Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik elektronik
- Kwalifikacja: ELM.05 - Eksploatacja urządzeń elektronicznych
- Data rozpoczęcia: 8 kwietnia 2025 13:21
- Data zakończenia: 8 kwietnia 2025 13:37
Egzamin niezdany
Wynik: 14/40 punktów (35,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 3
Jakie elementy należy zastosować, aby zapewnić współdziałanie układów TTL oraz CMOS z napięciem zasilania 5 V?
A. rezystora podciągającego
B. diaka podciągającego
C. dioda podciągająca
D. kondensatora podciągającego
Rezystor podciągający jest kluczowym elementem w interfejsach TTL (Transistor-Transistor Logic) oraz CMOS (Complementary Metal-Oxide-Semiconductor), gdyż pozwala na zapewnienie odpowiednich poziomów logicznych oraz stabilności sygnałów. W przypadku współpracy układów TTL i CMOS, które mogą mieć różne poziomy sygnałów oraz różne charakterystyki prądowe, zastosowanie rezystora podciągającego do zasilania sygnałów wejściowych jest szczególnie istotne. Rezystor ten działa jako element podciągający, który podnosi napięcie do wartości logicznej '1' w sytuacjach, kiedy sygnał jest w stanie wysokiej impedancji. Dzięki temu, układy TTL i CMOS mogą współpracować w sposób w pełni niezawodny, minimalizując ryzyko błędów logicznych. Przykładem zastosowania rezystora podciągającego może być obwód z mikrokontrolerem, w którym stan nieokreślony (floating) na pinach może prowadzić do nieprzewidywalnych rezultatów. Standardowe wartości rezystorów podciągających wynoszą od 1 kOhm do 10 kOhm, co zależy od konkretnej aplikacji oraz wymagań dotyczących prądu.
Pytanie 4
Tranzystor pracuje w układzie wspólnego emitera. Podstawowym zadaniem zaznaczonego na rysunku kondensatora C w tym układzie jest
A. minimalizacja wpływu tętnień napięcia zasilającego.
B. ograniczenie od góry pasma przenoszenia układu.
C. realizacja pętli ujemnego sprzężenia zwrotnego.
D. odseparowanie składowej stałej napięcia wyjściowego.
Trzeba przyznać, że zrozumienie, co robi kondensator w układzie wspólnego emitera, jest naprawdę ważne, jeśli chcesz dobrze projektować obwody. Mówić, że kondensator odpowiada za pętlę sprzężenia zwrotnego, to lekko się myli. Sprzężenie zwrotne w tym układzie robi się głównie za pomocą rezystorów, które wpływają na różne parametry wzmacniacza. No i jeszcze ta sprawa z tętnieniami napięcia zasilającego – kondensator C nie jest tu głównym aktorem. Tętnienia powinny być eliminowane raczej przez porządne filtrowanie na zasilaniu. Co do ograniczenia pasma przenoszenia, to też nie jest zadanie kondensatora, bo na to wpływają inne elementy, jak układ sprzężenia zwrotnego czy pojemności pasożytnicze. Często spotykam się z pomyłkami na ten temat, co wprowadza w błąd i może przeszkadzać w dobrym projektowaniu. Dlatego ważne jest, żeby zrozumieć, jak powinny działać kondensatory i jakie mają znaczenie w układach elektronicznych.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
Jakie z podanych rodzajów sprzężeń między poszczególnymi stopniami wzmacniacza wielostopniowego gwarantuje separację galwaniczną?
A. Sprzężenia bezpośrednie
B. Sprzężenia rezystancyjne
C. Sprzężenia transformatorowe
D. Sprzężenia pojemnościowe
Separacja galwaniczna w wzmacniaczach wielostopniowych to coś, co czasem mylone jest z różnymi rodzajami sprzężeń. Pojemnościowe sprzężenie, mimo że może trochę wpływać na sygnał, nie daje nam prawdziwej separacji galwanicznej. W sumie, opiera się ono na pojemności między przewodami i przy wyższych częstotliwościach może to prowadzić do różnych problemów. Sprzężenie rezystancyjne, które to jest po prostu podłączenie rezystorów między stopniami wzmacniacza, w ogóle nie izoluje obwodów, więc nie może dać separacji galwanicznej. Bezpośrednie sprzężenie, które łączy stopnie bez jakiejkolwiek izolacji, też nie rozwiąże tego problemu. Używając tych metod, inżynierowie mogą nieświadomie zmieniać parametry sygnału, co niestety psuje jakość i stabilność wzmacniacza. Dobrze jest pamiętać, że skuteczna separacja galwaniczna wymaga zastosowania rozwiązań, które fizycznie oddzielają obwody, a w wzmacniaczach wielostopniowych najlepiej osiąga się to przez sprzężenie transformatorowe.
Pytanie 7
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 8
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 9
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 10
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 11
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 12
W urządzeniach do zdalnego sterowania wykorzystuje się diody do przesyłania danych
A. RGB
B. IR
C. Zenera
D. mikrofalowe
Wybór diod RGB w kontekście zdalnego sterowania to nie najlepszy pomysł. Te diody są stworzone do pokazywania różnych kolorów, a nie do komunikacji. RGB miksują kolory i są super w dekoracyjnym oświetleniu i LED-ach, ale w zdalnym sterowaniu się nie sprawdzą. Jeśli chodzi o diody mikrofalowe, to one działają na innych zasadach i używają fal mikrofalowych, a nie światła, więc do domowych urządzeń się nie nadają. Co do diody Zenera, no to ona jest bardziej do stabilizowania napięcia niż do przesyłania sygnałów. Często błędem jest mylenie funkcji różnych diod i nieznajomość ich zastosowań. W zdalnym sterowaniu trzeba używać odpowiednich diod, a diody IR robią to bardzo dobrze.
Pytanie 13
Jaką rolę pełni program debugger?
A. Umożliwia uruchomienie programu i identyfikację błędów w nim
B. Generuje kod maszynowy na podstawie kodu źródłowego
C. Przekształca funkcję logiczną w układ funkcjonalny
D. Konwertuje kod napisany w jednym języku na odpowiednik w innym języku
W kontekście programowania i inżynierii oprogramowania, odpowiedzi, które nie odnoszą się do funkcji debuggera, wskazują na nieporozumienia dotyczące roli różnych narzędzi i procesów. Na przykład, zamiana funkcji logicznej na układ funkcjonalny odnosi się do obszaru projektowania circuitów logicznych i nie ma związku z procesem debugowania. Debugger nie jest narzędziem do przekształcania logiki w fizyczne układy, lecz do analizy i modyfikacji kodu. Kolejną błędną koncepcją jest twierdzenie, że debugger tłumaczy kod z jednego języka na inny. To zadanie wykonuje kompilator lub interpreter, które przetwarzają kod źródłowy na kod maszynowy lub inny format, ale nie zajmują się diagnozowaniem błędów w czasie rzeczywistym. Tworzenie kodu maszynowego na podstawie kodu źródłowego również nie jest funkcją debuggera, lecz częścią procesu kompilacji. Te pomyłki mogą wynikać z braku zrozumienia specyfiki narzędzi programistycznych, co jest kluczowe dla efektywnego programowania i rozwiązywania problemów. Niezrozumienie różnicy pomiędzy narzędziami do debugowania a tymi do kompilacji może prowadzić do nieefektywności w pracy nad projektami oraz do błędnych założeń w procesie tworzenia oprogramowania.
Pytanie 14
Jakie parametry zasilacza są potrzebne do zasilenia 3 metrów taśmy LED, jeśli moc jednego metra taśmy wynosi 4,8 W, a napięcie zasilania taśmy LED to 12 V?
A. 12 V/1,2 A 6 W
B. 12 V/1,5 A 15 W
C. 12 V/1,2 A 9 W
D. 12 V/1,5 A 12 W
Aby zasilić 3 metry taśmy LED o mocy 4,8 W na metr przy napięciu zasilania 12 V, należy obliczyć całkowite zapotrzebowanie na moc. Moc taśmy LED wynosi 4,8 W/m, więc dla 3 metrów mamy 4,8 W/m * 3 m = 14,4 W. Zasilacz powinien dostarczać moc większą niż zapotrzebowanie taśmy, aby zapewnić stabilność oraz wydajność. Wybierając zasilacz 12 V/1,5 A, otrzymujemy moc 12 V * 1,5 A = 18 W, co w pełni pokrywa wymagane 14,4 W. Dobre praktyki zalecają, aby zasilacz miał zapas mocy na poziomie przynajmniej 20% w stosunku do obliczonego zapotrzebowania, co przy 14,4 W daje nam 17,28 W. Dlatego zasilacz o parametrach 12 V/1,5 A 15 W jest odpowiedni, a jego wykorzystanie jest zgodne ze standardami zapewniającymi długotrwałą i bezpieczną pracę taśm LED w różnych zastosowaniach, takich jak oświetlenie wnętrz czy dekoracje. Zastosowanie zasilacza z odpowiednim zapasem mocy pozwala uniknąć problemów związanych z przegrzewaniem i zmniejsza ryzyko uszkodzenia komponentów.
Pytanie 15
Tuner DVB-T pozwala na odbiór sygnałów
A. telewizji satelitarnej cyfrowej
B. telewizji naziemnej analogowej
C. telewizji naziemnej cyfrowej
D. telewizji satelitarnej analogowej
Tuner DVB-T (Digital Video Broadcasting - Terrestrial) jest urządzeniem zaprojektowanym do odbioru sygnałów cyfrowej telewizji naziemnej. W odróżnieniu od analogowej telewizji, która jest stopniowo wycofywana, DVB-T pozwala na odbiór sygnałów w wysokiej jakości, co jest możliwe dzięki kompresji danych oraz cyfrowemu przesyłaniu. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą korzystać z lepszej jakości obrazu i dźwięku, a także z dodatkowych usług, takich jak napisy czy wiele kanałów w ramach jednego multipleksu. Standard DVB-T jest powszechnie stosowany w wielu krajach, co czyni go rozwiązaniem uniwersalnym. Przykładem zastosowania tunera DVB-T mogą być telewizory i dekodery, które umożliwiają odbiór kanałów telewizyjnych dostępnych w danym regionie bez potrzeby korzystania z kabli czy satelitów. Dodatkowo, tunery te są kompatybilne z różnymi formatami kodowania, co zwiększa ich funkcjonalność i elastyczność w użytkowaniu.
Pytanie 16
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 17
Ilość stabilnych stanów przerzutnika astabilnego wynosi
A. ∞
B. 1
C. 2
D. 0
Odpowiedzi 1, 2 i 4 opierają się na nieprawidłowym zrozumieniu działania przerzutnika astabilnego. Przyjmowanie, że przerzutnik astabilny ma dwa stany stabilne, jest mylne, ponieważ jego natura polega na ciągłej oscylacji między dwoma stanami bez osiągania stabilności. Odpowiedź sugerująca istnienie jednego stanu stabilnego również nie znajduje uzasadnienia, ponieważ w przerzutniku astabilnym nie ma zadeklarowanego stanu, do którego układ mógłby się ustawić i pozostać w nim. Z kolei odpowiedź sugerująca nieskończoną liczbę stanów stabilnych wydaje się być wynikiem nieporozumienia dotyczącego pojęcia stabilności w kontekście przerzutników; w rzeczywistości przerzutnik astabilny zmienia stan nieustannie w regularnych odstępach czasu, co nie ma nic wspólnego z pojęciem stabilności. Typowym błędem myślowym jest mylenie przerzutnika astabilnego z przerzutnikiem bistabilnym, który rzeczywiście może mieć dwa stabilne stany. W praktyce należy uważnie rozróżniać te dwa typy przerzutników w kontekście projektowania i analizy układów elektronicznych, aby unikać nieporozumień i błędów w implementacji. Niezrozumienie tych podstawowych różnic może prowadzić do nieefektywnego projektowania systemów oraz błędnych założeń w automatyzacji procesów.
Pytanie 18
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 19
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 22
Jeżeli wartość rezystancji potencjometru suwakowego pomiędzy zaciskiem krańcowym a zaciskiem ślizgacza zmienia się proporcjonalnie do położenia ślizgacza, to charakterystyka takiego potencjometru stanowi funkcję
A. hiperboliczną
B. logarytmiczną
C. wykładniczą
D. liniową
Wybór odpowiedzi, która nie jest liniowa, wskazuje na pewne nieporozumienia związane z charakterystyką potencjometrów. Logarytmiczne, wykładnicze i hiperboliczne funkcje charakteryzują się nieliniowym zachowaniem, co oznacza, że zmiany w jednym z parametrów prowadzą do nierównomiernych zmian w innych. Na przykład, potencjometr o charakterystyce logarytmicznej zmienia swoją rezystancję w bardziej skomplikowany sposób, co jest powszechnie stosowane w aplikacjach audio do regulacji głośności, aby lepiej odwzorować percepcję ludzkiego ucha. W przypadku charakterystyki wykładniczej zmiany rezystancji byłyby proporcjonalne do zmiany wartości podniesionej do potęgi, co prowadzi do niesymetrycznego zachowania. Hiperboliczne funkcje z kolei wiążą się z bardziej skomplikowanymi interakcjami, które nie są stosowane w kontekście prostych potencjometrów suwakowych. Typowym błędem myślowym jest mylenie rodzajów charakterystyk z odpowiednimi zastosowaniami. Zrozumienie różnic między tymi funkcjami jest kluczowe do poprawnego wyboru komponentów w projektach elektronicznych. Warto również zauważyć, że dobór odpowiedniego typu potencjometru wpływa na całkowitą jakość sygnału oraz stabilność układu, dlatego istotne jest, aby przed podjęciem decyzji dobrze rozumieć różnice między nimi.
Pytanie 23
Jaką wartość prądu z akumulatora o napięciu 6 V zużywa przetwornica napięcia 6 VDC / 12 VDC przy założonym teoretycznie 100% współczynniku sprawności energetycznej, podczas zasilania czterech zewnętrznych kamer systemu monitoringu napięciem 12 V, z których każda wymaga prądu rzędu około 50 mA?
A. 0,4 A
B. 0,3 A
C. 0,1 A
D. 0,2 A
Wybór niepoprawnej wartości natężenia prądu często wynika z błędnego zrozumienia zasad działania przetwornic napięcia oraz nieprawidłowego sumowania prądów pobieranych przez urządzenia. Odpowiedzi takie jak 0,1 A, 0,2 A lub 0,3 A mogą wydawać się atrakcyjne ze względu na to, że łączny prąd pobierany przez cztery kamery wynosi 200 mA, jednak nie uwzględniają one kluczowego aspektu, jakim jest sprawność przetwornicy oraz różnica napięć. Przetwornica przekształcająca napięcie z 6 V na 12 V musi pobrać więcej prądu z akumulatora, aby dostarczyć odpowiednią moc na wyjściu. Prawo Ohma oraz zasada zachowania energii mówiąc, że moc musi być zachowana, w szczególności w systemie idealnym, prowadzi do wniosku, że natężenie prądu pobieranego z akumulatora będzie większe niż natężenie prądu na wyjściu przetwornicy. W przypadku 100% sprawności przetwornicy, która jest w praktyce nieosiągalna, ale przyjmowana do uproszczenia obliczeń, dla 0,2 A na wyjściu 12 V musimy uwzględnić podwójne natężenie dla 6 V, co prowadzi do wartości 0,4 A. Ignorowanie tej zasady prowadzi do nieprawidłowych obliczeń i błędnych wniosków. W rzeczywistości, w projektowaniu systemów zasilania, dobrym zwyczajem jest zawsze przewidywać straty energii i obliczać wymaganą moc na podstawie rzeczywistych danych technicznych urządzeń oraz specyfikacji przetwornic.
Pytanie 24
Na podstawie danych technicznych zawartych w tabeli określ rodzaj czujki opisanej przez te parametry.
| Typ czujki | NC |
| Maksymalne napięcie przełączalne kontaktronu | 20 V |
| Maksymalny prąd przełączalny | 20 mA |
| Oporność przejściowa | 150 mΩ |
| Minimalna liczba przełączeń przy obciążeniu 20 V, 20 mA | 360 000 |
| Materiał stykowy | Ru (Ruten) |
| Odległość zamknięcia styków kontaktronu | 18 mm |
| Odległość otwarcia styków kontaktronu | 28 mm |
| Masa | 10 g |
A. Wibracyjna.
B. Akustyczna.
C. Magnetyczna.
D. Ruchu.
Czujki ruchu, akustyczne i wibracyjne mają swoje specyficzne właściwości, które odróżniają je od czujników magnetycznych. Czujki ruchu działają na zasadzie detekcji przemieszczających się obiektów w danym obszarze, co często wiąże się z użyciem technologii podczerwieni lub mikrofal. W związku z tym, ich zastosowanie jest ograniczone do warunków, gdzie obecność obiektów jest kluczowa, co różni się od pasywnej detekcji stosowanej w czujnikach magnetycznych. Czujki akustyczne natomiast, które reagują na dźwięki, mogą być wrażliwe na hałas otoczenia, co często prowadzi do fałszywych alarmów, eliminując ich użyteczność w wielu sytuacjach. Z kolei czujki wibracyjne, czułe na drgania, są stosowane głównie w aplikacjach zabezpieczeń, ale ich skuteczność może być ograniczona przez zmienność warunków otoczenia i rodzaj monitorowanego obiektu. Problematyka identyfikacji tych różnic często prowadzi do nieprawidłowych klasyfikacji, a ich niewłaściwe zastosowanie może skutkować nieefektywnością systemu zabezpieczeń. Brak zrozumienia różnic między tymi technologiami oraz ich odpowiednich zastosowań jest powszechnym błędem, który należy unikać, aby zapewnić skuteczność i niezawodność systemów detekcji.
Pytanie 25
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 26
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 27
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 28
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 29
W wzmacniaczu mocy działającym w klasie A prąd przez element aktywny tego wzmacniacza (tranzystor) przepływa przez czas
A. wynoszący połowę okresu sygnału sterującego
B. wynoszący pełen okres sygnału sterującego
C. krótszy od pół okresu sygnału sterującego
D. krótszy niż pełen okres, lecz dłuższy niż pół okresu sygnału sterującego
Odpowiedzi sugerujące, że prąd w tranzystorze wzmacniacza klasy A płynie przez krótszy czas niż pełen okres sygnału sterującego, opierają się na nieporozumieniu dotyczącym zasad działania tego typu wzmacniaczy. Klasa A, w przeciwieństwie do klas B czy C, nie wyłącza się w trakcie cyklu sygnału. Wzmacniacz klasy A działa w trybie, w którym tranzystor jest zawsze włączony, co oznacza, że prąd płynie nieprzerwanie przez cały okres sygnału. Wzmacniacze klasy B i C mają swoje zastosowania w aplikacjach wymagających większej efektywności energetycznej, jednak w takich przypadkach pojawiają się zniekształcenia, ponieważ tranzystory są aktywne tylko w połowie lub mniejszym czasie cyklu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, zwłaszcza w kontekście projektowania systemów audio, gdzie jakość dźwięku wymaga minimalnych zniekształceń. Typowe błędy myślowe związane z tym zagadnieniem to mylenie wzmacniaczy klasy A z innymi klasami, co prowadzi do błędnych wniosków o ich działaniu. Z perspektywy praktycznej, wybór wzmacniacza klasy A w zastosowaniach audio może być podyktowany chęcią uzyskania lepszej jakości dźwięku, ale wiąże się też z wyższym zużyciem energii i większymi stratami cieplnymi.
Pytanie 30
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 31
Układ cyfrowy sekwencyjny wyróżnia się tym, że sygnał na wyjściu
A. nie jest uzależniony od aktualnej informacji wejściowej, natomiast zależy od uprzednich informacji wyjściowych
B. jest uzależniony od aktualnej informacji wejściowej, ale nie jest uzależniony od uprzednich informacji wyjściowych
C. nie jest uzależniony od aktualnej informacji wejściowej ani od uprzednich informacji wyjściowych
D. jest uzależniony od aktualnej informacji wejściowej oraz od uprzednich informacji wyjściowych
Błędne odpowiedzi na zadane pytanie wskazują na nieporozumienie dotyczące fundamentalnych zasad działania układów cyfrowych sekwencyjnych. W szczególności, wiele osób może mylić układy sekwencyjne z układami kombinacyjnymi, które charakteryzują się tym, że ich sygnał wyjściowy zależy wyłącznie od bieżących sygnałów wejściowych. Sytuacja, w której sygnał wyjściowy nie zależy od wcześniejszych stanów, jest typowa dla układów kombinacyjnych, takich jak bramki logiczne. Układy sekwencyjne, dzięki swojej pamięci, mogą reagować na zmiany w czasie, co pozwala na realizację bardziej złożonych funkcji. Często pojawiającym się błędem jest także założenie, że wyjście może być uzależnione tylko od przeszłych stanów, co prowadzi do nieprawidłowych interpretacji działania systemów. W rzeczywistości, układy sekwencyjne zawsze łączą oba te aspekty – aktualne stany wejściowe oraz historię sygnałów. Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla projektantów systemów cyfrowych, ponieważ niewłaściwe podejście może prowadzić do poważnych błędów w projektowaniu i wdrażaniu systemów. Dla przykładu, w projektowaniu liczników, ignorowanie wpływu wcześniejszych stanów może prowadzić do błędnych wyników zliczania, co jest nie do zaakceptowania w wielu aplikacjach przemysłowych. W związku z tym, niezwykle istotne jest, aby przedstawić układy sekwencyjne jako całość, gdzie zarówno bieżące, jak i przeszłe stany są nieodłącznymi elementami w procesie podejmowania decyzji przez układ.
Pytanie 32
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 35
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 38
W wielostopniowych wzmacniaczach prądu stałego pomiędzy poszczególnymi stopniami stosowane są różne rodzaje sprzężeń
A. galwaniczne
B. pojemnościowe
C. mieszane
D. transformatorowe
Sprzężenia galwaniczne to kluczowy element w wielostopniowych wzmacniaczach prądu stałego, ponieważ zapewniają one izolację elektryczną pomiędzy poszczególnymi stopniami wzmacniacza. Dzięki temu, sygnał z jednego stopnia może być przekazywany do następnego bez ryzyka przenikania szumów, zakłóceń czy różnych potencjałów elektrycznych. Przykładowo, w zastosowaniach audio, sprzężenia galwaniczne są używane do eliminacji pętli masy, co może znacząco poprawić jakość dźwięku. Standardem w branży jest stosowanie transformatorów lub optoizolatorów dla zapewnienia takiego sprzężenia. Dobre praktyki wskazują na konieczność używania takich rozwiązań w układach, gdzie precyzyjne odwzorowanie sygnału jest kluczowe, na przykład w systemach pomiarowych czy w telekomunikacji. Sprzężenia galwaniczne umożliwiają również lepszą kontrolę nad parametrami wzmacniacza, takimi jak wzmocnienie i pasmo przenoszenia, co jest istotne w projektowaniu nowoczesnych układów elektronicznych.
Pytanie 39
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 40
Aby przeprowadzić ocenę jakości sygnału cyfrowej telewizji satelitarnej, wymagane jest użycie miernika
A. DVB-H
B. DVB-S
C. DVB-T
D. DVB-C
Odpowiedź DVB-S jest prawidłowa, ponieważ jest to standard telewizji satelitarnej, który jest wykorzystywany do przesyłania sygnałów cyfrowych przez satelity. Mierniki DVB-S są zaprojektowane specjalnie do analizy sygnałów satelitarnych, co obejmuje pomiar jakości sygnału, siły sygnału oraz innych parametrów, takich jak BER (Bit Error Rate) i MER (Modulation Error Ratio). Zastosowanie takiego miernika jest kluczowe dla instalacji anten satelitarnych i optymalizacji ich ustawienia, co może znacząco wpłynąć na jakość odbioru. Na przykład, w przypadku ustawiania anteny, ważne jest, aby uzyskać jak najwyższą jakość sygnału, aby zminimalizować utratę pakietów danych i zniekształcenia obrazu. Standard DVB-S jest powszechnie stosowany w Europie i wielu innych regionach, co czyni go najlepszym wyborem dla profesjonalistów w dziedzinie telekomunikacji satelitarnej. Warto pamiętać, że podczas pomiarów należy także zwrócić uwagę na warunki atmosferyczne, które mogą wpływać na jakość sygnału.