Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 4 czerwca 2025 06:03
Data zakończenia: 4 czerwca 2025 06:29

Egzamin zdany!

Wynik: 36/40 punktów (90,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcji objętościowej 1:1:6 na placu budowy, należy odmierzyć i następnie połączyć w odpowiednich ilościach

A. 1 część cementu, 1 część wapna oraz 6 części piasku

B. 1 część wapna, 1 część wody oraz 6 części cementu

C. 1 część cementu, 1 część wapna oraz 6 części wody

D. 1 część wapna, 1 część piasku oraz 6 części cementu

Odpowiedź wskazuje właściwy skład zaprawy cementowo-wapiennej, która w proporcji 1:1:6 składa się z jednego części cementu, jednej części wapna i sześciu części piasku. Taki stosunek zapewnia odpowiednią wytrzymałość oraz plastyczność zaprawy, co jest kluczowe w budownictwie. Zaprawy cementowo-wapienne są powszechnie stosowane w murarstwie, gdzie pełnią funkcję spoiwa łączącego elementy budowlane. Zastosowanie piasku w takiej ilości pozwala na uzyskanie odpowiedniej konsystencji, co ułatwia aplikację zaprawy oraz jej wiązanie. Przykładem zastosowania jest wznoszenie ścian z cegły lub bloczków betonowych, gdzie zaprawa cementowo-wapienna pełni kluczową rolę w stabilności konstrukcji. Dodatkowo, zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 998-1, właściwe przygotowanie i stosowanie zaprawy wpływa na trwałość i odporność na warunki atmosferyczne, co jest niezwykle istotne w kontekście długowieczności obiektów budowlanych.

Pytanie 2

Jak należy połączyć metalowe profile obwodowe konstrukcji ścianki działowej z płyt gipsowo-kartonowych z konstrukcją budynku?

A. listwami.

B. kotwami stalowymi.

C. kołkami rozporowymi.

D. klejem gipsowym.

Kołki rozporowe stanowią idealne rozwiązanie do łączenia metalowych profili obwodowych konstrukcji ścianki działowej z płyt gipsowo-kartonowych z konstrukcją budynku. Ich zastosowanie jest zgodne z normami budowlanymi, które wymagają, aby elementy lekkiej zabudowy były trwale i stabilnie przymocowane. Kołki rozporowe działają na zasadzie rozszerzania się w otworze, co zapewnia silne połączenie z podłożem, niezależnie od materiału, z którego wykonana jest konstrukcja budynku. Dzięki temu, że są dostępne w różnych wariantach, można je dostosować do różnych typów podłoża, takich jak beton, cegła, czy płyty gipsowo-kartonowe. W praktyce, ich instalacja jest prosta i szybka, co przyspiesza proces budowy. Ponadto, użycie kołków rozporowych minimalizuje ryzyko uszkodzenia materiału konstrukcyjnego, co jest szczególnie istotne w przypadku cienkowarstwowych elementów, jakimi są ścianki działowe. Zastosowanie kołków rozporowych jest zalecane w dokumentacji technicznej oraz w instrukcjach producentów materiałów budowlanych, co potwierdza ich skuteczność i bezpieczeństwo w użytkowaniu.

Pytanie 3

Kluczowym warunkiem efektywnej współpracy betonu i zbrojenia jest

A. duża odległość pomiędzy prętami zbrojenia

B. mała powierzchnia przekroju zbrojenia

C. wysoka klasa betonu

D. dobra przyczepność betonu do zbrojenia

Dobra przyczepność betonu do zbrojenia jest kluczowym elementem zapewniającym efektywną współpracę tych dwóch materiałów w konstrukcji. Przyczepność ta umożliwia przenoszenie sił między betonem a zbrojeniem, co jest niezbędne w przypadku obciążeń mechanicznych. W standardach budowlanych, takich jak Eurokod 2, podkreśla się znaczenie odpowiednich technologii wytwarzania betonu oraz obróbki zbrojenia, które wspierają tę przyczepność. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie zbrojenia o chropowatej powierzchni lub pokrytego specjalnymi powłokami, co zwiększa powierzchnię kontaktu z betonem. W praktyce, metoda zalewania zbrojenia betonem w odpowiednich warunkach wilgotności i temperatury wpływa na jakość połączenia. Niewłaściwa przyczepność może prowadzić do pęknięć, osłabienia struktury i w konsekwencji awarii budynku. Zrozumienie roli przyczepności w zbrojeniu betonu ma kluczowe znaczenie dla inżynierów budowlanych i projektantów, aby zapewnić trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 4

Jakie urządzenie pomiarowe powinno być wykorzystane do określania różnic w wysokości punktów na powierzchni ziemi, podczas realizacji prac ziemnych?

A. Niwelator i łaty niwelacyjne

B. Kółko pomiarowe i węgielnica

C. Dalmierz kreskowy i łaty niwelacyjne

D. Węgielnicę i dalmierz laserowy

Niwelator i łaty niwelacyjne to podstawowe narzędzia wykorzystywane do pomiaru różnic wysokości w terenie, zwłaszcza podczas robót ziemnych. Niwelator, jako urządzenie optyczne, umożliwia precyzyjne wyznaczanie poziomu poprzez wskazywanie punktów referencyjnych w różnych lokalizacjach. Łaty niwelacyjne, z kolei, służą do odczytu różnic wysokości, które są wyznaczane przez niwelator. Przykładowo, w czasie budowy drogi, inżynierowie używają niwelatora, aby ustalić odpowiednie nachylenie terenu, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej odwadniania i stabilności konstrukcji. Wykorzystanie tych narzędzi jest zgodne z normami branżowymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów w procesach budowlanych i geodezyjnych. W praktyce, aby zwiększyć dokładność pomiarów, często stosuje się techniki takie jak poziomowanie różnicowe, które umożliwiają minimalizację błędów pomiarowych oraz uzyskanie wyników o wysokiej precyzji, co jest niezbędne w każdym projekcie budowlanym.

Pytanie 5

Jaką wartość ma kosztorysowa robota netto, jeśli kosztorysowa wartość brutto (cena kosztorysowa) wynosi 10 701,00 zł, a stawka VAT wynosi 23%?

A. 13 162,23 zł

B. 10 724,00 zł

C. 8 700,00 zł

D. 8 239,77 zł

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niewłaściwego zrozumienia zasad obliczania wartości netto, co jest kluczowym elementem w kosztorysowaniu. Często pojawia się błąd polegający na tym, że osoby obliczające wartość netto nie uwzględniają odpowiedniego wzoru, zamiast tego stosując różne metody, które mogą prowadzić do błędnych wyników. Przy wyborze wartości 10 724,00 zł można zauważyć, że jest to wartość niewłaściwie wyliczona, mogąca wynikać z dodania stawek lub błędnej interpretacji wartości brutto jako netto. Z kolei odpowiedź 8 239,77 zł jest wynikiem niewłaściwego zastosowania formuły, co może sugerować, że obliczenia zostały przeprowadzone bez uwzględnienia całkowitego wpływu stawki VAT. Dodatkowo, wartość 13 162,23 zł jest całkowicie nieadekwatna, ponieważ sugeruje, że dodano podatek VAT do wartości brutto, a nie odjęto go. Przykładem typowego błędu myślowego jest brak znajomości równań matematycznych, co skutkuje nieprawidłowym podejściem do obliczeń. Praktyka wskazuje, że przed przystąpieniem do obliczeń warto dokładnie zrozumieć, jak VAT wpływa na wartości finansowe oraz jakie są standardy w kosztorysowaniu, co pozwala uniknąć nieporozumień i błędów.

Pytanie 6

Jaką ilość mieszanki betonowej trzeba zlecić do zabetonowania płyty fundamentowej o wymiarach
15,0×12,0×0,5 m w systemie deskowania drobnowymiarowego, jeśli norma zużycia mieszanki wynosi
102 m³/100 m³?

A. 91,8 m3

B. 91,0 m3

C. 88,2 m3

D. 90,0 m3

Aby obliczyć potrzebną ilość mieszanki betonowej do zabetonowania płyty fundamentowej o wymiarach 15,0 m x 12,0 m x 0,5 m, należy najpierw obliczyć objętość płyty. Wzór na objętość prostokątnej płyty to: długość x szerokość x wysokość; w naszym przypadku: 15,0 m x 12,0 m x 0,5 m = 90,0 m³. Następnie uwzględniamy normę zużycia mieszanki betonowej, która wynosi 102 m³ na 100 m³ betonowej objętości. Aby uzyskać ilość mieszanki potrzebnej do zabetonowania płyty, należy pomnożyć obliczoną objętość płyty przez współczynnik zużycia: 90,0 m³ * (102/100) = 91,8 m³. W praktyce, stosowanie norm zużycia jest kluczowe w budownictwie, aby zapewnić odpowiednią jakość i wytrzymałość konstrukcji. Dobre praktyki w branży budowlanej zalecają również zamówienie mieszanki z pewnym zapasem, co może być użyteczne w przypadku ewentualnych strat podczas transportu czy aplikacji betonu. Ostatecznie, odpowiednia ilość materiału wpływa na trwałość i bezpieczeństwo budowli.

Pytanie 7

Gdzie można znaleźć informacje o lokalizacji składowania materiałów budowlanych na obszarze budowy?

A. w planie zagospodarowania terenu budowy

B. w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego

C. w decyzji o warunkach zabudowy oraz zagospodarowania przestrzeni

D. w warunkach technicznych realizacji oraz odbioru robót budowlanych

Plan zagospodarowania terenu budowy jest kluczowym dokumentem, który precyzyjnie określa lokalizację i sposób składowania materiałów budowlanych na danym terenie. W jego ramach uwzględnia się nie tylko wymagania dotyczące samego składowania, ale także aspekty związane z bezpieczeństwem, organizacją przestrzenną oraz ochroną środowiska. Na przykład, plan ten może określać strefy, w których można przechowywać materiały niebezpieczne, a także wytyczne dotyczące zabezpieczeń przed ich przypadkowym uwolnieniem. Dobre praktyki w zakresie zarządzania materiałami budowlanymi wskazują na konieczność ich składowania w sposób, który minimalizuje ryzyko uszkodzeń oraz zapewnia łatwy dostęp do potrzebnych surowców w trakcie realizacji robót. Warto również pamiętać, że zgodnie z obowiązującymi normami budowlanymi, przestrzeganie zasad zawartych w planie zagospodarowania terenu budowy ma kluczowe znaczenie dla uzyskania pozytywnej oceny inspekcji budowlanej oraz dla zgodności z przepisami prawa budowlanego.

Pytanie 8

W jakiej sytuacji kierownik budowy nie będzie zobowiązany do opracowania planu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa?

A. Czas budowy - 35 dni roboczych, liczba pracowników - 20

B. Czas budowy - 40 dni roboczych, liczba pracowników - 25

C. Czas budowy - 45 dni roboczych, liczba pracowników - 30

D. Czas budowy - 30 dni roboczych, liczba pracowników - 10

W przypadku budowy, która trwa 30 dni roboczych i zatrudnia 10 pracowników, kierownik budowy jest zwolniony z obowiązku sporządzenia planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia (PBOS) zgodnie z przepisami prawa budowlanego oraz kodeksu pracy. Zgodnie z definicjami zawartymi w rozporządzeniach, budowy o krótszym czasie trwania i mniejszej liczbie pracowników nie wymagają sporządzania PBOS, co wynika z oceny ryzyka oraz poziomu złożoności projektu. Taki przepis ma na celu uproszczenie procedur dla mniejszych budów, gdzie ryzyko wypadków jest ograniczone. Praktycznym przykładem może być niewielka budowa domu jednorodzinnego, gdzie liczba pracowników i czas realizacji jest ograniczony, co nie stwarza skomplikowanych warunków pracy. W takich przypadkach kierownik budowy może skoncentrować się na praktycznych aspektach zarządzania budową, zapewniając jednocześnie odpowiednie bezpieczeństwo pracowników bez obciążania ich zbędną biurokracją. Ważne jest, aby kierownicy budowy byli świadomi zmieniających się przepisów, a także mieli umiejętność identyfikacji sytuacji, w których warto zastosować bardziej szczegółowe zasady ochrony zdrowia i bezpieczeństwa.

Pytanie 9

Jakie spoiwo znajduje się w składzie masy do produkcji posadzki chemoodpornej?

A. Mleczko cementowe

B. Żywica akrylowa

C. Żywica epoksydowa

D. Wapno gaszone

Żywica epoksydowa jest kluczowym składnikiem masy do wykonania posadzki chemoodpornej ze względu na swoje wyjątkowe właściwości mechaniczne i chemiczne. Charakteryzuje się wysoką odpornością na działanie substancji chemicznych, takich jak kwasy, zasady i rozpuszczalniki, co czyni ją idealnym rozwiązaniem w środowiskach narażonych na intensywne działanie chemikaliów, na przykład w laboratoriach czy zakładach przemysłowych. Ponadto, żywice epoksydowe zapewniają doskonałą przyczepność do podłoża, co jest kluczowe dla uzyskania trwałej i jednolitej powierzchni. W praktyce, posadzki wykonane z żywic epoksydowych są łatwe do utrzymania w czystości, a ich gładka powierzchnia minimalizuje ryzyko gromadzenia się zanieczyszczeń. Dodatkowo, żywice te można modyfikować, dodając różne dodatki, co pozwala na uzyskanie pożądanych właściwości, takich jak zwiększona odporność na zarysowania czy ulepszona estetyka. Zgodnie z obowiązującymi standardami branżowymi, stosowanie żywic epoksydowych w budownictwie jest powszechnie akceptowane jako najlepsza praktyka w zakresie zabezpieczeń chemicznych.

Pytanie 10

Montaż płyt izolacyjnych na zewnętrznych ścianach budynku wykonuje się po

A. przymocowaniu płyt za pomocą łączników mechanicznych

B. sfazowaniu i wygładzeniu brzegów płyt

C. przewierceniu otworów do łączników mechanicznych

D. wytyczeniu oraz zamocowaniu listwy startowej

Przyklejanie płyt izolacji termicznej do ścian zewnętrznych budynku po wytrasowaniu i zamocowaniu listwy startowej to kluczowy etap, który zapewnia odpowiednie przygotowanie powierzchni do dalszych prac. Listwa startowa ma za zadanie wyrównać poziom oraz ustabilizować pierwszą warstwę płyt, co jest niezwykle ważne dla zachowania ciągłości izolacji. Zastosowanie listwy startowej pozwala na uniknięcie problemów związanych z nierównym osadzeniem płyt, co mogłoby prowadzić do mostków termicznych. W praktyce, listwy startowe są często wykonane z materiałów odpornych na działanie warunków atmosferycznych, co zwiększa trwałość systemu izolacyjnego. Dodatkowo, prawidłowe zamocowanie listwy startowej jest zgodne z obowiązującymi normami budowlanym, które wskazują na istotność poprawnych przygotowań przed przystąpieniem do klejenia płyt. Warto również wspomnieć o różnych typach klejów, które można zastosować w tej technologii, co dodatkowo wpływa na efektywność całego systemu izolacyjnego.

Pytanie 11

Aby wydobyć 15 cm warstwę gleby urodzajnej (humusu) przy użyciu lemiesza oraz przetransportować urobek na terenie budowy na odległość 60 m, należy zastosować

A. ładowarki samojezdnej

B. spycharki gąsienicowej

C. koparki podsiębiernej

D. zgarniarki samojezdnej

Spycharka gąsienicowa jest odpowiednim wyborem do odspojenia warstwy ziemi urodzajnej (humusu) oraz przemieszczenia urobku na krótkie odległości, takie jak 60 m. Gąsienice zapewniają lepszą przyczepność i stabilność na nierównych i miękkich gruntach, co jest kluczowe podczas pracy w terenie, gdzie występują różne warunki glebowe. Spycharka gąsienicowa jest wyposażona w lemiesz, który pozwala na efektywne i precyzyjne odspojenie humusu, co jest istotne dla zachowania jego wartości odżywczych. W praktyce, spycharki gąsienicowe są często stosowane w budownictwie drogowym oraz w pracach ziemnych, gdzie efektywność, mobilność i moc są kluczowe. Poprawne wykorzystanie spycharki gąsienicowej przyczynia się do zminimalizowania strat materiałowych, a także do efektywnego kształtowania terenu. Warto również zauważyć, że operacje związane z przemieszczaniem humusu powinny odbywać się zgodnie z normami ochrony środowiska, aby zminimalizować negatywny wpływ na lokalny ekosystem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej.

Pytanie 12

Prace remontowe wymagają uzyskania pozwolenia na budowę, jeżeli dotyczą

A. zmiany posadzki w toalecie.

B. zrobienia otworu drzwiowego w ścianie nośnej.

C. zmiany parapetów wewnętrznych w obiekcie.

D. usunięcia ścianek działowych w obiekcie.

Wykonanie otworu drzwiowego w ścianie nośnej to złożony proces, który wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, ponieważ wiąże się z ingerencją w konstrukcję nośną budynku. Ściany nośne mają kluczowe znaczenie dla stabilności i bezpieczeństwa całej konstrukcji, a ich modyfikacja może wpływać na rozkład obciążeń. Stąd, przed podjęciem takich działań, niezbędna jest analiza projektowa, która uwzględnia obciążenia statyczne oraz dynamiczne. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje nie tylko same prace budowlane, ale także konieczność współpracy z inżynierami budowlanymi, którzy mogą przeprowadzić odpowiednie obliczenia i zaprojektować dodatkowe wzmocnienia, takie jak belki stropowe. W przypadku realizacji takich prac, kluczowe jest również przestrzeganie lokalnych przepisów budowlanych oraz norm, takich jak Eurokod, które regulują zasady projektowania konstrukcji. Dzięki tym regulacjom możliwe jest zapewnienie bezpieczeństwa użytkowników oraz długotrwałości budynku.

Pytanie 13

Jakie kroki powinien podjąć właściciel budynku, gdy planowany remont dotyczy wycięcia otworu drzwiowego w ścianie nośnej?

A. Sporządzenie opisu robót remontowych w książce obiektu budowlanego

B. Opracowanie dokumentacji projektowej w celu uzyskania pozwolenia na budowę

C. Opracowanie dokumentacji projektowej w celu zgłoszenia robót

D. Przygotowanie szkicu inwentaryzacyjnego w celu zgłoszenia robót

Wykonanie szkicu inwentaryzacyjnego w celu zgłoszenia robót jest podejściem, które może nie spełniać wymogów prawnych związanych z ingerencją w konstrukcję budynku. Tego rodzaju szkic może być przydatny w kontekście wizualizacji obecnego stanu nieruchomości, jednak nie zastępuje formalnej dokumentacji projektowej wymaganej do uzyskania pozwolenia na budowę. W praktyce, może to prowadzić do nieporozumień z organami nadzoru budowlanego, które wymagają ścisłej analizy planowanych prac. Sporządzenie dokumentacji projektowej w celu zgłoszenia robót również nie jest wystarczające, ponieważ nie wszystkie prace wymagają jedynie zgłoszenia. W przypadku poważnych zmian konstrukcyjnych, jak wybijanie otworów w ścianie nośnej, konieczne jest uzyskanie pełnego pozwolenia na budowę, co wiąże się z dostarczeniem bardziej szczegółowych analiz i obliczeń. Wykonanie opisu robót remontowych w książce obiektu budowlanego jest przydatne, ale nie może zastąpić formalnych procedur uzyskania pozwolenia, które są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz zgodności z obowiązującymi przepisami. Brak odpowiednich dokumentów może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz zagrożenia dla bezpieczeństwa obiektu, a także osób korzystających z budynku.

Pytanie 14

Jakie parametry techniczne wpływają na obowiązek opracowania planu BIOZ przez kierownika budowy?

A. Kubatura budynku oraz powierzchnia zabudowy

B. Czas realizacji robót oraz liczba zatrudnionych pracowników

C. Powierzchnia miejsc składowych i magazynów

D. Ilość maszyn i urządzeń pracujących jednocześnie na budowie

Odpowiedź dotycząca czasu trwania robót oraz liczby zatrudnionych robotników jest poprawna, ponieważ te dwa czynniki mają kluczowe znaczenie dla konieczności sporządzenia Planu Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia (BIOZ). Czas trwania robót bezpośrednio wpływa na charakterystykę i złożoność projektu budowlanego, co z kolei determinuje ryzyko wystąpienia wypadków. Większy czas trwania robót może wiązać się z długotrwałym narażeniem pracowników na różne zagrożenia, co wymaga szczegółowego rozważenia środków ochrony. Liczba zatrudnionych robotników to drugi kluczowy element, ponieważ większa liczba pracowników zwiększa poziom ryzyka kolizji, upadków i innych incydentów. Na przykład, w przypadku dużych projektów budowlanych, gdzie pracuje wiele ekip, niezbędne jest zdefiniowanie jasnych zasad bezpieczeństwa, a także dostarczenie odpowiednich szkoleń. Standardy dotyczące bezpieczeństwa pracy, takie jak PN-N-18001, podkreślają znaczenie planowania ochrony zdrowia i życia pracowników, dlatego kierownik budowy jest zobowiązany do sporządzenia BIOZ w celu minimalizacji ryzyka.

Pytanie 15

Na podstawie specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót wykończeniowych określ, który sposób układania tapety z włókna szklanego jest zgodny z technologią.

Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót wykończeniowych (wyciąg)
1. Ułożenie tapety z włókna szklanego
1.1.	Przygotowanie podłoża Podłoże musi być gładkie, suche, czyste i wolne od kurzu, a także chłonne i wytrzymałe. Szorstkie podłoża wygładzić masą szpachlową.
1.2.	Przycinanie tapety Pasy tapety przycina się nożycami stalowymi lub ostrym nożem, dodając do żądanej długości zwyczajowy zapas około 10 cm.
1.3.	Nakładanie kleju Tapety z włókna szklanego należy przykleić nierozcieńczonym klejem Metylan extra. Klej nanieść na podłoże przy pomocy wałka, a w przypadku trudnych tkanin przy użyciu szpachli, równomiernie i nie za grubo (klej nie może przedostawać się na zewnątrz przez tkaninę, pasmami. Następnie należy położyć na posmarowane podłoże tkaninę i docisnąć. Klej należy stosować zgodnie z zaleceniami producenta tapety.

A. Klej nanieść przy użyciu szpachli na przycięte z zapasem bryty tapety, następnie docisnąć bryty do czystego i suchego podłoża.

B. Klej nanieść wałkiem na suche i czyste podłoże, następnie przycięte z zapasem bryty tapety docisnąć do podłoża.

C. Klej nanieść przy użyciu szpachli na suche i czyste podłoże, następnie przycięte z zapasem bryty tapety również posmarować klejem i docisnąć do podłoża.

D. Klej nanieść wałkiem na czyste i lekko wilgotne podłoże, następnie przycięte z zapasem bryty tapety również posmarować klejem i docisnąć do podłoża.

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ klej do tapet z włókna szklanego należy nanosić wałkiem na suche i czyste podłoże. Taki sposób aplikacji zapewnia równomierne rozłożenie kleju, co jest kluczowe dla trwałości i estetyki wykończenia. W przypadku tapet z włókna szklanego, ich strukturę można uszkodzić, jeśli klej zostanie naniesiony w sposób nieodpowiedni, co może prowadzić do odklejania się tapety oraz powstawania pęcherzy. Wałek umożliwia kontrolowanie grubości warstwy kleju, co jest istotne w kontekście technologii układania. Po nałożeniu kleju, prawidłowo przycięte bryty tapety powinny być dokładnie dociskane do podłoża, co zapewnia ich stabilność. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na rodzaj kleju, który powinien być przeznaczony do tapet z włókna szklanego, co może wpłynąć na jakość i trwałość aplikacji. Przykładem dobrej praktyki jest stosowanie klejów o niskiej lepkości, które nie będą przeciekały przez materiał, co jest zgodne z wytycznymi technicznymi.

Pytanie 16

Ile dni roboczych po 8 godzin potrzeba na zrealizowanie 15 m³ belek żelbetowych, jeśli jednostkowe nakłady pracy wynoszą 20,41 r-g/m³, a prace będą prowadzone przez 5 pracowników?

A. 8 dni

B. 6 dni

C. 9 dni

D. 7 dni

Aby obliczyć liczbę 8-godzinnych dni roboczych potrzebnych do wykonania 15 m³ belek żelbetowych, musimy najpierw ustalić całkowity nakład robocizny. Jeśli jednostkowy nakład robocizny wynosi 20,41 roboczogodzin na metr sześcienny, to dla 15 m³ obliczamy: 15 m³ * 20,41 r-g/m³ = 306,15 roboczogodzin. Następnie, dzielimy sumę roboczogodzin przez liczbę robotników, co daje: 306,15 roboczogodzin / 5 robotników = 61,23 roboczogodzin na jednego robotnika. Ponadto, aby obliczyć liczbę dni roboczych, dzielimy całkowity czas pracy przez liczbę godzin pracy w jednym dniu: 61,23 roboczogodzin / 8 godzin = 7,65 dni. Ponieważ nie możemy mieć ułamkowego dnia roboczego, zaokrąglamy w górę do 8 dni. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu projektami budowlanymi, gdzie precyzyjne oszacowanie czasu pracy jest kluczowe dla efektywności i terminowości realizacji.

Pytanie 17

Niwelator jest używany do wykonywania pomiarów

A. objętości.

B. kątów pionowych.

C. powierzchni.

D. różnic poziomów.

Niwelator jest narzędziem stosowanym w geodezji i budownictwie, które umożliwia precyzyjne pomiary różnic wysokości między punktami na powierzchni ziemi. Jego działanie opiera się na zasadzie poziomowania optycznego, co oznacza, że za pomocą niwelatora można ustalić wysokość jednego punktu względem innego. To urządzenie jest niezwykle istotne w procesach budowlanych, gdzie precyzja pomiarów wysokości ma kluczowe znaczenie dla stabilności i funkcjonalności budowli. Na przykład, podczas budowy nowych obiektów, takich jak mosty czy budynki, niwelator pozwala na dokładne określenie poziomu fundamentów, co jest niezbędne do uniknięcia osiadania budowli. Dobrą praktyką jest regularne kalibrowanie niwelatora oraz stosowanie się do standardów takich jak ISO 17123, które określają metody pomiaru dla sprzętu geodezyjnego. Właściwe użycie niwelatora nie tylko zwiększa dokładność pomiarów, ale również wpływa na całościową jakość projektów budowlanych.

Pytanie 18

Głównym powodem powstawania spękań w monolitycznych posadzkach betonowych jest

A. brak dylatacji przeciwskurczowych

B. brak izolacji przeciwwilgociowej

C. niska wilgotność podłoża

D. nadmierna grubość posadzki

Brak dylatacji przeciwskurczowych jest kluczowym czynnikiem prowadzącym do spękań monolitycznych posadzek betonowych, ponieważ skurcz betonu jest naturalnym procesem, który zachodzi podczas wiązania i twardnienia materiału. W miarę jak beton traci wodę, doświadcza skurczu, który może prowadzić do powstawania naprężeń wewnętrznych. Dylatacje przeciwskurczowe, czyli specjalne szczeliny wprowadzane w konstrukcji, mają na celu umożliwienie betonowi swobodnego skurczu, minimalizując ryzyko pojawienia się spękań. Przykładowo, w dużych powierzchniach posadzek przemysłowych, zastosowanie dylatacji jest standardową praktyką, co pozwala na utrzymanie integralności posadzki przez dłuższy czas. Istotne jest, aby projektanci i wykonawcy szli w parze z wytycznymi zawartymi w normach budowlanych, takich jak norma PN-EN 1992-1-1, która dostarcza wskazówek dotyczących projektowania posadzek betonowych z uwzględnieniem dylatacji. Wiedza na temat dylatacji i ich prawidłowe wkomponowanie w projekt jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i odporności na uszkodzenia posadzki.

Pytanie 19

Które z poniższych prac remontowych, według przepisów ustawy Prawo Budowlane, wymaga uzyskania zgody na budowę?

A. Budowa pochylni przystosowanej dla osób niepełnosprawnych

B. Termomodernizacja budynku wielorodzinnego o wysokości 8 m

C. Malowanie elewacji budynku jednorodzinnego

D. Dołożenie garażu o powierzchni 50 m2 do budynku wielorodzinnego

Odpowiedź dotycząca dobudowy garażu o powierzchni 50 m2 do budynku wielorodzinnego jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami ustawy Prawo Budowlane, takie prace wymagają uzyskania pozwolenia na budowę. Ustawa definiuje, że każdy obiekt budowlany, który ma być większy niż 35 m2, musi być poprzedzony procedurą uzyskania pozwolenia. Dobudowa garażu, jako element nowego obiektu, musiałaby spełniać szczegółowe wymogi techniczne oraz standardy ochrony środowiska. Przykładowo, w przypadku garażu, ważne jest zapewnienie odpowiednich warunków wentylacyjnych, co jest zgodne z normami budowlanymi. Uzyskanie pozwolenia na budowę nie tylko zabezpiecza interesy inwestora, ale również gwarantuje, że inwestycja jest zgodna z lokalnymi planami zagospodarowania przestrzennego oraz standardami bezpieczeństwa budowlanego, co jest kluczowe dla funkcjonowania całej infrastruktury budowlanej w danym obszarze.

Pytanie 20

Jaką wartość normy dziennej dla cieśli wykonujących rozbiórkę dachu jętkowo-stolcowego należy uwzględnić w ogólnym planie robót budowlanych przy ośmiogodzinnym dniu pracy, jeśli nakład na rozbiórkę 1 m połaci dachu wynosi 0,2 r-g?

A. 20 m2

B. 80 m2

C. 40 m2

D. 60 m2

To świetnie, że trafiłeś w 40 m2! Zgadza się to z podanym nakładem na rozbiórkę dachu, który wynosi 0,2 r-g. Żeby znaleźć normę dzienną, trzeba pomnożyć czas pracy przez wydajność. W tej sytuacji, jak mamy 8 godzin pracy, to obliczamy: 8 godzin podzielić przez 0,2 r-g na m2, co daje nam 40 m2. Takie obliczenia są ważne w planowaniu robót budowlanych, bo pomagają lepiej zarządzać czasem i zasobami. Dobrze ustalone normy dzienne ograniczają przestoje i opóźnienia, co w budownictwie jest kluczowe. W praktyce, to też ma wpływ na wynagrodzenia dla pracowników, co może zwiększać ich motywację.

Pytanie 21

Budynki przeznaczone do zaplecza administracyjno-socjalnego na placu budowy, z uwagi na ich tymczasowy charakter oraz konieczność wielokrotnego wykorzystania, powinny mieć właściwą konstrukcję. Zazwyczaj realizuje się je

A. montując obiekty zaplecza z elementów prefabrykowanych żelbetowych

B. budując obiekty zaplecza z elementów drobnowymiarowych

C. łącząc ze sobą pojedyncze kontenery biurowe i sanitarne

D. tworząc przestrzeń zaplecza w węźle betoniarskim

Odpowiedź wskazująca na zestawianie ze sobą pojedynczych kontenerów biurowych i sanitarnych jest prawidłowa, ponieważ kontenery te są projektowane z myślą o tymczasowym użyciu, co idealnie wpisuje się w charakter zaplecza budowlanego. Konstrukcja kontenerowa jest mobilna, co umożliwia łatwe przenoszenie i ponowne wykorzystanie w różnych lokalizacjach. Kontenery biurowe i sanitarne spełniają normy dotyczące komfortu pracy oraz higieny, co jest kluczowe w środowisku budowy, gdzie warunki mogą być trudne. Dodatkowo, kontenery są często prefabrykowane, co przyspiesza proces ich wdrażania na placu budowy. Przykładem mogą być mobilne biura stosowane na dużych projektach budowlanych, które można szybko zainstalować, a po zakończeniu prac łatwo zdemontować i przenieść w inne miejsce. Taka elastyczność oraz dostosowanie do potrzeb użytkowników są istotne w kontekście zarządzania projektami budowlanymi zgodnie z rekomendacjami Polskiej Normy PN-EN 1991-1-4 dotyczącej oddziaływania na konstrukcje.

Pytanie 22

Według dokumentacji projektowej rozstaw prętów podłużnych Ø16 mm powinien wynosić 200 mm. W trakcie odbioru robót zbrojarskich stwierdzono odchyłki w ułożeniu zbrojenia. Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, która wartość rozstawu prętów podłużnych Ø16 mm jest dopuszczalna?

Tabela dopuszczalnych odchyłek wymiarów w wykonaniu zbrojenia
Określenie wymiaru	Wartość odchyłki
Od wymiaru siatek i szkieletów wiązanych lub zgrzewanych a/ długość elementu	± 10 mm
b/ szerokość (wysokość) elementu - przy wymiarze do 1 m	± 5 mm
- przy wymiarze powyżej 1 m	± 10 mm
W rozstawie prętów podłużnych, poprzecznych i strzemion
a/ przy Ø < 20 mm	± 10 mm
b/ przy Ø > 20 mm	± 0,5 Ø
W położeniu odgięć prętów	± 2 Ø
W grubości warstwy otulającej	+ 10 mm
W położeniu połączeń prętów	± 25 mm

A. 193 mm

B. 216 mm

C. 189 mm

D. 211 mm

Wartość 193 mm jest poprawna, ponieważ mieści się w dopuszczalnym przedziale odchyłek ±10 mm od nominalnego rozstawu prętów podłużnych, który wynosi 200 mm. Zgodnie z normami budowlanymi, szczególnie PN-EN 1992-1-1, każdy element zbrojenia musi być odpowiednio rozmieszczony, aby zapewnić właściwe przenoszenie obciążeń i trwałość konstrukcji. W praktyce oznacza to, że w przypadku odchyłek od normy, projektanci i wykonawcy muszą być w stanie zidentyfikować i skorygować ułożenie prętów, aby nie wpłynęło to negatywnie na integralność konstrukcji. W przypadku stwierdzenia rozstawu prętów dużo powyżej lub poniżej 200 mm, może to prowadzić do problemów z dystrybucją obciążeń, co z kolei może wpłynąć na nośność oraz bezpieczeństwo budynku. Dlatego tak istotne jest, aby rozstaw 193 mm, choć nieco odbiegający od normy, był uważany za akceptowalny w kontekście dopuszczalnych odchylek oraz zgodności z obowiązującymi standardami budowlanymi.

Pytanie 23

Aby jednocześnie rozpocząć i zakończyć prace na wszystkich działkach roboczych, należy zastosować metodę

A. kolejnego wykonania robót

B. równoległego wykonania robót

C. pracy równomiernej

D. pracy potokowej

Równoległe wykonanie robót to po prostu realizowanie kilku zadań jednocześnie na różnych działkach. Dzięki temu można lepiej wykorzystać dostępne zasoby i szybciej zakończyć projekt. Na przykład, podczas budowy osiedla, różne ekipy mogą pracować równocześnie przy różnych budynkach. Jak jedna ekipa kończy, to druga już zaczyna przy następnym, co przyspiesza cały proces. Warto pamiętać, żeby wszystko dobrze zaplanować i zorganizować, bo potrzebna jest dobra koordynacja między zespołami, żeby nie było chaosu. Takie podejście naprawdę wpisuje się w zasady efektywnego zarządzania projektami, zwłaszcza w kontekście metod PMI, które mówią, jak ważne jest, żeby zadania były realizowane równocześnie, by osiągnąć zamierzone cele.

Pytanie 24

Jakie materiały dźwiękochłonne powinny być używane pod panele podłogowe?

A. Płytę korkową

B. Watę szklaną

C. Piankę polietylenową

D. Folię silikonową

Pianka polietylenowa to naprawdę fajny materiał, który świetnie sprawdza się w roli podkładu pod panele podłogowe. Ma super właściwości dźwiękochłonne, co znaczy, że potrafi wchłaniać hałas i dzięki temu w pokoju jest znacznie ciszej. Co więcej, jest lekka i prosta w montażu, więc nawet jak ktoś sam robi wykończenia, to nie powinno być problemu. Dobrze też wpływa na komfort stąpania po panelach, bo likwiduje to uczucie zimnej podłogi. Zgodnie z normami branżowymi, jak PN-EN 16240, pianka ta zapewnia odpowiednią izolację akustyczną, co jest mega ważne, zwłaszcza w blokach. A na dodatek, pianka polietylenowa jest odporna na wilgoć, co sprawia, że jest trwalsza i użyteczna w różnych warunkach. Ogólnie rzecz biorąc, jej zastosowanie zdecydowanie poprawia komfort życia mieszkańców.

Pytanie 25

Jakie narzędzie jest stosowane do demontażu istniejącej ściany żelbetowej?

A. piły z tarczą diamentową

B. młotka oraz dłuta

C. piły z brzeszczotem stalowym

D. wkrętarki akumulatorowej

Użycie piły z tarczą diamentową do rozbiórki istniejącej ściany żelbetowej jest uzasadnione ze względu na wysoką efektywność i precyzję tego narzędzia. Tarcze diamentowe są zaprojektowane do cięcia twardych materiałów, takich jak beton i żelbet, dzięki czemu oferują doskonałe rezultaty w przypadku skomplikowanych prac budowlanych. Przykładem zastosowania może być rozbiórka ścian nośnych, gdzie niezbędne jest zachowanie integralności reszty konstrukcji. Standardy branżowe zalecają wykorzystywanie narzędzi, które nie tylko przyspieszają proces, ale także minimalizują ryzyko uszkodzenia otaczających elementów budowlanych. Piły diamentowe generują mniejsze drgania i hałas w porównaniu do innych narzędzi, co jest istotne w kontekście prac w obiektach mieszkalnych lub biurowych. Dodatkowo, dzięki zastosowaniu wody podczas cięcia, redukuje się pylenie, co wpływa korzystnie na zdrowie pracowników oraz środowisko pracy. Z tego powodu, piły z tarczą diamentową są uznawane za najlepszy wybór w tego typu zadaniach.

Pytanie 26

Główną korzyścią płynącą z metody kolejnego wykonywania robót jest

A. najmniejsze zatrudnienie ludzi

B. najkrótszy czas transportu materiałów

C. najniższe zużycie materiałów i sprzętu

D. najniższy koszt transportu materiałów

Podstawową zaletą metody kolejnego wykonywania robót jest rzeczywiście najmniejsze zatrudnienie ludzi. Metoda ta koncentruje się na sekwencyjnym podejściu do realizacji zadań, co pozwala na zminimalizowanie liczby pracowników zaangażowanych w dany proces. Przykładowo, w przypadku budowy obiektu, roboty mogą być zaplanowane w taki sposób, aby kolejne etapy były realizowane jeden po drugim, co skutkuje mniejszym zapotrzebowaniem na pracowników w każdym z etapów. W kontekście zarządzania projektami budowlanymi, takie podejście pozwala na redukcję kosztów związanych z wynagrodzeniami, a także na zwiększenie efektywności wykorzystania dostępnych zasobów. Praktyczne zastosowanie tej metody można zaobserwować w projektach, które są realizowane w technologii Lean Management, gdzie dąży się do eliminacji marnotrawstwa i optymalizacji procesów produkcyjnych. Zmniejszenie liczby pracowników w poszczególnych fazach projektu nie tylko wpływa na koszty, ale również na organizację pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu projektami budowlanymi i inżynieryjnymi.

Pytanie 27

W którym z poniżej wymienionych stropów gęstożebrowych główne żebra są realizowane jako monolityczne na placu budowy?

A. W stropie Fert

B. W stropie DZ

C. W stropie Akermana

D. W stropie Teriva

Strop Akermana charakteryzuje się tym, że żebra główne są wykonywane jako monolityczne elementy na terenie budowy. Dzięki takiemu rozwiązaniu możliwe jest uzyskanie lepszej integralności konstrukcji, co przekłada się na jej nośność oraz trwałość. Żebra monolityczne w stropie Akermana są zintegrowane z płytami stropowymi, co minimalizuje ryzyko występowania pęknięć czy odkształceń w czasie eksploatacji. Przykładem praktycznego zastosowania stropu Akermana może być budownictwo mieszkalne, gdzie wymagana jest większa elastyczność w aranżacji przestrzeni. Dzięki monolitycznym żebrom można realizować większe rozpiętości, co pozwala na swobodniejsze projektowanie wnętrz. Warto również zauważyć, że zastosowanie tego typu stropu jest zgodne z normami budowlanymi, które promują rozwiązania zwiększające bezpieczeństwo obiektów budowlanych.

Pytanie 28

Ściany działowe o szerokości ¼ cegły i wysokości przekraczającej 2,5 m powinny być zbrojone

A. ciętym włóknem szklanym dodawanym do murarskiej zaprawy

B. bednarką w pionowych spoinach w odstępach co około 1 m

C. bednarką w poziomych spoinach co trzecią-czwartą warstwę

D. siatką z prętów ø8 w pierwszej oraz ostatniej poziomej spoinie

Odpowiedź, że ściany działowe o grubości ¼ cegły i wysokości większej niż 2,5 m należy zbroić bednarką w spoinach poziomych co trzecią-czwartą warstwę, jest zgodna z zaleceniami norm budowlanych i praktykami inżynieryjnymi. Zbrojenie to ma na celu zwiększenie stabilności i wytrzymałości ścian działowych, które w przeciwnym razie mogą być narażone na pęknięcia lub inne uszkodzenia pod wpływem obciążeń. W praktyce, umieszczanie bednarki co trzecią lub czwartą warstwę zapobiega rozprzestrzenianiu się ewentualnych pęknięć w obrębie ściany, co może być szczególnie istotne w wyższych budynkach. Zbrojenie w poziomie jest preferowane, ponieważ umożliwia lepsze rozłożenie obciążeń oraz zwiększa elastyczność ściany, co jest kluczowe w przypadku mylenia materiałów budowlanych. Przykłady zastosowania tego rozwiązania można znaleźć w budynkach użyteczności publicznej oraz mieszkalnych, gdzie wymagania dotyczące trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji są szczególnie wysokie. Dodatkowo, zgodność z normami budowlanymi, takimi jak Eurokod 6, potwierdza konieczność stosowania takich praktyk w przypadku ścian działowych o dużych wysokościach.

Pytanie 29

Kto jest odpowiedzialny za przygotowanie specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ)?

A. Oferent

B. Komisja przetargowa

C. Przedstawiciel wykonawcy

D. Zamawiający

Zamawiający jest kluczowym podmiotem w procesie przetargowym, odpowiedzialnym za opracowanie specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ). SIWZ definiuje istotne wymagania dotyczące przedmiotu zamówienia, a także warunki, które musi spełnić wykonawca, aby mógł złożyć ofertę. W praktyce, zamawiający powinien dokładnie zrozumieć swoje potrzeby oraz specyfikę rynku, na którym działa, aby stworzyć dokument, który precyzyjnie określi cele i oczekiwania. Na przykład, w przypadku zamówień publicznych, zamawiający powinien kierować się ustawą Prawo zamówień publicznych, która precyzuje, jakie elementy muszą być zawarte w SIWZ, takie jak opis przedmiotu zamówienia, wymagania dotyczące jakości oraz kryteria oceny ofert. Ponadto, dobra praktyka zaleca konsultacje z ekspertami branżowymi oraz przeprowadzenie analizy rynku, co pozwala na lepsze dostosowanie specyfikacji do realiów i dostępnych rozwiązań. Ostatecznie, prawidłowo przygotowana SIWZ jest fundamentem skutecznego przeprowadzenia postępowania przetargowego oraz osiągnięcia zadowalających wyników dla zamawiającego.

Pytanie 30

Jaką materiałową izolację powinno się zastosować na połączeniu murłaty ze ścianą?

A. płytę styropianową

B. warstwę papy

C. folię aluminiową

D. wełnę mineralną

Izolacja na styku murłaty ze ścianą jest kluczowym elementem zapewniającym trwałość i efektywność budynku. Wybór warstwy papy jako materiału izolacyjnego jest właściwy, ponieważ papa bitumiczna charakteryzuje się wysoką odpornością na wilgoć oraz stabilnością termiczną, co jest niezbędne w miejscach narażonych na działanie wody gruntowej czy opadów. Stosowanie papy na murłacie zapewnia skuteczną barierę dla wody, co minimalizuje ryzyko powstawania wilgoci w ścianach budynku. W praktyce, warstwę papy należy układać w sposób, który zapewni ciągłość izolacji i brak szczelin, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk budowlanych. Ponadto, ważne jest, aby odpowiednio przygotować podłoże przed nałożeniem papy, co obejmuje oczyszczenie powierzchni z zanieczyszczeń oraz zapewnienie odpowiedniego podparcia. Wybór papy jest również zgodny z normami budowlanymi, które zalecają stosowanie materiałów o wysokiej odporności na czynniki atmosferyczne w krytycznych miejscach budowy.

Pytanie 31

Jeśli według ustalonej normy jeden betoniarz w ciągu 26,38 r-g zrealizuje 100 m² stropu żelbetowego, to dwuosobowy zespół pracując przez 5 dni roboczych po 8 godzin dziennie wykona

A. 131,90 m2 stropu

B. 303,26 m2 stropu

C. 151,63 m2 stropu

D. 263,80 m2 stropu

Aby obliczyć, ile m² stropu żelbetowego wykona zespół 2-osobowy w ciągu 5 dni roboczych po 8 godzin dziennie, należy najpierw określić wydajność jednego betoniarza. Zgodnie z danymi, jeden betoniarz w ciągu 26,38 roboczo-godzin wykonuje 100 m² stropu. Z tego wynika, że do wykonania 1 m² stropu potrzebuje on 26,38/100 = 0,2638 roboczo-godzin. W przypadku zespołu 2-osobowego, jego wydajność wzrasta, ponieważ obaj betoniarze pracują równocześnie. Zespół zużywa 0,2638 roboczo-godzin na m², co oznacza, że w ciągu 1 godziny mogą wykonać 1/(2 * 0,2638) m² ≈ 1,898 m². W ciągu jednego dnia, pracując 8 godzin, zespół wykona 1,898 * 8 ≈ 15,184 m². W ciągu 5 dni roboczych, zespół wykona 15,184 * 5 ≈ 75,92 m². Obliczając wydajność zespołu, okazuje się, że jest to 303,26 m² (75,92 m² * 4), co potwierdza, że poprawna odpowiedź to 303,26 m². Taki sposób obliczeń opiera się na zasadach organizacji pracy w budownictwie oraz standardach efektywności, które są kluczowe dla planowania projektu.

Pytanie 32

Norma czasu pracy betoniarzy na realizację fundamentowych ław betonowych wynosi 0,72 r-g/1 m³.
Ile 8-godzinnych dni roboczych powinno się zaplanować na wykonanie ław o łącznej objętości 63 m³, jeżeli zatrudnionych będzie 2 betoniarzy?

A. 6 dni

B. 5 dni

C. 2 dni

D. 3 dni

Żeby policzyć, ile dni roboczych potrzebujemy na zrobienie ław fundamentowych o objętości 63 m³, zaczynamy od obliczenia całkowitego czasu pracy. Mnożymy 63 m³ przez normę czasu, czyli 0,72 roboczogodziny na m³. To daje nam 45,36 roboczogodzin. Skoro mamy dwóch betoniarzy, to dzielimy ten czas przez dwóch, co daje nam 22,68 roboczogodzin na jednego. Przy ośmiogodzinnym dniu roboczym mamy 22,68 r-g / 8 r-g/dzień, co wychodzi około 2,84 dni. Zaokrąglając w górę, wychodzi 3 dni robocze. W praktyce jednak, warto pomyśleć o różnych czynnikach, które mogą wpłynąć na rzeczywisty czas wykonania, jak przestoje albo złe warunki pogodowe. Trzeba być gotowym na różne nieprzewidziane sytuacje, bo to część tej roboczej rzeczywistości.

Pytanie 33

Metoda równoległego wykonania, stosowana w organizacji robót budowlanych, polega na

A. wyrównanym i rytmicznym wykonaniu wszystkich robót budowlanych

B. rozpoczynaniu następnych robót po zakończeniu tych wcześniejszych

C. przeprowadzeniu robót z uwzględnieniem przerw technologicznych

D. jednoczesnym rozpoczęciu wszystkich robót budowlanych

Metoda równoległego wykonania robót budowlanych jest strategią, która polega na równoczesnym rozpoczęciu wszystkich działań budowlanych na danym projekcie. Dzięki temu podejściu możliwe jest zoptymalizowanie czasu realizacji inwestycji oraz zredukowanie czasu przestoju pomiędzy poszczególnymi etapami budowy. Przykład zastosowania tej metody można znaleźć w dużych projektach infrastrukturalnych, takich jak budowa lotnisk czy odcinków autostrad, gdzie równoczesne prowadzenie prac w różnych lokalizacjach przyspiesza proces oddania całego obiektu do użytku. W praktyce, metoda ta wymaga starannego zaplanowania i koordynacji działań, aby uniknąć konfliktów pomiędzy różnymi ekipami budowlanymi oraz zapewnić efektywne wykorzystanie zasobów. Warto także zwrócić uwagę na normy dotyczące zarządzania projektami budowlanymi, takie jak PRINCE2 czy PMBOK, które podkreślają znaczenie planowania i monitorowania postępów w przypadku równoległego wykonywania robót.

Pytanie 34

Oblicz poziom degradacji budynku inwentarskiego, który został wzniesiony 15 lat temu, a jego planowany czas użytkowania wynosi 50 lat?

A. 7,5%

B. 50%

C. 30%

D. 15%

Obliczenie stopnia zużycia budynku inwentarskiego polega na porównaniu rzeczywistego okresu użytkowania budynku do jego przewidywanego okresu trwałości. W tym przypadku budynek został wybudowany 15 lat temu, a jego przewidywana trwałość wynosi 50 lat. Aby obliczyć stopień zużycia, należy użyć wzoru: (czas użytkowania / okres trwałości) * 100%. Zatem: (15/50) * 100% = 30%. Oznacza to, że budynek ma 30% swojego całkowitego okresu trwałości za sobą. Obliczenia te są ważne w praktyce inżynierskiej oraz zarządzaniu nieruchomościami, gdyż pozwalają na zaplanowanie remontów i modernizacji budynków. Warto również zwrócić uwagę na normy branżowe, takie jak PN-ISO 15686 dotyczące oceny cyklu życia budynków, które podkreślają znaczenie regularnego monitorowania stanu technicznego obiektów budowlanych oraz ich efektywności energetycznej. Takie podejście pomaga w efektywnym zarządzaniu zasobami oraz kosztami eksploatacji budynków.

Pytanie 35

Jaką funkcję pełnią dylatacje w konstrukcjach budowlanych?

A. Zapobiegają pęknięciom spowodowanym rozszerzalnością cieplną

B. Służą jako kanały wentylacyjne

C. Zwiększają nośność fundamentów

D. Wzmacniają izolację termiczną

Dylatacje w konstrukcjach budowlanych pełnią bardzo istotną rolę, gdyż zapobiegają powstawaniu pęknięć i uszkodzeń wynikających z rozszerzalności cieplnej materiałów. W praktyce oznacza to, że elementy budynku, które są narażone na zmiany temperatury, mogą się swobodnie kurczyć i rozszerzać bez ryzyka powstawania naprężeń. Dylatacje są szczególnie ważne w dużych konstrukcjach jak mosty, hale czy długie ściany. Dzięki nim unikamy problemów związanych z różnicami w rozszerzalności cieplnej różnych materiałów, co może prowadzić do uszkodzeń i pęknięć. Standardy budowlane zalecają stosowanie dylatacji w miejscach, gdzie istnieje ryzyko wpływu temperatury na strukturę budynku. Przykładowo, w mostach dylatacje pozwalają na kompensację zmian długości przęseł w zależności od pory roku. To samo dotyczy dużych płyt betonowych, które pod wpływem słońca mogą się rozszerzać. W dobrze zaprojektowanej konstrukcji dylatacje są niezbędnym elementem, który znacząco przedłuża jej trwałość i zapewnia bezpieczeństwo użytkowania.

Pytanie 36

Jaką rolę pełnią betonowe podkładki umieszczone pod zbrojeniem ławy fundamentowej?

A. Zapobiegają skutkom osiadania fundamentu

B. Zapewniają otoczenie betonem prętów zbrojeniowych

C. Utrzymują stabilność podłoża gruntowego pod fundamentem

D. Chronią pręty zbrojeniowe przed odkształceniami

Odpowiedzi wskazujące na funkcje przeciwdziałania osiadaniu fundamentu oraz stabilizacji podłoża gruntowego są mylące. Podkładki betonowe nie mają na celu redukcji osiadania czy stabilizacji gruntu, ponieważ ich głównym zadaniem jest ochrona prętów zbrojeniowych. Osiadanie fundamentu jest efektem działania sił grawitacyjnych oraz właściwości gruntu, a nie bezpośrednio związane z elementami zbrojeniowymi. Stabilizacja podłoża fundamentowego, w tym analiza nośności czy zastosowanie odpowiednich materiałów gruntowych, powinna być przeprowadzona na wcześniejszych etapach projektowania i budowy. Właściwe podejście do fundamentowania wymaga zastosowania odpowiednich technik geotechnicznych, takich jak wzmocnienie gruntu, a nie jedynie polegania na funkcjonalności podkładek betonowych. Ostatni aspekt, dotyczący zabezpieczania prętów zbrojeniowych przed odkształceniami, także jest niepoprawny, ponieważ odkształcenia w kontekście zbrojenia są głównie wynikiem działania sił działających na konstrukcję, a nie błędów w projektowaniu podkładek. Kluczowe jest zrozumienie, że podkładki mają znaczenie przede wszystkim w kontekście ochrony zbrojenia oraz zapewnienia jego odpowiedniej pozycji podczas wylewania betonu, a nie w kontekście bezpośredniego oddziaływania na właściwości gruntowe czy przeciwdziałania osiadaniu. Właściwe zaprojektowanie i wykonanie fundamentów wymaga kompleksowego podejścia, uwzględniającego wszystkie aspekty inżynieryjne i geotechniczne, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 37

Jakie rodzaje płyt gipsowych powinny być użyte jako materiały dźwiękochłonne na ściany i sufity?

A. Ognioodporne

B. Pocieniane

C. Perforowane

D. Zwykłe

Płyty gipsowo-kartonowe perforowane są dedykowane do zastosowań, w których kluczowym wymaganiem jest redukcja hałasu oraz poprawa akustyki pomieszczeń. Ich struktura, która zawiera otwory, pozwala na absorpcję dźwięków, co czyni je idealnym rozwiązaniem do ścian i sufitów w przestrzeniach takich jak sale konferencyjne, studia nagraniowe, czy teatry. Przykładem zastosowania może być wykończenie ścian w biurach open space, gdzie odpowiednia akustyka jest niezbędna do zachowania komfortu pracy. Zgodnie z normami budowlanymi, materiały akustyczne powinny spełniać określone parametry, takie jak współczynnik pochłaniania dźwięku, co płyty perforowane osiągają dzięki swojej konstrukcji. Dodatkowo, płyty te mogą być stosowane w połączeniu z innymi systemami, takimi jak izolacje akustyczne, aby jeszcze bardziej zwiększyć efektywność dźwiękochłonności. Warto również pamiętać, że ich zastosowanie wymaga odpowiedniego montażu oraz przestrzegania zasad projektowania akustycznego, co zapewni oczekiwane rezultaty.

Pytanie 38

Na podstawie zamieszczonego w tabeli zestawienia wyników pomiaru z natury wykopu liniowego oblicz wartość obmiaru robót związanych z wykonaniem tego wykopu.

Wyniki pomiaru z natury wykopu liniowego
Długość wykopu	40,0 m
Głębokość wykopu	2,0 m
Szerokość dna wykopu	1,5 m
Nachylenie skarp wykopu	1:1

A. 280,00 m3

B. 200,00 m3

C. 210,00 m3

D. 240,00 m3

Obliczenie objętości wykopu liniowego to kluczowy element w planowaniu robót ziemnych. W przypadku wykopu, istotne jest uwzględnienie nachylenia skarp, ponieważ wpływa to na efektywną szerokość wykopu, co w rezultacie zmienia obliczaną objętość. Prawidłowo wykonane obliczenia wymagają przyjęcia średniej szerokości wykopu na powierzchni. W praktyce budowlanej stosuje się standardy, takie jak normy PN-EN, które precyzują metody pomiaru oraz zasady dotyczące obliczeń objętości wykopów. W wyniku prawidłowych obliczeń, objętość wykopu wynosi 280,00 m3, co odpowiada przyjętym zasadom i dobrym praktykom w branży budowlanej. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne do precyzyjnego planowania, które wpływa na kosztorys i efektywność prac ziemnych, a także na bezpieczeństwo w trakcie ich realizacji.

Pytanie 39

Utrzymywanie książki obiektu budowlanego leży w zakresie obowiązków

A. właściciela budynku.

B. lidera budowy.

C. wykonawcy prac.

D. inspektora nadzoru budowlanego.

Wykonawca robót, inspektor nadzoru oraz kierownik budowy, choć pełnią istotne role w procesie budowlanym, nie ponoszą odpowiedzialności za prowadzenie książki obiektu budowlanego jako takiej. Wykonawca robót koncentruje się głównie na realizacji umowy dotyczącej budowy, co obejmuje zarządzanie pracami budowlanymi i zapewnienie ich zgodności z projektem oraz obowiązującymi normami. Inspektor nadzoru, z kolei, nadzoruje i kontroluje jakość oraz terminowość prac budowlanych, ale nie jest odpowiedzialny za utrzymanie dokumentacji obiektu po zakończeniu budowy. Kierownik budowy pełni funkcję zarządzającą na placu budowy, ale jego odpowiedzialność kończy się z chwilą zakończenia inwestycji. Te role są często mylone, co prowadzi do błędnego przekonania, że osoby te mogą być odpowiedzialne za książkę obiektu budowlanego. Właściciel obiektu ma nie tylko prawo, ale i obowiązek zapewnienia, że dokumentacja jest prowadzona zgodnie z przepisami, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa obiektu. Zrozumienie różnic w obowiązkach i odpowiedzialności pomiędzy tymi rolami jest istotne dla prawidłowego zarządzania procesem budowlanym oraz późniejszą eksploatacją obiektu.

Pytanie 40

Kolejność technologicznych działań w procesie tynkowania jest następująca:

A. zrobienie narzutu, wyznaczenie powierzchni tynku, wykonanie obrzutki

B. przygotowanie podłoża do tynku, wyznaczenie powierzchni tynku, wykonanie obrzutki

C. przygotowanie podłoża do tynku, wykonanie obrzutki, wyznaczenie powierzchni tynku

D. wykonanie obrzutki, zrobienie narzutu, wyznaczenie powierzchni tynku

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ kolejność prac przy tynkowaniu zaczyna się od przygotowania podłoża. Jest to kluczowy etap, który zapewnia odpowiednią przyczepność tynku i jego trwałość. Przygotowanie podłoża obejmuje usunięcie wszelkich zanieczyszczeń, luźnych fragmentów oraz wyrównanie powierzchni, co jest zgodne z normami budowlanymi. Następnie, wyznaczenie powierzchni tynku polega na oznaczeniu granic obszaru, który będzie tynkowany. To istotny krok, który wpływa na estetykę i efektywność pracy. Ostatnim etapem jest obrzutka, czyli nałożenie tynku wstępnego, który zwiększa przyczepność kolejnej warstwy. Użycie obrzutki jest standardem w technice tynkarskiej, co potwierdzają wytyczne producentów materiałów budowlanych oraz branżowe standardy jakości. Przykładem zastosowania tej technologii jest tynkowanie ścian zewnętrznych, gdzie odpowiednie przygotowanie podłoża i właściwe wykonanie obrzutki ma kluczowe znaczenie dla izolacji termicznej i akustycznej budynku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej