgodne z Krajowymi Standardami Rachunkowości i ułatwia życie, bo można lepiej planować wydatki i kontrolować koszty związane z użytkowaniem tych środków.

Pytanie 30

Wskaźniki płynności finansowej wskazują na możliwości przedsiębiorstwa w zakresie

A. finansowania działalności inwestycyjnej

B. regulowania bieżących zobowiązań

C. całkowitej spłaty zobowiązań z nadwyżki finansowej

D. osiągania dodatniego wyniku finansowego netto

Wskaźniki płynności finansowej są kluczowymi narzędziami analizy finansowej, które oceniają zdolność przedsiębiorstwa do regulowania bieżących zobowiązań. Odpowiedź dotycząca regulowania bieżących zobowiązań wskazuje na zdolność firmy do utrzymania równowagi finansowej poprzez zapewnienie odpowiedniego poziomu płynnych aktywów w stosunku do bieżących zobowiązań. Przykładowo, wskaźnik płynności bieżącej (current ratio) oblicza się, dzieląc aktywa bieżące przez zobowiązania bieżące. Standard branżowy sugeruje, że wskaźnik ten powinien wynosić co najmniej 1,2, co oznacza, że przedsiębiorstwo ma wystarczające aktywa bieżące, aby pokryć swoje zobowiązania. W praktyce, monitorowanie wskaźników płynności pozwala przedsiębiorstwom na szybką reakcję na zmieniające się warunki rynkowe, a także na uniknięcie ryzyka niewypłacalności. Dobrą praktyką jest regularne analizowanie wskaźników płynności, co może pomóc w identyfikacji potencjalnych problemów finansowych oraz umożliwić podejmowanie strategicznych decyzji dotyczących zarządzania kapitałem obrotowym.

Pytanie 31

Gospodarcza operacja opisana jako "sprzedaż towarów za gotówkę" została zarejestrowana w jednostce gospodarczej w poprawnych kwotach, lecz na niewłaściwych kontach: Materiały i Rozrachunki z odbiorcami. Aby skorygować błąd księgowy, unikając sztucznego zawyżenia obrotów na kontach, należy zastosować storno

A. czerwonego całkowitego

B. czarnego całkowitego

C. czerwonego częściowego

D. czarnego częściowego

Stosowanie storna czarnego częściowego, czerwonego częściowego lub czarnego całkowitego w opisanej sytuacji jest nieodpowiednie i prowadzi do nieprawidłowości w księgowości. Storno czarne częściowe polega na anulowaniu jedynie części zapisów, co w przypadku błędnie zaksięgowanej transakcji może prowadzić do sytuacji, w której część wartości pozostaje na niewłaściwym koncie, co z kolei może sztucznie zawyżać obroty na tym koncie. Analogicznie, storno czerwone częściowe również nie rozwiązuje problemu, gdyż jedynie częściowo koryguje błędne zapisy, co wprowadza chaos w dokumentacji księgowej. Storno czarne całkowite, chociaż wydaje się bardziej odpowiednie, nie eliminuje ryzyka pozostawienia nieprawidłowych wartości na niewłaściwych kontach, a zatem nie zapewnia pełnej zgodności z rzeczywistością finansową jednostki. Księgowość wymaga ścisłego przestrzegania zasad dotyczących klasyfikacji i ewidencji operacji gospodarczych, aby uniknąć rozrachunków, które mogą prowadzić do błędnych decyzji finansowych. Przykładem może być przypadkowe pominięcie konieczności wykazania przychodów na właściwych kontach, co może w przyszłości wpłynąć na analizy finansowe oraz raportowanie. Dlatego kluczowe znaczenie ma stosowanie storno czerwonego całkowitego, które zapewnia pełne skorygowanie błędnej transakcji i przywrócenie właściwego stanu kont.

Pytanie 32

W celu oceny efektywności funkcjonowania jednostki można wykorzystać między innymi wskaźnik

A. zysku ze sprzedaży.

B. całkowitego zadłużenia.

C. rotacji zapasów w dniach.

D. kompozycji aktywów obrotowych.

Wskaźnik rotacji zapasów w dniach jest kluczowym narzędziem oceny efektywności operacyjnej jednostki, ponieważ mierzy, jak długo zapasy pozostają w magazynie przed sprzedażą. Jest to istotne, ponieważ zbyt długi czas przechowywania zapasów może prowadzić do zwiększenia kosztów magazynowania oraz ryzyka utraty wartości towarów. W praktyce, firma może wykorzystać ten wskaźnik do optymalizacji procesu zakupowego i produkcyjnego. Na przykład, jeśli wskaźnik rotacji zapasów jest niski, może to sugerować nadmierne zakupy lub niewłaściwe prognozowanie popytu. Firmy stosujące zasady Lean Management starają się utrzymać minimalny poziom zapasów, co jest zgodne z ideą just-in-time, ograniczając tym samym koszty i zwiększając płynność finansową. Analiza rotacji zapasów w dniach jest również zgodna z dobrymi praktykami zarządzania łańcuchem dostaw, gdzie kluczowe jest zrozumienie dynamiki zapasów w celu zwiększenia efektywności operacyjnej. Dobrze zarządzane zapasy przyczyniają się do zwiększenia rentowności firmy, co jest celem każdego przedsiębiorstwa.

Pytanie 33

Na fakturze sprzedaży podatnik VAT wpisał błędną cenę towarów. W celu skorygowania tego błędu należy wystawić

A. fakturę korygującą

B. notę korygującą

C. notę księgową

D. duplikat faktury

Faktura korygująca to ważny dokument, który pozwala na poprawienie błędów w fakturach sprzedaży. W Polsce, zgodnie z ustawą o VAT, to jedyny sposób na skorygowanie czegoś, co już zostało wystawione. Wyobraź sobie, że na fakturze pomyliłeś cenę towaru. W takim przypadku wystawienie faktury korygującej to najlepsze rozwiązanie – zarówno sprzedawca, jak i kupujący mogą zaktualizować swoje księgi. Wiem z doświadczenia, że ważne jest, żeby taka faktura miała wszystkie potrzebne dane, jak numer oryginalnej faktury, powód korekty i nowe kwoty. Dzięki temu masz pewność, że wszystko jest zgodne z prawem i nie ma później problemów z rozliczeniami podatkowymi.

Pytanie 34

W miesiącu styczniu, jednostka gospodarcza osiągnęła przychody w wysokości 400 000,00 zł oraz poniosła koszty w wysokości 310 000,00 zł. Jaką kwotę wynosiła zaliczka na podatek dochodowy od osób prawnych za ten miesiąc?

A. 90 000,00 zł

B. 17 100,00 zł

C. 1 425,00 zł

D. 16 200,00 zł

Aby obliczyć zaliczkę na podatek dochodowy od osób prawnych, musisz najpierw wiedzieć, jaka jest podstawa opodatkowania. W tym wypadku to różnica między przychodami a kosztami, które poniósł przedsiębiorca. W naszym przykładzie przychody to 400 000 zł, a koszty to 310 000 zł, więc podstawa opodatkowania to 400 000 zł minus 310 000 zł, co daje 90 000 zł. W Polsce stawka podatku dochodowego od osób prawnych to 19%. Więc, żeby obliczyć zaliczkę, robimy proste mnożenie: 90 000 zł razy 19%, co wychodzi 17 100 zł. To właśnie ta zaliczka, którą przedsiębiorstwo powinno zapłacić w danym miesiącu. Znajomość tych zasad naprawdę pomaga w zarządzaniu finansami firmy. Dzięki temu łatwiej planować płatności podatkowe i unikać problemów z urzędem skarbowym. A to, co ciekawe, to że teraz można to wszystko zautomatyzować w programach księgowych, co jest naprawdę wygodne i zwiększa dokładność finansów.

Pytanie 35

Firma posiadała 1 200 obligacji trzyletnich, które nabyto po cenie 80,00 zł za sztukę. Na giełdzie sprzedano 700 obligacji w cenie 90,00 zł za każdą. Jakie skutki finansowe wynikły ze zbycia tych aktywów?

A. strata 56 000,00 zł

B. zysk 63 000,00 zł

C. strata 7 000,00 zł

D. zysk 7 000,00 zł

Pojawiające się błędy w analizie wyników zbycia obligacji często wynikają z nieprawidłowego rozumienia podstawowych pojęć związanych z przychodami i kosztami. Niektórzy mogą pomylić całkowity przychód ze sprzedaży obligacji z zyskiem, co prowadzi do błędnych konkluzji. Na przykład, myślenie, że sprzedaż obligacji za 90,00 zł oznacza natychmiastowy zysk, ignoruje fakt, że jednostka miała wcześniejsze wydatki na ich zakup. Istotne jest uwzględnienie kosztów nabycia, które w tym przypadku wynoszą 80,00 zł na obligację. Również błędne jest obliczanie całkowitej straty na poziomie 56 000,00 zł, ponieważ taka kwota odnosi się tylko do kosztów nabycia sprzedanych obligacji. Aby prawidłowo zrozumieć, jak oblicza się zysk czy stratę, należy pamiętać, że przychód ze sprzedaży minus koszt nabycia to kluczowy wzór do wyliczenia efektywności operacji finansowych. W praktyce, każda transakcja powinna być analizowana pod kątem zarówno wydatków, jak i przychodów, aby uzyskać pełny obraz jej wpływu na sytuację finansową jednostki.

Pytanie 36

Po odkryciu pomyłki w fakturze VAT, dotyczącej zastosowania stawki 8% zamiast 23%, sprzedający towar powinien wystawić

A. fakturę VAT korygującą - zmniejszającą

B. notę księgową

C. notę korygującą

D. fakturę VAT korygującą - zwiększającą

Odpowiedź 'faktura VAT korygująca - zwiększająca' jest w porządku. Kiedy na fakturze VAT wkradł się błąd i zastosowano niższą stawkę podatku, to trzeba wystawić fakturę korygującą, żeby podnieść wartość podatku. Zasadniczo, faktura korygująca służy do naprawy błędów w dokumentach podatkowych, a jej celem jest upewnienie się, że prawidłowa kwota podatku trafi do urzędów. Przykład: jeżeli sprzedawca ma fakturę na 1000 zł z 8% VAT, to VAT wynosi 80 zł. Po korekcie na 23% wyjdzie 230 zł, a więc trzeba wydać fakturę korygującą, żeby zwiększyć VAT o 150 zł. To podejście jest całkiem dobre i pozwala uniknąć kłopotów z przepisami podatkowymi, co jest bardzo ważne dla każdej firmy.

Pytanie 37

Transakcje gotówkowe realizowane są przy użyciu

A. polecenia przelewu

B. akredytywy

C. weksla prostego

D. przekazu pocztowego

Polecenie przelewu jest formą płatności, która opiera się na zleceniach przekazywanych z jednego konta bankowego na drugie. Podczas gdy przelew to bardzo powszechna forma rozliczeń w świecie współczesnym, używanie go jako metody gotówkowej jest niepoprawne, ponieważ nie dotyczy bezpośrednich transakcji gotówkowych. W przypadku weksla prostego, jest to dokument, który zobowiązuje jedną osobę do zapłaty określonej kwoty drugiej osobie, co również nie stanowi bezpośredniego rozliczenia gotówkowego. Używanie weksla jest bardziej związane z zabezpieczeniem płatności w przyszłości, a nie z bezpośrednim przekazaniem gotówki. Akredytywa natomiast jest instrumentem finansowym, który zapewnia płatność po spełnieniu określonych warunków, zwykle używana w transakcjach międzynarodowych. W praktyce, akredytywy są skomplikowane i kosztowne, co czyni je nieodpowiednimi dla prostych transakcji gotówkowych. Powszechnym błędem jest mylenie tych metod z bezpośrednim przekazem gotówki, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat sposobów rozliczeń gotówkowych. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych metod ma swoje specyficzne przeznaczenie i nie może być używana zamiennie z rozliczeniami gotówkowymi.

Pytanie 38

Jakie znaczenie ma saldo konta Wynik finansowy na zakończenie roku obrotowego?

A. zysk netto

B. strata

C. zysk brutto

D. zyski nadzwyczajne

Saldo ma konta na koniec roku to zysk netto, który jest mega ważnym wskaźnikiem w każdej firmie. Zysk netto to po prostu różnica między tym, co firma zarobiła, a tym, co wydała, wliczając w to wszystkie koszty, podatki i inne wydatki. Czyli to, co zostaje po opłaceniu wszystkich rachunków. Na przykład, dzięki zyskowi netto można ocenić, jak dobrze firma działa i podejmować decyzje o inwestycjach. Jeśli firma ma wysoki zysk netto, to może przyciągnąć inwestorów i zdobyć więcej kapitału. Ważne jest, żeby nie tylko liczyć ten zysk, ale także porównywać go z latami poprzednimi i z normami w branży. To daje lepszy obraz rozwoju firmy. Dobry zarząd powinien na bieżąco analizować wyniki finansowe, żeby podejmować mądre decyzje na przyszłość.

Pytanie 39

Na kontach syntetycznych bilansowych transakcje gospodarcze są ewidencjonowane zgodnie z zasadą

A. podwójnego księgowania

B. pojedynczego księgowania

C. jednostronnego zapisu

D. powtarzającego zapisu

Podwójne księgowanie to kluczowa zasada rachunkowości, która opiera się na koncepcji, że każda operacja gospodarcza wpływa na co najmniej dwa konta bilansowe. Oznacza to, że każda transakcja musi być zarejestrowana w taki sposób, aby zachować równowagę pomiędzy sumą debetów a sumą kredytów. Przykładowo, jeśli firma zakupiła sprzęt za gotówkę, to zwiększa wartość swojego majątku trwałego (sprzęt) oraz jednocześnie zmniejsza stan gotówki. W ten sposób zachowana jest zasada równowagi bilansowej, co jest niezbędne dla poprawności danych finansowych. Zastosowanie podwójnego księgowania jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) oraz Krajowymi Standardami Rachunkowości (KSR), które wymagają precyzyjnego dokumentowania każdej transakcji. Dzięki tej metodzie możliwe jest również łatwiejsze wykrywanie błędów, ponieważ każda transakcja wpływa na dwa konta, co zwiększa przejrzystość i kontrolę nad procesem księgowania.

Pytanie 40

Tabela przedstawia fragment bilansu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Wskaźnik bieżącej płynności finansowej kształtuje się na poziomie

Lp.	AKTYWA	Wartość w zł	Lp.	PASYWA	Wartość w zł
1.	Środki trwałe	240 000,00	1.	Kapitał zakładowy	150 000,00
2.	Zapasy	30 000,00	2.	Kapitał zapasowy	50 000,00
3.	Należności krótkoterminowe	10 000,00	3.	Zobowiązania długoterminowe	60 000,00
4.	Inwestycje krótkoterminowe	20 000,00	4.	Zobowiązania krótkoterminowe	40 000,00
	Razem	300 000,00		Razem	300 000,00

A. 0,5

B. 1,0

C. 1,5

D. 4,0

Wskaźnik bieżącej płynności finansowej, czyli ten stosunek aktywów obrotowych do zobowiązań krótkoterminowych, to naprawdę ważna rzecz w finansach firm. Jak spojrzymy na dane, widzimy, że suma aktywów obrotowych to 60 milionów złotych, a zobowiązań krótkoterminowych 40 milionów. Po szybkim obliczeniu wychodzi nam wskaźnik 1,5, co oznacza, że firma ma 1,5 zł na każde 1 zł zobowiązań. To pokazuje, że radzi sobie z regulowaniem swoich długów. Z reguły, jak wskaźnik jest powyżej 1,0, to już jest okej, ale 1,5 to naprawdę dobry wynik, bo znaczy, że firma ma zapas na pokrycie swoich zobowiązań. To ważne, bo inwestorzy i banki patrzą na takie rzeczy, gdy decydują, czy zainwestować w firmę lub pożyczyć jej pieniądze. Regularne sprawdzanie tego wskaźnika jest kluczowe, żeby mieć pewność, że firma ma zdrową sytuację finansową.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej