Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik administracji
  • Kwalifikacja: EKA.01 - Obsługa klienta w jednostkach administracji
  • Data rozpoczęcia: 15 czerwca 2025 12:09
  • Data zakończenia: 15 czerwca 2025 12:26

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Która z poniższych spółek jest podmiotem prawnym?

A. Komandytowa
B. Akcyjna
C. Jawna
D. Partnerska
Odpowiedzi wskazujące na spółki jawną, komandytową i partnerską błędnie definiują charakter osoby prawnej w kontekście prawa handlowego. Spółka jawna, spółka komandytowa oraz spółka partnerska są formami spółek osobowych, które nie mają statusu osoby prawnej. Oznacza to, że w obrębie tych spółek, odpowiedzialność za zobowiązania spółki ponoszą osobowości fizyczne ich właścicieli. W przypadku spółki jawnej, wszyscy wspólnicy są odpowiedzialni solidarnie za zobowiązania, co może prowadzić do ryzykownych sytuacji finansowych. Spółka komandytowa wprowadza nieco inny podział odpowiedzialności, gdzie komplementariusze odpowiadają cały swoim majątkiem, a komandytariusze tylko do wysokości wniesionego wkładu. Natomiast spółka partnerska, dedykowana dla określonych zawodów, jak prawnicy czy lekarze, również nie uzyskuje statusu osoby prawnej, co ogranicza jej zdolność do działania w obrocie prawnym w porównaniu do spółki akcyjnej. Wybór tych form spółek bywa często podyktowany chęcią zachowania większej kontroli nad działalnością, jednak wiąże się to z większym ryzykiem osobistym związanym z działalnością gospodarczą. Ostatecznie, nieodpowiednie zrozumienie różnicy pomiędzy osobami prawnymi a osobowymi formami działalności gospodarczej może prowadzić do nieodpowiednich decyzji inwestycyjnych czy też błędnej oceny ryzyka prawnego.

Pytanie 2

Jakim organem jest przedsiębiorstwo państwowe?

A. zarząd
B. dyrektor przedsiębiorstwa
C. zgromadzenie ogólne
D. komisja nadzorcza
Rada nadzorcza nie jest organem zarządzającym w przedsiębiorstwie państwowym, lecz pełni funkcje kontrolne i nadzorcze. Jej głównym celem jest monitorowanie działalności zarządu oraz ochrona interesów właściciela, którym w przypadku przedsiębiorstw państwowych jest Skarb Państwa. Rada nadzorcza nie podejmuje decyzji operacyjnych, co prowadzi do mylnego przekonania, że ma decydujący wpływ na zarządzanie przedsiębiorstwem. Z kolei walne zgromadzenie, które jest organem decyzyjnym w spółkach akcyjnych, dotyczy głównie kwestii związanych z podejmowaniem uchwał w sprawach mających istotny wpływ na funkcjonowanie spółki, takich jak zmiany w statucie czy zatwierdzanie sprawozdań finansowych. Ta instytucja również nie zajmuje się codziennym zarządzaniem przedsiębiorstwem. Dlatego stwierdzenie, że walne zgromadzenie stanowi organ przedsiębiorstwa państwowego jest nieprawidłowe. Zarząd, chociaż bierze udział w kierowaniu przedsiębiorstwem, nie jest w tym kontekście organem w sensie prawnym, gdyż odpowiedzialność za podejmowanie kluczowych decyzji spoczywa na dyrektorze, który ma pełnomocnictwa do działania w imieniu firmy. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla efektywnego funkcjonowania każdego przedsiębiorstwa, w tym także instytucji publicznych.

Pytanie 3

Co to są dobra substytucyjne?

A. dyskietki oraz komputery
B. książki oraz długopisy
C. samochody i mieszkania
D. zapałki i zapalniczki
Wybór niepoprawnych odpowiedzi opartych na dyskietkach i komputerach, książkach i długopisach oraz samochodach i mieszkaniach może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasadności definicji dóbr substytucyjnych. Dyskietki i komputery to towary, które nie są substytucyjne, ponieważ spełniają różne funkcje. Komputer to urządzenie, które umożliwia przetwarzanie danych, podczas gdy dyskietka to medium do przechowywania danych, co czyni je komplementarnymi. Książki i długopisy to również zestaw dóbr komplementarnych, gdzie książki służą do czytania, a długopisy do pisania. Nie są one wzajemnie wymienne, gdyż pełnią różne role w działalności edukacyjnej. Samochody i mieszkania są z kolei zupełnie różnymi kategoriami dóbr; samochód służy do transportu, natomiast mieszkanie to miejsce zamieszkania. W tym przypadku podział na dobra substytucyjne powinien bazować na ich funkcjonalności oraz zaspokajaniu podobnych potrzeb. Błędem myślowym jest utożsamianie różnych kategorii produktów jako substytutów, co prowadzi do nieprecyzyjnego wnioskowania i zrozumienia podstawowych koncepcji ekonomicznych. Kluczowe jest zrozumienie, że dobra substytucyjne muszą zaspokajać te same potrzeby, co wymaga analizy ich funkcji i zastosowań w codziennym życiu oraz w kontekście teorii popytu i podaży.

Pytanie 4

Firma, która w ciągu jednego roku osiągnęła wartość produkcji (E) wynoszącą 10 mln zł, poniosła koszty (N) równe 8 mln zł. Mając na uwadze, że wskaźnik efektywności ogólnej przedsiębiorstwa to stosunek efektu (E) do zaangażowanego w jego osiągnięcie nakładu (N), oblicz jego wartość.

A. 2,00
B. 1,25
C. 0,80
D. 8,00
Wskaźnik efektywności ogólnej przedsiębiorstwa oblicza się, dzieląc wartość produkcji (E) przez poniesione nakłady (N). W tym przypadku mamy E równą 10 mln zł oraz N równą 8 mln zł. Obliczając wskaźnik efektywności, otrzymujemy: E/N = 10 mln zł / 8 mln zł = 1,25. Taki wynik oznacza, że na każdy zainwestowany złoty przedsiębiorstwo generuje 1,25 zł wartości produkcji. W praktyce, wskaźnik efektywności jest kluczowym parametrem oceniającym, jak efektywnie przedsiębiorstwo wykorzystuje swoje zasoby. Wysoka wartość wskaźnika sugeruje dobrą kontrolę kosztów oraz efektywne zarządzanie produkcją. Firmy często stosują ten wskaźnik jako część analizy rentowności i wydajności operacyjnej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania przedsiębiorstwem.

Pytanie 5

Zgodnie z przepisami dotyczącymi swobody prowadzenia działalności gospodarczej, co to jest promesa koncesji?

A. wstrzymanie koncesji
B. przyrzeczenie wydania koncesji
C. odmowa wydania koncesji
D. udzielenie koncesji
Promesa koncesji to tak naprawdę obietnica, że w określonym czasie i na ustalonych warunkach, organ administracji publicznej wyda koncesję na prowadzenie działalności, która podlega regulacjom. To dość ważna sprawa dla inwestorów, bo daje im poczucie, że ich wnioski mają szansę na pozytywne rozpatrzenie, jeśli tylko spełnią określone kryteria. Na przykład, jeżeli firma chce zainwestować w sektorze energetycznym i składa wniosek o koncesję na wytwarzanie energii, to uzyskanie promesy koncesji pozwoli jej ruszyć z innymi krokami, jak planowanie finansowe czy organizacyjne, co jest kluczowe przy większych projektach. Tego typu podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które stawiają na przejrzystość i przewidywalność w procesie przyznawania koncesji. Dzięki temu, inwestorzy mogą czuć się pewniej w tym, co robią.

Pytanie 6

W tytule aktu prawnego nie umieszcza się

A. daty aktu prawnego.
B. oznaczenia typu aktu.
C. ogólnego wskazania przedmiotu aktu.
D. nazwa organu, który wydaje akt.
W tytule ustawy błędnie sugerowane jest, że można zamieszczać oznaczenie rodzaju aktu, datę ustawy oraz ogólne określenie przedmiotu ustawy jako niezbędne elementy. Oznaczenie rodzaju aktu, takie jak 'ustawa', jest w rzeczywistości wymagane, co oznacza, że jest to element, który musi znaleźć się w tytule. Umożliwia to szybkie zidentyfikowanie charakteru dokumentu prawnego i jego funkcji w systemie prawnym. Z kolei ogólne określenie przedmiotu ustawy ma na celu wyjaśnienie, jakiego obszaru regulacji dotyczy dany akt. Na przykład, w przypadku ustawy o ochronie danych osobowych, tytuł bez tego odniesienia byłby zbyt ogólny i mógłby prowadzić do nieporozumień. W odniesieniu do daty, jest to kluczowy element każdego aktu prawnego, ponieważ pozwala na ustalenie, od którego momentu przepisy zaczynają obowiązywać. Typowym błędem myślowym jest mylenie kluczowych elementów tytułu ustawy z dodatkowymi informacjami, które nie są wymagane przez przepisy dotyczące legislacji. Rozumienie struktury tytułu aktu prawnego jest istotne, aby uniknąć nieporozumień w interpretacji prawa oraz zapewnić zgodność z obowiązującymi standardami i praktykami legislacyjnymi. Dlatego ważne jest, aby dokładnie znać zasady dotyczące konstruowania tytułów ustaw, aby nie wprowadzać w błąd zarówno obywateli, jak i organy odpowiedzialne za nadzór nad przestrzeganiem przepisów.

Pytanie 7

W jakim organie promulgacyjnym ujawniane są rozporządzenia ministra wydane na podstawie ustawy oraz w celu jej realizacji?

A. Dzienniku Ustaw RP
B. Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej
C. Dzienniku urzędowym ministerstwa
D. Dzienniku Urzędowym RP "Monitor Polski"
Dziennik Ustaw RP jest organem promulgacyjnym, w którym ogłaszane są rozporządzenia ministra wydane na podstawie ustawy i w celu jej wykonania. Jest to kluczowy dokument urzędowy w polskim systemie prawnym, który zapewnia, że akty prawne są publicznie dostępne i mają moc obowiązującą. Zgodnie z polskim prawodawstwem, każdy akt normatywny, w tym rozporządzenia, musi być opublikowany w Dzienniku Ustaw, aby mógł stać się skuteczny. Przykładem może być rozporządzenie ministra zdrowia dotyczące zasad bezpieczeństwa w placówkach medycznych, które musi być opublikowane w Dzienniku Ustaw, aby personel i pacjenci mogli zapoznać się z jego treścią i stosować się do określonych przepisów. Taka praktyka jest zgodna z zasadą przejrzystości i informowania obywateli o obowiązujących regulacjach prawnych, co jest fundamentem demokratycznego państwa prawa.

Pytanie 8

Zgodnie z przytoczonymi przepisami, co do zasady, organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań lub działalności starosty w sprawach należących do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, jest

Wyciąg z Kodeksu postępowania administracyjnego
Art. 229
Jeżeli przepisy szczególne nie określają innych organów właściwych do rozpatrywania skarg, jest organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań lub działalności:
1) rady gminy, rady powiatu i sejmiku województwa — wojewoda, a w zakresie spraw finansowych — regionalna izba obrachunkowa;
2) organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego oraz kierowników powiatowych służb, inspekcji, straży i innych jednostek organizacyjnych w sprawach należących do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej — wojewoda lub organ wyższego stopnia;
3) wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) i kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 — rada gminy;
4) zarządu powiatu oraz starosty, a także kierowników powiatowych służb, inspekcji, straży i innych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 — rada powiatu;
5) zarządu i marszałka województwa, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 — sejmik województwa;
6) wojewody w sprawach podlegających rozpatrzeniu według kodeksu — właściwy minister, a w innych sprawach — Prezes Rady Ministrów;
7) innego organu administracji rządowej, organu przedsiębiorstwa państwowego lub innej państwowej jednostki organizacyjnej — organ wyższego stopnia lub sprawujący bezpośredni nadzór
(...)

A. wojewoda.
B. rada powiatu.
C. sejmik województwa.
D. minister właściwy do spraw administracji.
Odpowiedź "wojewoda" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z art. 229 Kodeksu postępowania administracyjnego, w sytuacji gdy przepisy szczególne nie wskazują innych organów do rozpatrywania skarg w sprawach dotyczących zadań zleconych z zakresu administracji rządowej, wojewoda jest organem właściwym do rozpatrzenia skarg związanych z działalnością starosty. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, gdy obywatel składa skargę na decyzję starosty w sprawie przyznania dotacji z budżetu powiatu. W takim przypadku, wojewoda jako organ nadzorujący, powinien rozpatrzyć tę skargę, co zapewnia spójność w działaniach administracji publicznej i ochronę praw obywateli. Warto również zwrócić uwagę na rolę wojewody, który pełni funkcję przedstawiciela rządu w terenie oraz koordynuje działania różnych organów administracji rządowej, co czyni go kluczowym elementem w procesie administracyjnym.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 10

W jakiej z przedstawionych sytuacji nie miała miejsca dyskryminacja pracownika?

A. Pracodawca odmówił przyjęcia pracy w nadgodzinach kobiecie w ciąży
B. Pracodawca nie wysłał na szkolenie pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy
C. Pracodawca nie awansował pracownika, który miał 3 lata brakujące do osiągnięcia wieku emerytalnego
D. Pracodawca, przyznając podwyżki, pominął kobiety, mimo że wykonywały identyczną pracę jak mężczyźni, którzy je otrzymali
Odpowiedź dotycząca odmowy wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych przez pracodawcę wobec kobiety w ciąży jest prawidłowa, ponieważ takie działanie jest zgodne z przepisami prawa pracy i zasadami dotyczących ochrony pracowników w szczególnej sytuacji. Kobiety w ciąży są objęte dodatkowymi ochronnymi regulacjami prawnymi, które mają na celu zapewnienie im bezpieczeństwa i komfortu w miejscu pracy. Przykładowo, Kodeks pracy w Polsce w artykule 179 wskazuje na zakaz wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych i w porze nocnej dla pracownic w ciąży, co ma na celu ochronę ich zdrowia oraz zdrowia nienarodzonego dziecka. Tego rodzaju regulacje są standardem w wielu krajach, co podkreśla znaczenie przestrzegania zasad równego traktowania oraz ochrony osób znajdujących się w szczególnej sytuacji. Dodatkowo, praktyka nieprzydzielania pracy nadliczbowej kobietom w ciąży jest zgodna z dobrymi praktykami zarządzania zasobami ludzkimi, które promują tworzenie bezpiecznego i wspierającego środowiska pracy.

Pytanie 11

Firma z ograniczoną odpowiedzialnością "Karo", zajmująca się wytwarzaniem tablic edukacyjnych, otrzymała fakturę VAT nr 15/2005 od Spółki z o.o. "Błysk" za usługi wywozu odpadów. Ta faktura stanowi dokument księgowy?

A. obcym
B. wtórnym
C. własnym
D. korygującym
Faktura VAT nr 15/2005, którą otrzymała spółka z o.o. "Karo" od spółki z o.o. "Błysk" za wywóz śmieci, jest przykładem dokumentu obcego. Dokumenty obce to wszystkie faktury, które są wystawiane przez innych podatników innego niż nasz podmiot oraz dotyczą usług lub towarów nabywanych przez naszą firmę. W praktyce oznacza to, że spółka "Karo" nie jest wystawcą tej faktury, więc nie może jej uznać za własną. W kontekście księgowości faktura obca służy do dokumentowania transakcji i należy ją odpowiednio zaksięgować w księgach rachunkowych, co stanowi dowód na poniesione wydatki i jest niezbędne do rozliczeń podatkowych. Dobre praktyki branżowe wskazują na konieczność zachowania staranności przy obiegu dokumentów, w tym obcych, aby zapewnić prawidłowe rozliczenia VAT oraz innych zobowiązań podatkowych. Warto również zauważyć, że dokumenty obce mogą być przedmiotem kontroli skarbowej, dlatego kluczowe jest ich właściwe klasyfikowanie oraz archiwizowanie.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 13

Według przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej przedsiębiorcą jest

A. spółka cywilna
B. adwokat wykonujący zawód w kancelarii adwokackiej
C. samorządowy zakład budżetowy
D. nauczyciel zatrudniony na umowę o pracę
Wybór niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na nieprecyzyjne rozumienie definicji przedsiębiorcy w kontekście polskiego prawodawstwa. Spółka cywilna, choć formalnie może być uznawana za podmiot gospodarczy, nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, ponieważ nie ma osobowości prawnej i sama w sobie nie prowadzi działalności - to jej wspólnicy są osobami fizycznymi, które muszą spełniać definicję przedsiębiorcy. Nauczyciel zatrudniony na podstawie umowy o pracę również nie jest przedsiębiorcą, gdyż nie prowadzi działalności gospodarczej, lecz wykonuje pracę w ramach stosunku pracy, co wyklucza go z definicji przedsiębiorcy. Samorządowy zakład budżetowy to jednostka organizacyjna, która nie prowadzi działalności gospodarczej dla zysku, lecz działa na podstawie budżetu państwowego, co nie spełnia warunków bycia przedsiębiorcą. Czym innym jest rola adwokata, który, świadcząc usługi prawne w ramach kancelarii, działa jako niezależny przedsiębiorca. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, obejmują mylenie statusu zawodowego z przedsiębiorczością oraz niedostateczne zrozumienie przepisów prawnych dotyczących działalności gospodarczej, co jest niezwykle istotne w kontekście wykonywania różnorodnych zawodów regulowanych prawem."

Pytanie 14

W Dzienniku Ustaw publikowane są między innymi

A. ustawy i uchwały Sejmu
B. Konstytucja oraz uchwały Senatu
C. ustawy i rozporządzenia wydane przez ministrów odpowiedzialnych za działy administracji rządowej
D. ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz uchwały Sejmu dotyczące regulaminu Sejmu
Nieprawidłowe odpowiedzi zawierają koncepcje, które nie mają podstaw w rzeczywistym procesie legislacyjnym oraz publicznym ogłaszaniu aktów prawnych w Polsce. Na przykład, Konstytucja oraz uchwały Senatu nie są publikowane w Dzienniku Ustaw, ponieważ pełnią one różne funkcje i są ogłaszane w innych publikatorach. Konstytucja jest najwyższym aktem prawnym w Polsce, a jej zmiany wymagają specjalnej procedury, natomiast uchwały Senatu często dotyczą spraw wewnętrznych tego organu i nie mają charakteru aktów prawnych w rozumieniu ogólnym. Ponadto ratyfikowane umowy międzynarodowe nie pojawiają się w Dzienniku Ustaw w sposób bezpośredni, gdyż są ogłaszane w odrębnych publikacjach, a ich ratyfikacja często nie wymaga dodatkowych uchwał Sejmu dotyczących regulaminu. Warto również zaznaczyć, że uchwały Sejmu, które nie mają mocy ustawodawczej, nie są publikowane w Dzienniku Ustaw. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych form aktów prawnych oraz źródeł ich publikacji, co prowadzi do nieporozumień w zakresie obowiązującego prawa. Aby zrozumieć właściwe procedury, istotne jest zaznajomienie się z ustawą o ogłaszaniu aktów normatywnych oraz z praktykami stosowanymi przez polskie organy legislacyjne.

Pytanie 15

Zapis powtarzalny (pojedynczy) stosuje się na kontach

A. niebilansowych
B. pozabilansowych
C. analitycznych
D. syntetycznych
Zapis powtarzany na kontach analitycznych to naprawdę ważna sprawa w księgowości. Dzięki temu możemy dokładnie śledzić transakcje i mieć lepszy wgląd w nasze finanse. Konta analityczne pomagają nam ogarniać szczegóły dotyczące różnych elementów, co jest mega przydatne, gdy robimy analizy finansowe. Na przykład, jak mamy konto analityczne związane z zapasami, to każda transakcja, jak kupno czy sprzedaż towarów, jest tam zapisywana. Taki system umożliwia nam na bieżąco kontrolować stan zapasów i generować różne raporty. Co więcej, stosowanie zapisów powtarzanych wspiera budżetowanie i prognozowanie finansowe, co jest bardzo ważne, gdy podejmujemy decyzje w firmie. Nie możemy też zapomnieć o standardach rachunkowości, takich jak MSR czy KSR, które rekomendują te praktyki, żeby było przejrzyście i rzetelnie w raportach.

Pytanie 16

Aby potwierdzić, że podatnik nie ma zaległości podatkowych, organ podatkowy wydaje

A. zaświadczenie
B. oświadczenie
C. decyzję
D. postanowienie
Odpowiedzi takie jak postanowienie, oświadczenie czy decyzja, choć mogą wydawać się logiczne, nie są adekwatne do kontekstu pytania dotyczącego potwierdzania braku zaległości podatkowych. Postanowienie to akt administracyjny, który może dotyczyć różnych spraw, ale nie ma charakteru potwierdzenia stanu zobowiązań podatkowych. Zazwyczaj odnosi się do decyzji organu w konkretnej sprawie, ale nie dokumentuje aktualnych danych o płatnościach. Oświadczenie jest dokumentem, który składa sam podatnik i nie ma waloru urzędowego, co oznacza, że nie może być używane jako formalne potwierdzenie braku zaległości. Co do decyzji, jest to akt, który kończy postępowanie administracyjne i dotyczy głównie rozstrzygania spraw podatkowych, a nie potwierdzania stanu konta podatnika. W związku z tym, błędne jest myślenie, że którakolwiek z tych odpowiedzi może służyć jako dowód na brak zaległości. W praktyce, wiele osób myli te pojęcia, co może prowadzić do nieporozumień w komunikacji z organami podatkowymi oraz w obiegu dokumentów.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 18

Z każdej kluczowej czynności prowadzenia, mającej znaczenie dla rozstrzygania sprawy, w szczególności przesłuchania stron i świadków, oględzin oraz rozprawy, organ administracji publicznej sporządza

A. raport
B. protokół
C. notatkę urzędową
D. metrykę sprawy
Protokół jest dokumentem urzędowym, który ma kluczowe znaczenie w procesie administracyjnym, ponieważ rejestruje przebieg istotnych czynności, takich jak przesłuchania stron, świadków, oględziny czy posiedzenia. Protokół nie tylko dokumentuje zrealizowane czynności, ale także certyfikuje ich wiarygodność i legalność, stanowiąc ważny dowód w przypadku ewentualnych odwołań czy skarg. Zgodnie z Kodeksem postępowania administracyjnego, protokoły powinny być sporządzane w sposób dokładny i rzetelny, co pozwala na transparentność postępowania administracyjnego. Przykładem zastosowania protokołu może być sytuacja, w której organ administracji publicznej przeprowadza przesłuchanie strony w sprawie udzielenia zezwolenia. Protokół z tego przesłuchania staje się częścią akt sprawy, co zapewnia, że wszystkie istotne informacje są zachowane i dostępne dla osób uprawnionych. Dobrą praktyką jest także archiwizacja protokołów, co umożliwia późniejsze odniesienie się do przebiegu postępowania, jeśli zajdzie taka potrzeba.

Pytanie 19

Która z podanych jednostek organizacyjnych sektora finansów publicznych może być powołana przez jednostkę samorządu terytorialnego?

A. Straż gminna
B. Urząd skarbowy
C. Jednostka straży pożarnej
D. Główny urząd statystyczny
Wybór innych jednostek organizacyjnych, takich jak urząd statystyczny, straż pożarna czy urząd skarbowy, wskazuje na niepełne zrozumienie struktury sektora finansów publicznych oraz kompetencji poszczególnych instytucji. Urząd statystyczny jest instytucją, która działa w obszarze statystyki publicznej, a jego zadania są ściśle związane z gromadzeniem, przetwarzaniem i publikowaniem danych statystycznych. Chociaż jest kluczowy dla analizy danych dotyczących finansów publicznych, jego utworzenie nie leży w gestii jednostek samorządu terytorialnego, lecz organów centralnych, co sprawia, że nie jest właściwą odpowiedzią na postawione pytanie. Straż pożarna, z kolei, jest jednostką odpowiedzialną za działania w zakresie ochrony przeciwpożarowej, a jej organizacja i finansowanie również podlegają regulacjom państwowym i regionalnym, co wyklucza możliwość jej tworzenia na poziomie gminy. Natomiast urząd skarbowy jako instytucja zajmująca się poborem podatków i kontrolą finansową, jest częścią administracji rządowej, a jego kompetencje są ściśle określone przepisami prawa. Prawidłowe zrozumienie różnicy między jednostkami organizacyjnymi a ich kompetencjami jest kluczowe w kontekście funkcjonowania sektora publicznego, co często prowadzi do mylnych wniosków w analizie struktury administracyjnej.

Pytanie 20

Osoba, która ma obowiązek zachowania w tajemnicy informacji niejawnych, może być świadkiem w sprawach objętych tą tajemnicą, jeśli

A. ujawnienie tej tajemnicy nie wpłynie negatywnie na realizację przez organy władzy publicznej ich zadań
B. uczestnicy postępowania zapewniają poszanowanie tej tajemnicy
C. organ prowadzący postępowanie zwolni ją z obowiązku zachowania tej tajemnicy
D. zostanie ona w trybie określonym obowiązującymi przepisami zwolniona od obowiązku zachowania tej tajemnicy
Rozważając inne odpowiedzi, można zauważyć, że ich treści zawierają istotne nieścisłości dotyczące obowiązujących norm prawnych. Ujawnienie tajemnicy, które nie przyniesie szkodliwego wpływu na organy władzy publicznej, nie jest wystarczającym warunkiem do zeznawania jako świadek. Kluczowym czynnikiem pozostaje formalne zwolnienie z obowiązku zachowania tajemnicy, co oznacza, że nawet brak negatywnego wpływu nie uprawnia do ujawnienia tajnych informacji. Kolejnym błędnym założeniem jest przekonanie, że sama rękojmia uczestników postępowania może zabezpieczyć przed ujawnieniem tajemnicy. Bezprawne ujawnienie informacji niejawnych, niezależnie od intencji stron, może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, w tym odpowiedzialności karnej. Ponadto, twierdzenie, że uczestnicy mogą gwarantować zachowanie tajemnicy, ignoruje fakt, że zobowiązanie do tajemnicy jest regulowane przez prawo, a nie przez umowy ustne lub nieformalne porozumienia. Wreszcie, zwolnienie od obowiązku zachowania tajemnicy musi być przeprowadzone w sposób formalny i zgodny z odpowiednimi przepisami, co nie jest zapewnione w innych zaproponowanych odpowiedziach. Takie błędne interpretacje mogą wynikać z braku znajomości regulacji dotyczących ochrony informacji niejawnych oraz ich znaczenia w kontekście działań organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości.

Pytanie 21

W publicznej szkole umowę o pracę z nauczycielem zawiera

A. dyrektor szkoły
B. gminny zarząd oświaty
C. pracownik działu kadr szkoły
D. wójt, burmistrz lub prezydent miasta
Odpowiedź "dyrektor szkoły" jest prawidłowa, ponieważ to dyrektor jest osobą odpowiedzialną za nawiązywanie stosunków pracy z nauczycielami w szkole publicznej. Zgodnie z przepisami prawa oświatowego, dyrektor wykonuje funkcje zarządzające oraz organizacyjne, które obejmują m.in. zatrudnianie pracowników pedagogicznych. Dyrektor ma także obowiązek przestrzegania przepisów prawa pracy oraz regulacji dotyczących zatrudnienia w instytucjach edukacyjnych. Przykładowo, w momencie, gdy dyrektor szkoły podejmuje decyzję o zatrudnieniu nowego nauczyciela, musi uwzględnić nie tylko kwalifikacje kandydata, ale także zapewnić zgodność z wymaganiami formalnymi, takimi jak posiadanie odpowiednich uprawnień pedagogicznych. Dobre praktyki w zakresie zatrudniania nauczycieli obejmują przeprowadzanie rzetelnych rozmów kwalifikacyjnych oraz analizę doświadczenia zawodowego kandydatów, co wpływa na jakość edukacji w danej placówce. Współpraca dyrektora z organami prowadzącymi szkołę, takimi jak gminny zarząd oświaty, jest również kluczowa dla skutecznego zarządzania szkołą.

Pytanie 22

W biurze temperatura powietrza nie powinna być niższa niż

A. 20 C
B. 18 C
C. 15 C
D. 16 C
Wybór temperatury poniżej 18°C dla pomieszczeń biurowych może prowadzić do wielu negatywnych konsekwencji. Odpowiedzi sugerujące temperatury takie jak 15°C, 16°C czy 20°C nie uwzględniają wpływu temperatury na samopoczucie i wydajność pracowników. Temperatura 20°C, chociaż uznawana za komfortową w niektórych warunkach, może być zbyt wysoka w porównaniu do standardów biurowych, gdzie częściej rekomenduje się wartości niższe, by uniknąć nadmiernego przegrzania. Z kolei temperatury 15°C i 16°C są zdecydowanie zbyt niskie, co może prowadzić do dyskomfortu, obniżonej koncentracji, a nawet problemów zdrowotnych, jak przeziębienia. Niskie temperatury w biurze mogą dodatkowo wpływać na morale zespołu, co w dłuższej perspektywie skutkuje obniżoną efektywnością pracy. Pracownicy mogą odczuwać wyraźne zmęczenie oraz bóle mięśni, co jest efektem zbyt zimnego otoczenia. Właściwe zarządzanie warunkami w miejscu pracy, w tym temperaturą, to nie tylko standard, ale także konieczność dla każdej organizacji, która chce zapewnić zdrowe i komfortowe środowisko dla swoich pracowników.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 24

Od postanowienia odmawiającego wydania koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w obszarze usług ochrony osób i mienia, wydanego w pierwszej instancji przez ministra odpowiedzialnego za sprawy wewnętrzne, przysługuje

A. możliwość złożenia do ministra odpowiedzialnego za sprawy wewnętrzne wniosku o wznowienie postępowania
B. odwołanie do Rady Ministrów
C. możliwość złożenia do ministra odpowiedzialnego za sprawy wewnętrzne wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy
D. odwołanie do Prezesa Rady Ministrów
Odpowiedź, która wskazuje na możliwość złożenia do ministra właściwego do spraw wewnętrznych wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, jest poprawna, ponieważ wynika z obowiązujących regulacji dotyczących koncesjonowania działalności gospodarczej w Polsce. Zgodnie z przepisami prawa, osoba, której wniosek o koncesję został odrzucony, ma prawo do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Taki wniosek powinien być uzasadniony nowymi okolicznościami lub dowodami, które nie były dostępne w pierwotnym postępowaniu. Przykładowo, jeśli przedsiębiorca dostarczy dodatkowe dokumenty potwierdzające spełnienie wymogów koncesyjnych, minister może być zobowiązany do ponownej analizy sprawy, co jest zgodne z zasadami rzetelności i sprawiedliwości w administracji publicznej. Ważne jest, aby zgłaszając taki wniosek, przedsiębiorca precyzyjnie wskazał powody, dla których uważa decyzję za błędną, oraz jakie okoliczności zasługują na ponowne rozpatrzenie. Zastosowanie tej procedury jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie transparentności i skuteczności działania administracji państwowej.

Pytanie 25

Strona złożyła wniosek o wszczęcie postępowania oraz dołączyła wszystkie niezbędne dokumenty, na podstawie których można rozwiązać daną sprawę. W jakim terminie organ administracji publicznej powinien zająć się sprawą, która nie wymaga przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego?

A. Niezwłocznie
B. Nie później niż w ciągu dwóch miesięcy od daty wszczęcia postępowania
C. Nie później niż w ciągu miesiąca od daty wszczęcia postępowania
D. W ciągu trzech dni od daty wszczęcia postępowania
Wybierając odpowiedzi takie jak 'Nie później niż w ciągu miesiąca' czy 'Nie później niż w ciągu dwóch miesięcy', można się potknąć, bo nie odzwierciedlają one wymogu szybkiego działania w sprawach prostych. Ustalanie długich terminów w takich sytuacjach prowadzi do niepotrzebnych opóźnień w administracji i stoi w sprzeczności z tym, co powinno być zasadą. Gdyby organ miał czekać miesiąc lub dwa na decyzję o pozwoleniu na budowę, mogłoby to być bardzo frustrujące dla ludzi. Nawet odpowiedzi mówiące o 'W terminie trzech dni' są nietrafione, bo chociaż organ stara się działać szybko, to czasami sprawa jest po prostu bardziej skomplikowana. W takich sytuacjach kluczowe jest zrozumienie, że organ powinien działać niezwłocznie, co oznacza, że powinno to być jak najszybsze i efektywne zarządzanie sprawami publicznymi.

Pytanie 26

Art. 158 Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być sporządzona w formie aktu notarialnego. Dotyczy to także umowy przenoszącej własność, która jest zawierana w celu zrealizowania wcześniej istniejącego zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie to musi być wymienione w akcie. Jaką formę ma umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości?

A. najmu
B. sprzedaży
C. dzierżawy
D. użyczenia
Zarówno dzierżawa, najem, jak i użyczenie są rodzajami umów, jednak nie są one umowami przenoszącymi własność nieruchomości. Dzierżawa i najem to umowy, które umożliwiają korzystanie z cudzej nieruchomości w zamian za wynagrodzenie, ale nie przenoszą prawa własności na najemcę czy dzierżawcę. Użyczenie z kolei to umowa, która pozwala na korzystanie z rzeczy, ale również nie prowadzi do przeniesienia własności. Te umowy są regulowane przez różne przepisy Kodeksu cywilnego, które mają na celu ochronę interesów właściciela nieruchomości. Typowym błędem myślowym jest mylenie umowy przenoszącej własność z umowami, które jedynie regulują sposób korzystania z nieruchomości. Przykładowo, wiele osób może pomylić umowę najmu z umową sprzedaży, sądząc, że wynajem nieruchomości wiąże się z przeniesieniem jej własności na najemcę. Ważne jest zrozumienie, że umowy te służą różnym celom i mają odrębne konsekwencje prawne. Dlatego tak istotne jest, aby przed zawarciem umowy dokładnie zrozumieć jej charakter oraz skutki, jakie może wywołać.

Pytanie 27

Wojewoda nie jest częścią administracji

A. terenowej
B. rządowej
C. centralnej
D. publicznej
Wojewoda nie jest organem administracji publicznej, terenowej ani rządowej w sensie centralnym, co może prowadzić do błędnych wniosków o jego roli w strukturze administracyjnej. Administracja publiczna dzieli się na poziom centralny i lokalny; wojewoda działa na poziomie regionalnym, co może być mylone z administracją terenową. Odpowiedzi wskazujące na administrację terenową sugerują, że wojewoda ma jedynie lokalne kompetencje, co jest nieprawidłowe, ponieważ jego zadania są ściśle związane z wykonywaniem polityki rządowej w regionach. Odpowiedź o administracji rządowej również jest myląca, ponieważ wojewoda nie jest organem rządowym w sensie decyzyjnym, lecz przedstawicielem rządu w terenie, co oznacza, że jego działania są podporządkowane wytycznym centralnym, ale nie są bezpośrednią częścią administracji centralnej. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie wojewody z rządowymi organami centralnymi, co prowadzi do zrozumienia jego roli w sposób niepełny i nieprawidłowy. Kluczowe jest zrozumienie hierarchii administracyjnej oraz zakresu kompetencji różnych organów, co ma znaczenie w kontekście efektywnego funkcjonowania administracji publicznej.

Pytanie 28

Która instytucja odpowiada za prawidłowe realizowanie budżetu województwa?

A. Sejmik województwa
B. Wojewoda
C. Zarząd województwa
D. Marszałek województwa
Wojewoda to nie jest ten, kto decyduje o budżecie województwa. Jego zajęcie to raczej kontrolowanie, czy wszystko idzie zgodnie z polityką rządową, a nie zarządzanie kasą samorządu. Marszałek województwa to tylko szef Zarządu, więc on koordynuje, ale nie zajmuje się wykonaniem budżetu. A Sejmik? On tylko zatwierdza budżet, nie ma nic wspólnego z jego realizacją. Często ludzie mylą te role, a to prowadzi do różnych nieporozumień. Ważne jest, żeby zrozumieć, jakie są uprawnienia poszczególnych organów, bo to klucz do ogarnięcia finansów publicznych i ich działania.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.


Pytanie 31

Pełną zdolność do czynności prawnych ma osoba, która

A. Anna, która ma 16 lat i nie wyszła jeszcze za mąż
B. Piotr, który ma 18 lat i został częściowo ubezwłasnowolniony
C. Paweł, który ma 19 lat i jest całkowicie ubezwłasnowolniony
D. Ewa, która ma ukończone 17 lat i zawarła małżeństwo za zgodą sądu opiekuńczego
Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć istotne nieprawidłowości. Piotr, mimo że osiągnął wiek 18 lat, jest w stanie częściowego ubezwłasnowolnienia, co oznacza, że nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych. Osoby częściowo ubezwłasnowolnione mogą podejmować pewne decyzje, ale wymagają zgody opiekuna prawnego na inne działania, co ogranicza ich autonomię prawną. Takie ograniczenia są wprowadzane w celu ochrony osób, które nie są w stanie w pełni rozumieć skutków swoich działań. W przypadku Anny, mimo że ma 16 lat, nie zawarła małżeństwa, co oznacza, że nie osiągnęła pełnej zdolności do czynności prawnych. Zgodnie z prawem polskim, osoby, które nie ukończyły 18 lat i nie są zamężne, są traktowane jako osoby niepełnoletnie i nie mogą samodzielnie podejmować decyzji prawnych. Co więcej, Paweł, mający 19 lat, jest ubezwłasnowolniony całkowicie, co również wyklucza go z grona osób zdolnych do czynności prawnych. Ubezwłasnowolnienie całkowite oznacza brak zdolności do działania w obrocie prawnym, co w praktyce uniemożliwia podejmowanie jakichkolwiek decyzji samodzielnie. W kontekście prawa cywilnego, kluczowe jest zrozumienie różnicy między pełną zdolnością do czynności prawnych a jej brakiem oraz skutkami, jakie to niesie dla osób w różnych sytuacjach życiowych.

Pytanie 32

Najwyższą pozycję w hierarchii aktów prawnych zajmuje

A. Konstytucja
B. rozporządzenie ministra
C. ustawa budżetowa
D. zarządzenie wojewody
Konstytucja jako najwyższy akt normatywny w Polsce jest fundamentem całego systemu prawnego. Zapewnia ona ramy dla wszystkich innych aktów prawnych, określając zasady funkcjonowania państwa, prawa i obowiązki obywateli oraz organizację władz. Na przykład, wszystkie ustawy, rozporządzenia oraz inne normy prawne muszą być zgodne z zapisami Konstytucji, co gwarantuje ochronę podstawowych praw człowieka oraz zasady demokratycznego państwa prawnego. W przypadku sprzeczności pomiędzy ustawą a Konstytucją, to Konstytucja ma pierwszeństwo, a na podstawie jej przepisów może dojść do unieważnienia niezgodnych aktów. Przykładowo, w 2010 roku Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że pewne zapisy ustawy o ochronie przyrody naruszały zasady zawarte w Konstytucji, co skutkowało ich uchyleniem. W praktyce oznacza to, że każdy akt normatywny, który narusza zasady zapisane w Konstytucji, nie ma mocy prawnej i nie może być stosowany.

Pytanie 33

Jakie z wymienionych działań pracodawcy nie stanowi dyskryminacji pracownika według Kodeksu pracy?

A. Gorsze traktowanie pracownika w podobnej sytuacji w porównaniu do innych w zakresie możliwości uczestnictwa w szkoleniu
B. Różnicowanie wynagrodzeń pracowników mimo tego, że wykonują tę samą pracę i mają tę samą wartość
C. Bezpodstawne nierówne traktowanie pracowników przy nawiązywaniu stosunku pracy
D. Zwolnienie cudzoziemca z pracy za niewłaściwe przestrzeganie przepisów bhp
Zwolnienie z pracy cudzoziemca za nieprzestrzeganie przepisów bhp nie stanowi dyskryminacji, ponieważ jest uzasadnione konkretnym naruszeniem zasad bezpieczeństwa i higieny pracy. Kodeks pracy jasno określa obowiązki pracodawców i pracowników w odniesieniu do zapewnienia bezpiecznych warunków pracy. Pracodawca ma prawo podjąć działania dyscyplinarne, w tym zwolnienie, wobec pracowników, którzy łamią przepisy bhp, niezależnie od ich narodowości. Przykładem może być sytuacja, w której pracownik, niezależnie od pochodzenia, regularnie ignoruje zalecenia dotyczące użytkowania sprzętu ochronnego, co stwarza zagrożenie zarówno dla siebie, jak i dla innych pracowników. Pracodawcy są zobowiązani do ochrony zdrowia i życia pracowników, a działania podejmowane w celu egzekwowania przepisów bhp są nie tylko zgodne z prawem, ale także uzasadnione z perspektywy bezpieczeństwa. Wszelkie działania powinny być oparte na obiektywnych kryteriach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi oraz z kodeksem etycznym w pracy.

Pytanie 34

W jakiej wysokości zaplanowano deficyt budżetowy w powiecie na 2024 rok?

Wyciąg z uchwały budżetowej powiatu na 2024 rok

Dochody w złWydatki w zł
bieżącemajątkowebieżącemajątkowe
164 620 00020 100 000156 400 00030 860 000

A. 2 540 000 zł
B. 22 640 000 zł
C. 8 220 000 zł
D. 10 760 000 zł
Deficyt budżetowy powiatu na 2024 rok wynoszący 2 540 000 zł został obliczony na podstawie szczegółowych analiz finansowych. W tym kontekście ważne jest zrozumienie, że deficyt budżetowy to różnica pomiędzy całkowitymi wydatkami a dochodami. W przypadku powiatów, proces ten obejmuje zarówno dochody bieżące, jak i majątkowe oraz wydatki bieżące i majątkowe. Dobra praktyka w planowaniu budżetu polega na dokładnym przewidywaniu zarówno przychodów, jak i wydatków, co pozwala na realistyczne prognozowanie deficytu. Warto również zwrócić uwagę na to, że deficyt nie zawsze jest negatywnym zjawiskiem; w niektórych przypadkach może być wynikiem inwestycji w rozwój infrastruktury czy poprawę jakości usług publicznych. Właściwe zrozumienie budżetu i deficytu budżetowego jest kluczowe dla każdego pracownika administracji publicznej, co podkreśla znaczenie edukacji w tym obszarze.

Pytanie 35

Wyrażenie decyzji o odmowie zatwierdzenia ugody w postępowaniu administracyjnym jest ilustracją

A. aktu administracyjnego
B. porozumienia komunalnego
C. czynności materialno-technicznej
D. aktu normatywnego
Wydanie postanowienia o odmowie zatwierdzenia ugody w postępowaniu administracyjnym rzeczywiście jest przykładem aktu administracyjnego. Akty administracyjne to decyzje podejmowane przez organy administracji publicznej w ramach ich kompetencji, które mają na celu regulowanie sytuacji prawnej konkretnych osób lub podmiotów. W tym przypadku organ administracyjny podejmuje decyzję, która odmawia zatwierdzenia ugody, co ma bezpośredni wpływ na sytuację prawną stron tej ugody. Przykładem mogą być decyzje wydawane przez organy samorządu terytorialnego, które wpływają na prawa mieszkańców, np. w zakresie planowania przestrzennego. W praktyce, takie postanowienia są regulowane przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego, który określa zasady ich wydawania oraz procedury odwoławcze. Ponadto, akty te powinny być zgodne z zasadami proporcjonalności i niedyskryminacji, co stanowi ważny element dobrej administracji publicznej.

Pytanie 36

Określenie przez prawo struktur oraz form życia społecznego, definiuje rolę prawa

A. gwarancyjną
B. organizacyjną
C. wychowawczą
D. represyjną
Koncepcje wychowawczej, represyjnej oraz gwarancyjnej funkcji prawa, mimo że mają swoje uzasadnienie, nie wyjaśniają w pełni roli prawa w kontekście wyznaczania struktur życia zbiorowego. Funkcja wychowawcza koncentruje się na kształtowaniu postaw społecznych i promowaniu wartości, jednak sama w sobie nie tworzy ram organizacyjnych, które są niezbędne do efektywnego działania społeczeństwa. Przykładami mogą być kampanie edukacyjne dotyczące praw człowieka, które są istotne, ale nie definiują jednoznacznie, jak ma wyglądać życie zbiorowe. Funkcja represyjna z kolei dotyczy egzekwowania prawa i sankcjonowania jego złamania, co choć istotne, jest bardziej reakcją na naruszenia norm prawnych niż proaktywnym kształtowaniem struktury społecznej. Z kolei funkcja gwarancyjna odnosi się do zapewnienia ochrony prawnej jednostkom i ich interesom, co jest ważnym aspektem, ale nie wyznacza bezpośrednio organizacyjnych ram życia społecznego. Te błędne koncepcje prowadzą do mylnego przekonania, że sama edukacja czy ochrona prawna wystarczą do zapewnienia sprawnego funkcjonowania społeczeństwa, podczas gdy podstawą jest ustalenie jasnych norm i struktur, które organizują interakcje społeczne.

Pytanie 37

Do zadań zleconych gminie w obszarze administracji rządowej, które są realizowane przez wójta, należy

A. przyjęcie wniosku w formie papierowej o wpis do CEIDG
B. nadanie numeru REGON przedsiębiorcy
C. przyznanie przedsiębiorcy numeru NIP
D. przyjęcie zgłoszenia przedsiębiorcy do ZUS
Wybór odpowiedzi dotyczący nadania przedsiębiorcy numeru REGON, NIP czy przyjęcia zgłoszenia do ZUS jest błędny, ponieważ te zadania nie leżą w zakresie obowiązków wójta w kontekście administracji rządowej gminy. Numer REGON jest nadawany przez Główny Urząd Statystyczny (GUS), a nie przez wójta. Z kolei numer NIP, który jest niezbędny do identyfikacji podatkowej przedsiębiorców, jest nadawany przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Powoduje to nieporozumienia w zakresie kompetencji różnych organów administracji. Przyjmowanie zgłoszeń do ZUS również nie należy do zadań wójta, gdyż ZUS jako instytucja odpowiedzialna za zabezpieczenia społeczne i zdrowotne prowadzi swoje własne procedury rejestracyjne. Zrozumienie podziału kompetencji pomiędzy różne organy administracji jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania systemu i uniknięcia opóźnień w realizacji formalności przez przedsiębiorców. Z tego powodu, istotne jest zapoznanie się z obowiązkami i uprawnieniami poszczególnych organów władzy; niewłaściwe przypisanie zadań może wprowadzać w błąd i prowadzić do komplikacji w procesach rejestracyjnych oraz administracyjnych. Wiedza na temat struktury administracji jest kluczowa dla efektywnego poruszania się w obszarze zakupu usług oraz realizacji obowiązków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Pytanie 38

Na przykładzie zamieszczonego fragmentu klasyfikacji budżetowej, wskaż właściwą klasyfikację budżetową wydatku poniesionego przez liceum ogólnokształcące, dotyczącego zapłaty za zużytą energię elektryczną.

Według działówWedług rozdziałówWedług paragrafów
750 – Nauka
757 – Obsługa długu
      publicznego
758 – Różne rozliczenia
801 – Oświata i wychowanie
803 – Szkolnictwo wyższe
851 – Ochrona zdrowia
853 – Opieka społeczna
80110 – Gimnazja
80111 – Gimnazja specjalne
80113 – Dowożenie uczniów do
      szkół
80114 – Zespoły ekonomiczno-
      administracyjne szkół
80120 – Licea ogólnokształcące
80121 – Licea ogólnokształcące
      specjalne
80122 – Licea wojskowe
80130 – Szkoły zasadnicze
80131 – Licea i technika
      zawodowe
424 – Zakup pomocy naukowych,
      dydaktycznych i książek
426 – Zakup energii
      Paragraf ten obejmuje opłaty
      za    dostawę    energii
      elektrycznej, cieplnej i innej,
      gazu oraz wody.
428 – Zakup usług zdrowotnych
429 – Zakup świadczeń
      zdrowotnych dla osób
      nieobjętych obowiązkiem
      ubezpieczenia zdrowotnego
435 – Zakup usług dostępu do sieci
      Internet

A. Dział 801 Oświata i wychowanie, rozdział 80120 Licea ogólnokształcące, paragraf 426 Zakup energii.
B. Dział 801 Oświata i wychowanie, rozdział 80131 Licea i technika zawodowe, paragraf 426 Zakup energii.
C. Dział 730 Nauka, rozdział 80120 Licea ogólnokształcące, paragraf 426 Zakup energii.
D. Dział 803 Szkolnictwo wyższe, rozdział 80120 Licea ogólnokształcące, paragraf 426 Zakup energii.
Poprawna odpowiedź to "Dział 801 Oświata i wychowanie, rozdział 80120 Licea ogólnokształcące, paragraf 426 Zakup energii". Wydatki na energię elektryczną ponoszone przez liceum ogólnokształcące muszą być klasyfikowane zgodnie z obowiązującymi standardami klasyfikacji budżetowej. Zgodnie z przepisami, liceum ogólnokształcące należy do systemu oświaty, co w naturalny sposób przypisuje je do działu 801. Wybrany rozdział 80120 jest specyficzny dla placówek kształcenia średniego, co dodatkowo potwierdza poprawność tej klasyfikacji. Paragraf 426 odnosi się do zakupu energii, co jest kluczowe dla działalności każdej szkoły, aby zapewnić odpowiednie warunki do nauki. Przykładowo, w praktyce oznacza to, że każda placówka oświatowa powinna właściwie rozliczać swoje wydatki na energię, aby nie tylko przestrzegać przepisów, ale także efektywnie zarządzać swoim budżetem. Klasyfikacja budżetowa jest niezbędna do analizy wydatków i planowania przyszłych inwestycji. Właściwe przypisanie wydatków do odpowiednich działów i paragrafów zapewnia transparentność i kontrolę finansową w oświacie.

Pytanie 39

Kandydatem na stanowisko Prezydenta RP może zostać każdy obywatel, który ma pełnię praw wyborczych oraz najpóźniej w dniu wyborów osiągnął

A. 35 lat
B. 50 lat
C. 30 lat
D. 21 lat
Wybór niewłaściwych odpowiedzi na to pytanie może wynikać z błędnych przekonań dotyczących wymagań wiekowych dla kandydatów na urząd prezydenta. Przykładowo, odpowiedź 30 lat jest błędna, ponieważ chociaż wielu polityków zaczyna swoje kariery w młodszym wieku, takie ograniczenie nie zapewnia wymaganego poziomu doświadczenia. Wiek 30 lat nie odzwierciedla wystarczającej dojrzałości, jaką powinien mieć prezydent, który ma reprezentować cały kraj i podejmować kluczowe decyzje dotyczące polityki zagranicznej, gospodarczej czy społecznej. Podobnie, odpowiedzi sugerujące 21 lat czy 50 lat są także niewłaściwe. Odpowiedź 21 lat wskazuje na zbyt młody wiek, w którym osoba może nie mieć jeszcze wystarczającego rozeznania w złożonych sprawach politycznych, podczas gdy 50 lat, choć może sugerować większe doświadczenie, nie jest zgodne z aktualnymi wymogami prawnymi. Właściwe zrozumienie wymogów dotyczących kandydatów jest kluczowe, aby uniknąć błędnych wniosków, ponieważ wiek pełnoletności w Polsce nie jest również równoznaczny z odpowiedzialnością polityczną. Osoby ubiegające się o urząd prezydenta powinny mieć nie tylko wiek, ale także odpowiednie przygotowanie oraz doświadczenie, co jest kluczowe dla sprawowania tak ważnej funkcji w państwie.

Pytanie 40

Umowa dotycząca przeniesienia własności nieruchomości, aby była ważna, musi być zawarta w formie

A. umowy sprzedaży
B. umowy o dzieło
C. aktu notarialnego
D. decyzji administracyjnej
Wybór niewłaściwej formy umowy przeniesienia własności nieruchomości, takiej jak decyzja administracyjna, umowa sprzedaży czy umowa o dzieło, prowadzi do poważnych konsekwencji prawnych. Decyzja administracyjna dotyczy spraw administracyjnych i nie ma zastosowania w kontekście przeniesienia własności nieruchomości, który jest regulowany przez prawo cywilne. Umowa sprzedaży, chociaż na pierwszy rzut oka może wydawać się odpowiednia, w rzeczywistości nie spełnia wymogów formalnych, ponieważ sama w sobie nie jest wystarczająca, aby przenieść prawa własności do nieruchomości. Musi być bowiem zawarta w formie aktu notarialnego, a nie tylko jako umowa sprzedaży. Umowa o dzieło, z kolei, odnosi się do umów dotyczących wykonania określonego dzieła lub usługi i nie ma zastosowania w kontekście przeniesienia własności nieruchomości. Często popełnianym błędem jest mylenie różnych rodzajów umów i ich form, co może prowadzić do nieważności transakcji. Zrozumienie różnicy między tymi dokumentami jest kluczowe dla zapewnienia skuteczności czynności prawnych, a brak znajomości przepisów może prowadzić do nieodwracalnych skutków w obrocie nieruchomościami. W związku z tym, zawsze zaleca się korzystanie z profesjonalnej pomocy prawnej lub notarialnej przy dokonywaniu transakcji dotyczących nieruchomości.