Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 24 kwietnia 2025 08:57
Data zakończenia: 24 kwietnia 2025 09:43

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas skanowania reprodukcji obrazu z magazynu, na skanie pojawiły się regularne wzory, zwane morą. Jaką funkcję skanera należy zastosować, aby pozbyć się mory?

A. Korekcji Gamma

B. Odrastrowywania

C. Skanowania według krzywej tonalnej

D. Rozdzielczości interpolowanej

No więc, odpowiedź 'Odrastrowywania' jest na pewno właściwa. Ta technika jest zaprojektowana, żeby walczyć z efektem moiré, który może się pojawić podczas skanowania obrazków z rastrami, jak w czasopismach. Mora to taki nieprzyjemny efekt, który powstaje, kiedy dwa regularne wzory się na siebie nakładają – na przykład rastr w druku i siatka pikseli w skanerze. Odrastrowywanie to sposób na to, by przerobić zeskanowany obraz tak, żeby ten problem zniknął. W praktyce można to zrobić w różnych programach do edycji zdjęć, które mają tę opcję, poprawiając przez to jakość zeskanowanych reprodukcji. Przy skanowaniu warto też pamiętać o odpowiedniej rozdzielczości i ustawieniach skanera, bo to może zmniejszyć ryzyko pojawienia się mory. No i niektóre skanery mają nawet wbudowane opcje odrastrowywania, co znacznie ułatwia robotę.

Pytanie 2

W systemach Linux, aby wprowadzić nowe repozytorium, należy wykorzystać komendy

A. zypper ar oraz add-apt-repository

B. zypper lr oraz remove-apt-repository

C. zypper rr oraz remove-apt-repository

D. zypper ref oraz add-apt-repository

W kontekście zarządzania repozytoriami w systemach Linux, istotne jest zrozumienie właściwego doboru poleceń do wykonywanych zadań. Wiele osób może mylić polecenia i ich funkcje, co prowadzi do nieefektywnego zarządzania oprogramowaniem. Polecenie 'zypper ref' jest używane do odświeżania listy dostępnych pakietów zaktualizowanych w aktualnych repozytoriach, a nie do ich dodawania, co czyni tę odpowiedź nieodpowiednią. Z kolei 'remove-apt-repository' służy do usuwania repozytoriów w systemach Debian/Ubuntu, a nie do ich dodawania, co wskazuje na fundamentalne nieporozumienie dotyczące operacji na repozytoriach. Istotnym błędem jest również pomylenie funkcji związanej z 'zypper lr', które służy do listowania zainstalowanych repozytoriów, zamiast ich dodawania. Takie pomyłki mogą prowadzić do braku dostępu do krytycznych aktualizacji oprogramowania, co z kolei może wpłynąć na stabilność i bezpieczeństwo systemu. Dlatego kluczowe jest, aby użytkownicy systemów Linux rozumieli, które polecenia są przeznaczone do dodawania, usuwania lub aktualizowania repozytoriów, aby skutecznie zarządzać ich środowiskiem.

Pytanie 3

Możliwości zmiany uprawnień dostępu do plików w systemie Windows 10 można uzyskać za pomocą komendy

A. set

B. verify

C. convert

D. icacls

Odpowiedzi verify, set i convert są nieprawidłowe w kontekście zarządzania uprawnieniami dostępu do plików w systemie Windows 10. Polecenie verify służy do sprawdzania poprawności plików na dysku, a nie do zarządzania uprawnieniami. To narzędzie ma na celu weryfikację, czy plik został zapisany poprawnie, co jest istotne w kontekście diagnostyki błędów, lecz nie ma zastosowania w kontekście regulacji dostępu. Kolejne polecenie, set, jest używane do ustawiania lub wyświetlania zmiennych środowiskowych w systemie, co jest procesem zupełnie niepowiązanym z kontrolą dostępu do plików. Z kolei polecenie convert jest stosowane do konwersji typów systemu plików, na przykład z FAT na NTFS, a także nie ma zastosowania w modyfikacji uprawnień. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylnego przekonania, że uprawnienia dostępu można modyfikować za pomocą narzędzi, które służą do innych celów. Często administratorzy, którzy nie są zaznajomieni z dokładnymi funkcjami narzędzi systemowych, mogą wprowadzać się w błąd, zakładając, że każde polecenie dotyczące plików może dotyczyć również zarządzania ich uprawnieniami. Aby skutecznie zarządzać dostępem do plików, ważne jest zrozumienie specyficznych funkcji każdego z narzędzi dostępnych w systemie operacyjnym, co pozwala na zastosowanie odpowiednich rozwiązań w praktyce.

Pytanie 4

Co należy zrobić przed przystąpieniem do prac serwisowych związanych z edytowaniem rejestru systemu Windows?

A. kopia rejestru

B. defragmentacja dysku

C. oczyszczanie dysku

D. czyszczenie rejestru

Wykonanie kopii rejestru systemu Windows przed przystąpieniem do jakichkolwiek modyfikacji jest kluczowym krokiem w zapewnieniu bezpieczeństwa i stabilności systemu. Rejestr systemowy zawiera krytyczne informacje dotyczące konfiguracji systemu operacyjnego, aplikacji oraz sprzętu. Zmiany wprowadzone w rejestrze mogą doprowadzić do nieprawidłowego działania systemu, a nawet do jego niestabilności. Dlatego przed przystąpieniem do jakiejkolwiek modyfikacji zaleca się utworzenie kopii zapasowej rejestru. Można to zrobić za pomocą narzędzia Regedit, które pozwala na wyeksportowanie całego rejestru lub jego wybranych gałęzi. W przypadku wystąpienia problemów po dokonaniu zmian, użytkownik może przywrócić poprzednią wersję rejestru, co minimalizuje ryzyko utraty danych i przywraca funkcjonalność systemu. Przykładowo, jeśli planujesz zainstalować nową aplikację, która wymaga zmian w rejestrze, a po instalacji system nie działa prawidłowo, przywrócenie kopii zapasowej rejestru może rozwiązać problem. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami zarządzania systemem operacyjnym, co czyni go nieodłącznym elementem odpowiedzialnego podejścia do administracji komputerowej.

Pytanie 5

W systemie Linux przypisano uprawnienia do katalogu w formie ciągu znaków rwx--x--x. Jaką wartość liczbową te uprawnienia reprezentują?

A. 711

B. 543

C. 777

D. 621

Odpowiedź 711 jest poprawna, ponieważ prawa dostępu do folderu w systemie Linux są reprezentowane przez trzy grupy trzech znaków: rwx, --x oraz --x. Każda z grup oznacza prawa dla właściciela, grupy oraz innych użytkowników. Wartości numeryczne przypisane do tych praw są następujące: 'r' (read - odczyt) ma wartość 4, 'w' (write - zapis) ma wartość 2, a 'x' (execute - wykonanie) ma wartość 1. Zatem, dla właściciela, który ma pełne prawa (rwx), obliczamy 4+2+1, co daje 7. Dla grupy oraz innych użytkowników, którzy mają tylko prawo do wykonania (x), obliczamy 0+0+1, co daje 1. Łącząc te wartości, mamy 711. Ustalanie praw dostępu jest kluczowym elementem bezpieczeństwa w systemach Unix/Linux i jest zgodne z zasadami zarządzania dostępem. Przykładowo, jeśli folder zawiera skrypty, umożliwiając wykonanie ich tylko przez właściciela, zminimalizujemy ryzyko nieautoryzowanego dostępu.

Pytanie 6

W systemie Linux narzędzie fsck umożliwia

A. znalezienie i naprawienie uszkodzonych sektorów na dysku twardym

B. sprawdzanie wydajności karty sieciowej

C. likwidację błędnych wpisów w rejestrze systemowym

D. obserwowanie kondycji procesora

Program fsck (File System Consistency Check) jest narzędziem w systemie Linux, które służy do sprawdzania i naprawy błędów w systemach plików. Jego głównym zadaniem jest lokalizowanie uszkodzonych sektorów na dysku twardym oraz naprawa struktury systemu plików, co jest kluczowe dla zapewnienia integralności danych. W praktyce, fsck jest często używany podczas uruchamiania systemu, aby automatycznie wykrywać i korygować problemy, które mogły wystąpić z powodu niepoprawnego wyłączenia, uszkodzenia sprzętu czy błędów oprogramowania. Narzędzie to obsługuje wiele typów systemów plików, w tym ext4, xfs oraz btrfs, i stanowi standard w administracji systemów Linux. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której użytkownik zauważa problemy z dostępem do plików po awarii zasilania. Wówczas uruchomienie fsck na odpowiednim systemie plików pozwala na identyfikację i naprawę problemów, co przyczynia się do minimalizacji ryzyka utraty danych oraz poprawy wydajności systemu.

Pytanie 7

Symbol zaprezentowany powyżej, używany w dokumentacji technicznej, wskazuje na

A. wymóg selektywnej zbiórki sprzętu elektronicznego

B. konieczność utylizacji wszystkich elementów elektrycznych

C. zielony punkt upoważniający do wniesienia opłaty pieniężnej na rzecz organizacji odzysku opakowań

D. brak możliwości składowania odpadów aluminiowych oraz innych tworzyw metalicznych

Symbol przedstawiony na obrazku to przekreślony kosz na śmieci, który oznacza wymóg selektywnej zbiórki sprzętu elektronicznego. Jest to zgodne z dyrektywą WEEE (Waste Electrical and Electronic Equipment Directive), która nakłada obowiązek odpowiedniego zbierania i przetwarzania zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego. Oznaczenie to przypomina użytkownikom, aby nie wyrzucali zużytego sprzętu do nieselektywnego śmietnika, co jest kluczowe dla minimalizacji negatywnego wpływu na środowisko oraz dla odzyskiwania wartościowych surowców. Praktycznie oznacza to, że sprzęt taki powinien być oddawany do specjalnych punktów zbiórki, gdzie zostanie odpowiednio przetworzony i zutylizowany. Dzięki takiemu podejściu możliwe jest ponowne wykorzystanie materiałów takich jak metale szlachetne, co przyczynia się do gospodarki o obiegu zamkniętym. W kontekście standardów branżowych, oznaczenie to jest powszechnie stosowane w Unii Europejskiej i wymaga zgodności od producentów sprzętu elektronicznego, którzy muszą zapewnić odpowiednie środki do selektywnej zbiórki i recyklingu swoich produktów po zakończeniu ich cyklu życia. Takie podejście jest zgodne z globalnymi trendami w zakresie zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.

Pytanie 8

Jaką usługę powinno się aktywować na ruterze, aby każda stacja robocza mogła wymieniać pakiety z siecią Internet, gdy dostępnych jest 5 adresów publicznych oraz 18 stacji roboczych?

A. FTP

B. NAT

C. WWW

D. VPN

NAT, czyli translacja adresów sieciowych, jest technologią, która pozwala na udostępnienie jednego lub kilku publicznych adresów IP dla wielu urządzeń w sieci lokalnej. W sytuacji, gdy mamy do dyspozycji 5 adresów publicznych i 18 stacji roboczych, NAT umożliwia stacjom roboczym komunikację z Internetem poprzez przypisanie im prywatnych adresów IP. NAT działa na zasadzie tłumaczenia adresów w pakietach wychodzących i przychodzących, co sprawia, że wiele stacji roboczych może korzystać z jednego adresu publicznego w danym momencie. Dzięki temu można efektywnie zarządzać dostępem do zasobów Internetu, co jest szczególnie ważne w sieciach o ograniczonej liczbie adresów IP. Przykładem zastosowania NAT jest sytuacja, w której mała firma z wieloma komputerami w sieci wewnętrznej korzysta z jednego adresu IP do łączenia się z Internetem. Dzięki NAT, użytkownicy mogą swobodnie przeglądać strony internetowe, korzystać z aplikacji online i komunikować się z innymi użytkownikami, mimo że ich prywatne adresy IP nie są widoczne w Internecie. NAT jest zgodny ze standardami IETF i jest powszechnie stosowany w praktykach zarządzania sieciami.

Pytanie 9

Na diagramie przedstawione są symbole

A. 3 przełączników i 4 ruterów

B. 4 przełączników i 8 ruterów

C. 8 przełączników i 3 ruterów

D. 4 przełączników i 3 ruterów

Odpowiedź 4 przełączników i 3 ruterów jest poprawna ponieważ schemat przedstawia typową topologię sieci komputerowej gdzie przełączniki łączą urządzenia w lokalnej sieci LAN a rutery kierują ruch między różnymi sieciami. Na schemacie można zidentyfikować cztery urządzenia pełniące funkcję przełączników które są zazwyczaj przedstawiane jako prostokąty i trzy urządzenia pełniące funkcję ruterów które są pokazane jako okrągłe. Rutery umożliwiają komunikację między różnymi segmentami sieci wykorzystując routowanie czyli proces który wybiera najefektywniejszą ścieżkę dla przesyłanych danych. Przełączniki natomiast działają w obrębie jednej sieci LAN zarządzając łącznością pomiędzy urządzeniami takimi jak komputery czy serwery. Dobre praktyki branżowe zalecają aby w dobrze zaprojektowanych sieciach lokalnych używać przełączników warstwy drugiej OSI do połączeń wewnętrznych a rutery wykorzystywać do komunikacji z innymi sieciami co poprawia wydajność i bezpieczeństwo. Taki podział ról i funkcji w sieci jest kluczowy dla jej stabilności i efektywności działania.

Pytanie 10

Zgodnie z normą PN-EN 50173, minimalna liczba punktów rozdzielczych, które należy zainstalować, wynosi

A. 1 punkt rozdzielczy na cały wielopiętrowy budynek

B. 1 punkt rozdzielczy na każde piętro

C. 1 punkt rozdzielczy na każde 100 m2 powierzchni

D. 1 punkt rozdzielczy na każde 250 m2 powierzchni

Odpowiedź wskazująca na konieczność instalowania jednego punktu rozdzielczego na każde piętro zgodna jest z normą PN-EN 50173, która reguluje wymagania dotyczące systemów okablowania strukturalnego. Norma ta zapewnia wytyczne dotyczące projektowania i wykonania instalacji telekomunikacyjnych, co ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia efektywności i niezawodności komunikacji w budynkach. Ustalając, że na każde piętro powinien przypadać przynajmniej jeden punkt rozdzielczy, norma ta pomaga w optymalizacji rozkładu sygnału oraz dostępu do infrastruktury sieciowej. W praktyce oznacza to, że w budynkach wielopiętrowych, z odpowiednią liczbą punktów rozdzielczych, można znacznie zwiększyć elastyczność i skalowalność systemów telekomunikacyjnych. Dobrym przykładem zastosowania tej zasady jest budynek biurowy, gdzie każdy poziom może mieć dedykowane punkty dostępu do sieci, co ułatwia zarządzanie kablami oraz zapewnia lepszą jakość usług. Ponadto, spełnienie tych wymagań przyczynia się do przyszłej modernizacji systemów bez konieczności ogromnych inwestycji w infrastrukturę.

Pytanie 11

W systemie Windows można przeprowadzić analizę wpływu uruchomionych aplikacji na wydajność komputera, korzystając z polecenia

A. dfrgui.exe

B. perfmon.msc

C. iscsicpl.exe

D. taskschd.msc

Wybór dfrgui.exe, iscsicpl.exe czy taskschd.msc jako narzędzi do analizy wydajności w systemie Windows jest błędny, ponieważ każde z tych narzędzi pełni inną rolę i nie jest przeznaczone do monitorowania wydajności w takim zakresie, jak perfmon.msc. Dfrgui.exe, znany jako Defragmentator dysków, skupia się na optymalizacji dysków twardych poprzez defragmentację, co poprawia ogólną szybkość dostępu do danych, ale nie zapewnia informacji na temat parametrów wydajności systemu. Iscsicpl.exe to narzędzie do konfiguracji protokołu iSCSI, które służy do zarządzania połączeniami z zewnętrznymi magazynami danych, a jego funkcjonalność nie obejmuje monitorowania wydajności. Z kolei taskschd.msc, czyli Harmonogram zadań, zajmuje się zarządzaniem zaplanowanymi zadaniami w systemie, co jest pomocne, ale nie dostarcza informacji o wykorzystaniu zasobów systemowych w czasie rzeczywistym. Te pomyłki wynikają często z nieporozumienia dotyczącego funkcji poszczególnych narzędzi w systemie Windows oraz z braku zrozumienia, które metryki są kluczowe dla oceny wydajności komputera. W związku z tym, ważne jest, aby przed wyborem narzędzia zrozumieć jego przeznaczenie oraz zasięg funkcji, aby skutecznie monitorować i optymalizować wydajność systemu.

Pytanie 12

Która z grup w systemie Windows Serwer dysponuje najmniejszymi uprawnieniami?

A. Użytkownicy

B. Wszyscy

C. Operatorzy kont

D. Administratorzy

Odpowiedzi wskazujące na grupy "Operatorzy kont", "Użytkownicy" oraz "Administratorzy" nie są poprawne, ponieważ każda z tych grup ma przypisane znacznie większe uprawnienia niż grupa "Wszyscy". Operatorzy kont mają możliwość zarządzania kontami użytkowników i mogą wykonywać określone operacje administracyjne, co czyni ich rolę bardziej odpowiedzialną i pozwala na potencjalne wprowadzenie zmian w systemie. Użytkownicy, w zależności od przypisanych uprawnień, mogą mieć dostęp do różnych zasobów i aplikacji, co również przekłada się na szerszy zakres uprawnień w porównaniu do grupy "Wszyscy". Administratorzy, z kolei, mają pełne uprawnienia do zarządzania systemem, co oznacza, że mogą wprowadzać zmiany w konfiguracji systemowej, instalować oprogramowanie oraz zarządzać bezpieczeństwem sieci. Często mylnie zakłada się, że wszystkie grupy użytkowników mają podobny poziom uprawnień, co może prowadzić do nieprawidłowego zarządzania dostępem i ryzyka związane z bezpieczeństwem. Właściwe zrozumienie ról i uprawnień przydzielanych grupom użytkowników jest kluczowe dla ochrony zasobów systemowych. W związku z tym, dla zapewnienia skutecznej polityki bezpieczeństwa, należy dokładnie przemyśleć przypisanie odpowiednich ról i uprawnień na podstawie zasad bezpieczeństwa oraz dobrych praktyk branżowych.

Pytanie 13

Który z zapisów adresu IPv4 z maską jest niepoprawny?

A. 192.168.0.1, maska 255.250.255.0

B. 100.0.0.0/8

C. 16.1.1.1/5

D. 18.4.0.0, maska 255.0.0.0

Zapis adresu IPv4 192.168.0.1 z maską 255.250.255.0 jest nieprawidłowy ze względu na to, że maska podsieci nie jest zgodna z konwencjami adresowania. Maska 255.250.255.0 nie tworzy poprawnego podziału sieci, ponieważ jej reprezentacja binarna zawiera '0' w środkowej części, co wskazuje na nieciągłość w maskowaniu. W praktyce oznacza to, że nie można efektywnie wydzielić podsieci i przypisać adresów IP bez ryzyka konfliktów. Zgodnie z zasadami CIDR (Classless Inter-Domain Routing), maski muszą być w postaci ciągłej serii '1' w części sieciowej, a następnie '0' w części hosta. Przykładem poprawnej maski dla danego adresu IP może być 255.255.255.0, co pozwala na utworzenie 256 adresów w sieci lokalnej. W kontekście praktycznym, prawidłowe maskowanie jest kluczowe dla efektywnego zarządzania adresami IP oraz zapewnienia odpowiedniej komunikacji w sieci.

Pytanie 14

Zarządzanie partycjami w systemach operacyjnych Windows

A. przydzielają partycje na nośnikach

B. oferują podstawowe funkcje diagnostyczne, defragmentację oraz checkdisk

C. przydzielają etykietę (np. C) dla konkretnej partycji

D. umożliwiają określenie maksymalnej wielkości przestrzeni dyskowej dla kont użytkowników

Odpowiedź, że przydziały dyskowe w systemach Windows pozwalają na zdefiniowanie maksymalnej przestrzeni dyskowej dla kont użytkowników, jest prawidłowa, ponieważ przydziały dyskowe to mechanizm zarządzania przestrzenią dyskową, który umożliwia administratorom systemu kontrolowanie ilości miejsca na dysku, jakie może wykorzystywać każdy użytkownik. Dzięki tej funkcjonalności, można zapobiec sytuacjom, w których jeden użytkownik zajmuje całą dostępną przestrzeń dyskową, co może prowadzić do problemów z wydajnością oraz dostępnością zasobów dla innych użytkowników. Na przykład, w środowisku korporacyjnym, przydziały dyskowe mogą być ustalane na poziomie kont użytkowników, co pozwala na efektywne zarządzanie zasobami i minimalizowanie ryzyka, że dany użytkownik przekroczy dozwoloną limitację. Tego typu praktyki są zgodne z najlepszymi standardami zarządzania systemami, które zakładają, że kontrola dostępu oraz zasobów jest kluczowa dla utrzymania stabilności i bezpieczeństwa systemów operacyjnych. Warto również dodać, że przydziały dyskowe mogą być monitorowane i dostosowywane w miarę potrzeb, co czyni je elastycznym narzędziem w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Pytanie 15

W terminalu systemu operacyjnego wykonano polecenie nslookup. Jaką informację uzyskano?

CMD Wiersz polecenia
— □ ×
C:\>nslookup
 Serwer domyślny: plusmx1.polkomtel.com.pl
 Address: 212.2.96.51
 
 >

A. Adres serwera DHCP

B. Adres serwera DNS

C. Domyślną bramę

D. Adres IP hosta

Polecenie nslookup jest narzędziem używanym do diagnostyki sieciowej, które pomaga w uzyskaniu informacji o domenach internetowych poprzez przekierowanie zapytań do serwerów DNS. Kiedy zostaje wydane polecenie nslookup bez dodatkowych parametrów, narzędzie to zwraca informacje o domyślnym serwerze DNS skonfigurowanym na komputerze użytkownika. W przypadku pokazanym na ekranie, polecenie nslookup ujawnia adres serwera DNS wraz z jego nazwą. Praktyczne zastosowanie polecenia nslookup obejmuje diagnozowanie problemów z rozwiązywaniem nazw, weryfikację konfiguracji DNS oraz analizę działania sieci. W środowiskach IT, gdzie nieprawidłowa konfiguracja DNS może prowadzić do problemów z łącznością, nslookup jest kluczowym narzędziem. Zgodnie z dobrymi praktykami, administratorzy IT często używają nslookup do weryfikacji dostępności i poprawności działania serwerów DNS. Pozwala to na szybkie zidentyfikowanie i rozwiązanie problemów związanych z DNS, które mogą wpływać na wydajność i bezpieczeństwo sieci. Rozumienie jak działa nslookup i jakie informacje zwraca jest podstawową umiejętnością w zarządzaniu sieciami komputerowymi.

Pytanie 16

Do konwersji kodu źródłowego na program wykonywalny używany jest

A. interpreter

B. emulator

C. debuger

D. kompilator

Kompilator to narzędzie, które przekształca kod źródłowy, napisany w języku wysokiego poziomu, na kod maszynowy, który jest zrozumiały dla procesora. Proces ten jest kluczowy w programowaniu, ponieważ pozwala na uruchomienie aplikacji na sprzęcie komputerowym. Kompilatory analizują i optymalizują kod, co sprawia, że programy działają szybciej i bardziej efektywnie. Przykłady popularnych kompilatorów to GCC (GNU Compiler Collection) dla języka C/C++ oraz javac dla języka Java. Kompilacja przynosi korzyści takie jak sprawdzanie błędów na etapie kompilacji, co pozwala na wczesne wykrywanie problemów. Standardy takie jak ISO C++ oraz Java Language Specification definiują, jak powinny wyglądać języki oraz jak działa kompilacja, co zapewnia spójność i interoperacyjność w ekosystemie programistycznym. Kompilatory także często tworzą pliki wykonywalne, które są łatwe w dystrybucji i uruchamianiu na różnych systemach operacyjnych, co jest istotne w kontekście rozwijania oprogramowania.

Pytanie 17

W systemie Linux wykonanie komendy passwd Ala spowoduje

A. zmianę hasła użytkownika Ala

B. pokazanie ścieżki do katalogu Ala

C. stworzenie konta użytkownika Ala

D. wyświetlenie członków grupy Ala

Użycie polecenia 'passwd Ala' w systemie Linux ma na celu ustawienie hasła dla użytkownika o nazwie 'Ala'. To polecenie jest standardowym sposobem zarządzania hasłami użytkowników na systemach zgodnych z unixowym stylem. Podczas jego wykonania, administrator systemu lub użytkownik z odpowiednimi uprawnieniami zostanie poproszony o podanie nowego hasła oraz, w niektórych przypadkach, o potwierdzenie go. Ustawienie silnego hasła jest kluczowe dla bezpieczeństwa systemu, ponieważ chroni dane użytkownika przed nieautoryzowanym dostępem. Przykładowo, w organizacjach, gdzie dostęp do danych wrażliwych jest normą, regularne zmiany haseł i ich odpowiednia konfiguracja są częścią polityki bezpieczeństwa. Dobre praktyki sugerują również stosowanie haseł składających się z kombinacji liter, cyfr oraz znaków specjalnych, co zwiększa ich odporność na ataki brute force. Warto również pamiętać, że w systemie Linux polecenie 'passwd' może być stosowane zarówno do zmiany hasła własnego użytkownika, jak i do zarządzania hasłami innych użytkowników, co podkreśla jego uniwersalność i znaczenie w kontekście administracji systemem.

Pytanie 18

Aby poprawić wydajność procesora serii Intel za pomocą 'podkręcania' (ang. overclocking), należy użyć procesora oznaczonego

A. literą Y

B. literą U

C. literą B

D. literą K

Odpowiedź literą K wskazuje na procesory Intel, które są fabrycznie odblokowane, co umożliwia ich podkręcanie, czyli overclocking. Procesory te są często wykorzystywane przez entuzjastów komputerowych oraz profesjonalnych graczy, którzy pragną maksymalizować wydajność swoich systemów. W praktyce, podkręcanie polega na zwiększeniu częstotliwości pracy rdzeni procesora ponad nominalne wartości, co skutkuje lepszą wydajnością w wymagających aplikacjach oraz grach. Standardowe narzędzia, takie jak Intel Extreme Tuning Utility (XTU), pozwalają na monitorowanie i dostosowanie parametrów pracy procesora w bezpieczny sposób. Warto również zauważyć, że niektóre procesory, oznaczone literami U lub Y, są zoptymalizowane pod kątem oszczędności energii i mobilności, co czyni je mniej odpowiednimi do podkręcania. Dlatego litera K w oznaczeniach procesorów Intel jest kluczowym wskaźnikiem dla tych, którzy pragną osiągnąć wyższą wydajność poprzez overclocking.

Pytanie 19

Jak nazywa się protokół używany do przesyłania wiadomości e-mail?

A. Protokół Poczty Stacjonarnej

B. Internet Message Access Protocol

C. Simple Mail Transfer Protocol

D. Protokół Transferu Plików

Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) jest jednym z kluczowych protokołów w zestawie technologii, które umożliwiają wysyłanie wiadomości e-mail w Internecie. SMTP, zdefiniowany w standardzie RFC 5321, jest odpowiedzialny za przesyłanie wiadomości między serwerami pocztowymi oraz ich przekierowywanie do odpowiednich odbiorców. Stosując SMTP, nadawca łączy się z serwerem pocztowym, który następnie przekazuje wiadomość do serwera odbiorcy. Praktycznym zastosowaniem SMTP jest konfiguracja serwera pocztowego do wysyłania wiadomości z aplikacji, co jest powszechnie wykorzystywane w systemach CRM, marketingu e-mailowego oraz powiadomieniach systemowych. Dodatkowo, SMTP działa w połączeniu z innymi protokołami, jak POP3 lub IMAP, które umożliwiają odbiór wiadomości. Dobre praktyki w korzystaniu z SMTP obejmują zabezpieczanie wymiany danych poprzez szyfrowanie oraz odpowiednią konfigurację autoryzacji użytkowników, co minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu i spamowania.

Pytanie 20

Polecenie grep w systemie Linux pozwala na

A. porównanie dwóch plików

B. kompresję danych

C. archiwizację danych

D. wyszukanie danych w pliku

Polecenie grep jest jednym z najważniejszych narzędzi w systemie Linux, które pozwala na efektywne wyszukiwanie danych w plikach tekstowych. Jego główną funkcją jest przeszukiwanie zawartości plików i wyświetlanie linii, które odpowiadają określonemu wzorcowi. Na przykład, jeśli chcesz znaleźć wszystkie wystąpienia słowa 'błąd' w pliku logu, możesz użyć polecenia grep w następujący sposób: 'grep błąd plik.log'. To narzędzie obsługuje wyrażenia regularne, co znacząco zwiększa jego możliwości. Możesz również używać opcji takich jak '-i', aby wyszukiwanie było nieczułe na wielkość liter, czy '-r', aby przeszukać również podkatalogi. grep jest standardowym narzędziem w wielu skryptach i procesach automatyzacji, co czyni go niezastąpionym w codziennej pracy administratorów systemów i programistów. Dobrą praktyką jest również łączenie grep z innymi poleceniami, takimi jak pipe '|', co pozwala na bardziej zaawansowane operacje na danych.

Pytanie 21

Standardowo, w systemie Linux, twardy dysk w standardzie SATA jest oznaczany jako

A. sda

B. ide

C. ida

D. fda

Wybór odpowiedzi takich jak 'ide', 'fda' czy 'ida' wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii używanej w systemach operacyjnych Linux. Oznaczenie 'ide' odnosi się do starszego standardu interfejsu dyskowego, znanego jako Integrated Drive Electronics, który był powszechnie używany przed wprowadzeniem interfejsów SATA. Chociaż niektóre systemy mogą wciąż wspierać IDE, nie jest to standardowe oznaczenie dla nowoczesnych twardych dysków. Z kolei 'fda' oraz 'ida' to oznaczenia, które nie są używane w kontekście dysków w systemie Linux i mogą prowadzić do dezorientacji, ponieważ nie odnoszą się do żadnych powszechnie stosowanych standardów dyskowych. Błędem jest myślenie, że takie oznaczenia mają zastosowanie w przypadku dysków twardych, co może prowadzić do nieporozumień podczas konfigurowania systemów operacyjnych, partycjonowania dysków czy przy zarządzaniu pamięcią masową. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że używanie właściwych terminów i oznaczeń jest niezbędne do efektywnego zarządzania systemami i unikania błędów w administracji IT.

Pytanie 22

Główny punkt, z którego odbywa się dystrybucja okablowania szkieletowego, to punkt

A. pośredni

B. dystrybucyjny

C. dostępowy

D. abonamentowy

Wybór odpowiedzi pośredni, abonencki lub dostępowy to nieporozumienie związane z funkcją i strukturą infrastruktury okablowania szkieletowego. Punkt pośredni najczęściej odnosi się do elementów, które mogą pełnić rolę pośredniczącą w przekazywaniu sygnałów, ale nie są centralnym miejscem dystrybucji. Z kolei punkt abonencki dotyczy lokalizacji, gdzie użytkownicy końcowi łączą się z siecią, a nie miejsca, z którego rozprowadzane są sygnały. Odpowiedź dostępowy wskazuje na miejsce, które umożliwia dostęp do sieci, ale również nie spełnia roli centralnego punktu dystrybucji. Kluczowe jest zrozumienie, że w kontekście okablowania szkieletowego, punkt dystrybucyjny odpowiada za organizację i zarządzanie kablami oraz sygnałami w sposób efektywny. Oznacza to, że wybór niewłaściwych terminów prowadzi do zamieszania w zakresie funkcjonalności i lokalizacji w sieci. W przypadku błędnych odpowiedzi, istotne jest, aby zwrócić uwagę na podstawowe zasady projektowania sieci, takie jak standardy TIA/EIA, które jasno definiują role poszczególnych punktów w infrastrukturze. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania i budowy sieci komputerowych.

Pytanie 23

Na przedstawionym obrazku zaznaczone są strzałkami funkcje przycisków umieszczonych na obudowie projektora multimedialnego. Dzięki tym przyciskom można

A. zmieniać źródła sygnału.

B. regulować zniekształcony obraz.

C. przystosować odwzorowanie przestrzeni kolorów.

D. modyfikować poziom jasności obrazu.

Projektory multimedialne wyposażone są w przyciski pozwalające na regulację geometrii obrazu co jest kluczowe do uzyskania odpowiedniej jakości wyświetlania w różnych warunkach. Jednym z najczęstszych problemów jest zniekształcenie obrazu wynikające z projekcji pod kątem co jest korygowane za pomocą funkcji korekcji trapezowej. Korekcja trapezowa pozwala na dostosowanie kształtu obrazu aby był prostokątny nawet gdy projektor nie jest ustawiony idealnie na wprost ekranu. To rozwiązanie umożliwia elastyczność w ustawieniu projektora w salach o ograniczonej przestrzeni czy niestandardowych układach co jest często spotykane w środowiskach biznesowych i edukacyjnych. Dobre praktyki branżowe zalecają korzystanie z tej funkcji w celu zapewnienia optymalnej czytelności prezentacji oraz komfortu oglądania dla odbiorców. Przyciski regulacji tej funkcji są zwykle intuicyjnie oznaczone na obudowie projektora co ułatwia szybkie i precyzyjne dostosowanie ustawień bez potrzeby użycia dodatkowego sprzętu czy oprogramowania. Dzięki temu użytkownicy mogą szybko dostosować wyświetlany obraz do wymagań specyficznej lokalizacji i układu pomieszczenia co jest nieocenione w dynamicznych środowiskach pracy i prezentacji.

Pytanie 24

Serwer DNS pełni rolę

A. dynamicznego przydzielania adresów IP

B. zdalnego i szyfrowanego dostępu

C. usług terminalowych

D. który umożliwia przekształcenie nazw mnemonicznych (opisowych) na odpowiadające im adresy IP

Serwer DNS (Domain Name System) odgrywa kluczową rolę w internecie, umożliwiając konwersję nazw domenowych na odpowiadające im adresy IP, co jest niezbędne do komunikacji w sieci. Gdy użytkownik wpisuje adres strony internetowej w przeglądarkę, serwer DNS przetwarza tę nazwę na jej numeryczny odpowiednik, który jest zrozumiały dla maszyn. Przykładowo, podczas wpisywania www.example.com, serwer DNS przekształca tę nazwę na adres IP, np. 192.0.2.1, co pozwala na nawiązanie połączenia z odpowiednim serwerem. To przekształcenie jest realizowane poprzez hierarchiczny system serwerów DNS, które współpracują ze sobą, umożliwiając szybkie i efektywne odnajdywanie żądanych zasobów. Zgodnie z najlepszymi praktykami, konfiguracja serwera DNS powinna być przeprowadzana z uwzględnieniem bezpieczeństwa, aby zapobiegać atakom, takim jak spoofing DNS. W kontekście rozwoju technologicznym, znaczenie serwerów DNS rośnie, ponieważ coraz więcej usług internetowych opiera się na niezawodnym i szybkim dostępie do danych, co wymaga efektywnego zarządzania nazwami domenowymi i adresami IP.

Pytanie 25

Jakie rozszerzenia mają pliki instalacyjne systemu operacyjnego Linux?

A. tgz, dmg

B. zip, exe

C. ini, dll

D. rpm, deb

Odpowiedź 'rpm, deb' jest prawidłowa, ponieważ te rozszerzenia są powszechnie wykorzystywane do pakietów instalacyjnych w systemach operacyjnych Linux. RPM (Red Hat Package Manager) to format pakietów stworzony przez firmę Red Hat, który jest szeroko stosowany w dystrybucjach takich jak Fedora czy CentOS. Pakiety RPM są zazwyczaj używane do instalacji aplikacji i bibliotek w tych systemach. Z kolei DEB to format pakietów używany w dystrybucjach opartych na Debianie, takich jak Ubuntu. Pakiety DEB służą do zarządzania oprogramowaniem i umożliwiają instalację, aktualizację oraz usuwanie programów. W praktyce, użytkownicy mogą korzystać z poleceń takich jak 'yum' dla RPM lub 'apt' dla DEB, co ułatwia zarządzanie oprogramowaniem. Zrozumienie tych formatów jest kluczowe dla administratorów systemów i programistów, ponieważ pozwala na sprawne zarządzanie oprogramowaniem oraz na dostosowywanie systemów do specyficznych potrzeb. Warto również zauważyć, że właściwe zarządzanie pakietami jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa i utrzymania systemu.

Pytanie 26

Który typ drukarki powinien być wykorzystany w dziale sprzedaży hurtowni materiałów budowlanych do tworzenia faktur na papierze samokopiującym, aby uzyskać kopie wydruku?

A. Atramentowa

B. Igłowa

C. Laserowa

D. Sublimacyjna

Wybór drukarki atramentowej do generowania faktur na papierze samokopiującym jest błędny, ponieważ technologia atramentowa nie jest przystosowana do drukowania na wielu warstwach papieru jednocześnie. Atrament może nie przenikać w sposób wystarczający przez wszystkie warstwy, co skutkuje słabą jakością kopii, a w niektórych przypadkach ich całkowitym brakiem. Dodatkowo, koszt atramentu w dłuższym okresie użytkowania może być znaczący, co nie jest opłacalne przy dużej liczbie wydruków. Drukarka laserowa, choć charakteryzująca się wysoką jakością druku, również nie sprawdzi się w tym przypadku. Proces drukowania laserowego opiera się na tonera, który nie przenika przez papier w taki sposób, aby uzyskać kopie. Z kolei drukarka sublimacyjna, która jest używana głównie w fotografii, również nie jest przystosowana do druku na papierze samokopiującym. W rzeczywistości, nieprzemyślane podejście do wyboru technologii druku może prowadzić do frustracji użytkowników, którzy oczekują efektywności w codziennych operacjach. Konsekwentnie, należy zwracać uwagę na specyfikę zadań, dla których sprzęt jest przeznaczony, aby uniknąć inwestycji w niewłaściwe rozwiązania technologiczne.

Pytanie 27

Jakie polecenie w systemie Linux pokazuje czas działania systemu oraz jego średnie obciążenie?

A. uname -a

B. uptime

C. lastreboot

D. dmidecode

Polecenie 'uptime' to świetne narzędzie w Linuxie, które pokazuje, jak długo system działa od ostatniego uruchomienia. Dodatkowo, daje nam info o średnim obciążeniu procesora w ostatnich 1, 5 i 15 minutach. To coś, co przydaje się szczególnie administratorom, którzy chcą wiedzieć, jak funkcjonuje ich serwer. Jak mamy krótki uptime, to znaczy, że system może mieć problemy, może się częściej resetuje, co często związane jest z błędami w konfiguracji lub problemami ze sprzętem. Dlatego jeśli administratorzy monitorują te dane, łatwiej podejmują decyzje o naprawach czy optymalizacji. No i regularne sprawdzanie uptime jest super ważne, żeby wszystkie aplikacje działały jak należy i żeby unikać przestojów.

Pytanie 28

Na podstawie analizy pakietów sieciowych, określ adres IP oraz numer portu, z którego urządzenie otrzymuje odpowiedź?

A. 46.28.247.123:80

B. 192.168.0.13:80

C. 192.168.0.13:51383

D. 46.28.247.123:51383

Odpowiedź 46.28.247.123:80 jest prawidłowa, ponieważ adres IP 46.28.247.123 oraz port 80 wskazują na serwer, który standardowo obsługuje usługi HTTP, co jest potwierdzone w nagłówku TCP jako źródłowy port 80. Analiza ruchu sieciowego pokazuje, że dane są wysyłane do hosta z tego właśnie adresu i portu, co świadczy o typowej komunikacji klient-serwer w sieci webowej. W kontekście protokołu TCP/IP, adres IP identyfikuje urządzenie w sieci, a numer portu wskazuje na konkretną usługę lub proces działający na urządzeniu. Port 80 jest standardowym portem dla protokołu HTTP, co czyni go powszechnym wyborem dla serwerów internetowych. W praktyce oznacza to, że kiedy przeglądarka internetowa (klient) nawiązuje połączenie z serwerem, zazwyczaj używa portu 80 do przesyłania i odbierania danych HTML. Dobre praktyki zalecają korzystanie z domyślnych portów dla standardowych usług, co ułatwia zarządzanie i konfigurowanie środowisk sieciowych oraz pozwala na łatwiejsze rozwiązywanie problemów związanych z połączeniami sieciowymi. Zrozumienie mechanizmów działania portów i adresów IP jest kluczowe dla administratorów sieci w celu zapewnienia właściwej konfiguracji i bezpieczeństwa sieciowego.

Pytanie 29

Jak wiele urządzeń może być podłączonych do interfejsu IEEE1394?

A. 63

B. 1

C. 55

D. 8

Odpowiedź 63 jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z normą IEEE 1394 (znaną również jako FireWire), do jednego portu można podłączyć maksymalnie 63 urządzenia. Ta norma została zaprojektowana do obsługi komunikacji pomiędzy urządzeniami audio-wideo oraz komputerami, co czyni ją istotną w różnorodnych aplikacjach, takich jak nagrywanie dźwięku, przesyłanie strumieniowego wideo oraz transfer dużych plików danych. Każde z podłączonych urządzeń może być identyfikowane na magistrali, a komunikacja odbywa się w sposób zorganizowany, co pozwala na efektywne zarządzanie przepustowością oraz minimalizację opóźnień. W praktyce, gdy korzystamy z urządzeń opartych na standardzie IEEE 1394, takich jak kamery cyfrowe czy zewnętrzne dyski twarde, możemy z łatwością podłączać wiele z nich jednocześnie, co znacząco zwiększa naszą elastyczność w pracy z multimediami i dużymi zbiorami danych. Ważne jest również, aby pamiętać, że standard ten definiuje nie tylko maksymalną liczbę urządzeń, ale także zasady dotyczące zasilania i komunikacji, co czyni go niezawodnym rozwiązaniem w zastosowaniach profesjonalnych.

Pytanie 30

Aby wykonać ręczne ustawienie interfejsu sieciowego w systemie LINUX, należy użyć polecenia

A. route add

B. ipconfig

C. eth0

D. ifconfig

Polecenie 'ifconfig' jest standardowym narzędziem w systemach UNIX i Linux, używanym do konfigurowania interfejsów sieciowych. Umożliwia ono zarówno wyświetlanie informacji o interfejsach (takich jak adres IP, maska podsieci, stan interfejsu), jak i ich konfigurację, co czyni je niezbędnym narzędziem w administracji sieci. Przykładowo, aby przypisać adres IP do interfejsu, należy użyć polecenia 'ifconfig eth0 192.168.1.10 netmask 255.255.255.0 up', co aktywuje interfejs oraz przydziela mu określony adres IP. Choć 'ifconfig' jest decyzją popularną, warto zauważyć, że w nowoczesnych dystrybucjach Linuxa zaleca się używanie narzędzia 'ip', które jest bardziej wszechstronne i oferuje dodatkowe funkcje. Dobrym standardem jest regularne sprawdzanie konfiguracji sieciowej za pomocą 'ifconfig' lub 'ip a' oraz monitorowanie aktywności interfejsów, co poprawia bezpieczeństwo i wydajność sieci.

Pytanie 31

Jakie jest ciało odpowiedzialne za publikację dokumentów RFC (Request For Comments), które określają zasady rozwoju Internetu?

A. IEEE (The Institute of Electrical and Electronics Engineers)

B. ANSI (American National Standards Institute)

C. IETF (Internet Engineering Task Force)

D. ISO (International Organization for Standarization)

Organizacje takie jak ISO, ANSI czy IEEE odgrywają ważną rolę w tworzeniu standardów, ale ich zakres działania różni się od tego, co oferuje IETF w kontekście rozwoju Internetu. ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna) jest odpowiedzialna za szeroki zakres standardów przemysłowych, obejmujących różne dziedziny, od technologii po zarządzanie jakością. Przykładowo, ISO 9001 koncentruje się na systemach zarządzania jakością, co jest istotne, ale nie odnosi się bezpośrednio do protokołów internetowych. Z drugiej strony, ANSI (Amerykański Narodowy Instytut Standardów) skupia się głównie na standardach krajowych w Stanach Zjednoczonych i nie ma takiego samego międzynarodowego wpływu jak IETF. Ich dokumenty często dotyczą regulacji i standardów w danym kraju, a nie globalnych rozwiązań technologicznych. IEEE (Institute of Electrical and Electronics Engineers) koncentruje się głównie na standardach elektronicznych i elektrycznych, takich jak standardy komunikacji bezprzewodowej (np. 802.11 dla Wi-Fi), ale nie jest bezpośrednio zaangażowane w rozwój protokołów internetowych w takim stopniu jak IETF. Dlatego też, przyznawanie znaczenia tym organizacjom w kontekście rozwoju Internetu może prowadzić do mylnych wniosków, które mogą wpływać na zrozumienie całościowego obrazu standardyzacji w tej dziedzinie.

Pytanie 32

Na ilustracji ukazano fragment dokumentacji technicznej płyty głównej GA-K8NF-9-RH rev. 2.x. Z informacji wynika, że maksymalna liczba kart rozszerzeń, które można zainstalować (pomijając złącza USB), wynosi

A. 6

B. 3

C. 2

D. 5

Płyta główna GA-K8NF-9-RH rev. 2.x jest wyposażona w różnorodne złącza rozszerzeń, które umożliwiają montaż dodatkowych komponentów w komputerze. Maksymalna liczba kart rozszerzeń, jaką można zainstalować, wynosi 6 i obejmuje: jedno złącze PCI Express x16, które jest często wykorzystywane do instalacji kart graficznych dla lepszej wydajności graficznej i obsługi aplikacji wymagających dużej mocy obliczeniowej. Dodatkowo, dwa złącza PCI Express x1 umożliwiają montaż kart rozszerzeń takich jak karty sieciowe, kontrolery dysków czy karty dźwiękowe. Trzy złącza PCI 2.3 pozwalają na instalację starszych kart rozszerzeń, co jest przydatne w przypadku potrzeby korzystania z urządzeń peryferyjnych starszej generacji. Taka konfiguracja jest zgodna ze standardami branżowymi, a także umożliwia elastyczne dostosowanie sprzętu do specyficznych wymagań użytkownika. Montaż kart rozszerzeń zgodnie z potrzebami pozwala na optymalne wykorzystanie zasobów sprzętowych komputera, a także zapewnia lepszą skalowalność systemu w przyszłości. Zrozumienie dostępnych złączy i ich zastosowań jest kluczowe przy planowaniu konfiguracji sprzętowej.

Pytanie 33

W drukarce laserowej do utrwalania obrazu na papierze stosuje się

A. promienie lasera

B. głowice piezoelektryczne

C. taśmy transmisyjne

D. rozgrzane wałki

Pomimo tego, że inne techniki i technologie są stosowane w różnych typach urządzeń drukujących, w kontekście drukarek laserowych wybrane odpowiedzi są niepoprawne. Głowice piezoelektryczne są wykorzystywane w drukarkach atramentowych, gdzie ich zadaniem jest precyzyjne nanoszenie kropli atramentu na papier. Nie mają one zastosowania w laserowym procesie utrwalania, ponieważ mechanizm działania drukarek laserowych opiera się na innej zasadzie. Promienie lasera w rzeczywistości służą do naświetlania bębna, co pozwala na stworzenie obrazu, który następnie jest pokrywany tonerem. Choć jest to kluczowy etap, nie jest to proces utrwalania, a raczej wcześniejszy etap formowania wydruku. Taśmy transmisyjne, z kolei, nie mają związku z procesem utrwalania w drukarkach laserowych. Ich zastosowanie można zaobserwować w starszych rozwiązaniach technicznych, ale nie są one efektywne w kontekście nowoczesnych drukarek. Współczesne urządzenia opierają się na standardach, które wymagają dokładnych i efektywnych metod utrwalania, które nie mogłyby być osiągnięte za pomocą technologii taśmowej. Często błędnie interpretowane są różnice między tymi technologiami, co prowadzi do nieporozumień. Aby poprawnie zrozumieć mechanizmy działania drukarek laserowych, istotne jest zaznajomienie się z każdym etapem procesu, w tym z zasadami utrwalania, które są kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruku.

Pytanie 34

Urządzenie elektryczne lub elektroniczne, które zostało zużyte i posiada znak widoczny na ilustracji, powinno być

A. Przekazane do miejsca odbioru zużytej elektroniki

B. Wyrzucone do kontenerów na odpady komunalne

C. Wyrzucone do pojemników z tym oznaczeniem

D. Przekazane do punktu skupującego złom

Znak przekreślonego kosza na śmieci umieszczony na urządzeniach elektrycznych i elektronicznych oznacza, że nie wolno ich wyrzucać do zwykłych pojemników na odpady komunalne. Jest to zgodne z dyrektywą WEEE (Waste Electrical and Electronic Equipment Directive) obowiązującą w krajach Unii Europejskiej. Celem dyrektywy jest minimalizacja negatywnego wpływu e-odpadów na środowisko oraz promowanie ich recyklingu i odzysku. Zużyte urządzenia mogą zawierać substancje szkodliwe dla środowiska, takie jak ołów, rtęć czy kadm, które mogą przedostać się do gleby i wody. Oddawanie ich do punktów odbioru zużytej elektroniki gwarantuje, że zostaną odpowiednio przetworzone i poddane recyklingowi. Dzięki temu możliwe jest odzyskanie cennych surowców, takich jak metale szlachetne, i ograniczenie zużycia surowców pierwotnych. Oddawanie sprzętu do odpowiednich punktów jest także zgodne z zasadami gospodarki o obiegu zamkniętym, która dąży do minimalizacji odpadów i optymalizacji użycia zasobów.

Pytanie 35

Jaki protokół służy komputerom do informowania rutera o przynależności do konkretnej grupy multicastowej?

A. IGMP

B. OSPF

C. UDP

D. RIP

IGMP, czyli Internet Group Management Protocol, jest protokołem używanym przez hosty do raportowania swoich członkostw w grupach rozgłoszeniowych do routerów multicastowych. Jego rola jest kluczowa w efektywnym zarządzaniu ruchem multicastowym w sieciach IP. Przykładowo, w przypadku transmisji wideo na żywo do dużej liczby użytkowników, IGMP umożliwia hostom informowanie routerów, które grupy multicastowe są interesujące dla nich, co pozwala na optymalizację wykorzystania pasma. W praktyce, IGMP jest często stosowany w środowiskach IPTV oraz w aplikacjach wymagających efektywnego przesyłania danych do wielu odbiorców jednocześnie. IGMP działa na poziomie warstwy sieciowej modelu OSI, co oznacza, że stanowi integralną część infrastruktury sieciowej. Poprawna obsługa IGMP w routerach jest zgodna z normami IETF, co zapewnia interoperacyjność między różnymi producentami sprzętu sieciowego.

Pytanie 36

Port zgodny z standardem RS-232, działający w trybie asynchronicznym, to

A. LPT

B. ECP

C. COM

D. EPP

Odpowiedź COM jest na pewno dobra, bo dotyczy portu szeregowego, który działa zgodnie z RS-232. Ten standard ustala, jak urządzenia mają się komunikować szeregowo, co znaczy, że dane są przesyłane jedno po drugim, a nie równocześnie. Porty COM, czyli właśnie te porty RS-232, są często używane w różnych sprzętach, jak modemy, drukarki czy urządzenia do pomiarów. Na przykład, możesz podłączyć modem do komputera przez port COM i wtedy dane przechodzą za pomocą tego standardu. W IT RS-232 jest bardzo popularny do diagnozowania i konfiguracji sprzętu, co czyni go ważnym elementem w inżynierii systemów. Mimo że mamy już nowoczesne interfejsy, jak USB, porty COM ciągle są w użyciu w wielu urządzeniach, co pokazuje, że mimo upływu czasu, nadal są potrzebne w komunikacji szeregowej.

Pytanie 37

Do zarządzania przydziałami przestrzeni dyskowej w systemach Windows 7 oraz Windows 8 wykorzystywane jest narzędzie

A. perfmon

B. query

C. fsutil

D. dcpromo

Query to narzędzie, które jest używane do uzyskiwania informacji na temat systemu, ale nie jest odpowiednie do zarządzania przydziałami dyskowymi. Zostało zaprojektowane głównie do monitorowania i analizowania wydajności, a jego funkcjonalność koncentruje się na raportowaniu stanu systemu oraz podzespołów. W związku z tym, korzystanie z query w kontekście zarządzania dyskami prowadzi do nieporozumień, ponieważ narzędzie to nie oferuje funkcji potrzebnych do tworzenia lub modyfikacji przydziałów dyskowych. Perfmon to z kolei narzędzie do monitorowania wydajności, które zbiera dane z różnych składników systemu, takich jak CPU, pamięć, czy dyski, jednak również nie jest przeznaczone do zarządzania przydziałami. Skupia się na analizie i raportowaniu, co czyni je nieodpowiednim narzędziem w kontekście modyfikacji przydziałów dyskowych. Dcpromo jest narzędziem używanym do promowania serwera do roli kontrolera domeny, co jest zupełnie inną funkcjonalnością niż zarządzanie dyskami. Nieprawidłowe wybory mogą wynikać z mylnego przekonania, że różne narzędzia monitorujące i raportujące mogą pełnić funkcję zarządzania dyskami, podczas gdy każde z nich ma swoje specyficzne zastosowania. Właściwe zrozumienie ról i funkcji tych narzędzi jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem operacyjnym.

Pytanie 38

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) funkcjonuje w trybie

A. bezpołączeniowym

B. hybrydowym

C. połączeniowym

D. sekwencyjnym

Protokół TCP (Transmission Control Protocol) działa w trybie połączeniowym, co oznacza, że przed rozpoczęciem przesyłania danych następuje etap nawiązywania połączenia. Proces ten realizowany jest przy użyciu mechanizmu trójfazowego (ang. three-way handshake), który zapewnia, że obie strony są gotowe do komunikacji i mogą wymieniać dane. TCP gwarantuje, że dane będą przesyłane w poprawnej kolejności, co jest kluczowe dla aplikacji wymagających wysokiej niezawodności, takich jak transfer plików czy komunikatory internetowe. Przykładem zastosowania TCP są protokoły wyższej warstwy, takie jak HTTP, które są fundamentem działania stron internetowych. W praktyce, protokół TCP zapewnia również mechanizmy kontroli błędów oraz retransmisji danych, co czyni go odpowiednim wyborem w sytuacjach, gdzie niezawodność przesyłu jest kluczowa.

Pytanie 39

Jaki typ zabezpieczeń w sieciach WiFi oferuje najwyższy poziom ochrony?

A. WPA

B. WPA2

C. NTFS

D. WEP

WPA2 (Wi-Fi Protected Access 2) to protokół zabezpieczeń, który oferuje znacznie wyższy poziom ochrony niż jego poprzednicy, WEP i WPA. Wprowadza szyfrowanie AES (Advanced Encryption Standard), które jest obecnie uważane za jeden z najbezpieczniejszych algorytmów szyfrowania dostępnych w technologii sieciowej. WEP (Wired Equivalent Privacy) korzysta z algorytmu RC4, który ma liczne słabości i można go łatwo złamać. WPA, będąc przejściowym rozwiązaniem, oferuje poprawę bezpieczeństwa w stosunku do WEP, ale wciąż nie dorównuje WPA2. W praktyce, wiele domowych i biurowych routerów WiFi domyślnie oferuje WPA2 jako standardowy wybór, co czyni go najczęściej stosowanym typem zabezpieczeń. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że WPA3, jako nowsza generacja zabezpieczeń, zaczyna zyskiwać na popularności, jednak WPA2 wciąż pozostaje powszechnym i skutecznym rozwiązaniem do zabezpieczania sieci bezprzewodowych.

Pytanie 40

Jeżeli szybkość pobierania danych z sieci wynosi 8 Mb/s, to w ciągu 6 s możliwe jest pobranie pliku o maksymalnej wielkości równej

A. 2 MB

B. 6 MB

C. 4 MB

D. 8 MB

Prędkość pobierania danych wynosząca 8 Mb/s oznacza, że urządzenie jest w stanie pobrać 8 megabitów danych w ciągu jednej sekundy. Aby obliczyć, ile danych można pobrać w czasie 6 sekund, należy pomnożyć prędkość przez czas: 8 Mb/s * 6 s = 48 Mb. Ponieważ jednostki są w megabitach, przeliczenie megabitów na megabajty jest kluczowe, gdyż 1 bajt to 8 bitów. Zatem 48 Mb / 8 = 6 MB. To pokazuje, że w ciągu 6 sekund można pobrać plik o maksymalnej wielkości 6 MB. Warto zaznaczyć, że w praktyce rzeczywista prędkość pobierania może być mniejsza z powodu różnych czynników, takich jak przeciążenie sieci, ograniczenia serwera czy jakość połączenia. Dlatego znajomość tych podstawowych obliczeń i możliwości jest kluczowa, zwłaszcza przy planowaniu pobierania dużych plików z internetu, co jest często praktykowane w codziennym użytkowaniu lub podczas pracy z dużymi zbiorami danych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej