Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Kwalifikacja: ELE.10 - Montaż i uruchamianie urządzeń i systemów energetyki odnawialnej
Data rozpoczęcia: 5 czerwca 2025 14:38
Data zakończenia: 5 czerwca 2025 14:52

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie elementy powinny być użyte do zamontowania panelu fotowoltaicznego na dachu o nachyleniu?

A. stelaż z trójkątnych ram

B. profil wielorowkowy oraz kotwy krokwiowe

C. śruby rzymskie

D. profil wielorowkowy oraz kołki rozporowe

Wybór profilu wielorowkowego i kotw krokwiowych do montażu paneli fotowoltaicznych na dachu spadzistym jest uzasadniony ich właściwościami technicznymi oraz zastosowaniem w praktyce. Profile wielorowkowe, charakteryzujące się dużą nośnością oraz możliwością dostosowania do różnych kątów nachylenia dachu, umożliwiają stabilne mocowanie paneli. Kotwy krokwiowe, z kolei, zapewniają solidne połączenie z konstrukcją dachu, co minimalizuje ryzyko uszkodzeń w wyniku działania wiatru czy obciążeń związanych z opadami. W zgodzie z normami PN-EN 1991-1-4 dotyczącymi obciążeń wiatrem, zastosowanie tych elementów jest nie tylko skuteczne, ale i bezpieczne. Praktyczne przykłady zastosowania obejmują zarówno instalacje na dachach o niewielkim kącie nachylenia, jak i bardziej stromych powierzchniach, co czyni ten zestaw mocujący uniwersalnym i efektywnym rozwiązaniem w branży OZE.

Pytanie 2

W standardowych warunkach temperaturowych i ciśnieniowych (STC) do uzyskania mocy nominalnej systemu na poziomie 1 kWp potrzebna będzie powierzchnia 1 m² modułu, który cechuje się teoretyczną efektywnością wynoszącą 100%. Przeciętna efektywność paneli krystalicznych dostępnych na rynku wynosi około 14%. Dlatego, aby stworzyć farmę fotowoltaiczną o mocy 1 MWp z paneli o tej efektywności nominalnej, całkowita powierzchnia powinna wynosić w przybliżeniu

A. 7 tys. m2

B. 14 tys. m2

C. 4 tys. m2

D. 10 tys. m2

Aby uzyskać moc nominalną 1 MWp za pomocą paneli fotowoltaicznych o sprawności 14%, należy obliczyć powierzchnię potrzebną do ich zainstalowania. Moc nominalna systemu na poziomie 1 kWp wymaga 1 m² modułu o 100% sprawności. Przy sprawności 14% jeden panel o mocy 1 kWp potrzebuje 1 m²/0,14, co daje około 7,14 m² na 1 kWp. Zatem na uzyskanie 1 MWp potrzebujemy 1000 kWp * 7,14 m²/kWp, co daje 7142 m², co można zaokrąglić do 7000 m². To obliczenie jest zgodne z praktykami w branży fotowoltaicznej, które uwzględniają efektywność modułów i ich rozmieszczenie. W praktyce, podczas projektowania farmy fotowoltaicznej, należy również uwzględnić strefy dostępu, unikanie cieniowania oraz odpowiednie ułożenie paneli, co może wpływać na rzeczywistą powierzchnię zajmowaną przez instalację. Dobrze zaprojektowana farma uwzględnia te czynniki, co prowadzi do optymalizacji produkcji energii elektrycznej.

Pytanie 3

Korzystając z przedstawionego fragmentu instrukcji określ, w jakiej odległości od odgromnika należy usytuować ogniwo fotowoltaiczne, jeżeli na budynku istnieje już instalacja antyodgromowa.

Jeżeli istnieje już na budynku instalacja antypiorunowa, to konstrukcja mocująca generatora PV musi zostać połączona najkrótszą drogą z odgromnikiem.

A. 30 cm

B. 50 cm

C. 40 cm

D. 20 cm

Wybór 50 cm, 30 cm lub 40 cm jako odległości od odgromnika dla ogniwa fotowoltaicznego jest nieprawidłowy z kilku powodów. Przede wszystkim, takie podejście może prowadzić do zwiększonego ryzyka uszkodzeń systemu fotowoltaicznego w przypadku wyładowania atmosferycznego. W przepisach dotyczących ochrony odgromowej oraz zasadach instalacji fotowoltaicznych podkreśla się, że minimalizacja odległości pomiędzy ogniwem a odgromnikiem jest kluczowa dla zapewnienia skutecznej ochrony. Ustalenie zbyt dużej odległości może skutkować nieefektywnym połączeniem, co z kolei prowadzi do niebezpiecznych sytuacji, gdy wyładowanie nie znajduje optymalnej drogi do ziemi. W praktyce, gdy ogniwo fotowoltaiczne jest umieszczone zbyt daleko od odgromnika, może dojść do zjawiska zwanego „przeciekiem” prądu, co zwiększa ryzyko uszkodzenia zarówno ogniw, jak i innych elementów instalacji. Ponadto, odległość ta jest regulowana przez aktualne normy, które dostarczają wytycznych opartych na badaniach dotyczących bezpieczeństwa elektrycznego. Nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do niewłaściwego funkcjonowania systemu oraz powodować niepotrzebne koszty związane z naprawami czy wymianą uszkodzonych komponentów. Dlatego kluczowe jest, aby podczas projektowania instalacji PV na budynkach zapewnić przestrzeganie odpowiednich norm i standardów dotyczących instalacji odgromowych.

Pytanie 4

Kluczową wartością niezbędną do przygotowania przedmiaru robót instalacji solarnej jest średnie zapotrzebowanie na wodę użytkową w trakcie

A. miesiąca

B. doby

C. tygodnia

D. roku

Przy projektowaniu instalacji solarnych niepełne zrozumienie kryteriów obliczeniowych może prowadzić do poważnych błędów w oszacowaniu wydajności systemu. Ustalanie zapotrzebowania na wodę użytkową w skali tygodnia, miesiąca czy roku nie uwzględnia codziennych wahań i specyfiki użytkowania wody. Na przykład, wybierając tydzień jako okres, w którym chcemy określić średnie zapotrzebowanie, możemy nie uwzględnić dni, w które generowane jest większe zużycie, jak weekendy czy święta. Takie podejście może prowadzić do zaniżenia wymagań, co w konsekwencji sprawia, że system solarny nie będzie w stanie zaspokoić bieżących potrzeb użytkowników. Co więcej, dobranie parametrów w skali miesięcznej lub rocznej nie oddaje dynamicznych zmian w zużyciu wody, co jest kluczowe dla precyzyjnego projektowania. W praktyce, nieprecyzyjne określenie średniego zapotrzebowania może prowadzić do niewłaściwego dobrania wielkości zbiornika, co skutkuje nadmiernym zużyciem energii i obniżeniem efektywności systemu. Standardy branżowe oraz dobre praktyki w projektowaniu instalacji solarnych zalecają uwzględnianie danych dobowych, aby zapewnić optymalną wydajność i efektywność ekonomiczną systemu. Stąd kluczowe jest posługiwanie się odpowiednimi danymi, które odzwierciedlają rzeczywiste potrzeby użytkownika w codziennych warunkach.

Pytanie 5

Kotły z paleniskiem są odpowiednie do spalania materiałów charakteryzujących się wysoką zawartością żużla?

A. przednim

B. narzutowym

C. rusztowym

D. korytkowym

Paleniska przednie, korytkowe i narzutowe, mimo że mogą być stosowane w różnych aplikacjach, nie są optymalnym rozwiązaniem dla materiałów o wysokiej zawartości żużla. Paleniska przednie charakteryzują się inną konstrukcją, która nie sprzyja efektywnemu odprowadzaniu powstałego żużla. W przypadku materiałów o dużej zawartości popiołu, zjawisko nagromadzenia żużla może prowadzić do blokady systemu, co obniża efektywność spalania oraz zwiększa ryzyko awarii. Paleniska korytkowe, z kolei, są bardziej odpowiednie dla paliw o niższej popielatości, a ich konstrukcja nie przystosowuje się dobrze do intensywnego odprowadzania żużla. Ponadto, paleniska narzutowe, które działają na zasadzie podawania paliwa z góry, również mogą prowadzić do podobnych problemów, ponieważ proces spalania nie jest wystarczająco kontrolowany, co skutkuje nieefektywnym wykorzystaniem paliwa. Warto zrozumieć, że dobór odpowiedniego typu paleniska jest kluczowy dla efektywności energetycznej oraz minimalizacji emisji zanieczyszczeń, co powinno być zgodne z aktualnymi standardami branżowymi. Typowe błędy związane z wyborem nieodpowiedniego paleniska wynikają z niepełnej analizy właściwości materiału i niezrozumienia wymagań dotyczących spalania, co prowadzi do nieefektywności energetycznej i potencjalnych problemów eksploatacyjnych.

Pytanie 6

Nie należy stosować technologii PEX-Al-PEX w słonecznych instalacjach grzewczych, ponieważ

A. rury nie wytrzymują wysokich temperatur

B. aluminium w rurach prowadzi do degradacji glikolu

C. brakuje odpowiednich złączek do połączenia rur z kolektorem

D. polietylenowe części rur mają słabe przewodnictwo cieplne

No i super, trafiłeś! Rury PEX-Al-PEX, mimo że łączą w sobie polietylen i aluminium, niestety nie nadają się do instalacji słonecznych, bo nie wytrzymują wysokich temperatur. Polietylen, z którego są zrobione, ma dość kiepską odporność na wysokie temperatury, co grozi ich zniszczeniem. Jak się nagrzeją, mogą zacząć mięknąć, a to już niezła tragedia, bo może to doprowadzić do pęknięć i wycieków. W instalacjach słonecznych zdarzają się temperatury przekraczające 90 stopni Celsjusza, a rury PEX-Al-PEX mają znacznie niższy limit. Dlatego lepiej sięgać po rury z miedzi lub kompozytów, bo te są odporne na wysokie temperatury i na pewno spełniają normy, co zapewnia bezpieczeństwo całego systemu grzewczego.

Pytanie 7

Przetwornica napięcia to urządzenie stosowane w systemach fotowoltaicznych do

A. przemiany napięcia stałego w napięcie zmienne

B. zapewnienia stabilnego napięcia w akumulatorze

C. ochrony akumulatora przed przeładowaniem

D. przemiany napięcia zmiennego w napięcie stałe

Przetwornica napięcia odgrywa kluczową rolę w instalacjach fotowoltaicznych, gdzie napięcie stałe (DC) generowane przez panele słoneczne musi być przekształcone na napięcie zmienne (AC), aby mogło być efektywnie wykorzystywane w domowych systemach elektrycznych i integrowane z siecią energetyczną. Ta konwersja jest niezbędna, ponieważ większość urządzeń domowych, takich jak lodówki, telewizory czy oświetlenie, działa na napięciu zmiennym. Przykłady zastosowania przetwornic obejmują systemy off-grid, gdzie energia słoneczna jest przechowywana w akumulatorach i wykorzystywana w sposób ciągły. Zgodnie z najlepszymi praktykami, przetwornice powinny być odpowiednio dobrane do mocy generowanej przez panele oraz wymaganej mocy obciążenia, aby zapewnić efektywność energetyczną i długowieczność systemu. Standardy międzynarodowe, takie jak IEC 62109, regulują bezpieczeństwo i wydajność przetwornic, co jest istotne dla zapewnienia niezawodności systemów OZE.

Pytanie 8

Współczynnik efektywności COP pompy ciepła o parametrach podanych w tabeli przy podgrzewaniu wody do temperatury 30 ^oC przy temperaturze otoczenia 2 ^oC wynosi

Parametry pompy
Parametr	Jednostka	Wartość
Moc cieplna*	kW	15,0
Moc elektryczna doprowadzona do sprężarki*	kW	3,0
Pobór prądu*	A	6,5
Moc cieplna**	kW	16,5
Moc elektryczna doprowadzona do sprężarki**	kW	3,6
Pobór prądu*	A	6,7
* temp. otoczenia 2°C, temp wody 30°C
** temp. otoczenia 7°C, temp wody 50°C

A. 5,0

B. 4,6

C. 3,6

D. 3,0

Pompy ciepła są naprawdę fajnymi urządzeniami, które zmieniają energię z otoczenia w ciepło. Współczynnik COP to taki ważny wskaźnik, który mówi nam o ich wydajności. Gdy patrzymy na odpowiedzi, które są błędne, na przykład 3,6, 4,6 czy 3,0, to widać, że nie odzwierciedlają one prawdziwej efektywności pompy w danej sytuacji. Może to być efekt nieporozumienia w obliczeniach lub używania zbyt ogólnych danych. Niskie wartości COP sugerują, że pompa dostarcza za mało energii cieplnej w stosunku do zużytej energii elektrycznej, co może prowadzić do mylnych wniosków w projektach, które mają na celu maksymalizację efektywności. Ważne jest też, żeby nie lekceważyć wpływu temperatury otoczenia na wydajność, bo w niskich temperaturach, jak w tym przypadku, pompy mogą działać inaczej. Ignorowanie takich rzeczy może prowadzić do złych decyzji w projektach i wyższych kosztów działania. Dlatego warto nie tylko znać wartość COP, ale też rozumieć, co ona oznacza w kontekście efektywności energetycznej i jak pompy ciepła działają w różnych warunkach.

Pytanie 9

Jakie urządzenie jest używane do pomiaru natężenia przepływu czynnika roboczego w słonecznej instalacji grzewczej?

A. rotametr

B. manometr

C. higrometr

D. refraktometr

Rotametr jest przyrządem pomiarowym, który służy do określenia natężenia przepływu cieczy lub gazów w instalacjach przemysłowych, w tym w słonecznych systemach grzewczych. Działa na zasadzie pomiaru przepływu w odpowiednio ukształtowanej rurze, w której porusza się pływak. Wraz ze wzrostem natężenia przepływu pływak unosi się wyżej w rurze, co jest wskaźnikiem przepływu. Rotametry są szeroko stosowane w różnych branżach, w tym w energetyce odnawialnej, gdzie precyzyjny pomiar przepływu czynnika roboczego jest kluczowy dla efektywności systemu. W kontekście instalacji solarnych, rotametry mogą pomóc w optymalizacji wydajności, zapewniając, że odpowiednia ilość medium roboczego przepływa przez kolektory słoneczne, co ma bezpośredni wpływ na efektywność konwersji energii słonecznej na ciepło. Dobrą praktyką jest regularne kalibrowanie rotametrów oraz monitorowanie ich stanu technicznego, aby zapewnić dokładne pomiary i zapobiec ewentualnym awariom systemu.

Pytanie 10

Uziemienie wewnętrzne systemu fotowoltaicznego powinno być zrealizowane z

A. pręta stalowego ocynkowanego

B. taśmy stalowej ocynkowanej

C. przewodu aluminiowego

D. przewodu miedzianego

Przewody aluminiowe, chociaż często stosowane w instalacjach elektrycznych, nie są odpowiednie do uziemienia instalacji fotowoltaicznych. Aluminium ma wyższą rezystancję elektryczną w porównaniu do miedzi, co sprawia, że nie jest w stanie skutecznie odprowadzać prądu w przypadku awarii. W rezultacie mogą wystąpić niebezpieczne sytuacje, takie jak przegrzanie przewodów czy ich uszkodzenie, co może prowadzić do pożaru. Użycie taśmy stalowej ocynkowanej lub pręta stalowego ocynkowanego w kontekście uziemienia również nie jest zalecane. Chociaż materiały te mogą być stosowane w niektórych zastosowaniach budowlanych, ich przewodnictwo elektryczne jest znacznie gorsze od miedzi. Dodatkowo stal, mimo ocynkowania, może z czasem ulegać korozji, co osłabia jej właściwości uziemiające. Kluczowe w kontekście bezpieczeństwa instalacji jest zrozumienie, że uziemienie ma na celu ochronę nie tylko instalacji, ale również ludzi. Stąd wybór odpowiedniego materiału jest kwestią fundamentalną, a błędne decyzje mogą prowadzić do poważnych konsekwencji zarówno finansowych, jak i zdrowotnych. Należy zatem kierować się zaleceniami specjalistów oraz obowiązującymi normami, które jednoznacznie wskazują na przewody miedziane jako optymalne rozwiązanie do tego typu zastosowań.

Pytanie 11

Jakie oznaczenie wskazuje, że produkt jest odporny na pył i wodę oraz zabezpieczony przed wodnym strumieniem pod dowolnym kątem?

A. IP44

B. IP55

C. IP65

D. IP35

Oznaczenie IP65 wskazuje, że produkt jest w pełni chroniony przed pyłem oraz zraszaniem wodą z dowolnego kąta, co jest istotne w kontekście zastosowań zarówno w warunkach domowych, jak i przemysłowych. W standardzie IP, pierwszy cyfra (6) oznacza całkowitą ochronę przed pyłem, co jest kluczowe dla urządzeń używanych w środowiskach, gdzie zanieczyszczenia mogą wpływać na ich działanie. Druga cyfra (5) natomiast wskazuje, że urządzenie jest odporne na strumienie wody, co chroni je przed uszkodzeniami w przypadku deszczu lub kontaktu z wodą. Przykładowo, produkty z oznaczeniem IP65 są powszechnie wykorzystywane w oświetleniu ogrodowym, systemach monitoringu oraz w urządzeniach elektronicznych stosowanych na zewnątrz, gdzie narażone są na zmienne warunki atmosferyczne. Dostosowanie się do norm IP jest podstawowym elementem projektowania urządzeń, które mają zapewnić bezpieczeństwo i trwałość w trudnych warunkach eksploatacji.

Pytanie 12

Jakiego elementu należy użyć, aby połączyć dwie stalowe rury o tej samej średnicy z gwintem zewnętrznym?

A. mufy

B. odpowietrznika

C. redukcji

D. nypla

Mufa jest kluczowym elementem stosowanym do łączenia stalowych rur o tej samej średnicy z gwintem zewnętrznym. Działa jako połączenie, które zapewnia ścisłość i bezpieczeństwo w systemach rurnych. Mufy są dostępne w różnych materiałach, ale stalowe mufy są powszechnie stosowane w instalacjach przemysłowych i budowlanych, gdzie wymagana jest wysoka odporność na ciśnienie i korozję. W praktyce, podczas instalacji, dwa końce rur z gwintem zewnętrznym są wkręcane w mufe, co tworzy solidne połączenie. Warto zauważyć, że użycie mufy jest zgodne z normami, takimi jak PN-EN 10241, które określają wymagania dotyczące materiałów i metod połączeń w instalacjach rurowych. Odpowiednie dobieranie mufy do średnicy rur oraz ich gwintu jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej i szczelnej instalacji, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa i efektywności systemów transportujących różne media.

Pytanie 13

Tabela przedstawia kalkulację kosztów związanych z montażem 12 instalacji solarnych. Jaki będzie jednostkowy koszt montażu jednej instalacji solarnej?

Rodzaj kosztów	Wartość [zł]
Materiały wraz z narzutami	75 650,00
Wynagrodzenia dla robotników wraz z narzutami	45 680,00
Koszty ogólne budowy	8 900,00
Koszty pośrednie firmy	2 100,00

A. 10 110,83 zł

B. 6 304,17 zł

C. 11 027,50 zł

D. 10 852,50 zł

Poprawna odpowiedź to 11 027,50 zł, ponieważ jednostkowy koszt montażu jednej instalacji solarnej obliczamy poprzez zsumowanie wszystkich kosztów związanych z montażem i podzielenie tej kwoty przez liczbę instalacji. W praktyce, dokładne obliczenia finansowe są kluczowym elementem każdej inwestycji w energię odnawialną. Przykładowo, jeśli całkowity koszt montażu 12 instalacji wynosi 132 330 zł, to dzieląc tę kwotę przez 12 otrzymamy jednostkowy koszt montażu wynoszący 11 027,50 zł na jedną instalację. Takie obliczenia pomagają w ocenie rentowności inwestycji oraz w porównywaniu ofert różnych wykonawców. Wiedza na temat kalkulacji kosztów pozwala na lepsze zarządzanie budżetem projektu oraz podejmowanie świadomych decyzji w zakresie wyboru technologii i wykonawców, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży energii odnawialnej.

Pytanie 14

Jakie narzędzie należy wykorzystać do łączenia rur miedzianych w systemie biogazowym, w obiekcie, gdzie nie można stosować technologii termicznych?

A. zaciskarki promieniowej

B. zgrzewarki elektrooporowej

C. palnika gazowego

D. zaciskarki osiowej

Zastosowanie zaciskarki promieniowej do łączenia rur miedzianych w instalacjach biogazowych jest zgodne z wymaganiami dotyczącymi unikania technologii termicznych. Zaciskarki promieniowe działają na zasadzie mechaniczną, co eliminuje potrzebę stosowania wysokotemperaturowych procesów, takich jak zgrzewanie czy lutowanie. Ta technologia zapewnia nie tylko wysoką jakość połączenia, ale także bezpieczeństwo, co ma kluczowe znaczenie w kontekście instalacji biogazowych, gdzie wytrzymałość na ciśnienie i szczelność są priorytetowe. Przykładowo, w systemach biogazowych, gdzie mogą występować zmienne ciśnienia i agresywne chemicznie składniki, połączenia uzyskane za pomocą zaciskarki promieniowej są znacznie bardziej niezawodne. Dodatkowo, wykorzystanie tego typu narzędzia minimalizuje ryzyko uszkodzenia materiału rurociągu, co może się zdarzyć w przypadku stosowania palników gazowych, które mogą wprowadzać dodatkowe naprężenia termiczne. W praktyce, zastosowanie zaciskarki promieniowej w instalacjach biogazowych jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 1057 dotycząca rur miedzianych, co zapewnia ich wysoką jakość i trwałość.

Pytanie 15

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ koszty pośrednie K_p montażu instalacji kolektorów słonecznych przy założeniu K_p: 75% od (R+S).

Koszty bezpośrednie montażu instalacji kolektorów słonecznych	Wartość zł
Robocizna R	2200
Materiały M	5800
Sprzęt S	1200

A. 2 550 zł

B. 5 250 zł

C. 1 650 zł

D. 900 zł

Zanim zaczniemy liczyć koszty pośrednie przy montażu instalacji kolektorów słonecznych, musimy najpierw zsumować wydatki na robociznę i sprzęt. To taki kluczowy krok. Jeśli na przykład mamy koszty robocizny na poziomie 3 000 zł i sprzętu 1 000 zł, to łączna suma to 4 000 zł. Potem musimy policzyć 75% z tej wartości, co daje nam 3 000 zł. Warto też pamiętać, że w branży montażu instalacji solarnych koszty pośrednie mogą obejmować różne wydatki, jak transport czy ubezpieczenie. Dobrze określone koszty pośrednie to nie tylko dobra praktyka, ale też klucz do efektywnego zarządzania budżetem. Jak to dobrze policzymy, może to znacząco wpłynąć na rentowność całego projektu i decyzje inwestycyjne.

Pytanie 16

Z kolektora słonecznego o powierzchni 3 m² oraz efektywności przekazywania energii cieplnej wynoszącej 80% przy nasłonecznieniu 1000 W/m² można uzyskać moc równą

A. 3000 W

B. 2400 W

C. 800 W

D. 1600 W

Kolektor słoneczny o powierzchni 3 m² i sprawności 80% przy nasłonecznieniu 1000 W/m² rzeczywiście może generować moc 2400 W. Aby zrozumieć ten proces, warto przyjrzeć się, jak obliczamy moc, którą kolektor jest w stanie przekazać. Mnożymy powierzchnię kolektora przez natężenie promieniowania słonecznego oraz sprawność urządzenia. W tym przypadku obliczenia wyglądają następująco: 3 m² x 1000 W/m² = 3000 W, a następnie uwzględniając sprawność 80%, otrzymujemy 3000 W x 0,8 = 2400 W. W kontekście praktycznym, moc uzyskana z kolektora słonecznego może być wykorzystywana do podgrzewania wody w systemach grzewczych, co jest ekologicznym rozwiązaniem redukującym emisję CO2. Warto również zauważyć, że efektywność kolektorów słonecznych została potwierdzona w standardach branżowych, takich jak Solar Keymark, co dodatkowo podkreśla ich wiarygodność i wydajność w zastosowaniach komercyjnych i przemysłowych.

Pytanie 17

Jakie jednostki należy wpisać do "Książki obmiaru" po zakończeniu prac związanych z instalacją sond wymiennika gruntowego?

A. m3

B. m-g

C. m

D. m2

Wybór jednostek takich jak m2, m-g czy m3 do opisu zakończonych prac związanych z ułożeniem sond wymiennika gruntowego jest nieprawidłowy z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, m2 jest jednostką powierzchni, która nie odnosi się do długości sondy, a więc nie może być używana do opisu ich długości. Sondy gruntowe są instalowane w ziemi w formie cylindrycznych rur, a ich efektywność zależy w istotny sposób od długości, a nie powierzchni. Dodatkowo, jednostka m-g, choć może sugerować pomiar związany z gruntowymi wymiennikami ciepła, jest niejasna i nie znajduje zastosowania w standardowych praktykach budowlanych. Użycie m3, które odnosi się do objętości, również nie jest właściwe, ponieważ nie opisuje bezpośrednio długości sondy. W kontekście inżynierii, precyzyjne określenie jednostki miary jest kluczowe - wprowadzenie błędnych jednostek może prowadzić do znacznych pomyłek w obliczeniach, co w przypadku instalacji geotermalnych może skutkować nieefektywnym działaniem systemu grzewczego. Często spotykaną pomyłką jest mylenie długości i objętości, co może wynikać z braku zrozumienia, jak te parametry wpływają na wydajność energetyczną systemów grzewczych. Użycie jednostek niewłaściwych dla danej sytuacji jest typowym błędem, który może prowadzić do znacznych konsekwencji w praktyce inżynierskiej.

Pytanie 18

Zbyt niska histereza w regulatorze systemu solarnego może skutkować

A. szybszym zużyciem płynu solarnego

B. częstym włączaniem oraz wyłączaniem pompy

C. częstym działaniem zaworu bezpieczeństwa

D. obniżeniem ciśnienia w instalacji

Wiele osób może błędnie sądzić, że zbyt mała histereza nie ma znaczącego wpływu na inne aspekty systemu solarnego, jak starzenie się płynu, ciśnienie w instalacji czy działanie zaworu bezpieczeństwa. Jednakże, jeśli histereza jest zbyt niska, pompa będzie działać w trybie ciągłym, co rzeczywiście może wpływać na właściwości płynu solarnego. Zbyt częste cykle włączania i wyłączania mogą prowadzić do niepożądanych zjawisk, takich jak stagnacja płynu, co z kolei może przyspieszyć jego degradację. Co więcej, nie ma bezpośredniego związku pomiędzy histerezą a ciśnieniem w instalacji, ponieważ ciśnienie jest bardziej związane z prawidłowym działaniem pomp oraz zabezpieczeń. Zakładając, że zawór bezpieczeństwa działa zgodnie z normami, powinien otwierać się tylko w sytuacjach awaryjnych, a nie z powodu zbyt częstego włączania i wyłączania pompy. Kluczowym błędem jest mylenie zjawiska histerezy z innymi parametrami pracy systemu, co może prowadzić do niepoprawnych ustawień i skutków ubocznych, takich jak zwiększone zużycie energii oraz obniżona żywotność podzespołów. Dlatego ważne jest, aby stosować się do dobrych praktyk i odpowiednich wartości histerezy, aby zapewnić efektywność oraz długowieczność systemu solarnego.

Pytanie 19

Nieuruchomienie pompy obiegowej w obiegu solarnym może być spowodowane

A. zablokowanym wirnikiem pompy

B. zabrudzonym filtrem, który znajduje się przed pompą

C. zbyt niskim ciśnieniem w obiegu solarnym

D. zbyt wysokim ciśnieniem w obiegu solarnym

Chociaż zanieczyszczony filtr przed pompą, za niskie ciśnienie oraz za wysokie ciśnienie w obiegu solarnym mogą wpływać na pracę systemu, nie są bezpośrednimi przyczynami braku działania pompy obiegowej. Zanieczyszczony filtr może rzeczywiście ograniczać przepływ cieczy, co może skutkować obniżeniem wydajności pompy, jednakże nie prowadzi bezpośrednio do całkowitego wstrzymania jej pracy. W praktyce, jeśli filtr jest mocno zabrudzony, może to zmniejszyć efektywność pompy, ale nie zablokuje wirnika, co jest kluczowe dla jej działania. Podobnie, zbyt niskie ciśnienie w obiegu salarnym nie powinno powodować zatrzymania pompy, ponieważ wiele modeli pomp jest zaprojektowanych do pracy w szerokim zakresie ciśnienia. Z kolei zbyt wysokie ciśnienie może prowadzić do uszkodzenia instalacji, ale również nie wpłynie na natychmiastowe włączenie się pompy. Warto zauważyć, że pompy obiegowe wyposażone są w różne zabezpieczenia, które chronią je przed ekstremalnymi warunkami, dlatego skuteczne diagnozowanie problemów w systemie solarnym powinno być oparte na dokładnej analizie wszystkich jego elementów, a nie tylko na pojedynczych objawach. Właściwe zrozumienie mechanizmów działania pompy oraz całego systemu solarnego jest kluczowe do skutecznego zarządzania i utrzymania ich w dobrym stanie.

Pytanie 20

Jakie kształtki należy wykorzystać do wykonania rozłącznych połączeń rur AluPex w systemie podłogowym zintegrowanym z pompą ciepła?

A. skręcanie

B. zaciskanie

C. klejenie

D. zgrzewanie

Skręcanie jest właściwą metodą łączenia rur AluPex w instalacjach podłogowych, zwłaszcza w systemach współpracujących z pompami ciepła. Ta technika pozwala na uzyskanie szczelnych połączeń, które są niezbędne w instalacjach hydraulicznych z niskim ciśnieniem roboczym. W przypadku rur AluPex, które charakteryzują się warstwą aluminium, połączenia skręcane zapewniają doskonałą wytrzymałość mechaniczną i odporność na zmiany temperatury. W praktyce, skręcanie polega na użyciu specjalnych złączek, które są montowane za pomocą klucza, co zapewnia pewność i trwałość połączenia. Zastosowanie tej metody jest zgodne z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 12001, które kładą nacisk na bezpieczeństwo i efektywność instalacji. Warto również zaznaczyć, że prawidłowe skręcanie złączek minimalizuje ryzyko wystąpienia przecieków i zwiększa żywotność całego systemu grzewczego.

Pytanie 21

W trakcie użytkowania systemu grzewczego opartego na energii słonecznej zauważono, że pompa solarna włącza się regularnie w porze nocnej. Możliwą przyczyną tego zjawiska może być

A. uszkodzona pompa solarna

B. zbyt mała histereza na regulatorze

C. niski poziom cieczy solarnej

D. aktywowany tryb urlop na kontrolerze solarnym

Ustawiony tryb urlop na sterowniku solarnym to najczęstsza przyczyna, dla której pompa solarna może włączać się w godzinach nocnych. Tryb urlopowy jest zaprojektowany w taki sposób, aby w razie nieobecności użytkownika system pozostawał aktywny, co może obejmować włączanie pompy, aby uniknąć zamarzania płynu solarnego w instalacji. W praktyce, podczas gdy pompa działa, system może nie być w stanie skutecznie utrzymać odpowiedniej temperatury, co prowadzi do niepotrzebnego zużycia energii. W celu minimalizacji takich sytuacji, zaleca się regularne sprawdzanie ustawień sterownika oraz zrozumienie jego funkcji. Nawet w trakcie dłuższej nieobecności użytkownik powinien rozważyć ustanowienie bardziej ekonomicznego trybu pracy, takiego jak tryb oszczędnościowy, jeśli jego system to umożliwia. Zrozumienie działania sterowników i ich ustawień jest kluczowe dla efektywności i oszczędności energetycznej systemów solarnych. Znajomość tych mechanizmów jest podstawą prawidłowej eksploatacji.

Pytanie 22

Sterownik kontroluje funkcjonowanie w słonecznych systemach grzewczych

A. zaworu bezpieczeństwa

B. pompy obiegowej

C. przeponowego naczynia wzbiorczego

D. manometru

Wybór manometru, zaworu bezpieczeństwa lub przeponowego naczynia wzbiorczego jako kluczowego elementu sterującego w słonecznych instalacjach grzewczych jest niewłaściwy, ponieważ każdy z tych komponentów pełni zupełnie inną funkcję. Manometr jest narzędziem służącym do pomiaru ciśnienia w instalacji, co jest istotne, ale nie wpływa na obieg medium grzewczego. Jego głównym celem jest zapewnienie informacji o stanie ciśnienia, co może być pomocne przy diagnostyce, jednak nie kontroluje rzeczywistego przepływu medium. Zawór bezpieczeństwa chroni instalację przed nadmiernym ciśnieniem, uruchamiając się w sytuacjach awaryjnych. To zabezpieczenie jest niezwykle ważne, ale jego rola nie obejmuje aktywnego zarządzania obiegiem grzewczym. Przeponowe naczynie wzbiorcze ma za zadanie kompensację ciśnienia w systemie i może pomóc w stabilizacji, ale nie reguluje przepływu ani nie ma na celu efektywnego transportu ciepła. Takie błędne podejście do funkcji poszczególnych elementów systemu grzewczego może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania energii słonecznej oraz problemów z wydajnością całej instalacji, dlatego niezwykle ważne jest zrozumienie zasad działania i roli każdego komponentu w systemie grzewczym.

Pytanie 23

Jaką jednostkę stosuje się do określenia wydajności kolektora słonecznego?

A. kWh/m2/kwartał

B. kWh/m2/rok

C. kWh/m2/godzinę

D. kWh/m2/miesiąc

Wydajność kolektora słonecznego określa się w jednostkach kWh/m2/rok, co oznacza ilość energii słonecznej, jaką kolektor jest w stanie przetworzyć na energię cieplną w ciągu roku w przeliczeniu na każdy metr kwadratowy powierzchni kolektora. Taki sposób wyrażania wydajności jest zgodny z normami branżowymi i pozwala na obiektywne porównanie różnych typów kolektorów oraz ich efektywności w różnych warunkach klimatycznych. Przykładem zastosowania tej metody jest ocena systemów solarno-termalnych w instalacjach domowych, gdzie często analizuje się dane roczne, aby dostosować system do potrzeb grzewczych. Analiza rocznej produkcji energii uwzględnia zmienność warunków atmosferycznych i sezonowe różnice w nasłonecznieniu, co jest kluczowe dla efektywności energetycznej budynków. Z tego względu, znajomość wydajności w skali rocznej jest istotna dla projektantów systemów solarnych oraz użytkowników, którzy chcą zoptymalizować swoje wydatki na energię.

Pytanie 24

Wyznacz wartość promieniowania bezpośredniego, mając na uwadze, że promieniowanie rozproszone wynosi 300 W/m², a promieniowanie całkowite 1000 W/m²?

A. 1300 W/m²

B. 1000 W/m²

C. 700 W/m²

D. 800 W/m²

Odpowiedź 700 W/m² jest poprawna, ponieważ obliczamy wartość promieniowania bezpośredniego, odejmując promieniowanie rozproszone od promieniowania całkowitego. W tym przypadku, promieniowanie całkowite wynosi 1000 W/m², a promieniowanie rozproszone to 300 W/m². Proces ten jest kluczowy w dziedzinie inżynierii energetycznej oraz architektury, gdzie właściwe zrozumienie składników promieniowania słonecznego jest istotne dla efektywności energetycznej budynków. W praktyce, znajomość tych wartości pozwala na optymalizację projektów systemów fotowoltaicznych oraz oceny wpływu zacienienia na wydajność instalacji. Zgodnie z dobrą praktyką branżową, przy planowaniu systemów odnawialnych źródeł energii, inżynierowie często korzystają z narzędzi symulacyjnych, które uwzględniają zarówno promieniowanie bezpośrednie, jak i rozproszone. Pozwala to na dokładniejsze prognozowanie wydajności systemów i efektywności wykorzystania energii słonecznej w określonych lokalizacjach.

Pytanie 25

W wymienniku ciepła jednopłaszczowym z dwoma wężownicami, który współpracuje z instalacją solarną oraz kotłem, podgrzewa się

A. ciecz solarną

B. mieszaninę glikolu

C. powietrze

D. ciepłą wodę użytkową

Wybór mieszanki glikolowej lub płynu solarnego jako medium ogrzewanego w wymienniku ciepła może prowadzić do nieporozumień dotyczących funkcjonowania tego typu urządzeń. Mieszanka glikolowa, będąca płynem używanym w instalacjach solarnych w celu ochrony przed zamarzaniem, nie jest medium, które można bezpośrednio ogrzewać w wymienniku. Zamiast tego, jej główną rolą jest transportowanie energii cieplnej z kolektorów słonecznych do wymiennika. Ogrzewanie powietrza w kontekście tego urządzenia jest również błędnym podejściem, ponieważ jednopłaszczowe, dwuwężownicowe wymienniki ciepła są zaprojektowane z myślą o podgrzewaniu cieczy, a nie gazów. Ogrzewanie ciepłego powietrza wymagałoby zupełnie innego typu wymiennika, dostosowanego do tego celu. W przypadku, gdyby woda użytkowa nie była podgrzewana, można by spotkać się z problemem niewystarczającego zapewnienia komfortu cieplnego, co jest nieakceptowalne w nowoczesnych instalacjach grzewczych. Z tego powodu ważne jest, aby zrozumieć rolę każdego medium w systemie oraz zasady jego działania, co umożliwia prawidłowe zastosowanie technologii grzewczych zgodnie z zaleceniami branżowymi.

Pytanie 26

Co oznacza symbol PE-HD na rurze?

A. homopolimer polietylenu

B. polietylen o wysokiej gęstości

C. polietylen o średniej gęstości

D. polietylen o niskiej gęstości

Wybór polietylenu niskiej gęstości (LDPE) jako odpowiedzi na oznaczenie PE-HD jest błędny, ponieważ LDPE posiada całkowicie inne właściwości chemiczne i fizyczne. Polietylen niskiej gęstości cechuje się większą elastycznością oraz mniejszą gęstością, co sprawia, że jest mniej odporny na działanie wysokich temperatur oraz chemikaliów. Przykładem zastosowań LDPE są torby foliowe oraz opakowania, które nie wymagają wysokiej wytrzymałości mechanicznej. Wybór polietylenu średniej gęstości (MDPE) także nie jest adekwatny, ponieważ MDPE to materiał o pośrednich wartościach gęstości i właściwościach, który nie jest tak powszechnie stosowany jak PE-HD. MDPE ma zastosowanie głównie w systemach gazowych, ale nie jest odpowiednikiem PE-HD. Ostatecznie, homopolimer polietylenu jest terminem ogólnym, który nie wskazuje na konkretne właściwości związane z gęstością czy zastosowaniem. Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z nieznajomości właściwości różnych typów polietylenu oraz ich zastosowań, co prowadzi do mylnych wniosków. Ważne jest, aby rozumieć, że różne rodzaje polietylenu mają różne właściwości, co wpływa na ich zastosowanie w przemyśle i budownictwie.

Pytanie 27

Realizacja budowy hybrydowej latarni ulicznej o wysokości 10 metrów oraz mocy 40W

A. wymaga pozwolenia na budowę

B. wymaga zgłoszenia budowy

C. może być przeprowadzona bez uzgodnień

D. wymaga akceptacji sąsiadów

Budowa ulicznej latarni hybrydowej o wysokości 10 metrów i mocy 40W wymaga uzyskania pozwolenia na budowę ze względu na jej charakter infrastrukturalny oraz potencjalny wpływ na otoczenie. Zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, każde przedsięwzięcie budowlane, które może wpłynąć na sposób użytkowania terenu lub estetykę miejsca, musi być odpowiednio zatwierdzone. W przypadku latarni, które są elementem systemu oświetleniowego, istotne jest również zapewnienie bezpieczeństwa w ruchu drogowym oraz ochrony środowiska. Przykładowo, latarnie hybrydowe, które łączą różne źródła energii, mogą przyczynić się do oszczędności energii i zmniejszenia emisji CO2, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Dlatego przed ich budową konieczne jest przeprowadzenie odpowiednich analiz oraz uzyskanie stosownych dokumentów, co stanowi standardową praktykę w branży budowlanej.

Pytanie 28

Zbudowanie fundamentów oraz wieży dla małej elektrowni wiatrowej o wysokości 10 metrów

A. może być realizowane po poinformowaniu sąsiadów

B. może być realizowane bez uzgodnień

C. wymaga pozwolenia na budowę

D. wymaga zgłoszenia budowlanego

Budowa fundamentu i wieży małej elektrowni wiatrowej o wysokości 10 metrów rzeczywiście wymaga pozwolenia na budowę. Zgodnie z polskim prawem budowlanym, każda inwestycja budowlana, która wpływa na środowisko zmieniając jego charakter, musi być odpowiednio zgłoszona i zatwierdzona. Elektrownie wiatrowe, choć niewielkie, są uznawane za obiekty mogące wpływać na otoczenie, a ich budowa wymaga wnikliwej analizy pod kątem wpływu na lokalne ekosystemy, krajobraz oraz sąsiedztwo. W praktyce, uzyskanie pozwolenia na budowę wiąże się z przygotowaniem odpowiedniej dokumentacji, która powinna zawierać projekt budowlany, analizy oddziaływania na środowisko oraz ewentualne konsultacje z sąsiadami. Dobre praktyki wskazują, że przed rozpoczęciem inwestycji warto przeprowadzić również konsultacje społeczne, aby uzyskać akceptację lokalnej społeczności. Zrozumienie wymogów prawnych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektem budowlanym.

Pytanie 29

Diody bypass w systemie fotowoltaicznym zazwyczaj są instalowane

A. pomiędzy dwoma panelami w stringu

B. między łańcuchem paneli a akumulatorem

C. w skrzynce przyłączeniowej panelu fotowoltaicznego

D. na końcu rzędu paneli

Montaż diod bypass w instalacji fotowoltaicznej na końcu łańcucha paneli nie jest zalecany, ponieważ w przypadku zaciemnienia lub uszkodzenia jednego z ogniw, cały łańcuch może zostać poważnie obciążony, co prowadzi do znacznych strat w generacji energii. Umieszczanie ich pomiędzy dwoma panelami w stringu także nie zabezpiecza przed stratami, gdyż ogranicza działanie diod do lokalnego obszaru, co może nie wystarczyć w przypadku szerszych problemów w całym łańcuchu. Kolejnym błędnym podejściem jest montowanie diod pomiędzy łańcuchem paneli a akumulatorem; diody bypass nie są przeznaczone do zarządzania przepływem energii między tymi elementami, ale raczej do ochrony pojedynczych ogniw w obrębie panelu. Kluczowym celem diod bypass jest minimalizacja strat mocy na poziomie paneli, co osiąga się przez ich umiejscowienie w puszce przyłączeniowej, a nie w innych lokalizacjach. Nieprawidłowe umiejscowienie diod bypass może prowadzić do mylnego przekonania o ich efektywności oraz do obniżenia całkowitej wydajności systemu fotowoltaicznego, co w dłuższej perspektywie wpływa na rentowność inwestycji i trwałość instalacji.

Pytanie 30

Jaka jest sprawność ogniwa fotowoltaicznego z krzemu monokrystalicznego, które jest produkowane masowo?

A. 5 do 9%

B. 14 do 17%

C. 23 do 27%

D. 27 do 32%

Wartości sprawności ogniw fotowoltaicznych z krzemu monokrystalicznego, które wskazują na zakresy 27 do 32% lub 23 do 27%, są w rzeczywistości nierealistyczne w kontekście masowej produkcji. Tego rodzaju efektywność jest osiągalna jedynie w warunkach laboratoryjnych, gdzie ogniwa mogą być optymalizowane w sposób, który nie jest praktycznie możliwy w standardowych procesach produkcyjnych. Z kolei przedziały 5 do 9% oraz 14 do 17% nie uwzględniają rzeczywistych osiągnięć technologicznych w produkcji ogniw. Ogniwa o sprawności 5 do 9% są typowe dla technologii amorficznego krzemu, które charakteryzują się znacznie niższą efektywnością i są stosowane w specyficznych zastosowaniach, takich jak zasilanie małych urządzeń elektronicznych. Pomijając często stosowane normy branżowe oraz rzeczywiste wyniki naniesione w badaniach naukowych, takie rozumowanie prowadzi do błędnych wniosków. Aby prawidłowo ocenić efektywność ogniw, kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy różnymi typami ogniw, ich strukturą oraz zastosowaniem. Błąd w postrzeganiu sprawności ogniw fotowoltaicznych często wynika z nieznajomości technologii oraz innowacji, które w ostatnich latach znacząco wpłynęły na rozwój branży energii odnawialnej. W rzeczywistości, standardowe ogniwa krzemowe, zwłaszcza monokrystaliczne, osiągają sprawność w przedziale do 20% w zastosowaniach komercyjnych, a osiągające więcej niż 20% efektywności należy traktować jako wyjątek, często związany z bardzo zaawansowanymi technologiami produkcji oraz wysokimi kosztami.

Pytanie 31

Paliwo uzyskane z kompresji trocin, które są generowane podczas obróbki drewna oraz innych procesów związanych z jego przetwarzaniem, to

A. pelet

B. ekogroszek

C. zrębki

D. ziarno

Pelet to paliwo stałe, które powstaje poprzez sprasowanie trocin, wiórów oraz innych odpadów drzewnych. Jest to produkt ściśle związany z wykorzystaniem surowców drzewnych w sposób efektywny i ekologiczny. Pelet charakteryzuje się wysoką gęstością energetyczną, co sprawia, że jest chętnie stosowany w piecach i kotłach na biomasę. Dzięki odpowiedniej technologii produkcji, pelet cechuje się niską wilgotnością oraz stałą wielkością, co ułatwia jego transport i magazynowanie. Zastosowanie peletu w systemach grzewczych przyczynia się do redukcji emisji spalin oraz wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Warto również zauważyć, że pelet podlega różnym normom jakościowym, co zapewnia jego wysoką efektywność spalania oraz minimalizację osadów popiołu, co jest istotne w kontekście ochrony środowiska. Pelet może być wykorzystywany w domach jednorodzinnych, a także w przemyśle, gdzie coraz częściej zastępuje tradycyjne paliwa kopalne.

Pytanie 32

Gdzie należy zamontować zewnętrzną jednostkę powietrznej pompy ciepła?

A. bezpośrednio przy zewnętrznej ścianie budynku z wyrzutnią powietrza kierującą się w stronę ściany

B. w odległości co najmniej 0,5 m od zewnętrznej ściany z wyrzutnią powietrza skierowaną w stronę ściany

C. bezpośrednio przy zewnętrznej ścianie budynku z czerpnią powietrza zwróconą w stronę ściany

D. w odległości co najmniej 0,5 m od zewnętrznej ściany z wyrzutnią powietrza skierowaną poza ścianę

Zamontowanie pompy ciepła za blisko ściany, czyli mniej niż 0,5 m, to dość powszechny błąd, który może narobić sporo problemów. Kiedy powietrze wydobywa się z wyrzutni skierowanej do ściany, nie rozprasza się dobrze, przez co może wracać do wlotu. To zdecydowanie nie jest optymalne i może prowadzić do spadku wydajności, a co za tym idzie – większego zużycia energii. Często ludzie nie mają pełnej wiedzy o wymaganiach dotyczących lokalizacji urządzenia, co skutkuje niewłaściwymi decyzjami. Wiesz, są określone standardy budowlane i zalecenia producentów, które dokładnie opisują, jakie odległości powinny być zachowane, aby systemy klimatyzacyjne i grzewcze działały prawidłowo. Ignorowanie tych zasad, jak na przykład montaż czerpni powietrza skierowanej do ściany, może doprowadzić do różnych usterek czy większego hałasu, co w mieszkaniach nie jest zbyt komfortowe. Dlatego naprawdę warto zwracać uwagę na te wytyczne, żeby pompa działała jak należy.

Pytanie 33

Z informacji zawartych w dokumentacji wynika, że roczne wydatki na energię elektryczną w obiekcie użyteczności publicznej wynoszą 6000 zł. Inwestor postanowił zamontować na dachu budynku system paneli fotowoltaicznych, aby obniżyć te wydatki. Dzięki temu koszty zużycia energii elektrycznej będą niższe o 75%. Jaką kwotę będzie płacił za energię elektryczną po przeprowadzeniu tej inwestycji?

A. 1500 zł

B. 5975 zł

C. 5925 zł

D. 4500 zł

Poprawna odpowiedź to 1500 zł, ponieważ inwestor decydując się na montaż paneli fotowoltaicznych, zmniejsza swoje roczne koszty energii elektrycznej o 75%. To oznacza, że po wdrożeniu systemu będzie płacił jedynie 25% pierwotnej kwoty rachunków. Wyliczenie jest proste: 25% z 6000 zł to 1500 zł (6000 zł x 0,25 = 1500 zł). Instalacja paneli fotowoltaicznych to nie tylko sposób na redukcję kosztów, ale również na zredukowanie śladu węglowego budynku, co jest zgodne z trendami zrównoważonego rozwoju i efektywności energetycznej. Panele fotowoltaiczne przekształcają energię słoneczną w energię elektryczną, co może znacząco obniżyć zależność od zewnętrznych dostawców energii. Przed podjęciem decyzji o inwestycji warto przeprowadzić analizę techniczną i ekonomiczną, aby oszacować potencjalne oszczędności oraz czas zwrotu z inwestycji, co jest kluczowe w kontekście długoterminowego planowania finansowego budynków użyteczności publicznej.

Pytanie 34

Z jakiego rodzaju materiału można zrealizować instalację łączącą kolektory słoneczne z zasobnikiem na ciepłą wodę użytkową?

A. Stal stopowa.

B. Polietylen.

C. Polipropylen.

D. Poliamid.

Stal stopowa jest materiałem o wyjątkowych właściwościach mechanicznych i chemicznych, co czyni ją idealnym wyborem do budowy instalacji łączącej kolektory słoneczne z zasobnikiem ciepłej wody użytkowej. Stal stopowa charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na ciśnienie oraz korozję, co jest kluczowe w przypadku systemów, które muszą znosić zmienne warunki atmosferyczne oraz wysokie temperatury. Dodatkowo, stal stopowa ma dobrą przewodność cieplną, co wspomaga efektywność wymiany ciepła w instalacji. W praktyce, instalacje wykonane ze stali stopowej są często stosowane w dużych systemach solarnych, gdzie niezawodność i trwałość są kluczowe. Stal stopowa spełnia również wymagania norm takich jak EN 10088, co zapewnia jej wysoką jakość. Ponadto, zastosowanie stalowych rur w instalacjach solarnych jest zgodne z dobrymi praktykami inżynieryjnymi, które zalecają materiały o wysokiej odporności na deformacje i zmęczenie, co minimalizuje ryzyko awarii.

Pytanie 35

Jakie jest napięcie łańcucha modułów (stringu) po jego odłączeniu od falownika?

A. nieskończoności

B. sumie napięć wszystkich modułów

C. napięciu pojedynczego modułu

D. zero

Odpowiedź wybrana jako poprawna, czyli suma napięć wszystkich modułów, jest zgodna z zasadami łączenia paneli fotowoltaicznych w łańcuchach (stringach). W przypadku, gdy moduły są połączone szeregowo, ich napięcia sumują się, co jest kluczowym aspektem przy projektowaniu systemów fotowoltaicznych. Na przykład, jeśli mamy trzy moduły o napięciu nominalnym 30 V każdy, to napięcie całego stringu po odłączeniu od falownika wynosi 90 V. To zjawisko ma istotne znaczenie podczas obliczania wymaganej mocy falownika oraz projektowania instalacji, aby zapewnić optymalną wydajność systemu. Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzanie parametrów technicznych modułów oraz falowników, aby zapewnić ich wzajemną kompatybilność. Dodatkowo, znajomość obliczeń napięcia w łańcuchach pozwala na unikanie przeciążeń i poprawia efektywność energetyczną instalacji. W kontekście standardów, normy IEC 61730 i IEC 61215 są kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa i wydajności modułów fotowoltaicznych.

Pytanie 36

Jaki jest maksymalny współczynnik przenikania ciepła (Uc max) dla zewnętrznych ścian nowych obiektów budowlanych od 01.01.2017 r. przy t₁ ≥ 16°C?

A. 0,20 W/m2 · K

B. 0,23 W/m2 · K

C. 0,28 W/m2 · K

D. 0,25 W/m2 · K

Nieprawidłowe odpowiedzi na pytanie dotyczące maksymalnego współczynnika przenikania ciepła dla ścian zewnętrznych nowych budynków często wynikają z nieaktualnych informacji lub niezrozumienia zmieniających się przepisów budowlanych. Warto zauważyć, że współczynniki przenikania ciepła, takie jak 0,20 W/m² · K czy 0,25 W/m² · K, są zbyt niskie lub zbyt wysokie w kontekście obowiązujących norm. W przypadku wartości 0,20 W/m² · K, można myśleć, że jest to wymóg stricte energetyczny, jednak takie wartości mogą dotyczyć starszych regulacji, które nie uwzględniają najnowszych standardów. Z kolei wartość 0,25 W/m² · K jest również mylna, ponieważ wprowadza niepotrzebną mylność co do wymagań technicznych. Odpowiedź 0,28 W/m² · K jest całkowicie niezgodna z aktualnymi normami, gdyż taka wartość wskazuje na znacznie gorsze właściwości izolacyjne, co może prowadzić do znacznego wzrostu kosztów ogrzewania i obniżenia komfortu cieplnego mieszkańców. Zrozumienie aktualnych przepisów jest kluczowe dla projektowania budynków, które są nie tylko energooszczędne, ale także komfortowe w użytkowaniu. Wartości współczynnika U są określane na podstawie obliczeń opartych na materiałach budowlanych, a ich poprawne dobranie pozwala na osiągnięcie efektywności energetycznej budynku, co jest niezbędne w kontekście zrównoważonego rozwoju oraz ochrony środowiska.

Pytanie 37

Jakim symbolem określa się przetwornicę, która zmienia napięcie stałe na zmienne?

A. DC/AC

B. AC/DC

C. DC/DC

D. AC/AC

Odpowiedź DC/AC jest poprawna, ponieważ przetwornice DC/AC, znane również jako inwertery, są urządzeniami elektronicznymi, które konwertują napięcie stałe (DC) na napięcie zmienne (AC). Takie przetwornice są kluczowe w systemach, gdzie napięcie stałe, na przykład z baterii, musi być przekształcone do formy zmiennej do zasilania urządzeń elektrycznych, które wymagają AC. Przykładem zastosowania inwerterów są systemy fotowoltaiczne, gdzie energia słoneczna, przetwarzana na energię elektryczną w postaci DC, jest następnie konwertowana na AC, aby mogła być używana w domowych instalacjach elektrycznych lub wprowadzana do sieci energetycznej. Dobre praktyki w projektowaniu systemów z inwerterami obejmują wybór odpowiednich komponentów, takich jak tranzystory i układy scalone, które zapewniają wysoką sprawność konwersji oraz minimalizację zakłóceń w sieci elektrycznej. Zrozumienie zasady działania przetwornic DC/AC jest istotne dla inżynierów zajmujących się energią odnawialną oraz automatyzacją przemysłową.

Pytanie 38

W przypadku modułów ogniw fotowoltaicznych połączonych szeregowo, całkowite zacienienie jednego ogniwa skutkuje

A. odłączeniem modułu

B. dwukrotnym wzrostem napięcia modułu

C. zmniejszeniem mocy modułu o 50%

D. zmniejszeniem mocy modułu do zera

Zrozumienie skutków zacienienia ogniw fotowoltaicznych jest naprawdę istotne, gdy chodzi o efektywność całego systemu. Jeśli ktoś myśli, że spadek mocy modułu wynosi 50% albo że napięcie wzrasta dwukrotnie, to jest w dużym błędzie. To trochę ignoruje podstawowe zasady, jak działa układ szeregowy. Przy spadku mocy o 50% system nie działa tak, bo prąd musi być taki sam we wszystkich ogniwach. Kiedy jedno ogniwo przestaje działać przez cień, to wydajność całego systemu spada do zera, bez znaczenia, jak mocne są inne ogniwa. A to, że napięcie może być wyższe, kiedy ogniwo jest zacienione, to też nie jest prawda; w pełni zacienione ogniwo nie może mieć większego napięcia niż w normalnej pracy. Co do odłączenia modułu, to też nie jest typowe – moduł jest w obiegu, ale jego wydajność jest równa zeru. Dlatego tak ważne jest, żeby projektanci instalacji fotowoltaicznych naprawdę uwzględniali potencjalne cienie i korzystali z takich rozwiązań jak diody bypass, które mogą zmniejszyć straty energii przy częściowym zacienieniu.

Pytanie 39

Masa jednego opakowania rur miedzianych, które są przeznaczone do budowy instalacji i składowane w kręgach bez wewnętrznego rdzenia (szpuli), nie powinna być większa niż

A. 40 kg

B. 25 kg

C. 30 kg

D. 50 kg

Choć odpowiedzi, takie jak 25 kg, 30 kg czy 40 kg, mogą wydawać się rozsądne, są one niezgodne z rzeczywistością i standardami branżowymi. Odpowiedź 25 kg, na przykład, jest zbyt niska, aby odzwierciedlić typową masę jednego opakowania rur miedzianych. W rzeczywistości, rury miedziane, ze względu na swój materiał oraz przeznaczenie, zazwyczaj ważą więcej. Ograniczenie masy opakowania do 25 kg wymusiłoby zastosowanie zbyt wielu jednostek, co z kolei generowałoby większe koszty transportu i magazynowania, co jest nieefektywne z punktu widzenia logistyki. Odpowiedź 30 kg również nie spełnia wymogów, ponieważ nadal jest zbyt mała dla standardowego pakowania. W przypadku 40 kg sytuacja jest podobna. Ustalenie limitu masy opakowania na 40 kg może prowadzić do problemów z transportem, ponieważ wiele rodzajów rur oraz innych materiałów budowlanych przekracza tę wartość. Użycie niewłaściwych wartości masy może prowadzić do błędnej oceny możliwości transportowych, a także do zwiększenia ryzyka uszkodzeń materiałów oraz wypadków przy pracy. Dlatego kluczowe jest stosowanie się do określonych standardów i praktyk, które zapewniają bezpieczeństwo pracowników oraz efektywność procesów logistycznych.

Pytanie 40

W kontekście instalacji pompy ciepła, wskaźnik SPF wskazuje na współczynnik efektywności funkcjonowania

A. rocznej

B. dziennej

C. miesięcznej

D. godzinowej

Wskaźnik SPF (Seasonal Performance Factor) odnosi się do sezonowego współczynnika wydajności pompy ciepła, który jest kluczowym wskaźnikiem efektywności energetycznej tego urządzenia w okresie grzewczym. SPF wyraża stosunek energii cieplnej wydobytej z pompy ciepła do energii elektrycznej zużytej na jej pracę w skali roku. Wartości SPF są często stosowane do oceny efektywności różnych systemów grzewczych i chłodniczych, co jest zgodne z normami europejskimi. Przykładowo, w przypadku instalacji gruntowej pompy ciepła, wysoka wartość SPF wskazuje na jego efektywność, co przekłada się na niższe koszty eksploatacji oraz mniejsze zużycie energii. Przy projektowaniu systemów grzewczych, inżynierowie często dążą do uzyskania jak najwyższej wartości SPF, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, mając na celu zrównoważony rozwój budynków i zmniejszenie śladu węglowego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej