Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik robót wykończeniowych w budownictwie
  • Kwalifikacja: BUD.25 - Organizacja, kontrola i sporządzanie kosztorysów robót wykończeniowych w budownictwie
  • Data rozpoczęcia: 31 maja 2025 09:25
  • Data zakończenia: 31 maja 2025 09:33

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaką wartość ma narzut na materiały, jeśli koszt nabycia materiałów Kz=15%, R=2000,00 zł, M=3000,00 zł, S=100,00 zł?

A. 450,00 zł
B. 255,00 zł
C. 765,00 zł
D. 510,00 zł
Wybór błędnej odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia definicji narzutu oraz jego zastosowania w kalkulacji kosztów. Często przyjmuje się, że wartość narzutu można obliczyć z zysku lub całkowitych wydatków, co jest mylnym podejściem. Narzut na materiały powinien być zawsze obliczany na bazie rzeczywistego kosztu zakupu i całkowitej wartości materiałów. Użytkownicy mogą mylić pojęcia związane z kosztami, co prowadzi do nadmiernego skupienia się na procentach, a nie na rzeczywistych wartościach numerycznych. Przykład pomyłki to obliczanie narzutu na podstawie tylko kosztu zakupu bez uwzględnienia całościowych wydatków. Dodatkowo, błędne założenia na temat wartości S, czyli kosztów stałych, mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków. W praktyce istotne jest, aby dokładnie rozumieć, jakie elementy wchodzą w skład całkowitych kosztów oraz jakie są relacje między nimi. Użycie właściwych danych oraz ich odpowiednia analiza są kluczowe dla osiągnięcia precyzyjnych wyników w kalkulacjach finansowych. Warto pamiętać, że narzut na materiały jest istotnym wskaźnikiem w zarządzaniu finansami, a jego błędne obliczenie może skutkować poważnymi konsekwencjami finansowymi dla przedsiębiorstw.
Pytanie 2

Podczas udzielania pierwszej pomocy osobie z urazem kręgosłupa nie powinno się

A. brać poszkodowanego w wygodne miejsce
B. sprawdzać, czy poszkodowany ma wyczuwalne tętno
C. okrywać poszkodowanego kocem
D. sprawdzać, czy poszkodowany ma oddech
Przenoszenie osoby z urazem kręgosłupa w inne miejsce jest działaniem niebezpiecznym i może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, w tym do pogłębienia uszkodzenia rdzenia kręgowego. W sytuacji, gdy podejrzewamy uraz kręgosłupa, kluczowe jest, aby unikać jakiejkolwiek manipulacji ciałem poszkodowanego, chyba że jest to bezwzględnie konieczne (np. w przypadku zagrożenia życia). Standardy pierwszej pomocy, takie jak te określone przez Międzynarodowy Czerwony Krzyż, podkreślają znaczenie stabilizacji poszkodowanego i ograniczenia ruchów, aby zminimalizować ryzyko dalszych obrażeń. W takich przypadkach najbardziej wskazane jest wezwanie odpowiednich służb ratunkowych i czekanie na ich przybycie, co może obejmować monitorowanie stanu poszkodowanego, w tym oddychania i tętna, bez podejmowania ryzykownych działań. W praktyce, nawet jeśli poszkodowany czuje się komfortowo, nie należy go przenosić, lecz należy zapewnić mu wsparcie i stałą obserwację.
Pytanie 3

Jakiej farby najlepiej użyć do malowania pomieszczeń inwentarskich przeznaczonych dla zwierząt hodowlanych?

A. Klejowej
B. Wapiennej
C. Emulsyjnej
D. Ftalowej
Farba wapienna jest najlepszym wyborem do malowania pomieszczeń inwentarskich przeznaczonych dla zwierząt hodowlanych ze względu na swoje właściwości antygrzybiczne, niską toksyczność oraz łatwość w aplikacji. Farba ta jest wykonana na bazie naturalnych składników, co sprawia, że jest bezpieczna dla zwierząt. Wapno działa również jako naturalny środek dezynfekujący, co jest szczególnie istotne w kontekście utrzymania higieny w pomieszczeniach, gdzie przebywają zwierzęta. Dodatkowo, farby wapienne charakteryzują się dobrą paroprzepuszczalnością, co pozwala na utrzymanie odpowiedniego mikroklimatu w inwentarzu. Dzięki tym właściwościom farby wapienne są szeroko stosowane w praktyce hodowlanej, spełniając normy bezpieczeństwa i jakości. Warto również zauważyć, że farba wapienna jest łatwa do usunięcia i odnowienia, co czyni ją praktycznym rozwiązaniem w długoterminowej eksploatacji pomieszczeń inwentarskich.
Pytanie 4

Zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowej inspekcji stanu technicznego obiektu budowlanego oraz elementów budynku, co najmniej raz w roku powinny być poddawane kontroli

A. instalacje i urządzenia przeznaczone do ochrony środowiska
B. uziemienie instalacji oraz przewodów
C. zabezpieczenia i środki ochrony przed porażeniem
D. estetyka budynku oraz jego otoczenia
Odpowiedź wskazująca na instalacje i urządzenia służące ochronie środowiska jako elementy podlegające corocznej kontroli jest zgodna z przepisami prawa budowlanego oraz standardami dotyczącymi zarządzania obiektami budowlanymi. Ustawa Prawo budowlane oraz związane z nią akty prawne nakładają obowiązek regularnej kontroli stanu technicznego obiektów budowlanych, w tym instalacji, które mają kluczowe znaczenie dla ochrony środowiska. Przykładem takich instalacji są systemy wentylacyjne, oczyszczalnie ścieków czy instalacje do odprowadzania deszczówki. Regularne przeglądy tych systemów pozwalają na wczesne wykrywanie awarii, które mogą prowadzić do niekontrolowanego zanieczyszczenia środowiska. Kontrola stanu technicznego jest także zgodna z zasadami zrównoważonego rozwoju oraz podejściem proekologicznym, które stają się coraz bardziej istotne w projektowaniu i eksploatacji budynków. Dobre praktyki branżowe zalecają dokumentowanie wyników kontroli oraz podejmowanie działań naprawczych w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, co przyczynia się do trwałości oraz efektywności eksploatacyjnej obiektu.
Pytanie 5

Gęstość objętościowa skompaktowanego klińca wynosi 1 800 kg/m3. Jaką ilość tego kruszywa trzeba dostarczyć na budowę, aby uformować plac o wymiarach 10,0 × 10,0 m z warstwą grubości 15 cm przeznaczoną do składowania materiałów budowlanych?

A. 18 t
B. 180 t
C. 27 t
D. 270 t
Wybór niewłaściwej ilości kruszywa zazwyczaj wynika z błędów w obliczeniach objętości lub nieprawidłowego zrozumienia gęstości materiałów. Na przykład, przy wyborze odpowiedzi, która jest zbyt niska, można zakładać błędnie, że wystarczy tylko mała warstwa kruszywa, co prowadzi do nieodpowiedniego przygotowania podłoża. W inżynierii budowlanej, odpowiednie przygotowanie fundamentów jest kluczowe dla długotrwałej eksploatacji obiektów. Użycie mniejszych ilości kruszywa niż wymagane może skutkować osiadaniem nawierzchni, pęknięciami oraz innymi poważnymi uszkodzeniami. Z kolei zbyt duża ilość kruszywa, chociaż może wydawać się bezpiecznym rozwiązaniem, prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów i zwiększenia kosztów budowy. Istotne jest, aby podczas obliczeń brać pod uwagę nie tylko wymiary powierzchni, ale również grubość warstwy oraz właściwości fizykochemiczne używanego materiału. Warto również wziąć pod uwagę normy budowlane, które mogą wskazywać na zalecane grubości oraz gęstości dla różnych typów nawierzchni. Dobrą praktyką jest również konsultacja z inżynierami i specjalistami, aby uniknąć błędów w projektowaniu i realizacji budowy. Właściwe podejście do obliczeń i zrozumienie właściwości materiałów jest kluczem do sukcesu w projektach budowlanych.
Pytanie 6

Aby uzupełnić duże braki w tynku cementowym, należy zastosować zaprawę

A. cementową
B. gipsową
C. wapienno-gipsową
D. cementowo-wapiennej
Odpowiedź cementowa jest prawidłowa, ponieważ cement jest podstawowym składnikiem zaprawy, która charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na ściskanie oraz odpornością na warunki atmosferyczne. Przy dużych ubytkach w tynku cementowym konieczne jest użycie materiału, który zapewnia trwałość i stabilność, a zaprawy cementowe spełniają te wymagania. W praktyce, zaprawy te są często stosowane do renowacji elewacji budynków, gdzie konieczne jest wypełnienie większych ubytków, aby zapobiec dalszemu uszkodzeniu struktury. Istotne jest również, że zaprawy cementowe mogą być modyfikowane różnymi dodatkami, co pozwala na dostosowanie ich właściwości do specyficznych warunków budowlanych. Stosowanie zaprawy cementowej zgodnie z normami PN-B-10105 oraz PN-EN 998-1 zapewnia, że uzyskujemy odpowiednią jakość i trwałość wykonania, co jest kluczowe w budownictwie oraz remontach.
Pytanie 7

Zamówieniem z wolnej ręki nazywamy formę udzielania zamówienia, w której zamawiający

A. po opublikowaniu ogłoszenia o zamówieniu prowadzi rozmowy z wybranymi przez siebie wykonawcami, a potem zaprasza ich do składania ofert
B. składa zapytanie o cenę do wybranych przez siebie wykonawców i zaprasza ich do składania ofert
C. negocjuje warunki umowy dotyczącej zamówienia publicznego z wybranymi przez siebie wykonawcami, a następnie zaprasza ich do składania ofert
D. udziela zamówienia po negocjacjach wyłącznie z jednym, wybranym przez siebie wykonawcą
Odpowiedzi wskazujące na inne tryby udzielania zamówień publicznych mogą wprowadzać w błąd, ponieważ zakładają inne procedury, które nie są zgodne z definicją zamówienia z wolnej ręki. Na przykład, opcja dotycząca prowadzenia dialogu z wybranymi wykonawcami po publicznym ogłoszeniu o zamówieniu sugeruje, że zamawiający angażuje się w proces, który wymaga wcześniejszego ogłoszenia, co jest typowe dla otwartych lub ograniczonych procedur przetargowych. Takie podejście nie odpowiada specyfice zamówienia z wolnej ręki, które nie wymaga takiego ogłoszenia i umożliwia zamawiającemu bezpośredni kontakt z jednym wykonawcą. Kolejna koncepcja, która sugeruje negocjacje z wieloma wykonawcami przed złożeniem ofert, może prowadzić do sytuacji, w której proces staje się bardziej skomplikowany i czasochłonny, co stoi w sprzeczności z ideą uproszczonego zamawiania z wolnej ręki. Ponadto, negocjowanie warunków umowy z wieloma wykonawcami w kontekście zamówienia publicznego może naruszać zasady uczciwej konkurencji. Warto również zauważyć, że udzielanie zamówienia po zapytaniu o cenę nie jest zgodne z definicją tego trybu, ponieważ nie uwzględnia kluczowego aspektu negocjacji z jednym, wybranym wykonawcą. W efekcie, zrozumienie różnicy między tymi trybami jest kluczowe dla prawidłowego stosowania przepisów prawa zamówień publicznych i unikania błędów w procesach zakupowych.
Pytanie 8

Kto z wymienionych nie ma znaczenia w kontekście zagospodarowania terenu budowy według przepisów dotyczących ochrony środowiska?

A. Realizator prac
B. Architekt
C. Geodeta
D. Zamawiający
Wybór projektanta, inwestora lub wykonawcy jako osoby mającej wpływ na zagospodarowanie placu budowy jest zgodny z rzeczywistością, ponieważ każdy z tych uczestników odgrywa kluczową rolę w procesie budowlanym. Projektant ma za zadanie przygotować dokumentację projektową, uwzględniając przepisy prawa budowlanego oraz ekologiczne. To właśnie on decyduje o rozmieszczeniu budynków, dróg oraz innych obiektów na placu budowy, co ma bezpośrednie konsekwencje dla ochrony środowiska. Inwestor natomiast, jako osoba finansująca projekt, również ma wpływ na wybór rozwiązań technologicznych, które mogą wpływać na środowisko. Na przykład, decydując się na użycie bardziej ekologicznych materiałów budowlanych, może zmniejszyć negatywny wpływ inwestycji na otoczenie. Wykonawca robót, odpowiadając za realizację projektu, musi przestrzegać zarówno dokumentacji projektowej, jak i przepisów dotyczących ochrony środowiska, co z kolei oznacza, że jego decyzje mogą wpływać na to, w jaki sposób plac budowy będzie zarządzany pod kątem ochrony środowiska. Warto podkreślić, że nieprawidłowe postrzeganie roli geodety jako decydenta w tej kwestii może wynikać z mylnego przekonania, że wszyscy uczestnicy procesu budowlanego mają takie same kompetencje w zakresie ochrony środowiska, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Każda z tych ról ma swoje odrębne zadania oraz odpowiedzialności, a zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem budowlanym zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Pytanie 9

Rozbiórka budynku murowanego zaczyna się od usunięcia

A. ścianek działowych
B. urządzeń i sieci instalacji
C. elementów więźby dachowej
D. stropów
Rozpoczęcie rozbiórki od demontażu ścianek działowych, stropów czy elementów więźby dachowej może prowadzić do poważnych problemów związanych z bezpieczeństwem oraz wydajnością procesu rozbiórkowego. Demontaż ścianek działowych jako pierwszego kroku może nie uwzględniać obecności instalacji, co stwarza ryzyko uszkodzenia układów elektrycznych czy wodno-kanalizacyjnych. Warto zauważyć, że instalacje te są często ukryte w ścianach i ich usunięcie bez wcześniejszego demontażu może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. W przypadku stropów, ich demontaż przed usunięciem instalacji również stawia w niebezpieczeństwo zarówno pracowników, jak i otoczenie. Elementy więźby dachowej, demontowane przed zidentyfikowaniem i usunięciem instalacji, mogą prowadzić do nieprzewidzianych wypadków, a także do zniszczenia innych elementów budynku. Takie podejście odzwierciedla typowe błędy myślowe, które wynikają z niedostatecznej analizy procesu rozbiórkowego oraz braku zrozumienia, jak ważne jest bezpieczeństwo i dokładność w planowaniu. W praktyce, aby uniknąć takich sytuacji, kluczowe jest przeprowadzenie dokładnej inwentaryzacji i planowania przed rozpoczęciem jakiejkolwiek pracy rozbiórkowej, co jest zgodne z normami BHP oraz dobrymi praktykami inżynieryjnymi.
Pytanie 10

W sytuacji, gdy nie da się precyzyjnie określić przedmiotu zamówienia ani zdefiniować aspektów prawnych i finansowych, a cena nie jest jedynym kryterium przy wyborze najkorzystniejszej oferty, zamawiający prowadzi rozmowy z wybranymi wykonawcami, po czym zaprasza ich do składania ofert. Jak nazywa się taki sposób udzielania zamówienia?

A. negocjacje z ogłoszeniem
B. dialog konkurencyjny
C. zamówienie z wolnej ręki
D. zapytanie o cenę
Wybór nieprawidłowego podejścia w kontekście udzielania zamówienia publicznego może wynikać z pomylenia różnych trybów postępowania. Zapytanie o cenę to tryb stosowany w prostszych sytuacjach, gdzie przedmiot zamówienia jest jasno określony, a cena jest kluczowym czynnikiem decydującym o wyborze oferty. To podejście nie przewiduje interakcji z wykonawcami, co może ograniczać możliwość dostosowania oferty do specyficznych potrzeb zamawiającego. Z kolei zamówienie z wolnej ręki, choć może być stosowane w sytuacjach wyjątkowych, nie obejmuje dialogu z wieloma wykonawcami, co czyni je mniej elastycznym w kontekście negocjacji i dostosowywania oferty do wymagań zamawiającego. Negocjacje z ogłoszeniem to kolejny tryb, który również nie przewiduje etapu prowadzenia dialogu, a raczej skupia się na ofertach już złożonych przez wykonawców. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich nieprawidłowych wniosków obejmują nieporozumienia dotyczące specyfiki zamówienia oraz niedostateczne rozumienie różnicy między dialogiem konkurencyjnym a innymi trybami postępowania. Kluczowe jest, aby zamawiający dobrze rozumiał, jaką formę udzielania zamówienia wybrać, aby maksymalizować szanse na uzyskanie optymalnych rezultatów.
Pytanie 11

Po zakończeniu terminu na składanie ofert w procesie ubiegania się o zamówienie publiczne, wykonawca

A. ma prawo wycofać ofertę
B. może zmodyfikować ofertę, jeżeli tak postanowi Prezes Urzędu Zamówień Publicznych
C. nie ma możliwości ani zmiany oferty, ani jej wycofania
D. może zmienić ofertę
Wydaje się, że odpowiedzi sugerujące możliwość wycofania lub zmiany oferty po upływie terminu składania są oparte na nieścisłym rozumieniu regulacji prawnych dotyczących zamówień publicznych. Kluczową kwestią jest to, że przepisy prawa jasno wskazują, iż termin składania ofert jest momentem, po którym oferty stają się wiążące. Z tego wynika, że jakiekolwiek próby dokonania zmian lub wycofania oferty są sprzeczne z zasadą stabilności procesu przetargowego. Możliwość wycofania oferty jest ściśle ograniczona do momentu przed upływem terminu, co ma na celu zapewnienie równego traktowania wszystkich wykonawców oraz ochrony przed nadużyciami. Odnośnie zmiany oferty, nawet w przypadkach, gdy Prezes Urzędu Zamówień Publicznych mógłby sugerować taką możliwość, nie jest to zgodne z obowiązującym prawem. W praktyce, wprowadzenie zmian w ofercie po upływie terminu mogłoby prowadzić do sytuacji, w których wykonawcy mogliby manipulować swoimi ofertami w celu uzyskania korzyści, co jest niezgodne z zasadami uczciwej konkurencji. Takie podejście może generować niepewność oraz zniechęcać inne podmioty do udziału w przetargach, a także podważać zaufanie do całego systemu zamówień publicznych. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie ustalonych terminów i zasad, co jest zgodne z praktykami najlepszych działań w obszarze zarządzania zamówieniami publicznymi.
Pytanie 12

Jakie obciążenia wpływają na więźbę dachową w sposób asymetryczny?

A. Obciążenie związane z pokryciem dachu
B. Obciążenie spowodowane wiatrem
C. Obciążenie wynikające z masy własnej
D. Obciążenie wywołane śniegiem
Wszystkie pozostałe obciążenia, takie jak obciążenie pokryciem dachowym, ciężarem własnym oraz śniegiem, działają na więźbę dachową symetrycznie. Obciążenie pokryciem dachowym wynika z ciężaru materiałów wykończeniowych, które są równomiernie rozmieszczone na całej powierzchni dachu. Ta jednostajność sprawia, że nie występują znaczące różnice w rozkładzie obciążenia, co nie wpływa na stabilność konstrukcji w sposób asymetryczny. Podobnie, ciężar własny więźby jest rozłożony równomiernie na całej strukturze. Zazwyczaj projektanci przyjmują ten ciężar jako stały w obliczeniach, gdzie jego rozkład jest przewidywalny i symetryczny. Obciążenie śniegiem również jest analizowane pod kątem jednolitego pokrycia, chociaż może to się różnić w zależności od kąta nachylenia dachu oraz lokalnych warunków klimatycznych. Problemy pojawiają się jednak, gdy śnieg gromadzi się nierównomiernie, co może prowadzić do lokalnych przeciążeń. Jednakże, w porównaniu do obciążenia wiatrem, które jest dynamiczne i może zmieniać swoje kierunki oraz intensywność, te obciążenia są bardziej przewidywalne. W ten sposób, mylenie rodzaju obciążeń i ich wpływu na dach może prowadzić do nieprawidłowych wniosków dotyczących projektowania i oceny bezpieczeństwa konstrukcji.
Pytanie 13

Przedmiot zamówienia określony w specyfikacji istotnych warunków zamówienia to

A. wizualizacja komputerowa planowanej inwestycji
B. model lub makieta inwestycji
C. projekt budowlany
D. opis przedmiotu zamówienia
Odpowiedź 'opis przedmiotu zamówienia' jest prawidłowa, ponieważ w specyfikacji istotnych warunków zamówienia (SIWZ) kluczowym elementem jest jasne i precyzyjne zdefiniowanie przedmiotu zamówienia. Opis ten powinien zawierać wszystkie istotne cechy, wymagania i oczekiwania dotyczące dostaw, usług lub robót budowlanych, które zamawiający chce zrealizować. Przykładowo, w przypadku zamówienia na budowę drogi, opis powinien zawierać takie szczegóły jak długość, rodzaj nawierzchni, a także wymagania dotyczące bezpieczeństwa. Zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych, dobrze skonstruowany opis przedmiotu zamówienia umożliwia wykonawcom właściwe zrozumienie potrzeb zamawiającego, co z kolei prowadzi do składania bardziej adekwatnych ofert. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe, gdyż nieprawidłowo zdefiniowany przedmiot zamówienia może prowadzić do problemów na etapie realizacji umowy oraz do sporów prawnych. W kontekście standardów branżowych, dobrze sformułowany opis powinien być zgodny z normami ISO, które podkreślają znaczenie jasności i precyzji w dokumentacji projektowej.
Pytanie 14

Jeśli inwestor w trakcie realizacji prac wprowadził zmiany w zakresie ilości robót względem kosztorysu ofertowego, to w celu ich rozliczenia powinien sporządzić kosztorys

A. inwestorski
B. ofertowy
C. zamienny
D. dodatkowy
Kosztorys zamienny jest dokumentem, który służy do rozliczenia robót budowlanych, gdy występują odstępstwa od pierwotnego kosztorysu ofertowego. W sytuacji, kiedy inwestor dokonuje zmian w ilości robót, sporządzenie kosztorysu zamiennego jest niezbędne, aby odpowiednio skalkulować nowe koszty oraz zweryfikować, czy zmiany są zgodne z warunkami umowy. Przykładowo, jeśli w trakcie realizacji projektu zwiększa się ilość prac związanych z budową, a pierwotny kosztorys nie obejmował tych dodatkowych działań, to kosztorys zamienny uwzględni nową ilość robót oraz ich koszt, co pozwoli na precyzyjne rozliczenie wykonanych prac. W branży budowlanej, zgodnie z normami, kosztorys zamienny powinien być sporządzony z zachowaniem przejrzystości oraz szczegółowości, aby wszyscy interesariusze mogli zrozumieć wprowadzone zmiany oraz ich wpływ na całkowity koszt inwestycji.
Pytanie 15

Kesony wykorzystuje się do budowy

A. studni fundamentowych poniżej poziomu wody gruntowej
B. fundamentów pod wodą lub w gruntach silnie nawodnionych
C. fundamentów skrzyniowych
D. żelbetowych fundamentów rusztowych
Kesony to specjalistyczne konstrukcje służące do budowy fundamentów pod wodą lub w gruntach silnie nawodnionych. Używane są głównie w miejscach, gdzie tradycyjne metody budowy fundamentów nie są wystarczające z uwagi na wysokie poziomy wód gruntowych. Kesony są zazwyczaj wykonane ze stali lub betonu i są umieszczane na dnie zbiorników wodnych, gdzie następnie wypełniane są betonem, co zapewnia stabilność i nośność konstrukcji. Na przykład, kesony są często stosowane w budowie portów, falochronów czy mostów, gdzie istotne jest zagwarantowanie odpowiedniego wsparcia dla konstrukcji w trudnych warunkach gruntowych. Zgodnie z normami budowlanymi, projektowanie i wykonanie kesonów musi być zgodne z odpowiednimi standardami inżynieryjnymi, co gwarantuje ich trwałość i bezpieczeństwo eksploatacji. Dodatkowo, kesony mogą być również wykorzystane do budowy studni fundamentowych, jednak ich głównym zastosowaniem są fundamenty w środowisku wodnym.
Pytanie 16

Jakie materiały można wykorzystać do izolacji termicznej?

A. lastryko
B. masa asfaltowa
C. luksfery
D. szkło piankowe
Lastryko to materiał kompozytowy, który składa się z fragmentów kamienia i cementu, a jego główną funkcją jest tworzenie powierzchni podłogowych i dekoracyjnych. Choć posiada pewne właściwości izolacyjne, nie jest uznawane za skuteczny materiał do izolacji cieplnych. Właściwości termiczne lastryka są znacznie gorsze w porównaniu do innych materiałów, co ogranicza jego zastosowanie w kontekście izolacji cieplnych budynków. Z kolei masa asfaltowa, będąca mieszaniną asfaltu i kruszywa, wykorzystuje się głównie w budownictwie drogowym i nie jest przeznaczona do izolacji cieplnych budynków, a jej zastosowanie w tym zakresie byłoby niewłaściwe i mogłoby prowadzić do poważnych problemów związanych z efektywnością energetyczną. Luksfery, czyli szklane bloki budowlane, również nie są materiałem izolacyjnym w kontekście termicznym. Ich funkcja polega na przepuszczaniu światła przy jednoczesnym ograniczeniu niepożądanych efektów wizualnych. Pomimo że luksfery oferują pewną izolacyjność, ich zdolności do zatrzymywania ciepła są dalekie od standardów wymaganych dla skutecznych izolacji cieplnych. Wybierając materiały do izolacji cieplnej, kluczowe jest kierowanie się ich przewodnictwem cieplnym oraz sprawdzonymi właściwościami, co pozwoli uniknąć błędnych wyborów i zapewni optymalną efektywność energetyczną budynków.
Pytanie 17

Zgodnie z fragmentem SIWZ dotyczącym opisu sposobu przygotowania oferty

XII. Opis sposobu przygotowania oferty.
1.Ofertę wraz z załącznikami należy sporządzić z zachowaniem formy pisemnej, zapakować w kopertę A4 z adnotacją: „Oferta – Przetarg na: Modernizacja Domu Kultury w miejscowości ......." nie otwierać przed 15.10.2019 r. godz. 11:00.
2.Zamawiający żąda wskazania przez wykonawcę w ofercie części zamówienia, której wykonanie powierzy podwykonawcom.
3.Dokumenty (w formie oryginału lub kopii poświadczonych za zgodność z oryginałem przez wykonawcę lub osobę upoważnioną, z zachowaniem sposobu reprezentacji) i oświadczenia wymagane od wykonawców w przedmiotowym postępowaniu:
- wypełniony formularz oferty;
- dokumenty i oświadczenia potwierdzające spełnienie warunków udziału w postępowaniu (...);
- dowód wniesienia wadium (...)
4.Zamawiający nie wymaga dołączenia do oferty kosztorysu.
(...)

A. wykonawca w przypadku powierzenia części zamówienia podwykonawcom nie musi przekazywać tej informacji zamawiającemu.
B. dokumenty wymagane od wykonawców w postępowaniu to tylko formularz ofertowy i dowód wniesienia wadium.
C. należy wykonać wskazaną adnotację i zapisać termin wraz z godziną, do której oferta nie może być otwierana.
D. zamawiający wymaga, aby do złożenia oferty dołączyć kosztorys.
W analizowanej sytuacji pojawia się kilka koncepcji, które są niezgodne z zapisami SIWZ. W pierwszej z nich stwierdza się, że wymagane dokumenty to jedynie formularz ofertowy i dowód wniesienia wadium. To podejście jest mylne, ponieważ każdy przetarg wymaga odpowiednich załączników, które nie tylko potwierdzają spełnienie wymagań, ale także są kluczowe dla oceny ofert przez zamawiającego. Kolejna kwestia dotyczy konieczności adnotacji na kopercie. Oferowane stwierdzenie o braku potrzeby określenia terminu otwarcia oferty jest niezgodne z praktykami branżowymi, które wymagają jednoznacznego wyznaczenia czasu otwarcia ofert, aby uniknąć sytuacji nieuczciwej konkurencji. Następnie pojawia się stwierdzenie o zwolnieniu wykonawcy z obowiązku informowania zamawiającego o powierzeniu części zamówienia podwykonawcom. Tego rodzaju działanie jest niezgodne z duchem przejrzystości w zamówieniach publicznych, gdyż zamawiający ma prawo do wiedzy na temat struktury wykonawcy i jego podwykonawców. Ostatnia kwestia odnosi się do wymogu załączenia kosztorysu do oferty, co jest również błędne, ponieważ w zależności od specyfiki przetargu, kosztorys może nie być wymagany w dokumentacji ofertowej. Wszystkie te błędne założenia prowadzą do nieprawidłowych wniosków i mogą skutkować odrzuceniem oferty, co podkreśla znaczenie szczegółowego zapoznania się z wymaganiami zawartymi w SIWZ.
Pytanie 18

Jakiego typu kosztorys, według Prawa zamówień publicznych, stworzy wykonawca na etapie przetargu dotyczącego robót budowlanych?

A. Ofertowy
B. Powykonawczy
C. Dodatkowy
D. Zamienny
Odpowiedź 'ofertowy' jest rzeczywiście trafiona. Jak mówi Prawo zamówień publicznych, jak ktoś składa ofertę na roboty budowlane, to musi przygotować kosztorys ofertowy. To jest super ważny dokument, bo dzięki niemu można określić, ile ta oferta naprawdę będzie kosztować. No i jest też przydatny, żeby porównać różne oferty w przetargu. Kosztorys powinien mieć wszystkie szczegóły, takie jak lista robót, materiały i ich ceny. Na przykład, przy budowie drogi, wykonawca musi uwzględnić wszystkie prace i potrzebne materiały, żeby zamawiający mógł zobaczyć, jakie będą całkowite koszty. Dobrze jest, jeśli kosztorys opiera się na aktualnych cenach rynkowych, bo to zwiększa jego wiarygodność i pomaga uniknąć problemów później. Tak więc, dobrze zrobiony kosztorys ofertowy to podstawa skutecznego zarządzania projektem budowlanym.
Pytanie 19

Wskaż osobę odpowiedzialną za zapisy w dzienniku budowy, które dotyczą temperatury i opadów w trakcie betonowania fundamentów?

A. Majster robót betonowych
B. Kierownik budowy
C. Inspektor nadzoru budowlanego
D. Inwestor
Wybierając inspektora nadzoru budowlanego, majstra robót betonowych lub inwestora jako odpowiedzialnych za wpisy do dziennika budowy, można napotkać kilka istotnych nieporozumień dotyczących ról i odpowiedzialności na placu budowy. Inspektor nadzoru budowlanego pełni funkcję kontrolną i nadzorującą, ale nie jest odpowiedzialny za prowadzenie dziennika budowy. Jego zadaniem jest zapewnienie, że prace są wykonywane zgodnie z przepisami oraz projektem, a nie dokumentowanie codziennych warunków pracy. Majster robót betonowych natomiast odpowiedzialny jest za realizację robót betoniarskich i nadzór nad ekipą, ale również nie prowadzi dziennika budowy. Jego zadania koncentrują się na jakości wykonania i technologii procesu, a nie na dokumentacji dotyczącej warunków zewnętrznych. W przypadku inwestora, jego rola ogranicza się do finansowania projektu oraz podejmowania strategicznych decyzji, a nie do codziennych operacji budowlanych. Dlatego wybór jednej z tych opcji jako odpowiedzialnej za wpisy do dziennika budowy prowadzi do błędnych wniosków dotyczących struktury organizacyjnej i odpowiedzialności na budowie. Kluczowe jest zrozumienie, że kierownik budowy, jako osoba odpowiedzialna za całość procesu budowlanego, musi dokumentować i monitorować wszystkie czynniki mające wpływ na realizację projektu, w tym warunki pogodowe, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.
Pytanie 20

W przypadku oparzenia cieplnego, co należy zrobić z poparzonym miejscem?

A. posmarować tłuszczem
B. przykryć opatrunkiem
C. schłodzić zimną wodą
D. zdezynfekować spirytusem
Schłodzenie poparzonego miejsca zimną wodą jest naprawdę ważne, gdy mamy do czynienia z oparzeniem. Pomaga to nie tylko w złagodzeniu bólu, ale też zmniejsza uszkodzenia tkanek. Pamiętaj, że woda powinna być chłodna, ale nie lodowata, żeby nie zrobić sobie jeszcze większej krzywdy. Zaleca się schładzanie przez przynajmniej 10-20 minut, co mówią specjaliści z amerykańskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Przykładowo, gdy ktoś się poparzy podczas gotowania, szybkie przemywanie pod bieżącą wodą może pomóc w zmniejszeniu stanu zapalnego i przyspieszyć gojenie. Ważne, żeby działać jak najszybciej po oparzeniu, bo im szybciej interweniujesz, tym lepiej. Poza tym schłodzona skóra może zapobiec powstawaniu pęcherzy, co z kolei zmniejsza ryzyko infekcji. Dobrze jest pamiętać, że odpowiednie postępowanie według norm medycznych naprawdę może zwiększyć komfort pacjenta i skuteczność leczenia oparzeń.
Pytanie 21

Jak przeprowadza się budowę ścian szczelinowych?

A. Zarówno warstwa konstrukcyjna, jak i osłonowa są wznoszone jednocześnie
B. Początkowo buduje się warstwę konstrukcyjną ściany do wysokości jednej kondygnacji, a później warstwę osłonową
C. Najpierw podnosi się warstwę osłonową ściany do wysokości jednej kondygnacji, a następnie warstwę konstrukcyjną
D. Najpierw wznosi się warstwę konstrukcyjną ściany do wysokości całego budynku, a potem warstwę osłonową
W podejściu, w którym najpierw wznosi się warstwę konstrukcyjną na wysokość jednej kondygnacji, a następnie warstwę osłonową, istnieje ryzyko związane z osiadaniem oraz brakiem odpowiedniej integracji obu warstw. Takie podejście może prowadzić do problemów z wodoodpornością ścian, ponieważ warstwa osłonowa, nie będąc odpowiednio zintegrowana z warstwą konstrukcyjną, może nie spełniać swojej funkcji ochronnej. W konsekwencji, woda gruntowa może przenikać przez szczeliny między warstwami, co w dłuższej perspektywie prowadzi do degradacji materiałów oraz zwiększenia kosztów konserwacji. W przypadku wznoszenia najpierw warstwy osłonowej, ważne jest, aby pamiętać, że taka strategia nie zapewnia stabilności strukturalnej, ponieważ warstwa konstrukcyjna, która powinna przenosić obciążenia, jest pozostawiana na później. Podobnie, podejście do budowy, w którym warstwa konstrukcyjna jest wznoszona na wysokość budynku, a następnie warstwa osłonowa, może prowadzić do problemów z wykonaniem połączeń międzywarstwowych. Zastosowanie nieprawidłowej sekwencji budowy wpływa na jakość i bezpieczeństwo całej konstrukcji, co jest niezgodne z zasadami sztuki budowlanej oraz standardami takimi jak PN-EN 1997-1, które precyzują wymagania dotyczące geotechniki i projektowania fundamentów.
Pytanie 22

Umowy w zakresie zamówień publicznych mogą być zawierane na okres

A. nie przekraczający 2 lata
B. nie dłuższy niż 3 lata
C. nieokreślony
D. nie dłuższy niż 4 lata
Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że umowy mogą być zawierane na 2 lub 3 lata, jest po prostu błędny, jeśli chodzi o obowiązujące przepisy. Ograniczenie do 2 lat może powodować, że zamawiający będą mieli kłopot z realizacją długoterminowych projektów, które wymagają więcej czasu na zaplanowanie i zrobienie wszystkiego. Przykładem mogą być skomplikowane zamówienia, jak budowa szpitali czy dużych biurowców, gdzie krótszy kontrakt może prowadzić do nieefektywnego zarządzania projektem i wyższych kosztów związanych z koniecznością organizowania przetargów na nowo. Poza tym, odpowiedź mówiąca o umowach na czas nieokreślony też jest nieodpowiednia, bo w polskim prawie publicznym mogą być one stosowane tylko w wyjątkowych sytuacjach, a nie jako norma. To może wprowadzać niepewność w relacje między zamawiającymi a wykonawcami i sprawiać trudności w kontrolowaniu jakości. Z mojego doświadczenia, takie podejście prowadzi do nieporozumień i prawnych sporów, co jest w sprzeczności z ideą przejrzystości i efektywności w zamówieniach publicznych.
Pytanie 23

Stabilizację konstrukcji rusztowania osiąga się przez wykonanie

A. wspornika
B. stężenia ukośnego
C. podwaliny
D. pomostu roboczego
Podstawowym błędem w koncepcji usztywnienia rusztowania jest mylenie różnych elementów konstrukcyjnych, które nie mają na celu stabilizacji całej struktury. Pomost roboczy pełni rolę platformy, na której wykonuje się prace, ale nie wpływa na usztywnienie rusztowania. Jego zadaniem jest zapewnienie miejsca do pracy, a nie stabilizowanie konstrukcji, co może prowadzić do mylnego przekonania, że jest to kluczowy element w kontekście sztywności. Podwalina, jako element podpierający rusztowanie, również nie ma na celu usztywnienia całej konstrukcji; jest to bardziej kwestia wsparcia i rozłożenia obciążeń na podłoże. Wspornik pełni funkcję dodatkowego podparcia, ale jego zastosowanie nie zastępuje stężeń ukośnych, które są niezbędne do przenoszenia sił bocznych. Te błędne koncepcje wynikają często z niewłaściwego zrozumienia roli poszczególnych elementów konstrukcyjnych, co może prowadzić do poważnych zagrożeń dla bezpieczeństwa podczas prac na rusztowaniu. W praktyce, stosowanie niewłaściwych elementów do usztywniania może skutkować niestabilnością całej konstrukcji, co jest niezgodne z obowiązującymi normami oraz standardami budowlanymi. Dobrze zaprojektowane rusztowanie powinno zawsze uwzględniać odpowiednią kombinację stężeń ukośnych, aby zapewnić bezpieczeństwo użytkowników oraz stabilność całej konstrukcji.
Pytanie 24

W której sekcji kosztorysu można znaleźć zestawienie wartości różnych elementów robót?

A. Ogólna charakterystyka obiektu
B. Kalkulacja kosztorysowa
C. Strona tytułowa
D. Tabela elementów scalonych
Ogólna charakterystyka obiektu, kalkulacja kosztorysowa oraz strona tytułowa pełnią różne role w procesie kosztorysowania, ale nie spełniają funkcji zestawienia wartości poszczególnych elementów robót. Ogólna charakterystyka obiektu zawiera podstawowe informacje dotyczące projektu, takie jak jego funkcja, lokalizacja, czy powierzchnia, ale nie odnosi się do szczegółowych elementów kosztowych. W wielu przypadkach jest to dokument, który wprowadza do zagadnienia, jednak nie dostarcza szczegółowych danych finansowych. Kalkulacja kosztorysowa to proces, który obejmuje obliczenia i analizy dotyczące całkowitych kosztów realizacji projektu, ale nie przedstawia tych wartości w formie zestawienia, jakie można znaleźć w tabeli elementów scalonych. Strona tytułowa z kolei ma funkcję informacyjną i formalną, przedstawiając dane identyfikacyjne dokumentu, ale nie zawiera żadnych informacji o kosztach czy elementach robót. Błąd myślowy, który często występuje, polega na myleniu różnych elementów dokumentacji i nie rozumieniu, że każda część kosztorysu ma swoją specyfikę i przeznaczenie. Kluczowe jest zrozumienie struktury dokumentów kosztorysowych oraz ich wzajemnych relacji, co pozwala uniknąć nieporozumień i błędów w procesie przygotowywania kosztorysów.
Pytanie 25

Powierzchnię stropu żelbetowego monolitycznego, wspieranego na ścianach murowanych, określa się, przyjmując wymiary płyty

A. po obrysie zewnętrznych krawędzi ścian
B. z uwzględnieniem oparcia na ścianach
C. w świetle ścian
D. w osiach ścian
Odpowiedź 'z uwzględnieniem jej oparcia na ścianach' jest prawidłowa, ponieważ podczas obmiaru powierzchni płyty stropowej żelbetowej kluczowe jest uwzględnienie jej rzeczywistego wsparcia. Płyta stropowa może mieć różne wymiary w zależności od sposobu, w jaki jest oparta na ścianach. Oparcie płyty na ścianach murowanych oznacza, że musimy uwzględnić całą powierzchnię, która jest wspierana przez te ściany. W praktyce, pomiar tego rodzaju jest istotny dla zapewnienia odpowiedniej nośności stropu oraz dla dokładnego oszacowania ilości zastosowanego materiału, co jest zgodne z normami budowlanymi. Dodatkowo, takie podejście pomaga w realizacji projektów zgodnych z zasadami zrównoważonego budownictwa, ograniczając nadmiar materiałów i kosztów budowy. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie stropów w budynkach wielorodzinnych, gdzie precyzyjne obmiary mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i efektywności konstrukcji.
Pytanie 26

Zysk obliczany jest jako procent od

A. całkowitych wydatków na materiały i sprzęt
B. bezpośrednich kosztów materiałów, robocizny oraz sprzętu
C. pośrednich wydatków związanych z robocizną oraz sprzętem
D. kosztów bezpośrednich i pośrednich robocizny oraz sprzętu
Kwotę zysku oblicza się jako procent od kosztów, które ponosimy na materiały i robociznę, bo to te wydatki najbardziej wpływają na to, czy projekt jest opłacalny. Koszty bezpośrednie to takie, które możemy przypisać bezpośrednio do robót, jak na przykład wydatki na materiały, prace ludzi i wynajem sprzętu. Z kolei koszty pośrednie to te, które nie są przypisane do konkretnego wyrobu, ale są potrzebne, żeby cała firma mogła działać, na przykład koszt administracji. W budownictwie, żeby określić, jaki mamy zysk z jakiejś budowy, musimy uwzględnić wszystkie koszty związane z pracownikami i sprzętem, a potem spojrzeć, jaką część z tego stanowi zysk. To podejście jest zgodne z zasadami rachunkowości, które mówią, jak ważna jest analiza kosztów przy podejmowaniu decyzji biznesowych. Dobrze zrobiona analiza wydatków może pomóc nam lepiej zarządzać i w dłuższej perspektywie zwiększyć zyski.
Pytanie 27

Na podstawie danych zawartych w książce obmiarowej można stworzyć kosztorys

A. inwestorski
B. ofertowy
C. powykonawczy
D. ślepy
Kosztorys inwestorski, ofertowy i ślepy to różne rodzaje dokumentów, które służą innym celom na etapie realizacji projektu budowlanego, co może prowadzić do mylnych wniosków jeśli chodzi o ich funkcję. Kosztorys inwestorski jest przygotowywany na etapie planowania projektu, zanim jeszcze prace budowlane się rozpoczną. Opiera się na przewidywanych kosztach i ma na celu oszacowanie budżetu, ale nie uwzględnia faktycznych danych z realizacji. Kosztorys ofertowy, z kolei, jest dokumentem, który wykonawcy przygotowują, aby zaprezentować swoje kalkulacje kosztów przed podpisaniem umowy. W przeciwieństwie do kosztorysu powykonawczego, nie bazuje na rzeczywistych obmiarach, lecz na szacunkach. Odpowiedź dotycząca kosztorysu ślepego wprowadza dodatkowy zamęt, gdyż jest to kosztorys sporządzony bez rzeczywistych danych pomiarowych, a więc nie może stanowić podstawy do rozliczenia po zakończeniu prac. W praktyce budowlanej jednak takie podejście może prowadzić do nieporozumień i nieefektywności, ponieważ nie daje rzetelnej informacji o rzeczywistych wydatkach. Zrozumienie różnic między tymi rodzajami kosztorysów jest kluczowe dla właściwego zarządzania projektami budowlanymi i ich finansowaniem.
Pytanie 28

Jakie narzędzia wykorzystuje się do wykonywania gniazd w drewnie?

A. siekierki
B. wiertła
C. piłki
D. dłuta
Dłuta są narzędziem specjalistycznym, które są powszechnie stosowane w obróbce drewna, zwłaszcza do wykonywania gniazd. Gniazda to wgłębienia w drewnie, które umożliwiają łączenie dwóch elementów, na przykład w konstrukcjach meblowych. Dłuta, w przeciwieństwie do innych narzędzi, takich jak piły czy świdry, pozwalają na precyzyjne usuwanie materiału, co jest niezbędne w procesie formowania gniazd. Wykorzystanie dłuta w tym kontekście pozwala na uzyskanie gładkich krawędzi i dokładnych wymiarów, co jest kluczowe dla estetyki i funkcjonalności konstrukcji. W praktyce, aby wykonać gniazdo, należy wybrać odpowiednią szerokość dłuta, dostosowaną do wielkości łączonych elementów. Dłuta są dostępne w różnych kształtach i rozmiarach, co umożliwia ich zastosowanie w wielu technikach rzemieślniczych. Stosowanie dłuta zgodnie z zasadami ergonomii pozwala na zminimalizowanie ryzyka kontuzji oraz zwiększenie efektywności pracy. Warto również pamiętać o regularnym ostrzeniu narzędzi, co zapewnia ich długowieczność oraz jakość wykonywanych prac.
Pytanie 29

Na podstawie danych z tabeli oblicz rzeczywistą powierzchnię składowiska F dla żwiru przeznaczonego do rozładunku ręcznego na terenie budowy. Do obliczeń wykorzystaj wzór F = Fnetto · K

Powierzchnia zajmowana przez sam materiał (zwir) (Fnetto) [m2]Współczynnik zwiększający powierzchnię składowania zależny od rodzaju materiału oraz sposobu przechowywania (K)
Składowiska otwarte materiałów sypkich z rozładunkiem ręcznymSkładowiska otwarte materiałów sypkich z rozładunkiem mechanicznym
101,42,5

A. 14 m2
B. 35 m2
C. 25 m2
D. 10 m2
Poprawna odpowiedź to 14 m2. Aby obliczyć rzeczywistą powierzchnię składowiska żwiru, musimy zastosować odpowiedni wzór, który uwzględnia powierzchnię netto (Fnetto) oraz współczynnik K. W przypadku składowisk otwartych materiałów sypkich z rozładunkiem ręcznym, współczynnik K wynosi 1,4. Zatem, mając powierzchnię netto równą 10 m2, obliczenia wyglądają następująco: F = Fnetto · K = 10 m2 · 1,4 = 14 m2. W praktyce, dokładne obliczenia powierzchni składowisk są kluczowe dla zarządzania przestrzenią na placu budowy oraz dla zapewnienia efektywnego rozładunku materiałów. Zastosowanie wzoru F = Fnetto · K pomaga w prawidłowym zaplanowaniu nie tylko powierzchni, ale także pojemności składowisk, co jest niezbędne dla utrzymania porządku na placu budowy oraz w zachowaniu zgodności z normami bezpieczeństwa. Znajomość takich standardów jest niezbędna w branży budowlanej, aby unikać przeciążeń powierzchni, które mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji podczas rozładunku.
Pytanie 30

Na podstawie danych z tabeli oblicz wartość obciążenia charakterystycznego wywołanego płytą pilśniową porowatą o grubości 25 mm, jakie przypada na 1 m2 stropu Kleina.

Fragment zestawienia obciążeń stałych na 1 m2 stropu Kleina
WyszczególnienieObciążenie charakterystyczne kN/m2Współczynnik obciążeniaObciążenie obliczeniowe kN/m2
Obciążenia stałe:
- płytki PVC na kleju		0,071,20,08
- gładź cementowa o grubości 30 mm
  0,030 × 21,00		0,631,30,82
- papa0,051,20,06
- płyta pilśniowa porowata o grubości 2 × 12.5 mm
  0,025 × 4,00		?1,30,13
- podkład cementowy o grubości 35 mm
  0,035 × 21,00		0,741,30,96
- warstwa keramzytu o grubości 100 mm
  0,100 × 8,00		0,801,2?

A. 0,01 kN/m2
B. 0,10 kN/m2
C. 0,13 kN/m2
D. 0,25 kN/m2
Wybór niepoprawnej odpowiedzi wskazuje na pewne niedoprecyzowanie w zrozumieniu zasad obliczania obciążenia charakterystycznego. Odpowiedzi takie jak 0,13 kN/m2, 0,01 kN/m2 oraz 0,25 kN/m2 mogą wynikać z błędnych założeń, takich jak nieprawidłowe przeliczenia jednostek lub błędne interpretacje tabeli. Na przykład, wartość 0,13 kN/m2 mogłaby sugerować, że osoba odpowiedzialna za wybór tej opcji pomyliła jednostki lub nie uwzględniła współczynnika, który ma zastosowanie w kontekście obliczeń. Odpowiedź 0,01 kN/m2 jest rażąco zaniżona, co może sugerować ignorowanie całkowitej grubości płyty i niewłaściwe przeliczenie. Z kolei wybór 0,25 kN/m2 mógłby być wynikiem pomylenia obliczeń z inną sytuacją konstrukcyjną, gdzie występują inne materiały lub złożenia strukturalne. Właściwe rozumienie obliczeń obciążenia charakterystycznego jest kluczowe dla inżynierów budowlanych, którzy muszą być w stanie precyzyjnie ocenić wpływ materiałów i ich właściwości na bezpieczeństwo całej konstrukcji. W praktyce, każdy inżynier powinien posługiwać się tabelami i standardami budowlanymi, aby uniknąć takich nieporozumień, a także stosować poprawne metody obliczeniowe zgodne z normami branżowymi.
Pytanie 31

Która z podanych metod organizacji pracy pozwala na najszybsze zrealizowanie robót przy jednoczesnym użyciu dużej liczby pracowników i zasobów produkcyjnych?

A. Metoda kolejnego wykonywania robót
B. Metoda pracy ciągłej
C. Metoda pracy równomiernej
D. Metoda równoległego wykonywania robót
W kontekście organizacji pracy, każda z zaproponowanych metod ma swoje specyficzne zastosowania, jednak niektóre z nich nie są odpowiednie do realizacji projektów wymagających intensywnego zaangażowania zasobów. Przykładowo, metoda pracy ciągłej, chociaż efektywna w produkcji seryjnej, polega na nieprzerwanym procesie, co może prowadzić do marnotrawstwa, gdy nie wszystkie zasoby są wykorzystywane w danym momencie. Z kolei metoda kolejnego wykonywania robót zakłada, że każdy etap projektu musi być zakończony przed rozpoczęciem kolejnego, co wydłuża czas realizacji i ogranicza elastyczność w zarządzaniu zasobami. Metoda pracy równomiernej, która dąży do rozłożenia obciążenia roboczego w czasie, może okazać się zbyt wolna w kontekście projektów, gdzie priorytetem jest szybkie zakończenie prac. Typowy błąd to przekonanie, że wszystkie te metody mogą być stosowane zamiennie w różnych sytuacjach, co prowadzi do niewłaściwego doboru strategii do specyfiki projektu. W praktyce, zrozumienie, kiedy zastosować daną metodę, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania czasem i zasobami. Użycie niewłaściwej metody w sytuacji wymagającej szybkiej reakcji i intensywnego zaangażowania może prowadzić do opóźnień oraz przekroczenia budżetu.
Pytanie 32

Jeśli materiały pomocnicze stanowią 1,5% wartości materiałów podstawowych wynoszącej 100 000,00 zł, to jaki jest koszt materiałów pomocniczych?

A. 150,00 zł
B. 1 500,00 zł
C. 15,00 zł
D. 15 000,00 zł
Obliczanie kosztów materiałów pomocniczych często prowadzi do nieporozumień, szczególnie gdy w grę wchodzą różne wartości procentowe. Wiele osób może pomylić 1,5% z 0,15%, co skutkuje błędnymi wnioskami. Na przykład, jeśli ktoś obliczy 0,15% wartości 100 000,00 zł, otrzyma 150,00 zł. Jednak takie podejście jest błędne, gdyż przecenia ono wydatki na materiały pomocnicze. Inna powszechna pomyłka polega na niepoprawnym mnożeniu albo używaniu wartości całkowitych bez uwzględnienia procentu. Niekiedy osoby mylą też jednostki miary lub niepotrzebnie wprowadzają dodatkowe czynniki, co prowadzi do dalszych zawirowań w obliczeniach. Ważne jest, aby podczas pracy z danymi liczbowymi zawsze stosować poprawne wzory oraz zachować szczególną ostrożność podczas konwersji wartości procentowych. Zrozumienie, jak obliczenia procentowe wpływają na całość budżetu, jest niezbędne, aby unikać takich błędów i podejmować świadome decyzje finansowe. Rachunkowość wymaga precyzji, dlatego kluczowe jest praktykowanie umiejętności obliczania kosztów w sposób systematyczny oraz stosowanie dobrych praktyk, takich jak dokładne weryfikowanie wyników i stosowanie odpowiednich narzędzi analitycznych.
Pytanie 33

Ochraniacze słuchu stanowią niezbędny element ochrony osobistej podczas

A. ręcznego ubijania mieszanki betonowej
B. mechanicznego tynkowania fasady budynku
C. elektrycznego spawania stali zbrojonej
D. mechanicznego cięcia drewna
W kontekście ochrony osobistej, wybór odpowiednich środków ochrony słuchu jest kluczowy, jednak niektóre z wymienionych czynności nie wymagają takiej ochrony. Mechaniczne tynkowanie elewacji budynku, choć może generować pewien hałas, zazwyczaj nie osiąga poziomów, które mogłyby prowadzić do uszkodzenia słuchu. W przypadku ręcznego zagęszczania mieszanki betonowej, hałas generowany przez procesy mechaniczne może być znacznie mniejszy, a dodatkowo wiele nowoczesnych urządzeń jest zaprojektowanych z myślą o redukcji hałasu. Elektryczne spawanie stali zbrojeniowej również nie jest związane z wysokim poziomem hałasu, aczkolwiek może obciążać inne zmysły, co nie czyni tej czynności odpowiednią do stosowania ochraniaczy słuchu. Typowe błędy myślowe w kontekście wyboru ochrony słuchu mogą wynikać z nieznajomości norm dotyczących hałasu w miejscu pracy oraz braku zrozumienia, jakie poziomy dźwięku są szkodliwe. Każda sytuacja powinna być analizowana indywidualnie, uwzględniając konkretne warunki pracy oraz poziomy hałasu, co jest kluczowe dla zapewnienia skutecznej ochrony zdrowia pracowników.
Pytanie 34

Na podstawie przedstawionego podsumowania kosztorysu ofertowego, określ wartość kosztów zakupu materiałów (Kz), potrzebnych do wykonania robót budowlanych.

Podsumowanie kosztorysu ofertowego
Robocizna:800,00 zł
Materiały:1 800,00 zł
Sprzęt600,00 zł
Razem koszty bezpośrednie:3 200,00 zł
Koszty pośrednie [Kp] 60% od (R + S)840,00 zł
Koszty zakupu materiałów [Kz] 5% od (M)?
Zysk [Z] 5% od (R + S + Kp (R + S))202,00 zł

A. 160,00 zł
B. 90,00 zł
C. 180,00 zł
D. 42,00 zł
Wybór błędnej odpowiedzi może wskazywać na pewne nieporozumienia dotyczące metodyki obliczania kosztów zakupu materiałów w kontekście robót budowlanych. Na przykład, odpowiedzi takie jak 160,00 zł, 42,00 zł czy 180,00 zł mogą być wynikiem subiektywnej oceny wartości materiałów bez odpowiednich obliczeń. Często, osoby podejmujące decyzje o kosztach mogą nie uwzględniać procentowego podejścia do wartości materiałów, co jest standardową praktyką w tej dziedzinie. Zrozumienie, że koszty zakupu materiałów są wyrazem procentowym wartości całkowitej, jest kluczowe. W podanym przypadku, prawidłowe obliczenie 5% z wartości materiałów wynoszącej 1 800,00 zł daje 90,00 zł. Brak stosowania takiej metodyki może prowadzić do poważnych błędów w kosztorysach, wpływających na cały projekt budowlany. Ponadto, nieprawidłowa analiza kosztów może skutkować niedoszacowaniem lub przeszacowaniem wydatków, co w praktyce oznacza ryzyko finansowe. Należy pamiętać, że w branży budowlanej precyzyjne określenie kosztów jest kluczowe dla płynności finansowej projektu. Dlatego też, zrozumienie reguły procentowej oraz umiejętność jej stosowania to niezbędne umiejętności, które każdy kosztorysant powinien opanować.
Pytanie 35

Co najmniej co 5 lat należy dokonywać kontroli stanu technicznego

A. przewodów kominowych
B. instalacji gazowej
C. dachu budynku
D. instalacji elektrycznej
Zadaszenie budynku, przewody kominowe oraz instalacja gazowa są istotnymi elementami budowlanymi, jednak ich cykl kontroli stanu technicznego różni się od wymagań dotyczących instalacji elektrycznej. Zadaszenie budynku nie podlega obowiązkowym przeglądom co 5 lat, ponieważ jego stan najczęściej ocenia się w ramach rutynowych prac konserwacyjnych, które nie mają określonego ram czasowych. Możliwe problemy mogą być wykrywane podczas inspekcji dachu, zwłaszcza po silnych opadach, ale nie ma formalnego wymogu przeprowadzania takich kontroli co pięć lat. Przewody kominowe wymagają inspekcji, ale zgodnie z przepisami prawa budowlanego, przegląd powinien odbywać się przynajmniej raz w roku, a nie co 5 lat. Instalacja gazowa również wymaga regularnych kontroli, jednak zgodnie z przepisami prawa budowlanego, każde urządzenie gazowe powinno być sprawdzane corocznie przez wykwalifikowanego specjalistę. Takie różnice w regulacjach mogą prowadzić do nieporozumień i błędnych wniosków na temat częstotliwości przeglądów. Ważne jest zrozumienie, że każdy system instalacyjny ma swoje specyficzne wymagania i harmonogramy przeglądów, co podkreśla znaczenie przestrzegania norm oraz regulacji w celu zapewnienia bezpieczeństwa oraz prawidłowego funkcjonowania obiektów budowlanych.
Pytanie 36

Na podstawie przedstawionego fragmentu SIWZ termin związania ofertą

(...)
XI. Termin związania ofertą:
Termin związania ofertą wynosi 30 dni od upływu terminu składania ofert.

W uzasadnionych przypadkach, na co najmniej 3 dni przed upływem terminu związania ofertą zamawiający może tylko raz zwrócić się do wykonawców o wyrażenie zgody na przedłużenie tego terminu o oznaczony okres, nie dłuższy jednak niż 60 dni.

Wykonawca może przedłużyć termin związania ofertą samodzielnie, zawiadamiając o tym zamawiającego.
Przedłużenie terminu związania ofertą jest dopuszczalne tylko z jednoczesnym przedłużeniem okresu ważności wadium albo, jeżeli nie jest to możliwe, z wniesieniem nowego wadium na przedłużony okres związania ofertą.
(...)

A. wynosi 60 dni od upływu terminu składania oferty.
B. wynosi 90 dni od upływu terminu składania oferty.
C. raz za zgodą wykonawcy może być przedłużany na okres nie dłuższy niż 60 dni.
D. dwa razy za zgodą wykonawcy może być przedłużany na okres nie dłuższy niż 30 dni.
Poprawna odpowiedź odnosi się do istotnych regulacji dotyczących terminu związania ofertą, które są kluczowe w procesie przetargowym. Zgodnie z przedstawionym fragmentem SIWZ, zamawiający ma prawo do jednokrotnego przedłużenia terminu związania ofertą po uzyskaniu zgody wykonawcy. Przedłużenie to może trwać maksymalnie 60 dni, co jest istotne, gdyż pozwala na dodatkowy czas na analizę ofert oraz podjęcie decyzji. W praktyce, w przypadku skomplikowanych projektów, np. budowlanych, konieczność wydłużenia tego terminu może wynikać z chęci uzyskania dodatkowych informacji od oferentów lub złożoności analizy ofert. Zrozumienie tego mechanizmu jest fundamentalne dla prawidłowego uczestnictwa w postępowaniach przetargowych i zapewnienia zgodności z obowiązującymi przepisami oraz standardami branżowymi.
Pytanie 37

Podstawą końcowego rozliczenia z inwestorem dla inwestycji, której nie dało się oszacować przed jej realizacją, stanowi kosztorys

A. inwestorski
B. ofertowy
C. zamienny
D. powykonawczy
Kosztorys zamienny, kosztorys inwestorski oraz kosztorys ofertowy to różne rodzaje dokumentów, które pełnią inne funkcje w cyklu życia inwestycji budowlanej, jednak nie są odpowiednie jako podstawa końcowego rozliczenia w przypadku inwestycji, której wartość nie była wcześniej oszacowana. Kosztorys zamienny jest używany, gdy zachodzi potrzeba zmiany zakresu robót w trakcie realizacji, co prowadzi do konieczności przeliczenia kosztów na nowo. Kosztorys inwestorski, z kolei, jest sporządzany na etapie planowania inwestycji, aby określić przewidywane wydatki przed rozpoczęciem prac. Kosztorys ofertowy jest dokumentem, który wykonawcy składają przy składaniu ofert na realizację inwestycji, przedstawiającym szacunkowe koszty robót budowlanych na podstawie projektu. Każdy z tych dokumentów jest istotny w swoim kontekście, ale nie dostarcza rzeczywistych danych potrzebnych do jednoznacznego rozliczenia po zakończeniu realizacji projektu. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru niewłaściwej odpowiedzi to brak zrozumienia różnic między tymi rodzajami kosztorysów oraz mylenie funkcji, które pełnią w procesie inwestycyjnym. Właściwe podejście do tworzenia i analizy kosztorysów wymaga zrozumienia całego cyklu życia inwestycji oraz umiejętności ich praktycznego zastosowania w różnych fazach projektu budowlanego.
Pytanie 38

Na wysypiskach otwartych nie powinno się składować

A. pustaków ściennych żużlobetonowych
B. kruszywa naturalnego
C. wielkoformatowych belek żelbetowych
D. papy w rolkach
Papy w rolkach nie należy magazynować na składowiskach otwartych ze względu na ich wrażliwość na czynniki atmosferyczne, takie jak deszcz, promieniowanie UV oraz zmiany temperatury. Woda może spowodować degradację materiału, co prowadzi do obniżenia jego właściwości izolacyjnych i trwałości. Papy są zazwyczaj wrażliwe na wilgoć, co może prowadzić do ich uszkodzenia i konieczności wymiany. Zgodnie z normami budowlanymi, materiał ten powinien być przechowywany w warunkach suchych i osłoniętych, aby uniknąć ich zniszczenia. Przykładem prawidłowego przechowywania papy jest umieszczenie jej w zamkniętych pomieszczeniach lub pod zadaszonej przestrzeni, gdzie nie jest narażona na deszcz czy intensywne promieniowanie słoneczne. Dobre praktyki w zakresie magazynowania materiałów budowlanych wskazują na konieczność ochrony wrażliwych produktów, aby zapewnić ich długoterminową użyteczność oraz efektywność podczas montażu.
Pytanie 39

Oblicz wartość robót brutto w kosztorysie, mając na uwadze, że wartość robót netto wynosi 8 203,29 zł, a uwzględniona w kosztorysie stawka VAT wynosi 23%?

A. 6 669,34 zł
B. 1 886,76 zł
C. 10 090,05 zł
D. 8 559,95 zł
Poprawna odpowiedź to 10 090,05 zł, która jest wynikiem obliczeń związanych z wartością kosztorysową robót brutto. Wartość kosztorysowa robót netto wynosi 8 203,29 zł, a stawka podatku VAT przyjęta w założeniach kosztorysowych to 23%. Aby obliczyć wartość brutto, należy zastosować następujący wzór: wartość brutto = wartość netto + (wartość netto * stawka VAT). W naszym przypadku obliczenia przebiegają następująco: 8 203,29 zł + (8 203,29 zł * 0,23) = 8 203,29 zł + 1 886,76 zł = 10 090,05 zł. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w branży budowlanej oraz przy opracowywaniu kosztorysów, gdyż pozwala na dokładne oszacowanie całkowitych kosztów inwestycji, co jest niezbędne w procesie planowania budżetu oraz w negocjacjach z inwestorami. Zrozumienie mechanizmów obliczeń VAT jest istotne dla prawidłowego prowadzenia księgowości oraz zapewnienia zgodności z przepisami prawa podatkowego, co z kolei wpływa na transparentność i rzetelność prowadzonych działań.
Pytanie 40

Tryb udzielania zamówienia, w którym zamawiający prowadzi negocjacje wyłącznie z jednym wykonawcą, określany jest jako

A. zamówienie z wolnej ręki.
B. przetarg ograniczony.
C. dialog konkurencyjny.
D. negocjacje z ogłoszeniem.
Wybór przetargu ograniczonego, negocjacji z ogłoszeniem czy dialogu konkurencyjnego jako sposobów udzielania zamówienia publicznego może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich zastosowania i charakterystyki. Przetarg ograniczony to procedura, w której zamawiający ogłasza zaproszenie do składania ofert, jednakże tylko wybrane, spełniające określone kryteria podmioty mogą uczestniczyć w postępowaniu. Ten tryb charakteryzuje się większą konkurencją niż zamówienia z wolnej ręki, jednak wymaga więcej czasu na przygotowanie i realizację, co w wielu sytuacjach może być niepraktyczne. Negocjacje z ogłoszeniem to procedura, gdzie zamawiający ogłasza zamiar przeprowadzenia negocjacji z wieloma wykonawcami, co wskazuje na potrzebę większej elastyczności, ale również wymaga większej transparentności i konkurencyjności. Dialog konkurencyjny z kolei jest bardziej skomplikowaną procedurą, skierowaną do zamawiających, którzy potrzebują innowacyjnych rozwiązań i nie są w stanie wyartykułować swoich potrzeb w sposób jasny na początku procesu. Każde z tych podejść ma swoje miejsce w systemie zamówień publicznych, ale nie odpowiada na sytuacje, w których konieczne jest szybkie zawarcie umowy z jednym wykonawcą, co jest kluczowe w kontekście zamówienia z wolnej ręki. Typowe błędy myślowe w tym kontekście mogą wynikać z braku zrozumienia, jakie konkretne okoliczności uzasadniają stosowanie danego trybu, co może prowadzić do niewłaściwego wyboru metody postępowania.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej