Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 13 stycznia 2025 20:00
Data zakończenia: 13 stycznia 2025 20:27

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Prowadzący działalność gospodarczą zgłosił, że zamierza płacić podatek dochodowy według metody liniowej, z obowiązującą stawką podatku 19%. W minionym roku obrotowym uzyskał przychód na poziomie 59 250 zł, a jego koszty uzyskania przychodu wyniosły 39 250 zł. Jaki będzie podatek dochodowy od osób fizycznych za ten rok obrotowy?

A. 3 270 zł

B. 3 800 zł

C. 7 458 zł

D. 11 258 zł

Obliczenia dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w Polsce są oparte na przychodach i kosztach uzyskania przychodu. W omawianym przypadku osoba fizyczna osiągnęła przychód w wysokości 59 250 zł oraz poniosła koszty uzyskania przychodu w wysokości 39 250 zł. Aby obliczyć podstawę opodatkowania, należy od przychodu odjąć koszty uzyskania przychodu: 59 250 zł - 39 250 zł = 20 000 zł. Następnie, mając podstawę opodatkowania, stosujemy stawkę podatku liniowego, która wynosi 19%. Zatem podatek dochodowy wynosi: 20 000 zł * 19% = 3 800 zł. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego rozliczania się z fiskusem oraz unikania błędów w deklaracjach podatkowych. W praktyce, przedsiębiorcy powinni regularnie monitorować swoje przychody i koszty, aby móc skutecznie planować swoje zobowiązania podatkowe.

Pytanie 2

Która z operacji gospodarczych powoduje zmiany zarówno w aktywach, jak i pasywach, a także prowadzi do wzrostu sumy bilansowej?

A. Wykup weksla własnego 3 200 zł

B. Spłata raty kredytu 600 zł

C. Faktura za sprzedane wyroby 14 000 zł

D. Otrzymano kredyt bankowy 35 000 zł

Odpowiedź "Otrzymano kredyt bankowy 35 000 zł" jest prawidłowa, ponieważ ta operacja gospodarcza wpływa zarówno na aktywa, jak i pasywa przedsiębiorstwa. Po otrzymaniu kredytu, następuje wzrost aktywów w postaci gotówki lub depozytów bankowych oraz równoczesny wzrost pasywów w postaci zobowiązań kredytowych. Taka sytuacja prowadzi do zwiększenia sumy bilansowej, ponieważ obie strony bilansu rosną o tę samą wartość. W praktyce, kredyt bankowy to typowe źródło finansowania dla firm, które pozwala na rozwój działalności, inwestycje w nowe maszyny czy zatrudnienie dodatkowych pracowników. Zgodnie z dobrymi praktykami zarządzania finansami, przedsiębiorstwa powinny starannie oceniać warunki kredytowe oraz zdolność do spłaty zobowiązań, aby uniknąć problemów finansowych w przyszłości. Warto również pamiętać, że umiejętne zarządzanie długiem może przyczynić się do wzrostu wartości firmy oraz jej stabilności finansowej.

Pytanie 3

Saldo materiałów w trakcie transportu to

A. debetowe konta "Rozliczenie kosztów"

B. kredytowe konta "Rozliczenie zakupu"

C. debetowe konta "Rozliczenie zakupu"

D. kredytowe konta "Rozliczenie kosztów"

Odpowiedź 'debetowe konta "Rozliczenie zakupu"' jest prawidłowa, ponieważ materiały w drodze są elementem aktywów, które jeszcze nie zostały formalnie przyjęte do magazynu, ale są w trakcie zakupu. W księgowości, materiały w drodze traktowane są jako debet na koncie rozliczeniowym, co oznacza, że stanowią one wartość, którą firma posiada, ale nie jest ona jeszcze zarejestrowana jako pełnoprawny składnik aktywów. Przykładem może być sytuacja, gdy firma zamawia surowce do produkcji, ale jeszcze ich nie odebrała. Do momentu dostarczenia, koszt zakupu jest klasyfikowany jako materiały w drodze, co znajduje odzwierciedlenie w debetowaniu konta "Rozliczenie zakupu". Standardy rachunkowości zalecają, aby takie transakcje były odpowiednio ewidencjonowane, co pozwala na zachowanie przejrzystości oraz dokładności w raportowaniu i analizie finansowej. W praktyce, stosowanie takich zasad umożliwia lepsze zarządzanie finansami przedsiębiorstwa oraz planowanie przyszłych wydatków.

Pytanie 4

Analizą finansową nie obejmuje się analizy

A. zaopatrzenia materiałowego

B. wyniku finansowego

C. zyskowności majątku

D. płynności finansowej

Analiza zaopatrzenia materiałowego nie jest przedmiotem analizy finansowej, ponieważ koncentruje się na procesach logistycznych i operacyjnych w przedsiębiorstwie. Analiza finansowa natomiast skupia się na ocenie i interpretacji danych finansowych, takich jak zyskowność, płynność czy rentowność aktywów. Przykładem może być ocena wskaźnika rentowności, który pozwala przedsiębiorstwom na zrozumienie, jak efektywnie wykorzystują swoje zasoby do generowania zysków. Analiza płynności finansowej, która również jest częścią analizy finansowej, umożliwia firmom ocenę ich zdolności do regulowania krótkoterminowych zobowiązań. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, przedsiębiorstwa powinny regularnie przeprowadzać analizy finansowe, aby podejmować świadome decyzje strategiczne. Wiedza o analizie finansowej jest kluczowa dla zarządzających, aby mogli skutecznie planować i przewidywać przyszłe wyniki finansowe firmy.

Pytanie 5

Rejestrowanie operacji gospodarczych zgodnie z zasadą podwójnego zapisu odbywa się na kontach

A. księgi głównej

B. szczegółowych

C. pozabilansowych

D. ksiąg pomocniczych

Księgi główne stanowią fundament systemu ewidencji operacji gospodarczych, szczególnie w kontekście zasady podwójnego zapisu. Ta zasada polega na tym, że każda operacja gospodarcza wpływa na co najmniej dwa konta – jedno konto zostaje obciążone, a drugie uznane. Księgi główne, jako centralne miejsce rejestracji transakcji, umożliwiają kontrolowanie i monitorowanie sald poszczególnych kont. Dzięki nim przedsiębiorstwo jest w stanie przedstawić pełny obraz swojej sytuacji finansowej. Na przykład, jeśli firma kupuje towar na kredyt, księgowanie tej transakcji obejmuje zwiększenie stanu towarów (debet) oraz wzrost zobowiązań (kredyt). Zastosowanie zasady podwójnego zapisu w księgach głównych pozwala również na generowanie rzetelnych sprawozdań finansowych, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości. Zachowanie tej zasady w codziennej praktyce księgowej to klucz do zapewnienia przejrzystości i poprawności danych finansowych, co wpływa na podejmowanie świadomych decyzji zarządczych.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Jakie wydatki wchodzą w skład kosztów działalności operacyjnej?

A. odsetki od kredytów, podatki oraz opłaty, straty nadzwyczajne

B. wynagrodzenia, amortyzacja, koszty podróży służbowych

C. usługi zewnętrzne, koszty finansowe, zużycie materiałów i energii

D. podatki oraz opłaty, odsetki od zaległości podatkowych, wydatki na reklamę

Wybór odsetek od kredytów, podatków i opłat, oraz strat nadzwyczajnych jako kosztów działalności operacyjnej jest błędny, ponieważ te elementy nie są bezpośrednio związane z codzienną działalnością operacyjną firmy. Odsetki od kredytów są klasyfikowane jako koszty finansowe, które są wydatkami związanymi z pozyskiwaniem kapitału, a nie z działalnością operacyjną. W kontekście standardów rachunkowości, koszty finansowe są ujmowane oddzielnie, aby odzwierciedlić różnice w funkcjonowaniu operacyjnym i finansowym przedsiębiorstwa. Podatki i opłaty, jak również odsetki od zaległości podatkowych, również nie są kosztami operacyjnymi, ponieważ są one związane z obowiązkami podatkowymi przedsiębiorstwa, które wynikają z działalności gospodarczej, a nie jej bezpośredniego prowadzenia. Co więcej, koszty reklamy mogą być traktowane jako wydatki promocyjne, ale również nie klasyfikują się jako koszty działalności operacyjnej, gdyż mogą być interpretowane jako inwestycja w przyszły rozwój firmy. Z kolei usługi obce, koszty finansowe oraz zużycie materiałów i energii mogą być częścią kosztów działalności operacyjnej, ale ich klasyfikacja wymaga dokładniejszej analizy kontekstu, w jakim są ponoszone. Typowym błędem jest mylenie różnych kategorii kosztów, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących struktury kosztów w przedsiębiorstwie i ich wpływu na wyniki finansowe.

Pytanie 10

Firma zajmująca się produkcją, która prowadzi ewidencję kosztów jedynie w układzie kalkulacyjnym, powinna zaksięgować zużycie materiałów bezpośrednio związanych z produkcją na konto

A. Koszty ogólnego zarządu

B. Koszty działalności podstawowej

C. Koszty wydziałowe

D. Wynagrodzenia

Odpowiedź "Koszty działalności podstawowej" jest poprawna, ponieważ koszty materiałów bezpośrednich są integralną częścią procesu produkcyjnego i bezpośrednio wpływają na koszt wytworzenia produktów. W ramach ewidencji kosztów w układzie kalkulacyjnym, wszystkie koszty związane z produkcją, w tym materiały, powinny być przypisywane do kosztów działalności podstawowej, które odzwierciedlają wszystkie wydatki związane z bezpośrednią działalnością produkcyjną. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której przedsiębiorstwo wytwarza meble. W takim przypadku wszystkie materiały, takie jak drewno, sklejka czy farby, będą księgowane jako koszty działalności podstawowej, co pozwala na dokładne obliczenie kosztu wytworzenia danego produktu. W praktyce stosowanie takiej ewidencji wspiera podejmowanie decyzji dotyczących cen, rentowności i efektywności produkcji, a także jest zgodne z zasadami rachunkowości kosztów, które zalecają segregację kosztów na te, które bezpośrednio przyczyniają się do produkcji. Dobrą praktyką jest także regularne przeglądanie i analizowanie tych kosztów, aby identyfikować obszary do optymalizacji.

Pytanie 11

Jakie konta syntetyczne mogą prezentować jednocześnie saldo na stronie Wn oraz saldo na stronie Ma?

A. Konta rozrachunkowe

B. Konta wynikowe

C. Konta pasywne

D. Konta aktywne

Konta rozrachunkowe to specyficzny rodzaj kont w księgowości, które mogą wykazywać jednocześnie saldo debetowe (Wn) i kredytowe (Ma). Są one używane do ścisłego monitorowania transakcji między dwiema stronami, co sprawia, że są niezbędne w zarządzaniu należnościami i zobowiązaniami. Na przykład, w przypadku konta rozrachunkowego z kontrahentem, można mieć saldo debetowe, gdy nasza firma ma należności (co oznacza, że kontrahent powinien nam zapłacić), oraz saldo kredytowe, gdy nasza firma ma zobowiązania wobec tego samego kontrahenta. Taki dualizm sald jest typowy dla kont rozrachunkowych, ponieważ może odzwierciedlać złożone relacje finansowe i różne stany zobowiązań i należności. W praktyce, zarządzanie kontami rozrachunkowymi wymaga precyzyjnego śledzenia wszystkich transakcji, co jest zgodne z zasadami rachunkowości oraz dobrymi praktykami, takimi jak regularne uzgadnianie sald z kontrahentami oraz dbałość o terminowość płatności.

Pytanie 12

Do szczegółowego ujmowania zapisów w księdze głównej wykorzystuje się konta

A. księgi głównej

B. ksiąg pomocniczych

C. pozabilansowe

D. niebilansowe

Konto ksiąg pomocniczych jest kluczowym narzędziem w procesie uszczegółowienia zapisów na kontach księgi głównej. Księgi pomocnicze pozwalają na dokładniejszą analizę i kontrolę poszczególnych transakcji, co umożliwia lepsze zarządzanie finansami przedsiębiorstwa. Przykładem mogą być konta należności, które w księgach głównych są ogólną informacją o wszystkich należnościach, natomiast w księgach pomocniczych można szczegółowo śledzić, od kogo i za co są te należności. Takie podejście wspomaga nie tylko bieżące zarządzanie, ale także przygotowanie dokładniejszych raportów finansowych i analiz w celu podejmowania lepszych decyzji strategicznych. Zgodnie z ogólnymi standardami rachunkowości, stosowanie ksiąg pomocniczych jest rekomendowane jako najlepsza praktyka, gdyż umożliwia tworzenie szczegółowych zestawień, które są istotne dla audytów oraz analiz finansowych.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Kapitały własne w bilansie przedstawiane są według wartości

A. godziwej

B. nominalnej

C. rynkowej

D. początkowej

Kapitały własne w bilansie ujmowane są według wartości nominalnej, co oznacza, że są prezentowane w wysokości, która została zadeklarowana w dokumentach korporacyjnych i zgodnie z zapisami w księgach rachunkowych. Wartość nominalna odnosi się do wartości, którą akcje lub inne instrumenty finansowe miały w chwili ich emisji. Przykład zastosowania tej zasady możemy obserwować w przypadku spółek akcyjnych, gdzie kapitał zakładowy odzwierciedla wartość nominalną akcji. W praktyce, jeśli spółka wyemitowała 1000 akcji o wartości nominalnej 10 zł każda, jej kapitał zakładowy wynosi 10 000 zł. Ujmowanie kapitałów własnych według wartości nominalnej jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które podkreślają znaczenie rzetelności i przejrzystości w raportowaniu finansowym. Właściwe ujmowanie kapitałów własnych według wartości nominalnej pozwala na lepsze zrozumienie struktury finansowej przedsiębiorstwa oraz ułatwia analizę jego stabilności finansowej.

Pytanie 15

Do aktywów krótkoterminowych zalicza się

A. zobowiązania wobec pracowników z tytułu płac

B. należności od odbiorców towarów

C. należności długoterminowe

D. zobowiązania wobec dostawców

Należności od odbiorców towarów stanowią istotny element aktywów obrotowych, które są zasobami przedsiębiorstwa przeznaczonymi do zamiany na gotówkę w krótkim okresie, zazwyczaj w ciągu roku. Aktywa obrotowe obejmują m.in. zapasy, należności oraz środki pieniężne. Należności od odbiorców towarów to kwoty, które firma ma prawo otrzymać od klientów za sprzedane towary lub usługi. W praktyce, właściwe zarządzanie tymi należnościami jest kluczowe dla utrzymania płynności finansowej przedsiębiorstwa. Przykładowo, efektywne monitorowanie terminów płatności i stosowanie strategii windykacyjnych może znacząco zmniejszyć ryzyko niewypłacalności klientów. Ponadto, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), przedsiębiorstwa powinny w odpowiedni sposób klasyfikować i ujawniać takie aktywa, aby zapewnić przejrzystość w sprawozdaniach finansowych.

Pytanie 16

Zgodnie z dowodem księgowym Pw - Przychód wewnętrzny, można zarejestrować operację gospodarczą o następującej treści

A. Przyjęcie środka trwałego do użytkowania

B. Przyjęcie materiałów w postaci darowizny

C. Odebranie reklamowanych towarów do magazynu

D. Odebranie wyrobów gotowych z produkcji do magazynu

Przyjęcie wyrobów gotowych z produkcji do magazynu jest operacją, która jest jednoznacznie związana z przychodem wewnętrznym, co oznacza, że przedsiębiorstwo uzupełnia swoje zasoby o produkty, które zostały wytworzone we własnym procesie produkcyjnym. Zgodnie z ogólnymi zasadami rachunkowości, przyjęcie to podlega ewidencji w księgach rachunkowych, co umożliwia prawidłowe monitorowanie stanów magazynowych oraz wyliczenie kosztów związanych z produkcją. Przykładowo, po zakończeniu cyklu produkcyjnego, gotowe wyroby powinny być zarejestrowane w systemie ERP, co pozwoli na ich dalszą dystrybucję oraz sprzedaż. Warto również zauważyć, że taka operacja odzwierciedla nie tylko zwiększenie stanu zapasów, ale także może wpływać na raportowanie wyników finansowych, w tym na obliczenia dotyczące marży zysku. Praktyką branżową jest również przeprowadzanie okresowych inwentaryzacji, co pozwala na weryfikację zgodności stanów magazynowych oraz ewidencji.

Pytanie 17

Nieruchomości zakupione przez podmiot w celu osiągnięcia w długim terminie korzyści finansowych związanych z wzrostem ich wartości klasyfikuje się jako

A. wartości niematerialne i prawne

B. środki trwałe w budowie

C. środki trwałe

D. inwestycje długoterminowe

Nieruchomości nabyte przez jednostkę w celu uzyskania długoterminowych korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu ich wartości są klasyfikowane jako inwestycje długoterminowe. Tego rodzaju aktywa mają na celu generowanie przychodów w przyszłości, co czyni je kluczowym elementem strategii inwestycyjnych przedsiębiorstw. Przykładem mogą być grunty nabyte z zamiarem ich sprzedaży w przyszłości, gdy wzrośnie ich wartość, lub nieruchomości wynajmowane, które generują stały strumień dochodów. W kontekście rachunkowości, inwestycje długoterminowe są zazwyczaj klasyfikowane na aktywach trwałych w bilansie i podlegają szczególnym zasadom wyceny, często zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF). To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze zarządzania aktywami, które podkreślają znaczenie długoterminowej strategii inwestycyjnej dla stabilności finansowej jednostki.

Pytanie 18

W firmie świadczącej usługi, przychody ze sprzedaży zostały zwiększone o inne przychody operacyjne oraz zmniejszone o inne koszty operacyjne. Jak obliczono wynik?

A. finansowy brutto

B. finansowy netto

C. z działalności gospodarczej

D. z działalności operacyjnej

Odpowiedź "z działalności operacyjnej" jest poprawna, ponieważ wynik ze sprzedaży, powiększony o pozostałe przychody operacyjne i pomniejszony o pozostałe koszty operacyjne, bezpośrednio odnosi się do działalności operacyjnej przedsiębiorstwa. Działalność operacyjna obejmuje wszystkie transakcje związane z podstawową działalnością firmy, czyli świadczenie usług lub sprzedaż towarów. W praktyce, tego rodzaju obliczenia są częścią analizy rachunku zysków i strat, umożliwiającej zrozumienie efektywności operacyjnej przedsiębiorstwa. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być analiza rentowności usług świadczonych przez firmę, co pozwala na podejmowanie decyzji strategicznych dotyczących optymalizacji kosztów oraz zwiększenia przychodów. Zgodnie z dobrymi praktykami rachunkowości, zrozumienie różnic między różnymi typami wyników finansowych, a w szczególności operacyjnych, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania przedsiębiorstwem i podejmowania trafnych decyzji inwestycyjnych.

Pytanie 19

W wyniku kradzieży z włamaniem w firmie należy przeprowadzić inwentaryzację

A. ciągłej

B. okresowej

C. zdawczo-odbiorczej

D. nadzwyczajnej

Odpowiedź 'nadzwyczajna' jest prawidłowa, ponieważ inwentaryzacja nadzwyczajna jest przeprowadzana w sytuacjach wyjątkowych, takich jak kradzież z włamaniem, która może zagrażać integralności i bezpieczeństwu aktywów przedsiębiorstwa. Tego rodzaju inwentaryzacja ma na celu przeprowadzenie szczegółowej analizy stanu majątku oraz identyfikację ewentualnych braków lub nieprawidłowości. Praktyczne zastosowanie tego typu inwentaryzacji polega na tym, że po zgłoszeniu kradzieży, przedsiębiorstwo powinno niezwłocznie zbadać, które z zasobów zostały skradzione i w jakim zakresie są one istotne dla działalności firmy. W standardach rachunkowości oraz w wytycznych dotyczących zarządzania ryzykiem, inwentaryzacja nadzwyczajna jest kluczowym elementem w procesie przeciwdziałania stratom majątkowym oraz zapewnienia przejrzystości operacyjnej. Dobrą praktyką jest również dokumentowanie wszystkich etapów inwentaryzacji nadzwyczajnej, aby móc przedstawić te informacje w przypadku ewentualnych postępowań prawnych lub ubezpieczeniowych.

Pytanie 20

Aby nałożyć na kontrahenta karę umowną za spóźnioną realizację dostawy, konieczne jest przygotowanie

A. faktury wewnętrznej

B. wezwania do zapłaty

C. monitu

D. noty księgowej

Odpowiedź 'notę księgową' jako poprawną w kontekście obciążenia kontrahenta karą umowną za nieterminową realizację dostawy uzasadnia fakt, że nota księgowa jest dokumentem księgowym, który formalizuje sytuację finansową pomiędzy dwiema stronami umowy. W przypadku nieterminowej dostawy, wystawienie noty księgowej pozwala na udokumentowanie roszczenia oraz obciążenie kontrahenta kwotą kary umownej. Dobrą praktyką jest, aby nota zawierała szczegółowe informacje dotyczące umowy, w tym jej numer, datę dostawy oraz kwotę karnej należności. Warto pamiętać, że nota księgowa jest często stosowana w sytuacjach zgodnych z zasadami rachunkowości, co zapewnia przejrzystość i odpowiednią dokumentację. W związku z tym, przy sporządzaniu noty powinno się również zwrócić uwagę na regulacje prawne dotyczące odpowiedzialności kontraktowej, które mogą regulować wysokość kar umownych oraz procedury ich egzekucji.

Pytanie 21

Zakład produkcyjny prowadzi rejestrację materiałów w magazynie według rzeczywistych cen zakupu, a wartość rozchodu materiałów ustala metodą LIFO. W skład zapasu materiałów wchodzą trzy dostawy: Pz1 100 kg po 10,00 zł za kg, Pz2 110 kg po 9,00 zł za kg, Pz3 120 kg po 11,00 zł za kg. Na podstawie dokumentu księgowego Rw wydano z magazynu do produkcji 250 kg materiałów. Jakie jest saldo końcowe materiałów w magazynie?

A. 800,00 zł

B. 700,00 zł

C. 880,00 zł

D. 720,00 zł

Odpowiedź 800,00 zł jest właściwa, ponieważ przy ustalaniu wartości rozchodu materiałów metodą LIFO (Last In, First Out) uwzględniamy najnowsze dostawy jako pierwsze, które są wydawane z magazynu. W analizowanej sytuacji mamy trzy dostawy materiałów. Pierwsza dostawa Pz3 składa się z 120 kg po 11,00 zł za kg, co daje wartość 1 320,00 zł. Następnie, druga dostawa Pz2, która ma 110 kg po 9,00 zł za kg, co daje wartość 990,00 zł. Trzecia dostawa Pz1 składa się z 100 kg po 10,00 zł za kg, co daje wartość 1 000,00 zł. Aby obliczyć wartość rozchodu 250 kg, najpierw wydajemy 120 kg z Pz3, co daje 1 320,00 zł. Następnie wydajemy 110 kg z Pz2, co dodaje 990,00 zł. Ostatnia dostawa Pz1 w tym przypadku nie jest w całości wykorzystywana, ponieważ pozostałe 20 kg potrzebne do osiągnięcia 250 kg rozchodu pochodzi z Pz1. Wartość tych 20 kg to 200,00 zł. Łączna wartość rozchodu wynosi zatem 1 320,00 zł + 990,00 zł + 200,00 zł = 2 510,00 zł. Wartość pozostałych materiałów w magazynie wynosi zatem 1 000,00 zł (Pz1) + 990,00 zł (Pz2) + 0 zł (Pz3) = 800,00 zł.

Pytanie 22

Na czym polega zasada podwójnego zapisu?

A. ewidencjonowaniu najpierw na kontach syntetycznych, a później na analitycznych

B. wykazywaniu tej samej kwoty wyniku finansowego zarówno w bilansie, jak i w rachunku zysków i strat

C. równowartości aktywów oraz źródeł ich pochodzenia

D. ewidencjonowaniu tych samych kwot na dwóch odmiennych kontach po przeciwnych stronach

Zasada podwójnego zapisu jest fundamentalną koncepcją w rachunkowości, która polega na ewidencjonowaniu każdej transakcji finansowej w sposób, który zapewnia równowagę między debetem a kredytem. Oznacza to, że każda kwota musi być zarejestrowana na dwóch różnych kontach: jedno konto będzie obciążone (debet), a drugie – uznane (kredyt). Przykładem zastosowania tej zasady może być zakup materiałów biurowych, który zwiększa wydatki (debet) na koncie kosztów, jednocześnie zmniejszając saldo na koncie bankowym (kredyt). Dzięki tej metodzie, wszystkie operacje są dokładnie monitorowane, a bilans firmy jest zawsze zrównoważony, co ułatwia analizę finansową oraz sporządzanie raportów zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR). Dobre praktyki rachunkowe wymagają, aby każdy zapis był szczegółowo opisany, co poprawia przejrzystość i ułatwia audyt finansowy.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Księgowanie wpływu należności od odbiorcy towarów na rachunek bankowy powinno odbywać się na koncie Rachunek bieżący na podstawie

A. wyciągu bankowego

B. polecenia przelewu

C. czeku rozrachunkowego

D. polecenia zapłaty

Wyciąg bankowy to taki dokument, który dokładnie pokazuje, co się działo na rachunku bankowym przez jakiś czas. Kiedy mamy wpływy od odbiorców, to są one zapisywane w wyciągu, co daje nam jasność co do kwot, dat i tytułów przelewów. Uważam, że to bardzo ważne, by każdy wpływ był potwierdzony odpowiednią dokumentacją, bo dzięki temu unikamy nieporozumień. Na przykład, jak firma dostaje zapłatę za sprzedane towary, to ta transakcja powinna być widoczna na wyciągu bankowym i zaksięgowana na odpowiednim koncie. Jeśli nie będziemy korzystać z wyciągów, to możemy mieć problemy z bilansowaniem rachunków. Dlatego regularne porównywanie zapisów w książkach z wyciągami bankowymi to naprawdę dobra praktyka, bo szybko zauważymy jakiekolwiek błędy czy niezgodności.

Pytanie 25

Wydatki związane z krajowymi i zagranicznymi wyjazdami służbowymi pracowników klasyfikowane są jako

A. ubezpieczeń społecznych i innych świadczeń

B. wynagrodzenia pracowników

C. pozostałych kosztów rodzajowych

D. podatków i opłat

Koszty krajowych i zagranicznych podróży służbowych pracowników są zaliczane do pozostałych kosztów rodzajowych, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa bilansowego i regulacjami podatkowymi. W praktyce oznacza to, że wszystkie wydatki związane z podróżami służbowymi, takie jak bilety kolejowe, lotnicze, noclegi, wyżywienie oraz inne związane z delegacjami, powinny być odpowiednio dokumentowane i klasyfikowane w księgach rachunkowych jako koszty operacyjne firmy. Warto również zwrócić uwagę, że zgodnie z zasadą memoriału, koszty te powinny być ujmowane w okresie, w którym dana podróż miała miejsce, niezależnie od daty ich płatności. Przykładowo, jeżeli pracownik odbywa podróż służbową w grudniu, a faktura za hotel zostanie opłacona dopiero w styczniu, koszt ten powinien być zaliczony do kosztów grudniowych. Tego rodzaju klasyfikacja kosztów jest istotna z perspektywy analizy finansowej przedsiębiorstwa oraz prawidłowego rozliczenia podatkowego.

Pytanie 26

Formularz magazynowy oznaczony jako Zw służy do dokumentowania

A. przyjęcia wyrobów gotowych do magazynu, które zostały zwrócone przez klienta

B. zwrotu materiałów reklamowanych do magazynu dostawcy

C. przyjęcia wyrobów gotowych z produkcji do magazynu, które są przeznaczone na sprzedaż

D. zwrotu nadmiarowych materiałów z produkcji do magazynu

Formularz magazynowy o symbolu Zw jest kluczowym dokumentem w procesie zarządzania magazynem, który służy do udokumentowania zwrotu z produkcji materiałów, które zostały pobrane w nadmiernej ilości. Przyjęcie materiałów z powrotem do magazynu jest istotnym elementem efektywnego zarządzania zapasami, ponieważ pozwala na zminimalizowanie strat oraz optymalizację kosztów. W praktyce, gdy produkcja wymaga większej ilości surowców niż ostatecznie wykorzystano, nadwyżka materiałów musi być zwrócona do magazynu. Formularz Zw dokumentuje ten proces, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają ścisłe monitorowanie stanów magazynowych i dokładne dokumentowanie wszelkich ruchów materiałowych. Prawidłowe użycie formularza Zw pomaga w utrzymaniu precyzyjnych rejestrów, co jest niezbędne w kontekście audytów i kontroli jakości. Dodatkowo, stosowanie tego formularza wspiera zasady odpowiedzialności w zarządzaniu zapasami, zapewniając, że wszelkie materiały są właściwie ewidencjonowane i mogą być efektywnie zarządzane w przyszłości.

Pytanie 27

W cukrowni, aby określić koszt jednostkowy produkcji, wykorzystuje się kalkulację

A. podziałową ze współczynnikami

B. podziałową prostą

C. doliczeniową zleceniową

D. doliczeniową asortymentową

W cukrowni, kalkulacja kosztu jednostkowego produkcji najczęściej opiera się na metodzie podziałowej prostej. Ta metoda jest nastawiona na ułatwienie obliczeń poprzez przypisywanie kosztów produkcji do jednostek wyprodukowanych towarów bez rozróżniania poszczególnych zleceń czy asortymentów. W praktyce oznacza to, że całkowite koszty produkcji, takie jak koszty surowców, pracy i ogólne wydatki, są sumowane, a następnie dzielone przez ilość wyprodukowanego cukru. Przykładowo, jeżeli całkowite koszty wynoszą 1 milion złotych, a wyprodukowano 100 tysięcy ton cukru, to koszt jednostkowy wynosi 10 zł za tonę. Stosowanie tej metody jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi i pozwala na szybkie oraz efektywne zarządzanie finansami w zakładzie. Warto również zauważyć, że metoda ta jest szczególnie korzystna w branżach, gdzie produkcja jest masowa i zrównoważona, co pozwala na łatwe monitorowanie kosztów i efektywności produkcji.

Pytanie 28

Rachunek zysków i strat jest tworzony w wariancie porównawczym. Aby ustalić zmiany w stanie produktów, przenosi się obroty konta "Koszt własny sprzedanych wyrobów i usług" na

A. konto "Wynik finansowy"

B. rachunek zysków i strat w sekcji przychodów

C. konto "Koszty działalności podstawowej"

D. konto "Rozliczenie kosztów"

Odpowiedź wskazująca konto 'Rozliczenie kosztów' jest poprawna, ponieważ w rachunku zysków i strat sporządzanym w wariancie porównawczym, zmiana stanu produktów musi być odpowiednio uwzględniona w kosztach działalności. Konta 'Rozliczenie kosztów' służy do gromadzenia wszystkich kosztów związanych z działalnością podstawową, w tym kosztów własnych sprzedanych wyrobów i usług. W praktyce, obroty konta 'Koszt własny sprzedanych wyrobów i usług' przenoszone są na konto 'Rozliczenie kosztów', co pozwala na prawidłowe zestawienie tych kosztów z przychodami ze sprzedaży w celu obliczenia wyniku finansowego. Warto zauważyć, że zgodnie z obowiązującymi standardami rachunkowości, prawidłowe ustalenie kosztów i przychodów jest kluczowe dla rzetelności sprawozdań finansowych. Stosowanie tego podejścia zapewnia transparentność oraz umożliwia analizę efektywności działalności przedsiębiorstwa na podstawie rzetelnych danych finansowych.

Pytanie 29

Kwalifikacja zdarzeń gospodarczych oraz wyników działalności w określonych okresach czasu wynika z zastosowania zasady

A. ostrożnej wyceny

B. periodyzacji

C. istotności

D. memoriału

Odpowiedź 'periodyzacji' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do kluczowej zasady rachunkowości, która polega na podziale działalności gospodarczej na określone przedziały czasowe, co pozwala na dokładne ujęcie zdarzeń gospodarczych oraz wyników finansowych. Periodyzacja umożliwia sporządzanie sprawozdań finansowych w regularnych odstępach czasu, takich jak miesiąc, kwartał czy rok. Przykładem zastosowania tej zasady może być sporządzanie rocznych sprawozdań finansowych, które zawierają dane za całe poprzednie 12 miesięcy, co pozwala inwestorom i menedżerom na analizę wyników w szerszym kontekście. W praktyce stosowanie periodyzacji jest niezbędne dla zapewnienia spójności i porównywalności danych finansowych, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami sprawozdawczości finansowej (IFRS) oraz zasadami ogólnymi rachunkowości. Dzięki periodyzacji przedsiębiorstwa mogą monitorować swoje wyniki i podejmować bardziej świadome decyzje zarządzające, co wpływa na efektywność prowadzonej działalności.

Pytanie 30

Zaksięgowanie niedoboru naturalnego materiałów, który mieści się w ramach norm oraz ubytków, powinno być przeprowadzone

A. Wn Straty nadzwyczajne, Ma Rozliczenie niedoborów i szkód

B. Wn Zużycie materiałów, Ma Rozliczenie niedoborów i szkód

C. Wn Rozliczenie niedoborów i szkód, Ma Zużycie materiałów

D. Wn Rozliczenie niedoborów i szkód, Ma Materiały

Odpowiedź 'Wn Zużycie materiałów, Ma Rozliczenie niedoborów i szkód' jest prawidłowa, ponieważ w księgowości niedobory naturalne materiałów, które są zgodne z normami, powinny być uznawane jako koszty związane z ich zużyciem. Księgowanie w ciężar konta 'Zużycie materiałów' odzwierciedla koszt, który ponosi firma w związku z wykorzystaniem materiałów, a jednocześnie zmniejsza wartość zapasów, co jest zgodne z zasadą ostrożności w rachunkowości. Rozliczenie niedoborów i szkód po stronie Ma pokazuje, że te straty zostały formalnie ujęte i zweryfikowane. Przykładem może być sytuacja, w której podczas inwentaryzacji stwierdzono, że ubyło pewnej ilości materiałów produkcyjnych, ale nie przekracza to ustalonych norm. W takim przypadku księgowanie ich jako kosztu uzasadnia normalne zużycie w procesie produkcji, a nie jako stratę nadzwyczajną, co jest zgodne z MIĘDZYNARODOWYM STANDARDAMI RACHUNKOWOŚCI (MSSF).

Pytanie 31

Jakie elementy uznaje się za zyski nadzwyczajne w działalności przedsiębiorstwa?

A. otrzymane odszkodowanie za zniszczone materiały spowodowane pożarem w magazynie

B. nadwyżkę inwentaryzacyjną będącą efektem fizyko-chemicznych cech produktu

C. odszkodowanie od dostawcy za nieterminowe zrealizowanie dostawy

D. przychód ze zbytu aktywów trwałych

Odpowiedź dotycząca otrzymanego odszkodowania za zniszczone materiały w wyniku pożaru w magazynie jest poprawna, ponieważ zyski nadzwyczajne obejmują przychody, które nie są regularnie generowane w normalnym toku działalności przedsiębiorstwa. Zyski nadzwyczajne mogą być wynikiem sytuacji jednorazowych, takich jak odszkodowania za straty spowodowane przez zdarzenia losowe. Przykład ten ilustruje, jak firma może wykorzystać te środki do zrekompensowania strat, a także do inwestycji w odbudowę lub rozwój. W praktyce księgowej, otrzymane odszkodowanie jest klasyfikowane jako przychód nadzwyczajny, co wpływa na wynik finansowy przedsiębiorstwa, ale nie powinno być traktowane jako źródło stałego dochodu. W zgodzie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), tego typu przychody powinny być odpowiednio ujawniane w sprawozdaniach finansowych, aby zachować przejrzystość i prawidłowe przedstawienie sytuacji finansowej firmy.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

W firmie handlowej rok obrotowy zbiega się z rokiem kalendarzowym. Jak długo należy przechowywać księgi rachunkowe tej jednostki, według przepisów ustawy o rachunkowości, jeżeli zostały one zamknięte 31 grudnia 2018 roku?

A. Do końca 2022 roku

B. Do końca 2021 roku

C. Do końca 2023 roku

D. Do końca 2020 roku

Zgodnie z ustawą o rachunkowości, przedsiębiorstwa są zobowiązane do przechowywania ksiąg rachunkowych przez okres co najmniej 5 lat od końca roku obrotowego, w którym zostały zamknięte. W przypadku, gdy rok obrotowy kończy się 31 grudnia 2018 roku, okres przechowywania ksiąg rachunkowych trwa do 31 grudnia 2023 roku. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo zakończyło działalność w 2019 roku, wciąż ma obowiązek przechowywania dokumentacji finansowej z lat 2018-2023, co jest kluczowe dla celów audytu, kontroli skarbowej oraz ewentualnych postępowań sądowych. Przechowywanie tych dokumentów w odpowiednich warunkach fizycznych i elektronicznych jest niezbędne dla zapewnienia ich integralności oraz dostępności. Zgodność z przepisami dotyczącymi przechowywania ksiąg rachunkowych odzwierciedla profesjonalizm przedsiębiorstwa i odpowiedzialność finansową, co jest istotne dla budowania zaufania w relacjach z klientami oraz instytucjami finansowymi.

Pytanie 34

Konto zasobów finansowych "Kasa"

A. może być kontem z dwoma saldami Dt i Ct

B. może być kontem bez salda

C. jest kontem, którego saldo jest saldem Dt

D. jest kontem, którego saldo jest saldem Ct

Odpowiedź, że konto 'Kasa' jest kontem, którego saldo jest saldem Dt, jest prawidłowa, ponieważ w rachunkowości konta kasowe klasyfikowane są jako konta aktywów. Saldo na koncie kasowym przedstawia wartość gotówki, która przechowywana jest w firmie. W systemie podwójnego zapisu każdy wzrost aktywów, w tym gotówki, jest rejestrowany po stronie debetowej (Dt), co oznacza, że wzrost środków pieniężnych w kasie będzie skutkował debetem na tym koncie. Na przykład, gdy firma otrzymuje płatność od klienta, kwota ta jest dodawana do konta 'Kasa' jako debet. W praktycznych zastosowaniach zarządzanie gotówką jest kluczowe dla płynności finansowej przedsiębiorstwa, dlatego ważne jest zrozumienie, jak działa księgowanie na kontach takich jak 'Kasa'. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, odpowiednie ewidencjonowanie operacji związanych z gotówką jest niezbędne do przejrzystości i dokładności sprawozdań finansowych.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Niedobór ujawniony podczas inwentaryzacji, który wynika z błędów w ewidencji zasobów, na przykład z braku zaksięgowania wydania materiałów, jest określany jako niedobór

A. zawiniony

B. naturalny

C. pozorny

D. nadzwyczajny

Odpowiedź pozorny jest właściwa, ponieważ odnosi się do sytuacji, w której niedobór składników majątku ujawniony w trakcie inwentaryzacji wynika z błędów ewidencyjnych, a nie z rzeczywistego braku towaru. Przykładem może być sytuacja, w której materiał został użyty, ale nie został prawidłowo zaksięgowany jako rozchód. W takich przypadkach, mimo że na stanie wydaje się, że materiału brakuje, w rzeczywistości jest on w użyciu, co klasyfikuje jego niedobór jako pozorny. Praktyczne znaczenie tej klasyfikacji jest istotne dla zarządzania majątkiem – umożliwia lepsze planowanie i korygowanie ewidencji, co z kolei wpływa na poprawę dokładności raportów finansowych. W praktyce, aby zminimalizować występowanie niedoborów pozornych, organizacje powinny stosować skrupulatne procedury ewidencyjne oraz regularnie szkolić pracowników zajmujących się księgowością i inwentaryzacją, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami. Ponadto, zgodność z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR) i krajowymi normami ewidencji majątku jest kluczowa dla rzetelności danych finansowych.

Pytanie 37

Jak zostanie przeprowadzona kompensacja niedoboru 50 szt. towaru A w cenie 10,00 zł/szt. z nadwyżką 40 szt. towaru B w cenie 12,00 zł/szt.?

A. 40 szt. po 12,00 zł/szt.

B. 50 szt. po 12,00 zł/szt.

C. 50 szt. po 10,00 zł/szt.

D. 40 szt. po 10,00 zł/szt.

Odpowiedź 40 szt. po 10,00 zł/szt. jest prawidłowa, ponieważ kompensacja niedoboru towaru A wymaga uwzględnienia zarówno jego ceny, jak i towaru B, który jest w nadwyżce. W tej sytuacji mamy 50 szt. towaru A, których brakuje, a także 40 szt. towaru B, który można wykorzystać do zaspokojenia zapotrzebowania. Z punktu widzenia ekonomii, kluczowym czynnikiem jest koszt jednostkowy. Towar A kosztuje 10,00 zł/szt., co sprawia, że wykorzystanie towaru B do kompensacji tego niedoboru powinno się odbywać na korzystniejszych zasadach. Użycie 40 szt. towaru B przy cenie 12,00 zł/szt. byłoby nieefektywne, ponieważ zwiększyłoby to koszty. W praktyce, przedsiębiorstwa często stosują strategie wymiany, w której towary o niższej wartości są wykorzystywane do pokrycia braków, co jest zgodne z zasadami efektywności kosztowej w zarządzaniu zapasami. Ponadto, stosowanie takich metod pozwala na optymalizację wykorzystania zasobów, co jest kluczowe w strategiach zarządzania łańcuchem dostaw oraz w praktykowanych standardach takich jak Just-In-Time (JIT).

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Kiedy przeprowadza się inwentaryzację środków trwałych na obszarze zabezpieczonym?

A. co 2 lata

B. co 4 lata

C. co 1 rok

D. co 3 lata

Okres przeprowadzania inwentaryzacji środków trwałych jest ściśle określony przez regulacje prawne oraz praktyki zarządzania majątkiem, a wybór lat jako jednostki czasowej często jest mylnie interpretowany. Przykłady błędnych odpowiedzi odzwierciedlają nieporozumienia dotyczące częstotliwości inwentaryzacji. Inwentaryzacja co 2 lub 3 lata może wydawać się rozsądna, jednak w praktyce nie spełnia wymogów kontroli i dokładności, jakie są wymagane w zarządzaniu majątkiem trwałym. Krótszy okres inwentaryzacji, jak 1 rok, jest również niepraktyczny w kontekście zasobów, ponieważ generuje to wysokie koszty administracyjne oraz może prowadzić do wypaczenia wyników przez zbyt częste zmiany w ewidencji. Warto zauważyć, że inwentaryzacja jest nie tylko procesem księgowym, ale także narzędziem do zarządzania ryzykiem oraz oceny wartości aktywów w dłuższym okresie. Z tego względu, odpowiedni interwał powinien być dostosowany do charakterystyki działalności, specyfiki posiadanych zasobów, a także wymogów prawnych. Niedostateczne zrozumienie tych wymogów skutkuje nieprawidłowym oszacowaniem wartości majątku oraz zwiększa ryzyko finansowe jednostki.

Pytanie 40

Podatki wspierają budżet państwowy

A. rolny, VAT, od spadków oraz darowizn

B. VAT, akcyza, dochodowy

C. od środków transportu, akcyza, VAT

D. od nieruchomości, dochodowy, rolny

Odpowiedź dotycząca podatków, które zasilają budżet państwa, jest prawidłowa, ponieważ VAT, akcyza oraz podatek dochodowy stanowią kluczowe źródła dochodów dla rządów na całym świecie. Podatek od wartości dodanej (VAT) jest pobierany na każdym etapie produkcji i dystrybucji towarów i usług, co czyni go jednym z najważniejszych źródeł przychodów budżetowych w wielu krajach. Akcyza to podatek pośredni nakładany na wybrane towary, takie jak alkohol, wyroby tytoniowe czy paliwa, co również przyczynia się do znaczących wpływów do budżetu. Z kolei podatek dochodowy, zarówno od osób fizycznych, jak i prawnych, obejmuje dochody obywateli oraz zyski przedsiębiorstw, co czyni go fundamentalnym elementem finansowania wydatków publicznych. W praktyce, zrozumienie tych podatków jest niezbędne dla każdego obywatela, gdyż wpływa na codzienne życie, ceny towarów oraz kondycję gospodarczą kraju.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej