Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 31 maja 2025 09:22
Data zakończenia: 31 maja 2025 09:31

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby bezpośrednio połączyć dwa komputery w przewodowej sieci LAN, należy zastosować

A. kabel światłowodowy i jedną kartę sieciową w jednym z komputerów

B. kabel USB i po jednej karcie sieciowej w każdym z komputerów

C. kabel sieciowy patch-cord bez krosowania oraz kabel Centronics

D. kabel sieciowy cross-over i po jednej karcie sieciowej w każdym z komputerów

Kabel sieciowy cross-over jest specjalnie zaprojektowany do bezpośredniego łączenia ze sobą dwóch komputerów, co oznacza, że umożliwia wymianę danych bez potrzeby stosowania switcha lub routera. W takim połączeniu każdy z komputerów musi być wyposażony w kartę sieciową, która obsługuje standardy Ethernet, takie jak 10Base-T, 100Base-TX lub 1000Base-T. Kabel cross-over różni się od standardowego kabla prostego, ponieważ w nim pary przewodów są zamienione, co pozwala na poprawne przesyłanie sygnałów transmitowanych i odbieranych pomiędzy dwoma urządzeniami. Praktycznym przykładem takiego rozwiązania jest konfiguracja sieci w małych biurach, gdzie dwa komputery muszą wymieniać pliki lub współdzielić zasoby bez dodatkowego sprzętu. Zastosowanie tego typu kabli jest zgodne ze standardem IEEE 802.3, co zapewnia wysoką jakość transmisji danych oraz minimalizację zakłóceń.

Pytanie 2

Jakie są korzyści płynące z użycia systemu plików NTFS?

A. zapisywanie plików z nazwami dłuższymi niż 255 znaków

B. możliwość szyfrowania folderów i plików

C. przechowywanie tylko jednej kopii tabeli plików

D. możliwość sformatowania nośnika o niewielkiej pojemności (1,44MiB)

System plików NTFS (New Technology File System) to nowoczesne rozwiązanie, które oferuje wiele zaawansowanych funkcji zarządzania danymi. Jedną z kluczowych zalet jest możliwość szyfrowania folderów i plików, co zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa przechowywanych informacji. Funkcja ta wykorzystuje technologię EFS (Encrypting File System), która pozwala użytkownikom na szyfrowanie danych na poziomie systemu plików. Dzięki temu, nawet w przypadku fizycznego dostępu do nośnika, nieautoryzowane osoby nie będą mogły odczytać zaszyfrowanych plików bez odpowiednich uprawnień. Praktyczne zastosowanie tej funkcjonalności jest szczególnie istotne w środowiskach korporacyjnych oraz w pracy z danymi wrażliwymi, gdzie bezpieczeństwo informacji jest kluczowe. Warto również zauważyć, że NTFS wspiera długie nazwy plików, co w połączeniu z szyfrowaniem, umożliwia komfortowe i bezpieczne zarządzanie dużymi zbiorami danych. W branży IT stosowanie NTFS jest standardem, szczególnie w systemach operacyjnych Windows, gdzie funkcjonalności te są szczególnie doceniane.

Pytanie 3

Złącze umieszczone na płycie głównej, które umożliwia podłączanie kart rozszerzeń o różnych ilościach pinów, w zależności od wersji, nazywane jest

A. AGP

B. PCI

C. ISA

D. PCI Express

PCI Express (PCIe) jest nowoczesnym standardem interfejsu, który służy do łączenia kart rozszerzeń z płytą główną komputera. Jako złącze szeregowe, PCIe oferuje znacznie wyższą przepustowość danych w porównaniu do swoich poprzedników, takich jak PCI czy AGP. Dzięki architekturze punkt-punkt, PCIe pozwala na bezpośrednią komunikację pomiędzy urządzeniami, co znacząco zwiększa efektywność transferu danych. Przykładowo, karty graficzne, SSD NVMe i karty dźwiękowe często wykorzystują ten standard, co zapewnia im optymalną wydajność. Standard PCI Express obsługuje różne warianty, takie jak x1, x4, x8 i x16, co pozwala na elastyczne dostosowanie liczby linii transmisyjnych w zależności od potrzeb danego urządzenia. Dobre praktyki branżowe zalecają korzystanie z PCIe, gdyż jego architektura jest zgodna z przyszłymi wymaganiami technologicznymi oraz umożliwia łatwą aktualizację komponentów bez potrzeby zmiany całej płyty głównej.

Pytanie 4

Adapter USB do LPT można zastosować w sytuacji, gdy występuje niezgodność złączy podczas podłączania starszych modeli

A. displaya

B. keyboarda

C. mousea

D. printera

Odpowiedź 'drukarki' jest prawidłowa, ponieważ adapter USB na LPT jest najczęściej stosowany do podłączenia drukarek, które wykorzystują starsze porty LPT (Parallel Port). W miarę postępu technologii, wiele nowoczesnych komputerów nie ma portów LPT, a adapter USB pozwala na integrację starszych urządzeń drukujących z nowymi komputerami, które obsługują jedynie porty USB. Przykładem może być podłączenie klasycznej drukarki atramentowej do laptopa, który nie ma złącza LPT. Adaptery te są zgodne z zasadą plug and play, co oznacza, że po podłączeniu do portu USB i właściwym skonfigurowaniu systemu operacyjnego, drukarka powinna być automatycznie wykrywana. Warto również zauważyć, że korzystanie z takich adapterów jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie przedłużenia życia starszych urządzeń oraz minimalizowania odpadów elektronicznych. Dzięki adapterom użytkownicy mogą nadal korzystać z funkcjonalności swoich starszych drukarek, co jest szczególnie przydatne w biurach, gdzie sprzęt może być kosztowny do wymiany.

Pytanie 5

Aby połączyć projektor multimedialny z komputerem, złącze, którego NIEDOZWOLONO użyć to

A. D-SUB

B. USB

C. SATA

D. HDMI

Złącza HDMI, USB i D-SUB są standardami, które można używać do podłączania projektorów multimedialnych, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat funkcji złącza SATA. HDMI jest najbardziej uniwersalnym złączem, które przesyła zarówno obraz, jak i dźwięk w wysokiej jakości. Jego popularność wynika z faktu, że obsługuje wysoką rozdzielczość oraz dodatkowe funkcje, takie jak ARC (Audio Return Channel) czy CEC (Consumer Electronics Control), co czyni je idealnym wyborem do projektorów. Z kolei USB, które kiedyś służyło głównie do przesyłania danych lub zasilania, zyskuje na znaczeniu w kontekście przesyłania sygnału wideo, szczególnie dzięki nowoczesnym projektorom, które potrafią współpracować z urządzeniami mobilnymi. D-SUB, mimo że jest starszym standardem, jest nadal powszechnie stosowane w szkołach i biurach, gdzie starsze urządzenia wymagają tego typu połączeń. Myślenie, że SATA może być używane w tym kontekście, wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji tego złącza. SATA nie jest zaprojektowane do przesyłania sygnału wideo; zamiast tego, skupia się na transferze danych pomiędzy dyskami a płytą główną. Zrozumienie przeznaczenia różnych typów złącz jest kluczowe, aby uniknąć takich pomyłek i uzyskać odpowiednią jakość obrazu, która jest niezbędna do efektywnego korzystania z projektora multimedialnego.

Pytanie 6

Jaki jest największy rozmiar pojedynczego datagramu IPv4, uwzględniając jego nagłówek?

A. 128 kB

B. 256 kB

C. 32 kB

D. 64 kB

Maksymalny rozmiar datagramu IPv4 to 65 535 bajtów, a po odjęciu nagłówka, to tak naprawdę 65 507 bajtów na same dane. Dlatego odpowiedzią 64 kB jest właściwa – jest blisko tej maksymalnej wartości, no bo 64 kB to 65 536 bajtów. W sieciach komputerowych to jest mega istotne, bo inżynierowie muszą pamiętać o tych rozmiarach, żeby nie było problemów z fragmentacją. Jak datagramy będą za duże, to mogą spowolnić przesyłanie danych, a to nam się nie opłaca. W RFC 791, który mówi o protokole IPv4, są dokładnie opisane te wartości, co jest ważne dla programistów i sieciowców. Rozumienie maksymalnych rozmiarów datagramów naprawdę pomaga w lepszym przesyłaniu danych i sprawia, że wszystko działa sprawniej na różnych urządzeniach w sieci.

Pytanie 7

Który z wymienionych formatów płyt głównych charakteryzuje się najmniejszymi wymiarami?

A. Mini ITX

B. Micro BTX

C. Flex ATX

D. Mini ATX

Wybór Micro BTX, Mini ATX lub Flex ATX jako odpowiedzi na pytanie o najmniejszy format płyty głównej jest niepoprawny, ponieważ każdy z wymienionych formatów jest większy od Mini ITX. Micro BTX to format o wymiarach 200 x 250 mm, który stanowi rozwinięcie formatu BTX, zwiększając możliwości wentylacji i poprawiając zarządzanie ciepłem. Choć jest to mniejszy format niż standardowe ATX, to nadal jest znacznie większy od Mini ITX, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście tego pytania. Mini ATX, mając wymiary 284 x 208 mm, również nie spełnia kryterium najmniejszych wymiarów, a jest jedynie kompaktowym wariantem pełnowymiarowego ATX. Flex ATX, z wymiarami 229 x 191 mm, to kolejny większy format, który, mimo że jest bardziej kompaktowy w porównaniu do standardowego ATX, również nie dorównuje Mini ITX. Wybór tych formatów wykazuje typowy błąd myślowy, polegający na nieprecyzyjnym postrzeganiu rozmiarów i zastosowań różnych typów płyt głównych. Wybierając płytę główną, kluczowe jest zrozumienie nie tylko wymiarów, ale także zastosowania oraz ograniczeń związanych z danym formatem. Mini ITX, jako najprostszy i najbardziej kompaktowy format, jest idealnym rozwiązaniem dla budowy małych, wydajnych zestawów komputerowych, a także zapewnia elastyczność w projektowaniu systemów domowych.

Pytanie 8

Wskaź zestaw do diagnostyki logicznych układów elektronicznych umiejscowionych na płycie głównej komputera, który nie reaguje na próby uruchomienia zasilania?

A. C

B. B

C. A

D. D

Zestaw oznaczony literą A przedstawia sondę logiczną, która jest niezbędnym narzędziem przy diagnozowaniu problemów z logicznymi układami elektronicznymi na płytach głównych komputerów. Sonda logiczna umożliwia testowanie i analizowanie stanów logicznych w cyfrowych obwodach elektronicznych takich jak bramki logiczne, układy scalone, czy procesory. Użycie sondy logicznej pozwala na szybkie i precyzyjne zidentyfikowanie miejsc, w których następują zaniki napięcia lub błędne sygnały, co jest kluczowe w przypadku, gdy komputer nie reaguje na próby włączenia zasilania. Poprzez podłączenie do różnych punktów testowych na płycie głównej, technik może określić, które komponenty działają prawidłowo, a które nie. W praktyce, sonda logiczna jest szeroko stosowana w serwisach komputerowych oraz podczas prac związanych z projektowaniem układów cyfrowych, ponieważ pozwala na szybkie zlokalizowanie błędów. Dobrą praktyką jest również stosowanie sondy logicznej w połączeniu z innymi urządzeniami pomiarowymi, co zwiększa dokładność i efektywność diagnozowania usterek.

Pytanie 9

Jakie zadanie realizuje układ oznaczony strzałką na diagramie karty graficznej?

A. Oblicza kolory każdego wyświetlanego piksela

B. Oblicza wygląd i położenie wielokątów, z których zbudowany jest obiekt

C. Realizuje obliczenia oświetlenia, uwzględniając lokalizację źródła światła

D. Określa widoczność oraz nakładanie się obiektów na ekranie

Układ zaznaczony strzałką to silnik geometryczny na karcie graficznej który pełni kluczową rolę w obliczaniu wyglądu i położenia wielokątów z których zbudowany jest obiekt w grafice 3D. Silnik geometryczny przetwarza dane dotyczące wierzchołków i krawędzi w przestrzeni trójwymiarowej co jest pierwszym etapem w renderowaniu grafiki 3D. Umożliwia to przekształcenia liniowe jak translacja rotacja czy skalowanie oraz operacje bardziej złożone jak rzutowanie perspektywiczne. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie realistycznych efektów wizualnych w grach komputerowych symulacjach czy wizualizacjach inżynieryjnych. Silnik geometryczny współpracuje z układem renderującym który zajmuje się dalszym etapem przetwarzania jak rasteryzacja. Współczesne karty graficzne stosują zaawansowane techniki jak teselacja czy cieniowanie wierzchołków co dodatkowo zwiększa poziom realizmu i szczegółowości generowanego obrazu. Poprawne zrozumienie funkcji silnika geometrycznego jest kluczowe dla optymalizacji wydajności i jakości grafiki co jest standardem w branży gier komputerowych i grafiki 3D.

Pytanie 10

Użytkownicy dysków SSD powinni unikać wykonywania następujących działań konserwacyjnych

A. Regularnego sprawdzania dysku przy użyciu programu antywirusowego

B. Regularnego tworzenia kopii zapasowych danych

C. Defragmentacji dysku

D. Usuwania kurzu z wnętrza jednostki centralnej

Defragmentacja dysku jest procesem, który polega na reorganizacji danych na nośniku, aby zwiększyć wydajność dostępu do plików. Jednak w przypadku dysków SSD (Solid State Drive) jest to zbędne i wręcz szkodliwe. Dyski SSD działają na zasadzie pamięci flash, gdzie dane są przechowywane w komórkach pamięci. Ich architektura eliminuje problem fragmentacji, ponieważ odczyt i zapis danych nie zależy od fizycznej lokalizacji plików na nośniku. Dodatkowo, proces defragmentacji generuje zbędne cykle zapisu, co skraca żywotność dysków SSD. Zaleca się zamiast tego wykorzystywanie technologii TRIM, która optymalizuje zarządzanie przestrzenią na dysku. Na przykład, użytkownicy mogą ustawić automatyczne aktualizacje oprogramowania systemowego, które obsługują TRIM, co pozwala na optymalizację wydajności SSD bez konieczności ręcznej defragmentacji. W branży IT uznaje się, że najlepszym podejściem do konserwacji SSD jest unikanie defragmentacji, co jest zgodne z zaleceniami producentów tych nośników.

Pytanie 11

Komputer zainstalowany w domenie Active Directory nie jest w stanie nawiązać połączenia z kontrolerem domeny, na którym znajduje się profil użytkownika. Jaki rodzaj profilu użytkownika zostanie stworzony na tym urządzeniu?

A. Tymczasowy

B. Mobilny

C. Lokalny

D. Obowiązkowy

Kiedy komputer pracuje w domenie Active Directory, jego możliwość połączenia z kontrolerem domeny jest kluczowa dla uwierzytelnienia użytkownika oraz załadowania odpowiedniego profilu użytkownika. Jeśli komputer nie może nawiązać takiego połączenia, system automatycznie tworzy tymczasowy profil użytkownika. Tymczasowe profile są używane, gdy nie można uzyskać dostępu do profilu przechowywanego na serwerze. Użytkownik może zalogować się i korzystać z komputera, ale wszelkie zmiany dokonane w tym profilu nie będą zapisywane po wylogowaniu. W praktyce oznacza to, że użytkownik nie ma stałych ustawień czy plików na tym komputerze, co może być problematyczne w środowiskach, gdzie zależy nam na zachowaniu osobistych preferencji. Zgodnie z dobrymi praktykami zarządzania systemami, regularne monitorowanie połączeń z kontrolerem domeny i poprawne konfigurowanie ustawień sieciowych jest kluczowe dla uniknięcia sytuacji, w których użytkownicy muszą korzystać z tymczasowych profili.

Pytanie 12

Jaką drukarkę powinna nabyć firma, która potrzebuje urządzenia do tworzenia trwałych kodów kreskowych oraz etykiet na folii i tworzywach sztucznych?

A. Termotransferową

B. Igłową

C. Termiczną

D. Mozaikową

Drukarka termotransferowa jest idealnym wyborem do drukowania trwałych kodów kreskowych oraz etykiet na folii i tworzywach sztucznych. Technologia termotransferowa polega na wykorzystaniu taśmy barwiącej, która pod wpływem wysokiej temperatury przenosi pigment na materiał etykiety. Dzięki temu uzyskiwane są wyraźne, trwałe i odporne na działanie różnych czynników zewnętrznych wydruki. W praktycznych zastosowaniach, takie etykiety są często używane w magazynach, logistyce, przemyśle spożywczym oraz farmaceutycznym, gdzie wymagane są wysokie standardy jakości i trwałości. Termotransferowe drukarki są również kompatybilne z różnymi rodzajami materiałów, co czyni je wszechstronnym rozwiązaniem. Dodatkowo, dzięki możliwości regulacji rozdzielczości druku, można uzyskiwać kody kreskowe o różnym poziomie szczegółowości, co jest kluczowe w kontekście skanowania i identyfikacji. Wybór drukarki termotransferowej zapewnia również zgodność z normami branżowymi, co podkreśla jej znaczenie w profesjonalnym użytkowaniu.

Pytanie 13

Czym charakteryzuje się atak typu hijacking na serwerze sieciowym?

A. gromadzeniem danych na temat atakowanej sieci oraz poszukiwaniem słabości w infrastrukturze

B. przejęciem kontroli nad połączeniem pomiędzy komunikującymi się urządzeniami

C. łamaniem mechanizmów zabezpieczających przed nieautoryzowanym dostępem do programów

D. przeciążeniem aplikacji oferującej konkretne informacje

Atak typu hijacking na serwer sieciowy polega na przejęciu kontroli nad połączeniem między komunikującymi się komputerami. W praktyce oznacza to, że atakujący infiltruje sesję komunikacyjną, co pozwala mu na przechwycenie danych przesyłanych między użytkownikami. Przykładem może być atak na sesję HTTPS, gdzie haker uzyskuje dostęp do poufnych informacji, takich jak hasła czy dane osobowe. Aby przeciwdziałać takim atakom, stosuje się różnorodne metody zabezpieczeń, takie jak szyfrowanie danych, stosowanie certyfikatów SSL/TLS oraz zapewnienie bezpiecznego uwierzytelniania. Ważne jest również monitorowanie i analiza ruchu sieciowego w celu wykrywania podejrzanych aktywności. Dobre praktyki obejmują także regularne aktualizacje oprogramowania oraz edukację użytkowników na temat zagrożeń związanych z hijackingiem, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa informacji.

Pytanie 14

Usługa odpowiedzialna za konwersję nazw domen na adresy sieciowe to

A. DHCP

B. SNMP

C. DNS

D. SMTP

Odpowiedź, że DNS (System Nazw Domenowych) jest poprawna. To dzięki tej usłudze możemy zamieniać nazwy domen na adresy IP, co jest kluczowe do komunikacji w Internecie. DNS działa jak rozproszony system baz danych, który gromadzi informacje o nazwach domen i odpowiada na pytania, jakie adresy IP są im przypisane. Przykładowo, kiedy wpisujesz w przeglądarkę adres, taki jak www.example.com, komputer wysyła pytanie do serwera DNS i ten odsyła odpowiedni adres IP, co pozwala na połączenie z serwerem. W zarządzaniu DNS warto pamiętać o dobrych praktykach, jak używanie rekordów CNAME do aliasowania nazw czy rekordów MX do obsługi poczty. O bezpieczeństwo także powinno się zadbać, używając DNSSEC, które chroni przed atakami. Warto też wiedzieć, że rozwój Internetu i wprowadzenie IPv6 wymusiło pewne zmiany w DNS, co pozwoliło lepiej radzić sobie z coraz większą liczbą urządzeń w sieci.

Pytanie 15

Jakie będą wydatki na zakup kabla UTP kat.5e potrzebnego do stworzenia sieci komputerowej składającej się z 6 stanowisk, przy średniej odległości każdego stanowiska od przełącznika równiej 9m? Należy doliczyć m zapasu dla każdej linii kablowej, a cena za metr kabla wynosi 1,50 zł?

A. 150,00 zł

B. 120,00 zł

C. 90,00 zł

D. 60,00 zł

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z kilku powszechnych błędów obliczeniowych lub błędnych założeń. Na przykład, koszt 60,00 zł może sugerować, że użytkownik nie uwzględnił zapasu kabla, co jest kluczowe w praktyce instalacyjnej. Kable UTP, w zależności od długości i zastosowania, zawsze powinny być zakupione z marginesem, aby zapewnić elastyczność w ustawieniu sprzętu oraz uniknąć problemów z zasięgiem sygnału. Wybór 120,00 zł może sugerować pomyłkę w obliczeniach, być może wynikającą z mylnego założenia, że potrzebna jest znacznie większa ilość kabla lub wyższa cena za metr, co nie odpowiada rzeczywistości rynkowej. Z kolei odpowiedź 150,00 zł mogła wynikać z błędnego dodania zapasu lub z uwzględnienia większej liczby stanowisk, co także jest niewłaściwe w kontekście tego zadania. Kluczowe jest zrozumienie, że poprawne obliczenia w zakresie długości i kosztów kabli sieciowych są fundamentem skutecznej budowy infrastruktury sieciowej oraz zgodności z obowiązującymi standardami branżowymi, jak np. ISO/IEC 11801, które regulują wymagania dotyczące okablowania struktur komputerowych. W praktyce, podejście oparte na rzetelnych obliczeniach i znajomości kosztów materiałów pozwala na efektywne planowanie budżetu oraz unikanie niepotrzebnych wydatków.

Pytanie 16

Aby stworzyć archiwum danych w systemie operacyjnym Ubuntu, należy użyć programu

A. sed

B. tar

C. awk

D. set

Program tar, będący skrótem od "tape archive", jest standardowym narzędziem w systemach Unix i Linux, w tym Ubuntu, do tworzenia oraz zarządzania archiwami danych. Jego główną funkcją jest łączenie wielu plików i katalogów w jeden plik archiwum, co upraszcza przechowywanie i transport danych. Tar umożliwia również kompresję danych za pomocą różnych algorytmów, takich jak gzip czy bzip2, co nie tylko zmniejsza rozmiar archiwum, ale także przyspiesza transfer plików. Osoby pracujące z systemami operacyjnymi opartymi na Unixie często wykorzystują tar do tworzenia kopii zapasowych oraz przenoszenia systemów i aplikacji. Przykładowe polecenie do utworzenia archiwum to: tar -cvf nazwa_archiwum.tar /ścieżka/do/katalogu, gdzie -c oznacza tworzenie archiwum, -v wyświetla postęp operacji, a -f wskazuje nazwę pliku archiwum. Dobre praktyki sugerują tworzenie archiwów w regularnych odstępach czasu oraz ich przechowywanie w bezpiecznych lokalizacjach, aby zabezpieczyć ważne dane.

Pytanie 17

Jaka jest prędkość przesyłania danych w standardzie 1000Base-T?

A. 1 GB/s

B. 1 Mbit/s

C. 1 Gbit/s

D. 1 MB/s

Odpowiedzi 1 Mbit/s, 1 MB/s oraz 1 GB/s są nieprawidłowe i wynikają z nieporozumień dotyczących jednostek miary oraz standardów transmisji danych. Odpowiedź 1 Mbit/s jest znacznie poniżej rzeczywistej prędkości oferowanej przez standard 1000Base-T. 1 Mbit/s oznacza prędkość transmisji wynoszącą jedynie 1 milion bitów na sekundę, co jest typowe dla starszych technologii, jak np. 56k modem. Z kolei 1 MB/s odnosi się do prędkości 1 megabajta na sekundę, co w jednostkach bitowych daje równowartość 8 Mbit/s. Ta wartość również znacząco odbiega od rzeczywistej prędkości standardu 1000Base-T. W przypadku odpowiedzi 1 GB/s, choć zbliżona do prawidłowej wartości, wprowadza w błąd ponieważ 1 GB/s to równowartość 8 Gbit/s, co przewyższa możliwości technologiczne przyjęte w standardzie 1000Base-T. Takie nieprecyzyjne interpretacje jednostek mogą prowadzić do błędnych wyborów przy projektowaniu sieci, co w efekcie wpływa na wydajność i koszty. Ważne jest, aby w kontekście technologii sieciowych znać różnice między jednostkami miary (bit, bajt) oraz zrozumieć ich zastosowanie w praktyce. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe nie tylko dla inżynierów sieci, ale również dla menedżerów IT, którzy odpowiedzialni są za wdrażanie efektywnych rozwiązań w obszarze infrastruktury sieciowej.

Pytanie 18

Użytkownik systemu Windows napotyka komunikaty o niewystarczającej pamięci wirtualnej. Jak można rozwiązać ten problem?

A. powiększenie rozmiaru pliku virtualfile.sys

B. zwiększenie pamięci RAM

C. dodanie dodatkowej pamięci cache procesora

D. dodanie nowego dysku

Zwiększenie pamięci RAM to kluczowy element w zarządzaniu pamięcią w systemach operacyjnych, w tym w Windows. Gdy użytkownik otrzymuje komunikaty o zbyt małej pamięci wirtualnej, oznacza to, że system operacyjny nie ma wystarczającej ilości dostępnej pamięci do uruchomienia aplikacji lub przetwarzania danych. Zwiększenie pamięci RAM pozwala na jednoczesne uruchamianie większej liczby programów oraz poprawia ogólną wydajność systemu. Przykładowo, przy intensywnym użytkowaniu programów do edycji wideo lub gier komputerowych, więcej pamięci RAM umożliwia płynniejsze działanie, ponieważ aplikacje mają bezpośredni dostęp do bardziej dostępnych zasobów. Warto również zaznaczyć, że standardowe praktyki w branży zalecają, aby dla systemów operacyjnych Windows 10 i nowszych co najmniej 8 GB RAM było minimum, aby zapewnić komfortową pracę. W kontekście rozwiązywania problemów z pamięcią wirtualną, zwiększenie RAM jest najbardziej efektywnym i bezpośrednim rozwiązaniem.

Pytanie 19

W systemie Linux komenda chmod pozwala na

A. naprawę systemu plików

B. wyświetlenie informacji o ostatniej aktualizacji pliku

C. zmianę właściciela pliku

D. ustawienie praw dostępu do pliku

Polecenie chmod w systemie Linux jest kluczowym narzędziem do zarządzania uprawnieniami dostępu do plików i katalogów. Umożliwia ono określenie, kto może czytać, pisać lub wykonywać dany plik. W systemach Unix/Linux uprawnienia są przypisywane w trzech kategoriach: właściciel pliku, grupa oraz pozostali użytkownicy. Przykładowo, użycie polecenia 'chmod 755 plik.txt' ustawia prawa dostępu na: pełne uprawnienia dla właściciela, prawo do odczytu i wykonywania dla grupy oraz prawo do odczytu i wykonywania dla wszystkich innych użytkowników. Zrozumienie działania chmod jest nie tylko istotne dla ochrony danych, ale także dla zapewnienia bezpieczeństwa systemu. Stosowanie najniższych wymaganych uprawnień jest dobrą praktyką, co pomaga zminimalizować ryzyko nieautoryzowanego dostępu do wrażliwych informacji. W kontekście administracji systemami, umiejętność efektywnego zarządzania uprawnieniami jest kluczowa do zapewnienia integralności i bezpieczeństwa danych."

Pytanie 20

Karta rozszerzeń przedstawiona na ilustracji może być zainstalowana w komputerze, jeśli na płycie głównej znajduje się przynajmniej jeden dostępny slot

A. AGP

B. PCIe

C. ISA

D. PCI

Odpowiedzi takie jak ISA, AGP czy PCIe dotyczą innych standardów magistrali w komputerach. ISA, czyli Industry Standard Architecture, to taki starszy standard, który był popularny zanim wprowadzono PCI. Jego główną wadą była niska przepustowość oraz brak automatycznej konfiguracji, co czyniło go mniej elastycznym niż nowsze rozwiązania. AGP, czyli Accelerated Graphics Port, był stworzony tylko dla kart graficznych. Został zaprojektowany z myślą o szybkim transferze danych między kartą graficzną a procesorem, ale był ograniczony tylko do obsługi grafiki. Później AGP został zastąpiony przez PCIe, który ma większe możliwości. I w końcu PCIe, czyli Peripheral Component Interconnect Express, to nowoczesny standard, który zastąpił PCI. PCIe jest magistralą szeregową, co oznacza, że transfer danych jest znacznie szybszy i bardziej elastyczny w rozbudowie systemu. Jego architektura jest też bardziej wydajna, bo pozwala na dynamiczne przydzielanie pasma. Choć PCIe jest aktualnym standardem, to jego wygląd fizyczny różni się od PCI, dlatego nie pasuje do slotu PCI. Jak widać, odpowiedzi inne niż PCI do pytania się nie nadają, bo albo są przestarzałe, albo mają specjalne zastosowania, które nie odpowiadają temu, co pytanie wymaga.

Pytanie 21

Urządzenie warstwy dystrybucji, które umożliwia komunikację pomiędzy różnymi sieciami, to

A. przełącznikiem

B. routerem

C. serwerem

D. koncentratorem

Router jest urządzeniem, które działa na trzeciej warstwie modelu OSI, czyli warstwie sieci. Jego głównym zadaniem jest przekazywanie danych pomiędzy różnymi sieciami, co jest kluczowe w przypadku, gdy te sieci są oddzielne. Router analizuje otrzymane pakiety danych i, na podstawie ich adresów docelowych, podejmuje decyzje dotyczące trasowania, czyli wyboru najefektywniejszej drogi do przesłania danych. Przykładem zastosowania routerów są sieci domowe, gdzie router łączy lokalną sieć (LAN) z internetem. Dzięki funkcjom takim jak NAT (Network Address Translation) routery pozwalają na wykorzystanie jednego adresu IP do łączenia wielu urządzeń w sieci lokalnej. Ponadto, routery są zgodne z różnymi protokołami sieciowymi, co umożliwia im współpracę z innymi urządzeniami oraz integrację z systemami zarządzania siecią, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 22

W systemie operacyjnym Linux, do konfigurowania sieci VLAN wykorzystuje się polecenie

A. ip address

B. ip neighbour

C. ip route

D. ip link

Odpowiedzi takie jak 'ip neighbour', 'ip route' oraz 'ip address' są związane z zarządzaniem sieciami w systemie Linux, jednak nie odpowiadają na pytanie dotyczące tworzenia VLAN. 'ip neighbour' służy do zarządzania tablicą sąsiedztwa, co jest istotne dla wydajnej komunikacji w sieci, jednak nie ma zastosowania w kontekście tworzenia i zarządzania VLAN. 'ip route' dotyczy zarządzania trasami w sieci, co jest ważne dla kierowania pakietów między różnymi sieciami, ale nie ma bezpośredniego związku z tworzeniem wirtualnych interfejsów sieciowych. Z kolei 'ip address' jest używane do przypisywania adresów IP do interfejsów, ale również nie dotyczy bezpośrednio procesu tworzenia VLAN. Kluczowym błędem myślowym jest traktowanie tych poleceń jako równorzędnych w kontekście VLAN, co prowadzi do nieporozumień. Aby poprawnie zrozumieć zarządzanie siecią w Linuxie, niezbędne jest dokładne zapoznanie się z funkcjonalnością każdego z tych poleceń oraz ich zastosowaniem w praktyce. Segmentacja sieci oraz zarządzanie wirtualnymi interfejsami wymaga zrozumienia nie tylko składni poleceń, ale również ogólnych zasad działania sieci, aby skutecznie projektować i wdrażać rozwiązania sieciowe.

Pytanie 23

Organizacja zajmująca się normalizacją na świecie, która stworzyła 7-warstwowy Model Referencyjny Otwartej Architektury Systemowej, to

A. ISO (International Organization for Standarization)

B. TIA/EIA (Telecommunicatons Industry Association/ Electronics Industries Association)

C. EN (European Norm)

D. IEEE (Institute of Electrical and Electronics Enginieers)

Wybór odpowiedzi niezwiązanej z ISO wskazuje na nieporozumienie dotyczące roli, jaką różne organizacje odgrywają w tworzeniu standardów oraz ich zastosowania w praktyce. EN, czyli European Norm, jest normą stosowaną w Europie, ale nie zajmuje się opracowywaniem globalnych standardów, jak ma to miejsce w przypadku ISO. Odpowiedź nawiązująca do IEEE dotyczy organizacji, która koncentruje się głównie na standardach dla elektroniki i technologii informacyjnych, lecz nie jest odpowiedzialna za globalny model referencyjny, takim jak OSI. Z kolei TIA/EIA, chociaż ma swoje znaczenie w zakresie norm dla infrastruktury telekomunikacyjnej, również nie odpowiada za stworzenie modelu OSI. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie zakresu działania tych organizacji z ich realnym wpływem na standardy komunikacyjne. Niewłaściwe zrozumienie hierarchii i funkcji tych instytucji prowadzi do błędnych konkluzji, które osłabiają zdolność do efektywnego wykorzystania standardów w praktycznych zastosowaniach technologicznych.

Pytanie 24

Zakres adresów IPv4 od 224.0.0.0 do 239.255.255.255 jest przeznaczony do jakiego rodzaju transmisji?

A. broadcast

B. anycast

C. multicast

D. unicast

Wybór odpowiedzi związanej z innymi typami transmisji, takimi jak anycast, broadcast czy unicast, oparty jest na niewłaściwym zrozumieniu zasad funkcjonowania sieci komputerowych. Anycast to metoda, w której dane są przesyłane do najbliższego węzła w grupie serwerów, co w praktyce oznacza, że wysyłanie danych do jednej z wielu lokalizacji jest zależne od najlepszej trasy w danym momencie. W przypadku broadcastu dane są wysyłane do wszystkich urządzeń w danej sieci lokalnej, co nie tylko marnuje pasmo, ale także może prowadzić do problemów z wydajnością, gdyż każde urządzenie odbiera te same dane, niezależnie od potrzeby. Unicast natomiast to metoda, w której dane są przesyłane do pojedynczego, konkretnego odbiorcy. Podejścia te mają swoje zastosowania, ale w kontekście podanego zakresu adresów IPv4 nie są odpowiednie, ponieważ nie pozwalają na efektywne przesyłanie informacji do wielu użytkowników jednocześnie. Wybierając inną odpowiedź, można przeoczyć kluczowe cechy multicastu, takie jak efektywność w komunikacji grupowej oraz zastosowanie protokołów, które umożliwiają dynamiczne zarządzanie uczestnikami grupy. Rozumienie tych różnic jest istotne dla projektowania wydajnych systemów komunikacyjnych i sieciowych.

Pytanie 25

Bęben światłoczuły stanowi istotny komponent w funkcjonowaniu drukarki

A. Laserowej

B. Igłowej

C. Sublimacyjnej

D. Atramentowej

Drukarki igłowe, sublimacyjne i atramentowe działają na zupełnie innych zasadach, co powoduje, że bęben światłoczuły nie jest w nich stosowany. W przypadku drukarek igłowych, które wykorzystują mechanizm udarowy, tusz jest nanoszony na papier za pomocą igieł, które uderzają w taśmę barwiącą. Ta technologia opiera się na mechanice i nie wymaga skomplikowanych systemów elektronicznych ani bębna. Z kolei drukarki sublimacyjne wykorzystują proces sublimacji do przenoszenia barwnika na papier, gdzie ciepło powoduje, że barwnik przechodzi ze stanu stałego w gazowy, a następnie osiada na powierzchni papieru. Nie występuje tutaj żaden element odpowiedzialny za naświetlanie, co całkowicie wyklucza zastosowanie bębna światłoczułego. Drukarki atramentowe, z drugiej strony, wykorzystują głowice drukujące, które precyzyjnie nanoszą kropelki atramentu na powierzchnię papieru za pomocą technologii piezoelektrycznej lub termicznej. W tym przypadku również nie ma potrzeby stosowania bębna, jako że mechanizm działania opiera się na bezpośrednim nanoszeniu atramentu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, ponieważ może pomóc w wyborze odpowiedniej technologii druku w zależności od potrzeb, takich jak jakość, wydajność czy koszty eksploatacji.

Pytanie 26

Na rysunku przedstawiono ustawienia karty sieciowej urządzenia z adresem IP 10.15.89.104/25. Co z tego wynika?

A. adres IP jest błędny

B. adres domyślnej bramy pochodzi z innej podsieci niż adres hosta

C. adres maski jest błędny

D. serwer DNS znajduje się w tej samej podsieci co urządzenie

Adresowanie sieciowe jest kluczowym aspektem w zarządzaniu sieciami komputerowymi, a zrozumienie prawidłowej konfiguracji pozwala unikać typowych błędów. Jednym z nich jest założenie, że adres domyślnej bramy może być poza podsiecią hosta. Brama domyślna działa jako punkt dostępu do innej sieci, więc musi być w tej samej podsieci. Pomieszanie tego pojęcia prowadzi do sytuacji, w której urządzenia nie mogą poprawnie przesyłać danych poza swoją lokalną sieć. Podobnie błędne przekonanie, że adres maski jest nieprawidłowy, może wynikać z nieznajomości, jak maski działają. Maska 255.255.255.128 jest prawidłowa i oznacza, że mamy do czynienia z siecią o rozmiarze 128 adresów. Nieprawidłowe przypisanie maski skutkuje błędnym definiowaniem granic podsieci. Natomiast myślenie, że adres IP jest nieprawidłowy, często wynika z braku zrozumienia zakresów adresów i ich podziału według maski. Wreszcie, zakładanie, że serwer DNS musi być w tej samej podsieci co urządzenie, jest błędne. Serwery DNS często znajdują się poza lokalną siecią, a ich rola polega na tłumaczeniu nazw domen na adresy IP. Błędy te wskazują na potrzebę głębszego zrozumienia zasad adresowania i routingu w sieciach. Edukacja w tym zakresie pomaga unikać problemów z komunikacją i poprawia efektywność zarządzania siecią. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla każdego, kto pracuje z sieciami komputerowymi i dąży do ich optymalnej konfiguracji i działania.

Pytanie 27

Aby sprawdzić dostępną przestrzeń na dysku twardym w systemie Linux, można wykorzystać polecenie

A. tr

B. cd

C. ln

D. df

W przypadku polecenia 'tr', jego główną funkcją jest tłumaczenie lub zamiana znaków w strumieniach tekstowych. To narzędzie nie ma związku z zarządzaniem przestrzenią dyskową, co czyni je niewłaściwym wyborem. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że 'tr' może dostarczać informacji o plikach, jednak jego zastosowanie ogranicza się do manipulacji danymi tekstowymi. Przechodząc do polecenia 'cd', jego funkcja polega na zmianie katalogów roboczych w systemie plików. Chociaż 'cd' jest istotne w nawigacji po systemie plików, nie dostarcza żadnych informacji dotyczących wykorzystania przestrzeni dyskowej. Mistyfikacja związana z tym poleceniem może wynikać z mylnego założenia, że zmiana katalogów wiąże się z zarządzaniem dyskiem. Wreszcie, polecenie 'ln' służy do tworzenia linków symbolicznych lub twardych do plików, co również nie ma nic wspólnego z monitorowaniem przestrzeni dyskowej. Nieprawidłowe zrozumienie funkcji tych narzędzi może prowadzić do frustracji, gdy użytkownicy poszukują odpowiednich poleceń do zarządzania dyskiem. Kluczowe jest, aby użytkownicy rozumieli, jakie polecenia są przeznaczone do jakich zadań, aby unikać pomyłek i efektywnie korzystać z narzędzi dostępnych w systemie Linux.

Pytanie 28

Kondygnacyjny punkt dystrybucji jest połączony z

A. centralnym punktem sieci

B. budynkowym punktem dystrybucji

C. gniazdem abonenckim

D. centralnym punktem dystrybucji

Kondygnacyjny punkt dystrybucyjny pełni kluczową rolę w strukturze sieci telekomunikacyjnej, służąc jako węzeł, który wspiera komunikację między różnymi elementami systemu. Jego głównym zadaniem jest efektywne przesyłanie sygnałów do gniazd abonenckich, które są bezpośrednio zainstalowane w pomieszczeniach użytkowników końcowych. Użycie okablowania poziomego, takiego jak kable typu U/FTP czy S/FTP, zapewnia wysoką jakość sygnału oraz zgodność z normami, takimi jak ISO/IEC 11801. W praktyce, funkcjonalność kondygnacyjnego punktu dystrybucyjnego jest kluczowa dla instalacji w biurach, budynkach mieszkalnych i obiektach komercyjnych, gdzie wymagana jest niezawodna i stabilna łączność. Dobrze zaprojektowany system okablowania poziomego nie tylko zwiększa wydajność sieci, ale także pozwala na łatwe skalowanie oraz modernizację bez konieczności dużych zmian infrastrukturalnych.

Pytanie 29

Na ilustracji pokazano złącze:

A. DisplayPort

B. DVI

C. HDMI

D. SATA

Złącze DisplayPort, ukazane na rysunku, to nowoczesny interfejs cyfrowy stosowany do przesyłu sygnałów wideo i audio. Jego konstrukcja umożliwia przesyłanie obrazu o wysokiej rozdzielczości oraz dźwięku wielokanałowego bez kompresji. Został zaprojektowany jako standard otwarty, co oznacza szeroką kompatybilność z różnymi urządzeniami. DisplayPort wyróżnia się charakterystycznym kształtem wtyku z asymetryczną blokadą, co zapobiega nieprawidłowemu podłączeniu. Jest szeroko stosowany w komputerach osobistych, monitorach i projektorach, stanowiąc alternatywę dla starszych interfejsów takich jak VGA czy DVI. DisplayPort obsługuje również technologię MST (Multi-Stream Transport), która umożliwia podłączenie wielu monitorów do jednego złącza. Standard ten wspiera funkcję Adaptive Sync, co jest szczególnie przydatne w grach, ponieważ redukuje efekt rozrywania obrazu. DisplayPort ma również zdolność przesyłania danych o dużej przepustowości, co czyni go idealnym wyborem dla profesjonalnych zastosowań graficznych i multimedialnych. Dzięki swojej elastyczności i wysokiej wydajności, DisplayPort jest preferowanym wyborem w zaawansowanych systemach audiowizualnych.

Pytanie 30

Który z protokołów umożliwia bezpieczne połączenie klienta z zachowaniem anonimowości z witryną internetową banku?

A. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

B. SFTP (SSH File Transfer Protocol)

C. HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure)

D. FTPS (File Transfer Protocol Secure)

SFTP (SSH File Transfer Protocol), HTTP (Hypertext Transfer Protocol) oraz FTPS (File Transfer Protocol Secure) to protokoły, które mają różne zastosowania i zabezpieczenia, ale nie są odpowiednie do zapewnienia pełnego bezpieczeństwa w kontekście komunikacji z witrynami bankowymi. SFTP, mimo że wykorzystywany do przesyłania plików, nie jest przeznaczony do komunikacji z przeglądarką internetową. Jego głównym celem jest bezpieczny transfer plików w sieciach, co sprawia, że nie jest on odpowiednią opcją do łączenia z serwisami, które wymagają szyfrowania informacji osobistych, jak banki. HTTP, choć jest powszechnie używany do przesyłania danych w Internecie, nie oferuje żadnego szyfrowania, co czyni go podatnym na różne ataki, w tym przechwytywanie danych. Ta otwartość stanowi poważne zagrożenie dla prywatności użytkowników, szczególnie w kontekście wrażliwych informacji finansowych. FTPS, z kolei, jest protokołem, który również zapewnia pewne zabezpieczenia, ale jest bardziej skomplikowany w konfiguracji i nie zawsze wspierany przez wszystkie serwery. Dodatkowo, FTPS może być podatny na problemy związane z zaporami sieciowymi. Użytkownicy często mylą te protokoły, nie zdając sobie sprawy, że nie każdy z nich jest skuteczny w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa danych finansowych w Internecie. Właściwe zrozumienie różnic między nimi jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji dotyczących ochrony prywatności w sieci.

Pytanie 31

Jakie działanie nie przyczynia się do personalizacji systemu operacyjnego Windows?

A. Zmiana koloru lub kilku współczesnych kolorów jako tło pulpitu

B. Ustawienie rozmiaru pliku wymiany

C. Wybór domyślnej przeglądarki internetowej

D. Konfigurowanie opcji wyświetlania pasków menu i narzędziowych

Ustawienie wielkości pliku wymiany jest czynnością, która nie służy do personalizacji systemu operacyjnego Windows. Plik wymiany, znany również jako pamięć wirtualna, jest używany przez system operacyjny do zarządzania pamięcią RAM oraz do przechowywania danych, które nie mieszczą się w pamięci fizycznej. Zmiana jego wielkości ma charakter bardziej techniczny i związana jest z optymalizacją wydajności systemu, a nie z jego personalizacją. Personalizacja dotyczy aspektów, które wpływają na sposób, w jaki użytkownik postrzega i korzysta z interfejsu systemu, takich jak kolory pulpitu, ustawienia pasków narzędziowych czy domyślna przeglądarka. Na przykład, zmieniając tło pulpitu na ulubiony obrazek, użytkownik może poprawić swoje samopoczucie podczas pracy, co jest istotnym elementem personalizacji. W związku z tym, zmiana wielkości pliku wymiany jest czynnością techniczną, a nie personalizacyjną, co czyni tę odpowiedź poprawną.

Pytanie 32

Jakim adresem IPv6 charakteryzuje się autokonfiguracja łącza?

A. FE80::/10

B. FF00::/8

C. 2000::/3

D. ::/128

Wybór niewłaściwych adresów IPv6, takich jak 2000::/3, FF00::/8 oraz ::/128, wynika z niepełnego zrozumienia zasad klasyfikacji adresów w systemie IPv6 oraz ich zastosowań. Adres 2000::/3 jest przykładem adresu unicast, który jest używany do routingu globalnego, a nie do autokonfiguracji lokalnej. Adresy te są przeznaczone dla urządzeń wymagających publicznego dostępu w Internecie. Użycie 2000::/3 w kontekście autokonfiguracji łącza jest błędne, ponieważ te adresy nie są lokalne i wymagają interwencji w postaci routera. Adres FF00::/8 to zakres adresów multicast, który służy do przesyłania danych do wielu odbiorców jednocześnie, jednak nie jest on używany do autokonfiguracji. W końcu, adres ::/128 reprezentuje pojedynczy adres unicast, ale nie zawiera on prefiksu lokalnego potrzebnego do autokonfiguracji łącza. Adresowanie IPv6 wymaga zrozumienia zasad lokalnego i globalnego zakresu adresów, co jest kluczowe w efektywnym projektowaniu i zarządzaniu sieciami. Niezrozumienie tych koncepcji prowadzi do typowych błędów przy definiowaniu oraz wdrażaniu adresów w sieciach IPv6.

Pytanie 33

W systemie Linux komenda tty pozwala na

A. wysłanie sygnału do zakończenia procesu

B. uruchomienie programu pokazującego zawartość pamięci operacyjnej

C. wyświetlenie identyfikatora terminala

D. zmianę aktywnego katalogu na katalog domowy użytkownika

Polecenie 'tty' w systemie Linux jest używane do wyświetlenia nazwy terminala, z którego aktualnie korzysta użytkownik. Terminal, w kontekście systemu operacyjnego, jest interfejsem, który pozwala na komunikację z systemem w sposób tekstowy. Użycie polecenia 'tty' zwraca ścieżkę do pliku urządzenia terminala powiązanego z sesją użytkownika. Przykładowo, gdy uruchomimy to polecenie w terminalu, możemy uzyskać wynik taki jak '/dev/pts/0', co oznacza, że korzystamy z wirtualnego terminala. To narzędzie może być przydatne w skryptach lub przy debugowaniu, aby upewnić się, z którego terminala wykonywane są komendy. W praktyce, wiedza na temat tego, jak identyfikować terminal, z którego korzysta użytkownik, jest kluczowa w kontekście zarządzania sesjami i uprawnieniami, zwłaszcza w środowiskach wieloużytkownikowych. Dobre praktyki sugerują, aby programiści i administratorzy systemów regularnie korzystali z polecenia 'tty' w celu monitorowania aktywności oraz diagnozowania potencjalnych problemów z sesjami terminalowymi.

Pytanie 34

Natychmiast po dostrzeżeniu utraty istotnych plików na dysku twardym, użytkownik powinien

A. wykonać test S.M.A.R.T. tego dysku

B. zainstalować narzędzie diagnostyczne

C. przeprowadzić defragmentację dysku

D. uchronić dysk przed zapisaniem nowych danych

Przeprowadzenie testu S.M.A.R.T. na dysku twardym jest istotne, ale nie jest pierwszym krokiem, który należy wykonać po wykryciu utraty plików. S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis, and Reporting Technology) to technologia, która monitoruje stan dysku w celu przewidywania potencjalnych awarii. Choć test ten może dostarczyć cennych informacji o kondycji dysku, jego wyniki nie mają wpływu na odzyskiwanie danych. W przypadku utraty plików, kluczowe jest ich zabezpieczenie przed nadpisywaniem, a nie diagnozowanie stanu sprzętu. Właściwe postępowanie powinno skupić się na wykorzystaniu narzędzi do odzyskiwania danych, które mogą zminimalizować ryzyko utraty informacji. Instalacja oprogramowania diagnostycznego również nie jest priorytetem, ponieważ w momencie, gdy zauważasz utratę plików, najważniejsze jest ich zabezpieczenie. Defragmentacja dysku z kolei jest procesem, który służy do optymalizacji wydajności dysku poprzez organizację fragmentów plików, ale w przypadku utraty danych jest całkowicie nieodpowiednia. Defragmentacja może prowadzić do nadpisania obszarów, gdzie znajdowały się utracone pliki, co czyni ten krok jeszcze bardziej ryzykownym. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami obejmują skupienie się na diagnostyce sprzętu zamiast na ochronie danych oraz niewłaściwe zrozumienie, jakie czynności są krytyczne w sytuacjach awaryjnych związanych z danymi.

Pytanie 35

Na dołączonym obrazku pokazano działanie

A. kodu źródłowego

B. usuwania danych

C. połączenia danych

D. kompresji danych

Kompresja danych to proces redukcji rozmiaru plików poprzez usuwanie redundancji w danych. Jest to kluczowy etap w zarządzaniu wielkimi zbiorami danych oraz w transmisji danych przez sieci, szczególnie gdy przepustowość jest ograniczona. Najczęściej stosowane algorytmy kompresji to ZIP RAR i 7z, które różnią się efektywnością i czasem kompresji. Kompresja jest szeroko stosowana w różnych dziedzinach techniki i informatyki, m.in. przy przesyłaniu plików w Internecie, gdzie ograniczenie wielkości plików przyspiesza ich przepływ. Proces ten jest również istotny w przechowywaniu danych, ponieważ zredukowane pliki zajmują mniej miejsca na dyskach twardych, co przyczynia się do oszczędności przestrzeni dyskowej oraz kosztów związanych z utrzymaniem infrastruktury IT. Przy kompresji plików istotne jest zachowanie integralności danych, co zapewniają nowoczesne algorytmy kompresji bezstratnej, które umożliwiają odtworzenie oryginalnych danych bez żadnych strat. Kompresja ma również zastosowanie w multimediach, gdzie algorytmy stratne są używane do zmniejszenia rozmiarów plików wideo i audio poprzez usuwanie mniej istotnych danych, co jest mniej zauważalne dla ludzkiego oka i ucha.

Pytanie 36

Urządzenie pokazane na ilustracji służy do

A. ściągania izolacji z przewodu

B. zaciskania wtyków RJ45

C. instalacji przewodów w złączach LSA

D. weryfikacji poprawności połączenia

Narzędzie przedstawione na rysunku to narzędzie do instalacji przewodów w złączach LSA znane również jako narzędzie Krone. Jest ono powszechnie stosowane w telekomunikacji oraz instalacjach sieciowych do zakończenia przewodów w panelach krosowych lub gniazdach. Narzędzie to umożliwia wciśnięcie przewodów w złącza IDC (Insulation Displacement Connector) bez konieczności zdejmowania izolacji co zapewnia szybkie i niezawodne połączenie. Wciśnięcie przewodu powoduje przemieszczenie izolacji co skutkuje bezpośrednim kontaktem przewodnika z metalowymi stykami. Dzięki temu technologia LSA zapewnia trwałe i stabilne połączenia bez ryzyka uszkodzenia przewodów. Narzędzie to posiada również funkcję odcinania nadmiaru przewodu co jest istotne dla utrzymania porządku w stosowanych instalacjach. Stosowanie narzędzi LSA jest standardem w branży co wynika z ich precyzji oraz wydajności. Wielu specjalistów uznaje je za niezbędny element wyposażenia podczas pracy z systemami telekomunikacyjnymi co potwierdza ich niezastąpioną rolę w procesie instalacji.

Pytanie 37

Protokół, który konwertuje nazwy domen na adresy IP, to

A. DNS (Domain Name System)

B. ARP (Address Resolution Protocol)

C. ICMP (Internet Control Message Protocol)

D. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

DNS, czyli Domain Name System, jest fundamentalnym protokołem w architekturze internetu, który odpowiedzialny jest za tłumaczenie nazw domenowych, takich jak www.przyklad.pl, na odpowiadające im adresy IP, np. 192.0.2.1. Dzięki temu użytkownicy mogą korzystać z łatwych do zapamiętania nazw, zamiast skomplikowanych numerów IP. W praktyce oznacza to, że gdy wpisujesz adres URL w przeglądarkę, system DNS przesyła zapytanie do serwera DNS, który zwraca właściwy adres IP. Przykładem zastosowania DNS jest rozwiązywanie nazw w usługach webowych, gdzie szybkość i dostępność są kluczowe. Standardy DNS, takie jak RFC 1034 i RFC 1035, regulują zasady działania tego systemu, zapewniając interoperacyjność pomiędzy różnymi systemami oraz bezpieczeństwo komunikacji. Dobre praktyki w konfiguracji DNS obejmują m.in. używanie rekordów CNAME do aliasów, a także implementację DNSSEC dla zwiększenia bezpieczeństwa, co chroni przed atakami typu spoofing.

Pytanie 38

Jaki procesor pasuje do płyty głównej o podanej specyfikacji?

A. C

B. A

C. D

D. B

Procesor Intel Celeron z odpowiedzi A jest kompatybilny z płytą główną, ponieważ oba posiadają gniazdo socket 1150. Socket jest fizycznym i elektrycznym interfejsem pomiędzy procesorem a płytą główną. Użycie odpowiedniego gniazda jest kluczowe, aby zapewnić prawidłowe działanie całego systemu. Płyty główne z gniazdem 1150 są zgodne z procesorami Intel wyprodukowanymi w technologii Haswell. Jest to ważne, gdyż dobór kompatybilnych komponentów wpływa na stabilność i wydajność systemu. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje składanie komputerów, gdzie wybór odpowiednich części zapewnia optymalne działanie. Socket 1150 obsługuje również pamięć DDR3, co jest zgodne z opisem płyty głównej. Wybór odpowiedniego procesora jest kluczowym elementem w projektowaniu systemów komputerowych, a zastosowanie standardów i dobrych praktyk, takich jak dopasowanie socketu, minimalizuje ryzyko problemów z kompatybilnością, co jest istotne w kontekście profesjonalnej budowy komputerów.

Pytanie 39

Zadana jest sieć z adresem 172.16.0.0/16. Które z adresów w sieci 172.16.0.0/16 są poprawne, jeżeli zostaną utworzone cztery podsieci z maską 18 bitów?

A. 172.16.64.0, 172.16.64.64, 172.16.64.128, 172.16.64.192

B. 172.16.64.0, 172.16.0.128, 172.16.192.0, 172.16.0.255

C. 172.16.0.0, 172.16.64.0, 172.16.128.0, 172.16.192.0

D. 172.16.0.0, 172.16.0.64, 172.16.0.128, 172.16.0.192

Wybór innych adresów podsieci pokazuje typowe nieporozumienia dotyczące zasad podziału sieci. Na przykład, adres 172.16.0.64 wydany w odpowiedzi nie jest początkiem nowej podsieci w schemacie podsieci 18-bitowej. Przy masce 18 bitowej, każda podsieć zaczyna się od adresu, który jest wielokrotnością 64 (2^(32-18)), co prowadzi do błędnych wniosków o lokalizacji adresów sieciowych. W odpowiedzi, gdzie wymieniono 172.16.0.128, również brakuje zrozumienia, że ten adres nie jest pierwszym adresem w żadnej z czterech podsieci, ale stanowi pośrednią lokalizację, co prowadzi do zamieszania. Co więcej, adres 172.16.0.255 jest zarezerwowany jako adres rozgłoszeniowy w podsieci 172.16.0.0, co dodatkowo wynika z błędnych założeń. Kluczowym błędem jest brak znajomości konsekwencji podziału adresów IP zgodnie z zasadami CIDR. Daleko idąca nieznajomość reguł obliczania adresów podsieci, a także mylne założenia dotyczące adresów rozgłoszeniowych, mogą prowadzić do poważnych problemów w praktycznych zastosowaniach, takich jak konflikty adresowe czy błędne konfiguracje w sieciach, co jest krytyczne w kontekście projektowania i administracji sieci.

Pytanie 40

W jakim typie członkostwa w VLAN port może należeć do wielu sieci VLAN?

A. Dynamicznym VLAN

B. Multi-VLAN

C. Port-Based VLAN

D. Statycznym VLAN

Odpowiedzi, które wskazują na 'Port-Based VLAN', 'Statyczny VLAN' lub 'Dynamiczny VLAN', nie są poprawne, ponieważ sugerują ograniczone zrozumienie koncepcji VLAN-ów. Port-Based VLAN odnosi się do modelu, w którym każdy port na przełączniku jest przypisany do jednego konkretnego VLAN-u. Taki model nie pozwala na jednoczesne przypisanie portu do wielu VLAN-ów, co ogranicza elastyczność sieci i nie spełnia wymagań nowoczesnych środowisk IT. Statyczny VLAN z kolei polega na manualnym przypisywaniu portów do VLAN-ów, co również ogranicza możliwość dynamicznego zarządzania ruchem oraz dostosowywania konfiguracji w odpowiedzi na zmieniające się potrzeby. Z kolei dynamiczny VLAN, mimo że pozwala na automatyczne przypisywanie użytkowników do VLAN-ów na podstawie ich identyfikatorów, nadal nie daje możliwości jednoczesnego członkostwa w wielu VLAN-ach na poziomie portu. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich odpowiedzi to zrozumienie VLAN-ów wyłącznie w kontekście przypisania portów, bez uwzględnienia ich dynamicznej i wielowarstwowej natury. Współczesne architektury sieciowe wymagają większej elastyczności, a Multi-VLAN stanowi odpowiedź na te potrzeby, poprawiając zarówno zarządzanie ruchami, jak i bezpieczeństwo sieci.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej