Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 12:34
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 12:50

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakiego instrumentu należy użyć do określenia poziomu wilgotności w magazynie?

A. Psychometr.

B. Pirometr.

C. Wakuometr.

D. Manometr.

Manometr to przyrząd służący do pomiaru ciśnienia gazów i cieczy, a jego zastosowanie w kontekście pomiaru wilgotności jest błędne. Typowe pomyłki przy wyborze manometru wynikają z niezrozumienia, że wilgotność jest właściwością powietrza związana z ilością pary wodnej, a nie ciśnieniem samych substancji. Z kolei pirometr, który mierzy temperaturę ciał gorących, również nie ma zastosowania w pomiarze wilgotności, gdyż nie jest w stanie zidentyfikować ilości pary wodnej w powietrzu. Użytkownicy często mylą pirometry z psychometrami, co skutkuje błędnym wnioskowaniem o ich funkcjach. Wreszcie, wakuometr jest narzędziem przeznaczonym do pomiaru ciśnienia w próżni, co w ogóle nie odnosi się do problematyki wilgotności. W kontekście przechowywania materiałów w magazynach, ignorowanie właściwych instrumentów pomiarowych, takich jak psychometry, może prowadzić do nieodpowiednich warunków, co z kolei wpływa na jakość przechowywanych produktów, ich trwałość oraz bezpieczeństwo. Należy zatem stosować odpowiednie techniki i instrumenty, aby zapewnić optymalne warunki przechowywania, co jest zgodne z normami jakości przemysłowej, takimi jak ISO 9001, które podkreślają znaczenie monitorowania warunków środowiskowych.

Pytanie 2

Zamrożone truskawki w opakowaniach o wadze 20 kg powinny być przechowywane

A. w zamrażarkach skrzyniowych

B. w szafach chłodniczych

C. w szafach mroźniczych

D. w zamrażarkach szokowych

Przechowywanie zamrożonych truskawek w szafach mroźniczych, chłodniczych czy zamrażarkach szokowych jest nieodpowiednie z kilku powodów. Szafy mroźnicze, które służą do długoterminowego przechowywania produktów w niskich temperaturach, nie są idealne dla dużych ilości owoców, ponieważ ich konstrukcja nie zapewnia optymalnej cyrkulacji powietrza dla większych worków, co może prowadzić do ich częściowego rozmrożenia i ponownego zamrożenia. Ponadto, szafy chłodnicze są przeznaczone do utrzymywania temperatury powyżej zera, co jest całkowicie niewystarczające dla produktów zamrożonych. Z kolei zamrażarki szokowe, które są przeznaczone do błyskawicznego zamrażania świeżych produktów, nie są zaprojektowane do długoterminowego przechowywania, co może prowadzić do zmiany tekstury i smaku truskawek. Również ich wysoka moc chłodnicza może wprowadzać zbyt dużą różnicę temperatur, co jest niekorzystne dla stabilności produkt. Warto zatem zrozumieć, że kluczowym aspektem skutecznego przechowywania produktów mrożonych jest wybór urządzenia dostosowanego do specyfiki ich przechowywania oraz stosowanie się do standardów branżowych, które zalecają określone metody w zależności od rodzaju i formy przetworzonych produktów.

Pytanie 3

Jakiego rodzaju obuwie powinien nosić pracownik zatrudniony w obieralni warzyw?

A. z wkładką ortopedyczną

B. ze skóry

C. gumowe

D. z materiałów tekstylnych

Gumowe buty są idealnym wyborem dla pracowników zatrudnionych w obieralni warzyw ze względu na ich właściwości ochronne oraz łatwość w utrzymaniu czystości. W środowisku, gdzie obierane są warzywa, często występuje woda, sok oraz inne substancje, które mogą być śliskie i niebezpieczne. Gumowe obuwie zapewnia doskonałą przyczepność, co zmniejsza ryzyko poślizgnięć. Dodatkowo, gumowe buty są wodoodporne, co chroni stopy pracowników przed kontaktem z wodą i innymi płynami, co może prowadzić do niewygody, a w dłuższej perspektywie do problemów zdrowotnych, takich jak grzybice czy odparzenia. Przykładem zastosowania mogą być systemy HACCP, które podkreślają znaczenie higieny w obszarach, gdzie przetwarzane są produkty spożywcze. Wybór odpowiedniego obuwia, takiego jak gumowe, wpisuje się w te standardy, zapewniając bezpieczeństwo i komfort pracy.

Pytanie 4

System oceny ryzyka w kluczowych punktach kontrolnych to

A. GHP

B. GMP

C. HACCP

D. ISO

HACCP, czyli Analiza Zagrożeń i Krytyczne Punkty Kontroli, to system zarządzania bezpieczeństwem żywności, który ma na celu identyfikację, ocenę i kontrolę zagrożeń, które mogą wystąpić w procesie produkcji żywności. W odróżnieniu od standardów takich jak ISO, które są bardziej ogólnymi normami zarządzania jakością, HACCP kładzie szczególny nacisk na bezpieczeństwo żywności poprzez systematyczne podejście do identyfikacji i zarządzania zagrożeniami. Przykłady zastosowania HACCP obejmują przemysł spożywczy, gdzie wdrożenie tego systemu pozwala na monitorowanie krytycznych punktów kontrolnych, takich jak temperatura przechowywania czy czas obróbki termicznej, co jest kluczowe dla zapobiegania rozwojowi patogenów. Ponadto, stosowanie HACCP jest wymagane przez wiele regulacji prawnych na całym świecie, co czyni ten system nie tylko zalecanym, ale również obowiązkowym w branży spożywczej. Wdrożenie HACCP wspiera również rozwój kultury bezpieczeństwa żywności w organizacji, co ma pozytywny wpływ na reputację firmy oraz zaufanie klientów.

Pytanie 5

Do czego przeznaczony jest salamander gastronomiczny?

A. do blanszowania warzyw

B. do smażenia frytek

C. do opiekania potraw

D. do wypieku pizzy

Salamander gastronomiczny jest urządzeniem przeznaczonym do opiekania potraw, co czyni go nieocenionym narzędziem w profesjonalnej kuchni. Salamandery działają na zasadzie promieniowania cieplnego, które zapewnia równomierne podgrzewanie potraw, co jest kluczowe w przypadku dań, które wymagają delikatnego opiekania lub gratinowania. Typowymi potrawami, które można przygotować w salamandrze, są różnego rodzaju zapiekanki, dania z serem oraz potrawy mięsne, które potrzebują finalnego etapu przygotowania. Zastosowanie salamandera nie tylko wzbogaca smak potraw, ale także pozwala na osiągnięcie estetycznego wyglądu, co jest niezwykle ważne w gastronomii. Warto też zaznaczyć, że korzystając z salamandra, należy przestrzegać zaleceń dotyczących odległości od źródła ciepła oraz czasu opiekania, aby uniknąć przypalenia potraw. Dobre praktyki kulinarne zalecają również regularne czyszczenie urządzenia, co wpływa na jego efektywność oraz bezpieczeństwo w użytkowaniu.

Pytanie 6

Jakiego przetworu używa się do nadziewania zrazów wołowych zwijanych?

A. Paprykę konserwową

B. Ogórki kiszone

C. Pomidory suszone

D. Kapustę kiszoną

Wybór innych składników, takich jak papryka konserwowa, kapusta kiszona czy pomidory suszone, nie jest optymalny do nadziewania zrazów wołowych z kilku powodów. Papryka konserwowa, pomimo swojej słodyczy i koloru, nie wnosi do potrawy odpowiedniej kwasowości ani tekstury, które są kluczowe w kontekście mięsa. Dodatkowo, może przytłaczać delikatny smak wołowiny, co nie jest pożądane w tego typu daniach. Kapusta kiszona z kolei, choć jest składnikiem tradycyjnie używanym w kuchni polskiej, ma znacznie intensywniejszy smak i zapach, który może zdominować potrawę, a jej struktura nie współgra dobrze z mięsem w kontekście nadzienia. Co więcej, kapusta, będąc składnikiem o właściwościach silnie fermentacyjnych, może wprowadzać niepożądane zmiany w konsystencji zrazów podczas długiego gotowania. Pomidory suszone, mimo że są popularnym dodatkiem w wielu potrawach, również nie pasują do profilu smakowego zrazów. Ich słodycz i intensywność smaków mogą prowadzić do braku równowagi w daniu. W kontekście gotowania, kluczowe jest zrozumienie interakcji smaków i tekstur składników, co pozwala na tworzenie harmonijnych dań. Dlatego wybór ogórków kiszonych, które oferują odpowiednią kwasowość i chrupkość, stanowi znacznie lepszą alternatywę.

Pytanie 7

W kontekście promocji sprzedaży w obiekcie gastronomicznym nie są wykorzystywane

A. zniżki oraz nagrody dla lojalnych klientów

B. vouchery dla przedsiębiorstw na posiłki dla pracowników

C. próbki potraw kuchni lokalnych

D. indywidualne witryny internetowe z prezentacją oferty

Wybór odpowiedzi dotyczącej własnych stron internetowych z prezentacją oferty jako elementu promocji w zakładzie gastronomicznym jest słuszny, ponieważ strony internetowe pełnią funkcję informacyjną i marketingową, ale nie są bezpośrednim narzędziem promocji sprzedaży. W ramach promocji sprzedaży typowe działania obejmują różne formy zachęty do zakupu, takie jak bony dla firm, które umożliwiają pracownikom korzystanie z posiłków w zakładzie, degustacje dań regionalnych, które przyciągają klientów do spróbowania nowych potraw, oraz rabaty i nagrody dla stałych klientów, które zwiększają ich lojalność. Strony internetowe mogą być wykorzystywane do prezentacji oferty, jednak same w sobie nie są narzędziem promocji, a raczej elementem strategii marketingowej. W praktyce, dobre praktyki w branży gastronomicznej sugerują, że kluczowe jest łączenie strony internetowej z aktywnymi kampaniami promocyjnymi, aby efektywnie przyciągać klientów.

Pytanie 8

Smalec nie ulegnie jełczeniu, jeśli będzie przechowywany

A. w wysokiej wilgotności.

B. w wysokiej temperaturze.

C. bez dostępu światła.

D. bez opakowania.

Smalec przechowywany bez dostępu światła ma znacznie mniejsze ryzyko jełczenia, co jest wynikiem ograniczenia utleniania tłuszczów. Światło, zwłaszcza promieniowanie UV, przyspiesza procesy oksydacyjne, które prowadzą do degradacji tłuszczu, co z kolei skutkuje nieprzyjemnym zapachem i zmianą smaku. Aby zapobiegać jełczeniu, smalec powinien być przechowywany w ciemnych, hermetycznie zamkniętych pojemnikach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży spożywczej. Ponadto, warto pamiętać, że smalec, który jest bogaty w nasycone kwasy tłuszczowe, jest bardziej stabilny niż inne tłuszcze, ale mimo to wymaga odpowiednich warunków przechowywania. Przykładami mogą być stosowanie ceramicznych lub szklanych pojemników, które skutecznie blokują dostęp światła. Takie praktyki nie tylko wydłużają trwałość smalcu, ale również zapewniają zachowanie jego walorów smakowych oraz wartości odżywczych.

Pytanie 9

Która z dań jest typowa dla kuchni włoskiej?

A. Spaghetti bolognese

B. Gazpacho

C. Boeuf strogonow

D. Ratatouille

Spaghetti bolognese to klasyczna potrawa z Włoch, pochodzi konkretnie z regionu Emilia-Romania, a właściwie z Bolonii. To danie, które łączy makaron spaghetti z pysznym sosem mięsnym. Sos ten zazwyczaj robi się z mielonego mięsa, pomidorów, cebuli, marchwi i wielu przypraw, co sprawia, że ma niesamowity smak. Warto wiedzieć, że spaghetti bolognese jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych dań włoskiej kuchni na świecie. Moim zdaniem, każdy, kto chce dobrze poznać kuchnię włoską, powinien umieć to danie przyrządzić. Przygotowując je, dobrze jest używać świeżych składników i na przykład dusić sos długo, żeby wydobyć pełnię smaku. Często podaje się je z tartym parmezanem, co też jest zgodne z tradycją Włoch. Myślę, że to danie jest świetną inspiracją dla tych, którzy szukają prostych, ale efektownych potraw na rodzinne obiady czy różne przyjęcia.

Pytanie 10

Jakie urządzenie zapewni właściwą temperaturę talerzy podczas serwowania gorących potraw?

A. Szafa przelotowa

B. Podgrzewacz

C. Warnik

D. Bemar bankietowy

Podgrzewacz to urządzenie zaprojektowane z myślą o utrzymaniu optymalnej temperatury potraw podczas ekspedycji. W przypadku potraw gorących, kluczowe jest, aby temperatura była odpowiednia nie tylko dla jakości serwowanej żywności, ale również dla bezpieczeństwa zdrowotnego konsumentów. Podgrzewacze wykorzystują różne technologie, takie jak podgrzewanie za pomocą grzałek elektrycznych, co pozwala na szybkie i efektywne podtrzymywanie temperatury potraw. W praktyce, podgrzewacze są niezwykle przydatne w restauracjach, cateringach i innych punktach gastronomicznych, gdzie konieczne jest utrzymanie ciepła potraw podczas transportu na stół. Dobre praktyki branżowe wskazują, że potrawy powinny być serwowane w temperaturze co najmniej 60°C, aby zminimalizować ryzyko rozwoju bakterii. Dlatego zastosowanie podgrzewacza jest kluczowe nie tylko dla zachowania smaku i tekstury dań, ale również dla zapewnienia ich bezpieczeństwa.

Pytanie 11

Która z przypraw dodana do dania nadaje mu pomarańczowy kolor?

A. Oregano

B. Imbir

C. Szafran

D. Anyż

Szafran jest przyprawą pochodzącą z kwiatów krokusa, a jego unikalny skład chemiczny, w tym karotenoidy, nadaje potrawom intensywne pomarańczowe zabarwienie. W kuchni szafran jest niezwykle ceniony za swoje właściwości barwiące oraz aromatyczne, co czyni go kluczowym składnikiem w daniach takich jak paella, risotto czy różnorodne potrawy curry. Jego stosowanie jest zgodne z dobrymi praktykami kulinarnymi, ponieważ pozwala na nie tylko poprawienie estetyki potraw, ale także wzbogacenie ich smaku. Warto również zaznaczyć, że szafran jest jedną z najdroższych przypraw na świecie, co sprawia, że jego jakość jest niezmiernie ważna. Przy wyborze szafranu, warto zwracać uwagę na jego pochodzenie oraz sposób przetwarzania, aby uzyskać najlepsze efekty w kuchni. Dobrze przechowywany szafran może zachować swoje właściwości przez długi czas, co czyni go doskonałym wyborem dla każdej osoby pragnącej wzbogacić swoje kulinarne doświadczenia.

Pytanie 12

Camembert klasyfikowany jest jako ser

A. kwasowo-podpuszczkowych

B. podpuszczkowych

C. kwasowych

D. topionych

Sery kwasowo-podpuszczkowe to kategoria, która nie obejmuje Camemberta, ponieważ ten ostatni jest klasyfikowany jako ser podpuszczkowy. Sery kwasowe powstają głównie w wyniku fermentacji mleka, gdzie bakterie kwasu mlekowego odgrywają kluczową rolę w procesie koagulacji, jednakże Camembert wymaga obecności podpuszczki, co czyni go całkowicie inną kategorią. Sery topione z kolei są produkowane przez topienie i emulgację różnych rodzajów serów, co odbiega od tradycyjnego procesu dojrzewania, charakterystycznego dla Camemberta. Typowym błędem jest mylenie procesów produkcji serów, co prowadzi do niewłaściwego przypisania ich do konkretnych kategorii. Zrozumienie różnic między serami podpuszczkowymi, kwasowymi a topionymi jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień. Sery podpuszczkowe, takie jak Camembert, mają swoje specyficzne właściwości organoleptyczne, które są wynikiem skomplikowanych procesów fermentacyjnych, a także faktu, że są poddawane dojrzewaniu na specjalnych podłożach, co wpływa na ich smak i teksturę. Dlatego, wiedza na temat rodzajów serów i ich klasyfikacji jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się gastronomią lub produkcją serów.

Pytanie 13

Czarny kawior otrzymywany jest z ikry

A. jesiotrów

B. śledzi

C. tuńczyków

D. halibutów

Ikra śledzi, tuńczyka czy halibuta nie jest uznawana za kawior, co może prowadzić do powszechnych nieporozumień. Śledź, jako ryba o wysokiej wartości odżywczej, jest popularny w kuchni, ale jego ikra nie ma tych samych walorów smakowych ani nie jest objęta takimi samymi standardami jakości jak ikra jesiotrów. Ikra tuńczyka, chociaż cieszy się uznaniem w niektórych kulturach, również nie może być klasyfikowana jako kawior, ponieważ nie pochodzi z gatunków ryb uznawanych za źródło prawdziwego kawioru. Halibut, z kolei, jest dużą rybą płaską, której ikra jest rzadko używana w gastronomii i nie ma tak bogatego smaku jak ikra jesiotrów. Pojawiające się wątpliwości co do źródła kawioru mogą prowadzić do złych praktyk zakupowych, gdzie konsumenci mogą być zdezorientowani, co do prawdziwych walorów produktu. Kluczowe jest zrozumienie, że kawior ustanowiony jest przez specyfikę i jakość ikry pochodzącej z jesiotrów, co czyni go unikalnym przysmakiem na rynku spożywczym. Edukacja na temat pochodzenia i różnorodności ikry jest istotna dla zapewnienia, że konsumenci dokonują świadomego wyboru, wspierając zrównoważony rozwój rybołówstwa.

Pytanie 14

Która z zup powinna znaleźć się w menu letnim dla przedszkolaków?

A. Fasolowa z łazankami

B. Grochowa z grzankami

C. Truskawkowa z makaronem

D. Barszcz ukraiński

Truskawkowa z makaronem to zupa, która doskonale wpisuje się w letni jadłospis dla dzieci w wieku przedszkolnym. W sezonie letnim świeże owoce, takie jak truskawki, są nie tylko smaczne, ale również bogate w witaminy, minerały i przeciwutleniacze, co jest kluczowe dla prawidłowego rozwoju dzieci. Zupa truskawkowa może być przygotowana w formie lekkiej, chłodzonej zupy owocowej, co sprawia, że jest orzeźwiająca i zachęcająca dla maluchów. Połączenie truskawek z makaronem dostarcza zarówno węglowodanów, które są niezbędne do wzrostu i aktywności, jak i białka, co jest istotne dla budowy tkanki mięśniowej. Warto również pamiętać, że przygotowując tę zupę, można eksperymentować z dodatkowymi składnikami, takimi jak jogurt naturalny czy miętę, co dodatkowo wzbogaci jej wartość odżywczą i smakową. W praktyce zupa ta może być podawana na ciepło lub na zimno, co czyni ją wszechstronnym daniem idealnym na letnie dni. Tego rodzaju podejście jest zgodne z zaleceniami dietetyków, które promują różnorodność w diecie dzieci oraz zachęcają do spożywania świeżych owoców i warzyw.

Pytanie 15

Jaką kwotę trzeba zapłacić za jedną lampkę wina o pojemności 150 ml, jeśli cena butelki 0,7 litra wynosi 70 zł?

A. 26 zł

B. 43 zł

C. 16 zł

D. 15 zł

Aby obliczyć koszt jednej lampki wina o pojemności 150 ml, musimy najpierw ustalić, ile lampki znajduje się w jednej butelce o pojemności 0,7 litra (700 ml). Dzielimy 700 ml przez 150 ml, co daje około 4,67, co oznacza, że w jednej butelce mieści się 4 lampki. Następnie, dzielimy cenę butelki (70 zł) przez liczbę lampek (4,67), co prowadzi nas do wyniku 15 zł za lampkę (70 zł / 4,67 ≈ 15 zł). Znajomość takich obliczeń jest bardzo przydatna, zwłaszcza w gastronomii i branży winiarskiej, gdzie precyzyjne ustalanie cen jest kluczowe dla marży zysku. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują również uwzględnianie kosztów dodatkowych, takich jak serwis czy podanie wina, co może wpłynąć na ostateczną cenę dla klienta. Warto również pamiętać o potrzebie analizy kosztów przy zakupie większych ilości wina, co może prowadzić do lepszych ofert i oszczędności.

Pytanie 16

Najbardziej znanym trunkiem z Japonii jest

A. sake

B. cachaca

C. rum

D. anyżówka

Sake to tradycyjny japoński napój alkoholowy, produkowany w procesie fermentacji ryżu. W odróżnieniu od win, które powstają z fermentacji winogron, sake wymaga starannego przygotowania ryżu, który jest następnie oczyszczany, moczony i gotowany. Kluczowym procesem w produkcji sake jest podwójna fermentacja, gdzie skrobia ryżu jest najpierw przekształcana w cukry, a następnie w alkohol. Sake jest często serwowane w specjalnych naczyniach, a jego temperatura serwowania może się różnić – od schłodzonego do podgrzanego. Japończycy cenią sake nie tylko za walory smakowe, ale również za jego głębokie znaczenie kulturowe, często towarzyszy ono tradycyjnym ceremoniałom i świętom, takim jak shintoistyczne rytuały. Przykładami zastosowania sake są sushi, sashimi oraz różnorodne dania z kuchni japońskiej, w których sake potrafi podkreślić smaki potraw. Warto również wspomnieć, że istnieje wiele rodzajów sake, różniących się smakiem, aromatem oraz procesem produkcji, co sprawia, że jest to bardzo zróżnicowany i bogaty napój.

Pytanie 17

Aby przyrządzić 1 kg kaszy gryczanej w formie sypkiej, ile wody należy przygotować?

A. 1,51

B. 1,01

C. 2,01

D. 2,51

Wybór innych ilości wody do kaszy gryczanej może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów kulinarnych. Na przykład, odpowiedź 2,01 sugeruje, że do 1 kg kaszy gryczanej powinno się dodać znacznie więcej wody niż standardowe 1,5 litra. Taka nadmierna ilość wody może skutkować rozgotowaniem kaszy, co sprawia, że staje się ona papkowata i traci swoje właściwości teksturalne. Przy nadmiarze wody, proces gotowania może być również wydłużony, a kasza nie wchłonie całej wody, co prowadzi do marnotrawstwa. Z drugiej strony, odpowiedzi takie jak 1,01 lub 2,51 również są błędne, gdyż nie odpowiadają właściwym proporcjom. Zbyt mała ilość wody, jak 1,01 litra, sprawi, że kasza nie będzie odpowiednio ugotowana, a pozbawiona wody pozostanie twarda i niesmaczna. W przypadku 2,51 litra mamy do czynienia z sytuacją podobną do pierwszej omówionej odpowiedzi, gdzie ilość wody znacznie przewyższa standardy, co zwiększa ryzyko przegotowania produktu. Zrozumienie właściwych proporcji wody do kaszy jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych rezultatów kulinarnych i powinno być zgodne z dobrymi praktykami, które zalecają stosowanie się do proporcji, aby zapewnić najlepszy smak i konsystencję.

Pytanie 18

Ile białka pełnowartościowego znajduje się w 1 szklance mleka (250 ml), jeśli zawartość białka w mleku spożywczym wynosi 3%?

A. 7,5 g

B. 3,0 g

C. 6,0 g

D. 4,5 g

Odpowiedź 7,5 g jest poprawna, ponieważ zawartość białka w mleku wynosi 3%, a 1 szklanka mleka to 250 ml. Aby obliczyć ilość białka w tej objętości, należy zastosować następujący wzór: Ilość białka = objętość mleka (ml) × procent białka. Zatem: 250 ml × 0,03 = 7,5 g białka. Białko zawarte w mleku jest białkiem pełnowartościowym, co oznacza, że zawiera wszystkie niezbędne aminokwasy, które są ważne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Regularne spożywanie białka z mleka może wspierać procesy regeneracyjne w organizmie oraz rozwój masy mięśniowej, co ma kluczowe znaczenie dla osób aktywnych fizycznie. Zgodnie z zaleceniami dietetyków, mleko i produkty mleczne powinny być integralną częścią zrównoważonej diety, zapewniając odpowiednią podaż białka, wapnia i innych składników odżywczych.

Pytanie 19

Który z wymienionych procesów prowadzi do utraty wody z aktywnych komórek, co skutkuje zwiotczeniem i kurczeniem się tkanek oraz marszczeniem produktu?

A. Stężenie

B. Dojrzewanie

C. Kiełkowanie

D. Transpiracja

Odpowiedzi takie jak dojrzewanie, stężenie czy kiełkowanie nie są związane z procesem utraty wody z żywych komórek. Dojrzewanie to naturalny proces, w którym owoce i inne organy roślinne osiągają dojrzałość, co często wiąże się z zmianami chemicznymi i fizycznymi, ale nie dotyczy mechanizmu odparowywania wody. W wyniku dojrzewania może dojść do zmiany struktury komórek, jednak nie jest to bezpośrednio związane z kurczeniem się i wiotczeniem tkanki. Stężenie, z kolei, odnosi się do procesu koncentracji substancji w roztworze, co także nie ma związku z transpiracją. Kiełkowanie dotyczy procesu wzrostu nasion i rozwoju młodych roślin, co nie jest związane z utratą wody z tkanek. Typowym błędem myślowym jest mylenie procesów biologicznych, które skupiają się na różnych aspektach rozwoju rośliny. Ważne jest zrozumienie, że każdy z tych procesów ma swoje unikalne mechanizmy, a ich skutki są różne. Zrozumienie różnicy między tymi procesami a transpiracją jest kluczowe dla efektywnego zarządzania uprawami i ich przechowywaniem.

Pytanie 20

Które z warzyw jest głównym źródłem chlorofilu?

A. Marchew

B. Bakłażan

C. Dynia

D. Brokuł

Odpowiedzi takie jak dynia, bakłażan i marchew nie są związane z wysoką zawartością chlorofilu. Dynia, pomimo że jest zdrowym warzywem, zawiera głównie karotenoidy, które odpowiadają za jej pomarańczowy kolor. Karotenoidy są innymi rodzajami pigmentów roślinnych, które mają swoje własne właściwości zdrowotne, na przykład działanie przeciwutleniające, ale nie są związane z produkcją chlorofilu. Bakłażan z kolei charakteryzuje się ciemnofioletową skórką, a jego kolor wynika z obecności antocyjanów, które również są korzystne, ale nie mają nic wspólnego z chlorofilem. Z kolei marchew, znana ze swojego pomarańczowego odcienia, zawiera dużą ilość beta-karotenu, który jest prekursorem witaminy A. Takie błędne koncepcje mogą wynikać z pomieszania różnych pigmentów roślinnych i ich właściwości. Zrozumienie, że chlorofil jest specyficznie związany ze zielonymi warzywami, takimi jak brokuł, pozwala na lepsze podejście do zdrowego odżywiania i umiejętność wyboru odpowiednich warzyw w diecie. Warto zwracać uwagę na składniki odżywcze zawarte w różnych warzywach oraz ich wpływ na organizm.

Pytanie 21

Serowy budyń powinien być serwowany

A. na talerzyku deserowym.

B. w szklanym naczyniu.

C. w kompotierce.

D. w pucharku.

Podawanie budyniu z sera w szklanej salaterce może wprowadzać zamieszanie, gdyż to naczynie nie jest typowe dla deserów. Szklane salaterki zazwyczaj służą do serwowania sałatek lub potraw, które wymagają większej przestrzeni, co utrudnia degustację małych porcji. Kompotierka, mimo że może wydawać się odpowiednia, jest przeznaczona głównie do serwowania kompotów i owoców, podczas gdy budyń z sera zasługuje na bardziej eleganckie naczynie. Talerzyk deserowy, jako standard w gastronomii, jest idealnym rozwiązaniem, które nie tylko podkreśla walory estetyczne dania, ale również zapewnia praktyczność w podaniu. Zastosowanie pucharka, choć może być atrakcyjne, jest bardziej związane z serwowaniem lodów czy kremów, a niekoniecznie budyniu, który powinien mieć wyraźne miejsce na talerzu. Niewłaściwy wybór naczyń może prowadzić do obniżenia jakości doświadczenia kulinarnego oraz wprowadzać chaos w serwowaniu potraw, co jest sprzeczne z zasadami sztuki kulinarnej. Umiejętność doboru odpowiednich naczyń jest kluczowa w profesjonalnej gastronomii i wpływa na odbiór posiłku przez gości.

Pytanie 22

Jaki zestaw przyborów i naczyń jest wymagany do sporządzenia 5 porcji kopytek?

A. Stolnica, wałek, trzepaczka, praska

B. Miska, kula drewniana, sito, trzepaczka

C. Miska, kula drewniana, praska, nóż

D. Stolnica, praska, nóż, sito

Odpowiedź 'Stolnica, praska, nóż, sito' jest prawidłowa, ponieważ te narzędzia są niezbędne do przygotowania kopytek. Stolnica zapewnia odpowiednią powierzchnię do wyrabiania ciasta, co jest kluczowe w procesie przygotowywania kopytek. Praska jest wykorzystywana do formowania kopytek z przygotowanego ciasta, a nóż jest niezbędny do precyzyjnego krojenia ich na odpowiednie kawałki. Sito może być użyte do przesiewania mąki, co wpływa na jakość ciasta, eliminując ewentualne grudki. Użycie tych narzędzi jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które zalecają odpowiednią obróbkę składników, aby uzyskać idealną konsystencję kopytek. Właściwe przygotowanie ciasta, w tym jego wyrabianie i formowanie, jest kluczem do sukcesu w tej tradycyjnej potrawie, co czyni te narzędzia niezbędnymi w kuchni.

Pytanie 23

Osoba jest nieprzytomna, oddycha i ma wyczuwalne tętno. Jakie działania należy podjąć przy udzielaniu jej pierwszej pomocy?

A. Wykonać sztuczne oddychanie

B. Ułożyć w pozycji bocznej bezpiecznej

C. Przeprowadzić resuscytację krążeniowo-oddechową

D. Podać szklankę zimnego napoju

Przeprowadzenie masażu serca jest absolutnie niewłaściwym działaniem w przypadku osoby, która jest nieprzytomna, ale oddycha i ma wyczuwalne tętno. Masaż serca jest zarezerwowany dla sytuacji, w których osoba nie wykazuje oznak życia, co oznacza brak oddechu oraz tętna. W takiej sytuacji działania mające na celu przywrócenie krążenia są absolutnie niezbędne. Kolejnym błędem jest sugerowanie przeprowadzenia sztucznego oddychania. Ta technika również nie jest odpowiednia, gdy osoba oddycha samodzielnie, ponieważ wprowadzenie powietrza do płuc może prowadzić do niepotrzebnego ryzyka oraz dyskomfortu dla poszkodowanego. Podaż szklanki zimnego napoju jest całkowicie niewłaściwa, gdyż w przypadku osoby nieprzytomnej może to prowadzić do ryzyka zadławienia, co jest szczególnie niebezpieczne. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych wniosków, wynikają z braku zrozumienia podstawowych zasad pierwszej pomocy oraz mylenia symptomów. Osoby mogą mylnie sądzić, że w każdym przypadku należy natychmiast podjąć działania ratujące życie, podczas gdy kluczowe jest najpierw ocenić stan poszkodowanego oraz dostosować interwencję do jego aktualnych potrzeb. Właściwe rozpoznanie sytuacji oraz postępowanie zgodnie z przyjętymi standardami pierwszej pomocy jest fundamentem skutecznej pomocy w nagłych wypadkach.

Pytanie 24

Podczas przyrządzania potrawy kawałek jedzenia dostał się do dróg oddechowych kucharza, co spowodowało atak kaszlu i nagłe duszenie. Poszkodowany potrafi wykonywać wdechy i wydechy. Jaką pomoc powinno się mu udzielić?

A. sprowokować do wymiotów

B. gwałtownie ucisnąć na przeponie

C. silnie uderzyć płaską dłonią w plecy pomiędzy łopatkami

D. energicznie potrząsnąć nim oraz unieść jego ręce do góry

Udzielenie pierwszej pomocy w przypadku zadławienia się pokarmem polega na zastosowaniu odpowiedniej techniki, która ma na celu usunięcie przeszkody z dróg oddechowych poszkodowanego. W tym przypadku, gdy poszkodowany jest w stanie wykonywać wdechy i wydechy, co oznacza, że nie ma całkowitego zadławienia, najlepszym rozwiązaniem jest silne uderzenie płaską dłonią w plecy między łopatkami. Ta metoda, zgodna z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji (ERC), pozwala na wykorzystanie siły grawitacji oraz ruchu powietrza w drogach oddechowych, co może pomóc w wydobyciu zatoru. Przykładowo, w sytuacjach, gdy dziecko się zadławi, odpowiednia pomoc również polega na zastosowaniu podobnej techniki, zmieniając jedynie pozycję ciała. Osoba udzielająca pomocy powinna stać za poszkodowanym, pochylać go lekko do przodu i wykonać kilka zdecydowanych, ale kontrolowanych uderzeń. Praktyka ta jest nie tylko skuteczna, ale również stanowi standardową procedurę w takich przypadkach, co jest potwierdzone szerokimi badaniami i zaleceniami medycznymi.

Pytanie 25

Jakiego rodzaju tłuszcz należy używać do smażenia zanurzeniowego?

A. olej sojowy

B. oliwę z oliwek

C. smalec

D. fryturę

Nie polecam oliwy z oliwek do smażenia zanurzeniowego, bo ma stosunkowo niską temperaturę dymienia, która waha się między 160 a 190°C. Gdy smażymy w oleju, temperatura często przekracza 180°C, a oliwa może się szybko palić, co psuje smak i zapach, a do tego powstają szkodliwe substancje. Olej sojowy wydaje się być praktycznym wyborem, ale też nie jest najlepszy do smażenia zanurzeniowego, bo zawiera dużo wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, które w wysokiej temperaturze mogą się utleniać i to wpływa negatywnie na jakości smażenia. Smalec, który kiedyś często wykorzystywano w domowych kuchniach, też nie jest najlepszym wyborem, bo jego smak i konsystencja mogą nie przypaść do gustu nowoczesnym wymaganiom kulinarnym. Niektórzy klienci mogą także unikać tłuszczów zwierzęcych. W gastronomii ważne jest, by używać odpowiednich tłuszczów, które zapewnią wysoką jakość potraw i bezpieczeństwo żywności. Dlatego zrozumienie właściwości tłuszczów i ich odpowiedni dobór do technik kulinarnych to podstawa dla każdego kucharza.

Pytanie 26

Jakie jest jedzenie pochodzenia zwierzęcego?

A. kapar

B. karczoch

C. komosa

D. kindziuk

Komosa, karczoch i kapar to składniki roślinne, które nie mają nic wspólnego z pochodzeniem zwierzęcym. Komosa, znana również jako quinoa, to zboże, które stało się popularne wśród osób poszukujących alternatyw dla tradycyjnych źródeł białka. Jest to roślina jednoroczna, bogata w aminokwasy i składniki odżywcze, ale nie ma żadnych właściwości związanych z produktami zwierzęcymi. Karczoch to warzywo stosowane w kuchni śródziemnomorskiej, które przynosi wiele korzyści zdrowotnych, w tym właściwości przeciwutleniające i wspierające trawienie. Z kolei kapar to pąki kwiatowe, które są marynowane i używane jako przyprawa, również pozbawiona jakichkolwiek składników zwierzęcych. Powszechne błędy w rozumieniu składników żywności polegają na myleniu źródeł pochodzenia, co może prowadzić do nieodpowiednich wyborów żywieniowych. Kluczowe jest, aby zapoznać się z etykietami produktów i zrozumieć różnice między produktami roślinnymi a tymi pochodzenia zwierzęcego, szczególnie w kontekście diet eliminacyjnych czy alergii pokarmowych. Właściwe rozróżnienie składników pozwala nie tylko na lepsze dostosowanie diety do indywidualnych potrzeb, ale również na unikanie nieporozumień związanych z wartościami odżywczymi i pochodzeniem żywności.

Pytanie 27

Aby przygotować kawę po irlandzku, konieczne jest dodanie

A. whiskey

B. cynamonu

C. żółtka i winiaku

D. mleka

W przypadku kawy po irlandzku pojawia się wiele nieporozumień, szczególnie w odniesieniu do składników, które nie mają miejsca w tradycyjnej recepturze. Mleko, które choć powszechnie stosowane w kawach mlecznych, nie znajduje zastosowania w klasycznej kawie po irlandzku, ponieważ zmienia konsystencję i smak napoju, nadając mu łagodność, która nie jest charakterystyczna dla tej wersji. Z kolei dodanie żółtka i winiaku może budzić skojarzenia z różnymi napojami, jednak połączenie takie nie jest standardem w przypadku kawy po irlandzku. Tego rodzaju dodatki mogą dodać ciekawych nut smakowych, ale burzą one klasyczną harmonię, jaką oferuje whiskey i bita śmietana. Cynamon, chociaż czasami stosowany jako przyprawa w różnych napojach, nie jest tradycyjnym składnikiem kawy po irlandzku. Wprowadzenie takich elementów może prowadzić do zamieszania i nieporozumień w kontekście autentyczności napoju. Kluczowym błędem, który warto podkreślić, jest tendencja do eksperymentowania z klasykami, co nie zawsze prowadzi do satysfakcjonujących rezultatów. W kuchni i barze liczy się nie tylko kreatywność, ale również szanowanie tradycji oraz rozumienie wyjątkowych cech i charakterystyk składników, które tworzą dany napój.

Pytanie 28

Kluczowym punktem, który powinno się nadzorować podczas przygotowywania udek faszerowanych pieczarkami oraz papryką, jest temperatura

A. smażenia cebuli

B. duszenia pieczarek

C. blanszowania papryki

D. pieczenia udek

Temperatura duszenia pieczarek, smażenia cebuli oraz blanszowania papryki, choć istotna w kontekście przygotowywania tych składników, nie jest krytycznym punktem kontrolnym podczas całego procesu przygotowywania udek faszerowanych. Duszenie pieczarek zazwyczaj odbywa się w niższej temperaturze, która ma na celu wydobycie smaku i wilgoci, a niekoniecznie zapewnienie bezpieczeństwa żywności. Smażenie cebuli i blanszowanie papryki również są technikami wymagającymi precyzyjnych temperatur, ale ich rola ogranicza się do etapu obróbki, a nie finalnego produktu. Typowym błędem myślowym jest mylenie istotności różnych etapów przygotowania potrawy oraz ich wpływu na bezpieczeństwo żywności. W gastronomii kluczowe znaczenie ma zrozumienie, że przygotowanie i obróbka produktów są integralnymi częściami procesu, ale to temperatura pieczenia udek determinuje bezpieczeństwo końcowej potrawy. Ignorowanie tego faktu może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, dlatego tak ważne jest przestrzeganie norm i dobrych praktyk kulinarnych, które zalecają monitorowanie temperatury mięsa w celu zapewnienia jego prawidłowej obróbki termicznej.

Pytanie 29

Jaką kwotę należy zapłacić za przygotowanie dania głównego, jeśli jego koszt bez 5% dodatku na przyprawy wynosi 100 zł?

A. 105 zł

B. 110 zł

C. 115 zł

D. 95 zł

Odpowiedzi takie jak 115 zł, 110 zł oraz 95 zł są wynikiem błędnych obliczeń związanych z aplikowaniem ryczałtu na przyprawy. W przypadku odpowiedzi 115 zł, można zauważyć, że osoba ta dodała błędną kwotę ryczałtu, być może myląc się co do procentu, co jest powszechnym błędem przy obliczeniach finansowych. Osoby często zapominają, że 5% z 100 zł to nie 15 zł, a 5 zł. Odpowiedź 110 zł sugeruje, że ktoś dodał ryczałt, ale nie uwzględnił prawidłowego obliczenia, co również jest zrozumiałym, ale niepoprawnym podejściem. Natomiast 95 zł to całkowicie błędna interpretacja, ponieważ osoba ta z pewnością nie dodała ryczałtu, co skutkuje niedoszacowaniem całkowitego kosztu produkcji. Wiedza o tym, jak właściwie obliczać ryczałty i marże, jest kluczowa w branży gastronomicznej, ponieważ pozwala na lepsze prognozowanie kosztów oraz ceny produktów. Efektywne zarządzanie kosztami jest jednym z filarów sukcesu w każdej działalności gastronomicznej.

Pytanie 30

W zaciemnionych pomieszczeniach, w temperaturze między 4°C a 10°C, można przechowywać przez kilka tygodni

A. marchew, buraki, seler, kapustę

B. pomidory, ogórki, natkę pietruszki

C. koper, sałatę, brokuły, rzodkiewkę

D. paprykę, rabarbar, szczypior, kalafior

Wybór warzyw do przechowywania w niskich temperaturach wymaga zrozumienia ich specyficznych potrzeb oraz mechanizmów, które wpływają na ich trwałość. Koper, sałata, brokuły i rzodkiewka to warzywa, które nie są idealne do długotrwałego przechowywania w chłodnych warunkach. Koper, ze względu na dużą zawartość wody i delikatną strukturę, jest bardzo podatny na wilgoć i szybko traci świeżość. Sałata natomiast, choć dobrze znosi chłód, ma tendencję do więdnięcia i utraty chrupkości, jeśli nie jest przechowywana w odpowiednich wilgotnych warunkach. Brokuły, z kolei, mogą z łatwością ulegać zepsuciu, szczególnie w przypadku niewłaściwej temperatury i braku odpowiedniego przepływu powietrza, co prowadzi do rozwoju pleśni. Rzodkiewka, mimo że jest bardziej odporna na przechowywanie, nie wykazuje tej samej długoterminowej trwałości, co wyżej wymienione warzywa korzeniowe. Warto zauważyć, że nieodpowiednie warunki przechowywania prowadzą do utraty wartości odżywczych, co jest istotne w kontekście zdrowotnym. Dlatego istotne jest, aby przy wyborze warzyw do magazynowania w niskich temperaturach kierować się ich naturalnymi właściwościami oraz standardami branżowymi, które podkreślają znaczenie odpowiedniego zarządzania temperaturą i wilgotnością dla zachowania jakości produktów.

Pytanie 31

Wywar na bazie kości i warzyw powinien być przygotowany w sposób opisany poniżej:

A. kości zalać wrzątkiem, krótko gotować, następnie dodać warzywa, sól oraz przyprawy, gotować na dużym ogniu, odcedzić

B. kości zalać zimną wodą, gotować powoli, do gotującego się wywaru dodać włoszczyznę i przyprawy, gotować do miękkości, odcedzić

C. kości oraz warzywa zalać wrzącą, osoloną wodą, gotować na małym ogniu do miękkości, odcedzić

D. kości i warzywa zalać zimną, osoloną wodą z przyprawami, gotować krótko na dużym ogniu

Wywar kostno-warzywny robi się najlepiej, gdy zaczniemy od zimnej wody. Dzięki temu smaki i wartości odżywcze z kości i mięsa spokojnie się uwalniają. Gotowanie na wolnym ogniu to kluczowa sprawa, bo wtedy wszystko działa równomiernie i nie spieszymy się. Jak kości są już trochę podgotowane, wrzucamy włoszczyznę i przyprawy, żeby dodać smaków. Gotowanie, aż wszystko będzie miękkie, daje pewność, że smak przejdzie do wywaru. Na końcu przecedzamy, żeby oddzielić stałe składniki od płynu, co jest po prostu tradycyjne. Taki wywar można potem używać jako bazę do zup, sosów czy duszonych potraw – naprawdę wszechstronny składnik w kuchni. Warto pamiętać, że zimna woda i wolne gotowanie to najlepsze sposoby na wyciągnięcie pełni smaku i wartości odżywczych z wywaru.

Pytanie 32

Sorbinian potasu, który znajduje się na etykiecie w składzie marmolady wieloowocowej, jest substancją

A. konserwującą

B. spulchniającą

C. emulgującą

D. zagęszczającą

Wybór odpowiedzi spulchniającej, emulgującej lub zagęszczającej jest wynikiem błędnego zrozumienia roli różnych dodatków w przemyśle spożywczym. Spulchniacze, takie jak proszek do pieczenia, są używane do nadawania wypiekom lekkości i objętości poprzez wytwarzanie gazów podczas obróbki termicznej, co prowadzi do spulchnienia ciasta. Z kolei emulgatory, takie jak lecytyna, mają za zadanie stabilizować mieszanki, w których składniki na ogół nie mieszają się, jak olej i woda, co jest szczególnie ważne w produkcji majonezu czy sosów. Zagęstniki, takie jak guma guar czy pektyna, są stosowane do zwiększenia lepkości produktów, co jest istotne w przypadku sosów czy galaretek. Każda z tych substancji pełni specyficzne funkcje, które są kluczowe dla uzyskania pożądanej konsystencji, smaku i trwałości wyrobów spożywczych. Dlatego też, błędne przypisanie funkcji konserwującej do innych typów dodatków wynika z nieznajomości ich mechanizmów działania i zastosowania w produkcji żywności. Ważne jest, aby w przemyśle spożywczym stosować dodatki zgodnie z ich przeznaczeniem oraz zrozumieć ich wpływ na jakość i bezpieczeństwo żywności.

Pytanie 33

Jakie dania powinny być uwzględnione w menu baru szybkiej obsługi?

A. Bigos, ryby pieczone, barszcz czerwony z pasztecikami, sznycle po wiedeńsku

B. Pierogi z sera, pyzy, risotto, kotlety de volaille, mięsa pieczone

C. Pierogi półmięsne, gulasze, leczo, pyzy, zrazy duszone

D. Befsztyki po angielsku, bigos, galaretki mięsne, zapiekanki

Zestawy potraw przedstawione w innych odpowiedziach nie są odpowiednie dla baru szybkiej obsługi z różnych powodów. Dania takie jak befsztyki po angielsku czy galaretki mięsne wymagają skomplikowanego i czasochłonnego przygotowania, co jest sprzeczne z zasadą szybkiej obsługi. Podobnie, podawanie bigosu, który wymaga długiego gotowania oraz ryb pieczonych, które nie tylko potrzebują precyzyjnego przygotowania, ale także odpowiednich warunków serwowania, wydaje się mało praktyczne w kontekście szybkiej gastronomii. Dodatkowo, zapiekanki, będące potrawą prostą, również nie wnoszą różnorodności wymaganej w menu. Tego rodzaju podejścia mogą być wynikiem błędnego rozumienia preferencji klientów oraz ich oczekiwań względem czasu obsługi. Klienci odwiedzający bary szybkiej obsługi oczekują szybkiego serwowania potraw, które są jednocześnie smaczne i wygodne do spożycia. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do obniżenia satysfakcji klientów oraz negatywnego wpływu na obroty lokalu. Zatem, kluczowe jest odpowiednie dostosowanie oferty do oczekiwań rynku oraz praktycznych aspektów związanych z przygotowaniem i serwowaniem potraw.

Pytanie 34

Rostbef to składnik gastronomiczny uzyskiwany z ciała

A. cielęcego

B. baraniego

C. wołowego

D. wieprzowego

Wybór odpowiedzi związanych z innymi rodzajami tuszy, takimi jak wieprzowa, barania czy cielęca, wynika z nieporozumienia dotyczącego pochodzenia rostbefu. Każdy z tych typów mięsa ma swoje unikalne właściwości i zastosowania kulinarne, jednak nie są one związane z rostbefem. Mięso wieprzowe, na przykład, różni się smakiem i strukturą, co czyni je bardziej odpowiednim do potraw wymagających dłuższego gotowania lub duszenia. Mięso baranie, bogate w tłuszcz oraz specyficzny smak, wykorzystywane jest głównie w daniach tradycyjnych różnych kultur, a cielęcina, będąca mięsem młodych zwierząt, znana jest ze swojej delikatności, lecz nie oferuje tych samych walorów, co wołowina w kontekście rostbefu. Typowym błędem jest mylenie różnych rodzajów cięcia i nieznajomość ich specyfiki. Zrozumienie, że rostbef pochodzi wyłącznie z wołowiny, pozwala na lepsze planowanie potraw oraz zastosowanie odpowiednich technik kulinarnych, co jest kluczowe w profesjonalnej gastronomii. Każdy z tych rodzajów mięsa ma swoje miejsce w kuchni, ale przy wyborze rostbefu trzeba mieć na uwadze jego unikalne cechy, które nie są dostępne w innych tuszach.

Pytanie 35

Proces przyrządzania naleśników obejmuje następujące etapy:

A. przygotowanie nadzienia, przygotowanie ciasta naleśnikowego, formowanie, zapiekanie

B. przygotowanie ciasta naleśnikowego, przygotowanie nadzienia, zapiekanie, formowanie

C. przygotowanie ciasta naleśnikowego, przygotowanie nadzienia, formowanie, smażenie

D. przygotowanie nadzienia, przygotowanie ciasta naleśnikowego, smażenie, formowanie

Wydaje mi się, że w Twoim wyborze pomyłka wynika z tego, że nie do końca wiesz, jak powinno wyglądać przygotowywanie naleśników. Czasem w odpowiedziach zapominasz o smażeniu, które jest naprawdę istotne, bo to ono nadaje ciastu smak i sprawia, że jest dobrze ugotowane. W niektórych przypadkach piszesz, że formowanie powinno się odbyć przed smażeniem, co jest nie tak. Formowanie, na przykład składanie czy zwijanie, powinno być robione dopiero po usmażeniu, gdy ciasto jest gotowe i ostygnięte, bo inaczej możesz je zniszczyć. Jeśli nie zwracasz uwagi na tę kolejność, to może wyjść coś, co nie smakuje tak, jak powinno. W profesjonalnej kuchni każde działanie musi być wykonane w odpowiednim porządku, żeby wszystko było na najwyższym poziomie. Ignorowanie tych rzeczy może prowadzić do nieporozumień w kuchni i niezadowolenia gości.

Pytanie 36

Jakie warzywo zawiera karoten?

A. Burak

B. Dynia

C. Szczaw

D. Chrzan

Dynia jest warzywem, które zawiera znaczne ilości karotenu, szczególnie beta-karotenu, który jest prekursorem witaminy A. Karoten jest naturalnym barwnikiem, który nadaje dyni jej charakterystyczny pomarańczowy kolor. Wartości odżywcze dyni są wysokie; zawiera ona również błonnik, witaminy C i E, a także minerały takie jak potas. Badania wykazują, że spożycie produktów bogatych w karoteny może wspierać zdrowie wzroku, poprawiać odporność oraz zmniejszać ryzyko wystąpienia niektórych nowotworów. W praktyce, dynia jest często wykorzystywana w kuchni do przygotowywania zup, puree, a także w wypiekach, co czyni ją nie tylko zdrowym, ale i wszechstronnym składnikiem. Warto również podkreślić, że karotenoidy, w tym beta-karoten, mogą mieć korzystny wpływ na skórę, chroniąc ją przed uszkodzeniami powodowanymi przez promieniowanie UV, co jest istotne w kontekście diety i zdrowego stylu życia.

Pytanie 37

Jakie produkty pochodzą z roślin?

A. pasternak i trufle

B. drożdże oraz kalmary

C. żelatyna i karczochy

D. miód oraz szparagi

Miód i szparagi nie są w pełni reprezentatywne jako produkty wyłącznie roślinne. Miód, chociaż jest często kojarzony z naturą i produktami spożywczymi, jest substancją wytwarzaną przez pszczoły, co czyni go produktem pochodzenia zwierzęcego. Z kolei szparagi są warzywem, jednakże zestawienie ich z miodem w kontekście produktów roślinnych wprowadza w błąd. Drożdże są organizmami jednokomórkowymi, wykorzystywanymi w fermentacji, ale nie są klasyfikowane jako klasyczne rośliny, mimo że używa się ich w procesach związanych z pieczeniem i produkcją alkoholu. Kalmary to z kolei owoce morza, zdecydowanie pochodzące z królestwa zwierząt, co sprawia, że ich klasyfikacja jako produktów roślinnych jest nieprawidłowa. Żelatyna, pozyskiwana z tkanki zwierzęcej, również wpisuje się w tę samą kategorię. W kontekście zdrowego odżywiania i diety roślinnej kluczowe jest zrozumienie różnicy między produktami pochodzenia roślinnego a zwierzęcego. Błędem jest utożsamianie produktów naturalnych z roślinnymi bez uwzględnienia ich rzeczywistego pochodzenia. Właściwa klasyfikacja składników jest istotna zarówno dla dietetyków, jak i konsumentów, aby podejmować świadome decyzje żywieniowe.

Pytanie 38

Kwiatowe pączki stanowią część jadalną

A. rukoli

B. kalafiora

C. pomidora

D. kalarepy

Inne rośliny wymienione w odpowiedziach, takie jak kalarepa, pomidor i kalafior, również mają swoje unikalne cechy, ale nie dostarczają jadalnych pączków kwiatowych w taki sam sposób jak rukola. Kalarepa, będąca odmianą kapusty, jest ceniona za swoje bulwy, które są jadalne w stanie surowym lub gotowanym; jednak nie jej pączki kwiatowe, które są w zasadzie nieodpowiednie do konsumpcji. Pomidory wytwarzają kwiaty, ale są one w większości niezjadliwe i nie stosuje się ich w kuchni. Natomiast kalafior, będący bliskim krewnym kapusty, jest spożywany za swoje kwiatostany, ale również nie dostarcza jadalnych pączków kwiatowych. Błędem, który może prowadzić do mylenia tych roślin, jest założenie, że wszystkie rośliny kapustowate mają jadalne kwiaty. W rzeczywistości, tylko niektóre z nich, takie jak rukola, są wykorzystywane w kuchni w takiej formie. Dodatkowo, pomylenie pączków kwiatowych z innymi częściami rośliny, które są jadalne, może prowadzić do błędnych wniosków na temat ich zastosowania w codziennej diecie. Rozumienie właściwych części roślin, które są jadalne, jest kluczowe w kontekście zdrowego odżywiania i minimalizacji marnotrawstwa żywności.

Pytanie 39

Jak należy serwować barszcz czysty z uszkami w porcji pojedynczej?

A. w głębokim talerzu

B. w filiżance na podstawce

C. w bulionówce na podstawce

D. w porcelanowej miseczce

Podawanie barszczu czystego z uszkami w głębokim talerzu jest zgodne z przyjętymi standardami gastronomicznymi. Głębokie talerze są idealne do serwowania zup, ponieważ ich konstrukcja umożliwia komfortowe spożycie płynnych potraw, a także ułatwia prezentację składników, takich jak uszka. Zupa w głębokim talerzu zachowuje odpowiednią temperaturę, co ma kluczowe znaczenie dla doświadczenia kulinarnego. Ponadto, podawanie zupy w głębokim talerzu jest zgodne z zasadami estetyki serwowania potraw, co jest istotne w kontekście restauracyjnym i cateringowym. W praktyce, głębokie talerze są powszechnie stosowane w fine dining, co zapewnia nie tylko zachowanie tradycji kulinarnych, ale również spełnianie oczekiwań klientów dotyczących jakości serwowanych dań. Warto zwrócić uwagę, że odpowiednia prezentacja i serwowanie potrawy wpływa na jej odbiór, a głębokie talerze są najczęściej wybierane przez szefów kuchni w renomowanych restauracjach.

Pytanie 40

Zagęszczanie potraw przy użyciu mieszanki mąki ziemniaczanej i wody powinno znaleźć zastosowanie w przygotowywaniu

A. sufletów i budyni

B. galaretek oraz zup mlecznych

C. kisieli i zup owocowych

D. musów oraz mleczek

Zagęszczanie potraw za pomocą mieszanki mąki ziemniaczanej z wodą to technika, którą często wykorzystuje się przy robieniu kisieli i zup owocowych. Mąka ziemniaczana ma dużo skrobi, więc po podgrzaniu w wodzie staje się gęsta i przejrzysta. To właśnie dzięki niej potrawy mają odpowiednią konsystencję i są stabilne. Kisiele z różnych owoców zyskują na jakości, gdy dodamy do nich mąkę ziemniaczaną, co sprawia, że stają się zwarte. Zupy owocowe również stają się bardziej treściwe, co w efekcie podnosi ich atrakcyjność zarówno wizualną, jak i smakową. Używanie mąki ziemniaczanej w kuchni profesjonalnej to świetny pomysł, bo nie zmienia smaku potraw, a do tego daje im gładką teksturę. Na przykład kisiel truskawkowy, w którym ten składnik odgrywa kluczową rolę, to pyszny i sycący deser.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej