Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik architektury krajobrazu
  • Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
  • Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 20:21
  • Data zakończenia: 22 maja 2025 20:40

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Pojedyncza roślina drzewiasta, występująca w sztucznie ukształtowanej przestrzeni, to

A. szpaler
B. soliter
C. boskiet
D. bindaż
Termin 'soliter' odnosi się do pojedynczego drzewa, które jest wysadzone w przestrzeni zaprojektowanej przez człowieka, takiej jak park, ogród czy aleja. Tego rodzaju nasadzenia mają na celu podkreślenie estetyki przestrzeni, a także zapewnienie cienia i miejsca do wypoczynku. Solitery są często używane w projektach krajobrazowych, gdzie ich wyrazista sylwetka i struktura zwracają uwagę i stanowią punkt centralny. Przykładem może być dąb sadzony jako soliter w parku miejskim, który nie tylko przyciąga wzrok, ale także jest miejscem dla ptaków i innych organizmów. W praktyce, podczas projektowania przestrzeni, należy uwzględnić odpowiednią przestrzeń dla korony drzewa, co jest zgodne z zasadami dobrego planowania krajobrazu, aby uniknąć konfliktów z innymi roślinami oraz zapewnić drzewu optymalne warunki do wzrostu. Standardy dotyczące sadzenia solitary określają także minimalne odległości od budynków oraz innych elementów infrastruktury, aby zapewnić ich prawidłowy rozwój.
Pytanie 2

Zabieg pielęgnacyjny trawnika, który jest realizowany przy użyciu maszyny z drapaczami lub frezami, to

A. dodawanie piasku.
B. przycinanie.
C. wertykuiacja.
D. rozdrabnianie.
Wertykulacja to kluczowy zabieg pielęgnacyjny, który polega na usuwaniu martwego materiału organicznego, takiego jak filc czy suche źdźbła trawy, z powierzchni trawnika. Użycie maszyn wyposażonych w drapacze lub frezy pozwala na efektywne wnikanie w glebę, co sprzyja lepszemu napowietrzaniu oraz dostępowi wody i składników odżywczych do korzeni trawnika. Wertykulacja nie tylko poprawia kondycję trawnika, ale również wpływa na jego estetykę, przyczyniając się do bardziej intensywnego wzrostu zdrowej trawy. Zaleca się przeprowadzanie tego zabiegu na wiosnę lub jesień, gdy trawa jest w fazie aktywnego wzrostu. Dobrą praktyką jest również zastosowanie wertykulacji przed nawożeniem, co pozwala na lepsze wchłanianie nawozów przez glebę. Warto zaznaczyć, że regularne przeprowadzanie wertykulacji, co 1-2 lata, jest rekomendowane przez specjalistów w celu utrzymania zdrowego i estetycznego trawnika.
Pytanie 3

Jakie narzędzie należy użyć do zmierzenia obwodu pnia drzewa?

A. węgielnicę
B. pochylnik
C. sznurek konopny
D. taśmę mierniczą
Taśma miernicza jest najwłaściwszym narzędziem do pomiaru pierśnicy drzewa, ponieważ zapewnia dokładność i precyzję, które są niezbędne w leśnictwie oraz w arborystyce. Pierśnica, czyli obwód pnia drzewa na wysokości 130 cm, jest istotnym wskaźnikiem zdrowia oraz wzrostu drzewa. Użycie taśmy mierniczej, która jest zaprojektowana specjalnie do pomiarów obwodów, pozwala na uzyskanie wartości, które można łatwo porównać z danymi z badań dendrologicznych oraz z normami branżowymi. Przykładem zastosowania może być ocena potencjału drewna do pozyskania lub monitorowanie wzrostu drzew w ramach projektów badawczych. Ponadto, taśma miernicza jest poręczna i łatwa w użyciu, co czyni ją idealnym narzędziem dla leśników i ekologów, którzy często pracują w terenie.
Pytanie 4

Najefektywniejszą metodą zakupu trawników na dużych obszarach oraz zazieleniania wysokich, stromo nachylonych skarp jest

A. wysiew nasion siewnikami
B. wysiew ręczny nasion
C. aerosiew
D. hydrosiew
Hydrosiew to nowoczesna metoda zakładania trawników, która polega na mieszaniu nasion trawy z wodą oraz dodatkowymi składnikami, takimi jak nawozy czy włókna celulozowe, a następnie aplikacji tej mieszanki na powierzchnię ziemi za pomocą specjalistycznych urządzeń. Dzięki temu procesowi uzyskuje się jednolitą i równomierną warstwę nasion, co znacznie przyspiesza proces zazieleniania dużych powierzchni. Hydrosiew jest szczególnie efektywny na stromych skarpach, gdzie tradycyjne metody wysiewu mogą być mało skuteczne z uwagi na erozję gleby. Stosowanie hydrosiewu pozwala na lepsze zakorzenienie się nasion, a dodatkowe składniki wspomagają ich wzrost. Przykładem zastosowania hydrosiewu może być zakładanie trawnika na terenach budowlanych, gdzie szybkość działania jest kluczowa, lub w miejscach wymagających ochrony przed erozją, jak zbocza górskie. Metoda ta jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony środowiska, gdyż ogranicza konieczność stosowania chemikaliów oraz zmniejsza ryzyko erozji gleby.
Pytanie 5

Najlepszym wyborem roślin do umieszczenia w donicach wiszących (ampli) jest

A. bakopa i pelargonia bluszczolistna
B. niecierpek oraz nemezja
C. lwia paszcza oraz heliotrop
D. zeniszka i szałwia
Bakopa (Sutera cordata) i pelargonia bluszczolistna (Pelargonium peltatum) to rośliny szczególnie polecane do obsadzenia donic wiszących ze względu na swoje walory estetyczne i zdolność do długotrwałego kwitnienia. Bakopa charakteryzuje się drobnymi, delikatnymi kwiatami w różnych odcieniach bieli, różu i fioletu, które tworzą efektowne kaskady. Roślina ta jest również wysoce odporna na suszę, co czyni ją łatwą w pielęgnacji. Pelargonia bluszczolistna natomiast wyróżnia się pięknymi, zwisającymi pędami oraz dużą różnorodnością kolorów kwiatów, co dodatkowo wzbogaca kompozycję. Dodatkowo, obie rośliny preferują słoneczne stanowiska i dobrze rozwijają się w umiarkowanej wilgotności, co sprawia, że są świetnym wyborem do donic wiszących. W praktyce, zastosowanie tych roślin w aranżacjach balkonowych czy ogrodowych pozwala na uzyskanie efektownego wyglądu oraz stworzenie przyjemnej atmosfery. Warto również wspomnieć o odpowiednim nawożeniu i regularnym przycinaniu, co sprzyja lepszemu kwitnieniu i zdrowemu wzrostowi.
Pytanie 6

Przeplotnia stanowi typowy element wystroju

A. terenu rekreacyjnego
B. zadrzewień osłonowych
C. ogrodów przydomowych
D. placów zabaw dla dzieci
Zadrzewienia izolacyjne, tereny wycieczkowe oraz ogrody przydomowe to przestrzenie, które pełnią zupełnie inną rolę i nie są typowym miejscem dla przeplotni. Zadrzewienia izolacyjne są projektowane w celu zapewnienia prywatności oraz ochrony przed hałasem i wiatrem, a ich funkcja koncentruje się na tworzeniu stref komfortu dla mieszkańców. Przeplotnia nie ma zastosowania w tych kontekstach, ponieważ jej konstrukcja oraz funkcjonalność są dedykowane aktywności fizycznej dzieci, a nie ochronie czy estetyce przestrzeni. Tereny wycieczkowe, z kolei, są zazwyczaj obszarami rekreacyjnymi, które niekoncentrują się na dostarczeniu elementów typowych dla placów zabaw, takich jak przeplotnie. W kontekście ogrodów przydomowych można spotkać różne formy zagospodarowania przestrzeni, jednak ich głównym celem jest estetyka i funkcje użytkowe, a nie zapewnianie miejsca do zabawy dla dzieci. Dlatego projektując te tereny, można skupić się na roślinności, która będzie sprzyjać relaksowi i wypoczynkowi, co jest w sprzeczności z funkcjonalnością przeplotni. Typowym błędem myślowym prowadzącym do wyboru nieodpowiednich odpowiedzi jest mylenie przeplotni z innymi elementami krajobrazu, które mają inne zastosowanie i cele. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między przestrzeniami zabawowymi a innymi formami zagospodarowania terenów, co pozwoli uniknąć tego typu pomyłek w przyszłości.
Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Która roślina preferuje cień?

A. grab pospolity
B. anturium
C. lwia paszcza
D. miłek wiosenny
Grab zwyczajny, lwia paszcza i miłek wiosenny to przykłady roślin, które wykazują zupełnie inne wymagania świetlne niż anturium. Grab zwyczajny, będący drzewem liściastym, preferuje pełne słońce i jest często stosowany w parkach oraz jako element zieleni miejskiej. Jego wzrost w cieniu jest ograniczony, co sprawia, że nie jest odpowiedni do pomieszczeń o słabym oświetleniu. Lwia paszcza, z kolei, to roślina jednoroczna, która najlepiej rozwija się w jasnym świetle, a jej kwitnienie jest silnie uzależnione od dostępności światła. Wprowadzenie jej do ciemniejszych miejsc może prowadzić do słabszego wzrostu i braku kwiatów. Miłek wiosenny, jako roślina wieloletnia, również preferuje miejsca dobrze nasłonecznione, zwłaszcza w okresie kwitnienia wiosną. Przy wyborze roślin do wnętrz ważne jest uwzględnienie ich naturalnych potrzeb oraz warunków, jakie panują w danym pomieszczeniu. Typowym błędem w doborze roślin cieniolubnych jest zakładanie, że każda roślina, która nie wymaga intensywnego światła, poradzi sobie w warunkach ograniczonego dostępu do słońca. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyficznych wymagań owoców i ich adaptacji do różnych warunków wzrostu, aby uniknąć frustracji związanej z niepowodzeniami w uprawie.
Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Rośliny ozdobne hodowane na kwietnikach powinny być nawożone nawozami, których kluczowym składnikiem jest

A. potas
B. azot
C. fosfor
D. magnez
Potas, fosfor i magnez mają swoje istotne role w odżywianiu roślin, jednak ich funkcje różnią się od roli azotu. Potas, na przykład, jest odpowiedzialny za regulację procesów osmotycznych oraz wspomaga ogólną odporność roślin na stresy, takie jak choroby czy niekorzystne warunki atmosferyczne. Jednak jego stosowanie jako głównego składnika nawozu do roślin ozdobnych z liści nie przyniesie oczekiwanych efektów w kontekście poprawy intensywności wzrostu i zieloności liści. Fosfor z kolei odgrywa kluczową rolę w rozwoju korzeni oraz w procesach energetycznych, ale jego wpływ na liście jest ograniczony. Rośliny potrzebują fosforu głównie w fazie wzrostu płciowego i do szybkiego rozwoju systemu korzeniowego, a niekoniecznie do zdrowego wzrostu liści. Magnez, będący ważnym składnikiem chlorofilu, wspiera proces fotosyntezy, jednak jego niedobory nie są tak powszechne, jak niedobory azotu. Często mylone jest, że wszystkie składniki pokarmowe są równie ważne w każdym etapie wzrostu roślin, co jest błędnym podejściem. Zrozumienie specyficznych potrzeb danego gatunku oraz etapu jego rozwoju jest kluczowe dla skutecznego nawożenia. Dlatego w przypadku roślin ozdobnych z liści, kluczową rolę odgrywa azot, a stosowanie innych składników w nadmiarze może prowadzić do niewłaściwego rozwoju roślin.
Pytanie 11

Ile roślin jest potrzebnych do obsadzenia terenu o powierzchni 7 m2, zakładając, że zalecana odległość wynosi 0,25 x 0,25 m?

A. 35 sztuk
B. 28 sztuk
C. 175 sztuk
D. 112 sztuk
Aby obliczyć liczbę roślin potrzebnych do zagospodarowania terenu o powierzchni 7 m2 przy zalecanej rozstwie 0,25 m x 0,25 m, należy wykonać kilka kroków. Pierwszym krokiem jest obliczenie powierzchni zajmowanej przez jedną roślinę. Powierzchnia ta wynosi 0,25 m * 0,25 m, co daje 0,0625 m2. Następnie, aby znaleźć liczbę roślin, dzielimy całkowitą powierzchnię terenu przez powierzchnię zajmowaną przez jedną roślinę: 7 m2 / 0,0625 m2 = 112. Tak obliczona liczba roślin jest zgodna z dobrą praktyką w zakresie zagospodarowania przestrzeni ogrodowej, co zapewnia odpowiednią odległość między roślinami, umożliwiając im prawidłowy wzrost oraz dostęp do światła, wody i składników odżywczych. W kontekście uprawy roślin, właściwe rozstawienie jest kluczowe dla ich zdrowia i wydajności. Dlatego w praktyce ogrodniczej i rolniczej, stosowanie zalecanej rozstwy jest istotnym elementem planowania przestrzeni uprawnej.
Pytanie 12

Ile metrów sześciennych ziemi urodzajnej trzeba przygotować do utworzenia rabaty o wymiarach 10 m x 15 m, zakładając, że norma zużycia ziemi na 100 m2 przy grubości warstwy 15 cm wynosi 10,3 m3?

A. 154,45 m3
B. 15,45 m3
C. 1,545 m3
D. 1545,0 m3
Aby obliczyć ilość ziemi urodzajnej potrzebnej do założenia rabaty o wymiarach 10 m x 15 m, należy najpierw obliczyć jej powierzchnię, co daje 150 m2. Następnie, znając normę zużycia ziemi wynoszącą 10,3 m3 na 100 m2 przy warstwie grubości 15 cm, można wyliczyć ilość potrzebną dla 150 m2. Obliczenia wyglądają następująco: 10,3 m3/100 m2 * 150 m2 = 15,45 m3. Takie podejście jest zgodne z praktykami w ogrodnictwie i architekturze krajobrazu, gdzie precyzyjne obliczenie ilości materiałów jest kluczowe dla efektywności pracy oraz jakości finalnego efektu. Niezależnie od tego, czy projektujemy rabatę kwiatową, warzywną, czy inny element zieleni, znajomość norm zużycia materiałów i ich prawidłowe obliczenia są fundamentem udanego przedsięwzięcia.
Pytanie 13

W miejscu, gdzie znajduje się wiele osób postronnych, podczas wykonywania prac w obrębie głębokich wykopów należy

A. rozstawić taśmę ochronną na wys. 0,75 m, umieścić napisy ostrzegawcze i czerwone światła nocne
B. rozstawić taśmę ochronną na wys. 1,1 m, umieścić napisy ostrzegawcze i białe światła nocne
C. ustawić poręcze ochronne wys. 1,1 m, umieścić napisy ostrzegawcze i czerwone światła nocne
D. ustawić poręcze ochronne wys. 0,75 m, umieścić napisy ostrzegawcze i białe światła nocne
Odpowiedź dotycząca ustawienia poręczy ochronnych na wysokości 1,1 m, umieszczenia napisów ostrzegawczych i czerwonych świateł nocnych jest poprawna z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, wysokość 1,1 m jest zgodna z normami bezpieczeństwa, które zalecają, aby poręcze ochronne były na tyle wysokie, aby skutecznie zapobiegać przypadkowemu upadkowi osób znajdujących się w pobliżu wykopów. Czerwone światła nocne pełnią istotną rolę w zapewnieniu widoczności strefy zagrożenia po zmroku, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa. Standardy BHP w budownictwie, takie jak normy PN-EN 13374, jasno określają wymagania dotyczące zabezpieczeń na placu budowy, co czyni tę odpowiedź najbardziej zgodną z wymogami prawnymi i najlepszymi praktykami. Dodatkowo, stosowanie odpowiednich środków ochrony, takich jak oznakowanie i oświetlenie, zwiększa świadomość zagrożeń wśród osób postronnych, co jest niezbędne dla minimalizacji ryzyka wypadków. Przykładem może być budowa, gdzie nieodpowiednie oznakowanie prowadziło do licznych incydentów, co skłoniło władze do zaostrzenia regulacji dotyczących ochrony stref wykopów.
Pytanie 14

Jaką bylinę warto zasadzić w lekko zacienionej części ogrodu skalnego, aby cieszyć się kwitnieniem od kwietnia do czerwca?

A. Dzwonek karpacki (Campanula carpatica)
B. Ubiorek wiecznie zielony (Iberis sempervirens)
C. Nachyłek okółkowy (Coreopsis verticillata)
D. Jeżówkę purpurową (Echinacea purpurea)
Decydując się na inne odpowiedzi, można napotkać szereg problemów związanych z wymaganiami ekologicznymi i czasem kwitnienia poszczególnych roślin. Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) jest piękną byliną, ale jej okres kwitnienia przypada na lato, głównie od lipca do września. To oznacza, że nie spełni wymagań dotyczących kwitnienia od kwietnia do czerwca, co może prowadzić do nieestetycznego wyglądu ogrodu w tym okresie. Dzwonek karpacki (Campanula carpatica) to kolejna ciekawa roślina, która kwitnie od późnej wiosny do lata, co również nie odpowiada wymogom pytania. Nachyłek okółkowy (Coreopsis verticillata) ma podobny profil kwitnienia, skupiając się na letnich miesiącach. Wybór tych roślin do ogrodu skalnego może prowadzić do trudności w uzyskaniu pełnej harmonii kolorystycznej i czasowej, co jest kluczowe w projektowaniu przestrzeni ogrodowej. Ogrodnicy często popełniają błąd, nie zwracając uwagi na czasy kwitnienia roślin, co może skutkować niezadowalającym efektem wizualnym. Z tego powodu, wybór odpowiednich roślin do konkretnych warunków jest kluczowy i wymaga przemyślenia oraz znajomości ich właściwości.
Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Jaką długość będzie miała trawa na planie wykonanym w skali 1:200, jeśli jej rzeczywista długość wynosi 18 m?

A. 1,8 cm
B. 3,6 cm
C. 9,0 cm
D. 0,9 cm
Odpowiedź 9,0 cm jest właściwa! W skali 1:200 to znaczy, że 1 cm na planie to 200 cm w rzeczywistości. Jak to obliczamy? Trzeba wziąć długość trawnika, czyli 18 m, i to podzielić przez 200. Przekształcamy najpierw metry na centymetry, co daje nam 1800 cm. A potem dzielimy 1800 przez 200, co wychodzi 9 cm. Takie obliczenia są naprawdę ważne w architekturze czy inżynierii, bo precyzyjne wymiary na planach są kluczowe. Dzięki zrozumieniu, jak działa skalowanie, projektanci mogą tworzyć dokładne modele, które są łatwe do zrozumienia i wykonania. Umiejętność przeliczania wymiarów w różnych skalach jest przydatna do lepszego zarządzania przestrzenią i przygotowania dokumentacji technicznej.
Pytanie 17

W krajobrazie rolnym największe korzyści przyrodnicze przynoszą zadrzewienia

A. soliterowe
B. ogrodowe
C. śródpolne
D. alejowe
Odpowiedzi soliterowe, alejowe oraz ogrodowe, pomimo że mogą pełnić swoje funkcje w krajobrazie, nie są najbardziej efektywnymi z punktu widzenia korzyści przyrodniczych w kontekście rolnictwa i zrównoważonego rozwoju. Zadrzewienia soliterowe, które to pojedyncze drzewa posadzone na polach, oferują ograniczone korzyści w porównaniu do zadrzewień śródpolnych. Choć mogą wspierać niektóre gatunki fauny, ich izolacja ogranicza potencjał do tworzenia złożonych ekosystemów. Z kolei alejowe zadrzewienia, chociaż estetyczne i mogące pełnić funkcje ochronne, zazwyczaj nie są rozmieszczone w sposób optymalny, aby maksymalizować korzyści ekologiczne i gospodarze często wykorzystują je do celów komunikacyjnych, co ogranicza ich wpływ na bioróżnorodność. Zadrzewienia ogrodowe, mimo że pełnią ważną rolę w tworzeniu przestrzeni rekreacyjnych oraz promują lokalną florę, są najczęściej zlokalizowane w obrębie zamkniętych przestrzeni, co nie sprzyja integracji z ekosystemami rolniczymi. Z tego względu, opieranie się na tych formach zadrzewień może prowadzić do mylnego przekonania, że stanowią one wystarczające rozwiązanie dla poprawy środowiska przyrodniczego w krajobrazie rolniczym, podczas gdy w rzeczywistości zadrzewienia śródpolne przynoszą znacznie większe korzyści ekologiczne oraz ekonomiczne.
Pytanie 18

Ochrona warstwy urodzajnej gleby w obszarach, gdzie prowadzone są prace ziemne, polega na

A. przechowywaniu jej w pryzmach
B. przykryciu gleby foliowymi płachtami
C. przykryciu gleby warstwą torfu
D. przechowywaniu jej pod zadaszeniami
Odpowiedzi sugerujące magazynowanie gleby pod wiatami lub przykrywanie jej materiałami takimi jak folie czy torf, chociaż mogą wydawać się sensowne, zawierają istotne braki w kontekście praktycznego zarządzania urodzajną warstwą gleby. Magazynowanie pod wiatą, mimo że chroni glebę przed opadami i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, nie zapewnia odpowiedniej wentylacji. To może prowadzić do powstania warunków anaerobowych, które są szkodliwe dla mikroorganizmów glebowych, niezbędnych do zachowania zdrowia gleby. Przykrycie gleby płachtami foliowymi ogranicza dostęp powietrza, co może sprzyjać rozwojowi pleśni oraz innych patogenów, a także może prowadzić do degradacji właściwości gleb poprzez zatrzymywanie wody, co jest szczególnie niekorzystne w przypadku nadmiaru wilgoci. Użycie torfu, z kolei, pomimo iż jest to materiał organiczny, może nie być efektywnym rozwiązaniem, gdyż torf ma inne właściwości fizykochemiczne od gleby urodzajnej, co może prowadzić do zaburzeń w strukturze i składzie chemicznym zgromadzonej gleby. Zastosowanie tych nieodpowiednich metod może w rezultacie prowadzić do dalszej degradacji gleby, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska. Właściwe praktyki wymagają więc przemyślanego i holistycznego podejścia do magazynowania gleby, które uwzględnia jej zdrowie i użyteczność w przyszłości.
Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Krzewem, który jest odporny na niskie temperatury i dobrze rozwija się w różnych rodzajach gleb, jest

A. różanecznik (Rhododendron x hybrida)
B. hortensja ogrodowa (Hydrangea macrophylla)
C. tamaryszek drobnokwiatowy (Tamarix parviflora)
D. lilak pospolity (Syringa vulgaris)
Tamaryszek drobnokwiatowy (Tamarix parviflora) to roślina, która, mimo że może być atrakcyjna ze względu na swoje właściwości dekoracyjne i zdolność do przetrwania w suchych warunkach, nie jest optymalnym wyborem w kontekście zastępowania lilaka pospolitego w ogrodach strefy umiarkowanej. Tamaryszek jest mało odporny na mrozy, co czyni go bardziej odpowiednim do cieplejszych klimatów. Dla ogrodników poszukujących krzewów odpornych na mróz, jego niska tolerancja na zimowe warunki staje się istotnym ograniczeniem. Różanecznik (Rhododendron x hybrida), mimo że jest pięknym krzewem kwitnącym, również nie spełnia kryteriów odporności na mróz, a jego wymagania glebowe są bardziej restrykcyjne – preferuje gleby kwaśne i wilgotne, co może być trudne do osiągnięcia w niektórych lokalizacjach. Hortensja ogrodowa (Hydrangea macrophylla) jest natomiast również wrażliwa na mróz, zwłaszcza w przypadku jej niektórych odmian, które mogą wymagać osłony na zimę. Dla ogrodników, którzy chcą mieć pewność, że ich rośliny przetrwają zimę w zdrowiu, wybór lilaka pospolitego jako krzewu odpornego na mróz stanowi kluczowy element w planowaniu ogrodu. Wybierając rośliny, warto kierować się ich naturalnymi warunkami wzrostu oraz wymaganiami, aby uniknąć niepowodzeń w uprawie i zapewnić roślinom optymalne warunki do rozwoju.
Pytanie 21

Kiedy należy przeprowadzić piaskowanie trawnika?

A. po niskim skoszeniu trawy
B. po wałowaniu powierzchni
C. po wertykulacji lub aeracji
D. po podlaniu trawnika
Piaskowanie trawników, zwane również piaskowaniem gleby, jest kluczowym zabiegiem, który powinien być przeprowadzany po wertykulacji lub aeracji. Wertykulacja polega na usunięciu martwej materii organicznej z powierzchni trawnika, co poprawia cyrkulację powietrza oraz dostęp do składników odżywczych. Aeracja z kolei polega na perforacji gleby, co pozwala na lepsze napowietrzenie korzeni trawnika. Po tych zabiegach gleba jest bardziej podatna na wchłanianie piasku, co sprzyja poprawie struktury gleby i odprowadzaniu wody. Piasek pomaga w optymalizacji drenażu, co jest szczególnie istotne w przypadku gleb ciężkich i gliniastych. Dobrze przeprowadzone piaskowanie, które następuje po wertykulacji lub aeracji, wspiera również rozwój korzeni, co przyczynia się do zdrowszego i bardziej odpornego trawnika. Regularne stosowanie tej metody, zgodnie z zaleceniami specjalistycznymi, może znacząco poprawić jakość trawnika, co znajduje potwierdzenie w wielu standardach związanych z pielęgnacją terenów zielonych.
Pytanie 22

Szary osad na różnych częściach roślin, często z czarnymi kropeczkami konidiów, jest oznaką

A. mączniaka rzekomego
B. rdzy pęcherzykowatej
C. szarej pleśni
D. czarnej plamistości
Szary nalot na roślinach, a szczególnie te czarne punkciki, to klasyczny objaw szarej pleśni. To grzyb Botrytis cinerea i szkodzi wielu roślinom, zwłaszcza w wilgotnych warunkach i w czasie intensywnego wzrostu. Najłatwiej zauważyć to na kwiatach, owocach i liściach, gdzie pojawia się szary, puszysty nalot. Te czarne punkty to konidia, które służą mu do rozmnażania. Żeby ograniczyć ryzyko tej choroby, warto zastosować różne techniki w uprawie, na przykład odpowiednio rozłożyć rośliny, aby lepiej cyrkulowało powietrze. Ważne jest też, żeby nie przelewać roślin i usuwać chore części. Kiedy już zauważysz objawy, to dobrze jest szybko sięgnąć po fungicydy, które zawierają substancje aktywne jak cyprodynil. Wiedza o tym patogenie jest naprawdę przydatna dla każdego ogrodnika, bo pozwala lepiej dbać o zdrowie roślin i uzyskiwać wyższe plony.
Pytanie 23

Do stworzenia kwietnika nie powinno się wybierać roślin

A. wzburzonych
B. niewielkich
C. tęgich
D. masywnych
Odpowiedź "wybujałych" jest poprawna, ponieważ rośliny o wybujałym wzroście zazwyczaj mają tendencję do dominacji w kompozycji przestrzennej kwietnika, co może prowadzić do nieestetycznego wyglądu oraz konkurencji o zasoby, takie jak światło i substancje odżywcze. W kontekście projektowania kwietników, kluczowe jest dążenie do harmonijnego rozkładu przestrzennego roślin, w którym uwzględnia się ich wysokość, pokrój oraz tempo wzrostu. Przykładowo, w projektach ogrodów wertykalnych lub rabat kwiatowych, zaleca się dobierać rośliny o różnorodnych wysokościach, aby uzyskać efekt głębi i dynamiki. Rośliny niskie i krępe, takie jak bratki czy aksamitki, mogą doskonale komponować się z wyższymi roślinami, tworząc atrakcyjne kompozycje. Warto również stosować zasady zasadzenia roślin w grupach, co sprzyja ich zdrowemu wzrostowi i estetyce. Dobra praktyka projektowa zaleca unikanie monotematycznych sadzenia, co może prowadzić do wizualnego chaosu i obniżenia walorów ogrodu.
Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Aby wyznaczyć miejsce na kwietnik, jakie materiały są potrzebne?

A. sznurek, kołki drewniane, taśma miernicza
B. kołki drewniane, poziomica, sznurek
C. taśma miernicza, sznurek, poziomica
D. węgielnica, sznurek, poziomica
Wybór sznurka, kołków drewnianych oraz taśmy mierniczej jako narzędzi do wyznaczenia kwietnika jest właściwy, ponieważ każdy z tych elementów pełni kluczową rolę w precyzyjnym i efektywnym wykonaniu tego zadania. Sznurek jest niezwykle przydatny do wyznaczania linii prostych, co jest niezbędne przy planowaniu kształtu kwietnika. Kołki drewniane służą do stabilizacji sznurka, co zapewnia, że linia pozostaje napięta i dokładna. Taśma miernicza natomiast pozwala na precyzyjne pomiary długości i szerokości, co jest istotne dla zachowania odpowiednich proporcji w ogrodzie. W praktyce, używanie tych trzech narzędzi razem, zgodnie z dobrymi praktykami w ogrodnictwie, pozwala na utworzenie estetycznych i funkcjonalnych przestrzeni zielonych. Dobrze zaplanowany kwietnik nie tylko poprawia estetykę otoczenia, ale także ułatwia dalszą pielęgnację roślin, co jest kluczowe dla ich zdrowego wzrostu.
Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Która z podanych roślin nie jest odpowiednia do zasadzania w ogrodzie skalnym?

A. Funkia sina
B. Zawciąg nadmorski
C. Floks szydlasty
D. Gęsiówka kaukaska
Funkia sina (Hosta sieboldiana) jest rośliną, która najlepiej rośnie w cienistych i wilgotnych warunkach, co czyni ją nieodpowiednią do obsadzenia ogrodu skalnego. Ogród skalny zazwyczaj charakteryzuje się dobrze przepuszczalnym podłożem oraz ekspozycją na słońce, co sprzyja roślinom preferującym suchsze i bardziej nasłonecznione środowisko. Rośliny takie jak gęsiówka kaukaska, floks szydlasty oraz zawciąg nadmorski są znacznie lepiej przystosowane do tych warunków. Gęsiówka kaukaska jest niską, wytrzymałą byliną, która dobrze radzi sobie na skałach, floks szydlasty z kolei tworzy gęste kobierce kwiatów w pełnym słońcu, a zawciąg nadmorski jest rośliną doskonale adaptującą się do siedlisk nadmorskich, często występującą w suchych i kamienistych miejscach. Prawidłowy dobór roślin do ogrodu skalnego jest kluczowy dla jego estetyki oraz zdrowia roślin, dlatego zaleca się korzystanie z roślin, które są przystosowane do takich warunków. Warto także pamiętać, że odpowiedni dobór roślin przyczynia się do długoterminowej trwałości ogrodu oraz minimalizacji nakładów na jego pielęgnację.
Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Palikowanie form piennych drzew owocowych, które są sadzone na stałe z bryłą korzeniową, powinno być wykonane

A. po posadzeniu rośliny
B. przed umieszczeniem bryły korzeniowej w dołku
C. po umieszczeniu bryły korzeniowej w dołku
D. przed zasypywaniem bryły korzeniowej
Wybór odpowiedzi, gdzie palikowanie zrobiłeś przed sadzeniem lub przed zasypaniem bryły, jest nie do końca dobre. Takie coś może naprawdę uszkodzić korzenie, a to nie jest fajne. Jak robimy dołek, to musimy pamiętać, by roślina miała najlepsze warunki do wzrostu, co oznacza, że trzeba uważać na korzenie. Jak palik będzie przed zasadzeniem, to może zająć miejsce, które powinny zająć korzenie, co może je doprowadzić do zgnilizny. A jeśli palik włożysz przed zasypaniem bryły, to korzenie mogą się źle ułożyć w ziemi, co znowu może zrobić im krzywdę. Dodatkowo palikowanie po sadzeniu daje szansę na lepsze dostosowanie rośliny do nowego miejsca, bo wtedy widzimy, czy dobrze stoi i czego potrzebuje. Jeśli zignorujemy te zasady, to możemy narazić roślinę na niepoprawny rozwój czy nawet ją zabić. Umiejętność prawidłowego palikowania to coś, co powinno się umieć, jak prowadzi się szkółki lub dba o drzewa. To jest też potwierdzone przez różne standardy w branży, które mówią, jak powinno się sadzić i palikować.
Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

W celu stabilizacji skarpy warto wykorzystać

A. sosnę czarną oraz barwinek pospolity
B. różę pomarszczoną i hortensję bukietową
C. sumaka octowca i bluszcz pospolity
D. irgę poziomą oraz różę pomarszczoną
Irgę poziomą (Cotoneaster horizontalis) oraz różę pomarszczoną (Rosa rugosa) stosuje się w umacnianiu skarp ze względu na ich efektywność w stabilizacji gleby. Irga pozioma, dzięki gęstemu systemowi korzeniowemu, skutecznie zatrzymuje erozję, a jej niskorosnące pędy tworzą naturalną barierę, która zapobiega spływaniu wody. Róża pomarszczona z kolei charakteryzuje się dużą odpornością na trudne warunki glebowe i atmosferyczne, co czyni ją idealnym wyborem do strefy przybrzeżnej i wybojów. Dodatkowo, jej korzenie są głębokie i rozległe, co pomaga w stabilizowaniu podłoża. Obie rośliny posiadają również walory estetyczne, co czyni je atrakcyjnymi w kontekście architektury krajobrazu. Zastosowanie tych gatunków w projektach inżynieryjnych jest zgodne z najlepszymi praktykami, które podkreślają znaczenie roślinności w zarządzaniu wodami opadowymi oraz minimalizacji skutków erozji.
Pytanie 36

Do grupy drzew, których nie należy przycinać na początku wiosny z powodu zjawiska tzw. wiosennego płaczu, zaliczają się

A. dęby, wierzby
B. jesiony, lipy
C. graby, klony
D. topole, jarząby
Wybór innych odpowiedzi, takich jak jesiony, lipy, dęby, wierzby, topole czy jarząby, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące cyklu życia tych gatunków oraz ich reakcji na wczesnowiosenne cięcie. Jesiony i lipy, podobnie jak inne wymienione drzewa, również mogą wykazywać objawy płaczu, jednak nie w takim stopniu, jak graby i klony. Pojęcie 'płaczu wiosennego' odnosi się do procesów fizjologicznych, w których drzewa wydzielają sok, co jest naturalną odpowiedzią na wzrost temperatury i rozpoczęcie wegetacji. Jednak nie każde drzewo reaguje na cięcie wczesną wiosną w taki sam sposób. Dęby, wierzby i inne wymienione gatunki mogą być cięte w tym okresie, ale z dużą ostrożnością, aby uniknąć nadmiernej utraty soku. Powszechny błąd to założenie, że wszystkie drzewa można przycinać w tym samym okresie, co może prowadzić do osłabienia drzew, a w skrajnych przypadkach, do ich obumarcia. Niezrozumienie specyficznych potrzeb różnych gatunków drzew i ich reakcji na cięcie w różnych porach roku jest kluczowym błędem, który należy unikać w praktykach ogrodniczych oraz arborystycznych. Wiedza na temat odpowiednich terminów cięcia jest niezbędna dla właściwego zarządzania zdrowiem drzew i ich estetyką w krajobrazie.
Pytanie 37

Aby przygotować sadzonki drzew ozdobnych do wysyłki, należy je uporządkować według norm, uwzględniając

A. średnicę szyjki korzeniowej i jakość korzeni szkieletowych
B. średnicę szyjki korzeniowej i ilość oraz długość korzeni szkieletowych
C. długość szyjki korzeniowej oraz poziom rozwoju systemu korzeniowego
D. długość szyjki korzeniowej oraz ilość i długość korzeni bocznych
Jeśli ktoś wybrał inne opcje przy sortowaniu siewek drzew ozdobnych, to pewnie nie zdaje sobie sprawy z ważnych zasad dotyczących rozwoju roślin i ich korzeni. Na przykład długość szyjki korzeniowej i to, jak rozrośnięty jest system korzeniowy, nie są takimi kryteriami, które by uwzględniały kluczowe rzeczy, jak stabilność i efektywność wchłaniania wody i składników odżywczych. To może prowadzić do tego, że nie bierze się pod uwagę istotnych parametrów, które mają znaczenie, gdy rośliny przesadzamy. Długość i liczba korzeni bocznych też są ważne, ale nie aż tak, jak korzenie szkieletowe, jeśli mówimy o długoterminowym wzroście. Przecież średnica szyjki korzeniowej i jakość korzeni szkieletowych mają spory wpływ na to, jak roślina radzi sobie ze stresem po przesadzeniu. Niektórzy mogą myśleć, że wszystkie elementy systemu korzeniowego są równo ważne, ale tak naprawdę korzenie szkieletowe są kluczowe dla stabilności. Brak zrozumienia tych zasad prowadzi do złych decyzji przy sortowaniu, co w rezultacie obniża jakość roślin, ich wzrost i zwiększa podatność na choroby czy stresy środowiskowe. W profesjonalnym szkółkarstwie, nieznajomość odpowiednich norm może też przynieść straty finansowe oraz zepsuć reputację producentów.
Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Sadzeniaki drzew alejowych powinny charakteryzować się prostym pniem o wysokości wynoszącej około

A. 2,0 m
B. 3,0 m
C. 2,3 m
D. 1,3 m
Wysokości pnia materiału sadzeniowego drzew alejowych, które są błędnie podane w dostępnych odpowiedziach, mogą prowadzić do nieporozumień dotyczących ich prawidłowego wzrostu i rozwoju. Odpowiedzi sugerujące niższe wysokości, takie jak 1,3 m czy 2,0 m, mogą wydawać się sensowne, jednak w praktyce mogą prowadzić do problemów z stabilnością drzew. Niższe pnie nie tylko ograniczają rozwój korony, ale również zwiększają ryzyko uszkodzeń mechanicznych, co może negatywnie wpłynąć na estetykę oraz zdrowie roślin. Z kolei podanie zbyt wysokiej wartości, jak 3,0 m, może sugerować nieodpowiednio przygotowany materiał sadzeniowy, który może być narażony na problemy z adaptacją do nowego środowiska. W przypadku sadzenia drzew alejowych, ważne jest, aby przestrzegać wytycznych dotyczących ich wzrostu, które uwzględniają zarówno estetykę, jak i funkcjonalność. Warto zwrócić uwagę na to, że odpowiednia wysokość pnia wspiera również harmonijny rozwój korony oraz ułatwia ich pielęgnację. W praktyce, nieprzestrzeganie tych norm może prowadzić do krótkotrwałego efektu wizualnego i niskiej jakości drzewostanu, co jest niezgodne z zaleceniami branżowymi oraz najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju terenów zieleni.
Pytanie 40

Jakie drzewo liściaste jest zalecane do uprawy na glebach o dużej wilgotności?

A. Surmię bignoniową (Catalpa bignonioides)
B. Brzozę brodawkowatą (Betula pendula)
C. Buka pospolitego (Fagus sylvatica)
D. Robinię białą (Robinia pseudoacacia)
Brzoza brodawkowata (Betula pendula) jest często mylona z drzewem preferującym wilgotne siedliska, ponieważ potrafi tolerować różnorodne warunki glebowe, w tym te mniej korzystne. Jednak to drzewo najlepiej rośnie na glebach piaszczystych i dobrze zdrenowanych. Jego naturalne środowisko to tereny o umiarkowanym poziomie wilgoci, a nadmiar wody może prowadzić do osłabienia systemu korzeniowego, co skutkuje obniżoną odpornością na choroby. Z kolei robinia biała (Robinia pseudoacacia) preferuje gleby lekkie i dobrze przepuszczalne, co również wyklucza ją z grona drzew odpowiednich do uprawy na glebach wilgotnych. Może być sadzona w różnych warunkach, jednak nie sprawdzi się w zbyt mokrych miejscach, gdzie ryzyko wystąpienia chorób grzybowych wzrasta. Surmia bignoniowa (Catalpa bignonioides) to kolejny przykład, gdyż pomimo że dobrze znosi okresową wilgotność, jej preferencje dotyczą gleb żyznych i przepuszczalnych, a zbyt duża ilość wody może prowadzić do problemów z korzeniami. W praktyce, wybierając drzewo do sadzenia na glebach o dużej wilgotności, istotne jest rozpoznanie jego wymagań siedliskowych oraz zrozumienie, jakie czynniki mogą prowadzić do stresu roślinnego. Właściwe dobranie gatunku jest kluczowe dla zapewnienia jego zdrowego wzrostu oraz długowieczności, co jest podstawą dobrych praktyk w arborystyce i ogrodnictwie.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej