Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik inżynierii sanitarnej
Kwalifikacja: BUD.09 - Wykonywanie robót związanych z budową, montażem i eksploatacją sieci oraz instalacji sanitarnych
Data rozpoczęcia: 21 maja 2025 13:57
Data zakończenia: 21 maja 2025 13:59

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie są wydatki związane z zakupem rur do zbudowania 280 m sieci gazowej z PE 100 SDR o średnicy 90 x 8,2 mm, jeśli rura sprzedawana jest w odcinkach po 12 m, a cena za 1 m rury wynosi 28 zł?

A. 8400 zł

B. 7840 zł

C. 7828 zł

D. 8064 zł

Niewłaściwe odpowiedzi mogą wynikać z kilku powszechnych błędów obliczeniowych. Niektóre osoby mogłyby błędnie przyjąć, że wystarczy pomnożyć długość potrzebnych rur przez cenę za metr bez uwzględnienia, że rury są sprzedawane w odcinkach 12 m. Takie podejście prowadzi do niewłaściwego oszacowania całkowitych kosztów, ponieważ musimy rozważyć, że nie możemy kupić ułamkowej części odcinka rury. W przypadku obliczania 7828 zł, użyto zapewne błędnych jednostek lub błędnych założeń dotyczących liczby odcinków. Odpowiedzi 7840 zł i 8400 zł również sugerują, że ktoś mógł pomylić się w zaokrągleniach lub w interpretacji wymagań dotyczących długości odcinków. W praktyce, wiele osób pomija kluczowy krok polegający na wyliczeniu całkowitej długości rur, co jest istotne w kontekście standardów branżowych, takich jak PN-EN 1555 dla rur gazowych. Dlatego istotne jest, aby dokładnie przeliczyć wszystkie etapy, uwzględniając odpowiednie normy i praktyki, zanim podejmiemy decyzję o zakupie. Właściwe zrozumienie zasad obliczania długości oraz kosztów materiałów jest niezbędne do skutecznego zarządzania projektami budowlanymi, szczególnie w tak wrażliwych dziedzinach jak sieci gazowe.

Pytanie 2

Jakiego rodzaju przyrząd do pomiarów wykorzystuje się podczas wykonywania głównej próby szczelności systemu gazowego?

A. Manometr

B. Anemometr

C. Barometr

D. Galwanometr

Galwanometr jest urządzeniem używanym do pomiaru prądu elektrycznego, a nie ciśnienia gazu. Jego zastosowanie nie ma związku z przeprowadzaniem prób szczelności instalacji gazowych, co może prowadzić do mylnych wniosków o jego funkcjonalności w tym zakresie. Barometr, z kolei, mierzy ciśnienie atmosferyczne i jest stosowany głównie w meteorologii, a nie w kontroli szczelności instalacji gazowych. Użycie barometru w tym kontekście byłoby błędne, ponieważ ciśnienie atmosferyczne nie ma bezpośredniego związku z ciśnieniem wewnętrznym instalacji gazowej. Anemometr służy do pomiaru prędkości powietrza i jest narzędziem wykorzystywanym w wentylacji i klimatyzacji, a jego zastosowanie do pomiaru szczelności systemów gazowych jest niewłaściwe. Wszystkie te urządzenia nie są przeznaczone do monitorowania ciśnienia wewnętrznego w instalacjach gazowych, co jest kluczowym zadaniem manometru. Stosowanie niewłaściwych narzędzi pomiarowych w kontekście prób szczelności może prowadzić do fałszywych wyników, co zagraża bezpieczeństwu użytkowników. Dlatego, aby przeprowadzić rzetelną próbę szczelności, niezbędne jest korzystanie z manometru, który zapewnia niezbędne parametry do oceny stanu instalacji.

Pytanie 3

W jakim przypadku dochodzi do napowietrzenia sieci ciepłowniczej?

A. gdy sieć jest napełniana wodą

B. kiedy sieć jest opróżniana z wody

C. w trakcie użytkowania sieci

D. w czasie, gdy sieć jest w bezruchu

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają koncepcje, które są niezgodne z najlepszymi praktykami związanymi z eksploatacją sieci ciepłowniczej. Napowietrzanie podczas eksploatacji sieci może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak korozja rur, która jest wynikiem obecności tlenu w systemie. Dobre praktyki w zakresie zarządzania ciepłownią wskazują na to, że sieć powinna być odpowiednio napowietrzana w momencie jej opróżniania, aby usunąć powietrze z rur i zminimalizować ryzyko systemowych awarii. Postój sieci również nie jest odpowiednim momentem na napowietrzanie, ponieważ w tym czasie nie zachodzi intensywna cyrkulacja wody, co mogłoby zwiększyć ryzyko gromadzenia się zanieczyszczeń oraz osadów. Napełnianie sieci wodą, z kolei, wiąże się z ryzykiem powstawania podciśnienia, co może prowadzić do zapadania się rur oraz ich uszkodzeń. Dla zachowania efektywności i bezpieczeństwa systemów ciepłowniczych, niezbędne jest przestrzeganie ustalonych norm, takich jak PN-EN 12831, które regulują zasady dotyczące projektowania oraz eksploatacji”.

Pytanie 4

Oblicz wydatki na zakup 30 m rury kanalizacyjnej z PVC-U o średnicy 500 mm, jeśli cena rury o długości 6 m wynosi 3 300 zł?

A. 19 800 zł

B. 16 500 zł

C. 18 000 zł

D. 15 000 zł

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi występuje zazwyczaj nieporozumienie związane z obliczeniami dotyczącymi jednostek i cen. Często popełnianym błędem jest pomijanie konwersji długości lub błędne mnożenie jednostek. Warto zauważyć, że niektórzy mogą próbować oszacować koszty na podstawie ceny całego zestawu rury, co prowadzi do nieprecyzyjnych wyników. Na przykład, obliczenia oparte na niewłaściwym założeniu, że cena za metr jest wyższa niż w rzeczywistości, mogą skutkować zawyżonymi kalkulacjami, co z kolei prowadzi do błędnych decyzji zakupowych. Ponadto, osoby mogą mylnie przyjąć, że cena za mniejszą lub większą ilość rury będzie się różnić w prosty sposób, podczas gdy często koszt jednostkowy jest stały w przypadku większych zamówień. Zrozumienie, jak kalkulować koszty na podstawie dostępnych danych, jest kluczowe dla każdego specjalisty w branży budowlanej, aby zapewnić zgodność z budżetem oraz efektywność finansową każdego projektu. Właściwe podejście do obliczeń materiałowych nie tylko wpływa na płynność finansową projektu, ale również na jego powodzenie i terminowość realizacji.

Pytanie 5

Aby zrealizować instalację wodociągową z wykorzystaniem rur i kształtek PVC-C w technologii klejonej, niezbędne są nożyce oraz

A. zgrzewarka

B. palnik

C. zaciskarka

D. gratownik

Zgrzewarka, palnik oraz zaciskarka to narzędzia stosowane w innych technologiach łączenia rur, które jednak nie mają zastosowania w przypadku rur PVC-C montowanych w technologii klejonej. Zgrzewarka służy do łączenia rur za pomocą zgrzewania, które jest stosowane głównie w instalacjach gazowych oraz niektórych systemach wodociągowych wykonanych z PE (polietylenu) lub PP (polipropylenu). Palnik jest narzędziem używanym do lutowania, co jest inną metodą łączenia rur, najczęściej metalowych, gdzie wykorzystuje się wysoką temperaturę do topnienia materiału. Zaciskarka natomiast służy do formowania połączeń zaciskowych, co również nie jest metodą odpowiednią dla rur PVC-C, które wymagają zastosowania kleju do połączeń. Użycie tych narzędzi w kontekście instalacji PVC-C może prowadzić do poważnych błędów, takich jak nieszczelności czy uszkodzenia materiału, ponieważ każda z tych metod łączenia ma swoje specyficzne wymagania i zastosowania. Właściwe zrozumienie technologii łączenia i użycie odpowiednich narzędzi jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności instalacji wodociągowych.

Pytanie 6

Jaką funkcję pełnią zawory redukcyjne zainstalowane w sieci wodociągowej?

A. Utrzymują ciśnienie w sieci w akceptowalnych granicach

B. Zapewniają przepływ wody tylko w jednym kierunku

C. Chronią sieć przed nadmiernymi naprężeniami osiowymi

D. Regulują ilość przepływającej wody

Zawory redukcyjne mają specyficzne funkcje, które nie obejmują zapewnienia przepływu wody tylko w jednym kierunku, co jest zadaniem zaworów zwrotnych. Ich działanie nie polega również na zabezpieczaniu sieci przed nadmiernymi naprężeniami osiowymi, co jest typowe dla innych elementów instalacji, jak na przykład wsporniki czy amortyzatory. Stwierdzenie, że zawory redukcyjne regulują ilość przepływającej wody, może być mylące, ponieważ ich główną funkcją jest kontrola ciśnienia, a nie bezpośrednia regulacja przepływu. W rzeczywistości, regulacja ilości przepływu wody w sieci wodociągowej odbywa się za pomocą innych urządzeń, takich jak zawory sterujące czy przepustnice, które dostosowują przepływ w zależności od potrzeb odbiorców. Pojęcie ciśnienia i przepływu często jest mylone przez osoby, które nie mają głębokiej wiedzy na temat hydrauliki. W praktyce, nieprawidłowe zrozumienie roli zaworów redukcyjnych może prowadzić do błędnych decyzji projektowych, co może wpłynąć na wydajność całego systemu wodociągowego. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że zawory redukcyjne są istotnym elementem do zarządzania ciśnieniem, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności sieci.

Pytanie 7

Jaką metodę należy zastosować do łączenia rur i kształtek polietylenowych o średnicy DN 50 w sieci gazowej?

A. zgrzewania polifuzyjnego

B. klejenia kielichowego

C. zgrzewania elektrooporowego

D. zaciskania promieniowego

Zgrzewanie elektrooporowe to jedna z najbardziej efektywnych metod łączenia rur i kształtek polietylenowych, zwłaszcza w przypadku instalacji gazowych. Ta technika polega na zastosowaniu specjalnych złączek wyposażonych w oporniki, które po podłączeniu do źródła prądu elektrycznego generują ciepło. To ciepło topi materiał polietylenowy, tworząc trwałe i szczelne połączenie. Zgrzewanie elektrooporowe jest szczególnie zalecane w systemach gazowych, ponieważ zapewnia wysoką odporność na ciśnienie i temperaturę, co jest kluczowe przy transportowaniu gazu. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 1555, ta metoda łączenia jest uznawana za jedną z najbezpieczniejszych i najskuteczniejszych. Przykłady zastosowania obejmują budowę sieci gazowych, gdzie wymagana jest odporność na udekorowanie i mechaniczne uszkodzenia. Dzięki swojej niezawodności, zgrzewanie elektrooporowe jest powszechnie stosowane zarówno w nowych instalacjach, jak i podczas modernizacji istniejących systemów.

Pytanie 8

Minimalna kubatura pomieszczenia, w którym można zainstalować kocioł na paliwo gazowe, wynosi

A. 8,0 m3

B. 2,2 m3

C. 1,9 m3

D. 5,0 m3

Wybierając odpowiedzi takie jak 1,9 m3, 2,2 m3 czy 5,0 m3, można odnieść wrażenie, że normy dotyczące minimalnej kubatury pomieszczenia, w którym zainstalowany ma być kocioł gazowy, są mniej restrykcyjne lub nie są istotne. Tego rodzaju myślenie wynika z niedoceniania znaczenia odpowiedniej wentylacji i przestrzeni dla prawidłowego działania urządzeń grzewczych. W rzeczywistości, zbyt mała kubatura pomieszczenia może prowadzić do zjawisk niebezpiecznych, takich jak gromadzenie się spalin, co w konsekwencji może stwarzać ryzyko zatrucia tlenkiem węgla. Zgodnie z przepisami budowlanymi oraz wytycznymi branżowymi, pomieszczenie, w którym zainstalowany jest kocioł gazowy, powinno mieć odpowiednią objętość, aby zapewnić dostęp powietrza niezbędnego do procesu spalania. Warto zauważyć, że różne typy kotłów mogą mieć różne wymagania dotyczące kubatury, jednak przyjęcie minimalnej wartości 8 m3 jest powszechnym standardem dla kotłów gazowych o większych mocach. Wybór niewłaściwej kubatury może również wpłynąć na efektywność energetyczną systemu grzewczego, prowadząc do zwiększonego zużycia paliwa oraz niższej sprawności energetycznej. W praktyce, stosowanie się do norm i dobrych praktyk branżowych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności działania systemów grzewczych.

Pytanie 9

Jakie wartości wilgotności względnej powietrza są odpowiednie dla komfortu cieplnego w pomieszczeniu mieszkalnym?

A. 20% - 80%

B. 30% - 70%

C. 20% - 50%

D. 40% - 80%

Wilgotność względna powietrza w zakresie od 30% do 70% jest uznawana za optymalną dla komfortu cieplnego w pomieszczeniach mieszkalnych. Utrzymanie wilgotności w tym przedziale przyczynia się do minimalizacji odczuwania dyskomfortu termicznego, co jest kluczowe dla zdrowia i samopoczucia mieszkańców. Wartości poniżej 30% mogą prowadzić do suchości powietrza, co z kolei może powodować problemy zdrowotne, takie jak podrażnienia błon śluzowych, a także wpływać negatywnie na meble i inne elementy wyposażenia. Z kolei, wilgotność powyżej 70% sprzyja rozwojowi pleśni i roztoczy, co jest niebezpieczne dla alergików i osób z problemami układu oddechowego. Dobre praktyki w zakresie wentylacji i klimatyzacji powinny uwzględniać te parametry, aby zapewnić optymalne warunki do życia. Przykładowo, w nowoczesnych budynkach mieszkalnych stosuje się systemy wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepła, które nie tylko regulują temperaturę, ale również poziom wilgotności, co pozwala na efektywne zarządzanie komfortem cieplnym.

Pytanie 10

Na podstawie tabeli oblicz koszt montażu dwóch cyklonów wiedząc, że czas pracy montera wynosi 4 godziny, a do montażu cyklonów potrzeba 5 m rury elastycznej z tworzywa sztucznego.

Materiał / robocizna	Ilość	Cena jednostkowa
cyklon	1 szt.	550,00 zł
rura elastyczna z tworzywa sztucznego	1 m	8,00 zł
kołki montażowe dla cyklonu	1 kpl.	8,00 zł
robocizna	1 r-g	40,00 zł

A. 1100,00 zł

B. 1316,00 zł

C. 1116,00 zł

D. 1196,00 zł

Wybór jednej z błędnych odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia całego procesu obliczania kosztów montażu. Często w takich sytuacjach pomija się istotne elementy, takie jak koszty materiałów czy robocizny. Na przykład, nie uwzględnienie ceny rury elastycznej z tworzywa sztucznego może prowadzić do znacznego niedoszacowania całkowitego kosztu. Warto również zauważyć, że pomijanie dodatkowych elementów, takich jak kołki montażowe, jest typowym błędem, który może wprowadzać w błąd przy szacowaniu kosztów. Koszt robocizny, który wynosi 160,00 zł, również powinien być wzięty pod uwagę, ponieważ praca montera jest nieodłącznym elementem każdej instalacji. Błędne podejście do obliczeń może prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych, w tym do przekroczenia budżetu projektu. Dlatego niezwykle istotne jest, aby każda osoba zaangażowana w wycenę i planowanie projektów budowlanych czy montażowych dokładnie rozumiała, jak wszystkie elementy kosztowe się ze sobą łączą. Zastosowanie standardów branżowych w obliczeniach kosztów jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników i unikania pułapek finansowych.

Pytanie 11

W materiałach technicznych wskazano, że rura kanalizacyjna Ø0,2 m o długości l = 300 m powinna być układana ze spadkiem i = 2‰. O ile zwiększy się zagłębienie rury na tej długości?

A. 0,6 m

B. 3,0 m

C. 0,3 m

D. 6,0 m

Wybór innych odpowiedzi na to pytanie często wynika z błędnego zrozumienia pojęcia spadku oraz jego zastosowania w kontekście długości przewodu. Na przykład, odpowiedź 3,0 m może sugerować nadmierne założenie, iż spadek jest znacznie bardziej intensywny niż w rzeczywistości. Odpowiedź 0,3 m z kolei mogłaby sugerować zbyt mały spadek, który nie zapewniałby efektywnego przepływu. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że spadek 2‰ automatycznie przekłada się na większe wartości zagłębienia przy długości 300 m. Ważne jest, aby właściwie przeliczyć wartości, a także zrozumieć, że spadek odnosi się do stosunku wysokości do długości, a nie do całkowitego zagłębienia. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do nieprawidłowych obliczeń i w konsekwencji do problemów z funkcjonowaniem systemu kanalizacyjnego, na przykład do zatorów czy niesprawności w odprowadzaniu ścieków. Dlatego tak istotne jest przyswojenie zasad hydrauliki oraz umiejętność stosowania wzorów na zagłębienie w praktyce inżynieryjnej, zgodnie z obowiązującymi normami i standardami, co z kolei wpływa na jakość projektowania i budowy infrastruktury.

Pytanie 12

Główna kontrola szczelności systemu gazowego jest realizowana po

A. zamknięciu zaworów odcinających

B. zaślepieniu końcówek instalacji

C. zamknięciu zaworów w przewodach poziomych

D. przeprowadzeniu zabezpieczenia przed korozją

Zamknięcie kurków odcinających, wykonanie zabezpieczenia antykorozyjnego oraz zamknięcie kurków na przewodach poziomych nie są właściwymi metodami do przeprowadzenia głównej próby szczelności instalacji gazowej. Zamknięcie kurków odcinających, choć może wydawać się logicznym krokiem, nie zapewnia w rzeczywistości, że instalacja jest szczelna. Kurki mogą być nieszczelne w swoim zamknięciu, co prowadzi do błędnych wniosków na temat stanu całej instalacji. Wykonanie zabezpieczenia antykorozyjnego, chociaż ważne z perspektywy długoterminowej ochrony instalacji, nie ma wpływu na same testy szczelności, które powinny być przeprowadzane w pierwszej kolejności. Z kolei zamykanie kurek na przewodach poziomych, podobnie jak pierwsza koncepcja, nie eliminuje ryzyka nieszczelności w innych miejscach instalacji. W takim przypadku niemożliwe jest wykrycie potencjalnych nieszczelności, co może prowadzić do poważnych zagrożeń dla bezpieczeństwa. Dlatego kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do jakiejkolwiek próby szczelności, wykonać zaślepienie końcówek, co umożliwia efektywne sprawdzenie całej instalacji w zamkniętym obiegu. Ignorowanie tego kroku może prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji, dlatego warto znać zasady i procedury związane z testowaniem szczelności instalacji gazowych, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie oraz bezpieczeństwo użytkowników.

Pytanie 13

Rury wodociągowe PE100 powinny być łączone przez

A. zgrzewanie

B. lutowanie

C. gwintowanie

D. zaprasowywanie

Gwintowanie, lutowanie i zaprasowywanie to metody, które nie są odpowiednie do łączenia rur wodociągowych wykonanych z PE100. Gwintowanie, choć powszechnie stosowane w innych materiałach, jak stal, nie jest efektywne w przypadku rur z polietylenu, ponieważ może prowadzić do osłabienia struktury materiału oraz zwiększenia ryzyka nieszczelności. W przypadku lutowania, metoda ta jest przeznaczona przede wszystkim dla metali i nie zapewnia odpowiedniej trwałości połączenia w przypadku materiałów plastikowych, jak PE100. Ponadto, lutowanie wymaga zastosowania dodatkowych materiałów lutowniczych, co wprowadza ryzyko zanieczyszczenia medium. Zaprasowywanie, mimo iż jest stosowane w niektórych systemach instalacyjnych, nie jest powszechną praktyką dla rur z polietylenu, ponieważ nie gwarantuje takiej samej niezawodności i szczelności jak zgrzewanie. Typowym błędem jest mylenie tych metod w przypadku różnych materiałów, co prowadzi do nieodpowiednich wyborów w projektowaniu systemów wodociągowych. Właściwe zrozumienie właściwości materiałów oraz ich odpowiednich metod łączenia jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej i efektywnej eksploatacji instalacji.

Pytanie 14

Z jakiego rodzaju rur powinien być wykonany przykanalik do ścieków agresywnych?

A. Stalowych

B. Betonowych

C. Żeliwnych

D. Kamionkowych

Kamionkowe rury są zalecanym materiałem do budowy przykanalików na ścieki agresywne ze względu na ich wysoką odporność na działanie substancji chemicznych oraz korozję. Kamionka, będąca materiałem ceramicznym, charakteryzuje się minimalną absorpcją wody i jest w stanie wytrzymać wpływ różnorodnych chemikaliów, co czyni ją idealnym wyborem w przypadku odprowadzania ścieków przemysłowych, które mogą zawierać agresywne substancje. Zastosowanie rur kamionkowych znajduje uzasadnienie w standardach budowlanych i normach dotyczących systemów kanalizacyjnych, które podkreślają konieczność używania materiałów odpornych na korozję. Przykładowo, w instalacjach przemysłowych, gdzie ścieki mogą mieć pH skrajnie niskie lub wysokie, rury kamionkowe skutecznie utrzymują integralność systemu odprowadzania. Dodatkowo, ich gładka powierzchnia wewnętrzna minimalizuje opory przepływu i ogranicza osadzanie się zanieczyszczeń, co przekłada się na dłuższą żywotność systemu.

Pytanie 15

System grzewczy o zamkniętej konstrukcji wyróżnia się tym, że obszar wodny

A. nie jest w wolnym połączeniu z otoczeniem

B. jest związany z atmosferą poprzez zawór zabezpieczający

C. jest zapełniony mieszaniną powietrza i wody

D. jest połączony z atmosferą poprzez otwarte naczynie wysypowe

W przypadku systemów grzewczych, które wypełnione są mieszaniną wodno-powietrzną, mówimy o układach otwartych, co stwarza wiele problemów związanych z efektywnością i bezpieczeństwem. Przykładowo, w układach otwartych, swobodny dostęp powietrza do systemu może prowadzić do powstawania pęcherzyków powietrza, co z kolei wpływa na transport ciepła, a często również na uszkodzenia pomp. Ponadto, połączenie z atmosferą przez zawór bezpieczeństwa jest nieodpowiednie, gdyż te zawory są zaprojektowane do ochrony przed nadmiernym ciśnieniem, ale nie mogą utrzymać stabilności ciśnienia roboczego podczas normalnej pracy systemu. Ostatecznie, połączenie z atmosferą przez otwarte naczynie zbiorcze jest archaiczną metodą, która nie spełnia współczesnych wymagań dotyczących efektywności energetycznej i bezpieczeństwa, a także nie jest zalecana zgodnie z aktualnymi standardami budowlanymi. Błędem jest zakładanie, że jakiekolwiek połączenie z atmosferą zwiększa bezpieczeństwo, gdy w rzeczywistości prowadzi to do nieprzewidzianych problemów z ciśnieniem i wydajnością systemu grzewczego.

Pytanie 16

Podczas serwisowania systemu klimatyzacyjnego pozostały czynnik chłodniczy (freon) powinien być

A. przepompowany do butli do odzysku czynnika chłodniczego

B. wypuszczony na otwarte powietrze

C. przepompowany do zbiornika zapasowego

D. wprowadzony do pojemnika z tworzywa sztucznego

Wypuszczenie czynnika chłodniczego na wolne powietrze jest nie tylko praktyką, która narusza zasady ochrony środowiska, ale także może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych. Czynnik chłodniczy, jak freon, jest substancją, która ma negatywny wpływ na warstwę ozonową i przyczynia się do globalnego ocieplenia. W wyniku tego, przepisy prawne w wielu krajach, w tym rozporządzenia Unii Europejskiej, zakazują bezpośredniego uwalniania tych substancji do atmosfery. Przepompowanie czynnika do zbiornika zastępczego, jak zbiornik z tworzywa sztucznego, również jest nieodpowiednie, ponieważ materiały te nie są przystosowane do bezpiecznego przechowywania substancji chemicznych, co stwarza ryzyko wycieków i zanieczyszczenia środowiska. Niezastosowanie się do właściwych procedur odzysku czynnika może prowadzić do jego nieodwracalnej utraty oraz narażać serwisantów na niebezpieczeństwo związane z obsługą substancji chemicznych. W praktyce, odpowiednie postępowanie z czynnikiem chłodniczym nie tylko wspiera zrównoważony rozwój, ale również zapewnia bezpieczeństwo ludzi i ochronę zdrowia publicznego.

Pytanie 17

Na końcu pionu wodociągowego w systemie z dolnym rozdziałem musi być zamontowany zawór

A. zwrotny

B. przelotowy z kurkiem spustowym

C. czerpalny ze złączką do węża

D. odpowietrzający

Zawór przelotowy z kurkiem spustowym jest kluczowym elementem instalacji wodociągowej, szczególnie w pionach, gdzie ma zapewnić kontrolę nad przepływem wody. Jego podstawową funkcją jest umożliwienie łatwego spuszczania wody z instalacji, co jest niezwykle istotne w przypadku konserwacji lub awarii. W sytuacjach, gdy konieczne jest opróżnienie systemu z wody, kurkowy zawór przelotowy pozwala na szybkie i efektywne wykonanie tej operacji, minimalizując ryzyko uszkodzenia elementów instalacji. Zgodnie z normami budowlanymi, takie zawory powinny być montowane w miejscach dostępnych dla użytkowników, aby umożliwić szybką interwencję w razie potrzeby. W praktyce, zastosowanie zaworu przelotowego z kurkiem spustowym jest standardem w budynkach mieszkalnych i komercyjnych, gdzie konieczność zarządzania wodą jest niezbędna dla utrzymania sprawności systemu hydraulicznego. Dodatkowo, zawory tego typu często są wyposażone w wskaźniki stanu, co ułatwia użytkownikom monitoring działania instalacji.

Pytanie 18

Aby przeprowadzić odpowietrzanie instalacji c.o. z pompą, należy zamontować na końcach pionów zasilających

A. manualne zawory odpowietrzające.

B. zbiorniki do odpowietrzania.

C. tzw. zawory odpowietrzające.

D. automatyczne zawory odpowietrzające.

Wybór fajek odpowietrzających jako rozwiązania do odpowietrzania instalacji c.o. jest mylny, ponieważ te elementy, choć znane, wymagają ręcznej obsługi i regularnego nadzoru, co w praktyce może prowadzić do zaniedbań i problemów z systemem. Fajki odpowietrzające nie są w stanie automatycznie usuwać powietrza, co znacząco ogranicza ich funkcjonalność i efektywność. Ręczne zawory odpowietrzające, mimo że mogą być użyte w określonych warunkach, również wymagają aktywnej interwencji użytkownika. Oznacza to, że ich stosowanie wiąże się z koniecznością regularnego monitorowania i ręcznego otwierania zaworów, co jest czasochłonne i może prowadzić do nieefektywnego odpowietrzania. Z kolei zbiorniki odpowietrzające, mimo że mogą być stosowane w niektórych systemach, nie są powszechnie implementowane w standardowych instalacjach pompowych. Ich funkcja jest bardziej złożona i wymaga precyzyjnego zaprojektowania systemu. W praktyce, błędne decyzje dotyczące wyboru metody odpowietrzania mogą prowadzić do poważnych problemów, takich jak spadek wydajności ogrzewania, zwiększenie kosztów eksploatacji oraz ryzyko uszkodzenia instalacji. Dlatego kluczowe jest stosowanie elementów, które zapewniają automatyczne i efektywne odpowietrzanie, jak samoczynne zawory odpowietrzające, które są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 19

Który z rodzajów grzejników nie jest klasyfikowany jako oddający ciepło poprzez konwekcję?

A. Gładki rurowy

B. Promiennikowy gazowy

C. Ożebrowany stalowy

D. Członowy aluminiowy

Promiennikowy gazowy grzejnik nie należy do grupy urządzeń oddających ciepło przez konwekcję, ponieważ jego działanie opiera się na promieniowaniu ciepła. W przeciwieństwie do grzejników konwekcyjnych, które ogrzewają powietrze wokół siebie, grzejniki promiennikowe emitują promieniowanie podczerwone, które bezpośrednio ogrzewa obiekty i osoby w swoim zasięgu. To sprawia, że są one szczególnie efektywne w przestrzeniach, gdzie nie ma potrzeby podnoszenia temperatury całego powietrza w pomieszczeniu. Przykładowo, w halach produkcyjnych czy na zewnątrz, gdzie potrzebne jest szybkie i lokalne ogrzewanie, grzejniki promiennikowe sprawdzają się doskonale. Warto również zauważyć, że ich efektywność energetyczna oraz komfort cieplny mogą być wyższe niż w przypadku tradycyjnych grzejników konwekcyjnych, co czyni je atrakcyjnym rozwiązaniem w kontekście zrównoważonego rozwoju i oszczędności energii.

Pytanie 20

Jaką metodę łączenia elementów powinno się wykorzystać w systemie kanalizacyjnym z tworzywa PE?

A. Spawanie

B. Zgrzewanie

C. Zaprasowywanie

D. Gwintowanie

Gwintowanie nie jest odpowiednią metodą łączenia elementów z polietylenu. W przypadku PE, materiał ten jest elastyczny i nie ma odpowiedniej struktury, aby uzyskać trwałe połączenie przez gwintowanie. To podejście jest bardziej typowe dla rur metalowych lub niektórych tworzyw sztucznych, gdzie można uzyskać mocny związek mechaniczny. Z kolei spawanie, chociaż jest techniką używaną do łączenia materiałów termoplastycznych, nie jest standardową metodą dla PE w instalacjach kanalizacyjnych. Spawanie wymaga specjalistycznego sprzętu i doświadczenia, co czyni je mniej praktycznym w porównaniu do zgrzewania. Zaprasowywanie również nie jest preferowanym sposobem dla elementów z PE. Ta metoda łączenia stosuje się głównie w przypadku rur mosiężnych lub stalowych, gdzie używa się specjalnych złączek. Zastosowanie niewłaściwej metody łączenia może prowadzić do problemów z nieszczelnością oraz skrócenia żywotności instalacji. Dlatego kluczowe jest właściwe dobranie metody łączenia w zależności od materiału i zastosowania, aby zapewnić niezawodność i trwałość systemu kanalizacyjnego.

Pytanie 21

Jakie urządzenie służy do eliminacji oparów i zapachów powstających nad kuchenką gazową?

A. odciąg miejscowy

B. wentylator osiowy

C. wyrzutnia powietrza

D. wentylator promieniowy

Odciąg miejscowy jest kluczowym elementem w procesie wentylacji kuchennej, szczególnie w kontekście usuwania oparów i zapachów powstałych podczas gotowania na kuchence gazowej. Działa on poprzez bezpośrednie wychwytywanie zanieczyszczonego powietrza w miejscu jego powstawania, co znacząco poprawia jakość powietrza w pomieszczeniu. Zastosowanie odciągu miejscowego, takiego jak okap kuchenny, pozwala na efektywne usuwanie pary wodnej, tłuszczu i innych zanieczyszczeń, co jest zgodne z normami zdrowotnymi oraz dobrymi praktykami w zakresie wentylacji. Przykładowo, w przypadku intensywnego gotowania, okap może pracować na pełnej mocy, co umożliwia usunięcie nawet 90% zanieczyszczeń. Warto również zauważyć, że odpowiedni dobór odciągu miejscowego powinien być uzależniony od wielkości kuchni i rodzaju gotowanych potraw, co pomaga w zapewnieniu optymalnych warunków pracy oraz bezpieczeństwa użytkowników. W związku z tym, stosowanie odciągu miejscowego jest nie tylko praktyką, ale również wymogiem w wielu obiektach gastronomicznych.

Pytanie 22

Wysokość montażu baterii wiszącej, mierzona od górnej krawędzi wanny do osi baterii, powinna wynosić

A. od 100 do 150 cm

B. od 25 do 35 cm

C. od 90 do 120 cm

D. od 10 do 18 cm

Wysokość montażu baterii wiszącej jest kluczowym aspektem, który powinien być dokładnie przemyślany przed rozpoczęciem prac instalacyjnych. Odpowiedzi sugerujące wartości takie jak 100-150 cm, 25-35 cm czy 90-120 cm nie uwzględniają zasad ergonomii i praktyczności w codziennym użytkowaniu. Montaż baterii na wysokości 100-150 cm sprawia, że dostęp do wody staje się niewygodny, zwłaszcza dla osób o niższym wzroście. Taki montaż mógłby być akceptowalny jedynie w bardzo specyficznych sytuacjach, ale nie jest on standardem w typowych instalacjach łazienkowych. Z kolei odpowiedzi sugerujące wysokości 25-35 cm oraz 90-120 cm również są nieodpowiednie, ponieważ mieszczą się poza ergonomicznie zalecanym zakresem – mogą prowadzić do niewygodnego użytkowania i potencjalnych wypadków, jak na przykład zachlapania lub trudności w obsłudze baterii. Warto również pamiętać o tym, że niewłaściwe umiejscowienie baterii może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania wody oraz zjawisk jak nadmierna para wodna, co z kolei może skutkować problemami z wilgocią i pleśnią w pomieszczeniu. Dlatego tak istotne jest, aby zawsze stosować się do rekomendacji i standardów branżowych dotyczących montażu armatury sanitarnej.

Pytanie 23

Jaką minimalną odległość od płyty kuchennej należy zachować przy montażu okapu wentylacyjnego nad kuchnią gazową?

A. 650 mm

B. 400 mm

C. 450 mm

D. 500 mm

Poprawna odpowiedź, czyli odległość 650 mm, jest zgodna z zaleceniami zawartymi w normach budowlanych oraz wytycznych producentów sprzętu kuchennego. Okap wentylacyjny należy montować na odpowiedniej wysokości, aby zapewnić efektywne usuwanie oparów, zapachów i zanieczyszczeń powstających podczas gotowania. Zbyt mała odległość od płyty kuchennej może prowadzić do niedostatecznego działania okapu, co skutkuje gromadzeniem się pary wodnej i tłuszczu w kuchni, a także zwiększa ryzyko pożaru. W praktyce, wysokość 650 mm jest często rekomendowana dla urządzeń gazowych, ponieważ zapewnia optymalne wciąganie powietrza przy jednoczesnym zachowaniu komfortu użytkowania. Dodatkowo, należy również zwrócić uwagę na aspekt estetyczny oraz ergonomiczny, aby użytkownik miał swobodny dostęp do płyty kuchennej bez przeszkód. Warto podkreślić, że różne urządzenia mogą mieć indywidualne wymagania, dlatego zawsze należy zapoznać się z instrukcją montażu dostarczoną przez producenta, co pozwala na prawidłową instalację i efektywne działanie okapu.

Pytanie 24

Grupa trzech pracowników ma za zadanie ułożyć 100 m rurociągu wodociągowego PVC w ciągu 30 godzin. Stawka za godzinę pracy jednego pracownika wynosi 10 zł. Oblicz całkowity koszt pracy wykonanej przez pracowników.

A. 900 zł

B. 1 000 zł

C. 400 zł

D. 3 000 zł

Czasami źle wybrane odpowiedzi wynikają z różnych nieporozumień. Na przykład, jeśli ktoś myśli, że 400 zł to koszt pracy jednego robotnika za 30 godzin, to jest w błędzie, bo należy wziąć pod uwagę wszystkich trzech robotników. Podobnie, jeżeli ktoś uzna, że 1 000 zł to koszt dla trzech robotników, to też nie pasuje, bo 1 000 zł oznaczałoby 100 godzin pracy po 10 zł, a to nie pokrywa czasu, który oni przepracowali. Z kolei kwota 3 000 zł może sugerować, że ktoś pomylił całkowitą liczbę roboczogodzin z zarobkami trzech robotników, co by oznaczało 300 roboczogodzin, a to znowu nie zgadza się z tym, co podano w pytaniu. Takie błędne myślenie może wprowadzić sporo chaosu w budżetach projektów i to jest naprawdę ważne, żeby tego unikać. Warto trzymać się standardowych metod obliczeń, żeby mieć pewność, że nasze wyliczenia są poprawne.

Pytanie 25

Do alternatywnych źródeł energii zalicza się

A. gaz propan-butan

B. gaz naturalny

C. biogaz

D. lekki olej grzewczy

Biogaz jest uznawany za niekonwencjonalne źródło energii, ponieważ powstaje z procesu fermentacji beztlenowej materii organicznej, takiej jak odpady rolnicze, odchody zwierzęce czy resztki roślinne. W przeciwieństwie do tradycyjnych paliw kopalnych, biogaz jest odnawialny i może być wykorzystywany do produkcji energii elektrycznej oraz cieplnej. Przykładowo, w wielu krajach Europy biogazownie, które przetwarzają odpady organiczne, stają się istotnym elementem lokalnych systemów zarządzania odpadami i energią. Światowe standardy, takie jak normy ISO dotyczące biogazowni, promują efektywne wykorzystanie biogazu w celu redukcji emisji gazów cieplarnianych, co jest zgodne z globalnymi celami zrównoważonego rozwoju. Ponadto, biogaz może być także zastosowany jako paliwo do silników gazowych, co zwiększa efektywność wykorzystania energii w transporcie.

Pytanie 26

Na głębokości, która umożliwia ułożenie warstwy przykrywającej o grubości 40 cm, można instalować sieci ciepłownicze z rur

A. tworzywowych

B. stalowych

C. miedzianych

D. preizolowanych

Sieci ciepłownicze wykonane z rur preizolowanych są odpowiednim rozwiązaniem do układania na głębokości, która zapewnia warstwę przykrywającą o grubości 40 cm. Rury preizolowane składają się z zewnętrznej warstwy ochronnej, izolacji termicznej oraz rury transportowej, co pozwala na minimalizację strat ciepła oraz zwiększenie efektywności energetycznej systemu. Ponadto, dzięki ich konstrukcji, rury te są odporne na działanie czynników atmosferycznych, co czyni je idealnym wyborem do podziemnych instalacji. W praktyce stosuje się je w systemach ogrzewania miejskiego, gdzie niskie temperatury oraz zmienne warunki gruntowe mogą wpływać na wydajność. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 253, preizolowane rury ciepłownicze zapewniają nie tylko efektywność, ale również długowieczność instalacji. Przykładem zastosowania mogą być miejskie sieci ciepłownicze w dużych aglomeracjach, które wymagają efektywnego transportu ciepła na znaczne odległości.

Pytanie 27

Jakiego urządzenia należy użyć do łączenia rur PEX oraz kształtek w systemie grzewczym?

A. Gwinciarki elektrycznej

B. Zgrzewarki elektrooporowej

C. Zaciskarki osiowej

D. Zgrzewarki kielichowej

Zaciskarka osiowa to urządzenie, które jest niezbędne do łączenia rur PEX oraz kształtek w instalacjach grzewczych. Działa ona na zasadzie zaciskania, co zapewnia trwałe i szczelne połączenie. W praktyce, polega na umieszczeniu rury PEX w odpowiedniej kształtce, a następnie za pomocą zaciskarki osiowej zsunięcie jej do wymaganego stopnia. Takie połączenie jest szczególnie istotne w systemach grzewczych, gdzie ciśnienie oraz temperatura mogą się zmieniać. Zaciskarki osiowe są zazwyczaj bardzo łatwe w użyciu, co czyni je popularnym wyborem wśród instalatorów. Poza tym, zapewniają one szybkie i efektywne połączenia bez konieczności stosowania dodatkowych materiałów, takich jak kleje lub uszczelniacze. Warto podkreślić, że zgodnie z normami branżowymi, takie połączenia muszą być wykonane zgodnie z zaleceniami producenta rur PEX, aby zagwarantować ich długowieczność oraz niezawodność w funkcjonowaniu systemu grzewczego.

Pytanie 28

Jaką minimalną odległość powinien zachować stalowy grzejnik płytowy od parapetu?

A. 5cm

B. 10cm

C. 15cm

D. 7cm

Wybór odpowiedzi, która proponuje większe odległości, takich jak 15 cm, 10 cm czy 5 cm, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad działania systemów grzewczych oraz ich efektywności. Przykładowo, zasada mówiąca o większych odległościach od parapetu, choć może wydawać się rozsądna, w rzeczywistości prowadzi do obniżenia efektywności ogrzewania. Zbyt duża odległość od parapetu może skutkować nieoptymalnym rozprowadzeniem ciepła w pomieszczeniu, co prowadzi do nierównomiernego ogrzewania. Z kolei zbyt mała odległość, jak 5 cm, mogłaby uniemożliwić prawidłowy przepływ powietrza, co również obniża efektywność grzewczą. Warto zauważyć, że odległość 7 cm od parapetu jest ustalona na podstawie badań i analiz, które pokazują jej wpływ na konwekcję cieplną. W praktyce, przy instalacji grzejnika kluczowe jest także uwzględnienie specyfiki pomieszczenia, jego układu oraz rodzaju zastosowanych materiałów budowlanych. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do nieefektywnego działania systemu grzewczego, a w rezultacie do zwiększenia kosztów eksploatacji oraz obniżenia komfortu użytkowania. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie standardów oraz dobrych praktyk w instalacjach grzewczych.

Pytanie 29

Na gazociągu w lokalizacjach, gdzie mogą pojawić się nieszczelności, powinno się zainstalować

A. rurę wydmuchową

B. instalację alarmową

C. sączek węchowy

D. czujnik gazu

Sączek węchowy to urządzenie, które jest niezwykle ważne w kontekście bezpieczeństwa gazociągów. Jego podstawowym zadaniem jest wykrywanie nieszczelności poprzez identyfikację obecności gazu w atmosferze. Zasada działania polega na wykorzystaniu odpowiednich materiałów pochłaniających zapach gazu, co umożliwia pracownikom natychmiastowe reagowanie na potencjalne zagrożenie. W praktyce, sączki węchowe często stosowane są w miejscach, w których gaz może się gromadzić, na przykład w pobliżu zaworów, połączeń i innych newralgicznych lokalizacji. Ponadto, instalacja takich urządzeń jest zgodna z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 60079, które określają wymagania dotyczące sprzętu w atmosferach wybuchowych. Wprowadzenie sączków węchowych do systemów monitorowania gazu może znacznie zwiększyć poziom bezpieczeństwa, pozwalając na szybsze wykrywanie i eliminację zagrożeń.

Pytanie 30

Na jakiej wysokości od górnej krawędzi umywalki powinna być instalowana bateria umywalkowa naścienna?

A. 36 ÷ 45cm

B. 25 ÷ 35cm

C. 15 ÷ 24cm

D. 5 ÷ 14cm

Montaż baterii umywalkowej naściennej na wysokości 25 ÷ 35 cm od górnej krawędzi umywalki jest zgodny z zaleceniami ergonomii oraz komfortu użytkowania. W tej strefie uzyskuje się optymalne położenie, które zapewnia łatwy dostęp do wody, minimalizując jednocześnie ryzyko zachlapania otoczenia. Warto również zauważyć, że takie umiejscowienie baterii pozwala na łatwe korzystanie z umywalki zarówno dla osób dorosłych, jak i dzieci. Ponadto, przy montażu w tym zakresie wysokości, ważne jest aby uwzględnić rodzaj umywalki i jej przeznaczenie. Na przykład, w przypadku umywalek do rąk, wysoka bateria może być niepraktyczna, podczas gdy w umywalkach standardowych powinna znajdować się w przedziale 25 ÷ 35 cm. Warto również analizować konkretne modele baterii, ponieważ niektóre mogą mieć różne wymagania dotyczące montażu ze względu na ich konstrukcję. Dobrą praktyką jest zawsze konsultowanie się z producentem urządzenia oraz przestrzeganie lokalnych norm budowlanych, co gwarantuje bezpieczeństwo oraz funkcjonalność instalacji.

Pytanie 31

Grubość obliczeniowa warstwy izolacji cieplnej dla wysokotemperaturowej instalacji centralnego ogrzewania wykonanej z rur PEX/Alu/PEX o średnicy 40 mm wynosi

Średnica nominalna rurociągu	Grubość obliczeniowej warstwy izolacji [mm] przy temperaturze przesyłanego czynnika
	do 60°C	95°C
≤ 20	15	20
25	15	20
32	15	25
40	15	25
50	20	25
65	20	30

A. 20 mm

B. 15 mm

C. 30 mm

D. 25 mm

Grubość izolacji cieplnej ma kluczowe znaczenie dla efektywności energetycznej i bezpieczeństwa instalacji centralnego ogrzewania. W przypadku rur PEX/Alu/PEX o średnicy 40 mm i temperaturze czynnika wynoszącej 95°C, zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, wymagane jest zastosowanie grubości izolacji wynoszącej 25 mm. Taki dobór izolacji zapobiega utracie ciepła, co jest szczególnie istotne w kontekście oszczędności energii i ochrony środowiska. Dobrze dobrana izolacja nie tylko ogranicza straty cieplne, ale także chroni rury przed kondensacją wilgoci, co może prowadzić do korozji i innych uszkodzeń. W praktyce, zastosowanie odpowiedniej grubości izolacji jest zgodne z obowiązującymi normami i przepisami budowlanymi, które wskazują na konieczność izolowania rur w zależności od ich średnicy i temperatury. Efektywność cieplna instalacji jest zatem kluczowym elementem, który wpływa na komfort użytkowania oraz obniża koszty eksploatacyjne.

Pytanie 32

Eksploatacja sieci gazowej może być rozpoczęta na podstawie

A. mapy zasadniczej przedstawiającej przebieg sieci, szkicu sytuacyjnego obwodu sieci i protokołu z rozruchu sieci

B. szkicu inwentaryzacyjnym sieci, protokołu odbioru prac budowlanych oraz pozwolenia na użytkowanie sieci

C. szkicu sytuacyjnym obwodu sieci, protokołu z rozruchu sieci oraz pozwolenia na użytkowanie sieci

D. protokołu odbioru robót budowlanych, protokołu z rozruchu sieci i pozwolenia na użytkowanie sieci

Niepoprawne odpowiedzi często pomijają kluczowe elementy wymagane do legalnej eksploatacji sieci gazowej. Wiele z nich opiera się na niekompletnych informacjach, takich jak szkic inwentaryzacyjny czy mapa zasadnicza, które nie są wystarczające do przeprowadzenia odbioru technicznego. Szkic inwentaryzacyjny może być użyteczny w procesie projektowania, ale nie stanowi dokumentu formalnego, który zapewnia bezpieczeństwo i zgodność z normami. Mapa zasadnicza, choć istotna z punktu widzenia planowania, nie dostarcza wymaganych dowodów na przeprowadzenie odbioru budowlanego lub rozruchu. Podobnie szkic sytuacyjny obwodu sieci, mimo że może wskazywać lokalizację elementów, nie jest dokumentem, który mógłby zastąpić protokół z rozruchu. Tego typu nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych wniosków dotyczących procedur związanych z przekazywaniem sieci do eksploatacji. Kluczowe jest, aby każdy etap budowy i uruchomienia sieci gazowej był udokumentowany i zatwierdzony przez odpowiednie organy, co zabezpiecza nie tylko inwestycję, ale przede wszystkim bezpieczeństwo użytkowników i otoczenia. Ignorowanie tych standardów może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz ryzyka w zakresie bezpieczeństwa. Dlatego, aby każda nowa sieć mogła być użytkowana, konieczne jest przestrzeganie procedur opisanych w aktach prawnych oraz normach technicznych.

Pytanie 33

Jaką czynność należy przeprowadzać co 2÷4 miesiące, aby zapewnić czystość wentylacji mechanicznej z odzyskiem ciepła?

A. Mechanicznie oczyścić przewody wentylacyjne

B. Wymienić filtry w rekuperatorze

C. Odkurzyć wnętrze rekuperatora

D. Umyć wymiennik ciepła

Wydawać by się mogło, że odkurzenie wnętrza rekuperatora, umycie wymiennika ciepła czy mechaniczne czyszczenie przewodów wentylacyjnych są równie istotnymi czynnościami w konserwacji wentylacji mechanicznej. Jednak te podejścia nie są odpowiednie, gdyż nie rozwiązują podstawowego problemu, jakim jest filtracja powietrza. Odkurzanie wnętrza rekuperatora może chwilowo poprawić jego wygląd, ale nie wpływa na efektywność usuwania zanieczyszczeń z powietrza. Wymiennik ciepła, choć też wymaga czyszczenia, powinien być serwisowany znacznie rzadziej niż filtry, ponieważ jego zabrudzenie nie wpływa na codzienną pracę systemu, o ile filtry są wymieniane regularnie. Mechaniczne czyszczenie przewodów wentylacyjnych jest pracochłonne i nie zawsze konieczne; w większości przypadków, gdy filtry są w dobrym stanie, nie zachodzi potrzeba interwencji w przewody. Kluczowym błędem jest mylenie znaczenia tych czynności z podstawowym celem wentylacji, którym jest dostarczenie czystego powietrza do pomieszczeń. Brak regularnej wymiany filtrów prowadzi do ich zatykania, co z kolei zmusza wentylator do pracy w trudniejszych warunkach, zwiększając zużycie energii i zmniejszając wydajność całego systemu. Dlatego konieczność regularnego wymieniania filtrów jest niepodważalna i ma kluczowe znaczenie dla efektywności oraz zdrowia użytkowników. Osoby odpowiedzialne za utrzymanie systemu wentylacji powinny skupić się na tej podstawowej czynności, aby zapewnić optymalne warunki w przestrzeni mieszkalnej.

Pytanie 34

Jakim przewodem w instalacji gazowej gaz jest dystrybuowany na wyższe piętra?

A. Przewodem podłączeniowym

B. Pionem

C. Przewodem gazomierzowym

D. Przewodem użytkowym

Odpowiedź 'Pionem' jest prawidłowa, ponieważ w instalacjach gazowych piony są przewodami, które umożliwiają rozprowadzanie gazu na różne kondygnacje budynku. Piony gazowe są projektowane w taki sposób, aby zapewnić optymalny przepływ gazu oraz minimalizować ryzyko wycieków i awarii. W praktyce, pion gazowy prowadzi gaz od głównego przyłącza do poszczególnych odbiorników na różnych piętrach, co jest zgodne z normami PN-EN 1775 dotyczącymi instalacji gazowych. Ważnym aspektem projektowania pionów jest ich odpowiednia średnica oraz wentylacja, co zapewnia bezpieczeństwo użytkowników. Warto również zaznaczyć, że instalacje gazowe wymagają regularnych przeglądów i konserwacji, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie oraz zgodność z obowiązującymi przepisami. Przykładem zastosowania pionów gazowych mogą być budynki wielorodzinne, gdzie gaz dostarczany jest do mieszkań na różnych kondygnacjach, co wpływa na komfort i wydajność systemu grzewczego.

Pytanie 35

Obowiązkowe wyznaczanie stref kontrolowanych dotyczy sieci

A. ciepłowniczej

B. wodociągowej

C. gazowej

D. kanalizacyjnej

Wyznaczanie stref kontrolowanych dla sieci gazowej jest kluczowe dla bezpieczeństwa, jednak w przypadku odpowiedzi dotyczących sieci kanalizacyjnej, wodociągowej oraz ciepłowniczej nie uwzględnia się specyficznych zagrożeń związanych z tymi mediami. Sieci kanalizacyjne, choć także wymagają odpowiedniej obsługi, nie są narażone na takie ryzyko jak gaz, które może prowadzić do natychmiastowych i niebezpiecznych sytuacji. Z kolei sieci wodociągowe mają na celu dostarczanie wody pitnej, co nie wiąże się z ryzykiem pożarowym czy eksplozji. W przypadku sieci ciepłowniczej, chociaż także istnieją normy dotyczące bezpieczeństwa, ich zakres nie obejmuje stref kontrolowanych, które są tak istotne dla instalacji gazowych. Problemy z myśleniem w kategoriach strefy kontrolowanej dla tych sieci mogą wynikać z braku zrozumienia różnic w rodzaju zagrożeń, jakie stwarzają poszczególne media. Typowy błąd polega na generalizowaniu zasad bezpieczeństwa dla różnych typów instalacji, co prowadzi do mylnego przekonania, że wszystkie sieci wymagają takich samych środków ostrożności. W rzeczywistości, odpowiednie podejście do zarządzania ryzykiem różni się w zależności od charakterystyki danego medium oraz potencjalnych zagrożeń, które mogą wystąpić w przypadku awarii.

Pytanie 36

W jaki sposób określa się przewód instalacji gazowej, który rozprowadza gaz na różne piętra?

A. Odgałęzienie

B. Poziom

C. Pion

D. Magistrala

Wybór odpowiedzi innej niż "Pion" może prowadzić do nieporozumień w zakresie rozumienia instalacji gazowych. Poziom to termin, który nie odnosi się do struktury przewodów, lecz raczej do poziomego rozkładu. W kontekście instalacji gazowych poziomy rozkład gazu jest realizowany przez odgałęzienia od pionów, co powoduje, że sam termin nie jest właściwy dla przewodów transportujących gaz między kondygnacjami. Magistrala jest natomiast terminem używanym w odniesieniu do głównych przewodów gazowych, które rozprowadzają gaz w obrębie całego budynku, ale nie określa się na nią przewodu, który transportuje gaz w pionie. Odgałęzienie odnosi się do przewodów, które łączą poszczególne urządzenia gazowe z głównym przewodem, ale również nie dotyczy przewodów transportujących gaz w pionie. Typowym błędem jest mylenie tych terminów z uwagi na ich podobieństwo w kontekście instalacji. Właściwe zrozumienie terminologii jest kluczowe w projektowaniu i realizacji instalacji gazowych, ponieważ każdy element ma swoje specyficzne funkcje i zastosowanie, które muszą być przestrzegane zgodnie z obowiązującymi normami, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność systemu.

Pytanie 37

W poziomym rzucie minimalna odległość między gazomierzem a kuchenką gazową wynosi

A. 100cm

B. 120cm

C. 80cm

D. 60cm

Niepoprawne odpowiedzi na to pytanie często wynikają z braku zrozumienia norm dotyczących instalacji gazowych oraz ich wpływu na bezpieczeństwo użytkowników. Odpowiedź sugerująca 80 cm lub 60 cm jest znacznie poniżej wymaganego standardu, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Zbyt mała odległość między gazomierzem a kuchenką gazową stwarza ryzyko narażenia gazomierza na wysokie temperatury, co z kolei może prowadzić do uszkodzeń urządzenia oraz potencjalnych wycieków gazu. W przypadku odpowiedzi wskazujących na 120 cm, mimo że jest to bezpieczna odległość, nie jest ona wymagana przez aktualne przepisy, co może sugerować przesadną ostrożność lub brak znajomości aktualnych standardów. Warto zauważyć, że wszelkie instalacje gazowe powinny być zgodne z normami europejskimi, takimi jak PN-EN 1775 dotyczące instalacji gazu w budynkach mieszkalnych. Typowym błędem myślowym w takich przypadkach jest nadmierne zakładanie, że większa odległość oznacza automatycznie większe bezpieczeństwo, co nie zawsze jest zgodne z rzeczywistością. Ważne jest zrozumienie, że przepisy te są ustalane na podstawie badań i analiz zagrożeń oraz mają na celu ochronę zdrowia i życia użytkowników, a nie tylko spełnianie formalnych wymogów.

Pytanie 38

Wykonanie sieci kanalizacyjnej z rur PVC powinno odbywać się w technologii łączeń

A. kołnierzowych

B. klejonych

C. kielichowych

D. zgrzewanych

Zgrzewane połączenia są bardziej odpowiednie dla rur wykonanych z materiałów termoplastycznych, takich jak PP czy PE, ale nie są stosowane w systemach PVC ze względu na różnice w temperaturze topnienia oraz właściwościach materiałowych. Zgrzewanie wymaga precyzyjnego kontrolowania temperatury i czasu, co może być trudne do osiągnięcia w warunkach budowlanych, a nawet niewielkie błędy mogą prowadzić do osłabienia połączenia. Połączenia klejone również nie są zalecane w kontekście rur PVC w instalacjach kanalizacyjnych, ponieważ wymagają użycia specjalnych klejów, które nie zawsze zapewniają odpowiednią trwałość i odporność na chemikalia, występujące w ściekach. Co więcej, proces klejenia wymaga dokładnego czyszczenia powierzchni i stosowania właściwych technik aplikacji, co może być czasochłonne i skomplikowane. Kołnierzowe połączenia, z kolei, są użyteczne w instalacjach przemysłowych, ale są bardziej skomplikowane w montażu i wymagają dodatkowych elementów, takich jak uszczelki czy śruby, co zwiększa ryzyko nieszczelności. W kontekście budownictwa mieszkaniowego, preferowane są prostsze i bardziej niezawodne metody, takie jak połączenia kielichowe, które zapewniają odpowiednią funkcjonalność, zwłaszcza w instalacjach kanalizacyjnych, gdzie szczelność jest kluczowa.

Pytanie 39

Zainstalowanie nowej sieci wodociągowej zaczyna się od układania rurociągów

A. przyłączy

B. tranzytowych

C. rozdzielczych

D. magistralnych

Budowa nowej sieci wodociągowej rozpoczyna się od układania przewodów tranzytowych, które są kluczowym elementem w systemie dostarczania wody. Przewody tranzytowe mają za zadanie transportować wodę z punktu poboru (np. ze stacji uzdatniania wody) do lokalnych sieci dystrybucyjnych. Ich średnica i materiał wykonania są dostosowane do wymagań hydraulicznych oraz przewidywanych obciążeń. Przykładowo, w dużych miastach, gdzie wymagania dotyczące przepustowości są wysokie, stosuje się przewody tranzytowe o dużych średnicach, co pozwala na efektywne dostarczanie wody do różnych rejonów. Dobre praktyki branżowe zalecają, aby przewody tranzytowe były wykonane z materiałów odpornych na korozję, takich jak PVC, PEHD czy żeliwo, co zwiększa ich trwałość i niezawodność. Dodatkowo, właściwe projektowanie i instalacja tych przewodów powinny uwzględniać czynniki takie jak ciśnienie wody, ukształtowanie terenu oraz potencjalne zmiany w przyszłości, co jest kluczowe dla długoterminowej efektywności systemu wodociągowego.

Pytanie 40

Podczas testowania szczelności całego systemu wodociągowego wszystkie

A. hydranty wzdłuż trasy przewodu powinny być zamknięte

B. zdroje uliczne na trasie przewodu powinny być otwarte

C. zasuwy na trasie przewodu muszą być zamknięte

D. zasuwy wzdłuż trasy przewodu powinny pozostać otwarte

Zamknięcie hydrantów i zasuw na trasie przewodu wodociągowego podczas badania szczelności jest koncepcją, która może prowadzić do poważnych błędów w ocenie stanu systemu. Zamknięcie hydrantów ogranicza możliwość kontrolowania ciśnienia w całym przewodzie, co jest kluczowe dla zidentyfikowania potencjalnych nieszczelności. Hydranty, jako elementy systemu, powinny być dostępne w momencie przeprowadzania testów, aby zapewnić możliwość natychmiastowego reagowania w przypadku wykrycia problemów. Z kolei zamknięcie zasuw uniemożliwia swobodny przepływ wody, co może prowadzić do nieprawidłowych wyników testu i utrudniać detekcję przecieków. Dodatkowo, otwieranie zasuw przed testem ciśnieniowym jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, które nakładają obowiązek upewnienia się, że cały układ jest odpowiednio uzupełniony wodą, co zapobiega występowaniu powietrza w systemie. Niekiedy, zamknięcie zasuw może również prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, jak na przykład przypadkowe uszkodzenie infrastruktury wodociągowej z powodu nadmiernego ciśnienia, które nie ma gdzie uciec. Tego rodzaju myślenie o zamykaniu elementów systemu jest nie tylko niebezpieczne, ale także sprzeczne z ogólnymi normami bezpieczeństwa i dobrych praktyk w inżynierii wodociągowej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej