Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 10 czerwca 2025 07:48
Data zakończenia: 10 czerwca 2025 08:08

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który zbiór narzędzi odnosi się wyłącznie do analizy finansowej firmy?

A. Analiza rachunku przepływów pieniężnych, analiza zatrudnienia i płac, analiza płynności finansowej

B. Analiza produkcji, wstępna analiza bilansu, analiza rachunku zysków i strat

C. Analiza wyniku finansowego, wstępna analiza bilansu, analiza rachunku przepływów pieniężnych

D. Analiza bilansu, analiza zatrudnienia i płac, analiza wyniku finansowego

Właściwy zestaw instrumentów do analizy finansowej przedsiębiorstwa obejmuje analizę wyniku finansowego, wstępną analizę bilansu oraz analizę rachunku przepływów pieniężnych. Analiza wyniku finansowego pozwala na zrozumienie rentowności firmy, oceniając przychody i koszty, co jest kluczowe dla podejmowania decyzji o dalszym rozwoju. Wstępna analiza bilansu daje obraz sytuacji majątkowej przedsiębiorstwa, ukazując jego aktywa i pasywa, co jest niezbędne dla oceny stabilności finansowej. Z kolei analiza rachunku przepływów pieniężnych pozwala na monitorowanie płynności finansowej, co jest niezbędne do zapewnienia ciągłości działalności operacyjnej. Przykłady zastosowania tych narzędzi obejmują przygotowanie prognoz finansowych, ocenę inwestycji oraz analizę zmian w strukturze kapitału. Zastosowanie tych instrumentów jest zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości (IFRS), które promują przejrzystość i rzetelność raportowania finansowego.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Umowa spółki z ograniczoną odpowiedzialnością sporządzona w formie aktu notarialnego klasyfikowana jest jako dokument archiwalny, oznaczony symbolem

A. B

B. BE

C. A

D. Bc

Wybór innych symboli, takich jak B, Bc czy BE, wskazuje na brak zrozumienia klasyfikacji dokumentów w kontekście ich archiwizacji. Symbole te są zarezerwowane dla innych kategorii dokumentów, które różnią się od aktów notarialnych. Na przykład, symbol B dotyczy dokumentów, które nie mają jednak takiej samej mocy prawnej co akty notarialne, a często dotyczą tylko wewnętrznych procedur czy umów, które nie wymagają potwierdzenia przez notariusza. Odpowiedzi BE i Bc mogą sugerować mylne poglądy na temat tego, jakie dokumenty powinny być traktowane jako archiwalne. Archiwizacja dokumentów jest kluczowym elementem zarządzania dokumentacją, a zrozumienie właściwych symboli jest niezbędne do zapewnienia zgodności z przepisami prawa oraz dobrymi praktykami w obszarze zarządzania dokumentami. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują niedocenianie znaczenia aktów notarialnych jako dokumentów o dużej mocy dowodowej oraz ignorowanie ich roli w zapewnieniu bezpieczeństwa prawnego zarówno dla przedsiębiorców, jak i ich kontrahentów. Przykładowo, przedsiębiorcy, którzy nie przechowują odpowiednio umowy spółki, mogą napotkać trudności w późniejszym dochodzeniu swoich praw, co może prowadzić do strat finansowych oraz problemów z zarządzaniem firmą.

Pytanie 4

Dźwignia finansowa wskazuje

A. na możliwość spłaty odsetek

B. na rentowność kapitałów własnych

C. na efektywność wykorzystania kapitałów obcych

D. na zdolność do pełnej spłaty zobowiązań z nadwyżki finansowej

Niektóre odpowiedzi mogą wydawać się logiczne, ale nie odnoszą się bezpośrednio do definicji dźwigni finansowej. Mówiąc o możliwości spłaty odsetek, trzeba zrozumieć, że dźwignia finansowa nie dotyczy jedynie zdolności do regulowania odsetek, ale głównie strategii wykorzystania kapitałów obcych do generowania wyższych zysków. Ponadto, zyskowność kapitałów własnych jest efektem zastosowania dźwigni finansowej, ale sama dźwignia nie informuje bezpośrednio o tej zyskowności. Z kolei stwierdzenie, że dźwignia finansowa dotyczy pełnej spłaty zobowiązań z nadwyżki finansowej, jest mylące, ponieważ dźwignia odnosi się do struktury finansowania, a nie do zdolności spłaty zobowiązań. Ważne jest także, aby uniknąć mylenia pojęć związanych z ryzykiem i rentownością. Właściwe zrozumienie dźwigni finansowej jest kluczowe dla analizy finansowej, a błędne interpretacje mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji inwestycyjnych oraz zarządzania finansami w firmie. Dlatego warto przyjąć holistyczne podejście do analizy finansowej, które uwzględnia nie tylko koszty, ale i ryzyko związane z dźwignią finansową.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Nabyte prawa do wynalazków oraz wzorów użytkowych, które są stosowane przez firmę w ramach działalności gospodarczej, klasyfikowane są jako

A. długoterminowe inwestycje

B. aktywa obrotowe rzeczowe

C. niematerialne dobra prawne

D. aktywa trwałe rzeczowe

Zakupione prawo do wynalazków i wzorów zdobniczych należy klasyfikować jako wartości niematerialne i prawne, ponieważ są to prawa majątkowe, które nie mają fizycznej postaci, ale mają znaczną wartość ekonomiczną dla przedsiębiorstwa. Wartości niematerialne i prawne obejmują różne aktywa, takie jak patenty, znaki towarowe, licencje, oraz autorskie prawa majątkowe. Przykładem zastosowania może być firma zajmująca się technologią, która nabywa patent na nowoczesny proces produkcji, umożliwiający jej wyprzedzenie konkurencji i zwiększenie zysków. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR), wartości niematerialne i prawne są ujmowane w bilansie jako aktywa, a ich wartość jest amortyzowana przez określony czas życia ekonomicznego. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie podejście do klasyfikacji tych aktywów może wpłynąć na strategię finansową przedsiębiorstwa oraz jego zdolność do pozyskiwania kapitału. Rekomendowane praktyki obejmują regularne przeglądy wartości posiadanych aktywów niematerialnych oraz ich wpływu na strategię innowacyjną firmy.

Pytanie 8

Analiza zadłużenia jednostki polega na badaniu i ocenianiu

A. opłacalności realizacji sprzedaży

B. poziomu finansowania aktywów jednostki za pomocą zobowiązań

C. opłacalności inwestowania kapitału

D. zdolności aktywów jednostki do generowania zysków netto

Inne odpowiedzi, które traktują o opłacalności lokowania kapitałów, zdolności aktywów do generowania zysków czy opłacalności sprzedaży, nie są bezpośrednio związane z tematem analizy zadłużenia. Opłacalność lokowania kapitałów odnosi się do oceny efektywności inwestycji i zwrotu z inwestycji (ROI), co jest innym aspektem analizy finansowej. Zdolność aktywów do generowania zysków netto koncentruje się na rentowności operacyjnej, a nie na strukturze finansowania. Natomiast opłacalność sprzedaży dotyczy efektywności operacyjnej jednostki w kontekście przychodów ze sprzedaży, co również nie ma bezpośredniego związku z zadłużeniem. Często mylone są te pojęcia, co może prowadzić do niewłaściwych wniosków na temat kondycji finansowej jednostki. Kluczowe jest zrozumienie, że analiza zadłużenia wymaga zbadania, jak dług wpływa na ogólną stabilność i ryzyko finansowe, co jest fundamentalne dla strategii finansowej każdej organizacji. Prawidłowe podejście do analizy zadłużenia, oparte na porównaniu kapitału własnego i zobowiązań, pozwala na lepsze oszacowanie możliwości spłaty długów oraz przyszłych inwestycji.

Pytanie 9

Przedsiębiorstwo produkcyjne wytwarza opakowania w dwóch rozmiarach. W celu ustalenia jednostkowego kosztu wytworzenia zastosowano metodę kalkulacji podziałowej współczynnikowej. Korzystając z danych zamieszczonych w tabeli, ustal jednostkowy koszt wytworzenia wyrobów gotowych.

Nazwa wyrobu/opakowania	Ilość w szt.	Współczynnik	Koszt wytworzenia wyrobów gotowych
„X"	200	1	1 200 zł
„Y"	100	2	1 200 zł

A. Wyrób "X" 3 zł; wyrób "Y" 6 zł

B. Wyrób "X" 4 zł; wyrób "Y" 2 zł

C. Wyrób "X" 6 zł; wyrób "Y" 12 zł

D. Wyrób "X" 4 zł; wyrób "Y" 8 zł

Wiele osób może być skłonnych do wyboru jednostkowych kosztów wytworzenia, które nie odpowiadają rzeczywistości, co prowadzi do niepoprawnych wniosków. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na jednostkowe koszty 4 zł dla "X" oraz 2 zł dla "Y" lub 4 zł dla "X" i 8 zł dla "Y" nie uwzględniają faktu, że obliczenia oparte na kalkulacji podziałowej współczynnikowej wymagają dokładnego ustalenia ilości jednostek umownych. Kluczowym błędem myślowym jest pomijanie znaczenia odpowiednich współczynników przy przypisywaniu kosztów. Również pomyłki w podstawowych obliczeniach, takie jak błędne sumowanie kosztów lub jednostek umownych, mogą prowadzić do mylnych wyników. Aby prawidłowo ustalić jednostkowy koszt wytworzenia, niezbędne jest zrozumienie, jak całkowity koszt produkcji dzieli się pomiędzy różne wyroby. Osoby, które wybierają nieodpowiednie odpowiedzi, mogą mieć trudności z identyfikacją, jak ważne jest prawidłowe ustalenie kalkulacji kosztów w kontekście analizy rentowności produktowej. W praktyce, stosowanie poprawnych metod kalkulacji kosztów jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji biznesowych w zakresie zarządzania finansami przedsiębiorstwa. Dlatego zwracanie uwagi na detale oraz ścisłe przestrzeganie procedur kalkulacyjnych jest niezwykle istotne w codziennym działaniu firm produkcyjnych.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Analiza obrotów i sald umożliwia identyfikację błędów polegających na

A. pominięciu zaksięgowania transakcji gospodarczej

B. zaksięgowaniu transakcji gospodarczej jedynie na jednym koncie, bez odpowiedniego zapisu przeciwnego

C. wielokrotnym ujęciu tej samej transakcji gospodarczej

D. zaksięgowaniu transakcji gospodarczej na błędnych kontach lub po niewłaściwych stronach kont, z zachowaniem zasady podwójnego zapisu

Przeanalizowane odpowiedzi zawierają błędne rozumienie zasadności zestawienia obrotów i sald oraz istoty księgowości. Pominięcie księgowania operacji gospodarczej oznacza, że dana transakcja w ogóle nie została zarejestrowana w księgach rachunkowych. Choć jest to poważny błąd, zestawienie obrotów i sald raczej nie pozwala na jego wykrycie, ponieważ brak zapisu uczyniłby dane dotyczące tej transakcji niewidocznymi w analizie. Kolejną mylną koncepcją jest zaksięgowanie operacji na niewłaściwych kontach lub po niewłaściwych stronach kont, co rzeczywiście może prowadzić do błędów, ale nie zostanie w pełni uchwycone przez zestawienie, które przede wszystkim koncentruje się na weryfikacji poprawności zapisów z uwzględnieniem zasady podwójnego zapisu. Wielokrotne zaksięgowanie tej samej operacji jest zjawiskiem, które także może zostać zauważone w zestawieniu, ale wymaga ono złożonych mechanizmów kontrolnych, które wykraczają poza podstawowe funkcje zestawienia. Również odpowiedź wskazująca na pominięcie zapisu przeciwstawnego akcentuje kluczowy błąd w myśleniu o procesie księgowania. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda operacja powinna być rejestrowana z uwzględnieniem jej wpływu na różne konta, co jest fundamentalnym założeniem rachunkowości, a nie tylko wskazaniem na jedno konto. Niezrozumienie tych zasad prowadzi do dezinformacji i niemożności prawidłowego oceniania sytuacji finansowej organizacji.

Pytanie 13

Jak długo według przepisów prawnych dokumenty płacowe powinny być przechowywane po zakończeniu stosunku pracy?

A. trwale

B. 5 lat

C. 50 lat

D. 10 lat

Czasami pojawiają się nieporozumienia co do tego, jak długo trzeba przechowywać dokumentację płacową. Odpowiedzi jak 10 lat czy 5 lat to często wynik braku zrozumienia przepisów. Ludzie mylą to z innymi dokumentami, na przykład fakturami, które faktycznie można trzymać tylko przez dekadę. A '5 lat'? To zazwyczaj odnosi się do przedawnienia roszczeń w umowach cywilnych, więc to też nie pasuje do dokumentacji płacowej. Mówiąc 'trwale', można myśleć, że trzeba trzymać te dokumenty na zawsze, ale to też nie jest do końca praktyczne. Każdy rodzaj dokumentów ma swój właściwy czas przechowywania, a to zapewnia, że mamy je pod ręką, gdy zajdzie taka potrzeba. Dlatego ważne jest, żeby osoby zajmujące się kadrami znały te zasady, żeby nie wpakować się w jakieś problemy prawne.

Pytanie 14

Operacja gospodarcza KW – wypłata wynagrodzenia netto dla pracownika w gotówce wywoła zmiany

A. tylko w pasywach, nie wpływając na całkowitą wartość bilansu

B. w aktywach i pasywach, zwiększając całkowitą wartość bilansu

C. w aktywach i pasywach, zmniejszając całkowitą wartość bilansu

D. jedynie w aktywach, nie wpływając na całkowitą wartość bilansu

Wypłacenie pracownikowi wynagrodzenia netto gotówką to operacja gospodarcza, która wpływa na dwa elementy bilansu: aktywa oraz pasywa. Gdy pracownik otrzymuje wynagrodzenie, zmniejsza się saldo gotówki w aktywach, co jest bezpośrednim skutkiem wypłaty. Z drugiej strony, kwota ta stanowi zobowiązanie wobec pracownika, które również zostaje zredukowane. W rezultacie zmieniają się obie strony bilansu, a suma bilansowa zmniejsza się, ponieważ dochodzi do redukcji zarówno aktywów, jak i pasywów. Tego rodzaju operacje są zgodne z zasadami rachunkowości, które wymagają, aby każda transakcja miała równowagę w księgach. W praktyce, prawidłowe zarządzanie tymi operacjami jest kluczowe dla utrzymania płynności finansowej przedsiębiorstwa oraz poprawnego raportowania w sprawozdaniach finansowych. Zastosowanie dobrych praktyk w zakresie wypłaty wynagrodzeń, takich jak terminowe regulacje i dokładne obliczenia, zapewnia zgodność z obowiązującymi przepisami i standardami rachunkowości.

Pytanie 15

Jaki jest maksymalny dopuszczalny poziom hałasu w biurze?

A. do 60 decybeli

B. do 50 decybeli

C. do 45 decybeli

D. do 55 decybeli

Odpowiedź 'do 55 decybeli' jest zgodna z normami dotyczącymi poziomu hałasu w środowisku biurowym. W miejscach pracy, takich jak biura, zalecany poziom dźwięku nie powinien przekraczać 55 dB, aby nie wpływać negatywnie na komfort i wydajność pracowników. Przeciążenie dźwiękiem może prowadzić do zwiększonego poziomu stresu, co w dłuższej perspektywie może obniżyć efektywność pracy oraz zdrowie psychiczne pracowników. W praktyce oznacza to, że w biurach powinno się dążyć do ograniczenia hałasu przez odpowiednie rozplanowanie przestrzeni, użycie materiałów akustycznych i zapewnienie ciszy w strefach skupienia. Warto również pamiętać, że różne standardy międzynarodowe, takie jak ISO 3382, sugerują kontrolowanie akustyki w biurach, aby stworzyć sprzyjające warunki do pracy. Dlatego utrzymanie poziomu hałasu do 55 dB stanowi istotną część zarządzania komfortem pracy.

Pytanie 16

Na jakim koncie w układzie funkcjonalnym należy odnotować wynagrodzenia brutto pracowników bezpośrednio zaangażowanych w produkcję w cementowni?

A. Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń.

B. Wynagrodzenia.

C. Koszty wydziałowe.

D. Koszty działalności podstawowej.

Wynagrodzenia brutto pracowników, którzy są zaangażowani w produkcję w cementowni, powinny trafić na konto kosztów działalności podstawowej. Dlaczego? Bo te wynagrodzenia są ściśle związane z tym, co firma robi na co dzień. Koszty działalności podstawowej to wszystkie wydatki, które pomagają w produkcji wyrobów i usług. W cementowni, to właśnie pracownicy biorący bezpośredni udział w produkcji są kluczowi dla całego procesu. W rachunkowości kosztów mówi się, że wydatki związane z wynagrodzeniami pracowników produkcyjnych klasyfikujemy jako koszty bezpośrednie. Przykład? W systemach ERP (czyli tych do zarządzania zasobami) ważne jest, żeby koszty były odpowiednio klasyfikowane. Dzięki temu lepiej widzimy, które produkty są zyskowne i łatwiej podejmujemy decyzje o zarządzaniu kosztami w firmie.

Pytanie 17

Stwierdzenie, że faktura VAT dotycząca materiałów jest błędna, ponieważ firma nie stosuje takich materiałów w swojej działalności, jest wynikiem kontroli

A. formalnej

B. rachunkowej

C. finansowej

D. merytorycznej

Odpowiedź merytoryczna jest prawidłowa, ponieważ kontrola merytoryczna odnosi się do oceny zasadności dokumentów i transakcji w kontekście rzeczywistego wykorzystania towarów i usług w działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że faktura VAT za materiały jest nieprawidłowa, ponieważ materiały te nie są wykorzystywane w działalności przedsiębiorstwa, mamy do czynienia z analizą, czy faktura odpowiada rzeczywistości gospodarczej. Przykładem zastosowania tej kontroli może być sytuacja, w której przedsiębiorstwo zajmujące się np. budownictwem wystawia fakturę na materiały budowlane, które nie są wykorzystywane przy realizacji żadnego projektu. Taka sytuacja może prowadzić do nieprawidłowości w zakresie odliczeń VAT, co jest kluczowe w kontekście rozliczeń z urzędami skarbowymi. Standardy branżowe, takie jak Ustawa o podatku od towarów i usług, wymagają, aby każde odliczenie VAT było oparte na rzeczywistych wydatkach związanych z prowadzoną działalnością. Kontrola merytoryczna ma na celu zapewnienie zgodności dokumentacji z rzeczywiście prowadzoną działalnością, co jest niezbędne do utrzymania transparentności finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Konta wynikowe zakłada się poprzez

A. podanie nazwy konta

B. wprowadzenie stanu początkowego z bilansu otwarcia

C. wpisanie nazwy oraz symbolu z planu kont

D. zaksięgowanie pierwszej operacji

Wybór odpowiedzi dotyczącej wpisania nazwy konta może wydawać się logiczny, jednak nie uwzględnia kluczowego aspektu otwierania konta wynikowego. Sama nazwa konta jest jedynie etykietą, która nie inicjuje żadnych zapisów w księgach rachunkowych. Z kolei wpisanie nazwy i symbolu z planu kont, mimo że może być użyteczne w kontekście organizacyjnym, nie wiąże się z faktycznym otwarciem konta. Otwieranie konta wynikowego powinno opierać się na rzeczywistym zdarzeniu gospodarczym, które wywołuje obowiązek księgowania. Wpisanie stanu początkowego z bilansu otwarcia, choć teoretycznie zasadne, nie może być uznane za otwarcie konta wynikowego. Stan początkowy powinien być ustalany w kontekście bilansu, a nie jako forma otwarcia konta wynikowego. Przyjęcie niewłaściwego podejścia do otwierania kont wynikowych może prowadzić do poważnych nieścisłości w raportowaniu finansowym oraz zakłóceń w analizie finansowej firmy. Niezrozumienie zasadności księgowania pierwszej operacji, jako kroku niezbędnego do otwarcia konta, może skutkować błędnymi zapisami i trudnościami w dalszym procesie księgowym, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w rachunkowości.

Pytanie 20

W firmie przyjęto do magazynu wyroby gotowe "X" na podstawie poniższych dokumentów księgowych:
Pw nr 1 600 sztuk po 5 zł = 3 000 zł
Pw nr 2 400 sztuk po 6 zł = 2 400 zł
Zgodnie z Wz nr 1 wydano z magazynu 500 sztuk wyrobów gotowych "X". Jaką wartość ma rozchód wyrobów gotowych "X" wyznaczoną metodą LIFO?

A. 2 500 zł

B. 2 400 zł

C. 2 900 zł

D. 3 000 zł

Wartość rozchodu wyrobów gotowych 'X' wycenionego metodą LIFO (Last In, First Out) wynosi 2 900 zł. Metoda LIFO zakłada, że z magazynu jako pierwsze są wydawane najnowsze pozycje. W tym przypadku mamy dwa dowody księgowe: Pw nr 1, gdzie przyjęto 600 sztuk po 5 zł, oraz Pw nr 2, gdzie przyjęto 400 sztuk po 6 zł. Łącznie w magazynie mamy 1 000 sztuk wyrobów gotowych 'X'. Gdy wydajemy 500 sztuk, najpierw zostaną one pobrane z Pw nr 2, czyli z ostatniej dostawy. Z tej dostawy wydane zostanie 400 sztuk po 6 zł, co daje 2 400 zł. Pozostałe 100 sztuk zostanie pobrane z Pw nr 1, czyli 100 sztuk po 5 zł, co dodaje 500 zł. Łączna wartość rozchodu wynosi zatem 2 400 zł + 500 zł = 2 900 zł. Zastosowanie metody LIFO jest szczególnie korzystne w sytuacjach, gdy ceny surowców lub wyrobów mogą rosnąć, co pozwala na obniżenie podatków dochodowych.

Pytanie 21

W firmie wyprodukowano 5 000 sztuk wyrobów gotowych oraz 1 000 sztuk produktów w trakcie produkcji o stopniu wykończenia 60%. Jaka jest łączna ilość jednostek umownych produkcji?

A. 3 600

B. 6 000

C. 5 600

D. 6 600

Aby obliczyć ilość jednostek umownych produkcji, należy uwzględnić zarówno wyroby gotowe, jak i produkty niezakończone, przekształcone na jednostki gotowe. W tym przypadku wyprodukowano 5000 sztuk wyrobów gotowych. Produkty niezakończone mają stopień wykończenia wynoszący 60%, co oznacza, że tylko część z nich jest gotowa do sprzedaży lub dalszej obróbki. Przeliczając 1000 sztuk produktów niezakończonych na jednostki gotowe, otrzymujemy 1000 * 60% = 600 sztuk. Suma jednostek umownych to 5000 + 600, co daje 5600 sztuk. To podejście jest zgodne z praktykami stosowanymi w zarządzaniu produkcją, w tym z metodą ABC (Activity-Based Costing), która pozwala na lepsze zrozumienie kosztów wytwarzania i efektywności procesów produkcyjnych. Warto zauważyć, że dokładne obliczenia jednostek umownych są kluczowe w planowaniu produkcji oraz ocenie wydajności zakładu.

Pytanie 22

Transakcja gospodarcza o treści "Wb - uregulowanie zobowiązań z konta bieżącego" spowoduje modyfikację dwóch elementów

A. w aktywach i pasywach zmniejszająco

B. w aktywach bilansu

C. w pasywach bilansu

D. w aktywach i pasywach zwiększające

Wybór odpowiedzi wskazujących na zmiany w aktywach bilansu jako zwiększające lub w pasywach bilansu jako zwiększające jest nieprawidłowy, ponieważ nie uwzględnia istoty operacji polegającej na spłacie zobowiązań. W kontekście rachunkowości, każda operacja gospodarcza wpływa na równowagę bilansu, który musi być zrównoważony. Spłata zobowiązań prowadzi do zmniejszenia zarówno aktywów, jak i pasywów, a nie do ich zwiększenia. Odpowiedzi sugerujące, że zmiany w aktywach lub pasywach są zwiększające, nie uwzględniają fundamentalnej zasady, jaką jest bilansowanie aktywów i pasywów. W praktyce, jeśli firma spłaca zobowiązania, dochodzi do wycofania środków pieniężnych z aktywów, co skutkuje zmniejszeniem ich wartości, a równocześnie spada wartość zobowiązań, ponieważ firma staje się mniej zadłużona. Typowym błędem w myśleniu o takich operacjach jest pomijanie faktu, że spłata zobowiązań to proces redukcji, a nie zwiększania zasobów. Właściwe zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami przedsiębiorstwa oraz dla analizy jego kondycji finansowej. Bezpośrednie powiązanie aktywów z ich użytkowaniem oraz pasywów z ich obsługą jest podstawą do podejmowania trafnych decyzji finansowych.

Pytanie 23

W skład kosztu wytworzenia wyrobu gotowego wchodzą:

A. koszty bezpośrednie związane z produkcją oraz koszty wydziałowe

B. koszty pośrednie produkcji oraz koszty sprzedaży

C. koszty pośrednie dotyczące produktów, koszty zarządu oraz koszty związane ze sprzedażą

D. koszty zarządu, koszty związane z produkcją podstawową

Wybierając inne odpowiedzi, można popaść w szereg nieporozumień dotyczących struktury kosztów wytwarzania. Koszty pośrednie produktów, które są wymieniane w niektórych odpowiedziach, odnoszą się do tych wydatków, które nie mogą być przypisane do konkretnego produktu i są dzielone pomiędzy różne wyroby. Koszty zarządu oraz koszty sprzedaży są również błędne w kontekście kosztów wytworzenia wyrobu gotowego, ponieważ dotyczą one wydatków, które nie mają bezpośredniego związku z procesem produkcyjnym. Koszty zarządu, obejmujące wydatki administracyjne, mogą wpłynąć na całkowity wynik finansowy przedsiębiorstwa, ale nie są częścią kosztu wytworzenia. Z kolei koszty sprzedaży, takie jak marketing czy dystrybucja, dotyczą etapu po zakończeniu produkcji i nie powinny być uwzględniane w kosztach wytworzenia. Kluczowym błędem w niepoprawnych odpowiedziach jest mylenie kosztów produkcji z całkowitymi kosztami operacyjnymi przedsiębiorstwa. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe do przeprowadzenia dokładnych analiz finansowych i podejmowania właściwych decyzji dotyczących strategii produkcyjnej. W praktyce, skuteczne zarządzanie kosztami produkcji wymaga precyzyjnego przypisania wydatków oraz stosowania odpowiednich metod kalkulacji, takich jak metoda pełnych kosztów czy metoda kosztów zmiennych, co jest zgodne z uznawanymi standardami księgowości i zarządzania.

Pytanie 24

Wskaźnik całkowitego zadłużenia

A. analizuje zdolność jednostki do spłacania bieżących zobowiązań

B. ocenia dynamikę obiegu zasobów majątkowych

C. określa, jaką część aktywów przedsiębiorstwa pokrywa kapitał obcy

D. informuje o skuteczności zarządzania majątkiem jednostki

Wskaźnik ogólnego zadłużenia jest kluczowym wskaźnikiem finansowym, który informuje, jaka część majątku przedsiębiorstwa jest finansowana kapitałem obcym. Oblicza się go jako stosunek całkowitych zobowiązań do całkowitych aktywów, co pozwala na zrozumienie struktury finansowej jednostki. Wysoki wskaźnik zadłużenia może wskazywać na większe ryzyko finansowe, ponieważ przedsiębiorstwo jest bardziej zależne od zewnętrznych źródeł finansowania. Przykładem zastosowania wskaźnika może być analiza porównawcza różnych firm w branży, co pozwala inwestorom ocenić, która z nich ma bardziej stabilną sytuację finansową. Zgodnie z dobrymi praktykami, przedsiębiorstwa powinny dążyć do utrzymania wskaźnika zadłużenia na poziomie nieprzekraczającym 50%, aby minimalizować ryzyko związane z obsługą długu i utrzymaniem płynności finansowej. Zrozumienie tego wskaźnika jest niezbędne dla menedżerów finansowych w podejmowaniu decyzji inwestycyjnych oraz w strategiach zarządzania ryzykiem.

Pytanie 25

Jakie zdarzenie gospodarcze wpływa jedynie na aktywa bilansu, nie zmieniając przy tym jego sumy?

A. Zobowiązanie wobec dostawcy uregulowano z kredytu bankowego zaciągniętego w tym celu

B. Gotówka została wyjęta z rachunku bankowego do kasy

C. Otrzymano materiały od dostawcy, z płatnością przewidzianą na później

D. Część zobowiązania wobec dostawcy została spłacona z konta bankowego

Wybierając inne opcje, można napotkać kilka istotnych nieporozumień dotyczących struktury bilansu i wpływu poszczególnych operacji na jego składniki. Otrzymanie materiałów od dostawcy, za które zapłata nastąpi w późniejszym terminie, powoduje powstanie zobowiązania, co zwiększa aktywa (materiały) oraz jednocześnie zwiększa pasywa (zobowiązania), co z kolei nie spełnia wymogu operacji wpływającej tylko na aktywa. Spłata części zobowiązania wobec dostawcy z rachunku bankowego również oddziałuje zarówno na aktywa, jak i pasywa; zmniejsza bowiem saldo aktywów (środki na rachunku) oraz redukuje pasywa (zobowiązanie). Z kolei spłacenie zobowiązania z zaciągniętego kredytu bankowego również wiąże się z dwiema stronami bilansu – wzrostem aktywów (gotówki z kredytu) i spadkiem zobowiązań (zobowiązanie do dostawcy). Te operacje wskazują na typowe nieporozumienia dotyczące równowagi bilansowej i podwójnego zapisu, które są kluczowe dla zrozumienia finansów przedsiębiorstwa. Dlatego warto pamiętać, że każda zmiana w bilansie powinna być analizowana w kontekście wpływu na wszystkie jego elementy, aby uniknąć błędnych interpretacji. W praktyce zarządzanie aktywami i pasywami wymaga staranności i znajomości zasad rachunkowości, aby zapewnić prawidłowe odzwierciedlenie rzeczywistych zmian finansowych w przedsiębiorstwie.

Pytanie 26

W jednostce handlowej w związku z włamaniem oraz kradzieżą towaru konieczne jest przeprowadzenie inwentaryzacji

A. okresowej

B. nadzwyczajnej

C. zdawczo-odbiorczej

D. ciągłej

Odpowiedź 'nadzwyczajna' jest prawidłowa, ponieważ w sytuacji włamania oraz kradzieży towarów, jednostka handlowa powinna przeprowadzić inwentaryzację nadzwyczajną, która ma na celu ustalenie rzeczywistego stanu posiadania. Inwentaryzacja nadzwyczajna jest przeprowadzana w okolicznościach nieprzewidzianych, takich jak kradzież, zniszczenie lub zgubienie towarów. Przykładem zastosowania tej metody może być sytuacja, gdy po zauważeniu braków w magazynie lub po zgłoszeniu incydentu policji, przedsiębiorstwo decyduje się na natychmiastowe sprawdzenie, jakie towary zostały skradzione. Przeprowadzając taką inwentaryzację, firma nie tylko zabezpiecza swoje interesy, ale także wypełnia obowiązki sprawozdawcze w kontekście ewentualnych roszczeń ubezpieczeniowych. Zgodnie z dobrymi praktykami rachunkowości, regularne dokonywanie inwentaryzacji, w tym nadzwyczajnych, pozwala na bieżące monitorowanie stanu aktywów oraz zapobiega powstawaniu nieprawidłowości. Ponadto, zgodnie z przepisami prawa, przedsiębiorstwa mają obowiązek przechowywania rzetelnych danych dotyczących wszystkich transakcji, co jest niezwykle istotne w kontekście ewentualnych postępowań wyjaśniających.

Pytanie 27

Odsetki z kredytu na budowę hali produkcyjnej w czasie jej realizacji są rejestrowane na kontach

A. Dt "Pozostałe koszty operacyjne" i Ct "Rachunek bieżący"

B. Dt "Środki trwałe w budowie" i Ct "Rachunek bieżący"

C. Dt "Koszty finansowe" i Ct "Rachunek bieżący"

D. Dt "Koszty finansowe" i Ct "Kasa"

Księgowanie odsetek od kredytu na budowę hali produkcyjnej na koncie 'Środki trwałe w budowie' (Dt) oraz 'Rachunek bieżący' (Ct) jest zgodne z zasadami rachunkowości, które mówią, że koszty związane z realizacją inwestycji, takie jak odsetki, powinny być kapitalizowane jako część wartości środka trwałego. W praktyce oznacza to, że koszty te są dodawane do całkowitych kosztów budowy, co wpływa na późniejszą amortyzację hali. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR 23), odsetki powinny być ujęte w kosztach aktywów, które wymagają znacznych nakładów czasu na budowę. Dzięki takiemu podejściu, przedsiębiorstwo nie tylko precyzyjnie odzwierciedla koszty związane z inwestycją, ale także unika zniekształcenia wyników finansowych w okresie, w którym ponoszone są te wydatki. Przykładem może być sytuacja, gdy firma budowlana zaciąga kredyt na budowę nowej hali produkcyjnej. Wszelkie odsetki płacone w trakcie budowy są dodawane do kosztów inwestycji, co skutkuje wyższą wartością początkową środka trwałego, co jest zgodne z dobrą praktyką rachunkowości.

Pytanie 28

Aktualna wartość jednostki uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym wynosi 100 zł. Ile jednostek można nabyć, inwestując 10 000 zł, wiedząc, że przy zakupie pobierana jest prowizja w wysokości 4%?

A. 97 jednostek

B. 104 jednostki

C. 100 jednostek

D. 96 jednostek

Aby obliczyć liczbę jednostek uczestnictwa, które można kupić w funduszu inwestycyjnym, należy uwzględnić prowizję pobieraną przy zakupie. W przypadku inwestycji w wysokości 10 000 zł oraz prowizji wynoszącej 4%, koszt zakupu jednostek będzie wynosił 96% całkowitej kwoty inwestycji. Obliczamy to w następujący sposób: 10 000 zł x 0,96 = 9 600 zł, co jest kwotą, którą możemy przeznaczyć na zakup jednostek. Dzielimy tę kwotę przez wartość bieżącą jednostki uczestnictwa, która wynosi 100 zł: 9 600 zł ÷ 100 zł/jednostkę = 96 jednostek. To podejście jest zgodne z praktykami finansowymi, które zalecają uwzględnianie wszelkich kosztów transakcyjnych przed podjęciem decyzji inwestycyjnych. Dobre praktyki wskazują na konieczność dokładnej analizy wszystkich kosztów związanych z inwestycją, aby ocenić jej rentowność oraz ryzyko. Wiedza na temat prowizji oraz ich wpływu na wartość inwestycji jest kluczowa dla efektywnego zarządzania portfelem inwestycyjnym. Przykład ten pokazuje, jak istotne jest zrozumienie całkowitych kosztów przy zakupie jednostek funduszy inwestycyjnych.

Pytanie 29

Przelew wynagrodzenia netto na konta bankowe pracowników stanowi operację finansową, która wprowadza zmiany

A. w zobowiązaniach krótkoterminowych

B. w kapitałach własnych i obcych

C. w aktywach i pasywach

D. w aktywach obrotowych

Podczas analizy odpowiedzi, które nie odnoszą się do wpływu przelewu wynagrodzenia netto na aktywa i pasywy, możemy zauważyć istotne nieporozumienia dotyczące fundamentalnych zasad rachunkowości. W przypadku odpowiedzi sugerujących zmiany w kapitałach własnych i obcych, warto podkreślić, że kapitały własne nie są bezpośrednio wpływane przez przelew wynagrodzenia. Przelew ten jest operacją, która dotyczy przede wszystkim środków pieniężnych, a nie zmian w strukturze kapitałowej firmy. Co więcej, odpowiedzi sugerujące, że taka operacja wpływa jedynie na aktywa obrotowe, ignorują fakt, że zobowiązania pracownicze są również elementem pasywów. Pracodawca wypłacając wynagrodzenia, nie tylko zmniejsza swoje aktywa w postaci gotówki, ale także redukuje swoje zobowiązania wobec pracowników, co jest kluczowym aspektem bilansu. Odpowiedzi wskazujące na zmiany w zobowiązaniach krótkoterminowych mogą również wprowadzać w błąd, ponieważ przelew wynagrodzeń to nie tylko transakcja związana z zobowiązaniami, ale także z aktywami. Właściwe zrozumienie tych relacji jest niezbędne do prawidłowego prowadzenia księgowości i przygotowywania sprawozdań finansowych, które odzwierciedlają rzeczywisty stan finansowy przedsiębiorstwa. Z tego względu, kluczowym błędem jest niewłaściwe postrzeganie wpływu przelewów na różne obszary bilansu, co może prowadzić do nieprawidłowych decyzji zarządczych i finansowych.

Pytanie 30

Jednostka gospodarcza rejestruje wydatki jedynie w układzie funkcjonalnym. Transakcję gospodarczą "LP - wynagrodzenie brutto kierownika wydziału produkcji" należy zaksięgować na kontach

A. Dt "Koszty wydziałowe", Ct "Rozliczenie kosztów"

B. Dt "Wynagrodzenia", Ct "Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń"

C. Dt "Koszty wydziałowe", Ct "Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń"

D. Dt "Koszty zarządu", Ct "Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń"

Wybór odpowiedzi "Dt 'Koszty wydziałowe', Ct 'Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń'" jest poprawny, ponieważ wynagrodzenie brutto kierownika wydziału produkcyjnego powinno być ujmowane jako koszt wydziałowy, który jest bezpośrednio związany z działalnością produkcyjną. W systemie ewidencji kosztów w układzie funkcjonalnym, koszty są klasyfikowane według ich funkcji w przedsiębiorstwie, co oznacza, że wynagrodzenia pracowników produkcyjnych są zaliczane do kosztów produkcji. Poprawne zaksięgowanie tego zdarzenia gospodarczo-finansowego wpływa na rzetelne przedstawienie kosztów działalności operacyjnej w sprawozdaniach finansowych. Aby lepiej zrozumieć tę koncepcję, warto zwrócić uwagę na praktykę księgowania wynagrodzeń w przedsiębiorstwach produkcyjnych, gdzie wszystkim kosztom przypisywane są odpowiednie konta, co ułatwia późniejsze analizy finansowe oraz podejmowanie decyzji zarządzających. W kontekście standardów rachunkowości, zgodność z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) i Krajowymi Standardami Rachunkowości (KSR) podkreśla znaczenie prawidłowego klasyfikowania kosztów dla transparentności finansowej.

Pytanie 31

Firma produkująca zbliżone wyroby gotowe z tego samego materiału, korzystająca z identycznego procesu produkcyjnego oraz tych samych maszyn, ale różniąca się właściwościami fizycznymi, ustali koszt jednostkowy artykułu poprzez kalkulację

A. podziałowej ze współczynnikami

B. podziałowej procesowej

C. doliczeniowo-zleceniowej

D. podziałowej prostej

Odpowiedź podziałowa ze współczynnikami jest poprawna, ponieważ jest to metoda kalkulacji kosztów, która pozwala na przypisanie kosztów pośrednich do produktów na podstawie ustalonych współczynników. W kontekście przedsiębiorstwa produkującego podobne wyroby z tego samego surowca, różniące się jedynie cechami fizycznymi, wykorzystanie tej metody umożliwia bardziej precyzyjne oszacowanie kosztów jednostkowych. Przykładem zastosowania może być fabryka produkująca różne rodzaje mebli. W takim przypadku, koszty wspólne, takie jak wynajem hali produkcyjnej czy wynagrodzenia pracowników, mogą być dzielone na podstawie proporcji czasu pracy poświęconego na każdy typ mebla. W praktyce, stosowanie współczynników do podziału kosztów pozwala na lepszą kontrolę rentowności poszczególnych produktów, a także na optymalizację procesów produkcyjnych, co jest zgodne z dobrymi praktykami rachunkowości zarządczej.

Pytanie 32

Konto Środki trwałe w likwidacji zalicza się do rodzajów konta

A. wynikowego

B. korygującego

C. bilansowego

D. pozabilansowego

Postrzeganie konta Środki trwałe w likwidacji jako konta wynikowego to dość mylące podejście, bo konta wynikowe służą do ewidencji przychodów i kosztów, a nie zarządzania aktywami, które już nie są używane. Wyniki finansowe wynikają z działalności operacyjnej firmy, a nie z tego, co z aktywami się dzieje. Klasyfikowanie tego konta jako korygującego też jest złe, bo konta korygujące służą do dostosowywania wartości innych kont. Środki trwałe w likwidacji nie dostosowują wartości, tylko dokumentują status tych aktywów w likwidacji. Również klasyfikacja jako bilansowe jest nietrafiona, bo konta bilansowe pokazują aktywa i pasywa związane z firmą, a konto w likwidacji to już nie aktywo operacyjne, tylko rejestracja wartości, która nie wpływa na bilans aktywów. Jest typowym błędem myślowym łączenie likwidacji aktywów z ich wpływem na wyniki finansowe, bo likwidacja zmienia tylko ewidencję, a nie bilans wyniku. Takie myślenie może prowadzić do nieporozumień w raportowaniu i analizie finansowej.

Pytanie 33

Czym jest storno czerwone?

A. zapis korygujący realizowany po tych samych stronach rachunków z użyciem liczb ujemnych

B. skasowanie błędnej dokumentacji i dokonanie poprawki

C. zapis korygujący realizowany po tych samych stronach rachunków z użyciem liczb dodatnich

D. zapis korygujący realizowany po przeciwnych stronach rachunków

Odpowiedź, że storno czerwone to zapis korygujący dokonany po tych samych stronach kont za pomocą liczb ujemnych, jest poprawna, ponieważ storno jest procedurą, która ma na celu skorygowanie błędów księgowych. W praktyce oznacza to, że jeśli pierwotny zapis został dokonany na stronie debetowej konta, to korekta zostanie również umieszczona na stronie debetowej, ale z użyciem liczby ujemnej. Przykładem może być sytuacja, w której zarejestrowano zbyt dużą wartość sprzedaży. W takim przypadku, aby skorygować ten błąd, można wpisać na tym samym koncie debetowym wartość ujemną, co zrekompensuje pierwotny zapis. Taki sposób korygowania zapisów jest zgodny z zasadami rachunkowości, które nakładają obowiązek zachowania spójności i przejrzystości w dokumentacji finansowej. Stosowanie storna czerwonego pozwala na utrzymanie dokładnych i wiarygodnych danych w księgowości, co jest kluczowe dla podejmowania decyzji na podstawie rzetelnych informacji finansowych.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Konta ksiąg pomocniczych odpowiadają za

A. są szczegółowym zapisem wszystkich wydarzeń gospodarczych w danym przedsiębiorstwie

B. prowadzi się jedynie dla rozrachunków z partnerami

C. są obligatoryjnie prowadzone dla konta Materiały

D. zawierają zapisy będące szczegółami i uzupełnieniami zapisów na kontach księgi głównej

Rozważając podane odpowiedzi, warto zauważyć, że nieprawidłowe koncepcje często wynikają z niepełnego zrozumienia roli kont ksiąg pomocniczych w systemie rachunkowości. Stwierdzenie, że konta te są uszczegółowieniem wszystkich zdarzeń gospodarczych w danym przedsiębiorstwie, jest nieprecyzyjne, ponieważ konta pomocnicze nie dotyczą wszystkich aspektów działalności, ale jedynie wybranych kategorii, takich jak rozrachunki, należności czy zobowiązania. Powiązanie z rozrachunkami z kontrahentami jest również ograniczone, ponieważ chociaż konta pomocnicze mogą obejmować te rozrachunki, to ich zastosowanie jest dużo szersze. Nie jest prawdą, że konta pomocnicze prowadzi się wyłącznie dla tego celu, ponieważ mogą być również używane do detalicznego śledzenia innych elementów, jak zapasy czy środki trwałe. Przytoczona odpowiedź mówiąca o obowiązkowym prowadzeniu kont pomocniczych do konta Materiały jest także myląca; nie ma bezwzględnego wymogu dotyczącego tego konkretnego konta, gdyż decyzja o prowadzeniu konta pomocniczego zależy od specyfiki działalności przedsiębiorstwa oraz przyjętej polityki rachunkowości. W związku z tym, istotne jest, aby zrozumieć, że konta pomocnicze są narzędziem umożliwiającym bardziej szczegółowe śledzenie i raportowanie informacji, co w praktyce przekłada się na lepsze zarządzanie finansami oraz większą efektywność operacyjną organizacji.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Na ścianach znajdują się oznaczenia dróg ewakuacyjnych

A. z napisami "wyjście awaryjne" oraz na planach ewakuacyjnych dostępnych w każdym pomieszczeniu, w którym przebywają pracownicy

B. czerwonymi strzałkami oraz na planach ewakuacyjnych dostępnych w każdym pomieszczeniu, w którym przebywają pracownicy

C. symbolami wskazanymi przez regulamin firmy oraz na planach ewakuacyjnych w każdym pomieszczeniu dla pracowników

D. zielonymi strzałkami oraz na planach ewakuacyjnych dostępnych w każdym pomieszczeniu, w którym przebywają pracownicy

Droga ewakuacji powinna być oznaczona w sposób jednoznaczny i czytelny, co zapewnia bezpieczeństwo pracowników w sytuacjach kryzysowych. Oznaczenia za pomocą zielonych strzałek są zgodne z normami międzynarodowymi, takimi jak ISO 7010, które regulują sposób oznaczania dróg ewakuacyjnych oraz innych elementów bezpieczeństwa w obiektach użytku publicznego. Strzałki te wskazują kierunek ewakuacji, a ich zielony kolor symbolizuje bezpieczeństwo i nadzieję, co ma na celu uspokojenie osób w trakcie ewakuacji. Plany ewakuacji umieszczane w każdym pomieszczeniu są kluczowym elementem, który umożliwia pracownikom szybkie zapoznanie się z potencjalnymi drogami ucieczki. Dzięki tym oznaczeniom, osoby przebywające w budynku mogą z łatwością odnaleźć najbliższe wyjście awaryjne, co jest niezbędne w trakcie rzeczywistego zagrożenia. W praktyce, regularne szkolenia z zakresu ewakuacji oraz znajomość oznaczeń przez pracowników znacząco zwiększa efektywność reakcji na sytuacje kryzysowe, co może uratować życie.

Pytanie 39

Wskaż zestaw kont, na których księguje się zdarzenia gospodarcze, stosując wyłącznie zasadę jednostronnego zapisu.

Środki trwałe w likwidacji Środki trwałe Towary	Środki trwałe w likwidacji Obce środki trwałe Zapasy obce
Zestaw I.	Zestaw II.
Środki trwałe Zapasy obce Towary	Środki trwałe w likwidacji Obce środki trwałe Środki trwałe
Zestaw III.	Zestaw IV.

A. Zestaw II.

B. Zestaw III.

C. Zestaw I.

D. Zestaw IV.

Zestaw II jest poprawnym wyborem, ponieważ zawiera konta, które rejestrują zdarzenia gospodarcze wyłącznie po jednej stronie bilansu. W ramach jednostronnego zapisu, operacje są ewidencjonowane tylko na kontach aktywów lub pasywów, co oznacza, że nie ma potrzeby równoważenia księgowań po obu stronach. W zestawie II znajdują się konta takie jak 'Środki trwałe w likwidacji', 'Obce środki trwałe' oraz 'Zapasy obce', które wszystkie są klasyfikowane jako aktywa. Zgodnie z zasadami rachunkowości, jednostronny zapis jest powszechnie stosowany w przypadkach, gdy przedsiębiorstwo prowadzi uproszczoną ewidencję, co jest typowe dla mniejszych firm lub jednostek nieprowadzących pełnej księgowości. Przykładem zastosowania tej zasady może być ewidencja zapasów, gdzie tylko ich wartość jest rejestrowana jako aktywa, bez ujmowania odpowiednich zobowiązań, co wpływa na uproszczenie procesu księgowania i przyspieszenie dostępu do informacji finansowych.

Pytanie 40

Na kontach analitycznych stosowany jest zapis

A. jednostronny

B. podwójny

C. przeciwstawny

D. dwustronny

W kontekście kont analitycznych, koncepcje zapisów dwustronnych, przeciwstawnych i podwójnych są błędne, gdyż sugerują, że każda transakcja wymaga rejestracji na dwóch kontach lub w dwojaki sposób, co jest niezgodne z przyjętymi praktykami w jednostronnym systemie księgowości. Zapis dwustronny, jak sugerują niektórzy, jest typowy dla pełnej rachunkowości, gdzie każda transakcja ma swoją równowagę w dwóch miejscach, co często jest zbyt skomplikowane dla mniejszych jednostek. Przykładowo, podejście przeciwstawne zakłada, że jedna strona transakcji 'neutralizuje' drugą, co nie jest wymagane w prostszych systemach jednostronnych. Z kolei pojęcie zapisu podwójnego odnosi się do bardziej złożonych systemów księgowych, które nie są stosowane w kontekście kont analitycznych. Często błędne rozumienie tych terminów wynika z nieświadomości różnic w strukturach księgowych oraz zamieszania wynikającego z używania terminów w różnych kontekstach. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć podstawowe zasady rachunkowości, które regulują sposób prowadzenia ewidencji, aby uniknąć nieporozumień i błędów w praktycznej aplikacji tych koncepcji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej