Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 25 maja 2025 14:58
Data zakończenia: 25 maja 2025 15:19

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do przeprowadzenia aktualizacji systemu Windows służy polecenie

A. verifier

B. vssadmin

C. winmine

D. wuauclt

Polecenie 'wuauclt' to coś, co znajdziesz w systemie Windows i służy do ogarniania aktualizacji systemowych. Dzięki niemu Windows Update może gadać z serwerami aktualizacji i załatwiać sprawy związane z pobieraniem oraz instalowaniem poprawek. W praktyce, administratorzy systemów korzystają z tego polecenia, gdy chcą szybko sprawdzić, co da się zaktualizować lub zainstalować na już. To istotne w kontekście zarządzania infrastrukturą IT. Regularne aktualizacje to dobra praktyka, żeby system był bezpieczny i działał stabilnie. Warto też wiedzieć, że są różne opcje dla tego polecenia, jak na przykład 'wuauclt /detectnow', które zmusza system do natychmiastowego sprawdzenia aktualizacji. Zarządzanie aktualizacjami jest kluczowe, bo pozwala uniknąć problemów z bezpieczeństwem i poprawia wydajność.

Pytanie 2

Do jakiego celu służy program fsck w systemie Linux?

A. do przeprowadzania testów wydajności serwera WWW poprzez generowanie dużej liczby żądań

B. do oceny kondycji systemu plików oraz lokalizacji uszkodzonych sektorów

C. do nadzorowania parametrów pracy i efektywności komponentów komputera

D. do identyfikacji struktury sieci oraz analizy przepustowości sieci lokalnej

Program fsck (File System Consistency Check) jest narzędziem w systemie Linux, które służy do oceny stanu systemu plików oraz identyfikacji uszkodzeń w strukturze danych. Działa on na poziomie niskim, analizując metadane systemu plików, takie jak inode'y, bloki danych oraz struktury katalogów. W przypadku uszkodzeń, fsck potrafi wprowadzać odpowiednie korekty, co jest kluczowe dla zachowania integralności danych. Przykładowo, jeśli system plików został niepoprawnie zamknięty z powodu awarii zasilania, uruchomienie fsck przy następnym starcie systemu umożliwia skanowanie i naprawę potencjalnych uszkodzeń, co zapobiega dalszym problemom z dostępem do danych. Zgodność z dobrymi praktykami branżowymi zaleca regularne wykonywanie operacji fsck w celu monitorowania stanu systemu plików, szczególnie na serwerach oraz w systemach, które przechowują krytyczne dane. Warto również pamiętać, że przed przeprowadzeniem operacji fsck na zamontowanym systemie plików, należy go odmontować, aby uniknąć ryzyka naruszenia jego integralności.

Pytanie 3

Jakie jest zadanie programu Wireshark?

A. analiza wydajności komponentów komputera

B. ochrona komputera przed wirusami

C. obserwacja działań użytkowników sieci

D. uniemożliwienie dostępu do komputera przez sieć

Wireshark jest zaawansowanym narzędziem służącym do analizy ruchu sieciowego, które pozwala na monitorowanie i rejestrowanie wszystkich pakietów danych przesyłanych w sieci komputerowej. Dzięki temu administratorzy mogą dokładnie śledzić działania użytkowników, diagnozować problemy z siecią, a także analizować bezpieczeństwo. Przykładowo, Wireshark może być używany do identyfikacji nieautoryzowanych prób dostępu do zasobów sieciowych lub do wykrywania nieprawidłowości w komunikacji między urządzeniami. Program umożliwia wizualizację ruchu w czasie rzeczywistym oraz oferuje funkcje filtrowania, które pozwalają skupić się na interesujących nas danych. Działania te są zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania sieciami, gdzie ciągłe monitorowanie jest kluczowe dla zapewnienia ich bezpieczeństwa i wydajności. Wireshark jest również zgodny z wieloma standardami branżowymi, co czyni go narzędziem niezastąpionym dla inżynierów sieciowych i specjalistów z zakresu cyberbezpieczeństwa.

Pytanie 4

Która z poniższych informacji odnosi się do profilu tymczasowego użytkownika?

A. Tworzy się go w trakcie pierwszego logowania do systemu i zapisuje na lokalnym dysku twardym komputera

B. Pozwala na dostęp do ustawień i danych użytkownika z dowolnego komputera w sieci, które są przechowywane na serwerze

C. Jest zakładany przez administratora systemu i magazynowany na serwerze, zmiany mogą w nim wprowadzać jedynie administratorzy

D. Po wylogowaniu użytkownika, modyfikacje dokonane przez niego w ustawieniach pulpitu oraz plikach nie będą zachowane

Profil tymczasowy użytkownika pojawia się, gdy logujesz się na komputerze po raz pierwszy, a system nie może znaleźć twojego stałego profilu. To dość ważne, żeby wiedzieć, że wszystko, co robisz, jak zmiany w ustawieniach pulpitu czy instalacja aplikacji, jest przechowywane tylko na krótko. Po wylogowaniu te ustawienia znikną i przy następnym logowaniu nie będziesz miał pojęcia, co zmieniałeś, co może być trochę irytujące, zwłaszcza jak zależy ci na stałych preferencjach. Profil tymczasowy pomaga w zarządzaniu dostępem użytkowników i zasadami bezpieczeństwa, bo dzięki niemu administratorzy mogą ograniczyć to, co użytkownicy mogą zmieniać, a przy okazji nie ma ryzyka, że dysk twardy się zapełni niepotrzebnymi danymi. Warto pamiętać, że zaleca się monitorowanie sytuacji, kiedy użytkownicy korzystają z tych profili, żeby uniknąć frustracji związanej z utratą ważnych ustawień.

Pytanie 5

W systemach Linux, aby wprowadzić nowe repozytorium, należy wykorzystać komendy

A. zypper lr oraz remove-apt-repository

B. zypper ar oraz add-apt-repository

C. zypper rr oraz remove-apt-repository

D. zypper ref oraz add-apt-repository

Polecenie 'zypper ar' służy do dodawania repozytoriów w systemach opartych na openSUSE, podczas gdy 'add-apt-repository' jest używane w systemach opartych na Debianie i Ubuntu. Oba te polecenia są zestawem narzędzi, które pozwalają administratorom na efektywne zarządzanie pakietami oraz aktualizację oprogramowania poprzez dostęp do zewnętrznych źródeł. Na przykład, w przypadku użycia 'zypper ar', można dodać repozytorium wpisując 'sudo zypper ar http://example.com/repo.repo nazwa_repo', co pozwala na pobieranie pakietów z tego źródła. Z kolei 'add-apt-repository ppa:nazwa/ppa' w systemach Debian/Ubuntu umożliwia dodanie PPA (Personal Package Archive), co jest powszechną praktyką w celu uzyskania dostępu do najnowszych wersji oprogramowania, które mogą nie być dostępne w standardowych repozytoriach. Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzenie zaufania repozytoriów, aby uniknąć problemów z bezpieczeństwem. Używanie tych narzędzi jest kluczowe dla zapewnienia aktualności i bezpieczeństwa systemu, przez co stają się one podstawowymi umiejętnościami dla administratorów systemów.

Pytanie 6

Który z poniższych protokołów reprezentuje protokół warstwy aplikacji w modelu ISO/OSI?

A. FTP

B. UDP

C. ICMP

D. ARP

FTP, czyli File Transfer Protocol, jest jednym z protokołów warstwy aplikacji w modelu ISO/OSI, który służy do transferu plików pomiędzy komputerami w sieci. Protokół ten umożliwia użytkownikom przesyłanie, pobieranie oraz zarządzanie plikami na zdalnym serwerze. FTP operuje na bazie architektury klient-serwer, gdzie klient wysyła żądania do serwera, który odpowiada na nie, wykonując odpowiednie operacje na plikach. Przykładem zastosowania FTP jest przesyłanie dużych zbiorów danych z lokalnej maszyny na serwer hostingowy, co jest kluczowe w przypadku publikacji stron internetowych. Dodatkowo, FTP wspiera różne metody uwierzytelniania, co zwiększa bezpieczeństwo danych. W praktyce wiele narzędzi, takich jak FileZilla, wykorzystuje FTP do umożliwienia użytkownikom łatwego i intuicyjnego transferu plików. Warto również zauważyć, że istnieją bezpieczniejsze warianty FTP, takie jak FTPS czy SFTP, które szyfrują dane w trakcie transferu, co jest zgodne z dobrymi praktykami ochrony danych w sieci.

Pytanie 7

Podaj prefiks, który identyfikuje adresy globalne w protokole IPv6?

A. 2000::/3

B. 2::/3

C. 20::/3

D. 200::/3

Inne odpowiedzi, takie jak 2::/3, 200::/3 i 20::/3, są niepoprawne, ponieważ nie identyfikują adresów globalnych w protokole IPv6. Prefiks 2::/3 w rzeczywistości nie jest przydzielany do żadnej znanej klasy adresów, co czyni go nieprzydatnym w praktycznych zastosowaniach. Adres 200::/3 obejmuje tylko mały zakres adresów, a nie pełne spektrum potrzebne dla globalnej komunikacji; z kolei prefiks 20::/3 jest również zbyt wąski do efektywnego adresowania globalnego. Użytkownicy często mylą prefiksy z lokalnymi adresami prywatnymi, które są używane w zamkniętych sieciach i nie są routowalne w Internecie. To może prowadzić do nieporozumień przy projektowaniu architektury sieci. Kluczowe jest zrozumienie, że adresy globalne muszą być routowalne przez Internet, co oznacza, że muszą należeć do odpowiednich prefiksów zgodnych z przydziałami RIR. Zastosowanie niewłaściwych adresów może skutkować brakiem łączności z siecią, co w praktyce uniemożliwia komunikację z innymi urządzeniami w Internecie. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice pomiędzy tymi prefiksami oraz ich zastosowanie w praktyce, co również podkreśla znaczenie stosowania standardów i najlepszych praktyk w projektowaniu i wdrażaniu infrastruktury sieciowej.

Pytanie 8

Aby zainicjować w systemie Windows oprogramowanie do monitorowania wydajności komputera przedstawione na ilustracji, należy otworzyć

A. perfmon.msc

B. devmgmt.msc

C. taskschd.msc

D. gpedit.msc

Odpowiedź perfmon.msc jest poprawna, ponieważ polecenie to uruchamia narzędzie Monitor wydajności w systemie Windows. Jest to zaawansowane narzędzie systemowe, które pozwala użytkownikom monitorować i rejestrować wydajność systemu w czasie rzeczywistym. Umożliwia śledzenie różnych wskaźników wydajności, takich jak zużycie CPU, pamięci, dysku i sieci. Dzięki temu administratorzy IT mogą diagnozować problemy z wydajnością, analizować wzorce użytkowania zasobów oraz planować przyszłe potrzeby sprzętowe. Monitor wydajności może również generować raporty oraz alerty, co jest kluczowe dla zapewnienia stabilnej pracy systemów w środowiskach produkcyjnych. Narzędzie to jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi dla zarządzania wydajnością, umożliwiając proaktywne podejście do utrzymania infrastruktury IT. Polecenie perfmon.msc jest często wykorzystywane w zarządzaniu serwerami oraz w środowiskach testowych, gdzie monitorowanie zasobów jest kluczowe dla optymalizacji i przygotowania do wdrożenia. Zrozumienie jak korzystać z Monitora wydajności jest niezbędne dla specjalistów IT, którzy chcą efektywnie zarządzać i optymalizować infrastrukturę komputerową.

Pytanie 9

Zasilacz UPS o mocy nominalnej 480 W nie powinien być używany do zasilania

A. drukarki laserowej

B. modemu ADSL

C. urządzeń sieciowych typu router

D. monitora

Drukarki laserowe zazwyczaj mają znacznie większe zapotrzebowanie na moc w chwili rozpoczęcia druku, co może znacznie przekraczać moc znamionową zasilacza UPS o mocy rzeczywistej 480 W. Wartości te są wynikiem zastosowania technologii grzewczej w drukarkach laserowych, która wymaga dużej ilości energii w krótkim czasie. W praktyce, podczas włączania lub przetwarzania dokumentu, pobór mocy może osiągnąć nawet 800-1000 W, co prowadzi do zbyt dużego obciążenia zasilacza. Z tego powodu, podłączanie drukarki laserowej do UPS o takiej mocy może skutkować jego uszkodzeniem oraz niewłaściwym funkcjonowaniem urządzenia. Stosując UPS, warto kierować się zasadą, że suma pobieranej mocy urządzeń nie powinna przekraczać 70-80% mocy znamionowej zasilacza, aby zapewnić optymalne warunki pracy i dłuższą żywotność sprzętu. Zamiast tego, do zasilacza UPS można podłączyć urządzenia o mniejszych wymaganiach energetycznych, takie jak monitory czy urządzenia sieciowe, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony sprzętu przed skokami napięcia i przerwami w zasilaniu.

Pytanie 10

Na ilustracji zaprezentowano system monitorujący

A. NCQ

B. SMART

C. SAS

D. IRDA

SMART to system monitorowania i raportowania stanu dysku twardego który pomaga w przewidywaniu awarii dysku poprzez analizę szeregu parametrów takich jak liczba błędów odczytu czy czas pracy dysku Dzięki temu użytkownik ma możliwość wcześniejszego zdiagnozowania potencjalnych problemów i podjęcia odpowiednich kroków zapobiegawczych System SMART jest powszechnie stosowany w dyskach twardych zarówno HDD jak i SSD i stanowi standard branżowy w zakresie monitorowania kondycji dysków Dzięki SMART możliwe jest monitorowanie szeregu parametrów takich jak temperatura liczba operacji startstop czy ilość relokowanych sektorów co daje pełen obraz stanu technicznego dysku W praktyce codziennej wykorzystanie SMART pozwala użytkownikom i administratorom systemów na zwiększenie niezawodności oraz czasu eksploatacji urządzeń poprzez wczesne wykrywanie problemów oraz ich natychmiastowe rozwiązywanie Warto zaznaczyć że regularne monitorowanie parametrów SMART pozwala na podjęcie działań prewencyjnych takich jak wykonanie kopii zapasowej czy wymiana uszkodzonego dysku co znacząco zmniejsza ryzyko utraty danych

Pytanie 11

Użytkownicy sieci Wi-Fi zauważyli zakłócenia oraz częste przerwy w połączeniu. Przyczyną tej sytuacji może być

A. niewłaściwa metoda szyfrowania sieci

B. niez działający serwer DHCP

C. zbyt słaby sygnał

D. niepoprawne hasło do sieci

Zbyt słaby sygnał jest jedną z najczęstszych przyczyn problemów z połączeniem Wi-Fi, ponieważ wpływa na jakość transmisji danych. W przypadku, gdy sygnał jest osłabiony, może występować opóźnienie w przesyłaniu danych, co prowadzi do częstych zrywania połączenia. Niskiej jakości sygnał może być wynikiem różnych czynników, takich jak odległość od routera, przeszkody (np. ściany, meble) oraz zakłócenia elektromagnetyczne od innych urządzeń. Aby poprawić jakość sygnału, warto zastosować kilka rozwiązań, takich jak zmiana lokalizacji routera, użycie wzmacniaczy sygnału lub routerów z technologią Mesh. Dobrą praktyką jest również przeprowadzenie analizy pokrycia sygnałem za pomocą specjalistycznych aplikacji, które pomogą zidentyfikować obszary z niskim sygnałem. Warto również dbać o aktualizację oprogramowania routera, aby korzystać z najnowszych poprawek i funkcji, co przyczynia się do optymalizacji sieci.

Pytanie 12

Dodatkowe właściwości wyniku operacji przeprowadzanej przez jednostkę arytmetyczno-logiczna ALU zawiera

A. rejestr flagowy

B. akumulator

C. licznik rozkazów

D. wskaźnik stosu

Akumulator, wskaźnik stosu oraz licznik rozkazów to elementy systemów komputerowych, które pełnią różne role, ale nie są odpowiednie w kontekście dodatkowych cech wyniku operacji ALU. Akumulator jest głównie stosowany do przechowywania tymczasowych wyników operacji arytmetycznych, jednak nie dostarcza informacji o stanie tych wyników. Na przykład, po wykonaniu dodawania, akumulator zawiera wynik, ale nie informuje, czy nastąpiło przeniesienie lub czy wynik był zerowy. Wskaźnik stosu, z kolei, zarządza stosami danych i adresów w pamięci, co jest zupełnie inną funkcjonalnością, skupioną głównie na zarządzaniu przepływem programów, a nie na analizie wyników operacji. Licznik rozkazów, który zlicza adresy kolejnych instrukcji do wykonania, również nie ma związku z wynikami operacji ALU, ponieważ jego rola koncentruje się na porządkowaniu i wykonywaniu instrukcji w procesorze. W praktyce, mylenie tych elementów z rejestrem flagowym prowadzi do braku zrozumienia architektury komputerowej oraz skutków wynikających z operacji ALU. Osoby uczące się o komputerach powinny zwracać uwagę na funkcje każdego z tych rejestrów, aby uniknąć pomyłek i lepiej zrozumieć, jak różne komponenty współpracują w systemie obliczeniowym.

Pytanie 13

Najlepszym sposobem na zabezpieczenie domowej sieci Wi-Fi jest

A. stosowanie szyfrowania WPA-PSK

B. stosowanie szyfrowania WEP

C. zmiana adresu MAC routera

D. zmiana nazwy SSID

Zmiana adresu MAC rutera, chociaż może wydawać się użytecznym środkiem zabezpieczającym, nie stanowi skutecznej metody ochrony. Adres MAC jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do karty sieciowej i zmiana go nie sprawi, że sama sieć stanie się bardziej bezpieczna. Techniki takie jak spoofing pozwalają hakerom na łatwe przechwycenie i podmianę adresów MAC, co umniejsza skuteczność tej metody. Zmiana identyfikatora SSID, który jest nazwą sieci, również nie zapewnia prawdziwej ochrony. Choć ukrycie SSID może zmniejszyć widoczność sieci dla potencjalnych intruzów, nie zapewnia to żadnego szyfrowania ani autoryzacji, co czyni sieć nadal podatną na ataki. Co więcej, zmienić SSID można w prosty sposób, a zaawansowani użytkownicy mogą łatwo go odkryć. Szyfrowanie WEP, pomimo że było kiedyś powszechnie stosowane, jest obecnie uznawane za niebezpieczne. Algorytmy WEP są łatwe do złamania z wykorzystaniem dostępnych narzędzi, co prowadzi do nieautoryzowanego dostępu do sieci. Wszystkie te metody są oparte na błędnym myśleniu, które polega na przekonaniu, że zmiany w konfiguracji mogą zastąpić solidne zabezpieczenia. Skuteczne zabezpieczenie sieci Wi-Fi wymaga zastosowania zaawansowanych standardów szyfrowania, takich jak WPA-PSK, które zapewniają odpowiednią ochronę przed wieloma rodzajami ataków.

Pytanie 14

Urządzenie, które pozwala komputerom na bezprzewodowe łączenie się z siecią komputerową przewodową, to

A. koncentrator

B. punkt dostępowy

C. regenerator

D. modem

Punkt dostępowy (ang. access point) to urządzenie, które pełni kluczową rolę w tworzeniu bezprzewodowych sieci komputerowych. Jego głównym zadaniem jest umożliwienie komputerom, laptopom i innym urządzeniom mobilnym łączności z przewodową siecią lokalną (LAN). Działa on jako przekaźnik, który konwertuje sygnały radiowe na sygnał sieciowy i odwrotnie. Dzięki temu, urządzenia bezprzewodowe mogą korzystać z zasobów i usług dostępnych w sieci przewodowej. Typowym zastosowaniem punktów dostępowych jest ich umieszczanie w biurach, uczelniach czy miejscach publicznych, gdzie zapewniają dostęp do Internetu. W standardzie IEEE 802.11, który definiuje zasady komunikacji w sieciach WLAN, punkty dostępowe są niezbędne do zapewnienia stabilnej i wydajnej komunikacji bezprzewodowej. Warto także wspomnieć o technikach zarządzania, takich jak WDS (Wireless Distribution System), które pozwalają na rozbudowę sieci i zwiększenie jej zasięgu poprzez integrację wielu punktów dostępowych.

Pytanie 15

Jakie informacje można uzyskać na temat konstrukcji skrętki S/FTP?

A. Każda para przewodów ma osobny ekran z folii, a całość nie jest ekranowana

B. Każda para przewodów jest pokryta foliowaniem, a całość znajduje się w ekranie z siatki

C. Każda para przewodów jest foliowana, a całość znajduje się w ekranie z folii i siatki

D. Każda para przewodów ma osobny ekran z folii, a dodatkowo całość jest w ekranie z folii

Budowa skrętki S/FTP jest często mylona z innymi typami kabli, co może prowadzić do nieporozumień. Odpowiedzi, które wskazują na brak ekranowania całej konstrukcji, są nieprawidłowe, ponieważ S/FTP z definicji zakłada podwójne ekranowanie. W przypadku pojedynczego ekranowania par przewodów, jak to sugeruje jedna z niepoprawnych odpowiedzi, dochodzi do wzrostu podatności na zakłócenia, co jest niepożądane w środowiskach z intensywną emisją elektromagnetyczną. Ponadto, sugerowanie, że każda para jest w osobnym ekranie z folii, nie uwzględnia faktu, że niektóre systemy wymagają dodatkowej ochrony całej struktury, co jest kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości transmisji danych. Takie podejście, jak brak ekranowania całości, może

Pytanie 16

Które z poniższych poleceń w systemie Linux służy do zmiany uprawnień pliku?

A. chmod

B. pwd

C. ls

D. chown

Polecenie chmod jest używane w systemach operacyjnych Unix i Linux do zmiany uprawnień plików i katalogów. Uprawnienia te określają, kto i w jaki sposób może czytać, zapisywać lub wykonywać dany plik. Polecenie to jest niezwykle przydatne w kontekście zarządzania bezpieczeństwem i dostępem do zasobów na serwerach i komputerach osobistych. Przykładowo, aby nadać pełne uprawnienia właścicielowi pliku, ale ograniczyć je dla innych użytkowników, można użyć polecenia chmod 700 nazwa_pliku. Ten sposób nadawania uprawnień jest bardzo elastyczny i pozwala na dokładne skonfigurowanie dostępu zgodnie z potrzebami użytkownika lub politykami firmy. Warto także wspomnieć, że chmod wspiera zarówno notację symboliczną (np. chmod u+x) jak i ósemkową (np. chmod 755), co ułatwia jego stosowanie w różnych scenariuszach. Dzięki temu narzędziu administratorzy systemów mogą skutecznie zarządzać dostępem do plików, co jest kluczowe dla utrzymania bezpieczeństwa danych.

Pytanie 17

Zachowanie kopii często odwiedzanych witryn oraz zwiększenie ochrony przez filtrowanie pewnych treści witryn internetowych można osiągnąć dzięki

A. automatycznemu wyłączaniu plików cookies

B. konfiguracji serwera pośredniczącego proxy

C. zainstalowaniu oprogramowania antywirusowego i aktualizacji bazy wirusów

D. używaniu systemu z uprawnieniami administratora

Konfiguracja serwera pośredniczącego proxy jest kluczowym rozwiązaniem, które pozwala na wydajne zarządzanie dostępem do sieci oraz zwiększenie bezpieczeństwa użytkowników. Serwer proxy działa jako pośrednik między użytkownikiem a stroną docelową, co pozwala na przechowywanie kopii często odwiedzanych stron w pamięci podręcznej. Dzięki temu, gdy użytkownik ponownie żąda dostępu do tej samej strony, serwer proxy może dostarczyć ją znacznie szybciej, co poprawia doświadczenie użytkownika. Dodatkowo, serwery proxy mogą filtrować i blokować niepożądane treści, takie jak złośliwe oprogramowanie czy nieodpowiednie strony, co zwiększa bezpieczeństwo. W praktyce, organizacje często implementują serwery proxy, aby kontrolować i monitorować ruch internetowy, a także w celu ochrony danych wrażliwych. Warto zauważyć, że zgodnie z dobrymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa, konfiguracja serwera proxy powinna być regularnie aktualizowana i dostosowywana do zmieniających się zagrożeń.

Pytanie 18

Aby poprawić bezpieczeństwo zasobów sieciowych, administrator sieci komputerowej w firmie otrzymał zadanie podziału aktualnej lokalnej sieci komputerowej na 16 podsieci. Obecna sieć posiada adres IP 192.168.20.0 i maskę 255.255.255.0. Jaką maskę sieci powinien zastosować administrator?

A. 255.255.255.192

B. 255.255.255.224

C. 255.255.255.240

D. 255.255.255.248

Wybór nieprawidłowej maski sieciowej może prowadzić do nieefektywnego zarządzania adresami IP i zmniejszenia bezpieczeństwa sieci. Na przykład, odpowiedź 255.255.255.224 (mask 27) daje 8 podsieci, a nie 16, co oznacza, że potrzeba więcej podsieci niż dostępnych. Przy tej masce każda podsieć miałaby tylko 30 dostępnych adresów hostów, co może być niewystarczające w większych środowiskach. Z kolei maska 255.255.255.192 (mask 26) dałaby 4 podsieci, a nie 16, co również nie spełnia wymagań. Podobnie, maska 255.255.255.248 (mask 29) pozwalałaby na utworzenie 32 podsieci, ale zaledwie 6 adresów hostów w każdej z nich, co było by niewystarczające dla większości zastosowań. Wybierając niewłaściwą maskę, administrator może nie tylko zredukować liczbę dostępnych adresów, ale także wprowadzić chaos w całej strukturze sieci. Ważne jest, aby przed podziałem sieci zawsze przeanalizować wymagania dotyczące liczby podsieci i hostów, co jest podstawą planowania adresacji IP i zarządzania siecią zgodnie z najlepszymi praktykami w dziedzinie IT.

Pytanie 19

Osoba korzystająca z systemu operacyjnego Linux pragnie przypisać adres IP 152.168.1.200 255.255.0.0 do interfejsu sieciowego. Jakie polecenie powinna wydać, mając uprawnienia administratora?

A. ip addr add 152.168.1.200/16 dev eth1

B. netsh interface IP 152.168.1.200 255.255.0.0 /add

C. ip addr add 152.168.1.200 255.255.0.0 dev eth1

D. netsh interface IP 152.168.1.200/16 /add

Polecenie 'ip addr add 152.168.1.200/16 dev eth1' jest poprawne, ponieważ wykorzystuje narzędzie 'ip', które jest nowoczesnym i zalecanym sposobem zarządzania adresami IP w systemach Linux. Użycie formatu CIDR (Classless Inter-Domain Routing) w postaci '/16' oznacza, że adres IP należy do podsieci z maską 255.255.0.0. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w administracji sieci, ponieważ pozwala na elastyczne zarządzanie przestrzenią adresową i efektywne wykorzystanie zasobów. Przykładowo, można łatwo zmieniać maskę podsieci bez konieczności przestawiania całego adresu. Narzędzie 'ip' jest częścią pakietu iproute2, który zastąpił starsze narzędzia, takie jak 'ifconfig'. Dlatego korzystając z tego polecenia, administratorzy mogą zapewnić większą kontrolę nad konfiguracją interfejsów sieciowych oraz lepszą integrację z nowoczesnymi protokołami sieciowymi. W praktyce, polecenie to jest często używane w skryptach automatyzujących zarządzanie siecią, co znacznie przyspiesza i ułatwia procesy konfiguracyjne.

Pytanie 20

W systemie Linux narzędzie fsck umożliwia

A. sprawdzanie wydajności karty sieciowej

B. znalezienie i naprawienie uszkodzonych sektorów na dysku twardym

C. obserwowanie kondycji procesora

D. likwidację błędnych wpisów w rejestrze systemowym

Program fsck (File System Consistency Check) jest narzędziem w systemie Linux, które służy do sprawdzania i naprawy błędów w systemach plików. Jego głównym zadaniem jest lokalizowanie uszkodzonych sektorów na dysku twardym oraz naprawa struktury systemu plików, co jest kluczowe dla zapewnienia integralności danych. W praktyce, fsck jest często używany podczas uruchamiania systemu, aby automatycznie wykrywać i korygować problemy, które mogły wystąpić z powodu niepoprawnego wyłączenia, uszkodzenia sprzętu czy błędów oprogramowania. Narzędzie to obsługuje wiele typów systemów plików, w tym ext4, xfs oraz btrfs, i stanowi standard w administracji systemów Linux. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której użytkownik zauważa problemy z dostępem do plików po awarii zasilania. Wówczas uruchomienie fsck na odpowiednim systemie plików pozwala na identyfikację i naprawę problemów, co przyczynia się do minimalizacji ryzyka utraty danych oraz poprawy wydajności systemu.

Pytanie 21

Rozmiar plamki na ekranie monitora LCD wynosi

A. odległość pomiędzy początkiem jednego a początkiem kolejnego piksela

B. rozmiar obszaru, na którym wyświetla się 1024 piksele

C. rozmiar obszaru, w którym możliwe jest wyświetlenie wszystkich kolorów obsługiwanych przez monitor

D. rozmiar jednego piksela wyświetlanego na ekranie

No więc, plamka monitora LCD to właściwie odległość między początkiem jednego piksela a początkiem kolejnego. To ważne, bo plamka dotyczy tego, jak widzimy pojedyncze piksele na ekranie. Każdy piksel ma swoje subpiksele: czerwony, zielony i niebieski. Im mniejsza odległość, tym lepsza jakość obrazu, bo więcej szczegółów możemy zobaczyć. Na przykład w monitorach Full HD (1920x1080) wielkość plamki ma ogromne znaczenie dla ostrości obrazu, bo wpływa na to, jak dobrze widzimy detale. Jak dla mnie, im mniejsze plamki, tym lepiej, bo pozwalają na wyświetlenie większej liczby szczegółów w małej przestrzeni, co jest super w grach, filmach czy grafice. Dobra plamka to klucz do jakości, a technologie ciągle idą do przodu, żeby pokazać jak najlepszy obraz w małych formatach.

Pytanie 22

Który protokół zajmuje się konwersją adresów IP na adresy MAC (kontroli dostępu do nośnika)?

A. SMTP

B. ARP

C. SNMP

D. RARP

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym elementem komunikacji w sieciach komputerowych, ponieważ odpowiada za konwersję adresów IP na adresy MAC. Gdy urządzenie w sieci lokalnej chce wysłać pakiet danych do innego urządzenia, musi znać jego adres MAC, ponieważ jest to adres używany na poziomie warstwy 2 modelu OSI. ARP wykonuje tę konwersję, wykorzystując zapytania i odpowiedzi. Przykładem zastosowania ARP jest sytuacja, gdy komputer A chce wysłać dane do komputera B. Komputer A najpierw wysyła zapytanie ARP, które jest broadcastowane w sieci, aby dowiedzieć się, kto ma dany adres IP. Gdy komputer B odbiera to zapytanie, odpowiada swoim adresem MAC. Taki mechanizm jest fundamentalny dla działania protokołów sieciowych i stanowi część dobrych praktyk w projektowaniu sieci, zapewniając efektywną komunikację między urządzeniami. Zrozumienie ARP jest niezbędne dla administratorów sieci oraz inżynierów, aby móc diagnozować problemy sieciowe i optymalizować ruch danych.

Pytanie 23

Zgodnie z normą Fast Ethernet 100Base-TX, maksymalna długość kabla miedzianego UTP kategorii 5e, który łączy bezpośrednio dwa urządzenia sieciowe, wynosi

A. 100 m

B. 300 m

C. 1000 m

D. 150 m

Maksymalna długość kabla miedzianego UTP kat. 5e, jeśli mówimy o standardzie Fast Ethernet 100Base-TX, to 100 metrów. To bardzo ważna informacja, szczególnie dla tych, którzy projektują sieci komputerowe. Przekroczenie tej długości może spowodować, że sygnał się pogorszy, a to może wpłynąć na działanie całej sieci. Kabel kat. 5e jest często używany w lokalnych sieciach (LAN) i pozwala na przesyłanie danych z prędkością do 100 Mbps. Standard 100Base-TX korzysta z skręconych par, więc dla najlepszego działania długość kabla nie powinna być większa niż 100 metrów. W praktyce warto pamiętać, że musimy brać pod uwagę nie tylko sam kabel, ale także różne elementy, takie jak gniazdka, złącza czy urządzenia aktywne, bo to też wpływa na długość połączenia. Co więcej, planując instalację, dobrze jest unikać zakłóceń elektrycznych, które mogą obniżyć jakość sygnału. To są dobre praktyki w branży IT – warto o tym pamiętać.

Pytanie 24

Który protokół umożliwia rozproszoną wymianę i ściąganie plików?

A. Radius

B. BitTorrent

C. FTP

D. HTTPS

FTP (File Transfer Protocol) jest protokołem zaprojektowanym do przesyłania plików między komputerami w sieci, jednak jest oparty na architekturze klient-serwer, co oznacza, że wszystkie pliki są przesyłane z jednego centralnego serwera do klientów. Taki model ma swoje ograniczenia, szczególnie w przypadku dużych plików lub w sytuacjach, gdy wiele osób próbuje pobrać te same dane, co prowadzi do przeciążenia serwera. RADIUS (Remote Authentication Dial-In User Service) to protokół służący do autoryzacji i uwierzytelniania użytkowników w sieciach komputerowych, a nie do przesyłania plików, więc jego zastosowanie w tym kontekście jest błędne. HTTPS (Hypertext Transfer Protocol Secure) to z kolei protokół używany do bezpiecznego przesyłania danych w sieci, zazwyczaj w kontekście przeglądania stron internetowych, a nie do rozproszonego transferu plików. Często przyczyną błędnej odpowiedzi jest mylenie różnych protokołów i ich funkcji, co może wynikać z braku wiedzy na temat ich specyfiki. Ważne jest, aby zrozumieć, jakie konkretne funkcje i zastosowania mają poszczególne protokoły, aby uniknąć nieporozumień. W przypadku potrzeby efektywnego i skali transferu plików, BitTorrent jest rozwiązaniem, które wykorzystuje rozproszone podejście, co czyni je o wiele bardziej wydajnym dla dużych zbiorów danych.

Pytanie 25

Transmisję danych bezprzewodowo realizuje interfejs

A. IrDA

B. HDMI

C. LFH60

D. DVI

IrDA (Infrared Data Association) to standard bezprzewodowej transmisji danych wykorzystujący podczerwień. Jego główną zaletą jest możliwość wymiany informacji między urządzeniami, takimi jak telefony komórkowe, laptopy czy drukarki, w odległości do kilku metrów. IrDA jest szczególnie ceniona za niskie zużycie energii oraz prostotę wdrożenia, co czyni ją idealnym rozwiązaniem w urządzeniach mobilnych. W praktyce, standard ten był szeroko stosowany w urządzeniach osobistych do przesyłania plików, jak zdjęcia czy kontakty, bez potrzeby stosowania kabli. Jednakże, z biegiem lat, technologia ta została w dużej mierze zastąpiona przez inne metody przesyłania danych, takie jak Bluetooth czy Wi-Fi. Warto zaznaczyć, że IrDA wymaga bezpośredniej linii wzroku między urządzeniami, co może ograniczać jej zastosowanie w niektórych sytuacjach. Mimo to, ze względu na swoją prostotę i efektywność w określonych warunkach, IrDA pozostaje ważnym standardem w historii technologii komunikacyjnej.

Pytanie 26

Jakie polecenie w systemie Linux pozwala na dodanie istniejącego użytkownika nowak do grupy technikum?

A. usermod -g technikum nowak

B. grups -g technikum nowak

C. useradd -g technikum nowak

D. usergroup -g technikum nowak

Niestety, żadna z pozostałych opcji nie jest prawidłowa i każda z nich zawiera merytoryczne błędy. Polecenie "grups -g technikum nowak" nie istnieje w systemie Linux. Istnieje polecenie "groups", ale jego funkcja polega na wyświetlaniu grup, do których należy dany użytkownik, a nie na przypisywaniu go do grupy. Wykorzystanie "useradd -g technikum nowak" jest również błędne, ponieważ polecenie "useradd" jest stosowane do tworzenia nowych kont użytkowników, a nie do modyfikacji istniejących. Opcja "-g" w tym przypadku również odnosiłaby się do przypisania nowego użytkownika do grupy, co nie jest zgodne z zamierzeniem pytania. "usergroup -g technikum nowak" jest całkowicie niepoprawne, ponieważ "usergroup" nie jest standardowym poleceniem w systemach Linux. W praktyce, pomylenie tych poleceń można przypisać do braku zrozumienia funkcji dostępnych narzędzi do zarządzania użytkownikami oraz odpowiednich opcji, które można im nadać. Kluczowe jest, aby administratorzy systemów poznali dokumentację i standardy poleceń w Linuxie, aby skutecznie zarządzać użytkownikami i ich uprawnieniami oraz uniknąć błędów, które mogą prowadzić do problemów z bezpieczeństwem i dostępem do zasobów.

Pytanie 27

Element trwale zamontowany, w którym znajduje się zakończenie okablowania strukturalnego poziomego dla abonenta, to

A. gniazdo energetyczne

B. punkt konsolidacyjny

C. punkt rozdzielczy

D. gniazdo teleinformatyczne

Wybór punktu konsolidacyjnego jako odpowiedzi jest mylny, ponieważ termin ten odnosi się do elementu, który służy do łączenia różnych segmentów okablowania w sieci, a nie jako końcowy punkt dostępu dla użytkowników. Punkty konsolidacyjne są zazwyczaj instalowane w bardziej centralnych lokalizacjach systemu okablowania, co pozwala na organizację i zarządzanie kablami w obrębie budynku. Służą one do konsolidacji różnych połączeń i zapewniają elastyczność w przyszłych zmianach w infrastrukturze sieciowej. W kontekście gniazd energetycznych, ich funkcja jest zupełnie inna – służą one do zasilania urządzeń elektrycznych, a nie do przesyłania danych. Błędne założenie, że gniazdo energetyczne może pełnić rolę końcowego punktu okablowania strukturalnego, prowadzi do nieporozumień w zakresie projektowania i wdrażania infrastruktury IT. Z kolei punkt rozdzielczy, jako element systemu dystrybucji sygnałów, również nie pełni funkcji bezpośredniego zakończenia okablowania, lecz działa jako pośrednik w transmisji sygnałów między różnymi segmentami sieci. Właściwe zrozumienie ról i funkcji tych elementów jest kluczowe dla efektywnego projektowania oraz zarządzania sieciami teleinformatycznymi.

Pytanie 28

Podstawowym zadaniem mechanizmu Plug and Play jest

A. automatyczne uruchomienie ostatnio używanej gry

B. rozpoznanie nowo podłączonego urządzenia i automatyczne przypisanie mu zasobów

C. automatyczne usuwanie sterowników, które przez dłuższy czas nie były aktywne

D. automatyczne wykonywanie kopii zapasowych danych na nowym nośniku pamięci

Mechanizm Plug and Play (PnP) jest kluczowym elementem nowoczesnych systemów operacyjnych, który umożliwia automatyczne wykrywanie i konfigurację nowo podłączonych urządzeń. Głównym celem PnP jest uproszczenie procesu instalacji sprzętu, co znacząco poprawia doświadczenia użytkowników. System operacyjny, w momencie podłączenia nowego urządzenia, automatycznie identyfikuje jego typ i przypisuje mu odpowiednie zasoby, takie jak adresy IRQ, DMA oraz porty, co eliminuje potrzebę ręcznej konfiguracji. Przykładem zastosowania PnP są urządzenia USB, które po podłączeniu są natychmiastowe wykrywane przez system, a użytkownik nie musi martwić się o instalację sterowników, ponieważ wiele z nich jest dostarczanych w formie wbudowanej w system operacyjny. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą swobodnie dodawać i usuwać urządzenia, co zwiększa elastyczność i wydajność pracy. Warto również zauważyć, że PnP jest zgodne z różnymi standardami, takimi jak PCI i USB, które definiują, jak urządzenia powinny komunikować się z systemem operacyjnym.

Pytanie 29

Jakie urządzenie powinno się wykorzystać, aby rozszerzyć zasięg sieci bezprzewodowej w obiekcie?

A. Przełącznik zarządzalny

B. Bezprzewodową kartę sieciową

C. Modem bezprzewodowy

D. Wzmacniacz sygnału

Wzmacniacz sygnału to urządzenie zaprojektowane do zwiększania zasięgu sieci bezprzewodowej poprzez odbieranie, wzmacnianie i retransmisję sygnału. Dzięki temu możliwe jest pokrycie większego obszaru w budynku, co szczególnie przydaje się w dużych przestrzeniach, gdzie sygnał z routera może być osłabiony przez przeszkody takie jak ściany czy meble. W praktyce, wzmacniacz sygnału znajduje zastosowanie w biurach, mieszkaniach oraz obiektach komercyjnych, gdzie stabilne połączenie internetowe jest kluczowe dla funkcjonowania różnych aplikacji. Warto również zwrócić uwagę na standardy IEEE 802.11, które definiują wymagania dla sieci bezprzewodowych, w tym dla wzmacniaczy sygnału. Dobrą praktyką jest także umieszczanie wzmacniacza w centralnej części obszaru, aby maksymalizować efektywność jego działania. Dodatkowo, nowoczesne wzmacniacze często oferują funkcje automatycznego dostosowywania się do warunków sieci, co zwiększa ich efektywność oraz jakość dostarczanego sygnału.

Pytanie 30

Nazwa protokołu, który pozwala na konwersję 32-bitowych adresów IP na 48-bitowe fizyczne adresy MAC w sieciach Ethernet, to:

A. DNS

B. ARP

C. RARP

D. NAT

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym mechanizmem w sieciach komputerowych, zwłaszcza w architekturze Ethernet, który umożliwia przekształcanie adresów IP, które są stosowane w warstwie sieciowej modelu OSI, na fizyczne adresy MAC (Media Access Control). Kiedy urządzenie sieciowe, takie jak komputer lub router, chce komunikować się z innym urządzeniem w lokalnej sieci, potrzebuje znać jego adres MAC. W tym celu wysyła zapytanie ARP, które jest broadcastowane do wszystkich urządzeń w sieci. Urządzenie, które posiada odpowiedni adres IP, odpowiada, przesyłając swój adres MAC. ARP jest fundamentalnym protokołem w funkcjonowaniu sieci lokalnych i jest integralną częścią stosu protokołów TCP/IP. Jego zastosowanie jest szerokie, od prostych aplikacji sieciowych, takich jak przeglądanie stron internetowych, po bardziej złożone systemy komunikacji, takie jak VoIP czy transmisje multimedialne. Zrozumienie działania ARP jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się administracją sieci oraz bezpieczeństwem IT, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie adresacją i rozwiązywanie problemów w lokalnych sieciach komputerowych.

Pytanie 31

Niektóre systemy operacyjne umożliwiają równoczesny dostęp wielu użytkownikom (multiuser). Takie systemy

A. jednocześnie realizują wiele programów (zadań)

B. zarządzają układem (klasterem) odrębnych komputerów

C. oprócz wielozadaniowości z wywłaszczeniem pełnią funkcję przydzielania czasu użytkownikom

D. są głównie wykorzystywane w przemyśle oraz systemach sterujących

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że pierwsza z nich sugeruje, iż systemy wielodostępne równocześnie wykonują wiele programów. To stwierdzenie odnosi się do koncepcji wielozadaniowości, która jest istotna, ale nie wyczerpuje pojęcia wielodostępności. Wiele systemów operacyjnych może obsługiwać jedynie jednego użytkownika w danym czasie, a mimo to będą mogły realizować wiele zadań. Kolejna odpowiedź odnosi się do zastosowania systemów w przemyśle i systemach sterowania. Choć takie systemy mogą być używane w takich kontekstach, to nie definiuje to ich wielodostępności. Systemy operacyjne wielodostępne są stosowane w różnych dziedzinach, w tym w biurach czy środowiskach akademickich, a ich główną rolą jest umożliwienie wielu użytkownikom jednoczesnego dostępu do zasobów. Następnie, stwierdzenie, że systemy te sterują układem niezależnych komputerów, jest mylne, ponieważ odnosi się do koncepcji klastrów komputerowych, które są odrębnym zagadnieniem związanym z rozproszonym przetwarzaniem danych. Ostatnia nieprawidłowa odpowiedź dotyczy aspektu wielozadaniowości z wywłaszczeniem, ale koncentruje się na jej realizacji w odosobnieniu, nie uwzględniając kontekstu wielodostępności. Aby lepiej zrozumieć funkcję systemów wielodostępnych, warto przyjrzeć się ich architekturze oraz sposobom zarządzania zasobami, które są kluczowe dla efektywności operacyjnej.

Pytanie 32

Ilustracja pokazuje panel ustawień bezprzewodowego urządzenia dostępowego, który umożliwia

A. konfigurację serwera DHCP

B. przypisanie adresów MAC do kart sieciowych

C. ustawienie nazwy hosta

D. określenie maski podsieci

Konfiguracja serwera DHCP na panelu konfiguracyjnym bezprzewodowego urządzenia dostępowego jest kluczowym krokiem w zarządzaniu siecią. DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, automatycznie przydziela adresy IP urządzeniom w sieci, co upraszcza procesy administracyjne i zmniejsza ryzyko konfliktów adresów IP. W panelu konfiguracyjnym można ustawić początkowy adres IP, co pozwala na zdefiniowanie zakresu adresów, które będą przydzielane klientom. Można też określić maksymalną liczbę użytkowników DHCP, co zapewnia kontrolę nad zasobami sieciowymi. Ustawienia te są kluczowe w sieciach zarówno domowych, jak i korporacyjnych, gdzie automatyzacja przydzielania adresów IP oszczędza czas administratorów. Dobre praktyki zalecają również ustawienie czasu dzierżawy, co wpływa na to, jak długo dany adres IP pozostaje przypisany do urządzenia. Praktyczne zastosowanie tego polega na unikaniu ręcznego przydzielania adresów IP, co w przypadku dużych sieci jest czasochłonne i podatne na błędy. Serwery DHCP są integralnym elementem nowoczesnych sieci, a ich konfiguracja według najlepszych praktyk zwiększa efektywność i niezawodność połączeń sieciowych

Pytanie 33

Który z poniższych interfejsów powinien być wybrany do podłączenia dysku SSD do płyty głównej komputera stacjonarnego, aby uzyskać najwyższą szybkość zapisu oraz odczytu danych?

A. ATA

B. mSATA

C. PCI Express

D. SATA Express

Wybór interfejsu SATA Express jako opcji do podłączenia dysku SSD może wydawać się atrakcyjny, jednak ten standard nie jest w stanie dorównać przepustowości interfejsu PCI Express. SATA Express, mimo że jest szybszy niż tradycyjny SATA III, wciąż ogranicza się do teoretycznej maksymalnej prędkości 10 Gb/s. Natomiast PCIe 3.0 oferuje do 32 Gb/s, a PCIe 4.0 nawet do 64 Gb/s, co wyraźnie pokazuje różnicę w wydajności. Mimo że mSATA również może być stosowany do podłączenia SSD, jego zastosowanie jest ograniczone głównie do starszych laptopów, a jego prędkość transferu jest niewspółmierna do możliwości nowoczesnych dysków. Z kolei ATA, będący starszym standardem, nie jest w ogóle odpowiedni dla nowoczesnych dysków SSD, które wymagają dużo wyższej przepustowości. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru niewłaściwego interfejsu, obejmują przekonanie, że wszystkie formy SATA są wystarczające dla wydajności SSD, co jest nieprawdziwe. Użytkownicy powinni zawsze brać pod uwagę wymagania dotyczące przepustowości, szczególnie przy pracy z danymi o dużej szybkości, takimi jak w przypadku gier, edycji wideo czy zastosowań profesjonalnych. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór niewłaściwego interfejsu może znacznie ograniczyć potencjał sprzętu, co w dłuższej perspektywie przekłada się na niezadowolenie z wydajności systemu.

Pytanie 34

Jakie znaczenie mają zwory na dyskach z interfejsem IDE?

A. tryb działania dysku

B. typ interfejsu dysku

C. tempo obrotowe dysku

D. napięcie zasilające silnik

Ustawienie zworek na dyskach z interfejsem IDE (Integrated Drive Electronics) jest kluczowym aspektem, który determinuję tryb pracy dysku. Zwory, które są małymi zworkami na płycie PCB dysku, pozwalają na konfigurację dysku jako master, slave lub cable select. Każdy z tych trybów ma swoje specyficzne przeznaczenie w architekturze IDE. Umożliwiają one komputerowi zidentyfikowanie, który dysk jest głównym nośnikiem danych, a który jest pomocniczym. W praktyce, odpowiednie ustawienie zworek gwarantuje prawidłową komunikację między dyskiem a kontrolerem IDE, co jest niezwykle istotne, aby uniknąć konfliktów w systemie. W kontekście standardów branżowych, właściwa konfiguracja zworek jest zgodna z dokumentacją producentów dysków i systemów, co podkreśla konieczność ich przestrzegania w procesie instalacji. Na przykład, w przypadku podłączenia dwóch dysków twardych do jednego złącza IDE, nieprawidłowe ustawienie zworek może uniemożliwić systemowi operacyjnemu ich rozpoznanie, co może prowadzić do utraty danych lub problemów z uruchomieniem systemu.

Pytanie 35

Na podstawie danych zawartych w tabeli dotyczącej specyfikacji płyty głównej, wskaż maksymalną liczbę kart rozszerzeń, które można zainstalować w magistrali Peripheral Component Interconnect.

A. 2

B. 3

C. 1

D. 5

Wybór liczby 1, 2, 3 lub 4 jako maksymalnej liczby kart rozszerzeń do magistrali PCI jest błędny z kilku powodów. Przede wszystkim, prezentowana specyfikacja płyty głównej wyraźnie wskazuje na to, że dostępnych jest 5 slotów PCI, co oznacza, że te odpowiedzi nie uwzględniają pełnego potencjału płyty. W praktyce, mylenie liczby slotów z ich funkcjonalnością może prowadzić do nieporozumień w zakresie możliwości rozbudowy systemu. Typowym błędem jest także założenie, że nie wszystkie sloty są dostępne lub że niektóre z nich mogą być zablokowane z powodu innych komponentów. Takie myślenie jest niepoprawne, ponieważ użytkownicy mają możliwość instalacji różnych kart rozszerzeń w każdym z dostępnych slotów, o ile nie kolidują one ze sobą pod względem fizycznym i nie wymuszają ograniczeń zasilania. Warto również zauważyć, że wiele nowoczesnych płyt głównych, które mogą być kompatybilne ze starszymi standardami, wciąż oferuje pełną funkcjonalność slotów PCI, co stanowi dużą zaletę dla użytkowników zamierzających korzystać z starszych komponentów. Aby skutecznie wykorzystać możliwości swojego systemu, użytkownik powinien dokładnie analizować specyfikacje sprzętowe i znać różnice między różnymi rodzajami slotów oraz ich zastosowaniami w praktyce.

Pytanie 36

W przypadku, gdy w tej samej przestrzeni będą funkcjonować jednocześnie dwie sieci WLAN zgodne ze standardem 802.11g, w celu zminimalizowania ryzyka wzajemnych zakłóceń, powinny one otrzymać kanały o numerach różniących się o

A. 5

B. 4

C. 2

D. 3

Przydzielenie kanałów różniących się o 2, 3 lub 4 nie jest właściwym podejściem do eliminacji zakłóceń w przypadku równocześnie działających sieci WLAN standardu 802.11g. Zakłócenia w sieciach bezprzewodowych wynikają z interferencji, które mogą mieć miejsce, gdy sieci korzystają z zbyt bliskich kanałów. Przydzielając kanały różniące się o 2, na przykład kanał 1 i 3, nie zyskujemy wystarczającej separacji, co prowadzi do nakładania się sygnałów i wzajemnych zakłóceń. Podobnie, różnice o 3 lub 4 kanały, na przykład kanał 1 i 4, również nie są wystarczające, aby zapewnić stabilną i wyraźną komunikację. Tego typu podejście może prowadzić do spadku wydajności sieci, zwiększonego opóźnienia w transferze danych oraz wyższej liczby błędów w transmisji. Często administratorzy sieci popełniają błąd, zakładając, że im większa liczba kanałów przypisanych do dwoma sieciom, tym lepsza ich wydajność. W rzeczywistości, aby zminimalizować interferencje, konieczne jest skupienie się na odpowiednich, dobrze zdefiniowanych kanałach, które są od siebie wystarczająco oddalone. Standardy WLAN, takie jak 802.11g, zalecają użycie kanałów 1, 6 i 11 w celu zminimalizowania zakłóceń, a zatem przydzielanie kanałów różniących się o mniej niż 5 nie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania i zarządzania sieciami bezprzewodowymi.

Pytanie 37

Jakim materiałem eksploatacyjnym jest ploter solwentowy?

A. farba na bazie rozpuszczalników

B. atrament na bazie żelu

C. ostrze tnące

D. komplet metalowych rylców

Głowica tnąca nie jest materiałem eksploatacyjnym stosowanym w ploterach solwentowych, lecz jednym z kluczowych komponentów ploterów tnących. Jej podstawowym zadaniem jest precyzyjne wycinanie kształtów z materiałów takich jak folia samoprzylepna. Użytkownicy mogą mylić te technologie, co prowadzi do nieporozumień w doborze odpowiednich sprzętów do konkretnych zadań. Z kolei atrament żelowy jest typowym materiałem eksploatacyjnym dla ploterów atramentowych, a nie solwentowych. Jego skład chemiczny i właściwości, takie jak gęstość czy czas schnięcia, różnią się znacząco, co wpływa na zastosowanie w druku cyfrowym. Warto zauważyć, że użycie farb żelowych w ploterach solwentowych może prowadzić do poważnych problemów, takich jak zatykanie głowic drukujących, co skutkuje kosztownymi naprawami. Zestaw metalowych rylców także nie pasuje do kontekstu ploterów solwentowych, ponieważ jest on stosowany w technologii grawerowania lub cięcia, a nie w druku. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z braku zrozumienia specyfiki sprzętu oraz jego zastosowania, co jest kluczowe w branży poligraficznej, gdzie znajomość odpowiednich materiałów eksploatacyjnych jest niezbędna do osiągnięcia wysokiej jakości produkcji.

Pytanie 38

Który aplet w panelu sterowania systemu Windows 7 pozwala na ograniczenie czasu korzystania z komputera przez użytkownika?

A. Użytkownicy

B. Windows Defender

C. Centrum powiadomień

D. Kontrola rodzicielska

Kontrola rodzicielska w systemie Windows 7 to narzędzie, które umożliwia rodzicom zarządzanie czasem, jaki ich dzieci mogą spędzać na komputerze. Dzięki temu apletowi można ustawić konkretne godziny pracy, ograniczać czas korzystania z określonych aplikacji oraz monitorować aktywności użytkowników. Przykładowo, rodzice mogą skonfigurować system tak, aby dzieci mogły korzystać z komputera tylko w wyznaczonych porach dnia, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa cyfrowego. Umożliwia to nie tylko ochronę dzieci przed nadmiernym czasem spędzanym przed ekranem, ale także zapewnia, że będą one miały czas na inne aktywności, takie jak nauka czy zabawa na świeżym powietrzu. Kontrola rodzicielska wspiera także edukację w zakresie odpowiedzialnego korzystania z technologii, co jest kluczowe w dobie cyfryzacji. Narzędzie to jest zgodne z najlepszymi standardami ochrony, które pozwalają na stworzenie bezpieczniejszego środowiska do nauki i zabawy.

Pytanie 39

Która z poniższych wskazówek nie jest właściwa w kontekście konserwacji skanera płaskiego?

A. Zachować ostrożność, aby podczas prac nie wylać płynu na mechanizm skanera oraz na elementy elektroniczne

B. Sprawdzać, czy kurz nie zgromadził się na powierzchni tacy dokumentów

C. Używać do czyszczenia szyby acetonu lub alkoholu etylowego wylewając bezpośrednio na szybę

D. Dbać, aby podczas prac nie uszkodzić szklanej powierzchni tacy dokumentów

Jakby się przyjrzeć, to większość sposobów na konserwację skanera jest ok, z wyjątkiem mycia szyby acetonu czy alkoholem etylowym. Problem w tym, że czyszczenie może wydawać się prostą sprawą, ale łatwo się pomylić. Na przykład, ważne jest, by sprawdzić, czy na tacy dokumentów nie ma kurzu, bo zanieczyszczenia mogą pogorszyć jakość skanowania. No i trzeba uważać, żeby nie zarysować szklanej powierzchni – zarysowania potrafią popsuć jakość skanów. Używanie płynów czyszczących z alkoholem w niewłaściwy sposób, jak w tym przypadku, może zniszczyć urządzenie. Lepiej unikać nadmiaru płynów, bo mogą wniknąć do wnętrza skanera i uszkodzić go. Dlatego trzeba korzystać tylko z dedykowanych środków, które są bezpieczne dla delikatnych powierzchni skanera. Zrozumienie takich zasad to klucz do uniknięcia błędów, które mogą nas kosztować drogie naprawy lub wymianę sprzętu.

Pytanie 40

W sytuacji, gdy brakuje odpowiedniej ilości pamięci RAM do przeprowadzenia operacji, takiej jak uruchomienie aplikacji, system Windows pozwala na przeniesienie nieużywanych danych z pamięci RAM do pliku

A. pagefile.sys

B. nvraid.sys

C. tpm.sys

D. config.sys

Odpowiedź 'pagefile.sys' jest jak najbardziej trafna! To plik, który bardzo mocno pomaga w zarządzaniu pamięcią w Windows. Kiedy aplikacje potrzebują więcej pamięci RAM, niż mamy w komputerze, system przenosi mniej używane dane do tego pliku na dysku. Dzięki temu możemy uruchomić więcej programów, nawet te bardziej wymagające. To naprawdę ważne, bo zapobiega zamrażaniu się systemu. Dobrze jest też wiedzieć, że można zmieniać rozmiar tego pliku w ustawieniach, co pozwala dostosować wydajność do własnych potrzeb. Moim zdaniem, warto monitorować, jak używamy pamięci, aby wszystko działało płynnie – od codziennych zadań po bardziej zaawansowane programy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej