Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 9 czerwca 2025 00:47
Data zakończenia: 9 czerwca 2025 01:05

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W trakcie pracy na wysokości, przy usuwaniu suchych gałęzi, miał miejsce wypadek. Osoba przeprowadzająca tę czynność spadła z wysokości 5 metrów, jest nieprzytomna, lecz oddycha. Jakiego rodzaju pierwszej pomocy należy jej udzielić?

A. wykonać sztuczne oddychanie i kontrolować puls co kilka minut

B. podać poszkodowanemu zimny napój i monitorować co kilka minut, czy oddycha

C. zostawić poszkodowanego w aktualnej pozycji i co kilka minut kontrolować, czy oddycha

D. umieścić poszkodowanego w stabilnej pozycji i sprawdzać puls co kilka minut

Zalecenia dotyczące przeprowadzenia sztucznego oddychania u osoby nieprzytomnej, która oddycha, są nieprawidłowe i mogą prowadzić do niebezpieczeństwa dla poszkodowanego. W przypadku, gdy osoba jest nieprzytomna, ale oddycha, konieczne jest skupienie się na zapewnieniu bezpieczeństwa jej dróg oddechowych, a nie na podejmowaniu działań, które mogą zaszkodzić jej stanowi. Ułożenie poszkodowanego w pozycji bezpiecznej to standardowa procedura, która ma na celu zapobieganie aspiracji, czyli dostaniu się płynów do płuc. Przeprowadzanie sztucznego oddychania w takiej sytuacji może doprowadzić do uszkodzenia płuc, a także do nieprawidłowego krążenia powietrza. Z kolei podanie napoju chłodzącego może być nieodpowiednie, ponieważ poszkodowany może nie być w stanie połknąć, co stwarza ryzyko zadławienia. Pozostawienie osoby w pozycji zastanej bez monitorowania jej stanu zdrowia również może prowadzić do tragicznych konsekwencji, ponieważ kluczowe jest reagowanie na zmiany w stanie poszkodowanego. Ważne jest, aby w takich okolicznościach nie tylko znać teoretyczne zasady, ale również skutecznie je stosować w praktyce, co jest istotne w nagłych wypadkach.

Pytanie 2

Jakie rośliny potrzebują intensywnego podlewania w porze jesiennej z uwagi na ryzyko tzw. suszy fizjologicznej w zimie i wczesnej wiośnie?

A. Ligustr pospolity (Ligustrum vulgare), pięciornik krzewiasty (Potentilla fruticosa)

B. Złotlin japoński (Kernajaponica), dereń biały (Cormis alba)

C. Berberys Thunberga (Berberis thunbergii), pęcherznica kalinolistna (Physocarpus opulifolius)

D. Mahonia pospolita (Mahonia aquifolium), cis pospolity (Taxus baccatd)

Wybór innych roślin jako odpowiedzi na to pytanie może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich wymagań w zakresie podlewania oraz przetrwania w trudnych warunkach zimowych. Berberys Thunberga oraz pęcherznica kalinolistna są roślinami, które mogą tolerować nieco bardziej suche warunki, ponieważ są to gatunki dostosowane do życia w środowiskach o ograniczonej dostępności wody. W rezultacie, ich potrzeba obfitego podlewania w okresie jesiennym jest znacznie mniejsza niż w przypadku mahonii i cisu. Z kolei ligustr pospolity i pięciornik krzewiasty również nie wymagają intensywnego podlewania w tym czasie, ponieważ są to rośliny, które dobrze znoszą różne warunki glebowe, a ich adaptacyjne mechanizmy pozwalają im przetrwać w mniej sprzyjających warunkach. W odniesieniu do złotolina japońskiego i derenia białego, chociaż te rośliny również mają swoje potrzeby dotyczące wilgotności, ich odporność na suszę sprawia, że nie są one tak krytyczne jak mahonia i cis. Kluczowym błędem w rozumieniu tych zagadnień jest brak świadomości o różnorodności wymagań glebowych i klimatcznych różnych gatunków roślin. Dobrze jest badać specyfikę poszczególnych roślin oraz ich lokalne potrzeby w kontekście zmian klimatycznych, co pozwala na bardziej efektywne zarządzanie ogrodem oraz poprawę jakości roślinności. Właściwe podejście do nawadniania i zrozumienie ich specyficznych potrzeb są kluczowe dla zachowania zdrowia oraz estetyki ogrodów.

Pytanie 3

Jakie narzędzia są niezbędne do pielęgnacji kwietnika sezonowego?

A. Grabi i łopatki

B. Sekatora oraz motyczki

C. Znacznika oraz grabi

D. Łopatki oraz sekatora

Można byłoby pójść w stronę innych narzędzi, jak znacznik, grabie czy łopatka, ale prawda jest taka, że one nie są wystarczające do ogarnięcia pielęgnacji kwietnika. Znacznik to fajna sprawa do oznaczania miejsc, ale w pielęgnacji roślin to niewiele daje. Grabie, choć świetne do zbierania liści, ograniczają się do porządków, a nie do pracy z samymi roślinami. Łopatka, wiadomo, dobra do sadzenia, ale nie nadaje się do cięcia czy spulchniania gleby wokół roślin. Używanie złych narzędzi może prowadzić do różnych problemów, jak uszkodzenie roślin czy niewłaściwe przygotowanie gleby. Pielęgnacja kwietników wymaga narzędzi, które umożliwią dokładne działania, a sekator i motyczka zdecydowanie są do tego najlepsze. W ogrodnictwie ważne jest, żeby dobrze dobierać narzędzia do zadań, bo to wpływa na wzrost roślin.

Pytanie 4

Jakie nawożenie należy przeprowadzić, aby dostosować podłoże o zasadowym pH do uprawy roślin wrzosowatych?

A. wapnem rolniczym

B. węglem brunatnym

C. ziemią kompostową

D. torfem wysokim

Wapno rolnicze, które zwiększa pH gleby, jest absolutnie niewłaściwym środkiem do nawożenia podłoża przeznaczonego dla roślin wrzosowatych, gdyż te rośliny preferują warunki lekko kwaśne. Działanie wapnia polega na neutralizowaniu kwasowości gleby, co może prowadzić do niepożądanych warunków uprawy i zahamowania wzrostu roślin, które są przystosowane do niskiego pH. Z kolei węgiel brunatny, mimo że jest stosowany jako materiał organiczny, nie wykazuje wystarczających właściwości korygujących kwasowość podłoża, a jego zastosowanie może prowadzić do problemów z dostępnością niektórych składników odżywczych. Oprócz tego, stosowanie ziemi kompostowej, choć korzystne dla ogólnego odżywienia gleby, może nie być wystarczające do obniżenia pH w przypadku gleb zasadowych, co jest kluczowe dla zdrowego wzrostu wrzosowatych. Wybór odpowiednich amendmentów powinien opierać się na zrozumieniu preferencji danego gatunku roślin oraz na analizie składu gleby. Typowe błędy popełniane w tym kontekście to ignorowanie specyfiki ekologicznej uprawianych roślin oraz brak analizy pH gleby przed podjęciem decyzji o nawożeniu, co prowadzi do nieefektywnych praktyk rolniczych i słabych plonów.

Pytanie 5

Jaką skalę należy zastosować przy tworzeniu graficznych projektów zagospodarowania terenu, które są wymagane do uzyskania pozwolenia na budowę?

A. 1:500

B. 1:10

C. 1:100

D. 1:50

Wybór niewłaściwej skali do opracowania graficznych planów zagospodarowania terenu może wynikać z niezrozumienia potrzeb projektu oraz wymagań prawnych. Skala 1:50, choć może wydawać się atrakcyjna ze względu na brak detali, jest nieodpowiednia do przedstawiania całościowego obrazu zagospodarowania terenu. To zbyt duża szczegółowość, która sprawia, że projekt staje się trudny do interpretacji w kontekście całego terenu. Skala ta jest bardziej odpowiednia dla szczegółowych rysunków budowlanych, takich jak plany pięter czy detale architektoniczne. Z kolei skala 1:100, choć również może być użyteczna w niektórych kontekstach, nie zapewnia wystarczającej przestrzeni do uchwycenia kompleksowych relacji między różnymi elementami zagospodarowania, szczególnie w przypadku większych projektów urbanistycznych. Natomiast skala 1:10 jest zbyt szczegółowa i niepraktyczna dla planów zagospodarowania terenu, co również prowadzi do nieczytelności dokumentacji. Kluczowe jest, aby przy wyborze skali kierować się jej funkcjonalnością oraz zgodnością z wymaganiami prawnymi, co w przypadku projektów wymagających pozwolenia na budowę najczęściej wskazuje na preferencję dla skali 1:500. Użycie niewłaściwej skali może prowadzić do odrzucenia dokumentacji przez organy administracyjne, co wiąże się z opóźnieniami w procesie budowlanym.

Pytanie 6

Jakie z podanych drzew można ściąć bez uzyskania zezwolenia zgodnie z aktualnymi przepisami dotyczącymi ochrony przyrody?

A. 4-letnią sosnę

B. 15-letni dąb

C. 6-letni klon

D. 10-letni świerk

Odpowiedź dotycząca 4-letniej sosny jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami prawa o ochronie przyrody, niektóre gatunki drzew, w tym sosna, mogą być wycinane bez zezwolenia, jeżeli ich wiek nie przekracza określonego limitu. W Polsce, w przypadku drzew liściastych, granicą często stosowaną jest wiek 10 lat, natomiast dla drzew iglastych, jak sosna, granicą jest 4 lata. Oznacza to, że sosna w wieku 4 lat jest klasyfikowana jako roślina, która może być usunięta bez dodatkowych formalności czy konieczności uzyskiwania pozwolenia. W praktyce, dla osób zajmujących się gospodarką leśną, ważne jest przestrzeganie lokalnych przepisów oraz norm dotyczących ochrony przyrody, a także umiejętność rozróżniania gatunków drzew, które mogą być wycinane bez zgody odpowiednich organów. Właściwe podejście do ochrony przyrody wymaga także zrozumienia roli, jaką drzewa pełnią w ekosystemie oraz ich znaczenia dla bioróżnorodności. Dlatego nawet jeśli zezwolenie nie jest wymagane, warto rozważyć wpływ na środowisko i podejmować decyzje zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu zasobami leśnymi.

Pytanie 7

Cegła szamotowa służy do produkcji

A. nawierzchni parkingowych

B. okładzin elewacyjnych na ścianach

C. okładzin termicznych w kominkach

D. nawierzchni dla pieszych

Cegła szamotowa nie jest przeznaczona do wykonywania nawierzchni parkingowych czy pieszych. W przypadku nawierzchni, kluczowe jest stosowanie materiałów odpornych na obciążenia mechaniczne oraz działanie czynników atmosferycznych. Cegły ceramiczne lub betonowe są powszechnie używane w takich zastosowaniach ze względu na ich wysoką wytrzymałość na ściskanie i odpowiednią odporność na mróz. Zastosowanie cegły szamotowej w nawierzchniach byłoby nieefektywne, ponieważ nie została zaprojektowana, aby wytrzymać tego typu obciążenia oraz nie zapewnia odpowiedniej przyczepności, co jest istotne dla bezpieczeństwa ruchu pieszych i pojazdów. Ponadto, cegła szamotowa nie jest odpowiednia do okładzin elewacji ścian, gdzie kluczowym czynnikiem jest estetyka oraz odporność na warunki atmosferyczne. W takich przypadkach stosuje się materiały, które łączą w sobie właściwości estetyczne i funkcjonalne, takie jak klinkier czy ceramika, które są dostępne w różnych kolorach i fakturach. Wybierając materiały budowlane, należy kierować się ich przeznaczeniem oraz specyfiką aplikacji. Warto również pamiętać o obowiązujących normach budowlanych oraz dobrych praktykach branżowych, aby zapewnić bezpieczeństwo, trwałość i estetykę wykonywanych prac.

Pytanie 8

Nadzór kierownictwa oraz zespołu nad przebiegiem budowy i jej zgodnością z planem umożliwia

A. księga obmiaru

B. harmonogram

C. dziennik budowy

D. kosztorys

Harmonogram jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu projektami budowlanymi, które pozwala na kontrolowanie postępu prac oraz zapewnienie ich zgodności z przyjętym planem. Umożliwia on zaplanowanie poszczególnych etapów budowy, przypisanie odpowiednich zasobów oraz wyznaczenie terminów ich realizacji. Dzięki harmonogramowi kierownictwo oraz załoga mogą na bieżąco monitorować, czy prace są realizowane zgodnie z zaplanowanym kalendarzem, co pozwala na wczesne wykrywanie ewentualnych opóźnień i podejmowanie działań naprawczych. Przykładem zastosowania harmonogramu jest wykorzystanie metody PERT lub GANTT, które wizualizują łańcuchy działań oraz ich czas trwania. Standardy PMBOK (Project Management Body of Knowledge) podkreślają znaczenie harmonogramowania jako kluczowego elementu zarządzania projektami, co czyni go niezbędnym narzędziem dla każdego kierownika budowy.

Pytanie 9

Jaki sposób przygotowania roślin do sadzenia jest odpowiedni dla rozsady pelargonii ogrodowej uprawianej w pojemnikach?

A. Przycięcie korzeni oraz pędów

B. Skrócenie korzeni o 50% oraz pozbycie się suchych liści

C. Zredukowanie pędów o połowę oraz podlanie

D. Usunięcie uszkodzonych części rośliny i podlanie

Usunięcie uszkodzonych części rośliny oraz podlanie to kluczowe kroki przygotowania rozsady pelargonii ogrodowej do sadzenia. W praktyce, usunięcie uszkodzonych lub chorych liści oraz pędów wspomaga zdrowy wzrost rośliny i minimalizuje ryzyko rozprzestrzeniania się chorób. Przygotowując rośliny w ten sposób, zapewniamy im lepsze warunki do adaptacji po przesadzeniu. Podlanie jest istotne, ponieważ dostarcza roślinom niezbędną wilgoć, co ułatwia ich aklimatyzację w nowym środowisku. Ważne jest, aby woda była równomiernie rozprowadzona, co można osiągnąć przez delikatne podlewanie, aby nie uszkodzić delikatnych korzeni. Zgodnie z zaleceniami agronomów, regularne monitorowanie stanu roślin po przesadzeniu oraz odpowiednie nawożenie wspiera ich dalszy rozwój. Standardy branżowe podkreślają również znaczenie uniknięcia stresu roślin podczas sadzenia, a usunięcie uszkodzonych części znacząco w tym pomaga.

Pytanie 10

Jaki nawóz mineralny jest zalecany do nawożenia gleby o pH 4,5 przy zakładaniu trawnika?

A. Urea

B. Ammonium nitrate

C. Dolomitic lime

D. Ammonium sulfate

Mielony dolomit jest najlepszym wyborem do nawożenia gleby o odczynie pH 4,5, ponieważ skutecznie podnosi pH gleby i dostarcza cennych składników odżywczych, takich jak wapń i magnez. Gleby kwaśne, z pH poniżej 5,0, mogą ograniczać dostępność wielu mikroelementów, co wpływa na zdrowie i rozwój roślin. Mielony dolomit, poprzez swoją alkalizującą właściwość, nie tylko neutralizuje kwasowość, ale także poprawia strukturę gleby, co sprzyja lepszemu rozwojowi systemu korzeniowego trawnika. W praktyce, stosując mielony dolomit, można osiągnąć optymalne warunki dla wzrostu roślin, co jest zgodne z dobrymi praktykami w ogrodnictwie. Zastosowanie dolomitu powinno być poprzedzone analizą gleby, aby określić odpowiednią dawkę, zazwyczaj wynoszącą od 1 do 2 kg na metr kwadratowy. Taki zabieg sprawia, że trawnik staje się nie tylko zdrowy, ale również bardziej odporny na choroby. Warto przeprowadzić ten proces na kilka tygodni przed siewem nasion trawy, aby składniki mogły wniknąć w glebę.

Pytanie 11

Pracownik przeprowadzając zabieg ochrony roślin w szklarni powinien być wyposażony w odzież roboczą oraz

A. kask i buty gumowe

B. kask i rękawice ochronne

C. fartuch ochronny i skórzane obuwie

D. gumowe rękawice i maskę ochronną

Odpowiedź "gumowe rękawice i maskę ochronną" jest właściwa, ponieważ przy wykonywaniu zabiegów ochrony roślin w szklarni, robotnik jest narażony na kontakt z substancjami chemicznymi, takimi jak pestycydy czy fungicydy. Gumowe rękawice zapewniają ochronę dłoni przed substancjami chemicznymi, minimalizując ryzyko ich wchłonięcia przez skórę. Ponadto, stosowanie maski ochronnej jest kluczowe dla ochrony dróg oddechowych przed wdychaniem szkodliwych oparów i pyłów, które mogą być obecne w powietrzu w trakcie aplikacji środków ochrony roślin. Zgodnie z normami BHP oraz standardami ochrony zdrowia, stosowanie odpowiednich środków ochrony indywidualnej (ŚOI) jest obowiązkowe w pracy z substancjami chemicznymi. Przykładem mogą być zalecenia zawarte w regulacjach krajowych i unijnych dotyczących stosowania agrochemikaliów, które podkreślają konieczność zapewnienia bezpieczeństwa pracownikom podczas wykonywania zabiegów w szklarni.

Pytanie 12

Który z zabiegów pielęgnacyjnych jest kluczowy przy dbaniu o rośliny w donicach?

A. Systematyczne usuwanie chwastów

B. Regularne podlewanie

C. Przycinanie gałęzi

D. Eliminowanie przekwitłych kwiatów

Regularne podlewanie to kluczowy zabieg w pielęgnacji nasadzeń w pojemnikach, ponieważ rośliny w takich warunkach są bardziej narażone na stres związany z niedoborem wody. W pojemnikach, ze względu na ograniczoną przestrzeń, gleba szybko wysycha, a korzenie nie mają dostępu do zasobów wody, jak w przypadku nasadzeń w gruncie. Podlewanie powinno być regularne i dostosowane do potrzeb konkretnej rośliny oraz warunków atmosferycznych. Na przykład, latem, gdy temperatura jest wyższa, rośliny potrzebują więcej wody, podczas gdy w chłodniejszych miesiącach ich potrzeby mogą się zmniejszać. Dobrym praktycznym rozwiązaniem jest ustalenie harmonogramu podlewania w zależności od pory roku i monitorowanie wilgotności podłoża. Rekomendowane jest również stosowanie mulczu, który pomoże w zatrzymywaniu wilgoci w glebie. Warto pamiętać, że nadmiar wody może prowadzić do gnicia korzeni, dlatego kluczowe jest również zapewnienie odpowiedniego drenażu w pojemnikach. Zrozumienie wymagań wodnych roślin to fundament efektywnej pielęgnacji i klucz do ich zdrowego wzrostu.

Pytanie 13

Jakie z wymienionych obiektów są kluczowe dla zagospodarowania parku znajdującego się w sąsiedztwie osiedla mieszkaniowego?

A. Rosarium, dywanowy kwietnik

B. Plac zabaw, ławki

C. Ławki, fontanna

D. Dywanowy kwietnik, rzeźba

Dobra robota z odpowiedzią "Plac zabaw, ławki"! To naprawdę ważne elementy dla parku w pobliżu osiedla. Plac zabaw to super sprawa, bo daje dzieciakom możliwość zabawy i rozwija ich umiejętności. Na pewno też pomaga im lepiej poznawać się i bawić z innymi. Z tego co wiem, dobrze jest, gdy takie miejsca są dostosowane do różnych grup wiekowych, a miękkie podłoże to must-have dla bezpieczeństwa. A ławki? To bardzo ważny dodatek w takich miejscach. Dzięki nim można w spokoju usiąść, odpocząć, co jest istotne dla starszych osób i rodziców z maluchami. Jak już mówiłem, dobre rozmieszczenie ławek w zieleni naprawdę przyciąga ludzi i sprawia, że park staje się bardziej atrakcyjny. To wszystko razem tworzy przestrzeń, w której można aktywnie spędzać czas i fajnie się integrować.

Pytanie 14

Jakie z objawów może sugerować, że świerk biały odmiany Conica (Picea abies Conica) jest atakowany przez przędziorki?

A. Ciemnozielone igły

B. Naroślą na korzeniach

C. Brązowiejące igły

D. Szybkie obumieranie korzeni

Brązowiejące igły to jeden z kluczowych objawów, które mogą wskazywać na atak przędziorków na świerka białego odmiany Conica. Przędziorki, będące małymi szkodnikami, mogą powodować uszkodzenia igieł, co prowadzi do ich brązowienia i opadania. To zjawisko jest wynikiem tego, że przędziorki żywią się sokami roślinnymi, co osłabia roślinę i wpływa na jej zdrowie. W praktyce, ogrodnicy i leśnicy powinni regularnie kontrolować stan drzew, zwracając uwagę na kolor igieł oraz ogólny wygląd roślin. Dobrą praktyką jest stosowanie metod prewencyjnych, takich jak odpowiednia pielęgnacja gleby, dbałość o odpowiednią wilgotność oraz usuwanie zainfekowanych części roślin. W przypadku stwierdzenia brązowienia igieł, zaleca się stosowanie biologicznych lub chemicznych środków ochrony roślin, zgodnych z lokalnymi regulacjami, aby ograniczyć populację przędziorków i przywrócić zdrowie roślin.

Pytanie 15

W uprawach gruntowych roślin dekoracyjnych, aby poprawić strukturę oraz podnieść pH gleby, wykorzystuje się zestaw nawozów

A. związków fosforu

B. związków potasu

C. wapniowych

D. związków magnezu

Co prawda nawóz potasowy jest ważny dla roślin, ale nie poprawia struktury gleby ani też nie podnosi pH. Potas raczej wspiera różne procesy w roślinach i zwiększa ich odporność na różne stresory, ale nie ma wpływu na kwasowość gleby. Z kolei nawozy fosforowe są super, bo pomagają w rozwoju korzeni i kwitnieniu, ale i one nie poprawiają struktury ziemi ani nie neutralizują pH. Racja, fosfor jest ważny, ale nie zmienia kwasowości gleby. Nawóz magnezowy też daje magnez, który jest niezbędny do fotosyntezy, ale jak w przypadku fosforu, to nie wpłynie na strukturę ani pH. Ważne jest, aby wiedzieć, jak te nawozy różnią się od wapniowych. Z własnego doświadczenia zauważyłem, że rośliny w glebach o złym pH często nie osiągają swojego pełnego potencjału, co może prowadzić do pomyłek w doborze nawozów. Dlatego warto bazować na badaniach gleby i dostosowywać nawożenie do specyficznych potrzeb roślin.

Pytanie 16

Jakie rośliny można by polecić do użycia jako rośliny okrywowe w miejscu cienistym, osłoniętym przez korony drzew?

A. płomyk szydlasty (Phlox subulata), goździk kropkowany (Dianthus deltoides)

B. barwinek pospolity (Vinca minor), bluszcz pospolity (Hedera helix)

C. jałowiec płożący (Juniperus horizontalis), wrzos pospolity (Calluna vulgaris)

D. macierzanka piaskowa (Thymus serpyllum), karmnik ościsty (Sagina subulata)

Barwinek pospolity (Vinca minor) oraz bluszcz pospolity (Hedera helix) to rośliny, które doskonale sprawdzają się jako okrywowe w warunkach zacienionych. Barwinek pospolity charakteryzuje się gęstym, zielonym listowiem i jest w stanie dobrze rosnąć w cieniu, co czyni go idealnym do miejsc, gdzie inne rośliny mogą mieć trudności z rozwojem. Dodatkowo, barwinek kwitnie wiosną, dostarczając atrakcyjnych, niebieskawych kwiatów, które mogą ożywić zacienione obszary. Bluszcz pospolity z kolei jest znany z dużej tolerancji na cień oraz zdolności do wspinania się na inne rośliny i powierzchnie, co sprawia, że jest doskonałym wyborem do zalesionych ogrodów. Obie rośliny są mało wymagające, co wpisuje się w dzisiejsze trendy ekologiczne, promujące wykorzystanie rodzimych gatunków do tworzenia zrównoważonych ekosystemów w ogrodach. Warto również zaznaczyć, że zarówno barwinek, jak i bluszcz, mają właściwości stabilizujące glebę, co jest istotne w kontekście zapobiegania erozji w obszarach narażonych na klęski żywiołowe.

Pytanie 17

Podczas wykonywania pomiarów w terenie pracownik doznał kontuzji nogi. Osoba ta skarży się na ból w nodze, a istnieje podejrzenie skręcenia stawu skokowego. Jaką pomoc przedmedyczną powinien otrzymać pracownik?

A. Nałożyć na staw skokowy jałowy opatrunek

B. Powiadomić przełożonego o incydencie

C. Podać poszkodowanemu lek przeciwbólowy

D. Unieruchomić nogę

Unieruchomienie nogi w przypadku urazu stawu skokowego jest kluczowym krokiem w procesie pierwszej pomocy. Celem unieruchomienia jest minimalizacja ruchu w stawie, co zapobiega dalszym uszkodzeniom oraz zmniejsza ból. Dobrą praktyką jest zastosowanie szyny lub bandaża elastycznego, które stabilizuje uszkodzoną kończynę. W sytuacji podejrzenia skręcenia, unieruchomienie powinno być wykonane w pozycji, która nie wywołuje dodatkowego bólu. Ważne jest również, aby nie próbować prostować lub przemieszczać uszkodzonego stawu, ponieważ może to prowadzić do poważniejszych kontuzji. Po unieruchomieniu, zaleca się uniesienie kończyny, co może pomóc w redukcji opuchlizny. Kolejnym krokiem jest zastosowanie zimnych okładów w celu zmniejszenia stanu zapalnego oraz bólu. Prawidłowe unieruchomienie powinno być wykonane jak najszybciej, ponieważ może mieć istotny wpływ na dalszy przebieg rehabilitacji oraz powrót do pełnej sprawności.

Pytanie 18

Kiedy powinno być przeprowadzone pierwsze cięcie górnej części posadzonych roślin liściastych, z których latem ma być stworzony żywopłot?

A. Tuż przed zasadzeniem

B. Bezpośrednio po zasadzeniu

C. W drugim roku po zasadzeniu

D. W trzecim roku po zasadzeniu

Decyzja o przycinaniu roślin liściastych w niewłaściwym momencie może prowadzić do niepożądanych efektów, a także opóźnić rozwój żywopłotu. Wybór drugiego roku po posadzeniu jako momentu przycinania jest znaczącym błędem, ponieważ rośliny potrzebują czasu na zaaklimatyzowanie się w nowym środowisku i zbudowanie silnego systemu korzeniowego. Przycięcie w tym czasie mogłoby osłabić młode rośliny, które jeszcze nie ustabilizowały swojego wzrostu. Z kolei cięcie tuż przed posadzeniem jest niepraktyczne, gdyż rośliny jeszcze nie mają możliwości adaptacji do nowego miejsca. Dodatkowo, przycinanie przed sadzeniem może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń, ponieważ rośliny potrzebują swoich liści do fotosyntezy, co jest kluczowe w procesie ukorzeniania. W przypadku trzeciego roku po posadzeniu, rośliny mogą być już dobrze rozwinięte, ale zbyt późne cięcie może skutkować niepożądanym wzrostem i niekontrolowanym rozkładem gałęzi, co utrudnia formowanie pożądanego kształtu żywopłotu. Ważne jest, aby podejmować decyzje o przycinaniu na podstawie zdrowia roślin i ich etapu wzrostu, a nie na podstawie założonych terminów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami ogrodniczymi.

Pytanie 19

Jaką roślinę warto zarekomendować właścicielowi gospodarstwa szkółkarskiego, które dysponuje gruntami o dominacji torfu wysokiego?

A. Forsycję pośrednią (Forsythia intermedia)

B. Trzmielinę zwyczajną (Euonymus europaeus)

C. Wrzos zwyczajny (Calluna vulgaris)

D. Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens)

Wrzos zwyczajny (Calluna vulgaris) to roślina, która doskonale przystosowuje się do gleb torfowych, zwłaszcza torfów wysokich, które mają lekko kwasowy odczyn. Ta wieloletnia roślina krzewiasta charakteryzuje się bardzo wysoką odpornością na trudne warunki glebowe i atmosferyczne. Wrzos jest rośliną wrzosowatą, a jego naturalne siedliska obejmują torfowiska, wrzosowiska i tereny o niskiej żyzności, co czyni go idealnym kandydatem do uprawy w gospodarstwach szkółkarskich z przewagą torfu. Dzięki estetycznemu wyglądowi oraz długiemu okresowi kwitnienia, wrzos może być wykorzystywany w ogrodnictwie ozdobnym, jako roślina rabatowa, na skarpy, a także w aranżacjach balkonowych i tarasowych. Dodatkowo, wrzos jest rośliną miododajną, co przyczynia się do zwiększenia bioróżnorodności w obrębie gospodarstwa. Dlatego zalecane jest, aby właściciele szkółek ogrodniczych w miejscach o takim typie gleby rozważyli uprawę wrzosu jako priorytetową.

Pytanie 20

Właściciel planuje zasadzić w swoim ogrodzie różanecznik katawbijski (Rhododendron catawbiense). Gleba w miejscu, gdzie ma być posadzona roślina, jest przepuszczalna i ma neutralny odczyn. Który z zabiegów jest konieczny, aby dostosować warunki glebowe do wymagań rośliny?

A. Zakwaszanie

B. Wapnowanie

C. Zagęszczanie

D. Wałowanie

Zakwaszanie gleby to naprawdę ważna rzecz, jeśli chodzi o uprawę różanecznika katawbijskiego. Ta roślina najlepiej rośnie w kwaśnej glebie, gdzie pH wynosi od 4,5 do 6,5. Jeśli sadzisz ją w glebie o neutralnym odczynie, to mogłoby to być złym pomysłem. Może to prowadzić do różnych problemów, na przykład roślina będzie miała trudności z pobieraniem składników odżywczych, co wpłynie na jej wzrost i kwitnienie. W praktyce, żeby obniżyć pH, śmiało możesz użyć siarki elementarnej lub torfu, a nawet kompostu z igliwia. Pamiętaj, żeby czasami sprawdzić pH gleby, bo to pomoże w dostosowywaniu działań w ogrodzie. Takie dbanie o pH gleby to naprawdę dobry krok w stronę lepszego wzrostu roślin kwasolubnych.

Pytanie 21

Rośliny przygotowane do transportu w tzw. balotach to materiał szkółkarski

A. z gołymi korzeniami związanymi po 25 sztuk w pęczki

B. z bryłami korzeniowymi zapakowanymi w siatkę lub jutę

C. z gołymi korzeniami zabezpieczonymi wodną zawiesiną gliny

D. z bryłami korzeniowymi ukształtowanymi w plastikowych doniczkach

Odpowiedź dotycząca roślin z bryłami korzeniowymi zapakowanymi w siatkę lub jutę jest prawidłowa, ponieważ baloty to metoda, która zapewnia roślinom odpowiednie warunki do transportu i sadzenia. Użycie siatki lub juty pozwala na zachowanie struktury bryły korzeniowej, co jest kluczowe dla ich zdrowia i dalszego rozwoju. Tego typu opakowanie umożliwia również wentylację, co jest istotne dla ograniczenia ryzyka gnicie korzeni podczas transportu. Dobrą praktyką w branży szkółkarskiej jest stosowanie takiego rodzaju zabezpieczeń, które minimalizują uszkodzenia brył korzeniowych, a jednocześnie ułatwiają ich transport i sadzenie. W praktyce, taki sposób przygotowania roślin do transportu jest często stosowany w produkcji drzew i krzewów ozdobnych oraz sadowniczych, co pozwala na ich szybkie wkomponowanie w nowe środowisko po dotarciu na miejsce. Oprócz tego, rośliny w balotach wykazują lepszą adaptację do nowych warunków glebowych, co jest istotne z perspektywy ich dalszego wzrostu.

Pytanie 22

Jakie narzędzie należy wykorzystać do przycinania i formowania żywopłotu?

A. sekator nożycowy

B. nożyce elektryczne

C. piłę spalinową

D. sekator oburęczny

Wybór innych narzędzi do cięcia i formowania żywopłotów, takich jak piła spalinowa, sekator nożycowy czy sekator oburęczny, nie jest optymalnym rozwiązaniem. Piły spalinowe, choć mocne, są przeznaczone głównie do cięcia dużych gałęzi i drewna, a ich stosowanie do żywopłotów może prowadzić do nieefektywnego cięcia oraz ryzyka uszkodzenia roślin. To narzędzie jest zbyt agresywne i może powodować nieestetyczne rany na roślinach, co często skutkuje ich osłabieniem oraz zwiększoną podatnością na choroby. Sekatory nożycowe i oburęczne, mimo że są bardziej precyzyjne, wymagają dużego wysiłku fizycznego oraz mają ograniczoną zdolność do formowania większych żywopłotów. Użytkownicy często nie zdają sobie sprawy, że ich manualne cięcie może prowadzić do nierównych krawędzi, co negatywnie wpływa na wygląd całej kompozycji. Ponadto, brak odpowiedniego narzędzia może prowadzić do nadmiernego zmęczenia, co obniża efektywność pracy oraz może prowadzić do urazów. Dlatego ważne jest, aby wybierać narzędzia dostosowane do specyfiki zadania, a nożyce elektryczne stanowią doskonały wybór, łącząc efektywność, wygodę i bezpieczeństwo.

Pytanie 23

Która z podanych roślin nie jest rekomendowana do uprawy polowej w gospodarstwach znajdujących się w północno-wschodniej Polsce?

A. Sosny

B. Żywotnika

C. Magnolii

D. Klonu

Klon, żywotnik i sosna to rośliny, które mają większą tolerancję na trudne warunki klimatyczne, typowe dla północno-wschodniej Polski. Klon, zwłaszcza klon zwyczajny, jest drzewem o dużej odporności na niskie temperatury oraz różnorodne typy glebowe, a jego liście w pełni sezonu wegetacyjnego przyczyniają się do poprawy jakości gleby poprzez zwiększenie jej żyzności. Żywotnik, znany również jako tuja, to roślina iglasta, która dobrze znosi zmienne warunki pogodowe i często jest wykorzystywana do żywopłotów, co czyni go praktycznym wyborem w warunkach ogrodowych. Sosna, z kolei, jest jednym z najpopularniejszych gatunków drzew w Polsce, ze względu na swoją odporność na zanieczyszczenia oraz zdolność do wzrostu na ubogich glebach. Wybierając te rośliny do uprawy w północno-wschodniej części Polski, można zapewnić sobie lepsze efekty wizualne oraz większą trwałość nasadzeń. Warto jednak zwrócić uwagę na lokalne warunki glebowe oraz klimatyczne, aby uniknąć błędów w doborze roślin, które mogą prowadzić do ich słabej kondycji lub obumierania. Słabe zrozumienie specyfiki lokalnego klimatu oraz wymagań poszczególnych gatunków roślin może skutkować nietrafionymi decyzjami, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do strat finansowych i czasowych.

Pytanie 24

Jaką roślinę zaleca się do formowania żywopłotów obwódkowych?

A. Karagana syberyjska (Caragana arborescens)

B. Lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia)

C. Leszczyna pospolita (Corylus avellana)

D. Oliwnik wąskolistny (Eleagnus angustifolia)

Oliwnik wąskolistny (Eleagnus angustifolia), choć jest rośliną odporną i łatwą w uprawie, nie jest idealnym materiałem do tworzenia żywopłotów obwódkowych. Przede wszystkim, oliwnik charakteryzuje się niezwykle luźnym wzrostem, co może prowadzić do tworzenia chaotycznych, nieestetycznych barier. W przypadku obwódek, kluczowe jest, aby rośliny były gęste i regularnie formowane, co w przypadku oliwnika staje się trudne. Lawenda wąskolistna, jako roślina o zwartym pokroju, lepiej spełnia te wymagania. Lawenda również preferuje pełne słońce, jednak jej estetyka oraz zapach przyciągają zapylacze, co wpływa na bioróżnorodność w ogrodzie. Karagana syberyjska (Caragana arborescens) jest kolejną rośliną, która może wydawać się odpowiednia do żywopłotów, ale jej rozłożysty pokrój oraz większe wymagania dotyczące przestrzeni nie są zbieżne z wymaganiami dla obwódek. Leszczyna pospolita (Corylus avellana) również nie jest najlepszym wyborem, gdyż jej naturalny, rozłożysty kształt nie sprzyja tworzeniu zwartego żywopłotu. Często pojawiającym się błędem w myśleniu jest założenie, że jakakolwiek roślina nadaje się do formowania żywopłotów. Rzeczywistość wymaga uwzględnienia odpowiednich cech morfologicznych oraz wymagań dotyczących pielęgnacji roślin, aby osiągnąć zamierzony efekt estetyczny i funkcjonalny.

Pytanie 25

Ogólna inwentaryzacja zieleni przeprowadzana jest na podstawie

A. dziennika niwelacyjnego

B. projektu koncepcyjnego

C. podkładu geodezyjnego

D. tabeli pomiarowej

Inwentaryzacja zieleni opiera się na precyzyjnych danych, które są niezbędne do zapewnienia prawidłowych informacji o stanie i rozmieszczeniu zasobów roślinnych. Odpowiedzi, które wskazują na projekt koncepcyjny, tabelę pomiarową czy dziennik niwelacyjny, mogą wydawać się na pierwszy rzut oka logiczne, jednak każde z tych podejść ma swoje ograniczenia w kontekście inwentaryzacji ogólnej. Projekt koncepcyjny, choć ważny w procesie planowania, nie dostarcza konkretnych i wymiernych danych geograficznych, które są kluczowe dla lokalizacji roślinności. Tabela pomiarowa to narzędzie umożliwiające rejestrację pomiarów, ale sama w sobie nie zawiera danych geodezyjnych, które są fundamentem dla późniejszej analizy. Dziennik niwelacyjny, z kolei, to dokumentacja pomiarów, która skupia się na różnicach wysokości, a nie na szczegółowym rozmieszczeniu roślinności. W praktyce błędne podejście do wyboru podstawy inwentaryzacji może prowadzić do nieścisłości w danych, co skutkuje podjęciem niewłaściwych decyzji dotyczących zarządzania zielenią. Dlatego podstawą inwentaryzacji powinna być zawsze rzetelna dokumentacja geodezyjna, która zapewnia pełen obraz stanu zieleni w danym terenie.

Pytanie 26

Podczas której z wymienionych aktywności pracownik nie ma obowiązku korzystania z hełmu ochronnego?

A. Zakładanie oczka wodnego do głębokości 0,5 metra

B. Przycinanie trzymetrowego żywopłotu z grabu pospolitego

C. Konserwacja konarów starszych drzew

D. Ścinka drzew piłą spalinową

Zakładanie oczka wodnego do głębokości 0,5 metra jest czynnością, przy której stosowanie hełmu ochronnego nie jest zazwyczaj wymagane. Ta aktywność nie wiąże się z ryzykiem urazów głowy spowodowanych upadającymi przedmiotami lub innymi zagrożeniami, które są typowe dla prac w bardziej niebezpiecznych środowiskach. Prace związane z zakładaniem oczka wodnego odbywają się na poziomie gruntu, a ryzyko kontuzji głowy jest minimalne. W praktyce, odpowiednie zabezpieczenia przy tego typu pracach obejmują stosowanie rękawic ochronnych, aby chronić dłonie przed zranieniami, a także obuwia roboczego, które zapewnia stabilność i bezpieczeństwo podczas przemieszczania się w terenie. Ponadto, zgodnie z przepisami prawa pracy oraz normami BHP, zaleca się ocenę ryzyka w miejscu pracy, co może pomóc w określeniu, jakie środki ochrony osobistej są najbardziej odpowiednie. Wniosek jest jasny: w przypadku zakupu i instalacji oczka wodnego do takiej głębokości, hełm ochronny nie jest konieczny, co czyni tę odpowiedź prawidłową.

Pytanie 27

Imponujące drzewo lub interesujący egzemplarz rośliny, sadzony pojedynczo, zazwyczaj na tle trawnika w celu pełnego uwydatnienia, to

A. paralela

B. soliter

C. dominanta

D. bindaż

Podejście związane z terminem "bindaż" odnosi się do techniki mocowania gałęzi roślin do podpór, co ma na celu ich wsparcie w trakcie wzrostu. Jest to rozwiązanie wykorzystywane w przypadku krzewów i drzew młodych, które wymagają stabilizacji, jednak nie ma związku z sadzeniem roślin na tle trawnika. Koncepcja "dominanta" odnosi się do elementu pejzażu, który wyróżnia się w otoczeniu z uwagi na swoje cechy lub znaczenie, ale niekoniecznie oznacza sadzenie roślin w sposób, który by je eksponował na tle trawnika. W wielu przypadkach, dominanta może być zbiorem roślinności lub architektury, które razem tworzą charakterystyczny punkt w danym krajobrazie. Z kolei termin "paralela" odnosi się do linii lub kierunków w krajobrazie, co również nie odnosi się do idei solitera. Kluczowym błędem w myśleniu może być mylenie tych pojęć, co prowadzi do niepoprawnych interpretacji w kontekście projektowania przestrzeni zielonych. Właściwe zrozumienie różnorodnych terminów i ich praktycznego zastosowania jest niezbędne dla profesjonalistów zajmujących się architekturą krajobrazu, aby skutecznie planować i realizować projekty na terenach zielonych.

Pytanie 28

Jaką metodę transportu drzew z bryłą korzeniową wykorzystuje się przy przenoszeniu dużych drzew na krótkie dystanse?

A. Przesuwanie na rolkach.

B. Transport z użyciem maszyn.

C. Za pośrednictwem spycharki.

D. Przy użyciu siły ludzkich rąk.

Z używaniem maszyn to nie zawsze jest tak jak się wydaje. Przy dużych drzewach z delikatną bryłą korzeniową ryzyko ich uszkodzenia podczas transportu jest całkiem spore. Maszyny, jak koparki czy podnośniki, mogą nie dawać rady za bardzo uważać i w efekcie drzewka mogą stresować się albo nawet umrzeć. Ludzkie ręce, mimo że w małych projektach mogą się sprawdzać, to przy dużych drzewach to raczej słabo, bo z reguły kończy się to jakimś uszkodzeniem drzewa. Niestety nie zwrócono uwagi na przesuwanie na rolkach, co może świadczyć o tym, że nie do końca rozumiesz, jak to działa. A spycharki, no cóż, to już w ogóle nie jest dobry pomysł przy przesadzaniu, bo ich siła może zniszczyć delikatne korzenie. Wiadomo, są silne w budownictwie, ale w ogrodnictwie to lepiej ich unikać, jeśli chcesz, żeby roślina była zdrowa.

Pytanie 29

Jakie materiały należy zastosować w odpowiedniej kolejności do przygotowania podłoża w pojemniku na rośliny sezonowe?

A. włóknina, żwir, ziemia urodzajna

B. piasek, żwir, ziemia urodzajna

C. torf, piasek, ziemia urodzajna

D. keramzyt, piasek, ziemia urodzajna

Odpowiedź "keramzytu, piasku, ziemi urodzajnej" jest prawidłowa, ponieważ prawidłowa struktura podłoża jest kluczowa dla zdrowego wzrostu roślin sezonowych. Keramzyt, będący materiałem o dużej porowatości, zapewnia odpowiednią cyrkulację powietrza oraz drenaż, co jest niezbędne dla korzeni roślin. Piasek natomiast poprawia warunki drenarskie, zapobiegając nadmiarowi wody, co może prowadzić do gnicia korzeni. Ziemia urodzajna, bogata w składniki odżywcze, stanowi fundament dla wzrostu roślin, zapewniając im niezbędne mikro- i makroskładniki. Zastosowanie tej kombinacji podłoża jest zgodne z najlepszymi praktykami w ogrodnictwie, zapewniając optymalny rozwój roślin, ich zdrowie oraz plon. W praktyce, przy zakładaniu rabat kwiatowych czy uprawie warzyw w pojemnikach, warto zawsze stosować te trzy składniki w podanej kolejności, aby uzyskać jak najlepsze efekty ogrodnicze.

Pytanie 30

Dodanie piasku do gleby

A. stabilizuje strukturę gruzełkowatą

B. ulepsza żyzność

C. redukuje porowatość

D. podwyższa przepuszczalność

Dodanie piasku do gleby ma kluczowe znaczenie dla poprawy jej przepuszczalności. Piasek, jako materiał o dużych cząstkach, tworzy większe przestrzenie między nimi, co ułatwia przepływ wody oraz powietrza. W praktyce oznacza to, że gleba staje się bardziej zdolna do odprowadzania nadmiaru wody, co jest szczególnie ważne w przypadku roślin, które nie tolerują nadmiaru wilgoci w korzeniach. Przepuszczalność gleby ma także wpływ na rozwój systemu korzeniowego roślin, ponieważ korzenie mogą swobodniej się rozwijać w dobrze napowietrzonym podłożu. Warto również zauważyć, że dodanie piasku jest szczególnie korzystne w przypadku gleb gliniastych, które mają tendencję do zbijania się i utrudniania przepływu wody. Stosowanie piasku jest zgodne z dobrymi praktykami w ogrodnictwie oraz rolnictwie, gdzie dąży się do optymalizacji warunków wzrostu roślin. Regularne badanie struktury gleby oraz dostosowywanie jej składu zgodnie z potrzebami upraw jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości plonów.

Pytanie 31

Celem dodania piasku do podłoża jest

A. zwiększenie wilgotności podłoża

B. zmniejszenie pH podłoża

C. podniesienie zawartości makroelementów w podłożu

D. rozluźnienie podłoża

Dodanie piasku do podłoża ma na celu przede wszystkim rozluźnienie struktury gleby, co prowadzi do poprawy jej przepuszczalności oraz aeracji. Piasek, jako materiał o większych granulach, tworzy przestrzenie między cząstkami, co ułatwia cyrkulację powietrza oraz wody. To zjawisko jest niezwykle istotne dla zdrowia roślin, które potrzebują odpowiedniej ilości tlenu do prawidłowego wzrostu. W praktyce stosowanie piasku jest szeroko zalecane w uprawach roślin wymagających dobrze drenowanych podłoży, takich jak sukulenty czy niektóre rodzaje traw. Ponadto, dodanie piasku może pomóc w zmniejszeniu zagęszczenia gleby, co jest szczególnie istotne w przypadku gleb gliniastych, które mają tendencję do zbrylania się i zatrzymywania wody. W kontekście dobrych praktyk ogrodniczych, stosowanie piasku powinno być przemyślane i dostosowane do specyficznych potrzeb danego gatunku rośliny oraz warunków glebowych, aby uzyskać optymalne rezultaty w uprawach.

Pytanie 32

Jakie rośliny występują w zbiorowiskach przywodnych?

A. żurawiny błotnej i dąbrówki kosmatej

B. trzciny pospolitej i pałki wąskolistnej

C. grążela żółtego i osoki aloesowatej

D. rogatka sztywnego i moczarki kanadyjskiej

Zbiorowiska przywodne, często występujące w pobliżu zbiorników wodnych, są charakterystyczne dla ekosystemów o dużej wilgotności i dużym zróżnicowaniu florystycznym. Trzcina pospolita (Phragmites australis) i pałka wąskolistna (Schoenoplectus triqueter) to dwa kluczowe gatunki roślin, które dominują w takich zbiorowiskach. Trzcina pospolita jest rośliną o silnych, elastycznych łodygach, która pełni istotną rolę w stabilizacji brzegów zbiorników oraz w filtracji wody. Jej obecność sprzyja bioróżnorodności, tworząc siedliska dla wielu organizmów, w tym ptaków, owadów oraz ryb. Pałka wąskolistna, z kolei, jest rośliną, która przyczynia się do zwiększenia retencji wody oraz wspomaga procesy biologiczne zachodzące w strefach przybrzeżnych. Oba te gatunki są także wykorzystywane w rekultywacji terenów zdegradowanych oraz w programach ochrony przyrody, co podkreśla ich znaczenie dla zrównoważonego rozwoju i ochrony ekosystemów wodnych.

Pytanie 33

Nawożenie roślin doniczkowych nie jest wskazane

A. w czasie kwitnienia

B. na początku wiosny i lata

C. kiedy są w dobrej kondycji

D. w okresie dynamicznego wzrostu

Nawożenie roślin doniczkowych na przełomie wiosny i lata, gdy są zdrowe lub w okresie intensywnego wzrostu, może być mylone z optymalnym czasem na dostarczanie składników odżywczych. Jednak zdrowe rośliny wymagają nawożenia w określonych momentach ich cyklu życia, a nie w sytuacjach, gdy nie wykazują zauważalnych niedoborów. Nawożenie w tych okresach, szczególnie w czasie intensywnego wzrostu, może prowadzić do nadmiaru składników odżywczych, co skutkuje przenawożeniem. Przenawożenie objawia się zjawiskami takimi jak żółknięcie liści, ich opadanie, a nawet obumieranie roślin. Ponadto, nawożenie w okresie kwitnienia jest kluczowe, ponieważ rośliny w tym czasie potrzebują zwiększonej ilości potasu i fosforu, co nie jest konieczne w innych fazach wzrostu. Przykładem błędnego podejścia jest stosowanie nawozów uniwersalnych w nadmiarze w czasie, gdy rośliny przygotowują się do kwitnienia. Dlatego, aby zapewnić roślinom optymalne warunki, należy stosować nawozy zgodnie z ich aktualnymi potrzebami, co obejmuje monitorowanie faz wzrostu i dostosowywanie programu nawożenia do specyficznych wymagań roślin.

Pytanie 34

Przykładem przestrzeni zielonej, która jest klasyfikowana jako teren zieleni otwartej, jest

A. bulwar

B. cmentarz

C. ogród zoologiczny

D. ośrodek wypoczynkowy

Cmentarz, pomimo że często zawiera elementy zieleni, nie jest klasyfikowany jako teren zieleni otwartej. To przestrzeń przeznaczona do pochówków oraz upamiętnienia zmarłych, a jej głównym celem jest nie tylko estetyka, ale przede wszystkim szacunek dla osób tam spoczywających. Z tego względu, cmentarze są miejscami ograniczonego dostępu, co wyklucza je z kategorii terenów zieleni otwartych, które powinny być dostępne dla ogółu społeczeństwa. Ogród zoologiczny, choć również zawiera tereny zieleni, jest instytucją zamkniętą, której celem jest edukacja oraz ochrona zwierząt, a nie oferowanie przestrzeni rekreacyjnych. Z kolei ośrodek wypoczynkowy, mimo iż może mieć tereny zielone, pełni funkcje komercyjne i jest zarezerwowany dla określonej grupy osób, co ponownie wyklucza go z definicji terenów zieleni otwartej. Powszechnym błędem myślowym jest utożsamianie terenów zieleni z dowolnymi obszarami zielonymi, jednak kluczowe w tej klasyfikacji jest uwzględnienie kwestii dostępności oraz przeznaczenia tych przestrzeni. Tereny zieleni otwartej są kluczowym elementem planowania urbanistycznego, wspierającym zdrowie publiczne oraz integrację społeczną, dlatego ważne jest ich poprawne definiowanie i klasyfikowanie.

Pytanie 35

Jaki sposób nawożenia nawozami azotowymi jest odpowiedni dla roślin z długim okresem wegetacji?

A. Dwa razy - po raz pierwszy latem, po raz drugi jesienią

B. Dwa razy - po raz pierwszy wiosną, po raz drugi latem

C. Raz jesienią

D. Raz wiosną

Nawóz azotowy jest istotnym czynnikiem w uprawach, jednak niewłaściwy rozkład terminu jego aplikacji może prowadzić do nieefektywności oraz strat w plonach. Zastosowanie jednorazowego nawożenia, które ma miejsce na wiosnę lub jesienią, może skutkować niewystarczającą dostępnością azotu dla roślin w kluczowych momentach ich rozwoju. W przypadku upraw z długim okresem wegetacji, jednorazowe nawożenie na wiosnę może nie dostarczyć roślinom wszystkich niezbędnych składników odżywczych w późniejszych fazach wzrostu, co prowadzi do ich osłabienia oraz obniżenia plonów. Z kolei nawożenie jesienne, mimo że może wydawać się korzystne, naraża rośliny na ryzyko wypłukiwania azotu z gleby w okresie zimowym, co skutkuje brakiem dostępności tych składników wiosną, kiedy rośliny zaczynają intensywnie rosnąć. Dodatkowo, brak podziału nawożenia na dwa etapy może prowadzić do nadmiaru azotu w jednym momencie, co z kolei może powodować stres azotowy, a także negatywnie wpływać na jakość plonów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie dynamiki rozwoju roślin oraz ich potrzeb w różnych fazach wegetacji, co pozwala na skuteczne zarządzanie nawożeniem i osiąganie optymalnych rezultatów w produkcji roślinnej.

Pytanie 36

Jakie owady powodują intensywne deformacje wierzchołkowych liści roślin?

A. Poczwarki

B. Biedronki

C. Acarina

D. Mszyce

Chrząszcze, gąsienice i przędziorki to różne grupy szkodników, które mogą być problemem dla roślin, ale działają na nie w inny sposób niż mszyce. Chrząszcze, czyli dorosłe owady, mogą jeść liście od krawędzi, co powoduje otwory, ale nie pofałdowują ich. Gąsienice, jako larwy motyli i ćm, żerują na liściach, ale efekt jest inny – liście są po prostu zjedzone, a nie pofałdowane. Przędziorki za to żywią się sokami roślinnymi, a ich objawy to raczej żółknięcie lub czerwienienie liści. Bardzo ważne jest, żeby wiedzieć, jak te różne szkodniki działają, bo tylko wtedy można dobrze zaplanować, jak je kontrolować i lepiej dbać o rośliny.

Pytanie 37

W ogrodzie wewnętrznym dominującym elementem może być

A. wierzba iwa

B. olsza czarna

C. karagana syberyjska

D. buk pospolity

Olsza czarna (Alnus glutinosa) to drzewo, które ma swoje specyficzne zastosowanie, głównie w pobliżu wód, gdzie gleby są wilgotne. Choć może być atrakcyjnym elementem kompozycji ogrodowej, nie jest typowym drzewem dominującym, a raczej współdominującym w miejscach o specyficznych warunkach glebowych. Wierzba iwa (Salix caprea) jest rośliną, która również preferuje wilgotne gleby i jest bardziej krzewem niż drzewem. Z tego powodu, choć ma swoje miejsce w ogrodach, nie może konkurować z bukiem pod względem estetyki oraz trwałości. Karagana syberyjska (Caragana arborescens) to roślina o mniejszym znaczeniu w kontekście dominujących drzew w ogrodzie. Jej zastosowanie często ogranicza się do nasadzeń w trudnych warunkach, takich jak gleby piaszczyste czy ubogie. Ostatecznie, wybór odpowiednich roślin do ogrodu powinien opierać się na ich potencjale do tworzenia harmonijnych i trwałych kompozycji, co w przypadku wymienionych drzew nie zawsze jest spełnione. Zrozumienie ekologii i potrzeb roślin jest kluczowe dla stworzenia ogrodu, który będzie nie tylko piękny, ale także funkcjonalny i zrównoważony.

Pytanie 38

Termin "krajobraz pierwotny" odnosi się do krajobrazu

A. który jest efektem nieprzemyślanej działalności ludzi, w którym równowaga ekologiczna została zaburzona

B. który jest wynikiem przemyślanej działalności człowieka

C. nienaruszonego przez działalność ludzką, w którym zachowane są wszystkie jego naturalne cechy

D. w którym nie nastąpiły znaczące zmiany spowodowane działalnością człowieka

Określenie "krajobraz pierwotny" odnosi się do obszarów, które pozostają nienaruszone przez działalność człowieka, gdzie wszystkie naturalne cechy, takie jak flora, fauna oraz ukształtowanie terenu, są zachowane w ich pierwotnej formie. Taki krajobraz jest niezwykle istotny dla badań nad ekosystemami, ponieważ stanowi odniesienie do naturalnych procesów i interakcji w środowisku. Przykładem mogą być niektóre obszary parków narodowych czy rezerwatów przyrody, które są chronione przed wpływem urbanizacji i przemysłu. Ochrona takich ekosystemów jest zgodna z międzynarodowymi standardami ochrony środowiska, takimi jak konwencje UNESCO dotyczące ochrony dziedzictwa naturalnego. Krajobrazy pierwotne są nie tylko miejscem badań naukowych, ale również pełnią kluczową rolę w zachowaniu bioróżnorodności oraz w zachowaniu równowagi ekologicznej, co jest ważne w kontekście zmian klimatycznych.

Pytanie 39

Jakiego z wymienionych pierwiastków nadmiar w ziemi powoduje zbyt intensywny rozwój roślin, redukcję ich kwitnienia oraz owocowania, a także zwiększa ich podatność na choroby?

A. Fosforu

B. Azotu

C. Potasu

D. Żelaza

Nadmiar azotu w glebie jest jednym z najczęściej występujących problemów w uprawach rolnych. Azot, jako składnik nawozów mineralnych, jest kluczowy dla wzrostu roślin, ponieważ bierze udział w syntezie białek oraz DNA. Jednak jego nadmiar prowadzi do tzw. 'przerośnięcia' roślin, co objawia się intensywnym wzrostem zielonej masy, ale jednocześnie osłabia ich zdolność do kwitnienia i owocowania. Rośliny, które zbyt intensywnie rosną na skutek nadmiaru azotu, są często podatne na choroby grzybowe i szkodniki, ponieważ ich struktura fizyczna jest mniej odporna, a intensywny wzrost może prowadzić do opóźnienia w procesach dojrzewania. W praktyce, aby uniknąć negatywnych skutków nadmiaru azotu, rolnicy powinni stosować zbilansowane nawożenie, a także monitorować zawartość azotu w glebie, co jest zgodne z dobrymi praktykami agrotechnicznymi, jak np. stosowanie analizy gleby oraz odpowiednich schematów płodozmianu.

Pytanie 40

Co to jest mulczowanie?

A. metoda zakładania trawników

B. zabieg ochrony roślin

C. metoda rozmnażania roślin

D. ściółkowanie powierzchni gleby

Mulczowanie, znane również jako ściółkowanie, to praktyka agrotechniczna polegająca na pokrywaniu powierzchni gleby warstwą organicznego lub nieorganicznego materiału. Celem tego zabiegu jest ochrona gleby przed erozją, ograniczenie wzrostu chwastów oraz utrzymanie wilgotności w glebie. Mulczowanie organiczne, takie jak trociny, liście, czy słoma, przyczynia się do wzbogacenia gleby w substancje odżywcze podczas ich rozkładu. Warto również zaznaczyć, że zastosowanie mulczu może znacząco poprawić mikroklimat w strefie korzeniowej roślin, co jest szczególnie istotne w przypadku upraw wrażliwych na zmiany wilgotności. Przykładowo, w uprawach warzyw czy owoców, odpowiednie mulczowanie może zwiększyć plon oraz poprawić jakość owoców. W kontekście dobrych praktyk, mulczowanie jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju, redukując potrzebę stosowania herbicydów oraz wspierając bioróżnorodność w ekosystemach ogrodowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej