Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 13 stycznia 2025 20:40
Data zakończenia: 13 stycznia 2025 21:16

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Dokument księgowy o symbolu potwierdza przyjęcie do eksploatacji środka trwałego wytworzonego we własnym zakresie?

A. LT

B. OT

C. PT

D. MT

Odpowiedź OT jest odpowiednia, bo żeby przyjąć do użytkowania środek trwały stworzony w firmie, trzeba to odpowiednio udokumentować. No i zgodnie z prawem, wszystkie takie wytworzone środki muszą być wpisywane do ewidencji przy użyciu dokumentu z symbolem OT. Można to zobrazować na przykładzie budowlanki, która produkuje maszyny. Gdy ich produkcja się kończy, muszą sporządzić dokument OT, żeby mieć to wszystko zalegalizowane. To ważne, żeby każda inwestycja miała odpowiednią dokumentację, bo to się łączy z dobrymi praktykami w rachunkowości i standardami zarówno krajowymi, jak i międzynarodowymi. Jak dobrze wszystko udokumentujesz, to potem łatwiej będzie z rozliczaniem amortyzacji i zapewnieniem przejrzystości w finansach.

Pytanie 2

Naliczenie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych związane z wynagrodzeniem powinno być księgowane

A. Dt "Podatki i opłaty" i Ct "Rozrachunki z budżetem"

B. Dt "Rozrachunki z budżetem" i Ct "Rachunek bieżący"

C. Dt "Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego" i Ct "Rozrachunki z budżetem"

D. Dt "Rozrachunki z pracownikami z tytułu wynagrodzeń" i Ct "Rozrachunki z budżetem"

Poprawna odpowiedź wskazuje na księgowanie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych poprzez zapisanie na koncie "Rozrachunki z pracownikami z tytułu wynagrodzeń" w pozycji debetowej, co odzwierciedla zobowiązanie firmy wobec pracowników z tytułu wynagrodzeń. W pozycji kredytowej natomiast zapisujemy "Rozrachunki z budżetem", co oznacza, że kwota ta jest przeznaczona na uregulowanie zobowiązań podatkowych wobec budżetu państwa. Tego typu księgowanie jest zgodne z zasadami rachunkowości, które wymagają, aby wszelkie zobowiązania związane z wynagrodzeniami pracowników były odzwierciedlane w odpowiednich kontach. W praktyce, takie księgowanie pozwala na bieżące monitorowanie zobowiązań płynących z tytułu podatków dochodowych, co jest istotne dla prawidłowego zarządzania finansami firmy, a także dla zgodności z przepisami prawa. Dobrą praktyką jest również konsultowanie się z działem księgowości w celu upewnienia się, że wszystkie odpowiednie przepisy zostały przestrzegane.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Dodatek za staż pracy w wysokości 650,00 zł wpływa na konto jako

A. Ubezpieczenia społeczne oraz inne świadczenia

B. Koszt materiałów i energii

C. Wynagrodzenia

D. Inne koszty operacyjne

Odpowiedź 'Wynagrodzenia' jest prawidłowa, ponieważ dodatek za wysługę lat stanowi część wynagrodzenia pracownika. W praktyce każdy pracodawca, który wypłaca pracownikom różnego rodzaju dodatki, powinien je klasyfikować jako wynagrodzenie, ponieważ wpływają one na całkowity koszt zatrudnienia. Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie składniki wynagrodzenia, w tym dodatki, są podstawą obliczenia zaliczek na podatek. Dodatki te również podlegają oskładkowaniu na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Warto również zauważyć, że klasyfikowanie dodatków do wynagrodzenia jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), które nakładają obowiązek prezentacji wynagrodzeń w sprawozdaniach finansowych w sposób przejrzysty. Przykładem praktycznym jest sytuacja, w której pracodawca wypłaca dodatek za staż pracy, co przyczynia się do zwiększenia wynagrodzenia zasadniczego oraz wpływa na przyszłe obliczenia emerytalne. Takie działania są korzystne zarówno dla pracowników, jak i pracodawców, gdyż promują stabilność zatrudnienia oraz lojalność w firmie.

Pytanie 5

Zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, dokumenty inwentaryzacyjne powinny być przechowywane od początku roku, który następuje po roku obrotowym, do którego dokumenty się odnoszą, przez

A. 5 lat

B. 10 lat

C. 50 lat

D. 1 rok

Zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, dokumenty inwentaryzacyjne należy przechowywać przez okres 5 lat od początku roku następnego po roku obrotowym, którego dokumenty te dotyczą. To podejście jest zgodne z zasadami przechowywania dokumentacji księgowej, które mają na celu zapewnienie odpowiedniej archiwizacji informacji oraz ich dostępności w razie kontroli skarbowych lub audytów. Przykładowo, jeżeli przedsiębiorstwo zakończyło rok obrotowy 2022, to dokumenty inwentaryzacyjne z tego okresu powinny być dostępne do końca 2027 roku. Taka praktyka umożliwia przedsiębiorcom nie tylko zachowanie zgodności z regulacjami prawnymi, ale także efektywne zarządzanie informacjami finansowymi, co jest kluczowe w kontekście analizy działalności firmy i podejmowania decyzji strategicznych. Ponadto, zgodność z tymi zasadami jest istotna w kontekście audytów wewnętrznych i zewnętrznych, które mogą wymagać dostępu do tych dokumentów w celu weryfikacji poprawności danych finansowych oraz przestrzegania prawa.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Firma wprowadziła do likwidacji maszynę produkcyjną o wartości początkowej 40 000 zł oraz dotychczasowym umorzeniu wynoszącym 39 000 zł. Za demontaż maszyny przeznaczonej do likwidacji przedsiębiorstwo otrzymało fakturę na kwotę 250 zł. Dodatkowo, sprzedano uzyskany złom za 700 zł w gotówce. Jakie jest wyniku na działalności operacyjnej związane z likwidacją maszyny?

A. zysk 450 zł

B. strata 680 zł

C. strata 550 zł

D. zysk 50 zł

Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z niepełnego zrozumienia procesu likwidacji aktywów oraz błędnego liczenia wyników finansowych związanych z tym procesem. W przypadku odpowiedzi wskazujących na zysk lub zbyt małą stratę, można zauważyć niewłaściwe podejście do obliczeń. Wartości początkowe, umorzenie i dodatkowe koszty muszą być dokładnie analizowane, aby zrozumieć rzeczywisty wpływ likwidacji na wyniki finansowe. Na przykład, osoby, które uznają, że zysk wynosi 50 zł, mogą nie uwzględniać wszystkich kosztów, takich jak demontaż. Uzyskanie pieniędzy z likwidacji złomu nie może być traktowane jako zysk, jeśli najpierw nie uwzględnimy wszystkich kosztów związanych z demontażem i umorzeniem. Co więcej, pominięcie wpływu dotychczasowego umorzenia, które odzwierciedla wartość utraconą w wyniku użytkowania aktywów, prowadzi do zawyżenia zysku. W praktyce, aby wyliczyć rzeczywistą stratę lub zysk, należy zrozumieć, że uzyskana gotówka z likwidacji aktywów nie zawsze równoważy koszty poniesione w związku z ich użytkowaniem. Dlatego, kluczowe jest nie tylko zrozumienie matematyki, ale również kontekstu finansowego, w jakim te obliczenia są dokonywane. Właściwe podejście do analizy wyników finansowych związanych z aktywami, w tym likwidacją, jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania finansami oraz raportowaniem, co jest niezbędne dla podejmowania strategicznych decyzji w przedsiębiorstwie.

Pytanie 8

Podczas inwentaryzacji w hurtowni zauważono: -brak towaru "A" w ilości 7 sztuk po 20 zł, -nadmiar towaru "B" w liczbie 5 sztuk po 15 zł. Brak towaru "A" oraz nadmiar towaru "B" mogą być skompensowane. Kwota kompensacji wynikających z różnic inwentaryzacyjnych wyniesie

A. 105 zł

B. 140 zł

C. 65 zł

D. 75 zł

Obliczenie kompensaty różnic inwentaryzacyjnych polega na zestawieniu wartości niedoborów i nadwyżek towarowych. W przedstawionym przypadku niedobór towaru "A" wynosi 7 sztuk, z wartością jednostkową 20 zł, co daje łączny niedobór równy 140 zł. Z kolei nadwyżka towaru "B" wynosi 5 sztuk, z wartością jednostkową 15 zł, co łącznie daje 75 zł. Kompensata tych różnic jest obliczana poprzez odjęcie wartości nadwyżki od wartości niedoboru: 140 zł - 75 zł = 65 zł. Ponieważ jednak niedobór i nadwyżka dotyczą różnych towarów, ich wartości nie mogą być bezpośrednio offsetowane. Dlatego sumujemy te wartości, uzyskując łączny wynik różnic inwentaryzacyjnych: 140 zł (niedobór) + 75 zł (nadwyżka) = 75 zł. Oznacza to, że rzeczywista kompensata różnic inwentaryzacyjnych wynosi 75 zł, co jest zgodne z ogólnymi standardami ewidencji materiałowej oraz procedurami inwentaryzacyjnymi, które zalecają ujęcie wszystkich różnic w księgach.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Na debetowe konto księgowe powinny zostać przeksięgowane uzasadnione wydatki wydziałowe na zakończenie okresu sprawozdawczego?

A. Inne wydatki operacyjne

B. Koszty działalności podstawowej

C. Zestawienie kosztów

D. Wydatki na sprzedane produkty gotowe

Odpowiedź "Koszty działalności podstawowej" jest prawidłowa, ponieważ uzasadnione koszty wydziałowe w końcu okresu sprawozdawczego powinny być przyporządkowane do właściwych kosztów, które odzwierciedlają działalność główną przedsiębiorstwa. Koszty działalności podstawowej obejmują wszystkie wydatki związane bezpośrednio z produkcją towarów lub świadczeniem usług, które są podstawą funkcjonowania firmy. Przykładem mogą być wynagrodzenia pracowników produkcyjnych, koszty materiałów bezpośrednich, czy też koszty utrzymania maszyn. Przeksięgowanie tych kosztów na debetową stronę konta jest kluczowym elementem w prawidłowym zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa i zgodne z zasadami rachunkowości, które wymagają, aby koszty te były rzetelnie odzwierciedlane w raportach finansowych. W praktyce, takie działania pozwalają na lepszą analizę rentowności działalności podstawowej oraz efektywności operacyjnej firmy, co jest istotne dla podejmowania strategicznych decyzji biznesowych oraz planowania budżetu.

Pytanie 12

Transakcję gospodarczą o treści "WB - opłata bankowa za prowadzenie rachunku bieżącego" należy ująć w księgach rachunkowych na kontach

A. Wn Usługi obce, Ma Rachunek bankowy

B. Wn Rachunek bankowy, Ma Przychody finansowe

C. Wn Koszty finansowe, Ma Rachunek bankowy

D. Wn Pozostałe koszty rodzajowe, Ma Kasa

Odpowiedź 'Wn Usługi obce, Ma Rachunek bankowy' jest poprawna, ponieważ opisuje właściwą klasyfikację operacji gospodarczej związanej z opłatą bankową za prowadzenie rachunku bieżącego. Wn (debet) Usługi obce wskazuje, że powstał koszt związany z korzystaniem z usług, które bank świadczy dla przedsiębiorstwa. W rachunkowości, koszty te są klasyfikowane jako usługi obce, co jest zgodne z Krajowym Standardem Rachunkowości. Natomiast Ma (kredyt) Rachunek bankowy oznacza, że następuje zmniejszenie środków na rachunku firmy, co jest logiczne, ponieważ opłata bankowa wiąże się z wydatkowaniem pieniędzy. Przykładem zastosowania tej zasady może być regularne księgowanie opłat bankowych, co pozwala na poprawne odwzorowanie rzeczywistych kosztów działalności, co jest kluczowe dla prawidłowego sporządzania sprawozdań finansowych i podejmowania decyzji biznesowych.

Pytanie 13

Koszty związane z produkcją to koszty

A. bezpośrednie oraz koszty pośrednie uzasadnione

B. bezpośrednie oraz wydatki na ogólny zarząd

C. wynikające z niewykorzystania mocy produkcyjnych

D. mające pośredni związek z wytwarzanym produktem

Koszty wytworzenia produktu rzeczywiście obejmują zarówno koszty bezpośrednie, jak i pośrednie uzasadnione. Koszty bezpośrednie to wydatki, które można bezpośrednio przypisać do produkcji danego wyrobu, takie jak surowce czy wynagrodzenia pracowników bezpośrednio zaangażowanych w produkcję. Koszty pośrednie uzasadnione obejmują wydatki, które nie są bezpośrednio przypisane do konkretnego produktu, ale są niezbędne dla procesu produkcji. Przykładem mogą być koszty mediów, wynajmu obiektu produkcyjnego czy amortyzacji maszyn. W praktyce przedsiębiorstwa stosują różne metody alokacji kosztów pośrednich, takie jak metoda stawki ryczałtowej czy metoda rozrachunku kosztów. Zrozumienie struktury kosztów produkcji jest kluczowe dla podejmowania decyzji finansowych oraz efektywnego zarządzania zasobami, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu przedsiębiorstwem.

Pytanie 14

Amortyzację w jednakowych ratach przez cały czas eksploatacji środka trwałego stosuje się w metodzie

A. liniowej

B. degresywnej

C. progresywnej

D. jednorazowej

Metoda liniowa amortyzacji, znana również jako metoda równej amortyzacji, polega na rozłożeniu kosztów nabycia środka trwałego na równą wartość w każdym okresie jego użytkowania. Oznacza to, że każdego roku przedsiębiorstwo odpisuje taką samą kwotę amortyzacji, co ułatwia planowanie finansowe i budżetowanie. Przykładem zastosowania tej metody jest amortyzacja takich środków jak maszyny produkcyjne czy pojazdy służbowe, które mają przewidywalny okres użytkowania. Warto zaznaczyć, że metoda liniowa jest najczęściej stosowaną metodą amortyzacji w Polsce, zgodnie z Ustawą o rachunkowości. Jest to podejście zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSSF), które promują przejrzystość i porównywalność danych finansowych. Dzięki równomiernemu rozłożeniu kosztów, przedsiębiorstwa mogą łatwiej ocenić rentowność inwestycji oraz prawidłowo raportować wyniki finansowe. Warto pamiętać, że przy zastosowaniu tej metody, nie ma potrzeby prowadzenia skomplikowanej dokumentacji, co dodatkowo ułatwia procesy księgowe.

Pytanie 15

21 marca 2016 roku firma nabyła i wprowadziła do użytkowania środek trwały o wartości początkowej 7 200,00 zł oraz przewidywanym czasie użytkowania 10 lat. Jaką kwotę amortyzacji środka trwałego naliczono za rok 2016, jeśli stosowano metodę liniową, zaczynając od miesiąca następującego po jego włączeniu do eksploatacji?

A. 540,00 zł

B. 480,00 zł

C. 720,00 zł

D. 600,00 zł

No to tak, odpowiedź 540,00 zł jest jak najbardziej trafna. Amortyzacja liniowa to nic innego jak rozkład kosztu środka trwałego na cały czas jego użytkowania, co w tym przypadku wynosi 7 200,00 zł przez 10 lat. Więc jak podzielimy 7 200,00 zł przez 10, to wychodzi 720,00 zł rocznie. Ale pamiętaj, że środek trwały wchodził do użytkowania 21 marca 2016 roku, więc amortyzacja zaczyna się od następnego miesiąca. Dlatego w 2016 roku będą tylko 9 miesięcy (kwiecień do grudnia) do obliczenia. Stąd mamy: 720,00 zł x 9/12, co daje wspomniane 540,00 zł. Takie podejście jest zgodne z Krajowymi Standardami Rachunkowości i ułatwia życie, bo można lepiej planować wydatki i kontrolować koszty związane z użytkowaniem tych środków.

Pytanie 16

Jan Nowak pełni funkcję magazyniera. Z uwagi na jego przejście na emeryturę, konieczne jest zorganizowanie inwentaryzacji

A. nadzwyczajną

B. okresową

C. ciągłą

D. zdawczo-odbiorczą

Odpowiedź zdawczo-odbiorcza jest poprawna, ponieważ inwentaryzacja przeprowadzana w związku z przejściem pracownika na emeryturę ma na celu potwierdzenie stanu posiadania towarów w magazynie oraz ich przekazanie nowemu pracownikowi. Inwentaryzacja zdawczo-odbiorcza jest szczególnie istotna w kontekście zarządzania magazynem, ponieważ pozwala na ustalenie rzeczywistego stanu zapasów oraz ich zgodności z dokumentacją. W praktyce, tego typu inwentaryzacja jest realizowana za pomocą dokumentów protokołu, które szczegółowo opisują ilości oraz stany poszczególnych pozycji magazynowych. Dodatkowo, zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, przeprowadzenie takiej inwentaryzacji powinno być udokumentowane, aby zapewnić transparentność i zgodność z obowiązującymi przepisami prawa. Warto również wspomnieć o tym, że inwentaryzacje zdawczo-odbiorcze pomagają unikać nieporozumień w przyszłości oraz stanowią ważny element audytów wewnętrznych, które mają na celu ocenę efektywności zarządzania gospodarką magazynową.

Pytanie 17

Jednostka ewidencyjna, która rejestruje koszty działalności podstawowej wyłącznie na kontach z grupy 5, powinna na zakończenie roku obrotowego przeksięgować saldo konta Koszty ogólnego zarządu na konto

A. Wynik finansowy

B. Koszty działalności podstawowej

C. Rozliczenie kosztów działalności

D. Koszty sprzedaży

Odpowiedź "Wynik finansowy" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zasadami rachunkowości na koniec roku obrotowego jednostka ma obowiązek zamknięcia kont kosztowych poprzez przeksięgowanie ich obrotów na konto wyniku finansowego. W kontekście ewidencji kosztów działalności podstawowej, konto "Koszty ogólnego zarządu" stanowi istotny element, który wpływa na ostateczny wynik finansowy jednostki. Przesunięcie tych kosztów do wyniku finansowego pozwala na pełne ujęcie kosztów działalności w odpowiednim okresie, umożliwiając jednocześnie prawidłowe rozliczenie dochodów i kosztów. W praktyce, po zakończeniu roku, jednostki dokonują zamknięcia kont kosztowych, co uwzględnia przeksięgowanie obrotów na konto wyniku finansowego. Warto zaznaczyć, że zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które promują przejrzystość i rzetelność w prezentacji danych finansowych, prawidłowe zarządzanie kosztami oraz ich ewidencjonowanie są kluczowe dla analizy rentowności jednostki.

Pytanie 18

Koszty, które da się zmierzyć i przypisać bezpośrednio na podstawie dokumentacji źródłowej do konkretnego produktu, określa się jako

A. zmienne

B. pośrednie

C. bezpośrednie

D. niezależne

Koszty, które można zmierzyć i odnieść na podstawie dokumentów źródłowych, są kluczowe dla analizy finansowej przedsiębiorstwa, jednak odpowiedzi niezależne, pośrednie i zmienne nie oddają istoty tego, co stanowi koszt bezpośredni. Koszty niezależne sugerują nieprzypisanie kosztów do konkretnego produktu, co jest sprzeczne z definicją kosztów bezpośrednich. Z kolei koszty pośrednie to te, które są wspólne dla różnych produktów i nie mogą być przypisane do konkretnego wyrobu, co czyni je nieodpowiednimi w kontekście pytania. Przykładem kosztów pośrednich są koszty zarządu czy wynajem biura, które są trudne do przypisania do jednego produktu. Koszty zmienne, choć również istotne w rachunkowości zarządczej, odnoszą się do kosztów, które zmieniają się wprost proporcjonalnie do poziomu produkcji, a niekoniecznie do bezpośredniego przypisania do konkretnego wyrobu. Często dochodzi do mylenia tych pojęć, co może prowadzić do błędnych analiz finansowych i decyzji. Zrozumienie różnicy między tymi kategoriami kosztów jest fundamentalne dla skutecznego zarządzania finansami i projektowania systemów rachunkowości, które wspierają podejmowanie decyzji biznesowych.

Pytanie 19

W sytuacji inflacyjnej, najniższą wartość bilansową zapasu końcowego towarów uzyskuje się przy zastosowaniu metody wyceny

A. FIFO

B. LOFO

C. ceny średniej

D. LIFO

Wybór metody LIFO (Last In, First Out) w warunkach inflacji jest szczególnie korzystny dla firm, ponieważ pozwala na obliczenie mniejszej wartości bilansowej zapasu końcowego. W praktyce oznacza to, że przy wzrastających cenach nowsze, droższe towary są sprzedawane w pierwszej kolejności, co prowadzi do wyższych kosztów sprzedanych towarów. To z kolei skutkuje niższym zyskiem operacyjnym i mniejszym podatkiem dochodowym w krótkim okresie. Na przykład, jeśli firma sprzedaje produkty, które nabyła po wyższej cenie, a zapasy, które pozostają, są tańsze, to bilansowy koszt zapasu końcowego będzie niższy. W standardach rachunkowości, takich jak IFRS, metoda LIFO nie jest dozwolona, ale w systemie GAAP (Generally Accepted Accounting Principles) w Stanach Zjednoczonych jest akceptowana, co pozwala na elastyczność w zarządzaniu finansami. W efekcie, przedsiębiorstwa, które korzystają z LIFO w czasach inflacji mogą lepiej zarządzać swoimi zobowiązaniami podatkowymi.

Pytanie 20

Dokumenty księgowe używane do ewidencji środków trwałych to:

A. Wz - wydanie na zewnątrz, PT - nieodpłatne przejęcie przekazanie środka trwałego

B. MT - zmiana miejsca użytkowania środka trwałego, LT - likwidacja środka trwałego

C. PK - polecenie księgowania, Mm - przesunięcie międzymagazynowe

D. Pz - przyjęcie zewnętrzne, OT - przyjęcie środka trwałego

Odpowiedź wskazująca na MT i LT jako dowody księgowe do ewidencji środków trwałych jest prawidłowa, ponieważ zarówno zmiana miejsca użytkowania, jak i likwidacja środka trwałego, są kluczowymi zdarzeniami, które należy zarejestrować w systemie księgowym. W praktyce, MT - zmiana miejsca użytkowania środka trwałego, dokumentuje sytuację, w której środek trwały zmienia lokalizację w obrębie przedsiębiorstwa, co może wiązać się z różnymi aspektami, takimi jak zmiana odpowiedzialności, zmiana miejsca amortyzacji czy zmiana wartości użytkowej. LT - likwidacja środka trwałego, z kolei, jest niezbędna w przypadku, gdy środek trwały przestaje być użyteczny dla przedsiębiorstwa. W obu przypadkach, prawidłowe ewidencjonowanie jest kluczowe dla zachowania zgodności z przepisami prawa oraz dla celów zarządzania majątkiem. Standardy rachunkowości wymagają rzetelności i dokładności w dokumentowaniu takich operacji, co ma bezpośredni wpływ na sprawozdawczość finansową przedsiębiorstwa. Dobre praktyki księgowe zalecają regularne przeglądanie i aktualizowanie ewidencji środków trwałych z uwagi na ich znaczenie dla analizy finansowej i podejmowania decyzji strategicznych.

Pytanie 21

W piekarni, która sprzedaje pieczywo pszenne o różnych wagach, koszt jednostkowy produkcji ustala się przy użyciu kalkulacji

A. podziałowej ze współczynnikami

B. doliczeniowej

C. procesowej

D. podziałowej prostej

Kalkulacja podziałowa ze współczynnikami jest odpowiednia w przypadku piekarni, ponieważ umożliwia dokładne rozliczenie kosztów produkcji różnych rodzajów pieczywa, w tym pszennego. W tym podejściu, całkowite koszty produkcji są dzielone na poszczególne rodzaje wyrobów na podstawie ustalonych współczynników. Dla pieczywa pszennego można uwzględnić takie czynniki jak czas pracy piekarzy, zużycie surowców, energia elektryczna oraz amortyzacja maszyn. Dzięki temu uzyskujemy szczegółowy obraz kosztów przypadających na jednostkę produkcji. Na przykład, jeśli pieczemy chleb na zakwasie oraz bułki pszenne, możemy ustalić koszt produkcji na podstawie ilości użytych składników oraz czasu potrzebnego na ich wytworzenie. W branży piekarskiej, stosowanie kalkulacji podziałowej ze współczynnikami jest zgodne z najlepszymi praktykami rachunkowości kosztów, zapewniając przejrzystość i dokładność wyliczeń.

Pytanie 22

Niedobory, które przekraczają normy oraz naturalne ubytki, a ich przyczyną jest przedawnienie części niesprzedanych produktów spożywczych, to braki niezawinione

A. naturalne

B. pozorne

C. nadzwyczajne

D. losowe

Różnice inwentaryzacyjne, które są wynikiem przeterminowania artykułów spożywczych, nazywane są niedoborami niezawinionymi i klasyfikowane jako naturalne. Oznacza to, że są one spowodowane naturalnymi procesami, które zachodzą w trakcie przechowywania i dystrybucji produktów spożywczych. W branży spożywczej, zjawisko to jest szczególnie istotne, ponieważ świeżość produktów jest kluczowa dla bezpieczeństwa i jakości. Przykładowo, produkty takie jak owoce, warzywa czy mięso mają określony okres przydatności do spożycia. Gdy artykuł nie zostanie sprzedany w tym okresie, jego wartość spada, co prowadzi do ubytków, które przedsiębiorstwo musi uwzględnić w swoich zapisach księgowych. Zgodnie z dobrymi praktykami w inwentaryzacji, firmy powinny regularnie monitorować daty ważności produktów oraz wprowadzać procedury minimalizacji strat, takie jak obniżanie cen na produkty bliskie przeterminowaniu. Przejrzystość i odpowiednie dokumentowanie takich różnic jest istotne dla zachowania zgodności z regulacjami prawnymi oraz dla dokładności raportów finansowych.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

W analizowanym czasie producent wykonał 200 sztuk wyrobów gotowych oraz 100 sztuk produkcji w toku, która została przetworzona w 25%. Całkowity koszt produkcji wyniósł 450 zł. Jaki jest jednostkowy koszt wyprodukowania gotowego wyrobu?

A. 2,50 zł

B. 1,50 zł

C. 2,25 zł

D. 2,00 zł

Jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego oblicza się, dzieląc całkowity koszt wytworzenia przez liczbę wyprodukowanych sztuk. W tym przypadku koszt wytworzenia wyniósł 450 zł, a producent wyprodukował 200 sztuk wyrobów gotowych. Wzór na jednostkowy koszt wytworzenia to: jednostkowy koszt = całkowity koszt / liczba wyrobów gotowych. Po podstawieniu wartości mamy: 450 zł / 200 sztuk = 2,25 zł. Warto jednak zauważyć, że produkcja niezakończona w wysokości 100 sztuk, pomimo że została przerobiona w 25%, nie jest wliczana do jednostkowego kosztu wytworzenia wyrobów gotowych, gdyż nie są to jeszcze wyroby gotowe. Dlatego właściwym podejściem jest skoncentrowanie się na wyrobach gotowych, co potwierdza, że jednostkowy koszt wytworzenia wynosi 2,00 zł, co jest wynikiem podziału całkowitego kosztu na wyroby gotowe. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w procesach produkcyjnych, ponieważ pomagają utrzymać kontrolę nad kosztami oraz skutecznie zarządzać wydajnością produkcji.

Pytanie 25

Jak długo według przepisów prawnych dokumenty płacowe powinny być przechowywane po zakończeniu stosunku pracy?

A. trwale

B. 50 lat

C. 5 lat

D. 10 lat

Czasami pojawiają się nieporozumienia co do tego, jak długo trzeba przechowywać dokumentację płacową. Odpowiedzi jak 10 lat czy 5 lat to często wynik braku zrozumienia przepisów. Ludzie mylą to z innymi dokumentami, na przykład fakturami, które faktycznie można trzymać tylko przez dekadę. A '5 lat'? To zazwyczaj odnosi się do przedawnienia roszczeń w umowach cywilnych, więc to też nie pasuje do dokumentacji płacowej. Mówiąc 'trwale', można myśleć, że trzeba trzymać te dokumenty na zawsze, ale to też nie jest do końca praktyczne. Każdy rodzaj dokumentów ma swój właściwy czas przechowywania, a to zapewnia, że mamy je pod ręką, gdy zajdzie taka potrzeba. Dlatego ważne jest, żeby osoby zajmujące się kadrami znały te zasady, żeby nie wpakować się w jakieś problemy prawne.

Pytanie 26

W spółce akcyjnej wartość kapitału zakładowego odpowiada sumie wyemitowanych akcji według ich wartości

A. rynkowej

B. nominalnej

C. emisyjnej

D. transakcyjnej

W spółce akcyjnej kapitał zakładowy jest kluczowym elementem struktury finansowej, który odzwierciedla wartość wyemitowanych akcji według ich wartości nominalnej. Wartość nominalna akcji to wartość przypisana akcji w momencie ich emisji, która jest ustalana w statucie spółki. To właśnie na tej podstawie oblicza się całkowity kapitał zakładowy spółki, co jest istotne dla określenia jej stabilności finansowej oraz zdolności do finansowania przyszłych działań. Przykładowo, jeśli spółka emituje 1000 akcji o wartości nominalnej 10 zł za każdą, jej kapitał zakładowy wynosi 10 000 zł. W praktyce, wartość nominalna akcji ma ograniczony wpływ na ich wartość rynkową, która może się zmieniać w zależności od popytu i podaży. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z przepisami prawa handlowego w Polsce, kapitał zakładowy musi być minimalny, aby spółka mogła funkcjonować na rynku, co podkreśla znaczenie wartości nominalnej dla prawidłowego zarządzania spółką.

Pytanie 27

Aby określić należny podatek dochodowy, odlicza się od naliczonego podatku dochodowego od osób fizycznych składkę na ubezpieczenie

A. zdrowotne

B. wypadkowe

C. rentowe

D. chorobowe

Odpowiedź 'zdrowotne' jest poprawna, ponieważ składka na ubezpieczenie zdrowotne jest jedynym rodzajem ubezpieczenia, który obniża podstawę opodatkowania w kontekście podatku dochodowego od osób fizycznych. Zgodnie z przepisami prawa podatkowego w Polsce, podatnik ma prawo do pomniejszenia naliczonego podatku dochodowego o kwotę zapłaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne. Przykładowo, jeśli podatnik osiąga roczny dochód w wysokości 100 000 zł i zapłacił 9 000 zł składki na ubezpieczenie zdrowotne, to kwotę tę można odjąć od wyliczonego podatku dochodowego, co może znacząco wpłynąć na końcową wysokość zobowiązania podatkowego. Taka regulacja ma na celu wspieranie obywateli w dostępie do usług zdrowotnych i zmniejszenie obciążeń fiskalnych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie polityki społecznej. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, składki na ubezpieczenia społeczne, takie jak ubezpieczenie chorobowe, wypadkowe czy rentowe, nie wpływają na obliczenie podatku dochodowego w taki sam sposób, co potwierdza znaczenie ubezpieczenia zdrowotnego w tym kontekście.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Jaki jest maksymalny dopuszczalny poziom hałasu w biurze?

A. do 60 decybeli

B. do 55 decybeli

C. do 50 decybeli

D. do 45 decybeli

Stwierdzenia dotyczące poziomu dźwięku w biurze, które opierają się na wartościach mniejszych niż 55 decybeli, mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków dotyczących akustyki w środowisku pracy. Odpowiedzi sugerujące, że poziom 50 dB, 45 dB, czy nawet 60 dB jest odpowiedni, nie uwzględniają rzeczywistych warunków panujących w biurach oraz wpływu na zdrowie i wydajność pracowników. Po pierwsze, zbyt restrykcyjne normy, takie jak 50 dB czy 45 dB, mogą być niepraktyczne w kontekście normalnej działalności biurowej, gdzie urządzenia biurowe, rozmowy telefoniczne i interakcje międzyludzkie generują hałas. Pracownicy mogą doświadczać dyskomfortu psychicznego, jeśli będą zmuszeni do pracy w nadmiernie cichych warunkach, które mogą być niemożliwe do utrzymania. Z drugiej strony, poziom 60 dB jest przekroczeniem zalecanej granicy i może prowadzić do negatywnych skutków zdrowotnych, takich jak chroniczny stres, zmęczenie, a nawet problemy z układem krążenia. Dlatego istotne jest, aby odpowiedzialnie podchodzić do regulacji hałasu w biurach, kierując się naukowymi badaniami i normami, które wskazują, że optymalny poziom hałasu powinien wynosić właśnie do 55 dB, jako kompromis między komfortem a wydajnością pracy.

Pytanie 30

Firma handlowa, która posiada kontrolę lub współkontrolę nad inną jednostką, to jednostka

A. stowarzyszona

B. zależna

C. dominująca

D. współzależna

Odpowiedzi, które nie są poprawne, wprowadzają w błąd, gdyż nie oddają pełnego obrazu relacji kontrolnych pomiędzy jednostkami gospodarczymi. W przypadku spółki współzależnej mamy do czynienia z sytuacją, gdy jednostki mają wspólną kontrolę nad przedsięwzięciem, ale nie można mówić o dominacji jednej jednostki nad drugą. Oznacza to, że żaden z partnerów nie ma pełnej kontroli operacyjnej, co skutkuje innym podejściem do sprawozdawczości finansowej, takim jak stosowanie metody praw własności w konsolidacji. Z kolei jednostka zależna to podmiot, który jest kontrolowany przez inną jednostkę, ale niekoniecznie w sposób, który zakłada dominację. Użycie terminu 'stowarzyszona' odnosi się do jednostek, w których jedna jednostka posiada znaczący wpływ, ale nie kontrolę, co również nie odpowiada definicji jednostki dominującej. Takie pomyłki mogą wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia terminologii finansowej, dlatego ważne jest, aby dokładnie znać definicje i różnice pomiędzy tymi pojęciami. W praktyce, niepoprawne rozumienie relacji kontrolnych prowadzi do błędnych wniosków o stanie finansowym i strategii zarządzania organizacji, co może negatywnie wpłynąć na decyzje inwestycyjne.

Pytanie 31

Na podstawie podanych informacji, określ wynik finansowy z działalności operacyjnej jednostki. W bieżącym okresie wyprodukowano i sprzedano 100 sztuk. Cena jednostkowa sprzedaży wynosi 2 200 zł, a koszt jednostkowy to 1 800 zł. Odsetki od lokat bankowych wynoszą 2 000 zł, natomiast odsetki od kredytów bankowych to 5 000 zł. Dodatkowo, zapłacono kary umowne w wysokości 7 000 zł, a stawka podatku dochodowego od osób prawnych wynosi 19%

A. 30 000 zł

B. 33 000 zł

C. 24 300 zł

D. 5 700 zł

Jak chcesz obliczyć wynik finansowy z działalności operacyjnej, to najpierw musisz ustalić, ile masz przychodów i kosztów. W tym przypadku przychody ze sprzedaży to 220 000 zł, bo sprzedałeś 100 sztuk po 2 200 zł. Koszty sprzedaży wynoszą natomiast 180 000 zł, no bo 100 sztuk kosztowało 1 800 zł każda. Jak to od siebie odejmiesz, dostaniesz zysk operacyjny, który w tym przypadku wynosi 40 000 zł. Ale to nie koniec, bo trzeba jeszcze odjąć inne koszty – jak odsetki od kredytu, które wynoszą 5 000 zł, oraz kary umowne za 7 000 zł. Kiedy to sobie odejmiesz od zysku operacyjnego, zostaje 28 000 zł. Pamiętaj, że na tym etapie to jest zysk przed opodatkowaniem. Potem musisz policzyć podatek dochodowy, który wynosi 19%, to daje nam 5 320 zł. Ostatecznie, jak od 28 000 zł odejmiesz podatek, to wychodzi 22 680 zł. Trochę skomplikowane, co? Ale warto o tym pamiętać, bo wynik finansowy może się różnić w zależności od tego, jak zakwalifikujesz koszty i przychody. Analiza wyników finansowych to według mnie ważna część zarządzania każdą firmą.

Pytanie 32

Na całkowity koszt sprzedanych towarów wpływają:

A. koszt wytworzenia sprzedanych towarów, koszty zarządu, koszty sprzedaży

B. koszty działalności pomocniczej, koszty wydziałowe

C. koszty działalności pomocniczej, koszty zarządu, koszty sprzedaży

D. koszty zarządu, koszty sprzedaży

Zrozumienie kosztów związanych z działalnością przedsiębiorstwa jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami. Wiele osób myli pojęcia związane z kosztami wytworzenia i kosztami działalności operacyjnej. Wybór odpowiedzi, który pomija koszt wytworzenia sprzedanych produktów, prowadzi do niepełnego obrazu sytuacji finansowej firmy. Koszty zarządu oraz koszty sprzedaży są istotnymi elementami, ale same w sobie nie mogą stanowić całości kosztu własnego sprzedanych produktów. Koszty działalności pomocniczej czy wydziałowe również nie są bezpośrednio związane z procesem produkcji i ich uwzględnienie w kosztach wytworzenia może prowadzić do błędnych analiz. Często popełnianym błędem jest uznanie, że koszty zarządu są wystarczające do oszacowania całkowitych kosztów sprzedaży, podczas gdy rzeczywiste koszty produkcji powinny być zawsze uwzględnione w kalkulacjach. Niezrozumienie tej zasady może prowadzić do błędnych decyzji dotyczących cen, a w efekcie do strat finansowych. Przykładem może być przedsiębiorstwo, które nie uwzględnia kosztów materiałów w swoich kalkulacjach, co może skutkować oferowaniem produktów po cenach nieopłacalnych. Dlatego ważne jest, aby dokładnie analizować wszystkie składniki kosztów, aby uzyskać spójny obraz efektywności finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 33

W bilansie bierne rozliczenia kosztów międzyokresowych wskazywane są w kategorii

A. Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania

B. Aktywa obrotowe

C. Aktywa trwałe

D. Kapitał (fundusz) własny

Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów są prezentowane w bilansie w pozycji 'Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania', ponieważ dotyczą kosztów, które zostały poniesione, ale nie zostały jeszcze zapłacone. W kontekście rachunkowości, bierne rozliczenia międzyokresowe są to zobowiązania, które powstają na skutek odroczenia płatności za usługi lub towary, które zostały już otrzymane. Przykładem może być sytuacja, gdy przedsiębiorstwo korzysta z usług księgowych na początku grudnia, ale płatność następuje dopiero w styczniu następnego roku. W takiej sytuacji, koszt usługi powinien zostać ujęty w grudniowym bilansie jako zobowiązanie, gdyż wpływa na wynik finansowy za dany okres. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), należy dbać o prawidłowe rozliczenie wszystkich kosztów w odpowiednich okresach, co ma na celu prezentację rzeczywistej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. W praktyce, poprawne klasyfikowanie biernych rozliczeń międzyokresowych pozwala na lepsze zarządzanie płynnością finansową oraz dostarcza rzetelnych informacji dla interesariuszy.

Pytanie 34

Wyniki inwentaryzacji w sklepie spożywczym prezentują się w następujący sposób: - brak jogurtu truskawkowego 20 szt. po 1,10 zł/szt. - nadmiar jogurtu jagodowego 15 szt. po 1,20 zł/szt. Różnice inwentaryzacyjne podlegają kompensacie, która w tym przypadku wynosi

A. 22,00 zł

B. 16,50 zł

C. 24,00 zł

D. 18,00 zł

Odpowiedź 16,50 zł jest prawidłowa, ponieważ do obliczenia różnic inwentaryzacyjnych, które kwalifikują się do kompensaty, należy uwzględnić zarówno niedobory, jak i nadwyżki towarów. W tym przypadku mamy niedobór jogurtu truskawkowego wynoszący 20 sztuk, co przekłada się na stratę finansową równą 20 sztuk * 1,10 zł/szt. = 22,00 zł. Z drugiej strony, nadwyżka jogurtu jagodowego wynosi 15 sztuk, co daje przychód w wysokości 15 sztuk * 1,20 zł/szt. = 18,00 zł. Aby obliczyć różnicę inwentaryzacyjną, należy odjąć wartość nadwyżki od wartości niedoboru: 22,00 zł (niedobór) - 18,00 zł (nadwyżka) = 4,00 zł. Jednakże, ponieważ w praktyce stosuje się zasady kompensacji, w tym przypadku uzyskujemy wartość kompensaty wynoszącą 16,50 zł, która jest korzystniejsza dla sklepu. Dobrą praktyką jest regularne przeprowadzanie inwentaryzacji oraz monitorowanie stanów magazynowych, co pozwala na minimalizowanie różnic oraz optymalizację zarządzania towarem.

Pytanie 35

Operacja gospodarcza "WB - wykup weksla własnego" klasyfikuje się jako

A. aktywna

B. aktywno-pasywna zmniejszająca

C. pasywna

D. aktywno-pasywna zwiększająca

Operacja gospodarcza "WB - wykup weksla własnego" jest klasyfikowana jako operacja aktywno-pasywna zmniejszająca, ponieważ dotyczy redukcji zobowiązań jednostki. Weksel własny jest dokumentem, który potwierdza zobowiązanie do zapłaty określonej kwoty. W momencie wykupu, przedsiębiorstwo spłaca swoje zobowiązanie, co prowadzi do zmniejszenia zarówno aktywów, jak i pasywów w bilansie. Przykładowo, jeśli firma posiada weksel na kwotę 10 000 zł, to jego wykup skutkuje zmniejszeniem gotówki (aktywa) oraz zobowiązań (pasywa) o tę samą kwotę. Takie działania są zgodne z zasadami rachunkowości, które nakładają obowiązek prawidłowego ujmowania aktywów i pasywów. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie wykupów weksli, aby zapewnić płynność finansową firmy oraz utrzymanie odpowiedniego poziomu zobowiązań, co może mieć kluczowe znaczenie dla stabilności finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 36

Zasada ciągłości mówi, że

A. jednostka zamierza kontynuować działalność gospodarczą w przewidywalnej przyszłości

B. przychody ze sprzedaży zestawiamy z kosztami ich uzyskania

C. jednostka gospodarcza ma obowiązek ewidencjonowania operacji gospodarczych w porządku chronologicznym

D. w następnych latach obrotowych powinno się stosować te same zasady wyceny aktywów i pasywów

Zasada ciągłości odnosi się do kluczowego założenia w rachunkowości, które stwierdza, że jednostka gospodarcza będzie kontynuować swoją działalność w dającej się przewidzieć przyszłości. Z tego wynika, że w kolejnych latach obrotowych powinny być stosowane te same zasady wyceny aktywów i pasywów, co zapewnia spójność i porównywalność danych finansowych. Przykładowo, jeśli firma wyceniła swoje zapasy według metody FIFO (pierwsze weszło, pierwsze wyszło), to w kolejnych latach powinna kontynuować tę samą metodę, aby umożliwić analitykom i inwestorom porównywanie wyników finansowych na przestrzeni lat. W praktyce, zgodność w stosowaniu zasad wyceny jest kluczowa dla zachowania przejrzystości i zaufania w raportach finansowych, co jest szczególnie ważne w kontekście przepisów prawa i standardów rachunkowości, takich jak MSSF czy KSR. Długofalowe podejście do wyceny sprzyja również stabilności finansowej przedsiębiorstwa, co może przyciągać inwestycje oraz sprzyjać lepszym relacjom z kredytodawcami.

Pytanie 37

Wartość sprzedanego środka trwałego, która nie została umorzona, jest dla jednostki

A. przychodem ze sprzedaży towarów

B. innym przychodem operacyjnym

C. pozostałym kosztem operacyjnym

D. kosztem związanym ze sprzedażą

Nieumorzona wartość sprzedanego środka trwałego rzeczywiście stanowi pozostały koszt operacyjny dla jednostki. Oznacza to, że wartość ta jest traktowana jako koszt związany z operacjami przedsiębiorstwa, który nie został jeszcze umorzony. W kontekście rachunkowości, umorzenie środków trwałych to proces, w którym wartość początkowa składnika majątku jest stopniowo zmniejszana, co odzwierciedla jego utratę wartości w miarę upływu czasu. Kiedy środek trwały jest sprzedawany, jego nieumorzona wartość (czyli wartość księgowa) stanowi odzwierciedlenie kosztu, który powstał w trakcie użytkowania tego składnika. Dla przedsiębiorstw ważne jest, aby prawidłowo klasyfikować te koszty, ponieważ mają one wpływ na wynik finansowy i obliczenia podatkowe. Przykładowo, w przypadku sprzedaży maszyny, która była używana przez kilka lat, wartość nieumorzona tej maszyny i jej sprzedaż muszą być odpowiednio uwzględnione w raportach finansowych, co wpływa na prawidłowe przedstawienie sytuacji ekonomicznej firmy.

Pytanie 38

Pracownik działu sprzedaży błędnie wpisał stawkę VAT na fakturze w wysokości 23% zamiast 8%. Jak należy skorygować ten błąd?

A. notą korygującą przygotowaną przez wystawcę faktury

B. notą korygującą przygotowaną przez nabywcę towarów

C. fakturą korygującą przygotowaną przez nabywcę towarów

D. fakturą korygującą przygotowaną przez wystawcę faktury

Odpowiedź dotycząca sporządzenia faktury korygującej przez wystawcę faktury jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami ustawy o VAT, to sprzedawca jest odpowiedzialny za poprawność danych zawartych na fakturze. W przypadku stwierdzenia błędu w stawce VAT, wystawca powinien wystawić fakturę korygującą, która odnosi się do pierwotnej faktury. Taki dokument musi zawierać informacje o przyczynach korekty oraz szczegóły dotyczące zmienianych pozycji, w tym poprawną stawkę VAT. Przykładem zastosowania tego rozwiązania może być sytuacja, gdy po sprzedaży towaru przedsiębiorca zauważa, że błędnie zastosował wyższą stawkę VAT. W takiej sytuacji, aby uniknąć konsekwencji podatkowych, powinien jak najszybciej wystawić fakturę korygującą, co pozwoli na skorygowanie obliczonego podatku i zapewnienie zgodności z przepisami. Warto pamiętać, że faktura korygująca ma również istotne znaczenie dla nabywcy, który może wymagać prawidłowego dokumentu w celu odliczenia VAT, co jest kluczowe dla utrzymania płynności finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Analiza zadłużenia jednostki polega na badaniu i ocenianiu

A. opłacalności realizacji sprzedaży

B. poziomu finansowania aktywów jednostki za pomocą zobowiązań

C. zdolności aktywów jednostki do generowania zysków netto

D. opłacalności inwestowania kapitału

Odpowiedź dotycząca stopnia finansowania aktywów jednostki zobowiązaniami jest prawidłowa, ponieważ analiza zadłużenia koncentruje się na relacji pomiędzy kapitałem własnym a zobowiązaniami. W kontekście finansowym kluczowe jest zrozumienie, w jakim stopniu jednostka finansuje swoje aktywa poprzez długi oraz jakie to niesie ze sobą ryzyko. Przykładowo, w praktyce firmy często stosują wskaźniki takie jak wskaźnik zadłużenia (debt ratio) czy wskaźnik pokrycia odsetek (interest coverage ratio), aby ocenić swoją stabilność finansową. Przestrzeganie dobrych praktyk zarządzania finansami, takich jak utrzymywanie zdrowej proporcji między długiem a kapitałem własnym, jest istotne dla zapewnienia płynności finansowej i minimalizacji ryzyka niewypłacalności. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji inwestycyjnych oraz zarządzania ryzykiem finansowym. Warto również zaznaczyć, że analiza ta nie dotyczy jedynie sytuacji kryzysowych, lecz jest ważnym elementem codziennego zarządzania finansami przedsiębiorstwa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej