Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik ekonomista
  • Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
  • Data rozpoczęcia: 22 maja 2025 14:06
  • Data zakończenia: 22 maja 2025 14:38

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Wspólnicy nie odpowiadają za zobowiązania spółki, które powstały w wyniku wykonywania wolnego zawodu przez innych wspólników w tej spółce?

A. partnerskiej
B. jawnej
C. cywilnej
D. komandytowej
Odpowiedź, że wspólnicy nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania spółki powstałe w związku z wykonywaniem wolnego zawodu przez pozostałych wspólników dotyczy spółki partnerskiej. W tym rodzaju spółki, wspólnicy, czyli partnerzy, ograniczają swoją odpowiedzialność za zobowiązania spółki, które powstały w wyniku działalności pozostałych wspólników. To znacząca cecha, która różnicuje spółkę partnerską od innych typów spółek, takich jak spółki jawne czy cywilne, gdzie wspólnicy ponoszą pełną odpowiedzialność za zobowiązania spółki. Przykładem mogą być lekarze pracujący w spółce partnerskiej, gdzie każdy z nich jest odpowiedzialny tylko za swoje działania, a nie za błędy popełnione przez innych partnerów. Dzięki temu ochrona osobistego majątku wspólników jest w większym stopniu zapewniona, co jest istotnym aspektem w zawodach zaufania publicznego. Tego rodzaju regulacje zwiększają atrakcyjność spółek partnerskich w zawodach, gdzie ryzyko zawodowe jest wysokie.
Pytanie 2

Jednolity Plik Kontrolny - JPK-V7M za marzec 2024 r. powinien zostać złożony najpóźniej do

A. 25 kwietnia 2024 r.
B. 7 kwietnia 2024 r.
C. 20 kwietnia 2024 r.
D. 30 kwietnia 2024 r.
Wybór daty 30 kwietnia 2024 r. jako terminu złożenia JPK-V7M dla miesiąca marzec 2024 r. jest błędny, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami, termin składania JPK jest jasno określony. Ustawa wskazuje, że przedsiębiorcy mają czas do 25. dnia miesiąca następującego po zakończonym miesiącu rozliczeniowym. W przypadku braku znajomości tych przepisów, można dojść do błędnych wniosków, np. że termin składania dokumentów jest późniejszy. Z kolei wybór 20 kwietnia 2024 r. również nie jest poprawny, ponieważ nie uwzględnia pełnego miesiąca na przygotowanie i weryfikację danych, co może prowadzić do pośpiechu i błędów w formularzu. Złożenie pliku do 7 kwietnia 2024 r. wykracza poza standardowe praktyki, jako że jest zbyt wczesne i może nie uwzględniać wszystkich zapisów z końca miesiąca. Należy również pamiętać, że każdy przedsiębiorca ma obowiązek dołożenia należytej staranności w trakcie przygotowywania JPK, co obejmuje zarówno zbieranie, jak i weryfikację danych. Wybierając terminy skrajne, takie jak 20 czy 7 kwietnia, można stworzyć ryzyko błędnych danych, co w konsekwencji może prowadzić do problemów z urzędami skarbowymi. Kluczowe znaczenie ma zrozumienie przepływu informacji oraz terminów, aby uniknąć dodatkowych komplikacji prawnych i finansowych.
Pytanie 3

Która zasada w planowaniu odnosi się do dążenia do osiągnięcia najlepszych rezultatów w określonych warunkach przy ustalonych nakładach poniesionych w celu ich realizacji?

A. Zasada elastyczności
B. Zasada realności planu
C. Zasada gospodarności
D. Zasada koncentracji
Zasada gospodarności w planowaniu odnosi się do dążenia do maksymalizacji efektów przy minimalizacji kosztów. Oznacza to, że w procesie planowania strategicznego organizacje powinny starać się osiągnąć jak najlepsze wyniki, wykorzystując dostępne zasoby w sposób najbardziej efektywny. Przykładem zastosowania tej zasady może być wprowadzenie prostych, ale skutecznych metod optymalizacji kosztów, takich jak analiza kosztów i korzyści, co pozwala na lepsze alokowanie zasobów w projektach. Dobrym przykładem jest również implementacja lean management, które dąży do eliminacji marnotrawstwa i zwiększenia wartości dodanej dla klienta. W kontekście dobrych praktyk, zasada gospodarności jest zgodna z koncepcjami zrównoważonego rozwoju, które kładą nacisk na efektywne wykorzystanie zasobów w celu ochrony środowiska i długotrwałego rozwoju organizacji. Osiągnięcie najlepszych wyników w danym kontekście wymaga także analizy ryzyka, co jest kluczowe w nowoczesnym zarządzaniu projektami.
Pytanie 4

Początkowa wartość środka trwałego wynosi 20 000 zł, a przewidziany okres jego użytkowania to 8 lat. Oblicz wartość bieżącą (do bilansu) środka trwałego po 2 latach jego eksploatacji przy zastosowaniu amortyzacji liniowej?

A. 12 500 zł
B. 10 000 zł
C. 15 000 zł
D. 17 500 zł
Poprawna odpowiedź to 15 000 zł, co jest wynikiem zastosowania metody amortyzacji liniowej. Wartość początkowa środka trwałego wynosi 20 000 zł, a przewidywany czas użytkowania to 8 lat. Amortyzacja liniowa polega na równomiernym rozłożeniu kosztu zakupu środka trwałego na jego przewidywany okres użytkowania. Roczna stawka amortyzacji wynosi zatem 20 000 zł / 8 lat = 2 500 zł. Po dwóch latach eksploatacji całkowita kwota odpisów amortyzacyjnych wyniesie 2 500 zł * 2 lata = 5 000 zł. Aby ustalić wartość bieżącą środka trwałego po dwóch latach, należy odjąć od wartości początkowej całkowitą kwotę odpisów, czyli 20 000 zł - 5 000 zł = 15 000 zł. Praktyczne zastosowanie amortyzacji liniowej jest powszechne w przedsiębiorstwach, gdyż pozwala na stabilne planowanie kosztów oraz ich rozłożenie w czasie, co ułatwia budżetowanie i podejmowanie decyzji finansowych. Dobrą praktyką jest także regularne przeglądanie wartości środków trwałych oraz dostosowywanie metod amortyzacji do specyfiki działalności firmy, co może wpłynąć na efektywność zarządzania majątkiem.
Pytanie 5

Przedsiębiorca nabył materiały od niemieckiego dostawcy o wartości 500 EURO. Płatność za materiały odbędzie się w późniejszym terminie. Kurs EURO w dniu zakupu wynosił 4,20 zł, natomiast w dniu dokonywania zapłaty wynosił 4,00 zł. Jakie skutki finansowe z tego wynikają?

A. ujemną różnicę kursową w kwocie 100 zł ewidencjonowaną na koncie "Koszty finansowe"
B. ujemną różnicę kursową w wysokości 1 000 zł ewidencjonowaną na koncie "Przychody finansowe"
C. dodatnią różnicę kursową w wysokości 100 zł ewidencjonowaną na koncie "Przychody finansowe"
D. dodatnią różnicę kursową w kwocie 1 000 zł ewidencjonowaną na koncie "Koszty finansowe"
Wybór odpowiedzi oznaczającej dodatnią różnicę kursową w wysokości 100 zł jest poprawny ze względu na analizę kursów walutowych w odniesieniu do transakcji. Przedsiębiorca zakupił materiały o wartości 500 EURO przy kursie 4,20 zł, co przekłada się na koszt w złotych równy 2100 zł (500 EURO x 4,20 zł/EURO). Następnie, w momencie płatności, kurs spadł do 4,00 zł, co oznacza, że kwota płatności wyniosła 2000 zł (500 EURO x 4,00 zł/EURO). Różnica między pierwotnym kosztem a rzeczywistą płatnością wynosi 100 zł (2100 zł - 2000 zł), co stanowi dodatnią różnicę kursową. Takie różnice kursowe powinny być ewidencjonowane na koncie 'Przychody finansowe', co jest zgodne z zasadami rachunkowości, które podkreślają konieczność właściwego klasyfikowania różnic kursowych w zależności od ich charakterystyki. Przykładowo, prawidłowe klasyfikowanie różnic kursowych jest kluczowe dla rzetelnych wyników finansowych firmy oraz ich interpretacji przez inwestorów i interesariuszy.
Pytanie 6

Posługując się tabelą zawierającą stawki podatku od czynności cywilnoprawnych oblicz, ile wyniesie podatek od umowy pożyczki zawartej na kwotę 23 000 zł.

Tytuł podatkuStawka podatku
Od umowy sprzedaży:
1) nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym
2) od innych praw majątkowych
2%




1%
Od umowy:
1) odpłatnego użytkowania, w tym również nieprawidłowego oraz odpłatnej służebności
2) pożyczki oraz depozytu nieprawidłowego
3) od umów spółki
1%
2%
0,5%
Od ustanowienia hipoteki:
na zabezpieczenie wierzytelności istniejącej
na zabezpieczenie wierzytelności istniejącej o nieustalonej wartości
0,1%
19 zł

A. 230,00 zł
B. 460,00 zł
C. 23,00 zł
D. 11,50 zł
Odpowiedź 460,00 zł jest prawidłowa, ponieważ stawka podatku od umowy pożyczki wynosi 2% wartości pożyczki. Aby obliczyć podatek, należy pomnożyć kwotę pożyczki (23 000 zł) przez stawkę podatku (0,02). Wynik to 23 000 zł * 0,02 = 460 zł, co odpowiada podanej odpowiedzi. Tego rodzaju obliczenia są istotne w praktyce zawodowej, na przykład przy przygotowywaniu dokumentacji dla instytucji finansowych. Wiedza o stawkach podatkowych i umiejętność ich stosowania w praktyce jest kluczowa dla osób zajmujących się finansami oraz prawem cywilnym. Zrozumienie obowiązujących stawek podatkowych pozwala na unikanie nieporozumień oraz błędów przy zawieraniu umów, co może chronić przed nieprzyjemnymi konsekwencjami finansowymi. Dobrze jest również pamiętać, że w zależności od rodzaju umowy, stawki mogą się różnić, dlatego ważne jest ich aktualne sprawdzanie w odpowiednich tabelach lub aktach prawnych.
Pytanie 7

Piekarnia planuje wytworzyć 400 bochenków chleba w ciągu jednego miesiąca. Norma zużycia mąki na wyprodukowanie jednego bochenka wynosi 1 kg. Zaplanowany stan mąki na początku miesiąca to 10 kg. Ile kilogramów mąki trzeba nabyć, aby na koniec miesiąca w magazynie pozostało 6 kg?

A. 396 kg
B. 384 kg
C. 404 kg
D. 416 kg
Aby dobrze policzyć, ile mąki trzeba kupić, musimy wziąć pod uwagę nie tylko to, ile będziemy używać na produkcję, ale też ile chcemy mieć na zapas na koniec miesiąca. Na jeden bochenek przypada 1 kg mąki, więc na 400 bochenków potrzebujemy 400 kg. Do tego trzeba dodać zapas końcowy, który wynosi 6 kg. Mamy jeszcze 10 kg zapasu początkowego, więc liczymy: 400 kg (zużycie) - 10 kg (zapas) + 6 kg (zapasy końcowe) = 396 kg. Uważam, że to podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu zapasami. Ważne jest, żeby zbalansować potrzeby produkcyjne z poziomem zapasów, żeby uniknąć braków i dobrze zarządzać materiałami. W piekarni musi być to dopięte, bo ciągłość produkcji to podstawa, a efektywność działania też się liczy.
Pytanie 8

W przedsiębiorstwie w ciągu roku sprawozdawczego wyprodukowano 200 jednostek wyrobu gotowego. Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu.

Pozycje kalkulacyjnePoniesione koszty (w zł)Koszt wytworzenia jednostki wyrobu (w zł)
materiały bezpośrednie5 0005 000,:200 =25
płace bezpośrednie8 0008 000,:200 =40
koszty wydziałowe3 0003 000,:200 =15
Techniczny koszt wytworzenia16 000

A. 55 zł
B. 90 zł
C. 80zł
D. 65 zł
Poprawna odpowiedź, 80 zł, jest wynikiem prawidłowego obliczenia jednostkowego kosztu wytworzenia wyrobu. Aby uzyskać jednostkowy koszt, konieczne jest zsumowanie wszystkich kosztów związanych z produkcją, które obejmują materiały bezpośrednie, płace oraz koszty wydziałowe. W tym przypadku materiały bezpośrednie wynoszą 25 zł, płace bezpośrednie 40 zł, a koszty wydziałowe 15 zł, co daje łącznie 80 zł. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z przyjętymi standardami rachunkowości, które wskazują na konieczność uwzględnienia wszystkich kosztów produkcji przed podziałem ich przez liczbę wyprodukowanych jednostek. Alternatywnie, można obliczyć jednostkowy koszt, dzieląc całkowity koszt wytworzenia (16 000 zł) przez liczbę wyprodukowanych jednostek (200). Oba podejścia prowadzą do tego samego wyniku, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie kalkulacji kosztów. Znajomość jednostkowego kosztu wytworzenia jest kluczowa dla podejmowania decyzji o cenach, planowania produkcji oraz analizy rentowności wyrobów.
Pytanie 9

Dostawca ekskluzywnego towaru, który wybiera jedynie jeden preferowany punkt sprzedaży na określonym terenie, stosuje dystrybucję

A. wybiórczą
B. selektywną
C. intensywną
D. wyłączną
Wyłączna dystrybucja to strategia, w której producent wybiera jeden, maksymalnie kilka punktów sprzedaży na danym obszarze, aby sprzedawać swoje produkty. Taki model jest szczególnie popularny w branży luksusowej, gdzie kluczowe jest utrzymanie prestiżu i ekskluzywności marki. Przykładem mogą być luksusowe marki odzieżowe, które sprzedają swoje kolekcje wyłącznie w wybranych butikach lub sklepach premium. Dzięki temu kontrolują jakość prezentacji swojego towaru oraz doświadczenie zakupowe klientów, co jest istotne w budowaniu wizerunku luksusowej marki. W praktyce, wyłączna dystrybucja pozwala także na lepsze zarządzanie relacjami z dystrybutorami i zapewnia wyższe marże. Firmy stosujące ten model często inwestują w marketing i promocję swoich punktów sprzedaży, co również wpływa na postrzeganie marki na rynku. Zgodnie z zasadami zarządzania marką, wyłączna dystrybucja wspiera strategie budowania lojalności klientów oraz wyróżniania się na konkurencyjnym rynku.
Pytanie 10

Jan Nowak, mający 30 lat, jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Od 1.10.br do 5.11.br przebywał na pierwszym w bieżącym roku zwolnieniu lekarskim z powodu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą. Od którego dnia niezdolności do pracy pracownik będzie otrzymywał zasiłek chorobowy finansowany przez ZUS?

A. Od 10 dnia niezdolności do pracy
B. Od 34 dnia niezdolności do pracy
C. Od 36 dnia niezdolności do pracy
D. Od 15 dnia niezdolności do pracy
Odpowiedź "Od 34 dnia niezdolności do pracy" jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami prawa pracy w Polsce, pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego finansowanego przez ZUS po upływie 33 dni niezdolności do pracy. W okresie do 33 dni to pracodawca jest odpowiedzialny za wypłatę wynagrodzenia chorobowego. Te regulacje są zawarte w ustawie o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. W praktyce oznacza to, że jeśli Jan Nowak przeszedł na zwolnienie lekarskie 1 października, to do 31 października przysługuje mu wynagrodzenie chorobowe od pracodawcy. Dopiero od 1 listopada, będąc na 34 dniu niezdolności, może on ubiegać się o zasiłek chorobowy z ZUS. Znajomość tych zasad jest istotna, aby prawidłowo interpretować przepisy dotyczące zasiłków i odpowiedzialności pracodawcy oraz ZUS w przypadku długotrwałych chorób. Warto także zaznaczyć, że pracownik powinien dostarczyć odpowiednie zaświadczenie lekarskie, aby zasiłek mógł być wypłacony.
Pytanie 11

Zasada planowania, która polega na łączeniu konkretnych działań oraz koncentrowaniu się na tych, które najszybciej doprowadzą do osiągnięcia zamierzonych rezultatów, to zasada

A. wariantowych rozwiązań
B. koncentracji
C. gospodarności
D. elastyczności planowania
Zasada koncentracji w planowaniu zakłada, że kluczowe dla osiągnięcia efektywności jest skupienie się na najważniejszych zadaniach, które przyczyniają się do szybkiego uzyskania oczekiwanych rezultatów. W praktyce oznacza to, że zamiast rozpraszać zasoby i uwagę na wiele działań, należy zidentyfikować i priorytetyzować te, które mają największy potencjał wpływu na cel. Na przykład, w projekcie budowlanym, skupienie się na kluczowych etapach, takich jak uzyskanie pozwolenia na budowę oraz zamówienie materiałów, może znacznie przyspieszyć proces realizacji. W standardach zarządzania projektami, takich jak PMBOK, zasada koncentracji jest zgodna z podejściem do zarządzania zakresem, które koncentruje się na dostarczaniu maksymalnej wartości z minimalnym marnotrawstwem. Zastosowanie tej zasady sprzyja również efektywnej komunikacji w zespole, ponieważ wszyscy członkowie rozumieją, na czym powinni się skupiać, co minimalizuje ryzyko pomyłek i opóźnień.
Pytanie 12

W której części biznesplanu można znaleźć odpowiedzi na zamieszczone w ramce pytania?

1. Czym będzie zajmować się przedsiębiorstwo?
2. Jaki produkt/usługę będzie oferować przedsiębiorstwo?
3. Jakie kanały dystrybucji planuje wykorzystywać przedsiębiorstwo?
4. Jakie kwalifikacje posiadają właściciele?

A. Opis konkurencji.
B. Charakterystyka przedsięwzięcia.
C. Harmonogram realizacji.
D. Analiza rynku.
Odpowiedź "Charakterystyka przedsięwzięcia" jest prawidłowa, ponieważ ta sekcja biznesplanu dostarcza kluczowych informacji o działalności firmy, jej produktach lub usługach oraz strategiach rynkowych. W ramach charakterystyki przedsięwzięcia szczegółowo opisuje się cel działalności, profil firmy, a także kwalifikacje i doświadczenie zespołu zarządzającego. Tego rodzaju informacje są niezbędne dla potencjalnych inwestorów oraz partnerów biznesowych, którzy chcą zrozumieć, na czym polega działalność przedsiębiorstwa, jakie ma ono cele oraz jakie działania planuje podjąć, aby osiągnąć sukces. Dla przykładu, w tej sekcji można zawrzeć informacje o innowacyjnych rozwiązaniach, które firma planuje wdrożyć oraz o wartościach, które będą jej przyświecać. W kontekście dobrych praktyk, warto mieć na uwadze, że klarowna i szczegółowa charakterystyka przedsięwzięcia zwiększa szanse na pozyskanie finansowania oraz buduje zaufanie wśród interesariuszy.
Pytanie 13

W tabeli przedstawiono wybrane zadania czterech instytucji rynku kapitałowego. Które zadania realizuje Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych?

A.B.
  • przygotowuje projekty aktów prawnych związanych z funkcjonowaniem rynku kapitałowego,
  • prowadzi listę maklerów papierów wartościowych,
  • podejmuje działania, służące prawidłowemu funkcjonowaniu rynku kapitałowego.
  • pośredniczy w obrocie papierami wartościowymi,
  • udziela kredytu na zakup papierów wartościowych,
  • zajmuje się zakładaniem rachunków bankowych podmiotom, chcącym dokonać zakupu akcji.
C.D.
  • została założona przez Skarb Państwa jako spółka akcyjna,
  • posiada swoje władze (Walne Zgromadzenie, Radę Nadzorczą i Zarząd),
  • dopuszcza do obrotu giełdowego instrumenty finansowe.
  • rozlicza transakcje zawarte na publicznym rynku papierów wartościowych,
  • przechowuje papiery wartościowe dopuszczone do publicznego obrotu,
  • realizuje zobowiązania emitentów wobec właścicieli papierów wartościowych.

A. D.
B. C.
C. A.
D. B.
Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych (KDPW) pełni kluczową rolę w funkcjonowaniu rynku kapitałowego w Polsce. Jego głównym zadaniem jest rozliczanie transakcji na publicznym rynku papierów wartościowych, co oznacza, że KDPW zapewnia, że transakcje są prawidłowo zrealizowane, a środki finansowe i papiery wartościowe są wymieniane pomiędzy stronami transakcji. Dodatkowo, KDPW przechowuje papiery wartościowe, co jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa inwestycji. Obsługuje także zdarzenia korporacyjne, takie jak wypłata dywidend czy emisja nowych akcji, co wymaga ścisłej współpracy z emitentami papierów wartościowych. Dzięki tym funkcjom KDPW przyczynia się do stabilności i przejrzystości rynku kapitałowego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze zarządzania ryzykiem i ochrony inwestorów. W praktyce, uczestnicy rynku, tacy jak biura maklerskie i instytucje finansowe, korzystają z usług KDPW, aby zminimalizować ryzyko związane z obrotem papierami wartościowymi.
Pytanie 14

Na podstawie informacji zawartych w tabeli można stwierdzić, że

Rodzaj kosztuWartość poniesionych kosztów
(w zł)
Amortyzacja20 000
Wynagrodzenia75 000
Zużycie materiałów45 000
Usługi obce10 000
Koszty ogółem150 000

A. amortyzacja stanowi 20% kosztów ogółem.
B. koszty zużytych materiałów stanowią 45% kosztów ogółem.
C. koszty wynagrodzeń stanowią 50% kosztów ogółem.
D. koszty usług obcych stanowią 10% kosztów ogółem.
Poprawna odpowiedź dotyczy kosztów wynagrodzeń, które w analizowanej tabeli wynoszą 75 000 zł, co stanowi 50% całkowitych kosztów, które sięgają 150 000 zł. Obliczenia są kluczowe w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa. Przykładowo, znajomość struktury kosztów pozwala na identyfikację obszarów, w których można wprowadzić oszczędności lub efektywnie alokować zasoby. Ustalanie proporcji kosztów jest standardową praktyką w zarządzaniu finansami, co umożliwia lepsze planowanie budżetu oraz prognozowanie przyszłych wydatków. Takie analizy są istotne nie tylko w kontekście operacyjnym, ale również strategicznym, gdyż pozwalają na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących inwestycji oraz rozwoju organizacji. Dobre praktyki w zarządzaniu finansami zachęcają do regularnego przeglądania i analizy struktury kosztów, co może prowadzić do zwiększenia efektywności operacyjnej oraz optymalizacji wydatków.
Pytanie 15

Z zamieszczonego planu urlopów wynika, że

Plan urlopów Hurtowni Budowlanej CEGŁA sp. z o.o.
Imię i nazwisko pracownikaStanowiskoUrlop zaległyUrlop bieżącyPlanowany termin wykorzystania urlopuPodpis pracownika
Jan Pasekkierowca7 dni20 dni13-28 lutego (12 dni)
6-26 czerwca (15 dni)		Pasek
Iwona Skoreksprzedawca5 dni20 dni9-30 stycznia (16 dni)
6-10 sierpnia (5 dni)		Skorek
Renata Rusinkasjer4 dni26 dni13-26 marca (10 dni)
2-27 lipca (20 dni)		Rusin
Marek Bąksprzedawca7 dni20 dni18-26 września (7 dni)
12-23 listopada (10 dni)		MBąk

A. Iwonie Skorek i Renacie Rusin zostaną jeszcze do wykorzystania po 4 dni urlopu.
B. Jan Pasek i Marek Bąk mają zaplanowane terminy wykorzystania całego urlopu.
C. Jan Pasek i Renata Rusin mają zaplanowane terminy wykorzystania całego urlopu.
D. Iwonie Skorek i Markowi Bąkowi zostanie jeszcze do wykorzystania po 10 dni urlopu.
W analizie planów urlopowych często występują typowe błędy, które mogą prowadzić do błędnych wniosków, szczególnie dotyczących dostępności dni urlopowych dla poszczególnych pracowników. Odpowiedzi sugerujące, że Iwona Skorek i Marek Bąk mają dni urlopu do wykorzystania, nie uwzględniają szczegółowej analizy, jaka jest konieczna do odpowiedniego zarządzania dniami urlopowymi. Przykładowo, twierdzenie, że Iwona Skorek i Renata Rusin mogą mieć do wykorzystania po 4 dni urlopu, jest mylące, ponieważ wymagałoby to, aby zarówno dni urlopu zaległego, jak i bieżącego, były zsumowane w sposób, który nie odzwierciedla rzeczywistej sytuacji. Właściwe podejście wymaga zrozumienia, że każdy pracownik ma prawo do określonej liczby dni, które muszą być rozliczone zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy oraz wewnętrznymi regulacjami firmy. Dlatego błędne interpretacje mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania urlopami, co w skutkach może prowadzić do narastającego stresu w zespole i obniżonej efektywności. Kluczowe jest, aby w procesie planowania urlopu uwzględniać wszystkie istotne aspekty, a nie tylko te, które są oczywiste, co z pewnością poprawi atmosferę w pracy oraz umożliwi lepsze zarządzanie czasem i zasobami ludzkimi.
Pytanie 16

Jakie obowiązki realizuje Naczelnik Urzędu Celnego?

A. pobór podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów
B. naliczanie podatku dochodowego od osób prawnych
C. przyjmowanie deklaracji podatkowych i identyfikacyjnych
D. prowadzenie śledztw w sprawach karnych skarbowych
Naczelnik Urzędu Celnego jest odpowiedzialny za pobór podatku od towarów i usług (VAT) w kontekście importu towarów, co stanowi kluczowy element systemu celno-skarbowego w Polsce. W praktyce oznacza to, że każdy towar, który jest importowany do kraju, podlega opodatkowaniu VAT, a jego prawidłowe naliczenie oraz pobranie leży w gestii Naczelnika Urzędu Celnego. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest kontrola dokumentów celnych, gdzie Naczelnik sprawdza, czy odpowiedni podatek został naliczony i opłacony przed wprowadzeniem towarów na rynek. Zgodnie z przepisami prawa celnego, Naczelnik ma również obowiązek zapewnienia zgodności z regulacjami unijnymi, co jest istotne w kontekście obrotu międzynarodowego. Efektywne zarządzanie tym procesem pozwala na minimalizację ryzyka naruszenia przepisów oraz poprawę efektywności administracji skarbowej.
Pytanie 17

Koszt nabycia towaru wynosi 200 zł, zaś jego cena sprzedaży to 250 zł. Marża obliczana na podstawie ceny zakupu wynosi

A. 20%
B. 50%
C. 75%
D. 25%
Jak źle zrozumiemy marżę i jak ją obliczamy, to może prowadzić do błędnych decyzji. Na przykład, jeśli wybrałeś 50%, to pewnie pomyślałeś, że marża zawsze jest taka jak procent od ceny sprzedaży albo że obliczamy ją na podstawie całkowitego zysku. To nie jest dobre podejście, bo zapominamy o kosztach zakupu. Wybór marży na poziomie 20% czy 75% też może być mylący. Marżę powinno się zawsze liczyć na podstawie ceny zakupu, bo to jest standard w analizach finansowych. Często ludzie mylą marżę z innymi wskaźnikami, jak marża brutto czy marża operacyjna, które mówią o rentowności w inny sposób. Ważne, żeby pamiętać, że marża to wskaźnik, który musi być jasno określony i oparty na konkretnych danych. W końcu, żeby dobrze zarządzać firmą, trzeba mieć porządek w finansach i znać podstawy rachunkowości.
Pytanie 18

Przedsiębiorca prowadzący działalność usługową płaci podatek od przychodu wg ryczałtu ewidencjonowanego. W maju osiągnął przychody z tytułu:
- malowania biura w kwocie 5 000,00 zł,
- transportu żwiru w kwocie 1 000,00 zł.
Oblicz wartość podatku dochodowego za maj, zgodnie z zamieszczonymi w tabeli stawkami ryczałtu ewidencjonowanego.

Rodzaje świadczonych usługStawka ryczałtu ewidencjonowanego
usługi budowlane5,5%
transport samochodowy poniżej 2 ton8,5%

A. 360,00 zł
B. 480,00 zł
C. 280,00 zł
D. 160,00 zł
Kwota 360,00 zł jest jak najbardziej trafna. Aby obliczyć podatek dochodowy za maj, trzeba uwzględnić stawki ryczałtu dla różnych rodzajów usług. Malowanie biura to usługa budowlana, a więc stosujemy stawkę 5,5%. Jak to działa? Prosto! Bierzemy przychód z malowania, czyli 5 000,00 zł, i mnożymy przez 5,5%, co daje nam 275,00 zł. Z kolei transport żwiru to inna para kaloszy. Przy jego 1000,00 zł przychodu, musimy zastosować stawkę 8,5%, czyli mamy 85,00 zł. Na koniec dodajemy oba wyniki: 275,00 zł i 85,00 zł, co razem daje 360,00 zł. Z własnego doświadczenia widzę, że zrozumienie tych stawek jest kluczowe. Dobrze jest wiedzieć, jak to wszystko działa, bo to pomaga lepiej planować wydatki i nie mieć problemów z podatkami.
Pytanie 19

Osoba pracująca w biurze wykonuje swoje obowiązki, siedząc przy stole, który nie jest dostosowany do jej wysokości. Długotrwałe przebywanie w takich warunkach powoduje, że jest ona szczególnie narażona na

A. zmiany w narządach słuchu
B. zaburzenia w układzie nerwowym
C. zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa
D. zaburzenia w układzie oddechowym
Pracownik wykonujący pracę biurową w niewłaściwie dostosowanym miejscu pracy, zwłaszcza przy stole, który nie odpowiada jego wzrostowi, może doświadczać wielu negatywnych skutków zdrowotnych. Najczęściej występującą dolegliwością są zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa. Długotrwałe siedzenie w niewłaściwej pozycji, jak na przykład przygarbienie lub zbyt wysokie lub niskie krzesło, prowadzi do przeciążeń i osłabienia mięśni stabilizujących kręgosłup. Przykładem mogą być bóle pleców, które są jedną z najczęstszych przyczyn nieobecności w pracy. W kontekście ergonomii, pracodawcy powinni stosować zasady dostosowywania stanowiska do indywidualnych potrzeb pracownika, co obejmuje regulację wysokości krzesła oraz biurka, a także zapewnienie odpowiednich akcesoriów, takich jak podnóżki czy poduszki lędźwiowe. Dobre praktyki ergonomiczne przyczyniają się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia schorzeń kręgosłupa oraz poprawy komfortu pracy, co w efekcie wpływa na wydajność i satysfakcję pracowników.
Pytanie 20

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, w którym roku sprzedaż była najbardziej opłacalna.

Wyszczególnienie2009 rok2010 rok2011 rok2012 rok
Przychody ze sprzedaży90 000,0095 000,0060 000,00105 000,00
Zysk netto15 000,0010 000,0012 000,0015 000,00

A. 2012
B. 2010
C. 2011
D. 2009
Wybór roku 2010, 2009 lub 2012 jako najbardziej opłacalnego jest błędny, ponieważ opiera się na nieodpowiednim zrozumieniu analizy finansowej. Kluczowym wskaźnikiem, który służy do oceny opłacalności, jest stosunek zysku netto do przychodów ze sprzedaży. Użytkownicy, którzy wybrali te lata, mogli skupić się wyłącznie na wartościach przychodów lub zysku, nie analizując ich wzajemnych relacji. Przykładowo, rok 2012 mógł mieć najwyższe przychody, ale niskie zyski netto w rezultacie nieprowizyjnych kosztów, co prowadzi do błędnych wniosków o opłacalności. Wyciąganie wniosków jedynie na podstawie samych wartości przychodów lub zysków jest powszechnym błędem myślowym, który może prowadzić do niewłaściwych decyzji biznesowych. Wartością kluczową jest nie tylko osiąganie wysokich przychodów, ale przede wszystkim efektywne zarządzanie kosztami, co w końcowym rozrachunku wpływa na zysk netto. Oprócz tego, nie uwzględnienie kontekstu rynkowego, kosztów operacyjnych oraz struktury sprzedaży może wpłynąć na zrozumienie, dlaczego dany rok był mniej opłacalny. Takie błędne podejście do analizy opłacalności może prowadzić do złych strategii rozwoju, które mogą negatywnie wpłynąć na długoterminowy wzrost firmy.
Pytanie 21

Przedsiębiorstwo produkcyjne wytworzyło w maju 2011 roku 2 000 sztuk wyrobów gotowych i 200 sztuk półfabrykatów przerobionych w 50%. Na podstawie kosztów produkcji przedstawionych w tabeli określ, koszt jednostkowy wyrobu gotowego.

Pozycje kalkulacyjneKwota w zł
1. Materiały bezpośrednie400 000
2. Płace bezpośrednie200 000
3. Razem koszty bezpośrednie600 000
4. Koszty wydziałowe30 000
Razem koszt wytworzenia630 000

A. 273 zł
B. 285 zł
C. 300 zł
D. 315 zł
Koszt jednostkowy wyrobu gotowego oblicza się, dzieląc całkowity koszt produkcji przez sumę wyprodukowanych wyrobów gotowych oraz równowartość półfabrykatów przerobionych w wyroby gotowe. W przedstawionym przypadku, wyprodukowano 2000 sztuk wyrobów gotowych, a półfabrykaty przerobione w 50% odpowiadają 200 sztukom, jednak po przerobieniu będą one miały równowartość 100 sztuk gotowych wyrobów. Suma ta daje 2100 sztuk, co jest kluczowe przy obliczeniach. Po obliczeniu całkowitego kosztu produkcji wynoszącego 630 000 zł, dzielimy tę kwotę przez liczbę 2100, co prowadzi do uzyskania kosztu jednostkowego na poziomie 300 zł za sztukę. Tego rodzaju kalkulacje są niezbędne w każdym przedsiębiorstwie produkcyjnym, aby efektywnie zarządzać kosztami i podejmować właściwe decyzje finansowe. W praktyce, dokładne określenie kosztów jednostkowych pozwala na lepsze ustalanie cen sprzedaży oraz analizę rentowności poszczególnych produktów. Warto również zaznaczyć, że stosowanie podobnych metod obliczeniowych jest standardem w branży, co wspiera transparentność i efektywność operacyjną.
Pytanie 22

Jaka jest prawidłowa sekwencja etapów procesu planowania?

A. Określenie celów, identyfikacja problemu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, dokonanie decyzji, kontrola wykonania planu, realizacja planu
B. Określenie celów, identyfikacja problemu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, dokonanie decyzji, realizacja planu, kontrola wykonania planu
C. Określenie celów, realizacja planu, kontrola wykonania planu, dokonanie decyzji, identyfikacja problemu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań
D. Określenie celów, realizacja planu, poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, kontrola wykonania planu, identyfikacja problemu, dokonanie decyzji
Prawidłowa kolejność etapów procesu planowania zaczyna się od ustalenia celów, które stanowią podstawę dla całego procesu. Cele powinny być SMART (Specific, Measurable, Achievable, Relevant, Time-bound), co pozwala na jasne zdefiniowanie oczekiwań i kierunku działania. Następnie identyfikacja problemu jest kluczowym krokiem, pozwalającym zrozumieć, jakie przeszkody mogą wystąpić na drodze do realizacji celów. Kolejnym etapem jest poszukiwanie alternatywnych rozwiązań, które pozwala na rozwinięcie kreatywności i znalezienie najbardziej efektywnych strategii. Po zebraniu różnych opcji, dokonanie wyboru najlepszego rozwiązania jest niezbędne do skoncentrowania działań na konkretnej drodze do osiągnięcia celów. Wdrożenie planu to moment, w którym teoretyczne założenia są wprowadzane w życie, a kontrola realizacji planu pozwala na monitorowanie postępów oraz dostosowywanie działań w razie potrzeby. Taka struktura jest zgodna z najlepszymi praktykami zarządzania projektami, jak na przykład metodologia PRINCE2, która kładzie duży nacisk na cykl życia projektu i jego etapowe zarządzanie.
Pytanie 23

Na podstawie zamieszczonych wypowiedzi określ, który przełożony reprezentuje autokratyczny styl kierowania.

Kierownik A.Kierownik B.Kierownik C.Kierownik D.
Bardzo często stosuję kary za naruszenie dyscypliny i oczekuję bezwzględnego wykonywania moich poleceń.Pozwalam pracownikom na samodzielne podejmowanie decyzji, traktuję ich jak współczesników zadań.Staram się nie ingerować w pracę podwładnych, określam tylko cel i terminy realizacji zadań.Sam podejmuję decyzje w firmie, potem omawiam je z pracownikami, dokładnie wyjaśniam motywy postępowania.

A. B.
B. A.
C. D.
D. C.
Odpowiedź A jest poprawna, ponieważ doskonale ilustruje cechy autokratycznego stylu kierowania. Przełożony, który często stosuje kary za naruszenie dyscypliny i wymaga bezwzględnego wykonania poleceń, wykazuje cechy dominacji i centralizacji decyzji, co jest charakterystyczne dla tego podejścia. W praktyce autokratyzm może prowadzić do szybkiego podejmowania decyzji, co bywa korzystne w sytuacjach kryzysowych, gdzie wymagana jest błyskawiczna reakcja. Jednakże, warto zauważyć, że długotrwałe stosowanie tego stylu może ograniczać kreatywność zespołu oraz prowadzić do spadku morale, co w konsekwencji wpływa na efektywność organizacji. Zgodnie z dobrymi praktykami w zarządzaniu, warto balansować podejście autokratyczne z bardziej demokratycznymi strategiami, aby zachować zaangażowanie pracowników i ich poczucie przynależności do zespołu.
Pytanie 24

Która z poniższych umów podlega regulacjom Kodeksu pracy?

A. Umowa zlecenia
B. Umowa o pracę na czas określony
C. Umowa agencyjna
D. Umowa o dzieło
Umowa o pracę na czas określony jest regulowana przez przepisy Kodeksu pracy, co oznacza, że w pełni podlega ona zasadom prawa pracy, które chronią prawa pracowników oraz określają obowiązki pracodawcy. Umowa ta jest zawierana na określony czas, co może być związane z realizacją konkretnego projektu, zastępstwem czy sezonowością pracy. Przykładem może być zatrudnienie pracownika w firmie budowlanej na czas realizacji projektu budowlanego, co daje obu stronom jasność co do czasu trwania zatrudnienia. W praktyce, w przypadku umowy o pracę na czas określony, pracownicy mają prawo do takich samych świadczeń jak osoby zatrudnione na czas nieokreślony, w tym urlopów, wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych oraz ochrona przed zwolnieniem. Dodatkowo, Kodeks pracy określa zasady zawierania takich umów, a także ich ewentualnego przedłużania. Zrozumienie tych przepisów jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania zatrudnieniem oraz zapobiegania ewentualnym sporom prawnym.
Pytanie 25

Na podstawie wielkości wskaźników rotacji zobowiązań w kolejnych latach można stwierdzić, że

Rok2011201220132014
Liczba dni20222421

A. rok 2013 charakteryzował się szybszą spłatą zobowiązań niż rok 2014.
B. w porównaniu z rokiem 2011, w roku 2012 jednostka o 2 dni dłużej spłacała swoje zobowiązania.
C. rok 2011 charakteryzował się dłuższą spłatą zobowiązań niż rok 2013.
D. w porównaniu z rokiem 2013, w roku 2012 jednostka o 2 dni dłużej spłacała swoje zobowiązania.
Wybór tej odpowiedzi jest słuszny, ponieważ analiza danych wskaźników rotacji zobowiązań ujawnia wahadło pomiędzy latami 2011 a 2012. W roku 2011 liczba dni potrzebnych do spłaty zobowiązań wynosiła 20, podczas gdy w roku 2012 wzrosła do 22 dni. Ten wzrost wskazuje na wydłużony okres spłaty, co może być wynikiem zmiany w strategiach zarządzania płynnością finansową lub zmniejszenia efektywności procesów finansowych. Praktycznie oznacza to, że w 2012 roku jednostka była mniej zdolna do regulowania swoich zobowiązań w terminie, co może sugerować problemy z płynnością. Dobrym przykładem zastosowania tej analizy jest ocena kondycji finansowej przedsiębiorstwa przed podjęciem decyzji o inwestycjach lub udzieleniu kredytu. Umożliwia to identyfikację zaległości oraz planowanie działań, które mogą poprawić zarządzanie zobowiązaniami zgodnie z najlepszymi praktykami w branży.
Pytanie 26

Celna wartość importowanych towarów wynosi 4 000,00 zł, a wysokość cła to 25%. Jaką kwotę podatku VAT należy obliczyć dla zakupionych towarów z importu, jeśli obowiązuje ich podstawowa stawka VAT?

A. 1 100 zł
B. 1 150 zł
C. 920 zł
D. 230 zł
Odpowiedzi, które nie są poprawne, zazwyczaj wynikają z nieporozumienia dotyczącego zasadności obliczeń związanych z podatkiem VAT oraz cłem. Przykładowo, podanie kwoty 230 zł może wynikać z błędnego założenia, że podatek VAT oblicza się bez uwzględnienia wartości celnej. Z kolei odpowiedzi takie jak 920 zł mogą sugerować, że obliczano VAT tylko na podstawie wartości celnej, bez uwzględnienia dodatkowych należności celnych, co jest nieprawidłowe. Zrozumienie struktury obliczeń jest kluczowe dla prawidłowego ustalenia wysokości należnego podatku. Nieprawidłowe podejście do obliczeń VAT często wiąże się z pominięciem istotnych kroków, takich jak dodanie wartości celnej do cła, co prowadzi do błędnych wyników. Wyniki takie jak 1 100 zł mogą wskazywać na nieprawidłowe zastosowanie stawki VAT lub błędne zrozumienie, jak te kwoty powinny być łączone. Dobre praktyki w zakresie obliczeń celnych i podatkowych wymagają dokładności oraz znajomości przepisów prawa, co jest kluczowe dla przedsiębiorców zajmujących się importem. Właściwe stosowanie przepisów pozwala nie tylko uniknąć błędów, ale także optymalizować koszty związane z importem towarów.
Pytanie 27

W skład wynagrodzenia brutto pracownika wchodzi
– płaca podstawowa 3 500,00 zł,
– dodatek za pełnioną funkcję 400,00 zł,
– premia za osiągnięcia 700,00 zł.
O ile wzrośnie wynagrodzenie brutto pracownika, gdy płaca podstawowa zwiększy się o 10%?

A. 110,00 zł
B. 390,00 zł
C. 350,00 zł
D. 420,00 zł
Prawidłowa odpowiedź to 350,00 zł, ponieważ wzrost płacy zasadniczej o 10% z kwoty 3 500,00 zł wynosi 350,00 zł. Obliczenia wykonujemy w następujący sposób: 10% z 3 500,00 zł to 0,10 * 3 500,00 zł = 350,00 zł. Po dodaniu tego wzrostu do pierwotnej płacy zasadniczej, nowa płaca zasadnicza wynosi 3 500,00 zł + 350,00 zł = 3 850,00 zł. Wartość wynagrodzenia brutto po tej zmianie wzrasta, a pozostałe składniki, takie jak dodatek funkcyjny i premia motywacyjna, pozostają bez zmian. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla pracowników działu kadr i płac, ponieważ pozwala na dokładne obliczenia wpływające na wynagrodzenia oraz daje obraz, jak zmiany w jednej kategorii wynagrodzenia wpływają na całkowite wynagrodzenie pracownika. Dobre praktyki wskazują, aby regularnie analizować wynagrodzenia, co może wpłynąć na motywację oraz satysfakcję pracowników.
Pytanie 28

Firma "Galant" specjalizuje się w produkcji obuwia skórzanego. W bilansie skóra nabyta do wytwarzania zostanie zakwalifikowana jako

A. inwestycje o krótkim czasie trwania
B. wartości niematerialne oraz prawne
C. aktywa trwałe
D. materiały na magazynie
Wybierając inne odpowiedzi, można popełnić kilka typowych błędów w rozumieniu klasyfikacji aktywów w bilansie. Odpowiedź "środki trwałe" jest nieprawidłowa, ponieważ środki trwałe to długoterminowe aktywa, które są używane przez przedsiębiorstwo przez okres dłuższy niż rok i nie są przeznaczone do sprzedaży, jak np. maszyny lub budynki. Skóra, jako materiał do produkcji, nie spełnia tego kryterium, gdyż jest to surowiec, który zostanie przetworzony i nie jest trwale wykorzystywany w działalności. Wartości niematerialne i prawne, jak np. patenty czy licencje, również nie mają zastosowania w kontekście zakupu materiałów do produkcji. Skóra nie jest dobrem niematerialnym, a jej nabycie nie powoduje powstania wartości niematerialnej. Natomiast inwestycje krótkoterminowe dotyczą aktywów, które są przeznaczone do sprzedaży lub które przedsiębiorstwo planuje zrealizować w krótkim okresie, co nie odnosi się do surowców, które są przeznaczone do dalszej obróbki. Warto zauważyć, że zrozumienie tych klasyfikacji jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia rachunkowości oraz sporządzania wiarygodnych sprawozdań finansowych, które odzwierciedlają rzeczywisty stan przedsiębiorstwa.
Pytanie 29

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, w którym roku przedsiębiorstwo uzyskało najmniejszą rentowność zasobów majątkowych.

RokZysk netto
(w tys. zł)		Aktywa ogółem
(w tys. zł)
201146460
201263450
201348600
201454-

A. W 2011 r.
B. W 2014 r.
C. W 2012 r.
D. W 2013 r.
Wybór roku 2011, 2012 lub 2014 jako roku z najmniejszą rentownością zasobów majątkowych może wynikać z kilku typowych błędów analitycznych. Pierwszym z nich jest niewłaściwe zrozumienie podstawowych pojęć dotyczących rentowności. Rentowność zasobów majątkowych nie jest jedynie wskaźnikiem zysków, ale analizy efektywności wykorzystania zasobów. Jeśli w 2011, 2012 lub 2014 roku zyski netto były wyższe, ale całkowite aktywa również wzrosły w podobnym lub większym stopniu, to wskaźnik ROA mógł być w rzeczywistości wyższy niż w 2013 roku. Kolejnym błędem jest porównanie wartości nominalnych bez uwzględnienia kontekstu gospodarczo-finansowego, w którym dane lata operowały. Często inwestorzy oraz analitycy mylą poprawne wskaźniki finansowe z danymi liczbowymi, co prowadzi do błędnych wniosków o efektywności przedsiębiorstwa. Zrozumienie, że niższa rentowność może występować z różnych powodów, takich jak zmiany w strategii inwestycyjnej lub cykli koniunkturalnych, jest również kluczowe. W przypadku tego pytania, poprawne zidentyfikowanie roku 2013 jako roku z najmniejszą rentownością wymaga analizy dynamiki wskaźników i ich interpretacji w kontekście całej działalności przedsiębiorstwa, co jest niezbędne do podejmowania trafnych decyzji zarządczych.
Pytanie 30

Etap cyklu ekonomicznego, który wyróżnia się stałym i wzrastającym poziomem produkcji oraz cen, a także rosnącym zatrudnieniem i malejącym bezrobociem to

A. depresja
B. ożywienie
C. recesja
D. trend
Ożywienie jest fazą cyklu gospodarczego, która charakteryzuje się dynamicznym wzrostem produkcji oraz cen, co z kolei prowadzi do zwiększenia zatrudnienia i redukcji bezrobocia. W tym okresie przedsiębiorstwa zaczynają realizować plany inwestycyjne, co stymuluje wzrost popytu zarówno krajowego, jak i zagranicznego. Przykładem może być sytuacja po kryzysie finansowym, kiedy to rynki zaczynają się odbudowywać, a konsumenci znów mają większą skłonność do wydawania pieniędzy. Warto zauważyć, że ożywienie nie tylko wpływa na wzrost produkcji, ale także na poprawę warunków życia społeczeństwa dzięki zwiększeniu dochodów i zatrudnienia. W standardach makroekonomicznych obserwacja takich zjawisk jest kluczowa dla przewidywania dalszych ruchów gospodarczych i przygotowania polityki fiskalnej oraz monetarnej. Świadomość przebiegu cyklu gospodarczego jest zatem niezbędna zarówno dla polityków, jak i przedsiębiorców.
Pytanie 31

W ciągu 8 godzin pracy, pracownik skorzystał z przysługującej mu 15-minutowej przerwy wliczanej do czasu pracy oraz trzech 20-minutowych przerw na załatwienie spraw osobistych. Jakim procentem efektywnie wykorzystał czas na realizację obowiązków zawodowych?

A. 97%
B. 93%
C. 89%
D. 84%
Wybierając inne odpowiedzi, można zauważyć kilka typowych błędów w myśleniu, które prowadzą do nieprawidłowych obliczeń efektywności czasowej. Na przykład, wybierając 93%, można założyć, że pracownik spędził większość czasu efektywnie, jednak nie uwzględniono w tej ocenie pełnego wymiaru wszystkich przerw. Takie podejście ignoruje rzeczywisty wpływ przerw na całkowity czas pracy. Przykładowo, nieodpowiednie zsumowanie przerw lub ich niedoszacowanie prowadzi do błędnych wniosków o efektywności. W przypadku 89% równie istotne jest zrozumienie, że nie rozważono pełnej sumy przerw, co znacznie zawyża efektywność. Z kolei 97% jest zupełnie nierealistyczne, zakładając niemal idealne wykorzystanie czasu pracy, co w praktyce rzadko się zdarza. Zrozumienie podstawowych zasad obliczania efektywności i uwzględnienie wszystkich elementów czasu pracy jest kluczowe dla poprawnej analizy. Warto również zwrócić uwagę na standardy dotyczące zarządzania czasem pracy, które wskazują na zrównoważone podejście do organizacji godzin pracy i przerw, aby zminimalizować zmęczenie i zwiększyć ogólną wydajność. Efektywność nie mierzy się jedynie poprzez procentowy wskaźnik, ale także poprzez jakość zadań wykonywanych w danym czasie.
Pytanie 32

Zaświadczenie o ukończonym szkoleniu, dostarczone przez pracownika, specjalista do spraw kadr umieści w dokumentacji osobowej pracownika

A. w sekcji D
B. w sekcji B
C. w sekcji C
D. w sekcji A
Umieszczenie zaświadczenia o odbytym szkoleniu w części A, C lub D akt osobowych nie jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa oraz dobrymi praktykami w zakresie zarządzania kadrami. Część A akt osobowych zawiera informacje o stanie cywilnym i innych danych osobowych pracownika, które nie mają związku z jego kwalifikacjami zawodowymi. Wprowadzenie tam zaświadczenia o szkoleniu może prowadzić do chaosu informacyjnego i utrudnić właściwe zarządzanie dokumentacją. Część C jest przeznaczona na dokumenty związane z przebiegiem zatrudnienia, takie jak umowy o pracę czy aneksy, co również nie jest odpowiednim miejscem dla zaświadczenia o szkoleniu. Natomiast część D odnosi się do informacji o karach i nagrodach, co jest absolutnie nieadekwatne dla dokumentacji dotyczącej szkoleń. Tego typu błędy w klasyfikacji dokumentów mogą prowadzić do nieprawidłowego zarządzania danymi osobowymi pracowników i osłabienia systemu oceniania ich kompetencji. Kluczowe znaczenie ma przestrzeganie odpowiednich przepisów prawnych oraz wewnętrznych regulacji firmy dotyczących organizacji akt osobowych, aby zapewnić prawidłowy obieg informacji i efektywne zarządzanie kadrami. Właściwa segregacja dokumentacji kadrowej jest nie tylko kwestią zgodności z przepisami, ale również wpływa na efektywność pracy działu HR oraz zadowolenie pracowników.
Pytanie 33

W tabeli przedstawiono koszty poniesione na wyprodukowanie 700 sztuk wyrobów gotowych oraz 600 sztuk produktów niezakończonych przerobionych w 50%. Jednostkowy koszt sprzedaży wyrobów gotowych wynosi

Pozycje kalkulacyjnePoniesione koszty (w zł)
Materiały bezpośrednie28 000,00
Płace bezpośrednie15 000,00
Koszty wydziałowe4 000,00
Koszty zarządu2 000,00

A. 47,00 zł
B. 49,00 zł
C. 32,00 zł
D. 43,00 zł
Jednostkowy koszt sprzedaży wyrobów gotowych, wynoszący 49,00 zł, jest poprawny, ponieważ jego obliczenie opiera się na dokładnym zestawieniu całkowitych kosztów produkcji oraz ilości wyprodukowanych jednostek. W pierwszym kroku sumujemy wszystkie koszty związane z produkcją, uzyskując łączną kwotę 49 000 zł. Następnie obliczamy ekwiwalentną liczbę jednostek produkcyjnych, która obejmuje zarówno wyroby gotowe, jak i produkty niezakończone. W tym przypadku mamy 700 sztuk wyrobów gotowych oraz 300 sztuk produktów niezakończonych (600 sztuk * 50%). W rezultacie otrzymujemy 1000 jednostek do podziału kosztów. Dzieląc całkowity koszt produkcji przez liczbę jednostek, uzyskujemy jednostkowy koszt sprzedaży wynoszący 49,00 zł. Tego rodzaju obliczenia są fundamentalne dla analizy kosztów w przedsiębiorstwie, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących cen i rentowności. Umiejętność poprawnego obliczania jednostkowych kosztów sprzedaży jest istotna w kontekście zarządzania finansami i optymalizacji procesów produkcyjnych.
Pytanie 34

W zamieszczonej tabeli opisano zadania czterech instytucji. Wskaż spośród nich tę, która jest urzędem skarbowym

Instytucja 1.Instytucja 2.
– kieruje wykonaniem budżetu
– kontroluje realizację dochodów
i wydatków budżetowych
– określa zasady gospodarki finansowej
podmiotów sektora finansów
publicznych		– ustala i pobiera podatki oraz
niepodatkowe należności budżetowe
– rejestruje podatników oraz przyjmuje
deklaracje podatkowe
– prowadzi dochodzenia w sprawach
karnych skarbowych
Instytucja 3.Instytucja 4.
– prowadzi nadzór nad urzędami
skarbowymi
– orzeka w drugiej instancji w sprawach
podatkowych
– wykonywanie kontroli skarbowej		– kontroluje przepływ dewizowych
środków płatniczych
– kontroluje rzetelność deklarowanych
postaw opodatkowania
– kontroluje celowość i legalność
wydatkowania środków budżetowych

A. Instytucja 4
B. Instytucja 2
C. Instytucja 3
D. Instytucja 1
Instytucja 2 została poprawnie zidentyfikowana jako urząd skarbowy, ponieważ jej zadania dokładnie odpowiadają funkcjom, jakie pełnią te instytucje w Polsce. Urzędy skarbowe są odpowiedzialne za ustalanie wysokości zobowiązań podatkowych, a także ich pobieranie. Ważnym aspektem ich działalności jest rejestracja podatników, co umożliwia skuteczne zarządzanie systemem podatkowym. Urzędy skarbowe przyjmują również deklaracje podatkowe, co jest kluczowym elementem procesu podatkowego. Dodatkowo, prowadzenie dochodzeń w sprawach karnych skarbowych jest istotnym zadaniem, które pozwala na przeciwdziałanie oszustwom podatkowym. Przykładem dobrych praktyk w tej dziedzinie jest współpraca urzędów skarbowych z innymi instytucjami, co pozwala na skuteczniejsze wykrywanie i kontrolowanie nieprawidłowości w obszarze podatków. Te aspekty działalności urzędów skarbowych są kluczowe dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu podatkowego w kraju.
Pytanie 35

Rozbieżność pomiędzy rodzajem towaru umieszczonym na fakturze a zamówieniem złożonym u dostawcy jest stwierdzana w trakcie inspekcji

A. rachunkowej
B. merytorycznej
C. formalnej
D. ekonomicznej
Odpowiedź 'merytorycznej' jest prawidłowa, ponieważ kontrola merytoryczna polega na weryfikacji, czy treść dokumentów, takich jak faktury czy zamówienia, jest zgodna z rzeczywistością i obowiązującymi regulacjami. W przypadku niezgodności rodzaju towaru, kontrola ta umożliwia identyfikację błędów, które mogą prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz finansowych. Na przykład, jeśli na fakturze znajduje się inny produkt niż zamówiony, może to skutkować problemami z reklamacjami, a także błędnym księgowaniem. Praktyczne zastosowanie kontroli merytorycznej występuje w działach zakupów i księgowości, gdzie pracownicy muszą upewnić się, że dokumentacja jest zgodna z zamówieniami i rzeczywistym stanem magazynowym. Dobre praktyki sugerują przeprowadzanie takich kontroli na etapie przyjęcia towarów, co pozwala na natychmiastowe zgłoszenie i rozwiązanie potencjalnych problemów.
Pytanie 36

W maju 2014 roku przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą z trzema zatrudnionymi pracownikami powinien uregulować składki ZUS za siebie oraz pracowników do kiedy?

A. do 5 czerwca 2014 roku
B. do 15 czerwca 2014 roku
C. do 8 czerwca 2014 roku
D. do 20 czerwca 2014 roku
Wybór terminu płatności składek ZUS w odpowiedzi na to pytanie wymaga dokładnego zrozumienia przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych. Odpowiedzi wskazujące na terminy 5, 8 i 20 czerwca są nieprawidłowe, ponieważ nie odzwierciedlają one rzeczywistych regulacji prawnych. Płatność do 5 czerwca może wynikać z mylnego założenia, że składki powinny być regulowane na początku miesiąca, co jest w praktyce niewłaściwe, ponieważ przepisy jasno określają, że termin płatności upływa w połowie miesiąca. Podobnie odpowiedź do 8 czerwca sugeruje, że składki mogą być regulowane wcześniej, co prowadzi do błędnego wniosku, że przedsiębiorcy mogą samodzielnie zmieniać terminy płatności, co jest sprzeczne z obowiązującymi przepisami. Z kolei data 20 czerwca również nie znajduje uzasadnienia, gdyż jest po terminie płatności, co może skutkować naliczeniem kar za zwłokę. Typowym błędem w myśleniu jest pomylenie terminów płatności z innymi zobowiązaniami finansowymi, co może prowadzić do poważnych problemów w zakresie zarządzania finansami przedsiębiorstwa. Kluczowe jest zatem, aby przedsiębiorcy byli świadomi obowiązujących terminów, aby zapobiec nieprzyjemnym konsekwencjom związanym z nieterminowym regulowaniem składek ZUS.
Pytanie 37

Wskaźnik, który oblicza zmiany w stanie zatrudnienia wynikające z przyjęć oraz zwolnień pracowników, to

A. natężenia kadr
B. struktury kadr
C. dynamiki kadr
D. płynności kadr
Wskaźnik natężenia kadr, struktury kadr oraz dynamiki kadr, choć mają swoje miejsce w analizie zasobów ludzkich, nie odnoszą się bezpośrednio do zmian w stanie zatrudnienia wywołanych przyjęciami i zwolnieniami. Natężenie kadr odnosi się do stosunku liczby pracowników do liczby miejsc pracy w danej organizacji, co nie dostarcza informacji o rotacji pracowników. Struktura kadr zajmuje się układem i proporcjami różnych grup pracowników w organizacji, takich jak wiek, płeć czy poziom wykształcenia, co również nie jest bezpośrednio związane z przyjęciami i zwolnieniami. Z kolei dynamika kadr może odnosić się do ogólnych zmian w zatrudnieniu w czasie, ale nie precyzuje, czy te zmiany są wynikiem przyjęć czy zwolnień. W praktyce, błędna interpretacja tych wskaźników może prowadzić do mylnych wniosków i decyzji zarządczych, które zamiast poprawiać sytuację kadrową, mogą ją pogorszyć. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych wskaźników ma swoją specyfikę i zastosowanie, a ich mylne traktowanie może skutkować nieefektywnym zarządzaniem zasobami ludzkimi.
Pytanie 38

Pracodawca podpisał z pracownikiem umowę o pracę na czas próbny od 2 listopada 2018 r. do 31 grudnia 2018 r. Jaki był okres wypowiedzenia tej umowy?

A. 2 tygodnie
B. 1 tydzień
C. 1 miesiąc
D. 3 dni robocze
Wybór innych odpowiedzi może wynikać z mylnych założeń dotyczących przepisów prawa pracy. Odpowiedź wskazująca na 3 dni robocze nie uwzględnia pełnego zrozumienia przepisów dotyczących wypowiedzenia umowy o pracę. W prawie pracy okres wypowiedzenia dla umowy na czas próbny wynosi co najmniej 1 tydzień, co jest ważnym zapisem w Kodeksie pracy. Uważanie, że okres wypowiedzenia może wynosić jedynie 3 dni robocze, opiera się na błędnym przekonaniu, że przepisy dotyczące umów na czas nieokreślony stosują się w tym przypadku. Kolejna niepoprawna odpowiedź, sugerująca 2 tygodnie, odnosi się do sytuacji, które mogą dotyczyć umów na czas określony, które trwają dłużej, co wprowadza zamieszanie. Wreszcie, twierdzenie, że okres wypowiedzenia wynosi 1 miesiąc, również jest merytorycznie niewłaściwe, ponieważ tego rodzaju okres odnosi się do umów o pracę na czas nieokreślony, a nie próbny, gdzie zasady są bardziej elastyczne i korzystne dla obu stron. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie rodzajów umów oraz ich specyficznych regulacji dotyczących wypowiedzenia, co może prowadzić do nieodpowiednich decyzji zarówno po stronie pracodawcy, jak i pracownika. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla właściwego zarządzania zasobami ludzkimi i przestrzegania prawa pracy.
Pytanie 39

Z analizy 'Karty pracy' wynika, że pracownik Jacek Piwowarek w trakcie 8-godzinnej zmiany roboczej zrealizował (zgodnie z przyjętą w firmie normą pracochłonności) 16 wyrobów. Czas potrzebny na wykonanie jednej sztuki wyrobu wyniósł

A. 1 godzinę
B. 2 godziny
C. 1,5 godziny
D. 0,5 godziny
Odpowiedź 0,5 godziny jest prawidłowa, ponieważ pozwala na prawidłowe obliczenie czasu potrzebnego na wykonanie jednej sztuki wyrobu. W przypadku 8-godzinnej zmiany, w której pracownik Jacek Piwowarek wykonał 16 sztuk wyrobów, czas wykonania jednej sztuki można obliczyć, dzieląc całkowity czas pracy przez liczbę wyrobów: 8 godzin / 16 sztuk = 0,5 godziny na sztukę. Jest to istotne w kontekście efektywności pracy oraz zarządzania czasem. W praktyce, znajomość normy czasowej pozwala na lepsze planowanie produkcji i optymalizację procesów. Przyjęcie odpowiednich norm pracochłonności jest standardem w wielu branżach, co przyczynia się do zwiększenia wydajności oraz redukcji kosztów. Dzięki temu możliwe jest również porównywanie efektywności wytwarzania pomiędzy różnymi pracownikami oraz procesami, co jest kluczowe dla ciągłego doskonalenia i wprowadzenia najlepszych praktyk w organizacji.
Pytanie 40

W tabeli zaprezentowano poziom wskaźnika bieżącej płynności w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowym. Najlepszą zdolność do wywiązywania się z bieżących zobowiązań przedsiębiorstwo odnotowało w roku

Poziom wskaźnika bieżącej płynności osiągnięty
w latach 2008 – 2011 przez Przedsiębiorstwo
Handlowo - Usługowe
RokWskaźnik
bieżącej
płynności
20081,00
20091,10
20102,00
20110,90

A. 2010
B. 2008
C. 2011
D. 2009
Wskaźnik bieżącej płynności jest kluczowym wskaźnikiem finansowym, który pozwala ocenić zdolność przedsiębiorstwa do regulowania bieżących zobowiązań. W roku 2010 przedsiębiorstwo osiągnęło najwyższy poziom tego wskaźnika, wynoszący 2,00. Oznacza to, że na każdą jednostkę zobowiązań krótkoterminowych przypadały dwie jednostki aktywów obrotowych, co wskazuje na bardzo dobrą kondycję finansową. Praktycznie, przedsiębiorstwo w takiej sytuacji jest w stanie łatwo pokryć wszystkie swoje zobowiązania, co buduje zaufanie wśród kredytodawców oraz klientów. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, wskaźnik bieżącej płynności powinien wynosić co najmniej 1,5, aby zapewnić stabilność finansową. Dopuszczalne są różnice w zależności od sektora, jednak wyniki na poziomie 2,00 są zdecydowanie pozytywne i świadczą o dobrym zarządzaniu finansami. Przedsiębiorstwa powinny regularnie monitorować ten wskaźnik, aby w porę reagować na potencjalne trudności finansowe i podejmować odpowiednie decyzje strategiczne.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej