Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
  • Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
  • Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 20:08
  • Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 20:39

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie surowce stanowią najlepsze źródło witaminy C?

A. Natka pietruszki oraz porzeczki
B. Marchew i porzeczki
C. Natka pietruszki oraz jabłka
D. Marchew oraz jabłka
Marchew i jabłka, a także inne składniki wymienione w odpowiedziach, nie są istotnymi źródłami witaminy C. Marchew, choć bogata w beta-karoten i witaminy z grupy B, ma znacznie niższą zawartość witaminy C w porównaniu do natki pietruszki i porzeczek. Witamina C występuje w marchewce w minimalnych ilościach, co czyni ją niewystarczającym źródłem tej witaminy. W przypadku jabłek, również ich zawartość witaminy C jest umiarkowana; choć są one zdrowe i pełne błonnika, nie dostarczają wystarczającej ilości tej kluczowej witaminy. Często występuje mylne przekonanie, że różne owoce i warzywa są równorzędnymi źródłami witaminy C. W rzeczywistości, skuteczna strategia włączania witaminy C do diety polega na wyborze produktów charakteryzujących się jej wysoką zawartością. Warto zwrócić uwagę na różnorodność warzyw liściastych i owoców jagodowych, które w znaczącym stopniu przyczyniają się do dziennego zapotrzebowania na witaminę C. W związku z tym, wybierając źródła witaminy C, należy opierać się na dostępnych danych i analizach składników odżywczych, zamiast na ogólnych przekonaniach o wartościach odżywczych różnych produktów.
Pytanie 2

Na przyjęciu angielskim, w którym bierze udział 150 osób, ile kompletów sztućców powinno być przygotowanych na bufecie?

A. 300 kompletów sztućców
B. 150 kompletów sztućców
C. 450 kompletów sztućców
D. 75 kompletów sztućców
W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, błędne podejścia do obliczeń wynikają głównie z niepełnego zrozumienia zasad serwowania posiłków na dużych przyjęciach. Na przykład, wybór 150 kompletów sztućców sugeruje, że każdy gość miałby jedynie jeden komplet, co nie uwzględnia potrzeby wymiany sztućców podczas serwowania różnych dań. Tego rodzaju myślenie prowadzi do niewłaściwego planowania i może skutkować sytuacjami, w których goście nie mają zapewnionych odpowiednich narzędzi do jedzenia, co wpływa negatywnie na ich doświadczenie. Kolejną błędną koncepcją jest wybór 450 kompletów. To podejście, choć może wydawać się ostrożne, jest zbyteczne i nieekonomiczne, zwiększając koszty organizacji wydarzenia bez realnej potrzeby. Przyjęcie tak dużej liczby sztućców może prowadzić do niepotrzebnych wydatków oraz trudności w zarządzaniu wyposażeniem. W kontekście profesjonalnego cateringu, kluczowe jest zachowanie równowagi między dostępnością a efektywnością kosztową. Standardy branżowe sugerują, że przy dużych wydarzeniach trzeba zawsze planować z pewnym marginesem, ale nie powinno to prowadzić do nadmiaru, który staje się niepraktyczny. Warto pamiętać, że odpowiednia liczba sztućców nie tylko ułatwia obsługę, ale również wpływa na postrzeganą jakość wydarzenia przez gości, co jest niezwykle istotne w kontekście organizacji eventów.
Pytanie 3

Jaką cenę promocyjną należy ustalić dla deseru, jeśli restauracja nie uwzględnia marży, a koszt surowca wynosi 3,6 zł oraz podatek VAT to 7%?

A. 3,34 zł
B. 1,70 zł
C. 3,85 zł
D. 2,10 zł
Odpowiedź 3,85 zł jest poprawna, ponieważ aby ustalić cenę promocyjną deseru bez marży, musimy uwzględnić koszt surowca oraz podatek VAT. Koszt surowca wynosi 3,6 zł, a stawka VAT to 7%. Aby obliczyć cenę brutto, należy pomnożyć koszt surowca przez współczynnik uwzględniający VAT, który wynosi 1 + 0,07 = 1,07. Zatem cena promocyjna będzie wynosić 3,6 zł * 1,07 = 3,85 zł. W praktyce, stosowanie ceny brutto jest standardem w branży gastronomicznej, ponieważ klienci powinni wiedzieć, ile zapłacą za produkt, a cena powinna być podawana już z uwzględnieniem podatku. Ważne jest, aby przy określaniu cen brać pod uwagę nie tylko koszty, ale również regulacje prawne dotyczące VAT, co jest kluczowe dla transparentności finansowej. Ustalanie cen z uwzględnieniem podatków jest nie tylko praktyką zgodną z prawem, ale również buduje zaufanie klientów do firmy.
Pytanie 4

Ser gouda, który został osuszony i nie wykazuje zmian mikrobiologicznych, powinien być użyty

A. po starciu do zapiekanek
B. bezapelacyjnie do wyrzucenia
C. do ozdoby kanapek
D. jako przekąska na talerzu serów
Obsuszony ser gouda, który nie wykazuje żadnych zmian mikrobiologicznych, może być z powodzeniem stosowany w kuchni, szczególnie po starciu. W przypadku serów takich jak gouda, proces starcia pozwala na ich wykorzystanie w różnych daniach, zwłaszcza zapiekankach, gdzie intensywny smak i aromat sera wzbogacają potrawę. Dobrą praktyką jest stosowanie takich serów w zapiekankach, ponieważ ich struktura po podgrzaniu staje się kremowa, a smak intensyfikuje się. Ponadto, w kontekście bezpieczeństwa żywności, jeśli ser nie wykazuje oznak zepsucia, a jego obróbka termiczna eliminuje potencjalne bakterie, jest to idealna forma wykorzystania tego produktu. Warto również zwrócić uwagę na zasady racjonalnego gospodarowania żywnością, które promują minimalizację marnotrawstwa. Stosowanie serów, które nie nadają się już do bezpośredniego spożycia, ale są wciąż bezpieczne po obróbce, jest zgodne z tymi zasadami.
Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Kuchnia staropolska jest znana

A. z zupy cebulowej oraz karpia na szaro
B. z bigosu i blinów gryczanych
C. z żuru oraz schabu pieczonego ze śliwkami
D. z zupy gulaszowej oraz zrazów zawijanych
Odpowiedzi, które nie uznają żuru i schabu pieczonego ze śliwkami jako reprezentatywnych dla tradycyjnej kuchni staropolskiej, często wskazują na potrawy, które nie mają tak silnego związku z polskimi tradycjami. Na przykład zupa gulaszowa, choć popularna w niektórych regionach, jest bardziej związana z kuchnią węgierską niż polską. Również zrazy zawijane, mimo że mogą być podawane w Polsce, są interpretacją międzynarodową, a nie autentycznym daniem staropolskim. Bigos, który pojawia się w niektórych odpowiedziach, to rzeczywiście tradycyjne danie, ale bliny gryczane są bardziej typowe dla kuchni wschodniosłowiańskiej, a nie staropolskiej. Zupa cebulowa, z kolei, to danie, które ma swoje korzenie w kuchni francuskiej i nie jest charakterystyczne dla Polski. Warto zrozumieć, że staropolska kuchnia opiera się na głęboko zakorzenionych lokalnych tradycjach, które kształtowały się przez wieki, a wybrane potrawy powinny reprezentować tę unikalną historię. Przy wyborze potraw do tradycyjnych kuchni, istotne jest uwzględnienie ich kulturowego kontekstu oraz autentyczności, co jest kluczowe dla prawidłowego rozumienia dziedzictwa kulinarnego danego regionu.
Pytanie 7

Liofilizacja jest techniką konserwacji żywności, która polega na

A. zagęszczaniu substancji w wyparkach próżniowych
B. usunięciu wody z substancji poprzez ich wymrożenie
C. podgrzewaniu produktów powyżej 100 stopni C
D. osuszaniu artykułów przy użyciu suszarek rozpyłowych
Liofilizacja to zaawansowana metoda utrwalania produktów spożywczych, która polega na usunięciu wody z materiałów w stanie zamrożonym poprzez sublimację. Proces ten wykonuje się w warunkach próżni, co pozwala na efektywne odparowanie lodu bez przechodzenia przez fazę ciekłą. Dzięki temu, liofilizowane produkty zachowują swoje właściwości organoleptyczne, wartości odżywcze oraz strukturę, co czyni je idealnymi do długoterminowego przechowywania. Metoda ta jest szczególnie ceniona w branży spożywczej, medycznej oraz farmaceutycznej. Przykłady zastosowań liofilizacji obejmują produkcję liofilizowanych owoców, warzyw, ziół, a także preparatów medycznych, które wymagają zachowania stabilności i wysokiej jakości. Standardy branżowe, takie jak ISO 22000, podkreślają znaczenie liofilizacji w kontekście bezpieczeństwa żywności oraz jej długoterminowej trwałości, co sprawia, że jest to metoda preferowana w wielu zastosowaniach.
Pytanie 8

Kawa przygotowana w ekspresie, serwowana w filiżankach z dodatkiem słodkiej śmietanki, to kawa w stylu

A. marokańskim
B. adwokackim
C. tureckim
D. wiedeńskim
Kawa podawana w filiżankach z dodatkiem słodkiej śmietanki, znana jako kawa wiedeńska, jest klasycznym przykładem przygotowania kawy, które wywodzi się z tradycji austriackiej. Wiedeńska kawa odznacza się nie tylko wyjątkowym smakiem, ale także charakterystycznym sposobem podania. Zazwyczaj jest serwowana w eleganckich filiżankach, co podkreśla jej finezję. Śmietanka, często ubita na sztywno, dodaje kawie kremowej konsystencji oraz słodkości, co czyni ją bardziej deserowym napojem. W praktyce, przygotowanie kawy wiedeńskiej polega na zaparzeniu mocnej kawy, która następnie zostaje wzbogacona o dużą ilość śmietany. Warto również zwrócić uwagę na aspekty wizualne – kawa wiedeńska często jest dekorowana czekoladą lub cynamonem, co zwiększa jej atrakcyjność. Serwowanie kawy w odpowiednich filiżankach i z odpowiednimi dodatkami to kluczowe elementy zgodne z europejskimi standardami sztuki kawowej.
Pytanie 9

Jakiemu z wymienionych procesów podlega skrobia podczas przygotowywania zasmażki?

A. Dekstrynizacji
B. Retrogradacji
C. Pęcznienia
D. Kleikowania
Dekstrynizacja to proces, który zachodzi podczas podgrzewania skrobi w obecności wody, w wyniku którego długie łańcuchy poli(glukozy) ulegają rozkładowi do krótszych fragmentów, zwanych dekstrynami. To zjawisko jest kluczowe w przygotowaniu zasmażki, gdzie skrobia ma za zadanie zagęszczać potrawy. Podczas podgrzewania skrobia zmienia swoją strukturę chemiczną, co wpływa na konsystencję i smak gotowego dania. Dekstrynizacja prowadzi do powstania substancji o większej rozpuszczalności, co z kolei poprawia teksturę potrawy, czyniąc ją gładszą i bardziej jednorodną. W praktyce, zasmażka wykonana z dekstrynizowanej skrobi lepiej wchłania smaki innych składników i tworzy spójną bazę dla sosów, zup czy gulaszy. W profesjonalnej kuchni zasmażka jest często stosowana jako technika zagęszczania, co czyni znajomość dekstrynizacji kluczową dla uzyskania wysokiej jakości potraw.
Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Którą metodę utrwalania stosuje się do produkcji liści laurowych?

A. Chemiczną.
B. Fizyczną.
C. Biologiczną.
D. Mikrobiologiczną.
Wybór metody mikrobiologicznej, chemicznej czy biologicznej do utrwalania liści laurowych opiera się na błędnych założeniach dotyczących procesów konserwacji. Metoda mikrobiologiczna, która wykorzystuje mikroorganizmy do fermentacji, nie jest odpowiednia w przypadku liści laurowych, ponieważ może prowadzić do niepożądanych zmian w smaku i zapachu. Fermentacja liści mogłaby skutkować utratą ich charakterystycznych właściwości, a także wprowadzeniem ryzyka kontaminacji. W przypadku metody chemicznej, która polega na dodawaniu konserwantów, istnieje ryzyko, że chemikalia te mogą negatywnie wpłynąć na naturalność produktu, co jest niepożądane w gastronomii i wśród konsumentów preferujących naturalne składniki. Z kolei biologiczne metody utrwalania, które często zakładają użycie enzymów lub biotechnologii, nie są stosowane w kontekście liści laurowych, gdyż mogą prowadzić do niepożądanych reakcji, które również redukują smak oraz aromat. Warto zrozumieć, że poprawny wybór metody utrwalania jest kluczowy dla zachowania jakości i autentyczności produktu, a stosowanie nieodpowiednich technik może prowadzić do całkowitego zniszczenia walorów smakowych liści laurowych oraz ich przydatności kulinarnej.
Pytanie 12

Resztki talerzowe powinny być składowane

A. w rozdzielni kelnerskiej
B. w kuchni zimnej
C. w magazynie odpadów
D. w przedmagazynie
Właściwe gromadzenie resztek talerzowych jest kluczowym elementem zarządzania odpadami w branży gastronomicznej. Odpowiedź wskazująca na magazyn odpadów jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami higieny i ochrony środowiska, resztki jedzenia powinny być składowane w odpowiednich miejscach przeznaczonych do zbierania i segregacji odpadów. Magazyn odpadów powinien być wyposażony w kontenery przystosowane do różnych typów odpadów, co pozwala na ich późniejsze przetwarzanie lub utylizację. W praktyce, resztki talerzowe powinny być oddzielane od innych rodzajów odpadów, aby zminimalizować ryzyko zakażeń i nieprzyjemnych zapachów, a także zwiększyć efektywność recyklingu. W wielu restauracjach wprowadzono systemy segregacji, które pozwalają na ograniczenie marnotrawstwa żywności oraz wspierają zrównoważony rozwój, co jest zgodne z globalnymi trendami wsparcia dla ochrony środowiska. Dobre praktyki branżowe zalecają również regularne opróżnianie i czyszczenie kontenerów do zbierania odpadów, aby zapewnić ich higieniczność i zapobiegać rozprzestrzenianiu się nieprzyjemnych zapachów.
Pytanie 13

Kiedy smażysz na elektrycznej patelni, jakie wyposażenie powinien mieć pracownik?

A. rękawice odporne na wysoką temperaturę
B. osłonę na twarz
C. obuwie gumowe
D. fartuch gumowy
Rękawice termiczne są kluczowym elementem wyposażenia pracownika podczas smażenia na patelni elektrycznej. Ich głównym zadaniem jest ochrona rąk przed wysokimi temperaturami, co jest niezbędne w środowisku kuchennym, gdzie wystawienie na działanie gorących powierzchni lub oleju może prowadzić do poważnych poparzeń. Standardy bezpieczeństwa w kuchni, takie jak te określone przez OSHA (Occupational Safety and Health Administration), podkreślają konieczność stosowania odpowiednich środków ochrony osobistej, aby minimalizować ryzyko urazów. Rękawice termiczne powinny być wykonane z materiałów odpornych na ciepło, takich jak aramid czy silikon, co zapewnia nie tylko ochronę, ale także pozwala na pewny chwyt gorących naczyń. Przykładem praktycznego zastosowania rękawic termicznych może być przenoszenie gorących patelni z kuchenki do piekarnika lub obracanie smażonego jedzenia bez ryzyka poparzenia.
Pytanie 14

Jakiego rodzaju obuwie powinien nosić pracownik zatrudniony w obieralni warzyw?

A. z materiałów tekstylnych
B. ze skóry
C. z wkładką ortopedyczną
D. gumowe
Gumowe buty są idealnym wyborem dla pracowników zatrudnionych w obieralni warzyw ze względu na ich właściwości ochronne oraz łatwość w utrzymaniu czystości. W środowisku, gdzie obierane są warzywa, często występuje woda, sok oraz inne substancje, które mogą być śliskie i niebezpieczne. Gumowe obuwie zapewnia doskonałą przyczepność, co zmniejsza ryzyko poślizgnięć. Dodatkowo, gumowe buty są wodoodporne, co chroni stopy pracowników przed kontaktem z wodą i innymi płynami, co może prowadzić do niewygody, a w dłuższej perspektywie do problemów zdrowotnych, takich jak grzybice czy odparzenia. Przykładem zastosowania mogą być systemy HACCP, które podkreślają znaczenie higieny w obszarach, gdzie przetwarzane są produkty spożywcze. Wybór odpowiedniego obuwia, takiego jak gumowe, wpisuje się w te standardy, zapewniając bezpieczeństwo i komfort pracy.
Pytanie 15

Jakie elementy powinny znajdować się w pokoju dla nastolatka?

A. łóżko, szafa na ubrania, regał na książki, biurko, krzesło
B. łóżko, szafa na ubrania, telewizor, krzesło
C. komputer, szafa na ubrania, biurko, krzesło
D. komputer, regał na książki, biurko z lampką, krzesło
Poprawna odpowiedź to wyposażenie pokoju młodzieżowego, które powinno obejmować łóżko, szafę na ubrania, regał na książki, biurko oraz krzesło. Łóżko stanowi podstawowy element, zapewniający komfortowy sen i regenerację, co jest kluczowe dla zdrowia młodej osoby. Szafa na ubrania pozwala na uporządkowanie przestrzeni i dbałość o estetykę, co ma znaczenie w nauce organizacji. Regał na książki jest niezbędny do przechowywania literatury, co wspiera rozwój intelektualny oraz pasje czytelnicze. Biurko i krzesło są istotne z perspektywy ergonomii; odpowiednie miejsce do nauki sprzyja lepszej koncentracji i efektywności pracy. W kontekście standardów aranżacji wnętrz dla młodzieży, istotne jest również, aby meble były dostosowane do wzrostu użytkownika oraz odpowiadały jego indywidualnym potrzebom, co jest zgodne z zasadami projektowania uniwersalnego, które uwzględnia różnorodność użytkowników.
Pytanie 16

Jakiego naczynia należy użyć do serwowania sorbetów?

A. Pucharka
B. Kieliszka koktajlowego
C. Kokilki
D. Talerzyka na desery
Kieliszek koktajlowy jest idealnym naczyniem do podawania sorbetów ze względu na jego kształt oraz funkcjonalność. Charakteryzuje się szerokim, otwartym brzegiem, co umożliwia łatwe spożywanie sorbetu łyżeczką, a jednocześnie prezentuje deser w sposób elegancki i atrakcyjny. W branży gastronomicznej estetyka podania jest równie ważna jak smak potrawy, dlatego stosowanie kieliszków koktajlowych do serwowania sorbetów stało się standardem. Ponadto, kieliszek koktajlowy zazwyczaj ma odpowiednią pojemność, która pozwala na serwowanie porcji sorbetu, które są wystarczające, aby zaspokoić gości, ale nie na tyle duże, aby przeciążać ich żołądki. Użycie kieliszka koktajlowego może również zwiększyć postrzeganą wartość deseru i uczynić go bardziej wyjątkowym w oczach klientów. Warto również zauważyć, że sorbety, będące popularnym wyborem w letnich miesiącach, często podawane są w eleganckich restauracjach, gdzie dbałość o detale jest kluczowa dla jakości doświadczenia gastronomicznego.
Pytanie 17

Ilość usmażonego fileta saute z sandacza wynosi 100 g. Oblicz zapotrzebowanie na 180 porcji filetów saute wykonanych ze świeżych ryb, biorąc pod uwagę, że ubytek masy podczas smażenia filetów wynosi 25%.

A. 30,00 kg
B. 28,00 kg
C. 26,00 kg
D. 24,00 kg
Aby obliczyć zapotrzebowanie na 180 porcji filetów saute z sandacza, należy uwzględnić ubytek masy podczas smażenia, który wynosi 25%. Każda porcja waży 100 g, co oznacza, że waga ryby przed smażeniem wynosi 100 g podzielone przez (1 - 0,25), co daje 133,33 g. Zatem do przygotowania jednej porcji potrzebujemy 133,33 g świeżego fileta. Dla 180 porcji musimy obliczyć 180 razy 133,33 g, co daje 24 000 g, czyli 24 kg. To obliczenie pokazuje jak istotne jest uwzględnienie strat masy w każdym procesie kulinarnym, co jest zgodne z dobrymi praktykami gastronomicznymi. W branży restauracyjnej istotne jest precyzyjne planowanie zapotrzebowania na surowce, co wpływa na efektywność operacyjną i redukcję marnotrawstwa. W praktyce, zrozumienie ubytków masy podczas obróbki termicznej pozwala na dokładniejsze planowanie, co jest kluczowe dla zarządzania kosztami i zapewnienia wysokiej jakości potraw.
Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Menu uroczystego obiadu składa się z następujących potraw: barszcz czerwony z pasztecikami, indyk pieczony, jabłka z borówkami, frytki, sałata zielona po francusku, tort makowy, kawa naturalna. Którą przekąskę na zimno należy zaproponować do menu obiadu?

A. Pstrąg w galarecie.
B. Kotlet de volaile.
C. Indyk w maladze.
D. Befsztyk po angielsku.
Pstrąg w galarecie to naprawdę super opcja na zimno. Świetnie wpasowuje się w różne dania główne, zwłaszcza na większe obiady. Ta potrawa ma taką fajną, lekką strukturę i delikatny smak, co sprawia, że dobrze balansuje z cięższymi potrawami, jak na przykład indyk. Co ważne, galareta z ryby jest bogata w białko, a podanie jej na zimno dodaje menu elegancji. Warto pomyśleć, że w polskiej tradycji często pojawiają się takie przekąski na świątecznych stołach, więc to też ma swoje korzenie. Dodatkowo, można zaserwować ją z cytryną czy świeżymi ziołami, co na pewno podkręca smak i ładnie wygląda na talerzu. Fajnie jest też mieć różne tekstury w menu, a pstrąg w galarecie to idealne rozwiązanie, bo można dodać jakieś chrupiące warzywa, które przełamią jego delikatność. No i uwzględniając coś takiego w menu, nie tylko pokazujesz kulinarną różnorodność, ale też zaspokajasz potrzeby gości, którzy wolą lżejsze dania.
Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Który system zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego żywności bada możliwości wystąpienia zagrożeń oraz określa metody ich kontrolowania?

A. GHP
B. GMP
C. TQM
D. HACCP
System HACCP, czyli Analiza Zagrożeń i Krytycznych Punktów Kontroli, to super ważne podejście, które pomaga nam ogarniać ryzyko związane z bezpieczeństwem żywności. To coś jak detektyw, który analizuje różne zagrożenia, czy to biologiczne, chemiczne, czy jakieś fizyczne, które mogą pojawić się na każdym etapie produkcji. Dzięki HACCP można szybciej wyłapać problemy i wdrożyć działania, które zwiększają bezpieczeństwo jedzenia. Na przykład, w produkcji mięsa zwraca się uwagę na krytyczne punkty, jak obróbka termiczna, i wtedy monitoruje się temperaturę oraz czas gotowania – to naprawdę zwiększa pewność, że jedzenie jest bezpieczne. Co więcej, HACCP jest zgodny z międzynarodowymi standardami, jak ISO 22000 i normami FDA, przez co jest szeroko uznawany w branży przetwórstwa żywności. Wydaje mi się, że to świetne narzędzie, które każdy producent powinien znać.
Pytanie 22

Aby przygotować 5 porcji sznycla ministerskiego, potrzebne jest 500 g cielęciny bez kości. Jaką ilość mięsa należy wykorzystać do sporządzenia 25 porcji tego dania?

A. 2,50 kg
B. 2,00 kg
C. 1,50 kg
D. 2,25 kg
Aby obliczyć ilość cielęciny potrzebnej do przygotowania 25 porcji sznycla ministerskiego, możemy skorzystać z proporcji. Z treści zadania wynika, że do produkcji 5 porcji potrzeba 500 g mięsa. Oznacza to, że na jedną porcję przypada 100 g cielęciny (500 g / 5 porcji = 100 g na porcję). Zatem, aby przygotować 25 porcji, musimy pomnożyć 100 g przez 25, co daje 2500 g, czyli 2,50 kg. Tego rodzaju kalkulacje są powszechnie stosowane w gastronomii, gdzie precyzyjne obliczenie składników jest kluczowe dla zachowania standardów jakości potraw. Dobrze opracowane receptury oraz umiejętność przeliczania porcji są niezbędne w pracy kucharza, co wpływa na efektywność procesu produkcji oraz kontrolę kosztów. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest tworzenie menu w restauracjach, gdzie szef kuchni musi oszacować ilości składników na podstawie przewidywanej liczby gości, co pozwala na zminimalizowanie strat i utrzymanie rentowności lokalu.
Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Jakie zmiany powodują, że pieczywo staje się czerstwe?

A. Chemiczne
B. Biochemiczne
C. Mikrobiologiczne
D. Fizyczne
Czerstwienie pieczywa nie jest wynikiem zmian biochemicznych, chemicznych ani mikrobiologicznych. Zmiany biochemiczne odnosiłyby się do procesów enzymatycznych, które zachodzą w składnikach pieczywa, jednak nie są one głównym czynnikiem wpływającym na czerstwienie. Enzymy, takie jak amylazy, mogą wpływać na teksturę i smak, ale nie są bezpośrednio odpowiedzialne za proces czerstwienia. Z kolei zmiany chemiczne, takie jak reakcje Maillarda, mogą wpływać na kolor i aromat pieczywa podczas pieczenia, lecz nie mają wpływu na to, jak efekt czerstwienia postępuje po jego wypieczeniu. Co więcej, mikrobiologia, obejmująca rozwój drobnoustrojów, ma znaczenie w kontekście fermentacji ciasta, ale nie wpływa na fakt, że pieczywo staje się czerstwe w wyniku procesów fizycznych, które są niezależne od działalności mikroorganizmów po upieczeniu. Typowe błędy myślowe mogą prowadzić do mylenia czerstwienia z innymi procesami, takimi jak pleśnienie czy fermentacja, co może skutkować nieporozumieniami dotyczącymi przechowywania pieczywa. Kluczowe jest zrozumienie, że czerstwienie jest procesem, który powstaje w wyniku utraty wilgoci i zmian strukturalnych związanych z krystalizacją skrobi.
Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Propozycja menu na elegancką kolację wygląda następująco: <br/> - zupa krem z zielonych szparagów <br/> - filet z indyka w sosie brzoskwiniowo - morelowym, ziemniaki pieczone, bukiet surówek <br/> - półmisek serów <br/> - wino musujące <br/> Jaką gorącą przekąskę należałoby dołączyć do tego menu?

A. Jaja w sosie tatarskim
B. Pasztet wiejski z sosem żurawinowym
C. Sałatka z serem Mozzarella i pomidorami
D. Krewetki królewskie w sosie balsamico
Wybór pasztetu wiejskiego z sosem żurawinowym, jaj w sosie tatarskim czy sałatki z serem Mozzarella i pomidorami jako gorącej przekąski na uroczystą kolację jest nieodpowiedni z kilku powodów. Pasztet wiejski, mimo że jest smaczną przekąską, charakteryzuje się konsystencją, która nie współgra z resztą zaproponowanych dań. Pomimo tego, że żurawina może dodać ciekawego akcentu smakowego, pasztet nie jest daniem na gorąco, co czyni go mało atrakcyjnym wyborem w kontekście podawania ciepłych przystawek. Jaja w sosie tatarskim, choć znane i lubiane, są również daniem, które nie przystaje do idei gorącej przekąski. Stanowią raczej element zimnej przystawki, co w przypadku uroczystej kolacji obniża ich atrakcyjność. Sałatka z serem Mozzarella i pomidorami to kolejny przykład dania zimnego, które nie odpowiada wymaganiom dotyczącym gorącej przekąski. Z punktu widzenia standardów gastronomicznych, dobrze skomponowane menu powinno oferować różnorodność tekstur i temperatur potraw. Gorące przekąski, takie jak krewetki, są preferowane, gdyż dostarczają ciepła i intensyfikują doznania smakowe gości. W kontekście błędów myślowych, wybór potraw powinien opierać się na zrozumieniu zasad harmonii smaków i prezentacji. Nieprawidłowe podejścia do doboru przekąsek mogą prowadzić do niezadowolenia gości oraz braku spójności w przebiegu całej kolacji.
Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Ile gramów mąki ziemniaczanej powinno się przygotować do wyrobu klusek śląskich z 1,5 kg ugotowanych ziemniaków, jeśli stosunek mąki ziemniaczanej do ziemniaków w cieście wynosi 1:5?

A. 400 g mąki
B. 200 g mąki
C. 500 g mąki
D. 300 g mąki
Aby przygotować kluski śląskie z 1,5 kg ugotowanych ziemniaków, stosując proporcję mąki ziemniaczanej do ziemniaków wynoszącą 1:5, należy obliczyć ilość potrzebnej mąki. Wzór to: ilość ziemniaków (w gramach) podzielona przez 5. W przypadku 1,5 kg ziemniaków, co odpowiada 1500 g, obliczenia wyglądają następująco: 1500 g ziemniaków / 5 = 300 g mąki ziemniaczanej. Kluski śląskie to tradycyjna potrawa, której jakość zależy od precyzyjnego stosowania proporcji składników, co jest kluczowe w procesie kulinarnym. W praktyce, zbyt mała ilość mąki może prowadzić do kleistej konsystencji, zaś nadmiar mąki sprawi, że kluski będą twarde. Dlatego znajomość prawidłowych proporcji jest niezbędna do osiągnięcia odpowiedniej tekstury i smaku. Takie podejście, oparte na precyzyjnych obliczeniach, jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi, które uwzględniają nie tylko smak, ale także wygląd i konsystencję potrawy.
Pytanie 31

Brokuł i kalafior należą do grupy warzyw

A. strączkowych.
B. kapustnych.
C. korzeniowych.
D. liściowych.
Brokuły i kalafiory to faktycznie warzywa kapustne, a należą do rodziny Brassicaceae. To ciekawe, bo mają w sobie mnóstwo cennych składników, jak witamina C czy K, a także sporo błonnika, który jest super dla zdrowia. Można je jeść na wiele sposobów – surowe w sałatkach, gotowane, smażone czy pieczone. Są bardzo popularne w diecie wegetariańskiej i wegańskiej, bo mają sporo wartości odżywczych i są wszechstronne. Dodatkowo, dużo badań mówi o ich właściwościach przeciwnowotworowych, co tylko potwierdza, jak są ważne w zdrowym żywieniu. A co ciekawe, ich uprawa jest zgodna z nowoczesnymi trendami w rolnictwie, co też może być istotne dla tych, co dbają o ekologię.
Pytanie 32

Przygotowując danie "jaja po wiedeńsku", jak należy postąpić z jajami?

A. wybić do szklanki i podgrzewać we wrzącej wodzie przez około 5 minut
B. gotować bez skorupek we wrzącej, zakwaszonej wodzie z dodatkiem soli przez około 3 minuty
C. w skorupce umieścić w ciepłej wodzie i gotować przez około 5 minut
D. w skorupce umieścić w zimnej wodzie i gotować przez około 8 minut
Odpowiedzi sugerujące gotowanie jaj w skorupkach, zarówno w zimnej wodzie przez 8 minut, jak i w ciepłej przez 5 minut, nie są zgodne z techniką przygotowania jaj po wiedeńsku. Kluczowym aspektem tej potrawy jest delikatność gotowania, która jest osiągana poprzez krótki czas obróbki termicznej. Gotowanie jaj w skorupkach w zimnej wodzie przez 8 minut zdecydowanie przekracza optymalny czas, co prowadzi do nadmiernego ścięcia białka i stwardnienia żółtka, a efektem końcowym będzie twarde jajo, które nie spełnia standardów dla tej klasycznej potrawy. Natomiast gotowanie w ciepłej wodzie przez 5 minut, choć może wydawać się kuszącą alternatywą, również nie jest skuteczne ze względu na zbyt niską temperaturę, co uniemożliwia osiągnięcie idealnego efektu kulinarnego. Ponadto, gotowanie bez skorupek we wrzącej, zakwaszonej wodzie z dodatkiem soli przez 3 minuty, mimo że może być technicznie poprawne, nie jest zgodne z tradycyjną metodą przygotowania jaj po wiedeńsku. Tego typu techniki mogą prowadzić do niepożądanych rezultatów, takich jak rozpadanie się białka. W kontekście dobrych praktyk kulinarnych, istotne jest, aby przestrzegać sprawdzonych metod, które zapewniają najlepsze wyniki, a w przypadku jaj po wiedeńsku najważniejsze jest zachowanie odpowiedniej konsystencji i smaku, co osiąga się poprzez precyzyjne gotowanie w szklance.
Pytanie 33

Pierwsze kroki w udzielaniu pomocy konsumentowi, który stracił przytomność, powinny obejmować

A. zastosowanie resuscytacji oddechowej
B. powiadomienie kierownika sali
C. poziome ułożenie ciała i uniesienie nóg w górę
D. nałożenie zimnego okładu na szyję
Zastosowanie sztucznego oddychania, wezwanie kierownika sali oraz wykonanie zimnego okładu na kark to działania, które nie są odpowiednie w przypadku omdlenia. Sztuczne oddychanie jest techniką resuscytacyjną stosowaną w sytuacjach, gdy osoba przestaje oddychać lub nie ma pulsu. W przypadku omdlenia, osoba zazwyczaj oddycha, chociaż może być w stanie nieprzytomnym. Dlatego też podejmowanie działań związanych z sztucznym oddychaniem w tym kontekście może prowadzić do niepotrzebnego stresu dla poszkodowanego oraz opóźnienia w zastosowaniu odpowiednich działań. Wezwanie kierownika sali może być uzasadnione w sytuacjach, gdy konieczna jest dalsza opieka medyczna, ale nie powinno być to pierwszym krokiem w przypadku zemdlenia. Szybka interwencja, polegająca na umiejscowieniu osoby w odpowiedniej pozycji, jest kluczowa dla jej powrotu do zdrowia. Wreszcie, zimny okład na kark może przynieść ulgę, ale nie jest to rozwiązanie, które bezpośrednio adresuje przyczynę omdlenia. Tego rodzaju działania mogą odwrócić uwagę od najbardziej efektywnych metod pomocy, co może prowadzić do pogorszenia stanu poszkodowanego. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie wytycznych dotyczących pierwszej pomocy, które kładą nacisk na odpowiednie ułożenie poszkodowanego jako kluczowego elementu w takich sytuacjach.
Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Jakie produkty można uznać za o wysokim ryzyku mikrobiologicznym?

A. Produkty suszone oraz liofilizowane
B. Mięso oraz potrawy z surowego mięsa
C. Chleby pszenne i żytnie
D. Dżemy z małą ilością cukru oraz twarde marmolady
Mięso i potrawy z mięsa surowego są uważane za produkty wysokiego ryzyka mikrobiologicznego ze względu na ich podatność na zanieczyszczenie patogenami, takimi jak Salmonella, E. coli czy Listeria monocytogenes. Te mikroorganizmy mogą prowadzić do poważnych zatruć pokarmowych, które są szczególnie niebezpieczne dla dzieci, osób starszych oraz osób z osłabionym układem odpornościowym. W praktyce, surowe mięso powinno być przechowywane w odpowiednich warunkach chłodniczych, a także gotowane do odpowiedniej temperatury wewnętrznej, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowymi normami, zaleca się stosowanie zasad higieny w obróbce żywności, jak mycie rąk, unikanie krzyżowego zanieczyszczenia oraz stosowanie oddzielnych narzędzi do surowego mięsa. Te praktyki są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności i zapobiegania chorobom przenoszonym przez żywność.
Pytanie 37

Przechowywanie kremu sułtańskiego w optymalnych warunkach dłużej niż 6 godzin, może spowodować, że krem

A. będzie grudkowaty.
B. będzie gorzki.
C. rozwarstwi się.
D. skwaśnieje.
Odpowiedzi takie jak 'skwaśnieje', 'będzie gorzki' czy 'będzie grudkowaty' wynikają z pewnych nieporozumień. Skwaśnienie to coś, co się dzieje przez działanie mikroorganizmów, a to nie jest typowe dla kremów sułtańskich, które są stabilizowane chemicznie. Jeśli myślisz, że krem może stać się gorzki, to musisz wiedzieć, że gorycz nie jest normalnym objawem dla emulsji. Takie zmiany smaku najczęściej są wynikiem utlenienia tłuszczów, które w tym przypadku nie są kluczowe. Przy prawidłowym przechowywaniu kremy sułtańskie nie powinny się tak zmieniać. A grudkowatość? To może być związane z różnymi rzeczami, ale niekoniecznie z czasem przechowywania. Wiele osób myśli, że wszystkie te zmiany są przez długi czas przechowywania, a w rzeczywistości trzeba lepiej zrozumieć, co się dzieje z emulsjami i jak ich struktura może ulegać destabilizacji.
Pytanie 38

Użycie właściwych kolorów desek w odniesieniu do konkretnych produktów spożywczych jest zgodne z wymaganiami

A. systemu HACCP
B. receptury potrawy
C. normatywu potrawy
D. systemu TQM
Stosowanie odpowiednich kolorów desek do określonych środków spożywczych jest kluczowym elementem systemu HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), który ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności. System ten opiera się na identyfikacji i kontroli zagrożeń związanych z produkcją żywności. W ramach HACCP wprowadza się zasady, które pomagają w zapobieganiu kontaminacji krzyżowej. Przydzielanie kolorów desek do różnych rodzajów produktów spożywczych, takich jak mięso, ryby, warzywa czy pieczywo, jest praktycznym rozwiązaniem, które ułatwia pracownikom kuchni szybką identyfikację, którym produktom mogą być przypisane konkretne narzędzia. Na przykład, deska czerwona może być używana tylko do mięsa, podczas gdy deska zielona do warzyw. W ten sposób redukuje się ryzyko przenikania bakterii i alergenów, co jest kluczowe dla zapewnienia zdrowia konsumentów. Przykłady zastosowania tej praktyki można znaleźć w wielu profesjonalnych kuchniach oraz lokalach gastronomicznych, które przestrzegają standardów bezpieczeństwa żywności, takich jak te zalecane przez WHO czy lokalne sanepidy.
Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Jakie surowce po zjedzeniu stanowią najlepsze źródło witaminy C?

A. Truskawki, porzeczki, papryka
B. Jagody, czereśnie, szczaw
C. Kiwi, marchew, pomarańcze
D. Jabłka, rabarbar, cytryny
Kiwi, marchew i pomarańcze, choć mogą być postrzegane jako zdrowe opcje, nie są tak bogate w witaminę C jak truskawki, porzeczki i papryka. Kiwi jest źródłem witaminy C, zawierając około 93 mg na 100 gramów, co czyni go dobrym wyborem, jednak jego obecność w tej odpowiedzi może prowadzić do mylnego wniosku, że dostarcza więcej witaminy C niż inne, lepsze źródła. Marchew jest warzywem korzeniowym, które jest bardziej znane z wysokiej zawartości beta-karotenu, a nie witaminy C. Podobnie, pomarańcze, choć popularne jako źródło tej witaminy, zawierają około 53 mg witaminy C na 100 gramów, co czyni je mniej wartościowym wyborem niż truskawki czy porzeczki. Odpowiedzi wskazujące na jabłka, rabarbar czy cytryny również są mylące, ponieważ jabłka zawierają minimalne ilości witaminy C, a rabarbar jest bardziej znany z zawartości kwasów organicznych. Cytryny, choć mają umiarkowanie wysoką zawartość witaminy C, ustępują pod względem zawartości innym wymienionym produktom. Kluczowe jest zrozumienie, że nie wszystkie owoce i warzywa są równoważne w kontekście wartości odżywczych i właściwego doboru składników diety, co może prowadzić do suboptymalnych wyborów żywieniowych. Właściwe podejście do diety powinno opierać się na wiedzy o zawartości składników odżywczych w pokarmach oraz na ich różnorodności.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej