Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik archiwista
Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 12:41
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 13:04

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką czynnością kończy się etap właściwego porządkowania dokumentacji?

A. Wykonaniem konserwacji

B. Nadaniem sygnatury archiwalnej

C. Przeorganizowaniem dokumentacji

D. Usunięciem brakujących dokumentów

Nadanie sygnatury archiwalnej jest kluczowym krokiem w procesie porządkowania dokumentacji, ponieważ zapewnia jej identyfikowalność oraz umożliwia późniejsze wyszukiwanie i klasyfikację. Sygnatura archiwalna to unikalny identyfikator przypisany do dokumentu, który pozwala na jego łatwe zlokalizowanie w systemie archiwalnym. W praktyce, nadanie sygnatury odbywa się zgodnie z ustalonymi standardami archiwalnymi, co ułatwia współpracę między różnymi instytucjami oraz zapewnia zgodność z przepisami prawa, takimi jak Ustawa o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach. Przykładem może być archiwizacja dokumentacji medycznej, gdzie każdy dokument pacjenta otrzymuje indywidualną sygnaturę, co pozwala na szybki dostęp do informacji o historii leczenia. Dobrą praktyką jest również okresowe przeglądanie i aktualizowanie sygnatur w celu utrzymania porządku oraz efektywności w działaniach archiwalnych.

Pytanie 2

Ile lat od daty utworzenia, dokumenty elektroniczne powinny być przekazywane do archiwum państwowego?

A. Po 10 latach

B. Po 25 latach

C. Po 15 latach

D. Po 5 latach

Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, dokumenty elektroniczne powinny być przechowywane przez okres 10 lat, po czym są przekazywane do archiwum państwowego. Taki okres wynika z wymogów dotyczących zarządzania dokumentacją w instytucjach publicznych oraz z zasad archiwizacji, które mają na celu zapewnienie dostępności i ochrony informacji przez odpowiedni czas. Przekazywanie dokumentów do archiwum państwowego po upływie 10 lat ma na celu ich dalsze zabezpieczenie i umożliwienie dostępu dla przyszłych pokoleń oraz zapewnienie zgodności z regulacjami prawnymi, które mogą się zmieniać. Przykładem zastosowania tej zasady może być archiwizacja e-maili związanych z działalnością instytucji publicznych, które po upływie określonego czasu mogą być przekazywane do archiwum, gdzie są zachowane jako część historii administracyjnej. Warto dodać, że prawidłowe archiwizowanie dokumentów elektronicznych jest kluczowe w kontekście ochrony danych osobowych oraz zgodności z Rozporządzeniem o Ochronie Danych Osobowych (RODO).

Pytanie 3

W przypadku cyfrowych materiałów archiwalnych przechowywanych w systemach informatycznych typu EZD (lub w systemach elektronicznego zarządzania dokumentami), klasyfikowanych w akta spraw według jednolitego rzeczowego wykazu akt, jaka jest jednostka archiwalna?

A. sprawa

B. kategoria

C. teczka aktowa

D. dokument

Odpowiedź 'sprawa' jest dobra, bo w kontekście elektronicznych materiałów archiwalnych w systemach EZD, to właśnie sprawa jest podstawową jednostką archiwalną. Z przepisami prawa i wytycznymi się zgadza. Sprawa to wszystko, co dotyczy konkretnego zagadnienia, więc jest to kluczowy element w archiwizacji. W praktyce każda sprawa powstaje na podstawie jednolitego wykazu akt, co ułatwia późniejsze przyporządkowanie dokumentów do odpowiednich kategorii. Dzięki temu łatwiej szukać i zarządzać danymi, gdy są one odpowiednio zorganizowane. Rozumienie roli sprawy w systemach EZD jest mega ważne, bo wpływa na skuteczność zarządzania dokumentacją oraz jej dostępność w przyszłości.

Pytanie 4

Typ skorowidza, który składa się z hasła, odsyłacza oraz krótkiego opisu treści, używany do archiwaliów starszych, korespondencji oraz druków ulotnych, to

A. repertorium

B. spis

C. aneks

D. skoroszyt

Repertorium to złożony rodzaj skorowidza, który zawiera hasło, odsyłacz oraz krótką charakterystykę treści dokumentów, co czyni go niezwykle przydatnym narzędziem w archiwistyce oraz w zarządzaniu dokumentami. W praktyce repertoria są wykorzystywane do systematyzowania informacji o materiałach archiwalnych, takich jak korespondencja oraz druki ulotne. Dzięki zastosowaniu repertoriów, archiwiści mogą szybko odnaleźć niezbędne dokumenty, co znacznie usprawnia procesy badawcze oraz umożliwia efektywniejsze zarządzanie zbiorami. Na przykład, w archiwach państwowych repertoria mogą być używane do katalogowania materiałów historycznych, co pozwala badaczom na łatwiejsze dotarcie do istotnych danych. Umożliwiają one także analizę struktury dokumentów oraz ich powiązań tematycznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie archiwistyki oraz zarządzania informacją.

Pytanie 5

Jakiej czynności nie wykonuje się podczas organizowania materiałów ulotnych?

A. Porządkowania wstępnego

B. Segregacji

C. Systematyzacji

D. Brakowania

Brakowanie materiałów ulotnych polega na ich eliminacji z dalszego obiegu ze względu na ich niewłaściwy stan, przestarzałość lub brak przydatności. W kontekście porządkowania materiałów ulotnych, brakowanie nie jest działaniem, które powinno być wykonywane, ponieważ proces ten ma na celu uporządkowanie, a nie eliminację. Systematyzacja, segregacja i porządkowanie wstępne to kluczowe etapy zapewniające, że materiały są łatwo dostępne i właściwie klasyfikowane. Na przykład, w firmach zajmujących się marketingiem, materiałami ulotnymi są broszury i ulotki, które muszą być odpowiednio zorganizowane, aby możliwe było ich szybkie wykorzystanie w kampaniach reklamowych. Przykład zastosowania to stworzenie kategorii tematycznych dla ulotek, co ułatwia ich lokalizację w trakcie intensywnych działań sprzedażowych. Dobre praktyki w zakresie porządkowania materiałów ulotnych obejmują regularne przeglądy i aktualizacje, co zapewnia zgodność z bieżącymi trendami i wymaganiami rynku.

Pytanie 6

Jaką klasyfikację, w pierwszej kolejności, powinno się nadać dokumentacji opracowanej na nośniku cyfrowym podczas jej organizacji?

A. Strukturalny

B. Logiczny

C. Geograficzny

D. Kancelaryjny

Rozważając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że układ geograficzny nie znajduje zastosowania w kontekście dokumentacji elektronicznej, ponieważ koncentruje się na lokalizacji fizycznej dokumentów, co w przypadku nośników elektronicznych jest zbędne. Geograficzne porządkowanie danych mogłoby być stosowane w przypadku zjawisk przestrzennych, jednak w przypadku dokumentacji, gdzie dostępność i przetwarzanie danych są kluczowe, takie podejście nie przynosi żadnych korzyści. Z kolei układ logiczny, mimo że może się wydawać sensowny, w praktyce może prowadzić do złożoności w organizacji dokumentów, zwłaszcza gdy wiele dokumentów ma różne konteksty i znaczenia. Przykładowo, logiczne grupowanie dokumentów według ich treści może skomplikować ich identyfikację w przypadku ich licznej ilości, co zwiększa ryzyko błędów przy wyszukiwaniu. Ostatnim z rozważanych układów jest strukturalny, który z kolei odnosi się do formy i układu dokumentów. Choć ma swoje miejsce, nie jest to podejście preferowane w zarządzaniu dokumentacją, ponieważ nie uwzględnia kontekstu administracyjnego, co jest kluczowe dla efektywnego obiegu informacji. W praktyce, pominięcie układu kancelaryjnego może prowadzić do chaosu w zarządzaniu dokumentacją, zniekształcenia obiegu informacji oraz nieefektywnego wykorzystania zasobów organizacyjnych.

Pytanie 7

Podaj jednostkę inwentarzową stosowaną w dokumentacji kartograficznej?

A. Schemat organizacyjny

B. Matryca topograficzna

C. Dokument geodezyjny

D. Atlas geograficzny

Atlas geograficzny stanowi jednostkę inwentarzową dla dokumentacji kartograficznej, ponieważ jest to zorganizowany zbiór map i informacji geograficznych, które ukazują różne aspekty terenu, takie jak ukształtowanie powierzchni, sieć hydrograficzna, granice administracyjne czy zagospodarowanie przestrzenne. Przykładowo, atlas geograficzny może być wykorzystywany w pracach geodezyjnych do analizy przestrzennej danego obszaru lub w planowaniu urbanistycznym, gdzie istotne jest zrozumienie relacji między różnymi elementami środowiska. W kontekście standardów branżowych, atlas geograficzny powinien być zgodny z wytycznymi, takimi jak norma ISO 19110 dotycząca opisu obiektów geograficznych, co zapewnia jego użyteczność i zgodność w szerokim zakresie zastosowań. Atlas jest również ważnym narzędziem w edukacji, umożliwiającym naukę geografii poprzez wizualizację i analizy danych przestrzennych.

Pytanie 8

Jakiej informacji nie powinno się umieszczać w spisie zdawczo-odbiorczym elektronicznych dokumentów archiwalnych przekazanych do archiwum państwowego?

A. Tytuł sprawy

B. Liczba dokumentów w sprawie

C. Liczba porządkowa

D. Znak teczki

W spisie zdawczo-odbiorczym dokumentów archiwalnych nie dodaje się znaku teczki. To dlatego, że ten znak dotyczy raczej wewnętrznego systemu klasyfikacji w danej instytucji, a nie tego, jak dokumenty są archiwizowane. Znak teczki pomaga tylko w identyfikacji teczek w instytucji, a archiwum państwowe koncentruje się na innych rzeczach, jak tytuł sprawy, ilość dokumentów czy liczba porządkowa. Tytuł sprawy jest ważny, bo szybko można zorientować się, o co chodzi w dokumentach. Liczba dokumentów i ich klasyfikacja są super istotne, zwłaszcza przy analizie tego, co przekazujemy. Dobrze jest stosować odpowiednie praktyki w archiwizacji i organizacji dokumentów elektronicznych, bo to ułatwia późniejszy dostęp do informacji i pomaga być zgodnym z przepisami prawa archiwalnego.

Pytanie 9

Jakie elementy składają się na sygnaturę archiwalną map, które nie zostały wszyte do akt?

A. z daty przyjęcia mapy do archiwum oraz numeru zespołu

B. ze skrótu nazwy archiwum oraz numeru nabytku

C. ze skrótu nazwy zespołu i numeru pozycji inwentarzowej

D. z daty uporządkowania oraz skrótu nazwy zespołu

Wiesz, jak to jest z sygnaturą archiwalną? Dla map, które nie są wszyte w akta, używamy skrótu nazwy zespołu oraz numeru pozycji inwentarzowej. To wszystko ma na celu, żeby łatwiej było znaleźć i zidentyfikować dokumenty w archiwach. Skrót zespołu daje nam szybko wiedzieć, z jakiego zbioru pochodzi mapa, co jest super ważne, bo często w archiwum jest mnóstwo materiałów. Z kolei numer pozycji inwentarzowej to taki unikalny identyfikator, który umożliwia śledzenie, gdzie jest dany dokument w naszym systemie. Biorąc na przykład archiwum państwowe – każda mapa musi być zarejestrowana według określonych zasad, co sprawia, że zarządzanie materiałami jest dużo łatwiejsze. Dzięki temu też badacze i historycy mogą szybciej znaleźć to, czego szukają. Jak dla mnie, ten system naprawdę działa, bo ułatwia dostęp do informacji.

Pytanie 10

Podczas organizowania listy wynagrodzeń konieczne jest nadanie dokumentom określonego układu

A. alfabetyczny

B. strukturalny

C. chronologiczny

D. logiczy

Odpowiedź "chronologiczny" to strzał w dziesiątkę! W kontekście porządkowania list płac ważne jest, żeby dokumenty były poukładane według dat. Dzięki temu łatwiej można śledzić wypłaty i wszystko co z tym związane. To ważne zarówno dla pracowników, jak i dla działu księgowości. Jak się uporządkuje dokumenty chronologicznie, to łatwiej się odnajduje konkretne informacje, a to przydaje się przy robieniu raportów rocznych czy kwartalnych. Z własnego doświadczenia wiem, że jak daty są na wierzchu, to można szybko przeanalizować historię zatrudnienia i rozliczeń. Przestrzeganie chronologii to nie tylko dobry pomysł, ale wręcz konieczność, żeby wszystko było jasne i zgodne z przepisami. Jeśli dokumenty są poukładane w czasie, to kontrola wewnętrzna działa lepiej, a to bardzo ważne, żeby unikać błędów i oszustw w płacach.

Pytanie 11

Jaką rolę pełni kwalifikator w dokumentacji technicznej?

A. podaje informacje dotyczące specyfikacji technicznej obiektu

B. określa kategorie archiwalne dla dokumentacji technicznej

C. określa strukturę dokumentacji technicznej w zespole

D. identyfikuje autora dokumentacji

Kwalifikator dokumentacji technicznej jest kluczowym elementem w procesie zarządzania dokumentacją, gdyż określa kategorie archiwalne, co ma istotne znaczenie dla długoterminowego przechowywania oraz łatwego dostępu do informacji. W praktyce oznacza to, że dokumentacja techniczna może być klasyfikowana według różnych kryteriów, takich jak czas obowiązywania, typ dokumentu czy jego znaczenie. Przykładem zastosowania może być archiwizacja dokumentacji projektowej, gdzie prawidłowe zaklasyfikowanie dokumentów ułatwia ich późniejsze odnalezienie i analizę. W kontekście standardów, wiele organizacji opiera swoje procesy archiwizacyjne na wytycznych ISO 15489, które definiują zasady tworzenia, przetwarzania i przechowywania dokumentacji. Dobrą praktyką jest również stosowanie systemów zarządzania dokumentami (DMS), które automatyzują proces kwalifikacji i archiwizacji, co zwiększa efektywność pracy oraz zmniejsza ryzyko utraty cennych informacji.

Pytanie 12

Zespół działań mających na celu zewidencjonowanie zbioru archiwalnego oraz przygotowanie opisu informacyjnego dla każdej jednostki fizycznej, co umożliwia udostępnienie tego zbioru, to

A. ekstradycja

B. selekcja

C. inwentaryzacja

D. akcesja

Inwentaryzacja to kluczowy proces w zarządzaniu archiwami, który obejmuje zewidencjonowanie zbiorów oraz przygotowanie szczegółowego opisu informacyjnego dla każdej jednostki archiwalnej. W praktyce oznacza to, że podczas inwentaryzacji pracownicy archiwum dokonują szczegółowego przeglądu dokumentów, tworzą spisy, a także klasyfikują materiały zgodnie z przyjętymi standardami. Dzięki inwentaryzacji, archiwa są w stanie efektywnie zarządzać swoimi zbiorami, co przekłada się na łatwiejszy dostęp do informacji dla użytkowników. Standardy takie jak ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją, podkreślają znaczenie systematycznego i dokładnego podejścia do inwentaryzacji. Przykładem zastosowania inwentaryzacji może być wprowadzenie systemów elektronicznych, które umożliwiają archiwistom szybkie aktualizowanie danych oraz udostępnianie ich zainteresowanym stronom. Inwentaryzacja jest zatem fundamentem, na którym opiera się dalsze zarządzanie dokumentami oraz ich udostępnianie.

Pytanie 13

Mapy, które tworzą serię wydawniczą, powinny być uporządkowane według

A. chronologicznej wydania

B. tematycznej wydania

C. oznaczeń numerów ewidencyjnych

D. numerów map w serii

Odpowiedź "chronologicznej wydania" jest prawidłowa, ponieważ mapy w serii wydawniczej powinny być uporządkowane według daty ich publikacji. Taki sposób organizacji umożliwia użytkownikom śledzenie zmian w danych geograficznych i tematach z biegiem czasu. Na przykład, w atlasie historycznym mapy mogą ilustrować rozwój terytorialny krajów, co jest kluczowe dla zrozumienia przeszłych wydarzeń. Ponadto, czasami wydawcy dołączają do map notatki chronologiczne, które pozwalają badaczom na analizowanie ewolucji danych w kontekście historycznym. Praktyczne zastosowanie tego podejścia w produkcji map obejmuje również zarządzanie zasobami i planowanie przestrzenne, gdzie chronologia wydania map może odzwierciedlać aktualność informacji, co jest istotne dla podejmowania decyzji w zakresie rozwoju urbanistycznego. W związku z tym, uznawanie chronologii wydania jako kluczowego kryterium porządkowania map jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie kartografii i geoinformacji.

Pytanie 14

Zespół archiwalny, który otrzymuje materiały archiwalne od swojego aktywnego twórcy, to zespół

A. prosty

B. otwarty

C. szczątkowy

D. złożony

Zespół archiwalny może być złożony, prosty lub szczątkowy, jednak żadne z tych określeń nie pasują do opisanego scenariusza. Zespół złożony to taki, który składa się z wielu subzespołów lub komponentów, co nie odnosi się do systematycznego przyjmowania materiałów od jednego twórcy. W przypadku zespołu prostego, mamy do czynienia z kolekcją dokumentów, które są jednorodne i zamknięte, co również nie pasuje do sytuacji, w której dokumenty są na bieżąco wytwarzane i dodawane. Natomiast zespół szczątkowy odnosi się do sytuacji, w której zachowane są tylko fragmenty dokumentacji, co w kontekście ciągłego dopływu materiałów od twórcy jest zupełnie nieodpowiednie. Błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie charakterystyki zespołów archiwalnych z ich otwartością na nowe materiały. Zrozumienie terminologii archiwalnej oraz praktyk prowadzących do efektywnego zarządzania dokumentacją jest kluczowe dla prawidłowego klasyfikowania zespołów archiwalnych. Istotne jest przy tym, aby archiwa dostosowywały się do zmieniających się potrzeb użytkowników i standardów, co w przypadku zespołów otwartych jest realizowane poprzez ich dynamiczny rozwój i aktualizację.

Pytanie 15

W jakiej bazie danych przechowuje się informacje o dokumentach na papierze i pergaminie?

A. SEZAM

B. SCRINUM

C. PRADZIAD

D. ELA

PRADZIAD, SEZAM i ELA, mimo że są znanymi systemami w polskiej archiwistyce, nie są dedykowane do gromadzenia danych o dokumentach papierowych i pergaminowych. PRADZIAD to system, który skupia się głównie na ewidencji akt metrykalnych, co oznacza, że jego zastosowanie koncentruje się na rejestracji i archiwizacji danych dotyczących urodzeń, małżeństw i zgonów. Można zauważyć, że pomylenie funkcji PRADZIAD z SCRINUM prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ różne bazy danych mają swoje specyficzne przeznaczenia i nie można ich stosować zamiennie. SEZAM natomiast to system służący do zarządzania informacjami o zbiorach archiwalnych w kontekście dostępu do dokumentów, ale nie jest on skoncentrowany na materiałach papierowych czy pergaminowych. ELA to z kolei system informatyczny używany w kontekście ewidencji materiałów edukacyjnych, co również nie ma związku z archiwizacją tradycyjnych dokumentów. Typowym błędem przy wyborze odpowiedzi jest utożsamianie różnych systemów z ich funkcjami bez zrozumienia ich specyficznych celów i zastosowań. W archiwistyce kluczowe jest rozróżnienie między różnymi bazami danych oraz ich dedykowanymi funkcjami, co pozwala na bardziej efektywne korzystanie z zasobów i informacyjnych narzędzi.

Pytanie 16

Czas archiwizacji dokumentacji technicznej w przypadku projektów indywidualnych liczony jest od dnia

A. przeprowadzenia pierwszego remontu obiektu

B. wprowadzenia projektu do realizacji

C. przekazania obiektu użytkownikowi

D. wycofania projektu z obiegu

Poprawna odpowiedź to oddanie obiektu użytkownikowi, ponieważ okres przechowywania dokumentacji technicznej dla projektów indywidualnych zaczyna się od momentu, gdy obiekt został oddany do użytku. W praktyce oznacza to, że dokumentacja musi być dostępna przez określony czas po zakończeniu realizacji projektu, aby zapewnić możliwość jej weryfikacji, audytu oraz wsparcia w przypadku konieczności przeprowadzenia konserwacji lub modyfikacji obiektu. Przykładowo, w przypadku budynków mieszkalnych, dokumentacja taka obejmuje plany architektoniczne, instalacyjne oraz certyfikaty dotyczące wykonania prac. Zgodnie z normami branżowymi, takimi jak PN-ISO 9001, odpowiednia dokumentacja jest kluczowa dla utrzymania jakości i bezpieczeństwa eksploatacji obiektów. Umożliwia to również przyszłym zarządcom lub właścicielom uzyskanie niezbędnych informacji na temat stanu technicznego budynku oraz historii jego użytkowania, co jest istotne dla długoterminowego zarządzania nieruchomością. Długość tego okresu może być różna w zależności od przepisów prawa, jednak zasadniczo wynosi co najmniej 10 lat od momentu oddania obiektu do użytkowania.

Pytanie 17

Jaką informację powinno się umieścić w początkowym fragmencie inwentarza "Dzieje twórcy zespołu"?

A. Dokumentacja została zarejestrowana w księdze akcesji pod numerem 212/89

B. Stowarzyszenie zostało założone w 1922 roku i funkcjonowało do 1939 roku

C. W skład zespołu wchodzi dokumentacja fotograficzna dotycząca kluczowych wydarzeń w historii Stowarzyszenia

D. Brakowanie miało miejsce w roku 1992

Odpowiedź, że Stowarzyszenie powstało w 1922 roku i działało do 1939 roku, jest kluczowa dla wstępu do inwentarza "Dzieje twórcy zespołu", ponieważ dostarcza niezbędnego kontekstu historycznego. Wstęp do inwentarza powinien zawierać podstawowe informacje o dacie powstania i działalności danej instytucji, co pozwala na zrozumienie jej znaczenia oraz wpływu na wydarzenia kulturalne i społeczne w danym okresie. W przypadku stowarzyszeń, które często odgrywają ważną rolę w lokalnych społecznościach, umiejscowienie ich działalności w odpowiednim czasie historycznym jest niezbędne dla przyszłych badaczy i zainteresowanych. W praktyce dobrze skonstruowany wstęp do inwentarza powinien również odnosić się do wpływu, jaki stowarzyszenie miało na rozwój swojej dziedziny, co może być istotne dla analizy dokumentów archiwalnych. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie archiwizacji, gdzie kontekst historyczny jest równie ważny jak zawartość materiałów archiwalnych. Dobrze sformułowane wprowadzenie pomaga również w identyfikacji i wartościowaniu dokumentów w inwentarzu.

Pytanie 18

Dla zbioru nagrań nie jest prowadzona

A. Rejestr nabytków i ubytków

B. Dziennik wpływów

C. Skorowidz alfabetyczny autorów

D. Katalog rzeczowy

Katalog rzeczowy, skorowidz alfabetyczny i rejestr nabytków to istotne rzeczy przy organizowaniu dokumentów i nagrań, ale można się w tym pogubić. Katalog rzeczowy służy do porządkowania materiałów według tematów, co z kolei przydaje się tym, którzy szukają nagrań w swoich zainteresowaniach. Skorowidz alfabetyczny natomiast układa nagrania według nazwisk autorów, co jest przydatne, gdy chcemy znaleźć dzieła konkretnego artysty. Rejestr nabytków i ubytków z kolei pozwala monitorować stan zbiorów, zapisując przybycie nowych materiałów i ich ubytki, co jest ważne dla oceny wartości zbiorów. Tak że to nieporozumienie, że dziennik wpływów jest potrzebny dla nagrań. Prowadzenie takiego dziennika byłoby zbędne, bo inne systemy sprawdzają się lepiej w tej kategorii zasobów. Jak będziemy stosować tylko jedno podejście do dokumentacji, to może to prowadzić do bałaganu i trudności w ogarnięciu zbiorów.

Pytanie 19

Kto jest autorem nagrania dźwiękowego dramatu Adama Mickiewicza "Dziady"?

A. wykonawca nagrania

B. archiwum przechowujące to nagranie

C. firma fonograficzna

D. twórca dramatu

Dobra robota z odpowiedzią "wykonawca nagrania"! To faktycznie prawidłowa odpowiedź, bo wykonawca ma ogromne znaczenie, gdy chodzi o interpretację utworu, a w naszym przypadku mówimy o dramacie Mickiewicza "Dziady". Wiesz, że wykonawca to nie tylko ktoś, kto czyta tekst, ale również dodaje emocje, co naprawdę wpływa na to, jak my jako słuchacze odbieramy to dzieło. W branży fonograficznej często działają razem z reżyserami dźwięku czy producentami, żeby osiągnąć zamierzony efekt. A jeśli chodzi o prawa autorskie, to wykonawcy mają prawo do wynagrodzenia za swoje interpretacje – to standardowa praktyka w muzyce i literaturze. Rozumienie roli wykonawcy w nagraniach dźwiękowych to ważna sprawa, bo wpływa na to, jak odbieramy sztukę i chroni prawa twórcze.

Pytanie 20

Jaką jednostkę miary należy użyć do określenia rozmiaru zespołu archiwalnego?

A. metr bieżący

B. kilobajt

C. kilogram

D. metr sześcienny

Metrem bieżącym najlepiej określisz, ile miejsca potrzebujesz na zespół archiwalny. To jednostka długości, która w archiwistyce jest używana do szacowania wielkości dokumentów. Na przykład, jeśli masz 100 teczek, a każda zajmuje 1 metr bieżący, to razem będą potrzebować 100 metrów. Dzięki temu łatwiej zaplanujesz przestrzeń w archiwum. Takie podejście jest zresztą zgodne z tym, co zalecają profesjonaliści w tej branży. Warto dodać, że standardy takie jak ISO 15489 mówią o tym, jak istotne jest dobre zarządzanie przestrzenią dla wszystkich materiałów, które trzymasz.

Pytanie 21

Porównanie starych i nowych sygnatur archiwalnych to

A. konkordancja.

B. indeksowanie.

C. źródło wiedzy.

D. systematyzacja.

Konkordancja to termin używany w archiwistyce, który odnosi się do zestawienia dawnych i nowych sygnatur archiwalnych. Stanowi ona kluczowe narzędzie w porządkowaniu i identyfikowaniu dokumentacji. W praktyce konkordancja umożliwia zrozumienie, jak zmieniała się klasyfikacja dokumentów na przestrzeni lat, co jest niezbędne do poprawnego zarządzania archiwum. Przykładowo, w sytuacjach, gdy archiwum przeszło reorganizację, konkordancja może służyć jako przewodnik, który łączy stare numery sygnatur z nowymi, eliminując tym samym ryzyko zagubienia informacji. W standardach archiwalnych, takich jak ISAD(G), podkreśla się znaczenie dokumentacji zmian w systemach klasyfikacyjnych, co czyni konkordancję narzędziem zgodnym z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania informacją. Właściwe stosowanie konkordancji przyczynia się do efektywności pracy archiwistów oraz poprawia dostępność danych dla użytkowników.

Pytanie 22

Zapis dźwięku w formie mechanicznej na analogowym nośniku lub w postaci elektronicznej na cyfrowym nośniku to rodzaj dokumentacji

A. technologiczna

B. dźwiękowa

C. aktowa

D. elektroniczna

Odpowiedź "dźwiękowa" jest właściwa, ponieważ dokumentacja dźwiękowa odnosi się do wszelkiego rodzaju zapisów dźwięku, zarówno na nośnikach analogowych, jak i cyfrowych. Mechaniczny zapis dźwięku, na przykład na płytach winylowych, oraz elektroniczny zapis dźwięku na cyfrowych nośnikach, takich jak pliki WAV czy MP3, są formami dokumentacji dźwiękowej. W praktyce, dokumentacja dźwiękowa jest niezbędna w wielu dziedzinach, jak archiwizacja, produkcja muzyczna, czy badania naukowe. Zgodnie z międzynarodowymi standardami archiwizacji, dokumentacja dźwiękowa powinna być tworzona z zachowaniem wysokiej jakości próbkowania i bit rate, co zapewnia odpowiednią jakość reprodukcji dźwięku. Przykładem zastosowania dokumentacji dźwiękowej może być archiwizacja koncertów, gdzie audio jest nagrywane i przechowywane dla przyszłych pokoleń. Również w branży mediów, dokumentacja dźwiękowa jest kluczowa dla produkcji radiowych i telewizyjnych, zapewniając, że nagrania są właściwie zarchiwizowane i dostępne w odpowiednich formatach.

Pytanie 23

Która z poniższych form archiwalnych zawiera wszystkie nagrania konkretnego archiwum uporządkowane według klasyfikacji UKD?

A. Przewodnik informacyjny

B. Inwentarz książkowy

C. Katalog rzeczowy

D. Księga inwentarzowa

Katalog rzeczowy to takie fajne narzędzie, które porządkuje wszystkie nagrania w archiwum. Działa na zasadzie układu rzeczowego, czyli wszystko jest klasyfikowane według tematów. Dzięki temu użytkownicy łatwiej odnajdują potrzebne info. Na przykład, archiwum jakiejś instytucji publicznej może bardzo dobrze skorzystać z katalogu rzeczowego, żeby poukładać nagrania dotyczące różnych spraw, jak np. społeczne czy prawne. To w sumie całkiem praktyczne, bo dobrze zarządzana dokumentacja sprawia, że wszystko jest na wyciągnięcie ręki. Tworzenie takich katalogów powinno opierać się na standardach archiwalnych, co pozwala nie tylko na dobrą klasyfikację, ale też na długoterminowe przechowywanie dokumentów. Poza tym, mogą one być pomocne dla badaczy i historyków, bo ułatwiają analizę materiałów i tworzenie nowych badań.

Pytanie 24

W skład archiwalnego skorowidza <i>nie wchodzi</i>

A. inwentarz

B. sumariusz

C. repertorium

D. indeks

Inwentarz to narzędzie wykorzystywane w archiwistyce, które ma na celu szczegółowe opisanie zbiorów znajdujących się w archiwum. W przeciwieństwie do skorowidza, inwentarz nie jest zbiorem skrótowych informacji, lecz pełnym, systematycznym spisem zawierającym szczegółowe dane o dokumentach. Należy zaznaczyć, że inwentarz jest kluczowym elementem w zarządzaniu dokumentacją, umożliwiającym efektywne prowadzenie kwerend oraz ułatwiającym dostęp do materiałów archiwalnych. Jego stworzenie wiąże się z klasyfikacją i porządkowaniem dokumentów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami archiwalnymi, takimi jak standardy ISAD(G) dotyczące opisu zasobów archiwalnych. Dzięki inwentarzowi użytkownik może szybko zorientować się, jakie zbiory są dostępne, co przyspiesza proces badań naukowych i administracyjnych.

Pytanie 25

Całość materiałów pozostawionych przez aktotwórcę, bez względu na rodzaj nośnika i techniki ich utrwalania, to

A. zespół archiwalny

B. przewodnik archiwalny

C. zasób archiwalny

D. inwentarz archiwalny

Odpowiedź 'zespół archiwalny' jest poprawna, ponieważ definiuje całość materiałów spuścizny aktotwórcy, niezależnie od nośnika i technik utrwalenia. Zespół archiwalny to zbiór dokumentów stworzonych przez jednostkę organizacyjną lub osobę fizyczną, które mają wspólny kontekst twórczy i są przechowywane w archiwum. W praktyce, zespół archiwalny pozwala na efektywne zarządzanie dokumentacją, a także ułatwia jej wyszukiwanie i wykorzystanie w przyszłości. Przykładem może być zespół archiwalny urzędów miejskich, w skład którego wchodzą akta dotyczące decyzji administracyjnych, protokoły sesji, czy dokumenty finansowe. Zgodnie z zasadami archiwizacji i dobrymi praktykami, takie zespoły są poddawane klasyfikacji oraz inwentaryzacji, co pozwala na zachowanie porządku i zapewnienie dostępu do informacji. Ważnym aspektem jest również zabezpieczenie dokumentów przed zniszczeniem oraz ich konserwacja, co jest niezbędne dla zachowania dziedzictwa kulturowego.

Pytanie 26

Jak określa się elektroniczną wersję treści, która pierwotnie występuje w formie nieelektronicznej, umożliwiającą jej przyswojenie i zrozumienie bez konieczności dostępu do oryginału?

A. Odwzorowanie cyfrowe

B. Pierwowzór wydruku

C. Kopia użytkowa

D. Kserokopia dokumentu

Kserokopia dokumentu odnosi się do fizycznej reprodukcji dokumentu papierowego, która nie ma zastosowania w kontekście elektronicznego odwzorowania treści. Kserokopie są często wykorzystywane do tworzenia kopii zapasowych, ale nie dostarczają funkcjonalności cyfrowych, takich jak możliwość przeszukiwania treści czy łatwego udostępniania. Ponadto, kserokopie mogą ulegać degradacji w wyniku upływu czasu, podczas gdy odwzorowanie cyfrowe zapewnia trwałość i łatwość w archiwizowaniu. Pierwowzór wydruku to termin, który odnosi się do oryginalnego dokumentu, a nie do jego cyfrowej kopii. W rzeczywistości w przypadku odwzorowania cyfrowego, nie mamy do czynienia z pierwowzorem, lecz z jego elektronicznym odpowiednikiem. Kopia użytkowa również nie jest odpowiednim terminem, ponieważ sugeruje, że chodzi o wersję, która jest dostosowana do użytkowania, a nie o dokładne odwzorowanie treści oryginalnej. Ogólnie rzecz biorąc, koncepcje te mylą różnicę między wersją fizyczną a cyfrową oraz ich odpowiednim użyciem, co prowadzi do nieporozumień w zakresie terminologii i praktyki. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla skutecznego zarządzania dokumentacją oraz zapewnienia dostępu do informacji w sposób zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 27

Nazwy instytucji, firm, organizacji oraz innych podmiotów prawnych powinny być uwzględniane w spisach

A. instytucjonalnych

B. podmiotowych

C. osobowych

D. rzeczowych

Wybór odpowiedzi "osobowych" sugeruje, że można się pogubić w tych pojęciach. Indeksy osobowe skupiają się na osobach fizycznych i ich nazwiskach, co nie pasuje do tematu, o którym mówimy, czyli instytucjach i podmiotach prawnych. Odpowiedź "podmiotowych" też nie jest najlepsza, bo to termin, którego za bardzo się nie używa w kontekście indeksowania w bibliografiach, przez co łatwo można się pomylić. Odpowiedź "instytucjonalnych" może wydawać się sensowna, ale niestety nie pasuje do ogólnych zasad klasyfikacji, bo nie odnosi się bezpośrednio do metod indeksowania w dokumentach. Jak widać, złe przypisanie typów indeksów może spowodować bałagan w informacjach, co utrudnia ich wyszukiwanie. Warto zrozumieć, że odpowiednie klasyfikowanie info w indeksach rzeczowych jest zgodne z międzynarodowymi normami, jak na przykład Dewey Decimal Classification, które pomagają w porządkowaniu wiedzy w bibliotekach i archiwach.

Pytanie 28

Zasada uznawania związku archiwów z obszarem, na którym powstały to zasada

A. pertynencji

B. geograficzna

C. prowieniencji

D. zespołowa

Odpowiedź 'pertynencji' jest poprawna, gdyż zasada poszanowania związku zespołów archiwalnych z terytorium, na którym powstały, odnosi się do koncepcji, że archiwa nie mogą być oddzielone od kontekstu geograficznego i kulturowego, w którym zostały stworzone. Pertynecja, według definicji archiwalnej, oznacza konieczność uwzględnienia lokalizacji, z której pochodzą dokumenty, co wpływa na ich interpretację, znaczenie i wartość historyczną. Przykładem może być archiwum dokumentujące historię regionu, które ze względu na swoje pochodzenie geograficzne staje się kluczowe dla badań nad lokalnymi tradycjami czy wydarzeniami. W praktyce archiwalnej przestrzeganie zasady pertynencji prowadzi do lepszego zrozumienia zjawisk społecznych oraz ich kontekstu przestrzennego, co jest zgodne z zaleceniami międzynarodowych standardów, takich jak ISAD(G) czy ISO 15489. W związku z tym, uwzględnienie tej zasady w zarządzaniu archiwami jest niezbędne dla zapewnienia autentyczności i rzetelności przechowywanych zbiorów.

Pytanie 29

Zestaw akt, który jest zszyty i oprawiony zazwyczaj w półsztywny karton, określa się mianem

A. księgi

B. teczki

C. poszytu

D. wiązki

Termin 'poszyt' odnosi się do grupy dokumentów, które zostały zszyte i oprawione w sposób półsztywny, najczęściej w karton. Jest to standardowa praktyka w archiwizacji, która zapewnia zarówno ochronę, jak i łatwy dostęp do zbiorów. Poszyty są często wykorzystywane w instytucjach takich jak biblioteki, archiwa oraz biura, gdzie konieczne jest przechowywanie dokumentów w sposób uporządkowany i trwały. Oprawienie dokumentów w poszyt umożliwia ich długoterminowe przechowywanie oraz łatwą identyfikację dzięki etykietom lub numerom katalogowym na okładkach. Dodatkowo, poszyty są często stosowane do grupowania materiałów o podobnej tematyce, co sprzyja efektywnemu zarządzaniu informacjami. W kontekście dobrych praktyk archiwalnych, poszyty powinny być tworzone z materiałów odpornych na działanie czynników zewnętrznych, takich jak wilgoć czy światło, co znacznie wydłuża ich trwałość.

Pytanie 30

Zasada terytorialnej pertynencji odnosi się do

A. regulacji dotyczących rozmieszczenia zasobów w wielostronnych stosunkach międzynarodowych

B. zachowania odrębności poszczególnych zespołów archiwalnych

C. poszanowania związku zespołów archiwalnych z terytorium, na którym zostały stworzone

D. ochrony zasobów archiwalnych przed ich przemieszczaniem i rozpraszaniem

Zasada pertynencji terytorialnej odnosi się do fundamentalnego związku pomiędzy zespołami archiwalnymi a terytorium, na którym zostały one utworzone. Poszanowanie tej zasady jest kluczowe dla ochrony i zachowania kontekstu kulturowego oraz historycznego dokumentów archiwalnych. Przykładem praktycznego zastosowania tej zasady jest sposób, w jaki różne państwa traktują archiwa z okresów kolonialnych lub wojennych, gdzie ważne jest, by dokumentacja związana z danym terytorium była zarządzana i konserwowana w miejscu jej powstania, co wspiera lokalne tożsamości i historię. Dobre praktyki w archiwistyce, takie jak standardy ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją, podkreślają konieczność uwzględnienia kontekstu terytorialnego w praktykach archiwalnych. Przestrzeganie zasady pertynencji terytorialnej przyczynia się do lepszego zrozumienia i interpretacji historycznych materiałów, co jest niezbędne w badaniach naukowych oraz w edukacji.

Pytanie 31

Jakim terminem nazywa się zbiór logicznie związanych z dokumentem elektronicznym, uporządkowanych informacji, które opisują ten dokument, a także ułatwiają jego odnajdywanie, kontrolowanie, rozumienie oraz długoterminowe przechowywanie i zarządzanie?

A. Metadane

B. Identyfikatory

C. Formaty

D. Kwalifikatory

Metadane to taki zbiór informacji, który pomaga nam opisać różne dane, na przykład dokumenty, które mamy w formie elektronicznej. Dzięki nim łatwiej jest nam wyszukiwać i ogólnie zarządzać tymi dokumentami. Przykład? No, w systemach do zarządzania treścią metadane zawierają różne info, jak autor, data stworzenia, format czy słowa kluczowe. To naprawdę przyspiesza wyszukiwanie. W branży informacji i dokumentacji mamy różne standardy, jak Dublin Core czy ISO 19115, które mówią o zestawach metadanych. Są one szeroko stosowane do opisywania zasobów, zarówno w bibliotekach, jak i w systemach GIS. Jak masz dobrze zaprojektowane metadane, to nie tylko łatwiej sięgać po info, ale też lepiej przechowujesz te zasoby. Można powiedzieć, że dzięki metadanym kontekst i znaczenie dokumentów są zachowane, co przydaje się przyszłym użytkownikom.

Pytanie 32

Przypisanie dokumentacji twórcy zespołu do odpowiednich kategorii archiwalnych to

A. kwalifikacja

B. klasyfikacja

C. indeksacja

D. inwentaryzacja

Kwalifikacja to proces, który polega na przypisaniu dokumentów do odpowiednich kategorii archiwalnych, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania dokumentacją. Kwalifikacja pozwala na określenie wartości archiwalnej dokumentów, co jest istotnym krokiem w utrzymaniu porządku w archiwach. Przykładem praktycznego zastosowania kwalifikacji może być klasyfikacja dokumentów w instytucjach publicznych, gdzie dokumenty są dzielone na te, które należy przechowywać przez dłuższy czas, oraz na te, które mogą być zniszczone po upływie określonego okresu. W zgodzie z dobrymi praktykami archiwalnymi, kwalifikacja powinna być dokonywana na podstawie ustalonych kryteriów oraz wytycznych, takich jak przepisy prawne lub wewnętrzne regulacje instytucji, co zapewnia zgodność z normami archiwalnymi, a także ułatwia późniejsze odzyskiwanie informacji. Dobrze przeprowadzona kwalifikacja przyczynia się do lepszego porządku w dokumentacji oraz umożliwia optymalne zarządzanie zasobami informacyjnymi.

Pytanie 33

Jaką metodę warto wykorzystać do uporządkowania nagrań?

A. Rzeczową

B. Chronologiczną

C. Alfabetyczną

D. Strukturalną

Porządkowanie nagrań według metody alfabetycznej, strukturalnej lub chronologicznej może wydawać się praktyczne, jednakże każda z tych metod posiada swoje istotne ograniczenia, które mogą prowadzić do trudności w odnalezieniu konkretnych materiałów. Metoda alfabetyczna, opierająca się na pierwszej literze tytułu nagrania, nie uwzględnia tematyki materiału, co może skutkować chaotycznym zbiorem, w którym trudno będzie zlokalizować materiały o tej samej tematyce. Użytkownik, chcąc znaleźć nagrania dotyczące konkretnego tematu, musiałby przeszukiwać długą listę nagrań. Z kolei metoda strukturalna, która zakłada porządkowanie nagrań według hierarchii lub schematów, może być zbyt sztywna i nieelastyczna, nie pozwalając na łatwe dostosowanie do zmieniających się potrzeb użytkowników. Metoda chronologiczna z kolei, opierająca się na czasie powstania nagrań, może być użyteczna w kontekście dokumentacji wydarzeń, ale nie ujmuje treści nagrań, co sprawia, że może być niepraktyczna w przypadku materiałów tematycznych. Takie podejścia mogą prowadzić do frustracji użytkowników, którzy nie będą w stanie odnaleźć potrzebnych informacji w krótkim czasie, co jest kluczowe w dzisiejszym świecie przepełnionym informacjami. W rezultacie, najlepszym wyborem jest metoda rzeczowa, która zapewnia logiczne i tematyczne porządkowanie nagrań, sprzyjające ich efektywnemu wykorzystaniu.

Pytanie 34

Jakie oznaczenie jednostki miary używa się do wskazania ilości dokumentacji aktowej?

A. min.

B. godz.

C. mb.

D. cm

Odpowiedź "mb." to skrót od "megabajt", który jest jednostką miary stosowaną szczególnie w kontekście ilości danych czy dokumentacji elektronicznej. W przypadku dokumentacji aktowej, określenie jej objętości w megabajtach pozwala na lepsze zrozumienie, ile miejsca zajmują zbiory danych. W praktyce, jednostka ta jest szczególnie przydatna w działach IT, archiwizacji oraz zarządzaniu dokumentami cyfrowymi, gdzie objętość plików ma kluczowe znaczenie dla efektywności przechowywania oraz transferu danych. Ponadto, w kontekście przepisów dotyczących ochrony danych osobowych, często wymagane jest monitorowanie ilości danych przetwarzanych w organizacji, co czyni znajomość jednostek takich jak megabajt istotną dla spełnienia norm prawnych. Warto również zauważyć, że w dobie cyfryzacji, umiejętność oceny objętości dokumentacji w MB jest niezbędna w zarządzaniu projektami IT oraz w analizie efektywności operacyjnej.

Pytanie 35

Archiwista, przygotowując dokumentację audiowizualną, powinien określić długość filmu zarejestrowanego na taśmie 16 mm w

A. megabajtach

B. decibelach

C. minutach

D. metrach

Podawanie długości filmu w decybelach to raczej kompletny nonsens, bo ta jednostka dotyczy poziomu dźwięku, a nie czasu trwania filmu. Decybele to zupełnie inna bajka, a jeśli już mówimy o metrach, to to też nie ma sensu. Filmy nie są mierzony w metrach, to trwanie ma znaczenie. Z tego mogą wyniknąć nieporozumienia, bo nikt nie zrozumie, jak długo trwa film. A megabajty? No cóż, to jest rozmiar plików, a nie długość filmu. Często spotykam się z tym, że ludzie mylą te jednostki i potem wychodzą z tego bałagan, zwłaszcza w archiwizacji. Ważne, by każdy rozumiał, jak właściwie stosować jednostki do konkretnego kontekstu, żeby nie było problemów w komunikacji czy zarządzaniu dokumentacją.

Pytanie 36

Protokół zdawczo-odbiorczy dla cyfrowych nośników danych stanowi przykład dokumentacji

A. elektronicznej

B. audiowizualnej

C. kartograficznej

D. aktowej

Spis zdawczo-odbiorczy cyfrowych nośników danych jest dokumentem klasyfikowanym jako aktowy, co odnosi się do wszelkiej dokumentacji związanej z obiegiem informacji i zarządzaniem danymi. Tego rodzaju spis jest kluczowy w kontekście zarządzania zasobami informacyjnymi, ponieważ umożliwia dokładne śledzenie i rejestrowanie przyjęcia oraz wydania nośników danych. W praktyce, spis zdawczo-odbiorczy jest często stosowany w instytucjach, które zarządzają dużą ilością cyfrowych zasobów, takich jak archiwa, biblioteki czy firmy zajmujące się przechowywaniem danych. Stosowanie tego dokumentu jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania dokumentacją, które podkreślają znaczenie dokładnego ewidencjonowania i raportowania w celu zapewnienia przejrzystości i bezpieczeństwa informacji. Dodatkowo, w kontekście przepisów prawnych dotyczących ochrony danych osobowych, właściwe prowadzenie dokumentacji aktowej jest niezbędne dla spełnienia wymogów audytowych oraz zachowania zgodności z normami, takimi jak ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją.

Pytanie 37

Materiał dźwiękowy lub filmowy zarejestrowany oraz odtwarzany za pomocą urządzeń mechanicznych nosi nazwę dokumentu

A. aktowy

B. cyfrowy

C. techniczny

D. audiowizualny

Odpowiedź "audiowizualny" jest poprawna, ponieważ dokumenty audiowizualne to materiały, które łączą w sobie zarówno dźwięk, jak i obraz, co jest kluczowe w kontekście ich zapisu i odtwarzania. W praktyce dokumenty audiowizualne są niezwykle ważne w wielu dziedzinach, takich jak edukacja, media czy archiwizacja. Na przykład, filmy edukacyjne lub nagrania wykładów stanowią doskonałe źródło informacji, które może być wykorzystywane w różnych formatach, takich jak CD, DVD czy streaming online. W branży filmowej standardy dotyczące produkcji i archiwizacji dokumentów audiowizualnych są ściśle określone przez organizacje takie jak SMPTE (Society of Motion Picture and Television Engineers), co podkreśla ich znaczenie w zachowaniu jakości i dostępności materiałów. Dobrą praktyką jest również stosowanie metadanych, które pozwalają na lepsze katalogowanie i wyszukiwanie tego typu dokumentów. Użytkownik powinien w pełni rozumieć, jak ważne są dokumenty audiowizualne w procesie komunikacji wizualnej i jak efektywnie można je wykorzystywać w codziennym życiu oraz w pracy.

Pytanie 38

Jak określa się zespół archiwalny, którego bardzo niski stan zachowania umożliwia zidentyfikowanie twórcy zespołu, lecz uniemożliwia pełne zrozumienie jakichkolwiek kluczowych aspektów jego działalności?

A. Skomplikowany

B. Dostępny

C. Elementarny

D. Szczątkowy

Odpowiedź "szczątkowy" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do zespołu archiwalnego, którego zachowane materiały są minimalne, co uniemożliwia pełne zrozumienie działalności twórcy. W archiwistyce termin "szczątkowy" jest używany do opisania zbiorów, które posiadają skąpe lub zniszczone dokumenty, co skutkuje ograniczoną zdolnością do analizy historycznej. Na przykład, jeśli archiwum zawiera jedynie kilka listów lub notatek, to mimo że możemy zidentyfikować autora, brakuje nam kontekstu, który pozwoliłby na pełniejsze zrozumienie jego pracy i wpływu. Praktyczne zastosowanie tego pojęcia jest istotne przy tworzeniu strategii archiwizacji i selekcji dokumentów. W ramach standardów ISO 15489 dotyczących zarządzania dokumentacją, ważne jest, aby archiwiści zrozumieli, kiedy zestaw dokumentów ma charakter szczątkowy i jakie kroki należy podjąć, aby zabezpieczyć to, co zostało.

Pytanie 39

Nośniki danych przekazywane z magazynu nośników do archiwum firmowego powinny być uporządkowane

A. chronologicznie

B. rodzajami

C. formatami

D. alfabetycznie

Kiedy przekazujesz nośniki cyfrowe do archiwum, warto to zrobić w porządku chronologicznym. Dlaczego? Bo dzięki temu łatwiej jest później odnaleźć dane, a także zrozumieć, jak przebiegał rozwój projektu. Na przykład, jak archiwizujesz dokumentację, to takie podejście pozwala szybko zobaczyć, co działo się z projektem w czasie. To po prostu dobra praktyka, bo porządek w dokumentach to klucz do ich późniejszego wyszukiwania i audytów. Tutaj przydają się też standardy ISO 15489, które mówią o organizacji dokumentów, żeby wspierały ich późniejsze wykorzystanie. Chronologiczne porządkowanie jest super ważne, bo pozwala także na łatwe pozbywanie się starych danych, co jest zgodne z przepisami.

Pytanie 40

Jaki rodzaj dokumentacji jest zbierany na elektronicznych nośnikach danych?

A. Prezentacja multimedialna na płycie CD

B. Pozytywowa odbitka fotografii barwnej

C. Druk ścisłego zarachowania

D. Płyta winylowa

Prezentacja multimedialna na płycie CD jest właściwym przykładem dokumentacji gromadzonej w składzie elektronicznych nośników danych. W dobie cyfryzacji, nośniki takie jak płyty CD, DVD czy Blu-ray są powszechnie wykorzystywane do przechowywania różnorodnych materiałów multimedialnych, które mogą obejmować teksty, grafiki, dźwięk oraz wideo. Przykładem zastosowania prezentacji multimedialnej może być szkolenie pracowników, w którym informacje są przedstawiane w interaktywnej formie, co zwiększa ich przyswajalność. W kontekście standardów, organizacje takie jak ISO 9660 definiują systemy plików dla CD, co zapewnia ich kompatybilność z różnorodnymi systemami operacyjnymi. W obszarze archiwizacji i zarządzania danymi, ważne jest, aby tego typu nośniki były odpowiednio zabezpieczone, co można osiągnąć poprzez zastosowanie systemów zarządzania dokumentami, które umożliwiają nie tylko archiwizację, ale także łatwe odnajdywanie i dostęp do zgromadzonych materiałów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej