Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Higienistka stomatologiczna
Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
Data rozpoczęcia: 1 kwietnia 2025 19:20
Data zakończenia: 1 kwietnia 2025 19:28

Egzamin zdany!

Wynik: 36/40 punktów (90,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby usunąć nieszczelności wypełnienia kompozytowego po trzech tygodniach od jego założenia, należy wykonać

A. etched.

B. coupling.

C. scaling.

D. rebonding.

Rebonding to proces, który polega na ponownym połączeniu warstw materiału kompozytowego w celu wyeliminowania nieszczelności, które mogą się pojawić w trakcie eksploatacji wypełnienia. Po trzech tygodniach od założenia wypełnienia kompozytowego, pod wpływem obciążeń oraz interakcji z płynami w jamie ustnej, może dojść do mikroszczelin, które sprzyjają powstawaniu nieszczelności. Rebonding polega na usunięciu powierzchniowej warstwy wypełnienia oraz ponownym nałożeniu materiału, co zapobiega dalszym problemom, takim jak rozwój próchnicy czy stanów zapalnych. Przykładem zastosowania rebondingu jest sytuacja, w której pacjent zgłasza ból w obrębie zęba z wypełnieniem kompozytowym, co może sugerować, że materiał nie jest szczelnie osadzony. Wówczas, po zdiagnozowaniu problemu, dentysta może wykonać rebonding, stosując odpowiednie techniki i materiały, co jest zgodne z aktualnymi standardami opieki stomatologicznej. Ponadto, rebonding jest zgodny z zaleceniami American Dental Association, które podkreślają znaczenie zachowania integralności wypełnienia kompozytowego dla zdrowia pacjenta.

Pytanie 2

Podczas pomocy w zabiegu zakupu wypełnienia kompozytowego, do etapu wytrawiania szkliwa należy zastosować

A. 37% kwas ortofosforowy

B. 10% kwas cytrynowy

C. 0,2% chlorheksydynę

D. 30% nadtlenek wodoru

37% kwas ortofosforowy jest standardowym środkiem do wytrawiania szkliwa w stomatologii. Jego zastosowanie polega na usunięciu warstwy organicznej i wygładzeniu powierzchni szkliwa, co zwiększa adhezję materiałów kompozytowych. Kwas ortofosforowy działa poprzez demineralizację szkliwa, co prowadzi do utworzenia mikroskopijnych porów. Te struktury pozwalają na lepsze wnikanie żywicy kompozytowej, co z kolei przekłada się na wyższą trwałość i estetykę wypełnienia. W praktyce, po zastosowaniu kwasu, należy dokładnie przepłukać ząb wodą, aby usunąć resztki kwasu przed nałożeniem materiału kompozytowego. Użycie odpowiedniego stężenia kwasu jest kluczowe; 37% stężenie jest optymalne dla efektywnej demineralizacji. W przypadku niższych stężeń, takich jak 10% kwas cytrynowy, efektywność wytrawiania jest znacznie ograniczona, co może prowadzić do słabszej adhezji. W związku z tym, stosowanie 37% kwasu ortofosforowego jest zgodne z najlepszymi praktykami i standardami, które zalecają jego użycie w procedurach związanych z wypełnieniami kompozytowymi.

Pytanie 3

Po usunięciu osadów kamienia nazębnego u pacjenta z zapaleniem dziąseł należy zastosować

A. żywicę

B. lakier chlorheksydynowy

C. wytrawiacz

D. preparat dewitalizujący

Środek dewitalizujący, wytrawiacz oraz żywica nie są odpowiednimi rozwiązaniami w kontekście leczenia pacjentów z zapaleniem przyzębia po usunięciu kamienia nazębnego. Środek dewitalizujący, który ma na celu martwicę tkanek, może prowadzić do dodatkowych problemów, powodując uszkodzenia zdrowych tkanek, co jest sprzeczne z celem terapii. Wytrawiacz, zwykle stosowany w przygotowaniu powierzchni zębów do nałożenia wypełnień, nie ma zastosowania w leczeniu stanu zapalnego przyzębia, ponieważ jego działanie jest zbyt agresywne w kontekście tkanki miękkiej. Z kolei żywica, używana w różnych formach w stomatologii, ma zastosowanie głównie w odbudowie zębów i nie jest zalecana w leczeniu stanów zapalnych. Błędem myślowym jest przyjęcie, że substancje stosowane w innym kontekście mogą być efektywnie użyte w leczeniu chorób przyzębia. Prawidłowy wybór terapii powinien być oparty na zrozumieniu specyficznych potrzeb pacjenta oraz aktualnych standardów leczenia, a ich ignorowanie może prowadzić do opóźnienia powrotu do zdrowia lub pogorszenia stanu pacjenta.

Pytanie 4

Stomatolog aplikuje preparat Alvogyl po wykonaniu

A. nacięcia ropnia zębopochodnego

B. ekstrakcji zęba

C. podcięcia wędzidełka

D. resekcji wierzchołka korzenia

Preparat Alvogyl jest stosowany przez lekarzy dentystów przede wszystkim po ekstrakcji zębów, ponieważ jego skład pomaga w procesie gojenia oraz łagodzi ból. Alvogyl zawiera substancje czynne, które działają przeciwbólowo i przeciwzapalnie, a jego użycie pozwala na skuteczne zabezpieczenie miejsca poekstrakcyjnego. Jest to szczególnie istotne w przypadku pacjentów, którzy mogą być narażeni na powikłania, takie jak suchy zębodół, który może prowadzić do znacznego dyskomfortu. Stosowanie Alvogylu po ekstrakcji zęba jest zgodne z aktualnymi wytycznymi i standardami praktyki stomatologicznej. Przykładowo, jeśli pacjent po ekstrakcji zgłasza duży ból, lekarz dentysta może zastosować Alvogyl, aby przyspieszyć proces gojenia i złagodzić objawy. W literaturze branżowej można znaleźć wiele badań potwierdzających skuteczność tego preparatu w praktyce stomatologicznej, co czyni go ważnym narzędziem w codziennej pracy dentysty.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Ból przy dotykaniu pionowym zęba za pomocą trzonka lusterka wskazuje

A. na żywotność miazgi zęba

B. na młodzieńcze zapalenie przyzębia

C. na proces zapalny w tkankach okołowierzchołkowych

D. na zapalenie przyzębia brzeżnego

Bolesność przy opukiwaniu pionowym zęba wskazuje na możliwy proces zapalny w tkankach okołowierzchołkowych, co jest związane z obecnością stanu zapalnego w okolicy korzenia zęba. Taki ból może być wynikiem kilku patologii, takich jak zapalenie miazgi, ropnie okołowierzchołkowe czy przewlekłe zapalenie tkanek przyzębia. W praktyce dentystycznej, w ocenie bólu przy opukiwaniu, lekarz powinien również brać pod uwagę inne objawy kliniczne, takie jak obrzęk czy zaczerwienienie, które mogą wskazywać na bardziej zaawansowany stan zapalny. Umożliwia to właściwą diagnozę i wdrożenie odpowiedniego leczenia, na przykład leczenia kanałowego czy chirurgii endodontycznej. Warto zaznaczyć, że w przypadku bólu okołowierzchołkowego, kluczowe jest szybkie działanie, aby zapobiec dalszym powikłaniom. W takich sytuacjach, diagnostyka obrazowa, taka jak zdjęcia rentgenowskie, może być niezwykle pomocna w potwierdzeniu stanu zapalnego, co jest zgodne z aktualnymi standardami postępowania w stomatologii.

Pytanie 7

Ćwiczenie polegające na artykulacji sylab "ga", "ka" jest wykorzystywane w rehabilitacji funkcji

A. ssania

B. połykania

C. żucia

D. oddychania

Ćwiczenie polegające na wymawianiu sylab 'ga' i 'ka' jest stosowane w terapii logopedycznej oraz rehabilitacji funkcji połykania, co ma na celu wzmocnienie mięśni odpowiedzialnych za tę czynność. Wymawianie tych sylab aktywuje mięśnie języka oraz gardła, co jest kluczowe dla efektywnego procesu połykania. W terapii pacjenci uczą się koordynacji ruchów mięśniowych, co poprawia ich zdolność do bezpiecznego przełykania pokarmów. Zastosowanie ćwiczeń na wymawianie związanych z dźwiękami, takimi jak 'ga' i 'ka', jest zgodne z zaleceniami w pracy z pacjentami z dysfagią, gdzie rehabilitacja opiera się na aktywnym wzmacnianiu odpowiednich grup mięśniowych. W praktyce, terapeuci często zalecają powtarzanie tych sylab w różnych sekwencjach, co pozwala na stopniowe doskonalenie techniki połykania. Efektywne ćwiczenia mogą również obejmować różne poziomy trudności, takie jak dodawanie pokarmów o różnej konsystencji, co dodatkowo umacnia mięśnie. Takie podejście znajduje potwierdzenie w badaniach nad skutecznością terapii dysfagii, które podkreślają znaczenie aktywnego zaangażowania pacjenta w proces rehabilitacji.

Pytanie 8

Korzystając z jednorazowych lub silikonowych łyżek, higienistka wykonuje zabieg

A. okładów.

B. malowania.

C. nanoszenia.

D. pokrywania.

Okłady są zabiegiem, który polega na nałożeniu na skórę specjalnych materiałów, takich jak gazy nasączone substancjami czynnych, mających na celu złagodzenie bólu, stanów zapalnych lub przyspieszenie procesów regeneracyjnych. Wykorzystanie jednorazowych lub silikonowych łyżek przez higienistkę w tym kontekście jest istotne, ponieważ takie narzędzia zapewniają nie tylko wygodę, ale również wysoką higienę pracy. Na przykład, w przypadku zabiegów na zranienia czy podrażnienia skóry, okłady mogą być nasączone specjalnymi roztworami leczniczymi, które wspierają proces gojenia. Standardy branżowe, takie jak wytyczne dotyczące stosowania okładów w terapii, podkreślają znaczenie stosowania jednorazowych środków w celu minimalizacji ryzyka zakażeń i zachowania czystości. Dodatkowo, okłady są często stosowane w terapii bólu mięśniowego, co czyni je niezwykle wszechstronnym narzędziem w rękach specjalisty.

Pytanie 9

Do przeprowadzenia profilaktyki fluorkowej metodą Torella należy użyć roztworu fluorku sodu o stężeniu procentowym

A. 0,2%

B. 1%

C. 0,02%

D. 2%

Roztwór fluorku sodu o stężeniu 0,2% jest uznawany za optymalny do zabiegu profilaktyki fluorkowej metodą Torella. Stężenie to zapewnia efektywne działanie fluoru w zapobieganiu próchnicy, jednocześnie minimalizując ryzyko fluoroz, które może wystąpić przy zbyt wysokich stężeniach. W praktyce, fluorek sodu wykorzystywany jest w różnych formach, takich jak żele, pianki czy lakier, a jego stosowanie w stężeniu 0,2% jest zgodne z zaleceniami wielu instytucji zdrowotnych, w tym Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowych towarzystw stomatologicznych. Przy odpowiedniej aplikacji, fluorek sodu może skutecznie wzmocnić szkliwo zęba, co ma kluczowe znaczenie w profilaktyce chorób zębów, zwłaszcza u dzieci, które są bardziej podatne na rozwój próchnicy. Przykładowo, w gabinetach stomatologicznych, roztwór ten jest często nakładany na zęby pacjentów po profesjonalnym oczyszczeniu, co potęguje jego działanie i przynosi znaczne korzyści zdrowotne. Ponadto, stosowanie roztworu o stężeniu 0,2% jest zgodne z najlepszymi praktykami i standardami w dziedzinie stomatologii, co czyni ten zabieg bezpiecznym i efektywnym sposobem ochrony jamy ustnej.

Pytanie 10

Jakiej substancji należy użyć w trakcie amputacji przyżyciowej?

A. wodorotlenek wapnia

B. kompomer

C. cement fosforanowy

D. glasjonomer

Wodorotlenek wapnia jest materiałem, który jest często stosowany w stomatologii do leczenia i zabezpieczania miazgi zębowej, szczególnie w kontekście amputacji przyżyciowej. Jego właściwości alkaliczne sprzyjają szybkiemu gojeniu się tkanek oraz minimalizują ryzyko infekcji. Podczas amputacji przyżyciowej, która ma na celu usunięcie nieodwracalnie uszkodzonej miazgi, zastosowanie wodorotlenku wapnia pozwala na skuteczne obniżenie ryzyka wystąpienia powikłań, takich jak pulpitis czy periapicalis. W praktyce, wodorotlenek wapnia jest aplikowany bezpośrednio na niepokalaną miazgę, co wspiera proces mineralizacji i regeneracji tkanek. Dodatkowo, materiał ten wykazuje zdolność do stymulacji tworzenia zębiny wtórnej, co jest istotne w kontekście długoterminowego utrzymania zęba w jamie ustnej. Warto podkreślić, że zgodnie z wytycznymi American Association of Endodontists, wodorotlenek wapnia jest uznawany za złoty standard w leczeniu miazgi oraz przy wykonywaniu amputacji przyżyciowej.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Najważniejszym działaniem w sytuacji, gdy pacjent doświadcza napadu drgawek typu grand mal, jest

A. zapewnienie ochrony głowy przed urazem

B. podanie tlenu

C. zredukowanie drgawek przez uniesienie kończyn

D. udrożnienie dróg oddechowych

Podanie tlenu, udrożnienie dróg oddechowych oraz zminimalizowanie drgawek przez uniesienie kończyn są podejściami, które nie powinny być priorytetowe w sytuacji napadu drgawek grand mal. Podanie tlenu jest ważne, ale nie w pierwszej kolejności, gdyż celem jest ochrona pacjenta przed urazami w trakcie napadu. O ile udrożnienie dróg oddechowych jest kluczowe w przypadku, gdy pacjent ma trudności z oddychaniem, to podczas samego napadu drgawek nie jest to bezpośrednio związane z zagrożeniem życia. Uniesienie kończyn nie jest uzasadnione w kontekście napadu, a może nawet zwiększyć ryzyko urazów, gdyż pacjent może stracić równowagę i doznać kontuzji. Często w sytuacjach kryzysowych błędne jest skupienie się na działaniach związanych z leczeniem objawów, takich jak zminimalizowanie drgawek, zamiast skoncentrowania się na bezpieczeństwie pacjenta. Właściwe zrozumienie mechanizmów napadów oraz odpowiednie działania precyzyjnie opisane w wytycznych ratunkowych są kluczowe dla efektywnej interwencji ratunkowej.

Pytanie 13

Osoba przekazująca dokumenty medyczne nie ma obowiązku do

A. zapoznania osoby odbierającej z przepisami dotyczącymi przechowywania dokumentacji

B. sprawdzenia tożsamości osoby, która odbiera

C. zweryfikowania uprawnień osoby odbierającej

D. odnotowania faktu przekazania w dokumentacji wewnętrznej indywidualnej

Odpowiedź, iż przekazujący dokumenty medyczne nie jest zobowiązany do zapoznania odbierającego z prawem przechowywania dokumentacji, jest prawidłowa, ponieważ obowiązek ten nie wynika z przepisów prawa ani z praktyk branżowych. W rzeczywistości, przekazujący dokumenty ma na celu zapewnienie, że dokumenty medyczne są przekazywane osobom uprawnionym, co jest kluczowe dla ochrony danych osobowych pacjentów. W kontekście przepisów, takich jak RODO, kluczowe jest, aby odbierający był świadomy swoich obowiązków dotyczących przechowywania i ochrony tych danych. Przykładowo, jeśli osoba odbierająca nie ma odpowiednich uprawnień do przechowywania dokumentacji, może to prowadzić do naruszenia przepisów dotyczących ochrony danych. W praktyce, przekazujący dokumenty powinien skupić się na weryfikacji uprawnień odbierającego oraz na odnotowaniu faktu przekazania, co stanowi część dokumentacji wewnętrznej zapewniającej zgodność z obowiązującymi normami i regulacjami. Takie działania są zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania dokumentacją medyczną oraz bezpieczeństwa informacji.

Pytanie 14

Procedura wykorzystywana w ortodoncji, polegająca na zmniejszeniu szerokości zębów poprzez usunięcie niewielkiej ilości szkliwa, nazywana jest

A. skaling.

B. polishing.

C. stripping.

D. rootplaning.

Stripping jest zabiegiem ortodontycznym, który polega na delikatnej redukcji szerokości zębów poprzez usunięcie minimalnej warstwy szkliwa. Jest to technika stosowana w celu uzyskania odpowiedniej przestrzeni międzyzębowej, co jest szczególnie ważne w przypadku pacjentów z zębami ewentualnie zbyt szerokimi jak na warunki anatomiczne ich łuku zębowego. Stripping może być stosowane jako część planu leczenia ortodontycznego, pomagając w osiągnięciu lepszej estetyki oraz funkcjonalności zgryzu. Zgodnie z zaleceniami Amerykańskiej Akademii Ortodoncji, stripping powinien być przeprowadzany z zachowaniem ostrożności, aby nie narazić zębów na nadmierne usunięcie szkliwa, co mogłoby prowadzić do nadwrażliwości lub innych problemów stomatologicznych. Ważne jest również, aby powierzyć tę procedurę wykwalifikowanemu ortodonty, który dobrze rozumie dynamikę zgryzu oraz biomaterie zębów. Przykładem zastosowania strippingu może być przypadek pacjenta, który wymagał korekcji zgryzu, a jednocześnie nie chciał poddawać się bardziej inwazyjnym procedurom jak ekstrakcja zębów.

Pytanie 15

Aby przygotować cement cynkowo-siarczanowy, konieczne jest zebranie

A. wody, metalowej szpatułki oraz szklanej płytki

B. żywicy, metalowej szpatułki oraz szklanej płytki

C. żywicy, plastikowej szpatułki oraz papierowej płytki

D. wody, plastikowej szpatułki oraz papierowej płytki

Wybór wody, metalowej szpatułki i szklanej płytki do robienia cementu cynkowo-siarczanowego to naprawdę dobry ruch. Woda jest mega ważna, bo to ona pozwala na te wszystkie reakcje chemiczne, które są kluczowe dla tego, by cement był twardy i wytrzymały. Metalowa szpatułka to świetny pomysł, bo jest trwała i ułatwia mieszanie, a to potrzebne, żeby masa była jednorodna. Co do płytki szklanej, to jest najlepiej, bo gładka powierzchnia sprawia, że to wszystko idzie łatwiej, a poza tym, zmniejsza ryzyko zanieczyszczenia. Używając tych narzędzi, nie tylko pracuje się efektywniej, ale też jest bezpieczniej i precyzyjniej. W tym kontekście, wybór jest zgodny z tym, co się robi w labach i to jest naprawdę na plus.

Pytanie 16

Jakim wskaźnikiem mierzy się grubość osadów nazębnych w rejonie szyjki zęba w czterech strefach dziąsłowych?

A. Fuksynowego uproszczonego.

B. PI.I.

C. OHI.

D. Fuksynowego.

Wskaźnik PI.I. (Plaque Index) jest uznawany za jeden z najważniejszych narzędzi w ocenie grubości złogów nazębnych, zwłaszcza w obszarze szyjki zęba oraz w czterech przestrzeniach dziąsłowych. Jego zastosowanie w praktyce stomatologicznej pozwala na dokładne monitorowanie poziomu higieny jamy ustnej pacjentów, co jest kluczowe dla zapobiegania chorobom przyzębia. PI.I. opiera się na ocenie obecności płytki nazębnej w punktach kontrolnych, co umożliwia określenie skuteczności działań prozdrowotnych. Warto zaznaczyć, że regularne stosowanie tego wskaźnika w praktyce klinicznej pozwala na szybkie identyfikowanie pacjentów, którzy wymagają intensywniejszej edukacji w zakresie higieny jamy ustnej. Standardy i dobre praktyki, takie jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz American Dental Association (ADA), rekomendują rutynowe użycie wskaźników płytki nazębnej w celu oceny skuteczności leczenia oraz monitorowania postępów w terapii. Dzięki temu, PI.I. przyczynia się do lepszego zrozumienia potrzeb pacjenta i dostosowania odpowiednich interwencji stomatologicznych.

Pytanie 17

U dzieci w wieku 5-6 lat do rehabilitacji funkcji oddechowych oraz wzmocnienia mięśnia okrężnego ust, higienistka stomatologiczna może zamiast ćwiczeń Skalouda zrealizować ćwiczenia

A. z krążkiem Friela

B. z zabawami słownymi z sylabami "ka", "ga"

C. z dropsem do ssania

D. ze szpatułką drewnianą trzymaną między przednimi zębami

Krążek Friela jest narzędziem stosowanym w rehabilitacji ortodontycznej, które wspiera rozwój i wzmocnienie mięśnia okrężnego ust, co jest istotne w kontekście poprawy zdolności do prawidłowego oddychania i mowy u dzieci w wieku przedszkolnym. Użycie krążka pozwala na aktywację mięśni mimicznych i stabilizację jamy ustnej, co sprzyja prawidłowej funkcji oralnej. Przykładem praktycznego zastosowania krążka Friela jest ćwiczenie polegające na trzymaniu krążka w ustach i wykonywaniu różnych ruchów, co angażuje mięśnie w sposób dynamiczny i kontrolowany. Takie ćwiczenia są zgodne z wytycznymi dotyczącymi terapii miofunkcjonalnej, które podkreślają znaczenie aktywności mięśniowej w kontekście prawidłowego rozwoju struktury zgryzu i funkcji oddychania. Krążek jest również łatwy w użyciu i można go stosować w formie zabawy, co jest szczególnie ważne w pracy z dziećmi, aby utrzymać ich zaangażowanie i motywację.

Pytanie 18

U dorosłego pacjenta zdiagnozowano 3 powierzchnie dotknięte próchnicą, 1 ząb usunięty oraz 2 powierzchnie wypełnione. Jaka jest wartość wskaźnika próchnicy PUWp?

A. 10

B. 6

C. 12

D. 8

Wskaźnik próchnicy PUWp (powszechny wskaźnik próchnicy) jest używany do oceny stanu zdrowia jamy ustnej pacjentów. W obliczeniach uwzględnia się wszystkie zęby, które mają próchnicę, zostały usunięte lub wypełnione. W przedstawionym przypadku pacjent ma 3 powierzchnie zębów zaatakowane próchnicą, 1 ząb usunięty oraz 2 powierzchnie wypełnione. Aby obliczyć PUWp, sumujemy: 3 (powierzchnie z próchnicą) + 1 (ząb usunięty) + 2 (powierzchnie wypełnione), co daje 6. Jednak w kontekście PUWp, wypełnienia są przeliczane na powierzchnie, co oznacza, że każda powierzchnia wypełniona jest brana pod uwagę jako powierzchnia z próchnicą. Stąd 3 powierzchnie z próchnicą + 1 ząb usunięty + 2 wypełnione = 3 + 1 + 2 + 2 = 10. W praktyce, znajomość PUWp jest kluczowa dla stomatologów oraz specjalistów w dziedzinie zdrowia publicznego w celu oceny epidemiologii chorób zębów oraz planowania interwencji zdrowotnych.

Pytanie 19

Którego chwytu nie używa asysta podczas obsługi instrumentów w zespole?

A. Dwoma palcami

B. Dłoniowo-kciukowego

C. Dwupalcowego podpartego

D. Trzema palcami

Odpowiedź "Dwupalcowego podpartego" jest prawidłowa, ponieważ ten chwyt nie jest stosowany przez asystę w kontekście pracy zespołowej. W pracy zespołowej kluczowe jest zapewnienie stabilności i precyzji trzymania instrumentów, co osiąga się poprzez użycie chwytów, które angażują więcej niż dwa palce. Dwupalcowy chwyt, mimo że może być użyty w sytuacjach jednostkowych, nie zapewnia wystarczającej kontroli w złożonych operacjach zespołowych. W praktyce, chwyt dłoniowo-kciukowy lub chwyt trzema palcami oferują lepszą ergonomię i pozwalają na bardziej złożone manewry, co jest niezwykle istotne w kontekście współpracy. W standardach ergonomicznych i biomechanicznych zachęca się do stosowania chwytów wielopalcowych, co zmniejsza ryzyko kontuzji i zwiększa efektywność operacyjną. Dlatego w kontekście pracy zespołowej, chwyt dwupalcowy powinien być unikany na rzecz bardziej stabilnych i wszechstronnych technik chwytania.

Pytanie 20

Dziecko, wykonując ćwiczenie Rogersa, powinno stać w pozycji na "baczność", a następnie odchylić głowę oraz ręce do

A. tyłu z jednoczesnym odwróceniem dłoni do wewnątrz, maksymalnie cofnąć żuchwę i wrócić do pozycji spoczynkowej

B. boku z jednoczesnym odwróceniem dłoni do wewnątrz, maksymalnie cofnąć żuchwę i wrócić do pozycji spoczynkowej

C. tyłu z jednoczesnym odwróceniem dłoni na zewnątrz, maksymalnie wysunąć żuchwę i wrócić do pozycji spoczynkowej

D. boku z jednoczesnym odwróceniem dłoni na zewnątrz, maksymalnie wysunąć żuchwę i wrócić do pozycji spoczynkowej

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ w ćwiczeniu Rogersa kluczowe jest, aby dziecko odchylało głowę i ręce do tyłu, z równoczesnym odwróceniem dłoni na zewnątrz. Taka pozycja nie tylko angażuje mięśnie szyi, ale również wspiera prawidłowy rozwój motoryczny i koordynację ruchową. Odchylenie głowy do tyłu wraz z wysunięciem żuchwy stymuluje mięśnie twarzy oraz kręgosłupa, co jest szczególnie ważne w kontekście ćwiczeń rehabilitacyjnych. Przykłady zastosowania tego ćwiczenia to zajęcia z zakresu fizjoterapii, gdzie pracuje się nad poprawą postawy ciała u dzieci. Praktyka ta jest zgodna z zasadami terapii zajęciowej, które zalecają angażowanie dzieci w różnorodne ruchy w celu rozwijania ich zdolności motorycznych. W kontekście standardów rehabilitacyjnych, to ćwiczenie wspiera integrację sensoryczną, co jest kluczowe w procesie terapeutycznym. Angażowanie dzieci w takie ćwiczenia pomaga nie tylko w poprawie ich sprawności fizycznej, ale także w budowaniu pewności siebie podczas wykonywania ruchów.

Pytanie 21

Który z materiałów jest wykorzystywany w biologicznym leczeniu miazgi zębowej?

A. Wodorotlenek wapnia

B. Cement fosforanowy

C. Kompomer

D. Glassjonomer

Wodorotlenek wapnia jest uznawany za jeden z najważniejszych materiałów w leczeniu biologicznym miazgi zębów. Jego właściwości alkaliczne sprzyjają regeneracji tkanek oraz stymulują odpowiedź miazgi, co jest kluczowe w przypadkach, gdy miazga została częściowo uszkodzona. Wodorotlenek wapnia działa także jako bariera dla bakterii, co zmniejsza ryzyko infekcji. Materiał ten jest często stosowany w leczeniu stanów zapalnych miazgi oraz w przypadku amputacji miazgi. Przykładem praktycznego zastosowania może być leczenie ubytków, gdzie wodorotlenek wapnia zostaje nałożony na odkryte zakończenia nerwowe miazgi, wspierając procesy gojenia. Zgodnie z wytycznymi American Dental Association, użycie wodorotlenku wapnia w endodoncji jest powszechną praktyką, co potwierdza jego skuteczność i bezpieczeństwo. Dodatkowo, jego właściwości bioaktywne sprawiają, że sprzyja mineralizacji i odbudowie zębiny, co czyni go preferowanym wyborem w terapii zachowawczej.

Pytanie 22

Zastosowując kryteria wskaźnika periodontologicznego CPTIN, higienistka odnotowała wyniki dla poszczególnych sekstantów w górnej szczęce. Dla sekstantu I I (13 – 23) uzyskany rezultat to 1. Co ten rezultat oznacza?

A. O kieszonkach dziąsłowych do 6 mm i więcej

B. O zdrowym przyzębiu

C. O krwawieniu przy zgłębnikowaniu

D. O kieszonkach głębokich do 3 mm i obecności kamienia

Wynik 1 w kryteriach wskaźnika periodontologicznego CPTIN oznacza obecność krwawienia przy zgłębnikowaniu. Jest to kluczowy wskaźnik zdrowia przyzębia, ponieważ krwawienie może sugerować zapalenie dziąseł, które jest wczesnym objawem chorób przyzębia. Zgodnie z wytycznymi American Academy of Periodontology, obecność krwawienia podczas zgłębnikowania wskazuje na nieprawidłowości w zdrowiu tkanek przyzębia, co może prowadzić do dalszego rozwoju stanu zapalnego oraz utraty przyczepu. Dlatego ważnym aspektem pracy higienistki jest monitorowanie takich wskaźników oraz podejmowanie odpowiednich działań w celu ich kontroli. W praktyce, jeśli pacjent wykazuje krwawienie podczas badania, zaleca się dokładniejsze instrukcje dotyczące higieny jamy ustnej oraz regularne wizyty kontrolne. Utrzymanie zdrowia przyzębia ma kluczowe znaczenie, aby zapobiegać poważniejszym problemom, takim jak parodontoza, a także wpływa na ogólny stan zdrowia pacjenta.

Pytanie 23

Jakiego materiału używa się do tworzenia połączenia kompozytu z glassjonomerem?

A. kompomer

B. ormocer

C. amalgamat

D. cermet

Kompomer to materiał dentystyczny, który łączy cechy kompozytów i szkło-jonomerów, co sprawia, że jest idealnym rozwiązaniem w praktyce stomatologicznej. Jego właściwości wynikają z obecności zarówno organicznej matrycy (podobnej do kompozytów), jak i mineralnych cząstek szkła, co zapewnia doskonałą estetykę oraz dobre właściwości fizyczne. Kompomery charakteryzują się także zdolnością do uwalniania fluoru, co przyczynia się do remineralizacji zębów i zapobiegania próchnicy, co jest szczególnie cenione podczas leczenia zębów u dzieci. W praktyce stomatologicznej kompomery są często wykorzystywane do wypełnień w zębach mlecznych oraz w miejscach o niskim obciążeniu mechanicznym. Warto również zauważyć, że ich łatwość w aplikacji i relatywnie krótki czas wiązania czynią je wygodnym rozwiązaniem dla stomatologów.

Pytanie 24

W trakcie leczenia endodontycznego lekarz prosi o przygotowanie narzędzi w kolejności: 15, 20, 25. Zgodnie z normą ISO higienistka stomatologiczna powinna zorganizować narzędzia w kolorze:

A. czerwonym, niebieskim, zielonym

B. czerwonym, żółtym, zielonym

C. żółtym, czerwonym, niebieskim

D. białym, żółtym, czerwonym

Poprawna odpowiedź to białym, żółtym, czerwonym, co jest zgodne z międzynarodową standaryzacją ISO, która definiuje kolorystykę narzędzi endodontycznych w kontekście ich rozmiaru. Narzędzia w rozmiarze 15 są oznaczane kolorem białym, 20 – żółtym, a 25 – czerwonym. Zastosowanie tych standardów jest niezwykle istotne w praktyce stomatologicznej, gdyż ułatwia to identyfikację narzędzi oraz ich szybkie przygotowanie podczas zabiegu. Dzięki konsekwentnemu stosowaniu kodów kolorystycznych, higieniści stomatologiczni mogą zminimalizować ryzyko pomyłek, co jest kluczowe w kontekście precyzyjnych procedur endodontycznych. Użycie odpowiednich narzędzi w odpowiednich rozmiarach jest niezbędne do skutecznego leczenia kanałowego, co przekłada się na lepsze wyniki kliniczne oraz większy komfort pacjenta. W praktyce, znajomość tych standardów i umiejętność szybkiego przygotowania narzędzi to umiejętności, które powinny być biegłe w działaniach każdego specjalisty w dziedzinie stomatologii.

Pytanie 25

W trakcie zabiegu przeprowadzanego przy użyciu lasera stomatologicznego w celu zapewnienia bezpieczeństwa należy zastosować

A. ochraniacze na obuwie

B. czepki ochronne

C. okulary ochronne

D. fartuch foliowy

Okulary ochronne są kluczowym elementem wyposażenia podczas zabiegów z użyciem lasera dentystycznego. Ich głównym celem jest ochrona oczu pacjenta oraz personelu przed szkodliwym działaniem promieniowania laserowego. Lasery dentystyczne emitują światło o dużej energii, które może spowodować poważne uszkodzenie wzroku, w tym poparzenia siatkówki. Używanie okularów ochronnych, które są specjalnie zaprojektowane do filtracji określonych długości fal, jest standardem w gabinetach dentystycznych na całym świecie. Przykładem zastosowania okularów ochronnych jest sytuacja, gdy dentysta wykonuje zabieg fototerapii, gdzie promieniowanie laserowe jest używane do leczenia schorzeń jamy ustnej. Oprócz ochrony oczu, okulary te również zwiększają komfort związany z jaskrawym światłem emitowanym przez urządzenia laserowe. W kontekście norm bezpieczeństwa, stosowanie okularów ochronnych wpisuje się w zalecenia takie jak te określone przez OSHA (Occupational Safety and Health Administration) oraz ANSI (American National Standards Institute), które podkreślają konieczność zabezpieczenia oczu przed działaniem niebezpiecznych źródeł światła.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Cementy glassjonomerowe przeznaczone do wypełniania bruzd klasyfikują się jako typ

A. IV

B. I

C. III

D. II

Cementy glassjonomerowe typu III są przeznaczone do uszczelniania bruzd i mają szczególne zastosowanie w stomatologii, zwłaszcza w dziedzinie ochrony zębów przed próchnicą. Ich unikalne właściwości, takie jak zdolność do wiązania z tkanką zęba oraz długotrwała trwałość, czynią je idealnym materiałem w kontekście terapii zapobiegawczej. Cementy te charakteryzują się również wysoką odpornością na działanie kwasów oraz mechaniczne obciążenia, co zwiększa ich użyteczność w codziennej praktyce stomatologicznej. W zastosowaniach klinicznych często wykorzystuje się je do uszczelniania bruzd i szczelin, gdzie nie tylko chronią zęby przed próchnicą, ale także wspierają remineralizację szkliwa. Warto również zauważyć, że zgodnie z wytycznymi American Dental Association (ADA), właściwe stosowanie cementów glassjonomerowych typu III może przyczynić się do znacznego obniżenia ryzyka wystąpienia ubytków w zębach, co jest kluczowe dla długoterminowego zdrowia jamy ustnej pacjentów.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

W dokumentacji medycznej pacjenta, w sekcji diagnoza, lekarz dentysta wpisał "D₃", co oznacza ubytek próchnicowy

A. docierającą do miazgi

B. w szkliwie z nieuszkodzoną powierzchnią

C. w szkliwie z minimalnym ubytkiem

D. w obrębie zębiny z utratą tkanek

Odpowiedź "w obrębie zębiny z ubytkiem tkanek" jest poprawna, ponieważ oznaczenie "D3" w systemie klasyfikacji próchnicy Stworzonym przez WHO oraz w praktyce stomatologicznej odnosi się do głęboko zaawansowanej próchnicy, która już przeniknęła przez szkliwo i dotarła do zębiny, prowadząc do ubytku tkanek. W praktyce klinicznej oznacza to, że zmiana próchnicza osiągnęła poziom, w którym rozpoczęły się procesy destrukcyjne w miękkich tkankach zęba. W tej fazie niezbędne jest dokładne zdiagnozowanie stanu uzębienia oraz podjęcie działań, takich jak odbudowa zęba za pomocą materiałów kompozytowych lub innych technik stomatologicznych. Zrozumienie tej klasyfikacji ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia odpowiedniej opieki nad pacjentem oraz przeprowadzenia skutecznych procedur terapeutycznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii.

Pytanie 30

Osoba dotknięta szkorbutem ma niedobór

A. witaminy A

B. witaminy B1

C. witaminy D

D. witaminy C

Szkorbut jest chorobą spowodowaną niedoborem witaminy C, znanej również jako kwas askorbinowy. Witamina C odgrywa kluczową rolę w syntezie kolagenu, który jest niezbędny dla zdrowia skóry, naczyń krwionośnych, kości i chrząstek. Niedobór tej witaminy prowadzi do osłabienia struktury tkankowej, co objawia się krwawieniem z dziąseł, łatwym siniaczeniem, a także osłabieniem układu odpornościowego. Witamina C jest również silnym przeciwutleniaczem, co oznacza, że pomaga w ochronie komórek przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. W praktyce, aby zapobiegać szkorbutowi, zaleca się spożywanie owoców i warzyw bogatych w tę witaminę, takich jak cytrusy, truskawki, kiwi, papryka czy brokuły. W kontekście standardów zdrowotnych, zalecana dzienna dawka witaminy C dla dorosłych wynosi około 75-90 mg, co można łatwo osiągnąć poprzez zrównoważoną dietę.

Pytanie 31

Utrata twardych tkanek zęba spowodowana zewnętrznymi czynnikami mechanicznymi, które nie wynikają z kontaktu zęba z innym zębem, określana jest jako

A. abfrakcja

B. absorpcja

C. abrazja

D. atrycja

Abrazja to proces mechanicznej utraty twardych tkanek zęba spowodowany działaniem czynników zewnętrznych, takich jak np. zgrzytanie zębami (bruksizm), nadmierne szczotkowanie, stosowanie agresywnych past do zębów czy niewłaściwe techniki czyszczenia protez dentystycznych. W odróżnieniu od atrycji, która jest wynikiem kontaktu zęba z zębem, abrazja dotyczy uszkodzeń wywołanych czynnikami zewnętrznymi. W praktyce klinicznej lekarze stomatolodzy muszą ocenić stopień abrazji, aby zaplanować odpowiednie leczenie, które może obejmować zastosowanie materiałów wypełniających lub zmiany w nawykach higienicznych pacjenta. Kluczowe jest również edukowanie pacjentów na temat właściwych technik szczotkowania oraz unikania niezdrowych nawyków, które mogą prowadzić do zwiększonego zużycia zębów. Zgodnie z wytycznymi American Dental Association (ADA), regularne wizyty kontrolne u dentysty są ważne dla monitorowania stanu zdrowia jamy ustnej oraz wczesnego wykrywania problemów związanych z abrazją.

Pytanie 32

Jakie urządzenie jest wykorzystywane w laserowej diagnostyce zmian próchniczych?

A. Periotest

B. Unistom

C. Pulptester

D. Diagnodent

Diagnodent jest innowacyjnym urządzeniem, które wykorzystuje technologię fluorescencji do diagnostyki zmian próchniczych w zębach. Działa na zasadzie emitowania światła laserowego, które jest absorbowane przez bakterie próchnicze, prowadząc do ich fluorescencji. Dzięki temu lekarz dentysta może zlokalizować wczesne zmiany próchnicze, które mogą być niewidoczne w tradycyjnych badaniach klinicznych. Urządzenie to jest niezwykle precyzyjne, co pozwala na wykrycie nawet drobnych ubytków, które mogą zostać przeoczone podczas rutynowego przeglądu. W praktyce klinicznej Diagnodent pozwala na minimalizację inwazyjnych procedur, takich jak borowanie, poprzez umożliwienie wczesnej interwencji i zastosowanie materiałów remineralizujących. Właściwe wykorzystanie Diagnodentu przyczynia się do poprawy jakości leczenia stomatologicznego oraz zwiększa komfort pacjentów, ponieważ wiele zmian można leczyć bez bólu i nieprzyjemnych zabiegów. W standardach stomatologicznych zaleca się regularne stosowanie tego typu technologii w celu poprawy efektywności diagnostyki i leczenia.

Pytanie 33

Kod 1 objawów chorobowych wykorzystuje się do określenia kategorii potrzeb terapeutycznych przyzębia w badaniu wskaźnikiem CPITN, co oznacza?

A. obecność kieszonek dziąsłowych o głębokości od 3,5 do 5,5 mm.

B. obecność kamienia nad- i poddziąsłowego.

C. krwawienie podczas zgłębiania.

D. prawidłowy stan przyzębia.

Wskaźnik CPITN (Community Periodontal Index of Treatment Needs) jest używany do oceny wymaganej interwencji terapeutycznej w zakresie przyzębia. Krwawienie podczas zgłębnikowania jest kluczowym wskaźnikiem stanu zdrowia tkanek przyzębia, ponieważ sygnalizuje obecność zapalenia i nieprawidłowości w zachowaniu tkanek otaczających zęby. Zgłębnikowanie polega na ocenie głębokości kieszonek dziąsłowych oraz stanu dziąseł, a krwawienie jest oznaką aktywnego procesu zapalnego. W praktyce stomatologicznej, wykrycie krwawienia podczas tego badania sugeruje potrzebę dokładnej diagnozy oraz wdrożenia odpowiedniego leczenia, takiego jak skaling, root planing czy terapia antyseptyczna. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), monitorowanie krwawienia podczas zgłębnikowania jest częścią ogólnej oceny zdrowia jamy ustnej pacjenta, co pozwala na wczesne wykrycie i leczenie choroby przyzębia. Wiedza na temat stanu przyzębia pacjenta jest niezbędna do opracowania skutecznych strategii terapeutycznych i prewencyjnych, co wpisuje się w standardy wysokiej jakości opieki stomatologicznej.

Pytanie 34

Jakie jest zalecenie dotyczące postępowania po wykonaniu impregnacji zębiny?

A. Płukać usta 0,02% roztworem chlorheksydyny

B. Dokładnie umyć zęby szczoteczką

C. Nie spożywać przez 24 godziny pokarmów, które mogą zabarwić zęby

D. Powstrzymać się od jedzenia i picia przez 2 godziny

Nie jedzenie i nie picie przez 2 godziny po zabiegu impregnacji zębiny jest kluczowym zaleceniem, które ma na celu zapewnienie skuteczności zastosowanego materiału oraz ochronę wrażliwej zębiny. Impregnacja zębiny polega na wprowadzeniu substancji chemicznych, które mają na celu zamknięcie kanalików zębinowych i zabezpieczenie miazgi zęba przed bodźcami termicznymi oraz chemicznymi. Bezpośrednio po zabiegu, zęby mogą być bardziej podatne na działanie różnorodnych substancji, co może prowadzić do ich osłabienia lub podrażnień. Dobrą praktyką jest również unikanie produktów zawierających kwasy oraz cukry, które mogą wpływać na integrację materiału zębodołowego. W przypadku stosowania preparatów na bazie żywic, ich skuteczność może być ograniczona przez obecność jedzenia i picia w jamie ustnej. Dlatego też, zgodnie z zaleceniami stomatologów, przestrzeganie okresu abstynencji pokarmowej po zabiegu jest niezbędne dla osiągnięcia najlepszych efektów terapeutycznych.

Pytanie 35

Higienistka stomatologiczna, udzielająca wskazówek dotyczących ograniczenia spożycia węglowodanów, korzysta z elementów profilaktyki

A. wad zgryzu

B. chorób błony śluzowej

C. próchnicy zębów

D. chorób przyzębia

Wybór odpowiedzi dotyczącej próchnicy zębów jako elementu profilaktyki jest prawidłowy, ponieważ higienistki stomatologiczne odgrywają kluczową rolę w edukacji pacjentów na temat zdrowia jamy ustnej, w tym wpływu diety na rozwój próchnicy. Spożycie węglowodanów, zwłaszcza cukrów prostych, ma bezpośredni związek z procesem powstawania próchnicy. Cukry są fermentowane przez bakterie znajdujące się w płytce nazębnej, co prowadzi do produkcji kwasów, które demineralizują szkliwo zębów. W ramach działań prewencyjnych, higienistki mogą zalecać ograniczenie spożycia słodyczy oraz węglowodanów, co uznawane jest za dobre praktyki w profilaktyce stomatologicznej. Przykłady praktycznych działań obejmują również naukę pacjentów o znaczeniu regularnego szczotkowania zębów oraz stosowania płynów do płukania jamy ustnej, które mogą pomóc w neutralizacji kwasów. Warto również podkreślić, że regularne wizyty kontrolne u dentysty są istotnym elementem wczesnego wykrywania i zapobiegania próchnicy, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia oraz Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego.

Pytanie 36

Procedurą, która polega na gruntownym i finalnym oczyszczaniu koron, szyjek oraz korzeni z mineralnych osadów nazębnych, jest

A. paiting

B. stripping

C. polishing

D. scaling

Scaling to zabieg stomatologiczny, który polega na usuwaniu zmineralizowanych złogów nazębnych, takich jak kamień nazębny, z powierzchni zębów, w tym koron, szyjek oraz korzeni. Technika ta jest kluczowa w profilaktyce chorób przyzębia oraz próchnicy. Scaling może być przeprowadzany zarówno manualnie, jak i przy użyciu ultradźwięków, co zwiększa efektywność oczyszczania. Przykładem praktycznego zastosowania scalingu jest jego regularne wykonywanie w ramach higieny jamy ustnej, co pozwala na utrzymanie zdrowych zębów i dziąseł. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), pacjenci powinni poddawać się temu zabiegowi przynajmniej raz w roku, a osoby z predyspozycjami do chorób periodontologicznych częściej. Scaling stanowi integralny element leczenia stomatologicznego, a jego pominięcie może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, takich jak zapalenie dziąseł czy paradontoza.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

W trakcie czyszczenia instrumentów stomatologicznych do ostatniego etapu płukania należy wykorzystać wodę

A. mineralną

B. królewską

C. utlenioną

D. destylowaną

Odpowiedź 'destylowana' jest poprawna, ponieważ woda destylowana jest wolna od zanieczyszczeń, minerałów oraz mikroorganizmów, co czyni ją idealnym wyborem do ostatniego płukania instrumentów stomatologicznych. Instrumenty te muszą być całkowicie czyste i sterylne, aby zapobiec zakażeniom oraz zapewnić bezpieczeństwo pacjentów. Użycie wody destylowanej eliminuje ryzyko wprowadzenia do środowiska klinicznego jakichkolwiek zanieczyszczeń, które mogą pochodzić z innych źródeł wody, takich jak woda mineralna czy kranowa. W praktyce, po dokładnym umyciu instrumentów, ostatnie płukanie wodą destylowaną jest standardową procedurą stosowaną w większości gabinetów stomatologicznych. Takie podejście jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz lokalnymi normami sanitarnymi, które podkreślają znaczenie utrzymania wysokich standardów higieny w praktyce stomatologicznej. Używanie wody destylowanej jest również korzystne dla długowieczności narzędzi, ponieważ brak minerałów zapobiega osadzaniu się kamienia i korozji.

Pytanie 39

Zabieg, który polega na usunięciu w znieczuleniu miazgi komorowej przy jednoczesnym zachowaniu miazgi korzeniowej po jej odpowiednim zabezpieczeniu, to

A. ekstyrpacja mortalna

B. amputacja mortalna

C. ekstyrpacja przyżyciowa

D. amputacja przyżyciowa

Odpowiedź 'amputacja przyżyciowa' jest poprawna, ponieważ zabieg ten polega na usunięciu miazgi komorowej zęba w znieczuleniu, przy jednoczesnym zachowaniu miazgi korzeniowej, co jest kluczowe dla dalszej funkcjonalności zęba. W praktyce stomatologicznej amputacja przyżyciowa jest stosowana w przypadkach, gdy istnieje potrzeba leczenia miazgi zęba, ale nie ma konieczności usunięcia całej miazgi. Zachowanie miazgi korzeniowej może sprzyjać regeneracji oraz zachowaniu zęba w jamie ustnej pacjenta. W standardach leczenia endodontycznego, amputacja przyżyciowa jest uznawana za metodę konserwującą, co jest zgodne z nowoczesnymi podejściami do ochrony zębów. Dobrą praktyką jest stosowanie tej metody w przypadku zębów, które są wciąż vitalne, ale wymagają interwencji z powodu infekcji lub urazu. Dzięki temu pacjent może uniknąć bardziej inwazyjnych zabiegów, takich jak ekstrakcja zęba.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej